Ίων Δραγούμης, ο μπολσεβίκος

[Eθνικοκοινωνιστης]

Ίων Δραγούμης, ο μπολσεβίκος

Του Σωτήρη Αντωνακόπουλου

1917: Με τις ευλογίες των Σοφών της Σιών ο πρώτος μεγάλος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, με τη φυλή μας να σφαγιάζεται στα χαρακώματα του Βερντέν και του Σομμ. Την ίδια εποχή, ο Ελληνικός στρατός δίνει μάχες στη Μακεδονία. Ο Ίων Δραγούμης είναι εξόριστος στο Αιάκειο της Κορσικής, από το βενιζελικό καθεστώς.


Η φωτιά καίει την Ευρώπη από άκρη σ' άκρη, αλλά τον ''πατέρα του ελληνικού Εθνικισμού'' τον καίει μια άλλη φωτιά, η ανάμνηση της Πηνελόπης Δέλτα, γι' αυτό από την αρχή της εξορίας του θα ξεκινήσει να γράφει ένα ερωτικό μυθιστόρημα με σαφείς υπαινιγμούς στη σχέση τους (1).



Στο υπερπολυτελές ξενοδοχείο ''Κοντινεντάλ'', στο Αιάκειο, η υπόλοιπη παρέα βασιλοφρόνων απαρτίζεται από τον Μεταξά, τον Γούναρη, τον Πεσματζόγλου, τον στρατηγό Δούσμανη και άλλες πολιτικές φυσιογνωμίες της βασιλικής παράταξης.







Ένα συνηθισμένο απόγευμα στο σαλόνι του ''Κοντινεντάλ'' ο Δραγούμης θα ανάψει τη συζήτηση ανάμεσα στην παρέα, καθώς οι εξελίξεις στη Ρωσία με τον Κερένσκυ να ανοίγει τον δρόμο στην επανάσταση θα κάνει τον Δραγούμη να λάβει το μέρος των επαναστατών (2) και τον Δούσμανη να εξοργίζεται και να φωνάζει χαρακτηριστικά:

''Δεν είναι δυνατόν, Ίων, να υπερασπίζεσαι τους μπολσεβίκους''.

Ο Ίων Δραγούμης έχει διαλέξει όμως τον δρόμο του και θα σημειώσει λίγο αργότερα στο ημερολόγιό του (3):

''Νιώθω την ανάγκη να συνασπισθούν οι εργάτες κι οι εργάτισσες για να πετύχουν μεγαλύτερα μεροδούλια και λιγότερες ώρες δουλειάς. Άλλοτε η αντιπάθειά μου για τον σοσιαλισμό μ' έκανε να κλείνω τα μάτια στη δυστυχία των ανθρώπων. Μα τώρα ξέρω καλύτερα τον κόσμο''.



Πλέον ο Δραγούμης θα πιστεύει ότι ξέρει καλύτερα τον κόσμο και θα μπορεί να ευαγγελίζεται τους σοσιαλιστικούς παραδείσους.



1918: Στο Αιάκειο, ένα χρόνο μετά, ο Δραγούμης θα ολοκληρώσει το ερωτικό του μυθιστόρημα (4). Η νίκη των μπολσεβίκων έχει επίσης ολοκληρωθεί και ο Ίων εκστασιασμένος θα σημειώσει στο ημερολόγιό του (5):

''Οι Ρώσοι -όπως το περίμενα- πάνε να δημιουργήσουν κάτι πρωτότυπο, τη σοσιαλιστική δημοκρατία. Βέβαια η ιδέα δεν πρωτοήρθε σ' αυτούς. Την πήραν απ' τον Μαρξ. Μα αυτοί πρώτοι την εφαρμόζουν κι όλο γυρεύουν κάτι καινούργιο και φτιάχνουν. Είναι έτοιμοι για κάθε πρωτοτυπία''.



Κι έπειτα από αυτήν την ανάλυση, ο Δραγούμης θα αποφασίσει να μάθει ρωσικά (!) όπως θα ανακοινώσει στον Μεταξά (6), στο σαλόνι του ''Κοντινεντάλ'' δηλώνοντας για την απόφασή του:

''Γενικά δεν με ενδιαφέρει το χθες. Μ' ενδιαφέρει το αύριο''.

Το αύριο του Ίωνα Δραγούμη είναι ο κομμουνισμός.





1919: Ο πόλεμος στην Ευρώπη μπορεί να έχει τελειώσει, αλλά στην Ουκρανία συνεχίζεται η προσπάθεια να νικηθεί η Σοβιετική Ρωσία από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η Ελλάδα συμμετέχει με τρεις μεραρχίες στην Οδησσό. Την ίδια ώρα ο Δραγούμης -αυτή τη φορά εξόριστος στη Σκόπελο- στις 14 Μαρτίου γράφει στο ημερολόγιό του (7):

''Διαβάζω με πάθος την Ουμανιτέ (8). Γιατί τούτο το ενδιαφέρον; Επειδή ξεσκεπάζει όλα τα ψέματα των ιμπεριαλιστών του καπιταλισμού''.



Και πιο κάτω, γράφει για τον κομμουνισμό:

''Αναποδογυρίζει τα καθεστώτα και τις παραδεγμένες αντιλήψεις που τις βαρέθηκα - ίσως γιατί τις είχα κι εγώ και γιατί τώρα με βλάπτουν κι εμένα. Και μόνο η ανατροπή αυτή μ' αρέσει. Αδιάφορα αν και το νέο καθεστώς που θέλει να εγκαταστήσει έχει κι αυτό το ψέμα μέσα του. Μ' αρέσει γιατί αναποδογυρίζει ένα ψέμα''.





Μεγάλο ενδιαφέρον έχει ακόμα ο ιδεολογικός απολογισμός του ''μεγάλου ιδεολόγου των Ελλήνων εθνικιστών'' στις 6 Απριλίου 1919 στο ημερολόγιό του (9):

''Μια περίοδο της ζωής μου εθνικιστική (από τα 1902 ως και τα 1914 απάνω κάτω). Έπειτα έβαλα μια petition de principe στον νασιοναλισμό, μολονότι ενεργούσα σύμφωνά του. Τώρα μπαίνω σε μια σοσιαλιστική και ανθρωπιστική περίοδο. Αρχίζω να λαβαίνω συνείδηση του αναρχισμού μου (1917-1919) και προχωρώ. Και σ' αυτό πρέπει να βάλω une petition de principe. Στην πρώτη περίοδο επίδραση του Nietsche και Barres. Στη δεύτερη Τολστόι, Rousseau (10), Κροπότκιν (11), Gide (12). Στην πρώτη περίοδο Μακεδονική ενέργεια. Στη δεύτερη, Ρωσική επανάσταση και κοινωνική επανάσταση παντού. Στη μακεδονική ενέργεια έλαβα μέρος, στην κοινωνική επανάσταση όχι ακόμα. Ο Barres στον νασιοναλισμό που έπλασε δεν έκαμε άλλο παρά να δώσει συνείδηση σ' ένα αίσθημα βαθιά ριζωμένο στην ανθρώπινη ψυχή, στον πατριωτισμό. Ο Κροπότκιν και Μπακούνιν (13) δεν κάνουν άλλο παρά να δίνουν συνείδηση (τη συνείδηση που αυτοί οι ίδιοι έλαβαν) ενός άλλου βαθιού αισθήματος, της αλληλοβοήθειας μεταξύ στους ανθρώπους (...)".




Μπακούνιν και Κροπότκιν

Είναι γεγονός ότι και τα σύγχρονα ιδεολογικά παιδιά του Ίωνα Δραγούμη δεν απέχουν καθόλου σε σύγχυση από τον ίδιο. Αρχηγός των Ελλήνων εθνικιστών στην Ελλάδα υμνεί τον Τσε Γκεβάρα σε τηλεοπτικά πάνελ, ενώ άλλοι γράφουν επικά άρθρα για τον επαναστάτη Τσε. Άλλοι θαυμάζουν τον Άρη Βελουχιώτη, ενώ άλλοι εγκωμιάζουν τον Κορνήλιο Καστοριάδη στα βιβλία τους. Άλλοι ψυχικά διαταραγμένοι "γιαλαντζί" εθνικοσοσιαλιστές έχουν πρότυπο έναν "εθνικο-αναρχικό" αντιναζί που συνηθίζει να σφίγγει τα χέρια με ραββίνους, ενώ άλλοι περιμένουν να απλώσει το χέρι του ο Πούτιν την ώρα που αυτός κάνει παρέλαση προς τιμήν της μεγάλης νίκης των μπολσεβίκων.





Κάπου εδώ όμως, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο, προς πάσα κατεύθυνση, Σας χαρίζουμε το δουλοπρεπές "Όχι" του Μεταξά σας, την ακροδεξιά σαπίλα σας, τον κούφιο εθνικιστικό σας ''χώρο'' και το μπολσεβικικό δηλητήριο που τρέχει στις φλέβες σας. Σας χαρίζουμε και τον Ίωνα Δραγούμη μαζί με την επιθυμία του για την ανατολική ομοσπονδία με τους Οθωμανούς, μαζί με τον μίζερο κοινοτισμό και γοητευτικό βίο από το κρεβάτι της Δέλτα μέχρι το κρεβάτι της Μαρίκας Κοτοπούλη. Δεν σας χαρίζουμε και κρατάμε περήφανα τα ιερά λάβαρα του Εθνικοσοσιαλισμού και συνεχίζουμε πιστοί στις αρχές και στις αξίες του Αδόλφου Χίτλερ.





(1) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 196
(2) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 197
(3) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 199
(4) Ίων Δραγούμης, Σταμάτημα
(5) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 212
(6) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ. 212
(7) Φρέντυ Γερμανός, Η Εκτέλεση σελ.218
(8) Ουμανιτέ: Μαρξιστική εφημερίδα, ιδρύθηκε από τον Γάλλο σοσιαλιστή και φιλειρηνιστή πολιτικό Ζαν Ζωρές, ο οποίος δολοφονήθηκε από εθνικιστή συμπατριώτη του λόγω αντίθεσής του στον πόλεμο.
(9) Φύλλα ημερολογίου, Ίων Δραγούμης 6-04-1919
(10) Ζαν Ζακ Ρουσσώ: Ελβετός φιλόσοφος, συγγραφέας και σκηνοθέτης. Οι πολιτικές του απόψεις επηρέασαν τη Γαλλική επανάσταση, την ανάπτυξη της κομμουνιστικής και σοσιαλιστικής θεωρίας και την ιδεολογία του Εθνικισμού.
(11) Πιοτρ Κροπότκιν: Εξέχων Ρώσος αναρχικός και ένας από τους πρώτους θεωρητικούς του αναρχοκομμουνισμού.
(12) Αντρέ Ζιντ: Γάλλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, ομοφυλόφιλος, καταδικάστηκε για παιδεραστία του δεκαπεντάχρονου γιου στενού του φίλου.
(13) Μιχαήλ Μπακούνιν: Ρώσος θεωρητικός του αναρχισμού που με τα γραπτά και τον βίο του λειτούργησε ως σημείο αναφοράς στην ιστορία του αναρχικού κινήματος.

The Stormtrooper

http://thestormtrooper88.blogspot.com/2 ... st_22.html

απο τις μεγαλυτερες κοινωνιστικες φυσιογνωμιες του τοπου μας

[Drexler]

Και τον εχουν για μεγα εθνικιστη.Αισχος!

[Golden Age]

Οι γνωστοί καμμένοι αντιδραγουμικοί (και οι ημιμαθείς οπαδοί τους).

31 Ιουλίου 1920: Η Δημοκρατία δολοφονεί τον άνδρα μιας περήφανης Ιδέας


Στις 31 Ιουλίου του 1920 ο Δραγούμης δολοφονήθηκε από βενιζελικά δημοκρατικά τάγματα. Ο Ίων σύμφωνα με τον εθνικοσοσιαλιστή Πέτρο Ωρολογά ήταν ο «Πρώτος που εργάσθηκε σα στοιχείο «αταξικό» στην Ελλάδα και φάνηκεν έτσι ο πρώτος Έλληνας «εθνικοσοσιαλιστής». Κι αν ο θάνατος δεν ερχόταν να σταματήση τη δράση του στην εποχή της ωριμότητας, πιεζόμενος πλέον από την ανάγκη των πραγμάτων, αφού το δικό του ιδανικό θα είχε πεθάνει με την καταστροφή (τη μικρασιατική), οδηγούμενος από τη νοοτροπία του, θα είχε κηρυχθή πιθανώτατα, εναντίον των κομμάτων και του κομμουνισμού και θα είχε πάρει τα άλλα δυο ιδανικά: τη Βαλκανική Συνεννόηση και τ’ ολοκληρωτικό κράτος.»

https://ethnikonkratos.files.wordpress. ... .jpg?w=714

Ήταν εκείνος που υποστήριξε πως:

«Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Όλες οι τάξες της κοινωνίας πρέπει να ζήσουν, όλες είναι καταναλώτριες, όχι μόνο οι εργάτες της πολιτείας ή της εξοχής. Αυτοί είναι οι περισσότεροι μα γιατί να μη ζήσουν και οι λιγότεροι;»

και ότι ήταν «Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατειά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών. Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδηση τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια.»



Γιατί για αυτόν εθνικισμός σήμαινε τα εξής:

«Ο εθνικισμός είναι μορφή της ενέργειας. Ο Barres τιτλοφορεί τα βιβλία του με τ’ όνομα των μυθιστορημάτων της εθνικής ενέργειας. Η ύπαρξις ενός έθνους είναι όλη ενέργεια. ‘Αμα παύση να είναι όλη ενέργεια, χάνεται το έθνος σιγα σιγά. Όταν λέγω ενέργεια, εννοώ το μπλέξιμο στην τωρινή ζωή, το μπέρδεμα στην καθημερινή ζωή, τη ζωή, όχι την πολλή συλλογιά, όχι τις κρίσεις, όχι το μάζωμα εντυπώσεων ή γραμματοσήμων, σχεδόν όχι την τέχνη. Ενέργεια είναι εκείνη η φωτιά που κάνει το έθνος και ζη και ξοδεύεται, είναι το λάδι, είναι το πετρέλαιο, ενέργεια είναι η ζωή, τα άλλα είναι θανατερά στοιχεία. Λοιπόν οι ενεργητικοί άνθρωποι δεν μπορεί παρά να είναι εθνικισταί, είτε το ξέρουν είτε μη, δεν μπορεί παρά να ζουν ανάμεσα στο έθνος τους και εκεί να ξοδεύουν τη δύναμή τους και εκεί να παίρνουν δύναμη. Ο Νόβικοφ που λέγεται internationaliste είναι στοιχείο θανάτου για το έθνος του. Τον ενδιαφέρουν μόνο οι ιδέες, είναι κουρασμένος να ενεργή ανάμεσα στο έθνος του. Οι ιδέες είναι πιο εύκολες από την ενέργεια και η δική του ενέργεια είναι να γράφη τις ιδέες του σε βιβλία και σε γράμματα και να τις σκορπίζη όσο μπορεί περισσότερο στον κόσμο. Αυτή όμως δεν είναι ενέργεια, είναι κούραση. Έτσι η ενέργειά μου, ζωή που έχω μέσα μου με φέρνει πίσω στο έθνος μου και κει μέσα χωμένος ενεργώ. Η ενέργεια μου με κάνει εθνικιστή, με ξαναφέρνει στο μέρος από όπου θέλησαν να με βγάλουν οι ιδέες του ενός και του άλλου».


Γιατί σιχαινόταν τις μάζες και τις κοινωνίες τις δήθεν ειρηνικές και αλληλέγγυες υποστηρίζοντας πως «Οι πατρίδες ας μένουν για τους πολλούς και θα μείνουν. Οι κοσμοπολίτες είναι δημοκρατικοί, αντιπαθητικοί».

Γιατί εκείνος ήταν ζωντανός κι όχι κουρασμένος σαν τους σοσιαλιστές, τους κοσμοπολίτες, δηλαδή τους διεθνιστές:

«Οι κουρασμένοι κάνουν κοινωνίες εβραίικες με μόνο σκοπό τη γενική αλληλοβοήθεια, οι κουρασμένοι, που μόνο τη ζωούλα τους κυττάζουν, που αλτρουίζουν μόνο για να υπηρετήσουν καλλίτερα το μικροσυμφέρον τους, οι κουρασμένοι, που βαστιούνται από τα χέρια σε μιαν αλληλεγγύη γιατί φοβούνται να περπατήσουν μονάχοι τους, μην τύχει και κοπιάσουν πάρα πολύ, οι κουρασμένοι, που το στρατιωτικό γι ‘ αυτούς είναι βάσανο, γιατί δεν υπηρετεί τη ζωούλα τους, οι κουρασμένοι, που εχθρούς δεν έχουν. Του Αλέξη η ψυχή, συναρπασμένη από σιχαμάρα για το μικράνθρωπο, φώναζε ολημερίς: – Κάτω οι μασόνοι, οι Εβραίοι, οι σοσιαλιστές».



Γιατί εκείνος σιχαινόταν το κράτος και πίστευε μόνο στο Έθνος:

«Δεν πασκίζω για το κράτος, γιατί το κράτος το δικό μας δεν αξίζη να το βοηθή κανένας, είναι μονάχα ορμητήριο. Εγώ πασκίζω για το έθνος. Είναι ανάγκη ναυτειάσω ανθρώπους, να ελευτερώσω τους Έλληνες, ελεύτερους και δούλους, γιατί είναι όλοι τους σκλάβοι και ραγιάδες.»

Γιατί οι εθνικοί αγώνες έχουν ένα μόνο σκοπό:

«Για μένα οι εθνικοί αγώνες είναι χρήσιμοι για να αντρειώνονται να καλλιτερεύουν τα άτομα. Το έθνος είναι όργανο για την τελειοποίηση των ατόμων».

Για αυτό και πρότεινε τον έναν και μοναδικό δρόμο:

«εις τους Έλληνας σοσιαλιστάς θα υπεδείκνυα αν ήθελον να με ακολουθήσουν: Εθνικόν σοσιαλισμόν, όχι υπό την γνωστήν έννοιαν, αλλ’ υπό την έννοιαν, ότι η εφαρμογή του θα είναι ανάλογος προς το έθνος και προς την κατάστασιν της εξελίξεώς του.»

Κι ο αγώνας και η νίκη για αυτόν σήμαιναν απλά και όμορφα πράγματα, γεμάτα ζωή και ηρωισμό:

«Μ’ αρέσει βέβαια η νίκη, αλλά η νίκη η δύσκολη, η νίκη μου με τη νίκη της ιδέας μου, και για να γίνει αυτό χρειάζονται αγώνες και αγώνες. Και οι αγώνες είναι ωραίοι, πιο ωραίοι ακόμα και από τη νίκη».



Γιατί εκείνος ήξερε πως να πεθαίνει επειδή ήταν ζωντανός, όχι κουρασμένος. Δεν θα γινόταν ποτέ αυτόχειρας. Δεν ήταν ποτέ δειλός. Για αυτό προφήτεψε τον θάνατό του:

«Και ο θάνατος θα έρθη στον καιρό του. Δε θα φοβηθή ο εξαιρετικός να παίξη τη ζωή του τολμηρά, να σκορπίση τα πλούτη του, να αποκαή. Ολοένα αυτό κάνει, αλλά και δε θα σκοτωθή ποτέ με το χέρι του. Ας έρθουν άλλοι να τον σκοτώσουν. Μα ο Χάρος να έρθη σε ώρα πλούτου της ψυχής του, σε ώρα μουσική και όχι σε ώρα φτώχιας και κακομοιριάς. Ένα μονάχα θάνατο καταλαβαίνει όμορφο, το θάνατο του πολεμιστή επάνω στη μάχη.»

Σήμερα ακόμα η προσταγή του, η πρόσκλησή του στον αγώνα για την αναγέννηση της Πατρίδας και του Έθνους ηχεί στις ψυχές λίγων ζωντανών που ακολουθούν το πνεύμα του:

«Πρώτα το κράτος τους, και ύστερα τον πολιτισμό τους, αυτά έχουν να δημιουργήσουν ομαδιακά οι Έλληνες. Και τώρα; Όσοι ζωντανοί, προσέλθετε!»

Περήφανος ως την τελευταία του στιγμή, απέναντι στις σφαίρες της δημοκρατίας με το λευκό του κοστούμι, αλλάζοντας το μονόκλ του και στεκόμενος με ανδρεία απέναντι από τον θάνατό του που πρόσταξαν σκοτεινά συμφέροντα, με το αίμα του βάφτισε τις Ιδέες του για τις οποίες όσοι μένουν ζωντανοί αγωνίζονται σήμερα για να τις εγκαθιδρύσουν στο βρωμερό κράτος που πρέπει να καταστραφεί για να ζήσει το Έθνος, όπως έλεγε. Γιατί οι βουλευτές δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν το Έθνος και πρέπει να βρεθούν άλλοι άνθρωποι να το κάνουν αυτό. Γιατί λαός δεν είναι αυτός που πληρώνει τους φόρους όπως πιστεύουν οι πολιτικοί επειδή ζουν μέσα σε ένα κράτος. Η έννοια του κράτους συνοψίζεται στα λόγια του:

«Το κράτος χρησιμεύει διά την αυτοσυντηρησίαν της φυλής, που είναι απείρως πολυτιμοτέρα από την απλήν αυτοσυντηρησίαν του κράτους. Διότι τα κράτη δεν δημιουργούν τίποτε, μόνον συντηρούν και υποβοηθούν, τά έθνη όμως δημιουργούν πολιτισμούς…»

Σήμερα, σε μια ακόμα επέτειο του θανάτου του, που πέφτει τόσο κοντά στην προδοσία της Μακεδονίας και στην καταστροφή και τον θάνατο τουλάχιστον 88 ανθρώπων ακούστε τα λόγια του, νιώστε την ψυχή του. Τον σκότωσε το ίδιο κράτος που σκοτώνει κι εσάς. Το ίδιο καθεστώς, εκείνο που τόσο πολύ μισούσε και ζητούσε να το καταστρέψει ξυπνώντας κάθε κουρασμένη ψυχή της εποχής του:

«Σιχαίνομαι τη φρονιμάδα σου. Αν μπορούσα να καταστρέψω μόνος μου το κράτος το Ελληνικό θα το έκανα αμέσως. Τι χρησιμεύει ένα κράτος Ελληνικό που αντί κάθε άλλη εξωτερική πολιτική διορίζει προξένους στην Ανατολή και πρέσβεις στη Δύση και τους ξεπροβαδίζει με την μονάκριβη ευχή και οδηγία «προσέχετε να μην γεννάτε ζητήματα», Αν το κράτος δεν νοιώθει τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει, δεν αξίζει να ζει. […] Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει ότι γίνει. Ξυπνώ κάθε ύπνο, κεντρίζω κάθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω κάθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ»

Όσοι ζωντανοί λοιπόν μπορούν να ακούσουν με την ψυχή τους την Ιδέα του ακολουθώντας την ψυχή του Δραγούμη. «Οι υπόλοιποι σαπίστε εκεί που είστε!»

Αλέξανδρος Καρράς



https://ethnikonkratos.gr/2018/07/31/dr ... liou-1920/

Βάρναλης: «Ο Δραγούμης θα είχε γίνει φασίστας. Όπως γίνανε οι επισημότεροι μαθητές του»

Αν τώρα ζούσε ο Δραγούμης και βρισκότανε στο λιμανάκι του Άη Στράτη την ώρα που μας ξεφορτώνανε ελεεινούς και βασανισμένους, και μας έβλεπε εμάς τους παλιούς φίλους και συναγωνιστές του στον γλωσσικό αγώνα, τι στάση θα τηρούσε; Πώς θα μας έβλεπε και τι θα μας έλεγε; […] Ο Δραγούμης θα είχε γίνει φασίστας. Όπως γίνανε οι επισημότεροι μαθητές του. […] Εμάς θα μας θεωρούσε εχθρούς τη Νίκης. Της Νίκης του. Ο λάτρης της υλική δύναμης, ο θεωρητικός που παραδεχότανε πως οι άνθρωποι χωρίζονται σε λεύτερους και σκλάβους, σε δυνατούς και αδύνατους, δεν θα παραδεχότανε πως μπορεί να υπάρχουνε μονάχα λεύτεροι άνθρωποι στον κόσμο και πως μπορεί να προσφέρει ο καθένας τη δύναμη του στη δύναμη του συνόλου. Άμα όλοι γινόντανε λεύτεροι, τότες όλοι θα γινόντανε αδύνατοι και σκλάβοι! […] Και ύστερα θα διέταζε τους χωροφύλακες να μας ρίξουνε δεμένους στη θάλασσα.

Κώστας Βάρναλης – «Δραγούμης – Εμείς, Σαμοθράκη-Άη Στράτης»

(Ριζοσπάστης 8/2/1936)

https://ethnikonkratos.gr/2018/02/23/va ... -fasistas/

[Obi Wan Iakobi]

Παύλος Γύπαρης VS Ίων Δραγούμης: Ποιον πρέπει να τιμούν οι εθνικιστές;



ΥΓ Ειχαμε και αντιδραγουμικη δραση.

[πατησιωτης]

Είναι γεγονός ότι και τα σύγχρονα ιδεολογικά παιδιά του Ίωνα Δραγούμη δεν απέχουν καθόλου σε σύγχυση από τον ίδιο.

Γιατί απέχουν αυτοί οι ηλίθιοι σε σύγχυση; Ο Δραγούμης είναι η χαρακτηριστική περίπτωση του λόγου για τον οποίο οι "εθνικιστές" στην Ελλάδα δεν θα σηκώσουν ποτέ κεφάλι.
Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς όταν το πιο εθνικιστικό επί της ουσίας κόμμα στην ελληνική ιστορία,το κόμμα της μεγάλης ιδέας λεγόταν ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ;

Δεν σας χαρίζουμε και κρατάμε περήφανα τα ιερά λάβαρα του Εθνικοσοσιαλισμού και συνεχίζουμε πιστοί στις αρχές και στις αξίες του Αδόλφου Χίτλερ.

Καλά αυτό προκειμένου περί Ελλήνων ακούγεται σαν φάρσα.Εθνοτέτοιοι δεν έχετε μέλλον σε αυτή τη χώρα.Το βάρος της ιστορίας είναι τέτοιο που δεν μπορεί να αποτιναχθεί.
Μου αρέσει και που επιτίθενται και στον Μεταξά που είναι και η μόνη φιγούρα που μπορεί σήμερα να επικαλεσθεί η άκρα δεξιά χωρίς να φάει γιαούρτι.Διότι εν πάσει περιπτώσει ο Μεταξάς αντιτάχθηκε στον Βενιζέλο στη βάση γεωπολιτικών και στρατιωτικών υπολογισμών που ήσαν και σε γενικές γραμμές σωστοί.
Οι άλλοι, από Δραγούμηδες ως τους σημερινούς είναι τρία πουλάκια κάθονται.
Καλύτερα να τα παρατήσουν.Πάλι και πάλι το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται - τα συμφέροντα της Ελλάδος πάντα είναι με φιλελεύθερες δημοκρατικές δυνάμεις,από την Αγγλία ως την Αμερική και τη Γαλλία.
Πως μπορείς να έχεις "εθνικισμό" στον οποίο θαυμάζεις χώρες ηπειρωτικές και αυταρχικές που όμως είναι εναντίον της δικής σου χώρας;
Πέστο κάπως αλλιώς.Εάν ο Δραγούμης ζούσε και μεταστρεφόταν στον κομμουνισμό θα έκανε όντως καριέρα.Ως εθνικιστής εναντίον του πραγματικού εθνικισμού,του βενιζελισμού,δεν είχε μέλλον.
Αλήθεια τι μέλλον μπορεί να έχει σήμερα ένας Έλληνας "εθνικιστής" που δεν χωνεύει π.χ. τον Μακρόν επειδή είναι "φιλελέ";

[Golden Age]

Καλύτερα να τα παρατήσουν.Πάλι και πάλι το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται - τα συμφέροντα της Ελλάδος πάντα είναι με φιλελεύθερες δημοκρατικές δυνάμεις,από την Αγγλία ως την Αμερική και τη Γαλλία.
Πως μπορείς να έχεις "εθνικισμό" στον οποίο θαυμάζεις χώρες ηπειρωτικές και αυταρχικές που όμως είναι εναντίον της δικής σου χώρας;
Πέστο κάπως αλλιώς.Εάν ο Δραγούμης ζούσε και μεταστρεφόταν στον κομμουνισμό θα έκανε όντως καριέρα.Ως εθνικιστής εναντίον του πραγματικού εθνικισμού,του βενιζελισμού,δεν είχε μέλλον.
Αλήθεια τι μέλλον μπορεί να έχει σήμερα ένας Έλληνας "εθνικιστής" που δεν χωνεύει π.χ. τον Μακρόν επειδή είναι "φιλελέ";

Την αντιτουρκική εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη πάντως, οι ακροδεξιές δυνάμεις είναι αυτές που τη διαμόρφωσαν. Μέχρι τη δεκαετία του 2000, η Ευρώπη κοιτούσε να έχει καλές σχέσεις με την Τουρκία. Ακόμη και τον Ερντογάν στα ώπα ώπα τον είχαν. Οι αλλαγές στα εκλογικά αποτελέσμα, άρχισαν σιγά σιγά να αλλάζουν την κατεύθυνση του τιμονιού. Ακόμη κι ο Μακρόν που αναφέρεις, έχει απέναντί του τη Λεπέν. Κια τελικά ως πρόεδρος συμπεριφέρθηκε διαφορετικά σε πολλά, απο τη γραμμή που αναμενόταν να ακολουθήσει. Ακόμη και στο μεταναστευτικό.


Επσίης, ιστορικά μιλώντας, τις συμμαχίες της Ελλάδος στο Β' ΠΠ τις καθόρισε ο Μεταξάς. Την ίδια εποχή στον φιλελεύθερο χώρο, μερικοί καλόβλεπαν συμμαχίες με Γερμανία και Ιταλία.

[Παλαιοελλαδίτης]

Παύλος Γύπαρης VS Ίων Δραγούμης: Ποιον πρέπει να τιμούν οι εθνικιστές;

Άσχετα με τον Δραγούμη, πιστεύω πως ο καπετάν Παυλής είναι μια προσωπικότητα που πρέπει να τιμούμε όλοι οι Έλληνες πατριώτες και δημοκράτες.

[Jolly Roger]

στηρίζουμε Ίωνα, που δεν έτρεφε την παραμικρή αυταπάτη για την αλβανική καταγωγή των χαμουτζοχαβουζαίων.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=262703

[Beria]

στηρίζουμε Ίωνα, που δεν έτρεφε την παραμικρή αυταπάτη για την αλβανική καταγωγή των χαμουτζοχαβουζαίων.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=262703

Οι ρατσιστές (Βλαστός, Δραγούμης) των αρχών του 20ου πίστευαν ότι μόνο οι Αλβανοί είναι άξιοι να μπολιάσουν με Άριο αίμα τον παρακμασμένο σιμητάκο Έλληνα

[Νταρνάκας]

Ίων Δραγούμης, ο μπολσεβίκος

Του Σωτήρη Αντωνακόπουλου

1917: Με τις ευλογίες των Σοφών της Σιών ο πρώτος μεγάλος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, με τη φυλή μας να σφαγιάζεται στα χαρακώματα του Βερντέν και του Σομμ.

Ποια "φυλή μας"; Γότθοι είμαστε ή Φράγκοι;

[πατησιωτης]

Ίων Δραγούμης, ο μπολσεβίκος

Του Σωτήρη Αντωνακόπουλου

1917: Με τις ευλογίες των Σοφών της Σιών ο πρώτος μεγάλος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, με τη φυλή μας να σφαγιάζεται στα χαρακώματα του Βερντέν και του Σομμ.

Ποια "φυλή μας"; Γότθοι είμαστε ή Φράγκοι;

Εμείς δεν είμαστε Γότθοι αλλά αυτοί είναι χιτλερικοί. Το λένε άλλωστε και οι ίδιοι.Επομένως κατά την άποψή τους είμαστε μια φυλή με τους Γερμανούς και τους Γάλλους (λευκή φυλή) με κύριο αντίπαλο τους Εβραίους που προκάλεσαν τον α΄παγκόσμιο πόλεμο όπως γράφουν - το τι έκαναν οι διάφοροι βασιλιάδες με τις συμμαχίες τους και οι Σέρβοι εθνικιστές που δολοφόνησαν τον διάδοχο της Αυστροουγγαρίας είναι απλώς λεπτομέρειες του εβραικού σχεδίου - και κακώς πολεμούσαμε.Βέβαια δεν επεκτείνεται στις λεπτομέρειες του εθνικού διχασμού για να μάθουμε εάν προτιμούσαν τους βενιζελικούς που εννοείται ήσαν όργανα του σιωνισμού ή τους δραγουμικούς ούτε μας λέει εάν και οι Βούλγαροι ήσαν μέρος της φυλής μας και σφαγιαζόμαστε και εμείς αδίκως με αυτούς για τη Μακεδονία. Υποψιάζομαι όμως ότι η εκδοχή τους είναι ότι όλη η Ευρώπη είναι "φυλή μας" εκτός από τους Βαλκάνιους γείτονες με τους οποίους έχουμε εμείς διαφορές.

[Beria]

Ίων Δραγούμης, ο μπολσεβίκος

Του Σωτήρη Αντωνακόπουλου

1917: Με τις ευλογίες των Σοφών της Σιών ο πρώτος μεγάλος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, με τη φυλή μας να σφαγιάζεται στα χαρακώματα του Βερντέν και του Σομμ.

Ποια "φυλή μας"; Γότθοι είμαστε ή Φράγκοι;

Εμείς δεν είμαστε Γότθοι αλλά αυτοί είναι χιτλερικοί. Το λένε άλλωστε και οι ίδιοι.Επομένως κατά την άποψή τους είμαστε μια φυλή με τους Γερμανούς και τους Γάλλους (λευκή φυλή) με κύριο αντίπαλο τους Εβραίους που προκάλεσαν τον α΄παγκόσμιο πόλεμο όπως γράφουν - το τι έκαναν οι διάφοροι βασιλιάδες με τις συμμαχίες τους και οι Σέρβοι εθνικιστές που δολοφόνησαν τον διάδοχο της Αυστροουγγαρίας είναι απλώς λεπτομέρειες του εβραικού σχεδίου - και κακώς πολεμούσαμε.Βέβαια δεν επεκτείνεται στις λεπτομέρειες του εθνικού διχασμού για να μάθουμε εάν προτιμούσαν τους βενιζελικούς που εννοείται ήσαν όργανα του σιωνισμού ή τους δραγουμικούς ούτε μας λέει εάν και οι Βούλγαροι ήσαν μέρος της φυλής μας και σφαγιαζόμαστε και εμείς αδίκως με αυτούς για τη Μακεδονία. Υποψιάζομαι όμως ότι η εκδοχή τους είναι ότι όλη η Ευρώπη είναι "φυλή μας" εκτός από τους Βαλκάνιους γείτονες με τους οποίους έχουμε εμείς διαφορές.

Οι εχθροί που μόλεψαν το αίμα είναι οι Εβραίοι, αλλά και η Αθηναϊκή Δημοκρατία

Ο Βλαστός έγραφε:
Είναι και άλλοι λόγοι που βοηθήσανε τη φυλετική αναιμία. Από τη μια μεριά οι δυνατοί χαλάσανε το αίμα τους στην αγκαλιά της μαβρομάτας σκλάβας και της θεατρίνας, κι από την άλλη πλήθαινε ο φτωχός λαός απεριόριστα γιατί ζει με το μεροδούλι μεροφάγι και κάνει παιδιά αδιαφορώντας πως θα τα θρέψει. Και σα στενοχωρεθεί μέσα στο βούρκο που τότε γυρέβει από τους άρχοντες και το κράτος να τον ταίσουν και να τον ντύσουν. Panem et circences! (Σήμερα η φωνή είναι -Προστασίες και Δασμούς!)
Έτσι φανερώνεται το δημοκρατικό κατακάθισμα που άρχισε ποιος ξέρει σε ποια βάθια της ιστορίας, το κακοφόρμισμα που ομπυάζει στα σημιτικά έθνη, που μόλεψε την Ελλάδα, και σάπισε τη Ρώμη, και σακάτεψε τη Γαλλία στα 80, και που σιγά σιγά τώρα κουφαλιάζει τον εβρωπαϊκό πολιτισμό.




-----
Ο Γκομπινό (υγραίνονται οι χρυσαυγίτες με τα γραπτά του) υποστήριζε ότι η Μάχη του Μαραθώνα είναι η πιο σκοτεινή στιγμή της Ευρώπης γιατί σταμάτησε την επέλαση του Άριου Πολιτισμού απέναντι στη σάπια, σημιτικη Δημοκρατία

[πατησιωτης]

Ο Γκομπινό (υγραίνονται οι χρυσαυγίτες με τα γραπτά του) υποστήριζε ότι η Μάχη του Μαραθώνα είναι η πιο σκοτεινή στιγμή της Ευρώπης γιατί σταμάτησε την επέλαση του Άριου Πολιτισμού απέναντι στη σάπια, σημιτικη Δημοκρατία

Ναι αλλά οι αρχαιόθρησκοι του περιοδικού "Δαυλός" έγραφαν ότι οι μηδικοί πόλεμοι υποκινήθηκαν από Εβραίους στην περσική αυλή.Οπότε με ποιούς ήσαν οι Εβραίοι στα μηδικά;πρέπει να μας διαφωτίσουν οι "εθνικιστές".
Εκτός και εάν ήσαν παρόμοια περίπτωση με το Σομ και το Βερντέν και εμείς και οι Πέρσες είμαστε μία φυλή και αλληλοσφαγιαστήκαμε επειδή υπήρχε εβραικός δάκτυλος.Κάτι μου λέει ότι ο αρθρογράφος θα προτιμήσει αυτήν την εκδοχή.

[Eθνικοκοινωνιστης]

Παύλος Γύπαρης VS Ίων Δραγούμης: Ποιον πρέπει να τιμούν οι εθνικιστές;



ΥΓ Ειχαμε και αντιδραγουμικη δραση.

δυνατο

[Obi Wan Iakobi]

δυνατο

Ο Νοσφερατου φερνει δυνατα ειδωλα.Πχ ο αναγεννησιακος Χατζηγωγος

ΥΓ Προσπαθησες κι εσυ να απεξαρτηθεις απο το πχωρουμ αλλα δεν μπορεσες