Νικηφόρος Β', Ιωάννης Α', Βασιλειος Β' 65 χρονια Βυζαντινης Εποποιιας

[George_V]

Tην ανοιξη του 973 ο Τσιμισκης διόρισε νέο Δομέστικο των Σχολών της Ανατολης τον Αρμένιο Μελία (Μλεχ) και τον διέταξε να εισβάλλει στο Εμιράτο της Μοσουλης.

Ο Μελιας πολιόρκησε την Αμίδη αλλα ο Εμίρης Αμπου Ταλιμπ έστειλε τον αδελφο του Χιμπατ-Αλα για να απωθησει τους εισβολεις.

Ο στρατός του Μελία ηττηθηκε κατά κράτος και ο ιδιος ο Δομέστικος πιαστηκε αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Μοσουλη οπου και πέθανε φυλακισμένος τον Μαρτιο του 974.

Η αποτυχία του Αρμένιου Μελία κλονισε τη συμμαχια της Αυτοκρατοριας με τους Αρμένιους και φυσικα οδήγησε και στην διακοπη της καταβολης του φορου από τον Εμιρη Αμπου Ταλιμπ.

Από την άλλη όμως ειχε και ένα θετικο. Προκαλεσε διχασμο μεταξυ των Εμίρηδων και του Χαλίφη της Βαγδατης Αλ-Μουτι καθως διαφωνησαν για το πως θα προχωρησουν και τι στρατηγικη θα ακολουθησουν εναντι του Τσιμισκη.

Στο μεταξυ όμως ο Τσιμισκης που δεν ηθελε να χάσει την συμμαχια με τους Αρμένιους με λεπτές διπλωματικες κινησεις καλεσε τους Αρμενιους στο τραπέζι των συνομιλιων και τους επεισε να συνεχισουν την συμμαχία με κοινη εκστρατεία στην Συρία και την Μεσοποταμια την ανοιξη του 974.

Ο Τσιμισκης ξεκινησε από την Κωνσταντινουπολη στις αρχές του 974 και περιπου τον Μαρτιο ενωθηκε με τις Αρμενικες δυνάμεις στο Ταρόν.

Από εκει εισέβαλλε στο Εμιράτο της Μοσουλης και αναγκασε την Αμιδη και την Μαρτυρόπολη να γινουν υποτελεις του.

Ο Ιωάννης ειχε σχέδιο να προελάσει μεχρι τη Μοσούλη και από εκει κατευθείαν στην Βαγδάτη σπάζοντας ετσι την ραχοκοκκαλια των Αράβων.

Διέσχισε την Ανω Μεσοποταμια κατευθυνόμενος προς την Μοσουλη αλλα στο δρόμο εμαθε ότι οι Φατιμίδες της Αιγυπτου κατέλαβαν ηδη την Βηρυττο και την Τρίπολη και κατευθυνονταν προς την Αντιόχεια.

Ο Ιωαννης δεν ηταν διατεθειμένος να χάσει την Αντιοχεια για χατηρι της Βαγδάτης καθως περαν του ότι θα εχανε μια από τις πλεον μεγάλες και σημαντικές πολεις της Αυτοκρατορίας, εδρα ενός Πρεσβυγενους Πατριαρχειου και σημαντικου χριστιανικου κεντρου αλλα τυχον πτωση της Αντιοχειας θα τον απεκοπτε σε
εχθρικο εδαφος και θα του εκοβε τις γραμμες ανεφοδιασμου.

Ετσι εστειλε τους Αρμένιους πισω αναγκαστικά και με το στρατό του εστριψε δυτικα για να υποστηρίξει την Αντιόχεια.

Από εκει γυρισε στην Κωνσταντινουπολη οπου παρέμεινε για αρκετο καιρο και επέστρεψε την ανοιξη του 975.

Στα μεσα του 974 ο Βαρδας Σκληρός κατηγόρησε τον Πατριάρχη Βασίλειο Α’ ότι συνομωτει εναντιον του Τσιμισκη.

Ο Αυτοκράτορας τον καλεσε σε απολογια ενωπιον της Συγκλητου αλλα ο Πατριαρχης αρνηθηκε να παραστει καθως ηταν αθωος όπως ελεγε και ο Αυτοκράτορας είναι βλακας που καθεται και πιστευει τις συκοφαντιες του καθενος.

Όπως και να χει όμως ο Ιωάννης καθαιρεσε τον Βασίλειο και τον εξόρισε στη Μονη Σκαμάνδρου που ειχε χτισει ο ιδιος ο πρωην πλεον Πατριαρχης χρονια πριν.

Νέο Πατριαρχη διόρισε τον Πρωτοσυγκελλο του Πατριαρχειου Αντώνιο Στουδίτη ο οποιος ηταν ανθρωπος της εμπιστοσυνης του Σκληρου.

Από την Αντιοχεια με το στρατό του κατεβηκε τον Ορόντη και κατέλαβε την Εμεσα. Μετα πολιορκησε και κατέλαβε την Ηλιοπολη στο Λιβανο και προέλασε μεχρι τη Δαμασκο.

Ο Εμιρης της Δαμασκου όταν εμαθε ότι ερχεται ο Τσιμισκης το εσκασε και πηγε στην Βαγδάτη δεχομενος να γινει φορου υποτελης του για να μην πολιορκησει την πολη του.

Με την Συρία ασφαλισμένη ο Τσιμισκής γυρισε νοτια και κατέλαβε διαδοχικά την Γαλιλαια, την, Τιβεριάδα και την Ναζαρέτ.

Η Πτολεμαιδα έστειλε πρέσβεις στο στρατοπεδο του Τσιμισκη στο Ορος Θαβωρ ότι παραδινεται και δεχεται Βυζαντινη Φρουρά ενώ η Ραμλα και η Ιερουσαλημ μηνυσαν στον Τσιμισκή ότι δεν θα προβάλλουν
αντισταση και δέχονται να προσχωρησουν στην Αυτοκρατορια.

Από το Θαβώρ ο Τσιμισκης πολιορκησε και κατέλαβε την Καισάρεια. Γρηγορα αντιληφθηκε όμως ότι δεν μπορουσε να προχωρησει παρακάτω καθως όλα τα σημαντικα λιμάνια και καστρα όπως η Τρίπολη, η Σιδώνα και η Βυβλος είναι στα χέρια των Αιγυπτιων οι οποιοι διεκοπταν τις γραμμες ανεφοδιασμου του.

Επρεπε πρωτα να πεσουν αυτά και μετα να προχωρησει στην Ιερουσαλημ και στην Αιγυπτο.
Ετσι γυρισε βορεια και από τον παραλιακό δρόμο κατέλαβε την Βηρυττο μετα από σφοδρη πολιορκια. Από εκει συνεχισε την πορεια βορεια και πολιορκησε την Τρίπολη αλλα απέτυχε να την καταλαβει.

Αναγκαστικα την εγκατέλειψε για να ξαναγυρισει τον επομενο χρόνο και προχωρησε καταλαμβάνοντας ολες τις υπολοιπες πολεις όπως Γαβαλά, Βαλανεια, Σιδώνα, Βυβλο και άλλες.

Τον Αυγουστο του 975 ενας κοκκινος κομητης εκανε την εμφανιση του στον ουρανο και αυτό ερμηνευτηκε ως κακος οιωνός για τον Τσιμισκη. Παρεμεινε ορατος μεχρι τον Οκτώβριο του ιδιου ετους και μετα εξαφανιστηκε.

Μεχρι το Σεπτέμβριο του 975 που επεστρεψε στην Αντιοχεια ειχε επεκτεινει την Αυτοκρατορια από την Μεσοποταμία μεχρι την Παλαιστινη. Ολη η ακτογραμμη από Αντιόχεια μεχρι Καισάρεια πλην της Τριπολης που ακομα την κρατουσαν Αιγυπτιοι ηταν σε Βυζαντινα χέρια.

Στα τέλη του 975 αποφάσισε να γυρίσει στην Κωνσταντινουπολη και εφυγε από την Αντιοχεια με κατέυθυνση την Αναζαρβο. Περνωντας από την Ποδανδο παρατηρουσε τα ευφορα χωράφια και τα κτηματα της περιοχης και ρώτησε σε ποιον ανήκαν.

Με εκπληξη εμαθε πως όχι μονο τα κτηματα που ειδε στην Ποδανδο αλλα όλα τα κτηματα από την Αναζαρβο μεχρι την Αντιόχεια ανηκαν στον Βασίλειο τον Νόθο.

Ο Ιωάννης εγινε εξαλλος. Ο Βασιλειος ειχε ουσιαστικα υπεξαιρέσει γη που ανηκε στον Αυτοκράτορα ειτε εξαπατωντας τους προηγουμενους Αυτοκράτορες όπως ο Νικηφόρος ειτε πλαστογραφόντας δωρεες όπως εκανε με τον Ιωάννη.

Προβληματιστηκε βαθεια και ειπε στους συνοδους του:
«Κυριοι είναι τρομερη καταχρηση δημοσιων πορων τη στιγμη που ο στρατος μας χρειαζεται χρηματα για να μπορει να διατηρήσει το αξιομαχο του εκτος συνορων. Και ιδου! Τα κερδη του στρατου μας τα καρπώνεται ενας Ευνουχος!»

Ο Νοθος εμαθε ότι ο Αυτοκράτορας είναι εξοργισμένος μαζι του και φοβηθηκε. Ειχε επιβιωσει από 6 Αυτοκράτορες χωρις να παθει το παραμικρο. Δεν θα την παταγε τωρα από τον Ιωάννη.
Επρεπε να βρει τροπο ειτε να στρεψει την προσοχη του αλλου, ειτε να τον ξεφορτωθει πριν ο Αυτοκράτορας του παρει την περιουσια.

Ο Νοθος καταφερε να προσεταιριστει τον Αρχιοινοχοο του Τσιμισκη και τον δωροδόκησε να ριξει δηλητηριο στο κρασι του Αυτοκράτορα. Ηξερε ότι ο Τσιμισκης αγαπουσε το κρασι και επινε παντα παραπανω

Το δηλητηριο δεν ηταν το πιο θανασιμο ή το πιο γρηγορο αλλα ηταν ένα δηλητηριο που δρουσε σιγα αποδυναμωνοντας το θυμα συνεχως.

Ο Τσιμισκης ηπιε το δηλητηριασμένο κρασι και συντομα αρχισε να πιάνει το δηλητηριο. Κάθε μερα αισθανοταν ολο και πιο κουρασμένος ως που ξεκινησαν οι πονοι και οι σπασμοι τον Δεκεμβριο του 975 και αποφασιστηκε να μεταφερθει επειγόντως ο Αυτοκράτορας στην Κωνσταντινουπολη για να τον δουν
ειδικοι γιατροι στο Πανεπιστημιο της Μαγναυρας μιας και ολοι οι γιατροι που βρισκονταν στην Αντιοχεια ειχαν εξαντλησει ολες τις δυνατοτητες τους.

Εφτασαν στην Κωνσταντινουπολη στις αρχες Ιανουαρίου 976 αλλα ο Τσιμισκης ηταν πλεον σε κρισιμοτατη κατάσταση.

Το δηλητηριο του ειχε προκαλεσει τοση ζημια ώστε ειχε βγάλει φλυκταινες στο στηθος και στην πλατη γεματες πυον ενώ ειχε προκληθει και μεγάλη εσωτερικη αιμορραγια και ο Ιωάννης αιμορραγουσε από κάθε οπη του σωματος του ακομα και από τα ματια.

Τελικα πεθανε στις 10 Ιανουαρίου 976 μετα από βασιλεια 6 ετών και 1 μηνος σε ηλικια 51 ετων και ενταφιαστηκε όπως επιθυμουσε ο ιδιος στο Παρεκκλησι του Χριστου Χαλκιτη.

Την επομενη μερα 11 Ιανουαριου η Συγκλητος ανακηρυξε Συμβασιλεις τον 18χρονο Βασιλειο Β’ και τον 15χρονο Κωνσταντινο Η’.

Φυσικα πλεον δεν χρειαζοταν επιτροπος καθως ειχαν ενηλικιωθει. Ο Βασιλειος θα ηταν ο senior Αυτοκρατορας και ηταν ηδη σε θεση να ασκησει εξουσια.

Εν τουτοις αυτό ηταν η καθαρα νομικη πλευρα του θεματος. Η Συγκλητος με χειραγωγηση του Προεδρου της Βασιλειου του Νοθου ανεθεσε σε αυτόν (στον Νοθο) την ουσιαστικη διακυβερνηση του Κρατους με το προσχημα ότι ο Βασιλειος είναι μεν ενηλικος αλλα είναι απειρος στην διακυβερνηση οποτε μεχρι να μαθει την ουσιαστικη εξουσια θα την ασκει ο Νοθος.

Ο Βασιλειος ηταν ακομα ανυπαντρος αλλα ο Κωνσταντινος ειχε μολις παντρευτει την Ελένη την κορη του Πατρικιου Αλυπιου.

Αμέσως μολις εγινε Αυτοκράτορας (και επισημα δλδ καθως ο Βασιλειος ηταν ηδη Συμβασιλεας του πατερα του Ρωμανου από το 961) ο Βασιλειος εστειλε αγγελιοφόρους στη Μονη Δαμιδείας και εφερε ξανα τη μητέρα του Θεοφανώ στο Παλάτι.

Η πολιτικη κατασταση που βρηκε όμως ηταν ρευστη. Ο Βασιλειος ηταν Αυτοκράτορας σε μια εχθρικη αυλη. Οι ευγενεις τον κοιταζαν με μισο μάτι, ο Νοθος επιχειρουσε να τον παραμερισει στην ασκηση της εξουσιας και υπηρχαν φημες για πραξικοπημα. Ο δε αδελφος του Κωνσταντινος ηταν στην κοσμαρα του νιοπαντρος γαρ.

Ο Βασιλειος ενιωθε μονος. Πιο πολύ φοβόταν τον Βαρδα Σκληρό για τον οποιο ειχε βασιμες υποψιες ότι εξυφαινει συνομωσία εναντιον του.

Τις ιδιες υποψιες ειχε και ο Τσιμισκης για αυτό και λιγο πριν πεθάνει ειχε διατάξει την συλληψη του και την τυφλωση του Σκληρου. Αλλα κατά τη διαρκεια της ασθενειας του αλλαξε γνωμη και ειπε να μην εκτελεστει η ποινη.

Τωρα που πεθανε ο Τσιμισκης ο Σκληρος ειχε αποφυλακιστει και μπορουσε να του δημιουργησει προβλημα, ειδικα με τον ελεγχο του στρατου που ειχε στα χέρια του ως Δομέστικος των Σχολων της Ανατολης (η Συγκλητος τον ειχε αποκαταστησει στο αξιωμα του λιγο πριν πεθανει ο Τσιμισκης).

Ακομα και ο Νοθος τον φοβόταν και ετσι αποφάσισε να περιορισει λιγο την δυναμη του Σκληρου για να τον αποτρέψει από το να κανει πραξικοπημα. Ετσι του αφαίρεσε το αξιωμα του Δομεστικου των Σχολων της Ανατολης και τον διόρισε Δουκα της Μεσοποταμιας με εντολη να περιπολει στα συνορα για κινησεις Αραβων.

Τουλαχιστον τωρα δεν ειχε προσβαση σε ολοκληρο τον τακτικο στρατο παρα μονο διοικηση σε μερικες συνοριακες μονάδες και επιπλεον στελνοντας τον στου διαολου το κερατο τον απομακρυνε από την κεντρικη πολιτικη σκηνη.

Το ιδιο εκανε και με τον Μιχαήλ Βουρτζη που ειχε γινει πλεον τσιράκι του Σκληρου. Τον προηγαγε σε Μάγιστρο και τον διόρισε Δουκα της Αντιόχειας μακρια από τον Σκληρο.

Στη θεση του Σκληρου ως Δομεστικου των Σχολών της Ανατολης διόρισε τον Πετρο τον Στρατοπεδάρχη αν και εδώ παραβιασε λιγακι τον νομο. Ο Πετρος ως ευνουχος δεν θα μπορουσε ποτε να γινει Δομέστικος. Για αυτόν ακριβως τον λογο ο Νικηφόρος εξαρχης τον εκανε Στρατοπεδάρχη καθως ηταν το υψηλοτερο στρατιωτικο αξιωμα που μπορουσε να φτάσει ενας ευνουχος.

Αλλα ο Νοθος ειχε αναγκη από έναν πιστο Αρχιστρατηγο. Και ο Πετρος του φανηκε λογικη επιλογη.
Ο Σκληρος εξοργιστηκε με αυτή την καραμπολα αξιωματων. Για αυτόν ηταν υποβαθμιση από Δομεστικος να γινει Δουκας. Ουτε καν Στρατηγος της Μεσοποταμιας αλλα Δουκας! Αυτό ηταν πιο κατω και από Στρατηγος.

Όμως το δεχτηκε επιφανειακα και ανελαβε το νέο ποστο του αλλα πολύ συντομα σηκωσε ανταρσια κατά του Αυτοκράτορα. Από την Μεσοποταμια εστειλε στην Κωνσταντινουπολη έναν δικο του πρακτορα τον Ανθή Αλυαττη με διαταγη να παρει από εκει τον Ρωμανο Σκληρο το γιο του και να τον φερει σε αυτόν για να μην πεσει στα χέρια του Νοθου και τον εκβιαζει με τη ζωη του γιου του.

Ο Αλυαττης εφτασε στην Κωνσταντινουπολη και προσποιουμενος τον αντιπαλο του Σκληρου καταφερε να καλυψει τις προθέσεις του. Αφου φυγαδευσε με ασφαλεια τον Ρωμανο τον εφερε στον Βαρδα.

Με το γιο του ασσφαλη πλεον ο Σκληρός ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας και φορεσε το στέμμα και τα υπολοιπα Αυτοκρατορικα διάσημα παρασυροντας στην ανταρσια του μεγάλο μερος του στρατου το οποιο ταχθηκε με το μερος του καθως και οι Αρμενιοι συμμαχοι.

Τωρα το επομενο βημα ηταν να βρει χρηματα για να χρηματοδοτησει την επανασταση του. Και τι καλυτερο από το να καταχραστει δημοσιο χρημα?

Ετσι συνέλαβε τους τοπικους φοροεισπρακτορες και τους εκλεψε το φορο που θα εστελναν στην Κωνσταντινουπολη. Ετσι μαζεψε 600 λιτρες χρυσου. Μετα κατέλαβε ένα Φρουριο στην Μεσοποταμια που οι Αραβες ονομαζαν Xισν-Ζιγιαντ και εκει εγκατέστησε το στρατηγειο του.

Συμμαχησε με τον Εμιρη της Αμιδης και τον Εμιρη της Μαρτυροπολης (με το θανατο του Τσιμισκη αυτές οι πολεις αποτιναξαν την Βυζαντινη επικυριαρχια) και μαλιστα με τον Εμιρη της Μοσουλης Αμπου-Ταλιμπ σφράγισε τη συμμαχια παντρευοντας το γιο του Ρωμανο με την κόρη του Εμιρη.

Οι Αραβες υποσχέθηκαν να τηρήσουν τη συμμαχία για να παρει το θρόνο ο Βαρδας και του εστειλαν χρυσο και 300 Αραβες ιππεις. Στο μεταξυ συνέρρεαν στο καστρο εκατοντάδες τυχοδιωκτες από ολη την Αυτοκρατορια για να καταταγουν στις δυναμεις τους στοχευοντας στο γρηγορο πλουτισμο εφοσον ο Βαρδας επαιρνε το θρονο.

Ετσι το καλοκαιρι του 976 βαδισε κατά της Κωνσταντινουπολης με το στρατό του. Εγινε πιο αλαζονας και τολμηρος όταν προελαυνοντας προς την Κωνσταντινουπολη ενας μοναχος του ειπε ότι ειδε οραμα αγγέλους να σηκωνουν τον Βαρδα και να τον πηγαινουν σε ένα βουνο οπου μια ψηλη γυναικα του εδωσε ένα μαστιγίο. Ο Βαρδας θεώρησε το μαστιγιο συμβολο βασιλικης εξουσιας και πως θα κυβερνησει με αυτό τον τροπο.

Όταν μαθευτηκε στην Κωνσταντινουπολη η ανταρσια του Σκληρου, ο Βασιλειος με τον Κωνσταντινο φοβηθηκαν.
Αλλα επρεπε να δράσουν. Με τη βοηθεια του Νοθου (καθως τωρα ειχαν την αναγκη του γιατι και ο Νοθος κινδυνευε από τον Σκληρό οσο και ο Βασιλειος) εστειλαν επιστολη στον Πέτρο τον Στρατοπεδάρχη να μαζεψει οσους στρατιωτες παραμενουν πιστοι στην κυβερνηση και να τους συγκεντρωσει στην Καισάρεια.

Παράλληλα εστειλαν στον Σκληρο τον Επισκοπο Νικομηδείας Στέφανο ο οποιος ηταν εμπειρος διπλωμάτης να διαπραγματευτει μαζι του και να ληξει εκει την επανασταση του.
Αλλα ο Σκληρός δεν ακουγε τιποτα. Ηθελε τον θρονο και θα τον αποκτουσε παση θυσια.

Ο Επισκοπος Στεφανος μεταχειριστηκε κάθε διπλωματικο κολπο αλλα ο Σκληρος ηταν αμετακινητος.
Καποια στιγμη ο Σκληρος ειπε στον Επισκοπο να σωπασει και δειχνοντας του τις πορφυρες μποτες που φορουσε του ειπε:
«Είναι αδυνατον σεβασμιωτατε για καποιον που δημοσια εχει φορέσει τις πορφυρες μποτες με τη θεληση του να τις βγάλει. Πες σε αυτους που σε εστειλαν πως ειτε θα με δεχτουν με τη θεληση τους ως Αυτοκράτορα ειτε θα παρω το θρόνο με τη βια! Περιμενω την απαντηση τους σε 40 μερες. Φυγε τωρα!»

Ο Επισκοπος επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη με την απαντηση του Σκληρου. Ο Βασιλειος και ο Νοθος ειδαν πως ο Σκληρός είναι αποφασισμένος αλλα και αυτοι ηθελαν να αποφυγουν τον εμφυλιο. Ετσι διατάχθηκε ο Πετρος ο Στρατοπεδαρχης να αποσυρθει από την Καισάρεια και να μην συναψει μάχη με τον Σκληρο. Οι διαταγές του είναι να περιπολει κοντα στην Καισαρεια και να μην αφησει κανεναν να περάσει
από εκει.

Ο Σκληρος προελασε προς την Καισάρεια στελνοντας ανιχνευτες για να δει τι γινοταν μπροστα του. Ένα από τα αποσπασματα του Σκληρου με επικεφαλης τον Ανθή Αλυάττη ερευνόντας το περασμα της Κουκοπετρας επεσε πανω σε αποσπασμα του Αυτοκρατορικου Στρατου υπο τον Μαγιστρο Ευστάθιο Μαλεινο.

Επακολουθησε μια μικρη αψιμαχία οπου κανεις δεν υποχωρουσε. Ο ανυπομονος Αλυάττης όμως σπιρουνισε το αλογο και εκανε εφοδο με μεγάλη ταχυτητα κατευθειαν πανω στο αποσπασμα του Μαλεινου προσπαθωντας να σπασει τις γραμμες τους.

Φυσικα εκανε μια τρυπα στο νερο καθως εγινε σουβλακι από τις λογχες των στρατιωτων και αυτος και το αλογο του.

Βλεποντας τον αρχηγο τους νεκρο οι στρατιωτες του Αλυαττη διαλυθηκαν και κρυφτηκαν σε παρακειμενο δάσος.

Στο μεταξυ ο Σκληρος ειχε τα δικα του προβληματα. Ο Βαρδας (στον οποιο ειχε υποσχεθει το αξιωμα του Μεγάλου Εταιριαρχη όταν θα γινοταν Αυτοκράτορας) συνεληφθη να αυτομολει στους κυβερνητικους.
Τον εφεραν δεμενο μπροστα στον Σκληρό ο οποιος αφου τον εξυβρισε του χάρισε τη ζωη και τον αποφυλακισε για να δειξει ότι είναι μεγαλοψυχος.

Αφου βγηκε από τη σκηνη ο παρολιγον αυτομολησας ο Σκληρός καλεσε τον αρχηγο των Αράβων μισθοφόρων και τον διεταξε να δολοφονησει τον Βαρδα. Ετσι λιγο αργοτερα όταν ο Βαρδας (ο παρολιγον αυτομολησας) κατευθυνόταν προς την σκηνη του βρεθηκε ξαφνικα να συνοδευεται από 4 Αραβες. Οι οποιοι μολις εστριψαν την γωνια εβγαλαν τα μαχαιρια τους και τον σκοτωσαν μερα μεσημερι.

Στο μεταξυ οι κυβερνητικες δυναμεις στρατοπεδευσαν κοντα στο δρομο που θα ακολουθουσε ο Σκληρος για να τον παρακολουθουν.

Όταν εμαθε ο Σκληρος ότι υπαρχει κυβερνητικος στρατος κοντα του σταματησε την προέλαση και περιμενε να δει ποιες είναι οι προθέσεις των κυβερνητικων.

Μερικές μερες μετα εφτασε στο στρατοπεδο του Σκληρου ο Στρατηγός Σαχάκ Μπραχάμιος ο οποιος ειχε αποστατησει από το στρατόπεδο των κυβερνητικων.

Ο Σκληρος συναντηθηκε μαζι του και ο Μπραχαμιος ειπε στο Σκληρο να μη χάνει χρόνο γιατι οι αντιπαλοι
του δεν εχουν σκοπο να τον πολεμησουν.

Ο Σκληρος πιστεψε τα λογια του και τον ορισε Στρατηγο και τον εβαλε να οδηγησει το στρατο του.
3 μερες μετα εφτασσαν στην Λυκανδο της Καππαδοκιας. Όταν ο Πετρος ο Στρατοπεδάρχης εμαθε ότι ο
Σκληρος του ξεφυγε βαδισε νυχτα για να μην τον αντιληφθει ο Σκληρος και στρατοπεδευσε κοντα στον
επαναστάτη.

Η μαχη ηταν κοντα και δεν θα την απεφευγαν. Συντομα θα ξεκαθαριζε η κατάσταση.

Συνεχιζεται…

Υ.Γ. Επειδη θα λειψω 4-5 μερες λογω δουλειας, το παρων νημα θα συνεχιστει μολις επιστρέψω. Gherschaagk για σενα το λεω.

[Gherschaagk]

I'm crying already.

[Πτολεμαίος]

και εξοντωθηκε μαζι με ότι ειχε απομεινει από τον στρατό του. Το δε κρανιο του το εκανε κυπελλο ο Χάνος των Πετσενέγγων.

Την λατρεύω αυτήν την πρακτική.
Ένα από τα μικρά όνειρα μου είναι να το κάνω και γω αυτό. Να φτιάξω ένα κύπελλο για το κρασί μου από κρανίο ανθρώπου.
Όποιος ξέρει περισσότερα γι'αυτό ας βάλει κάνα λινκ.

[Σενέκας]

και εξοντωθηκε μαζι με ότι ειχε απομεινει από τον στρατό του. Το δε κρανιο του το εκανε κυπελλο ο Χάνος των Πετσενέγγων.

Την λατρεύω αυτήν την πρακτική.
Ένα από τα μικρά όνειρα μου είναι να το κάνω και γω αυτό. Να φτιάξω ένα κύπελλο για το κρασί μου από κρανίο ανθρώπου.
Όποιος ξέρει περισσότερα γι'αυτό ας βάλει κάνα λινκ.

μύθος είναι. Ουσιαστικά αναφορά στον Ηρόδοτο. Απο την εποχή του Ηροδότου η συγκεκριμένη ιστοριούλα χρησιμοποιείται απο διάφορους λογοτέχνες για να δώσουν στον αναγνώστη να καταλάβει ποιος είναι ο βάρβαρος της ιστορίας

Αλβοίνος και Ροσμούνδα

[George_V]

και εξοντωθηκε μαζι με ότι ειχε απομεινει από τον στρατό του. Το δε κρανιο του το εκανε κυπελλο ο Χάνος των Πετσενέγγων.

Την λατρεύω αυτήν την πρακτική.
Ένα από τα μικρά όνειρα μου είναι να το κάνω και γω αυτό. Να φτιάξω ένα κύπελλο για το κρασί μου από κρανίο ανθρώπου.
Όποιος ξέρει περισσότερα γι'αυτό ας βάλει κάνα λινκ.

[George_V]

Ο Σκληρός όμως δεν ηθελε να δωσει μαχη εκ παρατάξεως με τους κυβερνητικους και ετσι αποφάσισε να κερδισει χρόνο.

Διεταξε να φέρουν μεγάλες ποσοτητες τροφίμων και έδωσε την ιδέα στους κατασκόπους των αντιπάλων ότι ετοιμάζει ένα μεγάλο δειπνο για το στρατό του και πως δεν ενδιαφέρεται να δώσει μάχη εκεινη τη μερα.

Ετσι και οι κυβερνητικοι εκαναν το ιδιο, οργάνωνοντας και αυτοι ένα μεγάλο δειπνο για το στρατό τους.
Ο Σκληρος το εμαθε αυτό και αμεσως παρέταξε το στρατο του για μαχη (ποτε δεν τους ειχε χαλαρωσει. Μονο όταν επρεπε να δώσει στους κατασκοπους τις πληροφορίες που ηθελε) και εκανε εφοδο στο αντίπαλο στρατόπεδο υπο τον ηχο σαλπίγγων.

Οι κυβερνητικοι αιφνιδιαστηκαν καθως τους επιασε πανω στο φαγητο αλλα συνήλθαν γρηγορα και αντέταξαν σθεναρη αντισταση ο καθένας με ότι οπλο ειχε προχειρο ακομα και με τα μαγειρικα σκευη.
Και αντεξαν παρα τις προβλέψεις για το αντιθετο. Ο Σκληρός βλεποντας ότι η κατά μετωπον επιθεση εχει χασει πλεον την ορμη της και εχει σταματησει, οδηγησε ο ιδιος το ιππικο του σε μια κινηση πλαγιοκόπησης από τα αριστερά.

Οι κυβερνητικοι φοβηθηκαν ότι θα περικυκλωθουν και αρχισαν να υποχωρουν συντεταγμένα.
Παράλληλα όμως ο Σκληρος διατάζει τους μισθοφόρους να χτυπησουν από πισω το αντιπαλο στρατευμα για να τους ανακόψουν την υποχώρηση.

Από εκει και μετα εγινε σφαγη. Ο Δουκας της Αντιόχειας Μιχαήλ Βουρτζης ηταν ο πρωτος που εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης και τον ακολουθησαν και αλλοι ενώ τα πτωματα εκαναν σωρους γυρω τους.

Ο Σκληρός κατέλαβε το στρατόπεδο και στα χέρια του επεσαν παρα πολλά εφοδια και αρκετο χρυσάφι. Η νικη του αυτή του ανοιξε το δρομο για την κεντρικη Μικρα Ασία και του επετρεψε να προχωρησει ανενοχλητος προς την Κωνσταντινουπολη.

Ετσι από εκει κατευθυνθηκε στην Τζαμανδό η ο οποα του παραδοθηκε αμαχητί και κατέλυσε εκει με τον στρατο του.

Στην Τζαμανδό ηρθε και τον βρήκε ο Δουκας της Αντιόχειας Μιχαήλ Βουρτζης ο οποιος μετα τη φυγη του από την μαχη εναντια στον Σκληρο του ζητησε να τον συγχωρέσει και του ειπε πως πλεον περναει στη δικη του πλευρα. Όπως το ιδιο εκανε και ο Πατρίκιος Ανδρόνικος Λύδος με τους γιους του. Ο Σκληρός διόρισε τον Βουρτζη Δομέστικο και νέο Δουκα της Αντιοχειας διόρισε τον Αραβα Ουμπειντ-Αλα ο οποιος μολις ειχε βαφτιστει χριστιανος.

Στο μεταξυ ξέσπασε επανάσταση στην Αττάλεια και οι επαναστάτες φυλάκισαν τον Ναυαρχο της μοιρας που ναυλοχουσε εκει και αυτομολησαν στον Σκληρό.

Ο Σκληρός τους εστειλε τον Μαγιστρο Μιχαήλ Κουρτίκιο ο οποιος ανέλαβε και Ναυαρχος της μοιρας (η οποια ηταν από τις μεγαλυτερες του Αυτοκρατορικου Στόλου).

Όλα αυτά τα νεα εφτασαν στην Κωνσταντινουπολη και συνεκληθη αμέσως Πολεμικο Συμβουλιο. Εκει αποφασιστηκε ότι πρεπει να στειλουν καποιον πολύ κοντινο στον Αυτοκράτορα με πληρεις εξουσιες για να αντιμετωπίσει τον Σκληρο.΅

Οποιος και να ηταν αυτος θα ειχε πληρη ελευθερια να χρησιμοποιησει κάθε μεσω εναντια στον σφετεριστη και φυσικα θα ειχε πληρη αμνηστία για ότι εκανε για το σκοπο αυτό.

Ετσι αποφασιστηκε να σταλλουν ο Λέοντας Πρωτοβεστιάριος ο πρωην Αρχιναυαρχος μαζι με τον Πατρικιο Ιωάννη τον Ρητορα.

Ο Βασιλειος Β’ υπεγραψε χρυσοβουλο με το οποιο ο Λεοντας ειχε κάθε εξουσια να δράσει όπως θα δρουσε και ο Αυτοκράτορας με τις εξουσιες του Αυτοκράτορα.

Ετσι εφυγαν οι δυο νεοι Στρατηγοι με το στρατο τους και βρηκαν τα υπολλειματα του στρατου του Πετρου του Στρατοπεδάρχη στο Κοτυαιον της Φρυγίας και ενωθηκαν μαζι τους. Στο μεταξυ ο Σκληρός ειχε προχωρήσει και στρατοπεδευσει στο Διπόταμον καταλαμβάνοντας τα Αυτοκρατορικα Κτήματα στη Μεσανάκτα κόβοντας ετσι το εισοδημα τους από την κεντρικη κυβερνηση.

Ο Λεοντας προσπάθησε να δελεασει το στρατο του Σκληρου με χρηματα και δωρα για να αυτομολησουν αλλα δεν τα κατάφερε. Μαλλον το αντιθετο πετυχε μιας και οι αποπειρες δωροδοκιας του Λεοντα εκληφθηκαν ως σημαδι αδυναμιας.

Ετσι ο Λεοντας εγκατέλειψε το σχέδιο του και γυρισε στο Κοτυαίον. Ελυσε το στρατόπεδο και βαδιζοντας νυχτα προσπέρασε τον Σκληρό και κατευθυνθηκε ανατολικά.
Αυτό δεν το περιμενε ο Σκληρός. Τωρα ο στρατός του βρισκόταν σε αναβρασμο. Ο Λεοντας κινουμενος ανατολικα ουσιαστικα εισέβαλλε στην επικράτεια του Σκληρού και οι στρατιωτες του που καταγοταν σχεδον ολοι από εκεινες τις περιοχες αρχισαν να φοβουνται για τις οικογένειες τους και τις περιουσιες τους. Υπηρχε τεράστιος κινδυνος πολλοι από τους στρατιωτες του να αυτομολησουν στον Λέοντα για να γλιτωσουν τις οικογένειες τους.

Για να το αποφύγει αυτό ο Σκληρός, εστειλε τον Μαγιστρο Μιχαήλ Βουρτζη και τον Πατρικιο Ρωμανό Ταρωνιτη με ένα αποσπασμα για να καθυστερησει η να μπλοκάρει την πορεια του Λέοντα. Οι εντολες του ηταν να τον παρενοχλεί συστηματικα και να μην αφηνει τα αποσπασματα του να βγαινουν για προμηθειες αλλα να μην
εμπλακουν σε μαχη εκ παραταξεως. Όχι τουλαχιστον πριν ερθει ο ιδιος ο Σκληρός.

Όμως την ιδια μερα που εφτασε ο Βουρτζης εκει που ειχε στρατοπεδευσει ο Λεοντας εφτασαν και Αραβες οι οποιοι μετέφεραν τον ετήσιο φορο τους στον Εμίρη του Χαλεπιου και αναγκαστικα επρεπε να περάσουν αναμεσα από τους δυο στρατους στο περασμα του Οξυλιθου.

Αυτό το εμαθε ο Βουρτζης και αποφάσισε να τους επιτεθει για να τους παρει το χρυσο. Το ιδιο όμως εμαθε και ο Λεοντας και ειχε και αυτος την ιδια ακριβώς ιδέα.
Ετσι όταν οι Αραβες μπηκαν στο πέρασμα ξαφνικα εντρομοι διαπιστωσαν ότι βρισκονταν στο κεντρο και 2 στρατοι ετρεχαν κατά πανω τους.

Η απληστία του Βουρτζη τον εκανε να παραβιασει την εντολη που ειχε να μην εμπλακει σε μαχη εκ παραταξεως με τον Λεοντα.

Οι Αραβες από την άλλη εστεκαν στη μεση μη ξεροντας τι να κανουν. Ο Αραβικος χρυσος ηταν το βραβειο που διεκδικουσαν και οι δυο πλευρες.

Η συγκρουση ηταν σφοδρη με το χρυσάφι να αλλαζει συνεχως χερια μεσα στον ορυμαγδο της μάχης, αλλα στο τέλος ο Βουρτζης την κοπανησε (για άλλη μια φορα ακομα) από το πεδίο της μάχης ενώ οι περισσότεροι στρατιωτες του σφαγιαστηκαν. Ο Λεοντας εδωσε διαταγές για ελεος στους αιχμαλωτους εκτος των Αρμενιων καθως ηταν οι πρωτοι που προσχωρησαν στην επανασταση. Ετσι οι Αρμένιοι σφαζονταν επι τοπου. Από τους
Αραβες βεβαια δεν εμεινε ουτε μισο αυτι. Αφου βρεθηκαν στο λαθος σημειο τη λαθος στιγμη.

Όταν εμαθε την καταστροφη ο Σκληρός καταλαβε ότι δεν ειχε άλλη επιλογη από το να γυρισει πίσω και να αντιμετωπίσει ο ιδιος τον Λέοντα.

Ετσι εφτασε στον Ραγέα και στρατοπεδευσε εκει περιμενοντας την καταλληλη στιγμη για μαχη. Αλλα και οι κυβερνητικοι εμψυχωμένοι από την προσφατη νικη δεν βιαζονταν να πολεμησουν ετσι επαιζαν και αυτοι παιχνιδι καθυστερησεων.

Αυτό βολευε τον Λεοντα καθως μερα με τη μερα ολο και περισσότεροι στρατιωτες του Σκληρου αυτομολουσαν προς αυτόν.

Όμως οι νεοσυλλεκτοι του Λεοντα τον πιεζαν για μαχη τωρα που ηταν φρέσκοι και αναζωογονημενοι από την προσφατη νικη τους. Αντιθετα οι βετεράνοι ελεγαν ότι πρεπει να περιμένουν την κατάλληλη στιγμη και πως μια προωρη επιθεση θα είναι θανατος.

Τελικα ο Λεοντας πειστηκε από τους απειρους νεοσυλλεκτους και εδωσε εντολη στις σαλπιγγες να σημάνουν εφοδο οδηγώντας ο ιδιος το στρατο στη μάχη.

Ο Σκληρος περιμενε ένα τετοιο ενδεχόμενο και αμεσως τοποθέτησε το στρατό του για μαχη. Ο ιδιος ο Σκληρός θα οδηγουσε το κέντρο. Στα δεξια τοποθετησε διοικητη τον αδελφο του Κωνσταντινο Σκληρό και στα αριστερα διοικητης οριστηκε ο Κωνσταντινος Γαβράς από την Τραπεζουντα.

Ο Σκληρός διέταξε εφοδο και η μάχη αναψε. Ο Κωνσταντινος Σκληρός και ο Κωνσταντινος Γαβράς διέταξαν εφοδο του ιππικου τους από τα πλαγια συντρίβοντας τις γραμμες του Λέοντα καθως οι νεοσυλλεκτοι δεν μπορεσαν να αντέξουν την ορμη της εφοδου του ιππικου και αρχισαν να διαλυονται εν μεσω σφαγής.

Ο Πατρίκιος Ιωάννης προσπάθησε να τους ανασυντάξει και να δημιουργήσει γραμμη αμυνας αλλα σκοτώθηκε μεσα στο γενικο χαμό μαζι με τον Πέτρο το Στρατοπεδάρχη και αλλους ευγενεις.
Ο Λεων Πρωτοβεστιαριος συνεληφθη αιχμάλωτος μαζι με αλλους ανωτατους αξιωματικους. Ο Σκληρός διέταξε να τον αλυσοδέσουν μπροστα σε ολο το στρατό ενώ εβγαλε τα ματια των αδελφων Αγιοζαχαριτη Θεοδώρου και Νικήτα για την προδοσια τους να αυτομολησουν στον Λεοντα μερες πριν.

Η νικη αυτή εξύψωσε τον Σκληρό και τις επομενες μερες πληθη συνερρεαν στο στρατοπεδο του για να καταταγουν στο στρατό του. Την ιδια στιγμη στην Κωνσταντινουπολη η κεντρικη κυβερνηση κρεμοταν από μια κλωστη. Η κατάρρευση ηταν σχεδον βεβαια καθως περαν της ηττας του Πρωτοβεστιαριου εφτασαν και αλλα νεα πως ο Ναυαρχος Μιχαή Κουρτίκιος με τον επαναστατικο στόλο εχοντας λεηλατησει κάθε νησι στο Αιγαίο ειχε πλεον αποκλείσει την Αβυδο στον Ελλήσποντο αποκοβοντας τον ανεφοδιασμο της Κωνσταντινουπολης από θαλασσης. Χωρις ναυτικη υποστηριξη ο Σκληρός δεν ειχε ελπιδα να καταλαβει την Κωνσταντινουπολη και ο Κουρτικιος του εδινε ακριβως αυτό τωρα.

Ο Νοθος μαζεψε ότι στολο ειχε απομεινει στην Κωνσταντινουπολη, επισκευασε αμεσα ότι πλοιο βρηκε στα Νεωρια διορισε νέο Ναυαρχο τον Θεόδωρο Καραντηνό και τον εστειλε εναντιον του Κουρτικιου.
Ο Καραντηνός παρέπλευσε τον Ελλήσποντο και ενεπλακη σε ναυμαχια με τον Κουρτίκιο εξω από την Φώκαια.

Η ναυμαχια ηταν σκληρή αλλα σιγα σιγα ο Καραντηνός κέρδιζε το πανω χέρι. Μετα από ωρες ο Κουρτίκιος εχοντας υποστει βαριες απωλειες αναγκαστικε να υποχωρήσει με τον στολο διαλυμένο. Ο Καραντηνός ανεκτησε και παλι τον ελεγχο του Αιγαιου για την Κωνσταντινουπολη και αποκατέστησε τον θαλασσιο ανεφοδιασμο της Πολης.

Εχοντας εξασφαλισει κυριαρχία στις θαλασσες ο Νόθος εστρεψε την προσοχη του στην ξήρά και ετσι εστειλε τον Πατρίκιο Μανουηλ Ερωτικό Κομνηνό να ενισχυσει τη φρουρα της Νικαιας.
Μετα από λιγο εφτασε και ο Σκληρός ο οποιος αφου λεηλάτησε όλα τα χωρια κοντα στην Νικαια πολιορκησε την πολη.

Συνεχίζεται…

Gherschaagk i m back...

[George_V]

Ο Σκληρός προσπαθησε να την παρει με εφοδο αλλα αποκρούστηκε από την αμυνα που αντέταξε ο Κομνηνός.
Προσπάθησε και δευτερη φορά με τη βοήθεια πολεμικών μηχανών αλλα ο Κομνηνος εκαψε τις μηχανές του Σκληρού με Υγρό Πυρ.

Ετσι ο Σκληρός που δεν ηθελε να προχωρήσει στην Κωνσταντινουπολη εχοντας στα νωτα του μια οχυρωμένη εχθρικη πολη αναγκάστηκε να την πολιορκησει για να παραδοθει από ελλειψη τροφης.

Σε λιγο διάστημα η Νικαια αρχισε να υποφέρει από ελλειψη εφοδίων. Ο Σκληρός ειχε αποκόψει την Νικαια από παντου και δεν μπορουσε να μεταφέρει εφόδια από την Αβυδο ουτε από ξηρα, ουτε μεσω της λιμνης Ασκανίας.

Εκει σκέφτηκε να ξεγελάσει τον Σκληρό για να μπορέσουν να ξεφυγουν χωρις να πεσουν στα χέρια του Σκληρου.

Διέταξε λοιπον και γέμισαν τις σιταποθηκες μεχρι πανω με αμμο. Και στην επιφάνεια της άμμου πασπάλισε το τελευταιο σιτάρι που ειχε μεινει στην Νικαια.

Μετα ζητησε να του φέρουν μερικους από τους αιχμαλώτους αξιωματικους του Σκληρου που ειχαν πιάσει σε καποιες από τις εφοδους και τους εδειξε τις σιταποθηκες λεγοντας τους:

«Δεν φοβάμαι να φέρει λιμο η πολιορκία γιατι όπως βλέπετε εχω προμηθειες για 2 χρόνια και η πολη όπως ξερετε είναι απόρθητη. Αλλα στην πραγματικοτητα ειμαι με το μερος σας και στηρίζω τον Σκληρο. Ειμαι ετοιμος να σας παραδόσω την πολη εάν μου δοθουν ενορκες εγγυησεις ότι εγω, οι ανδρες μου και οι κατοικοι της πολης ειμαστε ελευθεροι να παμε οπου επιλεξουμε»

Ο Σκληρος ακουγοντας ότι μαζι με την πολη θα παρει και σιτάρι για 2 χρόνια δέχτηκε αμέσως την προταση του Κομνηνου.

Ετσι ο Μανουηλ εγκατέλειψε την Νικαια με το στρατο του και τους πολιτες της οι οποιοι πηραν μαζι τους σχεδον ολη τους την κινητη περιουσια.

Ο Σκληρός μπηκε στην αδεια πολη θριαμβευτης αλλα συντομα το γέλιο του κοπηκε όταν κατάλαβε ότι οι σιταποθηκες ηταν γεμάτες άμμο αντι για σιτάρι. Και το ρεζιλικι του εγινε ακομα μεγαλυτερο όταν του ειπαν οι στρατιωτες του ότι δεν υπαρχει τιποτα αξιας στην πολη για λεηλασια.

Ο Σκληρός εγινε εξαλλος για το πως την πατησε ετσι από τον Κομνηνο. Τωρα του ξεφυγε και αυτος και ο στρατος του αθιχτος ενώ οι πολιτες ειχαν παρει μαζι τους ότι πολυτιμο ειχαν. Του την εφερε ένα παιδάριο και αυτό ηταν που τον θυμωνε περισσότερο.

Τελικα αφου ηρέμησε αφησε τον Τουρμάρχη Πηγάσιο με φρουρα στη Νικαια και προχώρησε προς την Κωνσταντινουπολη.

Στο μεταξυ ο Νοθος δεν ηταν χαρουμενος με την εξέλιξη. Η πτωση της Νικαιας μπορει να ηταν αναιμακτη αλλα ο Σκληρος προέλαυνε χωρις ουσιαστικη αντίσταση. Επρεπε να κανει κατι. Επρεπε να βρει καποιον τοσο αδιστακτο και στρατιωτικα εμπειρό οσο και ο Σκληρός αλλιως ηταν χαμένοι ολοι από χέρι.

Η λυση ηταν μια οσο και αν δεν του άρεσε. Επρεπε να ανακαλέσει από την εξορία τον Στρατηγό Βάρδα Φωκά τον ανηψιό του Νικηφόρου Β’. Ηταν αδιστακτος σαν τον Σκληρό και βετεράνος πολεμιστης του διαμετρηματος του Σκληρου. Ο μονος που μπορουσε να αναμετρηθει στα ισα μαζι του.

Αλλα ο Φωκάς ηδη ειχε προσπαθησει μια φορά να αρπάξει το θρόνο. Θα εβαζε φιδι στον κορφο ολονων αν του εμπιστευοταν την απολυτη στρατιωτικη εξουσια. Δεν ειχε όμως και άλλες επιλογές. Επρεπε να σταματησει τον Σκληρό με κάθε κοστος.

Ετσι εστειλε μανδάτορες να τον φέρουν πισω προσφέροντας του πληρη αμνηστια και ενορκες εγγυησεις ότι δεν κινδυνευει. Επισης απαίτησε να ορκιστει ο Φωκάς ότι δεν θα στραφει κατά του Βασιλειου Β’ και Κωνσταντινου Η’.

Αφου ο Φωκας ορκιστηκε και ελαβε και αυτος τις εγγυησεις του Νοθου και την αμνηστία δέχτηκε να επανελθει και διορίστηκε αμεσα Μάγιστρος και Δομέστικος των Σχολών της Ανατολης.

Αφου ανελαβε τη διοικηση του στρατου βγηκε από την Πολη για να συναντησει τον Σκληρό με το στρατο.
Αρχικα προσπάθησε να περάσει απέναντι μσω Θράκης αλλα συντομα ανακάλυψε ότι ισχυρες δυνάμεις υπο τον
Ρωμανο Σκληρό το γιο του Βαρδα Σκληρου τον εμποδιζαν να περάσει από την Θράκη στην Αβυδο.

Ετσι επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη και με τη βοηθεια του Αυτοκρατορικου Στόλου κατάφερε να περάσει αθέατος στη Χαλκηδόνα και με συνεχεις νυχτερινες πορειες για να μη δινει στόχο κατάφερε να φτάσει στην Καισάρεια οπου ο στρατος του εκει ενωθηκε με τις δυναμεις του Μαγιστρου Ευστάθιου Μαλεινου και του Μιχαήλ Βουρτζη (ο οποιος ειχε αλλαξει για μια ακομα φορά στρατόπεδο και πλεον υποστηριζε την Κωνσταντινουπολη προδιδοντας και παλι τον Σκληρο) ενώ ενισχυσεις έστειλε και ο Δουκας της Αντιοχειας Ουμπειντ-Αλα ο οποιος και αυτος ειχε αποστατησει από τον Σκληρο προσχωροντας στις Αυτοκρατορικες Δυναμεις στις αρχες του 978.

Από εκει με το στρατο κατευθυνθηκαν προς το Αμόριον συνεχιζοντας την στρατολογία από οπου περνουσαν.
Όταν εμαθε ο Σκληρός ότι η Κωνσταντινουπολη εστειλε τον Βαρδα Φωκά να τον αντιμετωπισει χάρηκε και ειπε:

«Επιτέλους θα πολεμησω με έναν αληθινό στρατιωτη! Εμπειρο στρατιωτικα, με θάρρος και ικανοτητες! Όχι όπως πριν εναντιον μαλθακών ευνουχων!»

Ετσι εγκατελειψε την προέλάση προς την Κωνσταντινουπολη και κατευθυνθηκε προς το Αμόριον.
Οι δυο στρατοι συναντηθηκαν κοντα στην πολη και ξεκινησε η συγκρουση.

Συντομα όμως ο στρατος του Φωκά αρχισε να υποχωρει καθως οι στρατιωτες του Φωκά ηταν πιο απειροι από τους βετεράνους του Σκληρου αλλα τουλάχιστον υποχωρουσαν συντεταγμένα και υπο την καθοδηγηση των αξιωματικων τους και όχι υπο διαλυση.

Ο Φωκάς διοικουσε την οπισθοφυλακη η οποια καλυπτε την συντεταγμένη υποχωρηση του στρατου του αποκρουοντας συνεχως τις εφοδους του Σκληρου.

Εκει ο Στρατηγός Κωνσταντινος Γαβράς εντόπισε τον Βαρδα Φωκά και αποφάσισε να τον αιχμαλωτίσει για να διακριθεί.

Σπιρουνισε το αλογο του και καλπασε κατά του Φωκά. Ο δε Φωκάς τον αναγνώρισε και ηρεμα γυρισε το άλογο του προς αυτόν και όταν εφτασε ο Γαβράς σε αποσταση περιπου ενός μετρου κοντα του, ο Φωκάς ειχε ηδη τραβήξει το απελατίκι του και τον χτυπησε με δυναμη στο κεφάλι.

Το απελατίκι βρηκε τον Γαβρά στο κράνος το οποιο αντεξε στο χτυπημα αλλα ο Γαβράς ακουσε καμπάνες και βρεθηκε φαρδυς πλατυς στο χώμα ενώ ο Φωκάς προχωρουσε ηρεμα και σιγα προς το μέρος του Γαβρα.

Όταν οι αντρες του Γαβρα ειδαν τον αρχηγο τους να πεφτει σταμάτησαν να καταδιωκουν το στρατό του Φωκά και ετρεξαν να υπερασπιστουν τον πεσμένο αρχηγο τους. Ο Φωκάς παλι γυρισε το αλογο του ηρεμα και ακολουθησε το στρατο του.

Ο Φωκάς εφτασε στο Χαρσιανόν και στρατοπεδευσε εκει περιμενοντας να δει τι θα γινει στη συνέχεια. Ο Σκληρος τον κυνηγησε και στρατοπεδευσε κοντα του στην περιοχη Βασιλικα Θερμά και από εκει τον καλουσε καθημερινα να βγει να πολεμησει.

Τελικα ο Φωκάς αποδέχτηκε την προκληση και η μαχη ξεκινησε το επομενο πρωι με τον στρατο του να κερδίζει αρχικά ενώ ο ιδιος ο Φωκάς ετρεχε πανω κατω στις γραμμές του Σκληρου και ανοιγε δρόμο με το απελατίκι του.

Και παλι όμως η απειρία των στρατιωτων του Φωκα βγηκε στην επιφάνεια και υποχώρησαν και παλι συντεταγμένα.

Μετα και από αυτή την ηττα ο Φωκάς κατέφυγε στον Ηγεμόνα της Γεωργίας Δαβίδ από τον οποιο ζητησε ενισχυσεις.

Ο Δαβιδ ο οποιος γνωριζε τον Φωκα από την εποχη που Βαρδας Φωκας ηταν Δουκας της Χαλδιας δέχτηκε να τον βοηθησει και του εδωσε 12000 στρατιωτες υπο τον Στρατηγο Τορνικιο.
Με φρεσκο στρατο ο Φωκάς επεστρεψε στην Αυτοκρατορία στρατολογωντας και αλλους στην πορεία και
βρηκε τον Σκληρό να εχει στρατοπεδευσει στην Παγκάλεια μεταξυ Αγκυρας και Καισαρείας. Ειχε προηγηθει η
αποτυχία του Στρατηγου Μπραχαμιου να καταλαβει την Αντιόχεια οσο ελειπε ο Φωκάς και ο Σκληρός περιμενε
στην Παγκάλεια για να αναπληρωσει τις απωλειες.

Εκει δοθηκε η τριτη μάχη μεταξυ Σκληρου και Φωκά στην πεδιαδα διπλα στον ποταμο Αλυ.
Η μαχη ηταν βιαιη και ο Σκληρός εδειχνε και εδώ να περνει σιγα σιγα το πανω χέρι.
Ο Φωκάς δεν θα αντεχε και τριτη ηττα και ετσι χτυπησε το αλογο του και καλπασε εναντια στο Σκληρο μονος του ανοιγοντας δρόμο χτυπωντας αριστερα και δεξια με το σπαθι του. Προτιμουσε να πεθάνει ενδοξα τουλάχιστον παρα να ηττηθει παλι.

Εχοντας προχωρήσει βαθια στις γραμμές του αντιπάλου σχεδον μονος ξαφνικα βρέθηκε μπροστα στον Σκληρό.

Εκανε εφοδο σπιρουνιζοντας το άλογο του και το ιδιο εκανε και ο Σκληρος. Κανενας στρατιωτης δεν κινηθηκε να τους βοηθησει βλεποντας τους να καλπαζουν ο ενας εναντιον του αλλου. Ολοι ειχαν παγώσει σταματώντας τη μαχη και κοιταζαν τους δυο Στρατηγους να εμπλεκονται σε προσωπικη μονομαχία.

Εφιπποι και οι δυο πολεμουσαν σωμα με σωμα με σπαθια στη μεση του πεδιου με τους στρατιωτες να κοιτάνε και από τις δυο πλευρες.

Καποια στιγμή ο Σκληρός κατεβάζει το σπαθι του αλλα ο Φωκάς που ειδε την κινηση γυρισε το άλογο για να αποφυγει τη σπαθια αλλα δεν δεν προλαβε για λιγο.
Το ξιφος δεν βρηκε τον Φωκά αλλα πέτυχε το άλογο του κοβοντας το δεξι αυτι και το χάλινάρι του.

Το αλογο σηκωθηκε στα δυο από τον πονο αιφνιδιαζοντας τον Σκληρό αλλα και τον Φωκα που εχασε το ξιφος του ομως ο Φωκάς όταν κατέβηκε το άλογο τραβηξε το απελατικι του απο την σελα πολυ γρηγορα και χτυπησε με δυναμη τον Σκληρό στο κεφάλι του και τον εστειλε από την άλλη μερια. Αν δεν κρατουσε το λαιμο του αλογου του θα ειχε βρεθει στο χωμα. Εν τουτοις όμως καταφερε να ξανασηκωθει αλλα
τον πηραν τα αιματα καθως το χτυπημα ειχε ανοιξει μια μεγαλη πληγη στο κεφάλι και εντελώς ζαλισμένος.

Ο Φωκάς τοτε σπιρουνισε το αλογο του και ανοιγοντας δρομο μεσα από τις εχθρικες γραμμες με το απελατικι του περασε αναμεσα τους και ανεβηκε σε παρακειμενο λοφο δινοντας οδηγίες και διαταγές στους ανδρες του ανασυντάσσοντας τους.

Στο μεταξυ ο Σκληρος δεν ηξερε που παταγε από το χτυπημα ενώ το αιμα που αναβλυζε από το κεφαλι του τον ειχε τυφλώσει. Οι στρατιωτες τον πηραν σχεδον σηκωτο από εκει ενώ η μαχη ξανααναψε παλι όταν αποχωρησαν οι Στρατηγοι και τον πηγαν διπλα σε παρακειμενη πηγη για να περιποιηθουν το τραυμα του.

Τον ξαπλωσαν κατω και του επλεναν την πληγη μεχρι να ερθει ο γιατρος όταν ξαφνικα το αλογο του το οποιο το φωναζε «Αιγυπτιος» για καποιο λογο αφηνιασε ξέφυγε από τα χέρια του στρατιωτη που το κρατουσε και αρχισε να τρέχει πανικοβλητο στο πεδιο της μάχης γεματο αιματα.

Οι στρατιωτες αναγνωρισαν το αλογο του Σκληρου και πιστεψαν ότι ο Σκληρος σκοτωθηκε για να τρεχει το αλογο του πανικοβλητο μεσα στο πεδιο της μαχης. Ετσι πανικοβληθηκαν και αρχισαν να πετανε τα οπλα τους και να τρεχουν να σωθουν.

Ο Φωκας ειδε το σκηνικο από το διπλανο λοφο και ειπε πως αυτό είναι θεια δικη. Μετα κατέβηκε από το λοφο με τους αξιωματικους του και αρχισαν την καταδιωξη του στρατου του Σκληρου αιχμαλωτιζοντας οποιον παραδινοταν και σκοτωνοντας οποιον προβαλλε αντισταση.

Στο μεταξυ ο Σκληρος που ηταν ακομα σε αφασια από το χτυπημα μεταφέρθηκε στην Μαρτυροπολη. Όταν συνήλθε λιγο και εμαθε τι ειχε γινει εστειλε τον αδελφο του Κωνσταντινο και ζητησε βοηθεια και ενισχυσεις από τον Εμίρη Αντουντ αλ-Νταουλα αλλα δεν πηρε απαντηση.

Ο Εμιρης ειχε μαθει τι ειχε συμβει και χρονοτριβουσε για ναδει που θα κατσει η μπιλια. Τελικα αναγκάστηκε να παει ο ιδιος ο Σκληρός στον Εμιρη για να εκβιασει μια απαντηση.

Συνεχίζεται…

[George_V]

Στο μεταξυ τα νεα της νικης του Φωκά εφτασαν στην Κωνσταντινουπολη με επιστολη και ο Βαρδας Φωκάς τιμηθηκε με νεους τιτλους, γη και πλουτη.

Ο Βασιλειος Β’ τοτε εστειλε τον Στρατηγό Νικηφόρο Ουρανό στον Εμίρη με εντολη να τον πείσει να τον κρατησει εκει και να μην τον βοηθήσει να επιστρέψει με στρατο παλι πισω. Εαν ο Σκληρος μετανοουσε και δεχόταν τον Βασίλειο και τον Κωνσταντινο ως Αυτοκράτορες ο Ουρανος ειχε μαζι του Χρυσόβουλο με το οποιο δινόταν πληρης αμνηστία στον ιδιο και στους οπαδους του με τον ορο να κλινουν το γονυ μπροστα του.

Οι διαπραγματευσεις όμως δεν πηγαν καλα. Όταν ο Εμιρης εμαθε για την επιστολη αμνηστίας φοβηθηκε ότι είναι κολπο του Αυτοκράτορα για να τον ανατρέψουν και να του παρουν το εμιράτο. Ειχε μεσα στην πολη του ότι ειχε μεινει από το στρατο του Σκληρου και ηταν αρκετοι ακομα για να καταλαβουν την πρωτευουσα του. Με την αμνηστια ετρεμε μηπως ο Σκληρος στραφει εναντιον του.

Ετσι πέταξε στη φυλακη τον Ουρανο, τον Σκληρό και ολους τους Βυζαντινους αξιωματικους ενώ αφοπλισε τους στρατιωτες του Σκληρου και τους περιόρισε.

Μερικοι αξιωματικοι του Σκληρου όμως που δεν ηταν μαζι του στη Μαρτυρόπολη, αναμεσα τους ο Λεοντας Αιχμάλωτος, οι γιοι του Ανδρονικου Λυδου, ο Χριστόφορος Επείκτης και ο Βάρδας Μουγκός εμαθαν τι εγινε και δεν πηγαν στη Μαρτυρόπολη.

Αντιθετα κατέλαβαν τα Φρουρια του Αρμακουριου, της Πλατειάς Πετρας και αλλα στο Θεμα Θρακησίων και εκαναν αντάρτικο μεχρι το 980 που παραδόθηκαν ενώ στο μεταξυ ειχαν λεηλατησει ολη την περιοχη. Το καλοκαίρι του 980 για να σταματησει το κακο ο Βασιλειος αναγκάστηκε να στειλει τον Πατρίκιο Νικηφόρο Παρσακουτηνο να τους προσφέρει αμνηστια για να φυγουν στα σπιτια τους.

Το ιδιο ετος 980 παραιτήθηκε ο Πατριάρχης Αντώνιος Γ’ και αποσυρθηκε στη Μονη Στουδίου οπου ασχοληθηκε με τη συγγραφη Συναξαρίου μεχρι που πεθανε τον Απρίλιο του 981.
Νεος Πατριάρχης διορίστηκε από τον Αυτοκράτορα ο Νικόλαος Β’ Χρυσοβέργης γονος ευγενους οικογενειας.

Την ιδια εποχη με την επανασταση του Σκληρου στην Ανατολη, στη Δυση ειχαν τα δικα τους προβληματα.
Λιγο καιρό μετα το θάνατο του Τσιμισκή οι Βουλγαροι βρηκαν ευκαιρια οσο επικρατουσσε χάος στην Ανατολη να επαναστατησουν υπο την ηγεσία των αδελφων Κομητόπουλων, του Δαβιδ, του Μωυση, του Ααρών και του Σαμουηλ. Αυτοι ηταν παιδια ενός ισχυρου Βουλγαρου Βογιάρου ονοματι Νικολάου ο οποιος ειχε τιμηθει από τον Αυτοκράτορα με τον τιτλο του Κόμη (εξ ου και το επωνυμο Κομητοπουλοι) και η μητέρα τους λεγόταν Ριψιμέ και ηταν κορη του Βασιλια της Αρμενιας Ασότ Β’.

Από την προηγουμενη Βασιλικη Οικογένεια της Βουλγαρίας ειχαν απομείνει μονο τα παιδια του Τσάρου Πέτρου της Βουλγαρίας ο πρωην Τσάρος Μπόρις και ο Ρωμανός ο οποιος ηταν όμως ευνουχος (τον ειχε ευνουχισει ως παιδι ο Ιωσήφ Βρίγγας)

Όταν πεθανε ο Τσιμισκης και ξεσπασε η επανασταση του Σκληρου, ο Μπορις και ο Ρωμανος κατάφεραν να δραπετεύσουν από την Κωνσταντινουπολη και εφτασαν με τα αλογα τους στα συνορα με την Βουλγαρία.

Από εκει προσπάθησαν να περάσουν κρυφά στη Βουλγαρια αλλα επεσαν πανω σε Βουλγαρικη περίπολο και καθως φορουσαν Βυζαντινα ρουχα ακομα η περίπολος τους περασε για βυζαντινους στρατιωτικους και τους επιτέθηκαν.

Ο Μπόρις σκοτώθηκε από βέλος που του εριξαν αλλα ο Ρωμανός κατάφερε να τους μιλησει στα Βουλγαρικα εξηγωντας τους ποιοι είναι και σταματησαν. Η περιπολος συνοδευσε τον Ρωμανο και το σώμα του Μπόρις στην πρωτευουσα.

Στο μεταξυ όμως οι Κομητοπουλοι εκμεταλλευομενοι το κενο εξουσιας εδραιωναν τη βαση της δυναμης τους στην Βουλγαρια.
Ο Δαβιδ Κομητοπουλος με εδρα τη Πρεσπα εισέβαλλε στην Μακεδονια αλλα αναμεσα στην Καστορια και στην Πρέσπα επεσε σε ενέδρα Βλάχων ληστών στην περιοχη Καλόδρυς και σκοτώθηκε μαζι με τη φρουρα του.

Ο Μωυσής πηρε τη θέση του αδελφου εχοντας ως εδρα του τη Σστρωμνιτσα και πολιορκησε τις Σέρρες αλλα σκοτώθηκε και αυτος όταν εφαγε στο κεφάλι βλήμα από καταπέλτη.

Ειχαν μεινει μονο δυο αδελφια να μοιραστουν την εξουσια ο Ααρων που κυβερνουσε από το Σρεντετς και
ο Σαμουηλ που κυβερνουσε από το Βιδινιο αλλα ο Σαμουήλ δεν χωνευε τον Ααρών ο οποιος ηταν
φιλοβυζαντινος και ειχε καταληξει σε συμφωνια να συμμαχησει με τον Βασιλειο και να παντρευτει την αδελφη του Αννα.

Ο Βασιλειος όμως εξαπατησε τον Ααρών στελνοντας αντι για την αδελφη του την γυναικα ενός κατωτερου αξιωματουχου συνοδεια ενός Επισκόπου. Όμως η απατη αποκαλυφθηκε και ο Επισκοπος εκτελεστηκε. Ο Ααρων όμως εκλεισε τη συμμαχια με την Κωνσταντινουπολη και αυτό εξόργισε τον Σαμουηλ.

Ετσι στις 14 Ιουνιου 976 ο Σαμουηλ καλεσε τον Ααρων και την οικογένεια του σε δειπνο στην Ραμετανιτζα.

Εκει ο Σαμουηλ εξόντωσε τον Ααρων και ολη του την οικογένεια εκτος από τον γιο του Ααρων τον Ιωάννη-Σβιατοσλάβο καθως τον παρακαλεσε να του χαρισει τη ζωη ο γιος του Σαμουηλ ο Γαβριηλ-Ραντομιρ μιας και ηταν παιδι ακομα.

Ετσι ο Σαμουηλ εγινε ο απολυτος κυριαρχος μεγάλου μέρους της Βουλγαρίας. Τυπικα συμβασιλεας με τον Ρωμανο αλλα ουσιαστικα μονος του μιας και η βασιλεια του Ρωμανου ηταν μια τυπικοτητα. Οσο οι Βυζαντινοι ηταν απασχολημένοι με τον Σκληρό ο Σαμουηλ βρήκε ευκαιρία να εισβάλλει σε Θράκη και Μακεδονια και να καταλαβει μεγαλα κομμάτια της Αυτοκρατοριας.

Βλεποντας ότι δεν συναντά αντισταση συνέχισε νοτιότερα και περασε στη Θεσσαλία καταλαμβάνοντας σειρα καστρων με αποκορυφωμα το μεγάλο κάστρο της Λάρισας.
Τους κατοικους της Λάρισας τους μετέφερε μαζι με τις οικογένειες τους στην βορεια Βουλγαρια και αλλους τους στρατολογησε με τη βια στο στρατο του ενώ στην Λαρισα εγκατέστησε Βουλγάρους. Επίσης
εκλεψε και το σώμα του Αγίου Αχιλλείου Επισκοπου Λαρίσης όπως και τα λειψανα του Αγιου Ρηγίνου
Επισκόπου Σκοπέλου και του Αγίου Διοδώρου Επισκόπου Τρίκκης και τα μετέφερε στο Παλάτι του στη Λιμνη Πρέσπα.

Από εκει συνεχισε πιο κατω στην Ελλάδα και εφτασε μεχρι την Πελοποννησο λεηλατωντας και ερημωνοντας την περιοχή.

Όταν ο Βασιλειος ξεμπέρδεψε οριστικα με την υποθεση Σκληρου εστρεψε την προσοχη του δυτικα που ο Σαμουηλ ειχε ηδη επεκτεινει την κυριαρχία του μεχρι την Πελοποννησο και αποφάσισε να αναλαβει δράση μονος του χωρις να ενημερώσει τον Αρχιστρατηγο του τον Δομέστικο των Σχολων της Ανατολης Βαρδα Φωκά αλλα ουτε και τους υπολοιπους Στρατηγους.

Ο Βασιλειος ηταν ανυπομονος να διακριθεί στον πολεμο και ηθελε να βαλει σε εφαρμογη οσα εμαθε από τον Νικηφόρο Φωκα και τον Ιωάννη Τσιμισκη χωρις να υπολογιζει ότι ηταν ακομα απειρος και αψητος στον πολεμο.

Ετσι τεθηκε επικεφαλης του στρατου το καλοκαιρι του 986 περνώντας την οροσειρα της Ροδόπης εισέβαλλε στην Βουλγαρία αφηνοντας πισω του τον Μαγιστρο Λεοντα Μελισσηνό να φυλαει τα περάσματα για να εχει καλυμμένα τα νωτα του.

Ο Βασιλειος συνεχισε την πορεια του μεσα από ορεινα περάσματα και δασωδεις πεδιάδες και εφτασε στην Σαρδικη που οι Βουλγαροι αποκαλουσαν πλεον Τριαδίτσα.
Εκει στρατοπεδευσε σε περιοχη που λεγοταν Στοπονιον η Πυλες του Τραιανου και αρχισε να κανει σχέδια πως θα καταλαβει την Σαρδική με εφοδο.

Όμως συντομα οι ανιχνευτές του ανεφεραν ότι ο Σαμουηλ βρισκεται μαζι με το στρατο του στις απεναντι βουνοκορφες.
Ο Βασιλειος δισταζε να δωσει μαχη εκ παρατάξεως με τον Σαμουηλ και ετσι εβαλε φρουρές σε όλα τα περάσματα για να τον εμποδισει να κατέβει το βουνο και να του προκαλεσει φθορες εάν αποπειραθει να κατέβει.

Την ιδια νυχτα επισκέφθηκε τον Βασιλειο στη σκηνη του ο Δομεστικος των Σχολών της Δυσης Στεφανος Κοντοστέφανος (απεκτησε αυτό το επωνυμο επειδη ηταν ιδιαιτερα κοντος) ο οποιος ηταν ορκισμένος εχθρος του Μαγιστρου Λεοντα Μελισσηνου.

Ο Στέφανος ειπε στον Βασιλειο να διαλυσει το στρατόπεδο και να επιστρέψει στην Κωνσταντινουπολη γιατι ο Μελισσηνος βαδιζει κατά της Πολης με σκοπο να κανει πραξικοπημα και να παρει το θρόνο.
Ο Βασιλειος πιστεψε τον Κοντοστέφανο και τρομοκρατημενος εδωσε εντολη να διαλυσουν το στρατόπεδο και να γυρισουν αμεσως πισω.

Ο Σαμουηλ που παρατηρουσε τα παντα από την βουνοκορφη θεωρησε ότι οι Βυζαντινοι υποχωρουν ατάκτως και εκανε εφοδο κατεβαινοντας από το βουνο και επεσε ξαφνικα πανω στο στρατόπεδο.
Ο στρατος του Βασιλειου διαλυθηκε και το στρατόπεδο επεσε στα χέρια του Σαμουηλ ενώ ο Βασιλειος μολις που καταφερε να γλιτώσει χαρις στην ηρωικη αμυνα της φρουρας του και να καταφυγει στην Φιλιππουπολη. Στα χέρια του Σαμουηλ όμως επεσαν οι Βασιλικές αποσκευες, η Σκηνη του Αυτοκράτορα και τα Αυτοκρατορικα Διάσημα του Βασιλειου Β’.

Όταν εφτασε στη Φιλιππουπολη εμαθε ότι ο Μελισσηνος δεν ειχε κουνηθει από τη θεση του και φυσικα ουτε πραξικοπημα ετοιμαζε και εξοργιστηκε με τον Κοντοστέφανο που προκάλεσε ολη αυτή τη καταστροφη με τα ψεμματα του.

Ο Κοντοστέφανος παρεμεινε πεσμενος στα γονατα και αμιλητος και το μονο που ψελλισε αφου τελειωσε ηταν:
«Εγω εδωσα καλη συμβουλη»

Ο Βασιλειος εγινε κοκκινος από το θυμο του και πετάχτηκε από το θρόνο, επιασε τον Κοντοστέφανο από τα γένια τον ξυλοφόρτωσε, τον πεταξε στο έδαφος, τον κλωτσησε και μετα πιανοντας τον από τα μαλλια, τον έσυρε μεχρι την πορτα και τον πέταξε εξω ουρλιαζοντας να εξοριστει άμεσα και να δημευτει η περιουσια του.

Την νυχτα 25ης προς 26η Οκτώβριου του 986 ενας τρομακτικος σεισμος 8 Ριχτερ συγκλόνισε την Κωνσταντινουπολη και ισοπέδωσε τεράστιο μερος της Πολης. Κατοικιες, παλατια και εκκλησιες γκρεμιστηκαν και κατέρρευσε μερος της δυτικης αψίδας και του θόλου της Αγίας Σοφίας.

Ο Βασίλειος δεν τσιγκουνευτηκε τα χρηματα και ξοδεψε πολλα κεντηνάρια χρυσου για την ανοικοδόμηση της Πολης. Για την Αγια Σοφία καλεσε τον Αρμένιο αρχιτεκτονα Τιριδάτη να αποκαταστησει τη ζημια και σε 6 μηνες η Πολη ηταν παλι ξαναχτισμενη όπως πριν.

Επισης την ιδια περιοδο ο Βασιλειος ο Νοθος κατηγορηθηκε ότι είναι φιλος και υποστηρικτης του Βαρδα Φωκά ο οποιος τοτε ετοιμαζε το πραξικοπημα του και ο Βασιλειος Β’ τον καθαιρεσε από κάθε αξιωμα του δημευσε την περιουσια και τον εκλεισε σε μοναστηρι.

Ο Νοθος δεν αντεξε την καταδικη και στο ακουσμα της επαθε εγκεφαλικη συμφορηση και εμεινε παράλυτος. Εζησε ετσι αλλα 10 χρόνια και πεθανε το 996. Ετσι επεσε αυτή η πολιτικη κατσαριδα που ειχε επιβιωσει 7 Αυτοκρατορων χωρις να παθει το παραμικρο και ο Βασιλειος πλεον κυβερνουσε μονος.

Στο μεταξυ ο Βαρδας Φωκάς και αλλοι Στρατηγοι όπως ο Ευσταθιος Μαλεινος επνεαν μενεα κατά του Βασιλειου που τους αγνοησε και μπλεχτηκε στην καταστροφικη εκστρατεια του στις Πυλες του Τραιανου.
Ετσι στις 25 Αυγουστου 987 συγκεντρωθηκαν μυστικα στο Χαρσιανον στην επαυλη του Ευστάθιου Μαλεινου και ανακυρηξαν τον Βαρδα Φωκά Αυτοκράτορα.

Την επομενη μερά εμαθαν όμως ότι επιστρέφει ο Βαρδας Σκληρός από την Μαρτυρόπολη καθως ο Εμίρης τον ειχε απελευθερώσει μαζι με τους αντρες του.

Ο προηγουμενος Εμιρης που τον φυλακισε ειχε πεθάνει και ο νεος Εμίρης ειχε προβληματα με τον αδελφό του ο οποιος προκαλεσε εμφυλιο στο εμιράτο.
Ο νεος Εμιρης βρισκοταν σε δυσκολη θέση μετα από διαδοχικές ηττες και τοτε κατέφυγε στην τελευταια λυση που ειχε. Απελευθερωσε τον Σκληρό με τον όρο να ποολεμησει για αυτόν και θα του δωσει την ελευθερια να φυγει.

Ο Σκληρος στην αρχη ηταν διστακτικος θεωρόντας ο τι ο Εμιρης του ετοιμαζει παγίδα, αλλα ο Εμιρης ηταν απελπισμενος και του υποσσχέθηκε πολύ χρυσαφι και οσο στρατο θελει υπο τη διοικηση του.

Ουσιαστικα τον ικετευσε να τον βοηθησει πεφτοντας στα ποδια του και πως θα του χρωστάει χάρη.
Ο Σκληρος δεχτηκε αλλα αρνηθηκε να διοικησει Αραβικο στρατο και απαιτησε να απελευθερωθουν οι αντρες του και ολοι οι Βυζαντινοι αιχμαλωτοι από τις φυλακες και να τους εξοπλισει για στρατιωτες.

Ο Εμιρης δέχτηκε και απελευθερωσε 3000 αιχμαλώτους. Ο Βαρδας αφου τους εστειλε πρωτα για μπανιο για να καθαριστουν από την βρωμα που ειχαν μαζεψει μετα από φυλακιση χρονων τους εξοπλισε και τους εκανε κανονικο στρατό και ξεκινησε να πολεμησει τον αδελφο του Εμίρη.

Οι Αραβες που δεν ηταν συνηθισμένοι σστον πολεμο με τον Βυζαντινο τρόπο γρηγορα διαλυθηκαν και πολλοι σφαγιαστηκαν με την παραδοση να αλεει πως δεν εμεινε μητε αγγελιοφορος ζωντανος ενώ σκοτώθηκε και ο αδελφος του Εμιρη που διεκδικουσε το εμιράτο.

Ο Σκληρος εχοντας κερδισει τη μαχη αποφάσισε να μην ξαναγυρισει στον Εμιρη και κρατωντας οσο χρυσαφι του εδωσε συν τα λαφυρα που πηρε από τη μάχη αποφάσισε να ξαναγυρισει στο Βυζάντιο. Ο Εμιρης καταυποχρεωμενος δεχτηκε την αποστασια αυτή και του εστειλε και άλλο χρυσάφι.

Όταν εμαθε ο Σκληρος ότι ο Φωκάς ειχε ανακυρηχτει Αυτοκράτορας τοτε ανακηρύχτηκε και αυτος (ξανα).

Η κατάσταση πηγαινε παλι για εμφυλιο.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Μετα την αναγορευση του για δευτερη φορά σε Αυτοκράτορα ο Σκληρος το ξανασκεφτηκε. Δεν ηταν σε θεση (τουλαχιστον όχι ακομα) να διεκδικησει τον θρόνο απευθειας αλλα επισης ηταν και κατωτερο του να συρθεί στα ποδια του Φωκά.

Το θεμα συζητηθηκε σε συμβουλιο με τους αξιωματικους του και αποφασισαν πως είναι επικινδυνο να ξεκινησουν νέο εμφυλιο για το θρόνο χωρις ευρεια στηριξη αλλα επισης δισταζαν να υποστηρίξουν και τον Φωκα.

Η τελικη αποφαση ηταν να συνεχισουν τον αγώνα παράλληλα με τον Φωκα αλλα με ένα μυστικο ορο μεταξυ τους. Εάν ενας από τους 2 θα εχανε τοτε θα στηριζε τον άλλο. Και εάν κερδιζαν ειτε ο ενας ειτε ο άλλος τοτε θα μοιράζονταν την εξουσια.

Ετσι εστειλε επιστολη στον Φωκα προτεινοντας του αυτό ακριβώς το σχέδιο. Ο Σκληρός όμως εβαλε και μια προσωπικη δικλειδα ασφαλείας μυστικα από τον Φωκά. Διέταξε τον γιο του Ρωμανό να προσποιηθεί ότι αυτομολεί στον Αυτοκράτορα και να μεινει μαζι του στην Κωνσταντινουπολη. Ετσι εάν κερδιζε ο Φωκάς και προδιδε τον Σκληρο ο Ρωμανος θα ζουσε για να εκδικηθει τον πατέρα του. Αν παλι κερδιζε ο Αυτοκράτορας τοτε ο Ρωμανός θα διατηρουσε τον ελεγχο της περιουσιας τους και ενδεχομένως να εσωζε τον Σκληρό από την θανατικη καταδικη.

Ο Ρωμανος εκανε όπως διατάχθηκε και ο Βασιλειος Β’ τον δεχτηκε με μεγάλες τιμές προαγοντας τον σε Μάγιστρο και συμβουλο του σε αντικατάσταση του Βασιλειου του Νοθου που ειχε εξοριστει.
Στο μεταξυ ο Φωκάς ελαβε την επιστολη του Σκληρου και απαντησε με δικη του επιστολη στην οποια ανέφερε πως δεχεται την προταση του και προτεινει στον Σκληρό να του δώσει την Αντιοχεια, τη Φοινίκη, τη Συρία, την Παλαιστίνη και τη Μεσοποταμια για να κυβερνει ως Συναυτοκράτορας ενώ ο Φωκάς θα κυβερνουσε τους υπολοιπους από την Κωνσταντινουπολη.

Ο Σκληρός δεχτηκε αυτή τη μοιρασια και εμπιστευομενος τον Φωκά προχώρησε στην Καισάρεια για να τον συναντησει.

Αλλα ο Φωκας ειχε στησει παγίδα στον Σκληρό. Δεν ειχε ποτε προθεση να μοιραστει την εξουσια. Ετσι όταν ο Σκληρος εφτασε στην Καισάρεια συνεληφθη από ανδρες του Φωκά και αφου τον καθαιρεσε από Αυτοκράτορα ο Φωκας τον φυλακισε στο Φρουριο του Τυροποιου.

Αμεσως μετά χωρισε τον στρατο του στα 2 και στο δευτερο κομμάτι ορισε διοικητη τον Πατρίκιο Καλόκυρο Δελφινά με την εντολη να φυγει αμέσως και να πολιορκήσει την Χρυσόπολη απεναντι από την Κωνσταντινουπολη. Ο Φωκας με τον υπολοιπο στρατο πηγε στην Αβυδο την οποια και πολιορκησε.
Ο Βασίλειος Β’ εστειλε ατελειωτα μηνυματα στον Δελφινά να λυσει την πολιορκία της Χρυσόπολης και να
αποχωρησει αλλα ο Δελφινάς τον αγνόησε.

Να σημειωθει εδώ ότι στο μεσοδιάστημα ο Βασίλειος Β’ ζητησε βοηθεια από τους Ρώσους βασει της παλαιας συνθηκης του 911 και προσφερε την αδελφη του Αννα ως γυναικα του Ηγεμόνα Βλαδιμηρου υπο τον ορο ότι ο Βλαδίμηρος θα βαφτιστει χριστιανος.

Ο Βλαδιμηρος δέχτηκε και μαζι με αυτόν βαφτιστηκαν και 3000 ευγενεις του και παντρευτηκε αμεσως την πριγκιπισσα Αννα Πορφυρογέννητη και την ιδια στιγμη έστειλε στον Βασίλειο 6000 από τους καλυτερους πολεμιστές του.

Όταν λοιπον ειδε ο Βασίλειος Β’ ότι ο Δελφινας τον αγνοει και δεν φευγει εστειλε τον Αυτοκρατορικο Στολο και αποβιβασε τους 6000 Ρώσους στην Χρυσόπολη να αντιμετωπισουν τον Δελφινά.
Η μαχη υπηρξε σφοδρη αλλα οι στρατιωτες του Δελφινα διαλυθηκαν στην πρωτη εφοδο των Ρώσων Βικινγκς καθως ηταν no match για αυτους.

Ο Δελφινάς συνεληφθη αιχμάλωτος και κρεμάστηκε στο ιδιο σημειο που ειχε στησει την σκηνη του ενώ ο αδελφος του Βαρδα Φωκά ο Νικηφόρος εστάλη σιδηροδέσμιος στην Κωνσταντινουπολη.
Παραλληλα ο Φωκάς πολιορκουσε την Αβυδο η οποια αντεχε ακομα χάρη στην αντισταση του Ναυαρχου Κυριακού τον οποιο ειχε στειλει ο Βασιλειος να οργανωσει την αμυνα της πολης.

Μετα την ηττα του Δελφινά ο αδελφός του Βασιλείου Β’ ο Κωνσταντινος Η’ επικεφαλης του στρατου περασε από τα Δαρδανέλλια απέναντι και σε λιγο ενωθηκε μαζι τους και ο Βασίλειος Β’ με το δικο του στρατό και τους 6000 Ρώσους.

Ο Φωκάς αφησε ένα μερος του στρατου να συνεχίσει την πολιορκία της Αβύδου και με τον υπολοιπο στρατό βαδισε κατά των Αυτοκρατόρων.

Λιγο πριν ξεκινησει η μάχη στις 13 Απριλιου 989 ο Φωκάς εντόπισε τον Βασιλειο να καλπαζει μπροστά από τον στρατό του δινοντας εντολες και θεώρησε πως ένα τον βγάλει από τη μέση τοτε θα διαλυθει ο Αυτοκρατορικος στρατος μιας και ο Κωνσταντινος Η’ ηταν ανικανος στρατιωτικα.
Ετσι μολις ξεκινησε η μάχη ο Φωκάς σπιρουνισε το άλογο του και καλπάζοντας μεσα στις εχθρικες γραμμές ανοιγοντας δρομο με το σπαθι του εψαχνε να βρει τον Βασίλειο.

Τον βρηκε τελικα και καλπασε πιο γρηγορα εναντιον του όταν ξαφνικα χωρις κανενα λόγο σταμάτησε γυρισε το άλογο δεξια και ανέβηκε σε παρακειμενο λοφάκι.

Εκει ξεπέζεψε εκανε μερικα βηματα και επεσε στα γόνατα με το κεφάλι γερμένο προς τα κατω.
Στο μεταξυ η μάχη ειχε αναψει για τα καλα κατω αλλα οι στρατιωτες που τον ειδαν σε αυτή τη στάση θεώρησαν ότι απλα ξεκουράζεται.

Η μάχη συνεχίστηκε με το στρατό του Φωκά να παιρνει σιγα σιγα το πανω χέρι όταν καποια στιγμη ενας στρατιωτης εφτασε διπλα στον Φωκά για να του φέρει καποιο μηνυμα αλλα δεν πηρε καμια απάντση.
Όταν πλησιασε κοντα και τον αγγιξε στον ωμο ο Φωκάς σωριάστηκε στο έδαφος νεκρος. Ειχε πεθάνει αρκετη ωρα πριν από καρδιακή προσβολή.

Βεβαια για χρόνια ο Κωνσταντινος Η’ καυχοταν ότι αυτος ειχε σκοτώσει τον Φωκά σε μονομαχία αλλα αυτό ηταν ψέμμα που ελεγε ο Κωνσταντινος για να εχει καμια ιστορια να λεει καθως η μαχη στην Αβυδο ηταν ο μονος πολεμος που πηρε μερος ποτε. Ο Κωνσταντινος δεν ηταν ποτε καλος στρατιωτης και αν τυχαινε σε μονομαχια με τον βετεράνο Φωκά το πιθανοτερο θα ηταν να τον ειχε καθαρίσει ο Φωκάς σε λιγότερο από λεπτο.

Όταν εμαθαν οι στρατιωτες του Φωκα ότι ο αρχηγός τους πεθανε πανικοβληθηκαν και αρχισαν να διαλυονται ενώ ο Αυτοκρατορικός στρατός εμψυχωθηκε και αρχισε να τους κυνηγά. Συνεληφθησαν αρκετοι αιχμάλωτοι αναμεσα τους οι Λεοντας και Θεόγνωστος Μελισσηνος και ο Θεοδόσιος Μεσανακτης οι οποιοι παρέλασαν ως αιχμάλωτοι πανω σε γαιδουρια στον θριαμβο του Βασιλειου στην Κωνσταντινουπολη.

Όταν εφτασαν τα νεα του θανατου του Φωκα και της ηττας στην Αβυδο στον Σκληρό αποφασιστηκε να ενεργοποιησει ξανα την αξιωση του στο θρόνο και επαναστάτησε για άλλη μια φορα εναντιον του Βασιλείου.

Μαθαινοντας ο Βασιλειος την νεα εξέγερση του Σκληρου (ο οποιος σημειωτέον ηταν ηδη 70 ετων) του εστειλε επιστολη να παραδοθει λεγοντας του να μη χυσει άλλο χριστιανικο αιμα καθως λογω της ηλικιας του ο θανατος και η κριση ηταν πολύ κοντα του και πως δεν πρεπει να ξεχνάει την προφητεια που ελεγε πως «Ο Β θα καταδιωξει τον Β και ο Β θα βασιλευσει». Την ιδια προφητεια ακολουθησε και ο Φωκας και ιδου τωρα είναι νεκρος. Επισης τον διαβεβαιωσε πως αν παραδοθει δεν θα πεθανει και θα του δοθει ο τιτλος του Κουροπαλάτη.

Ο Φωκας πειστηκε από τον Βασιλειο και παραδόθηκε αλλα στο δρομο χτυπηθηκε από ξαφνικη ασθένεια και εχασε το φώς του. Εφτασε τυφλος στην Κωνσταντινουπολη και εκει ο Βασιλειος όταν τον ειδε ειπε:

«Ιδου αυτος που φοβόμουν και ετρεμα τωρα ερχεται χειραγωγουμενος σαν μικρο παιδι»

Ο Βασιλειος του εδωσε τον τιτλο του Κουροπαλάτη και ο Σκληρός αποσυρθηκε τιμητικα στο Διδυμοτειχο οπου πεθανε στις 2 Απριλιου 991. Ο δε αδελφος του Κωνσταντινος πεθανε 5 μερες αργοτερα στις 5 Απριλιου.

Ο γιος του όμως ο Λεοντας Φωκάς που κατειχε την Αντιοχεια συνεχισε να κανει αντάρτικο από εκει μεχρι που παραδοθηκε και αυτος στις 3 Νοεμβριου 989 όπως και αδελφος του Νικηφόρος Φωκάς Βαρυτραχηλος που ειχε κλειστει στο Φρουριο του Τυροποιου.

Και τα δυο αδέλφια ελαβαν αμνηστία και ενσωματωθηκαν εκ νεου στην Αυλη του Βασιλειου. Ο Βαρυτράχηλος θα εκανε μια τελευταια αποπειρα επανασταστης το 1022 κατά του Βασιλειου Β’ την τελευταια που θα εκαναν οι Φωκάδες αλλα και αυτή κατέληξε σε αποτυχία με τον Βαρυτράχηλο να πεφτει στο πεδιο της μάχης και το κεφαλι του να στελνεται στον Βασίλειο. Από τον Νικηφόρο Φωκά Βαρυτράχηλο φερεται να κατάγονται οι Φωκάδες της Κρήτης.

Ο Βασιλειος για να τιμησει τους Ρωσους που πολεμησαν γενναια και αψηφώντας τον θανατο δημιουργησε την Φρουρα των Βαραγγών οπου κατατασσονταν μονο Βικινγκς και αποτελουσε την προσωπικη Φρουρα του εκαστοτε Αυτοκράτορα.

Ο ιδιος ο Βασιλειος εγραψε τους ορκους της Φρουράς και τους εφτιαξε με τετοιο τρόπο ώστε η πιστη της φρουρας να μην είναι σε καποιο συγκεκριμένο προσωπο ή διοικητη ή άλλο αλλα στον Αυτοκράτορα ως θεσμο. Από τη στιγμη που υπηρχε Αυτοκράτορας οποιος και να ηταν αυτος οι Βαραγγοι ηταν υποχρεωμενοι να τον υπηρετουν χωρις κουβεντα και αντιλογο. Και αυτος είναι ενας από τους λογους που η Φρουρα των Βαραγγων δεν στασιασε σχεδον ποτέ. Η μονη φορα που στασιασαν το 1034 ειχαν πολύ σοβαρο λογο να το κανουν. Η μονη περιπτωση να απαλλαγουν από τον ορκο τους ηταν να μην υπαρχει Αυτοκράτορας.

Εχοντας ξεμπερδεψει με τα εσωτερικα προβληματα του ο Βασιλειος τωρα επρεπε να ασχοληθει με τον Σαμουηλ ο οποιος εκμεταλλευομενος παλι το χάος ειχε εισβαλλει σε Μακεδονια και Θρακη.
Ο Βασιλειος με το στρατο του περασε στην Μακεδονία και φτάνοντας στην Θεσσαλονικη προσκυνησε τον τάφο του Αγιου Δημητριου. Πριν όμως συνεχίσει την εκστρατεια του εφτασαν νεα πως πέθανε ο Ηγεμόνας της Γεωργίας Δαβιδ ο Κουροπαλατης και πως στην διαθηκη του αφήνει το βασιλειο του στον Βασιλειο Β’.

Ετσι ο Βασιλειος αφησε τον Γρηγόριο Ταρωνιτη στην Θεσσαλονικη με φρουρα και εσπευσε στην Γεωργία να ασφαλισει την κληρονομια του Δαβιδ καθως ο αδελφος του Δαβιδ ο Γεώργιος χολωμενος που δεν πηρε αυτος το στέμμα ειχε σηκωσει επαναστάση.

Συνεχίζεται…

[George_V]

Αφου κατέστειλε την επανασταση του Γεωργιου στην Ιβηρία εκλεισε ειρήνη μαζι του και παιρνοντας τον γιο του ως ομηρο πηρε το δρόμο της επιστροφης εχοντας μαζι του τους πριγκιπες Πακουριανο, Θευδάτο και Φερση από τη Γεωργια τους οποιους εκανε Πατρικιους και αυτοι τον ενισχυσαν με τις δυναμεις τους.

Αναγκάστηκε να κανει παρακαμψη από τη Φοινίκη γιατι οι Εμιρηδες της Τριπολης, Δαμασκου, Τυρου και Βηρυττου ειχαν αποτινάξει την Βυζαντινη επικυριαρχία και δολοφονησαν τον Πατρίκιο Δαμιανο Δαλασσηνο τον κυβερνητη της Αντιόχειας εχοντας ως στόχο να καταλαβουν την Αντιοχεια μεσα στο χάος της δολοφονιας και του εμφυλιου με τον Φωκα και τον Σκληρό.

Ο Βασιλειος συνέλαβε τους Εμίρηδες και τους κράτησε ομηρους για να διασφαλισει την πιστη των περιοχών τους στην Αυτοκρατορία και από εκει ξανα στο δρομο για την Κωνσταντινουπολη.

Περνωντας από την Καππαδοκια πέρασε και από την επαυλη του Στρατηγου Ευστάθιου Μαλεινου εκει που ειχε ανακηρυχτει ο Φωκάς Αυτοκράτορας.

Ο Μαλεινος ταράχτηκε που ειδε τον Αυτοκράτορα και προσφέρθηκε να τον φιλοξενησει και αυτόν και τον στρατό του στα χτηματα του και γενικότερα του εκανε κάθε περιποιηση και κολακεια για να ξεχάσει ο Βασιλειος τον ρόλο του στην προδοσια.

Ο Βασιλειος δεχτηκε την προσκληση και φευγοντας τον πηρε μαζι του στην Κωνσταντινουπολη οπου τον κράτησε ως ομηρο εκει μεχρι το θανατο του αλλα επισης πηρε από τα χτηματα του όλα τα εφοδια που χρειαζόταν ο στρατος του.

Με την επιστροφη του Βασιλειου στην Κωνσταντινουπολη πέθανε ο Πατριάρχης Νικόλαος Β’ στις 16 Δεκεμβρίου 992 αλλα ο Βασίλειος δεν διόρισε νέο Πατριάρχη αμεσα καθως ειχε αλλα προβληματα με τους Βουλγάρους και ο θρόνος εμεινε εν χηρεία για 4 χρόνια μεχρι τον Αυγουστο του 998 που διόρισε τον Μάγιστρο Σισσινιο ως Πατριαρχη Σισσίνιο Β’.

Οσο λοιπον ο Βασιλειος βρισκόταν στην Ιβηρία και την Φοινικη ο Σαμουηλ εκμεταλλευτηκε την απουσία του και εκστρατευσε κατά της Θεσσαλονίκης.
Αυτό το εμαθε ο Στρατηγός Γρηγόριος Ταρωνιτης ο κυβερνητης της Θεσσαλονικης και εστειλε τον γιο του Ασότ να κατασκοπευσει τις κινησεις του Σαμουηλ με ένα αποσπασμα και να γυρισει να αναφέρει τι ειδε.
Ο Ασοτ όμως επεσε σε παγίδα του Σαμουηλ και μετα από αιματηρή μάχη με ολοκληρη την εμπροσθοφυλακη του Σαμουηλ κατάφερε να τους τρεψει σε φυγη. Αλλα επειδη το εξυπνο πουλι από τη μυτη πιανεται ο Ασοτ επεσε σε Βουλγαρικη ενεδρα όπως επεστρεφε και πιαστηκε αιχμάλωτος.

Στο μεταξυ όμως ειχε φτάσει ο κυριως στρατος του Σαμουηλ στην Θεσσαλονικη από άλλο δρομο και την πολιορκουσε όταν εφτασαν τα νεα της αιχμαλωσιας του Ασότ. Ο πατέρας του ο Γρηγόριος θελησε να τον απελευθερώσει αλλα ηταν περικυκλωμένος από Βουλγάρους.

Ο Σαμουηλ ηθελε απεγνωσμένα την Θεσσαλονικη για να αποκτήσει τον πληρη ελεγχο της Εγνατιας Οδου. Ειχε ηδη καταλαβει το Δυρράχιο νωρίτερα που ηταν η αρχη της και τωρα ηθελε και το τερμα της.

Ο Γρηγόριος αποφάσισε να βγει από την πολη με ένα αποσπασμα κρυφά για να απελευθερώσει το γιο του αλλα επεσε σε Βουλγαρικη ενεδρα και μετα από ηρωική αμυνα σκοτώθηκε.

Ο Βασιλειος όταν εμαθε τον θάνατο του Στρατηγου Ταρωνιτη έστειλε αμεσα τον Στρατηγο Νικηφόρο Ουρανό ο οποιος ειχε εξαγοράσει την ελευθερια του από τον Εμιρη της Μαρτυροπολης πληρωνοντας πολλα χρηματα και πλεον ηταν ο νεος Δομέστικος των Σχολων της Δυσης με στρατο να ενισχυσει την Θεσσαλονικη. Ενώ διορισε νέο Στρατηγο της Θεσσαλονικης τον Ιωάννη Χάλδο.

Όταν εφτασε όμως εκει εμαθε ότι ο Σαμουηλ ειχε λυσει την πολιορκια και ειχε κατευθυνθει προς τα Τέμπη.

Ο Σαμουήλ βλεποντας πως η Θεσσαλονικη δυσκολα θα πέσει αποφάσισε να την εγκαταλειψει για την ωρα και να ξαναρθει αργοτερα ετσι περασε τα Τέμπη λεηλάτησε την Θεσσαλια, την Βοιωτία και την Αθηνα.

Από εκει περασε τον Ισθμο φτάνοντας μεχρι την Αρκαδία λεηλατωντας ότι εβρισκε. Ο Στρατηγός Ουρανός αποφάσισε να τον κυνηγήσει και περνώντας τον Ολυμπο εφτασε στη Λάρισα οπου αφησε τις αποσκευές του στρατου για να ελαφρυνει το στρατο του και από εκει κατευθυνθηκε στα Φάρσαλα και νοτιοτερα οπου στρατοπεδευσε στις οχθες του ποταμου Σπερχειου. Στην αντιθετη οχθη ειχε στρατοπεδευσει ο Σαμουηλ ο οποιος γυριζε με τα λαφυρα του από την Πελοποννησο και την Στερεα.

Την νυχτα επεσε τρομερα καταρρακτώδης βροχη με αποτέλεσμα να φουσκωσει ο Σπερχειος και να γινει αδιάβατος. Αλλα ο Στρατηγός Ουρανος εστειλε ανιχνευτες στο ποτάμι για να βρουν περασμα.
Τελικα βρεθηκε περασμα το επομενο πρωι και ο Στρατηγός σημανε πολεμικο συναγερμο το απογευμα.

Ειχε αποφασισει να περάσει τον Σπερχειο νυχτα και να πεσει ξαφνικα πανω στους Βουλγάρους που θα κοιμονταν ησυχοι καθως δεν θα περιμεναν επιθεση λογω του φουσκωμενου ποταμιου.
Ετσι περασαν αθεατοι το ποτάμι και εκαναν ξαφνικη εφοδο στο στρατόπεδο του Σαμουηλ αιφνιδιαζοντας τελειως τους Βουλγάρους.

Η σφαγη ηταν τεράστια και ο στρατος του Σαμουηλ διαλυθηκε. Ο ιδιος ο Σαμουηλ και ο γιος του ο Ραντομιρ προσπαθησαν να αμυνθουν αλλα τραυματιστηκαν βαρια και θα πιανονταν αιχμαλωτοι ή θα σκοτωνονταν αν δεν κρυβονταν αναμεσα στα πτωματα παριστάνοντας τους νεκρους. Εκτος από τους νεκρους 12000 Βουλγαροι πιαστηκαν αιχμάλωτοι από τον Ουρανο.

Παρέμειναν αναμεσα στα πτωματα ολη νυχτα και το επομενο πρωι όταν οι Βυζαντινοι ηταν απασχολημένοι με τη λεηλασια του στρατοπεδου ξεγλιστρησαν αθεατοι και την κοπανησαν προς την Αιτωλια οπου εκλεψαν δυο αλογα και από εκει μεσω της Πινδου κατάφεραν να γυρίσουν στην Βουλγαρία.

Στο μεταξυ στη Βουλγαρια η κορη του Σαμουηλ η Μιροσλάβα ερωτευτηκε σφόδρα τον αιχμαλωτο Ασοτ Ταρωνιτη.
Ότι και να της λεγανε αυτή εκει το χαβα της. Όταν επέστρεψε ο Σαμουηλ και του το ειπε αυτος ουτε να ακουσει για γαμο μεταξυ του Ταρωνιτη και της κορης του.

Αλλα η Μιροσλάβα επέμενε και απειλησε να αυτοκτονησει αν δεν παντρευτει τον Ασοτ. Προσπαθησε ο Σαμουηλ να την μεταπεισει με το καλο και με το άγριο αλλα η Μιροσλάβα δεν ακουγε τιποτα. Ηθελε τον Ασοτ.

Τελικα ειδε και αποειδε ο Σαμουηλ την παντρεψε με τον Ασοτ αφου η Μιροσλαβα τον ηθελε και τον διόρισε Κυβερνητη του Δυρραχίου.

Όμως όταν εφτασε στο Δυρράχιο ο Ασότ επεισε τη γυναικα του να δραπετευσουν με καποιο Βυζαντινο πλοιο που περιπολουσε στην περιοχη. Ετσι ένα βράδυ πηραν μια βαρκα και ανοιχτηκαν στο πελαγος οπου κωπηλατουσαν για ωρες ως που βρηκαν μπροστά τους ένα στολισκο από Βυζαντινα πλοια υπο τον Ναυαρχο Ευστάθιο Δαφνομηλη τα οποια τους επιβιβασαν και τους εφεραν στην Κωνσταντινουπολη.

Ο Βασίλειος χάρηκε που ειδε τον γιο του Στρατηγου του ζωντανο μιας και ειχαν χασει κάθε ελπιδα πλεον για αυτόν και τον τιμησε με προαγωγη στο αξίωμα του Μαγίστρου ενώ η Μιροσλάβα δέχτηκε τον τιτλο της Ζωστής Πατρικίας.

Αμεσως μετα ο Ασότ εδωσε στον Αυτοκράτορα επιστολη του Ιωάννη Χρυσέλιου του ισχυρότερου ανδρα του Δυρραχίου ο οποιος τον ενημερωνε ότι θα του παρέδιδε την πολη στα χέρια του με αντάλλαγμα την προαγωγη των 2 γιων του και αυτου του ιδιου σε Πατρικίους.

Ο Βασιλειος συμφωνησε με αυτό και εξέδωσε Χρυσοβουλο προαγωγης σε Πατρικιους της οικογένειας του Χρυσελιου (ο Ιωάννης Χρυσελιος δεν προλαβε καθως στο ενδιαμεσο πεθανε αλλα εγιναν οι δυο γιοι του) και επιφόρτισε τον Ναυαρχο Ευστάθιο Δαφνομήλη να παραλάβει το Δυρράχιο από τον Χρυσέλιο. Ο Δαφνομηλης επικεφαλης μοιρας του στόλου κατέλαβε την πολη και την επανεφερε στην Αυτοκρατορια.

Στο μεταξυ όμως εφταναν πληροφοριες στο Παλάτι ότι αρκετοι ευγενεις ειχαν διαφθαρεί από τον Σαμουηλ και ηταν φιλικοι μαζι του ή επιχειρουσαν να προσεταιριστουν τους Βουλγάρους για κακους σκοπους (π.χ. να τους βοηθησουν σε μελλοντικο πραξικοπημα κατά του Βασιλειου).

Αναμεσα σε αυτους ηταν ο Πατρικιος Παύλος Βωβός από την Θεσσαλονικη και ο Μαλακηνος από την Κωνσταντινουπολη.

Η αντιδραση του Βασιλειου ηταν αμεση. Οποιος ειχε την παραμικρη υποπτη σχέση με Βουλγάρους επρεπε να εξοριστει άμεσα.

Ετσι ο Παυλος Βωβός συνεληφθη και εξορίστηκε στο Θεμα Θρακησίων ενώ ο Μαλακηνος φυλακιστηκε στην Κωνσταντινουπολη.

Οσοι κατάφεραν να γλιτώσουν την συλληψη δραπέτευσαν προς τον Σαμουηλ όπως ολοκληρη η οικογένεια Βατάτζη από την Αδριανουπολη και ο Βασιλειος Γλαβάς που εφυγε αρον αρον αφηνοντας τον γιο του φυλακισμένο στην Κωνσταντινουπολη.

Εχοντας εξασφαλίσει ότι δεν υπαρχει πλεον 5η φαλαγγα στην Αυτοκράτορια ο Βασίλειος ασφάλισε τα δυτικα συνορα της Αυτοκρατορίας παντρευοντας την Μαρια Αργυρή (ανηψια του μελλοντικου Αυτοκράτορα Ρωμανου Γ’ Αργυρου) με το Δόγη της Βενετίας και σαν προικα της έδωσε το σώμα της Αγίας Βαρβάρας ολοκληρο κλεινοντας ετσι συμμαχια με την Βενετία.

Ετσι το 999 ο Βασιλειος εισέβαλλε ξανα στη Βουλγαρια από την Φιλιππουπολη η οποια του παραδοθηκε και εγκατέστησε εκει φρουρα υπο τον Πατρικιο Θεοδωροκανο.

Από εκει κατέλαβε μια σειρα φρουριων μεχρι τη Σαρδικη και μετα γυρισε στη Μοσυνόπολη για να ξεχειμωνιάσει.

To επόμενο έτος ο Βασίλειος εστειλε στρατό να εκκαθαρίσει μια σειρα Βουλγαρικών φρουριων στον Αιμο υπο τον Πατρικιο Θεοδωροκάνο και τον Πρωτοσπαθάριο Νικηφόρο Ξιφία. Η επιχείρηση στέφθηκε με απολυτη επιτυχία και στα χέρια του Βασιλείου επεσαν εκτος από τα καστρα και η Μεγάλη και η Μικρη Πρεσλάβα και η Πλισκοβα.

Το 1001 ο Βασιλειος εκστρατευσε κατά των Βουλγάρων στην Μακεδονια μεσω Θεσσαλόνικης.
Ο Κυβερνητης της Βέρροιας Ντομπρομιρ που ηταν παντρεμενος με ανηψια του Σαμουηλ τρομοκρατηθηκε από τη θεα του Αυτοκρατορικου στρατου και του παρέδωσε τη πολη αμαχητι ενώ ο ιδιος εντάχθηκε στον Βυζαντινο στρατο και τιμηθηκε με το αξίωμα του Ανθυπάτου.

Ο Κυβερνητης του Κολινδρού όμως Δημήτριος Τειχων αρνηθηκε να παραδώσει την πολη αλλα μετα από συντομη πολίορκια ζητησε εγγυησεις για να φυγει μαζι με το στρατο χωρις να παθουν τιποτα με αντάλλαγμα την παράδοση της πολης κατι που ο Βασιλειος δέχτηκε.

Στην Κοζάνη παλι ο Κυβερνητης της πολης Νικολιτζας κλειστηκε στο Φρουριο των Σερβίων και εκει πολιορκηθηκε από τον Βασίλειο. Η πολη τελικα κατεληφθη εξ εφόδου και ο Νικολιτζας συνεληφθη αιχμάλωτος. Μετανοησε βεβαια για να γλιτώσει το κεφάλι του και αυτομόλησε στον Βασιλειο οποτε τιμηθηκε και αυτος με τον τιτλο του Πατρικίου.

Βεβαια αυτό ηταν προσχηματικο. Μολις γλιτωσε το κεφάλι του δραπετευσε και αυτομολησε στον Σαμουηλ και ξαναγυρισε μαζι του με Βουλγαρικο στρατό για να πολιορκησει τα Σερβια εκ νεου.

Η εμφάνιση όμως και μονο του Βασιλειου με το στρατο του ηταν αρκετη για να φοβησει τον Σαμουηλ και να λυσει την πολιορκια. Ο δε Νικολιτζας δεν γλιτωσε καθως επεσε σε βυζαντινη ενεδρα και πιαστηκε αιχμαλωτος. Και αυτή τη φορά ο Βασίλειος δεν θα εκανε το ιδιο λάθος. Τον εδεσε χειροποδαρα και τον εστειλε στη φυλακη στην Κωνσταντινουπολη.

Ο Βασιλειος προελασε νοτιοτερα και ανακατέλαβε την Θεσσαλια από τους Βουλγάρους και εκκαθαρισε την περιοχη από Βουλγάρους εποικους τους οποιους μετέφερε βορειως του Νέστου και μετέφερε νεους πληθυσμους από το Αιγαιο και τη Μ. Ασία στην Θεσσαλία.

Αφου ασφάλισε την Θεσσαλία στραφηκε ξανα βορεια και πολιορκησε την Εδεσσα την οποια κατέλαβε και μετέφερε ολο το Βουλγαρικο πληθυσμο της βορειως του Νεστου και για να την ξαναγεμισει εφερε νέο πληθυσμο από τον Ποντο.

Στο μεταξυ οι Αραβες αρχισαν παλι να κινουνταιο στην Κοιλη Συρία κανοντας επιδρομές μεχρι την Αντιοχεια. Ετσι ο Βασίλειος διόρισε τον Στρατηγο της Θεσσαλονικης Νικηφόρο Ουρανο νέο Δουκα της Αντιόχειας και του εδωσε εντολη να σταματησει τους Αραβες ενώ νέο Στρατηγό της Θεσσαλονικης διόρισε τον Δαβιδ Αρειανίτη. Ο Πρωτοσπαθάριος Νικηφόρος Ξιφίας εστάλη στην Φιλιππουπολη να
περιπολει για τυχον Βουλγαρικη εισβολη.

Ο Νικηφορος Ουρανος εφτασε στην Αντιοχεια και μετα από 2-3 μάχες με τους Αραβες καταφερε να τους απωθήσει και να σταματησει τις επιδρομές τους.

Συνεχίζεται...

[Maspoli]

Ο Βασιλειος για να τιμησει τους Ρωσους που πολεμησαν γενναια και αψηφώντας τον θανατο δημιουργησε την Φρουρα των Βαραγγών οπου κατατασσονταν μονο Βικινγκς και αποτελουσε την προσωπικη Φρουρα του εκαστοτε Αυτοκράτορα.

Ο ιδιος ο Βασιλειος εγραψε τους ορκους της Φρουράς και τους εφτιαξε με τετοιο τρόπο ώστε η πιστη της φρουρας να μην είναι σε καποιο συγκεκριμένο προσωπο ή διοικητη ή άλλο αλλα στον Αυτοκράτορα ως θεσμο. Από τη στιγμη που υπηρχε Αυτοκράτορας οποιος και να ηταν αυτος οι Βαραγγοι ηταν υποχρεωμενοι να τον υπηρετουν χωρις κουβεντα και αντιλογο. Και αυτος είναι ενας από τους λογους που η Φρουρα των Βαραγγων δεν στασιασε σχεδον ποτέ. Η μονη φορα που στασιασαν το 1034 ειχαν πολύ σοβαρο λογο να το κανουν. Η μονη περιπτωση να απαλλαγουν από τον ορκο τους ηταν να μην υπαρχει Αυτοκράτορας.

Εδώ μπερδεύτηκα κάπως. Το να μην είναι πιστοί στο πρόσωπο αλλά στο θεσμό του Αυτοκράτορα δεν ίσχυε και πριν όπως εγράφη στη δολοφονία του Νικηφόρου Φωκά;

Μεγάλη πουτάνα η Θεοφανώ. Αλλα και αυτή η αριστοκρατική αντίληψη που ειχαν... Την άλλη την εκαψαν ζωντανή για απόπειρα βασιλοκτονιας, και τον άλλον... σκότωσε τον αυτοκράτορα, τον είδαν με το σπαθί ματωμενο, και έπεσαν και τον προσκύνησαν, λες και ήταν ο Ριντικ όταν σκοτωσε τον Λορντ Μάρσαλ στα Χρονικά του Σκότους.

Κοιτα αν δεν προλαβαινε να βαλει το στέμμα στο κεφαλι του Τσιμισκη καποιος (νομιζω ηταν ο Βουρτζης ή ο Βαλαντης δεν θυμαμαι τωρα) οι φρουροι θα τους ειχαν κατακοψει.

Αλλα απο τη στιγμη που ειδαν οτι το στέμμα ειναι σε καποιου το κεφάλι και Αυτοκράτορας υπηρχε τοτε δεν μπορουσαν να επιτεθουν στον Αυτοκρατορα. Οι φρουροι ηταν δεμενοι με ορκο να υπηρετουν τον Αυτοκράτορα οποιος και αν ειναι αυτος.

Ουτως η αλλως στη συγκεκριμένη περιπτωση εφτασαν πολυ αργα.

Απαξ και υπηρχε Αυτοκράτορας τελος. Αν δεν εβλεπαν κανεναν Αυτοκράτορα εκει μεσα παρα μονο τον σφαγμένο τοτε θα ειχε πεσει ολη η φρουρα πανω τους.

[George_V]

Ο Βασιλειος για να τιμησει τους Ρωσους που πολεμησαν γενναια και αψηφώντας τον θανατο δημιουργησε την Φρουρα των Βαραγγών οπου κατατασσονταν μονο Βικινγκς και αποτελουσε την προσωπικη Φρουρα του εκαστοτε Αυτοκράτορα.

Ο ιδιος ο Βασιλειος εγραψε τους ορκους της Φρουράς και τους εφτιαξε με τετοιο τρόπο ώστε η πιστη της φρουρας να μην είναι σε καποιο συγκεκριμένο προσωπο ή διοικητη ή άλλο αλλα στον Αυτοκράτορα ως θεσμο. Από τη στιγμη που υπηρχε Αυτοκράτορας οποιος και να ηταν αυτος οι Βαραγγοι ηταν υποχρεωμενοι να τον υπηρετουν χωρις κουβεντα και αντιλογο. Και αυτος είναι ενας από τους λογους που η Φρουρα των Βαραγγων δεν στασιασε σχεδον ποτέ. Η μονη φορα που στασιασαν το 1034 ειχαν πολύ σοβαρο λογο να το κανουν. Η μονη περιπτωση να απαλλαγουν από τον ορκο τους ηταν να μην υπαρχει Αυτοκράτορας.

Εδώ μπερδεύτηκα κάπως. Το να μην είναι πιστοί στο πρόσωπο αλλά στο θεσμό του Αυτοκράτορα δεν ίσχυε και πριν όπως εγράφη στη δολοφονία του Νικηφόρου Φωκά;

Μεγάλη πουτάνα η Θεοφανώ. Αλλα και αυτή η αριστοκρατική αντίληψη που ειχαν... Την άλλη την εκαψαν ζωντανή για απόπειρα βασιλοκτονιας, και τον άλλον... σκότωσε τον αυτοκράτορα, τον είδαν με το σπαθί ματωμενο, και έπεσαν και τον προσκύνησαν, λες και ήταν ο Ριντικ όταν σκοτωσε τον Λορντ Μάρσαλ στα Χρονικά του Σκότους.

Κοιτα αν δεν προλαβαινε να βαλει το στέμμα στο κεφαλι του Τσιμισκη καποιος (νομιζω ηταν ο Βουρτζης ή ο Βαλαντης δεν θυμαμαι τωρα) οι φρουροι θα τους ειχαν κατακοψει.

Αλλα απο τη στιγμη που ειδαν οτι το στέμμα ειναι σε καποιου το κεφάλι και Αυτοκράτορας υπηρχε τοτε δεν μπορουσαν να επιτεθουν στον Αυτοκρατορα. Οι φρουροι ηταν δεμενοι με ορκο να υπηρετουν τον Αυτοκράτορα οποιος και αν ειναι αυτος.

Ουτως η αλλως στη συγκεκριμένη περιπτωση εφτασαν πολυ αργα.

Απαξ και υπηρχε Αυτοκράτορας τελος. Αν δεν εβλεπαν κανεναν Αυτοκράτορα εκει μεσα παρα μονο τον σφαγμένο τοτε θα ειχε πεσει ολη η φρουρα πανω τους.

E απο που τους πηρε ο Βασιλειος νομιζεις?

Απλα οσον αφορά τους Βαραγγους τους εκανε πολυ πιο αυστηρους γιατι ειχε υποφέρει απο στάσεις και πραξικοπηματα. Αν και βασικα τους εδεσε περισσοτερο με τη δυναστεια του (και για αυτο στασιασαν μια και μοναδικη φορα το 1043 αν θυμαμαι καλα)

Οι Ορκοι της Night Watch στο GoT ηταν περιπου ιδιοι με τους ορκους των Bαραγγων. Απο εκει τους δανειστηκε ο Μαρτιν.