Συνεργασία: Το «Ημερολόγιο» του Γκαίμπελς, οι πολιτικές τροχιές… και ο Μαυρουδής Βορίδης
Ανάμεσα στις τερατολογίες που ακούσαμε από τα ελεεινά τσοντοκάναλα της διαπλοκής το τελευταίο διάστημα, ήταν και η έμμονη αναφορά σε μια καταγγελία ενός ακόμη καταγέλαστου ψευδομάρτυρα, ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων τερατολογιών ότι στη Χρυσή Αυγή «…προέτρεπαν τα νέα μέλη να μελετήσουν τα βιβλία «Ο Αγών μου» του Χίτλερ και το «Ημερολόγιο» του Γκαίμπελς».
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το «Ημερολόγιο» του Γκαίμπελς εκδόθηκε το 1974 από τον εκδοτικό οίκο «Πλειάς» και έχει παύσει να κυκλοφορεί εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες. Το βιβλίο αυτό ουδέποτε επανεκδόθηκε, ενώ εδώ και πολύ καιρό είναι εξαιρετικά δυσεύρετο. Όσο για τον εκδοτικό οίκο «Πλειάς», που εξέδιδε ως επί το πλείστον βιβλία αριστερών συγγραφέων (Μπρεχτ, Βασιλικός κ.α.) καθώς και περίτεχνα ….κόμικς πορνογραφικού περιεχομένου, αυτός έχει κλείσει εδώ και κάμποσα χρόνια.
Υπήρξε άραγε και ο φιλομαθής και «σοφιστικέ» «κυνηγός των ναζί» Μαυρουδής Βορίδης ένας από τους αναγνώστες του «Ημερολογίου» κατά την περίοδο της πολιτικής του ωρίμανσης; Ανεπιβεβαίωτες φήμες που περιρρέουν τις στρώσεις του φερόμενου ως πατριωτικού χώρου στην Θεσσαλία, θυμίζουν μια συνάντηση των μελών της ΕΠΕΝ στο ξενοδοχείο METROPOL, στη Λάρισα, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 80. Ανάμεσα στα παρόντα στελέχη της ΕΠΕΝ ήταν και ο νεαρός τότε κος Βορίδης ως «αρχηγός της νεολαίας» του κόμματος. Λέγεται, με φιλομειδή διάθεση, ότι μεγάλη εντύπωση είχε προκαλέσει στους παρευρισκομένους η «αγωνιστική παρουσία» του Μαυρουδή Βορίδη που κρατούσε πρόδηλα το «Ημερολόγιο» του Γκαίμπελς, χωρίς να το αποχωρισθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης.
Εάν τούτο συνέβη όντως, είναι απόλυτα ερμηνεύσιμο, άδολο και φυσικό : προφανώς αυτή ήταν η περίοδος κατά την οποία ο νεοδημοκράτης πολιτικάντης φλέρταρε γλυκερά με τον ακραίο εθνικισμό, τον εθνικοσοσιαλισμό και το φασισμό και εμφανιζόταν ως «εθνικοεπαναστάτης». Τότε που απεχθανόταν τα κοστούμια και τις γραβάτες και κυκλοφορούσε συνήθως με μπλουτζίν. Τότε που έδινε συνεντεύξεις όπως εκείνη ή άληστος στο πιασάδικο περιοδικό «ΕΝΑ» (άρθρο: «Οι Ναζί της Αθήνας» - Σεπτέμβριος του 1986) και φωτογραφιζόταν στο γραφείο του με φόντο ναζιστικές αφίσες, σκίτσα του Ιουλίου Έβολα, αλλά και μπροστά στο πορτρέτο του «αρχιχουντικού» δικτάτορα Παπαδόπουλου. Τότε που δήλωνε χαρακτηριστικά ότι : «Η Αριστερά έχει χάσει το ηρωικό στοιχείο που ήταν αυτό που συσπείρωνε. Ο φιλελευθερισμός είναι πεθαμένος. Ο κόσμος έχει επαναστατικό και ηφαιστειώδη χαρακτήρα. Όλη αυτή η ιστορία μπορεί να γίνει από μας. Εκεί πρέπει να χτυπήσουμε» και υποστήριζε την ανάγκη δημιουργίας μιας «εθνικής αντιπολιτεύσεως», η οποία θα αντισταθεί στο «διεθνιστικό μπλοκ και στο διεθνιστικό κατεστημένο», όπως επίσης και στην «παγκοσμιοποίηση». Τότε, που συνεργαζόταν άψογα με τους Έλληνες «σκίνχεντς» του «Κοστέλο» με μαζική παρουσία στου Μακρυγιάννη, κράδαινε τσεκούρια και κυνηγούσε αριστερούς στη Νομική Σχολή.
Η πολιτική διαδρομή (άλλοτε ολισθαίνουσα, άλλοτε κυλιόμενη) και οι συνεχείς «επιβιωτικότερες» μεταλλάξεις του Μαυρουδή Βορίδη μέχρι την οριστική του (;) κατάληξη στο κόμμα της ΝΔ είναι λίγο έως πολύ γνωστές : Το 1985 ανέλαβε αρχηγός της νεολαίας της ΕΠΕΝ. Στο περιοδικό της Νεολαίας, το οποίο λεγόταν «Νέα Τάση» θα δούμε αφιερώματα και θετικές αναφορές στον Σελίν, τον Έβολα, τον Πάουντ, τη Σιδηρά Φρουρά, τον Λεπέν, συνέντευξη με τον ιδρυτή και ηγέτη του MSI (του ιταλικού «νεοφασιστικού» κόμματος) Giorgio Almirante. Επίσης, για τους οπαδούς της Εθνικιστικής μουσικής θα υπάρξει υμνητικό αφιέρωμα στους ηγήτορες του “White Power” ήχου Skrewdriver. Στο κόμμα αυτό θα παραμείνει μέχρι το 1992, οπότε και θα αποχωρήσει μαζί με τους «κολλητούς» του. Μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Αγγλία και την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, ιδρύει το Ελληνικό Μέτωπο (1994), στο οποίο προσχωρούν αρκετά άτομα από τον ευρύτερο αυτοτιτλοφορούμενο «εθνικιστικό χώρο» (ΕΠΕΝ, ΕΝΕΚ, και λοιποί συγγενείς - γκρουπούσκουλα).
Ο ίδιος φαίνεται να εμπνέεται από τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου (Front National) και θαυμάζει τον ηγέτη του Ζαν Μαρί Λεπέν, με τον οποίο διατηρεί φιλικές σχέσεις, όπως και με άλλα στελέχη της γαλλικής και ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Στις 16 Φεβρουαρίου 2002, παραμονές των εκλογών για τη γαλλική προεδρία, σε ομιλία του σε μια συγκέντρωση του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου, ο Βορίδης θα πει μεταξύ άλλων: «Όλα αυτά τα χρόνια, και έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια, οι Έλληνες πατριώτες είχαμε τη χαρά και την τιμή να σταθούμε πάντοτε στο πλευρό του Λεπέν και του Front National. Από το 1984 που η ΕΠΕΝ, το M.S.I. του αείμνηστου Giorgio Almirante και ο Λεπέν έφτιαξαν την ομάδα της Ευρωπαϊκής Δεξιάς. Έτσι και τώρα, στηρίζουμε τον Λεπέν στην υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Γαλλίας. Και είμαστε βέβαιοι ότι μια νίκη του Λεπέν δεν θα είναι μόνο μια νίκη για την Γαλλία, μα μια νίκη για ολόκληρη την Ευρώπη. Ευχόμαστε λοιπόν κάθε επιτυχία στον πρόεδρο Λεπέν και στο Front National, για μια Ευρώπη χωρίς μετανάστευση, χωρίς τρομοκρατία, κοντά στον πολιτισμό και στις παραδόσεις της, για την Ευρώπη των Λαών και των Εθνών».
Στο Ελληνικό Μέτωπο (γνωστό στην ακροδεξιά αργκό και ως «Κούτελο») ο Βορίδης θα παραμείνει ως ακλόνητος πρόεδρός του για 11 περίπου χρόνια. Το 2005 διαλύει το κόμμα του, γιατί «έτσι γούσταρε» και προσχωρεί στο κόμμα Λ.Α.Ο.Σ. του κωμικοτραγικού «Κλούβιου» τηλεπροέδρου Καρατζαφέρη και εκλέγεται βουλευτής το 2007 και το 2009, μεταλλάσσοντας το πολιτικό προφίλ του τάχατες «ακραίου εθνικιστή» σε εκείνο του μετριοπαθούς «εθνικοδημοκράτη» και του μετριοπαθέστερου «δεξιού πατριώτη».
Όταν οι δημοσκοπήσεις λίγο πριν τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 2012 δείχνουν το κόμμα του Καρατζαφέρη να πνέει τα λοίσθια, ο πολυτάλαντος κος Βορίδης με ακροβατική μαεστρία και μακιαβελική συνέπεια προς εαυτόν, το εγκαταλείπει και εντάσσεται στην ψοφοδεξιά ΝΔ (Νέα Δικτατορία ή Νέα Δεινοκρατία), χτίζοντας ένα καινούργιο στιλπνό προφίλ: αυτό του «υπεύθυνου», «ρεαλιστή» και «ευρωπαϊστή» μετριοπαθούς κεντροδεξιού πολιτικού, υπέρμαχου της Νέας Τάξης των Διεθνών Τοκογλύφων και της Παγκοσμιοποίησης, που κάποτε …. πολεμούσε. Ο ίδιος απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και της απόλυτης στήριξης των ανδρεικέλων του πλουτοκρατικού - κλεπτοκρατικού τόξου.
Ως ενεργό μέλος της μνημονιακής συγκυβέρνησης μετατρέπεται εύλογα σε αμείλικτο διώκτη της Χρυσής Αυγής, προκειμένου να γίνει επιπλέον αρεστός στους ντόπιους συνοδοιπόρους και στους διεθνείς πάτρωνες του, έχοντας πάντα ως μόνο στόχο την προσωπική του πολιτική ανέλιξη. Δεν διστάζει μάλιστα να χαρακτηρίσει το κόμμα των Ελλήνων Εθνικιστών ως «εγκληματική οργάνωση» κάνοντας παράλληλα δηλώσεις μικρόψυχου και τραγελαφικά υποκριτικού πολιτικού «καθωσπρεπισμού» όπως: «οι πολιτικές μάχες δεν δίνονται με ρόπαλα» (ξεχνώντας βεβαίως ότι κάποτε ο ίδιος δεν χρησιμοποιούσε ρόπαλα αλλά τσεκούρια) και ότι «ο πολιτικός κόσμος πρέπει να καταδικάσει σύσσωμος τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται».
Όπως αναφέρεται στην ηλεκτρονική εφημερίδα
www.iefimerida.gr/news, την 23.09.2013: «… Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη (Δένδιας) και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας (Βορίδης) είναι αυτοί που διαμόρφωσαν το νομικό οδικό χάρτη με τον οποίο η πολιτεία φαίνεται αποφασισμένη να αντιμετωπίσει μέχρι εξοντώσεως το νεοναζιστικό μόρφωμα του Νίκου Μιχαλολιάκου…..
Το ιστορικό παράδοξο είναι ότι την όλη νομική και δικονομική εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής την επεξεργάζεται ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης που στο μακρινό παρελθόν υπήρξε ακτιβιστής της εθνικιστικής δεξιάς και αντίπαλος του Νίκου Μιχαλολιάκου ….
Όταν προ ημερών ο Μάκης Βορίδης ρωτήθηκε πόσο αξιόπιστο είναι ένας πρώην ακτιβιστής της ακροδεξιάς να θέλει να διαλύσει το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, λέγεται ότι απάντησε με μια μεταφορά. Στην πολιτική είπε, δεν είναι σπάνιο άνθρωποι που βρέθηκαν στα άκρα στην νεότητά τους, να μετεξελιχθούν στη συνέχεια σε υπέρμαχους πιο μετριοπαθών πολιτικών αντιλήψεων. Ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, φέρεται να είπε ο Μάκης Βορίδης, Λιονέλ Ζοσπέν αλλά και στενοί σύμβουλοι του Φρανσουά Μιτεράν, όπως ο Ρεζίς Ντεμπρέ υπήρξαν στη νεότητά τους ακτιβιστές της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και στη συνέχεια υπήρξαν «απολογητές» της σοσιαλδημοκρατίας. Κανείς, πρόσθεσε, σε μια πολιτισμένη δημοκρατία δεν τους κατηγόρησε για το παρελθόν τους.»
Κανείς από τους «αντικειμενικούς» δημοσιογράφους-κανίβαλους των διαπλεκόμενων μεγαλοεκδοτών και μεγαλοκαναναλαρχών δεν ασχολήθηκε πλέον με το φερ’ ειπείν ακραίο, «αντιδημοκρατικό», «εθνικοσοσιαλιστικό» παρελθόν του εξωμότη πολιτικάντη «στεγνοκαθαρισμένου» στα «Καθαριστήρια Καρατζαφέρη», αντίθετα με ότι έγινε με τους πολιτικούς κρατούμενους Αρχηγό, βουλευτές και άλλα στελέχη της Χρυσής Αυγής-που αναγκαστικά «βαρύνονται» με ναζι-χουντο-φασιστικό παρελθόν» ώστε να εξοντωθούν πολιτικά- μιας και ο κος Μαυρουδής Βορίδης είναι ένα πολιτικά kosher είδος, ανήκει πλέον υπερήφανα στο ψευδοσυνταγματικό τόξο του φαυλοκρατικού - κλεπτοκρατικού συστήματος το οποίο οδήγησε την πατρίδα μας στη χρεοκοπία και καταδυναστεύει τον ελληνικό λαό.
Στην πολιτική φιλοσοφία των ιδεών δεν έχει ξέχωρη σημασία και βαρύτητα μόνον η μακιαβελική αντίληψη της Αναγέννησης, αλλά και οι δαντικές σπουδές που παραπέμπουν στον Μεσαίωνα. Συνεπώς η γαλλομάθεια του Μαυρουδή Βορίδη του επιτρέπει να προσεγγίσει την «Κόλαση» του Δάντη στην εξαίρετη μετάφραση του Antoine de Rivarol: εκεί, στην περιγραφή της Κόλασης, στην τέταρτη ζώνη του ενάτου κύκλου (στην Judecca), θα βρει στο κέντρο τον τρικέφαλο Σατανά να μασουλάει ακατάπαυστα με την κατακόκκινη κεντρική του κεφαλή το κρανίο του γδαρμένου Ιούδα του Ισκαριώτη, που παραμένει φρικτά ζωντανός, ατέρμον παράδειγμα της προδοσίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΛΑΜΑΝΟΣ
http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view ... z5QLsHS631
