Ζαποτέκος
ναι εκεινη την στιγμη στον βαλκανικο αυτο συνεβη,αυτοι ηταν οι συσχετισμοι,αλλα προφανως συζηταμε σε βαθος χρονου,η επικρατηση και διατηρηση στην μακεδονια ηταν δυσκολοτερη εξισωση για τους λογους που ανεφερα ηδη,αλλωστε μανι μανι μηδενιστηκαν τα οποια οφελη των βαλκανικων και ολα ξαναπαιχτηκαν τον α παγκοσμιο(με την τουρκια αυτην την φορα συμμαχο της βουλγαριας,για αυτο λεω μην κοιταμε την στιγμη)
διατηρησαμε τα οφελη κυριως επειδη βρεθηκαμε στο πλευρο των νικητων σε δυο παγκοσμιους πολεμους και η βουλγαρια κατοπιν ενσωματωθηκε στο κομμουνιστικο μπλοκ και εμεις στο αμερικανικο...αυτο καθε αλλο παρα προφανες ηταν τοτε.
η τουρκια ηταν κατεστραμμενη απο τον πολεμο,και εχασε τεραστιες κομβικες πλουτοπαραγωγικες περιοχες της(χωρις αυτες μεταπολεμικα δεν θα γειτονευαμε με μια τωρινης ισχυος τουρκια,ουτε φυσικα θα μπορουσε να διατηρησει ,θα διεθετε αναλογο πληθυσμο),ο στρατος σε αρχικο σταδιο ηταν τσετες και κουρελιασμενοι στρατιωτικοι μερικως εξοπλισμενοι,
ισχυρή όμως ήταν η θέση της χώρας και στο πολεμικό πεδίο. Οι επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού, που είχαν διεξαχθεί στη Μικρά Ασία και στην Ανατολική Θράκη, είχαν συνταράξει συθέμελα το ανεγειρόμενο κεμαλικό οικοδόμημα. Επακόλουθο ήταν μεγάλες λιποταξίες τούρκων στρατιωτών, καθώς και ομαδικές μετακινήσεις χιλιάδων κατοίκων, που ζητούσαν καταφύγιο στις κατεχόμενες από τους Ελληνες γραμμές. «Νικηθήκαμε στο μέτωπο για μία ακόμη φορά και απ΄ όλες τις πλευρές» παραδέχθηκε αργότερα για τις επιχειρήσεις εκείνες ο ίδιος ο Κεμάλ.
Για το διάστημα από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβριο του 1920 ο βιογράφος του τούρκου ηγέτη, Αρμστρονγκ, γράφει: «Οι δυνάμεις (σ.σ. του Κεμάλ) δεν μπορούσαν να προβάλουν αντίσταση στους Ελληνες, που βρίσκονταν σε καλή κατάσταση. […] Νικημένοι και απωθημένοι κατά τέτοιον επονείδιστο τρόπο, οι Τούρκοι είχαν αποθαρρυνθεί πλήρως. Οι άνδρες άρχισαν να λιποτακτούν από τα τακτικά στρατεύματα. Στα χωριά υψωνόταν η γνωστή παλιά και κουρασμένη κραυγή για ειρήνη».
Η αποκαρδίωση και η ηττοπάθεια του λαού είχαν μεταδοθεί και στην ηγεσία. Ο ίδιος ο Κεμάλ, λίγο πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου, ζήτησε από τον Πρόδρομο Μποδοσάκη να μεσολαβήσει στον Βενιζέλο. Ο τούρκος ηγέτης προσέφερε ολόκληρη τη Θράκη και δεχόταν την αυτονόμηση της Σμύρνης υπό τουρκική επικυριαρχία ή την ανταλλαγή της με την Κωνσταντινούπολη. Μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου ο Κεμάλ απέσυρε τις προτάσεις του.
Αναφερόμενος στην ίδια περίοδο ο Ισμέτ Ινονού είχε πει το 1972 στον Σπύρο Μαρκεζίνη: «Οι Τούρκοι εξηκολούθουν να πολεμούν ευθέως κατά των Γάλλων εις την Κιλικίαν, εμμέσως δε κατά των Αγγλων, τους οποίους διησθάνοντο πάντα όπισθεν των Ελλήνων […] ούτε με τους Μπολσεβίκους είχε τότε πραγματοποιηθεί οριστική συμφωνία. Εσωτερικώς το κύρος του Κεμάλ ήτο ασθενές και η ηγεσία του ζωηρώς ημφεσβητείτο».
Η πτώση του Βενιζέλου άλλαξε δραματικά τη διεθνή θέση της Ελλάδος.
https://www.tovima.gr/2009/07/12/opinio ... benizeloy/
στην πορεια ασφαλως ενισχυθηκε,αλλα στην αρχικη φαση οταν εμεις το ριχναμε σε εκλογες επι μακρον μια αναλογης εντασεως εκστρατεια απο μερους μας οπως αυτη που καναμε αργοτερα(με το βλεποντας και κανοντας) θα ειχε περιορισμενες πιθανοτητες αποτυχιας,αλλωστε οι αρχικες μας επεκτασεις δεν γνωρισαν καμια σοβαρη αντισταση και ηταν ολες επιτυχημενες,η αρχικη του τακτικη παρενοχλησης και υποχωρησης δεν αποτελουσε προιον γεωγραφιας,αλλα προιον αδυναμιας,διαφορετικα θα μας πετουσε στην θαλασσα ηδη με το καλημερα.
μεταξάς
Οι φιλογερμανικές θέσεις και αντιλήψεις του Ιωάννη Μεταξά, όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί έως τα τέλη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και είχαν σχέση με την εκπαίδευσή του στην προπολεμική Γερμανία, την προσήλωσή του στον γερμανόφιλο βασιλιά Κωνσταντίνο και την πίστη του στη στρατιωτική υπεροχή της Γερμανίας, προσδιόριζαν σε μεγάλο βαθμό την ιδεολογική του ταυτότητα αλλά και το χαρακτήρα της «Τετάρτης Αυγούστου»
https://www.kathimerini.gr/investigatio ... io-polemo/
πιστευαν σε νικη της γερμανιας,αλλα λογω γεωγραφιας (και διπλωματικων συσχετισμων )προτασσαν την ουδετεροτητα της ελλαδας
με καθε κοστος
ο μεταξας επαιξε κομβικο ρολο στην αμαχητι παραδοση του οχυρου ρουπελ τον Α παγκοσμιο και πιστευε ακραδαντα στην επικρατηση της γερμανιας
διαψευστηκε!στον β παγκοσμιο ακολουθησε κατα γραμμα την πολιτικη βενιζελου,αυτην ντε στην οποια εναντιωνόταν
η αποβαση της ελλαδας στην μικρα ασια ειχε πολλους διαφωνουντες(μερικους τους ανεφερες),διοτι απειλουσε συμφεροντα(πετρελαιο,διομολογησεις κ.ο.κ) και φιλοδοξιες,ενω οι εγγλεζοι κοιτωντας την ινδια και τον μουσουλμανικο κοσμο,δεν βρισκαν λογικη μια αναστατωση και παραδοση της περιοχης της μ.ασιας στους ελληνες χριστιανους ουσιαστικα στην αγγλια ειχαμε μονο συμμαχο τον πρωθυπουργο,λουντ τζωρτζ.Αυτα με τις μεραρχιες ειναι γνωστα,ουδεποτε ειχε η ελλαδα αυτες τις αναλογιες που απαιτουσαν οι στρατιωτικοι στα πεδια των μαχων για τους επιτιθεμενους ,αλεξανδρε που πας
(ειδαμε ποση επιτυχια αλλωστε ειχανε οι στρατηγοι στον α παγκοσμιο και πως βαζαν τον κοσμακη να πολεμαει,στελνοντας μυριαδες στον αλλο κοσμο) (παρεμπιπτοντως τον φος τον απεσυραν επι μακρον λογω μεγαλων απωλειων,πριν τον ανασυρουν στο τελος του α παγκοσμιου)
εν προκειμενω
ο πολυς φος για την καταληψη φιλαδελφειας αδραμυττιου πανορμου εκανε λογο για απαιτησεις της ταξεως των 27 μεραρχιων(!) και για διαστημα 4 μηνων που απαιτουνταν.ο βενιζελος καλα μελετημενος του απαντησε με επιχειρηματα και του ειπε πως θα τα καταφερουν με τις υπαρχουσες δυναμεις σε 15 μερες
τα κατελαβαν σε δεκα!
και μαλιστα κατελαβαν και την προυσσα
οι δε πολεμικες προσπαθειες επι ενα χρονο του κεμαλ απεναντι στους εγγλεζους(οι οποιοι εκλπιαρουσαν την ελλαδα να στειλει μια μεραρχια προς υποστηριξη) εγιναν σκονη και οι μοναδες του διασκορπιστηκαν.
ανεφερες τσωρτσιλ,στρατιωτικος και αυτος
ο τσωρτσιλ αναφερει ομως πως για να επελθει η ηττα των ελληνων στον πολεμο συνεβη μια σειρα αδιανοητων συγκυριων και καταστασεων,συνεπω ςκαθε αλλο παρα χαμενους απο χερι μας ειχε!
