Συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στο περιοδικό Δαυλός, Ιούνιος 1996Πριν δύο μήνες (Απρίλιος 1996) παρουσιάστηκε στην Άλτερ Όπερα της Φρανκφούρτης το "Μαουτχάουζεν". Εκεί έγινε μια "πρες κόνφερενς", στην οποία ήρθε από την Κολωνία, νομίζω, ένας Εβραίος, ειδικός στο Ολοκαύτωμα. Ήρθε εκεί πιστεύοντας ότι είναι μια ευκαιρία ακόμα να μιλήσει γι' αυτό. Και πράγματι μίλησε για το Ολοκαύτωμα, είπε για τις εκατόμβες και λοιπά και λοιπά. Ήρθε μετά η σειρά μου να μιλήσω. Και τότε εντελώς αυθόρμητα εκείνη τη στιγμή βλέποντας γύρω μου τους Γερμανούς, όλοι νέα παιδιά, μεγάλα, φωτορεπόρτερς, οι οποίοι περιδεείς πλέον άκουγαν όλα αυτά τα πράγματα, τους είπα: «Έρχομαι πάνω από είκοσι χρόνια στη Γερμανία και κάνω κοντσέρτα. Μετά από τόσο χρόνια, λένε τα ίδια πράγματα; Έχω τη διάθεση, αυτή την στιγμή που μιλάμε γι' αυτά, να σας ζητήσω συγγνώμη. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από όλους εσάς. Για ποιο λόγο να βασανίζεστε εσείς σήμερα μ' αυτόν τον τρόπο; Έγιναν ορισμένα εγκλήματα. Αλλά μήπως ο Χίτλερ ήταν ο μοναδικός; Δεν έγιναν προηγουμένως άλλα εγκλήματα πολύ μεγαλύτερα; Στην δική μου πατρίδα, τους είπα, οι Έλληνες φασίστες ήταν όπως και οι Ναζί. Εμένα δεν με βασάνισαν τόσο οι Γερμανοί όσο οι Έλληνες. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Να καθόμαστε συνέχεια να κλαίμε πάνω στις πληγές μας; Έγινε αυτό το πράγμα, κακώς έγινε, το καταδικάζω αυτό που έγινε. Αλλά εγώ, αν βγάζω το Μαουτχάουζεν, το βγάζω γιατί είναι ένα ποίημα αγάπης. Μέσα απ' αυτό βγαίνει ένας έρωτας, μια αγάπη, μια ελπίδα. Και βλέπω, ότι εσείς το αγκαλιάσατε. Ξέρεις, όταν από παιδί βλέπεις αυτές τις σκηνές συνεχώς, στο τέλος θα πεις "καλοί είναι οι Ναζί", "θα γίνω κι εγώ Ναζί". Σας οδηγούν -τους είπα- εκεί από αντίδραση.» Πήγε να αντιδράσει αυτός ο Εβραίος αλλά του είπα: «Με συγχωρείς, αλλά έτσι αισθάνομαι. Δεν μπορώ να είμαι συνεχώς εισαγγελέας απέναντι σ' αυτά τα νέα παιδιά που, πιστεύω, ότι αγαπούν τη Δημοκρατία, αλλά έτσι τους ωθούμε πάλι προς το Ναζισμό." Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε. Γιατί οι Γερμανοί φοβούνται να μιλήσουν, είναι καταπιεσμένοι. Ήρθαν, με αγκάλιαζαν, με φιλούσαν.
Να σας πω και κάτι άλλο. Ο Χριστιανισμός και ο Μωαμεθανισμός απ' τον Ιουδαϊσμό βγαίνουν. Ο οπαδός λοιπόν του Ιεχωβά, ή του Αλλάχ, ή και του Χριστού ακόμη, από τη μια είναι καταραμένος και από την άλλη εκλεκτός. Σχιζοφρένεια. Είναι ένας άνθρωπος , ο οποίος φοβάται τον εαυτό του, φοβάται το Θεό. Αν όμως σε έναν φοβισμένο, καταραμένο, καταπτοημένο άνθρωπο δώσεις εξουσία, πόσο κακός θα γίνει. Και να σας πω και κάτι άλλο. Κατ' ευθείαν από τον Ιεχωβά της Βίβλου βγαίνει ο Χίτλερ. Κατ' ευθείαν. Και τρώει τους Εβραίους. Δηλαδή ο Χίτλερ είναι δικό τους δημιούργημα.
https://www.stipsi.gr/hellas/davlos/1996/174.pdf
Οπότε αυτό το "Γερμανία" είναι ασαφές 
