Ιστορίες απο το Βυζάντιο

[George_V]

Bαδιζοντας προς την Κωνσταντινουπολη ο Φωκάς εστειλε επιστολές στην Κωνσταντινουπολη προς τον Πατριάρχη Πολυευκτο, την Συγκλητο και τον Αντιβασιλεα Βρίγγα. Τις επιστολες αυτές τις εμπιστευθηκε στον Μητροπολίτη Ευχαιτών Φιλόθεο και τον εστειλε με γρηγορη συνοδεια στην Πολη να τις παραδώσει. Η επιστολη ελεγε να τον αποδεχτουν ως Αυτοκράτορα, Επίτροπο και Προστάτη των παιδιων του μακαρίτη Ρωμανου Β' μεχρι να ενηλικιωθουν. Ο ιδιος εγγυοταν την εκπαιδευση τους και την διακυβερνηση της Αυτοκρατοριας καθως και την επεκταση της. Αν παλι διαφωνουσαν και δεν τον ηθελαν τους απειλουσε οτι θα μετανιωσουν τη βλακεια τους καθως τοτε το θεμα θα διευθετηθει με το ξιφος και αιμα.

Η Συγκλητος χάρηκε με το περιεχόμενο της επιστολης αλλα δεν μπορουσε να εκφραστει ανοιχτά καθως φοβόταν τον Βρίγγα. Ο Πολυευκτος αποφάσισε να παραμεινει ουδέτερος να δει που θα κατσει η μπιλια. Αλλα ο Βριγγας εξοργίστηκε εσκισε την επιστολή φωνάζοντας οτι "θα το μετανιώσει ο Φωκάς!" και πεταξε τον Μητροπολιττη Φιλόθεο στη φυλακη.

Αμεσως μετα καλεσε τους συνεργάτες του Μαριανό Αργυρό, τον Πατρικιο Πασχάλιο και τους αδελφους Νικόλαο και Λεοντα Τορνίκιο και σχεδιασαν την αμυνα της Πολης εναντια στον Φωκα. Παράλληλα διέταξε μια μονάδα στρατου απο το Θέμα της Μακεδονίας που βρισκόταν στην Πολη για διακοπες να αναπτυχθει μεσα στην Πολη για να διατηρησει την τάξη θελοντας να αποφυγει ετσι λαικη εξεγερση εντος των τειχων. Επίσης προσπάθησε να συλλάβει τον πατέρα του Νικηφόρου Βάρδα και τον αδελφό του Λεοντα που βρισκονταν στην Κωνσταντινουπολη για να τους χρησιμοποιησει για να εκβιάσει τον Νικηφόρο.

Οι Φωκάδες ομως ειδοποιηθηκαν απο φιλους τους και ο Λεοντας μεταμφιέστηκε σε εργάτη και κατάφερε να δραπετευσει απο τον υπονομο της Κωνσταντινουπολης βγηκε στο λιμάνι και απο εκει με ενα καικι πέρασε απέναντι στην Μ. Ασια οπου εσπευσε να συναντησει τον αδελφό του που ειχε φτασει ηδη στην Ιέρεια. Ο Βαρδας Φωκας που ηταν 85 χρονών ηδη δεν μπορουσε να ακολουθησει τον Λεοντα και ετσι κατέφυγε στην Αγία Σοφία ζητώντας άσυλο.

Ο Μαριανός Αργυρός με τον Πασχάλιο προσπάθησαν να κλείσουν την Αγορά με εντολη του Βριγγα για να τρομοκρατησουν το λαο μαζι με τους στρατιωτες απο την Μακεδονια αλλα συντομα κατάλαβαν οτι εχει διαρρευσει οτι ο Βριγγας προσσπαθησε να συλλαβει τους Φωκαδες και πως ο Στρατηγός Βαρδας εχει ζητησει ασυλο στην Αγια Σοφία και ο λαος την περιεζωσε για να τον προστατευσει. Προσπαθησαν να διαλυσουν το πληθος και να πιασουν το Φωκά αλλα το πληθος αντιστάθηκε και ξέσπασε μάχη. Τα πτώματα επεφταν βροχη εξω απο την Αγια Σοφία ως που καποια στιγμη την ωρα που ο Μαριανός Αργυρός διέταζε ξανα εφοδο και σφαγη του πληθους μια γυναίκα αρπαξε μια γλάστρα με ενα φυτό απο ενα μπαλκόνι και του την πέταξε. Η γλαστρα βρηκε τον Αργυρό στο κεφάλι το οποιο άνοιξε στα δυο και τα μυαλα του χυθηκαν στον δρόμο αφηνοντας τον νεκρό επι τοπου. Ηταν Κυριακη 9 Αυγουστου 963.

Εκεινη τη στιγμη το χαος εκμεταλλευθηκε ο Βασίλειος ο Νοθος πολιτικος αντιπαλος του Βριγγα ο οποιος κατάφερε να ανοιξει το Αυτοκρατορικο Οπλοστάσιο που ειχε μεινει αφυλακτο και εξοπλισε 3000 σκλαβους δικους του και αλλους που βρηκε στην Κωνσταντινουπολη και την επομενη μερα 10 Αυγουστου τους καθοδηγησε να λεηλατησουν τα σπιτια του Βριγγα και αλλων ανθρωπων του. Ο Βριγγας τρομοκρατημένος κλειστηκε στο Παλάτι οπου κράτησε τους Βασιλειο Β' και Κωνσταντινο Η' κοντα του ως ομηρους και την μητέρα τους Θεοφάνω την εκλεισε στη Μονη Πετριου.

Η Πολη ηταν στα ορια εμφυλιου. Η αντισταση που προεβαλλαν κατα του Βριγγα ο λαος ειχε πλεον εξελιχθει σε λαικη εξεγερση εναντιον του την οποια υποστηριζε και η Συγκλητος πλεον. Ο Βασιλειος κατάφερε να καταλάβει το Λιμανι του Νεωρείου και να ελεγξει τον Αυτοκρατορικο Στόλο τον οποιο έστειλε αμέσως απέναντι να φέρει τον Νικηφόρο. Ο Βριγγας κατάλαβε οτι εχασε το παιχνιδι και ακομα χειρότερα οταν ειδε οτι ακομα και οι σωματοφυλακες του τον εγκατέλειψαν, εγκατέλειψε και αυτος το Παλάτι αφηνοντας τους μικρους Αυτοκράτορες μονους τους και κατέφυγε στην Αγια Σοφια ζητώντας ασυλο.

Στις 12 Αυγουστου εφτασε με στρατιώτες ο Λέοντας Φωκάς ο οποιος ανελαβε να αποκαταστησει την τάξη στην Πολη ενω ο Βάρδας Φωκάς εγκαταστάθηκε στο Παλάτι ως νεος Αντιβασιλέας μεχρι την αφιξη του Νικηφόρου καθως και την προστασια του Βασιλειου και του Κωνσταντινου μεχρι να ερθει η μητέρα τους Θεοφανώ απο την εξορια.

Στις 14 Αυγουστου εφτασε ο Νικηφόρος στην Μονη Αβραμιτών εξω απο την Κωνσταντινουπολη και εκει την επομενη μέρα το πρωι αφου εβγαλε την στρατιωτικη στολη του φόρεσε την πορφυρα του Αυτοκράτορα και στις 9 το πρωι μπηκε στην Κωνσταντινουπολη απο την Χρυση Πυλη πανω σε λευκό άλογο υπο τις επευφημιες του λαου και εγκαταστάθηκε στο Παλάτι. Την επομενη μερα στέφηκε και επίσημα Αυτοκράτορας απο τον Πατριάρχη Πολυευκτο στον Αμβωνα της Αγιας Σοφιας σε ηλικια 51 ετών.

O Nικηφόρος Β' ηταν σκουρόδερμος με πυκνά μαυρα μαλλια. Ειχε μαυρα ματια τα οποια καλυπταν πυκνα φρυδια. Η μυτη του ηταν ελαφρώς γαμψη και ειχε μια μετρια γενειαδα η οποια ειχε αρχισει να γκριζάρει στα πλαγια. Ηταν σχετικα κοντος με ελαφρια καμπουρα αλλα γεροδεμένος με μεγάλο στηθος και ωμους.

Μετα την στέψη του επεστρεψε εν πομπη στο Παλάτι και αφου κάθισε στο θρόνο έστειλε τον Συγκελλο Αντώνιο Στουδίτη να ξαναπάει την Θεοφανώ στη Μονη Πετριου και εξόρισε τον Ιωσήφ Βρίγγα στην Παφλαγονια και μετα λιγο αργότερα τον εκλεισε στη Μονη Ασηκριτη στις Πυλες της Βιθυνίας οπου και πεθανε 2 χρόνια μετα. Την ιδια μέρα προηγαγε τον πατέρα του Βάρδα σε Καίσαρα και τον αδελφο του Λεοντα σε Κουροπαλάτη.

Παρολο που εξορισε την Θεοφανω για δευτερη φορά, στις 20 Σεπτεμβρίου πειστηκε να την παντρευτει ετσι ωστε να αποκτησει μια καποια νομιμοτητα και να μην φαίνεται τελειως ως σφετεριστης. Την ιδια μερα επίσης ξαναρχισε να τρωει κρέας το οποιο το ειχε κόψει απο τη μερα που πεθανε ο γιος του Βαρδας.

Ο γαμος επροκειτο να τελεστει στην Νεα Εκκλησια αλλα οχι χωρις εμπόδια. Ο Πατριαρχης Πολυευκτος αρχικα απαγορευσε το γάμο με το σκεπτικο οτι ο Νικηφόρος ειχε βαφτισει τα παιδια της Θεοφανους και ετσι δεν μπορουσε να την παντρευτει. Ο Πολυευκτος απαίτησε ειτε να εξοριστει ξανα η Θεοφανώ ειτε αν επιμένει να την παντρευτει να υπομεινει τον αφορισμο. Ο Νικηφόρος ουσιαστικά διαλεξε το δευτερο και ο Πολυευκτος συγκάλεσε Συνοδο για να ερευνηθει το ζήτημα. Οι Επίσκοποι συμφώνησαν οτι επροκειτο για κοσμικο νόμο που εκδόθηκε απο τον αιρετικό Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ε' και ηταν στην κριση του Πατριαρχη αν θα τηρηθει η οχι καθως δεν επροκειτο για Κανονα της Εκκλησιας. Ο Πολυευκτος ομως κωλυσιεργουσε και τοτε παρουσιαστηκε ο πατέρας του Νικηφόρου Βαρδας για να δώσει την λυση. Βεβαιωσε ενόρκως οτι αυτος ειχε βαφτίσει τα παιδια της Θεοφανους και οχι ο Νικηφόρος. Εν τουτοις ο Πρωθιερέας του Παλατιου Στυλιανός βεβαιωσε και αυτος ενόρκως πως δεν ειχε δει ουτε τον Βαρδα ουτε τον Νικηφόρο να βαφτιζουν τους μικρους πριγκιπες.

Ο Πολυευκτος μπερδευτηκε. Ηταν σιγουρος οτι ο Πρωθιερεας ειχε ψευδορκήσει για να καλυψει τον Νικηφόρο οπως προφανώς και ο Βαρδας αλλα δεν ειχε αποδειξεις. Τελικα απέσυρε τον αφορισμο κατα του Νικηφόρου και τέλεσε τον γάμο.

Την ανοιξη του 964 ο Νικηφόρος εστειλε τον Πατρίκο Μανουηλ Φωκα με στρατό στην Σικελία. Ο Μανουηλ ηταν ο νόθος γιος του θειου του Λέοντα που ειχε διατελέσει Δομέστικος των Σχολών και ειχε τυφλωθει απο τον Ρωμανο Α'. Η Σικελια ειχε καταληφθει εξ ολοκληρου απο την εποχη του Βασιλειου Α' και απο εκει οι Αραβες εκαναν επιδρομές μεχρι την Πελοπονησο. Ο Βασιλειος τοτε ειχε αναθέσει την αντιμετωπιση τους στον Στρατηγό Νικηφόρο Φωκά τον παππου του Αυτοκράτορα ο οποιος αποκατεστησε την Βυζαντινη εξουσια στην Σικελία. Αυτη η κατάσταση παρέμεινε μεχρι το θανατο του Λεοντα ΣΤ' οποτε οι Αραβες επανακατέλαβαν την Σικελία και την Κατω Ιταλια εκμεταλλευόμενοι την την Βουλγαρικη επιθεση.

Για να αποφυγουν ενα διμέτωπο αγωνα οι Βυζαντινοι αναγκάστηκαν να διαπραγματευτουν με τους Αραβες μεσω του Στρατηγου της Καλαβριας Ευσταθιου και πληρωναν ετησιο φόρο στους Αραβες 22000 χρυσα νομισματα. Αυτο ηταν κατι που δεν θα το ανεχόταν ο Νικηφόρος. Ετσι εστειλε τον Μανουηλ Φωκα και τον Πατρικιο Νικητα Αβαλαντη να ανακαταλαβουν την Σικελια με 4000 ανδρες. Κατέλαβαν την Μεσσήνη αλλα ηττηθηκαν στην Ρομέτα και υποχωρησαν στην Μεσσηνη για ανασυνταξη. Ο Πατρικιος Νικητας συναντησε τον Αραβικο Στόλο στα στενα της Μεσσηνης Ομως ο Βυζαντινος στρατός ηττήθηκε στην Ναυμαχια των Στενών καθως ο Αραβας Ναυαρχος χρησιμοποιησε δυτες που κρυφα κατέστρεψαν τα πηδάλια και τους σιφωνες Υγρου Πυρος του Βυζαντινου στολου. 10000 ναυτες επεσαν αιχμάλωτοι στα χερια των Αράβων μαζι με τον Πατρικιο Νικήτα στην κατοχη του οποιου βρηκαν ενα αρχαιο σπαθι το οποιο ειχε επιγραφή οτι ανηκε στον Προφητη Μωάμεθ καποτε.

Τον Ιουλιο του 964 ο Νικηφόρος εκστρατευσε στην Κιλικία με μεγάλο στρατο καθως και με Ιβηρες και Αρμένιους συμμάχους. Μαζι του πηρε την Θεοφανώ και τα παιδια της τους οποιους τους αφησε για ασφάλεια στο Καστρο Δρίζιον στην Νιγδη. Ο Νικηφόρος κατέλαβε γρήγορα την Αναζαρβο, τον Ροσο και τα Αδανα και αλλα καστρα μικρότερα. Σκοπευε να πολιορκησει την Μοψουεστια αλλα τον προλαβε ο χειμώνας και αναγκάστηκε να γυρίσει στην Καππαδοκια.

Την επομενη ανοιξη ο Νικηφόρος επέστρεψε στην Κιλικια και χωρισε το στρατό του σε 2 μερη. Στο ενα διόρισε τον αδελφό Λεοντα Στρατηγο και τον αφησε να πολιορκει την Ταρσό ενω στο δευτερο μπηκε επικεφαλης ο ιδιος και κινηθηκε εναντια στην Μοψουεστια την οποια πολιορκησε τοσο σφιχτα που συντομα επεσε λιμος και η μιση πολη δυτικα του Σάρου ποταμου επεσε στα χέρια του καθως οι Αραβες την εγκατέλειψαν περνωντας απεναντι στην αλλη μιση πολη καιγοντας τις γέφυρες πισω τους. Ο Νικηφόρος ομως πολιορκησε και την αλλη μιση πολη η οποια επεσε και αυτη σε λιγο.

Πισω στην Ταρσο ο Λεοντας δεν τα πηγαινε και τοσο καλα. Η Ταρσος κρατουσε αλλα του Λεοντα του τελειωναν τα εφοδια. Ετσι έστειλε ενα αποσπασμα υπο τον Στρατηγο Μοναστηριωτη να λεηλατησει τη γυρω περιοχη για προμηθειες αλλα αυτος ξεχασε να βαλει σκοπιες οσο μαζευε προμηθειες και μια ξαφνικη εξοδος απο την Ταρσο τον επιασε στον υπνο και τους εξοντωσε με τον Μοναστηριωτη να πεφτει και αυτος στην μαχη.

Εν τουτοις ομως οταν η Ταρσος εμαθε την πτώση της Μοψουεστίας εστειλαν πρεσβεις στον Λεοντα και του ζητησαν να τους χαρισει τη ζωη αν του παραδόσουν την πολη. Ο Λεοντας δεχτηκε αλλα εβαλε οριο στο τι μπορει να παρει κανεις μαζι του. Οτι παραπανω ειχε θα εμενε πισω. Ετσι κατέλαβε την Ταρσο με οσα πλουτη ειχαν αφησει πισω οι κατοικοι της. 3 μερες μετα την παράδοση της Ταρσου εμφανιστηκε στόλος με ενισχυσεις και εφοδια απο την Αιγυπτο. Ειδαν τις Βυζαντινες σημαιες πανω στα τειχη και εκαναν αμεσως αναστροφη. Τους ειδε ομως και ο Βυζαντινος στόλος που τους πηρε στο κυνηγι. Αρκετα πλοια βουλιαξαν απο Υγρο Πυρ και οσοι γλιτωσαν επεσαν σε καταιγίδα και τσακιστηκαν στα βράχια.

Τον Οκτώβριο του 965 ο Νικηφόρος επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη εχοντας φέρει μαζι του τις πυλες της Ταρσου και της Μοψουεστίας που ειχε ξηλωσει απο τους μεντεσεδες και πανω τους ειχε στοιβάξει ολα τα λαφυρα που πηρε απο εκει και φυσικα ανταμειψε πλουσια τον στρατο δινοντας τοου πολυ μεγαλυτερο donativum απο οτι οι προκατοχοι του.

To επομενο ετος διόρισε Πατρίκο τον Καλοκυρη και τον εστειλε στην Χερσώνα με 15 Κεντηναρια χρυσου για να μαζεψει στρατο και να την κατακτησει.

Στο μεταξυ ο Φωκάς σκεφτηκε ενα καινουριο θέαμα για τον Ιππόδρομο και αποφασισε να κανει εκπληξη στους υπηκοους του. Ετσι μια μερα ανεβηκε στο Κάθισμα του Ιπποδρόμου και ξαφνικα πριν αρχισουν οι Ιπποδρομιες εδωσε εντολη στους στρατιωτες να κατέβουν στην αρένα να χωριστουν σε 2 ομάδες και να κανουν ψευτικη μάχη ως γυμνασια για αυτους και ως θεαμα για τον λαο. Ουσιαστικα θελησε να μιμηθει αυτο που εκανε ο Ιουστινιανος 4 αιωνες πριν. Μονο που ξεχασε μια λεπτομέρεια. Ο Ιουστινιανος ειχε προειδοποιησει απο πριν το λαο για το θεαμα. Ο Νικηφορος επεμενε να τους το φυλαει για εκπληξη.

Ο λαος ομως που δεν ηξερε τιποτα για το σκηνικο αυτο πανικοβληθηκε και νομιζοντας οτι ξέσπασε πραξικοπημα αρχισε να τρεχει πανω κατω και επικράτησε χαος στον Ιππόδρομο. Πολλοι ποδοπατηθηκαν και αλλοι επεφταν απο υψος για να γλιτώσουν και σκοτώνονταν. Απο αυτο αρχισε να γινεται αντιδημοφιλής ο Νικηφόρος και πολλοι που πριν τον αγαπουσαν τωρα αρχισαν να τον μισουν.

Επισης ο λαος αρχισε να αντιπαθει και τον αδελφο του Νικηφόρου τον Λεοντα καθως απο ασκητικος στρατιωτικος ειχε πλεον μεταβληθει σε απληστο και φιλαργυρο. Αγοραζε σιτάρι για πενταροδεκάρες και το πουλουσε στο λαο πανακριβα και ηταν και σαπιο. Γρηγορα κυκλοφορησε η φημη οτι ο Λεοντας με τον Νικηφόρο απομυζουσαν χρηματα απο το Δημοσιο Ταμειο και τα μετέφεραν σε προσωπικους λογαριασμους και σε αυτο συνέβαλλε η αγρια φορολογια που επεβαλλε ο Νικηφόρος βαζοντας φορους, τελη και δασμους σχεδον στα παντα με το προσχημα οτι επρεπε να χρηματοδοτησει τις εκστρατειες του πραγμα που επετεινε το μισος τους.

Εκεινη την περιοδο ενας ασκητης προφητευσε στον Νικηφόρο οτι θα πεθάνει μεσα στο Παλάτι απο βιαιο θανατο και ο Νικηφόρος εχτισε ενα τειχος το οποιο περιεκλεισε το Παλατι απο τον Βουκολέοντα μεχρι τον Κεράτιο αποκοπτωντας τελειως το Μεγαλο Παλατι απο την υπολοιπη πολη για να ειναι ασφαλης.

Την ημερα της Αναληψεως του 967 ο Νικηφόρος πηγε εν πομπη στην Εκκλησια της Παναγίας των Πηγών και εκει απο ασημαντη αφορμη ξέσπασε καυγάς μεταξυ Ελληνων ναυτών του Στολου και Αρμενιων στρατιωτων του Φωκα και τραυματιστηκαν πολλοι. Το απογευμα που ο Αυτοκρατορας επεστρεφε ξανα στο Παλατι με πομπη οι Ελληνες ναυτες που ειχαν φαει ξυλο απο τους Αρμενιους το πρωι αρχισαν να τον βρίζουν και να τον απειλουν.

Καποια στιγμη μια γυναικα με την κορη της τρελάθηκαν στη θεα του Φωκά (ειχαν χασει δικα τους προσωπα στον χαμο που εγινε στον Ιππόδρομο με την ψευτικη μαχη) και αρχισαν να τον λιθοβολουν απο την ταρατσα του σπιτιου τους και το ιδιο εκαναν και οι ναυτες. Ο Νικηφορος παρέμεινε ψυχραιμος και συνέχισε την πομπη σαν να μην συμβαινει τιποτα και γυρισε στο Παλάτι. Την επομενη μέρα η γυναικα και η κορη της συνεληφθησαν απο τον Πραιτωρα με την κατηγορία της στάσης κατα του Αυτοκράτορα καταδικαστηκαν σε θανατο και καηκαν στην πυρά στην συνοικια Ονωράτου. Ο Αυτοκράτορας ζητησε να μην τιμωρηθει κανεις αλλος καθως απέδωσε την πραξη τους σε μεθυσι και οχι συνειδητη ανταρσία.

Στις 21 Ιουνιου 967 μερα Παρασκευη μια βιαιη καταιγίδα ξεσπασε στην Κωνσταντινουπολη το μεσημερι πιο ισχυρη απο καθε φορα και κρατησε μεχρι τις 3 το μεσημέρι. Η βροχη ηταν τοσο ισχυρη που παρότι ηταν νερο και οχι χαλάζι χτυπαγε τον κόσμο σαν χαλάζι. Πλημμυρισαν τα παντα, οι υπονομοι εσπασαν καθως δεν μπορουσαν να κρατησουν το νερο το οποιο εφτασε σε υψος 1.5 μετρου σε πολλες περιοχές. Ο κοσμος τρομοκρατηθηκε και νομιζε οτι γινεται παλι ο Κατακλυσμος του Νωε αλλα στις 3 η ωρα ξεδιαλυναν τα συννεφα και ενα ουρανιο τόξο εκανε την εμφανιση του ανακουφιζοντας τον κοσμο που θεωρησε οτι τελειωσε το κακο. Το νερο της βροχής ηταν ζεστό και ανακατεμένο με στάχτες.

Στις 11 Σεπτεμβριου 967 ενας ισχυρότατος σεισμος συγκλονισε την Κωνσταντινουπολη προκαλώντας πολλες ζημιες ενω η Κλαυδιοπολις 90 χλμ νοτιοανατολικα της Κωνσταντινουπολης που ηταν το επικεντρο του σεισμου ισοπεδώθηκε πληρως και δεν εμεινε σχεδον ιχνος της πολης.

Την ιδια περίοδο ο Νικηφόρος εκανε νεα εκστρατεια αυτη τη φορά εναντιον της Αντιοχειας την οποια και πολιορκησε. Η Αντιοχεια ειχε πολλες προμηθειες και μπορουσε να αντέξει μακροχρόνια πολιορκια και οι Στρατηγοι του προτειναν να την βομβαρδίσουν ανηλεως. Ο Νικηφόρος ομως αρνηθηκε καθως δεν ηθελε να την καταστρέψει ετσι απλα τους απεκλεισε και τους εκανε ψυχολογικο πολεμο δειχνοντας τους καθε μερα το στρατό του να κανει γυμνάσια και τις πολεμικες μηχανες του να κανουν παρελαση.

Αφου αφησε στρατο να πολιορκει την Αντιοχεια κινηθηκε προς την Εδεσσα την οποια κατέλαβε και εκει επισκεφτηκε την Εκκλησια των Αγιων Ομολογητων εναν απο τους παλαιοτερους ναους σε συνεχη λειτουργια μιας και ειχε χτιστει απο τον Επίσκοπο Αβρααμ το 345 μ.Χ. και επετρεψε στο στρατο του να ξεκουραστει εκει.

Απο εκει πηγε στην Ιεράπολη οπου εκει βρηκε το Αγιο Κεράμιον. Αυτο ηταν ενα κεραμιδι το οποιο ειχαν χρησιμοποιησει αιωνες πριν για να κρυψουν το Αγιο Μανδηλιον απο τους Πέρσες και τους Αραβες (το Αγιο Μανδηλιον το ειχε φέρει στην Κωνσταντινουπολη απο την Εδεσσα ο Ρωμανος Α') και λογω της συνεχους επαφης του Μανδηλιου με το κεραμιδι η μορφη του Χριστου απο το Μανδηλιο αποτυπώθηκε και στο κεραμιδι.

Φευγοντας απο εκει το πηρε μαζι του και αφου το εκανε κορνιζα απο χρυσο και πολυτιμους λιθους το εβαλε στην κρεβατοκαμαρα του. Μετα το δώρησε στην Εκκλησια της Θεοτόκου εν τω Φάρω.

Πισω στην εκστρατεια αφου εφυγε απο την Ιεράπολη περασε το ορος του Λιβανου προσπερασε την Τριπολη καθως ηταν πολυ καλα οχυρωμένη και θα εχανε χρόνο καθως δεν ειχε φτάσει ακομακαι ο στόλος και πολιορκησε το φρουριο Αρκα για το οποιο υπηρχαν φημες οτι εκρυβε μεγάλο θησαυρό. Αφου εκανε σκονη τα τειχη με πολεμικες μηχανές την λεηλατησε για 9 μερες και πηρε αμυθητα πλουτη απο εκει.

Στις 22 Δεκεμβριου 968 οσο ο Φωκάς ηταν στην Συρια ακομα μια ολικη εκλειψη ηλιου συνεβη στις 11:15 το πρωι. Η μερα εγινε νυχτα και βγηκαν τα αστερια στον ουρανό. Ο ηλιακος δισκος εγινε μαυρος εντελως εκτος απο ενα πολυ λεπτο στεφάνι γυρω του. Μετα απο λιγο ξαναφανηκε ο ηλιος κανονικα αλλα ο κοσμος και ο στρατός ειχε τρομοκρατηθει και ματαια προσπαθησαν οι αστρονομοι να τους πεισουν οτι ηταν απλα η Σεληνη που περασε μπροστα απο τον Ηλιο. Οι περισσότεροι το ερμηνευσαν ως κακο οιωνό για τον Αυτοκράτορα

Αφου επεστρεψε στην Αντιοχεια ενωθηκε με τον υπολοιπο στρατό και συνεχισε την πολιορκια της πολης και καλεσε τους αξιωματικους του και τους ειπε:

"Συστρατιωτες μου. Οπως ξερετε με τη βοηθεια του Θεου και της πολεμικης σας εμπειρίας και γενναιοτητας καταλαβαμε πολλα φρουρια κοντρα σε καθε προσδοκια. Σας εκφραζω τα ειλικρινη μου συγχαρητηρια και ευνγνωμοσυνη γιατι με δεχτηκατε σαν αρχηγο σας και δεν διαμαρτυρηθηκατε για τα αχαρα παρεργα του πολέμου αλλα πολεμησατε με δυναμη και κανενα καστρο δεν αντιστάθηκε στην ανδρεια σας. Ολα επεσαν μπροστα σας. Ξερω την επιθυμια σας να καταστρεψε την πολη με φωτια αλλα προσωπικα δεν θελω να γινει αυτο. Αυτη ειναι η τρίτη πολη της Αυτοκρατορίας μετα την Κωνσταντινουπολη και την Θεσσαλονικη. Δεν θελω να καταστραφουν ουτε τα τειχη της, βλεπετε ποσο μεγάλα ειναι, ουτε τα υπεροχα κτιρια της. Δεν ειναι σαν τα μικρα καστρα που συναντησαμε. Για μενα ειναι αδιανοητο να λεηλατηθει αυτη η πολη. Ενας καλος Στρατηγός λεηλατει τα εδάφη του εχθρου αλλα ενας βλακωδώς ηλιθιος μονο θα λεηλατουσε εδάφη που ειναι δικαιωματικα δικα του. Η συμβουλη μου ειναι να οχυρώσουμε τον απεναντι λόφο και να αφησουμε μια ιλη ιππικου και μια κοορτη στρατου η οποια με καθημερινες επιθέσεις και λεηλασια μονο της υπαιδθρου θα φέρει την Αντιοχεια στα γονατα της και θα αναγκαστει να μας παραδοθει.

Ο Αυτοκράτορας τοτε πηρε μια πετρα στην πλατη και πρωτος ανεβηκε στον λόφο βαζοντας τον πρωτο λιθο για την ανεγερση του φρουριου και καλεσε τον στρατό να κανει το ιδιο. Ο στρατος το εκανε με πολυ ζηλο και το φρουριο χτιστηκε σε 3 μερες. Αφησε πισω 1000 στρατιωτες και 500 ιππεις, το γεμισε με προμηθειες, εδωσε εντολες για καθημερινες επιθέσεις στην Αντιοχεια και να σφάξουν οποιον επιχειρησει να μπει η να βγει απο την πολη και επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη οπου εφτασε στα τελη Ιανουαριου του 969

Συνεχίζεται...

[George_V]

Oσο ο Νικηφόρος ηταν απασχολημένος στην Συρια ο Πατρίκιος Καλοκύρης βρισκόταν ηδη στην Ρωσια και ειχε αναπτυξει ηδη φιλικές σχέσεις με τον Ηγεμονα Σβιατοσλάβο και με δώρα των ειχε πεισει να μαζέψει στρατό και να επιτεθεί στους Βουλγάρους. Οταν θα τους ειχε καταστρέψει, οσα εδάφη κατακτουσε θα τα κρατουσε για το λαο του. Ομως εβαλε και αλλον εναν ορο. Οταν θα ειχε νικησει τους Βουλγαρους θα επιτιθοταν στην Κωνσταντινουπολη για να γινει ο Καλοκύρης Αυτοκράτορας. Και μολις θα επαιρνε τον θρόνο θα του εδινε και αλλα χρήματα.

Ο Σβιατοσλάβος ενθουσιαστηκε με την προοπτικη να γινει παμπλουτος και να επεκτεινει το βασιλειο του στην Βουλγαρία και ξεκινησε να μαζευει στρατο για να εισβάλλει. Με 60000 ανδρες ξεκινησε απο την Κριμαια μαζι με τον Καλοκυρη για την Βουλγαρια. Οταν εφτασαν στον Ιστρο οι Βουλγαροι κατάλαβαν οτι οι Ρώσοι εχουν ερθει για εισβολή και μαζεψαν στα γρηγορα 30000 στρατιώτες και βγηκαν να τους συναντησουν.

Τους βρηκαν μολις ειχαν αποβιβαστει και οι Ρώσοι μολις τους ειδαν αμεσως εφτιαξαν τειχος με ασπιδες και τραβώντας τα σπαθια τους επιτέθηκαν στους Βουλγάρους. Οι Βουλγαροι κατεσφάγησαν και οσοι γλιτωσαν κλειστηκαν στο Κάστρο του Δορυστόλου. Ο Τσάρος Πέτρος ακουγοντας την ειδηση της καταστροφης υπέστη καρδιακη προσβολη και πέθανε λιγο αργότερα στις 20 Ιανουαριου 969.

Πολυ γρηγορα ηρθε η ειδηση για την κατάσταση στην Βουλγαρια. Αντιληφθηκε αμεσως την σοβαρότητα της κατάστασης και εθεσε τον στρατό σε κατάσταση συναγερμου, κατασκέυασε νεες πολεμικες μηχανές και σηκωσε την Αλυσιδα του Κερατίου που εκτεινόταν απο τον Πυργο Κεντηνάριον στην Κωνσταντινουπολη μεχρι τον Πυργο Καστέλλιον στον Γαλατά.

Ο Νικηφόρος δεν ηθελε να πολεμησει εναντια 2 αντιπάλων και των Βουλγάρων και των Ρώσων και ετσι σκεφτηκε οτι εναν απο τους 2 πρέπει να τον φέρει με το μερος του. Με τους Ρώσους δεν μπορουσε να διαπραγματευτει καθως ο Καλοκυρης ειχε υπο τον ελεγχο του τον Σβιατοσλάβο και ετσι επρεπε να διαπραγματευτει με τους Βουλγαρους αναγκαστικα. Τους εστειλε πρεσβεια τον Πατρίκιο Νικηφόρο Ερωτικό (γαμπρο του Θεοφιλου Ερωτικου του γενάρχη της οικογένειας των Κομνηνών) και τον Μητροπολιτη Ευχαιτών Φιλόθεο για να κλεισουν συμμαχία και να φέρουν 2 Βουλγαρες πριγκιπισσες για τους Αυτοκρατορες Βασιλειο Β' και Κωνσταντινο Η' για να σφραγισουν τη συμμαχια. Οι Βουλγαροι δεχτηκαν την προταση συμμαχίας και εστειλαν 2 πριγκιπισες για νυφες των Αυτοκρατόρων ζητώντας παράλληλα απο τον Νικηφόρο να ερθει γρηγορα σε βοηθεια καθως ο Ρωσικος πελεκυς ειναι στο λαιμό τους.

Ενω ο Νικηφόρος ετοιμαζόταν να σπευσει σε βοηθεια των Βουλγάρων ηρθαν ειδήσεις απο τον Στρατοπεδάρχη Πέτρο πως επεσε η Αντιοχεια. Ο Στρατοπεδάρχης ανεφερε πως εστειλε τον Ταξιαρχο Μιχαήλ Βουρτζη για αναγνωριση μια μερα και αυτος ειδε καποια αδυναμα σημεια στα τειχη. Οταν γυρισε στο στρατόπεδο κατασκευασε σκάλες στο ακριβες υψος που ειδε και την επομενη νυχτα με μια ομάδα στρατιωτών ανεβηκε σε αφυλαχτο σημειο στον Πυργο Καλλάς της Αντιοχειας και αφου εξουδετέρωσαν τους σκοπους κατέβηκαν στην πολη αθόρυβα και εβαλαν φωτια στις 4 γωνιες της πολης. Οι Αραβες τα εχασαν και δεν ηξεραν τι τους βρήκε. Με την ανατολη του ηλιου ο Βουρτζης ανοιξε τις πυλες της Αντιοχειας και οταν ο Στρατοπεδάρχης Πέτρος το ειδε αυτό χτυπησε γενικο συναγερμό και ο στρατος του πλημμυρισε την πόλη. Οι Αραβες πεταξαν τα οπλα τους και παραδόθηκαν. Ο Στρατοπεδάρχης τους πηρε αιχμαλώτους και εσβησε τις φωτιες. Μετα κατέλαβε και την Ακρόπολη και ολοκληρωσε την κατάληψη της πολης στις 28 Οκτωβρίου 969. Η ειδηση εφτασε στις 8 Νοεμβριου 969 στην Κωνσταντινουπολη και ο Νικηφόρος βρισκοταν στην εκκλησια των Αρχαγγέλων εκεινη την ωρα.

Μετα απο λιγη ωρα τον πλησιασε ενας καλόγερος τον οποιο δεν ειδε καλα ο Νικηφορος γιατι φορουσε κουκουλα και δινοντας του ενα χαρτι αποχώρησε. Ο Φωκάς το ανοιξε και διαβασε μεσα: "Αυτοκράτωρ η Θεια Προνοια μου αποκάλυψε σε μενα που ειμαι ενα ταπεινο σκουληκι οτι θα πεθανεις σε 3 μηνες αρχης γενομένης απο τον Σεπτέμβριο και ο καιρος σου φτάνει οπου να ναι"

Ο Νικηφόρος πετάχτηκε ορθιος και διέταξε τη φρουρα να του φέρουν τον καλόγερο μπροστα του. Ομως ο καλογερος δεν βρέθηκε πουθενα. Ο Νικηφορος ταραχτηκε και εκτοτε σταματησε να κοιμάται στο κρεβατι του και ξαπλωνε σε ενα αρκουδοτόμαρο στη γωνια του δωματιου και σκεπαζόταν με το ράσο του θειου του Μιχαήλ Μαλεινου που ειχε αγιοποιηθει. Εκει κοιμοταν στις μεγάλες Δεσποτικες γιορτες η οταν επροκειτο να κοινωνησει την επομενη.

Το φθινοπωρο του 969 συνέβη να πεθάνει ο Καίσαρας Βαρδας ο πατέρας του Νικηφορου σε ηλικία 91 ετών. Ο Νικηφόρος τον πένθησε και τον ενταφιασε κοντα στο σπιτι του στον Λιμένα της Σοφίας.

Μερικες μερες μετα οταν συνήλθε ο Νικηφόρος απο το πένθος τον πλησιασε η Αυγουστα Θεοφανώ και του μιλησε για τον Ιωάννη Τσιμισκη λεγοντας του:

"Ω Αυτοκράτωρ εσυ που ολα τα κανεις με συνεση και ισορροπια και εισαι υποδειγμα προς ολους γιατι παραβλέπεις πως ενας γενναιος και δυνατος ανδρας διακεκριμένος στις μαχες και ανικητος μενει απραγος χωρις να κανει τιποτα ενω σφυζει απο ζωη και δυναμη και ακομα περισσότερο που ειναι ανηψιος της μεγαλειοτητας σου? Αν συμφωνεις ανακαλεσε τον απο την εξορια και φερτον εδω μαζι μας να παντρευτει καποια γυναικα ευγενικης καταγωγης καθως ξερεις πρως η πρωτη του γυναικα η Μαρια Σκληραινα εχει πεθάνει. Ελα τωρα Νικηφόρε. Μην αφηνεις τον ανηψιο σου τον οποιο τιμουν ολοι να γινεται ερμαιο της καθε αφυλακτης γλώσσας."

Η Θεοφανώ αναφερόταν σε προηγουμενο επεισόδιο που ο Νικηφόρος ειχε καθαιρέσει τον Τσιμισκη και τον ειχε εξορίσει. Οι κακες γλώσσες ελεγαν πως ο Τσιμισκης ηταν εραστης της Θεοφανους και καποιοι το πηγαιναν ακομα παραπέρα πως ειχαν σχέσεις με την συμφωνη γνωμη του Νικηφόρου.

Ο Νικηφόρος που ειχε αδυναμια στην Θεοφανώ δεν της χαλασε χατηρι και ανακάλεσε τον Τσιμισκη στην Κωνσταντινουπολη και αφου παρουσιαστηκε στο Παλάτι ο Νικηφόρος του ζήτησε να ερχεται καθε πρωι εδω να συζητουν. Και πραγματι ο Ιωάννης καθε μερα δημοσια ανεβαινε στο Παλάτι να συναντησει τον θειο του.

Ομως ο Τσιμισκης δεν πηγαινε μονο μερα στο Παλάτι. Πηγαινε και τις νυχτες καθως η Θεοφανώ του ειχε δειξει μυστικους διαδρόμους για να μπορει να μπαινει και να βγαινει αθεατος απο εκει και ετσι συναντιοντουσαν κρυφά καθε νυχτα στα διαμερισματα της Αυτοκράτειρας στον Κοιτώνα της Αρμονιας.

Σε μια απο αυτές τις συναντησεις συνέλαβαν και το σχέδιο να εξοντώσουν τον Νικηφόρο. Οταν επεστρεψε ο Τσιμισκης σπιτι του καλεσε τον Μιχαήλ Βουρτζη, τον Λεοντα Πεδιάσιμο και τον Λεοντα Βαλάντη και συνομώτησαν για να οργανώσουν την δολοφονια του Νικηφόρου.

Το απόγευμα της 10ης Δεκεμβριου 969 ενω ειχε αρχισει να χιονιζει εξω ο Νικηφόρος πηγε να παρακολουθησει τον Εσπερινο στο Παρεκκλησι του Αγιου Στεφάνου. Την ωρα της ακολουθιας ενας ιερέας έδωσε στον Νικηφόρο ενα σημειωμα που εγραφε: "Σου ετοιμαζουν φρικτο θανατο. Ετοιμασου. Σημερα θα γινει. Ψάξε τα διαμερισματα των γυναικων και θα βρεις οπλισμένους ανδρες".

Οποιος το εγραψε αυτο ηξερε καλα οτι η Θεοφανώ ειχε φέρει τους συνομώτες στο Παλάτι ντυμένους με γυναικεια ρουχα για να αποφυγουν τον ελεγχο της φρουρας και τους ειχε κρυψει απο το μεσημερι στα διαμερισματα της.

Ο Νικηφόρος θορυβηθηκε και έστειλε τον Κουβικουλάριο Μιχαηλ με αποσπασμα να κανει έλεγχο. Ο Μιχαήλ πηγε στα διαμερισματα της Αυτοκράτειρας χτυπησε την πορτα και του ανοιξε μια υπηρέτρια στην οποια ειπε να κανει στην άκρη γιατι εχει διαταγές να κανει ερευνα στα δωμάτια. Αυτη δεν τον αφησε να μπει και ο Μιχαήλ επιχειρησε να την σπρώξει αλλα τοτε μπηκε στη μέση η Θεοφανώ και ο Μιχαήλ με την φρουρά γονατισαν μπροστά της.

Η Θεοφανώ του ειπε ατάραχη να σηκωθει και τον ρώτησε τι θέλει. Ο Μιχαήλ απαντησε οτι εχει διαταγη απο τον Νικηφορο να ψάξει τα δωμάτια. Η Θεοφανω του ειπε οτι ειναι απρεπες να μπει αλλος ανδρας στα διαμερισματα της εκτος απο τον Νικηφόρο και αν οντως ο Νικηφόρος υποψιαζεται κατι ας ερθει ο ιδιος να δει.

Παντως προσθεσε αν ηθελε ο Μιχαήλ θα μπορουσε να δει απο την πορτα τι συμβαινει μεσα χωρις να μπει. Ο Μιχαήλ εριξε μια ματια απο την πορτα και ειδε υπηρέτριες και Ζωστές Πατρικιες να καθονται η να κανουν δουλειες αλλα κανεναν ανδρα. Ετσι έφυγε. Η Θεοδώρα εκλεισε την πορτα ξεφυσώντας και ευχαριστώντας την τυχη της που ο Μιχαήλ δεν μπηκε μεσα. Γιατι αν ειχε μπει θα ειχε δει οτι οι 4 Ζωστές Πατρικίες που καθονταν κοντα στο παράθυρο με καλυμμενα προσωπα ηταν στην πραγματικότητα οι επιδοξοι δολοφονοι του Νικηφόρου ντυμένοι με γυναικεια ρουχα

Η Θεοφανώ ομως δεν μπορουσε να το ρισκάρει. Αν μια στο εκατομμυριο ηταν πιο φιλυποπτος ο Μιχαήλ μπορει να ξαναγυρνουσε με τον Νικηφόρο και τοτε δεν θα μπορουσε να αρνηθει την εισοδο στα διαμερισματα της. Ετσι τους εδιωξε ολους και τους ειπε να ξαναρθουν στο λιμανακι του Βουκολεοντα τη νυχτα.

Μετα τη δυση του ηλιου και αφου σερβιριστηκε το δειπνο η Θεοφανώ ειπε στον Νικηφόρο οτι θα λειψει για λιγο καθως θα παει να δώσει οδηγίες για την διαμονη των πριγκιπισων απο την Βουλγαρια και να τους κανει παρέα λεγοντας του:

"Παω να φροντισω για τη διαμονη των πριγκιπισων και να δω τι κανουν και θα ερθω σε λιγο στο δωμάτιο. Ασε την πορτα ξεκλειδωτη και θα την κλειδώσω εγω οταν ερθω"

Με αυτα εφυγε και πηγε στα διαμερισματα της ενω ο Νικηφόρος πηγε στο διαμερισμα του οπου προσευχηθηκε και διαβασε την Βιβλο για μια ωρα. Μετα νυσταξε και και ξαπλωσε στο αρκουδοτομαρο του κατω απο τις εικόνες του Χριστου, της Παναγιας και του Προδρόμου.

Περιπου στις 11 το βράδυ εν μεσω σφοδρης χιονοθυελλας και ισχυρου βορειου ανεμου εφτασαν οι συνομώτες με ενα βαρκάκι στο λιμανι του Βουκολεοντα οι συνομώτες και η Θεοφανώ τους οδηγησε απο μυστικη σκάλα στην οροφη και απο εκει κατέβηκαν στον πρώτο οροφο που ηταν το δωμάτιο του Νικηφόρου με συνοδεια ενος νεαρου υπηρετη καθως η Θεοφανω επεστρεψε στο διαμερισμα της για να μην κινησει υποψιες

Μπηκαν απο την ξεκλειδωτη πορτα με τα σπαθια στα χέρια και κατευθυνθηκαν στο κρεβατι του Νικηφορου. Τραβηξαν τα σκεπάσματα και διαπίστωσαν εντρομοι οτι ο Νικηφόρος δεν ηταν εκει. Πανικοβληθηκαν νομιζοντας οτι εχουν προδοθει και απο λεπτο σε λεπτο θα ερθει η φρουρα να τους συλλάβει και σκέφτηκαν να αυτοκτονησουν.

Ομως ο νεαρος υπηρέτης που τους συνοδευε ειχε αχτι τον Νικηφόρο ο οποιος τον ειχε χαστουκίσει την προηγουμενη μερα για καποιο λαθος που εκανε τους εδειξε την γωνια του δωματιου που κοιμοταν ο Αυτοκρατορας. Ετσι επεσαν ολοι πανω του και αρχισαν να τον κλωτσανε.

Ο Νικηφόρος ξυπνησε αιφνιδιασμένος και πριν προλάβει να πει το παραμικρό ο Ταξιαρχος Λεων Βαλάντης κατέβασε με δυναμη το ξιφος του στο κεφάλι του Νικηφόρου. Το χτυπημα ηταν ισχυρο αλλα δεν διαπέρασε ολοκληρα τα οστά του κρανιου αλλα τωρα ο Νικηφόρος ειχε μια τεράστια πληγη που ξεκινουσε απο το μετωπο περνουσε απο φρυδι, βλεφαρίδα και εφτανε στο ζυγωματικο του. Το αιμα ανεβλυζε και ο Νικηφόρος δεν μπορουσε να δει πλεον. Απο το σοκ δεν μπορουσε να μιλησει και επαναλαμβανε συνέχεια "βοηθα Παναγια μου".

Ο Τσιμισκης καθοταν στο κρεβατι και επαιζε με το σπαθι του οταν διέταξε να του τον φέρουν μπροστα του. Οι υπολοιποι τον εσυραν στο πατωμα αφηνοντας ιχνη αιματος στο πατωμα και τον πεταξαν μπρουμυτα μπροστα στον Τσιμισκη. Ο οποιος τον σηκωσε και ξεριζώνοντας τριχα τριχα την γενειαδα του του ειπε:

"Πες μου αγνωμονα και σατανικε τυραννε εγω δεν ειμουν που σε ανεβασα στον θρονο? Γιατι λοιπον τα ξεχασες ολα αυτά και οδηγημενος απο ζηλεια με καθαιρεσες εμενα τον ευεργέτη σου απο τη διοικηση και με εστειλες να χανω τον καιρο μου με χωρικους λες και ειμουν ξενος χωρις δικαιωματα ενω ειμαι πιο γενναιος και πιο δυνατος απο σένα. Οι εχθροι με φοβουνται και τώρα δεν υπαρχει κανεις να σε σωσει απο τα χερια μου. Αν εχεις κατι να πεις προς υπερασπιση σου μιλα τωρα."

Ο Νικηφόρος ομως που ειχε χασει αιμα οχι μονο να μιλησει αλλα ουτε να σταθει γονατιστος δεν μπορουσε παρα μονο επαναλαμβανε μηχανικα "βοηθα Παναγια μου".

Ο Τσιμισκης τον επιασε απο τα γένια και οι υπολοιποι συνομώτες τον χτυπησαν με τις λαβες των σπαθιων τους θρυμματιζοντας του το σαγόνι και σπαζοντας του ολα τα δόντια.

Αμεσως μετα ο Τσιμισκης τον κλωτσησε στο στηθος και οπως σταθηκε ορθιος στα γονατα για μερικα δευτερολεπτα ο Φωκάς του βυθισε το σπαθι του στο κρανίο ενω παράλληλα τον μαχαιρωναν επανειλλημενα και ολοι οι υπολοιποι.

Ετσι πεθανε ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος Β' Φωκάς σε ηλικια 57 ετών εχοντας βασιλευσει 6 χρονια και 4 μηνες. Μετα απο λιγο εχοντας ακουσει την φασαρία εφτασε η φρουρά αλλα οταν ανοιξαν τις πορτες και μπηκαν μεσα ειδαν τον Νικηφόρο νεκρό και τον Ιωάννη Τσιμισκη να επευφημειται απο τους συνομώτες ως νεος Αυτοκράτορας. Και ετσι αντι να τους συλλάβουν επεσαν στα γονατα και προσκυνησαν τον Αυτοκράτορα Ιωαννη.

Συνεχίζεται...

[deCaritaine]

Στο μεταξυ οι Αραβες αρχισαν παλι τις επιδρομές και Εμίρης της Ταρσου επιτέθηκε στο χωριό Ηρακλέως. Ηταν Κυριακη και ο ιερέας του χωριου ο Θέμελ τελουσε την Θεια Λειτουργία οταν επιτέθηκαν οι Άραβες. Οταν κατάλαβε οτι γινεται επιδρομή διέκοψε την Λειτουργία και βγήκε εξω φορώντας ακομα τα αμφια του. Ειδε ενα αποσπασμα να λεηλατει το χωριο και αμέσως άρπαξε το σήμαντρο της εκκλησιας και τους επιτέθηκε. Σκοτωσε αρκετους, αλλους τραυμάτισε και οσοι γλιτωσαν εφυγαν. Ο τοπικός Επίσκοπος ομως διαφώνησε με την στάση του και του επέβαλλε αργία και παρόλες τις εκκλησεις των χωρικών αρνουνταν να τον συγχωρέσει. Ετσι απο πικρία ο Θέμελ αυτομόλησε στους Αραβες και εγινε αξιωματικος στον στρατό του Χαλίφη και μαλιστα εγινε και μουσουλμάνος. Μαζεψε στρατό και γυρισε στην Καππαδοκία την οποια λεηλάτησε και εγινε υποδειγμα προδοτη για τους Βυζαντινους που τον συγκριναν με εναν αλλο αρνησιθρησκο τον Λεοντα Τριπολιτη. Λιγο μετα τα ιχνη του χανονται και μαλλον πρεπει να σκοτώθηκε σε καποια μάχη.

Ενα ακομα παράδειγμα γιατί η βυζαντινή ορθοδοξία ειναι μια γκαιυ θρησκεία και δεν ειναι έκπληξη οτι ο λαός της εξαφανίστηκε και υποδουλωθηκε σκύβοντας το κεφάλι μπροστα στην τουρκική επέκταση. Στην βυζαντινή αυλή αν ήσουν ευνούχος και δολοπλόκος πήγαινες μπροστά, αν ήσουν γενναίος και ικανός σαν τον Νικηφόρο Β´ Φωκα πήγαινες σαν το σκυλί στο αμπέλι.


Νικηφόρος Φωκας, καλλιτεχνική απόδοση Ν.Μπουκουβαλας

[Μπίστης]

Θα είχες δίκιο αν αυτός ο πουστόπαπας είχε και λίγη τιμή εκτός από χοντρά αρχίδια. Πολύ χαμηλά ένστικτα, γιά τα φράγκα φόραγε τα ράσα.
Ο επίσκοπος ελπίζω να βράζει στην κόλαση

[George_V]

Οταν αφηνεις την εξουσια στους ευνουχους αυτα συμβαινουν.

[Μπίστης]

Ή όταν ανέχεσαι την ύπαρξη τρανς καταστάσεων πρίν την νέα εποχή και άρα είσαι χριστιανός γτπκ

[Μπίστης]

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες για το νήμα.

Αλλά μεγάλα ποστ θέλω να αφιερώσω χρόνο και γω και ησυχία να τα διαβάσω. Εχω μείνει στον Λέοντα και θα το πιάσω το υπόλοιπο κάποια στιγμή σιγά σιγά. George_V βάλε και καμιά φωτο ενδιάμεσα, κανένα χάρτη, κατι, να μας δίνει κουράγιο να προχωράμε.

Και μεζεδάκια Γιώργη, όταν είμαστε απο κινητό βολεύει.

[George_V]

Ή όταν ανέχεσαι την ύπαρξη τρανς καταστάσεων πρίν την νέα εποχή και άρα είσαι χριστιανός γτπκ

Τους κληρονομησαν απο τη Ρωμη και αυτοι με τη σειρα τους απο ανατολικη παραδοση. Τους φορτωθηκαν τι να κανουν? Αλλωστε τους βολευε η υπαρξη του.

[Μπίστης]

Απαράδεκτο γιά χριστιανούς ή τίμιους ανθρωπους.
Ντροπή και γιά τους Ρωμαίους. Δίκαιο και παπάρια μάντολες.

[George_V]

Θα είχες δίκιο αν αυτός ο πουστόπαπας είχε και λίγη τιμή εκτός από χοντρά αρχίδια. Πολύ χαμηλά ένστικτα, γιά τα φράγκα φόραγε τα ράσα.
Ο επίσκοπος ελπίζω να βράζει στην κόλαση

Με μια διορθωση μονο. Τοτε δεν ειχαν μισθο οι ιερεις. Ζουσαν με οτι τους εδιναν οι χωρικοι και οι πιο τυχεροι ειχαν και κανα κτημα.

[Γιωργης]

Ο Νικηφόρος Φωκας ήταν ξανθός με πράσινα μάτια. Δεν μπορεί ΚΑΙ αυτό να είναι συμπτωση

[George_V]

Ο Νικηφόρος Φωκας ήταν ξανθός με πράσινα μάτια. Δεν μπορεί ΚΑΙ αυτό να είναι συμπτωση

Σιγα μην εμοιαζε και με το Θωρ ρε...

[George_V]

Mετα την δολοφονία του Φωκά ο Ιωάννης περασε αναμεσα απο τη φρουρα που ειχε γονατίσει λαο πηγε στον Χρυσοτρίκλινο και εκει φορεσε τις πορφυρές μποτες του Αυτοκράτορα και εκατσε στον θρόνο συζητώντας για την τυχη των συγγενών του Φωκά καθως δεν ηθελε να ρισκάρει τυχόν εκδικηση εκ μερους τους. Καποια στιγμη ακουσε φασαρια και του ειπαν οτι εχει μαζευτει λαος και στρατός απ'εξω καθως εμαθε οτι γινεται επανάσταση και πιθανώς να ετοιμάζεται εισβολη στο Παλάτι καθως υπαρχουν αρκετοι υποστηρικτές του Φωκά κυριως στον στρατό οι οποιοι πιστευαν οτι ο Αυτοκράτορας εχει συλληφθει απο τους πραξικοπηματιες και ηθελαν να τον ελευθερώσουν.

Αμέσως τοτε ενας απο τους συνομώτες ο Ατζυποθοδωρος πηγε και εκοψε το κεφάλι του Νικηφόρου και το έδειξε στο πληθος απο το μπαλκόνι του Βουκολέοντα ενω το ακέφαλο σώμα του πετάχτηκε στο χιονι απο το ιδιο μπαλκονι. Οταν ειδαν αυτο το θεαμα ξεσπασαν σε κλαμματα και οι περισσότεροι έφυγαν θρηνώντας. Οσοι παρέμειναν επευφημησαν τον Ιωάννη ως Αυτοκράτορα.

Το σωμα του Νικηφόρου εμεινε στο χιονι ολη μέρα του Σαββατου 11 Δεκεμβριου 969 ως που αργα το απόγευμα ο Ιωάννης εβαλε μερικους σκλάβους να το μεταφέρουν σε παρακειμενη Εκκλησια για την κηδεια. Κατασκευάστηκε ενα προχειρο φέρετρο απο σανιδες που βρηκαν στο Παλατι και ο Ιώαννης παρέδωσε και το κεφάλι ωστε να ραφτει πισω στο σώμα. Η κηδεια του Νικηφόρου τελέστηκε απο εναν ιερέα και οι μονοι που την παρακολουθησαν ηταν οι σκλάβοι που τον μετέφεραν εκει. Οι ιδιοι σκλαβοι μετα την κηδεια μετέφεραν το φέρετρο μυστικά στην Εκκλησια των Αγίων Αποστόλων και ενταφίασαν τον Νικηφόρο σε μια κενη σαρκοφάγο στο Αυτοκρατορικο Μαυσωλείο κοντα στην σαρκοφάγο του Μεγάλου Κωνσταντινου και αφου τον τοποθέτησαν εκει καλυψαν την σαρκοφάγο με το καπακι και εφυγαν.

Πισω στο Παλάτι απο τους πρώτους που ετρεξαν να συγχαρουν τον Ιωάννη ηταν ο Βασιλειος ο Νοθος που ο Νικηφόρος ειχε διορίσει Πρόεδρο της Συγκλητου. Ηταν αναμεσα στους συνομώτες που σχεδίασαν την δολοφονια του Νικηφόρου και εκανε τον άρρωστο για να αποφυγει τον Φωκα πριν την δολοφονια του. Την ημέρα της δολοφονιας ομως ηταν στα αληθεια αρρωστος και για αυτο δεν πηρε μερος. Εν τουτοις ο Ιωαννης ομως για να τον ευχαριστησει για τις υπηρεσιες του τον διόρισε Παρακοιμώμενο.

Αμεσως μετα ο Ιωάννης εξέδωσε διατάγματα θέλωντας να διατηρήσει την δημοσια ασφάλεια στην Κωνσταντινουπολη και να προλαβει τυχον εξεγέρσεις οπου τιμωρουσε με αποκεφαλισμο οποιον συλλαμβανόταν να λεηλατει ή ακομα και να κανει νυξη για εξεγερση. Οι κατοικοι τρομοκρατηθηκαν απο αυτο και εμειναν στα σπιτια τους για την υπολοιπη μέρα.

Στο μεταξυ κατα την διαρκεια της δολοφονιας του Νικηφόρου ο αδελφός του Λεοντας ο Κουροπαλατης κοιμόταν στο σπίτι του. Ο Λεοντας ειχε τεράστια χρηματικα αποθέματα τα οποια θα μπορουσε να τα ειχε χρησιμοποιησει για να κερδίσει την στηριξη λαου και στρατου κατα του Ιωάννη οταν μαθευτηκε η δολοφονια και εκτος αυτου ειχε και ισχυρο στρατιωτικο σώμα υπο τις διαταγές του εξω απο την Κωνσταντινουπολη το οποιο μπορουσε να καλέσει ανα πασα στιγμη να μπει στην Πολη και να την καταλαβει.

Ομως τιποτα απο ολα αυτα δεν εκανε. Στην ειδηση του θανατου του αδελφου του πάγωσε και εφυγε τρέχοντας μεσα στην χιονισμένη Πολη φτάνοντας στην Αγια Σοφία οπου ζητησε ασυλο την ιδια ωρα που ο Ιωάννης καθαιρουσε τους ανθρώπους του Νικηφόρου απο ολες τις θεσεις και τους αντικαθιστουσε με δικους του. Αμεσα διορίστηκε νεος Πραίτωρας, νεος Ναυαρχος, νεος Δρουγγαριος της Βιγλας και νεος Νυκτέπαρχος.

Ολους τους διορισθέντες απο τον Φωκα και τους συγγενεις του πρωην πλεον Αυτοκράτορα τους εξόρισε τον καθενα οπου ειχαν κτηματα. Οσο για τον Λεοντα διαπραγματευτηκε μαζι του και αφου του εδωσε εγγυησεις για την ζωη και την ασφαλεια του ο Λέοντας παραδόθηκε. Μαζι με αυτον παραδόθηκε και ο γιος του Νικηφόρος και οι δυο τους εξορίστηκαν στην Μηθυμνα της Λέσβου. Ο Βαρδας Φωκάς ο αλλος γιος του Λεοντα καθαιρέθηκε απο το αξιωμα του Δούκα της Χαλδιας και εξορίστηκε στην Αμάσεια. Ετσι εξασφάλισε την απολυτη στηριξη του Παλατιου και του στρατου.

Ο Ιωάννης αντιθετα με τον θειο του ηταν ανοιχτόχρωμος με ξανθα μαλλια τα οποια ηταν αραια στο μέτωπο και ειχε μεγάλα μπλε-γκριζα ματια, στενη καλοφτιαγμένη μυτη με ξανθοκοκκινο μουστάκι και μεσου μεγέθους γενειαδα στο ιδιο χρώμα. Ηταν κοντός, πιο κοντος και απο το θειο του με μεγάλο στηθος και πλάτες. Στα μειονεκτηματα του ηταν οτι επινε παραπανω απο το κανονικο και ηταν αδιόρθωτος γυναικάς.

7 μερες μετα την δολοφονία του Νικηφόρου ο Ιωάννης πηγε στην Αγια Σοφία να στεφθει και επίσημα κατα το εθιμο αλλα στην Πυλη της Αγίας Σοφίας ο Πατριαρχης Πολυευκτός τον σταμάτησε και χτυπώντας την πατερίτσα του στο πάτωμα του απαγόρευσε να μπει στην Εκκλησια.

Ο Ιωάννης αιφνιδιαστηκε καθως νομιζε οτι ηλεγχε πληρως την κατάσταση. Προσπάθησε να προσπεράσει τον Πατριάρχη αλλα ενα ακομα χτυπημα της πατεριτσας στο πάτωμα σε συνδιασμο με την φωνη του Πατριαρχη τον σταμάτησε και πάλι.

Ο Ιωάννης προσπάθησε να του πει οτι ειναι ο Αυτοκράτορας και πως πρέπει να τον αφήσει να περάσει αλλα ο Πολυευκτος του απάντησε πως Δεν θα επιτρέψει σε καποιον που τα χέρια του στάζουν αιμα συγγενικο να μπει στην Εκκλησια. Ας δειξει πρώτα σημαδια μετάνιας και του ζητησε να κανει τα κατωθι πριν επιτρέψει την στέψη. Πρώτον η Αυγουστα Θεοφανώ πρέπει να εξοριστει ισόβια απο την Κωνσταντινουπολη. Δευτερον να βρεθουν οι δολοφόνοι του Νικηφόρου και να τιμωρηθουν παραδειγματικα και τριτον να ανακαλέσει το Χρυσόβουλο του Νικηφόρου το οποιο αφαιρουσε εξουσιες απο την Ενδημουσα Συνοδο. Αν δεν κανει αυτά δεν προκειται να ξαναπατησει ποδι στην Εκκλησια και θα αφοριστει.

Ο Ιωάννης δεν το σκεφτηκε και πολυ. Γυρισε στο Παλάτι και διέταξε τη φρουρά να παρει σηκωτή τη Θεοφανώ απο το Παλάτι, να την βαλει στο πρώτο διαθέσιμο καράβι και να την στειλει εξορία στη νησο Πρώτη. Μπορει να ηταν ερωμένη του η Θεοφανώ αλλα ο Ιωάννης δεν σκοπευε να χάσει την εξουσια για αυτην. Μετα υπέγραψε δευτερο Χρυσοβουλο το οποιο ακυρωνε το πρώτο του Νικηφόρου και αποκαθιστουσε τις εξουσίες της Ενδημουσας Συνόδου και κάρφωσε τον Λέοντα Βαλάντη και τον Ιωάννη Ατζιποθόδωρο ως υποκινητες της συνομωσίας και δολοφόνους του Φωκά φυσικα μαζι με την Θεοφανώ που την ειχε εξορίσει ηδη.

Στο μεταξυ η Θεοφανώ κατάφερε να το σκάσει απο την φρουρα και να ζητησει άσυλο στην Αγια Σοφια αλλα ο Πατριάρχης την εβγαλε σηκωτη απο μεσα και την παρέδωσε στον Παρακοιμώμενο Βασίλειο τον Νοθο ο οποιος την εκλεισε στη Μονη Δαμιδείας στο Θέμα Αρμενιακών. Εν τουτοις ομως παλι το σκασε απο τη φρουρα και κατάφερε να χαστουκίσει και τον Ιωάννη και τον Βασίλειο πριν την μαζέψει πάλι η φρουρά. Το χαστουκι ηταν τοσο δυνατο που αφησε κοκκινίλα και στων δυο τα μαγουλα. Επισης ο Λεοντας Βαλάντης και ο Ιωαννης Ατζιποθοδωρος εξορίστηκαν για την δολοφονια του Φωκά και αφορίστηκαν.

Αφου τα εκανε ολα αυτά γυρισε στην Αγια Σοφια στις 25 Δεκεμβριου 969 και στέφθηκε επισημα απο τον Πατριαρχη Πολυευκτο νεος Αυτοκράτορας. Την ιδια μέρα ο Πατριάρχης Πολυευκτος ανακοινωσε πως βασει του Κανονα ΙΒ' της Συνόδου της Αγκυρας η στέψη του Αυτοκράτορα εξαλειψε το εγκλημα του φόνου οπως το βαπτισμα εξαλειφει ολες τις προηγουμενες αμαρτίες. Ηταν κοινο μυστικο οτι ο Ιωάννης πιθανότατα ειχε δωροδοκησει τον Πατριαρχη για αυτο.

Μετα πηρε μερικές μερες διακοπές και εκμεταλλευτηκε τον καιρο αυτο για να φτιαξει λιγο τα περιουσιακα του. Ειχε κληρονομησει γη απο τον πατέρα του στο Θεμα Αρμενιακών αλλα και απο τη μητέρα του στην Καππαδοκια καθως ηταν αδελφη του Νικηφόρου Φωκά. Και φυσικα ειχε και ιδιος γη απο Αυτοκρατορικες δωρεες μετα απο θριαμβους του. Τα μισα κτηματα του τα χάρισε στους αγροτες που τα καλλιεργουσαν και το αλλο μισο το δώρησε στο Λεπροκομειο του Αγιου Ζωτικου στο Πέραν. Στο Θεμα Αρμενιακών που ηταν και ο τόπος καταγωγης του χορηγησε πληρη φοροαπαλλαγη καθως και απαλλαγη απο αγγαρειες. Επισης αυξησε τους μισθους των Συγκλητικών και των αξιωματουχων.

Καθως ειχε καταληφθει η Αντιόχεια προ μηνος επρεπε να διοριστει νεος Πατριαρχης Αντιοχείας καθως ο τελευταιος Εμιρης της Αντιοχειας ειχε εκτελέσει τον Πατριάρχη Χριστοφόρο με λογχισμο κατα τη διαρκεια της πολιορκιας. Ενω βρισκόταν σε σκεψη ποιον να διορίσει θυμηθηκε εναν παλιο ερημιτη που ηξερε τον Θεοδωρο Κολωνειατη που ειχε φημη αγιου και ασκητικου ανθρώπου και ειχε προφητευσει την αναρρηση και του Νικηφόρου και του Ιωάννη στον θρόνο. Ο Ιωάννης τον προτεινε στον Πατριάρχη Πολυευκτο για νεο Πατριάρχη Αντιοχείας και ο Πολυευκτος ζητησε να παρουσιαστει ενωπιον της Συνοδου για να τον εξετάσουν. Εκει διαπίστωσαν οτι η κοσμικη παιδεια του ειναι ελλιπης αλλα ηταν εξαιρετικα καταρτισμένος στην Θεολογια και ετσι δέχτηκε να τον χειροτονησει Πατριάρχη. Λιγες μερες μετα την χειροτονια του Θεοδώρου ο Πατριαρχης Πολυευκτος πέθανε στις 5 Φεβρουαριου 970.

Την επομενη μερα ο Ιωάννης συγκάλεσ κοινη συνεδρίαση της Συνόδου και της Συγκλητου στην Μαγναυρα και τους ειπε:

"Αναγνωρίζω μια εξουσια την υψηλότερη αλλα ξερω πως στη ζωη και στη γη υπαρχουν 2 εξουσιες. Η Ιερατικη και η Αυτοκρατορικη. Στη μεν πρωτη ο Θεος ανεθεσε την ευθυνη των ψυχών μας και στη δε δευτερη την καθοδηγηση των σωματων μας ετσι ωστε κανενα κομματι απο αυτές να ειναι λειψό αλλα πρεπει να διατηρουνται και τα δυο αναλλοιωτα. Ετσι λοιπον αφου ο αρχηγός της Εκκλησιας επληρωσεν το κοινον χρεος ειναι δουλεια του Παντεποπτη Οφθαλμου να προάγει στο αξιωμα αυτο καποιον που ξεπερνα ολους σε προσοντα. Και για αυτο εγω προάγω στον Θρόνο της Νεας Ρωμης αυτον τον ανθρωπο τον οποιο γνωρίζω εδω και καιρό και εχει ολες τις αρετές, αυτον που ο Θεος εδωσε το χάρισμα της Προφητείας καθως μου προφητευσε θεοπνευστως πολλα μελλοντικα γεγονότα τα οποια επαληθευτηκαν"

Με αυτά τα λογια τους παρουσιασε τον μοναχό Βασίλειο απο το ορος Ολυμπος της Βιθυνίας ως νεο Πατριάρχη. Τον εγκατέστησε αυθημερόν στο Πατριαρχικο Παλάτι και διέταξε να γινει η χειροτονια του την επομενη βδομαδα την Κυριακη της Ορθοδοξίας 13 Φεβρουαριου 970.

Μετα απο ολα αυτά ο Ιωάννης αφοσιωθηκε στην διακυβέρνηση καθως ειχε πολλα να κανει. Ειχε πεσει λιμος στην Αυτοκρατορια και οι Ρώσοι ειχαν εισβάλλει στην Βουλγαρια και απειλουσαν και το Βυζάντιο ενω στην Ανατολη η νεοκατακτηθεισα Αντιόχεια κινδυνευε απο Αραβικες επιδρομές.

Πρώτα αντιμετώπισε τον λιμο εισάγωντας σιτάρι απο οπου μπορουσε να αγοράσει και σε οποια τιμη του ζηταγαν. Μετα έστειλε τον Πατρίκιο Νικόλαο τον Ευνούχο να ενισχυσει την Αντιόχεια και τελευταίο αφησε τον Σβιατοσλάβο με τον οποιο προτιμησε να διαπραγματευτει. Του έστειλε πρέσβεις και του ζητησε να κρατησει τον χρυσό που του εδωσε ο Νικηφόρος για να επιτεθει στους Βουλγάρους και να γυρισει στο Κιεβο εγκαταλειποντας την Βουλγαρια γιατι ειναι Βυζαντινο εδαφος.

Ο Σβιατοσλάβος ομως μεθυσμένος με τις νικες του κατα των Βουλγάρων απέρριψε τις προτάσεις του Τσιμισκή και βαδισε κατα της Φιλιππουπολης την οποια κατέλαβε καιγοντας 20000 αιχμαλώτους στην πυρά. Απο εκει εστειλε μηνυμα στον Τσιμισκη λεγοντας του οτι δεν θα εγκαταλειψει ποτέ αυτη την ευφορη γη εκτος και αν πληρωθει υπέρογκα ποσα σε χρημα, αν του δώσουν αλλες πολεις σε αντάλλαγμα για την Βουλγαρια και ισάριθμους αιχμαλώτους για να απελευθερώσει τους Βουλγάρους. Αν ο Αυτοκράτορας αρνηθει τους ορους τοτε να φυγει απο την Ευρώπη και να μεινει στην Ασία καθως οι Ρως δεν θα δεχτουν αλλους ορους.

Ο Τσιμισκης απάντησε στον Σβιαστοσλάβο με επιστολη λεγοντας του:

"Δεν νομιζουμε οτι ειναι δικαιο να σπαζει η Ειρήνη του Θεου καθως πιστευουμε οτι υπαρχει Θεια Προνοια που τα κατευθυνει ολα και τιμουμε τις χριστιανικες μας παραδοσεις. Ετσι λοιπον σε συμβουλευουμε σαν φιλοι να φυγεις αμέσως και χωρις καθυστέρηση απο τη γη που δεν σου ανηκει με κανενα τρόπο και να ξέρεις πως αν δεν ακολουθησεις τη συμβουλη μας θα εισαι εσυ που θα σπάσεις την παλαια συνθηκη μεταξυ μας απο το 907. Θελουμε να πιστευουμε πως δεν μιλαμε σε υπερηφανο πνευμα. Εχουμε εμπιστοσυνη στον Χριστό και τον Αθανατο Θεο πως αν δεν φυγεις αμεσως απο την Βουλγαρία τοτε θα σε εκδιωξουμε ειτε το θες ειτε οχι. Πιστευω οτι εμαθες καλα απο τα λαθη του πατέρα σου του Ιγκόρ ο οποιος πατησε και αυτός τις συνθηκες και επιτέθηκε στην Βασιλίδα των Πολεων με χιλιαδες πλοια και γυρισε πισω με δεκα αγγελιοφορος της καταστροφης του. Δεν θα σταθώ στην κακη μοιρα του οταν εκστρατευοντας στο Ισκορόστεν τον επιασαν και τον εκτέλεσαν με τον τρόπο του Σινη του Πιτυοκαμπτη. Ξερω ομως οτι κι εσυ δε θα γυρίσεις στην πατρίδα σου εαν μας αναγκάσεις να σου επιτεθουμε γιατι θα σφαγιαστεις και συ και ολος ο στρατός σου και ουτε ενας πυρφορος ιερέας δεν θα γλιτώσει για να γυρισει πισω στο Κιεβο να αναγγείλει την καταστροφη σου"

Ο Σβιατοσλάβος εξαλλος εσκισε το γράμμα και απάντησε στον Τσιμισκη λεγοντας:

"Δεν βλέπω το λογο γιατι ο Ρωμαιος Αυτοκράτορας πρέπει να ερθει σε εμας. Δεν θα τον κουράσω αναγκαζοντας τον να ερθει εδω. Συντομα θα ερθω εγω εξω απο τις Πυλες της Κωνσταντινουπολης θα περικυκλώσω την Πολη και τοτε θα συναντηθουμε στο πεδιο της μάχης εαν κανει εξοδο. Εαν τολμησει δλδ. Θα τον μαθουμε με πράξεις οτι δεν ειμαστε χειρωνάκτες εργάτες αλλα αιμοδιψεις πολεμιστές που πολεμουν τους εχθρους με δυνατα οπλα αν και ο Αυτοκράτορας πιστευει οτι οι Ρωσοι πολεμιστές ειναι χαζοι και θηλυπρεπεις και προσπαθει να μας τρομάξει με απειλες λες και ειμαστε παιδια και μας απειλει με μπαμπουλα."

Μετα απο αυτη την επιστολη ο Τσιμισκης αποφασισε να μην καθυστερησει αλλο και να ετοιμαστει για πολεμο εαν ο Σβιατοσλάβος κατέβει νοτια. Ετσι εφτιαξε ενα νεο Ταγμα το οποιο προσθεσε στα ηδη υπαρχοντα (Σχολαριοι, Εξκουβιτορες, Ικανατοι, Νουμεραριοι, Αριθμοι) και το ονόμασε Αθάνατοι και διόρισε τον Μάγιστρο Βάρδα Σκληρο τον αδελφο της μακαριτισας της γυναικας του και τον Πατρικιο Πέτρο τον Στρατοπεδάρχη διοικητες του στρατου καθως και οι δυο ειχαν εμπειρια κατα των Ρώσων απο πιο παλια.

Ο Στρατοπεδάρχης Πέτρος αν και ευνουχος ειχε διακριθει στον πολεμο εναντιον τους οταν παλιοτερα ειχαν επιδράμει στην Θράκη. Σε μια μάχη ο Πέτρος προκληθηκε σε μονομαχία απο εναν θηριωδη Ρωσο φυλαρχο ο οποιος καλπασε κατα πανω του με τη λογχη του. Το ιδιο εκανε και ο Πέτρος οπου σπιρουνιαζοντας το αλογο του κατέβασε τη λογχη του σημαδευοντας τον Ρωσο.

Την τελευταια στιγμη ομως ο Πέτρος εγειρε απο τη μια πλευρα αποφευγοντας τη λογχη του Ρώσου ενω η δικη του διαπέρασε τον αλυσιδωτό θωρακα του φυλαρχου στο υψος του στηθους και βγηκε απο την πλάτη του. Ο Ρώσος επεσε νεκρος και οι υπολοιποι βλεποντας τον αρχηγο τους νεκρό γυρισαν πισω στα πλοια τους κι εφυγαν.

Η διαταγη του Τσιμισκη ηταν να παρουν το στρατό και να στρατοπεδευσουν στα συνορα με την Βουλγαρια και να ξεχειμωνιασουν εκει κανοντας γυμνάσια και να περιπολουν στην περιοχη. Οσοι απο τους στρατιωτες γνώριζαν την Ρωσικη γλώσσα απεσταλησαν μεταμφιεσμένοι σε εμπόρους, εργάτες, οτιδηποτε στην Βουλγαρια για να μαθουν τα σχέδια των Ρώσων και να τα αναφέρουν πισω στην Κωνσταντινουπολη.

Οταν εμαθαν οτι εχει φτασει στρατος οι Ρωσοι χωρισαν το στρατο τους σε 2 μερη και στο πρώτο αφου προσθεσαν ενισχυσεις απο Ουγγρους και Βουλγάρους βαδισαν κατα του Βυζαντινου στρατου. Αυτο εφτασε και στα αυτια του Βάρδα ο οποιος εστειλε τον Πατρικιο Ιωάννη Αλακά να κατασκοπευσει τον Ρωσικο στρατο και να του αναφέρει ποσοι ειναι, που εχουν στρατοπεδευσει και τι κανουν. Τον προετρεψε να μην αργησει γιατι πρεπει να ετοιμαστουν για μαχη.

Ο Αλακάς εφυγε με ενα αποσπασμα και την επομένη εστειλε μηνυμα στο Σκληρο να ερθει γρήγορα γιατι οι Ρωσοι εχουν στρατοπεδευσει πολυ κοντυτερα απο οτι υπολογιζαν στην Αρκαδιοπολη. Ο Σκληρός αμεσα χώρισε τον στρατό του σε 3 μέρη με το μεν πρώτο να εχει διαταγη να επιτεθει κατευθειαν στο κέντρο του Ρωσικου στρατου και τα αλλα δυο να κρυφτουν στα δάση αριστερα και δεξια και οταν ακουσουν σάλπιγγες να επιτεθουν και να τους πλαγιοκοπησουν.

Ο Σκληρος με το τμημα του επιτέθηκε κατευθειαν στο κεντρο του Ρωσικου στρατου οι οποιοι ειχαν συνολο 30000 ανδρες ενω ο Σκληρός εαν συνυπολογισουμε και τα κρυμμένα τμηματα δεν ειχε πανω απο 10000.

Η μαχη αναψε πολυ γρηγορα και ηταν αιματηρη εξαρχης. Πανω στον ορυμαγδό της μαχης ενας τεράστιος Ρωσος καλπασε με ορμη κατα του Σκληρου και κατέβασε το σπαθι του στο κεφάλι του Στρατηγου. Ομως το κράνος του Σκληρου αντεξε και η σπαθια αποκρουστηκε προς την αλλη μερια.

Εκεινη την στιγμη επένεβη ο νεαρος Πατρικιος Κωνσταντινος Σκληρός ο μικροτερος αδελφός του Βάρδα ηλικίας περιπου 16-17 ετών και κατέβασε το σπαθι του με ορμη στον Ρώσο θελοντας να προστατευσει τον αδελφο του που ειχε ζαλιστει απο το χτυπημα.

Ο Ρώσος ομως γυρισε το άλογο του εγκαιρα και απέφυγε το χτυπημα αλλα το σπαθι του Κωνσταντινου βρήκε το λαιμο του αλόγου του Ρώσου και το αποκεφάλισε.

Το άλογο παρέσυρε τον Ρώσο στο έδαφος και οπως προσπάθησε να σηκωθεί ζαλισμένος και αυτος ο Κωνσταντινος πηδηξε απο το δικο του άλογο και του βυθισε το σπαθι στο λαιμο σκοτωνοντας τον ακαριαια.

Στο μεταξυ ο Βαρδας συνηλθε και ειδε οτι η μαχη ηταν ακομα αναποφάσιστη και ετσι έδωσε εντολη να ηχήσουν οι σάλπιγγες. Ακουγοντας το προκαθορισμένο συνθημα τα κρυμμενα τμηματα βγηκαν απο τα δαση δεξια και αριστερα των Ρώσων και τους περικυκλωσαν με αλαλαγμους.

Οι Ρωσοι τα εχασαν και αρχισαν να υποχωρουν. Ενας απο τους Ρώσους στρατηγους προσπαθουσε να συγκρατησει τους στρατιωτες του και τους γυριζε πισω. Ο Σκληρός τον ειδε και καλπάζοντας κατα πανω του και με το σπαθι του τον χτυπησε λιγο πιο πανω απο τη ζώνη κοβοντας τον στα δυο και αφηνοντας τον στον τόπο. Οι Βυζαντινοι αλαλαξαν απο χαρα βλεποντας τον εχθρικο διοικητη να πέφτει και οι Ρωσοι πλεον ειχαν καταφυγει σε ατακτη υποχώρηση με τους Βυζαντινους να τους κυνηγουν μεχρι αργα το απογευμα. 20000 Ρώσοι σκοτώθηκαν στη μάχη ενω ο Σκληρός ανεφερε στην Κωνσταντινουπολη 58 νεκρους και αρκετους τραυματιες.

Μετα τη νικη του Βυζαντινου στρατου ο Τσιμισκης διέταξε τα στρατευματα απο την Ασια να περάσουν απεναντι απο τον Ελλησποντο και να ενισχυσουν τον στρατο. Θα ξεχειμωνιαζαν εκει και θα εκαναν καθημερινα γυμνασια. Την ανοιξη του 971 ηρθε προσωπικα ο Τσιμισκης να αναλάβει την διοικηση για να μεταφέρει τον πολεμο πλεον μεσα στην Βουλγαρία.

Στο μεταξυ οσο ο Τσιμισκης ηταν απασχολημένος με τους Ρώσους ο Δουκας Βαρδας Φωκάς ο ανηψιος του Νικηφόρου Φωκά προετοιμαζε την δικη του επανάσταση και δραπέτευσε απο την Αμάσεια. Μαζι του ηταν τα ξαδέλφια του Θεόδωρος, Βαρδας και Νικηφόρος Παρσακουτηνος και ο Συμεών Αμπελάς.

Οταν εφυγαν απο την Αμασεια μεσα στη νυχτα εφτασαν μετα απο δυσκολο ταξιδι στην Καισάρεια και μετα απο λιγο τον βρηκαν εκει συγγενεις και φιλοι και σχεδιασαν την επανασταση τους. Οταν κατάφερε να μαζέψει αρκετο στρατο για να προκαλέσει τον Τσιμισκή αυτοανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας και αντικατέστησε τις μαυρες μποτες του με τις πορφυρές του Αυτοκράτορα και οι συνομωτες τον επευφημησαν ως τετοιον και αμεσως αρχισε να μοιράζει δώρα και αξιωματα διορίζοντας Στρατηγους, Ταξιαρχους κτλ. . Υπερ της επαναστασης ταχθηκε και ο Λεων ο Κουροπαλάτης ο πατέρας του που βρισκόταν υπο περιορισμο φρουρουμενος στην Μηθυμνα της Λέσβου. Μεσω του Επισκόπου Αβυδου Στεφάνου επικοινώνησε με την παλια του μονάδα τα Μακεδόνικα Τάγματα και τους υποσχέθηκε χρηματα εαν τον βοηθησουν να ανατρέψει τον Τσιμισκη οταν δραπετευσει απο την εξορία.

Οταν ανακηρυχτηκε ο Βαρδας Αυτοκράτορας ο Ιωάννης ταράχτηκε και με συνοπτικές διαδικασίες συνέλαβε τον Επίσκοπο Αβύδου Στέφανο και τον περασε απο δικαστηριο επι εσχάτη προδοσια. Οταν ο Στέφανος εσπασε τα ομολογησε ολα και αποκαλύφθηκε το μέγεθος της συνομωσιας ο Τσιμισκης τον παρέδωσε στην Ενδημουσα Συνοδο για εκκλησιαστικη δικη και καθαίρεση.

Το ιδιο δικαστηριο που δικασε τον Στέφανο για εσχάτη προδοσια καταδικασε και τον Λεοντα Φωκά μαζι με τον γιο του Νικηφόρο σε θανατο για εσχατη προδοσία επισης. Εν τουτοις ομως ο Τσιμισκης τους εδωσε χάρη και μετετρεψε την θανατικη ποινη σε τυφλωση και για τους 2. Εν τουτοις η ποινη ειτε δεν εκτελέστηκε σωστα ειτε καθόλου καθως και οι δυο διατηρησαν μεγάλο βαθμο ορασης. Στο μεταξυ ο Βαρδας λεηλατουσε την Μ. Ασια κινουμενος προς την Κωνσταντινουπολη.

Ο Τσιμισκης του εστειλε επιστολη λεγοντας:

"Οταν μαθαμε για την προσφατη επανασταση στην Ανατολη σκεφτηκαμε οτι δεν ηταν αποτελεσμα της δικης σου πρωτοβουλίας αλλα μαλλον σκψη των τρελών που σε υποστηρίζουν. Γιατι δεν διστασαν να βαλουν τους εαυτους τους σε κινδυνο ακομα και αν ηξεραν οτι τοσο προσβλητικα σηκώνουν χέρι εναντια στον Ρωμαιο Αυτοκράτορα. Δεν υπαρχει κανενα προσχημα για αμνηστια. Μολις κατασταλει βιαιως αυτη η στάση ολοι σας θα τιμωρηθείτε. Οσον αφορά εμας δεν θα χυσουμε συγγενικο αιμα. Γιατι αν θελαμε να χτυπησουμε την επανασταση σας με το στρατό μας θα σας ειχαμε σφαξει ολους πολυ συντομα. Σας συμβουλευουμε λοιπον να διαλεξετε το ασφαλες μονοπατι και οχι το μοιραίο. Οσο υπαρχει ακομια μια ελπιδα για συγχωρεση πετάξτε τα οπλα σας παραδοθειτε στην Αυτοκρατορικη Μεγαλειοτητα μας. Και μαρτυς μας ο Θεός θα σας δωθει πληρης αμνηστία και χάρη για την συμπεριφορα σας και οι περιουσιες σας δεν θα δημευθουν. Βγειτε απο την κατάσταση μεθης που ειστε. και ζητήστε χωρις αργοπορία την ευκαιρια που σας δινουμε. Αλλα εαν επιμεινετε να πολεμησετε επι ματαιω σε αυτη την επανάσταση τοτε θα μετανιωσετε για την ηλιθιοτητα σας οσο θα περιμενετε τη σειρά σας για να εκτελεστειτε."

Συνεχίζεται...

[anonymous1]

Θέμελ

Μα στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν φταίει ο επίσκοπος. Ο επίσκοπος έπραξε σωστά. Σύμφωνα με κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου πρέπει να απέχουν από την Θεία Ευχαριστία για τρία χρόνια όσοι σκότωσαν σε πόλεμο. Έτσι όταν ο Νικηφόρος Φωκάς θέλησε να κηρύξει με νόμο μάρτυρες όσους έπεφταν στον πόλεμο, ο πατριάρχης Πολύευκτος και οι υπόλοιποι επίσκοποι του είπαν πως αυτό δεν γίνεται, ξέχασέ το. Και ο ευσεβέστατος Νικηφόρος το δέχτηκε. Αυτός ο Θέμελ - τι όνομα ήταν αυτό ; - δεν ήταν πραγματικός χριστιανός . Αλλιώς θα δεχόταν την ποινή. Το ζούδι...



__________________________________________________________-

Ενδιαφέρον το παρακάτω του Σμέρδ :

Στον ίδιο λόγο, ο Ηράκλειος εφευρίσκει την έννοια της «Τζιχάντ» όταν λέει στους άνδρες του πως «οὐκ ἔστιν ἄμισθος ὁ κίνδυνος, ἀλλ΄αἰωνίου ζωῆς πρόξενος» (δηλαδή πως ο αγώνας τους υπέρ των Χριστιανών και εναντίον των απίστων θα είναι εισιτήριο για την αιώνια σωτηρία, «αἰωνίου ζωῆς πρόξενος»).
[Θεοφάνης, 622/3, 307] Ἡράκλειος δὲ προσκαλεσάμενος τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα λόγοις παραινετικοῖς διήγειρεν αὐτούς, λέγων·
«ἄνδρες ἀδελφοί μου, λάβωμεν εἰς νοῦν τὸν τοῦ θεοῦ φόβον καὶ ἀγωνισώμεθα τὴν τοῦ θεοῦ ὕβριν ἐκδικῆσαι. στῶμεν γενναίως κατ‘ ἐχθρῶν τῶν πολλὰ δεινὰ Χριστιανοῖς ἐργασαμένων. αἰδεσθῶμεν τὸ τῶν Ῥωμαίων αὐτοδέσποτον κράτος, καὶ στῶμεν κατ‘ ἐχθρῶν δυσσεβῶς ὡπλισμένων. λάβωμεν πίστιν τῶν φόνων φονεύτριαν. ἀναλογισώμεθα ὅτι ἔνδον· ἐσμὲν τῆς τῶν Περσῶν γῆς καὶ μέγαν κίνδυνον φυγὴ φέρει. ἐκδικήσωμεν τὰς φθορὰς τῶν παρθένων, τὰ τετμημένα μέλη τῶν στρατιωτῶν ἡμῶν ὁρῶντες πονήσωμεν τὰς καρδίας. οὐκ ἔστιν ἄμισθος ὁ κίνδυνος, ἀλλ‘ αἰωνίου ζωῆς πρόξενος. στῶμεν ἀνδρείως, καὶ κύριος ὁ θεὸς συνεργήσει ἡμῖν, καὶ ὀλέσει τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν.»

https://smerdaleos.wordpress.com/2017/0 ... να-1-προλ/

_________________________________________________

Θεοφανώ

Η Θεοφανώ ήταν Λάκαινα. Γι' αυτό ο Βουλγαροκτόνος βγήκε τέτοιος λεβέντουρας ! Λέων ο Διάκονος : τὴν δὲ τοῦ Ῥωμανοῦ ὁμευνέτιν, ἀριπρεπῆ ταῖς ὥραις καὶ αὐτόχρημα τυγχάνουσαν Λάκαιναν , πρὸς γάμον ἠγάγετο

[George_V]

Ηταν και ψιλοκαριολα εκτος απο Λακαινα.

Εκτος απο τον Νικηφορο παιζει να ειχε φαει και τον πεθερο της.