Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις, αναδρομές
Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 13:26

Ο Θεοχάρης Ρέντης ήτο ωραίος ανήρ, είχε δε συζυγον πολύ ωραίαν και θελκτικωτάτην. Εξ αυτής απέκτησε συν άλλοις και κόρην, εξαισίας καλλονής, την περίφημον Σοφίαν, ήτις έμελλε να διαδραματίση κατά τους χρόνους του αγώνος πρόσωπον νέας Ελένης του Μενελάου διά τε το κάλλος και διότι διά την χείραν αυτής εγένοντο καταστροφαί και πόλεμοι. Η Σοφία Ρέντη εγένετο η ωραιοτάτη των Ελληνίδων της εποχής αυτής, πολυθέλγητρος Νηρηίς, ίνδαλμα καλλιτέχνου και ποιητού περιπαθής οίστρος και όνειρον.

Ολοι, όσοι εγνώρισαν αυτήν εις την νεότητα της, μετά θαυμασμού διηγούνται το μοναδικόν αυτής και καταλάμπον κάλλος. Υψηλή μάλλον το ανάστημα, ξανθη και ανθηροτάτη, είχε καλλιτεχνικωτάτην συμμετρίαν σώματος, παράστημα δε αρχαίας θεότητος και αριστουργήματος της τέχνης εξ εκείνων, άτινα απαθανάτισαν τα μάρμαρα και η μεγαλοφυία των αθανάτων γλυπτών της αρχαίας τέχνης. Πάλλευκος, ως η χιών των ακρωρειών, τρυφερά, ως το αρτιθαλές ρόδον, σεμνή, ευαίσθητος, συμπαθής και γλυκυτάτη, με οφθαλμούς μεγάλους, ευκύκλους, υγρούς και γόητας, με χείλη γραφικώτατα και φωνήν γλυκείαν, μουσικωτάτην και επαγωγών και με κόμην πλουσίαν και χρυσήν, πλήρης θελγήτρων, χαρίτων και αρετών, η νεαρά Σοφία είχε κάλλος ακτινοβολόν και διαβοηθέν ανά την Ελλαδα πάσαν, ως το της αθανάτου συμπολίτιδος αυτής Λαΐδος, προς την οποίαν όμως κατά τούτο και μόνον ωμοίαζεν.

Ότε η Σοφία έφθασεν εις ωραν γάμου, ει μη η Έλλάς, η Κορινθία τουλάχιστον δεν είχε λαμπροτέραν καλλονήν, ούτε νύμφην μάλλον ζηλευτήν διά τε τ'άλλα και τον πλούτόν της. Η σπανία κόρη συνήνου εν εαυτη τα ποθεινότερα ηθικά και υλικά προτερήματα αρίστης νύμφης, διότι ήτο νεαρά, περικαλλεστάτη, πλουσιωτάτη, μεμορφωμένη και κατήγετο από γένους επιφανούς. Πολυπληθείς γαμβροι ονειροπόλουν την χείρα της αλλ' ουδείς
ηδύνατο ν'ατενίση προς τοιούτο χρυσοφαές άστρον, χωρίς να φανή φρενόπληκτος. Ευρέθη εν τούτοις και Άρης της νέας Αφροδίτης, καθ'όλα αντάξιος αυτής.
...

Ο Ιωάννης Νοταράς, ήτο κατά την έκκρηξιν του ιερού αγώνος 16 μόλις ετών Ο νεαρός ευπατρίδης, υψηλος το ανάστημα, ωραιότατος και εράσμιος, ανδρείος δε, ευγενέστατος την καταγωγής, ευπαίδευτος και πλουσιώτατος, διεφλέγετο εκ μεγάλων και υψηλών αισθημάτων και ήτο η συμπαθητικωτέρα και μεγαλοπρεπεστέρα φυσιογνωμία των εξόχων ανδρών της εποχής του. Ξανθός ων, είχε κόμην μακράν και ολόχρυσον, ως ήτον ολόχρυσος από κεφαλής μέχρι ποδών και η βαρύτιμος στολή του ην εκόσμουν κομβία μεγάλα και όπλα, πάντα αργυρά κεχρυσωμένα και πολυτίμους λίθοις πεποικιλμένα και εφαίνετο, ως ο Απόλλων και 'Αρης εν μέσω των θεών του Ολύμπου, λαμπρός και ακτινοβολών. Υπερήφανος, φιλελεύθερος και φιλόπατρις, ησθάνετο εν εαυτω το δαιμόνιον της μεγαλουργίας και εύρεν εις την εκραγείσαν επανάστασιν στάδιον δράσεως και δόξης λαμπρόν.
...

Ο έκλαμπρος ούτος στρατηγός και αρχηγός της Κορινθίας, το περίφημον Αρχοντόπουλον, εγνώρισε την Σοφίαν Ρέντη, ηράσθη αυτής περιπαθώς, αντηγαπήθη και εζήτησε την χείρα της. Σπανιότατα επί της γης συνηντήθησαν τόσον εναρμονίως και υπό ευτυχεστάτας συνθήκας υπάρξεις, ως αι κατά πάντα λόγον άρισται αύται. Ο 'Αρης εύρε την Αφροδίτην του και εις το πανευδαιμον ζεύγος ενεσαρκώθη το ιδανικόν των ιπποτών του μεσαιώνος ("Έρως τη καλλίστη , ευδαιμονία των αρίστω"). Η πατρίς και ο έρως της Σοφίας ήσαν οι δύο μεγάλοι και λαμπροί αστέρες, οίτινες εσελάγιζον εν τη μεγάλη καρδία του ιππότου στρατηγού.


Αλλ' η ποιητικωτάτη αυτή ένωσις εγένετο αφορμή μεγάλων συμβάντων, άτινα έμελλον ν' απαθανατίσωσι την μνήμην των επιφανών μνηστήρων. Ανήψε φοβεραν την φλόγα της ζηλοτυπίας άλλου περιπαθούς αντεραστού,του επεφανούς αντιστρατήγου της Κορινθίας, Παναγιωτάκη Νοταρά:
Ο Παναγιωτάκης ην ομήλιξ και συναγωνιστής του Ιωάννου Νοταρά, διαδεχθείς εις την αντιστρατηγίαν τού τον προαχθέντα εις στρατηγόν. Ήτο δε και αυτός αγωνιστής και επιφανής ανήρ της Κορινθίας , ζωηρός δε και αισθηματίας, ως και ο Ιωάννης.

Από πολλού ήδη και ιδίως, αφ'ότου ο Ιωάννης εγένετο φρούραρχος του Ακροκορίνθου, υπέβοσκε μεταξύ του νυν στρατηγού και αντιστρατήγου διαίρεσις και αντιζηλία περί της εν Κορινθία υπεροχής. Ένεκα ταύτης, ότε ο Ιωάννης έφυλακίσθη εν Ύδρα, ως αντάρτης, μετά του Θ.Κολοκοτρώνη και άλλων ο Παναγιωτάκης εκηρύχθη αναφανδόν αντίπαλος αυτού, προήχθη εις αντιστράτηγος, προσείλκυσεν εις εαυτόν πλείστους όσους Κορινθίους και εξ αυτών μάλιστα των οπαδών του Ιωάννου και κατέστη η μεγίστη της Κορινθίας δύναμις. Ότε δε ήλευθερώθη της ειρκτής, ο Ιωάννης, ως έκ τής εις Μεσσηνίας αποβάσεως των υπό τον Ίβραήμ Αράβων, έδραμεν εις Κορινθίαν, διακαιόμενος εκ της ιδέας ν'ανακτήση την προτέραν υπεροχήν του, ανταγωνιζόμενος προς τον αντιστράτηγον.

Την διάστασιν αυτήν ανέφλεξεν εις άκρον και εκορύφωσε μετ' ου πολύ και προς την Σοφίαν Ρέντη έρως των επιφανών αυτών Κορινθίων και η περίστασις, ότι της εξαισίας κόρης οι γονείς ουδέτερον των αντιζηλων προετίμων, αναβάλλοντες τον γάμον της δι'άλλας, ήττον δεινας και ανωμάλους περιστάσεις. Εντεύθεν όμως εκάτερος των εραστών ενόμιζε πρόσκομμα τον αντίζηλον και εξήφθη έρις μεταξύ των φοβερά. Διά την αρχηγίαν λοιπόν της Κορινθίας, ή ως βεβαιοί η παράδοσις, κυρίως διά την χείρα της περικαλλεστάτης Σοφίας, την πολυπόθητον και ζηλευτήν, εξεμάνη μεταξύ του στρατηγού και του αντιστρατήγου ολέθριος και φονικώτατος πόλεμος κατά το έτος 1826 όστις παρ' ολίγον να μεταδοθή εις όλην την Ελλάδα. Νομίζει τις, οτι προέκειτο περί άλλης Ελένης του Μενελάου, της διαβοήτου και παροιμιώδους διά το εξαίσιον κάλλος της, ης ένεκα εγένετο και φοβερός Τρωϊκός πόλεμος...


Ο αντιστράτηγος Παναγιωτάκης είχε το κέντρον και στρατόπεδον αυτού εν Σοφικό της Σολυγείας. H κωμόπολις δε αυτή ην η νέα Τροία καθ' ης έπρεπε να επιπέση στρατηγός. Ο Ιωάννης είχεν άμετρον πλούτον και φιλοδοξίαν και νέος, ερωτόληπτος, άνδρείος και αρειμάνιος, ηδύνατο να
θυσιαση τα πάντα, χάριν της πολιτικής και στρατιωτικής του δόξης, χάριν της κόρης των ονείρων του. Ο αγών εν τούτοις απέβαινε πολύ δυσχερής διά τον κλεινόν στρατηγόν, διότι και αντιστράτηγος έκεκτητο ήδη μεγάλην επιρροήν και δύναμιν εν Κορινθία. Ως εκ τούτου ο Ιωάννης ηύξησε το στράτευμά του εις δύο χιλιάδας ανδρών διά μεγάλων χρηματικών θυσιών, προσηλυτίσατο δε και στρατιώτας πολλούς του αντιστρατήγου και ετέθη επί ποδός πολέμου.

Φοβερός ως ο Άρης, ανδρείος ως και λέων και ορμητικός ως λαίλαψ, μένεα πνέων και μανίαν, ο Ιωάννης Νοταράς εξεστράτευσε κατά του Σοφικού, πυρ και σίδηρον κομίζων. Συνεκροτήθη δ' εκεί φονική και καταστρεπτική μάχη, καθ' ην ενίκησε τον αντιστράτηγον ο Ιωάννης, όστις όμως εν τη μέθη της νίκης του εξετράπη εις αγρίας και θηριώδεις εκδικήσει . Ουαί τούς ηττηθείσι!. Πολλάς σφαγάς αθώων και λεηλασίας τρομεράς διέπραξεν ο ακάθεκτος νικητής εν τη δυστυχεί κωμοπόλει του Σοφικού, επυρπόλησε δε αυτήν δίς, ως και το περίφημον δάσος των πευκών, όπου υπέθεσεν ότι κατέφυγον οι τραπέντες εις φυγήν εχθροί. Και δεν περιωρίσθη εις αυτά μόνον και τρομερός νικητής.

Εξηκολούθησε τον κατά του Παναγιωτάκη πόλεμον και αλλαχού της Κορινθίας, όπου μετεφέρετο εκάστοτε του εμφυλίου πολέμου το κέντρον
και κατέκαυσε την Ζάχολην, την Καστανιάν, την Λαύκαν και άλλας κώμας. Απειροπληθείς δ' έπεσον εκ των αλληλομαχομένων νεκροί και η Κορινθία κατεσπαράχθη και εβυθίσθη εις πένθος και φρίκην. Χαρακτηριστικώτατον του πολέμου τούτου είνε το εξής δημώδες άσμα, όπερ συνετέθη και εψάλλετο μετά τον θάνατον του απηνούς νικητού, άσμα, αποπνέον την απόγνωσιν των τοσούτω δεινοπαθησάντων εχθρών του και
την φρίκην των συμφορών αυτών:

Γειά σου βρε Γιάννη Νοταρά,
Πού έκαψες τόσα χωριά!
Αν ακόμα είχες ζήσεις,
Μήτε πέτρα δεν θ'αφήσεις.
Τους πατέραις και μητέραις
Σκότονες με της μαχαίραις.
Το παιδί ή θυγατέρα
Έκαναν την νύχτα μέρα,
Για να φθάσουν εις τους λόγγους
Να γλυτώσουν απ ' τους φόνους.


Ούτως ο Ιωάννης Νοταράς κατίσχυσεν εν τω ολεθρίω εκείνω έμφυλίων πολέμω και ανέκτησε τα στρατιωτικά και πολιτικά πρωτεία εν Κορινθία. Τότε δ' έμνηστεύσατο, τρισευδαίμων τρισευδαίμονα, την λατρευτήν του Σοφίαν, νικητής και τροπαιούχος εν τε τη καρδία αυτής και το πεδίο του Άρεως υπό τας ευχές και ευλογίας των Κορινθίων.

Δ.Κ. Βαρδουνιώτης
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 13:29

η αιτία της καταστροφής

Εικόνα

ο στρατηγός Ιωάννης Νοταράς

Εικόνα

και ο ηττημένος ξάδερφος(σε μεγάλη ηλικία)

Εικόνα

#Naida :003:
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
ΓΑΛΗ
Δημοσιεύσεις: 68600
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 12:19

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΓΑΛΗ » 12 Ιουν 2021, 13:36

Για ένα μισοφόρι αδειανό, για μια Σοφία.



Μας έπεισες Σενέκα.

:lol:
Το γαρ πολύ της κατανόησης γεννά αδιαφορία.

ΑΙΝΕΙΑΝ06
Δημοσιεύσεις: 19092
Εγγραφή: 30 Σεπ 2018, 00:23

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΑΙΝΕΙΑΝ06 » 12 Ιουν 2021, 13:38

ΓΑΛΗ έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:36
Για ένα μισοφόρι αδειανό, για μια Σοφία.



Μας έπεισες Σενέκα.

:lol:
Και για μία Μαρια Πενταγιωτισα
Στα Σαλονα (Θηβα ) .. :roll:

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 13:41

δυστυχώς ο στρατηγός δεν πρόλαβε να χαρεί τον γάμο του με το κελεπούρι. Λιγότερο απο ένα χρόνο μετά, εκστράτευσε στην Αττική υπό τον Καραϊσκάκη και μετά τον θάνατο του 2ο, χάθηκε(pressumed dead) στη μάχη του Ανάλατου :a040::a040::a040:
Γράφει ο Στέφανος Μίλεσης

Ο Γιάννης Νοταράς ήταν το αρχοντόπουλο της Κορίνθου και ο χαμός του στον Φαληρέα (Φάληρο) αποτέλεσε αφορμή να τον κλάψει όλος ο Μοριάς, αλλά και να υμνηθεί μέσα από το Δημοτικό μας τραγούδι. Γεννημένος στα Τρίκαλα Κορινθίας το 1805 κρατούσε από τη μεγάλη οικογένεια των Νοταραίων που βαστούσαν από τα βυζαντινά χρόνια. Ο Γιάννης ήταν γιος του Σωτήρη Νοταρά αλλά περισσότερο και από τον πατέρα του έμεινε γνωστή η αγάπη που έτρεφε προς το πρόσωπό του ο θείος του Πανούτσος Νοταράς που τον θεωρούσε στην κυριολεξία δικό του παιδί. Ο Γιάννης παρότι έζησε μέσα στο πλούσιο αρχοντικό των Νοταραίων εξελίχθηκε σε ένα παλικάρι σκληραγωγημένο, γενναιόψυχο που όλοι αγαπούσαν και σέβονταν στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ντυνόταν πάντα με χρυσοκέντητα ρούχα και είχε περίτεχνα άρματα. Η αγάπη του κόσμου ήταν τόση ώστε οι συμπατριώτες του θεωρώντας τον δικό τους παιδί τον αποκαλούσαν Γιαννάκη ή αρχοντόπουλο.

Ο Γιαννάκης Νοταράς είχε κλείσει τα δεκαπέντε του χρόνια όταν ξέσπασε η επανάσταση. Παρά το γεγονός ότι οι Τούρκοι παρακολουθούσαν την οικογένεια των Νοταραίων, δεν δίστασε να πάρει μέρος στην επανάσταση. Ύστερα με την οικονομική ενίσχυση του θείου του Πανούτσου έκανε σώμα δικό του και μπήκε αρχηγός. Τα χρήματα για τη μισθοδοσία των στρατιωτών του προέρχονταν από την οικογενειακή περιουσία. Από την πρώτη στιγμή έδωσε τέτοιες αποδείξεις ικανότητας που αν και ήταν νεαρός ακόμα στην ηλικία, του ανέθεσαν την πολιορκία της Ακροκόρινθου που την έφερε εις πέρας με επιτυχία. Για αυτό και έγινε στη συνέχεια και φρούραρχός της.

Μόλις είχε πατήσει τα δεκαοχτώ του χρόνια και έγινε αντιστράτηγος κι ύστερα από έναν χρόνο, το 1824, στρατηγός. Ο Ιωάννης Νοταράς έγινε έτσι ο πιο νέος στρατηγός του αγώνα. Πήρε μέρος σε όλες τις επικίνδυνες μάχες όπως στην αντιμετώπιση του Δράμαλη. Στα τέλη Ιανουαρίου του 1827 προχώρησε στην Αττική όπου και βρέθηκε με το σώμα του, κάτω από τις διαταγές του Γεωργίου Καραϊσκάκη, τότε που ο Ρεσίτ Πασάς (Κιουταχής) πολιορκούσε την Ακρόπολη της Αθήνας μέσα στην οποία βρίσκονταν πολιορκημένοι οι Έλληνες. Υπό την διοίκηση του Βρετανού φιλέλληνα Τόμας Γκόρντον συμμετείχε στην κατάληψη της Καστέλλας, στον Πειραιά. Ηγείτο μιας δύναμης 1.500 ανδρών που μαζί με τον Μακρυγιάννη και τους 550 άνδρες του, τον Δημήτριο Καλλέργη με τους Κρήτες του, τους Ιωάννη Πέτα και Χαράλαμπο Ιγγλέση ανέλαβαν να καταλάβουν τον καλά οχυρωμένο λόφο της Καστέλλας. Και αφού το επέτυχαν ο Μακρυγιάννης έμεινε να φυλά το λόφο που κοιτούσε προς το Φάληρο, ο Καλλέργης προς τον Πειραιά και ο Ιωάννης Νοταράς "έπιασε" το κέντρο. Ο Καραϊσκάκης που παρακολουθούσε από κοντά την δράση του Γιάννη Νοταρά απευθυνόμενος για αυτόν στους άλλους οπλαρχηγούς είπε:
«Τούτος ο νέος αν ζήσει θα ντροπιάσει πολλούς από εμάς τους γεροντότερους. Μακάρι η πατρίδα να είχε πολλούς σαν κι αυτόν!». Τόσο τον εκτιμούσε και τον συμπαθούσε ο Καραϊσκάκης, που δώσανε λόγο να τον κάνει γαμπρό στην μικρότερη κόρη του στην Πηνελόπη.

Ο Γιαννάκης Νοταράς, δύο μέρες πριν την επίθεση που θα οδηγήσει τους Έλληνες στη μεγαλύτερη καταστροφή (Μάχη Ανάλατου), έγραψε από το Φάληρο την τελευταία επιστολή προς τους γονείς του. Οι παρατηρήσεις εντός των παρενθέσεων είναι φυσικά διευκρινιστικές εκτός κειμένου.

«Φαληρέα 22 Απριλίου 1827.Σεβαστοί μου γονείς. Από υγείαν δόξα νάχη ο άγιος θεός, είμαι καλά, και άμποτε να είσθε και σεις καλά. Εγώ με το ασκέρι μου εις τα 12 Απριλίου από το Αμπελάκι της Κούλουρης και με την σκούνα του καπετάν Αλεξανδρή ξεμπαρκαρισθήκαμε εις του Δράκου (Πειραιά) το λιμάνι. Επολιορκήσαμε το Μοναστήρι του Άι Σπυρίδωνα γιατί ήτο πιασμένο από 400 Αρβανίτας του Κιουταχή. Ήλθε και η φρεγάδα μας «Ελλάς» και έριξε κάμποσες κανονιές. Εμείς κάναμε γιουρούσι και επατήσαμε το μοναστήρι. Οι Αρβανίτες τότε παραδόθησαν με την ζωήν τους και με τα άρματά τους. Αλλά κάποιοι από μας δεν εστάθηκαν οι αφεόφοβοι εις τον λόγον τους. Εριχθήκανε για πλιάτσικα και εχαλάσθηκαν όλοι σχεδόν οι Αρβανίτες. Το κρίμα να το έχουν όσοι τους επήραν στο λαιμό τους. Όταν επατήσαμε το Μοναστήρι ελαβώθηκαν βαρειά ο μπουλουξής μου καπετάν Γιάννης Γιουρούκος και το αξιοτίμητο παλικάρι ο Γιωργάκης ο Μπόνος. Ελπίζω να μην πάθουνε τίποτε, γιατί τους γιατρεύει ο Τουρκοκούρταλης (αναφέρεται στον Τούρκο ιατρό Κούρταλη που προσέφερε από δική του επιλογή τις υπηρεσίες του στους Έλληνες). Εσκοτώθη εις το πάτημα του Μοναστηριού και ο Καπετάν Νικολής του Πανάγου Κτίστη, φαίνεται ότι και τούτο η σκλητάδα είναι γραμμένο να πάει για το Γένος. Εδώ και 20 ημέρες ο Παναγιωτάκης με τον Βάσσο και με τον Βούρβαχη εβάρεσε τους Τούρκους στο Καματερό. Πάνε πολλοί από τους δικούς μας καθώς και ο Βούρβαχης. Κρίμας τον άνθρωπο και το τιμημένο παλικάρι. Εδώ και δύο ώρες άνοιξε λιανοτούφεκο (το ψιλό ντουφέκι δηλαδή εκείνο που ο ίδιος άνδρας γεμίζει μόνος του το καριοφίλι του σε αντίθεση με το "χονδρό τουφέκι" όπου οι μισοί έριχναν και οι άλλοι μισοί γέμιζαν) εις τα Υδραίικα ταμπούρια. Τώρα μου έφεραν το χαμπέρι πως ελαβώβη βαρειά ο αρχηγός Καραϊσκάκης (επομένως η επιστολή του Γιάννη Νοταρά ξεκίνησε να συντάσσεται στις 22 Απριλίου αλλά ολοκληρώθηκε μετά τον τραυματισμό του Καραϊσκάκη που συνέβη στις 23 Απριλίου ανήμερα της ονομαστικής του εορτής).
Αν χαθεί αυτός ο άνθρωπος, ξεγράψτε μας όλους, γιατί ο Τσούρτζ δεν εξεύρει να διοικήσει άτακτο ασκέρι (η εκτίμηση του Νοταρά ταυτίζεται απόλυτα με του Καραϊσκάκη). Ο Θεός να βάλει το χέρι του και να λυπηθεί πρώτα την πατρίδα και ύστερα εμάς. Τα πράγματα δεν μου αρέσουν (προφητεία της επερχόμενης καταστροφής). Ας γείνει ό,τι θέλει ο Θεός! Εις το ορδί μου είναι οι χιλίαρχοι Λάμπρος Βεΐκος, Γιωργάκης Τζαβέλας, Αθανάσιος Τσούσια Βότζαρης, Δημήτριος Δράκος, Δημήτριος Καλέργης και ο Ιγγλέσης. Πέστε της Κοκκώνας(της Σοφίας) να μη στενοχωρηθεί και αν δεν σμίξουμε εδώ, θα σμίξουμε όλοι εις τον κάτω κόσμο. Με την ευχή σας. Φιλώ το χέρι της μάνας μου και της ευγενίας Σας. Φιλώ και τα αδέλφια μου και την Κοκκώνα.

Ο αγαπητός σας υιός.Γιαννάκης Νοταράς».

Ο Καραϊσκάκης πέθανε και τον έθαψαν στην Κούλουρη. Και οι Έλληνες στις 24 Απριλίου του 1827 επιτέθηκαν στην περιοχή. Τρεις Πύργοι στο Φάληρο προς την πλευρά του Μοσχάτου υπό τις διαταγές του Τσώρτς, που όπως έγραψε και ο Γιαννάκης στην επιστολή του δεν ήξερε διόλου από άτακτο ασκέρι.
Ο Γιάννης Νοταράς είχε αναλάβει το κέντρο της ελληνικής παράταξης. Στο μεταξύ όμως το ισχυρό Οθωμανικό ιππικό του Κιουταχή παρακολουθούσε τις κινήσεις τους, από σημείο καλά κρυμμένο. Η τακτική επίθεσης ήταν λανθασμένη και οδήγησε τους Έλληνες να πέσουν στην περίτεχνη ενέδρα των Οθωμανών, που με 800 ιππείς και 400 πεζούς στην κοίτη του Ιλισού ποταμού, παραμόνευαν αθέατοι, τους αμέριμνους Έλληνες να πλησιάσουν. Σε απόσταση μόλις εκατό μέτρων οι Τούρκοι έκαναν επέλαση κατά των αμέριμνων και αφύλακτων πεζοπόρων Ελλήνων!

Επρόκειτο για κανονική σφαγή. Τους ρίχθηκαν όμως οι Ντελήδες, το τουρκικό δηλαδή ιππικό και τους μακέλεψαν. Πιάσανε πολλούς Έλληνες αιχμαλώτους ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Ιωάννης Νοταράς που αψηφώντας τον κίνδυνο έμεινε να πολεμάει πάνω στο άλογο μέχρι τέλους. Μια μαρτυρία λέει πως κείνη την μέρα ο Νοταράς δούλευε το σπαθί του και χτυπούσε τους Τούρκους μια στα δεξιά του και μια στα αριστερά του που άκουγαν οι άλλοι τα χτυπήματα όμοια με του ξυλοκόπου. Αυτή η μαρτυρία θα γίνει αργότερα στίχος στο δημοτικό μας τραγούδι:

"Δεν είναι καιρός για ντουφεκιές! / τραβάτε τα σπαθιά σας! / Για ιδέτε πέρα εκεί το Κάστρο της Αθήνας! Εκεί θα πάμε σήμερα πριν έρθει μεσημέρι".

Όμως οι Ντελήδες τον κύκλωσαν και κατάφεραν να τον πιάσουν ζωντανό. Ήταν η πιο ολοσχερής ήττα που υπέστησαν οι Έλληνες σε όλη την διάρκεια της πολιορκίας της Ακροπόλεως. Χίλιοι πεντακόσιοι (1.500) άνδρες χάθηκαν, διακόσιοι σαράντα (240) πιάστηκαν αιχμάλωτοι και στην συνέχεια αποκεφαλίσθηκαν, εκτός του Δημητρίου Καλλέργη που απελευθερώθηκε καταβάλλοντας ως λύτρα. Από την ήττα αυτή οι Έλληνες αποθαρρύνθηκαν τόσο πολύ που διέταξαν την φρουρά της Ακροπόλεως να συνθηκολογήσει! Η ήττα αυτή οδήγησε επίσης και τον Ελληνικό στόλο να εγκαταλείψει την θαλάσσια κυριαρχία του και να συγκεντρωθεί στον Πόρο.

Η αιχμαλωσία του Γιαννάκη Νοταρά ήταν και η τελευταία πληροφορία που άκουσε η οικογένειά του για την τύχη του, από περιγραφές που μετέφεραν συναγωνιστές τους στην Κορινθία. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, μόνο ιστορίες αόριστες και εκδοχές. Οι Τούρκοι από την ολόχρυση φορεσιά του και τα περίτεχνα άρματά του κατάλαβαν πως ήταν Έλληνας στρατηγός. Θέλανε λοιπόν να τον πάνε ζωντανό στον Κιουταχή πασά για να λάβουν καλό μπαξίσι.

Άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος θα τον πάρει αιχμάλωτο. Ο Νοταράς ύστερα από ανταλλαγές ύβρεων μεταξύ των Αλβανών έπεσε στα χέρια δύο εξ αυτών που τον έβαλαν στη μέση και κίνησαν να τον παραδώσουν για να πάρουν την αμοιβή. Όπως κρατούσαν τον Νοταρά από τα ρούχα λέγεται πως άνοιξε το πουκάμισό του και φάνηκε ο χρυσός σταυρός που κρεμόταν με αλυσίδα από τον λαιμό του. Οι Αλβανοί είδαν να λαμποκοπάει το χρυσάφι και θαμπώθηκαν. Πριν προλάβει να τον αρπάξει το χέρι του ενός, τον είχε αρπάξει το χέρι του δευτέρου. Οι δύο Αλβανοί μάλωναν για ώρα για τον σταυρό που κατάφερε να αρπάξει ο ένας από τον άλλον. Φτάσανε σε κάποιο ξεροπήγαδο κοντά στο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων στη σημερινή Αμφιθέα. Εκεί Τούρκοι και Αλβανοί μάζευαν τους Έλληνες αιχμαλώτους εκείνης της ημέρας. Τους έσφαζαν έχοντας τα χέρια των αιχμαλώτων δεμένα πισθάγκωνα και τα πτώματα τα πετούσανε μέσα σε ένα ξεροπήγαδο. Εκεί στάθηκαν και οι δύο Αλβανοί με το αιχμάλωτο αρχοντόπουλο. Εξακολουθούσαν ακόμα και εκεί να διαπληκτίζονται μεταξύ τους. Κάποια στιγμή ο Αλβανός που δεν είχε αρπάξει τίποτα πρότεινε στον άλλο. - "Γιατί μαλώνουμε μεταξύ μας για έναν χρυσό σταυρό; Ας σκοτώσουμε τον ραγιά να του πάρουμε τα ακριβά ρούχα που φοράει, που σε αξία είναι μεγαλύτερη από το μπαξίσι του Πασά".
Με μιας, άδειασαν τα κουμπούρια τους πάνω στον άτυχο Νοταρά και στη συνέχεια πέταξαν το σώμα του στο ξεροπήγαδο της Αμφιθέας. Εκείνο το πηγάδι ο λαός το αποκαλούσε για χρόνια αργότερα «πηγάδι των στεναγμών» ή «πηγάδι των σκοτωμένων» διότι υπήρχε μια φήμη που ήθελε τις νύχτες να ακούγονται φωνές που προκαλούσαν τρομάρα στους περαστικούς. Η αλήθεια ήταν ότι το ξεροπήγαδο συγκοινωνούσε με ένα άλλο γειτονικό. Ο αέρας που περνούσε από το ένα στο άλλο σχημάτιζε ρεύμα κι έκανε ήχο που έμοιαζε με στεναγμό. Ο κόσμος όμως τα πρώτα χρόνια μετά τους σκοτωμούς της επανάστασης που γνώριζε την ιστορία του τόπου του, πίστευε πως ο ήχος αυτός ερχόταν από τους σκοτωμένους.

Αλλά για το θάνατο του Γιάννη Νοταρά υπάρχει και μια άλλη εκδοχή της ιστορίας.
Οι δύο Αλβανοί που έπιασαν αιχμάλωτο τον Νοταρά τον πήγαν αλυσοδεμένο στον Κιουταχή, στη σκηνή του όπου έλαβαν μπαξίσι γερό. Σαν τον είδε καλοντυμένο ο Κιουταχής κατάλαβε ότι θα ήταν κάποιος από τους Έλληνες στρατηγούς. Ο Κιουταχής τότε του απηύθυνε τον λόγο για να μάθει ποιος ήταν. Ο Νοταράς απαντούσε άφοβα σε όλες τις ερωτήσεις του καθώς γνώριζε ότι το τέλος του πλησίαζε. Έτσι τόσο ο Κιουταχής όπως και όλοι οι υπόλοιποι μπέηδες και οι αγάδες που βρίσκονταν τη στιγμή εκείνη στη σκηνή έμαθαν ότι ο αιχμάλωτος ήταν ο Γιαννάκης Νοταράς, το αρχοντόπουλο του Μοριά. Το πιο πιθανό λοιπόν ήταν ότι κάποιος από τους παριστάμενους αγάδες τον αναγνώρισε και κατάλαβε ότι θα μπορούσε να εισπράξει μεγάλα ποσά λύτρων από τον θείο του Πανούτσο. Εκείνος ο αγάς λοιπόν ζήτησε από τον Κιουταχή να του τον δώσει τάχα για δούλο για να εργάζεται στα τσιφλίκια. Ο Κιουταχής τότε γύρισε και του είπε ότι είχε ορκιστεί στον Αλλάχ να ματώνει τα γιαταγάνια του πάνω στους Έλληνες. Τότε ο μπέης πήγε κοντά του και αφού ζήτησε ένα από τα σπαθιά του Κιουταχή πλησίασε τον Ιωάννη Νοταρά και με ένα χτύπημα του έκοψε το δεξί του αυτί. - «Ορίστε πασά μου» είπε ο αγάς «ο όρκος σου ξεπληρώθηκε. Το σπαθί σου ματώθηκε από το αίμα του ραγιά».

Λέγεται τότε πως πραγματικά ο Κιουταχής δέχθηκε και προσέφερε για δούλο τον Νοταρά. Αυτή η εκδοχή έγινε η πλέον αποδεκτή στον Μοριά για χρόνια, ίσως διότι κανείς δεν ήθελε να πιστέψει τον θάνατό του. Για αυτό και οι στίχοι δημοτικού τραγουδιού μιλούσαν για "σκλαβιά του λεβέντη".
«Θέε μου και τι νάγινε ο στρατηγός της Κόρθος;
Ούδε στην Κόρθο φαίνεται, ούδε στον Πεντεσκούφη.
Δεν κλαις καημένε Νοταρά με τον λεβέντη πούχες;
Σκλάβωσαν τ΄αρχοντόπουλο τον αρχηγό της Κόρθος»

Ωστόσο τα ίχνη του Γιαννάκη Νοταρά εξαφανίστηκαν. Κανείς δεν ζήτησε λύτρα από τον θείο του Πανούτσο, που μάταια περίμενε για χρόνια τα μαντάτα του.
Η οικογένεια των Νοταραίων όμως καρτερούσε υπομονετικά να ακούσει τα μαντάτα για την τύχη του παιδιού τους. Να βρισκόταν τάχα στο ξεροπήγαδο σκοτωμένος μαζί με τους άλλους Έλληνες ή να ζούσε δούλος στα τσιφλίκια κάποιου μπέη; Ο θείος του ο Πανούτσος που ήταν πλούσιος έταζε μεγάλα χαρίσματα σε εκείνον που θα του έδινε πληροφορίες για το χαμένο ανιψιό του. Μα κανένας δεν βρέθηκε και το μαρτύριο συνεχιζόταν για χρόνια.

Ακόμα και το 1845 περίμεναν νέα του καθώς εκείνη τη χρονιά έφτασε με το ατμόπλοιο στον Πειραιά από την Οδησσό μια επιστολή. Με αυτή γινόταν γνωστό ότι κάποιος Έλληνας συστήθηκε στις φυλακές της Οδησσού ως υιός Νοταρά περιγράφοντας στη συνέχεια την χρόνια αιχμαλωσία του. Ότι κατάφερε να δραπετεύσει και με Αρμενικό όνομα έφτασε στην Ρωσία όπου συνελήφθη διότι είχε παραβεί τους υγειονομικούς κανονισμούς. Η επιστολή αυτή είχε γραφτεί στην Οδησσό από τον γιο του Στρατηγού Ρεβελιώτη όπου ζούσε εκεί. Μάλιστα ο Ρεβελιώτης παρέθετε και στοιχεία από τη ζωή του εμφανιζόμενου ως Γιάννη Νοταρά τα οποία αποδείκνυαν ότι ήταν αυτός! Η οικογένεια ανταποκρίθηκε και έστειλε άνθρωπο δικό της στην Οδησσό για να τον συναντήσει. Ωστόσο τίποτε δεν έγινε γνωστό στη συνέχεια.

Όταν πέρασε πλέον πολύς καιρός τότε μόνο όλοι κατάλαβαν πως το νεαρό αρχοντόπουλο, ο Γιαννάκης Νοταράς, δεν ζούσε πια. Όσο για την Πηνελόπη Καραϊσκάκη που καρτερικά περίμενε τον Γιαννάκη να εμφανιστεί και εκτελεστεί το τάξιμο του πατέρα της Γεωργίου Καραϊσκάκη, την νυμφεύθηκε τελικά ο αδελφός του Γιάννη Νοταρά, ο Ανδίκος! Υπήρχε ακόμα όμως για γυναίκα που τον περίμενε για χρόνια! Η πανέμορφη Σοφία Ρέντη που για χάρη της ο Γιαννάκης κάποτε προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο στον Μοριά πολεμώντας τον ξάδελφό του Παναγιωτάκη Νοταρά για το ποιος θα την κερδίσει. Για χάρη της είχε καταστραφεί το Σοφικό! Αυτή η Σοφία Ρέντη καθώς επίσης περίμενε με προσμονή την επιστροφή του, έλαβε είδηση για το θάνατό του που όμως τίθεται σε αμφιβολία.
Ένας άλλος επιζών του Πειραιά, ο Δημήτρης Καλλέργης, που είχε συλληφθεί όπως ο Γιάννης Νοταράς αλλά είχε καταβάλει λύτρα και είχε αφεθεί ελεύθερος, παρουσιάστηκε μπροστά της, λέγοντάς της ότι είδε τον συμπολεμιστή του Γιάννη Νοταρά να πέφτει νεκρός στο Φάληρο. Όμως η μαρτυρία του δεν ήταν αξιόπιστη, διότι σκοπός του Δημήτρη Καλλέργη ήταν να την πείσει την Σοφία Ρέντη να τον παντρευτεί! Για να το καταφέρει έπρεπε να θέσει ένα τέλος στην αναμονή της ώστε να ανοίξει ο δρόμος ο δικός του. Όπως και πραγματικά έγινε! Ο Δημήτρης Καλλέργης έγινε τελικώς ο άνδρας της Σοφίας Ρέντη παίρνοντας τη θέση του φίλου του Γιαννάκη Νοταρά.

Υπάρχει ένα δημοτικό τραγούδι για τον Γιαννάκη Νοταρά ηρωικό και πένθιμο συνάμα. Σύμφωνα με αυτό αφού τα χρόνια πέρασαν και μαντάτα κανείς δεν έλαβε για την τύχη του, το αρχοντόπουλο δεν έγινε σκλάβος, ούτε θανατώθηκε αργότερα, παρά έπεσε από βόλι εχθρικό στη μάχη όπως στους ήρωες αρμόζει. Το σώμα του δεν βρέθηκε όπως και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου διότι "άνοιξε η γη και χάθηκε και πάει δεν εφάνη!".

Ο Γιαννάκης Νοταράς όμοια με αρχαίο ήρωα, παρά του ότι γνωρίζει την καταστροφή (το είχε γράψει στην επιστολή προς τους γονείς του) στέκεται πάνω στο άλογο και δείχνει προς τους άνδρες του την Ακρόπολη. "Να! εκεί θα είμαστε μέχρι το μεσημέρι!" Έχοντας επίγνωση της αρχαίας ιστορίας της Ακρόπολης τους λέει "Ξέρετε τι ήταν κάποτε αυτό το κάστρο; Ξέρετε τι ήταν κάποτε αυτή η χώρα;"

To 1852 o Δήμος Πειραιά πρότεινε τη μετονομασία της οδού Ηροδότου, σε Νοταρά προς τιμή του χαμένου παλληκαριού. Η απόφαση του Δήμου Πειραιά για τη μετονομασία της οδού υποβλήθηκε προς έγκριση στο Νομάρχη Αττικής και Βοιωτίας, ο οποίος στις 22 Φεβρουαρίου του 1852 πραγματικά επικύρωσε τη μετονομασία με την απόφαση που έγραφε: «Η οδός “Ηροδότου” να ονομασθή οδός Νοταρά, του ανδρός πεσόντος εις τας Αθήνας».
Έτσι από τότε έχουμε τη γνωστή στους Πειραιώτες και μη, οδό Νοταρά που μαζί με την παράλληλη Φίλωνος έγιναν οι γνωστοί δρόμοι της αμαρτίας στη σύγχρονη εποχή.

Σχέση των Νοταράδων με τη θάλασσα δεν υπήρχε απολύτως καμία. Αυτή η μη ύπαρξη σχέσης μάλιστα είχε γίνει και γνωμικό από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος κάθε φορά που έβλεπε Καπετάνιο σε στρατιωτική επιχείρηση ξηράς, δίνοντας μάλιστα διαταγές με ναυτικά παραγγέλματα, κουνούσε το κεφάλι του κι έλεγε πως δεν απομένει τίποτε άλλο "παρά να διορίσουν τον γερό - Νοταρά Ναύαρχο στη θέση του Μιαούλη" (εννοώντας τον Πανούτσο Νοταρά).

Όμως στον Πειραιά διαψεύσαμε ακόμα και τον Κολοκοτρώνη και «βαπτίσαμε» τον Νοταρά «Ναύαρχο»! Ίσως σε άλλους δήμους της χώρας κάποια οδός "Νοταρά" να έχει αποδοθεί στον Βυζαντινό Νοταρά αλλά στον Πειραιά η οδός πρώην οδός Ηροδότου αφιερώθηκε στον ήρωα και απελευθερωτή του Πειραιά Γιαννάκη Νοταρά!

https://portnet.gr/eidiseis-peiraia/333 ... varxo.html
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 13:50

ΓΑΛΗ έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:36
Για ένα μισοφόρι αδειανό, για μια Σοφία.



Μας έπεισες Σενέκα.

:lol:
δε σε καταλαβαίνω :102:
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
ΓΑΛΗ
Δημοσιεύσεις: 68600
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 12:19

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΓΑΛΗ » 12 Ιουν 2021, 13:55

Σενέκας έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:50
ΓΑΛΗ έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:36
Για ένα μισοφόρι αδειανό, για μια Σοφία.



Μας έπεισες Σενέκα.

:lol:
δε σε καταλαβαίνω :102:
Ε, δεν είναι και η πρώτη φορά. :P
Το γαρ πολύ της κατανόησης γεννά αδιαφορία.

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 14:05

ΓΑΛΗ έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:55
Σενέκας έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:50
ΓΑΛΗ έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:36
Για ένα μισοφόρι αδειανό, για μια Σοφία.



Μας έπεισες Σενέκα.

:lol:
δε σε καταλαβαίνω :102:
Ε, δεν είναι και η πρώτη φορά. :P
ούτε την τόση, αχρείαστη αρνητική διάθεση καταλαβαίνω. Ίσως είμαι μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας, τι να πω :a040:
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
foscilis
Δημοσιεύσεις: 24359
Εγγραφή: 21 Ιουν 2018, 11:42

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από foscilis » 12 Ιουν 2021, 14:22

Σενέκας έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:29
η αιτία της καταστροφής
Όντως καλλονή για τα δεδομένα της Κορινθίας. Πχ σχεδον καθόλου στραβισμος.

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 14:28

foscilis έγραψε:
12 Ιουν 2021, 14:22
Σενέκας έγραψε:
12 Ιουν 2021, 13:29
η αιτία της καταστροφής
Όντως καλλονή για τα δεδομένα της Κορινθίας. Πχ σχεδον καθόλου στραβισμος.
Καλά, μιλάμε για Κορινθιακή ελιτ, όχι για καμιά peasant σαν αυτές που έχεις μάλλον στο μυαλό :102:
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 14:46

Εικόνα

Εικόνα

:a040:
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 14:58

μπάι δε γουέι, όπως συνέβη και με το τρίγωνο Μπουμπουλίνας Jr-Κολοκοτρώνη-Γρίβα, η Σοφία λίγο αργότερα παντρεύτηκε τον Καλλέργη, συμπολεμιστή του Νοταρά, οποίος συμμετείχε στη μάχη του Ανάλατου και αιχμαλωτίστηκε, αλλά σε αντίθεση με τον Γιαννάκη, την έβγαλε καθαρή, χάνοντας μόνο το αυτί του. Λες; :p2:
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 15:43

Ζαποτέκος έγραψε:
12 Ιουν 2021, 15:13
τι πηγές έχομε για τη μάχη του Ανάλατου; Ισχύει ότι ο Καλλέργης είπε ψέματα στους Νοταράδες ότι ο γιος τους πέθανε στη μάχη; :xena:
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Άβαταρ μέλους
Αρίστος
Δημοσιεύσεις: 38768
Εγγραφή: 13 Ιαν 2019, 16:44

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Αρίστος » 12 Ιουν 2021, 15:45

Πολυ ρομαντικοτερος λογος να πολεμησουν τα χωρια για μια καλλονη απο οτι για τα συνορα στα χωραφια.

.

Άβαταρ μέλους
Σενέκας
Δημοσιεύσεις: 14640
Εγγραφή: 24 Απρ 2020, 08:57

Re: Ο κορινθιακός εμφύλιος του 1826: όταν 4 χωριά κάηκαν για τα μάτια μιας καλλονής

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σενέκας » 12 Ιουν 2021, 15:49

Αρίστος έγραψε:
12 Ιουν 2021, 15:45
Πολυ ρομαντικοτερος λογος να πολεμησουν τα χωρια για μια καλλονη απο οτι για τα συνορα στα χωραφια.

.
μα τα χωράφια τους τα κάψανε, μαζι με τα χωριά που τους ανήκαν
ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε:
05 Ιούλ 2020, 12:19
Η διάρροια του μπακογιάννη μετά από οξεία τροφική δηλητηρίαση είναι νέκταρ και αμβροσία

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Ιστορία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών