Ιστορίες απο το Βυζάντιο

[lolek1]

οι ελ τη Κάτω Ιταλίας δεν είναι απομεινάρι της κλασικής εποχής,lol: βυζαντινοί και μεταβυζαντινοί πρόσφυγες είναι κυρίως.

We know.

Μολις το γραψα.

A νομιζα οτι ηταν απο τους ελληνιστικους χρονους.

Τα ελληνικα της κλασσικης εποχης ποτε εξαφανιστηκαν;

Α ωραιο θα ηταν και κανενα θεμα για την γλωσσικη πολιτικη των ρωμαιων.Πως εξαφανιστηκαν σχεδον ολες οι ντοπιες γλωσσες στην δυτικη ρωμαικη αυτοκρατορια.

ηταν απο τα αρχαια χρονια.
μια αποδειξη ειναι οτι οι αρμπρες που μιλανε μεχρι σημερα αλβανικα και ζουνε στην κατω ιταλια και εφυγαν οταν η αλβανια και πελοπονησσος κατακτηθηκε απο τους οθωμανους εχουν πολλα τραγουδια και ιστοριες απο εκεινη της περιοδο σχετικα με τις μαχες τον καστριωτη κτλ ενω η ελληνικης καταγωγης ΚΑΜΜΙΑ

[George_V]

Mετα τον θάνατο του Βασιλείου ο Λέοντας ανέβηκε στον θρόνο ως Λέοντας ΣΤ'. Αλλα δεν ειχε διάθεση να συνεχίσει την πολιτικη του πατέρα του. Στο μυαλο του στριφογυριζε η ιδέα της εκδικησης κατα του Σανταβαρηνου για την συνομωσία του εναντιον που παραλίγο να του στοιχίσει την ζωη. Ομως δεν βιάστηκε. Ο Σανταβαρηνός ειχε ισχυρους προστάτες, αναμεσα τους και τον Πατριάρχη Φώτιο. Ο Λέοντας ειχε μαθει πια να μην βιαζεται και ετσι σκέφτηκε να προετοιμάσει το έδαφος πρώτα πριν χτυπήσει.

Διέδωσε φήμες οτι ο Φώτιος συνομωτεί εναντιον του για να τον δολοφονησει και να κανει Αυτοκράτορα τον ανηψιό του και συνένοχος του σε αυτο ηταν ο Σανταβαρηνός. Σκοπος του ηταν να αποδυναμώσει τον Πατριάρχη για να μπορέσει να εκδικηθει τον Σανταβαρηνο χωρις να μπορει να τον προστατεψει ο Φωτιος. Οταν οι φήμες εφτασαν σε ικανοποιητικο επιπεδο ο Λέοντας κατηγόρησε επισημα τον Πατριάρχη για συνομωσία εναντίον του. Ετσι έστειλε τον Μαγιστρο Ανδρέα Στρατηλάτη και τον Λογοθέτη του Δρόμου Ιωάννη Αγιοπολίτη στην Αγία Σοφία στις 29 Σεπτεμβριου 886 οπου αφου διέκοψαν την Θεία Λειτουργία ανέβηκαν στον Αμβωνα και διάβασαν τις κατηγορίες εναντιον του Φωτίου ενωπιον του λαου μαζι με το διάταγμα της καθαίρεσης του και αμέσως μετά διέταξαν την φρουρά να συλλάβουν τον Πατριάρχη. Ο Φώτιος προσπάθησε να αντισταθεί και η φρουρά τον πήρε σηκωτό απο τον θρόνο και βαζοντας τον σε ενα καραβι τον εξορισε στη Μονη Αρμονιανών στη νησο Βόρδωνα στα Πριγκηπονησα (για την ιστορία το νησι βουλιαξε στην θάλασσα μετα απο ενα τεράστιο σεισμο 150 χρόνια μετά. Τα υπολλειματα του νησιου υπαρχουν μεχρι σημερα στον υφαλο Μποσταντζη Μπασι) οπου και πεθανε στις 6 Φεβρουαρίου 893 και ενταφιάστηκε εκει. Νέος Πατριάρχης διορίστηκε την ιδια μέρα ο 19χρονος αδελφός του Λέοντα Στέφανος τον οποιο ειχε ευνουχισει ο Βασιλειος Α' και τον ειχε κανει κληρικο. Η χειροτονια του εγινε στις 25 Δεκεμβρίου 886 στην Αγια Σοφία. Καθως ο Μητροπολιτης Ηρακλειας ομως που ειχε δικαίωμα να χειροτονήσει τον νεο Πατριάρχη ειχε πεθάνει μερικές μερες πριν χωρις να εκλεγει διάδοχος του, την χειροτονία έκανε ο Μητροπολίτης Καισαρείας Θεοφάνης (ο οποιος κατ' αρχαια παράδοση ειχε το προνομιο να δινει την Πατριαρχικη Ραβδο στον νεο Πατριαρχη μετα την χειροτονια του).

Μετα την πτώση του Φωτίου ο Λέοντας έστειλε ενα αποσπασμα στα Ευχάιτα οπου ηταν Επίσκοπος ο Θεόδωρος Σανταβαρηνός με εντολη να τον συλλάβουν και να τον φέρουν πίσω αλυσοδεμένο. Παράλληλα έστειλε τον Ανδρέα Στρατηλάτη με συνοδεια κληρικών στην Μονή Φιλιππικου στην Χρυσούπολη με εντολη να κανουν εκταφη στα λείψανα του Μιχαήλ Γ΄που ειχε ενταφιάσει αδοξα εκει ο Βασίλειος και να τα φέρουν με τιμη στην Κωνσταντινουπολη. Ο Ανδρέας εκανε οπως διατάχθηκε και ανοιγοντας τον τάφο έβαλε τα οστά του Μιχαήλ σε νεο φέρετρο απο κυπαρισσι και αφου το σκέπασε με την Αυτοκρατορικη Πορφύρα τα έφερε στην Κωνσταντινουπολη οπου τον περιμεναν στην Χρυση Πύλη ο Λέοντας ΣΤ, ο αδελφός του Πατριάρχης Στέφανος και ο Συναυτοκράτορας Αλέξανδρος και με πομπη τα μετέφερε στο Αυτοκρατορικο Μαυσωλείο οπου τα ενταφιασε σε μαρμάρινη σαρκοφάγο.

Στην προσωπικη του ζωη ο Λέοντας ηταν παντρεμένος με το ζόρι η αληθεια ειναι με την Θεοφανώ Μαρτινιακη κόρη του Στρατηγου Κωνσταντινου Μαρτινιακου. Τον γάμο τον ειχε ορισει ο ιδιος ο Βασίλειος το 883 καθώς η οικογένεια των Μαρτινιακών ειχε διασυνδέσεις με την Φρυγικη Δυναστεία και ηθελε ετσι με τον γάμο να σταματήσει καθε σχέδια τους να καταλαβουν τον θρόνο εκμεταλλευόμενοι την σχέση τους με την προηγουμενη Δυναστεια. Ο Λεων ομως δεν ηθελε να παντρευτει και διαμαρτυρηθηκε στον πατέρα του πως δεν θέλει την Θεοφανώ αλλα πως εχει σχέσεις με αλλη γυναικα την Ζωη Ζαούτζαινα. Ομως ο Βασιλειος δεν σηκωνε αντιρρήσεις και με δυο χαστουκια εβαλε τον Λέοντα στη θέση του και του επέβαλλε να παντρευτει την Θεοφανω οπως ηθελε αυτός ενω η Ζαούτζαινα εξορίστηκε απο την Κωνσταντινουπολη στην Θεσσαλία μαζι με την οικογένεια της και ο Βασιλειος την παντρεψε με εναν ασημο ευγενη τον Θεόδωρο Γουνιτζιατη για να την απομακρυνει ακομα περισσότερο απο τον Λεοντα.

Το 889 ομως η Ζωη επέστρεψε στην Κωνσταντινουπολη και το πάθος του Λεοντα ξαναζωντάνεψε παρότι ηταν παντρεμενος με την Θεοφανώ και ειχαν μια κόρη την Ευδοκία. Συντομα πέθανε και ο συζυγος της Ζωης απο αρρώστια αν και τα κουτσομπολια ηταν συνεχόμενα στην Κωνσταντινουπολη πως δηλητηριαστηκε απο την Ζωη και τον Λεοντα γιατι ηταν εμπόδιο στη σχέση τους. Ο Λεοντας συζουσε ανοιχτά με την Ζωη στο Παλάτι ταπεινώνοντας συνεχώς την Θεοφανώ η οποια υπέμενε ολον αυτον τον εξευτελισμο ακουγοντας και βλέποντας τον Λεοντα και τη Ζωη ολη μερα να ερωτοτροπουν αλλα ποτέ δεν ανοιξε το στόμα της να πει λεξη.

Στο μεταξυ εφτασε και ο Ανδρέας απο τα Ευχαιτα με τον Σανταβαρηνο δεμένο μετα απο μακρά απουσια καθως ειχε προσπαθησει να το σκάσει. Ο Ανδρέας μαζι με τον Μαγιστρο Στέφανο τον οποιο και αυτον ειχε κατηγορήσει στον Βασίλειο ο Σανταβαρηνος πρότειναν στον Λέοντα να τον περάσει απο επισημη δικη για να αποδειχτουν οι κατηγορίες εναντιον του μαζι με τον Φώτιο. Ετσι ο Λέοντας εφερε τον Φώτιο στην Κωνσταντινουπολη και τον περιόρισε στο Παλάτι της Πηγής οπως και τον Σανταβαρηνο αλλα διέταξε τη φρουρα να τους κρατησουν σε απομόνωση και μακρια τον ενα απο τον αλλο χωρις επικοινωνια μεταξυ τους.

Ο Ανδρέας Στρατηλάτης, ο Μαγιστρος Στέφανος (εξαδελφος του Μιχαηλ Γ'), ο Μαγιστρος Ιωάννης Αγιοπολιτης ο Λογοθετης του Δρομου, ο Πατρίκιος Λεοντας Κρατερός Στρατηγός των Ανατολικών και Πατρίκιος Γκούμπερ πρωην Λογοθετης του Δρομου διορίστηκαν απο τον Λέοντα δικαστές του εκτακτου δικαστηριου που θα τους δικαζε. Πρωτον εφεραν στην αιθουσα τον Πατριάρχη Φωτιο και ξεκινησε η δικη απο αυτον.

Ο Ανδρέας ρώτησε τον Φώτιο "Ξέρει η αγιοτητα σου τον μοναχό Θεόδωρο?" και ο Φωτιος απαντησε "Ξερω πολλους μοναχους με το ονομα Θεόδωρος. Εσεις για ποιον απο ολους θελετε να μαθετε?"

Ο Ανδρεας προσθεσε "Τον Σανταβαρηνό". και ο Φωτιος απάντησε "Τον ξέρω ειναι ο Επίσκοπος Ευχαιτών"

Αμέσως μετα η φρουρά εφερε στην αιθουσα και τον Σανταβαρηνό και ο Ανδρέας του ειπε "Πες μας που ειναι τα χρήματα που ανηκουν στον Αυτοκράτορα!" και ο Σανταβαρηνος απαντά "Τα εχουν αυτοι που τους τα δωσε ο εκαστοτε Αυτοκράτορας. Εαν ο νυν Αυτοκράτορας τα θέλει πισω ας παει να τα ψάξει σε αυτους και να τα πάρει".

Ο Ανδρέας απευθυνθηκε ξανα στον Σανταβαρηνό λεγοντας του "Πες μας ποιον ηθελες να κανεις Αυτοκράτορα οταν πρότεινες στον Αυτοκράτορα Βασίλειο να τυφλώσει τον Λέοντα? Τον ανηψιο σου η τον ανηψιό του Φωτιου?" Ο Σανταβαρηνος ορκιστηκε οτι δεν ξερει τιποτα για αυτο και ειναι αθωος.

Εκει παρενεβη ο Μαγιστρος Στέφανος και ειπε "Αχρειε τοτε γιατι παραπλάνησες τον Αυτοκράτορα οτι ο Πατριαρχης κρυβεται πισω απο ολα αυτά?"

Ο Σανταβαρηνος έπεσε στα γονατα και αγκαλιαζοντας τα ποδια του Φωτιου ειπε "Αγιοτατε σας εξορκιζω καθαιρέστε με αν θελετε και αφηστε τους να με τιμωρησουν αλλα εγω δεν ειπα τιποτα τέτοιο στον Αυτοκράτορα"

Ο Φωτιος τον σηκωσε και του ειπε "Σε πιστευω Επίσκοπε Θεόδωρε"

Ο Ανδρεας πετάχτηκε ορθιος κλωτσόντας το καθισμά του λέγοντας "Απατεώνα τσαρλατάνε! Εσυ δεν μου το εκμυστηρευτηκες να το πώ στον Αυτοκράτορα? Εσυ δε μου ειπες οτι ο Πατριάρχης ειναι ο αρχηγος της συνομωσίας?" αλλα ο Σανταβαρηνος συνέχιζε να ορκίζεται οτι ειναι αθώος.

Οι δικαστές βλεποντας οτι αυτο δεν οδηγει πουθενα διέκοψάν την συνεδριαση και ανέφεραν στον Λεοντα τι ειπώθηκε. Ο Αυτοκράτορας εξοργίστηκε καθως οι κατηγορίες εναντιον τους κατέρρεαν και το σχεδιο του να στρέψει τον εναν εναντιον του άλλου απέτυχε. Ετσι διέταξε να μαστιγωθεί ο Σανταβαρηνός και να εξοριστεί στην Αθήνα. Λιγο καιρό μετα τον τυφλωσε και τον εξόρισε στην Αρμενία αλλα αργότερα ανακληθηκε παιρνοντας χάρη και διορίστηκε Μητροπολιτης Πατρών επι Κωνσταντινου Ζ' ενω ο Φώτιος ξαναγυρισε στην εξορια του στα Πριγκηπονησια.

Στο μεταξυ στην Ιταλία ο Λομβαρδος Δουκας της Λονγκοβαρδιας μαθαινοντας τον θανατο του Βασιλειου αυτονομηθηκε. Οταν το έμαθε ο Λεοντας έστειλε τον οινοχόο του Κωνσταντινο με στρατό να ανακαταλάβει την Λονγκοβαρδια το 887 αλλα ο Κωνσταντινος ηττηθηκε απο απο τους Ιταλους
τον Ιουνιο και γυρισε ντροπιασμένος πισω και η Σαμος λεηλατηθηκε απο τους Αραβες με τον Στρατηγό Κωνσταντινο Πασπαλά να πιανεται αιχμάλωτος απο τους Αραβες.

Μεσα σε αυτό το χάος ο Λέοντας συνέχιζε να ζει τον ερωτα του με την Ζωη και το 889 δημιουργησε τον νεο τιτλο του Βασιλεοπάτωρος για τον πατέρα της Ζωης Στυλιανο Ζαουτζη. Το 893 πέθανε σε ηλικια 9 χρονών η κορη του Λεοντα Ευδοκία και η Θεοφανώ απο την λυπη της αποσυρθηκε σε μοναστηρι αφηνοντας ουσιαστικα ελευθερο τον Λεοντα και η Ζωη την αντικατέστησε στο Παλάτι αλλα ο Λεοντας δεν την παντρευτηκε καθως η γυναικα του ζουσε ακομα και η Εκκλησια του απαγόρευσε το διαζύγιο. Τελικα θα την παντρευτει το 897 μετα τον θανατο της Θεοφανους σε ηλικια 31 ετών. Το ιδιο έτος πεθανε και ο αδελφός του Πατριάρχης Στέφανος σε ηλικια 26 ετών απο κακουχίες εξαιτιας της υπερβολικης ασκησης που εκανε. Σε αντιθεση με τον αδελφο του ηταν εξαιρετικα ευσεβης και θρησκος και αυτη η υπερβολη στην θρησκεια και την ασκηση του κοστισε την ζωη. Νεος Πατριαρχης διορίστηκε ο Αντώνιος Β' Καυλέας μεττα απο προταση του Στυλιανου Ζαουτζη.

Παράλληλα ομως αρχισαν να κινουνται απειλητικα και οι Βουλγαροι με τον νεο ηγεμονα Συμεων να ψάχνει να βρει μια αφορμη για να εισβάλλει. Ο Ζαουτζης ειχε ενα σκλαβο ευνουχο με το ονομα Μουσικός ο οποιος ειχε προσεταιριστει 2 διεφθαρμένους εμπόρους τον Σταυράκιο και τον Κοσμά και μεσω της επιρροης του Ζαουτζη τους διόρισε τελώνες στην Θεσσαλονίκη οπου επανακατευθυνε τα εμπορευματα απο Βουλγαρια προς Κωνσταντινουπολη να περνουν απο Θεσσαλονικη πρώτα οπου οι διεφθαρμένοι τελώνες βασικά εγδερναν τους Βουλγαρους εμπορους στη φορολογια μοιράζοντας τα κερδη μεταξυ τους και του ευνουχου φυσκα με την ανοχη του Ζαουτζη που επαιρνε και αυτος μεριδιο απο τα κερδη.

Οι εμποροι διαμαρτυρηθηκαν στον Συμεών και αυτος με τη σειρά του στον Λέοντα αλλα ο Αυτοκράτορας επηρεασμένος απο τον Ζαουτζη δεν εδωσε καμια σημασια στον Συμεων. Αυτος ομως εξοργισμένος ετριβε και τα χέρια του καθως πλεον ειχε την αφορμη που ηθελε για να εισβάλλει και ξεκινησε επιδρομές σε Μακεδονια και Θράκη. Ο Λεοντας εστειλε εναντιον τους τον Στρατηγό Προκοπιο Κρηνίτη και τον Στρατηγό Κουρτίκιο αλλα ο Συμεων τους νικησε στην Μακεδονία οπου και οι δυο Στρατηγοι σκοτώθηκαν στην μάχη και οσοι απο τους αιχμαλώτους ηταν μελη της Αυτοκρατορικης Φρουράς καταδικάστηκαν απο τον Συμεών σε ρινοκοπία και μετα τους εστειλε πισω στην Κωνσταντινουπολη για να προσβάλλει τον Λεοντα.

Εξοργισμένος ο Λέοντας έστειλε τον Πατρίκιο Νικήτα Σκληρό να διαπραγματευτει συμμαχία με τους Χαζάρους και τους Ουγγρους για να χτυπησουν τα νώτα του Συμεών. Αυτοι δέχτηκαν και εισέβαλλαν στην Βουλγαρία απο το βορρα. Παράλληλα ο Λέοντας μαζεψε στρατό και στόλο και διόρισε τον Δρουγγαριο Ευστάθιο ως Ναυαρχο και τον Νικηφόρο Φωκά Δομέστικο των Σχολών (διαδέχτηκε τον Ανδρέα Στρατηλάτη στη θεση που ειχε πεθανει) και εισέβαλλαν στην Βουλγαρια απο τον νοτο. Ο Λεοντας αποφάσισε να δώσει μια τελευταια ευκαιρία για ειρηνη στον Συμεων και εστειλε τον Καιστωρα Κωνσταντινιακό για διαπραγματευσεις. Ο Συμεων ομως τον συνελαβε και τον πεταξε στην φυλακη κατηγορώντας τον για κατάσκοπο και στραφηκε κατα του Φωκα ενω οι Χαζαροι με τους Ουγγρους λεηλατουσαν την βορεια Βουλγαρία. Ο Συμεων βρεθηκε αναμεσα σε δυο στρατους και αναγκάστηκε να εγκαταλειψει το κυνηγι του Φωκα και να στραφει κατα των Ουγγρων που λεηλατουσαν την Βουλγαρια. Οι Ουγγροι ομως αποδειχτηκαν σκληροι αντιπαλοι και νικησαν τον Συμεων ο οποιος μολις που κατάφερε να γλιτώσει τρεχοντας μεχρι το Δορυστολον. Οι Ουγγροι προσφεραν στον Λεοντα τους αιχμαλώτους που ειχαν πιασει με ανταλλαγμα χρηματα και ο Λεοντας δέχτηκε και εστειλε να τους πάρουν ενω ο Ναυαρχος Ευστάθιος ειχε μπλοκάρει τον Συμεων στο Δορύστολον.

Στριμωγμένος ο Συμεων ζητησε ειρήνη και ο Λεοντας εστειλε τον Λέοντα Χοιροσφάκτη να διαπραγματευτει ειρήνη αλλα εκανε ενα μοιραίο λάθος. Διεταξε τον Ναυαρχο Ευστάθιο και τον Στρατηγό Νικηφόρο Φωκά να εγκαταλειψουν την Βουλγαρία πριν ξεκινησουν οι διαπραγματευσεις. Ετσι εδωσε χρόνο στον Συμεών να ανασυγκροτησει τον στρατό του και μολις εφτασε ο Χοιροσφάκτης το Συμεων τον φυλακισε και βαδισε κατα των Ουγγρων.

Με τον Βυζαντινο στρατό και στόλο μακρια οι Ουγγροι ηταν αποκομμενοι και δεν ειχαν καμια βοηθεια. Ο Συμεων τους τσακισε και εισέβαλλε στην Ουγγαρία. Απο εκει εστειλε επιστολη στον Λεοντα λεγοντας του οτι δεν θα κανει ειρήνη μεχρι να απελευθερωθουν ολοι οι Βουλγαροι αιχμάλωτοι. Ο Λεοντας δεν μπορουσε να κανει διαφορετικα και τους απελευθέρωσε παραδιδοντας τους στον Θεόδωρο συμβουλο του Συμεων ο οποιος του παρέδωσε τον Λεοντα Χοιροσφάκτη.

Στο μεταξυ στην Κωνσταντινουπολη οι νικες του Φωκά τον ειχαν μετατρέψει σε λαικο συμβολο και ηταν ο ευνοουμενος πλεον του Λέοντα. Ετσι ο Ζαουτζης θελοντας να ισχυροποιησει την θέση του και να κερδισει περαιτέρω επιρροη στη λαικη βάση και τον Αυτοκράτορα επεδίωξε να τον κανει γαμπρο του δινοντας του την αλλη του κόρη. Εν τουτοις ομως ο Φωκάς αρνηθηκε την προταση γνωρίζοντας οτι αυτο θα εξοργιζε τον Αυτοκράτορα και ετσι ο Ζαουτζης για να τον εκδικηθει τον κατηγότησε για προδοσία και ο Λεοντας τον καθαίρεσε και τον εξόρισε στην Καππαδοκια αντικαθιστώντας τον με τον Στρατηγό Λεοντα Κατακοιλα Δρουγγάριο της Βιγλας. Εν τουτοις μετα απο λιγο ανακληθηκε και διοριστηκε Στρατηγός των Θρακησίων οπου διακριθηκε κατα των Αραβων μεχρι τον θανατο του το 900 αφηνοντας 2 γιους τον Βαρδα και τον Λέοντα.

Ομως παλι ο Συμεων εσπασε την συνθηκη και συνέχισε τις επιδρομές στην Αυτοκρατορία οποτε ο Λέοντας αποφάσισε να ξεμπερδεύει μαζι του και διεταξε ολο το στρατο των ανατολικών Θεμάτων να περάσει στην Θρακη (ουσιαστικα αφηνοντας την Μ. Ασια αφυλαχτη) και διορισε διοικητες τον Δομεστικο των Σχολών Κατακοιλα και τον Πρωτοβεστιαριο Θεοδόσιο και το καλοκαιρι του 896 συναντησαν τον Συμεών στο Βουλγαρόφυγον 160 χλμ δυτικα της Κωνσταντινουπολης αλλα οι Βυζαντινοι ηττήθηκαν με βαρειες απώλειες με τον Πρωτοβεστιαριο να πεφτει στη μαχη ενω ο Δομέστικος κατάφερε να σωθει και γυρισε ντροπιασμένος πισω και ο Λεοντας υποχρεωθηκε να πληρώνει ετησιο φόρο υποτέλειας στον Συμεων σε αντάλλαγμα για ειρηνη.

Την ιδια περιοδο το 897 ο Λεοντας με την Ζωη θελοντας να ξεφυγουν λιγο απο την Κωναταντινουπολη πηγαν στη Μονη Δαμιανου στο Μεσοχώρι στον Βοσπορο για διακοπές. Εκει ομως εγινε αποπειρα δολοφονίας του την ωρα που κοιμόταν μαζι με την Ζωη η οποια οργανώθηκε πιθανότατα απο τον γιο του Στυλιανου Ζαουτζη Χριστόφορο και αλλους συνομώτες αλλα ο Λεοντας σώθηκε την τελευταια στιγμη καθως η Ζωη ακουσε θορυβο εξω απο την πορτα ξυπνησε τον Λέοντα ο οποιος κατάλαβε τι γινόταν και πηδώντας απο το παράθυρο καλεσε τη φρουρά η οποια συνέλαβε τους δολοφονους. Ο Λεοντας με την Ζωη πέρασαν την υπολοιπη νυχτα με ασφάλεια στο Παλάτι της Πηγής και απο εκει το επομενο πρωι επεστρεψαν εσπευσμένα στην Κωνσταντινουπολη οπου ο Λεοντας καθαίρεσε τον Δρουγγάριο της Βιγλας Ιωάννη γιατι αφησε τους δολοφονους να τον πλησιάσουν σε αποσταση αναπνοης καθως και τον Στυλιανο Ζαουτζη του οποιου ο γιος πιθανοτατα εμπλεκοταν στην συνομωσία. Εν τουτοις σε λιγοτερο απο ενα χρόνο συμφιλιωθηκαν με την μεσολάβηση του Μαγίστρου Λέοντα Θεοδοτάκη αλλα ο Ζαουτζης εχασε πολυ απο την επιρροη του στον Λεοντα μετα απο αυτο.

Το ιδιο ετος πέθανε η Θεοφανώ η γυναικα του Λεοντα και ετσι ο Αυτοκράτορας ηταν πλεον ελευθερος ναντρευτει την Ζωη με την οποια ειχε αποκτησει μια κορη την Αννα η οποια πεθανε μικρη και μια δευτερη κόρη επισης με το ονομα Αννα η οποια κατα την παράδοση παντρεύτηκε τον Γερμανό Αυτοκράτορα Λουδοβίκο Γ' τον Τυφλο και ειχε γιο τον Κάρολο-Κωνσταντίνο. Η Ζωη έζησε 20 μηνες μετα τον γάμο και πέθανε το 899. Λιγο μετα πεθανε και Ζαουτζης.

Το 900 ομως για να εκδικηθει την πτώση της οικογένειας Ζαουτζη ο ανηψιος του Στυλιανου Ζαουτζη ο Βασιλειος σχεδίασε την δολοφονία του Λέοντα και αποκάλυψε το σχέδιο του στον Ευνουχο Σαμωνά τον Κουβικουλάριο Αραβα γεννημενο στα Σαμοσατα το 875. Ο Σαμωνάς ομως πηγε στο Παλάτι και μιλωντας ιδιαιτέρως με τον Λέοντα του είπε: "Μεγαλειοτατε πρεπει να σου πω κατι το οποιο εαν στο πω θα σημάνει τον θανατο μου. Αν δεν στο πω ομως θα σημάνει τον δικο σου θανατο" και ετσι του απποκάλυψε τη συνομωσία του Βασιλείου.

Ο Λεοντας δεν τον πιστεψε και ο Σαμωνάς του ειπε να στειλει 2 ανδρες σημερα στο σπιτι του να κρυφτουν εκει και να ακουσουν καθως περιμενε τον Βασιλειο να ερθει και να του πουν τι θα ακουσουν και μαλιστα να του τα φέρουν γραπτά. Ο Λεοντας δεχτηκε και εστειλε τον Πρωτοβεστιάριο Χριστόφορο και τον Κουβικουλάριο Καλόκυρο. Οντως εφτασε το βράδυ ο Βασιλειος και μιλησε ανοιχτα με τον Σαμωνά για την δολοφονία του Λεοντα μη ξεροντας οτι οι ανθρωποι του Αυτοκράτορα καταγράφουν την συνομιλια τους. Οταν ο Σαμωνάς πηρε τον Βασιλειο και πηγαν για δειπνο οι δυο κατάσκοποι βρηκαν ευκαιρία να φυγουν απο το σπίτι και έδειξαν αμεσως στον Αυτοκράτορα την καταγραφή τους.

Ο Λεοντας εστειλε τον Βασιλειο στη Μακεδονια σε αποστολη για να τον απομακρυνει προσωρινα απο την Κωνσταντινουπολη μεχρι να διενεργησει ανακρισεις και συνέλαβε τον Δρουγγαριο της Βιγλας και τον Μεγα Εταιριαρχη που ειχαν εμπλακει στην συνομωσία τους καθαιρεσε και τους εξόρισε. Ο Βασιλειος συνεληφθη στην Θεσσαλονικη ηρθε σιδηροδέσμιος στην Κωνσταντινουπολη πέρασε απο δικη και αφου εξευτελιστηκε δημοσια στον Ιππόδρομο εξορίστηκε στην Αθηνα. Αμεσως μετα ο Λεοντας συγκαλεσε εκτακτη συνεδριαση της Συγκλητου οπου παρουσιασε τις αποδειξεις της συνομωσίας και ευχαριστησε δημοσια τον Σαμωνά που τον γλιτωσε και η Συγκλητος τον επευφημησε ως Σωτηρα με τον Λεοντα να τον διορίζει Πρωτοσπαθάριο.

Συνεχίζεται.

[Null]

Πρέπει να κάνουν σειρά τα του Βυζαντίου, 10 σεζόν τις έχουν εύκολα.

George_V

=r8_IR87ceso
v=ad27K9Wynso

Βυζαντινό κάμεο στο βάικινγκς

Αυτοι οι Μπυζανταινς ειναι τέρμα Άραβες με τις χατζάρες και τα σκηνικά Μαρόκου. Τι παίζει τωρα στους Βίκινγκς; το έκοψα απο το επεισόδιο που μπήκαν στο τζαμί στην Ανδαλουσία και αντι να τους θερίσουν ο Φλοκι μόνο δεν έπεσε να κάνει ντουαδες στον Αλλαχ. Ξενερα

Realising that he would be defeated by Byzantine troops when reinforcements were sent from the East, he appealed to Muslim leaders of Ifriqiya, where he asked the help of Arabs to take Sicily and Malta from the Byzantines. In the high summer of 827 he joined his forces with a large fleet commanded by Asad ibn al-Furat, but died later that year, killed by members of the imperial garrison at Castrogiovanni. He is considered to be the man who initiated the Arab invasion of Sicily and Malta and the beginning of the two-century Islamic domination on the island as the Emirate of Sicily.

Άραβες πρέπει να είναι οι στρατιώτες.
Αυτό με τον Φλόκι ήταν σε προηγούμενη σεζόν. Ο Φλόκι ο οποίος ήταν η Ελένη Λουκά του Όντιν και πορωνόταν να σφάζει χριστιανούς
συγκινήθηκε με τους μούσλιμς. Political correctness, τι να πεις.

[mec]

Νεος Πατριαρχης διορίστηκε ο Αντώνιος Β' Καυλέας

Εν τω μεταξύ αυτός ο τύπος αγίασε και γιορτάζεται στις 12 Φεβρουαρίου. Άμα το μάθει η bluerose θα πάει για προσκύνημα.

[George_V]

Στο μεταξυ την 1 Φεβρουαρίου 901 πεθαίνει ο Πατριάρχης Αντώνιος Β' και 1 μηνα μετά νεος Πατριάρχης διορίζεται απο τον Λέοντα ο Νικόλαος Μυστικος κατα το παράδειγμα του Φωτιου που σε μια βδομαδα περασε απο ολους τους βαθμους. Η πρωτη πράξη του Νικόλαου ηταν να στέψει ως Αυγουστα την κόρη του Λέοντα και της Ζαουτζαινας Αννα και αμέσως μετα παντρεύτηκε σε τρίτο γάμο την Ευδοκία Βαιανη απο το Οψίκιον η οποια ηταν ηδη εγκυος και την εστεψε και αυτήν Αυγούστα.

Ομως η Ευδοκία πέθανε κατα τη διάρκεια του τοκετου στις 12 Απριλίου 901 Κυριακη του Πάσχα και ο νεογέννητος γιος της Βασιλειος εζησε μολις μερικές μερες. Ο Λεοντας ηταν απελπισμένος και στράφηκε στη θρησκεια για παρηγορια. Εχτισε ενα παρεκκλησι στους Αγιους Αποστολους προς τιμην της πρωτης του γυναικας Θεοφανους. Μπορει να μην την αγαπουσε αλλα αναγνώριζε οτι ηταν εναρετη και αγια γυναικα. Επίσης εχτισε και την Εκκλησια του Αγιου Λαζάρου στην Κωνσταντινουπολη και εφερε απο την Κυπρο το λειψανο του και απο την Παλαιστινη το λειψανο της Μαριας Μαγδαληνης και τα κατέθεσε στην νεα αυτη εκκλησια την οποια εχτισαν οι ναυτες του Αυτοκρατορικου Στόλου.

Οσο ομως οι ναυτές εχτιζαν στην Κωνσταντινουπολη ενας Αραβικός στολος κατέλαβε το τελευταιο σημαντικό καστρο της Σικελίας το Ταυρομένιο ενω ενας δευτερος στόλος λεηλάτησε την Λημνο το 902 και 903.

Στις 11 Μαιου 902 εορτη της Μεσοπεντηκοστης ο Λεοντας προιστατο της πομπης προς τον Αγιο Μώκιο. Στην Εκκλησια εκει λιγο πριν την Θεια Κοινωνια και ενω ο Αυτοκράτορας πλησιαζε την Ωραία Πυλη ξαφνικά ενας άνδρας πηδηξε απο τον Αμβωνα κρατώντας ενα ρόπαλο και βρέθηκε μπροστά στον Λέοντα.

Σηκωσε το ρόπαλο και το κατέβασε με δυναμη στο κεφάλι του Λέοντα. Ευτυχώς ομως για τον Αυτοκράτορα το ροπαλο μπλέχτηκε στον χαμηλο πολυελαιο και εχασε την δυναμη του και ετσι το χτυπημα δεν ηταν αρκετο για να τον σκοτώσει. Ο Λεοντας ομως αρχισε να αιμορραγεί αρκετα και το πρόσωπο του καλυφθηκε στο αιμα και ο ιδιος λιποθυμησε. Επικράτησε χάος στην Εκκλησια με φωνές και αταξια ενω κοσμος και ευγενεις προσπαθουσαν να βγουν εξω. Η φρουρά κάλυψε τον Λέοντα με τις ασπιδες τους ενω μερικοι άλλοι κατάφεραν να συλλάβουνν τον επιδοξο δολοφόνο. Ενω ο Λεοντας που ανεκτησε τις αισθησεις του ζητησε να επιστρέψει αμεσα στο Παλάτι καθως φοβηθηκε οτι υπαρχει πραξικοπημα εν εξελιξει εναντιον του. Ματαια προσπαθησε να τον μεταπεισει ο μοναχός Μάρκος ο Οικονόμος να συνεχιστει η ιεροτελεστια και η πομπη αλλα ο Λεοντας ηταν ανενδοτος. Τοτε ο Μαρκος του ειπε πως εαν φυγει τοτε θα βασιλευσει 10 χρόνια ακριβώς απο σημερα και μετα θα πεθάνει. Ο Λεοντας τον εσπρωξε και εφυγε εσπευσμένα για το Παλάτι. Και οντως ο Λεοντας πεθανε ακριβώς 10 χρόνια μετα την ιδια μερα.

Αμέσως αρχισαν οι ψιθυροι οτι ο αδελφος του Αλέξανδρος ηταν πισω απο την αποπειρα καθως ηταν ο μονος που ηταν απών απο την πομπη καθως ειχε δηλώσει οτι ηταν αρρωστος εκεινη τη μερα. Ο δολοφόνος βασανίστηκε αγριως επι μερες για να αποκαλυψει ποιος οργάνωσε την αποπειρα αλλα δεν μιλησε. Ο Λεοντας που ειχε αναρρώσει αρκετά διέταξε να τον φέρουν στον Ιππόδρομο και αφου του έδωσε μια τελευταια ευκαιρια να μιλησει ο δολοφονος την αρνηθηκε μη θελωντας να αποκαλυψει ουτε το ονομα του. Ετσι ο Λέοντας τον καταδίκασε σε αποκοπη χειρών και ποδών και οτι απομεινει απο αυτον να καει στην πυρά.

Την ιδια περίοδο ο Λεοντας απέκτησε νεα ερωμένη την Ζωη Καρβονοψίνα ενω η Αυτοκρατορια βαλλοταν απο παντου. Οι Βουλγαροι ξεκινησαν παλι τις επιδρομές και οι Αραβες με τον στόλο τους λεηλατουσαν Αιγαιο Ελλάδα και Μ. Ασια. Ναυαρχος του Αραβικου στόλου ηταν ο Λέων Ατταλειάτης η πιο γνωστος ως Λεοντας Τριπολίτης ο οποιος ηταν εξισλαμισμένος Ελληνας. Ο Λεοντας εμαθε για τις επιδρομες κατα την διάρκεια των εγκαινιων του Μοναστηριου που ειχε χτισει ο Πρωτοβεστιαριος του στην Κωνσταντινουπολη και οι αγγελιοφοροι προσθεσαν επισης πως στόχος του Τρίπολιτη ηταν να λεηλατησει και την Κωνσταντινουπολη. Ο Λεοντας έστειλε τον Δρουγγάριο του Πλωιμου Ευστάθιο να κυνηγήσει τον Τριπολιτη αλλα επεσε σε ενεδρα και απο κυνηγος εγινε κυνηγημένος με τον Τριπολιτη να τον κυνηγάει μεχρι τον Ελλήσποντο.

Ο Αυτοκράτορας εξοργισμένος καθαίρεσε τον Ευστάθιο και διόρισε νεο Ναυαρχο τον Πρωτασηκρίτη Ιμέριο ο οποιος με τον στόλο παρεπλευσε την Αβυδο και αγκυροβόλησε στον Στροβιλο. Απο εκει περασε στην Ιμβρο και την Σαμοθράκη ως που βρηκε τον Τριπολίτη αγκυροβολημενο στην Θάσο. Ομως διαπίστωσε οτι ο Τριπολιτης ειχε διπλασιο στόλο απο αυτον οποτε δεν εκανε καμια κινηση εναντιον του. Ο Τριπολιτης ανενοχλητος πολιορκησε την Θεσσαλονικη και την λεηλάτησε στις 31 Ιουλιου 904 χωρις ο Αυτοκρατορικος στόλος να κανει το παραμικρό ενω στα χέρια του επεσε και ο Στρατηγος Λεοντας Χατζηλακιος. Επίσης αιχμαλωτιστηκε ο Κουβικουλάριος Ροδοφυλλης ο οποιος μετέφερε στην Σικελια 100 Κεντηνάρια χρυσου για πληρωμές του στρατου. Ο Τριπολίτης τον βασάνισε για να αποκαλυψει που ειχε κρυψει τον χρυσό αλλα αυτος δεν μιλουσε. Ηταν αρκετα προνοητικος για να τον εμπιστευθει στον Ασηκρίτη Συμεων ο οποιος ειχε γλιτώσει την αιχμαλωσια και ειχε κρυφτει. Ο Τριπολιτης απειλησε να ισοπεδώσει την Θεσσαλονικη αν δεν του αποκαλυψει που ειναι ο χρυσος και μονο τοτε παρουσιαστηκε ο Συμεων και του παρέδωσε τον χρυσο με αντάλλαγμα να μην πειράξει την πολη. Ο Τριπολίτης πηρε τον χρυσο και δεν πειραξε την πολη. Ο Λεοντας συνεχάρη τον Συμεών για την πραξη του να σώσει την Θεσσαλονικη και τον διορισε Πατρίκιο και Πρωτασηκρίτη.

Ο Ιμέριος κυνηγησε τον Τριπολίτη μεχρι τη Λημνο αλλα εκει τον έχασε. Ο Τριπολιτης επεστρεψε στην Συρία κανοντας πρωτα μια στάση στην Κρητη οπου μοιράστηκε τα λάφυρα με τον τοπικο Εμίρη και ο Ιμέριος γυρισε πισω εχοντας κανει μια τρυπα στο νερο. Εκνευρισμένος απο αυτη την αποτυχία ο Λέοντας έστειλε τον Στρατηγό Ευστάθιο Αργυρό και τον Στρατηγό Ανδρόνικο Δούκα να εισβάλλουν στο Χαλιφάτο και να λεηλατησουν οτι βρουν για αντιποινα.

Στο μεταξυ ο Ευνουχος Σαμωνάς στην Κωνσταντινουπολη αφου καταχράστηκε χρηματα απο το Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλάκιο ζήτησε αδεια απο τον Αυτοκράτορα να επισκεφτει το Μοναστηρι που εχτισε στην Δαματρυς. Ομως αντι να παει προς τα εκει κινηθηκε προς τα συνορα επιχειρώντας να αυτομολήσει στους Αραβες μαζι με τον θησαυρο που κουβαλουσε. Για να μην τον πιασουν μαλιστα σε καθε σταθμο εκοβε τους τενοντες των αλόγων ετσι ωστε να μην μπορουν να αλλαξουν αλογα οι διωκτες του.

Οταν το εμαθε ο Λεοντας εστειλε ξωπίσω του τον Μεγα Εταιριαρχη Βασιλειο Καματηρό και τον Στρατηγό Γεώργιο Κρινητη με αποσπασμα να τον φέρουν πίσω. Εν τουτοις ομως συνεληφθη στην Λυδία κοντα στον ποταμό Αλυ απο τον Δρουγγάριο Νικηφόρο Καμινά που ειχε ειδοποιηθει απο την Κωνσταντινουπολη να τον συλλαβει εαν φανει απο εκει. Ο Καμινάς τον κράτησε εγκλειστο μεχρι να ερθει απο την Κωνσταντινουπολη ο Κωνσταντινος Δουκας ο γιος του Ανδρονικου Δουκα να τον παραλαβει και να τον φέρει πίσω και εκει ο Λεοντας διέταξε να τεθει υπο περιορισμό στο Παλάτι του Καίσαρα Βάρδα. Παράλληλα ομως διέταξε τον Κωνσταντινο Δούκα να αποκρύψει απο την Συγκλητο οτι ο Σαμωνας σχεδιαζε να αυτομολήσει στους Αραβες καθως ο Λεοντας ηθελε να απονεμηθει χάρη στον Σαμωνά αλλα να πει οτι απλα πηγαινε να προσευχηθει σε μοναστηρι στην Συριχα.

Ετσι το επομενο πρωι οταν συνεκληθη εκτάκτως η Συγκλητος ηρθε ο Κωνσταντινος Δουκας και εξετάστηκε απο Συγκλητικους σχετικα με τα κινητρα της αποδρασης του Σαμωνά. Η Συγκλητος του ζήτησε να ορκιστει ως μαρτυρας και να απαντησει εαν ο Σαμωνάς ειχε σκοπο να αυτομολησει η οχι. Ο Κωνσταντινος ομως τώρα βρέθηκε σε δυσκολη θέση. Ειχε υποσχεθει στον Αυτοκράτορα να καλύψει τον Σαμωνά αλλα ομως και ο Λεοντας του ειχε αποκρυψει οτι η κατάθεση του θα ηταν ενορκη και ο Κωνσταντινος που σεβόταν υπερβολικα τους ορκους δεν μπορουσε να πει ψέμματα ενορκως.

Ετσι αποκάλυψε στην Συγκλητο οτι ο Σαμωνάς ειχε σκοπο να αυτομολησει προκαλώντας σουσουρο στην αιθουσα. Ο Λεοντας εξοργισμένος διέκοψε την συνεδριαση καθαίρεσε τον Κωνσταντινο Δουκα και παρέτεινε την κράτηση υπο περιορισμο του Σαμωνά στο Παλάτι του Βαρδα. Εν τουτοις ομως 1 χρονο μετα του εδωσε χάρη πειθωντας την Συγκλητο με δωροδοκια και ο Σαμωνας αποκατασταθηκε στα αξιωματα του.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 905 η ερωμένη του Λέοντα γέννησε γιο ο οποιος βαπτίστηκε Κωνσταντίνος με νονους τον Σαμωνά, τον Συναυτοκράτορα Αλέξανδρο και την Συγκλητο. Ο Πατριάρχης δέχτηκε να βαφτισει τον Κωνσταντινο αλλα αρνηθηκε να παντρέψει τον Λεοντα με την Ζωη καθως αυτος θα ηταν ο τεταρτος γάμος για τον Λεοντα κατι που ερχοταν σε αντιπαράθεση με τους Κανονες της Εκκλησίας. Και οχι μονο αυτό αλλα παραβιαζε και τον ιδιο του τον νομο ο Αυτοκράτορας καθως σε Νεαρά του που εκδοθηκε στα Βασιλικά απαγορευε και τον τριτο γάμο και καθε γάμο εκτος απο πρωτο και δευτερο. Αλλα ηταν απελπισμένος καθως επρεπε να εξασφαλισει την διαδοχη καθως ο αδελφος του Αλεξανδρος αν και παντρεμενος 2 φορές δεν ειχε παιδια. Μετα την απορριψη του απο τον Πατριάρχη Νικόλαο ο Λεοντας στράφηκε στον Πάπα Σέργιο Γ' στον οποιο εστειλε πρεσβη τον Λεοντα Χοιροσφάκτη και μετα απο διαπραγματευσεις αναγνωρισε τον τεταρτο γάμο του Αυτοκρατορα και νομιμοποιησε τον νεαρο Κωνσταντινο κατι το οποιο εκανε εξαλλο τον Νικόλαο.


Ομως ο Λεοντας ηταν αποφασισμένος και ετσι επεισε τον ιερέα του Παλατιου Θωμά να τους παντρέψει παρα την απαγόρευση του Πατριάρχη και να στέψει την Ζωη Αυγουστα. Οταν το έμαθε αυτο ο Πατριάρχης καθαίρεσε τον ιερέα Θωμά και αφορισε τον Λεοντα και την Ζωη. Βεβαια μετα απο λιγο ηρε τον αφορισμο αλλα τους απαγορευσε την εισοδο στην Εκκλησια και τους αναγκασε να στεκονται ορθιοι ο Λεοντας στο Μητατώριο και η Ζωη στο Λογειο της Αυτοκρατειρας. Για να παει στο Μητατωριο ο Λεοντας αναγκαστικα περνουσε απο διαδρομο διπλα απο την Εκκλησια και εμπαινε απο την πισω πορτα για να μην μπαινει μεσα λογω της απαγορευσης.

Ομως ο Λεοντας αρχισε να ενοχλειται απο τον συνεχη ελεγχο του Πατριαρχη ως που μια μερα δεν αντεξε αλλο. Εστειλε τον Σαμωνά που στο μεταξυ ειχε προαχθει σε Παρακοιμώμενο με ενα αποσπασμα της φρουρας στο Πατριαρχείο τον Φεβρουαριο του 907 και ζητησε απο τον Νικολαο να ερθει στο Παλάτι. Οταν αυτος αρνηθηκε ο Σαμωνάς τον απηγαγε τον φόρτωσε σε ενα Δρομωνα και τον εστειλε εξορία στην Ιέρεια και απο εκει τον οδηγησαν πεζο στην Μονη Γαλακρηνών οπου τέθηκε υπο περιορισμο. Νεος Πατριάρχης διορίστηκε ο Συγκελλος Ευθυμιος ο οποιος αρχικα αρνηθηκε αλλα μετα απο ενα θεικο οραμα δέχτηκε τη θέση.

Τον Ιουνιο του 907 ο Λεοντας προσκληθηκε απο τον Ναυαρχο Κωνσταντινο Λιψ να παραστει στα εγκαινια του νεου Μοναστηριου που εχτισε αλλα κατα την διαρκεια των εγκαινιων ξεσπασε μια βιαιη θυελλα και ενας τρομερος νοτιοδυτικος ανεμος γκρεμισε στέγες και κτιρια ενω μια κατακλυσμιαια νεροποντη ολοκληρωσε την καταστροφη. Ο κοσμος το θεωρησε αυτό ως σημαδι θεικης οργης για τον τεταρτο γάμο του Αυτοκράτορα.

Mεσα σε ολα αυτα οι Αραβες επεδραμαν παλι στην Αυτοκρατορία και ο Ιμέριος που ειχε προαχθει πλεον σε Λογοθέτη του Δρόμου διορίστηκε εκ νεου Ναυαρχος με εντολη να διαλύσει τον Αραβικο στόλο. Μαζι του διατάχθηκε να παει και ο Δομέστικος των Σχολών Ανδρόνικος Δούκας. Ο Σαμωνάς ομως που ειχε ανοιξει βεντέτα με την οικογένεια Δούκα καθως ηταν ο Κωνσταντινος Δουκας που τον ειχε πιασει οταν προσπαθησε να δραπετευσει συνομώτησε εναντιον τους. Ετσι επεισε μερικους πολιτικους φιλους του Ανδρόνικου να του γραψουν επιστολη στην οποια του ελεγαν να μην ανεβει στο πλοιο μαζι με τον Ιμέριο καθως υπηρχε εντολη απο τον Αυτοκράτορα να συλληφθει και να τυφλωθεί. Ο Ανδρόνικος πειστηκε απο την επιστολή και δεν εφυγε μαζι με τον Ιμέριο ο οποιος στις 6 Οκτωβρίου βρηκε τον Αραβικο στόλο στο Αιγαιο και τον εκαψε. Ο Ανδρονικος ομως φοβηθηκε οτι θα κατηγορηθει απο τον Αυτοκράτορα για δειλια/προδοσια/οτιδηποτε και δραπέτευσε στο φρουριο Καμπάλα 11 χλμ εξω απο το Ικόνιο μαζι με την οικογένεια του και την ακολουθια του και απο εκει σχεδιαζε την επανασταση του κατα του Λέοντα. Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Σαμωνάς συνέχιζε να δηλητηριάζει το μυαλό του Λεοντα κατα του Ανδρονικου ως που ο Αυτοκράτορας εστειλε τον νεο Δομέστικο των Σχολών Γρηγορά Ιβηριτζη τον γαμπρο του Ανδρονικου Δουκα με στρατο να καταλάβει το φρουριο και να φέρει πισω τον Δουκα δεμένο.

Στο μεταξυ ο Ανδρονικος εμαθε και για την εξορία του Πατριαρχη Νικολάου στην στηριξη του οποιου υπολογιζε για να επαναστατησει και καταλαβαινοντας οτι η επανασταση του δεν εχει πλεον ερεισματα δραπέτευσε στον Χαλίφη της Βαγδατης. Ο Χαλιφης τον δέχτηκε με τιμές και τον φιλοξένησε στο Παλατι του. Κατι που εκανε τον Λεοντα ανησυχο γιατι ουσιαστικα εδιωξε εναν απο τους καλυτερους στρατηγους του και τον έριξε στην αγκαλια του εχθρου.

Ετσι εγραψε επιστολη στον Ανδρόνικο με την οποια του παραχωρουσε πληρη αμνηστια, του επεστρεφε την δημευθεισα περιουσια του, τον αποκαθιστουσε στα αξιωματα του και του προσεφερε πλουσια δώρα για να επιστρέψει. Για να αποφευχθει να πέσει στα χέρια των Αράβων η επιστολη διπλώθηκε, βουτηχτηκε σε κερι και μεταμφιέστηκε σε λαμπάδα για να περάσει απαρατηρητη απο τους Αραβες. Μετα πηραν εναν Αραβα αιχμάλωτο και αφου τον δωροδοκησαν του εμπιστευθηκαν την επιστολη να την παραδώσει στα χέρια του Ανδρονικου και μονο στην Βαγδάτη.

Οταν ο Αραβας εβγαινε απο το Παλάτι τον τράβηξε σε ενα δωμάτιο ο Σαμωνάς και του ειπε: "Ξερεις τι κρατάς στα χέρια σου? Αυτο που σου εδωσαν ειναι η καταστροφη της Συρίας. Αν σε νοιαζουν εστω και λιγο οι ομοφυλοι και ομοθρησκοι σου δωσε αυτη την επιστολη στα χέρια του Βεζίρη!"

Και για να ειναι σιγουρος οτι θα κανει οτι του ειπε ο Σαμωνάς διπλασιασε τα δώρα που του εδωσε ο Λεοντας. Ο Αραβας εκανε οπως του ειπε ο Σαμωνάς και έδωσε την επιστολή στον Βεζίρη αντι για τον Ανδρόνικο ο οποιος μολις τη διάβασε ετρεξε αμεσως να ενημερώσει τον Χαλίφη ο οποιος αμέσως πέταξε τον Ανδρόνικο και την συνοδεία του στην φυλακη οπου βασανιστηκαν ως κατάσκοποι του Αυτοκράτορα. Καποιοι απο αυτους δεν αντεξαν και ασπάστηκαν τον ισλαμισμο και ο Ανδρόνικος Δουκας πέθανε απο τις κακουχίες της φυλακης.

Ο Κωνσταντινος Δούκας ομως μαζι με οσους ειχαν απομεινει πιστοι και δεν απαρνηθηκαν τον χριστιανισμο αποφάσισαν να δραπετευσουν. Ετσι αφου κατάφεραν να βγάλουν τις αλυσιδες τους τραβώντας ολοι μαζι μεχρι που ξεκόλλησαν απο τον τοιχο εφτιαξαν σκοινι απο τα ρουχα τους και κατέβηκαν απο το παράθυρο. Αφου εξουδετέρωσαν τους φρουρους του Χαλίφη πηραν οτι χρυσο βρηκαν και μπαινοντας στο στάβλο του εκλεψαν ο καθένας απο ενα αλογο και δραπέτευσαν. Ομως η φυγη τους εγινε γρηγορα γνωστή και τους κυνηγησε η φρουρά του Χαλίφη.

Τα άλογα της φρουράς ηταν πιο γρηγορα και τους προλαβαν αλλα ο Κωνσταντινος και οι συντροφοι του εδωσαν σκληρή μαχη εναντια στην φρουρά και κατάφεραν να τους εξοντώσουν. Αλλα συντομα ειδαν οτι πισω απο αυτους ερχονταν και αλλοι και αποφάσισαν να καλπάσουν γρήγορα προς τα συνορα. Οι φρουροι ομως κερδιζαν εδαφος συνέχεια οποτε ο Δουκας σκεφτηκε να πετάξουν πισω τους οτι χρυσο ειχαν κλέψει απο τον Χαλίφη για να τους καθυστερήσσουν. Και το σχέδιο του πέτυχε οι φρουροι σταματησαν να μαζεψουν το χρυσο και ο Κωνσταντινος ξεφευγε. Οι φρουροι τους ξαναπρόλαβαν κοντά στα συνορα και σε αλλη μια μάχη κατάφεραν να τους τρέψουν σε φυγή και περασαν τα συνορα. Οι φρουροι τους ακολουθησαν και μεσα απο τα συνορα αλλα συντομα ο Κωνσταντινος και οι συντροφοι του επεσαν πανω στον Βυζαντινο στρατό που εκανε γυμνάσια στην περιοχη. Στη θεα του Βυζαντινου στρατου η φρουρά του Χαλίφη εκανε μεταβολή επι τοπου και γυρισε πισω στη Βαγδάτη απραγη.

Ο Λεοντας ενημερώθηκε για τον αθλο του Κωνσταντινου Δουκα και την σχεδον μυθιστορηματικη του δραπετευση και τον καλεσε στο Παλατι οπου προσεφερε σε ολους τους δραπέτες πλουσια δώρα που κατάφεραν να ξεφύγουν απ τους Αραβες. Οταν τελειωσε η ακροαση με τον Αυτοκράτορα στον Χρυσοτρικλινο και ο Κωνσταντίνος αποχωρουσε, ο Λεοντας του ειπε να περιμένει. Αφου τον επιασε απο τους ωμους σηκωσε τα ματια του στα ψηφιδωτα του Χριστου και της Παναγίας που κοσμουσαν την αιθουσα του ειπε: "Μην αφησεις το ονομα σου να σε παρασυρει Κωνσταντινε και μην διανοηθεις να κυβερνησεις την Ρωμαικη Αυτοκρατορια γιατι αυτο το προοριζει ο Θεος για τον δικο μου Κωνσταντινο το γιο μου. Αυτο μου ειπε ο Θεος μεσω των Αγιων του. Μεινε με το βαθμο και το αξιωμα που εχεις και μην ζητάς περισσότερα απο οσα μπορεις να εχεις. Αλλιως να εισαι βεβαιος πως το κεφάλι σου, το κεφάλι ενος προδότη, θα περάσει απο αυτη την πορτα χωρις το σωμα σου."

Και οντως καπως ετσι εγινε καθως ο Δουκας επαναστάτησε μετα τον θανατο του Λεοντα και μετα την αποτυχία της επαναστασης του εκτελέστηκε εξω απο το Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο και το κομμένο κεφάλι του περασε την πορτα του Χρυσοτρίκλινου για να παρουσιαστει στον Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ζ'.

Συνεχίζεται.

[George_V]

Την ιδια περίοδο ο Λέοντας καθαίρεσε τον Δρουγγάριο της Βίγλας Ευστάθιο Αργυρό ο οποιος την ιδια μέρα της καθαίρεσης του βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του απο δηλητήριο στο κρασί του. Αν ηταν αυτοκτονία ή δολοφονία δε μαθεύτηκε ποτέ αλλα ο θάνατος του προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στον στρατό και τον στόλο καθώς οι ηρωικές του πράξεις κατα των Αράβων τον ειχαν κανει πολυ δημοφιλή. Οι στρατιώτες πιστευαν οτι ο Λέοντας τον ειχε βγάλει απο τη μέση για να γλιτώσει απο εναν επίδοξο διεκδικητη του θρόνου και εκτοτε η εμπιστοσυνη τους στον θρόνο ταράχτηκε. Ο Ευστάθιος ενταφιάστηκε στη Μονη της Αγίας Ελισάβετ στο Θεμα των Χαρσιανών που ειχε χτισει ο παππους του Λέων Αργυρός ο γενάρχης της οικογένειας, ενας αλλος θρυλικός σχεδόν χαρακτήρας ο οποιος ειχε γίνει ηρωας επι Μιχαήλ Γ' οταν αντιμετώπισε τις ενωμένες υπερτερες δυνάμεις των Παυλικιανών και των Αράβων σε μάχη και τους κατατρόπωσε με ελάχιστες απώλειες. Μονο το όνομα Αργυρός προκαλούσε τρόμο στους Αραβες και οι στρατιωτες λυπηθηκαν με τον θανατο του ενω οι Αραβες χάρηκαν.

Εν μέσω αυτών των γεγονότων εφτασε πρεσβεία στην Κωνσταντινουπολη απο τον Χαλίφη της Βαγδάτης για να κανονίσουν ανταλλαγές αιχμαλώτων. Επικεφαλής αυτης της πρεσβείας ηταν ο Αμπνταλ Μπακ ο πατέρας του Ευνουχου Σαμωνά. Ο Λέοντας τους δέχτηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια στην Μεγάλη Αιθουσα της Μαγναύρας και τον ξενάγησε προσωπικά στην Αγια Σοφία κατι που ενόχλησε την Εκκλησια και τον λαο καθως ηταν ουσιαστικα βλασφημια να εισάγει κανεις εναν αλλόθρησκο στα άδυτα της Αγίας Σοφίας κατι το οποιο ηταν απαγορευμένο ακομα και σε χριστιανους.

Οταν ειδε ο Αμπνταλ Μπακ την εμπιστοσυνη που εδειχνε ο Λεοντας στον γιο του και το υψος που ειχε αναδειχθει ο Σαμωνάς σκέφτηκε να απαρνηθει την πατρίδα του και την θρησκεια του και να μεινει στην Κωνσταντινουπολη αλλα ο Σαμωνάς τον έπεισε να μην το κάνει αυτο και να επιστρέψει πισω στην Αραβια και να περιμένει την επιστροφη του με την πρωτη ευκαιρία.

Στις 15 Μαιου 908 εορτη της Πεντηκοστης ο Λέοντας και ο Πατριάρχης Ευθύμιος έστεψαν τον νεαρό Κωνσταντινο Συναυτοκράτορα για να στερεωθει ο θρόνος. Το δώρο του Σαμωνά στην Αυτοκράτειρα Ζωή ήταν ενας νεος ευνουχος απο την Παφλαγονια ονοματι Κωνσταντινος ο οποιος ηταν πριν ο προσωπικος του υπηρέτης τον οποιο του τον ειχε δωρισει με την σειρά του ο Βασιλειος ο Λογοθετης του Κανικλειου. Με αυτη την κινηση ο Σαμωνάς περίμενε να εχει εναν νεο κατάσκοπο κατευθειαν μεσα στο Αυτοκρατορικο ζευγάρι. Αλλα τα σχεδια του ανατράπηκαν οταν ο Κωνσταντίνος αλλαξε πλευρές και συντάχθηκε με τον Λεοντα και τη Ζωη.

Χολωμένος ο Σαμωνάς που χάλασε το σχέδιο του διέβαλλε τον Κωνσταντινο στον Λέοντα λεγοντας του οτι η Ζωη ειναι αφύσικα κοντά με τον Κωνσταντινο. Οταν ο Λέοντας του ειπε οτι δεν ανησυχει γιατι ο Κωνσταντινος ειναι ευνουχος ο Σαμωνας του θυμισε οτι δεν ειναι τελειως ευνουχος. Δεν ειναι εκτομίας οπως ο ιδιος δλδ δεν του εχει αφαιρεθει και το πεος μαζι με τους ορχεις και ετσι μπορει να κανει σεξ εαν το θελήσει.

Ο Λεοντας εξοργίστηκε και εξόρισε τον Κωνσταντινο στην Μονη του Αγίου Ταρασίου και επιφόρτισε τον Σαμωνα να φροντισει να καρει μοναχός ο Κωνσταντινος ακομα και με τη βια. Ο Σαμωνάς εκτέλεσε την εντολη αλλα συντομα ο Λεοντας αλλαξε γνώμη και διέταξε τον Σαμωνά να τον φέρει πίσω. Ο Σαμωνάς ομως τον μετέφερε μυστικά στη Μονή Σπείρας και ειπε στον Λέοντα οτι δεν τον βρηκε.

Λιγο καιρό μετά ο Λέοντας φιλοξενηθηκε στη Μονη που ειχε χτίσει ο Σαμωνάς στη Δαμάτρυς οπου κατα τη διάρκεια του δείπνου πρόσεξε οτι κατω απο την κουκουλα ενος καλόγερου κρυβόταν ο Κωνσταντίνος. Χάρηκε που τον είδε και διέταξε να του βγάλουν τα ράσα και να του φορέσουν τη στολη του Κουβικουλάριου ενω το διόρισε και Αρχιοινοχόο του.

Ο Σαμωνάς παλι εγινε κιτρινος απο την ζήλεια του και αποφάσισε να τον βγάλει απο τη μεση οριστικα πιά. Ετσι συνομώτησε με τον Μέγιστο τον Κοιτωνίτη και τον Μιχαηλ Τζιρίθων και με τη βοήθεια του Κωνσταντινου Ρόδιου που ηταν ο Γραμματέας του Σαμωνά εφτιαξαν μια υβριστικη επιστολή εναντιον του Λέοντα και την νυχτα την αφησαν στο πάτωμα του Μητατώριου στην Αγια Σοφια.

Την επομενη μέρα 20 Μαρτιου 908 με πομπη έφτασε στο Μητατώριο οπου βλεποντας την επιστολη την σηκωσε και την διαβασε. Ο Λεοντας εξοργιστηκε και διέταξε να βρεθεί άμεσα σχιζοντας την επιστολή. Το ιδιο βράδυ ομως μια ολικη εκλειψη σελήνης τρομαξε τον Λέοντα που θεώρησε οτι συνδεεται με την επιστολη και διέταξε να του φέρουν άμεσα μπροστά του τον Μητροπολιτη Συννάδων Παντολέωντα ο οποιος ηταν Καθηγητης Αστρονομίας στο Πανδιδακτηριο της Κωνσταντινουπολης για να του πει τι σημαίνει η εκλειψη.

Ο Μητροπολίτης εφτασε στο Παλάτι και συνάντησε τον Σαμωνά που εβγαινε εκεινη την ώρα. Ο Σαμωνάς τον ρώτησε "ποιος ειναι ο δυστυχης που θα υποφέρει εξαιτιας της εκλειψης?" και ο Μητροπολίτης απάντησε μονολεκτικά "Εσυ!"

Ο Σαμωνάς σκοτείνιασε και άρχισε να τρέμει και ο Μητροπολίτης συνέχισε. "Αν ομως περάσει η 13η Ιουνίου και δεν σου εχει συμβει τιποτα μεχρι τοτε, να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό" και εφυγε αφηνοντας τον Σαμωνά πεσμένο στα γόνατα στην εισοδο του Παλατιου. Οταν εφτασε στον Λεοντα ο Αυτοκράτορας τον ρώτησε το ιδιο πράγμα. Ο Μητροπολίτης απάντησε οτι κακό θα πέσει στον Δευτερο της Αυτοκρατορίας και εφυγε.

Ο Λεοντας θεώρησε οτι αυτος που θα πεθάνει ειναι ο αδελφός του ο Συναυτοκράτορας Αλέξανδρος αλλα εκανε λάθος. Λιγο καιρό μετα ο Μιχαήλ Τζιρίθων μετανιωσε για την εμπλοκη του στην συνομωσία και ομολόγησε στον Αυτοκράτορα οτι ο Σαμωνάς ηταν ο εμπνευστης και συντάκτης της υβριστικης επιστολης που βρηκε ο Λέοντας και πως ο Σαμωνάς σκοπευε να παγιδευσει τον Κωνσταντινο για αυτην για να προκαλέσει την καταδικη του σε θανατο απο τον Λεοντα.

Ο Λεοντας διέταξε την αμεση συλληψη του Σαμωνά και τον περιορισμο του στην Μονη Ευθυμιου οπου επεβλεψε προσωπικα την κουρά του σε μοναχό και αμέσως μετά τον εξόρισε στη Μονη Μαρτινακίου oπου μετα απο το 908 εξαφανιζεται απο την ιστορια. Νεος Παρακοιμώμενος ορίστηκε ο ευνουχος Κωνσταντινος.

Τον Οκτώβριο του 910 ο Εμίρης της Τυρου και ο Λεοντας Τριπολίτης με στολο 300 πλοιων ξεκινησαν τις επιδρομές στην Αυτοκρατορία. Ο Λέοντας διόρισε αμεσα τον Λογοθέτη Ιμέριο ως Ναυαρχο και το διέταξε να σταματησει τους Αραβες. Ο Ιμέριος βρηκε τον Αραβικό στόλο στην Σάμο το καλοκαιρι του 911 οπου ηταν Στρατηγός ο Ρωμανός Λεκαπηνός αλλα καθως οι Αραβες ειχαν διπλασιο στόλο απο αυτον 300 πλοια εναντια στα 177 του Ιμέριου ο Ναυαρχος ηττηθηκε και ο στόλος του διαλύθηκε. Ο ιδιος κατάφερε μετα υπολλειματα που κατάφεραν να σωθουν να καταφύγει στην Μυτιλήνη.

Το ιδιο καλοκαίρι ομως ο Λέοντας διαγνώστηκε με καρκίνο του στομάχου και παρα τις προσπάθειες των γιατρών του καθε μερα που περνουσε εξαντλουνταν ολο και περισσότερο. Την Κυριακη της Ορθοδοξίας του 912 με το ζόρι μπορουσε να σταθεί ορθιος και με πολυ κοπο μπορεσε να βγάλει λόγο στον λαο στην Αγία Σοφία πριν λιποθυμησει και μεταφερθει σχεδον σε κώμα πισω στο Παλάτι.

Αφου ανέκτησε τις αισθησεις του και δυναμωσε λιγο μερικες μερες μετά ζητησε να τον μεταφέρουν στο Μέγαρο της Συγκλητου που συνεδρίαζε η ολομέλεια και εκει απευθυνθηκε στους Συγκλητικους λέγοντας:

"Ειμαι εξαντλημένος απο την αρρώστια φιλοι. Το σώμα μου λιωνει καθε μερα και η δυναμη μου με εγκατέλειψε. Δεν θα ειμαι για πολυ ακομα εις χωραν ζώντων. Ισως και να μην ζήσω για γιορτάσω το Πασχα ακομα. Σας ζητάω ομως μια τελευταία χάρη. Να θυμαστε παντα ποσο ευγενικα σας φέρθηκα και σε ανταλλαγμα θελω να παραμεινετε πιστοι στην γυναικα και τον γιο μου"

Οι Συγκλητικοι με δακρυα στα ματια του το υποσχεθηκαν να στηρίξουν την Αυτοκρατειρα Ζωη και τον Κωνσταντινο Ζ' και να πεθάνουν 1000 θανάτους αν τους ζητηθει για αυτους. Μετα οι Συγκλητικοι αγκαλιασαν ενας ενας τον Αυτοκράτορα και η συνεδριαση διακόπηκε επ'αοριστον.

Ο Λεοντας αντεξε να γιορτάσει και το Πάσχα αλλα κατέπεσε δραματικα μετα απο αυτο. Τον Μαιο του 912 ηταν ηδη στα πρόθυρα του θανάτου και σε κώμα. Συνήλθε στις 10 Μαιου και ζήτησε να δει τον αδελφο του Αλέξανδρο για να του παραδώσει το στέμμα διορίζοντας τον Συναυτοκράτορα και Επιτροπο του Κωνσταντινου Ζ' μεχρι αυτος να ενηλικιωθει. Οταν τον ειδε να πλησιάζει του ειπε με οση δυναμη του ειχε απομεινει "Μετα απο 13 μηνες θα με ακολουθησεις" και αφου του εδωσε το στέμμα επεσε παλι σε κώμα. Πέθανε την επόμενη μέρα 11 Μαιου 912 σε ηλικία 46 ετών.

[mec]

Αυτοί οι ευνούχοι ήταν σαν τρίτο φύλο στο Βυζάντιο τελικά. Υπαρχουν καταγραφές για τον αριθμό τους κατά εποχές; Περιορίζονταν μόνο στο παλάτι; Ξέρει κανείς;

[George_V]

Αυτοί οι ευνούχοι ήταν σαν τρίτο φύλο στο Βυζάντιο τελικά. Υπαρχουν καταγραφές για τον αριθμό τους κατά εποχές; Περιορίζονταν μόνο στο παλάτι; Ξέρει κανείς;

Οι ευνουχοι ειναι ειδικη κατηγορια και μαλλον θα φτιαξω ξεχωριστο νημα για αυτους.

Αρχικα επι Ρωμης τους ειχαν σαν sex toys για να ξεκαυλωνουν οι Ρωμαιοι και οι Ρωμαιες ευγενεις.

Απο εποχης Διοκλητιανου αρχισαν να ποκτουν δυναμη και εξουσια.

[George_V]

Mετα τον θάνατο του Λέοντα στον θρόνο ανέβηκε ο αδελφός του Αλέξανδρος με συναυτοκράτορα τον 7χρονο Κωνσταντινο Ζ'. Η πρώτη πράξη του νεου Αυτοκράτορα ηταν να καθαιρέσει τον Πατριάρχη Ευθύμιο και να ανακαλέσει απο την εξορία τον Νικόλαο Μυστικο επαναδιοριζοντας τον Πατριάρχη με καθε επισημότητα συγκαλώντας Σιλέντιον στην Μαγναύρα.

Ο καθαιρεθεις Ευθυμιος αποχώρησε απο την Μαγναυρα αλλα οι οπαδοι του Νικόλαου τον κακοποιησαν χτυπώντας τον με γροθιές, του ξερίζωσαν την γενειάδα αποκαλώντας τον πόρνο και βιαστη. Ο Ευθυμιος υπέμεινε ολα τα βασανιστηρια χωρις να ανοιξει το στόμα του. Ο Ιωάννης Μανολιμίτης τον χτυπησε τοσο δυνατα που τον έριξε σχεδόν αναίσθητο στο δάπεδο και θα τον σκότωνε εαν δεν παρενεβαινε ο Πετρωνάς Τριφύλλιος και αλλοι για να τον συγκρατησουν και να φυγαδευσουν τον Ευθυμιο απο την Μαγναυρα και μετα με εντολη του Αλεξάνδρου εξορίστηκε στην Μονή Αγαθού βορεια της Χρυσουπολης οπου και πέθανε λιγο μετα στις 5 Αυγουστου 917. Ο ιερέας που του ξερίζωσε την γενειάδα οταν επεστρεψε σπιτι του το βρηκε καμμενο μυστηριωδώς και την κορη του παράλυτη και σε αφασια να καθεται στις σταχτες. Ο ιερέας πεθανε λιγο αργότερα αλλα η κορη του εζησε στην κατάσταση αυτη για χρόνια επιβιωνοντας απο ελεημοσυνη.

Αφου ανέβηκε στον θρόνο ο Αλέξανδρος εχασε καθε μετρο και βουτήχτηκε στην ακολασία και η συμπεριφορά του δεν ηταν η πρεπουσα για αυτοκράτορα. Διορισε εναν διεφθαρμένο ιερέα τον Ιωάννη Λάζαρη ως Ρέκτωρα ο οποιοε πέθανε ξαφνικα μετσ τον Αλεξανδρο παιζοντας το απαγορευμένο για κληρικους παιχνίδι Τζικάνιον στο Εβδομον. Αλλοι δυο διεφθαρμένοι φιλοι του Αλεξάνδρου ο Γαβριηλόπουλος και ο Βασιλίτζης του απομυζουσαν χρήματα και τους προηγαγε σε Πατρικιους. Μάλιστα ειχε πρόθεση να κάνει Συναυτοκράτορα τον Βασιλίτζη και να ευνουχίσει τον Κωνσταντινο Ζ' αλλα ευτυχως υπηρχαν πιστοι ακόμα αξιωματουχοι στον Λέοντα οι οποιοι τον επεισαν να περιμένει καθως ο Κωνσταντινος ειναι μολις 7 χρονών παιδί και φιλάσθενο αρα δεν θα ζησει πολυ ακομα και ετσι εξαγόραζαν χρόνο ως που τελικα ο Αλέξανδρος πέθανε χωρις να πραγματοποιησει την απειλη του.

Λιγο μετα την ανοδο του στον θρόνο φάνηκε ενας κομητης στον ουρανο μεταξυ 9 Ιουλιου και 3 Αυγουστου 912 που οι αστρονομοι αποκαλουσαν Ξιφία. Σημερα ξέρουμε πως ηταν ο Κομήτης του Χάλλευ. Η εμφάνιση αυτου του κομήτη ελεγαν προμηνυαν οτι θα χυθει αίμα στην Κωνσταντινουπολη πολυ συντομα. Η Εκκλησια προσπάθησε να προειδοποιησει τον Αλέξανδρο αλλα αυτος τους περιφρόνησε και προτιμησε να ρωτησει αστρολόγους και μάγους για το τι πρέπει να κανει για να εχει μακρά βασιλεία. Αυτοι του απάντήσαν πως στον Ιππόδρομο υπάρχει ενα χάλκινο άγαλμα ενος αγριογουρουνου απο το οποιο λειπουν οι χαυλιοδοντες και τα γεννητικα οργανα. Αν θελει να ζησει θα πρεπει να αντικαταστησει με νεα αυτά που λειπουν καθως ελεγαν πως το αγαλμα αυτο κρατουσε αιχμάλωτο το πνευμα του αδελφου του Λεοντα. Ο Αλέξανδρος πεπεισμένος οτι θα ζησει αιωνια αν κανει οτι του ειπαν εφτιαξε τα μελη που ελειπαν και τα προσάρμοσε στο αγαλμα.

Επίσης ξεκρέμασε εικόνες και θρησκευτικές ταπισερι απο τις εκκλησιες και τις μετεφερε μαζι με μανουαλια και καντηλια στον Ιππόδρομο για να τον στολίσει βεβηλωνοντας τα σκευη αυτά. Την ιδια εποχη επεστρεψε και ο Ναυαρχος Ιμέριος στην Κωνσταντινουπολη μετα την ηττα του απο τοςυ Αραβες αλλα συνελήφθη απο τον Αλέξανδρο οχι για την ηττα του αλλα με ψευδεις κατηγορίες οτι συνομωτουσε εναντιον του Λέοντα ΣΤ' και του ιδιου και τον εξόρισε στην Μονή Καλυβά και ο Ιμέριος πεθανε εκει απο τη θλιψη του ξεχασμένος.

Παράλληλα με ολα αυτά ο Ηγεμόνας των Βουλγάρων Συμεών έστειλε πρεσβεία στον Αλέξανδρο το 913 για να παράλαβει τον ετησιο φόρο υποτέλειας που ειχε υποχρεωθει να πληρώνει ο Λέοντας στους Βουλγάρους αλλα ο Αυτοκράτορας αρνηθηκε την πληρωμη και τους εδιωξε βριζοντας τους. Οταν το μαθε αυτο ο Συμεών εσπασε την συνθηκη και εισέβαλλε στην Αυτοκρατορια.

Ενω οι Βουλγαροι λεηλατουσαν Μακεδονια και Θράκη ο Αλέξανδρος δεν εδινε καμια σημασια τρωγοντας, πινοντας, κανοντας οργια στο Παλάτι και παιζοντας μανιωδώς Τζυκάνιον.

Στις 6 Ιουνιου 913 ο Αλέξανδρος σηκώθηκε απο τον υπνο το πρωι οπως πάντα και αφου εκανε το μπανιο του, εφαγε του σκασμου, ηπιε μεχρι που μέθυσε και επεσε για υπνο πάλι. Οταν ξυπνησε το απογευμα πήγε στο Τζυκανιστηριον να παιξει μπάλα με τους φιλους τουυ. Η μέρα ηταν πολυ καυτη και οι παιχτες εξαντληθηκαν παιζοντας συνεχόμενα μεχρι που σουρουπωσε. Ο Αλέξανδρος ενιωσε εναν οξυ πόνο στο στομάχι και επέστρεψε στο Παλάτι αλλα εκει αρχισε μια ακατάσχετη ρινορραγία και λιποθυμησε. Μεταφέρθηκε αιμοφυρτος στον Ιερό Κοιτώνα αλλα η κατάσταση του χειροτερευσε καθως αρχισε να αιμορραγεί σχεδόν απο καθε τρυπα του σώματος.

Κατάλαβε οτι πεθαίνει και υπέγραψε την διαθηκη του αφήνοντας τοον θρόνο στον ανηψιο του Κωνσταντινο Ζ' ο οποιος θα επιτροπευόταν απο Συμβουλιο Αντιβασιλείας οσο θα ηταν ανηλικος. Το Συμβουλιο αποτελουνταν απο τον Πατριάρχη Νικόλαο Μυστικό ως Πρόεδρο και μελη του θα ηταν ο Μάγιστρος Στέφανος, ο Μαγιστρος Ιωάννης Ελλαδας, ο Ιωάννης Λαζαρης ο Ρεκτωρας, ο Πατρικιος Γαβριηλόπουλος και ο Πατρικιος Βασιλιτζης. Λιγο πριν τα μεσάνυχτα πεθανε σε ηλικια 43 ετών και ενταφιάστηκε στο Αυτοκρατορικο Μαυσωλείο διπλα στον πατέρα του Βασίλειο Α'. Βασιλευσε 13 μηνες οπως ειχε πει ο Λέοντας 1 χρονο πριν.

Με τον θανατο του Αλεξάνδρου ο Κωνσταντινος Ζ' στα 8 του χρόνια εμεινε μονος Αυτοκράτορας αλλα η εξουσια βρισκόταν στα χέρια του Πατριάρχη Νικολάου και του Συμβουλίου Αντιβασιλείας.

Με την Αυτοκρατορια σε μερικη παράλυση μετα την γρήγορη διαδοχη Αυτοκρατόρων και τωρα με Αυτοκράτορα ενα ανηλικο βρηκε την ευκαιρία ο Δομέστικος των Σχολών Κωνσταντινος Δουκας ο γιος του Ανδρονικου Δουκα να επαναστατησει. Οταν μαθευτηκε ο θάνατος του Αλεξάνδρου οι πολιτικοι φίλοι του Δουκα του εστειλαν επιστολές να ερθει να αναλαβει τον θρόνο καθως η Αυτοκρατορια ηταν ακέφαλη πλεον και πως η Συγκλητος και ο Λαος θα τον στηριζαν ως νεο Αυτοκράτορα σλλσ επρεπε να βιαστει να καταλάβει την Κωνσταντινουπολη πριν αντιδράσουν οι αντιπαλοι. Ο Πατριαρχης Νικολαος θα ηταν μαζι τους του ειπαν και θα τον εστεφε Αυτοκράτορα αμεσα.

Ο Κωνσταντινος πειστηκε καθως δεν ειχε δημοσιευτει ακομα η διαθηκη του Αλεξάνδρου και δεν ηξερε ποιος θα ηταν Αντιβασιλεας οποτε εγκατέλειψε την στρατολόγηση νεων στρατιωτων για να αντιμετωπισει τον Συμεών και με μια ομάδα πιστών στρατιωτων του εφτασε γρηγορα στην Κωνσταντινουπολη.

Μπηκε στην Πολη την νυχτα απο την πλαινη Πυλη του Μιχαήλ κοντα στην Ακρόπολη του Βυζαντίου και πηγε στο σπίτι του Μαγίστρου Γρηγορά Ιβηρίτζη του πεθερου του οπου και διανυκτερευσε. Ομως καποιοι τον ειδαν και το ανέφεραν αμεσως στον Ασηκρίτη Νικητα ο οποιος ειδοποιησε τον Πατρίκιο Κωνσταντινο Ελλαδικο ο οποιος εσπευσε στην βιλλα του Ιβηρίτζη και συναντηθηκε με τον Δουκα. Εκει κατέστρωσαν σχέδιο πως θα καταλαβουν την εξουσια και πριν την αυγη πηγαν στον Ιππόδρομο οπου το πληθος που ειχε συγκεντρωθει εξω για τις πρωινες ιπποδρομίες επευφημησε τον Κωνσταντινο Δουκα ως Αυτοκράτορα. Ομως οσοι ηταν μεσα στον Ιππόδρομο αντιστάθηκαν κλεινοντας τις πυλες του Ιπποδρόμου και επιτέθηκαν στους στρατιωτες και το πληθος που υποστηριζε τον Δουκα πετώντας τους πετρες και οτι εβρισκαν μεσα στον Ιππόδρομο. Ενας απο του ιλαρχους του Δουκα επιτέθηκε στις πυλες του Ιπποδρόμου με στρατιωτες επιχειρώντας να τις σπάσει αλλα μια λόγχη που πετάχτηκε απο καποιον αμυνόμενο στην καγκελωτη πυλη του Ιπποδρόμου τον βρηκε στο στηθος και τον ξαπλωσε νεκρο στο πεζοδρόμιο.

Οι οπαδοι του Κωνσταντινου απωθηθηκαν αλλα ο Κωνσταντινος τους ανασυνταξε και επιτέθηκε ξανα στον Ιππόδρομο. Απωθηθηκε ξανα και αποφάσισε να τον παρακαμψει παραβιαζοντας την Χαλκη Πυλη και απο εκει εφτασε στο Στρατόπεδο των Εξκουβιτόρων και το κατέλαβε.

Στο μεταξυ ομως στο Παλατι ειχε σημάνει ηδη συναγερμός. Ο Μαγιστρος Ιωάννης Ελλάδας κατέφτασε πρώτος ειδοποιημενος οτι γινεται πραξικόπημα και κινητοποιησε την Εταιρεία και τους ναυτες του Αυτοκρατορικου Στολου και αφου ανοιξε το Αυτοκρατορικο Οπλοστάσιο τους εξοπλισε και τους διέταξε να διαλύσουν την ανταρσια του Δουκα. Οι ξενοι μισθοφόροι και η ναυτες στριμωξαν τον Δουκα στο Στρατόπεδο που ειχε οχυρωθει και η μαχη ηταν σφοδρη.

Στη μάχη επεσε ο Γρηγόριος Δουκας ο γιος του Κωνσταντινου Δουκα που σκοτώθηκε απο το σπαθι του Ιωάννη Γαρίδα, ο Μιχαήλ Δουκας ο ανηψιός του και ο Κουρτίκιος ο Αρμένιος. Η μαχη ειχε γυρω στους 800 νεκρους και απο τις 2 πλευρές. Ο Κωνσταντινος Δουκας απελπίστηκε και προσπαθώντας να ανασυντάξει τους οπαδους του καλπάζοντας στον δρόμο το άλογο του γλιστρησε στις πλάκες του πεζοδρομιου εξω απο το Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο και τον έριξε μπροστά. Ο Κωνσταντινος ζαλισμένος προσπάθησε να σηκωθεί αλλα μεσα στην αναμπουμπουλα της μάχης καποιος τον αποκεφάλισε και πηγε το κεφάλι του στον Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ζ' και το Συμβουλιο Αντιβασιλείας που ηταν μαζεμενο εκει.

Οι Αντιβασιλεις δεν εντυπωσιαστηκαν καθως ηξεραν οτι η στάση θα καταπνιγόταν και ο Κωνσταντινος θα πεθαινε καθως ο Λεοντας το ειχε προφητευσει ηδη αλλα το ηξεραν και απο αλλη πηγη.

Καποτε ηταν στην Χαλδια ενας φοροεισπράκτορας ονοματι Νικόλαος ο οποιος καταχράστηκε χρηματα και για να αποφυγει την τιμωρία δραπετευσε στην Συρία. Εκει εγινε μουσουλμανος και εμαθε την τέχνη της αστρολογίας. Απο εκει έστειλε μια επιστολη στον Λογοθέτη Θωμά. Η επιστολή ηταν περιεργη καθως η περγαμηνη ηταν κατάμαυρη. Οταν την βουτηξαν σε νερό ξέβαψε το μαυρο χρώμα και εμφανιστηκαν γράμματα και πανω της διάβασαν:

"Μην φοβάστε τον κόκκινο κοκκορα Δουκα. Θα σηκώσει το λαβαρο της επανάστασης το οποιο θα πέσει αμέσως"

Οταν κατεστάλλη η ανταρσία ο πεθερος του Δουκα Γρηγοράς Ιβηρίτζης κατέφυγε στην Αγια Σοφία μαζι με τον Πατρίκιο Λεοντα Χοιροσφάκτη ζητωντας ασυλο. Οι Αντιβασιλεις ομως τους εσυραν εξω με την βια και τους εκαναν με τη βια μοναχους στη Μονη Στουδιου. Ο Πατρικιος Κωνσταντινος Ελλαδικός μαστιγώθηκε ανηλεως με νευρα βοδιου και αφου παρέλασε γυμνος στην Πολη φυλακιστηκε στη Μονη Δαλματών. Οι Πατρικιοι Λεοντας Κατακαλίτζης και Αβεσσαλώμ ο γιος του Πατρικιου Αροτρά τυφλώθηκαν και εξοριστηκαν. Ο Κωνσταντινος ο γιος του Ευλαμπιου αποκεφαλιστηκε στην Σφενδόνη του Ιπποδρόμου απο τον Επαρχο Φιλοθεο Λαμπουδιο ενω ο Ασηκρίτης Νικητας και ο Ναυαρχος Κωνσταντινος Λιψ κατάφεραν να δραπετευσουν μεσα στο χαος και εξαφανιστηκαν. Ο Πατρίκιος Αιγίδιος καταφερε και αυτος να το σκάσει αλλα συνεληφθη στο Λευκάτιον στην Χρυσουπολη και παλουκώθηκε επι τοπου. Η γυναικα του Δουκα εγινε με την βια μοναχη και εξοριστηκε στα κτηματα της στην Παφλαγονία και ο γιος του Στέφανος ευνουχιστηκε για να εκλειψει η οικογένεια του. Εν τουτοις ομως ο μικροτερος γιος του κατάφερε να δραπετευσει και να κρυφτει.

Στο μεταξυ ομως οσο η Κωνσταντινουπολη σειόταν απο την αποπειρα πραξικοπηματος ο Συμεων που ειχε λεηλατησει την Θράκη εφτασε στις Βλαχέρνες και στρατοπεδευσε εξω απο την Χρυση Πύλη. Εμαθε για το χάος που επικρατουσε εντος και σκεφτηκε οτι ηταν μια τελεια ευκαιρια να καταλαβει την Πολη. Αλλα οταν ειδε καλα τα Τείχη της Κωνσταντινουπολης και την αντισταση που προεβαλλαν οι υπερασπιστες της εγκατέλειψε καθε ιδέα επιθεσης. Ετσι αποσυρθηκε στο Εβδομον και εστειλε πρέσβεις για ειρήνη. Οι Αντιβασιλεις δέχτηκαν την προταση και ο Συμεών έστειλε τον Συμβουλο του Θεόδωρο για τις συνομιλιες ειρήνης.

Οι συνομιλιες ομως τραβουσαν σε μακρος και οι Αντιβασιλεις αποφάσισαν να μιλησουν ευθεως με τον Συμεων και ετσι πηγαν στο Παλατι των Βλαχερνών παιρνοντας μαζι τους και τον Κωνσταντινο Ζ'. Αφου ανταλλάχθηκαν ομηροι για να διασφαλιστει η ασφαλεια και των 2 πλευρών ο Συμεών προσκληθηκε στο Παλάτι των Βλαχερνών οπου ο Κωνσταντινος Ζ' εδωσε δειπνο προς τιμην του.

Μετα το δειπνο ομως τελεστηκε μια περιεργη τελετή. Ο Συμεών γονάτισε μπροστά στον Πατριάρχη ο οποιος αφου διαβασε μια ευχη εβγαλε το καλυμαυχι του και το τοποθέτησε στο κεφάλι του Συμεών. Αρχικα οι φημες οργιασαν οτι ο Συμεών στέφθηκε Συναυτοκράτορας του Κωνσταντινου Ζ' αλλα οταν μαθευτηκε οτι ο Νικολαος δεν χρησιμοποιησε στέμμα αλλα το καλυμαυχι του κατάλαβαν οτι δεν εγινε αυτό. Η επισημη προπαγάνδα ελεγε πως ο Νικόλαος ξεγέλασε τον Συμεων να νομιζει οτι στέφθηκε Αυτοκράτορας αλλα στην πραγματικοτητα τελουνταν μια ακατανοητη και διχως σημασια τελετη. Εν τουτοις ομως ηταν πολυ δυσκολο να ξεγελάστηκε ο Συμεων με αυτο τον τρόπο καθως ο Συμεων γνωριζε πολυ καλα το Βυζαντινο πρωτοκολλο και ηξερε το τυπικο της στέψης. Αυτο που εγινε στην πραγματικότητα ηταν οτι ο Νικόλαος συμφωνησε να στέψει τον Συμεών ως Αυτοκράτορα/Τσάρο των Βουλγάρων ως αντάλλαγμα για την ειρηνη. Απλα διέδωσε οτι ξεγέλασε τον Συμεών για να αποφυγει λαικη εξεγερση. Μετα απο αυτο ο Συμεων πηρε τον στρατό του και γυρισε στην Βουλγαρία.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο μικρός Κωνσταντινος εκλαιγε συνεχώς και ζήταγε την μητέρα του την οποια ειχε εξορίσει ο Αλέξανδρος σπάζοντας τα νευρα ολονών. Ετσι αναγκάστηκαν να την ανακαλέσουν απο την εξορία.

Μολις ομως πατησε ποδι στο Παλάτι η Αυτοκράτειρα Ζωη εξαπέλυσε το δικό της πραξικόπημα με την βοηθεια του Παρακοιμώμενου Κωνσταντινου και των αδελφών Αναστασιου και Κωνσταντινου Γογγυλη. Ο Πατρίκιος Ιωάννης Ελλάδας άλλαξε πλευρές και συντάχθηκε με την Ζωη και με διαταγη του εξορίστηκαν ο Ιωάννης Λάζαρης, ο Γαβριηλόπουλος και ο Βασιλιτζης διαλυοντας ετσι ουσιαστικα το Συμβουλιο Αντιβασιλείας που ειχε δημιουργησει ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος. Ο διοικητης της Εταιρείας καθαιρέθηκε και αντικαταστάθηκε απο τον Πρωτοσπαθάριο Δομινικο και με τη δικη του παρότρυνση η Ζωη καθαίρεσε τον Πατριάρχη Νικόλαο απο την προεδρια του ανυπαρκτου πλεον Συμβουλιου Αντιβασιλείας διατάζοντας τον να περιοριστει στα Πατριαρχικα του καθηκοντα και μονο. Σκεφτηκε να τον καθαιρέσει και να τον αντικαταστησει με τον Ευθυμιο αλλα οταν αυτος αρνηθηκε λογω γηρατος να επανελθει στον θρονο η Ζωη διατηρησε τον Νικόλαο αλλα τον ειχε υπο στενη παρακολουθηση.

Πολυ συντομα ομως ο Ιωαννης Ελλάδας αρρώστηκε και πεθανε οχι χωρις υποψια οτι επεσε θυμα δηλητηριασης. Με τον Ελλάδα νεκρο ο Παρακοιμώμενος Κωνσταντινος αποφάσισε να εξαπολυσει αντιπραξικόπημα και να γινει ο ιδιος Αντιβασιλέας και ετσι συκοφάντησε τον Εταιριάρχη Δομινικο οτι σχεδιάζει την δολοφονια της Ζωής και του Κωνσταντινου και να αναλαβει τον θρόνο ο αδελφος του καθως ηταν ευνουχος αυτος. Η Ζωη πειστηκε απο την συκοφαντια και εθεσε υπο περιορισμο τον Δομινικο στο σπιτι του καθαιρώντας τον μετα απο λιγο και τον αντικατέστησε με τον Ιωαννη Γαρίδα που ειχε σκοτώσει τον Γρηγόριο Δουκα κατα την επανάσταση του Κωνσταντινου Δουκα ενω ο ευνουχος Δαμιανός διορίστηκε Δρουγγάριος της Βιγλας παρα τις ενεργειες του Παρακοιμωμενου που επεδιωκε να βαλει δικα του ατομα στις θεσεις αυτές για να μπορέσει να συλλάβει την Ζωη και να γινει Αντιβασιλεας. Ετσι αναγκάστηκε να παγώσει το σχέδιο του.

Οταν τελειωσαν οι ιντριγκες στο Παλάτι (προσωρινα τουλαχιστον) η Αντιβασίλισσα Ζωη συγκάλεσε συμβουλιο για το πως θα αντιμετωπιστουν οι Βουλγαρικες επιδρομες σε Μακεδονια και Θράκη. Ο Ιωάννης Βόγας ειπε στο συμβουλιο πως θα φέρει τους Πετσενέγγους να χτυπησουν απο πισω τους Βουλγάρους με αντάλλαγμα τον τιτλο του Πατρικιου. Η Ζωη τον ονομασε Πατρίκιο άμεσα και τον έστειλε να διαπραγματευτει με τους Πετσενεγγους. O Bογας δωροδόκησε τους Πετσενέγγους και συμφωνησαν να επιτεθουν στους Βουλγάρους αλλα επρεπε να περιμένουν να ερθει ο Ναυαρχος Ρωμανος Λεκαπηνος να τους μεταφέρει πρωτα.

Στο μεταξυ ο Συμεών πολιορκουσε την Αδριανουπολη την οποια κατέλαβε μετα απο δωροδοκια του κυβερνητη της Παγκρατουκα ο οποιος λαδώθηκε απο τον Συμεων για να του παραδώσει την πόλη. Ομως η Αδριανουπολη αλλαξε και παλι χέρια καθώς η Ζωη έστειλε εστειλε τον Λογοθέτη του Κανικλειου Βασιλειο και τον Πατρικιο Νικητα Ελλαδικο οι οποιοι δωροδόκησαν τον Βουλγαρο διοικητη της Αδριανουπολης ο οποιος αλλαξε πλευρές και τους παρέδωσε την πολη.

Σαν να μην εφταναν ολα αυτά ο Εμιρης της Τυρου ξεκινησε και παλι τις επιδρομές με τον στόλο του και πολιορκησε το λιμάνι του Στρόβηλου αλλα λιγο πριν πέσει η πολη ο Εμίρης αρρωστησε και πεθανε και ο Αραβικος στολος διαλυθηκε.

Πισω στο μετωπο της Βουλγαριας η Ζωη ηταν εξαλλη με τις Βουλγαρικες επιδρομές και θέλησε να βαλει οριστικο τέλος. Ετσι συγκάλεσε εκτακτη συνεδριαση της Συγκλητου και εκει αποφασίστηκε να κλειστει ειρήνη με τους Αραβες και εχοντας τα νωτα τους εξασφαλισμένα να μεταφέρουν ολα τα στρατευματα απο την Ανατολη στην Δυση και με τον ενωμένο στρατό να συντρίψουν τους Βουλγάρους.

Με την εγκριση της Συγκλητου εφυγαν αμεσως για την Συρία ο Πατρίκιος Ραδηνός και ο Μιχαήλ Τοξαράς για να διαπραγματευτουν με τον Χαλίφη. Η Ζωη πληρωσε τους καθυστερουμενους μισθους του στρατου και διόρισε επικεφαλης της εκστρατειας εναντιον των Βουλγάρων τον Μαγιστρο Λέοντα Φωκά Δομέστικο των Σχολών.

Βαση συγκεντρωσης του στρατου ορίστηκε η πεδιάδα της Διάβασης και η Ζωη εστειλε τον Πρωθιερέα του Παλατιου με τον Τιμιο Σταυρό να τους ορκίσει για την εκστρατεία. Μετα την ορκομωσία ο στρατος ξεκίνησε να βαδιζει κατα της Βουλγαριας. Η Ζωη ειχε διορίσει γενναιους και δυνατους πολεμιστες ως διοικητές οπως τον Ιωάννη Γράψωνα που διοικουσε τους Εξκουβιτορες, τον βετεράνο Ολβιανο Μαρσούλη διοικητη των Ικανάτων, τους Λεοντα και Ρωμανο Αργυρο γιους του Ευστάθιου Αργυρου και τον Βάρδα Φωκά σδελφο του Λεοντα Φωκα και πατέρα του μελλοντικου Αυτοκράτορα Νικηφόρου Β'. Μαζι τους ηταν ο Μαγιστρος Μελιας που διοικουσε τους Αρμένιους συμμάχους και ο Ναυαρχος Κωνσταντινος Λιψ ως συμβουλος και επιτελαρχης του Λεοντα Φωκά.

Στις 6 Αυγουστου 917 οι Βυζαντινοι με τους Βουλγάρους συγκρουστηκαν στη μάχη της Αγχιαλου. Η μαχη πηγαινε καλα για τους Βυζαντινους και οι Βουλγαροι υποχωρουσαν ως που σε ενα σημειο ο Λεοντας Φωκάς κουρασμένος απο τη μαχη σταματησε να πιει νερο απο μια πηγη. Ομως δεν εδεσε καλα το άλογο του το οποιο λυθηκε και αρχισε να τρέχει μεσα στη μάχη. Οι στρατιωτες ηξεραν καλα το άλογο του Φωκά και οταν το ειδαν να τρέχει αφηνιασμένο αναμεσα τους χωρις τον Φωκά νομισαν οτι ο Δομέστικος σκοτώθηκε και πανικοβληθηκαν. Σταμάτησαν την καταδιωξη των Βουλγάρων και γυρισαν πισω.

Ο Συμεών το ειδε αυτο απο τον λοφο που βρισκοταν βλεποντας την μαχη και διέταξε αντεπιθεση ριχνοντας στην μάχη ολες του τις εφεδρειες οι οποιες κυνηγησαν τους Βυζαντινους αντιστρεφοντας πλεον τους ορους προκαλώντας τους τεράστιες απώλειες ενω αρκετοι ποδοπατήθηκαν απο τους ιδιους τους συμπολεμιστές τους που ετρεχαν να ξεφυγουν απο τους Βουλγάρους. Ο Λεοντας Φωκάς κατάφερε να διαφυγει στη Μεσημβρία αλλα στη μάχη επεσαν ο θηριώδης Ιωάννης Γράψων και ο Ναυαρχος Κωνσταντινος Λιψ καλυπτοντας την διαφυγη του Λεοντα.

Πριν τη μαχη η Ζωη ειχε διατάξει τον Ναυαρχο Ρωμανο Λεκαπηνο να μεταφέρει τους Πετσενέγγους στην Αγχιαλο για να ενισχυσουν τον στρατο αλλα ο Λεκαπηνός διαφώνησε με τον Βογα για την διατάξη του στόλου και εξαιτιας του καυγά τους αργησαν να φτάσουν στο σημειο που τους περιμεναν οι Πετσενεγγοι οι οποιοι τους εγκατέλειψαν και γυρισαν πισω.

Πισω στη μάχη οι Βυζαντινοι ειχαν βαριές απώλειες αλλα ο Βαρδας Φωκας ειχε καταφέρει να συγκρατησει τμημα του στρατου και ειχε αντιστρέψει αλλη μια φορά τους ορους της μάχης κυνηγώντας αυτος τωρα τον Συμεών αλλα ειδαν απο μακρια τον στολο να απομακρυνεται και μη ξεροντας οτι πανε να φέρουν τους Πετσενέγγους καθως λογω του καυγά τους ο Λεκαπηνος με τον Βογα ξεχασαν να στειλουν μηνυμα στον στρατό οτι πανε να φέρουν ενισχυσεις διαδοθηκε η φημη οτι ο Λεκαπηνος τους προδοσε και επιστρέφει στην Κωνσταντινουπολη για να καταλάβει τον θρόνο. Ο Βαρδας Φωκάς ακουγοντας την φημη εμεινε παγωτό και σταματησε την καταδιωξη καθως ηθελε και ο ιδιος να διεκδικησει τον θρόνο και τωρα ο Λεκαπηνος πηγαινε να του τη βγει στη στροφη. Ετσι εγκατελειψε τη μαχη και γυρισε στο στρατόπεδο για να δει τι συμβαίνει.

Και παλι ο Συμεων βλεποντας οτι δεν τον κυνηγάει κανεις διατάζει παλι αντεπιθεση και ξανακυνηγάει τους Βυζαντινους αντιστρέφοντας για αλλη μια φορα τους ορους. Ο Βυζαντινος στρατός διαλυθηκε και για αιώνες το πεδιο της μάχης ηταν καλυμμένο με σκελετους ντυμένους με Βυζαντινες πανοπλιες. Ο Λεων Διακονος αναφέρει οτι 75 χρόνια μετα ειδε τους σκελετους στο πεδιο της μαχης.

Ο Στολος επεστρεψε πρωτος στην Κωνσταντινουπολη και η Ζωη εξοργισμένη εστειλε κατευθειαν τον Ιωάννη Βογα και τον Ρωμανο Λεκαπηνο στο Στρατοδικείο. Ο Λεκαπηνος καταδικάστηκε σε εξόρυξη των οφθαλμών καθως θεωρηθηκε ο κυριος υπευθυνος της αποτυχιας της μεταφοράς των Πετσενέγγων καθως και για την μη διασωση των υπολλειματων του στρατου. Τελικα η ποινη δεν εκτελεστηκε καθως μεσολαβησαν υπερ του Ο Πατρικιος Κωνσταντινος Γογγυλης και ο Μαγιστρος Στέφανος και η Αντιβασιλισσα Ζωη του εδωσε χάρη.

Ο Συμεων μεθυσμένος απο τη νικη του βαδισε κατα της Κωνσταντινουπολης αλλα ο Λεοντας Φωκάς ενωσε τα υπολλειματα του στρατου του με οτι ειχε απομεινει απο τα σωματα του Ιωάννη Γαρίδα και του Νικολαου Δουκα (του μονου γιου του Κωνσταντινου που ειχε γλιτώσει) και αποφασισαν να φτιαξουν μια τελευταια γραμμη αμυνας στη θεση Κατασυρται. Εκει εξοντωσαν με ενεδρα ενα αποσπασμα του Βουλγαρικου στρατου αλλα αιφνιδιαστηκαν απο ενα δευτερο αποσπασμα το οποιο δεν ειχαν δεικαι ξεκινησε μια βιαιη και αιματηρη μάχη στην οποια οι Βυζαντινοι νικησαν και το δευτερο αποσπασμα αλλα ο Νικόλαος Δουκας επεσε στη μάχη οδηγώντας την επιθεση προσωπικα εναντια στο δευτερο αποσπασμα. Αλλα οι Βουλγαροι με μια νυχτερινη επιθεση διέλυσαν τα υπολλειματα του Βυζαντινου στρατου και τους αναγκασαν να υποχωρήσουν. Ο δρομος για την Κωνσταντινουπολη ηταν πλεον ανοιχτός.

Ολα αυτα μαθευτηκαν στην Κωνσταντινουπολη η οποια επεσε αμεσα σε αναβρασμό τον οποιο υποκινησε ο Βαρδας Φωκάς. Ηταν γαμπρός του Παρακοιμώμενου Κωνσταντινου του Ευνουχου και ουσαστικα ειχαν τον ελεγχο της πολης μαζι με την στηριξη του Λεοντα Φωκά ο οποιος ηθελε και αυτος τον θρόνο. Η Ζωη που ειχε στοιχηματισει τα παντα σε μια επιθετικη πολιτικη κατα του Συμεών εχασε το στοιχημα και πλεον επρεπε να βρει καποιον Συναυτοκράτορα για τον γιο της καθως ηταν με την πλατη στον τοιχο. Αν δεν επελεγε καποιον συντομα θα επεφτε θυμα πραξικοπηματος ισως και δολοφονιας ακομα και δεν ηταν σιγουρη εαν θα επιβιωνε και ο γιος της απο αυτο. Ετσι σκεφτηκε οτι καλυτερα να διαλέξει καποιον Συναυτοκράτορα παρα να αφησει τους ευγενεις να την σφάξουν και να σφαχτουν μεταξυ τους.

Βλεποντας ολο αυτο το χαος ο Θεόδωρος ο δάσκαλος του Κωνσταντινου Ζ' φοβήθηκε οτι οποιος και να επικρατουσε θα δολοφονουσε το παιδι του προτεινε να συνάψει μυστικη συμφωνια με τον Ναυαρχο Ρωμανο Λεκαπηνό ο οποιος ειχε υπηρετησει πιστά τον πατέρα του και θα τον βοηθουσε και θα τον προστατευε με τον στόλο σε περιπτωση πραξικοπηματος απο τους Φωκάδες.

Ο Ρωμανός αρνηθηκε την προταση του Θεοδώρου και συνεχισε να την αρνειται ως που ο Κωνσταντινος Ζ' του εγραψε προσωπικα επιστολη την οποια υπέγραψε με το χαρακτηριστικο κοκκινο κινναβαρι για να πειστει οτι ειναι αυτος και δεν ειναι πλαστη. Ο Ρωμανός οταν πηρε την επιστολη αποφάσισε να βοηθησει τον Κωνσταντινο και να βαλει τέλος στα σχέδια του Παρακοιμωμενου και των Φωκάδων.

Ο Παρακοιμωμενος ηταν αλαζών και πιστευε οτι κανεις δεν θα κινουνταν εναντιον του και ετσι την επομένη βγηκε απο το Παλάτι για να πληρώσει τους μισθους του Στόλου αλλα επεσε σε παγίδα. Ο Ρωμανος τον συναντησε πανω σε ενα Δρομωνα οπου ο Παρακοιμώμενος τον διέταξε να σαλπάρει αμεσα για αποστολη. Ο Ρωμανος εκανε οτι υπακουει στην εντολη και σιγα σιγα τον παρέσυρε ολο και πιο κοντα του με την συζήτηση. Ο Παρακοιμώμενος ρωτησε εαν οι κωπηλατες του κανουν καλα τη δουλεια τους και ο Ρωμανος απαντησε πως μπορει να τους δει και ο ιδιος αν θελει και με ενα νευμα πλησιασαν μερικοι γεροδεμένοι ναυτες.

Ο Παρακοιμώμενος τους επιθεώρησε και γυρισε να φυγει αλλα ο Ρωμανός τον επιασε απο το λαιμο και τον πεταξε μπροστα στους ναυτες φωναζοντας τους "Συλλαβετε τον!". Ή φρουρα του Παρακοιμωμενου προσπαθησε να αντιδράσει αλλα σχεδόν αμεσως οπλισμένοι ναυτες πετάχτηκαν απο παντου και οι φρουροι βλεποντας οτι η αντισταση ειναι ματαιη πεταξαν τα οπλα τους. Οι ναυτες συνελαβαν τον Παρακοιμωμενο και ο Ρωμανος τους διέταξε να τον κλειδώσουν στο μπαλαουρο αμεσως ενω η φρουρά του πετάχθηκε στην θαλασσα.

Το νεο μαθευτηκε στην Πολη αμεσα και ολοι κατάλαβαν οτι υπαρχει ενα νεο πραξικοπημα σε εξελιξη. Η Ζωη αιφνιδιαστηκε απο τις εξελιξεις και τα εχασε οπως και οι συμβουλοι της. Κάλεσε τον Πατριαρχη Νικόλαο και την Συγκλητο επειγοντως και μετα απο διαβουλευσεις αποφασισαν να στειλουν μια αντιπροσωπεια στον Ρωμανό. Οταν εφτασαν εκει οι αντιπρόσωποι προσπαθησαν να ερευνησουν τις συνθηκες συλληψης του Παρακοιμωμενου αλλα οι ναυτες τους εδειραν και τους πεταξαν εξω απο το λιμάνι.

Το επομενο πρωι η Αντιβασιλισσα Ζωη μετακινηθηκε για ασφάλεια στο Παλάτι του Βουκολεοντα και αφου σιγουρευτηκε οτι ηταν ασφαλες εκει εστειλε να φέρουν και τον 14χρονο Κωνσταντινο Ζ'. Οταν ηρθε ο Κωνσταντινος ανεκρινε η ιδια την ακολουθια του για να μαθει λεπτομερειες για το πραξικοπημα του Λεκαπηνου. Κανεις ομως δεν μιλησε εκτος απο τον δασκαλο του Κωνσταντινου Θεόδωρο ο οποιος ειπε πως το πραξικοπημα γινεται γιατι ο Λεοντας Φωκάς κατέστρεψε τον στρατό και ο Παρακοιμωμενος Κωνσταντινος κατεστρεψε το Παλατι.

Ο Κωνσταντινος Ζ' ομως που ειχε μεινει αρκετο καιρο στο περιθώριο αποφάσισε να κανει και αυτος το δικο του πραξικοπημα ανατρέποντας την μητέρα του και να αναλαβει ο ιδιος την εξουσια. Ετσι εφερε τον Πατριαρχη Νικόλαο στον Βουκολέοντα μαζι με τον Μαγιστρο Στέφανο και εχοντας εξασφαλισει την στηριξη τους, την επομενη μερα εστειλε τον Πρωτοσπαθάριο Ιωαννη Τουμπάκη να συλλάβει την Ζωη.

Η Ζωη επεσε στα ποδια του γιου της και τον ικετευσε με δακρυα να μην τη συλλάβει. Ο Κωνσταντινος συγκινηθηκε και τους ειπε να την αφήσουν αλλα την εθεσε υπο περιορισμο. Αμεσως μετα καθαίρεσε τον Λέοντα Φωκά καθως φοβοταν αντιπραξικοπημα και διόρισε νεο Δομέστικο των Σχολών τον Ιωάννη Γαριδα. Με προταση του Γαρίδα αντικατασταθηκαν οι διοικητες της Εταιρειας και νεοι διοικητες ανελαβαν ο Συμεών Γαρίδας ο γιος του Ιωάννη και ο Θεόδωρος Ζουφινέζερ ο αδελφος της γυναικας του. Αμεσως μετα εδωσε εγγυησεις στον Λεοντα Φωκα πως δεν θα πειραχτει αρκει να μεινει στο σπιτι του. Ο Φωκας πειστηκε και αποσυρθηκε στην βιλλα του. Με τον Φωκα ομως εκτος μάχης ο Κωνσταντινος εκκαθάρισε το Παλατι απο τους ανθρώπους του αντικαθιστώντας του με δικους του.

Ο Φωκάς τρομοκρατηθηκε απο αυτη την εξελιξη καθως δεν την περιμενε απο ενα παιδι και αποφάσισε να συμμαχησει με τον Ρωμανό καθως δεν ειχε αλλη επιλογη πλεον. Ο Ρωμανος δεχτηκε την προταση του Φωκα να ενωσουν δυναμεις μετα αππο συναντηση που ειχαν πανω στον Δρομωνα και εκλεισαν τη συμμαχια με γαμο μεταξυ των παιδιων τους. Συμφωνησαν ομως να κρατησουν μυστικους και τους σκοπους τους για να μην τραβηξουν την προσοχη του Κωνσταντινου και ο Ρωμανος εστειλε επισημη απολογια για το περιστατικο με τον Παρακοιμωμενο ορκιζομενος οτι δεν κανει πραξικοπημα. Επρεπε να το κανει ομως ειπε στον Κωνσταντινο καθως ο Φωκάς θα επιτιθονταν στο Παλάτι και θα κινδυνευε ο Αυτοκράτορας. Ετσι του ζητησε να ερθει στο Παλάτι και να αναλάβει ο ιδιος την φυλαξη του και την σωματοφυλακη του.

Ομως ο Πατριαρχης Νικόλαος δεν πειθοταν απο τον Ρωμανο και δεν τον εμπιστευοταν και προσπαθησε να βρει στηριξη για να μπορέσει να αντικρουσει τον Ρωμανο. Το εμαθε αυτο ο δασκαλος Θεόδωρος και εστειλε μηνυμα στον Ρωμανο να φέρει τον στόλο άμεσα στον Βουκολεοντα για να προλάβει τον Πατριαρχη. Ο Ρωμανος καθυστερησε αρκετά αλλα μετα απο πιεσεις εφερε τον στόλο στον Βουκολεοντα στις 25 Μαρτιου 919. Στη θεα του στόλου ο Μαγιστρος Στέφανος και ο Πατρικιος Νικητας εφυγαν απο τον Βουκολεοντα πηγαν στο Μεγάλο Παλάτι και συνέλαβαν τον Πατριαρχη Νικόλαο. Απο εκει εστειλαν τον Τιμιο Σταυρο στον Ρωμανο και του ζητησαν να ορκιστει οτι δεν θα βλάψει τον Αυτοκράτορα. Ο Ρωμανος ορκιστηκε και του επετραπη να μπει στο Παλάτι με μερικους ανδρες. Εκει προσκυνησε τον Κωνσταντινο και μαζι πηγαν στην Εκκλησια της Θεοτόκου εν τω Φάρω. Εκει ο Ρωμανός ορκιστηκε εκ νεου στον Αυτοκράτορα και αυτος τον διόρισε Μεγα Εταιριαρχη.

Αμεσως μετα εστειλαν κοινη επιστολη στον Λεοντα Φωκα να μην δοκιμάσει τιποτα περιεργο αλλα να φυγει άμεσα για τα κτηματα του στην Καππαδοκια και να περιμένει. Ο Λεοντας κατάλαβε οτι προδοθηκε απο τον Ρωμανο αλλα δεν μπορουσε να κανει τιποτε αλλο καθως ειχε χασει καθε στηριξη. Ετσι εφυγε για την Καππαδοκια.

Την Ε' Εβδομαδα των Νηστειών ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ζ' αρραβωνιαστηκε την κόρη του Ρωμανου Ελένη και την Τρίτη 4 Μαιου 919 παντρευτηκαν στο Παρεκκλησι του Αγιου Στεφάνου και την ιδια μερα ο Ρωμανος διορίστηκε Βασιλεοπάτωρ ενω ο γιος του Ρωμανου Χριστόφορος διορίστηκε Μέγας Εταιριαρχης.

Συνεχίζεται...

[deCaritaine]

Ο Λεοντας αντεξε να γιορτάσει και το Πάσχα αλλα κατέπεσε δραματικα μετα απο αυτο. Τον Μαιο του 912 ηταν ηδη στα πρόθυρα του θανάτου και σε κώμα. Συνήλθε στις 10 Μαιου και ζήτησε να δει τον αδελφο του Αλέξανδρο για να του παραδώσει το στέμμα διορίζοντας τον Συναυτοκράτορα και Επιτροπο του Κωνσταντινου Ζ' μεχρι αυτος να ενηλικιωθει. Οταν τον ειδε να πλησιάζει του ειπε με οση δυναμη του ειχε απομεινει "Μετα απο 13 μηνες θα με ακολουθησεις" και αφου του εδωσε το στέμμα επεσε παλι σε κώμα. Πέθανε την επόμενη μέρα 11 Μαιου 912 σε ηλικία 46 ετών.

Αυτο το νούμερο που στη βάρδια του χάθηκε οριστικά η Σικελία και αλώνιζαν μέσα στην αυτοκρατορία του οι Σαρακηνοι και οι Βούλγαροι, ενώ στην διοίκηση έλυνε και έδενε ένας Άραβας ευνούχος, πως και απέκτησε το προσωνύμιο Σοφός;

[George_V]

Λιγο μετα τον γάμο του Κωνσταντινου και της Ελένης αρχισε να κινείται παλι ο Λέοντας Φωκάς απο την Καππαδοκία σχεδιάζοντας να εκδικηθεί τον Ρωμανό και να σφετεριστει τον θρόνο. Ετσι κάλεσε στην Καππαδοκια τον πρωην Παρακοιμώμενο Κωνσταντινο που ειχε δραπετευσει απο την Κωνσταντινουπολη, τα αδελφια Γογγυλη Κωνσταντινο και Αναστάσιο και τον Κωνσταντινο Μαλελια και ξεκινησαν με στρατο κατα της Κωνσταντινουπολης κσι στρατοπεδευσαν απεναντι της. Η επανασταση στρεφόταν κατα του Ρωμανου και οχι κατα του Κωνσταντινου. Τουλαχιστον αυτο ελεγαν οι συνομώτες. Αλλα το σχέδιο του Λεοντα ηταν να ανατρέψει τον Ρωμανο, να παντρευτει την Ζωη (η οποια αλλωστε σχεδιαζε να τον παντρευτει πριν μπει σφηνα ο Λεκαπηνος) και να ανεβει στον θρόνο. Οσο για τον Κωνσταντινο ισως φροντιζε να εξαφανιστει καποια στιγμη.

Ενα παράξενο γεγονος συνεβη ομως τοτε. Οι φρουροι του στρατοπέδου συνέλαβαν μια γυναίκα η οποια προσπαθουσε να μπει στο στρατόπεδο στη σκηνη του Φωκά. Απο την ανακριση προεκυψε οτι ηταν πορνη και λεγόταν Βασιλική. Οταν την ρώτησαν τι γυρευε εκεινη την ωρα στην σκηνη του Φωκα τους παρουσιασε μια επιστολή λεγοντας τους οτι ενας αγνωστος ανδρας την πληρωσε για να δωσει την επιστολη αυτη στα χέρια του Φωκά.

Η επιστολη ειχε την σφραγιδα και την υπογραφη του Κωνσταντινου Ζ' αλλα η γραφη ηταν του Ρωμανού. Στην επιστολη ελεγε πως ο Αυτοκρατορας αποκηρυττει την κινηση του Φωκα.

Στο μεταξυ ομως εφτασε και ο ιερέας Μιχαήλ κρυφά απο την Κωνσταντινουπολη φέρνοντας επιστολές στους διοικητες και τους στρατιωτες του Φωκα οπου τους υποσχόταν δώρα και χρυσάφι ο Ρωμανος εαν κανουν ανταρσια και του παραδώσουν τον Φωκα δεμένο. Ο ιερέας Μιχαήλ ομως συνελήφθη καθως καποιοι στρατιωτες τον καρφωσαν στον Φωκά και αυτος τον μαστίγωσε ανηλεως και του εκοψε τα αυτια.

Ομως μεσα στο χαος που προκάλεσε η συλληψη του Μιχαή, η πορνη Βασιλικη βρήκε ευκαιρία να το σκάσει και διέδωσε αυτή το μηνυμα οτι οποιος παραδώσει τον Φωκά στον Λεκαπηνο θα ανταμειφθει πλουσιοπάροχα.

Ο πρώτος που αλλαξε πλευρές ηταν ο Κωνσταντινος Βαρύς γιος του Μιχαήλ Βαρυ διοικητης των Ικανάτων, μετα ο Στρατηγός Βαλάντης και Ατζιμορος ο Κλεισουράρχης. Ο Φωκάς προσπάθησε να συγκρατησει την πειθαρχία στο στρατό του και μετακινησε το στρατόπεδο στην Χρυσουπολη.

Ομως ο Ρωμανός έστειλε τον Συμεών τον Λογοθέτη του Κανικλείου να παρεισφρήσει στο στρατόπεδο και τον εφοδιασε με επιστολη το περιεχόμενο της οποιας επρεπε να κοινοποιησει σε οσους περισσότερους στρατιωτες μπορουσε. Το περιεχόμενο της επιστολης ηταν το εξης:

"Η Αυτοκρατορική Μεγαλειοτητα μας μη βρισκοντας αλλο προστάτη τοσο διακεκριμένο και πιστο οσο τον Ρωμανό εμπιστευθηκαμε σε αυτόν μετα τον Θεο την προστασια του προσώπου μας και τον βαλαμε στη θέση του πατέρα μας. Μας εχει δειξει πατρικη αγάπη και τον δεχτηκαμε στη θεση του πατρος. Οσο για τον Λεοντα Φωκα παντα πολεμουσε την εξουσια μας. Περιμενε υπομονετικα την κατάλληλη στιγμη και τώρα μας απειλει ανοιχτά. Απο σημερα τον καθαιρουμε απο την θέση του Δομεστικου των Σχολών και τον απογυμνώνουμε απο τη Ρωμαικη υπηκοοτητα ως αποστάτη και σφετεριστη του θρόνου, αυτον που επαναστάτησε εναντια στην Βασιλικη μας θέληση. Οσο για εσας τον στρατό μας καντε το καθήκον σας τωρα που ξερετε ολα αυτα τα πράγματα. Αναγνωριστε την κληρονομικη μας εξουσια και διαχωριστε την θέση σας απο αυτον τον μιαρο σφετερισμο της Βασιλειας."

Ο Συμεων εφτασε μυστικα στο στρατόπεδο και έδειξε την επιστολη σε οσους αξιωματικους και στρατιωτες μπορουσε. Οσοι την διάβασαν αλλαξαν αμέσως πλευρές και συντάχθηκαν με τον Ρωμανο. Ο Φωκάς προσπάθησε και παλι να επιβάλλει πειθαρχία και να σταματησει την κυκλοφορία της επιστολης αλλα δεν τα καταφερε. Εβλεπε το στρατο του να καταρρεει και να πηγαινει με τον Ρωμανο και τελικα απελπίστηκε και εγκατέλειψε το στρατοπεδο και εφτασε στο Κάστρο Ατέο με μερικους πιστους στρατιωτες αλλα η φρουρά του αρνηθηκε εισοδο και αναγκάστηκε να καταλυσει σε παρακειμενο χωριό. Εκει συνεληφθη απο αποσπασμα υπο τον Μιχαηλ Βαρύ και τέθηκε υπο περιορισμό. Μετα απο λιγο εφτασαν ο Ιωάννης Τουμπάκης και ο Λέοντας Παστιλλάς για να τον μεταφέρουν στην Κωνσταντινουπολη για να δικαστει. Εν τουτοις ομως ο Ρωμανός τους ειχε δώσει μυστικες εντολες να τον τυφλώσουν κατι που εκαναν αμεσα. Eτσι εληξε η καριέρα του Λεοντα Φωκά.

Παράλληλα ομως με αυτά εξυφαινόταν και αλλη συνομωσία κατα του Ρωμανού. Αρχηγός της ηταν ο Κωνσταντινος Κτηματινός και μελη ηταν ο Δαβιδ Κουμουλιανος και ο Μιχαήλ ο Κουράτωρας των Μαγγανών. Αυτοι πληρωσαν μια ομάδα δολοφόνων και τους επιφόρτησαν να σκοτώσουν τον Ρωμανό κατα την διάρκεια ενος κυνηγιου. Ομως το μυστικο διέρρευσε και ο Ρωμανος συνέλαβε άμεσα ολους τους συνομώτες οι οποιοι τυφλώθηκαν και μετα απο ντροπιαστικη παρέλαση στον Ιππόδρομο στην οποια συμμετειχε και ο Λεοντας Φωκάς καθισμένος αναποδα σε μουλάρι εξορίστηκαν.

Κατα τις εκκαθαρίσεις του Ρωμανου συνεληφθη και η Αυτοκρατειρα Ζωη με την κατηγορια οτι συνομωτουσε και αυτη κατα του Ρωμανου και η οποια εκαρη με τη βια μοναχη με το ονομα Αδελφή Αννα στην Μονη Αγιας Ευφημιας και τεθηκε εκει υπο περιορισμο, ενω ο Πατρικιος Θεοφύλακτος ο Κοντοσταυλος, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο αδελφός του Συμεων εξορίστηκαν στο Οψίκιον με την υποψία οτι συνομωτουσαν κατα του Ρωμανου. Τις ποινές ανελαβε να εκτελέσει ο Ιωάννης Κουρκουας ο Δρουγγάριος της Βιγλας.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 919 ο Ρωμανός ονομάστηκε Καίσαρας απο τον Κωνσταντινο Ζ' και στις 17 Δεκεμβριου 919 στέφθηκε Αυτοκράτορας ως Ρωμανός Α'. Στις 6 Ιανουαρίου 920 έστεψε την γυναικα του Θεοδώρα Αυγουστα και την Πεντηκοστη του 920 στις 20 Μαιου ο γιος του Χριστόφορος στέφθηκε Συναυτοκράτορας. Ο Κωνσταντινος δεν ηθελε να συσχετίσει τον θρόνο με τους γιους του Ρωμανου αλλα πιεστηκε αφόρητα για να το κάνει. Μαλιστα ταράχτηκε τοσο πολυ που εβαλε τα κλαματα οταν εμεινε μονος.

Τον Ιουλιο του ιδιου ετους ο Ρωμανός συγκάλεσε Συνοδο η οποια θεράπευσε το σχισμα μεταξυ Πατριαρχη Νικολάου και Πατριαρχη Ευθυμιου και εξόρισε τον Μάγιστρο Στέφανο στο νησι Αντιγόνη καθως κατηγορήθηκε οτι επιδιωκει να σφετεριστει τον θρόνο και τον εκανε βιαιως μοναχό εκει. Μαζι του εξοριστηκαν ο Θεοφάνης Τειχεωτης και ο Παυλος Ορφανοτρόφος.

Αμεσως μετα ο Ρωμανός πηγε σε πομπη στο Τριβουνάλιο αλλα ξαφνικά ενας αγγελιοφόρος εφτασε και ειπε κάτι στο αυτι του Ρωμανού. Ο Αυτοκράτορας σταμάτησε την πομπή και διέταξε να επιστρέψουν ολοι άμεσα στο Παλάτι. Το μηνυμα που ηρθε ελεγε οτι υπηρχε σχέδιο δολοφονιας του μολις θα εφτανε στο Τριβουνάλιο. Αμέσως συνελήφθησαν ο Πατρίκιος Αρσένιος και ο Παυλος Μανγκλαβιτης ως αρχηγοι της συνομωσίας και αμέσως τυφλώθηκαν, δημευτηκαν οι περιουσιες τους και εξοριστηκαν. Για να δυναμώσει την εξουσια του ο Ρωμανος παντρεψε την κόρη του Αγάθη με τον Ρωμανο γιο του Λέοντα Αργυρού ο οποιος ηταν δημοφιλης στρατιωτικος.

Μετα τον θανατο του Δομέστικου των Σχολών Αδράλεστου to 921 o Ρωμανός διόρισε νεο Δομέστικο τον Πόθο Αργυρό αδελφο του Λέοντα και θειο του Ρωμανού Αργυρού και τον εστειλε να αντιμετωπίσει τους Βουλγάρους οι οποιοι ειχαν φτάσει μεχρι τους Κατασυρτες εξω απο την Κωνσταντινουπολη.

Ο Αργυρός στρατοπεδευσε στην Θερμόπολη και απο εκει εστειλε τον Υποδιοικητη του Μιχαήλ γιο του Πατρικιου Λέοντα Σαλού για αναγνώριση αλλα λογω απειρίας το αποσπασμα επεσε σε ενεδρα Βουλγάρων και περικυκλωθηκε. Ετσι μη εχοντας εξοδο διαφυγης αποφάσισαν να περάσουν μεσα απο τους Βουλγάρους. Η μαχη ηταν σφοδρη αλλα κατάφεραν να σπάσουν τις γραμμές τους και να γυρίσουν ολοι τους σωοι πισω εκτος απο τον Μιχαήλ που τραυματιστηκε θανάσιμα στην μάχη αλλα κατάφερε να καλπάσει μεχρι το στρατόπεδο. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στην Κωνσταντινουπολη για να του παρασχεθει βοηθεια αλλα δεν αντεξε και πεθανε μερικές μερες μετά. Οι Βουλγαροι αποσυρθηκαν και ετσι ο Αργυρος γυρισε και ατος πισω.

Παραλληλα στην Κωνσταντινουπολη αποκαλυφθηκε αλλη μια συνομωσία εναντιον του Ρωμανου καθως ο δικηγόρος Θεόκλητος ο ευνουχος αποκάλυψε στον Ρωμανό πως ο Αναστάσιος ο Σακελλάριος και υπευθυνος του Αυτοκρατορικου Χρυσοχοειου (δλδ υπευθυνος για το αποθεμα χρυσου για κοπη νομισμάτων) ειχε συνομωτήσει με τον Κωνσταντινο Ζ' εναντιον του. Ο Αναστάσιος συνεληφθη και μετα απο βασανιστηρια ομολογησε και αποκαλυψε και τους αλλους συνωμότες οι οποιοι συνεληφθησαν και αυτοι αμεσα. Αναμεσα τους ηταν ο Θεοδώρητος ο Κοιτωνιτης, ο Δημητριος ο Νοτάριος του Ειδικου, ο Νικόλαος Κουβάτζης και ο Θεοδοτος ο Πρωτοκάραβος ο πλοιαρχος του Βασιλικου Δρομωνα. Απο τους συλληφθέντες αλλοι τυφλώθηκαν, αλλοι εκτελεστηκαν και αλλοι εξοριστηκαν. Ο Αναστάσιος εκάρη με την βια μοναχός και εξορίστηκε στη Μονη Ελεγμών στην Βιθυνία.

Το γεγονος ομως πως ολοι αυτοι δουλευαν ουσιαστικα για τον Κωνσταντινο εδωσε στον Ρωμανο τη δικαιολογια που ζητουσε τοσο καιρο να υποβιβασει τον Κωνσταντινο Ζ'. Ετσι ο Ρωμανος ηταν πλεον ο πρωτος Αυτοκράτορας, ο γιος του Χριστόφορος δευτερος Συναυτοκράτορας και ο Κωνσταντινος υποβιβαστηκε σε τρίτο Συναυτοκράτορα. Και θα συνέχιζε να γινεται μετα τεταρτος και μετα πεμπτος Συναυτοκράτορας οταν το 924 ο Ρωμανος εκανε και τους αλλους 2 γιους του Συναυτοκράτορες και τους εβαλε πανω απο τον Κωνσταντινο ως που τελικα ο Κωνσταντινος εξαφανιζεται εντελως απο νομισματα, επιγραφές κτλ. σαν να μην υπαρχει καν.

Το επομενο ετος 922 ο Τσαρος Συμεών εστειλε αλλο ενα στρατευμα εναντιον της Κωνσταντινουπολης με αρχηγους εναν φυλαρχο Βουλγαρο και τον Στρατηγο Μινικ με εντολές να επιτεθουν στην Πόλη άμεσα. Οταν το εμαθε αυτο ο Ρωμανός έστειλε τον Ιωάννη τον Ραικτωρα μαζι με τα αδέλφια Λεοντα και Πόθο Αργυρό με στρατό να τους ανακόψουν ενω απο τη θαλασσα τους ακολουθουσε ο Αυτοκρατορικος Στόλος υπο τον Ναυαρχο Αλέξιο Μοσελέ συζυγο της κορης του Ρωμανου. Στις 20 Φεβρουαριου 922 πέθανε ξαφνικα η Αυγουστα Θεοδώρα δευτερη συζυγος του Ρωμανου και ενταφιαστηκε στη Μονη Μυρελαιου. Νεα Αυγουστα στεφθηκε η Σοφια συζυγος του Συναυτοκράτορα Χριστοφόρου.

Την Ε' εβδομάδα των Νηστειων εφτασαν στην πεδιάδα των Πηγών και στρατοπεδευσαν εκει. Μετα απο λιγο εφτασαν οι Βουλγαροι οι οποιοι δεν εχασαν χρονο και τους επιτέθηκαν αμεσα και ξαφνικα με πολεμικες κραυγές. Ο Ιωάννης ο Ραικτωρας πανικοβληθηκε και το έσκασε απο τη μαχη υπο την κάλυψη του Πατρικιου Φωτεινου γιου του Πατρικιου Πλατυποδα ο οποιος σκοτώθηκε μαζι με αλλους καλυπτοντας την φυγη του Ραικτωρα ο οποιος κρυφτηκε σε ενα Δρομωνα.

Μεσα στο χάος ο Ναυαρχος Μοσελέ προσπάθησε να κινητοποιησει τον στόλο ανεβαινοντας στην Ναυαρχίδα για να δώσει εντολές αλλα γλιστρησε στην γέφυρα και πεφτοντας στο νερό πνίγηκε παρασυροντας μαζι του και τον Υπαρχο του καθως πεφτοντας προσπαθησε να κρατηθει απο πανω του. Με τους αρχηγους του νεκρους ο Στόλος δεν προσεφερε καμια βοηθεια στον στρατό που σφαγιαζόταν καθως παρέλυσε και ο Λεοντας με τον Ποθο Αργυρο αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στο Καστέλλιον στον Γαλατα. Οσοι εμειναν πισω σφαχτηκαν με συνοπτικες διαδικασίες και οι Βουλγαροι αφου λεηλάτησαn το Παλάτι των Πηγών που ειχε ανοικοδομησει ο Μιχαήλ Γ' το πυρπολησαν και μετα κατέσκαψαν και τα θεμελια του και αποχώρησαν.

Στην επομενη επιδρομη τους οι Βουλγαροι λεηλάτησαν το Παλάτι της Αυτοκράτειρας Θεοδώρας (το ειχε χτισει ο Ιουστινιανος για εξοχικο της γυναικας του) στην βορειοδυτικη ακρη του Κεράτιου και το πυρπολησαν και αυτο. Οταν εφτασαν τα νεα για την Βουλγαρικη εισβολη και την καταστροφη του Παλατιου ο Ρωμανός έδινε επισημο γεύμα προς τους αξιωματικους της φρουράς. Ο Ρωμανός ενημερώθηκε και αφου το ανακοινωσε επισημα εβγαλε εναν πυρινο λογο κατα των Βουλγάρων υπο τις επευφημιες των αξιωματικων. Αναμεσα στους καλεσμένους ηταν και ενας νεαρος αξιωματικος ονοματι Σακτίκιος που υπηρετουσε στους Εξκουβιτορες.

Το επομενο πρωι ο Σακτικιος πηρε το λόχο του και βγηκε απο τα Τειχη. Στο μυαλο του ειχε μια καταδρομικη επιχειρηση με την οποια θα χτυπουσε απευθειας το Βουλγαρικο στρατόπεδο. Φυσικα δεν σκοπευε να κερδισει τον πολεμο μονος του αλλα επηρρεασμένος απο τον λογο του Ρωμανου θελησε να δωσει ενα συμβολικο χτυπημα στους Βουλγάρους και να τους καταρρακώσει το ηθικο δειχνοντας τους οτι δεν ειναι ανικητοι ουτε το στρατοπεδο τους απροσβλητο.

Ετσι πριν την αυγη βγηκε απο τα τειχη με τον λοχο του και αφου περασαν πισω απο τις Βουλγαρικές γραμμές και βρηκε το στρατόπεδο τους. Οι περισσότεροι Βουλγαροι ηταν εκτος στρατοπεδου ψάχνοντας για προμηθειες και λαφυρα και ειχαν αφησει μικρη φρουρα. Ο Σακτικιος με τους ανδρες του εκανε αιφνιδιαστικη επιθεση στο στρατόπεδο και μετα απο γενναια μάχη εξόντωσαν την Βουλγαρικη φρουρά και εκαψαν μεγάλο μερος του στρατοπέδου.

Οι ελάχιστοι που γλιτωσαν ομως κατάφεραν να ειδοποιησουν τον κυριο όγκο του Βουλγαρικου στρατου ο οποιος γυρισε άμεσα πισω. Η εμπροσθοφυλακη των Βουλγάρων βρηκαν τον Σακτίκιο στο στρατόπεδο και ξεκίνησε μια νεα σφοδρή μάχη. Κατάφεραν να σκοτώσουν αρκετους αλλα συνεχώς ερχονταν και άλλοι Βουλγαροι και ετσι αναγκάστηκαν να υποχωρησουν προς την Κωνσταντινουπολη. Σπιρουνισαν τα αλογα τους και εφυγαν προς την Πολη αλλα τωρα τους κυνηγουσε ολόκληρος ο Βουλγαρικος στρατός.

Εφτασαν σε ενα ποτάμι το οποιο πέρασαν αλλα το άλογο του Σακτίκιου κόλλησε στις λάσπες. Δεν ειπε τιποτα στους στρατιώτες του αλλα φρόντισε να περάσουν ολοι απέναντι με ασφάλεια λεγοντας τους οτι θα τους ακολουθήσει σε λίγο καθως θελει να δει αν τους ακολουθουν ακόμα οι Βουλγαροι.

Ο Σακτικιος ηξερε οτι οι Βουλγαροι ηταν ακομα πισω τους αλλα θελοντας να σώσει τους στρατιωτες του απο μια χαμένη μάχη τους εδιωξε ουσιαστικα και εμεινε μόνος του πίσω. Ο Σακτικιος τράβηξε το σπαθι του και περίμενε τους Βουλγάρους. Πολυ συντομα εφτασαν οι πρώτοι και ξεκίνησε μια ανιση μάχη. Ο Σακτικιος πολεμουσε μονος του με δεκάδες εχθρους κοιτάζοντας συνεχώς πισω για να βεβαιωθει οτι οι στρατιωτες του ειχαν απομακρυνθει με ασφάλεια. Πολέμησε γενναια και συνεχως πτωματα εχθρών επεφταν στα ποδια του αλόγου του αλλα και ο ιδιος ειχε τραυματιστει. Εν τουτοις συνέχιζε ακαθεκτος θελοντας να εξασφαλισει την φυγη του λοχου του.

Στο μεταξυ οι στρατιώτες του καποια στιγμη κατάλαβαν οτι ο Σακτίκιος δεν τους ακολουθουσε. Φοβηθηκαν οτι κατι συνέβη και γυρισαν πισω να δουν. Τον ειδαν στο ποτάμι να πολεμά περικυκλωμένος και βαρια τραυματισμένος με δεκάδες Βουλγάρους και συνεχώς ερχονταν και αλλοι απο πισω.

Συγκινημένοι απο την αυτοθυσία του και εντυπωσιασμένοι απο το θάρρος του τραβηξαν ολοι τα σπαθια τους και εκαναν εφοδο στους Βουλγάρους που ειχαν περικυκλώσει τον διοικητη τους. Ηταν τοσο σφοδρη η εφοδος που οι Βουλγαροι τρομαξαν και εκαναν πισω αλλα συνηλθαν αμεσως και ξεκινησε μια νεα σφοδρη μαχη με τους στρατιωτες να προσπαθουν να προστατευσουν τον Σακτίκιο απωθόντας τους Βουλγάρους ενω δυο αλλοι προσπαθουσαν να ξεκολλήσουν το άλογο του απο τις λασπες. Οι Βουλγαροι υπέστησαν βαρειες απώλειες αλλα συνεχως ερχονταν και αλλοι απο πισω.

Τελικα το αλογο του Σακτικιου ξεκόλλησε και ξεκινησαν ολοι να καλπάζουν μανιασμένα προς την Κωνσταντινουπολη με ολο το Βουλγαρικο στρατο στο κατόπι τους. Οταν τους εφταναν παλι αναβε η μαχη και αφου τους απωθουσαν συνέχιζαν να καλπάζουν προς την Κωνσταντινουπολη κοιταζοντας παντα να προστατευουν τον βαρια τραυματισμένο Σακτίκιο.

Και ετσι εφτασαν στην Κωνσταντινουπολη κανοντας συνεχώς σηματα στους φρουρους των Τειχών να τους ανοιξουν τις πύλες των Βλαχερνών να μπουν μέσα. Οι φρουροι τους ειδαν και εδωσαν εντολη να ανοιξουν οι πυλες αλλα η εκπληξη τους εγινε μεγαλυτερη οταν ειδαν να ξεπροβάλλει απο το δάσος ολος ο Βουλγαρικος στρατός.

Δεν εχασαν ομως καιρό. Δοθηκε εντολη να ανεβουν οι τοξότες στα Τείχη και με μια ομοβροντια βελών ξαπλωσαν την πρώτη σειρά Βουλγάρων. Μια δευτερη ομοβροντια ξαπλωσε αλλη μια σειρά Βουλγάρους και σταμάτησε την προέλαση τους την ιδια στιγμη που εμπαιναν μεσα ο Σακτικιος με τους στρατιωτες του και εκλειναν οι πυλες πισω τους. Αφου τους εχασαν οι Βουλγαροι γυρισαν πισω στο στρατόπεδο. Η ζημια σε στρατιωτες και σε αψυχο υλικο ηταν μικρη αλλα το ηθικο τους καταρρακώθηκε καθως μια χουφτα στρατιωτες τα εβαλε με ολο το στρατο και τους ξεφυγαν.

Ο Σακτικιος μεταφέρθηκε στο Παρεκκλησι της Αγιας Σωρου στο Παλάτι των Βλαχερνών και τα κατορθωματα του μαθευτηκαν σε ολη την Πολη. Ο Ρωμανος του εστειλε τους προσωπικους του γιατρους αλλα ο Σακτικιος ηταν βαρυτατα τραυματισμένος. Ηταν γεμάτος πληγές παντου αλλα τα σοβαρότερα τραυματα του ηταν στο στηθος απο λογχη και στον μηρο απο σπαθι. Τελικά πέθανε 3 μερες μετα και κηδευτηκε με τιμές ηρωα εν μεσω γενικου θρηνου και με τον Αυτοκράτορα να παρισταται προσωπικα στην κηδεια του.

Το ιδιος ετος ξεσπασε αλλη μια ανταρσια κατα του Ρωμανου στο Θέμα Χαλδίας με παρακινηση του Στρατηγου Βάρδα Βοιλά. Η επανασταση ξεκινησε απο τον Αδριανο Χάλδο και τον Τατζάτη τον Αρμένιο πλουσιους γαιοκτημονες στον Ποντο. Κατέλαβαν το Φρουριο Παλιπέρτη και σχεδιαζαν τις επομενες κινησεις τους αλλα εμφανιστηκε ξαφνικα με στρατό ο Δομέστικος των Σχολών Ιωάννης Κουρκουας και τους επιασε στον υπνο. Ετυχε τοτε να ειναι στην Καισάρεια οταν ξεσπασε η ανταρσια και πολυ γρηγορα εφτασε στον Ποντο. Οι επαναστάτες αιφνιδιαστηκαν και περικυκλωμένοι οπως ηταν παραδόθηκαν. Ο Κουρκουας τυφλωσε τους αρχηγους και δημευσε τις περιουσιες τους αλλα τους χαμηλοβαθμους και τους στρατιωτες τους απελευθερωσε δινοντας τους χάρη.

Μονο ο Τατζάτης κατάφερε να διαφυγει και κλειστηκε σε ενα καστρο στην κορφη ενος λόφου. Απο εκει ζητησε διαπραγματευσεις με τον Δομέστικο δεχόμενος να παραδοθει μονο αν επαιρνε εγγυησεις για την ζωη του. Ο Δομεστικος του εδωσε τον λογο του και ο Τατζατης παραδόθηκε. Μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινουπολη και τέθηκε υπο περιορισμο στο Παλάτι των Μαγγανών. Προσπαθησε να δραπετευσει ομως, πιαστηκε και καταδικαστηκε σε τυφλωση. Ο μονος που την γλιτωσε ηταν ο Στρατηγός Βαρδας Βοιλάς ο οποιος ηταν φιλος του Ρωμανου. Με εντολη του Αυτοκράτορα εγινε μοναχος στη Μονη Σουμελά χωρις καμια αλλη ποινη.

Στο μεταξυ ο Συμεών εξαλλος μετα το ρεζιλικι του στρατου του απο τον Σακτικιο πολιορκησε την Αδριανουπολη. την οποια υπερασπιζόταν ο Πατρικιος Λεων Σαλός ο πατέρας του Μιχαήλ που ειχε σκοτωθει απο τους Βουλγαρους ενα χρονο πριν. Θελοντας να παρει εκδικηση για τον θανατο του γιου του προβαλλε γενναια αμυνα πολεμώντας ο ιδιος στα τειχη και γκρεμιζοντας καθε Βουλγαρο που πατουσε στους πυργους ενω αλλες φορές εκανε ξαφνικές εξόδους και πιανοντας τους Βουλγαρους στον υπνο τους προκαλουσε τεράστιες απώλειες.

Ομως η πολιορκια τραβουσε σε μακρος και τα εφοδια τελειωναν και επεσε πεινα. Αφου εφαγαν μεχρι γάτες και ποντικια αναγκάστηκαν να παραδώσουν την πολη στον Συμεων. Ο Τσάρος για να εκδικηθει τον Λεοντα που του προκάλεσε τεράστιες απωλειες και ζημιες τον βασάνισε φρικτά και τελικα τον αποκεφάλισε. Μετα απο λιγο γυρισε στην Βουλγαρία αφηνοντας φρουρα στην πολη. Εν τουτοις ομως σε λιγο εμαθαν οτι ερχεται στρατος με τον Ιωάννη Κουρκουα και οι Βουλγαροι πεταξαν τα οπλα τους εγκαταλειποντας την πολη η οποια περασε ξανα στους Βυζαντινους.

Στο μεταξυ ο Λεοντας Τριπολιτης με αλλον εναν Αραβικο στολο λεηλάτησε το Αιγαίο και αγκυροβολησε στη Λημνο περιμένοντας ενισχυσεις. Εκει ομως τον βρηκε ο Ναυαρχος Ιωαννης Ραδηνός και στην ναυμαχια που επακολουθησε ο Αραβικός στολος εκμηδενιστηκε και ο Τριπολιτης μονος κατάφερε να σωθει κολυμπωντας μεχρι την Μ. Ασια οπου με πολλες δυσκολίες κατάφερε να γυρισει μεταμφιεσμένος σε εμπορο στην Συρια. Αυτη ηταν η τελευταια εκστρατεια του αρνησιθρησκου Λεοντα Τριπολίτη. Μετα απο λιγο πέθανε.

Τον Σεπτέμβριο του 924 ο Συμεών εισέβαλλε και παλι στην Αυτοκρατορία. Αφου λεηλάτησε την Μακεδονια και πυρπολησε την Θράκη στρατοπεδευσε εξω απο τις Βλαχέρνες και έστειλε μηνυμα για διαπραγματευσεις. Αποφασιστηκε να παει ο Πατριάρχης Νικόλαος Μυστικος καθως ηξερε καλα τον Συμεων απο παλια μαζι με τον Πατρικιο Μιχαήλ Στυππειωτη και τον Γραμματεα Ιωάννη.

Ο Συμεών ομως τους εδιωξε και ζήτησε να δει τον Αυτοκράτορα Ρωμανο αυτοπροσώπως. Ο Ρωμανος δεχτηκε την προσκληση και αφου εφτιαξε ενα προσωρινο ξυλινο λιμάνι στο Κοσμίδιον για να μπορει να αγκυροβολήσει ο Βασιλικος Δρομωνας πηγε εκει δια θαλάσσης κανοντας πρωτα σταση στις Βλαχέρνες.

Στο μεταξυ ειχε στηθει υπερυψωμένη εξέδρα στην πεδιάδα για να μπορέσουν να μιλησουν ανενοχλητοι οι δυο ηγέτες. Ομως στο μεσοδιάστημα ο Συμεων λεηλατησε και εκαψε την Εκκλησια της Παναγιας των Πηγών που ειχε χτισει ο Ιουστινιανος.

Ο Ρωμανος κατάλαβε οτι δεν εχει ερθει για ειρήνη. Ετσι διπλασιασε την φρουρα του και πηρε μαζι του το Μαφόριο της Θεοτόκου για θεικη προστασία.

Στις 9 Νοεμβριου 924 το πρωι ο Βασιλικός Δρομωνας αγκυροβόλησε στο Κοσμιδιον συνοδευομενος απο μοιρα Δρομώνων οπλισμενους μεχρι τα δοντια και τους Σιφωνες του Υγρου Πυρος ανοιχτους και ο Ρωμανος αποβιβαστηκε με ολη τη φρουρα και την ακολουθια του η μεγαλοπρέπεια της οποιας εκανε μεγάλη εντυπωση στους Βουλγάρους.

Ο Συμεών παρουσιαστηκε και αυτος με το στρατο του σε διαφορους σχηματισμους επιχειρώντας να εντυπωσιασει και αυτος αλλα οι Βυζαντινοι δεν ενοχληθηκαν καν απο το θεαμα. Παραλληλα ο λαος ειχε ανεβει στα Τειχη των Βλαχερνών για να παρακολουθησει την συναντηση.

Πρωτος ανεβηκε στην εξέδρα ο Ρωμανός και περιμενε τον Συμεών. Οταν εφτασε ο Τσάρος εγινε η παραδοσιακη ανταλλαγη ομηρων για να διασφαλιστει οτι κανεις δεν θα δοκιμαζε κατι που δεν θα πρεπε ενω οι Βουλγαροι παρατηρουσαν την εξεδρα για να βεβαιωθουν οτι δεν υπαρχει καποια παγιδα.

Αφου αγκαλιαστηκαν αρχισαν τις συνομιλίες. Πρωτος μιλησε ο Ρωμανος λεγοντας:

"Ακουω οτι εισαι χριστιανος και θεοσεβουμενος ανθρωπος αλλα αυτα που βλεπω δεν συμφωνουν με αυτά που ακουω. Αν εισαι πραγματι χριστιανος σταμάτα τις σφαγές και τις ανιερες αιματοχυσίες αμέσως! Φερσου στους χριστιανους οπως χριστιανος και εσυ. Σταματα να λερώνεις τα χέρια σου με χριστιανικο αιμα γιατι και συ ανθρωπος εισαι και ο θανατος σε περιμένει και οταν φτασεις μπροστα στο Θεο θα κριθείς βασει αυτων που εκανες στη ζωη σου. Σημερα εισαι εδω. Αυριο θα εισαι χωμα και σταχτες. Αν το κανεις απο φιλαργυρια σταματα το και θα σου δώσω εγω πλουτη. Μονο εαν ασπαστεις την ειρηνη και την ομονοια θα ζησουμε χωρις αιμτοχυσιες και δεν θα σηκωνει πλεον ξιφος χριστιανος σε χριστιανο."

Ο Συμεών εντυπωσιαστηκε απο το λογο του Αυτοκράτορα και υποσχέθηκε να κλεισει ειρήνη. Αγκαλιαστηκαν ξανα και αποχώρησαν αφου πρωτα ο Ρωμανος εδωσε πλουσια δώρα στον Συμεών.

Στις 25 Δεκεμβριου 924 ο Ρωμανός έστεψε ως Συναυτοκράτορες τους γιους του Στέφανο και Κωνσταντινο ενω ο νομιμος Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ζ' υποβιβαστηκε κι αλλο σε 5ο Συναυτοκρατορα στον οποιο δεν εδινε κανεις σημασία. Τον 7χρονο γιο του Θεοφυλακτο τον χειροτόνησε διακονο και μετα ιερέα και τον διόρισε Συγκελλο εχοντας σχέδιο να τον κανει Πατριαρχη οταν θα μεγάλωνε. Ενω ο Γραμματέας Ιωαννης προηχθη σε Πατρικιο και Ανθυπατο.

Στις 15 Μαιου 925 ο Πατριαρχης Νικόλαος Μυστικος πέθανε και ενταφιαστηκε στη Μονη Γαλακρηνών. Νεος Πατριάρχης εξελέγη ο Στέφανος Β' τον Αυγουστο του 925 ο οποιος ηταν μεχρι τοτε Μητροπολίτης Αμασείας.

Παράλληλα ο Λογοθέτης του Δρόμου Κοσμάς θέλησε να παντρέψει την κόρη του με τον Γραμματέα Ιωάννη. Αυτος ομως αρνηθηκε και ο Λογοθέτης για να τον εκδικηθει τον κατηγόρησε στον Ρωμανό οτι θέλει να σφετεριστει τον θρόνο. Ο Ρωμανός τον καθαιρεσε απο Γραμματέα αλλα επειδη ηταν φιλος του δεν πηρε αλλα μετρα εναντιον του.

Ο Κοσμάς ομως παρουσιασε στον Αυτοκράτορα αποδειξεις της προδοσιας του Ιωάννη και ο Ρωμανος διέταξε να γινουν ανακρίσεις. Και προς μεγάλη του εκπληξη οι κατηγορίες οντως ευσταθουσαν. Ο Ιωάννης ηταν οντως μπλεγμένος σε συνομωσία εναντιον του. Ακομα χειρότερα ομως στην ιδια συνομωσία ηταν μπλεγμένος και ο Λογοθέτης Κοσμάς αυτος που τον κατηγορουσε.

Ο Ιωάννης διέφυγε την συλληψη και εγινε μοναχος με τη θεληση του στη Μονη Μονοκάστανου αντιθετα απο τον Λογοθέτη Κοσμά που συνεληφθη και μαστιγώθηκε δημοσια στο Ωρολογιον της Αγιας Σοφίας. Μετα καθαιρέθηκε και εξοριστηκε. Νεος Γραμματέας στη θεση του Ιωάννη διορίστηκε ο Πρωτοβεστιαριος Ιωάννης

Τον Μαιο του 927 ο Τσαρος Συμεών εισεβαλλε στην Κροατια και την κατέκτησε αλλα στη μάχη ηττηθηκε πανω στα κακοτράχαλα βουνά και εχασε μεγάλο μερος του στρατου του αναγκαζόμενος να υποχωρήσει. Στην Κωνσταντινουπολη ο Αστρονομος Ιωάννης είπε στον Αυτοκράτορα πως εαν κοψει το κεφάλι του χαλκινου αγάλματος που βρισκεται πανω απο την αψίδα του Ξηρόλοφου και κοιτάει δυτικά τοτε ο Συμεών θα πέσει αμέσως νεκρός καθως μελετώντας το ωροσκοπιο του ανακαλυψε πως η μοιρα του Τσάρου ειναι δεμενη με αυτο το αγαλμα.

Ο Ρωμανος πειστηκε και έστειλε καποιον να κοψει το κεφάλι του αγάλματος στις 3 το μεσημερι της 27ης Μαιου 927. Λιγες μερες μετα ηρθε επειγον μηνυμα πως ο Συμεών υπέστη ανακοπη καρδιας στις 3 το μεσημέρι της 27ης Μαιου 927 στο Παλατι του στην Πρεσλαβα και πεθανε.

Νεος Τσαρος εγινε ο γιος του Συμεών Πέτρος παιδι απο τη δευτερη γυναικα του την αδελφη του Γεωργιου Σουρσουβουλη. Ο Συμεων ειχε και μεγαλυτερο γιο τον Μιχαήλ απο την πρωτη του γυναικα αλλα τον εκανε μοναχό και διορισε διαδοχο του τον Πέτρο. Αμεσως μετα τον θανατο του Συμεών επαναστάτησαν Ουγγροι, Σερβοι και Κροάτες και στην Βουλγαρια επεσε λιμος και επιδρομη ακριδων που κατέστρεψαν τα σπαρτά. Ενω ο χειμώνας ηρθε νωρις και ηταν απιστευτα βαρυς με χιονια απο τον Σεπτέμβριο.

Οι Βουλγαροι φοβηθηκαν τετραπλη εισβολη τωρα που ηταν ευάλωτοι απο Βυζαντινους, Ουγγρους, Σερβους και Κροάτες και ο Πέτρος αποφάσισε οτι ειναι καλυτερο να χτυπησει πρώτος τους Βυζαντινους που ειναι και οι πιο επικινδυνοι αντιπαλοι. Ετσι εισέβαλλαν στην Μακεδονια αλλα οταν εμαθαν οτι ο Αυτοκρατορας εστειλε στρατο να τους χτυπησει εστειλαν ενα καλογερο στην Κωνσταντινουπολη ζητώντας συμμαχία και επιγαμια. Ο Ρωμανος δεχτηκε την προταση και εστειλε τον μοναχο Θεοδόσιο και τον Ιερέα του Παλατιου Κωνσταντινο Ρόδιο να διαπραγματευτουν με τον Τσαρο στην Μεσημβρία. Οι διαπραγματευσεις ολοκληρώθηκαν συντομα και οι πρέσβεις γυρισαν πισω μαζι με τον συμβουλο του Πέτρου Στέφανο και συντομα ηρθε και ο ιδιος ο Γεωργιος Σουρσουβουλης μαζι μςε αλλους Βουλγάρους. Στο Παλάτι είδαν την Πριγκιπισσα Μαρία την κορη του Συναυτοκράτορα Χριστοφόρου η οποια φημιζονταν για την ομορφια της και εντυπωσιαστικαν. Ετσι εγραψαν αμέσως στον Τσάρο να ερθει στην Κωνσταντινουπολη καθως του βρηκαν νυφη και ηταν ευκαιρια να γινουν οι γάμοι παράλληλα με την υπογραφη συνθηκης.

Ο Μαγιστρος Νικήτας διατάχθηκε να περιμένει τον Τσάρο στα συνορα και να τον συνοδευσει μεχρι την Κωνσταντινουπολη. Σταμάτησαν στις Βλαχέρνες και εκει εφτασε ο Ρωμανος με τον Βασιλικο Δρομωνα και τον καλωσορισε. Η συνθηκη ειρήνης και το συμφωνο γάμου υπογραφτηκαν πανω στον Βασιλικο Δρόμωνα με τον Πρωτοβεστιαριο Θεοφάνη να εκτελει χρέη διερμηνέα.

Ο γαμος εγινε στις 8 Οκτωβριου 927 στην Εκκλησια της Θεοτόκου των Πηγών που ανοικοδόμησε σε χρόνο ρεκορ ο Ρωμανος για την περισταση μιας και τον παλιοτερο ναο τον ειχε καψει ο Συμεών χοροστατουντος του Πατριάρχη Στεφάνου Β' και παρουσια των Αυτοκρατόρων και της Συγκλητου. Κουμπάροι του ζευγαριου ηταν ο Πρωτοβεστιαριος Θεοφάνης και ο θειος του Πέτρου Γεώργιος Σουρσουβουλης.

Μετα το γάμο ο Πρωτοβεστιαριος και η νυφη γυρισαν στην Κωνσταντινουπολη για να ετοιμάσουν τα πραγματα της και την προικα της και επέστρεψαν 3 μερες μετα οπου δοθηκε το γαμηλιο γλέντι πανω στον Βασιλικο Δρομωνα. Εκει εγινε ενα μικροεπεισοδιο καθως οι Βουλγαροι επευφημησαν πρωτα τον Χριστοφορο και μετα τον Κωνσταντινο Ζ' και αυτος θιχτηκε αλλα τελικα τα πνευματα εκτονωθηκαν με την πυροσβεστικη επέμβαση του Ρωμανου.

Την επομενη μερα ο Πέτρος και η νεα του συζυγος εφυγαν για την Βουλγαρία και ο Ρωμανος τους συνοδευσε μεχρι το Εβδομον. Παράλληλα με ολα αυτα ο Δομέστικος Ιωαννης Κουρκουας ειχε εισβάλλει στην Συρια και ειχε καταλαβει αρκετές περιοχές και πολιορκουσε ηδη την Μελιτηνη. Ο Εμιρης της Μελιτηνης Σαιντ μπιν Χαμνταν ζητησε διαπραγματευσεις και συναντησε τον Δομέστικο μαζι με τον Αμπου Σαλιχ τον διοικητη του στρατου του. Ο Δομέστικος τον καλωσορισε και μετα απο συζητησεις εκλεισαν ειρήνη και συμμαχία η οποια ομως ακυρωθηκε μετα τον θανατο του Εμιρη και του Σαλιχ λιγο καιρο μετα και ετσι ξαναρχισαν οι εχθροπραξιες με τον Κουρκουα να εισβάλλει ξανα μαζι με τον Μελία γνωστο Αρμενιο αντάρτη της περιοχης και πολιορκησαν την Μελιτηνη ο οποια θα επεφτε το 934 πλεον.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Μαγιστρος Νικητας πεθερος του Συναυτοκράτορα Χριστοφόρου κατηγορηθηκε οτι προσπαθησε να πεισει τον Χριστοφορο να στασιασει κατα του πατέρα του οποτε και με εντολη του Ρωμανου καθαιρέθηκε και εκαρη μοναχος.

Στις 15 Ιουλίου 928 πέθανε ο Πατριάρχης Στέφανος Β' και ο Ρωμανός διόρισε νεο Πατριαρχη τον Τρύφωνα αλλα με την προυποθεση πως οταν ενηλικιωνοταν ο γιος του Θεοφυλακτος θα παραιτουνταν αμεσως για να γινει Πατριαρχης ο Θεοφύλακτος. Ο Τρυφωνας δέχτηκε και ετσι χειροτονηθηκε Πατριαρχης τα Χριστουγεννα του 928 εν μεσω βαθυτάτου ψύχους και χιονοθυελλας.

Ο χειμώνας ηταν απο τους πλεον βαρεις και η γη ηταν χιονισμένη επι 120 μέρες. Οταν ελιωσαν τα χιονια επεσε λιμος καθως το ψυχος ειχε καψει τα παντα και οι θανατοι ηταν καθημερινο φαινόμενο. Μαλιστα ηταν τοσο πολλοι οι θανατοι που τα νεκροταφεια γέμισαν και δεν υπηρχε αλλος χώρος να θαψουν τους νεκρους. Ο Ρωμανος παλι εκανε οτι μπορουσε για να ανακουφισει τους υπηκοους του απο τον λιμο ενω με νομο απαγορευσε την αγοραπωλησια γης καθως οι πλουσιοι βρηκαν ευκαιρια να αγοράζουν τα χτηματα των φτωχών για ενα κομματι ψωμι. Παραλληλα διέταξε να ανοιξουν τις κρατικες και τις μοναστηριακές αποθηκες και να μοιράζουν δωρεαν τροφιμα στο λαο καθως και χρηματα σαν επιδομα για να αντέξουν τον βαρυ χειμώνα.

Στο μεταξυ η Βουλγαρια σπαρασσοταν απο εσωτερικές εριδες. Ο Τσαρος Πέτρος αντιμετώπιζε προβληματα με τον αδελφο του Ιβαν που διεκδικουσε τον θρόνο εχοντας την στηριξη των Βογιάρων. Τελικα ο Ιβαν συνεληφθη, ξυλοκοπηθηκε και φυλακιστηκε ενω οι Βογιαροι που τον στηριζαν εκτελεστηκαν. Ο Πετρος ενημερωσε τον Ρωμανο για τα καθεκαστα και αυτος εστειλε τον πρωην Ραικτωρα Ιωάννη στην Βουλγαρια επισημως για να κανονισει ανταλλαγη αιχμαλώτων. Το πραγματικο σχέδιο του Ρωμανου ομως ηταν να βρει τον Ιβαν και να τον φέρει στην Κωνσταντινουπολη.

Ο Ιωάννης τα κατάφερει να οργανώσει την απαγωγη του Ιβαν να τον φορτώσει σε ενα πλοιο στην Μεσημβρια μεσα σε κιβωτιο εμπορευματος και να τον στειλει στην Κωνσταντινουπολη οπου εμεινε φιλοξενουμενος του Ρωμανου και παντρευτηκε την κορη ενος ευγενη και αγορασε βιλλα στην Κωνσταντινουπολη.

Ομως τα προβληματα για τον Πέτρο δεν τελειωσαν εδώ. Μετα απο λιγο εμαθε οτι ο μεγαλυτερος αδελφος του Μιχαήλ πεταξε τα ράσα και το σκασε απο το Μοναστηρι που τον ειχε κλεισει ο Συμεων και πλεον εχει στρατο και εχει καταλαβει ενα φρουριο. Ενω ετοιμαζόταν να καταστειλει την στάση του αδελφου του εφτασε μηνυμα οτι πεθανε ξαφνικα απο ανακοπη και ο στρατος του που φοβηθηκε την εκδικηση του Πέτρου διαλυθηκε και περασε τα συνορα προς την Βυζαντινη Αυτοκρατορία. Οι πρωην επαναστατες εφτασαν στην Νικόπολη περασαν τον Στρυμώνα και κατευθυνθηκαν προς την Ελλάδα λεηλατωντας τα παντα. Τελικα μετα απο διαπραγματευσεις με τους τοπικους αρχοντες τους επετράπη να παραμεινουν στην Ελλάδα ως Βυζαντινοι υπηκοοι και να εγκατασταθουν εκει.

Τον Αυγουστο του 931 αρρώστησε ξαφνικα ο Συναυτοκράτορας Χριστόφορος και πεθανε πολυ συντομα. Ο Ρωμανος ηταν συντετριμμένος καθως ηλπιζε να τον διαδεχτει ο Χριστόφορος. Απο αυτο το χτυπημα δεν συνηλθε ποτέ. Για την κηδεια ηρθε και η κορη του Μαρια απο την Βουλγαρια με τους 3 γιους της και ο Χριστόφορος ενταφιάστηκε στη Μονη Μυρελαίου.

2 χρόνια μετα το 933 ο Θεοφυλακτος εγινε 16 ετων και ενηλικιώθηκε και ο Ρωμανος ζητησε απο τον Πατριαρχη Τρυφωνα να παραιτηθει οπως ειχαν συμφωνησει για να αναλάβει ο Θεοφυλακτος. Ο Τρυφωνας αρνηθηκε καθως δεν ηταν διατεθειμένος να αφησει την Εκκλησια σε ενα παιδι 16 ετών. Ο Ρωμανος εξοργίστηκε, θελησε να συλλάβει τον Τρυφωνα αλλα ο Πατριαρχης ηταν εξαιρετικα δημοφιλης στον λαο και αν εκανε κατι εναντιον του θα ερχοταν αντιμετωπος με λαικη εξεγερση. Ετσι αποφάσισε να τον ξεφορτωθει με πλαγια μεσα.

Δεν εβρισκε ομως κατι εναντιον του και δεν μπορουσε να κανει τιποτα. Απο την δυσκολη θέση ανέλαβε να τον βγάλει ο Μητροπολιτης Καισαρειας Θεοφάνης που ειχε το παρατσουκλι Γουρουνοπετσος και του υποσχέθηκε να τον βοηθησει αυτος.

Ετσι στην επομενη συνεδριαση της Ενδημουσας Συνόδου ο Θεοφανης απευθυνθηκε στον Πατριάρχη Τρυφωνα λεγοντας:

"Παναγιωτατε οι επιθέσεις του Αυτοκράτορα πληθαινουν εναντιον σας. Ψάχνειι να βρει τροπο να σας καθαιρέσει αλλα δεν βρισκει τιποτα. Αληθεια πως να βρει ψεγάδι στον αψεγάδιαστο? Ομως εμαθα οτι εχει βρει κατι για να πιαστει. Λεει οτι δεν ξερετε να γράφετε. Οτι ειστε αγράμματος. Σας ζητώ λοιπον να του αποδείξετε οτι ξερετε να γράφετε και ετσι να κλεισετε τα στοματα των κατηγόρων σας. Αν θελετε ακολουθηστε την συμβουλη μου. Να εχω εδω μια κενη περγαμηνη. Γραψτε εδω κατω Τρυφων Ελέω Θεου Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπολεως, Νεας Ρωμης και Οικουμενικος Πατριαρχης παρουσια ολων μας εδω και θα μαρτυρησουμε οτι ξερετε να γράφετε. Ετσι ο Αυτοκράτορας δεν θα σας ξαναενοχλησει"

Ο Τρυφων δεχτηκε την συμβουλη καθως του φανηκε σωστη και πηρε την περγαμηνη που του εδωσε ο Θεοφάνης και εγραψε στο κατω μερος αυτο που του ειπε. Μετα κρατωντας την περγαμηνη την εδειξε στους Συνοδικους και ειπε:

"Αγιοι αδελφοι αυτοι που θελουν να με καθαιρεσουν ματαια ψάχνουν λογο να το κανουν και επειδη δεν εβρισκαν τιποτα λενε οτι δεν ξερω να γράφω. Οριστε μπροστα σας εγραψα Τρυφων Ελέω Θεου Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπολεως, Νεας Ρωμης και Οικουμενικος Πατριαρχης για να το δουν οι κατηγοροι μου και να σταματησουν"

Ο Θεοφάνης τοτε εβαλε το χαρτι κρυφα στο ράσο του και εφυγε αμέσως για το Παλάτι οπου αφου δωροδόκησε εναν Νοτάριο τον εβαλε να γραψει στην ιδια περγαμηνη πανω απο την υπογραφη το κειμενο παραίτησης του Τρυφωνα απο τον Πατριαρχικο Θρόνο με αιτιολογια γηρας και επιθυμια να αποσυρθει σε Μοναστηρι και πως αφηνει τον Αυτοκράτορα ελευθερο να δωσει τον θρόνο οπου θέλει.

Ο Ρωμανος επικυρωσε την παραιτηση και την επεστρεψε για τα τυπικα στην Συνοδο οπου ο Τρυφων βρέθηκε προ εκπληξεως. Διαμαρτυρηθηκε για την απατη αλλα δεν μπορουσε να κανει τιποτε αλλο καθως η φρουρα τον εβγαλε σηκωτό απο το Πατριαρχείο και τον εκλεισε σε μοναστηρι. 17 μηνες μετα στις 2 Φεβρουαριου 933 ο Θεοφυλακτος χειροτονηθηκε Πατριαρχης σε ηλικια 18 ετών απο τον Μητροπολιτη Καισαρείας Θεοφάνη.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Ο Λεοντας αντεξε να γιορτάσει και το Πάσχα αλλα κατέπεσε δραματικα μετα απο αυτο. Τον Μαιο του 912 ηταν ηδη στα πρόθυρα του θανάτου και σε κώμα. Συνήλθε στις 10 Μαιου και ζήτησε να δει τον αδελφο του Αλέξανδρο για να του παραδώσει το στέμμα διορίζοντας τον Συναυτοκράτορα και Επιτροπο του Κωνσταντινου Ζ' μεχρι αυτος να ενηλικιωθει. Οταν τον ειδε να πλησιάζει του ειπε με οση δυναμη του ειχε απομεινει "Μετα απο 13 μηνες θα με ακολουθησεις" και αφου του εδωσε το στέμμα επεσε παλι σε κώμα. Πέθανε την επόμενη μέρα 11 Μαιου 912 σε ηλικία 46 ετών.

Αυτο το νούμερο που στη βάρδια του χάθηκε οριστικά η Σικελία και αλώνιζαν μέσα στην αυτοκρατορία του οι Σαρακηνοι και οι Βούλγαροι, ενώ στην διοίκηση έλυνε και έδενε ένας Άραβας ευνούχος, πως και απέκτησε το προσωνύμιο Σοφός;

Εγραφε ωραια βιβλια και ολοκληρωσε το νομοθετικο εργο του (υποτιθεμενου) πατέρα του.

Οσο για τον ευνουχο ο πρωτος ηταν η ο τελευταιος? Μια ζωη οι ευνουχοι λυνανε και δενανε.

[George_V]

Tο 932 ο Αυτοκράτορας Ρωμανος επ'ευκαιρια του γάμου του Συναυτοκράτορα Στεφάνου με την Αννα Γαβαλά εδωσε χάρη στους κρατουμενους του Πραιτωρίου. Ενας απο αυτους που απελευθερώθηκαν ηταν και ο Βασιλειος. Αυτος ειχε καταγωγη απο την Μακεδονια και το 924 ειχε προκαλέσει μικρης κλιμακας στάση στην Μακεδονια οταν δήλωσε οτι ειναι ο Κωνσταντινος Δούκας που ειχε επιβιώσει απο τα γεγονοτα του 913 και ειχε επιστρέψει για να διεκδικησει τον θρόνο. Μαζεψε μερικους οπαδους και λεηλατησε καποια χωρια ως που ο Ρωμανος εστειλε εναντιον του τον Τουρμάρχη Ελεφαντίνο απο το Οψικιον με ενα αποσπασμα να τον συλλάβει. Ο Βασιλειος συνεληφθη και οδηγηθηκε σε δικη στην Κωνσταντινουπολη οπου καταδικάστηκε σε αποκοπη της δεξιας χειρός και φυλάκιση. Εμεινε φυλακισμένος για χρόνια μεχρι να απελευθερωθει με χάρη απο τον Ρωμανο.

Φευγοντας απο την Κωνσταντινουπολη πηγε στο Οψικιον οπου εφτιαξε ενα χάλκινο χέρι για να αντικαταστησει το κομμένο δικό του, υιοθετώντας εκτοτε το επωνυμο Χαλκόχειρ και ξεκινησε παλι την ιδια ιστορία. Συνεχισε να λεει οτι ειναι ο Κωνσταντινος Δουκας και συντομα μαζεψε μεγάλο πληθος οπαδών και με αυτους κατέλαβε το φρουριο της Πλατειας Πέτρας και τοο χρησιμοποιησε ως βαση για επιδρομές στην περιοχή. Ο Ρωμανός εστειλε εναντιον του στρατό ο οποιος με ευκολια κατέλαβε το φρουριο και συνέλαβε τον Χαλκόχειρα. Αμέσως ξεκινησε τις ανακρίσεις για να διαπιστώσει πρωτον ποιοι κρυβονταν πισω απο αυτη την αποπειρα και δευτερον αν ειναι οντως ο Κωνσταντινος Δουκας καθως ριχνοντας του μια δευτερη ματια ειδε οτι ειχε μια ομοιότητα με τον Κωνσταντινο Δουκα οντως.

Εν τουτοις οι ανακρισεις για το ποιοι κρυβονταν απο πισω δεν εδειξαν τιποτε απολυτως ενω για το αν ειναι αυτος που λεει το αποτέλεσμα ηταν σαφές δεν ειναι ο Κωνσταντινος Δούκας. Διαπιστώθηκε πως ηταν ο Βασιλειος απο την Μακεδονία και δεν ειχε καμια σχεση με την οικογένεια των Δουκών. Ετσι ο Ρωμανος κατάλαβε οτι μαλλον ειχε να κανει ειτε με τρελλο ειτε με τυχοδιωκτη και διέταξε να καει στην πυρά στην Αγορά των Αμαστριανών.

Τον Απριλιο του 934 η Αυτοκρατορια μπηκε σε νεες περιπετειες καθως οι Ουγγροι ξεκινησαν επιδρομες και λεηλατησαν τα παντα μεχρι τα προαστια της Κωνσταντινουπολης και ο Ρωμανός που δεν ηθελε να τραβηξει στρατιωτες απο την Συρια για να αντιμετωπισει τους Ουγγρους εστειλε τον Πρωτοβεστιαριο Θεοφάνη για διαπραγματευσεις και τελικα εκλεισαν ειρηνη πληρώνοντας ενα τεράστιο ποσο για να αποχωρησουν και ως λυτρα για τους αιχμαλώτους.

Ακολουθησε μια περιοδος ειρήνης και το 939 ο Ρωμανός παντρεψε τον γιο του Κωνσταντινο με την Ελένη την κόρη του Πατρικίου Αδριανου απο το Θεμα Αρμενιακών αλλα πολυ συντομα στις 2 Φεβρουαρίου 940 η Ελένη πέθανε. Ο Ρωμανος δεν πτοηθηκε και ξαναπαντρεψε τον Κωνσταντινο με την Θεοφανώ Μάμα

Τον Ιουνιο του 941 ενας νεος εχθρος εμφανιστηκε στην Κωνσταντινουπολη. Oι Ρως οι οποιοι ειχαν συμμαχήσει με τους Πετσενέγγους και μαζι αποβιβαστηκαν στην Βιθυνία την οποια και λεηλατησαν και αμέσως μετα περικυκλωσαν την Κωνσταντινουπολη με εκατοντάδες πλοια. Ο Αυτοκρατορικος Στολος απουσιαζε σε επιχειρησεις κατα των Αράβων και η Κωνσταντινουπολη ηταν ευάλωτη απο τα θαλάσσια τειχη. Ο Ρωμανός ομως δεν εχασε καιρό. Στο νεώρειο υπηρχαν 15 απαρχαιωμένοι Δρομωνες οι οποιοι προοριζονταν για διαλυση. Ο Ρωμανος διέταξε να επισκευαστουν αμεσατους εβαλε σιφωνες Υγρου Πυρος και τους καθελκυσε αμεσα.

Ο Ηγεμόνας των Ρως Ιγκόρ αγνοοντας την υπαρξη του Υγρου Πυρος ειδε τα 15 απαρχαιωμενα πλοια να βγαινουν απο το λιμάνι και θεώρησε οτι ηταν ευκολος στόχος και διέταξε εφοδο και ρεσάλτο.

Ο Πρωτοβεστιαριος Θεοφάνης που ειχε οριστει Ναυαρχος αφησε τον στόλο των Ρως να τους περικυκλωσει και οταν ηταν πληρως περικυκλωμένοι τους περιελουσε ολους με Υγρό Πυρ. Οι Ρως που δεν ειχαν ξαναδει ποτε Υγρο Πυρ αιφνιδιαστηκαν. Τα πλοια τους επαιρναν φωτια απο το πουθενα ουσιαστικα. Οσοι προσπάθησαν να σβησουν τις φλόγες με νερό διαπιστωσαν εντρομοι οτι το νερο δεν εσβηνε τη φωτια αλλα τη φουντωνε περισσότερο και οσοι ειχαν αρπάξει φωτια οι ιδιοι επεφταν στη θαλασσα για να σωθουν αλλα οι συντροφοι τους τους εβλεπαν πανικοβλητοι να καιγονται ακομα και μεσα στο νερό. Οσοι αιχμαλωτιστηκαν αποκεφαλιστηκαν επι τοπου.

Ο Ηγεμονας Ιγκορ εντρομος διεταξε υποχώρηση θελοντας να σωσει οτι μπορει απο το στόλο του και εφυγαν για την Βιθυνια και αγκυροβολησαν στα Σγόρα. Εκει ομως επεσαν πανω στον Στρατηγό Βάρδα Φωκά που περιπολουσε στην περιοχη οπου μετα απο σφοδρη μαχη οπου πολλοι Ρως σφαγιαστηκαν εφυγαν προς διαφορές διευθυνσεις αλλα ηταν ακομα πιο ατυχοι και επεσαν πανω στο στρατο του Ιωάννη Κουρκουα και εξοντώθηκαν. Οσοι γλιτωσαν μπηκαν ξανα στα πλοια αλλα ηταν αδυνατον να φυγουν. Στη θαλασσα τους ειχε μπλοκάρει ο Ναυαρχος Θεοφάνης και απο την ξηρα τους μπλοκαρε ο Κουρκουας.

Επιχειρησαν να φυγουν κρυφά μεσα στη νυχτα αλλα εγιναν αντιληπτοι απο τον Ναυαρχο Θεοφάνη και μια δευτερη ναυμαχια ξεκινησε. Πολλα πλοια καηκαν και αλλα βυθιστηκαν. Ελαχιστοι κατάφεραν να διαφυγουν και να φτάσουν στην Κριμαία με τον Ιγκορ. Οι υπολοιποι με αρχηγο το Ολεγκ απο την ντροπη τους για την ηττα δεν γυρισαν πισω αλλα συνεχισαν τις επιδρομές στη Μαυρη Θαλασσα για να ξεπλυνουν την ντροπη.

Οι Ρως ηταν ενα φυλο Βικινγκ που ειχαν εγκατασταθει στις περιοχες της σημερινης Λευκορωσιας και Ουκρανιας. Πριν ηττηθουν ειχαν διαπράξει καθε ειδους εγκληματα. Στις περιοχες που λεηλατησαν οσους πηραν αιχμαλώτους τους υπεβαλλαν σε διαφορα μαρτυρια. Αλλοι σταυρώθηκαν και αλλοι παλουκωθηκαν, αλλους τους εκαναν στόχους για τοξοβολία. Οσοι απο τους αιχμαλώτους ηταν κληρικοι τους κάρφωναν το καλυμαυχι με καρφια στο κεφάλι.

Ο Ναυαρχος Θεοφάνης τιμηθηκε για την σημαντικη αυτη νικη με προαγωγη σε Παρακοιμώμενο. Ο Κουρκουας ομως ειχε πέσει σε δυσμένεια. Οι νεαροι Αυτοκράτορες δεν τον χώνευαν και οταν ο Ρωμανός θελησε να παντρεψει τον εγγονό του Ρωμανο με την κορη του Κουρκουα Ευφροσυνη, οι Συναυτοκράτορες στασιασαν εναντιον του Ρωμανου και απαίτησαν την καθαιρεση του. Ο Ρωμανος αναγκάστηκε να συμβιβαστει και ο Κουρκουας εξέπεσε μετα απο 22 χρόνια στο αξιωμα εχοντας ουσιαστικα υποτάξει την Συρία. Το ιδιο διάσημος ηταν και ο αδελφός του Θεόφιλος παππους του μελλοντικου Αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκη που ειχε υποτάξει την Μεσοποταμία.

Νεος Δομέστικος των Σχολών ορίστηκε ο Πανθέριος Σκληρός συγγενης του Αυτοκράτορα Ρωμανου.

Ο Ρωμανός ειχε γεράσει πλεον και ειχε καταπέσει και σκεφτηκε να κανει κατι για να σωσει την ψυχη του καθως ολη του η ζωη ηταν γεματη προδοσιες, δολοφονιες και ατιμιες. Ετσι απο φοβο μην πεθάνει αμετανοητος αρχισε να κανει καλα εργα. Για αρχη ξεπληρωσε ολα τα χρέη των πολιτών της Κωνσταντινουπολης υψους 19 Κεντηναρίων χρυσου και εκαψε τα γραμματια οφειλης στην Χαλκη Πυλη. Επισης πληρωσε τα νοικια για 1 χρόνο σε ολους τους κατοικους της Πολης.

Το ιδιο ετος θελοντας να στερεωσει και την διαδοχη έστειλε τον Στρατηγο της Λονγκοβαρδίας Πασχάλιο στον Βασιλια της Ιταλιας Ουγο για να διαπραγματευτει τον γάμο του Ρωμανου γιου του Κωνσταντινου Ζ' με την νοθα κόρη του Ουγου Βερθα ηλικιας 5 ετων. Η Βερθα ομως πέθανε 5 χρόνια μετα στην Κωνσταντινουπολη.

Στο μεταξυ στην Μεσοποταμια πολιορκηθηκε η Εδεσσα απο τους Βυζαντινους και οταν τελειωσαν τα εφοδια η πολη πρότεινε να λυθει η πολιορκια με αντάλλαγμα να τους δώσουν το Αγιο Μανδήλιο. Ο Ρωμανος δεχτηκε την προσφορα και εφερε το Αγιο Μανδηλιο με πομπη στην Κωνσταντινουπολη στις 15 Αυγουστου 943. Εκτοτε εχει καθιερωθει και απο την Εκκλησια σε αναμνηση αυτου του γεγονοτος η εορτη του Αγιου Μανδηλιου καθε 16 Αυγουστου.

Την ιδια εποχη ενα παράξενο θεαμα αναστατωσε την Κωνσταντινουπολη. Ηρθε απο την Αρμενια ενα ζευγάρι Σιαμαίων Διδυμων ενωμενων στην κοιλια εχοντας κοινα οργανα, αλλα θεωρηθηκε κακος οιωνος και τους εδιωξαν απο την Πολη. Ξαναγυρισαν καποιο χρόνο μετα οπου και πεθανε ενας απο τους διδυμους. Μετα τον θανατο οι γιατροι του Πανδιδακτηρίου εκαναν εγχειρηση διαχωρισμου των διδυμων η οποια στέφθηκε με επιιτυχια. Ο νεκρος διδυμος διαχωριστηκε και ο ζωντανος φαινοταν να ειναι υγιης. Εν τουτοις πεθανε μερικες μερες μετα απο καποια μολυνση.

Στο μεταξυ ο Κωνσταντινος Ζ' που ειχε κουραστει να τον παραγκωνιζουν συνέχεια ξεκινησε να συνομωτει κατα του Ρωμανου. Μπορει ο Χριστόφορος να ειχε πεθανει 15 χρονια πριν αλλα ειχε ακομα μπροστα του τον Κωνσταντινο και τον Στέφανο. Ο Κωνσταντινος ηταν πιο τραχυς και πονηρος και ο Κωνσταντινος Ζ' αποφάσισε να στοχεύσει στον Στέφανο που ηταν πιο μαλακος. Ο μονος τροπος να επιβιωσει ηταν να στρέψει τον εναν εναντιον του αλλου. Αλλα κυριως εναντια στον Ρωμανο. Ο Κωνσταντινος ειχε καταλαβει οτι ο Ρωμανος ηταν η συγκολλητικη ουσια που κρατουσε το "Αυτοκρατορικο Κολλεγιο" στη θεση του.

Συνεργάτης του σε αυτη την συνομωσία ηταν ο παιδικος του φιλος Βασιλειος Πετεινος που ηταν αξιωματικος στην Εταιρεία. Ο Πετεινος εγινε φιλος με τον Στέφανο και αρχισε να του δηλητηριαζει το μυαλο εναντια στον Ρωμανο λεγοντας του:

"Ω Αυτοκράτωρ εσυ που εισαι στην ακμη της νιοτης σου, διακεκριμένος και τοσο εξυπνος γιατι δεν συμμετέχεις στην διακυβέρνηση του κράτους? Η οποια διακυβέρνηση κρεμεται απο μια γερασμένη τριχα ετοιμη να σπασει? Γιατι δεν επαναστατεις? Ξεφορτώσου την τριχα και παρε την διακυβέρνηση στα χέρια σου γιατι εισαι ο μονος κατάλληλος να κυβερνησεις οχι μονο την Αυτοκρατορία αλλα και αλλα βασιλεια. Ελα τωρα δεξου την συμβουλη μου σηκω και πιασε την διακυβερνηση. Δειξε τα προσοντα σου. Ο Πορφυρογέννητος θα σε στηρίξει"

Ο Στέφανος πειστηκε και αρχισε να σχεδιαζει πραξικοπημα εναντιον του πατέρα του. Λιγο πριν το εξαπολυσει εκμυστηρευτηκε τις προθεσεις του στον αδελφο του Κωνσταντινο ο οποιος οντας πιο πονηρος και εξυπνος τον προειδοποιησε να μην κανει καμια βλακεια και να μην εμπιστευεται τον Πορφυρογεννητο αλλα να μεινει πιστος στην οικογενεια του. Ομως με την μεσολάβηση του Πετεινου ο Στέφανος θεώρησε οτι ο Κωνσταντινος απλα προσπαθει να τον αποτρέψει για να κρατησει αυτος την εξουσια. Στο μεταξυ ο Κωνσταντινος Ζ' στρατολογησε και αλλους στην συνομωσία του οπως τον Μαριανό Αργυρό γιο του Λεοντα Αργυρου και αλλους.

Στις 16 Δεκεμβριου 944 ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Α' επεσε θυμα πραξικοπηματος απο τον γιο του Στέφανο. Συνεληφθη και καθαιρέθηκε και μετα καταδικάστηκε σε εξορια στην νησο Πρώτη οπου εκάρη με τη βια μοναχός.

Την ιδια μέρα ο Στέφανος ανελαβε την διακυβέρνηση της Αυτοκρατοριας με Συναυτοκράτορες τον αδελφο του Κωνσταντινο και τον Κωνσταντινο Ζ'. Αλλα ο Πορφυρογέννητος συνεχισε να σπειρει διχονοια αναμεταξυ τους και συντομα ξεσπασαν διαφωνιες με τα δυο αδελφια να προσπαθουν να ξεφορτωθουν ο ενας τον αλλο συνεχώς.

Με αυτο το χαος ο Κωνσταντινος με την βοηθεια του Βασιλειου Πετεινου, του Μαριανου Αργυρου, του Νικηφόρου Φωκά και του Λεοντα Φωκά και αλλων σχεδιασαν την πτώση και των δυο αδελφών που δεν υποπτευονταν τιποτα καθως ηταν πολυ απασχολημένοι να τσακωνονται μεταξυ τους. Ετσι την επομενη μερα 27 Ιανουαριου 945 τους καλεσε και τους 2 σε δειπνο με σκοπο δηθεν να τους συμφιλιωσει αλλα στο μεσον του δειπνου καλεσε την φρουρά και τους συνέλαβε. Αφου καθαιρέθηκαν καταδικάστηκαν σε εξορία ο μεν Στέφανος στη νησο Πανορμο, ο δε Κωνσταντινος στη νησο Τερέβινθο. Εκει εστειλε τον Μητροπολιτη Καισαρειας Βασιλειο οπου χειροτονησε τον Στέφανο διακονο και τον Μητροπολιτη Ηρακλειας Αναστάσιο να χειροτονησει διακονο και τον Κωνσταντινο.

Λιγο καιρό μετα ο Στεφανος εξοριστηκε στην Προικοννησο και απο εκει στη Ρόδο και μετα στη Μυτιληνη ενω ο Κωνσταντινος μεταφέρθηκε στην Σαμοθράκη. Ο Στεφανος εζησε 19 χρόνια ακομα στην Μυτιληνη ησυχα οπου και πεθανε. Αντιθετα ο Κωνσταντινος προσπαθησε να δραπετευσει πολλες φορές και μαλιστα το 947 δολοφονησε τον δεσμοφυλακα του Πρωτοσπαθαριο Νικητα αλλα συνεληφθη πριν φυγει απο το νησι. Στην επομενη προσπαθεια αποδρασης σκοτώθηκε απο τους δεσμοφυλακες του. Τελικα πέθανε και ο Ρωμανος στις 15 Ιουνιου 948 και ενταφιαστηκε στην Μονη Μυρελαίου.

Μετα την εκκαθαριση του Παλατιου απο τους ανθρωπους του Λεκαπηνου ο Κωνσταντινος Ζ' έστεψε Συναυτοκράτορα το Πασχα του 945 τον γιο του Ρωμανό Β'. Ο Κωνσταντινος Ζ' ενω ειχε δειξει αρχικα σημάδια οτι θα γινει σπουδαιος Αυτοκράτορας, αποδειχτηκε τελικά πιο αδυναμος και δεν εκανε ολα οσα περιμεναν απο αυτον. Ηταν εθισμένος στο κρασι και παντα προτιμουσε την ευκολη λυση απο την πιο δυσκολη αλλα πιο αποτελεσματικη. Ηταν ανηλεης στις τιμωριες που επεβαλλε και αδιαφορος στις προαγωγες καθως δεν προηγαγε βασει καταγωγης η αξιας αλλα με το ποσο φιλος του ηταν κανεις ενω τα στρατιωτικα αξιωματα τα εδινε σε οποιον τυχαινε να ειναι πιο κοντα τη δεδομενη στιγμη.

Σε ολο αυτο το χαμο εμπλεκονταν η γυναικα του Ελένη που τον επηρεαζε απολυτα και ο Βασιλειος ο Νόθος (ο μονος απο την οικογένεια των Λεκαπηνων που γλιτωσε. Νοθος γιος του Ρωμανου Α' απο μια Σκυθισσα σκλαβα) που ουσιαστικα πουλουσε ολα τα αξιωματα βασει τιμοκαταλόγου.

Εν τουτοις ομως δεν ηταν και απολυτα κακος ως Αυτοκράτορας. Με δικη του πρωτοβουλια αποκατασταθηκανοι επιστημες της αριθμητικης, μουσικης, αστρονομιας, γεωμετριας και της φιλοσοφιας. Εφερε τους καλυτερους Καθηγητες σε καθε επιστημη και τους διορισε στο Πανδιδακτηριο ενω καθιερωσε υποτροφιες για αριστουχους φοιτητες.

Ηταν θρησκος και ποτε δεν ηρθε στην Εκκλησια με αδεια χέρια ενω η γενναιοδωρια του δεν εξαντλουνταν μονο στην Εκκλησια αλλα ανταμειψε και αυτους που τον βοηθησαν να ανατρέψει τους Λεκαπηνους. Ο Βαρδας Φωκας διορίστηκε Μαγιστρος και Δομέστικος των Σχολών της Ανατολής. Ο γιος του ΝΙκηφόρος Φωκάς εγινε Στρατηγός των Ανατολικών και ο αλλος γιος του Λεοντας Φωκάς εγινε Στρατηγός της Καππαδοκίας. Ο τριτος γιος του Κωνσταντινος Φωκάς διορίστηκε Στρατηγός της Σελευκειας. Ο Βασιλειος Πετεινός προηχθη σε Μεγα Εταιριαρχη. Ο Μαριανός Αργυρός διοριστηκε Κοντόσταυλος και ο Μανουήλ Κουρτικιος εγινε Δρουγγάριος της Βιγλας.

Απο τους Λεκαπηνους που απεμειναν μονο ο Βασιλειος ο Νοθος διατηρησε την εξουσια του καθως ορκιστηκε πιστη στον Κωνσταντινο. Αντιθετα ο γιος του Στεφάνου Ρωμανός ευνουχιστηκε και ο γιος του Χριστοφόρου Μιχαήλ χειροτονηθηκε ιερέας.

Ο Κωνσταντινος πιστευε οτι ειχε ασφαλισει την εξουσια του αλλα εκανε λαθος. Παραλιγο να πεσει θυμα δυο συνομωσιών που παραλιγο να του στοιχήσουν τη ζωη. Η πρωτη εξυφάνθηκα απο τον Παρακοιμώμενο Θεοφάνη ο οποιος προσπαθησε να φέρει πισω τον εξόριστο Ρωμανο Α' και συνομώτησε για αυτο με αρκετους ενω η δευτερη συνομωσια που περιελαμβανε τους Λεοντα Κλάδωνα, Γρηγόριο τον Στρατηγό της Μακεδονίας, τον Θεοδόσιο τον Πρωτοστράτορα του Στεφάνου και τον Ραικτωρα Ιωάννη στοχευε στην επαναφορά του Στεφάνου απο την Μυτιληνη.

Και οι δυο συνομωσιες προδόθηκαν. Η πρωτη απο μια υπηρετρια και η δευτερη απο καποιον ονοματι Μιχαη Διαβολινο. Ο Θεοφάνης και οι συνομωτες του συνεληφθησαν και εξορίστηκαν ενω οι συνομώτες της δευτερης συνομωσίας ξυλοκοπηθηκαν, δημευθηκε η περιουσια τους τους εκοψε τις μυτες και τους εξόρισε.

Συνεχίζεται...

[mec]

Όταν λέμε συνελήφθη κι εκάρη δια της βίας μοναχός ή τον τύφλωσαν, τον ευνούχισαν, ρινοκοπία, αποκοπή δεξιάς χειρός κλπ αναφερόμαστε σε δικαστικές αποφάσεις ή απλές αυτοκρατορικές διαταγές; Ξέρουμε τίποτα συγκεκριμμένο;

ΥΓ Πάντως μιλάμε για αρένα ε; μια απλή συκοφαντία αρκούσε για να τελειώσεις.

[Nero]

αναφερόμαστε σε δικαστικές αποφάσεις ή απλές αυτοκρατορικές διαταγές; Ξέρουμε τίποτα συγκεκριμμένο;

Το ίδιο είναι. Η άλλη η καργιόλα που τύφλωσε τον γιο της για να γίνει αυτοκράτειρα στη θέση του λες να περίμενε εισαγγελική εντολή? Τους άρπαζαν μες στη νύχτα ιδανικά έκαναν τη δουλειά τσακ μπαμ

Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός σε μοναστήρι ήταν η ιδανική περίπτωση. Ήταν σαν τιμητική εξορία σε ελβετικό resort και συχνά ιδιωτικό. Οι περισσότεροι δεν ήταν τόσο τυχεροί