Μερικά στοιχεία για τους ΣΠΑΤΑ

[Ζαποτέκος]

Μήπως ξερεις αν μπορώ να βρω κάπου pdf ολους τους τόμους από τα απομνημονεύματα του Φωτακου; (ρωτάω εδώ γιατί έχεις απενεργοποιημενα τα μηνύματα)

Για το "Βίοι Πελοποννησίων Ανδρών" υπάρχει αυτό που είναι searchable . http://users.uoa.gr/~nektar/history/3co ... andrwn.htm

Για τα Απομνημονεύματα και τον Βίο Παπαφλέσσα δεν ξέρω κάποιο pdf. Μόνο την anemi : https://anemi.lib.uoc.gr/search/?search ... 0&offset=1

Τα Απομνημονεύματα όμως είναι έκδοση του 1858. Υπήρχε και νεότερη συμπληρωμένη έκδοση νομίζω.

[sport billy]

Μόνο για να ασχοληθώ και να συζητήσω με τον Έκτορα για το θέμα των Μανιακατών Αλβανών στην Ιταλία και την καταγωγή τους, θα πρέπει να γράφω για ώρες.
Δεν έχω δυστυχώς την όρεξη να το κάνω, διότι τον τελευταίο καιρό με διακατέχει μια απίστευτη σπαρίλα.
Για να μην γράφω μέχρι αύριο, ακροθιγώς αναφέρω ότι πολύ εύκολα τους αποδίδει στους Νορμανδούς ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ.
Χωρίς βέβαια ακόμα να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για το πόθεν το εθνωνυμικό "Άλβοι".
Στις αρχές της δεύτερης χιλιετηρίδας στην περιοχή δεν υπήρχαν μόνο Βυζαντινοί και Νορμανδοί (οι οποίοι ήταν άλλωστε νεοαφιχθέντες και ακόμα λίγοι), αλλά και (περιοριζόμενοι στο χριστιανικό στρατόπεδο) Λομβαρδοί, ντόπιες πόλεις κράτη συνδεόμενες φιλικά και πατρογονικά με το Βυζάντιο, Παπικοί και βεβαίως βεβαίως η Αγία Ρωμαική Αυτοκρατορία του Γερμανικού έθνους.
Ενδεικτικά παραθέτω κάποιους χάρτες:

Το συνημμένο Καταγραφή ΒΑ.JPG δεν είναι πλέον διαθέσιμο

Λαμβάνοντας επίσης υπόψη και τα όσα αναφέρει ο ΣΜΕΡΔΑΛΕΟΣ για την "ΦΑΡΑ-FARA"
https://smerdaleos.wordpress.com/2020/0 ... 5%cf%82-1/

Μάλλον τώρα και παρά την καλή ανάλυση του Μπούα μπαίνουμε στο θέμα.
Άρα για τα περί της καταγωγής των Μανιακατών Αλβανών διαφωνώ με τον Έκτωρα και προτείνω βαθύτερη μελέτη στην Ιταλική ιστορία το διάστημα 700-1100 για να εξακριβώσουμε με επιτυχία την καταγωγή των πραγματικών Αλβανών (οι μούφα Αλβανοί μπορούν να περιμένουν ).

[Hector Buas]

...

Θα ήθελες να μας πείς, περιληπτικά έστω, ποια είναι η δική σου άποψη;

Με τους Μανιακάτες δεν τελείωσα με τις προηγούμενες αναρτήσεις. Υπολείπονται πολλά πράγμαατ. Δυστυχώς όμως, αν θα έπρεπε να κάνω τώρα μία ανάρτηση η οποία θα κάλυπτε πλήρως το θέμα, αυτή θα έβγαινε πολύ εκτεταμένη (αυτό που θα λέγαμε "σεντόνι"). Και όχι μόνο.

Για να δημιουργηθεί μία ανάρτηση για τους Μανιακάτες και το παρελθόν τους θα πρέπει να μεταφρασθούν και ορισμένα κείμενα, κυρίως από τα μεσαιωνικά Λατινικά και την Νορμανδική (Παλιά Γαλλικά). Και αυτό παίρνει χρόνο.

Ας (ξανα)δούμε συνοπτικά κάποια στοιχεία από την Νορμανδική επίδραση στην Σκυπερία:

1. Η Νορμανδική παράδοση στους Αρμπερέσηδες.

Είχαμε δεί παλιότερα πως οι Αρμπερέσηδες της νότιας Ιταλίας θεωρούσαν πως οι Νορμανδοί ήταν υπεύθυνοι για το όνομα τους (Αρμπερέσηδες) το οποίο το θεωρούσαν εξώνυμο. Αυτό φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.



Από το βιβλίο "The Italo-Albanian Villages of Southern Italy".

Είναι σημαντικό να πούμε εδώ πως, αντίθετα με τους Αρμπερέσηδες της νότιας Ιταλίας, στους Αρβανίτες της Ελλάδας αυτό το όνομα είναι ενδώνυμο, όνομα δηλαδή το οποίο το χρησιμοποιούν για να αυτοπροσδιορισθούν.

2. Η Σκυπετάρικη παράδοση για το όνομα της Αλβανίας

Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε δεί το παρακάτω κείμενο.



Από το βιβλίο "Unconqueable Allbania".


Όπως φαίνεται στην παραπ΄νω εικόνα ο κειμενογράφος, ο οποίος ήταν και ηγέτης μιας Σκυπετάρικης αντιφαστικής ομάδας στην Αμερική, και μάλλον άθελα του χωρίς να μπορεί να υποψιαστεί πόσο χρήσιμο θα ήταν να αξιοποιηθεί ο όρος "Αλβανός" για την απόδειξη της αυτοχθονίας των Σκυπετάρων, ανέφερε μια παλιά Βαλκανική παράδοση σχετικά με την Νορμανδική πρόελευση του ονόματος Αλβανία.

3. Τα Νορμανδικά γλωσσικά στοιχεία.

Αυτά δεν τα έχουμε ξανασυζητήσει. Αλλά, αφού δόθηκε η ευκαιρία, ας τα δούμε.



Η παραπάνω εικόνα προέρχεται από το βιβλίο Everyday Arberesh του Martin Hasan Di Maggio.

Όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα ο συγγραφέας προσπαθεί να εξηγήσει το γεγονός πως υπάρχουν ορισμένα Νορμανδικά γλωσσικά στοιχεία στην διάλεκτο που χρησιμοποιείται από τους Αρμπρέρεσηδες της Σικελίας, αλλά απουσιάζουν από την αντίστοιχες διαλέκτους της νότιας Ιταλίας. Παρ' όλο που μάλλον κάνει λάθος για την προέλευση της λέξης "ghranet" η οποία σίγουρα δεν είναι Νορμανδική αλλά μάλλον η λατινογενής "grana" η οποία και στα Ιταλικά σημαίνει χρήμα, δεν κάνει καθόλου λάθος για την προέλευση της λέξης "rrtreu" η οποία είναι πράγματι Νορμανδική.

Παρ' όλο που δεν κάνει λάθος σχετικά με την Νορμαδική γλωσσική προέλευση της λέξης ο συγγραφέας κάνει λάθος σχετικά με την γεωγραφική της προέλευση. Η Νορμανδική αυτή λέξη έφτασε στην Σικελία από τα Βαλκάνια, όταν έφτασαν εκεί Αρβανίτες πρόσφυγες από την Ελλάδα.

Η λέξη "rrtreu" υπήρχε σαν γλωσσικό δάνειο στους Αρβανίτες των Βαλκανίων και από αυτούς έφτασε στην Σικελία. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Κάποιος στην Ελλάδα, αναγνωρίζοντας/εκμεταλλευόμενος την Γαλλική προέλευση της, την μετέφρασε στα τέλη του 19ου αιώνα και στα Ελληνικά. Και έτσι έχουμε στην Ελληνική την μάλλον ασυνήθιστη λέξη "αποχωρητήριο" για την τουαλέτα.

Φυσικά η γλωσσική επίδραση των Νορμανδών (Αλβανών) στους Αρβανίτες είναι πιο βαθιά και δεν περιορίζεται μόνο σε μερικές λέξεις αλλά και στο ανθρωπωνυμικό και το τοπωνυμικό.

Θα επανέλθω, αργά η γρήγορα, στους Μανιακάτες Αλβανούς...

Ένα σχόλιο για τον Σμερδαλέο τώρα. Πριν από πολύ καιρό (στα τέλη του 2014) κάποιος μου έδειξε ένα άρθρο Σμερδαλέου σχετικά με την υποτιθέμενη "Προπαγανδιστική Ψευδογλωσσολογία" του Noel Malcolm, στα σχόλια της οποία αναφέρθηκε και στο όνομα Μπούας.

Ανάμεσα λοιπόν στα σχόλια εκείνης της ανάρτησης υπήρχε και ένα πολύ ενδιαφέρον και μάλλον κορυφαίο σχόλιο του Faon Perrovari (μάλλον Βλάχος της Αλβανίας) σχετικά με το όνομα Μπούας. Τι έκανε λοιπόν ο Σμερδαλέος με αυτό; Τον "πήρε από τα μούτρα", όπως φαίνεται στην απάντηση του.

Βέβαια για να πούμε και την αλήθεια και ο Faon Perrovarri δεν ήταν όσο έπρεπε ευγενικός απέναντι στις "κοτσάνες" του Σμερδαλέου, ο οποίος, αν πιστέψουμε αυτά που γράφει είναι ο αυθεντικός ερμηνευτής της "παγκόσμιας ακαδημαϊκής γλωσσολογικής κοινότητας". Και όχι μόνο: σε μια μεταγενέστερη ανάρτηση του ο Σμερδαλέος συνέχισε την επίθεση του στο συγκεκριμένο άτομο. Δυστυχώς η ευτυχώς όμως για τον Σμερδαλέο ο συγκεκριμένος χρήστης είχε απόλυτο δίκαιο σε αυτό που του έγραψε.

Και για να το κλείσουμε προς το παρόν: απ' όσο γνωρίζω ο Σμερδαλέος ήταν (αιώνιος;) φοιτητής της Ιατρικής σε κάποιο Ιταλικό Πανεπιστήμιο. Δεν γνωρίζω αν αυτό πράγματι ισχύει και αν πήρε ποτέ πτυχίο Ιατρικής. Θα ήθελα να πιστεύω πως δεν πήρε. Γιατί αν πήρε πτυχίο Ιατρικής και αν κάνει στην Ιατρική όσα κάνει στην Γλωσσολογία έχουμε πρόβλημα...

Θα τα πούμε σύντομα...

[Hector Buas]

GREGHESCO. ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ.

Θα ξεκινήσω αυτήν την ανάρτηση με μία δήλωση: πως μπορώ να διανύσω περπατώντας την απόσταση από το Παναχαϊκό μεχρι τον Άγιο Ανδρέα στην Πάτρα σε λιγότερο από 15 λεπτά.

Οι περισσότεροι από εσάς θα με αντιμετωπίσετε με δυσπιστία αν δεν με πάρετε για τρελό. Και θα είστε απόλυτα δικαιολογημένοι να το κάνετε αυτό γιατί δεν γνωρίζετε σε τι ακριβώς αναφέρομαι. Όλοι όμως οι Πατρινοί χασομέρηδες της πλατείας Ψηλαλώνια (Ψηλά Αλώνια) στην Πάτρα (αλλά και οι χασομέρηδες της Ρήγα Φεραίου, επίσης στην Πάτρα) θα καταλάβουν αμέσως πως αυτός ο ισχυρισμός μου είναι απόλυτα λογικός.

Αυτό που λείπει στους περισσότερους από εσάς (που δεν είστε βέβαια Πατρινοί) είναι η "εσωτερική" πληροφορία πως ο παραπάνω ισχυρισμός αναφέρεται, όχι στο όρος Παναχαϊκό αλλά στο εστατόριο/καφετέρια με το ίδιο όνομα που βρίσκεται στην Πλατεία Ψηλαλώνια σε απόσταση περίπου δέκα λεπτών από την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα.

Όπως και στην παραπάνω δήλωση έτσι και στα ζητήματα της ιστορίας η ελλιπής γνώση οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα. Και τα πράγματα γίνονται χειρότερα αν κανείς προσθέσει και εκείνους τους αυτόκλητους που προσπαθούν να καλύψουν τα κενά, πότε με τις δικές τους "έρευνες" αλλά σε πολλές περιπτώσεις με αυθαίρετες υποθέσεις. Και αυτό μας φέρνει στον χρήστη του phorum με το όνομα ADRIANO, πίσω από το οποίο "κρύβεται" μια γνωστή διαδικτυακή προσωπικότητα, ο Adriano Xhafaj. Τα λέω καλά ADRIANO;

Ο ADRIANO λοιπόν είναι πολύ καλός στις "Πελασγικές" (παρ-)ετυμολογήσεις. Μπορεί να σας ετυμολογήσει ότι βάλει ο νούς σας από την "Πελασγική" (=Σκυπετάρικη) γλώσσα. Ακόμη και το όνομα της Κρήτης όπως έχει κάνει στο σχετικό νήμα.

Να πούμε βέβαια εδώ πως ο ADRIANO κάνει ότι κάνει με έναν μάλλον αστείο τρόπο, αλλά τελικά ίσως φιλοδοξεί να είναι συνεχιστής του "μεγάλου" Dhimitri Pilika συγγραφέα του έργου Pellazgët, origjina jonë e mohuar (=Πελασγοί, η καταγωγή που μας αρνήθηκαν) και όλων όσων προηγήθηκαν. Αν θέλετε βέβαια να διαβάσετε τι περιέχεται στο συγκεκριμένο βιβλίο του Dhimitri Pilika θα πρέπει να μάθετε "Πελασγικά". Αν όμως δεν θέλετε να μάθετε "Πελασγικά" μπορείτε να διαβάσετε ακριβώς τα ίδια πράγματα και στα βιβλία του αείμνηστου Αριστείδη Κόλλια για τους Αρβανίτες.

Ωστόσο, όσο και να το θέλει και να προσπαθήσει, ο ADRIANO δεν μπορεί να κάνει κάτι πολύ σημαντικό που σχετίζεται με την ιδιαίτερη πατρίδα του. Ο ADRIANO, σύμφωνα με παλιά του δήλωση, κατάγεται από την περιοχή Μαλλακάστρα στην νότια Αλβανία. O ADRIANO λοιπόν δεν μπορεί να ετυμολογήσει ούτε το όνομα ούτε και τα περισσότερα τοπωνύμια της πατρίδας του από την Σκυπετάρικη (η "Πελασγική" αν προτιμάτε).

Η παρακάτω εικόνα προέρχεται από την διδακτορική διατριβή Mallakastra Studim Gjeografik, η οποία αναφέρεται στην συγκεκριμένη περιοχή και τα γεωγραφικά της και άλλα στοιχεία.



Η συγκεκριμένη εικόνα περιέχει έναν πίνακα στον οποίο αναφέρονται τα τοπωνύμια της Μαλλακάστρας όπως καταγράφηκαν από τους Οθωμανούς το 1583. Έχουν επισημανθεί με καφέ χρώμα τα τοπωνύμια τα οποία είναι σίγουρα Αρβανίτικης προέλευσης, με κίτρινο αυτά που μάλλον είναι Αρβανίτικης προέλευσης και με πράσινο αυτά τα οποία προέρχονται από την Ελληνική (η Ρωμέικη, αν προτιμάτε) γλώσσα. Όπως φαίνεται στην παραπάνω εικόνα τα Αρβανίτικα τοπωνύμια αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του τοπωνυμικού της Μαλλακάστρας.

Θα παρατηρήσετε βέβαια πως τα ονόματα είναι σε ένα βαθμό διαφοροποιημένα από την αντίστοιχη μορφή που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει γιατί η κάθε γλώσσα τροποποιεί τα ονόματα σύμφωνα με τους δικούς της γλωσσικούς κανόνες. Έτσι το Αρβανίτικο Καπανδρίτης γίνεται στην "Πελασγική" Kapandaras, το επίσης Αρβανίτικο Χαϊκάλης γίνεται Hekal και το Klosi γίνεται Kilos. Και όλα αυτά είναι απόλυτα συμβατά με τους γλωσσικούς κανόνες της "Πελασγικής".

Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι στην μορφή που έχουν τα παραπάνω τοπωνύμια αλλά η απώτερη "προέλευση" τους. Στην Ελλάδα τα αντίστοιχα τοπωνύμια θεωρούνται Σκυπετάρικα και αυτό είναι λογικό αφου είναι απόλυτα σίγουρο πως δεν είναι Ελληνικά. Αλλά αυτό που συμβαίνει είναι πως και στην Αλβανία είναι επίσης ξένα, ακριβώς όπως και στην Ελλάδα. Και όχι μόνο: τα συγκεκριμένα τοπωνύμια παραβιάζουν σε σημαντικό βαθμό συγκεκριμένους γλωσσικούς κανόνες της Σκυπετάρικης γλώσσας, όπως ο ρωτακισμός. Το ίδιο όμως το όνομα της Μαλλακάστρας δεν είναι συμβατό με ένα βασικό δομικό στοιχείο της Σκυπετάρικης γλώσσας.

Όλα αυτά θα τα δούμε στην συνέχεια. Θα δούμε π.χ. που ακριβώς πρέπει να "ταξιδέψουμε" για να ανακαλύψουμε τι ακριβώς σημαίνει το Αρβανίτικο όνομα Χαλαμπρέζας (Halambreza) και επίσης τι σημαίνει το, επίσης Αρβανίτικο, όνομα Χαρβάτης (Harvat) και πως ακριβώς συνδέονται τόσο μεταξύ τους όσο και με την συντριπτική πλειοψηφία των αρβανίτικων ονομάτων.

Ξαναγυρίζοντας τώρα στον ADRIANO. Μπορεί ο ADRIANO να μην μπορεί να ετυμολογήσει το όνομα και τα τοπωνύμια της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά αν πιστέψουμε κάποιους "ερευνητές" ίσως να ξέρει κάτι περισσότερο από εμάς για το όνομα της Κρήτης. Αυτό φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.

[Hector Buas]

GREGHESCO. ΜΕΡΟΣ ΙV.

1. Αυτοί που λένε κάστρα.

Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται σίγουρα στους Αρβανίτες και προέρχεται από το "Μικρό Χρονικό", επιβεβαιωμένο έργο του Γεώργιου Φραντζή, ενός ανθρώπου που βρέθηκε στον πολύ άμεσο κύκλο του τελευταίου Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, στα μέσα του 15ου αιώνα.

"Έτι δε και το κάκιστον και ανωφελέστατον γένος των Ἀλβανιτών, καιρού λαβόμενον τής υπολήψεως και αρπακτικής αυτών γνώμης αρμοδίου, τι ουκ έπραξαν η τι ουκ ειργάσαντο κακόν; Απιστούντες γαρ δις του σαββάτου, από τον ένα των αυθεντών εις τον άλλον απήρχοντο και κάστρα, ως η εκείνων γλώσσα, εις κεφαλατίκια ἀπήτουν, ει δ' ουν, εις τον άλλον ἀπήρχοντο και οι άλλοι προς τον έτερον των δεσποτών ομοίως."

(Σημείωση: σε ορισμένα κείμενα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο θα βρείτε αναφορά στο "αφελέστατο" αντί "ανωφελέστατο" ΄γένος των Αλβανιτών. Αυτό είναι λάθος, το σωστό είναι το ανωφελέστατο.)

Θα επιστρέψουμε στον Γεώργιο Φραντζή αργότερα και στον θυμό που ένοιωθε την συγκεκριμένη στιγμή. Προς το παρόν θα περιοριστούμε στην αξιοποίηση της πληροφορίας πως το συγκεκριμένο "κάκιστο και ανωφελέστατο" Αρβανίτικο γένος χρησιμοποιούσε εκείνη την εποχή τον όρο "κάστρα" στην "βαρβαρική του γλώσσα" για να αναφερθεί στις πόλεις της Πελοποννήσου και να απαιτήσει να τις διοικήσει.

Η λέξη κάστρο (Ελληνικά) η κάστρα (Αρβανίτικα) δεν υπάρχει στην Σκυπετάρικη (ή "Πελασγική" αν προτιμάτε) γλώσσα. Στην Σκυπετάρικη δεν μπορεί κανείς να πεί "κάστρα", και για λόγους που σχετίζονται με βασικά δομικά στοιχεία της γλώσσας δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να σχηματίσει σύνθετες λέξεις με την λέξη κάστρα, όπως π.χ. το όνομα της Μαλλακάστρας.

Παραμένοντας τώρα στον ίδιο χώρο μπορούμε να παρατηρήσουμε πως το συγκεκριμένο τοπωνύμιο, έχει στην Σκυπετάρικη γλώσσα διαφορετική μορφή (και προφορά) από την Αρβανίτικη μορφή η οποία που είναι καταγραμμένη στα ιστορικά κείμενα. Έτσι, στην Σκυπετάρικη γλώσσα το όνομα αυτό γράφεται και προφέρεται Mallakastër, με τροποίηση της κατάληξης. Aυτό βέβαια δεν είναι και παράξενο αφού η συγκεκριμένη μορφή προέρχεται από την μορφή Mallakastra με την εφαρμογή συγκεκριμένων φωνητικών κανόνων της Σκυπετάρικης γλώσσας. Έχουμε δηλαδή την διαδοχή Mallakastra (Αρβανίτικο) > Mallakastër (Σκυπετάρικο). Αυτό, με την σειρά του, σημαίνει πως οι Αρβανίτες εισήλθαν πρώτοι στον χώρο της Μαλλακάστρας, τροποποίησαν η δημιούργησαν τον όρο Mallakastra, και στην συνέχεια εισήλθαν στον ίδιο χώρο ομιλητές της Σκυπετάρικης οι οποίοι, με την σειρά τους, τροποποίησαν τον όρο Mallakastra σε Mallakastër, όπως είναι απόλυτα αναμενόμενο στην Σκυπετάρικη γλώσσα.

Να πούμε εδώ πως εκεί όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού παρέμεινε Αρβανίτικη αυτή η μετατροπή από "-kastra" σε "-kastër δεν έγινε ποτέ. Αυτό ίσχυσε μόνο εκεί που επικράτησε η Σκυπετάρικη. Π.χ. το Ελληνικό όνομα του Αργυροκάστρου, έγινε αρχικά Gjirokastra στην γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι Αρβανίτες και τελικά Gjirokaster στην Σκυπετάρικη. Αυτό δεν ίσχυσε ωστόσο εκεί που δεν ίσχυσαν οι γλωσσικοί κανόνες της Σκυπετάρικης. Έτσι, η σημερινή Αρβανίτικη μορφή του ονόματος των Θεσπιών είναι "Ρημοκάστρα", ακριβώς όπως ήταν και τον 15ο αιώνα. Και φυσικά η λέξη "Ρημοκάστρα" προέρχεται στην συγκεκριμένη περίπτωση από την Ελληνική λέξη Ερημόκαστρο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά πως οι Αρβανίτες προηγούνται των Σκυπετάρων στην Μαλλακάστρα. Και αυτό συμβαίνει σε κάθε περίπτωση που κανείς εξετάζει γενικότερα τα τοπωνύμια της νότιας Αλβανίας και όχι μόνο της Μαλλακάστρας. Οι Αρβανίτες δηλαδή εισήλθαν στην νότια Αλβανία πριν εισέλθουν σε αυτήν οι σημερινοί Σκυπετάροι.

Για λόγους αναφοράς και μόνο ας προσθέσουμε εδώ και μία (σοβαρότατη) εκδοχή για το όνομα της Μαλλακάστρας.



Η παραπάνω εικόνα προέρχεται από το άρθρο με τον τίτλο Arnavutluk Berat Vilayeti'ndeyer Adlari (Suret-İ Defter-İ Sancak-İ Arvanid’e Gore) που εξετάζει ορισμένα από τα τοπωνύμια της περιοχής του Μπερατίου, όπως καταγράφηκαν το 1431.
Η συγκεκριμένη μελέτη δημοσιεύθηκε στον 5ο τόμο, αριθμός 1, Ιούλιος 2016 της περιοδικής έκδοσης με τον τίτλο "Journal of Balkan Research Institute" του Πανεπιστημίου της Αδριανούπολης (Trakya University).

Ας μεταφράσουμε το επισημασμένο κείμενο...

[Ακόμη και] σήμερα, τα ονόματα ορισμένων τόπων εξακολουθούν να ανήκουν στην ελληνική ονοματολογία (ετυμολογία): Petrohondi (Pendahondia; Ελλ. Pende "πέντε" + arkond "κυβερνήτης, ισχυρός"), Mallakastër (Omalokastra; Ελλ. Omalos "κανονικό, επίπεδο" + κάστρο "κάστρο")

Όπως θα δούμε, οι Τούρκοι ερευνητές που έγραψαν το παραπάνω κείμενο έχουν απόλυτο δίκιο να καταφεύγουν στην Ελληνική ετυμολόγηση του ονόματος της Μαλλακάστρας.

1. Ο Χαλαμπρέζας και ο Χαρβάτης.

Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Μαλλακάστρας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ορισμένα από τα Αρβανίτικα όνοματα ως δείκτες, αυτήν την φορά για να προσδιορίσουμε τον ακριβή τόπο της αρχικής καταγωγής των Αρβανιτών. Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε τα ονόματα Χαλαμπρέζας και Χαρβάτης.

Και τα δύο ονόματα είναι τελικά απώτερης Σλαβικής προέλευσης. Αυτό φαίνεται και στην παρακάτω εικόνα.



Η παραπάνω εικόνα είναι μία σύνθεση από τις πληροφορίες που έχουν δημοσιευθεί στο διαδίκτυο σχετικά με τα ονόματα:

α) Halambreza και
β) Harvaat

Ωστόσο, χρειάζεται προσοχή. Παρ' όλο που τα Αρβανίτικα ονόματα Χαλαμπρέζας και Χαρβάτης έχουν Σλαβική προέλευση η Σλαβική διάλεκτος με την οποία σχετίζονται είναι μάλλον ασυνήθιστη. Συγκεκριμένα είναι η Τσακαβιανή διάλεκτος που έχει περιορισμένη γεωγραφική διασπορά και χρησιμοποιείται κυρίως στην παραλιακή ζώνη και στα νησιά της Βόρειας Αδριατικής. Και αυτό συμβαίνει με όλα τα Σλαβικής προέλευσης τοπωνύμια και ανθρωπωνύμια των Αραβνιτών.

Σε αυτήν λοιπόν την περιοχή θα αναζητήσουμε τις "απαρχές" των Αρβανιτών. Και για να το κάνουμε αυτό θα χρησιμοποιήσουμε και τις παρατηρήσεις του Gustav Weingand τις οποίες συνοψίζει o Eqrem Cabej στο επισημασμένο κείμενο της παρακάτω εικόνας.



Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από την μονογραφία του κορυφαίου Σκυπετάρου επιστήμονα Eqrem Cabej με τον τίτλο "The Ancient Habitat of the Albanians In The Balkan Peninsula In The Light Of The Albanian Language And Place Names" που δημοσιεύθηκε στο συλλογικό έργο The Albanians and their Territories.

Στην παραπάνω μελέτη ο Eqrem Cabej προσπαθεί να αντικρούσει την θέση του Gustav Weingand, σχετικά με την Δαλματική προέλευση των τοπωνυμίων της παραλιακής ζώνης της Αλβανίας. Των Αρβανίτκων τοπωνυμίων δηλαδή...

Και για να το κλείσουμε προς το παρόν: οι Αρβανίτες είναι ένας πληθυσμός που κατάγεται από την ανατολική ακτή της βόρειας Αδριατικής και ήταν σε στενή επαφή με ομιλητές της Τσακαβιανής διαλέκτου της Κροατικής (η Σερβο-Κροατικής γλώσσας, αν προτιμάτε). Πριν ακόμη γίνουν ομιλητές της Σκυπετάρικής γλώσσας μιλούσαν μία διάλεκτο που περιείχε στοιχεία της Δαλματικής, της Βενετικής και της Τσακαβιανής διαλέκτου της Κροατικής γλώσσας. Από αυτήν την γλώσσα, στην οποία έχουν γραφτεί και τα Καταστατικά της Σκόδρας, προέρχονται τα ανθρωπωνύμια και τα τοπωνύμια, τοσο στην Ελλάδα, όσο και στη Αλβανία.

Αλλά η ιστορία δεν σταματάει εδώ: με μία προσεκτική ανάλυση η ίδια ακριβώς γλώσσα μπορεί να μας εξηγήσει και τι ακριβώς "κρύβεται" πίσω από το όνομα Σκορτά στην Πελοπόννησο.

[Hector Buas]

GREGHESCO. ΜΕΡΟΣ V.

1. Η σημασία των ονομάτων.

Ο Έλληνας ιστορικός και πολιτικός Σπυρίδων Λάμπρος ξεκινάει την μελέτη του με τον τίτλο "Η ονοματολογία της Αττικής και η εις την χώρα εποίκησις των Αλβανών" με το παρακάτω κείμενο.

"Τα τοπικά ονόματα, αποκαλύπτουσι πολλάκις λανθάνουσαν ιστορίαν. Είνε οιονεί τα περισωζόμενα τόξα κατεστραμμένης γέφυρας, ήτις μετάγει από του παρόντος εις το παρελθόν. Εν τοις τοπικοίς ονόμασι κατελείφθησαν τα ίχνη έκλιπουσών λατρειών τής αρχαιότητος, μνημείων, ων μόνη ή παράδοσις διεσώθη, οίκων άλλοτε Ισχυρών, αλλά μέχρι και αυτού τοι τελευταίου αυτών απογόνου αφανισθέντων, λαών διαβάντων διά τίνος χώρας η μακρόν εν αύτη ενδιατριψάντων, δεσποσάντων η ηττηθέντων. Δεν υπάρχει ασφαλεστέρα ιστορική πηγή των τοπικών ονομάτων, ορθώς ερμηνευομένων."

Και φυσικά αυτό είναι αλήθεια. Κάθε όνομα σχετίζεται με έναν λαό, έναν τόπο, μία γλώσσα και μία εποχή. Και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανιχνευθεί η "λανθάνουσα ιστορία" ενός λαού και ενός τόπου. Και τα Αρβανίτικα ονόματα, τόσο τα ανθρωπωνύμια όσο και τα τοπωνύμια, δεν ξεφεύγουν από αυτόν τον κανόνα.

Πολλοί νομίζουν πως τα Αρβανίτικα ονόματα προέρχονται από την Σκυπετάρικη γλώσσα (η Πελασγική, αν προτιμάτε), αφού και η γλώσσα την οποία γνωρίζουμε ως Αρβανίτικη είναι μία διάλεκτος αυτής της γλώσσας. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει: τα Αρβανίτικα ονόματα, όχι μόνο δεν ετυμολογούνται από την Σκυπετάρικη αλλά δεν ακουλουθούν καν τους βασικούς φωνητικούς κανόνες της Σκυπετάρικης, αυτό δηλαδή που οι γλωσσολόγοι ονομάζουν με τον όρο Lautgesetz .

2. Μαλλακάστρα

Η περιοχή της Μαλλακάστρας και οι παραλιακές περιοχές με τις οποίες αυτή συνορεύει έχουν μεγάλη σημασία για την περίπτωση της Αρβανίτικης μετανάστευσης. Ουσιαστικά είναι οι περιοχές στις οποίες κατοικούσαν και από τις οποίες "κατέβηκαν" οι Αρβανίτες στην νότια Ελλάδα. Αυτό θα το δούμε αργότερα και μέσα από τις ίδιες τις καταγραμμένες αρβανίτικες παραδόσεις.

Ωστόσο, οι Αρβανίτες δεν κατοικούσαν στις περιοχές αυτές από πάντα. Όπως θα δουμε, οι Αρβανίτικες παραδόσεις λένε πως κατέβηκαν στις συγκεκριμένες περιοχές της σημερινής Αλβανίας γενικά "από τον βορρά", χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται πάντα με την ζητούμενη ακρίβεια ποια ακριβώς είναι αυτή η απώτερη καταγωγή.

Για να προσδιορίσει ακριβώς αυτήν την απώτερη καταγωγή θα πρέπει κανείς να βρεί με ποιούς πληθυσμούς και σε ποιά περίοδο ήρθαν σε επαφή οι Αρβανίτες πριν την κάθοδο τους, στην Αλβανία αρχικά και στην νότια Ελλάδα στην συνέχεια. Και όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, πως τα Αρβανίτικα ονόματα Halabreza (εξελληνισμένα: Χαλαμπρέζας) και Harvaat (εξελληνισμένα: Χαρβάτης) από τα οποία προέρχονται αρκετά Αρβανίτικα τοπωνύμια στην Ελλάδα, είναι τελικά Σλαβικά ονόματα που προέρχονται από την Τσακαβιανή διάλεκτο της Κροατικής γλώσσας. Συγκεκριμένα το όνομα Halabreza είναι το λατινικό όνομα Calabrese (= ο προέρχόμενος από την Καλαβρία) στην Τσακαβιανή διάλεκτο ενώ το Harvaat είναι το όνομα των Κροατών στην ίδια διάλεκτο.

Αυτά θα τα εξερευνήσουμε πολύ περισσότερο στην συνέχεια. Εξετάζοντας τα Αρβανίτικα ανθρωπωνύμια και τοπωνύμια μπορεί κανείς να προσδιορίσει με μεγάλη ακρίβεια την αρχική "Αρβανίτικη πατρίδα", τον τόπο δηλαδή της απώτερης γεωγραφικής καταγωγής των Αρβανιτών. Και, όπως έχει ειπωθεί και παλιότερα, στην "εξερεύνηση" αυτή, τα Σλαβικής προέλευσης ανθρωπωνύμια και τοπωνύμια των Αρβανιτών είναι υπερπολύτιμα, γιατί δείχνουν με ακρίβεια την Σλαβική ομάδα και την Σλαβική διάλεκτο (δηλαδή την Τσακαβιανή διάλεκτο της Κροατικής) με την οποία βρισκόταν σε επαφή οι Αρβανίτες, λίγο πριν από την κάθοδο τους αρχικά στην σημερινή βόρεια Αλβανία στις στην συνέχεια στις πιο νοτιότερες περιοχές.

Αλλά αυτά θα πρέπει να περιμένουν. Θα ασχοληθούμε εδώ με την Μαλλακάστρα και αυτούς που κατοικούσαν στην συγκεκριμένη περιοχή πριν από την άφιξη των Αρβανιτών στα μέρη αυτά. Και για τον λόγο αυτό θα χρειαστούμε ένα σπουδαίο γλωσσολογικό επιχείρημα.

3. Το επιχείρημα του Noel Malcolm.

Γράφοντας το βιβλίο του "Kosovo, A Short History", ο φιλο-Αλβανός Noel Malcolm παρέθεσε διάφορα επιχειρήματα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υποστηρίξουν την ιστορική παρουσία των Σκυπετάρων στην περιοχή του Κοσόβου αλλά και την σύνδεση των σημερινών Σκυπετάρων με τους αρχαίους Ιλλυριούς. Ανάμεσα στα επιχειρήματα αυτά περιλαμβανόταν και ένα γλωσσολογικό το οποίο, κατά την γνώμη του Noel Malcolm αποδεικνύει πως οι σημερινοί Σκυπετάροι δεν προέρχονται από τους ιστορικούς Θράκες (συγκεκριμένα τους Βησσούς) των Βαλκανίων, όπως έχουν υποθέσει άλλοι ερευνητές. Το συγκεκριμένο επιχείρημα φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.



Και για να μην βγάζουμε τα μάτια μας το παρακάτω είναι το επισημασμένο κείμενο της παραπάνω εικόνας.

The strongest evidence, however, comes not from the meaning of the proper names (which is always open to doubt) but from their structure. Most Illyrian names are composed of a single unit; many Thracian ones are made of two units joined together. Several Thracian place-names end in -para, for example, which is thought to mean ‘ford’, or -diza, which is thought to mean ‘fortress’. Thus in the territory of the Bessi, a well-known Thracian tribe, we have the town of Bessapara, ‘ford of the Bessi’. The structure here is the same as in many European languages: thus the ‘town of Peter’ can be called Peterborough, Petrograd, Petersburg, Pierreville, and so on. But the crucial fact is that this structure is impossible in Albanian, which can only say ‘Qytet i Pjetrit’, not ‘Pjeterqytet’. If para were the Albanian for ‘ford’, then the place-name would have to be ‘Para e Besseve’; this might be reduced in time to something like ‘Parabessa’, but it could never become ‘Bessapara’. And what is at stake here is not some superficial feature of the language, which might easily change over time, but a profound structural principle. This is one of the strongest available arguments to show that Albanian cannot have developed out of Thracian.

Ας το μεταφράσουμε...

Ωστόσο, η ισχυρότερη ένδειξη [πως οι Σκυπετάροι δεν προέρχονται απ΄τους Θράκες] δεν προέρχεται από την σημασία των κύριων ονομάτων (η οποία είναι πάντα ανοιχτή σε αμφισβήτηση) αλλά από την δομή τους. Τα περισσότερα Ιλλυρικά ονόματα είναι μονοθεματικά, πολλά Θρακικά είναι σύνθεση δύο ενωμένων λέξεων (=είναι σύνθετες λέξεις). Πολλά Θρακικά τοπωνύμια π.χ. τελειώνουν σε "-παρα" [κατάληξη η οποία] πιστεύεται πως σημαίνει "πέρασμα" ή "-διζα" που πιστεύεται πως σημαίνει "φρούριο". Έτσι στην περιοχή των Βησσών, μιας γνωστής Θρακικής φυλής, έχουμε την πόλη Βεσσαπάρα, "πέρασμα των Βησσών". Η δομή εδώ είναι ίδια με πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες: έτσι η "πόλη του Πέτρου" μπορεί να αποκληθεί [ανάλογα με την γλώσσα] Peterborough, Petrograd, Petersburg, Pierreville, κ.ο.κ.. Αλλά το κρίσιμο γεγονός [στο θέμα αυτό] είναι πως αυτή η δομή είναι αδύνατη στην Σκυπετάρικη [γλώσσα], η οποία μπορεί να πεί μόνο "Qytet i Pjetrit" (=πόλη του Πέτρου) και όχι "Pjeterqytet". Αν [η κατάληξη] "-παρα" ήταν η Σκυπετάρικη λέξη για το "πέρασμα", τότε το τοπωνύμιο θα έπρεπε να ήταν ‘Para e Besseve’ (=πέρασμα των Βησσών), και αυτό θα μπορούσε να καταπέσει με τον χρόνο σε κάτι όπως το "Parabessa", αλλά ποτέ δεν θα γινόταν ‘Bessapara’ (Βεσσαπάρα). Και αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι κάποιο επιφανειακό χαρακτηριστικό της γλώσσας, το οποίο μπορεί εύκολα να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, αλλά μια πολύ βασική δομική αρχή. Αυτό είναι ένα από τα ισχυρότερα διαθέσιμα επιχειρήματα για να αποδειχθεί πως οι Σκυπετάροι δεν μπορεί να κατάγονται από τους Θράκες.

Το παραπάνω επιχείρημα είναι πραγματικά κορυφαίο. Και το χρωστάμε σε έναν σημαντικό Σκυπετάρο γλωσσολόγο τον Giorgji Gjinari, ο οποίος το πρωτοδιατύπωσε το 1972 στην μελέτη του "De la continuation de l'illyrien en albanais". Και αυτό ακριβώς θα αξιοποιήσουμε για να αποδείξουμε πως οι περιοχές που περιλαμβάνει το ιστορικό Άρβανο κατοικούνταν, πριν από την κάθοδο των Αρβανιτών στα μέρη εκείνα, από Ελληνόφωνους Ηπειρώτες. Πως ακόμη και το όνομα της Μαλλακάστρας είναι Ελληνικό.

4. Η "Προπαγανδιστική ψευδογλωσία", ο "γλωσσολογικός κομπογιαννιτισμός" και ο Σμερδαλέος.

Ωστόσο, το παραπάνω, πραγματικά σπουδαίο, επιχείρημα του Noel Malcolm έτυχε να "πέσει" και στην αντίληψη του γνωστού διαδικτυακού "γλωσσολόγου" Σμερδαλέου. Και η δική του αντίδραση στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η δημοσίευση της ανάρτησης Προπαγανδιστική ψευδογλωσσολογία, στην οποία όπως ίσως υποθέσατε κατηγορεί τον Noel Malcolm για, τι άλλο, προπαγανδιστική ψευδογλωσσία. Το τι έχει καταλάβει ο Σμερδαλέος φαίνεται στην παρακάτω εικόνα:



Η αλήθεια είναι πως αυτό που έχει καταλάβει ο Σμερδαλέος δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με αυτό που γράφει ο Noel Malcolm. Και όλη η "ανάλυση" την οποία ο ίδιος ονομάζει "πραγματική γλωσσολογία" είναι στην πραγματικότητα "γλωσσολογικός κομπογιαννιτισμός". Ο μόνος που κάνει πραγματική γλωσσολογία στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο Noel Malcolm, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς γενικότερα μαζί του.

[Ζαποτέκος]

SpoilerShow

GREGHESCO. ΜΕΡΟΣ V.

1. Η σημασία των ονομάτων.

Ο Έλληνας ιστορικός και πολιτικός Σπυρίδων Λάμπρος ξεκινάει την μελέτη του με τον τίτλο "Η ονοματολογία της Αττικής και η εις την χώρα εποίκησις των Αλβανών" με το παρακάτω κείμενο.

"Τα τοπικά ονόματα, αποκαλύπτουσι πολλάκις λανθάνουσαν ιστορίαν. Είνε οιονεί τα περισωζόμενα τόξα κατεστραμμένης γέφυρας, ήτις μετάγει από του παρόντος εις το παρελθόν. Εν τοις τοπικοίς ονόμασι κατελείφθησαν τα ίχνη έκλιπουσών λατρειών τής αρχαιότητος, μνημείων, ων μόνη ή παράδοσις διεσώθη, οίκων άλλοτε Ισχυρών, αλλά μέχρι και αυτού τοι τελευταίου αυτών απογόνου αφανισθέντων, λαών διαβάντων διά τίνος χώρας η μακρόν εν αύτη ενδιατριψάντων, δεσποσάντων η ηττηθέντων. Δεν υπάρχει ασφαλεστέρα ιστορική πηγή των τοπικών ονομάτων, ορθώς ερμηνευομένων."

Και φυσικά αυτό είναι αλήθεια. Κάθε όνομα σχετίζεται με έναν λαό, έναν τόπο, μία γλώσσα και μία εποχή. Και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανιχνευθεί η "λανθάνουσα ιστορία" ενός λαού και ενός τόπου. Και τα Αρβανίτικα ονόματα, τόσο τα ανθρωπωνύμια όσο και τα τοπωνύμια, δεν ξεφεύγουν από αυτόν τον κανόνα.

Πολλοί νομίζουν πως τα Αρβανίτικα ονόματα προέρχονται από την Σκυπετάρικη γλώσσα (η Πελασγική, αν προτιμάτε), αφού και η γλώσσα την οποία γνωρίζουμε ως Αρβανίτικη είναι μία διάλεκτος αυτής της γλώσσας. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει: τα Αρβανίτικα ονόματα, όχι μόνο δεν ετυμολογούνται από την Σκυπετάρικη αλλά δεν ακουλουθούν καν τους βασικούς φωνητικούς κανόνες της Σκυπετάρικης, αυτό δηλαδή που οι γλωσσολόγοι ονομάζουν με τον όρο Lautgesetz .

2. Μαλλακάστρα

Η περιοχή της Μαλλακάστρας και οι παραλιακές περιοχές με τις οποίες αυτή συνορεύει έχουν μεγάλη σημασία για την περίπτωση της Αρβανίτικης μετανάστευσης. Ουσιαστικά είναι οι περιοχές στις οποίες κατοικούσαν και από τις οποίες "κατέβηκαν" οι Αρβανίτες στην νότια Ελλάδα. Αυτό θα το δούμε αργότερα και μέσα από τις ίδιες τις καταγραμμένες αρβανίτικες παραδόσεις.

Ωστόσο, οι Αρβανίτες δεν κατοικούσαν στις περιοχές αυτές από πάντα. Όπως θα δουμε, οι Αρβανίτικες παραδόσεις λένε πως κατέβηκαν στις συγκεκριμένες περιοχές της σημερινής Αλβανίας γενικά "από τον βορρά", χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται πάντα με την ζητούμενη ακρίβεια ποια ακριβώς είναι αυτή η απώτερη καταγωγή.

Για να προσδιορίσει ακριβώς αυτήν την απώτερη καταγωγή θα πρέπει κανείς να βρεί με ποιούς πληθυσμούς και σε ποιά περίοδο ήρθαν σε επαφή οι Αρβανίτες πριν την κάθοδο τους, στην Αλβανία αρχικά και στην νότια Ελλάδα στην συνέχεια. Και όπως είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, πως τα Αρβανίτικα ονόματα Halabreza (εξελληνισμένα: Χαλαμπρέζας) και Harvaat (εξελληνισμένα: Χαρβάτης) από τα οποία προέρχονται αρκετά Αρβανίτικα τοπωνύμια στην Ελλάδα, είναι τελικά Σλαβικά ονόματα που προέρχονται από την Τσακαβιανή διάλεκτο της Κροατικής γλώσσας. Συγκεκριμένα το όνομα Halabreza είναι το λατινικό όνομα Calabrese (= ο προέρχόμενος από την Καλαβρία) στην Τσακαβιανή διάλεκτο ενώ το Harvaat είναι το όνομα των Κροατών στην ίδια διάλεκτο.

Αυτά θα τα εξερευνήσουμε πολύ περισσότερο στην συνέχεια. Εξετάζοντας τα Αρβανίτικα ανθρωπωνύμια και τοπωνύμια μπορεί κανείς να προσδιορίσει με μεγάλη ακρίβεια την αρχική "Αρβανίτικη πατρίδα", τον τόπο δηλαδή της απώτερης γεωγραφικής καταγωγής των Αρβανιτών. Και, όπως έχει ειπωθεί και παλιότερα, στην "εξερεύνηση" αυτή, τα Σλαβικής προέλευσης ανθρωπωνύμια και τοπωνύμια των Αρβανιτών είναι υπερπολύτιμα, γιατί δείχνουν με ακρίβεια την Σλαβική ομάδα και την Σλαβική διάλεκτο (δηλαδή την Τσακαβιανή διάλεκτο της Κροατικής) με την οποία βρισκόταν σε επαφή οι Αρβανίτες, λίγο πριν από την κάθοδο τους αρχικά στην σημερινή βόρεια Αλβανία στις στην συνέχεια στις πιο νοτιότερες περιοχές.

Αλλά αυτά θα πρέπει να περιμένουν. Θα ασχοληθούμε εδώ με την Μαλλακάστρα και αυτούς που κατοικούσαν στην συγκεκριμένη περιοχή πριν από την άφιξη των Αρβανιτών στα μέρη αυτά. Και για τον λόγο αυτό θα χρειαστούμε ένα σπουδαίο γλωσσολογικό επιχείρημα.

3. Το επιχείρημα του Noel Malcolm.

Γράφοντας το βιβλίο του "Kosovo, A Short History", ο φιλο-Αλβανός Noel Malcolm παρέθεσε διάφορα επιχειρήματα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υποστηρίξουν την ιστορική παρουσία των Σκυπετάρων στην περιοχή του Κοσόβου αλλά και την σύνδεση των σημερινών Σκυπετάρων με τους αρχαίους Ιλλυριούς. Ανάμεσα στα επιχειρήματα αυτά περιλαμβανόταν και ένα γλωσσολογικό το οποίο, κατά την γνώμη του Noel Malcolm αποδεικνύει πως οι σημερινοί Σκυπετάροι δεν προέρχονται από τους ιστορικούς Θράκες (συγκεκριμένα τους Βησσούς) των Βαλκανίων, όπως έχουν υποθέσει άλλοι ερευνητές. Το συγκεκριμένο επιχείρημα φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.



Και για να μην βγάζουμε τα μάτια μας το παρακάτω είναι το επισημασμένο κείμενο της παραπάνω εικόνας.

The strongest evidence, however, comes not from the meaning of the proper names (which is always open to doubt) but from their structure. Most Illyrian names are composed of a single unit; many Thracian ones are made of two units joined together. Several Thracian place-names end in -para, for example, which is thought to mean ‘ford’, or -diza, which is thought to mean ‘fortress’. Thus in the territory of the Bessi, a well-known Thracian tribe, we have the town of Bessapara, ‘ford of the Bessi’. The structure here is the same as in many European languages: thus the ‘town of Peter’ can be called Peterborough, Petrograd, Petersburg, Pierreville, and so on. But the crucial fact is that this structure is impossible in Albanian, which can only say ‘Qytet i Pjetrit’, not ‘Pjeterqytet’. If para were the Albanian for ‘ford’, then the place-name would have to be ‘Para e Besseve’; this might be reduced in time to something like ‘Parabessa’, but it could never become ‘Bessapara’. And what is at stake here is not some superficial feature of the language, which might easily change over time, but a profound structural principle. This is one of the strongest available arguments to show that Albanian cannot have developed out of Thracian.

Ας το μεταφράσουμε...

Ωστόσο, η ισχυρότερη ένδειξη [πως οι Σκυπετάροι δεν προέρχονται απ΄τους Θράκες] δεν προέρχεται από την σημασία των κύριων ονομάτων (η οποία είναι πάντα ανοιχτή σε αμφισβήτηση) αλλά από την δομή τους. Τα περισσότερα Ιλλυρικά ονόματα είναι μονοθεματικά, πολλά Θρακικά είναι σύνθεση δύο ενωμένων λέξεων (=είναι σύνθετες λέξεις). Πολλά Θρακικά τοπωνύμια π.χ. τελειώνουν σε "-παρα" [κατάληξη η οποία] πιστεύεται πως σημαίνει "πέρασμα" ή "-διζα" που πιστεύεται πως σημαίνει "φρούριο". Έτσι στην περιοχή των Βησσών, μιας γνωστής Θρακικής φυλής, έχουμε την πόλη Βεσσαπάρα, "πέρασμα των Βησσών". Η δομή εδώ είναι ίδια με πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες: έτσι η "πόλη του Πέτρου" μπορεί να αποκληθεί [ανάλογα με την γλώσσα] Peterborough, Petrograd, Petersburg, Pierreville, κ.ο.κ.. Αλλά το κρίσιμο γεγονός [στο θέμα αυτό] είναι πως αυτή η δομή είναι αδύνατη στην Σκυπετάρικη [γλώσσα], η οποία μπορεί να πεί μόνο "Qytet i Pjetrit" (=πόλη του Πέτρου) και όχι "Pjeterqytet". Αν [η κατάληξη] "-παρα" ήταν η Σκυπετάρικη λέξη για το "πέρασμα", τότε το τοπωνύμιο θα έπρεπε να ήταν ‘Para e Besseve’ (=πέρασμα των Βησσών), και αυτό θα μπορούσε να καταπέσει με τον χρόνο σε κάτι όπως το "Parabessa", αλλά ποτέ δεν θα γινόταν ‘Bessapara’ (Βεσσαπάρα). Και αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι κάποιο επιφανειακό χαρακτηριστικό της γλώσσας, το οποίο μπορεί εύκολα να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, αλλά μια πολύ βασική δομική αρχή. Αυτό είναι ένα από τα ισχυρότερα διαθέσιμα επιχειρήματα για να αποδειχθεί πως οι Σκυπετάροι δεν μπορεί να κατάγονται από τους Θράκες.

Το παραπάνω επιχείρημα είναι πραγματικά κορυφαίο. Και το χρωστάμε σε έναν σημαντικό Σκυπετάρο γλωσσολόγο τον Giorgji Gjinari, ο οποίος το πρωτοδιατύπωσε το 1972 στην μελέτη του "De la continuation de l'illyrien en albanais". Και αυτό ακριβώς θα αξιοποιήσουμε για να αποδείξουμε πως οι περιοχές που περιλαμβάνει το ιστορικό Άρβανο κατοικούνταν, πριν από την κάθοδο των Αρβανιτών στα μέρη εκείνα, από Ελληνόφωνους Ηπειρώτες. Πως ακόμη και το όνομα της Μαλλακάστρας είναι Ελληνικό.

4. Η "Προπαγανδιστική ψευδογλωσία", ο "γλωσσολογικός κομπογιαννιτισμός" και ο Σμερδαλέος.

Ωστόσο, το παραπάνω, πραγματικά σπουδαίο, επιχείρημα του Noel Malcolm έτυχε να "πέσει" και στην αντίληψη του γνωστού διαδικτυακού "γλωσσολόγου" Σμερδαλέου. Και η δική του αντίδραση στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η δημοσίευση της ανάρτησης Προπαγανδιστική ψευδογλωσσολογία, στην οποία όπως ίσως υποθέσατε κατηγορεί τον Noel Malcolm για, τι άλλο, προπαγανδιστική ψευδογλωσσία. Το τι έχει καταλάβει ο Σμερδαλέος φαίνεται στην παρακάτω εικόνα:



Η αλήθεια είναι πως αυτό που έχει καταλάβει ο Σμερδαλέος δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με αυτό που γράφει ο Noel Malcolm. Και όλη η "ανάλυση" την οποία ο ίδιος ονομάζει "πραγματική γλωσσολογία" είναι στην πραγματικότητα "γλωσσολογικός κομπογιαννιτισμός". Ο μόνος που κάνει πραγματική γλωσσολογία στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο Noel Malcolm, ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς γενικότερα μαζί του.

Ποιο είναι το λάθος του smerdaleos ;

[κορόιδο]

Χωρίς Πρωτέα το νήμα τούτο είναι σαν φαγητό χωρίς αλάτι, παστίτσιο χωρίς κιμά, φακές χωρίς ξίδι, σουβλάκι χωρίς κρέας, φασολάδα χωρίς αέρια.

Φακές χωρίς σκόρδο. Ξύδι δεν βάζουμε.

[Hector Buas]

...
Ποιο είναι το λάθος του smerdaleos ;

Αυτό ακριβώς θα το δούμε με λεπτομέρειες στην επόμενη ανάρτηση. Ωστόσο, μπορούμε να δούμε περιληπτικά κάποια πράγματα εδώ.

Ο Noel Malcolm εξέτάζει εδώ ενα βασικό χαρακτηριστικό όλων των γλωσσών: την δομή των σύνθετων λέξεων που αυτές παράγουν, την τακτοποίηση δηλαδή των επί μέρους λέξεων που τις συνθέτουν. Π.χ. όταν οι αρχαίοι Ελληνες ήθελαν να πούν η πόλη του Φιλίππου έλεγαν Φιλιππούπολη και αυτό το χαρακτηριστικό έχει περάσει αμετάβλητο και στην σύγχρονη Ελληνική, η οποία, ως "κόρη" της αρχαίας κρατάει ακριβώς την ίδια δομή.

Από κάποιο σημείο μάλιστα και μετέπειτα, οι μεταγενέστεροι Έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν και την λέξη κάστρο (δάνειο από την Λατινική), για να αναφερθούν σε πόλεις (κυρίως πόλεις με φρούρια). Ο τρόπος σχηματισμού της σύνθετης λέξης παρέμεινε ωστόσο ίδιος. Έτσι έχουμε π.χ. το Αργυρόκαστρο, το Αγγελόκαστρο, το Σιδερόκαστρο κτλ.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις η δομή της σύνθετης λέξης δεν αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου επειδή πρέπει πάντα να τηρούνται οι κανόνες που ισχύουν για αυτού του είδους τις λέξεις στην Ελληνική γλώσσα. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε π.χ. να πούμε Ποληφίλιππου αντί για Φιλιππούπολη η Καστράργυρου αντί για Αργυρόκαστρο. Αυτό θα παραβίαζε την βασική δομή της γλώσσας που απαιτεί συγκεκριμένη "τακτοποίηση" των επί μέρους λέξεων που απαρτίζουν κάθε σύνθετη λέξη.

Ο παραπάνω τρόπος σχηματισμού σύνθετων λέξεων υπάρχει σε πάρα πολλές γλώσσες. Έτσι έχουμε ονόματα όπως Stalingrad (=η πόλη του Στάλιν), Beograd (=η λευκή πόλη), Pierreville (η πόλη του Πέτρου) κτλ. Αυτός ο τρόπος ωστόσο δεν ισχύει σε όλες τις γλώσσες. Π.χ. στις λατινογενείς γλώσσες όπως π.χ. η Ιταλική δεν μπορείς να ακολουθήσεις τον ίδιο κανόνα. Ας το δούμε μέσα απο ένα παράδειγμα.

Αν θελουμε να ονομάσουμε μία οχυρωμένη πόλη από το όνομα του ιδρυτή της Φίλιππου, στα Ελληνικά θα την ονομάζαμε Φιλιππόκαστρο. Στα Ιταλικά όμως δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο. Στα Ιταλικά η οχυρωμένη αυτή πόλη θα ονομαζόταν Καστροφίλιππο (Castrofilippo). Και αυτό γιατί στην Ιταλική γλώσσα δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες που ισχύουν στην Ελληνική για τον σχηματισμό των σύνθετων λέξεων. Στην Ιταλική δηλαδή "τακτοποιούμε" διαφορετικά (ανάποδα από την Ελληνική) τις επί μέρους λέξεις για να σχηματίσουμε την σύνθετη λέξη.

Αυτό ακριβώς είναι που συζητάει ο Noel Malcolm στο επιχείρημα του. Η παραπάνω ιδιομορφία της Ιταλικής υπάρχει και στην Πελασγική (Σκυπετάρικη). Και φυσικά αυτό είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που κατάλαβε ο Smerdaleos η οποιοσδήποτε άλλος κομπογιαννίτης. Σε κάθε περίπτωση βέβαια ο Noel Malcolm είναι υπεύθυνος για αυτά που γράφει και όχι για το τι καταλαβαίνει ο κάθε Smerdaleos.

Αλλά αυτά θα τα δούμε και στην συνέχεια.

[Hector Buas]

GREGHESCO. ΜΕΡΟΣ VΙ.

1. Ο "πανικοβλαμμένος" και το "μπαμπουινάκι".

Πριν από λίγες μέρες ένας "γνωστός" από το παλιό phorum "επισκέφθηκε" το blog του Σμερδαλέου και μετά από την ανταλλαγή διαφόρων επιχειρημάτων, "επιχειρημάτων" και "φιλοφρονήσεων", η μεταξύ τους "συζήτηση" κατέληξε τελικά με τον τρόπο που φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.



Η ανταλλαγή τέτοιων "φιλοφρονήσεων" δεν είναι φυσικά κάτι πρωτότυπο η ασυνήθιστο στoυς "χώρους συζητήσεων" του διαδικτύου. Πίσω από αυτές τις συμπεριφορές κρύβεται συνήθως η οίηση, η μεγάλη ιδέα που έχει κανείς δηλαδή για τον εαυτό του και η αλαζονική συμπεριφορά που συνήθως προκύπτει από αυτήν.

Στα επόμενα θα σχοληθούμε με την Μαλλακάστρα και τα σπουδαία γλωσσολογικά φαινόμενα που συναντάμε στο τοπωνυμικό της. Και θα αξιοποιήσουμε το επιχείρημα του Noel Malcolm για να προσδιορίσουμε περίπου την εποχή της καθόδου των Αρβανιτών στα συγκεκριμένα μέρη. Γιατί όπως αναφέρθηκε προηγούμενα, η Μαλλακάστρα είναι μία από τις περιοχές που κατοικούσαν οι Αρβανίτες πριν κατέβουν στην νότια Ελλάδα.

Και φυσικά θα πρέπει αναγκαστικά να αρχίσουμε την "αποδόμηση" του Σμερδαλέου. Και όπως θα δούμε ο Σμερδαλέος δεν κάνει τίποτε περισσότερο από αυτό που θα ονομάζαμε "γλωσσολογικό κομπογιαννιτισμό", αφού τελικά δεν έχει καν τις βασικές γνώσεις για να κάνει κάτι διαφορετικό. Και φυσικά πως είμαστε πολύ τυχεροί που τελικά ασχολήθηκε με την γλωσσολογία και όχι με την ιατρική.

2. Το γλωσσικό επιχείρημα του Noel Malcolm.

Ο Noel Malcolm, ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί η διαφωνεί κανείς μαζί του, εχει κάνει σημαντικό έργο στην υποστήριξη των θέσεων των Σκυπετάρων στο κρίσιμο για αυτούς θέμα του Κοσόβου και σε μια κρίσιμη εποχή. Και όπως είναι φυσικό, όταν μια εργασία απεύθυνεται σε παγκόσμιο επιστημονικό κοινό είναι πολύ καλύτερα τεκμηριωμένη από ένα κείμενο που απευθύνεται στους "κλακαδόρους" ενός διαδικτυακού blogger, όπως αυτά που γράφει ο Σμερδαλέος. Αυτό βέβαια δεν φαίνεται να αποθάρρυνε τον Σμερδαλέο, ο οποίος, όπως είδαμε και παραπάνω, κατηγόρησε τον Noel Malcolm περίπου ως απατεώνα στην σχετική ανάρτηση στο blog του.

Η αλήθεια είναι πως για να κατανοήσει o Σμερδαλέος το επιχείρημα του Noel Malcolm θα έπρεπε να συμβαίνουν ταυτόχρονα τρία πράγματα: α) να έχει βασικές γνώσεις γλωσσολογίας, β) να γνωρίζει και να κατανοεί τα Αγγλικά, δηλαδή την γλώσσα στην οποία είναι γραμμένο το επιχείρημα και γ) να έχει κάποια γνώση επιστημονικής επιχειρηματολογίας. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει.

Έχοντας πεί τα παραπάνω, ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε με απλά λόγια τι ακριβώς εννοεί ο Noel Malcolm στο επίμαχο επιχείρημα και γιατί αυτό είναι τόσο σημαντικό.

3. Οι σύνθετες λέξεις

Αναγκαστικά θα επαναλάβουμε εδώ αυτά που γράφτηκαν στην προηγούμενη ανάρτηση, δηλαδή στην απάντηση στον Ζαποτέκο.

Το επιχείρημα του N. Malcolm σχετίζεται με ένα βασικό χαρακτηριστικό των γλωσσών: την δομή των σύνθετων λέξεων που αυτές παράγουν, την τακτοποίηση δηλαδή των επί μέρους λέξεων που τις συνθέτουν. Έτσι, όταν π.χ. οι αρχαίοι Ελληνες ήθελαν να πούν η πόλη του Φιλίππου έλεγαν Φιλιππούπολη. Αυτη η χαρακτηριστική τακτοποίηση των επιμέρους λέξεων (Φίλιππος, πόλη) έχει περάσει αμετάβλητη και στην σύγχρονη Ελληνική, η οποία, ως "κόρη" της αρχαίας κρατάει ακριβώς την ίδια δομή. Επιπλέον, από κάποιο σημείο μάλιστα και μετέπειτα (από τον 8ο αιώνα και μετά), οι μεταγενέστεροι Έλληνόφωνοι πληθυσμοί άρχισαν να χρησιμοποιούν και την λέξη κάστρο (δάνειο από την Λατινική), για να αναφερθούν σε πόλεις (κυρίως πόλεις με φρούρια). Ο τρόπος σχηματισμού της σύνθετης λέξης, η τακτοποίηση δηλαδή των επιμέρους λέξεων, παρέμεινε φυσικά ο ίδιος. Έτσι έχουμε π.χ. το Αργυρόκαστρο (=το κάστρο του Αργυρού), το Αγγελόκαστρο (το κάστρο του Άγγελου/των Αγγέλων), κτλ.

Οπως ειπώθηκε και παραπάνω, η δομή της σύνθετης λέξης δεν μπορεί να αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου αφού πρέπει πάντα να τηρούνται οι κανόνες που ισχύουν για τις λέξεις αυτές στην Ελληνική γλώσσα. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε π.χ. να πούμε Ποληφίλιππου αντί για Φιλιππούπολη η Καστράργυρου αντί για Αργυρόκαστρο. Δεν μπορούμε δηλαδή να αντιστρέψουμε την τακτοποίηση των λέξεων γιατί αυτό θα παραβίαζε την βασική δομή της γλώσσας. Και αυτό, είναι ένα βασικό στοιχείο της γλώσσας και δεν αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου. Και αυτό ακριβώς είναι που εξετάζει ο Noel Malcolm.

Ακριβώς όπως αναφέρει ο N. Malcolm, o παραπάνω τρόπος σχηματισμού σύνθετων λέξεων, με την συγκεκριμένη δηλαδή τακτοποίηση των επιμέρους λέξεων, υπάρχει σε πάρα πολλές γλώσσες. Έτσι π.χ. σχηματίζεται το τοπωνύμιο Petrograd (=η πόλη του Πέτρου στις Σλαβικές γλώσσες), Pierreville (η πόλη του Πέτρου στην Γαλλική) κ.ο.κ. Ωστόσο, αυτός ο τρόπος ωστόσο δεν ισχύει σε όλες τις γλώσσες. Π.χ. στις λατινογενείς γλώσσες όπως π.χ. η Ιταλική δεν μπορείς να ακολουθήσει κανείς τον ίδιο κανόνα. Ας το δούμε μέσα απο ένα παράδειγμα.

Αν θελουμε να ονομάσουμε μία οχυρωμένη πόλη από το όνομα του ιδρυτή της Φίλιππου, στα Ελληνικά θα την ονομάζαμε Φιλιππόκαστρο. Στα Ιταλικά όμως δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο. Στα Ιταλικά η οχυρωμένη αυτή πόλη θα ονομαζόταν Καστροφίλιππο (Castrofilippo). Και αυτό γιατί στην Ιταλική γλώσσα δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες που ισχύουν στην Ελληνική για τον σχηματισμό των σύνθετων λέξεων. Στην Ιταλική δηλαδή "τακτοποιούμε" διαφορετικά (εντελώς ανάποδα από την Ελληνική) τις επί μέρους λέξεις για να σχηματίσουμε την σύνθετη λέξη.

Η παραπάνω ιδιομορφία της Ιταλικής υπάρχει και στην Σκυπετάρικη γλώσσα. Ακριβώς όπως αναφέρει ο Noel Malcolm, στην Σκυπετάρικη η τακτοποίηση των λέξεων στις σύνθετες λέξεις είναι διαφορετική (είναι ίδια με αυτήν της Ιταλικής). Ας δούμε τι συνεπάγεται αυτό.

Ας υποθέσουμε πως η Σκυπετάρικη χρησιμοποιούσε στο παρελθόν την λέξη κάστρο για να σχηματίσει σύνθετες λέξεις. Και ας υποθέσουμε πως στην Σκυπετάρικη θα θέλαμε να πούμε το "κάστρο του Μάλλη" τότε θα λέγαμε Castra i Mallit. Αυτό με τον καιρό θα μπορούσε να ίσως γίνει CastraMalli αλλά δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει Mallakastra. Και αυτό είναι ένα βασικό χαρατηριστικό που δεν αλλάζει με τα χρόνια.

Η μόνη γλώσσα στην οποία μπορεί να υπάρξει το όνομα Μαλλακάστρα είναι επομένως η Ελληνική. Και όσο ξένο και αν δείχνει αρχικά το συγκεκριμένο τοπωνύμιο είναι απόλυτα σίγουρο πως είναι τελικά Ελληνικής προέλευσης. Ούτε η Λατινική, ούτε η Σκυπετάρικη θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει το συγκεκριμένο τοπωνύμιο.

Και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με αρκετά άλλα τοπωνύμια της Μαλλακάστρας.

4. Τα τοπωνύμια της Μαλλακάστρας.

Η περιοχή της Μαλλακάστρας κατοικείται σήμερα από ανθρώπους που νομίζουν πως οι πρόγονοι τους κατοικούσαν σε αυτά τα μέρη από τα πολύ αρχαία χρόνια. Οι ίδιοι μάλιστα άνθρωποι έχουν πεισθεί και υποστηρίζουν με πάθος πως είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών. Όμως αναλύοντας τα τοπωνύμια της Μαλλακάστρας μπορεί κανείς να αποδείξει πως τα αρχαιότερα από αυτά τα τοπωνύμια είναι Ελληνικά, πράγμα που σημαίνει πως σε αυτήν την περιοχή κατοικούσε κάποτε ένας Ελληνικός πληθυσμός. Αναλύοντας μάλιστα το τοπωνύμια πολυ προσεκτικά μπορεί κανείς να αποδείξει με σιγουριά πως αυτός ο Ελληνόφωνος πληθυσμός ήταν μάλλον Ηπειρωτικός η (το πιθανότερο) Μακεδονικός.

Αναλύοντας λοιπόν τα τοπωνύμια θα δούμε πως στην Μαλλακάστρα έχουμε την παρακάτω πληθυσμιακή εξέλιξη:

α) -1050 μ.Χ

Μέχρι το 1050 μ.Χ στην Μαλλακάστρα κατοικούσε ενας Ελληνόφωνος πληθυσμός που μίλαγε κάποια Ηπειρωτική η Μακεδονική διάλεκτο.

β) 1050 μ.Χ. έως 1420 μ.Χ.

Κάποια στιγμή ανάμεσα στο 1000 μ.Χ. έως τα 1050 μ.Χ. έφτασαν και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, προερχόμενοι από τον βορρά οι Αρβανίτες. Οι Αρβανίτες μπήκαν στην περιοχή μιλώντας μια Λατινική διάλεκτο η οποία ονομαζόταν Greghesco, χωρίς ωστόσο να είναι Ελληνική. Πρόκειται για μία γλώσσα που μοιάζει αρχικά σαν μίξη της Ενετικής και της Δαλματικής με στοιχεία και από την Τσακαβιανή διάλεκτο της Σερβοκροατικής. Η είσοδος των Αρβανιτών στην περιοχή τροποποίησε σημαντικά τα αρχικά Ελληνικά τοπωνύμια. Οι Αρβανίτες δημιούργησαν φυσικά και τα δικά τους τοπωνύμια, ακριβώς όπως έκαναν αργότερα και στην νότια Ελλάδα. Λόγω του τρόπου της κοινωνικής οργάνωσης των Αρβανιτών τα περισσότερα Αρβανίτικα τοπωνύμια προέρχονται στην πραγματικότητα από ανθρωπωνύμια. Και το ίδιο συμβαίνει και στην νότια Ελλάδα. Ωστόσο, εκτός από αυτά υπάρχει και ένας αριθμός που δεν είναι ανθρωπωνύμια. Έτσι έχουμε την Fierra (= αγορά, το σημερινό Φίερι, Fier στα Σκυπετάρικα), Spalata (=ασπάλαθος) και μερικά άλλα που θα τα συζητήσουμε στην συνέχεια.

Την εποχή αυτή η Μαλλακάστρα αποτελεί κύριο χώρο εγκατάστασης των Αρβανιτών. Αποτελεί δηλαδή μέρος του λεγόμενου Άρβανου.

γ) 1420 - σήμερα

Το 1420 η μεγάλη πλειοψηφία του Αρβανίτικου πληθυσμού εγκατέλειψε την περιοχή, κάτω από την πίεση της επέλασης των Τούρκων. Οι Αρβανίτες "άδειασαν" την περιοχή και μετακινήθηκαν στην νότια Ελλάδα. Ενας νέος πληθυσμός εισήλθε εκεί και τους αντικατέστησε. Και μπορεί το όνομα της Μαλλακάστρας να επέζησε, το όνομα ωστόσο των Αρβάνων χάθηκε. Οι σημερινοί κάτοικοι της περιοχής ονομάζουν το ιστορικό Άρβανο με το όνομα που είχαν για την περιοχή αυτή οι Βούλγαροι που κατοικούσαν στις γύρω περιοχές, δηλαδή Λαμπερία. Η αλλαγή του ονόματος σηματοδοτεί την ασυνέχεια του πληθυσμού. Οι σημερινοί κάτοικοι της Λαμπερίας δεν είναι αυτοί που την κατοικούσαν μέχρι το 1420.

5. Ο γλωσσολογικός κομπογιαννιτισμός και τα μπαμπουινάκια.

Όταν λέμε πως κάποιος είναι κομπογιαννίτης εννοούμε πως κάποιος μας εξαπατά παριστάνοντας τον ειδικό ενώ δεν διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι σπάνιο στο διαδίκτυο. Αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και καθόλου δύσκολο να το ξεσκεπάσεις. Ειδικά αν αυτός που κάνει τον ειδικό δεν έχει ούτε καν τις βασικές γνώσεις για αυτό που κάνει, όπως ο Σμερδαλέος στην περίπτωση μας.

Βέβαια δεν μπορεί κανείς να περιμένει πως ένας κομπογιαννίτης θα αποδεχθεί ποτέ πως είναι τέτοιος. Στην περίπτωση αυτή ίσως τον ακούσετε να αναφέρεται σε μπαμπουινάκια και άλλα τέτοια γραφικά...

[Ζαποτέκος]

Πανικοβλαμμένος γράφει ο θεούλης. Μάλλον πανικοβλημένος ήθελε να γράψει.

[Hector Buas]

Πανικοβλαμμένος γράφει ο θεούλης. Μάλλον πανικοβλημένος ήθελε να γράψει.

Πανικοβλαμμένος, ήξερε πολυ καλά τι έγραφε. Είναι από τους νεολογισμούς του συγκεκριμένου προσώπου...

[Archikleftaros]

Πανικοβλαμμένος γράφει ο θεούλης. Μάλλον πανικοβλημένος ήθελε να γράψει.

autocorrect ήταν...

[Ζαποτέκος]

Πανικοβλαμμένος γράφει ο θεούλης. Μάλλον πανικοβλημένος ήθελε να γράψει.

autocorrect ήταν...

Είδα πως του είπες για τον Βίο του Οσίου Ευθυμίου και σου είπε για Γραικούς της Δύσης και Γραικούς Ελλαδίτες εκτός Ρωμανίας και άλλα ηχηρά παρόμοια. Για πες του για το "Μαρτύριο των 63" ( Παλαιστίνη - 10ος αι. ) να τον βραχυκυκλώσεις .

Chronicle @ Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

Καλά δεν σου λέω να του πεις για τον Παχυμέρη :

ἡγεῖτο γὰρ εἶναι μίμημα θεοῦ τὸν καλῶς ἄρχοντα καὶ ὁσίως· καὶ ὥσπερ οὐκ ἔστιν ἐκείνῳ περὶ Ῥωμαίου καὶ Σκύθου, Σαυρομάτου καὶ Ἕλληνος, ἔτι δὲ δικαίου καὶ μή, ἀκριβολογεῖσθαι περὶ τὰς δόσεις, κοινῶς εὐεργετοῦντι καὶ ὑετοὺς καὶ ὥρας καὶ ἥλιον, οὕτως ᾤετο δεῖν διακεῖσθαι καὶ τὸν δικαίως ἄρχοντα σὺν ὅλοις τοῖς ὑπ' αὐτὸν τὰς δωρεὰς διοικούμενον. ἔκοψε δ' ἐξ ἀπέφθου χρυσοῦ καὶ Καζάνειον νόμισμα, καὶ πᾶσαν εὐνομίαν ἐνομοθέτησεν.

https://books.google.gr/books?id=6YTYAA ... 82&f=false

γιατί θα σου πει πως είναι μετά το 1204.

[Ρουμ]

GREGHESCO. ΜΕΡΟΣ VΙ.



Την εποχή αυτή η Μαλλακάστρα αποτελεί κύριο χώρο εγκατάστασης των Αρβανιτών. Αποτελεί δηλαδή μέρος του λεγόμενου Άρβανου.

γ) 1420 - σήμερα

Το 1420 η μεγάλη πλειοψηφία του Αρβανίτικου πληθυσμού εγκατέλειψε την περιοχή, κάτω από την πίεση της επέλασης των Τούρκων. Οι Αρβανίτες "άδειασαν" την περιοχή και μετακινήθηκαν στην νότια Ελλάδα. Ενας νέος πληθυσμός εισήλθε εκεί και τους αντικατέστησε. Και μπορεί το όνομα της Μαλλακάστρας να επέζησε, το όνομα ωστόσο των Αρβάνων χάθηκε. Οι σημερινοί κάτοικοι της περιοχής ονομάζουν το ιστορικό Άρβανο με το όνομα που είχαν για την περιοχή αυτή οι Βούλγαροι που κατοικούσαν στις γύρω περιοχές, δηλαδή Λαμπερία. Η αλλαγή του ονόματος σηματοδοτεί την ασυνέχεια του πληθυσμού.
Οι σημερινοί κάτοικοι της Λαμπερίας δεν είναι αυτοί που την κατοικούσαν μέχρι το 1420.



Βέβαια δεν μπορεί κανείς να περιμένει πως ένας κομπογιαννίτης θα αποδεχθεί ποτέ πως είναι τέτοιος. Στην περίπτωση αυτή ίσως τον ακούσετε να αναφέρεται σε μπαμπουινάκια και άλλα τέτοια γραφικά...

Συνεχισε Μπουα

μια χαρη μονο αν βρεις παραδοσιακο τραγουδι των Γκεγκ για τους Αρμπερ παρεθεσε το
οπως και για τους Σκουτερινους για τους Κορωναιοι ΓΚΡΕΤΣΙ