Oταν ο Βάρδας ελαβε την επιστολη του Τσιμισκη δεν μπηκε καν στον κόπο να του απαντήσει αλλα πετώντας την στο χώμα την ποδοπάτησε αποκαλώντας τον Τσιμισκη μιασμα και δολοφόνο και ορκιστηκε να τον κατεβάσει απο τον θρόνο που ηταν δικαιωματικα δικός του μιας και ο παππους ηταν Καίσαρας και ο θειος του Αυτοκράτορας, τον οποιο ο Ιωάννης τον εσφαξε σαν κατσίκι χωρις να φοβηθεί τον Οφθαλμο της Δικαιοσύνης και ειχε καταδικασει σε τυφλωση τον πατέρα του και τον αδελφό του. Και συνέχισε λεγοντας οτι θα εκδικηθει για ολα αυτά 7 φορές τον Ιωάννη.
Ο Τσιμισκης πληροφορήθηκε την εκρηξη του Βαρδα και κατάλαβε οτι ειναι αποφασισμένος να προχωρήσει με την επανάσταση και αποφάσισε να κινηθει πρώτος πριν ο Φωκάς εξαπλωθει καταλαμβανοντας πόλεις.
Ετσι κάλεσε τον Στρατηγό Βάρδα Σκληρο τον αδελφό της μακαριτισας της γυναικας του Μαριας απο την Θράκη που βρισκόταν σε εκστρατεια κατα των Ρώσων και τον διόρισε Δομέστικο των Σχολών. Και απο εκει τον εστειλε στην Ασια με στρατο κατά του Φωκά αλλα με διαταγές να μη χυσει αιμα αδελφικο παρεκτός και αν ηταν απόλυτη αναγκη. Θα ηταν προτιμοτερο να τους δωροδοκησει και ετσι του εδωσε Χρυσοβουλα με διορισμους σε Πατρικιο, Στρατηγο, Ταξιαρχο κτλ. με κενα τα ονοματα για να τα συμπληρώσει ο ιδιος με οσους δεχονταν την προσφορά.
Απο την Κωνσταντινουπολη ο Σκληρός εφτασε στο Δορυλαιο με το στρατό του και στρατοπεδευσε εκει. Απο το Δορυλαιο έστειλε επιστολη στον Βαρδα Φωκά ο οποιος ηταν κουνιαδος του καθως ο αδελφος του Κωνσταντινος Σκληρός ηταν αρραβωνιασμενος με την αδελφη του Βαρδα Φωκά Σοφία λεγοντας του:
"Εχεις μπλεχτει σε επικινδυνη συνομωσια μιλωντας τοσο τολμηρα κατα του Αυτοκράτορα. Σχεδιαζεις ενα θανασιμο σφετερισμό και σηκώνεις τα οπλα εναντια στους συμπατριωτες σου. Ολα ματαια Πατρίκιε. Εξαπατήθηκες να προκαλέσεις ενα κοιμώμενο λιοντάρι τον ανικητο Αυτοκράτορα. Να ξερεις οτι οποτε αυτος ο ανθρωπος εμφανιστηκε σε πεδιο μάχης κατέστρεψε μεγάλους στρατους. Πως εσυ λοιπον πειστηκες απο διεφθαρμενους συμβουλους να ακολουθησεις τετοια καταστροφικη πορεία? Αλλα αν με ακουσεις σαν κουνιαδο σου και φιλο αποκήρυξε αυτη την ανταρσία και ακολουθα το ασφαλές μονοπάτι ζητώντας συγχώρεση για τα λαθη σου και εγω προσωπικα σου εγγυώμαι οτι δεν θα παθεις τιποτα ουτε απο τον Αυτοκράτορα ουτε απο κανεναν αλλον καθως θα σου χορηγηθει πληρης αμνηστία σε σενα και τους στρατιωτες σου. Μη φέρεις τον στρατό του ενώπιον της Αυτοκρατορικης οργης γιατι αυτη θα ειναι αμειλικτη προς αυτους που δεν μετανοουν. Μην κοψεις και την τελευταια αγκυρα. Εκμεταλλευσου την τελευταια ευκαιρία για ελεος γιατι δεν θα την ξαναβρείς οταν θα τη ζητησεις και θα θρηνησεις γοερά κατηγορώντας τον εαυτό σου για βλακεια."
Ο Φωκάς του απάντησε και αυτος με επιστολη λεγοντας:
"Αναγνωρίζω οτι η συμβουλη ειναι αγιο πράγμα καθως και εγω εχω διαβάσει βιβλια παλια και ξερω οτι ειναι χρήσιμη μονο σε περιστάσεις που απαιτειται αμεση λυση. Αλλα οταν καποιος βρισκεται στο χείλος της καταστροφης και και περιμένει το χειρότερο τοτε η συμβουλη δεν εχει καμια αξια. Καθως σκεφτομαι τι επαθε η οικογένεια μου απο τον ασεβη και καταραμένο Ιωάννη ο οποιος σκότωσε χωρις ελεος ενα κοιμώμενο λιοντάρι τον Αυτοκράτορα θειο μου ο οποιος ηταν ο ευεργέτης μου και με εξόρισε και τύφλωσε τον πατέρα και τον αδελφό μου χωρις λόγο βρισκω οτι δενν εχει αξια η ζωη. Μη κουράζεσαι λοιπον να με πεισεις να παραδοθω στον εχθρό μου γιατι δεν προκειται να το καταφέρεις ποτέ. Εφοσον ειμαι ανδρας και εχω ζωστει το ξίφος θα πολεμησω για τα μελη της οικογένειας μου. Και καθως η τυχη κινηται απο το Ναδιρ στο Ζενιθ συνεχώς τοτε δυο πράγματα θα συμβουν. Η θα γινω Αυτοκράτορας και θα εκδικηθώ τους δολοφονους του θειου μου ή θα αποδεχτώ γενναια τη μοιρα μου και θα λυτρωθώ απο εναν καταραμένο και ασεβη τυραννο."
Ο Σκληρος λυπηθηκε για την απαντηση του Φωκά και θεώρησε οτι ειχε τρελαθει. Δεν μπορουσε να κανει τιποτε αλλο ομως και ετσι αφου οργάνωσε τον στρατό του βαδισε μεχρι τον Διπόταμο στο Αυτοκρατορικο Κτημα της Μεσανάκτας. Απο εκει διάλεξε μερικους στρατιωτες και αφου τους μεταμφιεσε σε ζητιάνους τους εστειλε να κατασκοπευσουν το στρατόπεδο του Φωκά και παράλληλα να δελεασουν τους αξιωματικους του με τα Χρυσοβουλα του Ιωάννη.
Οι κατάσκοποι εκαναν οτι τους ειπε ο Σκληρός και προσθεσαν παράλληλα οτι ο Σκληρος ζητα ευκαιρια να τους επιτεθει και να τους διαλυσει καθως εχει μεγαλυτερο στρατο. Αρκετοι απο αυτους αλλαξαν γνώμη και δεχτηκαν την προσφορα του Τσιμισκη η οποια τους φανηκε καλυτερη απο το να πολεμησουν με τον Φωκα για ενα αβεβαιο αποτέλεσμα και τα μεσάνυχτα εγκατέλειψαν τον Φωκά και περασαν στο στρατόπεδο του Σκληρου. Αναμεσα τους ο Πατρίκιος Αδράλεστος ο ανηψιος του Φωκά και ο Συμεών Αμπελάς.
Ο Φωκας οταν εμαθε το αλλο πρωι την προδοσια απελπιστηκε και πρακτικα ικετευσε οσους ειχαν μεινει μαζι του να παραμεινουν πιστοι και να μην τον προδόσουν και αυτον και τον Θεό τον οποιο εβαλαν μαρτυρα στους ορκους τους αλλα να πολεμησουν μαζι με αυτον που ειχε υποφέρει τόσα απο τον Ιωάννη. Ο Σκληρός τους ειπε δεν θα εμπλακει σε μαχη εκ του συσταδην παρεκτος και αν ο δικος μας στρατος ειναι ανοργάνωτος. Παρολες τις παρακλησεις του ομως συνέχισε να χάνει αξιωματικους και στρατιωτες που αυτομολουσαν καθημερινα στον Σκληρό.
Ο Φωκάς απελπιστηκε τοσο που δεν μπορουσε να κοιμηθει τη νυχτα και συνεχως μονολογουσε στο κρεβατι του συνεχώς τον Ψαλμο ΚΔ' λεγοντας "Δικασον Κυριε τους αδικουντας με και πολεμησον τους πολεμουντας με". Ομως ξαφνικα μια αποκοσμη φωνη ακουστηκε απο το πουθενά καιτου ειπε να σταματησει να λεει αυτά τα λογια καθως και ο Σκληρος τα ειχε μολις πει στην δικη του προσευχη. Η φωνη ακουστηκε 3 φορές και ο Σκληρος πετάχτηκε εντρομος απο το κρεβατι του και εμεινε αυπνος μεχρι το πρωι.
Το επομενο πρωι ετοιμάστηκε να ανεβει το άλογο του οταν το βλέμμα του επεσε στις μποτες του και αυτο που ειδε τον τρόμαξε. Οι μποτες του δεν ηταν πλεον πορφυρές αλλα μαυρες. Ξαναγύρισε στη σκηνή του και κατσάδιασε τους υπηρέτες του για το λαθος που εκαναν να του φέρουν μαυρες μποτες αντι για πορφυρές. Οι υπηρέτες εντρομοι ομως του ειπαν οτι οι μπότες του ειναι πορφυρές και οχι μαυρες και του ειπαν να ξαναδει καλυτερα αν δεν τους πιστεύει. Ο Φωκας ξανακοιταξε και ηταν οντως πορφυρές. Αυτος ηταν ο δευτερος κακος οιωνός και ο Φωκας πλεον εσπασε. Ειδικα οταν ειδε το στρατό του σε μαυρα χάλια εχοντας στραφει ουσιαστικα εναντιον του απο τους κατασκοπους του Σκληρου.
Τρομοκρατημένος πηρε 30 πιστους στρατιωτες και μυστικα εγκατέλειψε το στρατόπεδο κινουμενος προς το Φρουριο των Τυανων το οποιο ειχε φροντισει να ανεφοδιασει και εξοπλισει απο πριν.
Οταν εμαθε ο Σκληρός την φυγη του Φωκά εστειλε ενα αποσπασμα να τον κυνηγήσει. Απετυχαν να τον πιασουν ομως καθως ο Φωκάς προλαβε να κλειστει στο φρουριο. Λιγο πριν φτάσει στο φρουριο ομως ενας απο τους διώκτες του κατάφερε να τον πλησιάσει και τραβώντας το σπαθι του προσπαθησε να τον χτυπησει. Ο Φωκάς ομως απέφυγε το χτυπημα και γυρίζοντας το αλογο του του ειπε να φυγει καθως αρκετα προβληματα εχει και δεν θέλει να τον σκοτώσει. Ο αξιωματικος προσπαθησε να τον χτυπήσει για δευτερη φορά αλλα και παλι ο Σκληρος απέφυγε το χτυπημα τράβηξε το πολεμικο σφυρί του και χτυπησε τον αξιωματικο στο κεφάλι διαλυοντας και το κράνος του και το κεφάλι του ριχνοντας τον νεκρό επι τοπου. Αμεσως μετα μπηκε στο φρουριο και οι πυλες εκλεισαν πισω του. Ομως ο Σκληρος κατάφερε να αιχμαλωτισει τον στρατό του και μετα περικυκλωσε το φρουριο.
Ο Σκληρος φώναξε τον Φωκά να βγει αμεσως εξω και να ζητήσει το ελεος του Αυτοκρατορα. Ο Σκληρός αφου σκεφτηκε για λιγο και βλεποντας οτι εχει στριμωχτει για τα καλα αποφάσισε να παραδοθει με τον ορο να του δοθει αμνηστια για αυτον και την οικογένεια του. Οταν ελαβε εγγυησεις απο τον Σκληρό βγηκε απο το φρουριο με τη γυναικα του και τα παιδια του. Ο Σκληρός τους φιλοξένησε με τιμές και ζητησε οδηγίες απο τον Τσιμισκη για το τι να κανει.
Ο Τσιμισκης απαντησε ο Βαρδας Φωκάς θα πρέπει να καρει μοναχός και μαζι με την οικογένεια του να εξοριστουν στη Χίο. Ο δε Σκληρός να γυρίσει στην Ευρώπη και να ενωθει με τον Στρατοπεδάρχη Πέτρο ξανα για να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους καθως αυτοι εκμεταλλευομενοι την απουσια του Βαρδα Σκληρου αρχισαν να λεηλατουν την Θράκη και την Μακεδονια ενω ο Μαγιστρος Ιωάννης Κουρκουας αδιαφορουσε για την κατάσταση. Ο Τσιμισκης για να ισορροπησει την κατάσταση εστειλε τον στόλο με εφοδια και οπλισμο να ξεφορτώσουν στην Θρακη και να μεταφερθουν στην Αδριανουπολη για να εξοπλιστει ο στρατος του Στρατοπεδάρχη Πέτρου και να εχουν αποθεμα και για το στρατό του Σκληρου.
Την ιδια στιγμη στην Κωνσταντινουπολη ο Τσιμισκής παντρευτηκε σε δευτερο γάμο την Θεοδώρα την κόρη του Αυτοκράτορα Κωνσταντινου Ζ' την οποια εβγαλε απο το μοναστηρι και την παντρευτηκε τον Νοεμβριο του 970. Τον Απριλιο του 971 ο Τσιμισκης προσευχηθηκε στο Παρεκκλησι του Χριστου Χαλκιτη πριν φυγει για την Θρακη αλλα εκει διαπιστωσε οτι το Παρεκκλησι ηταν πολυ μικρό. Χωρουσε 15 ατομα ολους κι ολους και αυτους σκυμμένους. Ετσι διέταξε την αμεση κατεδάφιση του και την ανοικοδόμηση του σε μεγαλυτερα θεμελια που υπέδειξε ο ιδιος (μετα την ανοικοδόμηση του χωρουσε 50 κληρικους). Απο εκει πηγε στην Αγια Σοφία οπου προσευχηθηκε να του στειλει ο Θεος αγγελο να τον οδηγησει σε οδο ευθεία και μετα με πομπη πηγε στην Παναγία των Βλαχερνών οπου αφου προσευχηθηκε και εκει κατέλυσε στο Παλατι των Βλαχερνων και απο εκει επιθεώρησε τον στόλο 300 Δρομώνων και αφου εδωσε δώρα στα πληρωματα τους εστειλε να περιπολουν στον Ιστρο μπλοκάρωντας τον Ρωσικο στόλο ετσι ωστε να μην μπορουν να ξεφυγουν.
Αφου εφυγε ο στόλος αναχώρησε και ο Ιωάννης με το στρατο του για την Αδριανουπολη. Οταν εφτασε εκει τον πληροφόρησαν οι ανιχνευτές οτι οι Ρώσοι ειχαν πιασει τους δρομους που οδηγουσαν στην Βουλγαρία αλλα ειχαν ξεχάσει τις ορεινες κλεισουρες ανοιχτές. Ετσι καλεσε τους αξιωματικους του και ειπε:
"Φιλοι συστρατιωτες πιστευα πως οι Ρώσοι που περιμεναν την αφιξη μας θα ειχαν πιασει ολα τα περάσματα για να μας κλεισουν απ'εξω αλλα απο οτι κατάλαβα μας περιμεναν πιο μετα. Δεν πιστευαν οτι θα ερχομασταν πριν το Πάσχα. Προφανως περιμεναν οτι θα γιορτάζαμε πρώτα και μετα θα ερχομασταν και τώρα τους πιασαμε στον υπνο και δεν εχουν ασφαλισει τα ορεινα περάσματα. Η καλυτερη επιλογη που εχουμε να αδράξουμε την ευκαιρια που μας παρουσιαστηκε και να περάσουμε απο τα βουνα ανενοχλητοι και να τους επιτεθουμε αιφνιδιαστικα στην Πρεσλάβα και απο εκει θα υποτάξουμε τους Ρώσους."
Οι αξιωματικοι του διαφώνησαν με την επιθεση στην Πρεσλάβα την οποια τη θεωρουσαν βιαστικη και απερισκεπτη κινησηκαι αντιπρότειναν να περάσουν απο ενα επικινδυνο μονοπάτι εκκαθαριζοντας τις Ρωσικές ενεδρες που θα εβρισκαν εκει και παρακαμπτωντας την Πρεσλάβα να χτυπησουν τους Ρώσους απο τα πλαγια.
Ο Τσιμισκης ξαναπηρε το λόγο και ειπε θυμωμενος:
"Πολεμω απο μικρός και οπως ξερετε εχω κερδισει πολλες νικες και θριαμβους. Ξερω πολυ καλα οτι πηγαινωντας στην μαχη απερισκεπτα θα καταλήξω στην καταστροφή. Ειμαστε ομως στην κοψη του ξυραφιου και τα πράγματα δεν ερχονται καποιες φορες οπως θελουμε και πιστευω πως συμφωνησετε ολοι με την προταση μου καθως αν μας πιασουν στο στενο εαν προσπεράσουμε την Πρεσλάβα οπως λετε εσεις δεν θα γλιτώσουμε. Οπλιστειτε με κουράγιο και θυμηθειτε πως ειστε Ρωμαιοι οι οποιοι παντοτε νικουσαν τους εχθρους με τη δυναμη των οπλων και δειξτε την ανδρεια σας".
Αμεσως μετα φορεσε την πολεμικη στολη του και ανεβηκε σε ασπρο αλογο με τη λογχη στα χέρια οδηγησε πρωτος την εμπροσθοφυλακη και απο πισω ακολουθουσε το Ταγμα των Αθανάτων. Πιο πισω ερχοταν 15000 βαρια οπλισμένοι πεζικάριοι και 13000 Ιππικο. Στο τέλος ερχοντουσαν οι πολεμικες μηχανες με διοικητη της οπισθοφυλακης τον Βασιλειο τον Νοθο τον Προεδρο της Συγκλητου.
Αφου περασαν με ταχυ βημα τα ορεινα περασματα ο Τσιμισκης επετρεψε στο στρατο να ξεκουραστει σε ενα λοφο διπλα σε ενα ποτάμι. Οταν επεσε ο ηλιος βαδισαν κατα της Πρεσλάβας. Οταν εφτασαν εκει ο Αυτοκράτορας διέταξε να ηχήσουν οι σάλπιγγες και τα τυμπανα δημιουργώντας πανδαιμονιο καθως με τον ηχο των σαλπιγγων και των τυμπανων οι στρατιωτες χτυπουσαν τα οπλα τους, τα αλογα χλιμιντριζαν και ολός ο στρατός αλαλαζε. Η ηχω απο τα βουνα πενταπλασιαζε τον θορυβο κανοντας τον ακομα πιο τρομακτικο και οι Ρωσοι στην πολη πανικοβληθηκαν αλλα γρηγορα συνηλθαν και φτιαχνοντας τειχος απο ασπίδες βγηκαν εξω βαδιζοντας εναντιον του Τσιμισκη κραυγάζοντας σαν αγρια θηρία στην παράξενη γλώσσα τους.
Συντομα οι δυο στρατοι συναντηθηκαν και ξεκινησε η μαχη. Οταν ισορροπησε καπως η μαχη ο Τσιμισκης διέταξε το εφιππο Τάγμα των Αθανάτων να κανει εφοδο στην αριστερη πλευρά των Ρώσων και να τους πλαγιοκοπησει. Οι Αθάνατοι κατέβασαν τις προσωπίδες τους και τις λόγχες τους και αρχισαν να καλπάζουν κατα των Ρώσων.
Η εφοδος ηταν σφοδρη και οι Ρώσοι που δεν ειχαν συνηθισει να πολεμουν εφιπποι δεν μπορουσαν να αποκρουσουν την επιθεση. Η αριστερη τους πλευρά κατέρρευσε και συντομα εσπασε ολο το μετωπο με τους Ρώσους να κλεινονται στην Πρεσλάβα. Ο Πατρίκιος Καλοκυρης που ειχε δημιουργήσει ολο αυτό το χάος φέρνοντας τους Ρώσους στην Βουλγαρία ανεβηκε στα τειχη να δει τι γίνεται αλλα οταν ειδε τον Αυτοκράτορα χλώμιασε και αλλαξε 10 χρώματα. Ετσι εκλεψε το πρωτο αλογο που βρηκε και φευγοντας κρυφά πηγε στο Δορύστολον να βρει τον Σβιατοσλάβο.
Την επομενη μερα που ηταν Μεγάλη Πέμπτη ο Τσιμισκης οργανωσε τον στρατό του σε πυκνο σχηματισμο και υπο τον ηχο σαλπιγγων διέταξε εφοδο στην πολη την οποια υπερασπιζόταν ο Στρατηγός Σβενελντ ο οποιος βλέποντας το πρωτο κυμα εφόδου διέταξε να τους ριξουν βροχη απο βελη και λογχες και πετρες.
Οι Βυζαντινοι αντεπιτέθηκαν και αυτοι απο κάτω με βέλη, καταπέλτες και λογχες και κατάφεραν να απωθησουν τους Ρώσους απο τα τειχη. Οταν ειδε ο Τσιμισκης οτι οι Ρώσοι απωθηθηκαν απο τα τειχη διέταξε να ανεβάσουν σκάλες στα τειχη και να τα καταλαβουν και συνέχιζε να φωνάζει διαταγές με το σπαθι στο χέρι.
Οσο οι Βυζαντινοι εριχναν σκαλες στα τειχη ενας νεαρός απο το Θεμα Ανατολικών ο Θεοδόσιος Μεσονυκτης, τραβηξε το σπαθι του και καλυπτόμενος πισω απο την ασπιδα του αρχισε να ανεβαίνει γρήγορα την πρώτη σκάλα που στηθηκε στα τειχη και φτάνοντας κοντα στις πολεμιστρες ειδε εναν Ρώσο να εχει σκυψει και να προσπαθει να τον χτυπησει με τη λογχη του. Τεντωσε το χέρι του και βυθισε το σπαθι στο λαιμο του γκρεμιζοντας τον απο τον πυργο.
Οι Βυζαντινοι αλλαλαξαν για αυτο και ακομα περισσότεροι ετρεξαν στις σκάλες και αρχισαν να ανεβαινουν. Ο Ο Μεσονυκτης ηταν ο πρωτος που πατησε στα τειχη και πολεμουσε μονος του με ορδές Ρωσων μεχρι να ερθουν και οι υπολοιποι. Καταφερε να τους συγκρατησει ως που ηρθαν και οι υπολοιποι στρατιωτες και απωθησαν τους Ρώσους που εγκατέλειψαν τα τειχη και υποχώρησαν στο οχυρωμενο Παλάτι του Τσάρου στο κέντρο της πολης.
Παράλληλα εξω απο τα τειχη οι υπολοιποι στρατιωτες εσπασαν τις πυλες με πολιορκητικο κριο και πλημμυρισαν την πολη και σφαγιασαν τους Ρώσους. Οι στρατιωτες βρηκαν τον Τσάρο Βορις Β' να κρυβεται σε ενα σπιτι και τον προστάτευσαν αυτον και την οικογένεια του και τους μετέφεραν με ασφάλεια στον Τσιμισκη ο οποιος τον καθησυχασε λεγοντας του οτι ηρθε να διώξει τους Ρώσους και να τους εκδικηθει για οτι εκαναν στους Βουλγάρους.
Στο μεταξυ πολιορκηθηκε και το Παλάτι οπου ειχαν καταφυγει οι Ρώσοι και προεβαλλαν ισχυρη αντισταση σκοτώνοντας 150 Βυζαντινους στρατιωτες. Ο Τσιμισκης ειδοποιηθηκε για την σφαγη και καλπάζοντας στο Παλάτι διέταξε την φρουρά του να κανει εφοδο αλλα και αυτη η εφοδος αποκρουστηκε και η φρουρα σφαγιαστηκε πριν καν φτάσει στην πυλη του Παλατιου.
Εξοργισμένος ο Τσιμισκης διέταξε να τους βαλουν φωτια και ειπε στους τοξότες τουν αρχισουν να ριχνουν φλεγόμενα βέλη. Το κτιριο συντομα τυλιχθηκε στις φλογες και οι 7000 Ρώσοι βγηκαν εξω βηχοντας αλλα συντεταγμενοι και παρατάχθηκαν στην αυλη του Παλατιου για να αντιμετωπίσουν τους Βυζαντινους.
Ο Τσιμισκης εστειλε εναντιον τους τον Στρατηγό Βάρδα Σκληρό με αποσπασμα και η μαχη αναψε συντομα και οι Ρώσοι αρνουνταν να υποχωρήσουν και τελικα σφαγιαστηκαν μεχρι ενος. Στη μαχη επεσαν και Βουλγαροι που ειχαν συνταχθει με τους Ρώσους εναντια στους Βυζαντινους καθως τους θεωρουσαν αρχικους υπαιτιους της Ρωσικης εισβολης. Ο Στρατηγος Σβεντελ κατάφερε να το σκάσει και να καταφυγει στο Δορυστολο.
Μετα την πτωση της Πρεσλάβας ο Τσιμισκης ανταμειψε πλουσιοπάροχα τον στρατό και οσους διακριθηκαν στη μάχη και γιορτασε το Πάσχα εκει στις 16 Απριλιου 971. Μετα διαλεξε μερικους Ρώσους αιχμαλώτους και τους επιφόρτισε να ανακοινώσουν στον Σβιατοσλάβο την πτώση της Πρεσλαβας και πως πλεον εχει μονο δυο επιλογές. Να καταθέσει τα οπλα, να ζητησει συγχωρεση και να φυγει αμέσως απο την Βουλγαρία η αν δεν θελει να φυγει τοτε να περιμένει ολη την ισχυ του Ρωμαικου στρατου να πεσει πανω του.
Συνεχίζεται...
Ιστορίες απο το Βυζάντιο
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27066
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27066
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Αφου εστειλε το μηνυμα στον Σβιατοσλάβο ξεκουράστηκε μερικες μερες στην Πρεσλάβα τοπου ανοικοδόμησε τα τειχη της, τη μετονόμασε σε Ιωαννουπολις και αφηνοντας φρουρά βαδισε κατα του Δορυστόλου. Στην διαδρομη κατέλαβε τις πολεις Πλίσκοβα και Δινειον ενω αλλες Βουλγαρικές πολεις επαναστάτησαν κατα των Ρώσων και δηλωσαν υποταγη στον Τσιμισκή.
Στο μεταξυ ο Σβιατοσλάβος πληροφορήθηκε την καταστροφη στην Πρεσλάβα και ταράχτηκε. Εν τουτοις ομως αλαζόνας καθως ηταν πιστευε οτι μπορουσε να νικησει τους Βυζαντινους οπως και τους Βουλγάρους. Παραλληλα ομως εμαθε και πως οι Βουλγαρικές πολεις επαναστατουσαν η μια μετα την αλλη σκότωναν τις Ρωσικες φρουρες και συντάσσονταν με τον Ιωάννη και για να τους εκδικηθει αλλα και να τους τρομάξει συνέλαβε 300 Βογιάρους και τους εκοψε τους λαιμους τον ενα μετα τον αλλο. Μετα μαζεψε τον στρατό του που αριθμουσε 60000 ανδρες και βαδισε να συναντησει τον Αυτοκράτορα.
Ο Τσιμισκης βαδιζε με ταχεία πορεία αλλα μερικοι Ρώσοι εστησαν ενεδρα και εξόντωσαν ενα ανιχνευτικο απόσπασμα που προπορευοταν. Οταν ο Αυτοκράτορας ειδε τα πτώματα στο δρόμο προσπαθησε να παραμείνει ηρεμος ενω απο μεσα του εβραζε και διέταξε να βρεθουν αμέσως οι ενοχοι αυτης της σφαγης. Οι στρατιωτες ξεχυθηκαν στο διπλανο δάσος και συνέλαβαν τους Ρώσους που ειχαν στησει την ενεδρα και τους επιασαν ζωντανους.
Τους οδηγησαν μπραστα στον Ιωάννη ο οποιος διέταξε να αποκεφαλιστουν άμεσα. Οι στρατιώτες θελοντας να πάρουν εκδικηση για τον θανατο των συναδέλφων τους δεν τους αποκεφάλισαν απλα αλλα τους κομμάτιασαν και πέταξαν τα κομμένα μελη σε παρακειμενο ποτάμι.
Ο Σβιατοσλάβος οργανωσε το στρατό του σε πυκνο σχηματισμο και σχηματίζοντας τειχος απο ασπιδες παρεταξε και τις λογχες και περιμενε τον Τσιμισκη στο πεδιο της μάχης.
Ο Ιωάννης παρέταξε και αυτος τον στρατό του τοποθετώντας το πεζικό στο κέντρο και κλιβανάριους στις πτέρυγες ενω τοξοτες και σφενδονιστές πηραν τις θέσεις τους πισω απο το πεζικό και οι δυο στρατοι συναντηθηκαν εξω απο το Δορυστολο.
Η μαχη ξεκινησε με σφοδρότητα και η πρώτη επιθεση ηταν ισορροπημένη και για τις δυο πλευρές. Ο Σβιατοσλάβος εριξε στη μάχη εφεδρειες οι οποιες εκαναν εφοδο στους Βυζαντινους οι οποιοι δυσκολευτηκαν αλλα κατάφεραν να τους συγκρατήσουν και ο Ιωάννης απάντησε και αυτός με εφεδρείες για να ξαναφέρει τη μάχη στα ισα.
Πολεμουσαν με μανια μεχρι αργά το απόγευμα και η νικη αλλαξε δεκάδες φορές χέρια. Ως που την ωρα που εδυε ο ηλιος ο Ιωάννης διέταξε το ιππικο να κανει κυκλωτικη κινηση και να πλαγιοκοπησει τους Ρώσους, φωνάζοντας τους οτι ειναι Ρωμαιοι και ως Ρωμαιοι πρεπει να αποδείξουν την ανδρεια τους με πράξεις.
Τοτε ηχησαν οι σάλπιγγες και οι Βυζαντινοι αλαλαξαν την ωρα που το ιππικο εκανε σφοδρη επιθεση απο τα πλάγια. Ο Ρωσικος στρατός κατέρρευσε σαν χαρτινος πυργος και ετρεχαν ολοι να σωθουν μπαινοντας στο Δορύστολο. Ο Ιωάννης νικησε και σε αυτη τη μαχη και επευφημηθηκε στο πεδίο της μάχης ενω αντάμειψε γενναια οσους διακρίθηκαν εκεινη την ημέρα και το βράδυ εδωσε επισημο δειπνο προς τιμην τους στο στρατόπεδοδ το οποιο το οχυρωσε την επομενη μερα με ξυλινο τειχος και ταφρο για να μπορεσει να πολιορκησει το Δορυστολο και την επομένη ξεκινησε η πολιορκία.
Οι Ρώσοι αμυνονταν απο τα τειχη με πέτρες και βέλη και οι Βυζαντινοι απαντουσαν με τον ιδιο τρόπο απο κατω. Το απογευμα σταμάτησαν την πολιορκια και πηγαν για δειπνο αλλα λιγο πριν δυσει ο ηλιος οι Ρώσοι εκαναν αιφνιδιαστικη εξοδο απο την πολη εφιπποι. Ηταν η πρώτη φορά στην ιστορία που οι Ρώσοι εκαναν εφιππη επιθεση και προφανώς την εμαθαν βλεποντας τους Βυζαντινους και την εμαθαν απο τους Βουλγάρους.
Οι Βυζαντινοι αιφνιδιαστηκαν αρχικα απο αυτο το θεαμα αλλα πολυ γρηγορα ετοιμάστηκαν καβαλησαν τα αλογά τους και εκαναν αντεπίθεση. Επειδη ηταν η πρωτη φορά που χρησιμοποιουσαν αλογα, οι Ρώσοι δεν ηξεραν να τα οδηγήσουν σωστα και ηταν ευκολος στόχος για το Βυζαντινο βαρυ ιππικο το οποιο τους κατέκοψε και οσοι γλιτωσαν γυρισαν τρέχοντας πεζοι στο Δορύστολο.
Την ιδια στιγμη εκανε την εμφανιση του και ο Αυτοκρατορικός Στόλος ο οποιος εγινε δεκτος με κραυγές χαράς απο το Βυζαντινο στρατόπεδο ενω οι Ρώσοι τρομοκρατηθηκαν καθως ειχαν δει τι μπορει να κάνει το Υγρό Πυρ με το οποιο ηταν εξοπλισμένα τα πλοια. Αναμεσα τους υπηρχαν βετεράνοι που ειχαν πολεμησει με τον πατέρα του Σβιατοσλάβου Ιγκόρ και θυμοντουσαν ακομα πως καταστραφηκαν 1000 πλοια απο το Υγρο Πυρ πριν χρόνια.
Ετσι εβγαλαν τα πλοια τους οπως οπως απο το νερο στην παραλία για να μην τα καψουν οι Βυζαντινοι. Ο Αυτοκρατορικος Στολος μπλοκαρε την πολη και απο την θαλασσα και πλεον ο αποκλεισμος ηταν πληρης.
Την επομενη μερα οι Ρωσοι εκαναν παλι εξοδο αυτη τη φορα με τον πατροπαράδοτο τροπο τους πεζοι με τειχος ασπίδων και λογχες αλλα οι Βυζαντινοι τους αντιληφθηκαν αμέσως και αλλη μια σκληρη μάχη αρχισε η οποια ειχε αβεβαιο αποτέλεσμα.
Καποια στιγμη ενας Βυζαντινος στρατιώτης εσπασε τον σχηματισμο του και προκάλεσε τον Στρατηγό Σβένελντ και στη μονομαχία κατάφερε να τον αποκεφαλίσει. Οι Ρωσοι αποδιοργανώθηκαν με το θάνατο του αρχηγού τους και αρχισαν να υποχωρουν προς το Δορυστολο. Παράλληλα ο Θεοδωρος Λαλακων ο οποιος ηταν πανυψηλος και θηριωδης περικυκλωθηκε απο Ρώσους και ετσι αφου πεταξε την ασπίδα του τραβηξε το πολεμικο σφυρι που ειχε και μαζι με το σπαθι του πολεμουσε με δεκαδες Ρωσους μαζεμένους κοβοντας χερια ποδια με το σπαθι και τσακιζοντας κεφάλια με το σφυρί.
Με τους Ρώσους να τρεχουν πισω ο Τσιμισκης διεταξε και αυτος συντεταγμένη υποχώρηση πισω στο στρατόπεδο οπου αφου αντάμειψε παλι οσους διακριθηκαν στη μάχη τους παρέθεσε και επισημο δειπνο.
Με την κατάσταση στη Βουλγαρια αμφιρροπη ο Λέοντας Φωκάς με τον Νικηφόρο κατάφεραν να δωροδοκήσουν τους δεσμοφυλακες τους και δραπετευσαν μιας και η ποινη της τυφλωσης τους ειτε δεν εκτελεστηκε ποτε ειτε δεν εκτελεστηκε σωστα με αποτέλεσμα να μην τυφλωθουν. Ετσι μπηκαν σε ενα καικι και περνωντας απεναντι κρυφτηκαν στη Μονη Πελαμυς στην Ιέρεια. Απο εκει επικοινωνησαν με πολιτικους τους φιλους στην Κωνσταντινουπολη οι οποιοι δεχτηκαν να τον βοηθησουν και κατεστρωσαν σχέδιο να καταλαβουν την Κωνσταντινουπολη.
Το σχέδιο ηταν να κλεψουν τα κλειδια του Παλατιου καιι να το καταλαβουν με οπλισμένους ανδρες. Ετσι δωροδόκησαν τον Παπία τον κλειδοκράτορα του Παλατιου ο οποιος τους εδωσε τα αποτυπώματα των κλειδιων σε πλακες κεριου και ενας σιδεράς τους εφτιαξε αντικλειδια απο τις κερινες πλάκες.
Με το σχέδιο να προχωρά καλά ο Λεοντας πέρασε τον Βοσπορο και τα μεσάνυχτα εφτασε σε ενα λιμανακι στα θαλάσσια τειχη και μπηκε απο το παραπορτι του Αγιου Φωκά στην Ακροπολη του Βυζαντιου βεβαιος οτι συντομα θα στεφθει Αυτοκράτορας.
Απο εκει πηγε στη περιοχη του Σφορακιου και εμεινε στο σπιτι ενος οπαδου του περιμενοντας και τους υπολοιπους συνομώτες. Ομως κατα τη διαρκεια της νυχτας ενας απο τους οπαδους του εφυγε απο το σπίτι και ειδοποιησε τον Προιστάμενο του Αυτοκρατορικου Υφαντουργείου οτι ο Λεοντας Φωκάς βρισκεται στην Κωνσταντινουπολη καιτου ζήτησε να του διαθεσει τους εργάτες του Υφαντουργείου υπο τη διοικηση του Φωκα για να καταλαβουν το Παλατι.
Ο Προιστάμενος προσποιηθηκε οτι δέχεται και του ειπε οτι παει να τους φέρει. Αντιθετα ομως πηγε στον Ναυαρχο Λέοντα και τα κάρφωσε ολα. Ο Ναυαρχος αιφνιδιαστηκε απο τα νεα αυτά αλλα πηρε τη φρουυρα και απέκλεισε το σπιτι που βρισκόταν ο Φωκάς.
Ο Λεοντας οταν κατάλαβε οτι προδόθηκε το πραξικοπημα τους το σκασε απο ενα παράθυρο μαζι με το γιο του Νικηφόρο και πηγαν στην Εκκλησια της Αγιας Σοφίας και ζητησαν ασυλο. Ο Ναυαρχος ομως τον πρόλαβε και τους συνέλαβε και τους δυο και τους εξόρισε στο νησι Καλολιμνος στη μεση της Λιμνης Απολλωνιαδος στην Βιθυνια και αμεσως εστειλε επιστολη στον Ιωάννη για οδηγίες. Ο Αυτοκράτορας απαντησε οτι πρεπει να τυφλωθουν (σωστα αυτη τη φορα) και να δημευτουν οι περιουσιες τους.
Πισω στη Βουλγαρια οι Ρώσοι εκαναν εξοδο αλλη μια φορά και επιχειρησαν να καψουν τις πολεμικές μηχανες των Βυζαντινών και επιτέθηκαν κατευθειαν πανω τους. Ο Μαγιστρος Ιωάννης Κουρκουας συγγενης του Αυτοκράτορα αιφνιδιαστηκε καθως τον επιασαν την ωρα του γευματος και ειχε πιει πολυ ενω απο το πολυ φαι ενιωθε υπνηλια αλλα ανεβηκε στο αλογο του να οδηγήσει την επιθεση. Ομως το αλογο του σκονταψε και τον έριξε κατω.
Οταν ειδαν την χρυση του πανοπλια και τον μανδυα του οι Ρώσοι νόμιζαν οτι ηταν ο Αυτοκράτορας και τον εκαναν κομμάτια με σπαθια και τσεκουρια. Το κεφάλι του το εκοψαν και το κρέμασαν απο τα τειχη του Δορυστόλου και απο εκει φώναζαν οτι σκότωσαν τον Τσιμισκη σαν τραγι. Ετσι οι Ρώσοι χαρουμενοι απο αυτη την νικη εκαναν ξανα εξοδο την επομενη μέρα αλλα οι Βυζαντινοι τους περίμεναν και νεα μαχη αναψε συντομα.
Πανω στη μάχη ο Πρωτοσπαθαριος Ανεμάς ο γιος του πρωην Εμιρη της Κρητης Αβδελαζιζ που ειχε βαφτιστει χριστιανος ειδε τον Στρατηγό Ικμορ ο οποιος ηταν δευτερος στους Ρώσους μετα τον Σβιατοσλάβο, εναν θηριωδη ανδρα να σκοτώνει Βυζαντινους με το τσεκουρι του και ετσι πεταξε τη λογχη του και τραβώντας το σπαθι του καλπασε κατα του Ικμορ χτυπώντας τον στο δεξι μερος του στηθους. Το χτυπημα ηταν τοσο σφοδρο που το δεξι χέρι του Ικμορ κόπηκε μαζι με το κεφάλι του. Οι Ρωσοι παλι αποδιοργανωθηκαν βλεποντας τον αρχηγό τους να πεφτει και οι Βυζαντινοι αντεπιτέθηκαν με σφοδρότητα και οι Ρωσοι υποχώρησαν ξανα αφηνοντας εκατοντάδες νεκρους πισω τους.
Την νυχτα οταν βγηκε το φεγγαρι, ηταν σχεδον πανσεληνος, οι Ρώσοι βγηκαν για να μαζεψουν τους νεκρους τους. Τους μαζεψαν μπροστα απο τα τειχη και τους εκαψαν σε νεκρικές πυρες και πανω απο αυτές θυσιασαν χριστιανους αιχμαλώτους κατα το εθιμο τους ενω ως προσφορα στους θεους τους επνιξαν βρέφη και κοτόπουλα στον Ιστρο ποταμο
Την επομενη μερα ο Σβιατοσλάβος συγκάλεσε πολεμικο συμβουλιο και ρωτησε τους αξιωματικους του τι πρεπει να γινει απο δω και περα. Καποιοι ειπαν μπουν στα πλοια και να φυγουν μεσα στην νυχτα. Ειχαν χασει τους καλυτερους Στρατηγους τους και χιλιαδες στρατιωτες και δεν μπορουσαν να βρουν τροπο να αντιμετωπισουν το βαρυ Βυζαντινο ιππικο.
Αλλοι ειπαν να κλεισουν ειρηνη με τους Βυζαντινους για να σωσουν οτι απόμεινε απο το στρατο τους γιατι θα ηταν πολυ δυσκολο να φυγουν με τον Αυτοκρατορικο Στολο στο κατόπι τους και το Υγρο Πυρ το ετρεμαν.
Ο Σβιατοσλαβος αναστέναξε και ειπε:
"Εαν τωρα πεσουμε μπροστα στους Ρωμαιους τοτε χαμενη θα ειναι η δοξα των Ρώσων. Καλυτερα να δειξουμε αλλη μια φορά την δοξα των προγόνων μας και να πολεμησουμε με ζηλο για την ασφαλεια μας. Δεν ειναι εθιμο μας να γυρισουμε στην πατρίδα ως φυγάδες αλλα ειτε νικητές και ζωντανοι ειτε νεκροι αφου αποδειξουμε με πραξεις την ανδρεια μας."
Ετσι την επομενη μερα Παρασκευη 24 Ιουλιου την ωρα που εδυε ο ηλιος οι Ρώσοι εκαναν εξοδο με ολο το στρατό τους εχοντας αποφασισει να ρισκάρουν τα παντα. Ο Τσιμισκης οργάνωσε και αυτος τον στρατό του και αλλη μια μάχη αρχισε.
Οι Ρώσοι σημάδευαν τα αλογα των Βυζαντινων για να τους αναγκάσουν να πετάξουν τους καβαλλαρηδες τους και να πολεμησουν πεζοι. Εκεινη την στιγμη ο Πρωτοσπαθάριος Ανεμας ειδε τον Σβιατοσλάβο να σκοτώνει Βυζαντινους και να προχωρά μπροστά. Ετσι σπιρουνισε το αλογο του και καλπασε κατα πανω του.
Aφησε τα γκέμια και τον χτυπησε στην κλειδα με το σπαθι αλλα για κακη του τυχη το σπαθι βρήκε στο μεταλλικο περιδεραιο που φορουσε και σταμάτησε εκει. Εν τουτοις ο Σβιατοσλάβος επεσε φαρδυς πλατυς στο χώμα χωρις ομως σοβαρο τραυμα.
Ο Ανεμας ομως περικυκλωθηκε απο Ρώσους αλλα αντιστάθηκε γενναια. Το αλογο του ντομα επεσε κατατρυπημένο απο λογχες και βρεθηκε να μαχεται πεζός απεναντι σε δεκαδες Ρώσους. Σκότωσε παρα πολλους πολεμώντας μονος αλλα καποια στιγμη ενας Ρώσος τον χτυπησε στην πλάτη με ξιφος ενω ενας δευτερος τον διαπέρασε με την λογχη του την ιδια στιγμη σκοτωνοντας τον.
Οι Ρώσοι χάρηκαν με τη πτώση του Ανεμά και αλαλαξαν απο χαρα απωθόντας τους Βυζαντινους οι οποιοι αναγκάστηκαν να συμπτυχθουν υπο την πιεση των Ρώσων.
Ομως ο Ιωάννης βλεποντας οτι ο στρατός του υποχωρει σηκωσε τη λογχη του και καλπασε προς την μάχη ενω οι εφεδρειες τον ακολουθησαν. Βλεποντας τον Αυτοκράτορα να πεφτει στη φωτια της μάχης οι Βυζαντινοι ανεκτησαν το κουράγιο τους και σταμάτησαν την υποχώρηση και την συμπτυξη και υπο των ηχο σαλπιγγων και τυμπάνων γυρισαν τα αλογα τους και αντεπιτεθηκαν με σφοδρότητα.
Την ιδια στιγμη μια τρομερη καταιγιδα και ενας δυνατος αερας σηκωθηκαν ο οποιος τυφλωσε τους Ρώσους και ενας καβαλλάρης σε λευκο αλογο εμφανιστηκε ξαφνικα οδηγώντας τους Βυζαντινους σπαζοντας το μετωπο τους χωρις καν να τους αγγιξει. Κανεις δεν ειχε δει αυτον τον καβαλλαρη πριν ουτε και μετα την μαχη. Ο Αυτοκράτορας διέταξε να τον βρουν για να τον τιμησει για το κουράγιο του αλλα κανεις δεν μπορουσε να τον βρει. Ο Ιωάννης θεώρησε οτι ο αγνωστος καβαλλάρης ηταν ο Αγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης στον οποιο ειχε προσευχηθει πριν την μαχη.
Μετα απο λιγο ηρθε και μια αναφορα απο την Κωνσταντινουπολη οπου ο Τσιμισκης ενημερώθηκε πως μια μοναχή ειδε σε ονειρο την Παναγία να μπαινει στην Εκκλησια συνοδευομενη απο φλογοειδεις ανδρες και αφου καθισε στον θρονο ειπε "φερτε μου τον Μαρτυρα Θεόδωρο!". Αμεσως εμφανιστηκε ενας νεος ανδρας με πανοπλία και η Παναγία του ειπε "Θεοδωρε ο Ιωάννης ο οποιος πολεμά τους Ρώσους βρισκεται σε δυσκολη θεση. Βιασου να τον βοηθησεις. Αν αργησεις θα βρεθει σε μεγάλο κινδυνο." . Και ο Θεοδωρος απαντησε "Στις διαταγες σου". Και αμεσως εξαφανιστηκε.
Πισω στη μαχη οι Βυζαντινοι ακολουθησαν τον μυστηριωδη καβαλλαρη που ανοιγε δρόμο μεσα απο τη βροχη και τους Ρώσους και συντομα οι Ρώσοι κατέρρευσαν. και περικυκλωθηκαν απο τον Στρατηγό Βαρδα Σκληρό που ειχε κανει κυκλωτικη κινηση με το ιππικο του. Πανω στον πανικο τους να φυγουν οι Ρωσοι ποδοπατηθηκαν και ο Σβιατοσλάβος μετα βιας γλιτωσε ζωντανός καθως ειχε χασει πολυ αιμα απο τα βέλη που τον ειχαν πετυχει.
Εκεινη τη μερα οι Ρώσοι εχασαν 15500 ανδρες και στα χέρια των Βυζαντινών επεσαν 20000 ασπιδες και ισαριθμα ξιφη. Οι Βυζαντινοι ειχαν 350 νεκρους και πολλους τραυματιες.
Ο Σβιατοσλαβος αν και εξοργισμένος για την ηττα του δεν μπορουσε παρα να αναγνωρίσει πως ενας εξυπνος στρατηγός δεν βουλιαζει στην απελπισια αλλα οταν στριμωχτει κανει οτι μπορει για να σωσει τους ανδδρες του με καθε τροπο.
Ετσι το επομενο πρωι εστειλε πρεσβεια στον Ιωάννη ζητωντας συμφωνιες μεθ'ορκου οπου θα παρέδιδαν το Δορύστολον στους Βυζαντινους, θα απελευθερωναν τους αιχμαλωτους και θα θα εφευγαν απο την Βουλγαρία για το Κιεβο χωρις να ενοχληθουν απο τον Αυτοκρατορικο Στόλο. Και φυσικα πλεον θα τους ειχαν για φιλους και το εμποριο θα συνεχιζόταν μεταξυ τους οπως και πριν.
Ο Ιωάννης δεχτηκε την προταση και συμφωνησε στην υπογραφη συνθηκης. Τους εφοδίασε με τροφιμα για την επιστροφη 2 μεδιμνοι σιταριου ο καθε στρατιωτης. Ο Σβιατοσλάβος ειχε μεινει με 22000 στρατιωτες ενω ειχε ξεκινησει με 60000.
Αφου υπογράφηκαν οι συνθηκες σε επιπεδο πρέσβεων ο Σβιατοσλάβος εξεφρασε την επιθυμια να μιλησει προσωπικα με τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης δέχτηκε και εφτασε εφιππος με την συνοδεία του στον Ιστρο ντυμενος με χρυση πανοπλια ενω χρυσες πανοπλιες φορουσε και η ακολουθια του. Ο Σβιατοσλάβος εφτασε με πλοιο παραπλεοντας τον Ιστρο κανοντας κουπι ο ιδιος μαζι με τη συνοδεια του.
Ο Σβιατοσλάβος ηταν μετριου αναστήματος με πυκνα φρυδια, γκριζα ματια και στραβη μυτη. Ηταν ξυρισμένος αλλα ειχε παχυ μουστακι. Το κεφάλι του ηταν ξυρισμένο εκτος απο μια τουφα στο μεσο του κεφαλιου. Ειχε χοντρό λαιμο και φαρδυ στηθος και στο ενα αυτι ειχε χρυσο σκουλαρικι με δυο μαργαριτάρια και ενα ρουμπινι. Φορουσε λευκά οπως οι στρατιωτες του ενω φαινόταν πολυ πιο καθαρός απο τους στρατιωτες του. Αφου μιλησαν ιδιωτικα για λιγο ο Σβιατοσλαβος ξαναμπηκε στο καράβι του και εφυγε με το στρατο του και ετσι εληξε ο πολεμος.
Ο Σβιατοσλαβος παρέδωσε το Δορυστολον και απελευθερωσε τους αιχμαλώτους πριν φυγει αλλα στο γυρισμο επεσαν σε ενεδρα απο Πετσενέγγους στους καταρράκτες του Δνειπερου και σφαγιαστηκαν ολοι μαζι με τον Σβιατοσλαβο. Ελάχιστοι κατάφεραν να γυρίσουν στο Κιεβο. H ενεδρα δεν ηταν τυχαια. Ο Ιωάννης ειχε πληρώσει τους Πετσενεγγους να σκοτώσουν τον Σβιατοσλάβο καθως πιστευε οτι δεν θα κρατουσε η συνθηκη ειρήνης για πολυ και οι Ρωσοι θα ξαναγύριζαν.
Ο Ιωάννης μετονομασε το Δορυστολον σε Θεοδωρόπολις και αφου αφησε φρουρά επέστρεψε στην Πολη οπου τέλεσε μεγαλοπρεπη θριαμβο οπου του προσφεραν στεφανια δαφνης και του ζητησαν να ανεβει σε αρμα με λευκα αλογα οπως εκαναν οι παλιοι Ρωμαιοι Αυτοκράτορες
Ο Ιωαννης δεχτηκε τα στεφανια της Νικης αλλα αρνηθηκε να ανεβει στο αρμα. Αντιθετα εβαλε πανω σε αυτο την Εικονα της Παναγιας Νικοποιου πανω σε πορφύρα μαζι με τα στεφανια της Νικης. Ο ιδιος ακολουθουσε πισω απο το αρμα εφιππος με το στέμμα του και κρατωντας στο ενα χέρι το σκηπτρο και στο αλλο χρυσο στεφάνι.
Η πομπη εφτασε μεχρι την Αγια Σοφία και μετα απο δοξολογια αφιέρωσε στην Εκκλησια το Στέμμα του Τσάρου που ειχε παρει απο την Βουλγαρία. Απο εκει η πομπη πηγε στο Παλάτι οπου εφερε τον Τσάρο Βορις Β' μπροστα στον θρόνο του και τον αναγκασε να αφαιρέσει τα βασιλικα διασημα του δλδ το χρυσο στέμμα με τα μαργαριταρια και την πορφυρη ταινια, την πορφυρή στολη του και τις πορφυρές μποτες και μετα τον ονόμασε Μάγιστρο και υποτελη του.
Συνεχίζεται...
Στο μεταξυ ο Σβιατοσλάβος πληροφορήθηκε την καταστροφη στην Πρεσλάβα και ταράχτηκε. Εν τουτοις ομως αλαζόνας καθως ηταν πιστευε οτι μπορουσε να νικησει τους Βυζαντινους οπως και τους Βουλγάρους. Παραλληλα ομως εμαθε και πως οι Βουλγαρικές πολεις επαναστατουσαν η μια μετα την αλλη σκότωναν τις Ρωσικες φρουρες και συντάσσονταν με τον Ιωάννη και για να τους εκδικηθει αλλα και να τους τρομάξει συνέλαβε 300 Βογιάρους και τους εκοψε τους λαιμους τον ενα μετα τον αλλο. Μετα μαζεψε τον στρατό του που αριθμουσε 60000 ανδρες και βαδισε να συναντησει τον Αυτοκράτορα.
Ο Τσιμισκης βαδιζε με ταχεία πορεία αλλα μερικοι Ρώσοι εστησαν ενεδρα και εξόντωσαν ενα ανιχνευτικο απόσπασμα που προπορευοταν. Οταν ο Αυτοκράτορας ειδε τα πτώματα στο δρόμο προσπαθησε να παραμείνει ηρεμος ενω απο μεσα του εβραζε και διέταξε να βρεθουν αμέσως οι ενοχοι αυτης της σφαγης. Οι στρατιωτες ξεχυθηκαν στο διπλανο δάσος και συνέλαβαν τους Ρώσους που ειχαν στησει την ενεδρα και τους επιασαν ζωντανους.
Τους οδηγησαν μπραστα στον Ιωάννη ο οποιος διέταξε να αποκεφαλιστουν άμεσα. Οι στρατιώτες θελοντας να πάρουν εκδικηση για τον θανατο των συναδέλφων τους δεν τους αποκεφάλισαν απλα αλλα τους κομμάτιασαν και πέταξαν τα κομμένα μελη σε παρακειμενο ποτάμι.
Ο Σβιατοσλάβος οργανωσε το στρατό του σε πυκνο σχηματισμο και σχηματίζοντας τειχος απο ασπιδες παρεταξε και τις λογχες και περιμενε τον Τσιμισκη στο πεδιο της μάχης.
Ο Ιωάννης παρέταξε και αυτος τον στρατό του τοποθετώντας το πεζικό στο κέντρο και κλιβανάριους στις πτέρυγες ενω τοξοτες και σφενδονιστές πηραν τις θέσεις τους πισω απο το πεζικό και οι δυο στρατοι συναντηθηκαν εξω απο το Δορυστολο.
Η μαχη ξεκινησε με σφοδρότητα και η πρώτη επιθεση ηταν ισορροπημένη και για τις δυο πλευρές. Ο Σβιατοσλάβος εριξε στη μάχη εφεδρειες οι οποιες εκαναν εφοδο στους Βυζαντινους οι οποιοι δυσκολευτηκαν αλλα κατάφεραν να τους συγκρατήσουν και ο Ιωάννης απάντησε και αυτός με εφεδρείες για να ξαναφέρει τη μάχη στα ισα.
Πολεμουσαν με μανια μεχρι αργά το απόγευμα και η νικη αλλαξε δεκάδες φορές χέρια. Ως που την ωρα που εδυε ο ηλιος ο Ιωάννης διέταξε το ιππικο να κανει κυκλωτικη κινηση και να πλαγιοκοπησει τους Ρώσους, φωνάζοντας τους οτι ειναι Ρωμαιοι και ως Ρωμαιοι πρεπει να αποδείξουν την ανδρεια τους με πράξεις.
Τοτε ηχησαν οι σάλπιγγες και οι Βυζαντινοι αλαλαξαν την ωρα που το ιππικο εκανε σφοδρη επιθεση απο τα πλάγια. Ο Ρωσικος στρατός κατέρρευσε σαν χαρτινος πυργος και ετρεχαν ολοι να σωθουν μπαινοντας στο Δορύστολο. Ο Ιωάννης νικησε και σε αυτη τη μαχη και επευφημηθηκε στο πεδίο της μάχης ενω αντάμειψε γενναια οσους διακρίθηκαν εκεινη την ημέρα και το βράδυ εδωσε επισημο δειπνο προς τιμην τους στο στρατόπεδοδ το οποιο το οχυρωσε την επομενη μερα με ξυλινο τειχος και ταφρο για να μπορεσει να πολιορκησει το Δορυστολο και την επομένη ξεκινησε η πολιορκία.
Οι Ρώσοι αμυνονταν απο τα τειχη με πέτρες και βέλη και οι Βυζαντινοι απαντουσαν με τον ιδιο τρόπο απο κατω. Το απογευμα σταμάτησαν την πολιορκια και πηγαν για δειπνο αλλα λιγο πριν δυσει ο ηλιος οι Ρώσοι εκαναν αιφνιδιαστικη εξοδο απο την πολη εφιπποι. Ηταν η πρώτη φορά στην ιστορία που οι Ρώσοι εκαναν εφιππη επιθεση και προφανώς την εμαθαν βλεποντας τους Βυζαντινους και την εμαθαν απο τους Βουλγάρους.
Οι Βυζαντινοι αιφνιδιαστηκαν αρχικα απο αυτο το θεαμα αλλα πολυ γρηγορα ετοιμάστηκαν καβαλησαν τα αλογά τους και εκαναν αντεπίθεση. Επειδη ηταν η πρωτη φορά που χρησιμοποιουσαν αλογα, οι Ρώσοι δεν ηξεραν να τα οδηγήσουν σωστα και ηταν ευκολος στόχος για το Βυζαντινο βαρυ ιππικο το οποιο τους κατέκοψε και οσοι γλιτωσαν γυρισαν τρέχοντας πεζοι στο Δορύστολο.
Την ιδια στιγμη εκανε την εμφανιση του και ο Αυτοκρατορικός Στόλος ο οποιος εγινε δεκτος με κραυγές χαράς απο το Βυζαντινο στρατόπεδο ενω οι Ρώσοι τρομοκρατηθηκαν καθως ειχαν δει τι μπορει να κάνει το Υγρό Πυρ με το οποιο ηταν εξοπλισμένα τα πλοια. Αναμεσα τους υπηρχαν βετεράνοι που ειχαν πολεμησει με τον πατέρα του Σβιατοσλάβου Ιγκόρ και θυμοντουσαν ακομα πως καταστραφηκαν 1000 πλοια απο το Υγρο Πυρ πριν χρόνια.
Ετσι εβγαλαν τα πλοια τους οπως οπως απο το νερο στην παραλία για να μην τα καψουν οι Βυζαντινοι. Ο Αυτοκρατορικος Στολος μπλοκαρε την πολη και απο την θαλασσα και πλεον ο αποκλεισμος ηταν πληρης.
Την επομενη μερα οι Ρωσοι εκαναν παλι εξοδο αυτη τη φορα με τον πατροπαράδοτο τροπο τους πεζοι με τειχος ασπίδων και λογχες αλλα οι Βυζαντινοι τους αντιληφθηκαν αμέσως και αλλη μια σκληρη μάχη αρχισε η οποια ειχε αβεβαιο αποτέλεσμα.
Καποια στιγμη ενας Βυζαντινος στρατιώτης εσπασε τον σχηματισμο του και προκάλεσε τον Στρατηγό Σβένελντ και στη μονομαχία κατάφερε να τον αποκεφαλίσει. Οι Ρωσοι αποδιοργανώθηκαν με το θάνατο του αρχηγού τους και αρχισαν να υποχωρουν προς το Δορυστολο. Παράλληλα ο Θεοδωρος Λαλακων ο οποιος ηταν πανυψηλος και θηριωδης περικυκλωθηκε απο Ρώσους και ετσι αφου πεταξε την ασπίδα του τραβηξε το πολεμικο σφυρι που ειχε και μαζι με το σπαθι του πολεμουσε με δεκαδες Ρωσους μαζεμένους κοβοντας χερια ποδια με το σπαθι και τσακιζοντας κεφάλια με το σφυρί.
Με τους Ρώσους να τρεχουν πισω ο Τσιμισκης διεταξε και αυτος συντεταγμένη υποχώρηση πισω στο στρατόπεδο οπου αφου αντάμειψε παλι οσους διακριθηκαν στη μάχη τους παρέθεσε και επισημο δειπνο.
Με την κατάσταση στη Βουλγαρια αμφιρροπη ο Λέοντας Φωκάς με τον Νικηφόρο κατάφεραν να δωροδοκήσουν τους δεσμοφυλακες τους και δραπετευσαν μιας και η ποινη της τυφλωσης τους ειτε δεν εκτελεστηκε ποτε ειτε δεν εκτελεστηκε σωστα με αποτέλεσμα να μην τυφλωθουν. Ετσι μπηκαν σε ενα καικι και περνωντας απεναντι κρυφτηκαν στη Μονη Πελαμυς στην Ιέρεια. Απο εκει επικοινωνησαν με πολιτικους τους φιλους στην Κωνσταντινουπολη οι οποιοι δεχτηκαν να τον βοηθησουν και κατεστρωσαν σχέδιο να καταλαβουν την Κωνσταντινουπολη.
Το σχέδιο ηταν να κλεψουν τα κλειδια του Παλατιου καιι να το καταλαβουν με οπλισμένους ανδρες. Ετσι δωροδόκησαν τον Παπία τον κλειδοκράτορα του Παλατιου ο οποιος τους εδωσε τα αποτυπώματα των κλειδιων σε πλακες κεριου και ενας σιδεράς τους εφτιαξε αντικλειδια απο τις κερινες πλάκες.
Με το σχέδιο να προχωρά καλά ο Λεοντας πέρασε τον Βοσπορο και τα μεσάνυχτα εφτασε σε ενα λιμανακι στα θαλάσσια τειχη και μπηκε απο το παραπορτι του Αγιου Φωκά στην Ακροπολη του Βυζαντιου βεβαιος οτι συντομα θα στεφθει Αυτοκράτορας.
Απο εκει πηγε στη περιοχη του Σφορακιου και εμεινε στο σπιτι ενος οπαδου του περιμενοντας και τους υπολοιπους συνομώτες. Ομως κατα τη διαρκεια της νυχτας ενας απο τους οπαδους του εφυγε απο το σπίτι και ειδοποιησε τον Προιστάμενο του Αυτοκρατορικου Υφαντουργείου οτι ο Λεοντας Φωκάς βρισκεται στην Κωνσταντινουπολη καιτου ζήτησε να του διαθεσει τους εργάτες του Υφαντουργείου υπο τη διοικηση του Φωκα για να καταλαβουν το Παλατι.
Ο Προιστάμενος προσποιηθηκε οτι δέχεται και του ειπε οτι παει να τους φέρει. Αντιθετα ομως πηγε στον Ναυαρχο Λέοντα και τα κάρφωσε ολα. Ο Ναυαρχος αιφνιδιαστηκε απο τα νεα αυτά αλλα πηρε τη φρουυρα και απέκλεισε το σπιτι που βρισκόταν ο Φωκάς.
Ο Λεοντας οταν κατάλαβε οτι προδόθηκε το πραξικοπημα τους το σκασε απο ενα παράθυρο μαζι με το γιο του Νικηφόρο και πηγαν στην Εκκλησια της Αγιας Σοφίας και ζητησαν ασυλο. Ο Ναυαρχος ομως τον πρόλαβε και τους συνέλαβε και τους δυο και τους εξόρισε στο νησι Καλολιμνος στη μεση της Λιμνης Απολλωνιαδος στην Βιθυνια και αμεσως εστειλε επιστολη στον Ιωάννη για οδηγίες. Ο Αυτοκράτορας απαντησε οτι πρεπει να τυφλωθουν (σωστα αυτη τη φορα) και να δημευτουν οι περιουσιες τους.
Πισω στη Βουλγαρια οι Ρώσοι εκαναν εξοδο αλλη μια φορά και επιχειρησαν να καψουν τις πολεμικές μηχανες των Βυζαντινών και επιτέθηκαν κατευθειαν πανω τους. Ο Μαγιστρος Ιωάννης Κουρκουας συγγενης του Αυτοκράτορα αιφνιδιαστηκε καθως τον επιασαν την ωρα του γευματος και ειχε πιει πολυ ενω απο το πολυ φαι ενιωθε υπνηλια αλλα ανεβηκε στο αλογο του να οδηγήσει την επιθεση. Ομως το αλογο του σκονταψε και τον έριξε κατω.
Οταν ειδαν την χρυση του πανοπλια και τον μανδυα του οι Ρώσοι νόμιζαν οτι ηταν ο Αυτοκράτορας και τον εκαναν κομμάτια με σπαθια και τσεκουρια. Το κεφάλι του το εκοψαν και το κρέμασαν απο τα τειχη του Δορυστόλου και απο εκει φώναζαν οτι σκότωσαν τον Τσιμισκη σαν τραγι. Ετσι οι Ρώσοι χαρουμενοι απο αυτη την νικη εκαναν ξανα εξοδο την επομενη μέρα αλλα οι Βυζαντινοι τους περίμεναν και νεα μαχη αναψε συντομα.
Πανω στη μάχη ο Πρωτοσπαθαριος Ανεμάς ο γιος του πρωην Εμιρη της Κρητης Αβδελαζιζ που ειχε βαφτιστει χριστιανος ειδε τον Στρατηγό Ικμορ ο οποιος ηταν δευτερος στους Ρώσους μετα τον Σβιατοσλάβο, εναν θηριωδη ανδρα να σκοτώνει Βυζαντινους με το τσεκουρι του και ετσι πεταξε τη λογχη του και τραβώντας το σπαθι του καλπασε κατα του Ικμορ χτυπώντας τον στο δεξι μερος του στηθους. Το χτυπημα ηταν τοσο σφοδρο που το δεξι χέρι του Ικμορ κόπηκε μαζι με το κεφάλι του. Οι Ρωσοι παλι αποδιοργανωθηκαν βλεποντας τον αρχηγό τους να πεφτει και οι Βυζαντινοι αντεπιτέθηκαν με σφοδρότητα και οι Ρωσοι υποχώρησαν ξανα αφηνοντας εκατοντάδες νεκρους πισω τους.
Την νυχτα οταν βγηκε το φεγγαρι, ηταν σχεδον πανσεληνος, οι Ρώσοι βγηκαν για να μαζεψουν τους νεκρους τους. Τους μαζεψαν μπροστα απο τα τειχη και τους εκαψαν σε νεκρικές πυρες και πανω απο αυτές θυσιασαν χριστιανους αιχμαλώτους κατα το εθιμο τους ενω ως προσφορα στους θεους τους επνιξαν βρέφη και κοτόπουλα στον Ιστρο ποταμο
Την επομενη μερα ο Σβιατοσλάβος συγκάλεσε πολεμικο συμβουλιο και ρωτησε τους αξιωματικους του τι πρεπει να γινει απο δω και περα. Καποιοι ειπαν μπουν στα πλοια και να φυγουν μεσα στην νυχτα. Ειχαν χασει τους καλυτερους Στρατηγους τους και χιλιαδες στρατιωτες και δεν μπορουσαν να βρουν τροπο να αντιμετωπισουν το βαρυ Βυζαντινο ιππικο.
Αλλοι ειπαν να κλεισουν ειρηνη με τους Βυζαντινους για να σωσουν οτι απόμεινε απο το στρατο τους γιατι θα ηταν πολυ δυσκολο να φυγουν με τον Αυτοκρατορικο Στολο στο κατόπι τους και το Υγρο Πυρ το ετρεμαν.
Ο Σβιατοσλαβος αναστέναξε και ειπε:
"Εαν τωρα πεσουμε μπροστα στους Ρωμαιους τοτε χαμενη θα ειναι η δοξα των Ρώσων. Καλυτερα να δειξουμε αλλη μια φορά την δοξα των προγόνων μας και να πολεμησουμε με ζηλο για την ασφαλεια μας. Δεν ειναι εθιμο μας να γυρισουμε στην πατρίδα ως φυγάδες αλλα ειτε νικητές και ζωντανοι ειτε νεκροι αφου αποδειξουμε με πραξεις την ανδρεια μας."
Ετσι την επομενη μερα Παρασκευη 24 Ιουλιου την ωρα που εδυε ο ηλιος οι Ρώσοι εκαναν εξοδο με ολο το στρατό τους εχοντας αποφασισει να ρισκάρουν τα παντα. Ο Τσιμισκης οργάνωσε και αυτος τον στρατό του και αλλη μια μάχη αρχισε.
Οι Ρώσοι σημάδευαν τα αλογα των Βυζαντινων για να τους αναγκάσουν να πετάξουν τους καβαλλαρηδες τους και να πολεμησουν πεζοι. Εκεινη την στιγμη ο Πρωτοσπαθάριος Ανεμας ειδε τον Σβιατοσλάβο να σκοτώνει Βυζαντινους και να προχωρά μπροστά. Ετσι σπιρουνισε το αλογο του και καλπασε κατα πανω του.
Aφησε τα γκέμια και τον χτυπησε στην κλειδα με το σπαθι αλλα για κακη του τυχη το σπαθι βρήκε στο μεταλλικο περιδεραιο που φορουσε και σταμάτησε εκει. Εν τουτοις ο Σβιατοσλάβος επεσε φαρδυς πλατυς στο χώμα χωρις ομως σοβαρο τραυμα.
Ο Ανεμας ομως περικυκλωθηκε απο Ρώσους αλλα αντιστάθηκε γενναια. Το αλογο του ντομα επεσε κατατρυπημένο απο λογχες και βρεθηκε να μαχεται πεζός απεναντι σε δεκαδες Ρώσους. Σκότωσε παρα πολλους πολεμώντας μονος αλλα καποια στιγμη ενας Ρώσος τον χτυπησε στην πλάτη με ξιφος ενω ενας δευτερος τον διαπέρασε με την λογχη του την ιδια στιγμη σκοτωνοντας τον.
Οι Ρώσοι χάρηκαν με τη πτώση του Ανεμά και αλαλαξαν απο χαρα απωθόντας τους Βυζαντινους οι οποιοι αναγκάστηκαν να συμπτυχθουν υπο την πιεση των Ρώσων.
Ομως ο Ιωάννης βλεποντας οτι ο στρατός του υποχωρει σηκωσε τη λογχη του και καλπασε προς την μάχη ενω οι εφεδρειες τον ακολουθησαν. Βλεποντας τον Αυτοκράτορα να πεφτει στη φωτια της μάχης οι Βυζαντινοι ανεκτησαν το κουράγιο τους και σταμάτησαν την υποχώρηση και την συμπτυξη και υπο των ηχο σαλπιγγων και τυμπάνων γυρισαν τα αλογα τους και αντεπιτεθηκαν με σφοδρότητα.
Την ιδια στιγμη μια τρομερη καταιγιδα και ενας δυνατος αερας σηκωθηκαν ο οποιος τυφλωσε τους Ρώσους και ενας καβαλλάρης σε λευκο αλογο εμφανιστηκε ξαφνικα οδηγώντας τους Βυζαντινους σπαζοντας το μετωπο τους χωρις καν να τους αγγιξει. Κανεις δεν ειχε δει αυτον τον καβαλλαρη πριν ουτε και μετα την μαχη. Ο Αυτοκράτορας διέταξε να τον βρουν για να τον τιμησει για το κουράγιο του αλλα κανεις δεν μπορουσε να τον βρει. Ο Ιωάννης θεώρησε οτι ο αγνωστος καβαλλάρης ηταν ο Αγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης στον οποιο ειχε προσευχηθει πριν την μαχη.
Μετα απο λιγο ηρθε και μια αναφορα απο την Κωνσταντινουπολη οπου ο Τσιμισκης ενημερώθηκε πως μια μοναχή ειδε σε ονειρο την Παναγία να μπαινει στην Εκκλησια συνοδευομενη απο φλογοειδεις ανδρες και αφου καθισε στον θρονο ειπε "φερτε μου τον Μαρτυρα Θεόδωρο!". Αμεσως εμφανιστηκε ενας νεος ανδρας με πανοπλία και η Παναγία του ειπε "Θεοδωρε ο Ιωάννης ο οποιος πολεμά τους Ρώσους βρισκεται σε δυσκολη θεση. Βιασου να τον βοηθησεις. Αν αργησεις θα βρεθει σε μεγάλο κινδυνο." . Και ο Θεοδωρος απαντησε "Στις διαταγες σου". Και αμεσως εξαφανιστηκε.
Πισω στη μαχη οι Βυζαντινοι ακολουθησαν τον μυστηριωδη καβαλλαρη που ανοιγε δρόμο μεσα απο τη βροχη και τους Ρώσους και συντομα οι Ρώσοι κατέρρευσαν. και περικυκλωθηκαν απο τον Στρατηγό Βαρδα Σκληρό που ειχε κανει κυκλωτικη κινηση με το ιππικο του. Πανω στον πανικο τους να φυγουν οι Ρωσοι ποδοπατηθηκαν και ο Σβιατοσλάβος μετα βιας γλιτωσε ζωντανός καθως ειχε χασει πολυ αιμα απο τα βέλη που τον ειχαν πετυχει.
Εκεινη τη μερα οι Ρώσοι εχασαν 15500 ανδρες και στα χέρια των Βυζαντινών επεσαν 20000 ασπιδες και ισαριθμα ξιφη. Οι Βυζαντινοι ειχαν 350 νεκρους και πολλους τραυματιες.
Ο Σβιατοσλαβος αν και εξοργισμένος για την ηττα του δεν μπορουσε παρα να αναγνωρίσει πως ενας εξυπνος στρατηγός δεν βουλιαζει στην απελπισια αλλα οταν στριμωχτει κανει οτι μπορει για να σωσει τους ανδδρες του με καθε τροπο.
Ετσι το επομενο πρωι εστειλε πρεσβεια στον Ιωάννη ζητωντας συμφωνιες μεθ'ορκου οπου θα παρέδιδαν το Δορύστολον στους Βυζαντινους, θα απελευθερωναν τους αιχμαλωτους και θα θα εφευγαν απο την Βουλγαρία για το Κιεβο χωρις να ενοχληθουν απο τον Αυτοκρατορικο Στόλο. Και φυσικα πλεον θα τους ειχαν για φιλους και το εμποριο θα συνεχιζόταν μεταξυ τους οπως και πριν.
Ο Ιωάννης δεχτηκε την προταση και συμφωνησε στην υπογραφη συνθηκης. Τους εφοδίασε με τροφιμα για την επιστροφη 2 μεδιμνοι σιταριου ο καθε στρατιωτης. Ο Σβιατοσλάβος ειχε μεινει με 22000 στρατιωτες ενω ειχε ξεκινησει με 60000.
Αφου υπογράφηκαν οι συνθηκες σε επιπεδο πρέσβεων ο Σβιατοσλάβος εξεφρασε την επιθυμια να μιλησει προσωπικα με τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης δέχτηκε και εφτασε εφιππος με την συνοδεία του στον Ιστρο ντυμενος με χρυση πανοπλια ενω χρυσες πανοπλιες φορουσε και η ακολουθια του. Ο Σβιατοσλάβος εφτασε με πλοιο παραπλεοντας τον Ιστρο κανοντας κουπι ο ιδιος μαζι με τη συνοδεια του.
Ο Σβιατοσλάβος ηταν μετριου αναστήματος με πυκνα φρυδια, γκριζα ματια και στραβη μυτη. Ηταν ξυρισμένος αλλα ειχε παχυ μουστακι. Το κεφάλι του ηταν ξυρισμένο εκτος απο μια τουφα στο μεσο του κεφαλιου. Ειχε χοντρό λαιμο και φαρδυ στηθος και στο ενα αυτι ειχε χρυσο σκουλαρικι με δυο μαργαριτάρια και ενα ρουμπινι. Φορουσε λευκά οπως οι στρατιωτες του ενω φαινόταν πολυ πιο καθαρός απο τους στρατιωτες του. Αφου μιλησαν ιδιωτικα για λιγο ο Σβιατοσλαβος ξαναμπηκε στο καράβι του και εφυγε με το στρατο του και ετσι εληξε ο πολεμος.
Ο Σβιατοσλαβος παρέδωσε το Δορυστολον και απελευθερωσε τους αιχμαλώτους πριν φυγει αλλα στο γυρισμο επεσαν σε ενεδρα απο Πετσενέγγους στους καταρράκτες του Δνειπερου και σφαγιαστηκαν ολοι μαζι με τον Σβιατοσλαβο. Ελάχιστοι κατάφεραν να γυρίσουν στο Κιεβο. H ενεδρα δεν ηταν τυχαια. Ο Ιωάννης ειχε πληρώσει τους Πετσενεγγους να σκοτώσουν τον Σβιατοσλάβο καθως πιστευε οτι δεν θα κρατουσε η συνθηκη ειρήνης για πολυ και οι Ρωσοι θα ξαναγύριζαν.
Ο Ιωάννης μετονομασε το Δορυστολον σε Θεοδωρόπολις και αφου αφησε φρουρά επέστρεψε στην Πολη οπου τέλεσε μεγαλοπρεπη θριαμβο οπου του προσφεραν στεφανια δαφνης και του ζητησαν να ανεβει σε αρμα με λευκα αλογα οπως εκαναν οι παλιοι Ρωμαιοι Αυτοκράτορες
Ο Ιωαννης δεχτηκε τα στεφανια της Νικης αλλα αρνηθηκε να ανεβει στο αρμα. Αντιθετα εβαλε πανω σε αυτο την Εικονα της Παναγιας Νικοποιου πανω σε πορφύρα μαζι με τα στεφανια της Νικης. Ο ιδιος ακολουθουσε πισω απο το αρμα εφιππος με το στέμμα του και κρατωντας στο ενα χέρι το σκηπτρο και στο αλλο χρυσο στεφάνι.
Η πομπη εφτασε μεχρι την Αγια Σοφία και μετα απο δοξολογια αφιέρωσε στην Εκκλησια το Στέμμα του Τσάρου που ειχε παρει απο την Βουλγαρία. Απο εκει η πομπη πηγε στο Παλάτι οπου εφερε τον Τσάρο Βορις Β' μπροστα στον θρόνο του και τον αναγκασε να αφαιρέσει τα βασιλικα διασημα του δλδ το χρυσο στέμμα με τα μαργαριταρια και την πορφυρη ταινια, την πορφυρή στολη του και τις πορφυρές μποτες και μετα τον ονόμασε Μάγιστρο και υποτελη του.
Συνεχίζεται...
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27066
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
To καλοκαίρι του 972 ο Τσιμισκης ξεκινησε παλι για εκστρατεία αυτη τη φορά εναντίον των Αράβων της Συρίας. Με γρηγορη πορεία εφτασε στον Ευφράτη τον οποιο και διέσχισε εισβάλλοντας στην Αραβικη επικράτεια χωρις να συναντησει αντίσταση καθως οι Αραβες κλειστηκαν στα φρουρια τους ακουγοντας οτι ερχεται ο Αυτοκράτορας. Το ιδιο ετος πολιόρκησε και κατέλαβε την Νισίβη και το 973 ο Μελιας ο Αρμένιος κατέλαβε την Αμίδα ενω ο Ιωάννης κατέλαβε την Έμεσσα στις αρχές του 974. Απο κει κινηθηκε προς την Μαρτυρόπολη η οποια για να γλιτώσει του παραδόθηκε πληρώνοντας βαρυ φορο σε χρυσό, ασημι και χρυσουφαντες στολές. Aπο εκει στράφηκε κατα της Βαγδάτης αλλα αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω καθως τελειωσαν τα αποθέματα νερου που ειχε καταμεσης της Συριακής Ερημου και δεν μπορουσε να συνεχίσει.
Ετσι επέστρεψε στην Κωνσταντινουπολη φέρνοντας πλουσια λαφυρα 3000000 χρυσα νομισματα, χρυσο, ασημι, αρώματα και μετάξι και τέλεσε θρίαμβο υπο τις επευφημιες του λαου. Οταν επέστρεψε πισω βρηκε τον Πατριαρχη Βασίλειο να εχει γίνει στόχος μερικών Επισκόπων οι οποιοι τον κατηγορησαν οτι συμπεριφέρεται σαν κοσμικός άρχοντας και περιφρονει τους Ιερους Κανόνες και ετσι τον κάλεσε σε απολογία ενωπιον του.
Ο Βασιλειος δεν παρουσιαστηκε ενωπιον του αλλα με υπομνημα ειπε στον Ιωάννη οτι δεν μπορει να τον καθαιρεσει παρα μονο αν συγκαλέσει Οικουμενικη Σύνοδο. Ο Ιωάννης εξοργίστηκε και καθαίρεσε τον Πατριαρχη ετσι κι αλλιως και τον εξόρισε στη Μονη του Σκάμανδρου. Νεος Πατριάρχης διορίστηκε ο Συγκελλος Αντώνιος Στουδίτης ο οποιος ηταν εξαιρετικα ευσεβης και ταπεινος. Χειμωνα καλοκαιρι φορουσε μονο ενα τριμμένο ράσο και οσα αμφια και στολές του δωριζαν οι ευγενεις και ο Αυτοκράτορας τις πουλαγε και εδινε τα λεφτα στους φτωχους οπως και τον μισθο που επαιρνε απο το αξιωμα του Συγκελλου.
Την ανοιξη του 975 ο Ιωάννης ξεκινησει παλι για εκστρατεια αυτη τη φορά εναντίον της Παλαιστίνης. Εκει πολιόρκησε την Ιεράπολη και οταν αυτη παραδόθηκε μετα απο σφοδρο βομβαρδισμο ο Ιωάννης βρηκε μεσα πολυτιμο κειμήλιο τα Σανδάλια του Χριστού και ενα βόστρυχο απο τα μαλλιά του Ιωάννη του Προδρόμου τα οποια αφιέρωσε στον Ναο της Παναγίας εν τω Φάρω και μετα στο Παρεκκλησι του Χριστου Χαλκίτη.
Μετα κινηθηκε νοτιότερα καταλαμβάνοντας την Απάμεια την οποια ισοπέδωσε και απο κει βάδισε κατα της Δαμασκου. Οι κατοικοι της οποιας βγηκαν να τον συναντησουν με πλουσια δώρα παραδινοντας τους την πολη. Αφου τους επέβαλλε φόρο υποτέλειας πέρασε τα ορη του Λιβάνου και με εφοδο κατέλαβε την πολη των Βοστρων και το φρουριο του Βαλανείου. Μετα πολιορκησε την Βηρυττο την οποια και κατέλαβε και βρηκε εκει αλλο ενα κειμηλιο. Μια εικόνα της Σταυρωσης η οποια ειχε αιμορραγησει θαυματουργικα και την εστειλε και αυτη στην Κωνσταντινουπολη.
Απο εκει κινηθηκε πιο νοτια και πολιορκησε την Τρίπολη την οποια σκοπευε να κατάλαβει με εφοδο αλλα απέτυχε και αποφάσισε να την παρακαμψει καταλαμβάνοντας τις γυρω μικρότερες παραλιακες πολεις.
Ηταν Αυγουστος του 975 οταν εμφανιστηκε ενας κομητης στον ουρανο απο τα βορειοανατολικα κινουμενος προς τα νοτια λαμπερός και με πρασινωπο χρωμα γεμιζοντας τρομο λαο και στρατιωτες που το θεωρησαν κακο σημάδι. Ο κομητης ελαμπε συνεχώς απο τον Αυγουστο μεχρι τον Οκτώβριο του 975 και μετα χάθηκε
Ο Ιωάννης ρώτησε τους αστρόνομους του Συμεών τον Λογοθέτη και Στέφανο Μητροπολίτη Νικομηδείας τι σημαινει αυτος ο οιωνός και αυτοι του ειπαν οτι θα νικησει τους εχθρους του και θα ζησει πολλά χρόνια. Του ειπαν ψέμματα ομως. Ηξεραν οτι προμηνυε πολεμους, επαναστάσεις, λιμους και θάνατο αλλα δεν του το ειπαν για να μην τον εκνευρισουν. Και οντως ετσι εγινε καθως ο Τσιμισκης πεθανε μετα απο λιγο και η Αυτοκρατορια σειστηκε απο πολεμους, επαναστάσεις και εισβολές.
Ο Τσιμισκης προσπαθησε να φτάσει μεχρι τα Ιεροσόλυμα αλλα τον επιασε ο χειμώνας και αναγκάστηκε να γυρίσει πισω στην Αντιόχεια για να ξεχειμωνιασει.
Εκει ειδε τεράστια ευφορα κτηματα και ρώτησε σε ποιον ανήκουν. Εκει εμαθε πως ηταν του Βασιλειου του Νοθου του Προέδρου της Συγκλητου τα οποια ειχε ουσιαστικα υφαρπάξει επωφελουμενος απο το χάος που προκληθηκε μετα την δολοφονια του Νικηφορου. Και απευθυνθηκε στην συνοδεία του λέγοντας:
"Κυριοι ειναι τρομερο να σπαταλουνται ετσι δημοσιοι ποροι ενω ο στρατος πεινάει και περνάει κακουχιες σε ξένη χώρα και τα επιτευγματα του να τα καρπώνεται ενας ευνούχος!"
Και θυμωμένος έφυγε. Ειχε σκοπό να τα πάρει απο τον Βασίλειο και να τα μοιράσει στους στρατιώτες του. Ο Βασιλειος ομως δεν εχασε καιρό. Προσφερε δωρα στον Ιωάννη κανοντας του τον φιλο και κερδισε την εμπιστοσύνη του. Ειχε ομως σχέδιο να τον ξεφορτώθει για να μην χάσει τα κτηματα του. Ετσι βρήκε ενα δηλητήριο το οποιο δεν δρουσε γρηγορα αλλα αντιθετα ηταν αργό και το έριξε στο κρασι του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης αφου το ηπιε αρρώστησε ξαφνικά και μερα με τη μέρα ελιωνε ως που τον Δεκεμβριο του 975 εσπασαν οι φλέβες στο κεφάλι του και αρχισε να αιμορραγει απο τα μάτια. Μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στην Κωνσταντινουπολη και πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 976. Τελευταια του επιθυμια ηταν να ενταφιαστει στον Ναο του Χριστου Χαλκιτη κοντα στο στρατόπεδο της Αυτοκρατορικης Φρουράς για να μπορει να επιθεωρει τα αγηματα που θα περνουσαν απο κατω ακομα και νεκρός.
Μετα τον θανατο του Ιωάννη νεος Αυτοκράτορας ανακηρύχθηκε ο Βασίλειος Β' ο οποιος ηταν τοτε 19 χρονών με Συναυτοκράτορα τον αδελφο του Κωνσταντινο Η' ηλικιας 16 ετών. Ο Κωνσταντινος μολις ειχε παντρευτει με την Ελένη κόρη του Πατρικιου Αλυπίου.
Εν τουτοις ακομα και τότε ο Βασιλειος με τον Κωνσταντινο ηταν τυποις Αυτοκράτορες καθως η πραγματικη εξουσια ηταν στα χέρια του Βασίλειου του Νόθου. Ο Βασιλειος Β' ομως αμεσως αρχισε να χτιζει συμμαχίες για να μπορέσει να πάρει στα χέρια του την εξουσια απο τον Νοθο.
Ο Νοθος ομως επιχείρησε να τον προλάβει. Εφερε τη Θεοφανώ πισω στην Κωνσταντινουπολη για να συγκρατησει τον Βασιλειο αλλα ο Στρατηγός Βαρδας Σκληρός ειχε τα δικα του σχέδια και εκλεισε ειρήνη με τον Εμιρη της Αμιδας και τον Εμίρη της Μαρτυρόπολης και με επιγαμιες εξασφάλισε συμμαχία με αντάλλαγμα 300 Αραβες καβαλλαρηδες. Ο Νοθος προσπαθησε να τον σταματησει καθαιρώντας τον αλλα μαζι του ηρθαν και αλλοι παλιοι οπαδοι του και το καλοκαιρι ο Σκληρός εξαπέλυσε την επανάσταση του βαδιζοντας κατα της Κωνσταντινουπολης.
Οταν μαθευτηκε στην Πολη οτι γινεται επανασταση ξεσπασαν ταραχές και ο Βασιλειος με τον Κωνσταντινο αιφνιδιαστηκαν. Εστειλαν επιστολη στον Στρατοπεδάρχη Πέτρο να ερθει άμεσα και βιαστικά μαζευτηκε ενα πιστο τμημα του στρατου στην Καισάρεια. Παράλληλα ο Βασιλειος εστειλε τον Μητροπολιτη Νικομηδείας Στέφανο ως πρέσβη στον Σκληρο για να τον πεισει να καταθεσει τα οπλα.
Ο Μητροπολιτης προσπαθησε να του αλλάξει μυαλά αλλα ο Σκληρος του έδειξε τις πορφυρές μπότες του και του ειπε "Οταν καποιος εχει φορέσει τις πορφυρές μποτες δημόσια του ειναι αδυνατον να τις βγάλει. Πες σε αυτους που σε εστειλαν πως ειτε θα με δεχτουν ως Αυτοκράτορα ειτε θα παρω το θρόνο παρα τη θεληση τους. Εδωσε στον Βασιλειο 40 μερες διορία να σκεφτει την προταση του και εδιωξε τον Μητροπολίτη.
Ο Νοθος διέταξε τον Στρατοπεδάρχη Πέτρο να μην προκαλέσει εμφυλιο αλλα να περιπολει στην Μ. Ασια και να σταματήσει οποιον θέλει να περάσει προς την Κωνσταντινουπολη.
Ο Σκληρος στο μεταξυ βαδισε προς την Καισάρεια και εστειλε τον Ανθή Αλυάτη με ενα αποσπασμα για ανιχνευση μπροστά. Αυτος σε ενα στενο περασμα που λεγόταν Λίθος του Κούκου βρήκε ενα τμημα του Αυτοκρατορικου στρατου υπο τον Ευστάθιο Μαλεινό και ξεκινησε μια αψιμαχία χωρις καμια πλευρα να υποχωρεί. Καποια στιγμη ο Αλυάτης καλπασε μμανιασμένα οδηγόντας εφοδο κατα του Μαλεινου αλλα σκοτώθηκε και το αποσπασμα του διαλυθηκε.
Πισω στο στρατόπεδο του Σκληρου ο Μέγας Εταιρειαρχης του Βάρδα συκοφαντηθηκε οτι θέλει να αυτομολήσει στο Αυτοκρατορικο στρατόπεδο. Ο Βαρδας τον συνέλαβε και μετα απο δημόσια ταπείνωση τον άφησε ελευθερο. Ομως κρυφα διέταξε τους Αραβες συμμάχους του να τον δολοφονήσουν και ετσι εγινε. Τον κομματιασαν μολις βγηκε απο την σκηνη του Σκληρου παρασερνοντας τον σε ενα αθεατο σημειο.
Στο μεταξυ οι Στρατηγοι του Αυτοκρατορικου Στρατου αποφάσισαν οτι θα ηταν καλυτερο να μην αντιμετωπίσουν τον Σκληρό σε ανοιχτη μαχη αλλα να πιασουν τα στρατηγικα περάσματα στον δρόμο. Ο Σκληρος το πληροφορηθηκε και σταμάτησε την προέλαση του.
Ομως εφτασε συντομα στο στρατόπεδο ενας λιποτάκτης του Αυτοκρατορικου Στρατου ο Σαχάκιος Βραχάμιος και επεισε τον Σκληρό να μην καθυστερησει αλλο γιατι κινδυνευει να περικυκλωθει και ο Σκληρος αποφάσισε να κινηθει. Διόρισε τον Βραχάμιο Στρατηγό και του ειπε να τον οδηγησει με ασφάλεια.
Σε τρεις μερες εφτασαν στη Λαπάρα στην Καπαδοκια. Οταν το εμαθε αυτο ο Στρατοπεδάρχης Πέτρος βάδισε νυχτα για να μη δινει στόχο στον Σκληρό και στρατοπεδευσε απεναντι του. Για καποιο διαστημα κανεις δεν εκανε την πρώτη κινηση ως που τρεις μερες μετα ο Σκληρός διέταξε το στρατό να μαγειρευει μεγάλες μεριδες φαγητου σαν να ετοιμάζεται για γλέντι, θελωντας να δώσει την εντυπωση οτι δεν θα πολεμησει σημερα.
Ο Στρατοπεδάρχης εχαψε το κολπο του Σκληρου και εδωσε και αυτος ρεπο στους στρατιωτες του ετοιμαζοντας και αυτος γλέντι. Οταν ειδε ο Σκληρος οτι το κολπο του πέτυχε ετοιμασε σε χρόνο μηδέν το στρατό του και ηχώντας τις σαλπιγγες διέταξε εφοδο στο στρατόπεδο του Πέτρου.
Παροτι αιφνιδιαστηκαν προέβαλλαν ισχυρη αντισταση με οτι μέσο διέθεταν. Ακομα και με τηγάνια και κατσαρόλες οσοι δεν προλαβαν να παρουν τον οπλισμο τους. Αντεξαν την εφοδο αλλα ο Βαρδας τους πλαγιοκοπησε με το ιππικο του και αρχισαν να υποχωρουν. Ο πρωτος που το εσκασε ηταν ο Μιχαήλ Βούρτζης ο Δούκας της Αντιόχειας.
Το στρατόπεδο επεσε ολοκληρο στα χέρια του Σκληρου με ολο τον οπλισμο και τα χρηματα που ειχε φερει μαζι του ο Στρατοπεδάρχης. Απο εκει κινηθηκε προς την Τζαμανδό η οποια του παραδόθηκε.
Η νικη του Σκληρου θορυβησε πολλους Στρατηγους στην Κωνσταντινουπολη και αρκετοι αρχισαν να αυτομολουν προς αυτον. Πρώτος περασε στις γραμμες του ο Δουκας της Αντιοχειας Μιχαήλ Βούρτζης και τον ακολουθησε ο Πατρίκιος Ανδρόνικος Λυδος με τους γιους του. Η Αττάλεια επαναστάτησε και συνέλαβε τον Ναυαρχο που βρισκόταν εκει και η μοιρα του στολου που διοικουσε πέρασε στον Μιχαήλ Κουρτίκιο ο οποιος ειχε διοριστει απο τον Σκληρό Στρατηγός των Κιβυρραιωτών και βρισκοταν εκει για να αναλάβει διοικηση.
Τα νεα ανακοινώθηκαν στους Αυτοκράτορες και τον Νοθο και συγκληθηκε Πολεμικο Συμβουλιο για να αντιμετωπιστει η κατάσταση. Εκει αποφασιστηκε να σταλει καποιος κοντα στον Αυτοκράτορα να αντιμετωπίσει τον Σκληρό με στρατό αλλα και χρηματα για να διαφθειρει τους Στρατηγους του για να (ξανα)αλλαξουν στρατόπεδο.
Ετσι νεος Στρατηγός οριστηκε ο Πρωτοβεστιάριος Λέων ο πρωην Ναυαρχος και μαζι με τον Πατρίκιο Ιωάννη που ηταν φημισμένος ρητορας εφτασαν στο Κοτυαιον οπου εκει ενώθηκαν με τα υπολλειματα του στρατου του Πέτρου και στρατοπεδευσαν. Στο μεταξυ ο Σκληρός ειχε στρατοπεδευσει στο Διποταμον εχοντας καταλαβει τα Αυτοκρατορικά Κτηματα της Μεσανακτας. Ο Λεων προσπαθησε κρυφά να διαφθειρει τους αξιωματικους του να αυτομολησουν στον Αυτοκράτορα αλλα δεν τα κατάφερε και μαλλον τα αντιθετα αποτελεσματα εφερε καθως η αποπειρα δωροδοκιας του θεωρηθηκε ως πραξη απελπισίας.
Ο Λεοντας ελυσε το στρατοπεδο και προσπερνώντας τον Σκληρό κατα τη διαρκεια της νυχτας κατευθυνόμενος ανατολικα. Ο Σκληρός θορυβηθηκε οταν το εμαθε αυτό θεωρόντας οτι ο Λεοντας προσπαθει να λεηλατησει την βαση ισχυος του στην ανατολη και να τον αποκόψει απο τις γραμμες ανεφοδιασμου του. Εκτος αυτου οι περισσότεροι στρατιωτες του κατάγονταν απο τα ανατολικα και ετσι ανησυχουσαν για τις οικογένειες και τις περιουσιες τους. Ετσι πολλοι αυτομόλησαν και περασαν στις γραμμές του Λεοντα για να διασώσουν οτι ειχαν στην ανατολη.
Ο στρατος του Σκληρου διαλυοταν και ετσι ο Βαρδας εστειλε τον Μαγιστρο Μιχαήλ Βουρτζη και τον Πατρικιο Ρωμανο Ταρωνιτη με ενα ελαφρυ αποσπασμα να παρενοχλουν τον Λεοντα συνεχώς για να μην μπορει να λεηλατησει την περιοχη του αλλα παση θυσια να αποφυγουν ευθεια συγκρουση μαζι του.
Ομως παρα τις διαταγές του Σκληρου ουσιαστικα συρθηκαν σε ευθεια συγκρουση καθως ετυχε να περάσουν αναμεσα απο τους δυο στρατους οι πρέσβεις του Εμιρη του Χαλεπιου οι οποιο μετέφεραν μαζι τους τον ετησιο φόρο υποτέλειας στην Κωνσταντινουπολη.
Οταν οι Αραβες με τα χρηματα περασαν μπροστά απο το φρουριο Οξύλιθος ο Μιχαήλ Βουρτζης τους επιτέθηκε για να παρει τα λεφτά. Ομως την ιδια φαιενη ιδέα ειχε και ο Πρωτοβεστιαριος Λεων και ετσι οι δυο στρατοι συρθηκαν σε ευθεια συγκρουση με τους Αραβες που βρεθηκαν κατα λαθος αναμεσα τους να τρέχουν πανικοβλητοι να σωθουν. Το αποσπασμα του Βουρτζη εξοντώθηκε και οσοι απο τους αιχμαλώτους ηταν Αρμενιοι εκτελεστηκαν αμεσα απο τον Λεοντα καθως οι Αρμενιοι ηταν οι πρωτοι που συνταχθηκαν με τον Σκληρό.
Οταν αναφέρθηκε αυτο στον Σκληρό δεν μπηκε καν στον κοπο να κυνηγησει τον Λεοντα αλλα μετακινησε το στρατόπεδο του στον Ραγέα και περιμενε εκει τον Λεοντα. Ο Πρωτοβεστιαριος ομως δεν βιαζόταν να δώσει μαχη και αρκετοι απο τους στρατιωτες του Σκληρου αυτομόλησαν στον Λεοντα απο τη βαρεμαρα τους.
Ομως ο στρατος του Λεοντα ειχε χωριστει σε 2 φατριες. Η μια ηταν οι απειροι νεαροι στρατιωτες που ηθελαν να πολεμησουν αμεσως για να κερδισουν δοξα και χρημα. Η αλλη ηταν οι βετεράνοι στρατιωτες που προτιμουσαν να δωθει η μάχη οταν οι συνθηκες την ευνοουσαν. Οι νεοι στρατιωτες κατάφεραν να πεισουν τον Λεοντα και αποφάσισε να δωσει αμεσως μαχη. Ηχησε τις σαλπιγγες και διεταξε επιθεση αλλα ο Βαρδας ως εμπειρος στρατιωτικος κατάλαβε οτι ο Λεοντας κανει λαθος. Ετσι χώρισε το στρατο του σε 3 μερη. Το μεσαιο το διοικουσε ο ιδιος, το δεξι ο αδελφος του Κωνσταντινος και το αριστερο ο Κωνσταντινος Γαβράς.
Οταν ξεκινησε η μαχη ο Γαβράς με τον Κωνσταντινο Σκληρό πλαγιοκόπησαν τον Λεοντα με το ιππικο τους και ο στρατος του Πρωτοβεστιαριου αρχισε να καταρρει με βαριες απωλειες. Ο Πατρικιος Ιωάννης σκοτώθηκε οπως και ο Στρατοπεδάρχης Πέτρος και πολλοι ευγενεις. Ο Πρωτοβεστιαριος Λεων με ανωτατους αξιωματικους συνεληφθησαν.
Ο Λεοντας κλειδώθηκε σε ενα κλουβι ενω ο Σκληρός διέταξε την τυφλωση των αδελφών Θεοδώρου και Νικητα Αγιοζαχαριτη που ειχαν αυτομολησει στον Λεοντα μερικες μερες πριν Η νικη αυτη εκανε τον Βαρδα θρυλο και αρκετοι ετρεξαν να ενταχθουν στο στρατό του ενω οι Αυτοκρατορικες δυναμεις φυλλορροουσαν εχοντας αποθέσει τις ελπίδες τους στον Θεο.
Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Νοθος ανησυχουσε για την εξελιξη των χερσαιων επιχειρησεων αλλα πιο πολυ ανησυχουσε για τις εξελιξεις στην θαλασσα. Ο Μιχαήλ Κουρτικιος με τον στολο που κατέλαβε στην Αττάλεια λεηλατησε το Αιγαιο και πλεον πολιορκουσε την Αβυδο.
Ο Νοθος επιταξε οποιο καράβι βρηκε στην Κωνσταντινουπολη και μετα τις απαραιτητες μετασκευες για να γινει πολεμικο διορισε Ναυαρχο τον Θεόδωρο Καραντηνό με εντολες να διαλυσει τον εχθρικο στόλο.
Ο Καραντηνος περασε τον Ελλήσποντο και πέτυχε τον στολο του Κουρτίκιου στην Φωκαια. Επακολουθησε σκληρη ναυμαχία και ο εχθρικος στολος διαλυμενος υποχώρησε.
Με τον Αυτοκρατορικο Στολο να εχει ανακτησει την πρωτοβουλια των κινησεων στη θαλασσα ο Νοθος εστρεψε την προσοχη του στην ξηρα τωρα. Ετσι έστειλε τον Πατρίκιο Μανουηλ Ερωτικό Κομνηνό να υπερασπιστει την Νικαια καθως ο Σκληρος πλησιαζε επικινδυνα καιγοντας τα χωρια απο τα οποια περνουσε.
Ο Σκληρος προσπαθησε να παρει την πολη με εφοδο αλλα ο Κομνηνός την υπερασπιστηκε γενναια γκρεμιζοντας τις σκάλες του Σκληρου και καιγοντας τις πολεμικες μηχανες του με Υγρο Πυρ.
Ο Σκληρός εγκατέλειψε την ιδεα της εφοδου και εκατσε απ'εξω περιμένοντας να πεσει λιμος στην Νικαια και να παραδοθει. Μετα απο λιγο διαστημα αρχισε να τελειωνει το σιτάρι στην πολη και ο Κομνηνός δεν μπορουσε να ανεφοδιαστει καθως ο Σκληρός τον ειχε αποκόψει πληρως.
Ετσι αποφάσισε να ξεγελάσει τον Σκληρο. Γεμισε τις σιταποθηκες της Νικαιας με αμμο μεχρι πανω και πανω απο την αμμο πασπάλισε το τελευταιο σιτάρι που ειχε μεινει ετσι ωστε οποιος εβλεπε τις σιταποθηκες θα νομιζε οτι εχουν εφόδια για 5 χρόνια τουλάχιστον. Μετα καλεσε εναν αιχμαλωτο αξιωματικο του Σκληρου, του εδειξε τις σιταποθηκες και του ειπε:
"Δεν φοβάμαι τον λιμο καθως εχουμε εφοδια για 5 χρόνια τουλαχιστον και τα τειχη της πολης ειναι αδιαπέραστα. Αλλα μεταξυ μας τωρα ειμαι μαζι σας. Θα σας παραδώσω την πολη και το σιτάρι εαν μου ορκιστειτε οτι θα αφησετε εμενα και το στρατο μου να φυγουμε για την ανατολη."
Ο Βαρδας δεχτηκε με χαρα την προταση και ορκιστηκε. Ο Κομνηνος του παρεδωσε την Νικαια και τις σιταποθηκες και εφυγε ανατολικα. Ομως οταν χαθηκε απο το οπτικο πεδιο του Σκληρου εκανε αναστροφη και απο περασματα στο βουνο γυρισε πισω στην Κωνσταντινουπολη.
Στο μεταξυ ο Βαρδας πηγε να ελεγξει τις νεες του προμηθειες και εκει κατάλαβε το κολπο του Κομνηνου. Τον ειχε πιασει κοροιδο. Το σιτάρι δεν εφτανε ουτε για 3 μερες και ολο το υπολοιπο ηταν αχρηστη αμμος. Εξοργίστηκε και ορκιστηκε να κρεμασει τον Κομνηνο για το παιχνιδι που του παιξε αλλα ηταν πλεον αργα. Ο Κομνηνος ειχε εξαφανιστει. Εν τουτοις αφησε τον Πατρικιο Πηγασιο με φρουρα στη Νικαια και συνέχισε να βαδιζει κατα της Κωνσταντινουπολης.
Παλι πισω στην Κωνσταντινουπολη εφτασαν τα νεα της πτωσης της Νικαιας και ο Νοθος προβληματιστηκε. Πλεον η μονη λυση που ειχε ηταν να ανακαλέσει τον Στρατηγό Βαρδα Φωκά απο την εξορία. Θα αντιμετώπιζε εναν θρυλικο βετεράνο Στρατηγό με εναν αλλο θρυλικο βετεράνο Στρατηγό.
Με συνοπτικες διαδικασίες τον εφερε στην Κωνσταντινουπολη τον ορκισε να ειναι πιστος στον Αυτοκράτορα και τα συναφη, τον ελουσε στο χρυσαφι, τον προηγαγε σε Μάγιστρο, τον διόρισε Δομέστικο των Σχολών και τον έστειλε να πολεμησει τον Σκληρό.
Ο Βαρδας Φωκάς αρχικα προσπαθησε να περάσει απο την Θράκη στην Αβυδο αλλα ο Ρωμανος Σκληρός ο γιος του Βαρδα Σκληρου τον ανεκοψε στον Ελλησποντο και τον αναγκασε να γυρίσει πισωψ στην Κωνσταντινουπολη. Ομως δεν το εβαλε κατω. Με πλοια περασε τον στρατο του μυστικα στην Ασια με γρηγορη νυχτερινη πορεία εφτασε στην Καισάρεια οπου συνενωσε τον στρατό του με τα υπολλειματα των στρατων του Μαλεινου και του Μιχαήλ Βουρτζη ο οποιος ειχε ξανααλλαξει στρατόπεδο και τωρα ηταν με τις Αυτοκρατορικές δυναμεις εγκαταλειπωντας τον Σκληρο. Ολοι μαζι βαδισαν προς το Αμόριο.
Ο Σκληρός εμαθε οτι ερχεται ο Φωκάς εναντιον του και χαρηκε καθως ηταν η πρωτη φορα οπως ειπε που θα πολεμουσε απεναντι σε αληθινο στρατιωτη και ετσι εγκατέλειψε την Νικαια βαδιζοντας και αυτος προς το Αμόριο.
Στη μαχη που επακολουθησε στην πεδιαδα της Παγκαλειας στις 19 Ιουνιου 978 ο Σκληρος διέταξε εφοδο η οποια ηταν τοσο σφοδρη που εσπασαν οι γραμμες του Φωκά αλλα ο Στρατηγος που ηταν εμπειρος καταφερε να τους συγκρατησει και να τους οδηγησει σε συντεταγμενη υποχώρηση με τον ιδιο τον Φωκα να μαχεται στην οπισθοφυλακη για να καλυπτει την υποχώρηση του στρατου του.
Ο Κωνσταντινος Γαβράς επιτέθηκε στον Φωκά επιχειρώντας να τον πιασει αιχμάλωτο και καλπασε με ολη τη δυναμη κατα πανω του. Ο Φωκας τον ειδε καταλαβε ποιος ειναι και ηρεμα γυρισε το αλογο του περιμενοντας τον. Ο Γαβράς προσπάθησε να τον χτυπησε με λογχη αλλα ο Φωκάς τον απέφυγε και τραβώντας το πολεμικο σφυρί του το κατέβασε στο κρανος του Γαβρά.
Ο Γαβράς ζαλιστηκε απο το χτυπημα και επεσε απο το αλογο. Ο Φωκας συνεχισε να διοικει την υποχώρηση ξαναβάζοντας το σφυρι στη θεση του και γυρισε το αλογο σαν να μη συμβαινει τιποτα.
Οταν οι στρατιωτες του Γαβρα τον ειδαν να πεφτει σταματησαν την καταδιωξη και πηγαν να συνεφέρουν τον αρχηγό τους δινοντας την ευκαιρια στο στρατο του Φωκα να φτασει ανενοχλητος στο Φρουριο Χαρσιανών. Εκει ο Φωκας αναπληρωσε τις απωλειες που ειχε στη μαχη αλλα συντομα ο Σκληρος εφτασε εκει και στρατοπεδευσε στην θέση Βασιλικά Θερμά και φωναζε καθε μερα τον Φωκά να βγει εξω να πολεμησουν.
Ο Φωκας σιγα μην αφηνε την προκληση αναπαντητη και εκανε εξοδο. Αρχικα ο Φωκάς ειχε το πανω χερι με τον ιδιο να οδηγει το στρατο του πανω στο αλογο ανοιγοντας δρόμο με το πολεμικο σφυρι του. Συντομα ομως ο Σκληρος αρχισε να υπερισχυει και παλι ο Φωκας οδηγουσε τον στρατο του σε συντεταγμένη υποχώρηση.
Αυτη τη φορά ομως πηγε στην Ιβρία οπου βρηκε τον Ηγεμονα της χωρας Δαβιδ ο οποιος ηταν παλιος του φιλος απο την εποχη που ηταν Δουκας της Χαλδίας και αυτος του εδωσε στρατιωτες για να αναπληρώσει τις απώλειες και ο Φωκάς ξαναγυρισε στην Μ. Ασια και βρηκε τον Σκληρό να εχει στρατοπεδευσει στην Πεδιαδα της Παγκαλειας και αλλη μια μαχη ξεσπασε συντομα.
Παλι ομως ο Σκληρός κερδιζε το πανω χερι σιγα σιγα και ο Φωκας αρχισε να σκεφτεται παλι την υποχώρηση. Εν τουτοις ομως σκεφτηκε οτι καλυτερα θα ηταν να πεθανει ενδοξα με το σπαθι στο χέρι παρα να υποχωρήσει και τριτη φορά εκανε εφοδο ψαχνοντας τον ιδιο τον Σκληρό για να τον προκαλέσει σε μονομαχία. Αφου εφαγε πολυ κοσμο ψάχνοντας τον Σκληρό τον βρηκε τελικα και αρχισαν να καλπαζουν και οι δυο ο ενας εναντιον του αλλου.
Οταν συναντηθηκαν στο μεσον της μαχης οι στρατιωτες σταματησαν την μαχη και παρακολουθουσαν τους δυο αρχηγους να εχουν εμπλακει σε θανάσιμη μονομαχία.
Ο Σκληρός τραβηξε το σπαθι του και προσπαθησε να χτυπησει τον Φωκά αλλα αυτος εστριψε και απέφυγε το χτυπημα. Αλλα το ξιφος βρηκε το αλογο του και του απέκοψε το δεξι αυτι ριχνοντας τον Φωκά στο εδαφος.
Ο Φωκας σηκώθηκε αμέσως την ωρα που ο Σκληρός καλπαζε καταπανω του και με το πολεμικο σφυρι του τον χτυπησε στο κεφάλι την ωρα που ο Σκληρος εσκυβε να τον χτυπησει με λογχη. Το χτυπημα ηταν σφοδρό και ο Σκληρός επεσε πανω στο άλογο του το οποιο συνέχισε να τρέχει μονο του. Οι στρατιωτες του Σκληρου βλεποντας το θεαμα εγκατέλειψαν τη μαχη και υποχώρησαν.
Οι στρατιωτες πηγαν τον Σκληρό σε μια πηγη οπου τον επλυναν απο τον λυθρο της μαχης και εδεσαν τις πληγές του και απο εκει εφυγαν για τον Εμιρη της Μαρτυρόπολης που ηταν συμμαχος του και απο εκει εστειλε τον αδελφο του Κωνσταντινο στον Χαλίφη της Βαγδάτης ο ποιος τους εδωσε ασυλο.
Ο Βασιλειος Β' μαθαινοντας οτι ο Σκληρος εχει καταφυγει στην Βαγδατη εστειλε τον Βεστιαριο Νικηφόρο Ουρανο στον Χαλίφη να τον πεισει να τον επιστρέψει πισω. Ο Ουρανός ειχε μαζι του Αυτοκρατορικη Επιστολη με την οποια εδινε χάρη στον Σκληρό εαν αποκηρρυταν την συμμαχια με τον Χαλίφη και γυρνουσαν πισω.
Ομως το περιεχομενο της επιστολης μαθευτηκα και ο Χαλίφης φυλακισε τον Νικηφόρο Ουρανο, τον Σκληρό και οποιον Βυζαντινο βρηκε μπροστα του. Οσο ηταν στην φυλακη καποιοι απο τους οπαδους του οπως ο Λεοντας Αιχμάλωτος, οι γιοι του Ανδρόνικου Λυδου, ο Χριστοφορος Επείκτης και ο Βαρδας Μουγγός κατέλαβαν τα φρουρια Αρμακουριον, Πλατεια Πέτρα και αλλα και τα κρατησαν μεχρι το 980 λεηλατώντας τις γυρω περιοχες.
Την ιδια περίοδο μετα τον θανατο του Πατριαρχη Αντωνιου Γ' νεος Πατριαρχης διορίστηκε ο Νικόλαος Β' Χρυσοβεργης.
Συνεχίζεται...
Ετσι επέστρεψε στην Κωνσταντινουπολη φέρνοντας πλουσια λαφυρα 3000000 χρυσα νομισματα, χρυσο, ασημι, αρώματα και μετάξι και τέλεσε θρίαμβο υπο τις επευφημιες του λαου. Οταν επέστρεψε πισω βρηκε τον Πατριαρχη Βασίλειο να εχει γίνει στόχος μερικών Επισκόπων οι οποιοι τον κατηγορησαν οτι συμπεριφέρεται σαν κοσμικός άρχοντας και περιφρονει τους Ιερους Κανόνες και ετσι τον κάλεσε σε απολογία ενωπιον του.
Ο Βασιλειος δεν παρουσιαστηκε ενωπιον του αλλα με υπομνημα ειπε στον Ιωάννη οτι δεν μπορει να τον καθαιρεσει παρα μονο αν συγκαλέσει Οικουμενικη Σύνοδο. Ο Ιωάννης εξοργίστηκε και καθαίρεσε τον Πατριαρχη ετσι κι αλλιως και τον εξόρισε στη Μονη του Σκάμανδρου. Νεος Πατριάρχης διορίστηκε ο Συγκελλος Αντώνιος Στουδίτης ο οποιος ηταν εξαιρετικα ευσεβης και ταπεινος. Χειμωνα καλοκαιρι φορουσε μονο ενα τριμμένο ράσο και οσα αμφια και στολές του δωριζαν οι ευγενεις και ο Αυτοκράτορας τις πουλαγε και εδινε τα λεφτα στους φτωχους οπως και τον μισθο που επαιρνε απο το αξιωμα του Συγκελλου.
Την ανοιξη του 975 ο Ιωάννης ξεκινησει παλι για εκστρατεια αυτη τη φορά εναντίον της Παλαιστίνης. Εκει πολιόρκησε την Ιεράπολη και οταν αυτη παραδόθηκε μετα απο σφοδρο βομβαρδισμο ο Ιωάννης βρηκε μεσα πολυτιμο κειμήλιο τα Σανδάλια του Χριστού και ενα βόστρυχο απο τα μαλλιά του Ιωάννη του Προδρόμου τα οποια αφιέρωσε στον Ναο της Παναγίας εν τω Φάρω και μετα στο Παρεκκλησι του Χριστου Χαλκίτη.
Μετα κινηθηκε νοτιότερα καταλαμβάνοντας την Απάμεια την οποια ισοπέδωσε και απο κει βάδισε κατα της Δαμασκου. Οι κατοικοι της οποιας βγηκαν να τον συναντησουν με πλουσια δώρα παραδινοντας τους την πολη. Αφου τους επέβαλλε φόρο υποτέλειας πέρασε τα ορη του Λιβάνου και με εφοδο κατέλαβε την πολη των Βοστρων και το φρουριο του Βαλανείου. Μετα πολιορκησε την Βηρυττο την οποια και κατέλαβε και βρηκε εκει αλλο ενα κειμηλιο. Μια εικόνα της Σταυρωσης η οποια ειχε αιμορραγησει θαυματουργικα και την εστειλε και αυτη στην Κωνσταντινουπολη.
Απο εκει κινηθηκε πιο νοτια και πολιορκησε την Τρίπολη την οποια σκοπευε να κατάλαβει με εφοδο αλλα απέτυχε και αποφάσισε να την παρακαμψει καταλαμβάνοντας τις γυρω μικρότερες παραλιακες πολεις.
Ηταν Αυγουστος του 975 οταν εμφανιστηκε ενας κομητης στον ουρανο απο τα βορειοανατολικα κινουμενος προς τα νοτια λαμπερός και με πρασινωπο χρωμα γεμιζοντας τρομο λαο και στρατιωτες που το θεωρησαν κακο σημάδι. Ο κομητης ελαμπε συνεχώς απο τον Αυγουστο μεχρι τον Οκτώβριο του 975 και μετα χάθηκε
Ο Ιωάννης ρώτησε τους αστρόνομους του Συμεών τον Λογοθέτη και Στέφανο Μητροπολίτη Νικομηδείας τι σημαινει αυτος ο οιωνός και αυτοι του ειπαν οτι θα νικησει τους εχθρους του και θα ζησει πολλά χρόνια. Του ειπαν ψέμματα ομως. Ηξεραν οτι προμηνυε πολεμους, επαναστάσεις, λιμους και θάνατο αλλα δεν του το ειπαν για να μην τον εκνευρισουν. Και οντως ετσι εγινε καθως ο Τσιμισκης πεθανε μετα απο λιγο και η Αυτοκρατορια σειστηκε απο πολεμους, επαναστάσεις και εισβολές.
Ο Τσιμισκης προσπαθησε να φτάσει μεχρι τα Ιεροσόλυμα αλλα τον επιασε ο χειμώνας και αναγκάστηκε να γυρίσει πισω στην Αντιόχεια για να ξεχειμωνιασει.
Εκει ειδε τεράστια ευφορα κτηματα και ρώτησε σε ποιον ανήκουν. Εκει εμαθε πως ηταν του Βασιλειου του Νοθου του Προέδρου της Συγκλητου τα οποια ειχε ουσιαστικα υφαρπάξει επωφελουμενος απο το χάος που προκληθηκε μετα την δολοφονια του Νικηφορου. Και απευθυνθηκε στην συνοδεία του λέγοντας:
"Κυριοι ειναι τρομερο να σπαταλουνται ετσι δημοσιοι ποροι ενω ο στρατος πεινάει και περνάει κακουχιες σε ξένη χώρα και τα επιτευγματα του να τα καρπώνεται ενας ευνούχος!"
Και θυμωμένος έφυγε. Ειχε σκοπό να τα πάρει απο τον Βασίλειο και να τα μοιράσει στους στρατιώτες του. Ο Βασιλειος ομως δεν εχασε καιρό. Προσφερε δωρα στον Ιωάννη κανοντας του τον φιλο και κερδισε την εμπιστοσύνη του. Ειχε ομως σχέδιο να τον ξεφορτώθει για να μην χάσει τα κτηματα του. Ετσι βρήκε ενα δηλητήριο το οποιο δεν δρουσε γρηγορα αλλα αντιθετα ηταν αργό και το έριξε στο κρασι του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης αφου το ηπιε αρρώστησε ξαφνικά και μερα με τη μέρα ελιωνε ως που τον Δεκεμβριο του 975 εσπασαν οι φλέβες στο κεφάλι του και αρχισε να αιμορραγει απο τα μάτια. Μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στην Κωνσταντινουπολη και πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 976. Τελευταια του επιθυμια ηταν να ενταφιαστει στον Ναο του Χριστου Χαλκιτη κοντα στο στρατόπεδο της Αυτοκρατορικης Φρουράς για να μπορει να επιθεωρει τα αγηματα που θα περνουσαν απο κατω ακομα και νεκρός.
Μετα τον θανατο του Ιωάννη νεος Αυτοκράτορας ανακηρύχθηκε ο Βασίλειος Β' ο οποιος ηταν τοτε 19 χρονών με Συναυτοκράτορα τον αδελφο του Κωνσταντινο Η' ηλικιας 16 ετών. Ο Κωνσταντινος μολις ειχε παντρευτει με την Ελένη κόρη του Πατρικιου Αλυπίου.
Εν τουτοις ακομα και τότε ο Βασιλειος με τον Κωνσταντινο ηταν τυποις Αυτοκράτορες καθως η πραγματικη εξουσια ηταν στα χέρια του Βασίλειου του Νόθου. Ο Βασιλειος Β' ομως αμεσως αρχισε να χτιζει συμμαχίες για να μπορέσει να πάρει στα χέρια του την εξουσια απο τον Νοθο.
Ο Νοθος ομως επιχείρησε να τον προλάβει. Εφερε τη Θεοφανώ πισω στην Κωνσταντινουπολη για να συγκρατησει τον Βασιλειο αλλα ο Στρατηγός Βαρδας Σκληρός ειχε τα δικα του σχέδια και εκλεισε ειρήνη με τον Εμιρη της Αμιδας και τον Εμίρη της Μαρτυρόπολης και με επιγαμιες εξασφάλισε συμμαχία με αντάλλαγμα 300 Αραβες καβαλλαρηδες. Ο Νοθος προσπαθησε να τον σταματησει καθαιρώντας τον αλλα μαζι του ηρθαν και αλλοι παλιοι οπαδοι του και το καλοκαιρι ο Σκληρός εξαπέλυσε την επανάσταση του βαδιζοντας κατα της Κωνσταντινουπολης.
Οταν μαθευτηκε στην Πολη οτι γινεται επανασταση ξεσπασαν ταραχές και ο Βασιλειος με τον Κωνσταντινο αιφνιδιαστηκαν. Εστειλαν επιστολη στον Στρατοπεδάρχη Πέτρο να ερθει άμεσα και βιαστικά μαζευτηκε ενα πιστο τμημα του στρατου στην Καισάρεια. Παράλληλα ο Βασιλειος εστειλε τον Μητροπολιτη Νικομηδείας Στέφανο ως πρέσβη στον Σκληρο για να τον πεισει να καταθεσει τα οπλα.
Ο Μητροπολιτης προσπαθησε να του αλλάξει μυαλά αλλα ο Σκληρος του έδειξε τις πορφυρές μπότες του και του ειπε "Οταν καποιος εχει φορέσει τις πορφυρές μποτες δημόσια του ειναι αδυνατον να τις βγάλει. Πες σε αυτους που σε εστειλαν πως ειτε θα με δεχτουν ως Αυτοκράτορα ειτε θα παρω το θρόνο παρα τη θεληση τους. Εδωσε στον Βασιλειο 40 μερες διορία να σκεφτει την προταση του και εδιωξε τον Μητροπολίτη.
Ο Νοθος διέταξε τον Στρατοπεδάρχη Πέτρο να μην προκαλέσει εμφυλιο αλλα να περιπολει στην Μ. Ασια και να σταματήσει οποιον θέλει να περάσει προς την Κωνσταντινουπολη.
Ο Σκληρος στο μεταξυ βαδισε προς την Καισάρεια και εστειλε τον Ανθή Αλυάτη με ενα αποσπασμα για ανιχνευση μπροστά. Αυτος σε ενα στενο περασμα που λεγόταν Λίθος του Κούκου βρήκε ενα τμημα του Αυτοκρατορικου στρατου υπο τον Ευστάθιο Μαλεινό και ξεκινησε μια αψιμαχία χωρις καμια πλευρα να υποχωρεί. Καποια στιγμη ο Αλυάτης καλπασε μμανιασμένα οδηγόντας εφοδο κατα του Μαλεινου αλλα σκοτώθηκε και το αποσπασμα του διαλυθηκε.
Πισω στο στρατόπεδο του Σκληρου ο Μέγας Εταιρειαρχης του Βάρδα συκοφαντηθηκε οτι θέλει να αυτομολήσει στο Αυτοκρατορικο στρατόπεδο. Ο Βαρδας τον συνέλαβε και μετα απο δημόσια ταπείνωση τον άφησε ελευθερο. Ομως κρυφα διέταξε τους Αραβες συμμάχους του να τον δολοφονήσουν και ετσι εγινε. Τον κομματιασαν μολις βγηκε απο την σκηνη του Σκληρου παρασερνοντας τον σε ενα αθεατο σημειο.
Στο μεταξυ οι Στρατηγοι του Αυτοκρατορικου Στρατου αποφάσισαν οτι θα ηταν καλυτερο να μην αντιμετωπίσουν τον Σκληρό σε ανοιχτη μαχη αλλα να πιασουν τα στρατηγικα περάσματα στον δρόμο. Ο Σκληρος το πληροφορηθηκε και σταμάτησε την προέλαση του.
Ομως εφτασε συντομα στο στρατόπεδο ενας λιποτάκτης του Αυτοκρατορικου Στρατου ο Σαχάκιος Βραχάμιος και επεισε τον Σκληρό να μην καθυστερησει αλλο γιατι κινδυνευει να περικυκλωθει και ο Σκληρος αποφάσισε να κινηθει. Διόρισε τον Βραχάμιο Στρατηγό και του ειπε να τον οδηγησει με ασφάλεια.
Σε τρεις μερες εφτασαν στη Λαπάρα στην Καπαδοκια. Οταν το εμαθε αυτο ο Στρατοπεδάρχης Πέτρος βάδισε νυχτα για να μη δινει στόχο στον Σκληρό και στρατοπεδευσε απεναντι του. Για καποιο διαστημα κανεις δεν εκανε την πρώτη κινηση ως που τρεις μερες μετα ο Σκληρός διέταξε το στρατό να μαγειρευει μεγάλες μεριδες φαγητου σαν να ετοιμάζεται για γλέντι, θελωντας να δώσει την εντυπωση οτι δεν θα πολεμησει σημερα.
Ο Στρατοπεδάρχης εχαψε το κολπο του Σκληρου και εδωσε και αυτος ρεπο στους στρατιωτες του ετοιμαζοντας και αυτος γλέντι. Οταν ειδε ο Σκληρος οτι το κολπο του πέτυχε ετοιμασε σε χρόνο μηδέν το στρατό του και ηχώντας τις σαλπιγγες διέταξε εφοδο στο στρατόπεδο του Πέτρου.
Παροτι αιφνιδιαστηκαν προέβαλλαν ισχυρη αντισταση με οτι μέσο διέθεταν. Ακομα και με τηγάνια και κατσαρόλες οσοι δεν προλαβαν να παρουν τον οπλισμο τους. Αντεξαν την εφοδο αλλα ο Βαρδας τους πλαγιοκοπησε με το ιππικο του και αρχισαν να υποχωρουν. Ο πρωτος που το εσκασε ηταν ο Μιχαήλ Βούρτζης ο Δούκας της Αντιόχειας.
Το στρατόπεδο επεσε ολοκληρο στα χέρια του Σκληρου με ολο τον οπλισμο και τα χρηματα που ειχε φερει μαζι του ο Στρατοπεδάρχης. Απο εκει κινηθηκε προς την Τζαμανδό η οποια του παραδόθηκε.
Η νικη του Σκληρου θορυβησε πολλους Στρατηγους στην Κωνσταντινουπολη και αρκετοι αρχισαν να αυτομολουν προς αυτον. Πρώτος περασε στις γραμμες του ο Δουκας της Αντιοχειας Μιχαήλ Βούρτζης και τον ακολουθησε ο Πατρίκιος Ανδρόνικος Λυδος με τους γιους του. Η Αττάλεια επαναστάτησε και συνέλαβε τον Ναυαρχο που βρισκόταν εκει και η μοιρα του στολου που διοικουσε πέρασε στον Μιχαήλ Κουρτίκιο ο οποιος ειχε διοριστει απο τον Σκληρό Στρατηγός των Κιβυρραιωτών και βρισκοταν εκει για να αναλάβει διοικηση.
Τα νεα ανακοινώθηκαν στους Αυτοκράτορες και τον Νοθο και συγκληθηκε Πολεμικο Συμβουλιο για να αντιμετωπιστει η κατάσταση. Εκει αποφασιστηκε να σταλει καποιος κοντα στον Αυτοκράτορα να αντιμετωπίσει τον Σκληρό με στρατό αλλα και χρηματα για να διαφθειρει τους Στρατηγους του για να (ξανα)αλλαξουν στρατόπεδο.
Ετσι νεος Στρατηγός οριστηκε ο Πρωτοβεστιάριος Λέων ο πρωην Ναυαρχος και μαζι με τον Πατρίκιο Ιωάννη που ηταν φημισμένος ρητορας εφτασαν στο Κοτυαιον οπου εκει ενώθηκαν με τα υπολλειματα του στρατου του Πέτρου και στρατοπεδευσαν. Στο μεταξυ ο Σκληρός ειχε στρατοπεδευσει στο Διποταμον εχοντας καταλαβει τα Αυτοκρατορικά Κτηματα της Μεσανακτας. Ο Λεων προσπαθησε κρυφά να διαφθειρει τους αξιωματικους του να αυτομολησουν στον Αυτοκράτορα αλλα δεν τα κατάφερε και μαλλον τα αντιθετα αποτελεσματα εφερε καθως η αποπειρα δωροδοκιας του θεωρηθηκε ως πραξη απελπισίας.
Ο Λεοντας ελυσε το στρατοπεδο και προσπερνώντας τον Σκληρό κατα τη διαρκεια της νυχτας κατευθυνόμενος ανατολικα. Ο Σκληρός θορυβηθηκε οταν το εμαθε αυτό θεωρόντας οτι ο Λεοντας προσπαθει να λεηλατησει την βαση ισχυος του στην ανατολη και να τον αποκόψει απο τις γραμμες ανεφοδιασμου του. Εκτος αυτου οι περισσότεροι στρατιωτες του κατάγονταν απο τα ανατολικα και ετσι ανησυχουσαν για τις οικογένειες και τις περιουσιες τους. Ετσι πολλοι αυτομόλησαν και περασαν στις γραμμές του Λεοντα για να διασώσουν οτι ειχαν στην ανατολη.
Ο στρατος του Σκληρου διαλυοταν και ετσι ο Βαρδας εστειλε τον Μαγιστρο Μιχαήλ Βουρτζη και τον Πατρικιο Ρωμανο Ταρωνιτη με ενα ελαφρυ αποσπασμα να παρενοχλουν τον Λεοντα συνεχώς για να μην μπορει να λεηλατησει την περιοχη του αλλα παση θυσια να αποφυγουν ευθεια συγκρουση μαζι του.
Ομως παρα τις διαταγές του Σκληρου ουσιαστικα συρθηκαν σε ευθεια συγκρουση καθως ετυχε να περάσουν αναμεσα απο τους δυο στρατους οι πρέσβεις του Εμιρη του Χαλεπιου οι οποιο μετέφεραν μαζι τους τον ετησιο φόρο υποτέλειας στην Κωνσταντινουπολη.
Οταν οι Αραβες με τα χρηματα περασαν μπροστά απο το φρουριο Οξύλιθος ο Μιχαήλ Βουρτζης τους επιτέθηκε για να παρει τα λεφτά. Ομως την ιδια φαιενη ιδέα ειχε και ο Πρωτοβεστιαριος Λεων και ετσι οι δυο στρατοι συρθηκαν σε ευθεια συγκρουση με τους Αραβες που βρεθηκαν κατα λαθος αναμεσα τους να τρέχουν πανικοβλητοι να σωθουν. Το αποσπασμα του Βουρτζη εξοντώθηκε και οσοι απο τους αιχμαλώτους ηταν Αρμενιοι εκτελεστηκαν αμεσα απο τον Λεοντα καθως οι Αρμενιοι ηταν οι πρωτοι που συνταχθηκαν με τον Σκληρό.
Οταν αναφέρθηκε αυτο στον Σκληρό δεν μπηκε καν στον κοπο να κυνηγησει τον Λεοντα αλλα μετακινησε το στρατόπεδο του στον Ραγέα και περιμενε εκει τον Λεοντα. Ο Πρωτοβεστιαριος ομως δεν βιαζόταν να δώσει μαχη και αρκετοι απο τους στρατιωτες του Σκληρου αυτομόλησαν στον Λεοντα απο τη βαρεμαρα τους.
Ομως ο στρατος του Λεοντα ειχε χωριστει σε 2 φατριες. Η μια ηταν οι απειροι νεαροι στρατιωτες που ηθελαν να πολεμησουν αμεσως για να κερδισουν δοξα και χρημα. Η αλλη ηταν οι βετεράνοι στρατιωτες που προτιμουσαν να δωθει η μάχη οταν οι συνθηκες την ευνοουσαν. Οι νεοι στρατιωτες κατάφεραν να πεισουν τον Λεοντα και αποφάσισε να δωσει αμεσως μαχη. Ηχησε τις σαλπιγγες και διεταξε επιθεση αλλα ο Βαρδας ως εμπειρος στρατιωτικος κατάλαβε οτι ο Λεοντας κανει λαθος. Ετσι χώρισε το στρατο του σε 3 μερη. Το μεσαιο το διοικουσε ο ιδιος, το δεξι ο αδελφος του Κωνσταντινος και το αριστερο ο Κωνσταντινος Γαβράς.
Οταν ξεκινησε η μαχη ο Γαβράς με τον Κωνσταντινο Σκληρό πλαγιοκόπησαν τον Λεοντα με το ιππικο τους και ο στρατος του Πρωτοβεστιαριου αρχισε να καταρρει με βαριες απωλειες. Ο Πατρικιος Ιωάννης σκοτώθηκε οπως και ο Στρατοπεδάρχης Πέτρος και πολλοι ευγενεις. Ο Πρωτοβεστιαριος Λεων με ανωτατους αξιωματικους συνεληφθησαν.
Ο Λεοντας κλειδώθηκε σε ενα κλουβι ενω ο Σκληρός διέταξε την τυφλωση των αδελφών Θεοδώρου και Νικητα Αγιοζαχαριτη που ειχαν αυτομολησει στον Λεοντα μερικες μερες πριν Η νικη αυτη εκανε τον Βαρδα θρυλο και αρκετοι ετρεξαν να ενταχθουν στο στρατό του ενω οι Αυτοκρατορικες δυναμεις φυλλορροουσαν εχοντας αποθέσει τις ελπίδες τους στον Θεο.
Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Νοθος ανησυχουσε για την εξελιξη των χερσαιων επιχειρησεων αλλα πιο πολυ ανησυχουσε για τις εξελιξεις στην θαλασσα. Ο Μιχαήλ Κουρτικιος με τον στολο που κατέλαβε στην Αττάλεια λεηλατησε το Αιγαιο και πλεον πολιορκουσε την Αβυδο.
Ο Νοθος επιταξε οποιο καράβι βρηκε στην Κωνσταντινουπολη και μετα τις απαραιτητες μετασκευες για να γινει πολεμικο διορισε Ναυαρχο τον Θεόδωρο Καραντηνό με εντολες να διαλυσει τον εχθρικο στόλο.
Ο Καραντηνος περασε τον Ελλήσποντο και πέτυχε τον στολο του Κουρτίκιου στην Φωκαια. Επακολουθησε σκληρη ναυμαχία και ο εχθρικος στολος διαλυμενος υποχώρησε.
Με τον Αυτοκρατορικο Στολο να εχει ανακτησει την πρωτοβουλια των κινησεων στη θαλασσα ο Νοθος εστρεψε την προσοχη του στην ξηρα τωρα. Ετσι έστειλε τον Πατρίκιο Μανουηλ Ερωτικό Κομνηνό να υπερασπιστει την Νικαια καθως ο Σκληρος πλησιαζε επικινδυνα καιγοντας τα χωρια απο τα οποια περνουσε.
Ο Σκληρος προσπαθησε να παρει την πολη με εφοδο αλλα ο Κομνηνός την υπερασπιστηκε γενναια γκρεμιζοντας τις σκάλες του Σκληρου και καιγοντας τις πολεμικες μηχανες του με Υγρο Πυρ.
Ο Σκληρός εγκατέλειψε την ιδεα της εφοδου και εκατσε απ'εξω περιμένοντας να πεσει λιμος στην Νικαια και να παραδοθει. Μετα απο λιγο διαστημα αρχισε να τελειωνει το σιτάρι στην πολη και ο Κομνηνός δεν μπορουσε να ανεφοδιαστει καθως ο Σκληρός τον ειχε αποκόψει πληρως.
Ετσι αποφάσισε να ξεγελάσει τον Σκληρο. Γεμισε τις σιταποθηκες της Νικαιας με αμμο μεχρι πανω και πανω απο την αμμο πασπάλισε το τελευταιο σιτάρι που ειχε μεινει ετσι ωστε οποιος εβλεπε τις σιταποθηκες θα νομιζε οτι εχουν εφόδια για 5 χρόνια τουλάχιστον. Μετα καλεσε εναν αιχμαλωτο αξιωματικο του Σκληρου, του εδειξε τις σιταποθηκες και του ειπε:
"Δεν φοβάμαι τον λιμο καθως εχουμε εφοδια για 5 χρόνια τουλαχιστον και τα τειχη της πολης ειναι αδιαπέραστα. Αλλα μεταξυ μας τωρα ειμαι μαζι σας. Θα σας παραδώσω την πολη και το σιτάρι εαν μου ορκιστειτε οτι θα αφησετε εμενα και το στρατο μου να φυγουμε για την ανατολη."
Ο Βαρδας δεχτηκε με χαρα την προταση και ορκιστηκε. Ο Κομνηνος του παρεδωσε την Νικαια και τις σιταποθηκες και εφυγε ανατολικα. Ομως οταν χαθηκε απο το οπτικο πεδιο του Σκληρου εκανε αναστροφη και απο περασματα στο βουνο γυρισε πισω στην Κωνσταντινουπολη.
Στο μεταξυ ο Βαρδας πηγε να ελεγξει τις νεες του προμηθειες και εκει κατάλαβε το κολπο του Κομνηνου. Τον ειχε πιασει κοροιδο. Το σιτάρι δεν εφτανε ουτε για 3 μερες και ολο το υπολοιπο ηταν αχρηστη αμμος. Εξοργίστηκε και ορκιστηκε να κρεμασει τον Κομνηνο για το παιχνιδι που του παιξε αλλα ηταν πλεον αργα. Ο Κομνηνος ειχε εξαφανιστει. Εν τουτοις αφησε τον Πατρικιο Πηγασιο με φρουρα στη Νικαια και συνέχισε να βαδιζει κατα της Κωνσταντινουπολης.
Παλι πισω στην Κωνσταντινουπολη εφτασαν τα νεα της πτωσης της Νικαιας και ο Νοθος προβληματιστηκε. Πλεον η μονη λυση που ειχε ηταν να ανακαλέσει τον Στρατηγό Βαρδα Φωκά απο την εξορία. Θα αντιμετώπιζε εναν θρυλικο βετεράνο Στρατηγό με εναν αλλο θρυλικο βετεράνο Στρατηγό.
Με συνοπτικες διαδικασίες τον εφερε στην Κωνσταντινουπολη τον ορκισε να ειναι πιστος στον Αυτοκράτορα και τα συναφη, τον ελουσε στο χρυσαφι, τον προηγαγε σε Μάγιστρο, τον διόρισε Δομέστικο των Σχολών και τον έστειλε να πολεμησει τον Σκληρό.
Ο Βαρδας Φωκάς αρχικα προσπαθησε να περάσει απο την Θράκη στην Αβυδο αλλα ο Ρωμανος Σκληρός ο γιος του Βαρδα Σκληρου τον ανεκοψε στον Ελλησποντο και τον αναγκασε να γυρίσει πισωψ στην Κωνσταντινουπολη. Ομως δεν το εβαλε κατω. Με πλοια περασε τον στρατο του μυστικα στην Ασια με γρηγορη νυχτερινη πορεία εφτασε στην Καισάρεια οπου συνενωσε τον στρατό του με τα υπολλειματα των στρατων του Μαλεινου και του Μιχαήλ Βουρτζη ο οποιος ειχε ξανααλλαξει στρατόπεδο και τωρα ηταν με τις Αυτοκρατορικές δυναμεις εγκαταλειπωντας τον Σκληρο. Ολοι μαζι βαδισαν προς το Αμόριο.
Ο Σκληρός εμαθε οτι ερχεται ο Φωκάς εναντιον του και χαρηκε καθως ηταν η πρωτη φορα οπως ειπε που θα πολεμουσε απεναντι σε αληθινο στρατιωτη και ετσι εγκατέλειψε την Νικαια βαδιζοντας και αυτος προς το Αμόριο.
Στη μαχη που επακολουθησε στην πεδιαδα της Παγκαλειας στις 19 Ιουνιου 978 ο Σκληρος διέταξε εφοδο η οποια ηταν τοσο σφοδρη που εσπασαν οι γραμμες του Φωκά αλλα ο Στρατηγος που ηταν εμπειρος καταφερε να τους συγκρατησει και να τους οδηγησει σε συντεταγμενη υποχώρηση με τον ιδιο τον Φωκα να μαχεται στην οπισθοφυλακη για να καλυπτει την υποχώρηση του στρατου του.
Ο Κωνσταντινος Γαβράς επιτέθηκε στον Φωκά επιχειρώντας να τον πιασει αιχμάλωτο και καλπασε με ολη τη δυναμη κατα πανω του. Ο Φωκας τον ειδε καταλαβε ποιος ειναι και ηρεμα γυρισε το αλογο του περιμενοντας τον. Ο Γαβράς προσπάθησε να τον χτυπησε με λογχη αλλα ο Φωκάς τον απέφυγε και τραβώντας το πολεμικο σφυρί του το κατέβασε στο κρανος του Γαβρά.
Ο Γαβράς ζαλιστηκε απο το χτυπημα και επεσε απο το αλογο. Ο Φωκας συνεχισε να διοικει την υποχώρηση ξαναβάζοντας το σφυρι στη θεση του και γυρισε το αλογο σαν να μη συμβαινει τιποτα.
Οταν οι στρατιωτες του Γαβρα τον ειδαν να πεφτει σταματησαν την καταδιωξη και πηγαν να συνεφέρουν τον αρχηγό τους δινοντας την ευκαιρια στο στρατο του Φωκα να φτασει ανενοχλητος στο Φρουριο Χαρσιανών. Εκει ο Φωκας αναπληρωσε τις απωλειες που ειχε στη μαχη αλλα συντομα ο Σκληρος εφτασε εκει και στρατοπεδευσε στην θέση Βασιλικά Θερμά και φωναζε καθε μερα τον Φωκά να βγει εξω να πολεμησουν.
Ο Φωκας σιγα μην αφηνε την προκληση αναπαντητη και εκανε εξοδο. Αρχικα ο Φωκάς ειχε το πανω χερι με τον ιδιο να οδηγει το στρατο του πανω στο αλογο ανοιγοντας δρόμο με το πολεμικο σφυρι του. Συντομα ομως ο Σκληρος αρχισε να υπερισχυει και παλι ο Φωκας οδηγουσε τον στρατο του σε συντεταγμένη υποχώρηση.
Αυτη τη φορά ομως πηγε στην Ιβρία οπου βρηκε τον Ηγεμονα της χωρας Δαβιδ ο οποιος ηταν παλιος του φιλος απο την εποχη που ηταν Δουκας της Χαλδίας και αυτος του εδωσε στρατιωτες για να αναπληρώσει τις απώλειες και ο Φωκάς ξαναγυρισε στην Μ. Ασια και βρηκε τον Σκληρό να εχει στρατοπεδευσει στην Πεδιαδα της Παγκαλειας και αλλη μια μαχη ξεσπασε συντομα.
Παλι ομως ο Σκληρός κερδιζε το πανω χερι σιγα σιγα και ο Φωκας αρχισε να σκεφτεται παλι την υποχώρηση. Εν τουτοις ομως σκεφτηκε οτι καλυτερα θα ηταν να πεθανει ενδοξα με το σπαθι στο χέρι παρα να υποχωρήσει και τριτη φορά εκανε εφοδο ψαχνοντας τον ιδιο τον Σκληρό για να τον προκαλέσει σε μονομαχία. Αφου εφαγε πολυ κοσμο ψάχνοντας τον Σκληρό τον βρηκε τελικα και αρχισαν να καλπαζουν και οι δυο ο ενας εναντιον του αλλου.
Οταν συναντηθηκαν στο μεσον της μαχης οι στρατιωτες σταματησαν την μαχη και παρακολουθουσαν τους δυο αρχηγους να εχουν εμπλακει σε θανάσιμη μονομαχία.
Ο Σκληρός τραβηξε το σπαθι του και προσπαθησε να χτυπησει τον Φωκά αλλα αυτος εστριψε και απέφυγε το χτυπημα. Αλλα το ξιφος βρηκε το αλογο του και του απέκοψε το δεξι αυτι ριχνοντας τον Φωκά στο εδαφος.
Ο Φωκας σηκώθηκε αμέσως την ωρα που ο Σκληρός καλπαζε καταπανω του και με το πολεμικο σφυρι του τον χτυπησε στο κεφάλι την ωρα που ο Σκληρος εσκυβε να τον χτυπησει με λογχη. Το χτυπημα ηταν σφοδρό και ο Σκληρός επεσε πανω στο άλογο του το οποιο συνέχισε να τρέχει μονο του. Οι στρατιωτες του Σκληρου βλεποντας το θεαμα εγκατέλειψαν τη μαχη και υποχώρησαν.
Οι στρατιωτες πηγαν τον Σκληρό σε μια πηγη οπου τον επλυναν απο τον λυθρο της μαχης και εδεσαν τις πληγές του και απο εκει εφυγαν για τον Εμιρη της Μαρτυρόπολης που ηταν συμμαχος του και απο εκει εστειλε τον αδελφο του Κωνσταντινο στον Χαλίφη της Βαγδάτης ο ποιος τους εδωσε ασυλο.
Ο Βασιλειος Β' μαθαινοντας οτι ο Σκληρος εχει καταφυγει στην Βαγδατη εστειλε τον Βεστιαριο Νικηφόρο Ουρανο στον Χαλίφη να τον πεισει να τον επιστρέψει πισω. Ο Ουρανός ειχε μαζι του Αυτοκρατορικη Επιστολη με την οποια εδινε χάρη στον Σκληρό εαν αποκηρρυταν την συμμαχια με τον Χαλίφη και γυρνουσαν πισω.
Ομως το περιεχομενο της επιστολης μαθευτηκα και ο Χαλίφης φυλακισε τον Νικηφόρο Ουρανο, τον Σκληρό και οποιον Βυζαντινο βρηκε μπροστα του. Οσο ηταν στην φυλακη καποιοι απο τους οπαδους του οπως ο Λεοντας Αιχμάλωτος, οι γιοι του Ανδρόνικου Λυδου, ο Χριστοφορος Επείκτης και ο Βαρδας Μουγγός κατέλαβαν τα φρουρια Αρμακουριον, Πλατεια Πέτρα και αλλα και τα κρατησαν μεχρι το 980 λεηλατώντας τις γυρω περιοχες.
Την ιδια περίοδο μετα τον θανατο του Πατριαρχη Αντωνιου Γ' νεος Πατριαρχης διορίστηκε ο Νικόλαος Β' Χρυσοβεργης.
Συνεχίζεται...
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27066
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Στο μεταξυ στην Βουλγαρια μετα τον θανατο του Τσιμισκή ξέσπασε επανάσταση και νεο καθεστώς ανεξάρτητο απο την Κωνσταντινουπολη επιβληθηκε απο τους αδελφους Κομητοπουλους τους γιους του Βογιάρου Νικολάου και της Ριψίμης τον Δαβίδ, τον Μωυση, τον Ααρών και τον Σαμουηλ.
Οι γιοι του Πέτρου και νομιμοι κληρονόμοι του Βορις Β' και Ρωμανός βρισκονταν στην Κωνσταντινουπολη και εξ αυτών ο Ρωμανός ειχε ευνουχιστει απο τον Ιωσήφ Βρίγγα. Με τον θανατο του Ιωάννη και την επανάσταση του Σκληρου ο Βόρις με τον Ρωμανό δραπέτευσαν μεσα στο χάος και κατάφεραν να φτασουν στα συνορα με την Βουλγαρια. Εκει ομως σε μια τραγικη παρεξήγηση σκοτώθηκε ο Βόρις. Οταν δραπέτευσαν απο την Πολη εφυγαν με τις Βυζαντινές στολες που φορουσαν χωρις να αλλάξουν και στα συνορα ενας Βουλγαρος σκοπός τους πέρασε για Βυζαντινους και με το τόξο του πέτυχε τον Βορι στο στηθος παρα τις φωνές του Ρωμανου οτι ειναι Βουλγαροι Πριγκιπες.
Ο Ρωμανός μονος του πλεον κατάφερε να περάσει τα συνορα και μεσω Βιδινιου εφτασε στην πρωτευουσα οπου ανακηρύχτηκε Τσάρος αν και ευνουχος και η Βουλγαρια χωριστηκε παλι στα δυο με οπαδους του Ρωμανου απο τη μια και των Κομητόπουλων απο την αλλη.
Απο τους Κομητόπουλους παλι πολυ συντομα ο πρωτότοκος Δαβιδ δολοφονήθηκε μεταξυ Καστοριας και Πρεσπών στο χωριο Καλασδρυς οταν επεσε σε ενέδρα Βλάχων. Ο Μωυσης σκοτώθηκε κατα την πολιορκια των Σερρών οπου ενα βλημα απο καταπέλτη χτυπησε το άλογο του ριχνοντας τον κάτω και πριν προλάβει να σηκωθει κομματιάστηκε απο τους στρατιωτες του Δουκα Μελισσηνού.
Ο τρίτος αδελφός ο Ααρών δολοφονηθηκε μαζι με ολη την οικογένεια του απο τον μικρότερο αδελφο του τον Σαμούηλ στην Ραμετανίτσα με το αιτιολογικο οτι ηταν πολυ φιλοβυζαντινος και ετσι ο Σαμουηλ εμεινε μονος ηγεμονας.
Ο μονος απο την οικογένεια του Ααρών που γλιτωσε ηταν ο γιος του Ιωάννης τον οποιο εκρυψε ο γιος του Σαμουήλ ο Ραντομιρ για να μην το σκοτώσει ο πατερας του. Eτσι ο Σαμουηλ κράτησε ολη την εξουσια για τον εαυτο του. Ο Ρωμανος ηταν τυπικά ο Τσάρος αλλα ηταν αδυναμος και ευνουχος οποτε ουσιαστικα ηταν μαριονέτα του Σαμουηλ.
Εκμεταλλευομενος την επανάσταση του Σκληρου στην Μ. Ασία ο Σαμουήλ ξεκίνησε επιδρομές στην Αυτοκρατορια λεηλατώντας οχι μονο την Θρακη και την Μακεδονια αλλα και την Θεσσαλονικη φτάνοντας μεχρι την Θεσσαλία, την Ελλάδα και την Πελοπόνησο. Η Λάρισα παραδόθηκε αμαχητί και ολος ο πληθυσμος της μεταφέρθηκε στην Βουλγαρια και κατετάγη δια της βιας στον στρατο του. Επίσης αρπαξε τα λειψανα του Αγίου Αχιλλειου απο την Λάρισα, του Αγίου Ρηγίνου απο την Σκόπελο και του Αγιου Διοδώρου απο τα Τρίκαλα καταθετωντας τα στο μοναστηρι που εφτιαξε στην Πρέσπα μεσα στο παλάτι του.
Οταν τελειωσε η επανάσταση του Σκληρου με τον ιδιο να καταφέυγει στη Βαγδάτη, ο Βασιλειος Β' αποφάσισε να σταματησει τον Σαμουηλ. Ετσι μαζεψε το στρατο το 986 και με τον ιδιο επικεφαλης βγηκε στην Θράκη. Ομως δεν ζητησε την συμβουλη του Δομεστικου του Βαρδα Φωκά ουτε αλλου Στρατηγου. Ηθελε να το κανει μονος του για να κερδισει την νικη και τον σεβασμο ολων οσων τον εβλεπαν σαν παιδι ακομα.
Απο εκει εισέβαλλε στην Βουλγαρια μεσω του ορους της Ροδόπης και του ποταμου Εβρου αφηνοντας πισω του τον Δουκα Λεοντα Μελισσηνό να φυλαει τα περάσματα για ασφάλεια και εφτασε στην Σαρδικη που οι Βουλγαροι αποκαλουσαν Τριαδιτσα ενω σημερα λέγεται Σόφια.
Εκει στρατοπεδευσε στο Στοπονιον και συγκαλεσε συμβουλιο για το πως πρεπει να καταληφθει η Σαρδική. Ο Βασιλειος ηθελε να καταλαβει την πολη με εφοδο αλλα ρισκαρε να κατέβει ο Σαμουηλ που κατειχε τους λόφους γυρω και να καταληξει σε τραγωδία η ολη υποθεση. Ετσι αποφάσισε να στησει ενεδρες γυρω γυρω για να προστατευτει αλλα και για να κανει ζημια στον Σαμουηλ αν επελεγει να επιλεξει να δώσει μάχη. Εν τουτοις ομως ο Βασιλειος ηταν απειρος πολεμικα και μια σειρα απο λαθη του κοστισαν. Ξεχασε να βαλει σκοπιές με αποτέλεσμα σε μια ξαφνικη εξοδο τους οι Βουλγαροι να τους πετσοκόψουν και εβαλε τις πολεμικες μηχανες κοντά στα τειχη με αποτέλεσμα οι Βουλγαροι να τις καψουν ολες. Ετσι πλεον η εφοδος ηταν αδυνατη και ο Βασιλειος περιμενε απ'εξω 20 μερες χωρις να μπορει να κανει τιποτα.
Τη νυχτα ομως εφτασε μυστικα ο Δομέστικος των Σχολών της Δυσης Στέφανος Κοντοστέφανος και του ειπε πως Δουκας Μελισσηνος σκοπευει να τον προδώσει και προκειται να καταλάβει την Κωνσταντινουπολη καθως εποφθαλμια τον θρόνο. Ο Βασιλειος πειστηκε και διέταξε να επιστρέψουν αμέσως πισω. Ο στρατος ξεκινησε να φευγει ασυντακτα και ο Σαμουηλ το ερμηνευσε αυτο ως φυγη απο δειλία και με αιφνιδιαστικη νυχτερινη επίθεση διελυσε το στρατό του Βασιλειου με τον ιδιο τον Αυτοκρατορα μολις να καταφέρνει να σωθεί απο την Αυτοκρατορικη φρουρά η οποια τον φυγαδευσε στην Φιλιππουπολη. Στα χέρια του Σαμουηλ επεσαν ολες οι αποσκευες του Αυτοκράτορα μαζι με τα Αυτοκρατορικα Διασημα.
Απο εκει περασε στη Ροδόπη οπου βρήκε τον Μελισσηνο να περιμένει αμέριμνος και φυσικα χωρις να τον εχει προδοσει ουτε να εχει εγκαταλειψει την θεση του. Αμεσως στράφηκε προς τον Κοντοστέφανο οπου τον κατηγόρησε για ψευτη. Ο Κοντοστέφανος αρνηθηκε την κατηγορία και πρόσβαλλε τον Βασίλειο ο οποιος εξοργίστηκε τοσο πολυ που σηκώθηκε απο εκει που καθόταν και πιάνοντας τον Κοντοστέφανο απο την γενειαδα του την ξερίζωσε και τον εσπασε στο ξυλο.
Τον Οκτώβριο του ιδιου ετους ενας ισχυρότατος σεισμος συγκλόνισε την Κωνσταντινουπολη οπου πολλα κτιρια επεσαν και αλλα ειχαν ζημιες. Ο Βασιλειος εδωσε 10 Κεντηνάρια χρυσου για να αποκατασταθουν αμεσα ολες οι ζημιες.
Στο μεταξυ ο Βαρδας Φωκάς και οι Στρατηγοι επνεαν μενεα κατα του Βασιλειου που πηγε σε εκστρατεια χωρις καν να τους ρωτήσει και κυριως ο Στρατηγός Ευστάθιος Μαλεινός ο οποιος ειχε καθαιρεθει απο τον Βασιλειο για την ατυχη εκστρατεια.
Ετσι στις 15 Αυγουστου 987 μαζευτηκαν ολοι στα κτηματα του Ευστάθιου Μαλεινου στο Θεμα Χαρσιανών και ανακηρυξαν Αυτοκράτορα τον Βαρδα Φωκά. Στο μεταξυ στη Βαγδατη ο Χαλιφης αντιμετώπιζε επανασταση στην Περσια και απελευθέρωσε τον Βαρδα Σκληρό για να τον βοηθήσει να την καταστειλει.
Αρχικα ο Σκληρος αρνηθηκε καθως η μακρόχρονη φυλακιση τους ειχε κανει αρρωστους και μαλθακους αλλα ο Χαλιφης επεμενε και μαλιστα του εδωσε χρηματα και στρατό και στο τελος ο Σκληρος πειστηκε. Εν τουτεις ομως αρνηθηκε να παρει Αραβικο στρατο μαζι του και ζητησε απο τον Χαλίφη να ανοιξει τις φυλακες και να του δώσει τους χριστιανους αιχμαλώτους για στρατιωτες και ετσι ο Σκληρος απεκτησε νεο στρατο απο 3000 ανδρες.
Στην πρωτη μάχη βγηκε νικητης καθως οι Πέρσες συνηθισμένοι σε αλλο στυλ μαχης δεν μπορουσαν να αντιμετωπισουν τις τακτικες του Σκληρου και σφαγιαστηκαν μεχρι ενος. Ουτε οι αγγελιοφόροι δεν γλιτωσαν. Πλουσια λαφυρα επεσαν στα χέρια του Σκληρου αλλα αυτος αποφάσισε να μην ξαναγυρίσει στον Χαλίφη αλλα να περάσει ξανα τα συνορα προς την Αυτοκρατορια. Με γρηγορη πορεία εφτασαν στα συνορα χωρις να τους παρει ειδηση κανεις και γυρισαν πισω 8 χρόνια μετα την φυγη τους μετα την αποτυχία της επαναστασης.
Οταν εμαθαν οτι ο Φωκας ειχε ανακηρυχτει Αυτοκράτορας, οι στρατιωτες του Σκληρου ανακηρυξαν και αυτον Αυτοκράτορα. Ομως ο Σκληρός συντομα κατάλαβε πως ηταν πολυ αδυναμος για να επαναστατησει ξανα αλλα και το να δηλώσει υποταγη ειτε στον Βασιλειο ειτε στον Φωκά θα πληγωνε την υπερηφάνεια του.
Αφου συζητησε με τους αξιωματικους του αποφασισε οτι ηταν πολυ επικινδυνο να διεκδικησει ξανα τον θρόνο ο ιδιος αλλα επισης δισταζε και να υποστηρίξει και καποιον απο τους 2.
Ετσι αρχικα προσπαθησε να το παιξει σε δυο ταμπλό για να μπορέσει να επιβιώσει και να δει προς τα που πρεπει να παει. Ετσι εστειλε επιστολη στον Φωκά προτεινοντας του συμμαχία και να μοιραστουν την εξουσια μετα τη νικη τους. Παράλληλα ομως μυστικα εστειλε τον γιο του Ρωμανό με το προσχημα οτι αυτομολει στο Αυτοκρατορικο στρατόπεδο.
Ετσι και με τις εκδοχές θα επιβιωνε. Εαν νικουσε ο Βασιλειος ο Ρωμανος θα ηταν η εγγυηση του οτι θα επαιρνε χαρη ο Σκληρός. Ενω αν νικουσε ο Φωκάς ο Σκληρός θα μπορουσε να σωσει τον Ρωμανο με την εξουσια που θα ειχε.
Ο Ρωμανος λοιπον προσποιηθηκε οτι αυτομολει και ο Βασιλειος τον δεχτηκε εγκάρδια ονομαζοντας τον Μάγιστρο και Στρατηγό. Η αληθεια ειναι πως οταν ο Σκληρος δραπετευσε στην Βαγδατη ο Βασιλειος αναπνεοντας και παλι ελευθερα ασχοληθηκε πιο ενεργα με την διακυβερνηση του κράτους κατι που ενοχλησε τον Βασιλειο τον Νοθο ο οποιος προσπαθησε να τον σταματησει αλλα ο Βασιλειος με την στηριξη της Εκκλησιας και του στρατου τον καθαίρεσε και τον εθεσε υπο περιορισμο στη βιλλα του.
Ακομα και εκει ομως ο Νοθος μηχανορραφουσε κατα του Αυτοκράτορα και ο Βασιλειος τον εξόρισε σε μοναστηρι στν αλλη ακρη του Βοσπόρου και του δημευσε ολη την περιουσια. Ομως ηταν ενα σχεδον μοιραιο λαθος. Ο Νοθος αν και ειχε περιθωριοποιησει τον Βασιλειο ηταν ικανος κυβερνητης και η εξορία του στέρησε τον Βασιλειο απο εναν πολυτιτμο (αν και ανεπιθυμητο) συμβουλο. Ο Βασιλειος ηταν πλεον μονος σε ενα εχθρικο παλάτι και στη θεση του διορισε τον Ρωμανο Σκληρο ο οποιος στην ουσια ηταν κατασκοπος του πατέρα του.
Οταν ο Φωκας ελαβε την επιστολη του Σκληρου του απαντησε λεγοντας:
"Εαν πετυχουμε τους σκοπους μας θα σου δώσω τη διοικηση της Αντιοχειας, της Φοινίκης, της Κοιλης Συρίας, της Παλαιστίνης και της Μεσοποταμιας και εγω θα ειμαι ο Αυτοκράτορας"
Ο Σκληρος δέχτηκε την προταση του Φωκα και πηγε στην Καππαδοκια για να επικυρώσουν τη συμφωνια. Εκει ο Φωκάς ομως τον συνέλαβε του εβγαλε την Αυτοκρατορικη στολή και τον φυλάκισε στο Κάστρο του Τυροποιου.
Μετα διορισε τον πρωην Κατεπανω της Ιταλιας Καλόκυρο Δελφινά Στρατηγο και τον εστειλε με μερος του στρατου να πολιορκησει την Χρυσουπολη ενω ο Φωκάς με τον υπολοιπο στρατο πολιορκησε την Αβυδο θελοντας να ελεγξει τον Ελλησποντο και να αποκοψει τον ανεφοδιασμο της Κωνσταντινουπολης.
O Βασιλειος ηταν αποκλεισμένος. Για να αποφυγει τα χειρότερα θυμηθηκε την παλια συνθηκη που ειχε κανει ο παππους του Κωνσταντινος Ζ' το 907 με τους Ρώσους και εστειλε εσπευσμενα πρέσβεις στον Ηγεμόνα Βλαδιμηρο (που ειχε δολοφονησει τα αδελφια του Γιαροπολκ και Ολεγκ και ειχε μεινει μονος Ηγεμονας απο το 978) ζητώντας του συμμαχία και ενισχύσεις με αντάλλαγμα το χέρι της αδελφης του Αννας Πορφυρογέννητης. Ο Βλαδιμηρος δέχτηκε, βαφτιστηκε χριστιανος το 988 παντρευτηκε την Αννα και εστειλε 6000 απο τους καλυτερους πολεμιστές του στον Βασιλειο ο οποιος ειχε ανοιξει διαπραγματευσεις με τον Δελφινα για να παρει χρόνο.
Οταν εφτασαν οι Ρωσικες ενισχύσεις ο Βασιλειος απειλησε τον Δελφινά να φυγει αλλιως θα τον καταστρέψει. Ο Δελφινάς γέλασε απλά και συνεχισε να πολιορκει την Χρυσουπολη. Ο Βασιλειος τοτε περασε τους Ρώσους απέναντι οι οποιοι επιτέθηκαν στον Δελφινα με τετοια σφοδρότητα οπου δεν εμεινε κανεις ζωντανος. Ο Δελφινάς κρεμαστηκε εξω απο την σκηνή του και ο αδελφος του Φωκά Νικηφόρος ο Τυφλος φυλακιστηκε αμεσα.
Στο μεταξυ ο Φωκας πολιορκουσε ηδη την Αβυδο η οποια ηταν ετοιμη να πέσει αλλα ο Βασιλειος εστειλε την ιδια στιγμη τον Ναυαρχο Κυριακό να τους ανεφοδιασει και να τους ενισχύσει γλιτωνοντας ετσι την πτώση.
Παράλληλα ο Κωνσταντινος Η' περασε τον Ελλησποντο με στρατο και ενώθηκε με τον Βασιλειο που κατεβαινε απο την Χρυσουπολη. Ο Φωκας για να μην περικυκλωθει αφησε τμημα του στρατου να πολιορκει την Χρυσουπολη και ο ιδιος με τον υπολοιπο στρατο στραφηκε πισω για να αντιμετωπισει τους νεαρους Αυτοκράτορες.
Οι στρατοι στηθηκαν αντιμέτωποι, η μαχη αναψε και καποια στιγμη ο Φωκάς ειδε τον νεαρο Βασιλειο να βρισκεται μπροστα απο τον στρατό του αποκομμένος. Πιστευοντας οτι ειναι ευκολος στοχος να κερδισει ενα παιδι σε μονομαχία και με ενα χτυπημα να κερδισει την Αυτοκρατορία καλπασε μανιασμένα εναντιον του σκοτώνοντας οποιον του εκλεινε τον δρόμο αλλα ξαφνικα σταμάτησε το άλογο του γυρισε πισω ανεβηκε σε παρακειμενο λοφο, ξεκαβάλλησε, εκανε μερικα βηματα τρεκλιζοντας. γονάτισε και εμεινε εκει ακινητος ενω η μαχη μαινόταν γυρω του.
Οι στρατιωτες του θεωρησαν οτι λογω ηλικιας πηγε να ξεκουραστει λιγο αλλα ο Φωκάς εμεινε πολυ ωρα στην ιδια θέση. Ενας στρατιωτης ανεβηκε στον λοφο και μολις τον άγγιξε ο Φωκας επεσε στο χώμα και τοτε καταλαβαν οτι ηταν νεκρός. βλεποντας τον ετσι διαδοθηκαν φημες οτι πεθανε απο καποιο θανασιμο τραυμα ή δηλητήριο. Αργοτερα ειπώθηκε πως ο υπηρέτης του Συμεών ειχε δωροδοκηθει να τον δηλητηριασει καθως ο Φωκάς ειχε τη συνηθεια να πινει ενα ποτηρι παγωμένο νερο πριν την μαχη. Ο στρατος του πανικοβληθηκε και διαλυθηκε και ο Βασιλειος τους κυνηγησε για χιλιομετρα συλλαμβανοντας τους αδελφους Λεοντα και Θεογνωστο Μελισσηνους, τον Θεοδόσιο Μεσανυκτη και αλλους. Αργοτερα μαθευτηκε πως ο Φωκάς δεν πεθανε απο τραυμα ουτε απο δηλητηριο αλλα απο φυσικα αιτια καθως υπέστη βαρυ εγκεφαλικο επεισόδιο.
Συνεχίζεται...
Οι γιοι του Πέτρου και νομιμοι κληρονόμοι του Βορις Β' και Ρωμανός βρισκονταν στην Κωνσταντινουπολη και εξ αυτών ο Ρωμανός ειχε ευνουχιστει απο τον Ιωσήφ Βρίγγα. Με τον θανατο του Ιωάννη και την επανάσταση του Σκληρου ο Βόρις με τον Ρωμανό δραπέτευσαν μεσα στο χάος και κατάφεραν να φτασουν στα συνορα με την Βουλγαρια. Εκει ομως σε μια τραγικη παρεξήγηση σκοτώθηκε ο Βόρις. Οταν δραπέτευσαν απο την Πολη εφυγαν με τις Βυζαντινές στολες που φορουσαν χωρις να αλλάξουν και στα συνορα ενας Βουλγαρος σκοπός τους πέρασε για Βυζαντινους και με το τόξο του πέτυχε τον Βορι στο στηθος παρα τις φωνές του Ρωμανου οτι ειναι Βουλγαροι Πριγκιπες.
Ο Ρωμανός μονος του πλεον κατάφερε να περάσει τα συνορα και μεσω Βιδινιου εφτασε στην πρωτευουσα οπου ανακηρύχτηκε Τσάρος αν και ευνουχος και η Βουλγαρια χωριστηκε παλι στα δυο με οπαδους του Ρωμανου απο τη μια και των Κομητόπουλων απο την αλλη.
Απο τους Κομητόπουλους παλι πολυ συντομα ο πρωτότοκος Δαβιδ δολοφονήθηκε μεταξυ Καστοριας και Πρεσπών στο χωριο Καλασδρυς οταν επεσε σε ενέδρα Βλάχων. Ο Μωυσης σκοτώθηκε κατα την πολιορκια των Σερρών οπου ενα βλημα απο καταπέλτη χτυπησε το άλογο του ριχνοντας τον κάτω και πριν προλάβει να σηκωθει κομματιάστηκε απο τους στρατιωτες του Δουκα Μελισσηνού.
Ο τρίτος αδελφός ο Ααρών δολοφονηθηκε μαζι με ολη την οικογένεια του απο τον μικρότερο αδελφο του τον Σαμούηλ στην Ραμετανίτσα με το αιτιολογικο οτι ηταν πολυ φιλοβυζαντινος και ετσι ο Σαμουηλ εμεινε μονος ηγεμονας.
Ο μονος απο την οικογένεια του Ααρών που γλιτωσε ηταν ο γιος του Ιωάννης τον οποιο εκρυψε ο γιος του Σαμουήλ ο Ραντομιρ για να μην το σκοτώσει ο πατερας του. Eτσι ο Σαμουηλ κράτησε ολη την εξουσια για τον εαυτο του. Ο Ρωμανος ηταν τυπικά ο Τσάρος αλλα ηταν αδυναμος και ευνουχος οποτε ουσιαστικα ηταν μαριονέτα του Σαμουηλ.
Εκμεταλλευομενος την επανάσταση του Σκληρου στην Μ. Ασία ο Σαμουήλ ξεκίνησε επιδρομές στην Αυτοκρατορια λεηλατώντας οχι μονο την Θρακη και την Μακεδονια αλλα και την Θεσσαλονικη φτάνοντας μεχρι την Θεσσαλία, την Ελλάδα και την Πελοπόνησο. Η Λάρισα παραδόθηκε αμαχητί και ολος ο πληθυσμος της μεταφέρθηκε στην Βουλγαρια και κατετάγη δια της βιας στον στρατο του. Επίσης αρπαξε τα λειψανα του Αγίου Αχιλλειου απο την Λάρισα, του Αγίου Ρηγίνου απο την Σκόπελο και του Αγιου Διοδώρου απο τα Τρίκαλα καταθετωντας τα στο μοναστηρι που εφτιαξε στην Πρέσπα μεσα στο παλάτι του.
Οταν τελειωσε η επανάσταση του Σκληρου με τον ιδιο να καταφέυγει στη Βαγδάτη, ο Βασιλειος Β' αποφάσισε να σταματησει τον Σαμουηλ. Ετσι μαζεψε το στρατο το 986 και με τον ιδιο επικεφαλης βγηκε στην Θράκη. Ομως δεν ζητησε την συμβουλη του Δομεστικου του Βαρδα Φωκά ουτε αλλου Στρατηγου. Ηθελε να το κανει μονος του για να κερδισει την νικη και τον σεβασμο ολων οσων τον εβλεπαν σαν παιδι ακομα.
Απο εκει εισέβαλλε στην Βουλγαρια μεσω του ορους της Ροδόπης και του ποταμου Εβρου αφηνοντας πισω του τον Δουκα Λεοντα Μελισσηνό να φυλαει τα περάσματα για ασφάλεια και εφτασε στην Σαρδικη που οι Βουλγαροι αποκαλουσαν Τριαδιτσα ενω σημερα λέγεται Σόφια.
Εκει στρατοπεδευσε στο Στοπονιον και συγκαλεσε συμβουλιο για το πως πρεπει να καταληφθει η Σαρδική. Ο Βασιλειος ηθελε να καταλαβει την πολη με εφοδο αλλα ρισκαρε να κατέβει ο Σαμουηλ που κατειχε τους λόφους γυρω και να καταληξει σε τραγωδία η ολη υποθεση. Ετσι αποφάσισε να στησει ενεδρες γυρω γυρω για να προστατευτει αλλα και για να κανει ζημια στον Σαμουηλ αν επελεγει να επιλεξει να δώσει μάχη. Εν τουτοις ομως ο Βασιλειος ηταν απειρος πολεμικα και μια σειρα απο λαθη του κοστισαν. Ξεχασε να βαλει σκοπιές με αποτέλεσμα σε μια ξαφνικη εξοδο τους οι Βουλγαροι να τους πετσοκόψουν και εβαλε τις πολεμικες μηχανες κοντά στα τειχη με αποτέλεσμα οι Βουλγαροι να τις καψουν ολες. Ετσι πλεον η εφοδος ηταν αδυνατη και ο Βασιλειος περιμενε απ'εξω 20 μερες χωρις να μπορει να κανει τιποτα.
Τη νυχτα ομως εφτασε μυστικα ο Δομέστικος των Σχολών της Δυσης Στέφανος Κοντοστέφανος και του ειπε πως Δουκας Μελισσηνος σκοπευει να τον προδώσει και προκειται να καταλάβει την Κωνσταντινουπολη καθως εποφθαλμια τον θρόνο. Ο Βασιλειος πειστηκε και διέταξε να επιστρέψουν αμέσως πισω. Ο στρατος ξεκινησε να φευγει ασυντακτα και ο Σαμουηλ το ερμηνευσε αυτο ως φυγη απο δειλία και με αιφνιδιαστικη νυχτερινη επίθεση διελυσε το στρατό του Βασιλειου με τον ιδιο τον Αυτοκρατορα μολις να καταφέρνει να σωθεί απο την Αυτοκρατορικη φρουρά η οποια τον φυγαδευσε στην Φιλιππουπολη. Στα χέρια του Σαμουηλ επεσαν ολες οι αποσκευες του Αυτοκράτορα μαζι με τα Αυτοκρατορικα Διασημα.
Απο εκει περασε στη Ροδόπη οπου βρήκε τον Μελισσηνο να περιμένει αμέριμνος και φυσικα χωρις να τον εχει προδοσει ουτε να εχει εγκαταλειψει την θεση του. Αμεσως στράφηκε προς τον Κοντοστέφανο οπου τον κατηγόρησε για ψευτη. Ο Κοντοστέφανος αρνηθηκε την κατηγορία και πρόσβαλλε τον Βασίλειο ο οποιος εξοργίστηκε τοσο πολυ που σηκώθηκε απο εκει που καθόταν και πιάνοντας τον Κοντοστέφανο απο την γενειαδα του την ξερίζωσε και τον εσπασε στο ξυλο.
Τον Οκτώβριο του ιδιου ετους ενας ισχυρότατος σεισμος συγκλόνισε την Κωνσταντινουπολη οπου πολλα κτιρια επεσαν και αλλα ειχαν ζημιες. Ο Βασιλειος εδωσε 10 Κεντηνάρια χρυσου για να αποκατασταθουν αμεσα ολες οι ζημιες.
Στο μεταξυ ο Βαρδας Φωκάς και οι Στρατηγοι επνεαν μενεα κατα του Βασιλειου που πηγε σε εκστρατεια χωρις καν να τους ρωτήσει και κυριως ο Στρατηγός Ευστάθιος Μαλεινός ο οποιος ειχε καθαιρεθει απο τον Βασιλειο για την ατυχη εκστρατεια.
Ετσι στις 15 Αυγουστου 987 μαζευτηκαν ολοι στα κτηματα του Ευστάθιου Μαλεινου στο Θεμα Χαρσιανών και ανακηρυξαν Αυτοκράτορα τον Βαρδα Φωκά. Στο μεταξυ στη Βαγδατη ο Χαλιφης αντιμετώπιζε επανασταση στην Περσια και απελευθέρωσε τον Βαρδα Σκληρό για να τον βοηθήσει να την καταστειλει.
Αρχικα ο Σκληρος αρνηθηκε καθως η μακρόχρονη φυλακιση τους ειχε κανει αρρωστους και μαλθακους αλλα ο Χαλιφης επεμενε και μαλιστα του εδωσε χρηματα και στρατό και στο τελος ο Σκληρος πειστηκε. Εν τουτεις ομως αρνηθηκε να παρει Αραβικο στρατο μαζι του και ζητησε απο τον Χαλίφη να ανοιξει τις φυλακες και να του δώσει τους χριστιανους αιχμαλώτους για στρατιωτες και ετσι ο Σκληρος απεκτησε νεο στρατο απο 3000 ανδρες.
Στην πρωτη μάχη βγηκε νικητης καθως οι Πέρσες συνηθισμένοι σε αλλο στυλ μαχης δεν μπορουσαν να αντιμετωπισουν τις τακτικες του Σκληρου και σφαγιαστηκαν μεχρι ενος. Ουτε οι αγγελιοφόροι δεν γλιτωσαν. Πλουσια λαφυρα επεσαν στα χέρια του Σκληρου αλλα αυτος αποφάσισε να μην ξαναγυρίσει στον Χαλίφη αλλα να περάσει ξανα τα συνορα προς την Αυτοκρατορια. Με γρηγορη πορεία εφτασαν στα συνορα χωρις να τους παρει ειδηση κανεις και γυρισαν πισω 8 χρόνια μετα την φυγη τους μετα την αποτυχία της επαναστασης.
Οταν εμαθαν οτι ο Φωκας ειχε ανακηρυχτει Αυτοκράτορας, οι στρατιωτες του Σκληρου ανακηρυξαν και αυτον Αυτοκράτορα. Ομως ο Σκληρός συντομα κατάλαβε πως ηταν πολυ αδυναμος για να επαναστατησει ξανα αλλα και το να δηλώσει υποταγη ειτε στον Βασιλειο ειτε στον Φωκά θα πληγωνε την υπερηφάνεια του.
Αφου συζητησε με τους αξιωματικους του αποφασισε οτι ηταν πολυ επικινδυνο να διεκδικησει ξανα τον θρόνο ο ιδιος αλλα επισης δισταζε και να υποστηρίξει και καποιον απο τους 2.
Ετσι αρχικα προσπαθησε να το παιξει σε δυο ταμπλό για να μπορέσει να επιβιώσει και να δει προς τα που πρεπει να παει. Ετσι εστειλε επιστολη στον Φωκά προτεινοντας του συμμαχία και να μοιραστουν την εξουσια μετα τη νικη τους. Παράλληλα ομως μυστικα εστειλε τον γιο του Ρωμανό με το προσχημα οτι αυτομολει στο Αυτοκρατορικο στρατόπεδο.
Ετσι και με τις εκδοχές θα επιβιωνε. Εαν νικουσε ο Βασιλειος ο Ρωμανος θα ηταν η εγγυηση του οτι θα επαιρνε χαρη ο Σκληρός. Ενω αν νικουσε ο Φωκάς ο Σκληρός θα μπορουσε να σωσει τον Ρωμανο με την εξουσια που θα ειχε.
Ο Ρωμανος λοιπον προσποιηθηκε οτι αυτομολει και ο Βασιλειος τον δεχτηκε εγκάρδια ονομαζοντας τον Μάγιστρο και Στρατηγό. Η αληθεια ειναι πως οταν ο Σκληρος δραπετευσε στην Βαγδατη ο Βασιλειος αναπνεοντας και παλι ελευθερα ασχοληθηκε πιο ενεργα με την διακυβερνηση του κράτους κατι που ενοχλησε τον Βασιλειο τον Νοθο ο οποιος προσπαθησε να τον σταματησει αλλα ο Βασιλειος με την στηριξη της Εκκλησιας και του στρατου τον καθαίρεσε και τον εθεσε υπο περιορισμο στη βιλλα του.
Ακομα και εκει ομως ο Νοθος μηχανορραφουσε κατα του Αυτοκράτορα και ο Βασιλειος τον εξόρισε σε μοναστηρι στν αλλη ακρη του Βοσπόρου και του δημευσε ολη την περιουσια. Ομως ηταν ενα σχεδον μοιραιο λαθος. Ο Νοθος αν και ειχε περιθωριοποιησει τον Βασιλειο ηταν ικανος κυβερνητης και η εξορία του στέρησε τον Βασιλειο απο εναν πολυτιτμο (αν και ανεπιθυμητο) συμβουλο. Ο Βασιλειος ηταν πλεον μονος σε ενα εχθρικο παλάτι και στη θεση του διορισε τον Ρωμανο Σκληρο ο οποιος στην ουσια ηταν κατασκοπος του πατέρα του.
Οταν ο Φωκας ελαβε την επιστολη του Σκληρου του απαντησε λεγοντας:
"Εαν πετυχουμε τους σκοπους μας θα σου δώσω τη διοικηση της Αντιοχειας, της Φοινίκης, της Κοιλης Συρίας, της Παλαιστίνης και της Μεσοποταμιας και εγω θα ειμαι ο Αυτοκράτορας"
Ο Σκληρος δέχτηκε την προταση του Φωκα και πηγε στην Καππαδοκια για να επικυρώσουν τη συμφωνια. Εκει ο Φωκάς ομως τον συνέλαβε του εβγαλε την Αυτοκρατορικη στολή και τον φυλάκισε στο Κάστρο του Τυροποιου.
Μετα διορισε τον πρωην Κατεπανω της Ιταλιας Καλόκυρο Δελφινά Στρατηγο και τον εστειλε με μερος του στρατου να πολιορκησει την Χρυσουπολη ενω ο Φωκάς με τον υπολοιπο στρατο πολιορκησε την Αβυδο θελοντας να ελεγξει τον Ελλησποντο και να αποκοψει τον ανεφοδιασμο της Κωνσταντινουπολης.
O Βασιλειος ηταν αποκλεισμένος. Για να αποφυγει τα χειρότερα θυμηθηκε την παλια συνθηκη που ειχε κανει ο παππους του Κωνσταντινος Ζ' το 907 με τους Ρώσους και εστειλε εσπευσμενα πρέσβεις στον Ηγεμόνα Βλαδιμηρο (που ειχε δολοφονησει τα αδελφια του Γιαροπολκ και Ολεγκ και ειχε μεινει μονος Ηγεμονας απο το 978) ζητώντας του συμμαχία και ενισχύσεις με αντάλλαγμα το χέρι της αδελφης του Αννας Πορφυρογέννητης. Ο Βλαδιμηρος δέχτηκε, βαφτιστηκε χριστιανος το 988 παντρευτηκε την Αννα και εστειλε 6000 απο τους καλυτερους πολεμιστές του στον Βασιλειο ο οποιος ειχε ανοιξει διαπραγματευσεις με τον Δελφινα για να παρει χρόνο.
Οταν εφτασαν οι Ρωσικες ενισχύσεις ο Βασιλειος απειλησε τον Δελφινά να φυγει αλλιως θα τον καταστρέψει. Ο Δελφινάς γέλασε απλά και συνεχισε να πολιορκει την Χρυσουπολη. Ο Βασιλειος τοτε περασε τους Ρώσους απέναντι οι οποιοι επιτέθηκαν στον Δελφινα με τετοια σφοδρότητα οπου δεν εμεινε κανεις ζωντανος. Ο Δελφινάς κρεμαστηκε εξω απο την σκηνή του και ο αδελφος του Φωκά Νικηφόρος ο Τυφλος φυλακιστηκε αμεσα.
Στο μεταξυ ο Φωκας πολιορκουσε ηδη την Αβυδο η οποια ηταν ετοιμη να πέσει αλλα ο Βασιλειος εστειλε την ιδια στιγμη τον Ναυαρχο Κυριακό να τους ανεφοδιασει και να τους ενισχύσει γλιτωνοντας ετσι την πτώση.
Παράλληλα ο Κωνσταντινος Η' περασε τον Ελλησποντο με στρατο και ενώθηκε με τον Βασιλειο που κατεβαινε απο την Χρυσουπολη. Ο Φωκας για να μην περικυκλωθει αφησε τμημα του στρατου να πολιορκει την Χρυσουπολη και ο ιδιος με τον υπολοιπο στρατο στραφηκε πισω για να αντιμετωπισει τους νεαρους Αυτοκράτορες.
Οι στρατοι στηθηκαν αντιμέτωποι, η μαχη αναψε και καποια στιγμη ο Φωκάς ειδε τον νεαρο Βασιλειο να βρισκεται μπροστα απο τον στρατό του αποκομμένος. Πιστευοντας οτι ειναι ευκολος στοχος να κερδισει ενα παιδι σε μονομαχία και με ενα χτυπημα να κερδισει την Αυτοκρατορία καλπασε μανιασμένα εναντιον του σκοτώνοντας οποιον του εκλεινε τον δρόμο αλλα ξαφνικα σταμάτησε το άλογο του γυρισε πισω ανεβηκε σε παρακειμενο λοφο, ξεκαβάλλησε, εκανε μερικα βηματα τρεκλιζοντας. γονάτισε και εμεινε εκει ακινητος ενω η μαχη μαινόταν γυρω του.
Οι στρατιωτες του θεωρησαν οτι λογω ηλικιας πηγε να ξεκουραστει λιγο αλλα ο Φωκάς εμεινε πολυ ωρα στην ιδια θέση. Ενας στρατιωτης ανεβηκε στον λοφο και μολις τον άγγιξε ο Φωκας επεσε στο χώμα και τοτε καταλαβαν οτι ηταν νεκρός. βλεποντας τον ετσι διαδοθηκαν φημες οτι πεθανε απο καποιο θανασιμο τραυμα ή δηλητήριο. Αργοτερα ειπώθηκε πως ο υπηρέτης του Συμεών ειχε δωροδοκηθει να τον δηλητηριασει καθως ο Φωκάς ειχε τη συνηθεια να πινει ενα ποτηρι παγωμένο νερο πριν την μαχη. Ο στρατος του πανικοβληθηκε και διαλυθηκε και ο Βασιλειος τους κυνηγησε για χιλιομετρα συλλαμβανοντας τους αδελφους Λεοντα και Θεογνωστο Μελισσηνους, τον Θεοδόσιο Μεσανυκτη και αλλους. Αργοτερα μαθευτηκε πως ο Φωκάς δεν πεθανε απο τραυμα ουτε απο δηλητηριο αλλα απο φυσικα αιτια καθως υπέστη βαρυ εγκεφαλικο επεισόδιο.
Συνεχίζεται...
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Αναλυτικά η μονομαχία Βάρδα Φωκά -Σκληρού.
Στην τρίτη μάχη μεταξύ τους, στη Μικρά Αρμενία, κοντά στον ποταμό Άλυ, τα πράγματα για το Φωκά δεν είναι καθόλου καλά.
Βλέποντας την επερχόμενη ήττα και «βέλτιον εἶναι κρίνας τὸν εὐκλεῆ θάνατον τῆς ἀγεννοῦς καὶ ἐπονειδίστου ζωῆς», καλπάζει μόνος του κατά του Βάρδα Σκληρού ανοίγοντας δρόμο με σφοδρότητα.
Κανείς δεν έτρεξε να βοηθήσει τον Σκληρό. Οι στρατιώτες προτίμησαν η μοίρα να αποφασίσεi μεταξύ των δύο αρχηγών. Μεγαλειώδες θέαμα, «ὁρῶσιν ἐπάγον ἀνδρῶν δύο μονομαχία ἐπ' εὐτολμίᾳ καὶ ῥώμῃ ψυχῆς μέγα φρονούντων».
Ο Σκληρός καλπάζει και αυτός κατά του Φωκά και κτυπά πρώτος. Το σπαθί του μόλις κόβει το αυτί του αλόγου με το χαλινάρι. Ο Φωκάς με δύναμη χτυπά με τη μάσια στο κεφάλι του Σκληρού που αιμόφυρτος αγκαλιάζει το λαιμό του αλόγου.
Ο ίδιος συνεχίζει τον καλπασμό και σταματά στην κορυφή ενός λόφου κοντά.
Από εκεί βλέπει το στρατό του Σκληρού να διαλύεται, καθώς οι στρατιώτες δεν διακρίνουν τον σκυφτό στρατηγό επάνω στο άλογο και νομίζουν ότι κείτεται εκλιπών.
«ἄρχοντα πεπτωκέναι, ἀκόσμως τρέπονται πρὸς φυγήν, κρημνοῖς καὶ Ἅλυϊ τῷ ποταμῷ ῥιπτοῦντες ἑαυτοὺς».
Ο Φωκάς έχει μετατρέψει μία σίγουρη ήττα σε μία περηφανή νίκη.
Στην τρίτη μάχη μεταξύ τους, στη Μικρά Αρμενία, κοντά στον ποταμό Άλυ, τα πράγματα για το Φωκά δεν είναι καθόλου καλά.
Βλέποντας την επερχόμενη ήττα και «βέλτιον εἶναι κρίνας τὸν εὐκλεῆ θάνατον τῆς ἀγεννοῦς καὶ ἐπονειδίστου ζωῆς», καλπάζει μόνος του κατά του Βάρδα Σκληρού ανοίγοντας δρόμο με σφοδρότητα.
Κανείς δεν έτρεξε να βοηθήσει τον Σκληρό. Οι στρατιώτες προτίμησαν η μοίρα να αποφασίσεi μεταξύ των δύο αρχηγών. Μεγαλειώδες θέαμα, «ὁρῶσιν ἐπάγον ἀνδρῶν δύο μονομαχία ἐπ' εὐτολμίᾳ καὶ ῥώμῃ ψυχῆς μέγα φρονούντων».
Ο Σκληρός καλπάζει και αυτός κατά του Φωκά και κτυπά πρώτος. Το σπαθί του μόλις κόβει το αυτί του αλόγου με το χαλινάρι. Ο Φωκάς με δύναμη χτυπά με τη μάσια στο κεφάλι του Σκληρού που αιμόφυρτος αγκαλιάζει το λαιμό του αλόγου.
Ο ίδιος συνεχίζει τον καλπασμό και σταματά στην κορυφή ενός λόφου κοντά.
Από εκεί βλέπει το στρατό του Σκληρού να διαλύεται, καθώς οι στρατιώτες δεν διακρίνουν τον σκυφτό στρατηγό επάνω στο άλογο και νομίζουν ότι κείτεται εκλιπών.
«ἄρχοντα πεπτωκέναι, ἀκόσμως τρέπονται πρὸς φυγήν, κρημνοῖς καὶ Ἅλυϊ τῷ ποταμῷ ῥιπτοῦντες ἑαυτοὺς».
Ο Φωκάς έχει μετατρέψει μία σίγουρη ήττα σε μία περηφανή νίκη.
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Ο Κεδρηνός επισημαίνει για τον Θέμελ ότι ξεκίνησε την μάχη φορώντας την ιερατική στολή ενώ πριν λίγο τελούσε την αναίμακτη θυσία. Πιθανόν θεωρήθηκε σημαντικό για την παύση του:
"την αναίμακτον επιτελών λειτουργίαν [...] λιπών την ιερουργίαν και ως είχε στολής εξελθών"
Η τιμωρία του βεβαίως ήταν:
"αποκλεισθείς δε παρά του επισκόπου της Ιερουργίας"
Δεν μας λέει τη διάρκεια της παύσης.
Πάντως, από τη συνέχεια φαίνεται ότι ο Θέμελ ήταν ήδη μεγάλη περίπτωση αφού με αφορμή την παύση ασπάστηκε το Ισλάμ και άρχισε να σφάζει τους πρώην συντοπίτες του, και ίσως και άλλα πολλά όπως αφήνει να εννοηθεί ο Κεδρηνός:
"τοις Αγαρηνοίς προσερρύη [...] συν αυτοίς εξιών ου μόνον Καππαδοκίαν και τα εγγίζον τα ταύτη εδήου (λεηλατούσε) θέματα [...] όσα δε δεινά διεπράξατο, ουδέ γράφειν ημίν θεμίτον"
CSHB, Κεδρηνός (vol.2), 329-330
"την αναίμακτον επιτελών λειτουργίαν [...] λιπών την ιερουργίαν και ως είχε στολής εξελθών"
Η τιμωρία του βεβαίως ήταν:
"αποκλεισθείς δε παρά του επισκόπου της Ιερουργίας"
Δεν μας λέει τη διάρκεια της παύσης.
Πάντως, από τη συνέχεια φαίνεται ότι ο Θέμελ ήταν ήδη μεγάλη περίπτωση αφού με αφορμή την παύση ασπάστηκε το Ισλάμ και άρχισε να σφάζει τους πρώην συντοπίτες του, και ίσως και άλλα πολλά όπως αφήνει να εννοηθεί ο Κεδρηνός:
"τοις Αγαρηνοίς προσερρύη [...] συν αυτοίς εξιών ου μόνον Καππαδοκίαν και τα εγγίζον τα ταύτη εδήου (λεηλατούσε) θέματα [...] όσα δε δεινά διεπράξατο, ουδέ γράφειν ημίν θεμίτον"
CSHB, Κεδρηνός (vol.2), 329-330
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Μήνες είχα να μπω και εδώ ήρθα πρώτα με το που ξαναγύρισα
Re: Ομολογίες πίστης κατά την Υστεροβυζαντινή περίοδο
Εγκατάλειψη του ισλαμισμού και επανάκαμψη στον χριστιανισμό
1391
Εγώ Νικόλαος ο Βούλγαρις λέγω καί υπόσχομαι διά του παρόντος μου γράμματος προς τον παναγιώτατον ημών δεσπότην , τον οικουμενικόν πατριάρχην , και την θείαν και ιεράν σύνοδον , ίνα από του νυν διατηρώ εμαυτόν εις την ορθόδοξον πίστιν των Χριστιανών, και αποβάλλομαι και αναθεματίζω την ασέβειαν των Μουσουλμάνων και πάντα τα έθιμα αυτών , διαβεβαιούμαι δε, ίνα φέρω και τα παιδία μου ενταύθα , ώστε ευρίσκεσθαι αυτά εις τον χριστιανισμόν , και παν , όπερ εποίησα από λύπης , συνεργία του πονηρού δαίμονος, και απήλθον εις τους Τούρκους , και εσεβόμην την ασέβειαν αυτών , αποβάλλομαι τούτο νυν , Θεού χάριτι , και υπόσχομαι στέργειν εις την ορθόδοξον πίστιν των χριστιανών , τούτου γάρ χάριν εγένετο και η παρούσα μου υπόσχεσις κατά μήνα Ιούλιον της ιδ΄ινδ + .
https://books.google.gr/books?id=dhhMAA ... 89&f=false
σελ. 155
Έχει και ομολογίες αποκήρύξης της Λατινικής αιρέσεως, των δογμάτων του Βαρλαάμ, υποσχέσεις ιερέων στον πατριάρχη να μην προβούν σε παραβάσεις ( μεθύσια, παράνομους γάμους, αταξίες κ.α. ) , ο μητροπολίτης Δωρόθεος Περιθεωρίου να αντλεί δύναμη από συμφωνία με τους Τούρκους αγνοώντας τις Βυζαντινές εκκλησιαστικές και κοσμικές Αρχές Εξουσίας, κ.α. Αφήνω άλλα δύο.
1384
+ Ομολογία του από των Λατίνων ελθόντος Τίτου + .
+ Πιστεύω εις ένα Θεόν κ.τ.λ. πρός τούτοις αποβάλλομαι τήν παρά Λατίνων γενομένην προσθήκην εν τούτω τω αγίω συμβόλω τήν λέγουσαν , ότι καί εκ του Υιού εκπορεύεται το Πνεύμα το Άγιον . Πιστεύω γάρ καί ομολογώ , ότι εκ μόνου του πατρός εκπορεύεται , αποβάλλομαι δέ καί πάντα τά έθιμα αυτών καί τήν πολιτείαν καί διαγωγήν , όσα εισίν έξω της καθολικής αγίας των χριστιανών εκκλησίας και της νομοθεσίας των αγίων αποστόλων καί των αγίων καί θεοφόρων πατέρων, καί στέργω καί φρονώ πάντα , όσα καί η αγία εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως , καί προσέρχομαι ολοψύχως καί καθαρώς τω παναγιωτάτω ημών δεσπότη . Τω οικουμενικώ πατριάρχη , και τη θεία και ιερά συνόδω . Μηνί Μαρτίω ινδ. ζ΄+
σελ. 84
1383
Επεί πολλάκις ευρέθην διενεργών εποδάς και μαγίας , και ου μόνον την εμαυτού ψυχήν έφθειρα και της δόξης εξέπεσον του Χριστού , τοις έργοις ακολουθήσας του σατανά , αλλά και άλλων πολλών ανθρώπων ψυχάς απώλεσα των προσελθόντων μοι , διά και επηρίας και ηύρις και διωγμούς υπέστην και παρά της εκκλησίας του Χριστού και παρά πάντων των χριστιανών , νύν δέ πρός γήρας έφθασα , καί τόν θάνατον ορώ πρό οφθαλμών , ανέδραμον εις τον παναγιώτατον δεσπότην ημών , τον οικουμενικόν πατριάρχην , τόν κοινόν προστάτην των χριστιανών και των αμαρτωλών προς σωτηρίαν οδηγόν και βοηθόν , και εξομολογησάμην πάντα μετά αληθείας , όσα εποίησα, καί εζήτησα βοήθειαν , πώς ίνα σοθώ. Επεί γούν τόν φιλάνθρωπον Θεόν μιμούμενος εδέξατο τήν εμήν εξομολόγησιν και μετάνοιαν , πλήν μετά υποσχέσεως , ήδη ποιώ τήν παρούσαν εγγράφως , και υπόσχομαι έμπροσθεν της μεγάλης αγιωσύνης αυτού και πάσης της εκκλησίας , μηδέποτε ευρεθήναι με, ένθα άν ευρίσκομαι , ίνα πράξω τι μαγικόν ή εργασίαν άλλην ασεβείας σατανικήν , αλλ' ουδέ είπω πρός τινα τόν ελθόντα ίσως ποτέ καί ζητήσαντα , αλλά τηρήσω καί φυλάκω εμαυτόν μέχρι και της τελευταίας μου αναπνοής ανώτερον καί ελεύθερον καί έξω σχεδόν πάσης υποψίας των σατανικών τούτων έργων, τηρών εμαυτόν εν μετανοία καί δάκρυσιν καί πάση κακουχία , όπως τόν Θεόν λάβω ίλεω καί ευμενή εν τη ημέρα εκείνη της δικαίας ανταποδώσεως . Έτι δέ καί ταύτην τήν ασφάλειαν δίδωμοι , ίνα εάν ευρεθώ εις τοιούτον τοι , όν εποίουν πρώτερον, καταδικάζομαι ουκ εις εξορίαν καί φυλακήν , ουδέ ακροτηριασμόν σωματικόν , αλλά θάνατον παντελή, καί κατακαίομαι πυρί. Τούτου γάρ χάριν καί εγγράφως τούτο οικειοχείρως πεποίηκαι μηνί Μαϊω ενδ. ζ΄+
+ Εγώ ο ταλαίπωρος Θεοδόσιος μοναχός ο Φουδούλης + ,
σελ. 84 -85
1391
Εγώ Νικόλαος ο Βούλγαρις λέγω καί υπόσχομαι διά του παρόντος μου γράμματος προς τον παναγιώτατον ημών δεσπότην , τον οικουμενικόν πατριάρχην , και την θείαν και ιεράν σύνοδον , ίνα από του νυν διατηρώ εμαυτόν εις την ορθόδοξον πίστιν των Χριστιανών, και αποβάλλομαι και αναθεματίζω την ασέβειαν των Μουσουλμάνων και πάντα τα έθιμα αυτών , διαβεβαιούμαι δε, ίνα φέρω και τα παιδία μου ενταύθα , ώστε ευρίσκεσθαι αυτά εις τον χριστιανισμόν , και παν , όπερ εποίησα από λύπης , συνεργία του πονηρού δαίμονος, και απήλθον εις τους Τούρκους , και εσεβόμην την ασέβειαν αυτών , αποβάλλομαι τούτο νυν , Θεού χάριτι , και υπόσχομαι στέργειν εις την ορθόδοξον πίστιν των χριστιανών , τούτου γάρ χάριν εγένετο και η παρούσα μου υπόσχεσις κατά μήνα Ιούλιον της ιδ΄ινδ + .
https://books.google.gr/books?id=dhhMAA ... 89&f=false
σελ. 155
Έχει και ομολογίες αποκήρύξης της Λατινικής αιρέσεως, των δογμάτων του Βαρλαάμ, υποσχέσεις ιερέων στον πατριάρχη να μην προβούν σε παραβάσεις ( μεθύσια, παράνομους γάμους, αταξίες κ.α. ) , ο μητροπολίτης Δωρόθεος Περιθεωρίου να αντλεί δύναμη από συμφωνία με τους Τούρκους αγνοώντας τις Βυζαντινές εκκλησιαστικές και κοσμικές Αρχές Εξουσίας, κ.α. Αφήνω άλλα δύο.
1384
+ Ομολογία του από των Λατίνων ελθόντος Τίτου + .
+ Πιστεύω εις ένα Θεόν κ.τ.λ. πρός τούτοις αποβάλλομαι τήν παρά Λατίνων γενομένην προσθήκην εν τούτω τω αγίω συμβόλω τήν λέγουσαν , ότι καί εκ του Υιού εκπορεύεται το Πνεύμα το Άγιον . Πιστεύω γάρ καί ομολογώ , ότι εκ μόνου του πατρός εκπορεύεται , αποβάλλομαι δέ καί πάντα τά έθιμα αυτών καί τήν πολιτείαν καί διαγωγήν , όσα εισίν έξω της καθολικής αγίας των χριστιανών εκκλησίας και της νομοθεσίας των αγίων αποστόλων καί των αγίων καί θεοφόρων πατέρων, καί στέργω καί φρονώ πάντα , όσα καί η αγία εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως , καί προσέρχομαι ολοψύχως καί καθαρώς τω παναγιωτάτω ημών δεσπότη . Τω οικουμενικώ πατριάρχη , και τη θεία και ιερά συνόδω . Μηνί Μαρτίω ινδ. ζ΄+
σελ. 84
1383
Επεί πολλάκις ευρέθην διενεργών εποδάς και μαγίας , και ου μόνον την εμαυτού ψυχήν έφθειρα και της δόξης εξέπεσον του Χριστού , τοις έργοις ακολουθήσας του σατανά , αλλά και άλλων πολλών ανθρώπων ψυχάς απώλεσα των προσελθόντων μοι , διά και επηρίας και ηύρις και διωγμούς υπέστην και παρά της εκκλησίας του Χριστού και παρά πάντων των χριστιανών , νύν δέ πρός γήρας έφθασα , καί τόν θάνατον ορώ πρό οφθαλμών , ανέδραμον εις τον παναγιώτατον δεσπότην ημών , τον οικουμενικόν πατριάρχην , τόν κοινόν προστάτην των χριστιανών και των αμαρτωλών προς σωτηρίαν οδηγόν και βοηθόν , και εξομολογησάμην πάντα μετά αληθείας , όσα εποίησα, καί εζήτησα βοήθειαν , πώς ίνα σοθώ. Επεί γούν τόν φιλάνθρωπον Θεόν μιμούμενος εδέξατο τήν εμήν εξομολόγησιν και μετάνοιαν , πλήν μετά υποσχέσεως , ήδη ποιώ τήν παρούσαν εγγράφως , και υπόσχομαι έμπροσθεν της μεγάλης αγιωσύνης αυτού και πάσης της εκκλησίας , μηδέποτε ευρεθήναι με, ένθα άν ευρίσκομαι , ίνα πράξω τι μαγικόν ή εργασίαν άλλην ασεβείας σατανικήν , αλλ' ουδέ είπω πρός τινα τόν ελθόντα ίσως ποτέ καί ζητήσαντα , αλλά τηρήσω καί φυλάκω εμαυτόν μέχρι και της τελευταίας μου αναπνοής ανώτερον καί ελεύθερον καί έξω σχεδόν πάσης υποψίας των σατανικών τούτων έργων, τηρών εμαυτόν εν μετανοία καί δάκρυσιν καί πάση κακουχία , όπως τόν Θεόν λάβω ίλεω καί ευμενή εν τη ημέρα εκείνη της δικαίας ανταποδώσεως . Έτι δέ καί ταύτην τήν ασφάλειαν δίδωμοι , ίνα εάν ευρεθώ εις τοιούτον τοι , όν εποίουν πρώτερον, καταδικάζομαι ουκ εις εξορίαν καί φυλακήν , ουδέ ακροτηριασμόν σωματικόν , αλλά θάνατον παντελή, καί κατακαίομαι πυρί. Τούτου γάρ χάριν καί εγγράφως τούτο οικειοχείρως πεποίηκαι μηνί Μαϊω ενδ. ζ΄+
+ Εγώ ο ταλαίπωρος Θεοδόσιος μοναχός ο Φουδούλης + ,
σελ. 84 -85
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Ο Ιουστινιανός κλείνει τη νεοπλατωνική σχολή των Αθηνών. Οι τελευταίοι νεοπλατωνικοί καταφεύγουν στην Περσία γιατί νομίζουν πως εκεί θα περνούν καλύτερα. Τα βρίσκουν όμως χειρότερα και γυρνούν πίσω.
Αγαθίας Σχολαστικός , Ἱστορίαι 2.30
Πήγαν στην Περσία γιατί δεν συµφωνούσαν µε την κρατούσα θρησκευτική πολιτική των Ρωµαίων ο ∆αµάσκιος ο Σύρος , ο Σιµπλίκιος ο Κίλικας , ο Ευλάµιος από τη Φρυγία , ο Πρισκιανός ο Λυδός , ο Ερµείας και ο ∆ιογένης από τη Φοινίκη και ο Ισίδωρος από τη Γάζα , όλοι αυτοί που , όπως θα έλεγαν και οι ποιητές [ενν. ο Πίνδαρος ], ήταν το άκρον άωτον των φιλοσόφων του καιρού τους . Νόµιζαν δε , έχοντας πιστέψει αυτά που διαδίδονταν από πολλούς , ότι η περσική πολιτεία είναι πολύ καλύτερη και ότι η διακυβέρνηση εκεί είναι πολύ πιο δίκαιη , σαν αυτή που αναφέρει ο Πλάτωνας [ στην Πολιτεία του], δηλαδή µια συνεύρεση , ένα πάντρεµα της φιλοσοφίας και της εξουσίας . Νόµιζαν επίσης ότι οι κάτοικοι της χώρας αυτής είναι ιδιαίτερα σώφρονες και κόσµιοι και δεν υπάρχουν ούτε κλέφτες ούτε άρπαγες κι ούτε διαπράττουν κάποια άλλη αδικία , σε τέτοιο βαθµό που αν κάπου σε µια ερηµιά κάτι πολύτιµο αφεθεί αφύλακτο , κανείς από τους περαστικούς δεν θα το πάρει και θα παραµείνει στη θέση του µέχρι να γυρίσει ο ιδιοκτήτης του . Πιστεύοντας , λοιπόν , ότι όλα τούτα ισχύουν , έφυγαν αµέσως και πήγαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους σε µέρη µε ξένα και άγνωστα ήθη και έθιµα , επειδή στον δικό τους τόπο , αν δεν συµµορφώνονταν µε τους νόµους , δεν θα µπορούσαν πλέον να ζουν χωρίς το φόβο των συνεπειών ( ἀπειρημένον αὐτοῖς ἐκ της ῶν νόμων ἀδεῶς ἐνταῦθα ἐμπολιτεύεσθαι, ὡς της ῷ καθεστῶτι οὐχ ἑπομένοις). Όµως , το πρώτο που διαπίστωσαν µε βδελυγµία στους Πέρσες , και τους κάκιζαν γι’ αυτό, ήταν η πέραν του δέοντος αλαζονεία και υπεροψία των κρατούντων . Έπειτα έβλεπαν ότι υπήρχαν πολλοί διαρρήκτες και λωποδύτες , από τους οποίους άλλοι συλλαµβάνονταν κι άλλοι ξέφευγαν , κι ότι διαπράττονταν κάθε είδους αδικία , και οι δυνατοί λυµαίνονταν τους αδυνάτους και χρησιµοποιούσαν µεταξύ τους µεγάλη απανθρωπιά και ωµότητα . Αλλά και το πιο παράλογο από όλα , ενώ καθένας µπορούσε να παντρευτεί µύριες όσες ήθελε γυναίκες κι ενώ τις παντρευόταν , οι µοιχείες θριάµβευαν . Για όλα αυτά οι φιλόσοφοι δυσφορούσαν και κατηγορούσαν τους εαυτούς τους που µετανάστευσαν …
https://www.academia.edu/8850196/Anthon ... thens_2014
σελ. 68 -69 νεοελληνική απόδοση
Αγαθίας Σχολαστικός , Ἱστορίαι 2.30
Πήγαν στην Περσία γιατί δεν συµφωνούσαν µε την κρατούσα θρησκευτική πολιτική των Ρωµαίων ο ∆αµάσκιος ο Σύρος , ο Σιµπλίκιος ο Κίλικας , ο Ευλάµιος από τη Φρυγία , ο Πρισκιανός ο Λυδός , ο Ερµείας και ο ∆ιογένης από τη Φοινίκη και ο Ισίδωρος από τη Γάζα , όλοι αυτοί που , όπως θα έλεγαν και οι ποιητές [ενν. ο Πίνδαρος ], ήταν το άκρον άωτον των φιλοσόφων του καιρού τους . Νόµιζαν δε , έχοντας πιστέψει αυτά που διαδίδονταν από πολλούς , ότι η περσική πολιτεία είναι πολύ καλύτερη και ότι η διακυβέρνηση εκεί είναι πολύ πιο δίκαιη , σαν αυτή που αναφέρει ο Πλάτωνας [ στην Πολιτεία του], δηλαδή µια συνεύρεση , ένα πάντρεµα της φιλοσοφίας και της εξουσίας . Νόµιζαν επίσης ότι οι κάτοικοι της χώρας αυτής είναι ιδιαίτερα σώφρονες και κόσµιοι και δεν υπάρχουν ούτε κλέφτες ούτε άρπαγες κι ούτε διαπράττουν κάποια άλλη αδικία , σε τέτοιο βαθµό που αν κάπου σε µια ερηµιά κάτι πολύτιµο αφεθεί αφύλακτο , κανείς από τους περαστικούς δεν θα το πάρει και θα παραµείνει στη θέση του µέχρι να γυρίσει ο ιδιοκτήτης του . Πιστεύοντας , λοιπόν , ότι όλα τούτα ισχύουν , έφυγαν αµέσως και πήγαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους σε µέρη µε ξένα και άγνωστα ήθη και έθιµα , επειδή στον δικό τους τόπο , αν δεν συµµορφώνονταν µε τους νόµους , δεν θα µπορούσαν πλέον να ζουν χωρίς το φόβο των συνεπειών ( ἀπειρημένον αὐτοῖς ἐκ της ῶν νόμων ἀδεῶς ἐνταῦθα ἐμπολιτεύεσθαι, ὡς της ῷ καθεστῶτι οὐχ ἑπομένοις). Όµως , το πρώτο που διαπίστωσαν µε βδελυγµία στους Πέρσες , και τους κάκιζαν γι’ αυτό, ήταν η πέραν του δέοντος αλαζονεία και υπεροψία των κρατούντων . Έπειτα έβλεπαν ότι υπήρχαν πολλοί διαρρήκτες και λωποδύτες , από τους οποίους άλλοι συλλαµβάνονταν κι άλλοι ξέφευγαν , κι ότι διαπράττονταν κάθε είδους αδικία , και οι δυνατοί λυµαίνονταν τους αδυνάτους και χρησιµοποιούσαν µεταξύ τους µεγάλη απανθρωπιά και ωµότητα . Αλλά και το πιο παράλογο από όλα , ενώ καθένας µπορούσε να παντρευτεί µύριες όσες ήθελε γυναίκες κι ενώ τις παντρευόταν , οι µοιχείες θριάµβευαν . Για όλα αυτά οι φιλόσοφοι δυσφορούσαν και κατηγορούσαν τους εαυτούς τους που µετανάστευσαν …
https://www.academia.edu/8850196/Anthon ... thens_2014
σελ. 68 -69 νεοελληνική απόδοση
SpoilerShow
Τότε δὴ οὖν ὁ Οὐράνιος καίριον μὲν οὐδὲν ὁτιοῦν ἔλεγεν οὐδέ γε τὴν ἀρχὴν διενοεῖτο· μόνῳ δὲ τῷ θρασύς τε εἶναι καὶ στωμυλώτατος, 80 καθά που φησὶν ὁ ἐν Γοργίᾳ Σωκράτης, «οὐκ εἰδὼς ἐν οὐκ εἰδόσιν» ἐνίκα. 2 οὕτω τε εἷλε τὸν βασιλέα ὁ βώμαξ ἐκεῖνος καὶ ἔμπληκτος, ὡς χρημάτων τέ οἱ δωρήσασθαι πλῆθος καὶ κοινῆς μεταδοῦναι τραπέζης καὶ ἀπάρ ξασθαι φιλοτησίας, οὔπω τοῦτο ἐπ' ἄλλῳ τῳ γεγενημένον, ἐπόμνυσθαί τε πολλάκις ἦ μὴν οὐπώποτε τοιόνδε ἄνδρα ἑωρακέναι. 3 καίτοι πρότερον ἀρίστους ὡς ἀληθῶς ἐτεθέατο φιλοσόφους, ἐνθένδε ὡς αὐτὸν ἀφικομένους. οὐ πολλῷ γὰρ ἔμπροσθεν ∆αμάσκιος ὁ Σύρος καὶ Σιμπλίκιος ὁ Κίλιξ Εὐλάμιός τε ὁ Φρὺξ καὶ Πρισκιανὸς ὁ Λυδὸς Ἑρμείας τε καὶ ∆ιογένης οἱ ἐκ Φοινίκης καὶ Ἰσίδωρος ὁ Γαζαῖος, οὗτοι δὴ οὖν ἅπαντες τὸ ἄκρον ἄωτον, κατὰ τὴν ποίησιν, τῶν ἐν τῷ καθ' ἡμᾶς χρόνῳ φιλοσοφησάντων, ἐπειδὴ αὐτοὺς ἡ παρὰ Ῥωμαίοις κρατοῦσα ἐπὶ τῷ κρείττονι δόξα οὐκ ἤρεσκεν ᾤοντό τε τὴν Περσικὴν πολιτείαν πολλῷ εἶναι ἀμείνονα, τούτοις δὴ τοῖς ὑπὸ τῶν πολλῶν περιᾳδομένοις ἀναπεπεισμένοι, ὡς εἴη παρ' ἐκείνοις δικαιότατον μὲν τὸ ἄρχον καὶ ὁποῖον εἶναι ὁ Πλάτωνος βούλεται λόγος, φιλοσοφίας τε καὶ βασιλείας ἐς ταὐτὸ ξυνελθούσης, σῶφρον δὲ ἐς τὰ μάλιστα καὶ κόσμιον τὸ κατήκοον, καὶ οὔτε φῶρες χρημάτων οὔτε ἅρπαγες ἀναφύονται, ἀτὰρ οὐδὲ τὴν ἄλλην μετιόντες ἀδικίαν, ἀλλ' εἰ καί τι τῶν τιμίων κτημάτων ἐν ὅτῳ δὴ οὖν χώρῳ ἐρημοτάτῳ καταλειφθείη, ἀφαιρεῖται ὅστις οὐδεὶς τῶν ἐντυγχανόντων, μένει δὲ οὕτω, εἰ καὶ ἀφύλακτον ᾖ, σωζόμενον τῷ λελοιπότι, ἔστ' ἂν ἐπανήκοι· 4 τούτοις δὴ οὖν ὡς ἀληθέσιν ἀρθέντες καὶ πρός γε ἀπειρη μένον αὐτοῖς ἐκ τῶν νόμων ἀδεῶς ἐνταῦθα ἐμπολιτεύεσθαι, ὡς τῷ καθε στῶτι οὐχ ἑπομένοις, οἱ δὲ αὐτίκα ἀπιόντες ᾤχοντο ἐς ἀλλοδαπὰ καὶ ἄμικτα ἤθη, ὡς ἐκεῖσε τὸ λοιπὸν βιωσόμενοι. 5 πρῶτα μὲν οὖν τοὺς ἐν τέλει ἀλαζόνας μάλα εὑρόντες καὶ πέρα τοῦ δέοντος ἐξωγκωμένους ἐβδελύττοντό γε αὐτοὺς καὶ ἐκάκιζον· ἔπειτα δὲ ἑώρων, ὡς τοιχωρύχοι τε πολλοὶ καὶ λωποδύται οἱ μὲν ἡλίσκοντο, οἱ δὲ καὶ διελάνθανον, ἅπαν τε εἶδος ἀδικίας ἡμαρτάνετο. 6 καὶ γὰρ οἱ δυνατοὶ τοὺς ἐλάττονας λυ μαίνονται ὠμότητί τε πολλῇ χρῶνται κατ' ἀλλήλων καὶ ἀπανθρωπίᾳ. καὶ τὸ δὴ πάντων παραλογώτερον· ἐξὸν γὰρ ἑκάστῳ μυρίας ὅσας 81 ἄγεσθαι γαμετὰς καὶ τοίνυν ἀγομένοις, ἀλλὰ μοιχεῖαί γε ὅμως τολμῶνται. 7 τούτων δὴ οὖν ἁπάντων ἕκατι οἱ φιλόσοφοι ἐδυσφόρουν καὶ σφᾶς αὐτοὺς ᾐτιῶντο τῆς μεταστάσεως.
Ἐπεὶ δὲ καὶ τῷ βασιλεῖ διαλεχθέντες ἐψεύσθησαν τῆς ἐλπίδος, ἄνδρα εὑρόντες φιλοσοφεῖν μὲν φρυαττόμενον, οὐδὲν δὲ ὅ τι καὶ ἐπαΐοντα τῶν αἰπυτέρων, ὅτι τε αὐτοῖς οὐδὲ τῆς δόξης ἐκοινώνει, ἕτερα δὲ ἄττα ἐνόμιζεν, ὁποῖα ἤδη μοι εἴρηται, τήν τε τῶν μίξεων κακοδαιμονίαν οὐκ ἐνεγκόντες, ὡς τάχιστα ἐπανῄεσαν. 2 καίτοι ἔστεργέ τε αὐτοὺς ἐκεῖνος καὶ μένειν ἠξίου, οἱ δὲ ἄμεινον εἶναι σφίσιν ἡγοῦντο ἐπιβάντες μόνον τῶν Ῥωμαϊκῶν ὁρίων αὐτίκα, οὕτω παρασχόν, καὶ τεθνάναι ἢ μένοντες παρὰ Πέρσαις τῶν μεγίστων γερῶν μεταλαγχάνειν. οὕτω τε ἅπαντες οἴκαδε ἀπενόστησαν, χαίρειν εἰπόντες τῇ τοῦ βαρβάρου φιλοξενίᾳ. 3 ἀπώναντο δὲ ὅμως τῆς ἐκδημίας, οὐκ ἐν βραχεῖ τινι καὶ ἠμελημένῳ, ἀλλ' ὅθεν αὐτοῖς ὁ ἐφεξῆς βίος ἐς τὸ θυμῆρές τε καὶ ἥδιστον ἀπετελεύτησεν. 4 ἐπειδὴ γὰρ κατ' ἐκεῖνο τοῦ χρόνου Ῥωμαῖοί τε καὶ Πέρσαι σπονδὰς ἔθεντο καὶ ξυνθήκας, μέρος ὑπῆρχε τῶν κατ' αὐτὰς ἀναγεγραμμένων τὸ δεῖν ἐκείνους τοὺς ἄνδρας ἐς τὰ σφέτερα ἤθη κατιόντας βιοτεύειν ἀδεῶς τὸ λοιπὸν ἐφ' ἑαυτοῖς, οὐδὲν ὁτιοῦν πέρα τῶν δοκούντων φρονεῖν ἢ μεταβάλλειν τὴν πατρῴαν δόξαν ἀναγκαζομένους. οὐ γὰρ ἀνῆκεν ὁ Χοσρόης μὴ οὐχὶ καὶ ἐπὶ τῷδε συστῆναι καὶ κρατεῖν τὴν ἐκεχειρίαν ...
σελ. 43 http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... toriae.pdf
Ἐπεὶ δὲ καὶ τῷ βασιλεῖ διαλεχθέντες ἐψεύσθησαν τῆς ἐλπίδος, ἄνδρα εὑρόντες φιλοσοφεῖν μὲν φρυαττόμενον, οὐδὲν δὲ ὅ τι καὶ ἐπαΐοντα τῶν αἰπυτέρων, ὅτι τε αὐτοῖς οὐδὲ τῆς δόξης ἐκοινώνει, ἕτερα δὲ ἄττα ἐνόμιζεν, ὁποῖα ἤδη μοι εἴρηται, τήν τε τῶν μίξεων κακοδαιμονίαν οὐκ ἐνεγκόντες, ὡς τάχιστα ἐπανῄεσαν. 2 καίτοι ἔστεργέ τε αὐτοὺς ἐκεῖνος καὶ μένειν ἠξίου, οἱ δὲ ἄμεινον εἶναι σφίσιν ἡγοῦντο ἐπιβάντες μόνον τῶν Ῥωμαϊκῶν ὁρίων αὐτίκα, οὕτω παρασχόν, καὶ τεθνάναι ἢ μένοντες παρὰ Πέρσαις τῶν μεγίστων γερῶν μεταλαγχάνειν. οὕτω τε ἅπαντες οἴκαδε ἀπενόστησαν, χαίρειν εἰπόντες τῇ τοῦ βαρβάρου φιλοξενίᾳ. 3 ἀπώναντο δὲ ὅμως τῆς ἐκδημίας, οὐκ ἐν βραχεῖ τινι καὶ ἠμελημένῳ, ἀλλ' ὅθεν αὐτοῖς ὁ ἐφεξῆς βίος ἐς τὸ θυμῆρές τε καὶ ἥδιστον ἀπετελεύτησεν. 4 ἐπειδὴ γὰρ κατ' ἐκεῖνο τοῦ χρόνου Ῥωμαῖοί τε καὶ Πέρσαι σπονδὰς ἔθεντο καὶ ξυνθήκας, μέρος ὑπῆρχε τῶν κατ' αὐτὰς ἀναγεγραμμένων τὸ δεῖν ἐκείνους τοὺς ἄνδρας ἐς τὰ σφέτερα ἤθη κατιόντας βιοτεύειν ἀδεῶς τὸ λοιπὸν ἐφ' ἑαυτοῖς, οὐδὲν ὁτιοῦν πέρα τῶν δοκούντων φρονεῖν ἢ μεταβάλλειν τὴν πατρῴαν δόξαν ἀναγκαζομένους. οὐ γὰρ ἀνῆκεν ὁ Χοσρόης μὴ οὐχὶ καὶ ἐπὶ τῷδε συστῆναι καὶ κρατεῖν τὴν ἐκεχειρίαν ...
σελ. 43 http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... toriae.pdf
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Άντρες βαρβάτοι: Τα γένια στο Βυζάντιο
Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος
Σήμερα θα μιλήσουμε για τρίχες.
Η γενειάδα, η ανδρική τριχοφυΐα στο πρόσωπο γενικά, έχει ιστορία όσο μακρά όσο ο άνθρωπος. Όπως και η κόμμωση ή η ενδυμασία, από εποχή σε εποχή η σημασία, η εμφάνιση και ο συμβολισμός της αλλάζει, ακολουθώντας τις αισθητικές και ηθικές επιταγές κάθε κοινωνίας. Σήμερα για παράδειγμα είναι αναμενόμενο οι περισσότεροι άνδρες, ειδικά οι νέοι, να αφήνουν έστω λίγο μούσι, ενώ πριν 20-30 χρόνια κάτι τέτοιο θα ήταν περίεργο ή συνδεδεμένο με συγκεκριμένες υποκουλτούρες. Κάποτε ήταν της μόδας το σκέτο μουστάκι, σήμερα όμως προκαλεί γέλιο.
Στην αρχαία Ελλάδα η γενειάδα ήταν σύμβολο ανδρικής δύναμης και αξιοπρέπειας – όχι τυχαία, αφού αναπτύσσεται στην εφηβεία, την μετάβαση δηλαδή από την παιδικότητα προς την ενηλικίωση. Πάμπολλες παραστάσεις, σε αγγεία και αγάλματα, δείχνουν πως οι Έλληνες περιποιούντο τη γενειάδα τους, την στόλιζαν και την καλλώπιζαν. Στην Ιλιάδα, η μητέρα του Αχιλλέως Θέτις ζητά από τον Δία να ορκιστεί στα γένια του, κάτι που καθιστά την υπόσχεση του απολύτως ιερή και απαραβίαστη.
Το ξύρισμα της γενειάδας διαδόθηκε στον ελληνικό κόσμο από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους Μακεδόνες, καθώς θεωρήθηκε πως την ώρα της μάχης το μούσι λειτουργεί ως λαβή για τον αντίπαλο. Ως τότε το ξύρισμα θεωρείτο ένδειξη πένθους. Την περίοδο εκείνη προκύπτει και η ταύτιση της γενειάδας – όπως είπαμε σύμβολο ηλικίας και ωριμότητος – με τους διανοητές, αφού οι φιλόσοφοι της εποχής συνήθως αρνούντο να ξυριστούν.
Το αντίθετο συνέβαινε με τους Ρωμαίους. Αν και εκείνοι αρχικά είχαν στάση όπως τον Ελλήνων, από τον 3ο αιώνα το ξύρισμα άρχισε να διαδίδεται και να θεωρείται απολύτως απαραίτητο για μία αξιοπρεπή εμφάνιση. Λέγεται ότι ο πρώτος σημαίνων Ρωμαίος που ξυρίστηκε ήταν ο Σκιπίων ο Αφρικανός, ο στρατηγός που νίκησε τον Αννίβα στον Β’ Καρχηδονιακό Πόλεμο. Την εποχή εκείνη, η διαφορά μεταξύ ξυρισμένου και αξυρίστου μεταφράστηκε ως διακριτικό σημάδι ανάμεσα στους Ρωμαίους και τους Έλληνες αντιστοίχως.
Πρώτος αυτοκράτορας που άφησε γενειάδα ήταν ο Αδριανός, ίσως ως σημάδι του φιλελληνισμού του. Έπειτα από εκείνον η τάση αυτή θα διατηρηθεί από πολλούς διαδόχους, μέχρι ο Μέγας Κωνσταντίνος να επαναφέρει το ξυρισμένο look. Με εξαίρεση τον Ιουλιανό, η γενειοφόρος εμφάνιση θα εγκαταλειφθεί μέχρι τον 7ο αιώνα. Ο σφετεριστής του θρόνου Φωκάς άφησε μούσια θέλοντας να κρύψει μία ουλή στο πρόσωπο του. Από εκεί και ύστερα όλοι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ανεξαιρέτως ήταν γενειοφόροι, μέχρι τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο εννέα αιώνες μετά. Μάλιστα ο Κώνστας Β’ (641-668) απέκτησε το προσωνύμιο «Πωγωνάτος», δηλαδή ο μούσάτος.
Την «βυζαντινή» εποχή η γενειάδα τονίστηκε ακόμη περισσότερο ως σημάδι ανδροπρέπειας. Εκείνη την περίοδο σημαντικό ρόλο στην αυλική διακυβέρνηση έπαιζαν οι ευνούχοι, οι οποίοι λόγω της αναπηρίας τους δεν παρήγαγαν τεστοστερόνη άρα δεν έβγαζαν γένια. Η ύπαρξη γενειάδας λοιπόν αποδείκνυε πως ο εν λόγω άνδρας ήταν ανατομικά πλήρης. Για αυτό μέχρι σήμερα ο αρρενωπός λέγεται και «βαρβάτος» (barbatus, λατ. Γενειοφόρος).
Ακόμη και ορισμένοι Πατέρες της Εκκλησίας αφιέρωσαν χωρία των γραπτών τους για να εξυμνήσουν την ευπρέπεια και τον συμβολισμό της γενειάδας στον άνδρα. Λέγει ο Ιερός Αυγουστίνος, σχολιάζοντας τον 133ο Ψαλμό:
«Το μούσι υποδεικνύει τον θαρραλέο. Το μούσι διακρίνει τους ωρίμους άνδρες, τους ένθερμους, τους ενεργητικούς, τους σθεναρούς. Στο βαθμό που όταν περιγράφουμε έναν τέτοιον άνδρας λέμε, αυτός είναι βαρβάτος»
Κατά τον ύστερο Μεσαίωνα στην Δύση άρχισε να επανέρχεται η ξυρισμένη εμφάνιση, πρώτα από τον κλήρο και ύστερα στους λαϊκούς. Η τάση αυτή συνδέθηκε με την επιβολή της αγαμίας των ιερέων, δήλωνε έτσι την θυσία της ανδρικής τους αναπαραγωγικής δυνάμεως. Και πάλι η παρουσία ή όχι γενειάδας χώριζε τον Έλληνα από τον Λατίνο. Για την διάκριση αυτή μας έχουν σωθεί μερικές αστείες ιστορίες.
Τον 15ο αιώνα ο ενωτικός μητροπολίτης της Τραπεζούντος, Βησσαρίων, βρήκε καταφύγιο την παπική αυλή όπου έφθασε στον βαθμό του καρδιναλίου. Ο Βησσαρίων έμεινε στην ιστορία για το έργο του ως λογίου και προστάτη των γραμμάτων, αλλά και για τα μούσια του.
Προερχόμενος την ανατολή, αρνείτο να ξυρίσει τη γενειάδα του όπως οι άλλοι καθολικοί ιεράρχες. Το 1455 συνεκλήθη κονκλάβιο για την εκλογή νέου πάπα, με τον Βησσαρίωνα να είναι από τους πιο ισχυρούς υποψηφίους. Σε ένα κρίσιμο σημείο της διαβουλεύσεως ένας καρδινάλιος, αντίπαλος του Βησσαρίωνος, σηκώθηκε και αγόρευσε εναντίον του:
«Θα διαλέξουμε για Πάπα, την κεφαλή της Λατινικής Εκκλησίας, έναν Έλληνα, έναν παρείσακτο; Ο Βησσαρίων έχει ακόμα γένια – και όντως θα γίνει ο αρχηγός μας! Πόσο κακόμοιρη είναι, σε αυτήν την περίπτωση, η Λατινική μας Εκκλησία, αν δεν μπορούμε να βρούμε άξιο άνδρα για εκείνη, αλλά πρέπει να καταφύγουμε σε έναν Έλληνα, και μάλιστα σε έναν που μέχρι χθες επιτίθετο στην Ρωμαϊκή πίστη!»
Ο Βησσαρίων έχασε για μικρή διαφορά. Αλλά αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά που ο πώγων του δημιούργησε προβλήματα. Το 1470 εστάλη ως απεσταλμένος του πάπα στη Γαλλία, σε μία περίοδο τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δύο δυνάμεων. Ο Γάλλος βασιλιάς τον υποδέχθηκε με πολύ ψυχρό και δυσμένη τρόπο, χωρίς να χάσει την ευκαιρία να τον προσβάλει… για τα γένια του. «Οι Έλληνες ανέκαθεν ήταν βάρβαροι» είπε μπροστά στους αυλικούς του, κάνοντας ένα λογοπαίγνιο με το βαρβάτος. Ο Βησσαρίων έφυγε ταπεινωμένος, πέθανε δε λίγο αργότερα…
http://www.antibaro.gr/article/23924
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Ιωάννης Μαλάλας, ο αμφιλεγόμενος Βυζαντινός χρονογράφος …και τα λάθη του
Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος, μεταπτυχιακός φοιτητής Βυζαντινής ιστορίας
http://www.antibaro.gr/article/25375
(…)
Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά δείγματα αυτής του της πρακτικής είναι η σύνδεση της ελληνικής μυθολογίας με την Παλαιά Διαθήκη, σε μία απόπειρα να εμφανισθεί ένα ενιαίο αφήγημα. Ο Σηθ, για παράδειγμα, ο τρίτος υιός του πρωτοπλάστου Αδάμ, παρουσιάζεται ως εκείνος που ονόμασε τους πλανήτες Κρόνο, Δία, Άρη, Αφροδίτη και Ερμή. Οι Ολύμπιοι θεοί είναι ιστορικοί βασιλείς χωρών της Μεσογείου: «μαθαίνουμε» λοιπόν ότι ο Ερμής ήταν βασιλεύς της Ιταλίας και κατόπιν της Αιγύπτου, όπου τον διεδέχθη ο γιος του Ήφαιστος, ο οποίος και πρώτος επέβαλε την μονογαμία. Ο Ιωάννης Μαλάλας ανάγει την αντιπαλότητα των Δήμων των ρωμαϊκών πόλεων (Πράσινοι, Βένετοι κ.α.) στην εποχή του Ρώμου, αρχαίοι Έλληνες αποκαλούνται υπό τον τίτλο συγκλητικοί, οι Μυριμιδώνες ταυτίζονται με τους Βουλγάρους.
Από την άλλη όμως στην «Χρονογραφία» παρατίθενται πολλά και σημαντικά ιστορικά στοιχεία, ιδίως όσα έχουν να κάνουν με την εποχή του συγγραφέως. Σημειώνεται η απαγόρευση του σημαδέματος των δούλων από τον αυτοκράτορα Αναστάσιο, το κλείσιμο της πλατωνικής ακαδημίας από τον Ιουστινιανό, οι διωγμοί της θρησκείας των Μανιχαίων από Ρωμαίους και Πέρσες (523), καθώς και η χρήση μίας πρωίμου μορφής του υγρού πυρός, του «θείου απύρου», σε ναυμαχία επί της βασιλείας του Αναστασίου. Άξιες λόγου είναι οι περιγραφές κτισμάτων και αγαλμάτων στην Αντιόχεια, καθώς και οι Ολυμπιακοί αγώνες της πόλεως, οι οποίοι διεξάγονταν μέχρι το 520 και όπου συμμετείχαν και γυναίκες, ανταγωνιζόμενες στο τραγούδι, τον δρόμο και την πάλη.
(…)
Γράφει ο Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος, μεταπτυχιακός φοιτητής Βυζαντινής ιστορίας
http://www.antibaro.gr/article/25375
(…)
Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά δείγματα αυτής του της πρακτικής είναι η σύνδεση της ελληνικής μυθολογίας με την Παλαιά Διαθήκη, σε μία απόπειρα να εμφανισθεί ένα ενιαίο αφήγημα. Ο Σηθ, για παράδειγμα, ο τρίτος υιός του πρωτοπλάστου Αδάμ, παρουσιάζεται ως εκείνος που ονόμασε τους πλανήτες Κρόνο, Δία, Άρη, Αφροδίτη και Ερμή. Οι Ολύμπιοι θεοί είναι ιστορικοί βασιλείς χωρών της Μεσογείου: «μαθαίνουμε» λοιπόν ότι ο Ερμής ήταν βασιλεύς της Ιταλίας και κατόπιν της Αιγύπτου, όπου τον διεδέχθη ο γιος του Ήφαιστος, ο οποίος και πρώτος επέβαλε την μονογαμία. Ο Ιωάννης Μαλάλας ανάγει την αντιπαλότητα των Δήμων των ρωμαϊκών πόλεων (Πράσινοι, Βένετοι κ.α.) στην εποχή του Ρώμου, αρχαίοι Έλληνες αποκαλούνται υπό τον τίτλο συγκλητικοί, οι Μυριμιδώνες ταυτίζονται με τους Βουλγάρους.
Από την άλλη όμως στην «Χρονογραφία» παρατίθενται πολλά και σημαντικά ιστορικά στοιχεία, ιδίως όσα έχουν να κάνουν με την εποχή του συγγραφέως. Σημειώνεται η απαγόρευση του σημαδέματος των δούλων από τον αυτοκράτορα Αναστάσιο, το κλείσιμο της πλατωνικής ακαδημίας από τον Ιουστινιανό, οι διωγμοί της θρησκείας των Μανιχαίων από Ρωμαίους και Πέρσες (523), καθώς και η χρήση μίας πρωίμου μορφής του υγρού πυρός, του «θείου απύρου», σε ναυμαχία επί της βασιλείας του Αναστασίου. Άξιες λόγου είναι οι περιγραφές κτισμάτων και αγαλμάτων στην Αντιόχεια, καθώς και οι Ολυμπιακοί αγώνες της πόλεως, οι οποίοι διεξάγονταν μέχρι το 520 και όπου συμμετείχαν και γυναίκες, ανταγωνιζόμενες στο τραγούδι, τον δρόμο και την πάλη.
(…)
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
-
Giorgos 574
Re: Ιστορίες απο το Βυζάντιο
Δεν λέει ο Μαλάλας :
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς [ Ιουστίνος ] ἐκώλυσε τὸν ἀγῶνα τῶν Ὀλυμπίων πρὸς τὸ μὴ ἐπιτελεῖσθαι ἐν Ἀντιοχείᾳ
Αν το συνδέσω με την υπόλοιπη παράγραφο ίσως γιατί οι Βένετοι έκαναν φασαρίες στην Αντιόχεια όπως και σε άλλες πόλεις :
SpoilerShow
Ἐν ᾧ χρόνῳ τελευτᾷ Παῦλος ὁ πατριάρχης Ἀντιοχείας, καὶ 416 ἐγένετο ἀντ' αὐτοῦ Εὐφράσιος ὁ Ἱεροσολυμίτης, ὅστις μέγαν ἐποίησε διωγμὸν κατὰ τῶν λεγομένων ὀρθοδόξων, πολλοὺς φονεύσας. Ἐν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις τὸ Βένετον μέρος ἐν πάσαις ταῖς πόλεσιν ἠτάκτει, καὶ ἐτάρασσον τὰς πόλεις λιθασμοῖς καὶ καταβασίαις καὶ φόνοις· ἐπήρχοντο γὰρ καὶ τοῖς κατὰ πόλιν ἄρχουσιν, ἀρξάμενοι ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου. ταῦτα δὲ ἐπράττοντο ἕως τῆς γενομένης προαγωγῆς τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει γενομένου Θεοδότου ὑπάρχου πόλεως, τοῦ ἀπὸ κομήτων τῆς ἀνατολῆς· ὅστις προεβλήθη ἐπὶ τῆς πρώτης ἰνδικτιῶνος, καὶ κατεδυνάστευσε τῆς δημοκρατίας τῶν Βυζαντίων, τιμωρησάμενος πολλοὺς τῶν ἀτάκτων κατὰ κέλευσιν τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου. ἐν οἷς συνελάβετο Θεοδόσιόν τινα, τὸν ἐπίκλην Ζτικκάν, ὅστις ἐν πολλῇ εὐπορίᾳ ὑπῆρχε, καὶ τῇ ἀξίᾳ ὢν ἰλλούστριος, καὶ τοῦτον αὐθεντήσας ἀνεῖλε, μὴ ἀναγαγὼν τῷ βασιλεῖ. καὶ ἀγανακτηθεὶς ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐπαύθη τῆς ἀρχῆς καὶ ἀπεζώσθη τῆς ἀξίας, κελευσθεὶς ἐξελθεῖν ἐπὶ τὴν ἀνατολήν. καὶ μετὰ τὸ καταλαβεῖν αὐτὸν τὴν ἀνατολὴν ἔφυγε φοβηθεὶς ἐν τῇ τρίτῃ ἰνδικτιῶνι, προσφυγὼν ἐν Ἱεροσολύμοις, καὶ ἀπεκρύβη ἐκεῖ· καὶ ἀντ' αὐτοῦ προήχθη ἔπαρχος πόλεως Θεόδωρος ὁ ἀπὸ ὑπάτων, ὁ ἐπίκλην τηγανιστής. προήχθη δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ Ἐφραΐμιος ὁ Ἀμιδηνός· ὅστις ἠγωνίσατο κατὰ τῶν δημοκρατούντων Βενέτων· καὶ λοιπὸν ἡσύχασεν ἡ δημοκρατία τοῦ Βενέτου μέρους τοῦ ποιεῖν ταραχὰς ἐν ταῖς πόλεσι· καὶ ἐπήρθησαν τὰ θεώρια, καὶ οἱ ὀρχησταὶ ἐκ τῆς ἀνατολῆς καὶ πάντες ἐξωρίσθησαν, δίχα μέντοι τῆς μεγάλης Ἀλεξανδρείας τῆς πρὸς Αἴγυπτον. Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐκώλυσε τὸν ἀγῶνα τῶν Ὀλυμπίων πρὸς τὸ μὴ ἐπιτελεῖσθαι ἐν Ἀντιοχείᾳ ἀπὸ ἰνδικτιῶνος ιδʹ. ἀλυτάρχησαν δὲ ἀπὸ Ἀφρανίου ἕως ὀγδόου ἑξηκοστοῦ πεντακοσιοστοῦ, ἀφ' οὗ ἐκωλύθη τὰ Ὀλύμπια, ἀλύταρχοι οζʹ.
http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... raphia.pdf
http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... raphia.pdf
https://en.wikipedia.org/wiki/Ancient_G ... _festivals
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
-
Νέα δημοσίευση Byzantintales. Ιστοριες απο το Βυζαντιο σε Graphic Novels
από George_V » 07 Αύγ 2022, 13:38 » σε Eικαστικές τέχνες - 8 Απαντήσεις
- 1068 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από taxalata xalasa
23 Ιαν 2023, 19:33
-
-
-
Νέα δημοσίευση Γιατί δεν κάνουμε κανένα σήριαλ με θέμα το Βυζάντιο;
από nikos p 2020 » 30 Αύγ 2022, 23:03 » σε 7η τέχνη και Ηλ. ΜΜΕ - 250 Απαντήσεις
- 4153 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από taxalata xalasa
04 Σεπ 2022, 02:31
-
-
-
Νέα δημοσίευση Η σφαγη των Ελλήνων από το Βυζάντιο και την Εκκλησία!(Μα η Βυζαντινη αυτοκρατορια ηταν Ελληνικη)
από Μαδουραίος » 18 Μαρ 2024, 12:08 » σε Ιστορία - 5 Απαντήσεις
- 158 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από ΑΙΝΕΙΑΝ06
18 Μαρ 2024, 12:39
-
-
- 87 Απαντήσεις
- 6177 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Ζαποτέκος
24 Μαρ 2024, 14:24