Η Θεσσαλονίκη ελεύθερη!

[ΜπλεΜπουμπυς]

Στις 30 Οκτωβρίου 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ μπαίνουν στην συμπρωτεύουσα, προσπαθώντας να σώσουν όσες από τις υποδομές της μπορούν (στην πρώτη φωτογραφία, οι Γερμανοί ανατινάζουν το τελωνείο). Η υποδοχή είναι θριαμβευτική και κορυφώνεται με την είσοδο του Μπακιρτζή στην πόλη και την μεγαλειώδη συγκέντρωση στις 2 Νοεμβρίου.

Ο Γιώργος Ιωάννου περιγράφει γλαφυρά τις στιγμές αυτές σε ένα διήγημα του:

«Από την οδό της Αγίας Σοφίας κατέβαιναν, σαρώνοντας τις γειτονιές, τα παιδιά του Κουλέ Καφέ, του Αγίου Παύλου, της Ακρόπολης, της Κασσάνδρου. Το Τσινάρι, Εσκί-Ντελίκ, Προφήτης Ηλίας, Διοικητήριο κατέβαιναν τη Βενιζέλου. Από το Βαρδάρι πάλι ερχόταν, ξιπόλητη, ρακένδυτη, πειναλέα, σπαρταρώντας από ενθουσιασμό, η Ραμόνα, η Επτάλοφος, ο παλιός Σταθμός, η Νεάπολη, η Σταυρούπολη, ενώ αντίθετα, από ανατολικά κατάφταναν μέσα σε σκόνη και αλαλαγμό, με τρομπέτες, παντιέρες, λάβαρα και χωνιά η Τούμπα, η Αγία Φωτεινή, η Ευαγγελίστρια, η Τριανδρία, ακόμα και η τόσο μακρινή Καλαμαριά. Πλημμύρισαν δρόμοι και πλατείες. Πανζουρλισμός. Φιλιόμασταν, αγκαλιαζόμασταν, χαϊδευόμασταν, δεν ξέραμε τι λέμε από την ταραχή μας. Λέγαμε «Χριστός Ανέστη», λέγαμε «Ελευθερία», «Ποτέ ξανά». Σάμπως να ’ταν στο χέρι μας, αλλά έτσι νομίζεις σε τέτοιες στιγμές…»

[Ασέβαστος]

Στις 30 Οκτωβρίου 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ μπαίνουν στην συμπρωτεύουσα, προσπαθώντας να σώσουν όσες από τις υποδομές της μπορούν (στην πρώτη φωτογραφία, οι Γερμανοί ανατινάζουν το τελωνείο).

ποσες κατεφεραν τελικα να σωσουν;

ποσους νεκρους ειχαν και ποσους οι γερμανοι, σε ποιες μαχες;

[Chainis]

Από τον Χορτιάτη οι σκοπιές του ΕΛΑΣ παρακολουθούν την φυγή των Γερμανών κι όταν έφυγε και ο τελευταίος έβαλαν τα δυνατά τους, έψαλαν την διεθνή για να εμψυχωθουν και κατάφεραν να την απελευιερώσουν.
Μετά στις συνοικίες ο ΕΛΑΣ και η ΟΠΛΑ απελευθέρωναν "αντιδραστικους" από το φθαρτά τους σώματα.

[Αγις]

μπηκε ο φλαφης καβαλα στο ζασταβα ;

[Obi Wan Iakobi]

μπηκε ο φλαφης καβαλα στο ζασταβα ;

[Obi Wan Iakobi]

Από τον Χορτιάτη οι σκοπιές του ΕΛΑΣ παρακολουθούν την φυγή των Γερμανών κι όταν έφυγε και ο τελευταίος έβαλαν τα δυνατά τους, έψαλαν την διεθνή για να εμψυχωθουν και κατάφεραν να την απελευιερώσουν.
Μετά στις συνοικίες ο ΕΛΑΣ και η ΟΠΛΑ απελευθέρωναν "αντιδραστικους" από το φθαρτά τους σώματα.

Ουτε καν να περικυκλωσουν τη πολη οπως εκαναν με του Στρεφη οι αναρχικοι?

[Chainis]

Από τον Χορτιάτη οι σκοπιές του ΕΛΑΣ παρακολουθούν την φυγή των Γερμανών κι όταν έφυγε και ο τελευταίος έβαλαν τα δυνατά τους, έψαλαν την διεθνή για να εμψυχωθουν και κατάφεραν να την απελευιερώσουν.
Μετά στις συνοικίες ο ΕΛΑΣ και η ΟΠΛΑ απελευθέρωναν "αντιδραστικους" από το φθαρτά τους σώματα.

Ουτε καν να περικυκλωσουν τη πολη οπως εκαναν με του Στρεφη οι αναρχικοι?

Τι να περικύκλωσαν, για να δίνουν σουβενίρ στους Γερμανούς που εφευγαν;
Σε κάθε πόλη ήταν ώρες μακριά πριν φύγουν οι Γερμανοί.

Όλο το σκηνικό τότε ήταν να μπουν σε κάθε πόλη για να δηλώσουν εξουσία.
Τώρα τα ανεγκέφαλα προσπαθούν να πείσουν ότι ήταν οι ελευθερώσει.

[Εμπεδοκλής]

Και οι μεν και οι δε κάνετε λες και οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν ήταν σε άγαστη συνεργασία με το συμμαχικό διοικητήριο των Βρετανών...

[Fluffy]

Ζήτω το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ!

[Fluffy]

30 οκτωβρίου 1944 απελευθέρωση της θεσσαλονίκης από τον ελάς. παρόλο τις συμφωνίες από τη μέση ανατολή ως και την βαρκιζα η συμπρωτεύουσα περνά τη αποκαλούμενη φάση της ΕΑΜοκρατίας, ο λαός στην εξουσία. Κύριο μέλημα του εαμ να φάει ψωμακι ο κόσμος και να αποκατασταθούν οι αδικίες σε βάρως των εβραίω ν της πόλης (το κατα δύναμην). Οι μαβραγορίτες αντέδρασαν κρατούσαν κλειστά τα μαγαζιά τους και προσπαθούσαν να δουκλέψουν στα κρυφά τη μαβρη αγορά. Το ΕΑΜ όμως επρεπε να μην αφήσει τον λαό να πεινάσει, άνοιξε με τη βία τα μαγαζιά και τις αποθήκες των μαβραγοριτών και δόσθηκε στον κόσμο μια ανάσα.

Η πόλη ευγνωμονεί...

[3f3k]

Χαρη στον ΕΛΑΣ η Θεσσαλονίκη είχε ρεύμα και σιτηρά όταν έφυγαν οι ναζι μπας και σωσουν τίποτα από τα δόντια του Ζούκοφ.
Αλλα για τους πατριώτες πρέπει να ευγνομονούμε όσους κρύβονταν στη μέση ανατολή.

[jason0]

Από τον Χορτιάτη οι σκοπιές του ΕΛΑΣ παρακολουθούν την φυγή των Γερμανών κι όταν έφυγε και ο τελευταίος έβαλαν τα δυνατά τους, έψαλαν την διεθνή για να εμψυχωθουν και κατάφεραν να την απελευιερώσουν.
Μετά στις συνοικίες ο ΕΛΑΣ και η ΟΠΛΑ απελευθέρωναν "αντιδραστικους" από το φθαρτά τους σώματα.

[Golden Age]

Από τον Χορτιάτη οι σκοπιές του ΕΛΑΣ παρακολουθούν την φυγή των Γερμανών κι όταν έφυγε και ο τελευταίος έβαλαν τα δυνατά τους, έψαλαν την διεθνή για να εμψυχωθουν και κατάφεραν να την απελευιερώσουν.
Μετά στις συνοικίες ο ΕΛΑΣ και η ΟΠΛΑ απελευθέρωναν "αντιδραστικους" από το φθαρτά τους σώματα.

Πραγματικά φρίκη. Έμπαιναν σε ρημαγμένες πόλεις και χωριά μετά τις αποχωρήσεις των Γερμανών, δήθεν σαν "απελευθερωτές" και συνέχιζαν να μοιράζουν στις ρημαγμένες κοινωνίες βία και πόνο.

[Golden Age]

η συμπρωτεύουσα περνά τη αποκαλούμενη φάση της ΕΑΜοκρατίας,

Η πόλη ευγνωμονεί...

Πράγματι, εάν καταλαμβάνατε την εξουσία, θα "ευγνωμονούσε" ο εγκάθετος κομμουνιστής δήμαρχος που θα διόριζε το ΚΚΕ.

Δεν την καταλάβατε όμως, κι έτσι η Θεσσαλονίκη από την απελευθέρωση και την αποκατάσταση του κράτους μέχρι και σήμερα, σας έχει χεσμένους.

[Golden Age]

Στις 30 Οκτωβρίου 1944 οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ μπαίνουν στην συμπρωτεύουσα, προσπαθώντας να σώσουν όσες από τις υποδομές της μπορούν (στην πρώτη φωτογραφία, οι Γερμανοί ανατινάζουν το τελωνείο). Η υποδοχή είναι θριαμβευτική και κορυφώνεται με την είσοδο του Μπακιρτζή στην πόλη και την μεγαλειώδη συγκέντρωση στις 2 Νοεμβρίου.

Ο Γιώργος Ιωάννου περιγράφει γλαφυρά τις στιγμές αυτές σε ένα διήγημα του:

«Από την οδό της Αγίας Σοφίας κατέβαιναν, σαρώνοντας τις γειτονιές, τα παιδιά του Κουλέ Καφέ, του Αγίου Παύλου, της Ακρόπολης, της Κασσάνδρου. Το Τσινάρι, Εσκί-Ντελίκ, Προφήτης Ηλίας, Διοικητήριο κατέβαιναν τη Βενιζέλου. Από το Βαρδάρι πάλι ερχόταν, ξιπόλητη, ρακένδυτη, πειναλέα, σπαρταρώντας από ενθουσιασμό, η Ραμόνα, η Επτάλοφος, ο παλιός Σταθμός, η Νεάπολη, η Σταυρούπολη, ενώ αντίθετα, από ανατολικά κατάφταναν μέσα σε σκόνη και αλαλαγμό, με τρομπέτες, παντιέρες, λάβαρα και χωνιά η Τούμπα, η Αγία Φωτεινή, η Ευαγγελίστρια, η Τριανδρία, ακόμα και η τόσο μακρινή Καλαμαριά. Πλημμύρισαν δρόμοι και πλατείες. Πανζουρλισμός. Φιλιόμασταν, αγκαλιαζόμασταν, χαϊδευόμασταν, δεν ξέραμε τι λέμε από την ταραχή μας. Λέγαμε «Χριστός Ανέστη», λέγαμε «Ελευθερία», «Ποτέ ξανά». Σάμπως να ’ταν στο χέρι μας, αλλά έτσι νομίζεις σε τέτοιες στιγμές…»

Ρε φίλε, σε χαρτζιλικώνουν οι δεξιοί για να παριστάνεις τον καθυστερημένο κομμουνιστή;

Αυτά που γράφουν ο Μπούμπης και ο Φλάφυ είναι η προπαγάνδα του ΚΚΕ, η οποία από 1974 και μέχρι το 2010 (όπου πλέον η Μεταπολίτευση άρχισε να απομυθοποιείται και ο κόσμος είχε αρχίσει να μαθαίνει την αλήθεια) ήταν η επίσημη προπαγάνδα του συστήματος. Έτσι εξασφαλίζει και το ΚΚΕ την εκλογή του στη βουλή.