Ναπολέων Βοναπάρτης: η τελική ετυμηγορία της Ιστορίας

[Scouser]

[Parrot]

[Scouser]

Φαίνεται να το'χει ο Χοακίν Φοίνιξ.

[Ζαποτέκος]

Η αναποφασιστικότητα του Γκρουσύ στη μάχη του Βατερλό
Stefan Zweig
Το λεπτό που έκρινε την ιστορία…
Ο Stefan Zweig γράφει για μια λεπτομέρεια της μάχης του Βατερλό, που θα μπορούσε να αλλάξει την έκβασή της:

Το λάθος του Γκρουσύ

Ο Γκρουσύ, που κράτησε στα χέρια του την τύχη του Ναπολέοντα, είχε αρχίσει, από τις 17 Ιουνίου, να ψάχνει για τους Πρώσους, σύμφωνα με τις διαταγές που έλαβε. Ακολουθούσε την κατεύθυνση που του είπανε.
Η βροχή έπαψε. Οι νέες μονάδες που πήρανε χθες το βάπτισμα του πυρός, βαδίζουν τώρα ξένοιαστες, σαν να πηγαίνουν περίπατο. Ο εχθρός δε φαίνεται πουθενά. Ο Πρωσικός Στρατός παραμένει άφαντος.
Ξαφνικά, ενώ ο Στρατάρχης έτρωγε βιαστικά σε μια καλύβα, το έδαφος άρχισε να τρέμει αλαφρά κάτω από τα πόδια του. Έστησε τ’ αυτί του. Ακούγεται ασταμάτητα ένα υπόκωφο μουγκρητό που όσο πάει και ξεμακραίνει. Είναι πυροβολικό που χτυπάει πολύ μακριά βέβαια από δω, όχι όμως και σε απόσταση μεγαλύτερη από τρεις ώρες. Μερικοί αξιωματικοί πέφτουν καταγής, σαν τους Ινδιάνους, για ν’ ακούσουν καθαρότερα από πού έρχονται οι βροντές. Ο κρότος είναι αδιάκοπος. Είναι το κανονίδι του Σαιν Ζεν, η αρχή της μάχης του Βατερλό. Ο Γκρουσύ συγκροτεί συμβούλιο. Ο υπασπιστής του, Ζεράρ, φωνάζει με ορμή: «Πρέπει να βαδίσουμε προς τα κει όπου ακούγονται τα κανόνια!» Ένας άλλος αξιωματικός συμφωνεί: «Εμπρός και ολοταχώς!» Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως ο αυτοκράτορας επιτίθεται κατά των Άγγλων και πως έχει αρχίσει μεγάλη μάχη.
Ο Γκρουσύ τάχει χαμένα. Συνηθισμένος να υπακούει πάντοτε, ακολουθεί κατά γράμμα τις διαταγές του αυτοκράτορα. Ο Ζεράρ γίνεται έξω φρενών, βλέποντας τον δισταγμό του: «Βαδίσατε προς τα κανόνια!» φωνάζει. Η φράση αυτή του κατωτέρου του, μπροστά σε είκοσι άλλους αξιωματικούς φαίνεται πιο πολύ σαν διαταγή παρά σαν παράκληση. Κι αυτό δεν αρέσει καθόλου στον Γκρουσύ. Δηλώνει αποφασιστικά και απότομα πως δεν μπορεί να παρεκκλίνει από την αποστολή του, αν
δεν πάρει νέα διαταγή από τον αυτοκράτορα. Οι αξιωματικοί απογοητεύονται και τα κανόνια εξακολουθούν να βροντάνε, μέσα σε μια σιωπή γεμάτη αποδοκιμασία. Ο Ζεράρ κάνει μια τελευταία απόπειρα: Παρακαλεί να του επιτρέψουν τουλάχιστον να πάει αυτός με τη μεραρχία του και μερικές ίλες ιππικού και θα τα καταφέρει να φτάσει έγκαιρα. Ο Γκρουσύ σκέφτεται. Σκέφτεται ένα λεπτό, ένα λεπτό που κρίνει την ιστορία του κόσμου: Αυτό το λεπτό στην καλύβα του Βαλχαίν κλείνει μέσα του τα πεπρωμένα του Γκρουσύ, του Ναπολέοντα και όλου του κόσμου. Θα καθορίσει ολόκληρο τον 19ο αιώνα αυτό το αλησμόνητο λεπτό που βρίσκεται στα χέρια ενός γενναίου αλλά χωρίς καμιά ιδιοφυία ανθρώπου, που σφίγγει νευρικά ανάμεσα στα δάχτυλά του το χαρτί με τη μοιραία διαταγή του αυτοκράτορα. Αν αυτή τη στιγμή ο Γκρουσύ έδειχνε αποφασιστικότητα, αν φαινότανε αρκετά θαρραλέος για να πιστέψει στον εαυτό του, στο δικό του άστρο, και να παραβεί την εντολή, η Γαλλία θα σωνότανε. Αλλά ο άνθρωπος που γεννήθηκε υφιστάμενος, υπακούει μόνο στον αρχηγό και ποτέ στο κάλεσμα του πεπρωμένου. Έτσι, αρνήθηκε κατηγορηματικά. Όχι, δε θα ‘τανε σωστό να διαχωρίσει ένα σώμα στρατού, που έτσι κι αλλιώς ήτανε αρκετά αδυνατισμένο. Έχει την αποστολή να κυνηγήσει τους Πρώσους και τίποτα παραπάνω. Δεν θα πάει κόντρα στη θέληση του διοικητού του.
Οι αξιωματικοί σωπαίνουν δυσαρεστημένοι. Οι πράξεις και τα λόγια είναι από δω και μπρος άχρηστα πραγματικά: Η αποφασιστική στιγμή πέρασε και δεν ξαναγυρίζει πια. Ο Ουέλινγκτον έχει τώρα θριαμβεύσει. Συνεχίζουν την πορεία τους, ο Ζεράρ και ο Βαντάμ δαγκώνοντας τα δάχτυλά τους, ο Γκρουσύ όλο και πιο αναποφάσιστος, όλο και πιο ανήσυχος, γιατί, πράγμα παράξενο, οι Πρώσοι εξακολουθούν να είναι άφαντοι! Θα πρέπει να εγκατέλειψαν τον δρόμο προς τις Βρυξέλλες. Σε λίγο οι ανιχνευτές φέρνουν άσχημα νέα: Οι Πρώσοι μετέτρεψαν την υποχώρησή τους σε πορεία προς τα πλευρά του πεδίου της μάχης. Ήτανε καιρός ακόμα να τρέξουν να βοηθήσουν τον αυτοκράτορα κι ο Γκρουσύ περιμένει όλο και με πιο μεγάλη ανυπομονησία τη διαταγή να κάμει μισή στροφή στην πορεία του. Αλλά τίποτε δεν έρχεται. Ακούγεται μόνον όλο και πιο ξέμακρα το υπόκωφο μούγκρισμα του κανονιού που τραντάζει το έδαφος: Είναι τ’ ατσάλινα ζάρια της Μοίρας.

Stefan Zweig, Οι Μεγάλες Ώρες της Ανθρωπότητας

http://army.gr/sites/default/files/mag_20130205.pdf
σελ. 122 -124

[Scouser]

Ας το πάρουμε σαν κοπλιμέντο.

[Scouser]

[Scouser]

Δεν είναι μόνο στη Δύση του 21ου αιώνα που καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός του δημοσιογράφου:

[Scouser]

Ενδιαφέρον αυτό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ήττα του Ναπολέοντα (σαν σήμερα, 210 χρόνια πριν, ξεκίνησε η εισβολή στη Ρωσία, που ήταν η αρχή του τέλους του) σήμανε την έναρξη της πρωτοκαθεδριας των ναυτικών δυνάμεων για τους επόμενους δύο αιώνες;

[πατησιωτης]

Ενδιαφέρον αυτό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ήττα του Ναπολέοντα (σαν σήμερα, 210 χρόνια πριν, ξεκίνησε η εισβολή στη Ρωσία, που ήταν η αρχή του τέλους του) σήμανε την έναρξη της πρωτοκαθεδριας των ναυτικών δυνάμεων για τους επόμενους δύο αιώνες;

Δεν ήταν μόνο αυτό..Ήταν και η βιομηχανική επανάσταση που άρχισε με τη χρήση των ατμομηχανών τέλη 18ου αιώνα στην Αγγλία και άλλες οικονομικές αλλαγές π.χ. η Τράπεζα της Αγγλίας ιδρύθηκε την εποχή των ναπολεοντείων πολέμων και μαζί όλες οι οικονομικές θεωρίες.
Πιο σωστό είναι να πούμε ότι η ήττα αυτή απελευθέρωσε τους Άγγλους να κάνουν όσα είχαν αρχίσει ήδη να κάνουν στον τεχνολογικό και οικονομικό τομέα που αλλιώς δεν ξέρουμε εάν θα γίνονταν το ίδιο εύκολα.

[Scouser]

[Scouser]

Στην ιντερνετική γαλλόσφαιρα κυκλοφορεί από εχθές, με αφορμή τα γενέθλια του Αυτοκράτορα στις 15 Αυγούστου, το παρακάτω κείμενο που απαριθμεί τα κύρια -ειρηνικά- επιτεύγματά του:

Le Code civil, c’est lui (1804)
Le Baccalauréat, c’est lui (1807)
Le Code pénal, c’est lui (1810)
La cour d’assises, c’est lui (1810)
Le Conseil d’État, c’est lui (1799)
Le Sénat, c’est lui (1799)
Les pompiers de Paris, c’est lui (1811)
La liberté de culte, c’est lui (1799)
La Banque de France, c’est lui (1800)
Le corps préfectoral, c’est lui (1800)
Les départements, arrondissements, municipalités, c’est lui (1800)
Les Archives nationales, c’est lui (1800)
Le Trésor public, c’est lui (1800)
Le régime de retraite des fonctionnaires, c’est lui (1801)
La Légion d’honneur, c’est lui (1802)
Les lycées, c’est lui (1802)
Les grandes écoles, École Normale, Polytechnique... c’est lui (1802)
Les Chambres de commerce, c’est lui (1802)
La cour d’appel, c’est lui (1804)
Les Conseils de Prud’hommes, c’est lui (1806)
L’Arc de triomphe, c’est lui (1806)
L’Université, c’est lui (1806)
La Bourse de Paris, Palais Brongniart, c’est lui (1807)
La Cour des comptes, c’est lui (1807)
Le Code du commerce, c’est lui (1807)
Le Cadastre, c’est lui (1807)
Le Consistoire, c’est lui (1808)
L’Ordre des avocats, c’est lui (1810)
Napoléon Bonaparte.

[έργο_μακέτο]

Αξίζει να διαβάσετε αυτή τη βιογραφία.

[Scouser]

Ο Χαιλάντερ της Μεγάλης Στρατιάς, Στρατάρχης Ουντινώ:



Πεθανε ειρηνικά στο κρεβάτι του, σε ηλικία 80 ετών.

[Yochanan]

Ο Βοναπαρτης ηταν ενας Αγανακτισμενος που ανησυχησε τους γαλαζοαιματους της Ευρωπης και τους τοκογλυφους που τους δανειζαν.
.

Το πατάρι στα ιταλικά λέγεται elba - απ'οπου βγαινει και το δικό μας "έμπα". ΦΑΚΤ

[Scouser]

Steven Spielberg: Θα διασκευάσει την ταινία «Ναπολέων» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Στίβεν Σπίλμπεργκ ετοιμάζει το επόμενο μεγάλο του πρότζεκτ, θα διασκευάσει μια από τις ταινίες του Στάνλεϊ Κιούμπρικ που δεν γυρίστηκαν σε σειρά, αποτελούμενη από επτά μέρη για το HBO.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στο 73ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ επιβεβαίωσε ότι θα προχωρήσει στο πρότζεκτ. «Με τη συνεργασία της Κριστιάν Κιούμπρικ (συζύγου του Κιούμπρικ) και του Γιαν Χάρλαν (παραγωγού των ταινιών του Κιούμπρικ) ετοιμάζουμε μια μεγάλη παραγωγή για το HBO βασισμένη στο αρχικό σενάριο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, "Ναπολέων"» τόνισε ο σκηνοθέτης.

Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ είχε αρχικά σχέδια να γυρίσει την ταινία μετά την επιτυχία του «2001: A Space Odyssey». Έκανε εκτεταμένη έρευνα για τον ηγέτη της Γαλλικής Επανάστασης και μάλιστα σχεδίαζε να πραγματοποιήσει γυρίσματα σε όλη την Ευρώπη, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Ρουμανία. Το κινηματογραφικό έργο επρόκειτο επίσης να συμπεριλάβει περίπου 40.000 στρατιώτες και μάλιστα θα είχε ως πρωταγωνιστές τους Ντέιβιντ Χέμινγκς και Τζακ Νίκολσον. Η Όντρεϊ Χέπμπορν είχε επιλεγεί για τον ρόλο της συζύγου του, Ζοζεφίνα.

Δυστυχώς, λόγω του κόστους γυρισμάτων της κινηματογραφικής μεταφοράς του «War and Peace» από τον Σεργκέι Μπονταρτσούκ και της εμπορικής αποτυχίας του «Waterloo», ο Κιούμπρικ εγκατέλειψε τα σχέδια για ταινία με θέμα τον Ναπολέοντα και επικεντρώθηκε στο φιλμ «Barry Lyndon».

https://www.skai.gr/news/entertainment/ ... -kioumprik

Αναμένουμε με ενδιαφέρον.