21st of April 1967 - μία ακόμα ανασκόπηση !
Δημοσιεύτηκε: 04 Αύγ 2018, 08:24
Η 21st of April του 1967, η ημερομηνία της επαναστάσεως των ενόπλων δυνάμεων, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την 15η Ιουλίου του 1965.
Χωρίς τη μία δεν υπάρχει η άλλη ενώ όσοι εκ της οιαδήποτε παρατάξεως ισχυρίζονται το αντίθετο λένε παιδαριώδεις ανοησίες.
Πως φτάσαμε λοιπόν στη 15η Ιουλίου του 1965 ; Φτάσαμε επειδή ο Ανδρέας Παπανδρέου κατηγορήθηκε για μία συνωμοσία, ο πατέρας του αρνήθηκε να τον υποχρεώσει να παραιτηθεί, τα έσπασε με τον king και παραιτήθηκε.
Δεν θα μπω καν στον κόπο να πω ότι ήταν σκευωρία ή ότι δεν ήταν. Δεν θα γίνω ούτε κατήγορος του Ανδρέα Παπανδρέου (ως συνωμότη κατά του βασιλέως), ούτε συνήγορος. Αλλά κατηγορήθηκε.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ήταν σκευωρία για τον εξής λόγο: Αν με κάποιο τουϊστ των ιστορικών γεγονότων οι πρωταίτιοι της 21ης Απριλίου συνελαμβάνοντο την 17ην Απριλίου, εκ πληροφοριών και χωρίς να έχουν θέσει σε κίνηση καμία στρατιωτική μονάδα, τότε ακόμα και σήμερα οι απριλιανοί θα εκραύγαζον "είμεθα αθώοι, έγινε σκευωρία των παλατιανών-παπανδρεϊκών κύκλων εις βάρος μας". Από δε τις ανακρίσεις που θα είχαν ακολουθήσει τις συλλήψεις, δεν θα είχε βγει κανένα απολύτως συμπέρασμα - πάντα με την υπόθεση ότι δεν θα είχαν προλάβει να θέσουν σε κίνηση καμία στρατιωτική μονάδα.
Ταυτά λοιπόν ισχύουν και για τον ΑΣΠΙΔΑ. Μπορεί όντως να ήταν απλά μία ομάδα δυσαρεστημένων με τους υπασπιστές του king που δεν τους έδιναν προαγωγή, μπορεί και να μην ήταν.
Ταυτά ισχύουν και για τους γκιουλενίστας του φίλου μας του Ταγίπ, αν κι αυτούς τους είχαν συλλάβει πριν εκδηλωθούν και όχι μετά που εκδηλώθηκαν.
Ο λαός τότε, της Ελλάδος, τι πίστευε ;
Πίστευε σε δημοκρατία δυτικοευρωπαϊκού τύπου και στη σύνδεση με την ΕΟΚ που διεπραγματεύετο η Ελλάς.
Η ΕΔΑ (10%) πίστευε στη μαμά Ρωσία, ένα αδιευκρίνιστο ποσοστό συνοδοιπόρων περίπου 10% πάλι μπορεί να πίστευε σε κάποια κατάσταση τύπου Τσάβες.
Άρα 80% ήταν εθνικόφρονες, κάτι που υπό κανονικάς συνθήκας δεν δικαιολογεί με κανένα τρόπο την εκτροπή όσο και την οποιαδήποτε στήριξη του κατεστημένου των ανακτόρων προς την εκτροπή.
Δεν ήταν όμως έτσι χωρισμένος ο λαός, ήτοι 80 και 10 και άλλο ένα πιθανό 10.
Ήταν χωρισμένος σε Μόσκοβιτς βέβαια, παπανδρεϊκούς των γεροξεκούτ-Άντριου και σε σκληροπυρηνική ΕΡΕ.
Οι δύο τελευταίοι έτρωγαν τα μουστάκια τους και άφηναν τα πραγματικά εθνικά θέματα της χώρας να γλιστρήσουν στο παρασκήνιο.
Ακολούθησε ότι ακολούθησε και θα στεναχωρήσω τους φίλους μου τους απριλιανούς αναφέροντας ότι κανένας δεν τους ήθελε να τους βλέπει ουτε ζωγραφιστούς. Έχασαν και την ΕΡΕ, αφού δήλωσε ο king ότι δεν υποστηρίζει το απριλιακό καθεστώς.
Αυτά που μου γράφουν οι φίλοι θαυμασταί του απριλιακού καθεστώτος, για την λαμπρά παράσταση του Γιεχούντι Μενουχίν στο καλλιμάρμαρο και για τα παραλιακά κέντρα, τα θεωρώ έγκυρα αλλά και πάλι το αληθές είναι ότι χωρίς τανκς δεν μπορούσαν οι δικοί τους να κυκλοφορήσουν ούτε από το Σύνταγμα μέχρι το Μοναστηράκι.
Ο λαός πίστευε στον Άντριου.
Μόνο μετά τη μεταπολίτευση κλονίσθηκαν μερικοί όταν ο Άντριου διέλυσε το κόμμα και πήρε τους δικούς του και έφτιαξε το πασόκιο. Γύρω στα 5% μόνο υπολογίζω ήταν αυτοί που κλονίσθηκαν -λίγοι- ενώ οι περίεργες διεθνείς συνθήκες που επεκράτησαν μετά την μεταπολίτευση και ο αντιαμερικανισμός που είχε αναπτυχθεί πλέον έκαναν τον πολύ λαό να αρχίσει να ενισχύει το πασόκιο μέχρι που το έκανε πρώτη δύναμη.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορία.
Όμως ο Άντριου είχε από την αρχή κερενσκικές διαθέσεις.
Πιθανά δεν είχε ποτέ σαν στόχο να χρησιμοποιήσει τη βία για να τις επιβάλει, αλλά και πιθανά δεν του χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Σαν λαοπλάνος-δημαγωγός που ήταν τα κατάφερνε.
Οι δε Απριλιανοί εκεί που απέτυχαν παταγωδώς ήταν να εξηγήσουν αυτά τα πράγματα στον κόσμο.
Κάτι αοριστολογίες έλεγαν για "φαυλοκράτες" και για ... δίκαννα που είχαν εντοπίσει στα χέρια αριστερών !
Τρίχες κατσαρές δηλαδή.
Βέβαια προεπαναστατικώς είχαν αποτύχει να γίνουν πειστικοί τόσο οι αποστάτες όσο και η ΕΡΕ. Δεν ήταν μόνο οι απριλιανοί που απέτυχαν επικοινωνιακά.
Αυτό ήταν λοιπόν το μεγάλο εθνικό "γ*μ*το".
Τώρα τα βλέπουμε και λέμε "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις".
Οι παλιοί σφαγείς με τα κονσερβοκούτια έχουν επιστρέψει και μας στέλνουν σέλφις από το Γκστάαντ.
Χωρίς τη μία δεν υπάρχει η άλλη ενώ όσοι εκ της οιαδήποτε παρατάξεως ισχυρίζονται το αντίθετο λένε παιδαριώδεις ανοησίες.
Πως φτάσαμε λοιπόν στη 15η Ιουλίου του 1965 ; Φτάσαμε επειδή ο Ανδρέας Παπανδρέου κατηγορήθηκε για μία συνωμοσία, ο πατέρας του αρνήθηκε να τον υποχρεώσει να παραιτηθεί, τα έσπασε με τον king και παραιτήθηκε.
Δεν θα μπω καν στον κόπο να πω ότι ήταν σκευωρία ή ότι δεν ήταν. Δεν θα γίνω ούτε κατήγορος του Ανδρέα Παπανδρέου (ως συνωμότη κατά του βασιλέως), ούτε συνήγορος. Αλλά κατηγορήθηκε.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ήταν σκευωρία για τον εξής λόγο: Αν με κάποιο τουϊστ των ιστορικών γεγονότων οι πρωταίτιοι της 21ης Απριλίου συνελαμβάνοντο την 17ην Απριλίου, εκ πληροφοριών και χωρίς να έχουν θέσει σε κίνηση καμία στρατιωτική μονάδα, τότε ακόμα και σήμερα οι απριλιανοί θα εκραύγαζον "είμεθα αθώοι, έγινε σκευωρία των παλατιανών-παπανδρεϊκών κύκλων εις βάρος μας". Από δε τις ανακρίσεις που θα είχαν ακολουθήσει τις συλλήψεις, δεν θα είχε βγει κανένα απολύτως συμπέρασμα - πάντα με την υπόθεση ότι δεν θα είχαν προλάβει να θέσουν σε κίνηση καμία στρατιωτική μονάδα.
Ταυτά λοιπόν ισχύουν και για τον ΑΣΠΙΔΑ. Μπορεί όντως να ήταν απλά μία ομάδα δυσαρεστημένων με τους υπασπιστές του king που δεν τους έδιναν προαγωγή, μπορεί και να μην ήταν.
Ταυτά ισχύουν και για τους γκιουλενίστας του φίλου μας του Ταγίπ, αν κι αυτούς τους είχαν συλλάβει πριν εκδηλωθούν και όχι μετά που εκδηλώθηκαν.
Ο λαός τότε, της Ελλάδος, τι πίστευε ;
Πίστευε σε δημοκρατία δυτικοευρωπαϊκού τύπου και στη σύνδεση με την ΕΟΚ που διεπραγματεύετο η Ελλάς.
Η ΕΔΑ (10%) πίστευε στη μαμά Ρωσία, ένα αδιευκρίνιστο ποσοστό συνοδοιπόρων περίπου 10% πάλι μπορεί να πίστευε σε κάποια κατάσταση τύπου Τσάβες.
Άρα 80% ήταν εθνικόφρονες, κάτι που υπό κανονικάς συνθήκας δεν δικαιολογεί με κανένα τρόπο την εκτροπή όσο και την οποιαδήποτε στήριξη του κατεστημένου των ανακτόρων προς την εκτροπή.
Δεν ήταν όμως έτσι χωρισμένος ο λαός, ήτοι 80 και 10 και άλλο ένα πιθανό 10.
Ήταν χωρισμένος σε Μόσκοβιτς βέβαια, παπανδρεϊκούς των γεροξεκούτ-Άντριου και σε σκληροπυρηνική ΕΡΕ.
Οι δύο τελευταίοι έτρωγαν τα μουστάκια τους και άφηναν τα πραγματικά εθνικά θέματα της χώρας να γλιστρήσουν στο παρασκήνιο.
Ακολούθησε ότι ακολούθησε και θα στεναχωρήσω τους φίλους μου τους απριλιανούς αναφέροντας ότι κανένας δεν τους ήθελε να τους βλέπει ουτε ζωγραφιστούς. Έχασαν και την ΕΡΕ, αφού δήλωσε ο king ότι δεν υποστηρίζει το απριλιακό καθεστώς.
Αυτά που μου γράφουν οι φίλοι θαυμασταί του απριλιακού καθεστώτος, για την λαμπρά παράσταση του Γιεχούντι Μενουχίν στο καλλιμάρμαρο και για τα παραλιακά κέντρα, τα θεωρώ έγκυρα αλλά και πάλι το αληθές είναι ότι χωρίς τανκς δεν μπορούσαν οι δικοί τους να κυκλοφορήσουν ούτε από το Σύνταγμα μέχρι το Μοναστηράκι.
Ο λαός πίστευε στον Άντριου.
Μόνο μετά τη μεταπολίτευση κλονίσθηκαν μερικοί όταν ο Άντριου διέλυσε το κόμμα και πήρε τους δικούς του και έφτιαξε το πασόκιο. Γύρω στα 5% μόνο υπολογίζω ήταν αυτοί που κλονίσθηκαν -λίγοι- ενώ οι περίεργες διεθνείς συνθήκες που επεκράτησαν μετά την μεταπολίτευση και ο αντιαμερικανισμός που είχε αναπτυχθεί πλέον έκαναν τον πολύ λαό να αρχίσει να ενισχύει το πασόκιο μέχρι που το έκανε πρώτη δύναμη.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορία.
Όμως ο Άντριου είχε από την αρχή κερενσκικές διαθέσεις.
Πιθανά δεν είχε ποτέ σαν στόχο να χρησιμοποιήσει τη βία για να τις επιβάλει, αλλά και πιθανά δεν του χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Σαν λαοπλάνος-δημαγωγός που ήταν τα κατάφερνε.
Οι δε Απριλιανοί εκεί που απέτυχαν παταγωδώς ήταν να εξηγήσουν αυτά τα πράγματα στον κόσμο.
Κάτι αοριστολογίες έλεγαν για "φαυλοκράτες" και για ... δίκαννα που είχαν εντοπίσει στα χέρια αριστερών !
Τρίχες κατσαρές δηλαδή.
Βέβαια προεπαναστατικώς είχαν αποτύχει να γίνουν πειστικοί τόσο οι αποστάτες όσο και η ΕΡΕ. Δεν ήταν μόνο οι απριλιανοί που απέτυχαν επικοινωνιακά.
Αυτό ήταν λοιπόν το μεγάλο εθνικό "γ*μ*το".
Τώρα τα βλέπουμε και λέμε "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις".
Οι παλιοί σφαγείς με τα κονσερβοκούτια έχουν επιστρέψει και μας στέλνουν σέλφις από το Γκστάαντ.