Η αλήθεια για τα Δεκεμβριανά

[wooded glade]

Την εξουσία την είχε κερδίσει στην συνηδειση του λαού με την αντίσταση στον κατακτητή.Εαν δεν ήταν οι Άγγλοι ουσιαστικά θα είχε κερδίσει την μάχη των Αθηνών με περίπατο.Οι τουρίστες της δεξιάς δεν είχαν κανένα έρεισμα στον λαό.

Την μάχη της Αθήνας έπρεπε να την κερδίσει τις τελευταίες ημέρες του Οκτωβρίου, όταν ήταν η μόνη οργανωμένη δύναμη στην περιοχή.
Όταν ο εφεδρικός ΕΛΑΣ θα έφτανε περπατώντας από τη Θήβα στο Σύνταγμα.
Μετά ήταν αργά.

Το στοιχείο που καθόρισε τις εξελίξεις ήταν ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν και οι Αγγλοαμερικάνοι ήταν σύμμαχοι της ΕΣΣΔ.
Γι αυτό και οι συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας και η συμμετοχή στην κυβέρνηση.

Η ύπαρξη του ΕΛΑΣ και η ανυπαρξία ενόπλων αντιπάλων τους έδινε την αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να ελέγχουν τις εξελίξεις χωρίς βιασύνη.

Επίσης δεν ήξεραν για την συμφωνία Τσώρτσιλ Στάλιν και δεν μπόρεσαν να ερμηνεύσουν ότι ο κόκκινος στρατός έφτασε στα σύνορα της Ελλάδος και σταμάτησε.

Ξεχνάτε τα βασικά.
Υπήρχε wartime alliance τότε (πριν τα Δεκεμβριανά).
Το Χόλυγουντ έβγαζε ταινίες με Ρώσους (για τις οποίες οι πρωταγωνιστές είπαν αργότερα, στη διάρκεια της εποχής Μακάρθυ, ότι "τις αποκηρύσσουμε"!). Σ' αυτές τις ταινίες εκτός από μάχες και ηρωϊκά κατορθώματα, μας έδειχναν και το πολιτμπιρό σε σύσκεψη και μας έλεγαν "ελάτε ρε παιδιά που είναι καταπιεστικό το σύστημα της Ρωσίας - επειδή είχαμε πει μιά κουβέντα παραπάνω !".
Επομένως η οικογένεια Ντιντή στο Κολωνάκι θα έβγαζε κι αυτή τη Σοβιετική σημαία στο μπαλκόνι της, όπως και μιά άλλη οικογένεια στην Καισαριανή.
Αυτός ήταν ο "λαός του ΚΚΕ" αλλά θα πρέπει να λάβει υπ' όψιν του κανείς και ότι τα βασανιστήρια κατά των χωρών της ανατολικής Ευρώπης δεν τα είχαν βέβαια αρχίσει ακόμα οι σοβιετικοί.

Στην Ελλάδα το έπαιξε πονηρά.
Λάου λάου εμείς η βλάχη.
Αν έστελναν οι Αγγλοαμερικάνοι 200-300 χιλιάδες στρατό όπως στις άλλες δυτικές χώρες τότε τέζα ο καμπούρης.
Υπέγραψαν λοιπόν στην Καζέρτα.
Μετά, από σχετικά λιγώτερο πλεονεκτική θέση αλλά έχοντας εξασφαλίσει ότι δεν θα γίνει απόβαση πήγαν να εκβιάσουν προετοιμαζόμενοι όμως ταυτόχρονα για πόλεμο, που τον ξεκίνησαν τον Δεκέμβρη.
Τους Εγγλέζους δεν τους τουμπάρησαν όμως, αν και έκαναν προσπάθειες. Στην αρχή οι εργατικοί του Άττλη ήταν εναντίον της αναμίξεως μετά όμως είδαν κι αυτοί τα εγκλήματα. Τελικά στο Βρεταννικό κοινοβούλιο μόνο 7 ψήφισαν εναντίον, από περισσότεροι που ήταν στην αρχή.
Ήταν μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένα κοινοβουλευτικό σώμα αλλάζει στάση κατά τη διάρκεια των ντιμπέϊτς και όλα αυτά υπάρχουν στα hansards του Βρεττανικού κοινοβουλίου (τα πρακτικά).

Το ατού του ΚΚΕ δεν ήταν σε καμία περίπτωση η Ρωσία, αφού είχαν δηλώσει οι Ρώσοι ότι δεν κατέβαιναν προς τα κάτω.
Το ατού ήταν ο ΕΛΑΣ και να κρατήσουν τους Εγγλέζους έξω από την ιστορία όσο μπορούσαν.
Ήξεραν ότι δεν θα είχαν τύχη αν γινόταν συμμαχική απόβαση, ή αργότερα που θα είχαμε ισχυρό εθνικό στρατό.
Σίγουρα δεν θα είχαν τύχη ακόμα και αν έπαιρναν ψήφους στις εκλογές. Θα γινόταν δικτατορία (που θα ήταν δικτατορία εναντίον δικτατορίας στην πραγματικότητα).

Πόσους όμως ψήφους θα έπαιρναν είναι μυστήριο.
Η δύναμη του ΕΑΜ στο λαό ήταν εν πολλοίς επίπλαστη όπως εξήγησα, αλλά υπάρχει και το θέμα ότι το σοβιετικό μπλοκ δεν είχε δείξει ακόμα τα χαρτιά του με το σιδηρούν παραπέτασμα και τα υπόλοιπα που έκαναν μετά. Ότι είχε γίνει προοπολεμικά στη Ρωσία ήταν περασμένα-ξεχασμένα και ο Στάλιν θεωρείτο -τη στιγμή εκείνη- hrwac.
Ακούγονται νούμερα από 15% ως 30%, δεν ξέρουμε όμως με ακρίβεια.
Αλλά επίσης δεν ξέρουμε πως θα εξελισσόταν το ΕΑΜ αν δεν γινόντουσαν Δεκεμβριανά. Θα είχαμε αποσκιρτήσεις ή θα παρέμεναν όλοι πιστοί στο κόμμα ;
Πάντως στη διάρκεια των μεταπολεμικών χρόνων η δύναμις της αριστεράς κυμάνθηκε από ένα minimum 10% (1990 έως 2010) μέχρι δύο maxima 25% το 1958 και 40% το 2015 (το σύνολο ΚΚΕ + Σύριζα). Σήμερα είναι 30 με 35%.