Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.

[taxalata xalasa]

Aσχολιαστες πιπες...

Μπορουσες να τις βαλεις σε αλλο νημα και να μη γαμας το δικο μου...

αφου λες τα ονοματα λαθος ρε ανθρωπε... σε χαλαει που κανουμε παρενθεση με τις μεταφρασεις των ονοματων που βαζεις; να μην σε χαλαει...

βλεπεις να σχολιαζουμε τις πληροφοριες που δινεις;

συμπληρωμα κανουμε με παρενθεσεις, και το γραφω οτι ειναι παρενθεσεις...

γιατι χαλιεσε ανευ σεβερου λογου...;

παρε και τα τελευταια για τωρα ....



•Constantius I > Κονστάντιος = Συνίστατος

•Galerius > Γκαλέριος = Γκαλιλαίος

•Severus > Σεβέρος = Σοβαρός

•Maxentius > Μαξέντιος = Μεγίστιος

•Constantine I > Κονστάντινος = Συνιστατικός

•Licinius > Λικίνιος = Λυγικός Λοξικός

•Constans I > Κονστάνς= Συνίστας

•Jovian > Τζόβιαν = Υιόβιος

•Valens > Βάλενς = Βαλής, Γενναίος

•Gratian > Γκράτιαν = Χαριτωμένος

•Magnus Maximus > Μάγνος Μάξιμος = Μέγας Μέγιστος

•Honorius > Χονόριος = Τιμιοπτόλεμος, Μπεσαλής


κλεινει η παρενθεση.....

λεγε τα δικα σου τωρα..... αλλα πλεον ξερουμε και τα ονοματα που βαζεις, τι σημαινουν....

Σκασμός, βλάκα

Κανείς δεν μπαίνει στο νήμα για να διαβάσει τις παπαριές που αραδιάζεις, αλλά για τα ποστ του GeorgeV

οταν πηξεις καλα να μου πεις να σε φαω με ενα ωραιο κρασι που εχω απο την οινωτρια....

[George_V]

Σου προτεινω να ακολουθησεις τη συμβουλη του elchav και να μη γαμας αλλο το νημα.

[taxalata xalasa]

Σου προτεινω να ακολουθησεις τη συμβουλη του elchav και να μη γαμας αλλο το νημα.

δεν εχει κατι αλλο... τα ονοματα τελειωσαν... στο ειπα οτι ασκοπα χαλιεσαι... μια παρενθεση εκανα για να μην ειναι μονολογος το νημα και ουτε καν σε ενοχλησα οπως γινεται σε ολα τα νηματα που μπαινει ο καθε μαλακας οπως ο elchav να την πει στον νηματοθετη ή σε καποιον αλλο που γραφει...

θα πρεπε να εισαι ευγνωμων... θα το δεις αργοτερα μπροστα σου... προς το παρον παρε αλλο ενα λαικ γιατι δεν εχω κατι εναντιον σου η εναντιον του νηματος και των πληροφοριων που δινεις...



αδικα με κατηγορεις... αλλα οκ... θα το δεις αργοτερα...

αυτο ειναι για τον elchav

[George_V]

τα νηματα που μπαινει ο καθε μαλακας

Αυτο ακριβως λεω κι εγω. Και συμπληρωνω "γραφοντας ανυποστατες πιπες".

Σταματαω εδω δεν ξανασχολουμαι και μπαινεις σε ιγκνορ.

[elchav]

δεν εχει κατι αλλο... τα ονοματα τελειωσαν... στο ειπα οτι ασκοπα χαλιεσαι... μια παρενθεση εκανα για να μην ειναι μονολογος το νημα και ουτε καν σε ενοχλησα οπως γινεται σε ολα τα νηματα που μπαινει ο καθε μαλακας οπως ο elchav να την πει στον νηματοθετη ή σε καποιον αλλο που γραφει...

θα πρεπε να εισαι ευγνωμων... θα το δεις αργοτερα μπροστα σου... προς το παρον παρε αλλο ενα λαικ γιατι δεν εχω κατι εναντιον σου η εναντιον του νηματος και των πληροφοριων που δινεις...



αδικα με κατηγορεις... αλλα οκ... θα το δεις αργοτερα...

αυτο ειναι για τον elchav

Δεν καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι μπάλας και όλοι σου λένε να πάρεις πουλο;

[sys3x]

Μπράβο ρε Γιώργαρε.

[George_V]

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α' 305-337

Aφου ξεμπέρδεψε και με τον τελευταιο αντιπαλο ο Κωνσταντινος εμεινε πλεον μονος Αυτοκράτορας σε ολη την Αυτοκρατορια.

Συνέχισε την πολιτικη του Διοκλητιανου ριχνοντας το βάρος της Αυτοκρατοριας στην Ανατολη και προχώρησε στην ιδρυση νεας πολης την οποια έχτισε πανω από την παλια αποικια των Μεγαρέων το Βυζάντιο και την ονομασε Νέα Ρώμη.

Παράλληλα συμφωνα με τη συνηθεια της εποχης της εδωσε και ένα θρησκευτικο/μυστικιστικο ονομα και την ονομασε Floralis δλδ Ανθούσα.

Εν τουτοις όμως στην ιστορια έμεινε ως Κωνσταντινούπολη. Η πολη του Κωνσταντινου η οποια όπως και η Ρώμη ηταν χτισμένη σε 7 λόφους. Και φυσικα ο Κωνσταντινος φρόντισε να αντιγράψει ολους τους θεσμους της Ρώμης στην Κωνσταντινουπολη. Όπως η Ρώμη ειχε Επαρχο, ετσι ειχε και η Κωνσταντινουπολη. Όπως η Ρωμη ειχε Συγκλητο ετσι ειχε και η Κωνσταντινουπολη κτλ.

Δεν μετέφερε τους θεσμους από την Ρώμη στην Κωνσταντινουπολη. Δημιουργησε νεους οι οποιοι όμως ηταν κλωνοι των ηδη υπαρχοντων στη Ρώμη. Τα εγκαίνια της νεας πολης εγιναν με κάθε επισημότητα στις 11 Μαιου 330 οπου ο Κωνσταντινος τοποθέτησε σε θυρίδα στη βάση του Κιονα του Κωνσταντινου το Παλλάδιο της Τροίας που εφερε από τη Ρώμη, τον Σταυρο του Καλου Ληστη και το τσεκούρι του Νώε.

Πάνω στον Κιονα εστεκε ένα μπρουτζινο κολοσσιαιο αγαλμα του που κοιτουσε ανατολικα και αναπαριστουσε τον ιδιο με 7 ακτινες στο στέμμα του εκ των οποιων η μεσαια ακτινα ηταν ένα από τα καρφια της Σταυρωσης του Χριστου. Το αγαλμα αυτό έπεσε μετα από μια θυελλα το 1150 και θρυμματιστηκε και στη θέση του ο Αυτοκράτορας Μανουηλ Α’ τοποθετησε έναν μπρουτζινο Σταυρο που εφτιαξε από τα κομματια του αγάλματος.

Μελανο σημειο στην ιστορια του ηταν η εκτέλεση του γιου του από την πρωτη του γυναικα Μινερβινα.

Ο Κρισπος ηταν ο πρωτοτοκος γιος του Κωνσταντινου ηδη Καισαρας, ηρωας πολέμων και αγαπητος σε λαο και στρατο.

Αυτό προκάλεσε τη μηνι της δευτερης γυναικας του Κωνσταντινου της Φαυστας η οποια ειχε 3 γιους που βρισκονταν παντα στη σκια του Κρισπου.

Αν ηθελε να παρουν μεριδιο εξουσια οι γιοι της ο Κρισπος επρεπ να βγει από τη μεση.
Ετσι την ανοιξη του 326 κατηγόρησε τον Κρισπο στον Κωνσταντινο πως αποπειράθηκε να τη βιάσει.

Ο Κωνσταντινος που ηταν γνωστος για τις εκρηξεις θυμου του εξοργίστηκε και διέταξε τη συλληψη του γιου του όπως και εγινε.

Όμως ο νομος που ειχε εκδόσει ο ιδιος για τέτοια εγκληματα προεβλεπε τη θανατικη ποινη. Δισταζε να εκτελεσει το γιο του όμως.

Από την άλλη ο νομος όμως είναι νομος. Και αν δεν τηρουσε ο Αυτοκράτορας η πηγη των νομων τους κανονες τοτε πως θα ζητουσε από τους υπηκοους του να τηρησουν τους νομους?
Ετσι υπέγραψε τη διαταγη εκτέλεσης του Κρίσπου.

Δεν περασε πολύ ωρα όμως και αρχισε να εχει δευτερες σκέψεις. Καλεσε αγγελιοφόρο και εστειλε δευτερη διαταγη που ακυρωνε την πρωτη.

Όμως ο αγγελιοφόρος εφτασε πολύ αργά. Όταν εφτασε στην Πολα της Ιστρίας η πρωτη διαταγη ειχε ηδη εκτελεστει και ο Κρισπος ηταν νεκρος.

Ο Κωνσταντινος εκτοτε επεσε σε βαρεια μελαγχολια. Η μητέρα του Ελένη ερευνησε μονη της και βρηκε αποδειξεις πως ο εγγονος της ηταν αθωος και ειχε πεσει θυμα πλεκτάνης.

Όταν καταλαβε ο Κωνσταντινος ότι η Φαυστα ηταν πισω από αυτά εγινε εξαλλος. Οσο για την Φαυστα υπαρχουν δυο εκδοχες για το τελος της.

Ειτε την κλειδωσε στο λουτρο ο Κωνσταντινος και την σκοτωσε με βραστο νερο, ειτε αυτοκτονησε η ιδια για να αποφυγει την τιμωρια κοβοντας τις φλεβες της στο λουτρο μεσα σε ζεστο νερο.

Το Πάσχα του 337 ο Κωνσταντινος αρχισε να μη νιωθει καλα. Ηταν αρρωστος εδώ και καποιο διάστημα αλλα η υγεια του κλονιστηκε σοβαρα εκεινο το Πασχα.

Πηγε στο Δρέπανο της Βιθυνίας την πατρίδα της μητέρας του και προσευχηθηκε στον τάφο του Αγιου Λουκιανου που ηταν προστάτης της μητέρας του Ελένης.

Από εκει πηγε στην Νικομήδεια οπου κάλεσε τους Επισκόπους και τους δήλωσε ότι σκοπος του ηταν να βαφτιστει στον Ιορδάνη ποταμό αλλα πλεον δεν μπορει να το κανει αυτό καθως η υγεια του πλεον δεν επιτρέπει μεγαλες μετακινησεις.

Ετσι ο Κωνσταντινος βαφτίστηκε χριστιανος λιγο πριν πεθάνει από τον Αρειανιστή Επίσκοπο της Νικομηδείας Ευσέβιο.

Από εκεινη τη μερα δεν ξαναφορεσε τον πορφυρο μανδυα και το στέμμα παρα μονο το λευκο χιτώνα του νεοφώτιστου.

Τη νυχτα της 21ης προς 22 Μαιου 337 ο Κωνσταντινος πεθανε στον υπνο του από φυσικα αιτια.
Το σώμα του τοποθετηθηκε σε χρυσο φέρετρο και σκεπαστηκε με τον πορφυρο μανδυα του και μεταφερθηκε στην Κωνσταντινουπολη από τον γιο του Κωνστάντιο που βρισκόταν κοντυτερα σε αυτόν όταν πεθανε (οι αλλοι δυο βρισκονταν στην Ιταλια).

Εκτέθηκε σε λαικο προσκυνημα στο Παλατι και στον Ναο των Αγιων Αποστόλων και μετα ενταφιαστηκε σε πορφυρή σαρκοφάγο στην ιδια εκκλησια αναμεσε σε 12 αδειες σαρκοφάγους οι οποιες ειχαν φτιαχτει για να στεγάσουν τα λειψανα των 12 Αποστόλων που σκοπευε να μαζεψει ο Κωνσταντινος στην Εκκλησια αλλα δεν προλαβε. Μονο τα λειψανα του Αγιου Ανδρέα, του Ευαγγελιστη Λουκα και του Αγιου Τιμοθεου ειχε προλαβει να φέρει πριν πεθανει.

Όταν τα νεα του θανατου του εφτασαν στη Ρωμη προκαλεσαν εκνευρισμό στη Συγκλητο καθως το θεωρησαν περιφρόνηση ενας Ρωμαιος Αυτοκράτορας να προτιμησει να ταφει στην Ανατολη παρα στη Ρώμη.
Εν τουτοις η Συγκλητος αναβιωσε την αρχαια παράδοση και Αποθέωσε τον Κωνσταντινο παρα το γεγονος ότι ειχε βαφτιστει χριστιανός.



ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β' 337-340

Τον Σεπτέμβριο του 337 οι 3 γιοι του Κωνσταντινου μαζευτηκαν στην Παννονια και μοιρασαν την Αυτοκρατορια μεταξυ τους συμφωνα με την τελευταια επιθυμια του πατέρα τους.

Ο πρωτότοκος γιος ο Κωνσταντινος Β’ πηρε την διακυβερνηση Γαλατιας, Βρετανιας και Ισπανιας.

Ο μεσαιος γιος Κωνστάντιος Β’ πηρε την Μ. Ασια, Συρια και Αιγυπτο

Ο μικροτερος γιος Κωνστας πηρε την Ιταλια, την Αφρική και το Ιλλυρικό.

Ο Κωνσταντινος Β’ ως μεγαλυτερος ειχε το σεβασμο ολων και ηταν και αντιβασιλεας του ανηλικου ακομα Κωνσταντα.

Το 340 ο Κωνσταντινος Β’ αρχισε να καλοβλέπει το μερίδιο του μικρου Κωνστα και την ανοιξη του ιδιου ετους εισέβαλλε στην Ιταλία για να την αρπάξει για τον εαυτό του.

Ο Κωνστας που βρισκόταν τοτε στην Μοισία έστειλε στρατό για να αντιμετωπίσει τον αδελφο του.

Δεν μπορουσαν να τον αντιμετωπισουν σε μαχη εκ παρατάξεως και ετσι του εστησαν ενεδρα.

Στη μάχη που ακολουθησε ο Κωνσταντινος Β’ σκοτώθηκε και ένα μεγάλο μερος του στρατου του επισης.

Το πτωμα του πετάχτηκε στον ποταμο Αλσα.


ΚΩΝΣΤΑΣ 337-350

Ο θανατος του Κωνσταντινου Β’ αφησε μονο δυο Αυτοκράτορες. Τον Κωνστα στη Δυση (ο οποιος ενσωματωσε στο μεριδιο του και το μεριδιο του Κωνσταντινου Β’) και τον Κωνστάντιο Β’ στην Ανατολή.

Συντομα όμως τα δυο αδελφια θα παλευαν και αυτά. Εκτος του ότι δεν χωνευονταν γενικοτερα ειχαν και θρησκευτικες διαφορες. Ο Κωνστας ηταν Ορθοδοξος και ο Κωνσταντιος Β’ ηταν Αρειανιστης.

Για να μπορέσει να αντιμετωπισει την απειλη του αδελφου του ο Κωνστας επεβαλλε τεραστιους φορους στο λαο και πουλαγε δημοσια αξιωματα στον υψηλοτερο πλειοδοτη. Αυτό τον εκανε αντιδημοφιλη και η Αυλη του αρχισε να συνομωτει εναντιον του.

Στις 18 Ιανουαριου 350 ο Στρατηγός Μαγνέντιος (ο οποιος ηταν Φράγκος εκ πατρος αλλα εκρωμαισμενος και ειχε υπηρετησει υπο τον Κωνσταντινο Α’) εκανε γιορτη στην Ωτεν της Γαλατιας με αφορμη (τυπικα) τη γεννηση του γιου του Μαρκελλινου ο οποιος ηταν φιλος και συμμαχος του Μαγνεντιου.

Σε καποια στιγμη ο Μαγνέντιος εφυγε και ξαναγυρισε ντυμενος με τον πορφυρο μανδυα του Αυτοκράτορα και ολοι οι παρευρισκόμενοι τον ανακυρηξαν Αυτοκράτορα.

Μεχρι να φτάσουν τα νεα στον Κωνστα ολη η Γαλατια ειχε εκδηλωθει υπερ του Μαγνέντιου.

Ο Κωνστας πανικοβληθηκε και το εσκασε με κατευθυνση την Ισπανια με συνοδεια μονο τον Φράγκο υπασπιστη του Λανιογκάισο ο οποιος ηταν και εραστης του.

Όμως ο Μαγνεντιος εστειλε αποσπασματα να τον κυνηγησουν και τελικα ένα από αυτά με διοικητη τον Στρατηγο Γκαίσο τον προλαβε στο χωριο Ελνε στα Πυρηναια (σημερινο Le Perthus) οπου ηταν κρυμενος στην εκκλησια του χωριου.

Όμως οι στρατιωτες τον εβγαλαν βιαια εξω και ο Στραηγος Γκαίσο τον στραγγάλισε στα τέλη Ιανουαριου 350.



ΜΑΓΝΕΝΤΙΟΣ 350-353 και ΒΕΤΡΑΝΙΟ 350

Με τον θανατο του Κωνστα ο Μαγνέντιος ηταν πλεον ο αδιαμφισβητιτος Αυτοκρατορας σε Ιταλια, Γαλατια, Αφρικη, Ισπανια και Βρετανια.

Μονο το Ιλλυρικο δεν τον αναγνωριζε ως Αυτοκράτορα καθως οι Λεγεωνες του Δουναβη ανακηρυξαν στην Παννονια τον Στρατηγο Βετράνιο ως Αυτοκράτορα.

Ο Βετρανιο δεχτηκε το στέμμα και ειχε την στηριξη του Κωνσταντιου Β’ ο οποιος ηθελε να χρησιμοποιησει τον Στρατηγο ως μαξιλαρακι αναμεσα στην επικράτεια του και την επικρατεια του Μαγνεντιου μεχρι να είναι ο ιδιος ετοιμος να τον αντιμετωπισει.

Ο ιδιος ο Κωνσταντιος εστειλε το στέμμα στον Βετράνιο και τον αναγνωρισε ως Αυγουστο της Δυσης.

Στις 25 Δεκεμβριου 350 ο Βετράνιο και ο Κωνσταντιος Β’ συναντηθηκαν στη Ναισσο με τους στρατους τους και εκει ακολουθησε ένα παραξενο επεισόδιο.

Ανεβηκαν και οι δυο μαζι σε ένα βαθρο και ο Κωνστάντιος εβγαλε λογο στους στρατιωτες. Ο λογος του δεν διασωθηκε αλλα αυτό που εγινε μετα το λογο ηταν το εξης:

Ο Κωνστάντιος αφαιρεσε το στέμμα και τον πορφυρο μανδυα του ενώ ο Βετρανιο επεσε στα ποδια του Κωνσταντιου κλαιγοντας.

Ο Κωνσταντιος τον βοηθησε να σηκωθει και πηγαν μαζι μεχρι τη σκηνη οπου του προσεφερε δειπνο. Εκει του ειπε πως του εχει εξασφαλισει ικανη συνταξη για να περάσει τα γεράματα του εν ειρηνη. Ο Στρατηγος Βετράνιο πεθανε το 356 ως συνταξιουχος.

Στις 15 Μαρτιου 351 ο Κωνστάντιος διορισε τον εξαδελφο του Γαλλο (τον ένα από τους δυο που ειχαν γλιτώσει την σφαγη των Πριγκιπων του 337. Ο άλλος ηταν ο Ιουλιανος) ως Καισαρα.

Σε απάντηση ο Μαγνέντιος διορισε Καισαρα τον Δεκεντιο.
Το καλοκαιρι του ιδιου ετους ο Μαγνεντιος συγκρουστηκε με τον Κωνστάντιο στη μάχη της Μουρσα η οποια ηταν από τις πλεον πολυνεκρες μάχες οπου ο Μαγνέντιος εχασε τα 2/3 του στρατου του και ο Κωνστάντιος το μισο στρατό του.

Ο Μαγνεντιος καταφερε να διφυγει όμως και περασε στη Γαλατια οπου αντιμετωπισε μερικα στασιαστικα κινηματα αλλα αν και αποδυναμωμενος καταφερε να επιβιωσει.

Το 353 αναγκαστηκε να αποσυρει τις φρουρες από τα περάσματα των Αλπεων και ο Κωνσταντιος καταφερε να περάσει ανενοχλητος στην Γαλατια.

Ακολουθησε η μάχη του Μον-Σαλεον οπου ο Μαγνέντιος συνετριβη και οι στρατιωτες του για να γλιτωσουν το τομαρι τους αποφάσισαν να συλλαβουν τον Μαγνέντιο και να τον παραδώσουν στον Κωνστάντιο.

Ανακάλυψαν το σπιτι που κρυβόταν και τον συνελαβαν μαζι με την οικογενεια του και τους φιλους του.

Ο Μαγνέντιος καταλαβε ότι μονο δυο επιλογες εχει. Η να κατσει να εκτελεστει από τον Κωνστάντιο ή να αυτοκτονησει.

Επελεξε την αυτοκτονια. Αλλα πριν πεσει πανω στο ξιφος του σκοτωσε τη μητέρα του, τη γυναικα του, τα παιδια του και τους φιλους του. Μετα αυτοκτονησε.

Το σωμα του το εστειλαν στον Κωνσταντιο ο οποιος διέταξε να κοπει το κεφαλι του και να διαπομπευτει.

8 μερες μετα αυτοκτονησε με απαγχονισμο και ο Καισαρας του Δεκεντιος.



ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟΣ Β' 337-361

Οσο ο Κωνστάντιος ξεκαθαριζε την κατάσταση στη Δυση ειχε αφησει στο ποδι του στην Ανατολη τον Καισαρα Γάλλο.

Ο Γαλλος ειχε μια σειρα επιτυχιων κατά των Περσων και σιγουρα ταλέντο στη διοικηση και ο Κωνσταντιος τον φοβηθηκε.

Ετσι το 354 τον καλεσε να παρουσιαστει στην Ιταλια αφου ειχε τελειωσει με τον Μαγνεντιο και ειχε μεινει μονος Αυτοκράτορας πια.

Όμως ο πρεσβης Δομιτιανος εκανε το λαθος να μιλησει με καποιους πολιτικους αντιπάλους του Γάλλου και αυτή η κινηση παρεξηγηθηκε από τον Καισαρα.
Ετσι αγνοησε τις διαταγές του ξαδελφου του και εκτέλεσε τον πρέσβη Δομιτιανο.

Ο Κωνστάντιος εξοργίστηκε και αποφάσισε ότι ηρθε η ωρα να τελειωνει και με αυτόν.
Ο Γάλλος μη εχοντας καταλαβει τι προκαλεσε η πραξη του ή θεωροντας πως μπορει να λυσει ηρεμα την παρεξηγηση με τον ξαδελφο του τελικα αποδεχτηκε την προσκληση να παει στην
Ιταλια.

Όμως τον Οκτώβριο του 354 συνεληφθη στο νησι Φλαμόνα στην Ιστρια και ανακριθηκε σκληρα.

Μερικες βδομαδες μετα καταδικάστηκε σε θανατο επι προδοσια. Αποκεφαλιστηκε και τα ακρα του κοπηκαν. Μονο ο κορμος εμεινε και αυτος ηταν διαλυμενος.

Στο μεταξυ η κατασταση στη Δυση παρεμεινε ψιλοασταθης. Το 355 ο Στρατηγος Σιλβανος ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας αλλα δολοφονηθηκε από τους στρατιωτες του λιγο καιρο μετα.

Για να μπορέσει να σταθεροποιησει την κατάσταση ο Κωνστάντιος διορισε τον ξαδελφο του Ιουλιανο (τον τελευταιο που ειχε μεινει) ως Καισαρα στις 6 Νοεμβριου 355.

Αυτόν δεν τον φοβοταν ιδιαιτερα καθως από μικρος ηταν βιβλιοφάγος και ειχε κρατηθει μακρια από την πολιτικη. Αλλα και αν πεθαινε μικρο το κακο. Θα γλιτωνε από έναν επιδοξο διεκδικητη ακομα.

Ο Ιουλιανος όμως αποδειχτηκε φυσικο ταλέντο στη στρατηγικη και κερδισε μια σειρα από νικες εναντιον Φράγκων και Αλαμανων με καποιες από αυτές να είναι πραγματικα εντυπωσιακες ή ακομα και απιθανες.

Αυτό σε συνδιασμο με τη μειωση των φορων και τις φοροαπαλλαγες που εισηγαγε τον εκαναν αγαπητο σε λαο και στρατο.
Αλλα και ο Κωνσταντιος δεν πηγαινε πισω. Σταθεροποιησε τα συνορα του Δουναβη και
ετοιμαστηκε για εκστρατεια κατά των Περσων το 359.

Και για αυτό ζητησε από τον Ιουλιανο να του στειλει μερος του στρατου του. Αν και ο πραγματικος λογος ηταν για να τον αποδυναμωσει και να μην ανησυχει ότι θα του εμπαιναν περιεργες ιδεες για πραξικοπηματα οσο αυτος θα πολεμουσε τους Περσες.

Οι στρατιωτες όμως αρνηθηκαν να αποχωριστουν τον Ιουλιανο και τον Φεβρουαριο του 360 επαναστάτησαν ανακηρυσοντας τον Ιουλιανο Αυτοκράτορα.

Ο Κωνστάντιος δεν αντέδρασε αρχικα προτιμωντας να επικεντρωθει στο Περσικο μετωπο. Αλλωστε σκεφτηκε πως είναι πιθανο να δολοφονηθει ο Ιουλιανος από τους στρατιωτες του στην πρωτη στραβη και να τελειωνουμε και με αυτή την επανασταση όπως και με τις άλλες στο παρελθον.

Το χειμώνα του 360 γυρισε στην Αντιόχεια και εκει επρεπε να αποφασισει. Θα εξαπέλυε την τελικη επιθεση κατά των Περσων το καλοκαιρι? Η θα επρεπε να αντιμετωπισει τον ξαδελφο του πρωτα στη Δυση?

Η λυση ηρθε μονη της καθως οι Περσες υποχώρησαν τον Μαιο του 361 οποτε ο Κωνσταντιος εστρεψε την προσοχη του στην εξέγερση του Ιουλιανου.

Ετσι ξεκινησε να βαδιζει κατά του εξαδελφου του. Καποια στιγμη όπως προχωρουσε ο Κωνστάντιος βρηκε ένα πτωμα ενός ανδρα στο δρομο.

Το πτωμα ηταν στραμμενο δυτικα και δεν ειχε κεφάλι. Ο προληπτικος Κωνσταντιος τρομοκρατηθηκε. Αυτό ηταν κακος οιωνος ειπε.

Αλλα δεν γυρισε πισω. Συνεχισε την πορεια και εφτασε στην Ταρσο οπου ειχε το πρωτο επεισόδιο υψηλου πυρετου.

Ανερρωσε γρηγορα όμως και συνεχισε την πορεια μεχρι τους προποδες του Ταυρου. Θελησε να συνεχισει αλλα άλλο ένα επεισοδιο πυρετου τον καθηλωσε εκει.

Τις επομενες μερες η κατασταση του χειροτερεψε. Ο Μαρκελλινος αναφέρει πως ο πυρετος ηταν τοσο υψηλος που κανεις δεν μπορουσε να τον αγγιξει και πως οι φλεβες του ξεράθηκαν από τη θερμοτητα.

Η αναπνοη του δυσκολευε μερα με τη μερα και ιδρωνε υπερβολικα. Οι γιατροι του δεν μπορουσαν να κανουν τιποτε άλλο πια.

Την 1η Νοεμβριου διόρισε τον ξαδελφο του Ιουλιανο καθως δεν ειχε παιδια (αν και μετα το θανατο του η γυναικα του Φαυστινα γέννησε μια κορη την Κωνσταντια η οποια αργοτερα παντρευτηκε τον Αυγουστο της Δυσης Γρατιανο) και ο Ιουλιανος ηταν ο τελευταιος αρρεν απογονος του Κωνσταντινου Α’.

Στις 3 Νοεμβριου πέθανε. Το σωμα του ταριχευθηκε και με ευθυνη του Διοικητη της σωματοφυλακης του Ιοβιανου επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη και ενταφιάστηκε στο Μαυσωλειο του Μεγάλου Κωνσταντινου στον Ναο των Αγιων Αποστόλων.


Συνεχίζεται...

[George_V]

ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ 361-363

Mε τον θανατο του Κωνστάντιου Β’ νεος Αυγουστος ανακηρυχτηκε και τυπικα πλεον ο Ιουλιανος ο οποιος ηταν ενας ανθρωπος βαθια λαβωμένος από τα γεγονότα της παιδικης του ηλικιας.

Ο θανατος της μητέρας του Βασιλίνας όταν ο ιδιος ηταν μολις μηνών και η απουσία της πατρικής φιγουρας στα νεαρα του χρονια (καθως ο πατέρας του Ιουλιος Κωνστάντιος σπάνια εβλεπε τον Ιουλιανο και ηταν βασικα αδιάφορος) τον χαραξαν βαθια.

Αλλα αυτό όμως που τον σημαδεψε για πάντα ηταν η Σφαγή των Πριγκίπων το καλοκαίρι του 337 όταν οι στρατιωτες με τη σιωπηρη συγκατάθεση του Κωνσταντινου Β’, του Κωνστάντιου Β’ και του Κωνστα δολοφόνησαν τους θειους του, τα ξαδελφια του, τον πατέρα του και τον μεγαλυτερο αδελφο του (του οποιου το ονομα δεν διασωθηκε) αφηνοντας ζωντανους μονο τον 6χρονο Ιουλιανό και τον 10χρονο αδελφο του Γάλλο τους οποιους δεν τους θεωρησαν απειλη για το θρόνο καθως ηταν παιδια τοτε.

Μεγαλώνοντας με αυτά τα τραυματα η πιστη του στο χριστιανισμο κλονιστηκε. Κατηγορούσε τον χριστιανικο θεό γιατι αφησε τη μητέρα του να πεθάνει και μετα αφησε την οικογένεια του να εκτελεστει.

Παρηγορια εβρισκε μονο στα βιβλία των αρχαιων συγγραφεων και φιλοσοφων και αργοτερα σπουδασε υπο την επιβλεψη του γνωστου Εθνικου Λιβάνιου και τοτε ηταν που απέβαλλε οριστικα το χριστιανικο βάπτισμα για την Εθνικη θρησκεία

Ο Ιουλιανος ηθελε να εμφυσήσει νεα πνοη στην αρχαια θρησκεια και ετσι ανέμειξε στοιχεια από διαφορα φιλοσοφικα ρεύματα με αρχαιες παραδόσεις της Ρωμαικης θρησκειας.

Το αποτέλεσμα ηταν λιγο διαφορετικο από αυτό που ηθελε ο Ιουλιανος βεβαια καθως αντι να δωσει νέο νοημα στην παλια θρησκεια δημιουργησε ουσιαστικα μια νέα θρησκεια περισσότερο φιλοσοφικου περιεχομενου και εσωτερικης αναζήτησης.

Αλλα το προβλημα ηταν ότι την εκανε τοσο περιπλοκη και ακαταλαβιστικη που ηταν αδυνατον για τον απλο λαο να την κατανοησει και να την ακολουθησει με αποτέλεσμα ολο αυτό το πειραμα να εχει αντικτυπο μονο σε ένα μικρο ποσοστο του λαου που ειχε τη μορφωση να κατανοησει φιλοσοφικές αναζητησεις. Ολος ο υπολοιπος λαος ειτε πηγε με αυτό που ηξερε από χρονια δλδ την καθαρη Ρωμαικη θρησκεια ή απλα πηγε με τον χριστιανισμο που ειχε ένα πολύ πιο απλο και κατανοητο μηνυμα (και ο χριστιανισμος ειχε αναμειχθει τοτε με νεοπλατωνικες θεωριες αλλα αυτό δεν ηταν κατι που θα ενδιεφερε το λαο. Ο λαος ακολουθουσε τα πιο απλα πράγματα και αφηνε τις φιλοσοφιες κτλ. για τους Επισκοπους και τους ιερεις).

Βασικα μπορουμε να πουμε με απλα λογια ότι ο Ιουλιανός ηταν Πανθειστης ο οποιος πιστευε ότι το Θειο βρισκεται παντου μεσα στη φυση.
Το 355 παντρευτηκε την αδελφη του Κωνσταντιου, την Ελένη και διαδέχτηκε ως Καισαρας τον αρτι εκτελεσθέντα αδελφο του Γάλλο και όπως ειδαμε ηταν αρκετα επιτυχημενος.

Το 363 αποφάσισε να εκστρατευσει κατά των Περσών για να τους απωθήσει και να αποκαταστησει τα παλαια συνορα στον Ευφράτη.
Αφου απέρριψε τις προτάσεις των Περσών για ειρηνη βάδισε κατά της πρωτευουσας τους της Κτησιφώντας.

Οι Πέρσες απεφευγαν να τον αντιμετωπισουν σε ανοιχτο πεδιο και κατέφυγαν σε hit and run tactics.

Το καλοκαιρι του 363 εφτασε στην Κτησιφώντα οπου εκαψε τον Μεγάλο Ναο της Φωτιάς και πηρε το τομάρι του Αυτοκράτορα Βαλεριανου που βρισκόταν 100 χρονια εκει ως τρόπαιο της νικης του Σαπώρη Β’ επι των Ρωμαίων και το έστειλε στη Ρώμη για να ενταφιαστει επιτέλους όπως επρεπε αναμεσα στους προκατόχους του.

Το πρωι της 26ης Ιουλιου 363 οι Ετρούσκοι μάντεις που ειχε μαζι του τον συμβουλευσαν να μην παει σημερα στη μάχη εάν εμφανιστουν οι Πέρσες καθως χτες το βράδυ παρατηρησαν ένα πεφταστέρι και αυτό ηταν κακος οιωνος.

Ο Ιουλιανος ο οποιος συνήθως ακουγε τους μαντεις εκεινη την ημέρα επελεξε να κανει το αντιθετο.
Λιγη ωρα μετα εφτασαν επειγοντα μηνυματα πως η οπισθοφυλακη του δέχεται επίθεση από ομάδες Περσων και αρπαξε τα οπλα του και εφυγε τρεχοντας για να οργανώσει την άμυνα.

Όμως πανω στην συγχυση ξέχασε να φορέσει τον θώρακα του και εφυγε μονο με την ασπιδα του για προστασια.
Πηγαινοντας προς τα εκει ηρθε και άλλο μηνυμα πως η αριστερη πλευρά του στρατου του δέχεται επίθεση από Περσες Κλιβανάριους οι οποιοι υποστηριζονται και από ελεφαντες.

Κατάλαβε αμέσως πως η επίθεση στην οπισθοφυλακη είναι αντιπερισπασμος και αμέσως ετρεξε προς την αριστερη πλευρα.
Εκει ανασυνταξε τις δυνάμεις του και σταμάτησε την Περσικη επιθεση.

Οι Περσες αρχισαν τοτε να υποχωρουν και εκει ο Ιουλιανος εκανε το μοιραίο λάθος. Διέταξε καταδιωξη των Περσών και εφυγε πρώτος με τους υπολοιπους να ακολουθουν.

Οι σωματοφυλακες του ειχαν διασκορπιστει στο χάος της μάχης τον ειδάν να πηγαινει κατευθειαν στο κεντρο των Περσων και του φωναζαν να γυρίσει πισω αλλα ο Ιουλιανος δεν τους ακουγε. Οι φωνες και οι κλαγγές των οπλων δεν τον αφηναν να τους ακουσει.
Και ξαφνικα από την Περσικη πλευρα ένα ακοντιο πετάχτηκε εναντιον του. Το ακόντιο εξυσε το χέρι του και καρφωθηκε στα πλευρα του τρυπωντας του το συκώτι.

Ο Ιουλιανος ενστικτωδως προσπαθησε να το τραβήξει και να το βγάλει αλλα εκοψε τα δαχτυλα του καθως το ακόντιο ειχε αγκάθια και ξυράφια στα πλευρα του και από τον οξυ πονο έπεσε από το άλογο του.

Εκεινη τη στιγμη εφτασαν και οι σωματοφυλακες του οι οποιοι τον εβγαλαν εκτος μάχης και τον εφεραν στο στρατόπεδο.
Εκει ο προσωπικος του γιατρός Ορειβάσιος μαζι με μια ομάδα γιατρών εγχειρησαν τον Ιουλιανο βγάζοντας του την αιχμη του ακοντιου από την πληγη ολοκληρη χωρις να σπασει και να μεινει κομμάτι μέσα, ερραψαν το συκώτι του και επλυναν την πληγη με μαυρο κρασι.

Ο Ιουλιανος αποκοιμηθηκε και ολοι σχεδον πιστεψαν ότι θα τα καταφέρει. Όταν ξυπνησε τους ειπε ότι δεν ποναει τοσο πολύ πια και ζήτησε τα οπλα του για να σηκωθει και να τον δουν οι στρατιωτες ότι είναι καλα.

Συντομα όμως αρχισε να μην νιωθει καλα. Αρχισε να γινεται χλωμος και να μη μπορει να σταθει στα ποδια του. Οι γιατροι κατάλαβαν ότι πρεπει να εχει εσωτερικη αιμορραγία. Προσπάθησαν να βρουν από που χάνει αιμα για να αντιμετωπισουν την κατάσταση αλλα δεν τα κατάφεραν.

Ο Ιουλιανος πλεον ηταν στα προθυρα του θανατου. Ζητησε να δει τους αξιωματικους του και τους φιλους του λεγοντας τους:
“Δε φοβάμαι τον θανατο. Οποτε μπορω να σας αποχαιρετησω χωρις φόβο”

Οι παριστάμενοι αρχισαν να κλαινε και ο Ιουλιανός τους ειπε πως είναι κατώτερο τους να κλαινε για έναν Αυτοκράτορα που ηταν ο ευνοουμενος του ουρανου και των αστρων.

Μετα προσπαθησε να ανοιξει φιλοσοφικη συζητηση με τους Φιλοσοφους Μάξιμο και Πρίσκο που ηταν παρόντες για την θεικη φύση της ψυχής αλλα οι δυναμεις του τον εγκατέλειψαν.

Η πληγη στα πλευρα του ξανανοιξε και αρχισε να αναβλυζει αιμα ενώ αρχισε να αιμορραγει και από το στομα καθως η αναπνοη του εγινε δυσκολη.
Ζητησε ένα ποτηρι παγωμενο νερο και αφου το ηπιε εγειρε το κεφάλι και πέθανε σε ηλικια 32 ετών.

Το σώμα του ταριχευθηκε και ενταφιάστηκε στην Ταρσο. 100 χρόνια μετά ο Αυτοκράτορας Λεών Α’ αποφάσισε πως η θέση του Ιουλιανου είναι με τα αλλα μέλη της οικογένειας του Κωνσταντινου και μετέφερε τα οστά του στην Κωνσταντινουπολη οπου και τα εναποθεσε σε πορφυρη σαρκοφάγο στον Ναο των Αγιων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη



ΙΟΒΙΑΝΟΣ 363-364

Το επομενο πρωι οι Στρατηγοι συναντηθηκαν για να δουν τι θα κανουν με το θέμα της διαδοχης.
Προτάθηκαν αρκετοι υποψήφιοι αλλα οι Στρατηγοι διαφωνουσαν και κανενας δεν ετυχε κοινης αποδοχης.

Τελικα συμφωνησαν και προσφεραν τον θρονο στον 80χρονο Υπαρχο του Πραιτωριου της Ανατολης Σαλλούστιο ο οποιος ηταν φιλος και συνεργάτης του Ιουλιανου.

Ο Σαλλουστιος όμως αρνηθηκε λεγοντας πως είναι πολύ γέρος και πολύ άρρωστος για αυτή τη δουλεια.
Ετσι οι Στρατηγοι πηγαν ξανα πισω και συνεχισαν τη συσκεψη.

Επειδη όμως η συσκεψη τραβαγε σε ωρα οι στρατιωτες εκνευρίστηκαν και ανακηρυξαν Αυτοκράτορα τον Διοικητη της Σωματοφυλακης του Ιουλιανου, τον Χιλίαρχο Ιοβιανο.

Οι Στρατηγοι αναγκαστικα αποδέχτηκαν τον Ιοβιανό περισσότερο γιατι δεν ειχαν και κανεναν αλλον αν προτεινουν.

Ο Ιοβιανος δεν εμοιαζε σε τιποτα με τον Ιουλιανο. Ουτε στην οψη, ουτε στις στρατηγικες ικανοτητες, ουτε στην ιδεολογια.
Ηταν ενας δυνατος, πεισμων, αξεστος στρατιωτικος με ελαττωμα ότι ειχε τεράστια ορεξη για φαγητο και ποτο.

ΕΙχε στο ενεργητικο του καποιες νικες κατά των εχθρων αλλα δεν ηταν και καμια στρατιωτικη ιδιοφυια όπως ο Ιουλιανος. Αλλωστε ο ιδιος ελεγε πως το Magnum Opus του ηταν η μεταφορα του σώματος του Αυτοκράτορα Κωνστάντιου Β’ στην Κωνσταντινουπολη.

Η πρωτη πράξη του Ιοβιανου ως Αυτοκράτορα ηταν να κλεισει όπως όπως ειρηνη με τους Πέρσες. Και δεν ηταν και η καλυτερη ειρήνη καθως παρέδωσε στους Περσες μια σειρα από πολεις και φρουρια ανατολικα του Ευφράτη.

Αλλα δεν μπορουσε να κανει και διαφορετικα. Ο καυσωνας του καλοκαιριου, η ελλειψη νερου και η μειωση των προμηθειων δεν του αφηναν άλλη επιλογοη.

Ετσι αποχωρησε χωριζοντας το στρατο σε δυο μερη. Το 1ο και μεγαλυτερο μερος κατευθυνθηκε στην Ταρσο για να θαψει τον Ιουλιανό ενώ ο Ιοβιανος με τον υπολοιπο στρατο πηγαν στην Αντιόχεια οπου παρέμειναν μερικους μηνες.

Από την Αντιοχεια εφυγε το φθινόπωρο και τον Δεκέμβριο του 363 εφτασε στην Αγκυρα.
Από εκει συνέχισε και στις 16 Φεβρουαριου 364 εφτασε στο χωριο Δαδαστάνα στα συνορα Γαλατίας και Βιθυνίας.

Εκει κατέλυσε σε ένα σπιτι του χωριου και την επομενη μερα 17 Φεβρουαριου 364 όταν πηγαν να τον ξυπνήσουν οι σωματοφυλακες του τον βρηκαν νεκρό με το κεφάλι του να είναι κατακοκκινο και πρησμένο σε σχεδον διπλασιο μεγεθος.

Οσον αφορα τα αιτια του θανατου του εχουν προταθει διαφορες θεωρίες και ο Μαρκελλινος καταγράφει καποιες από αυτές.

1. Εφαγε του σκασμου και δεν αντεξε το πολύ φαγητο.
2. Εφαγε παρα πολλα μανιτάρια και ηταν ειτε δηλητηριασμενα ειτε επαθε αλλεργικη αντιδραση
3. Πνιγηκε αναπνεοντας μονοξειδιο του ανθρακα από το μαγκάλι που ειχε
4. Δηλητηριαστηκε από τις αναθυμιασεις ενός φρεσκοβαμμενου τειχου στο δωματιο του (τοτε εβαζαν μολυβδο και αρσενικο στις μπογιες)
5. Στραγγαλιστηκε από καποιον αγνωστο μεσα στη νυχτα.\

Το σωμα του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινουπολη οπου παραδοθηκε στη γυναικα του και αυτή το ενταφιασε στο Μαυσωλειο του Κωνσταντινου στους Αγιους Αποστόλους.


ΒΑΛΕΝΤΙΝΙΑΝΟΣ Α' 364-375

Με τον θανατο του Ιοβιανου ο στρατος παλι εμεινε ακεφαλος. Ετσι οι Στρατηγοι αυτή τη φορά εξελεξαν έναν δικο τους για νέο Αυτοκρατορα. Τον Στρατηγο Βαλεντινιανό από την Παννονία.

Οι στρατιωτες συμφωνησαν με την εκλογη αλλα απαίτησαν να διοριστει και ενας Συναυτοκράτορας για να μην την ξαναπατησουν. Αν πεθανει ο ενας να υπαρχει ο άλλος.

Ο Βαλεντινιανος δέχτηκε τον όρο και διόρισε τον αδελφο του Βαλενς ως Συναυτοκράτορα και μοιρασαν την Αυτοκρατορια μεταξυ τους.
Ο Βαλεντινιανος θα επαιρνε τη Δυση μεχρι το Ιλλυρικο και ο Βαλενς την Ανατολη από τη Θρακη και ανατολικοτερα.

Το 365 αρρωστησαν βαρια και οι δυο και προς στιγμην απειληθηκε άλλη μια κριση οπου θα εμεναν παλι χωρις Αυτοκρατορα αλλα τελικα ανερρωσαν και οι δυο και αποσοβηθηκε η κριση.

Ο Βαλεντινιανος το 366 εκανε τα Μεδιολανα του πρωτευουσα ενώ ο Βαλενς παρεμεινε στην Κωνσταντινουπολη.

Από τα Μεδιολανα τουλαχιστον δυο φορες πηγε στη Γαλατια καθως οι Αλλαμανοι ειχαν περασει το Ρηνο και λεηλατουσαν τη Γαλατια.
Ο Βαλεντινιανος τους απωθησε και τις δυο φορες και μαλιστα εισέβαλλε στη γη τους περαν του Ρηνου και την εκαψε.

Τελικα το 374 οι Αλλαμανοι συνθηκολογησαν. Όμως νεα προβλήματα ανεκυψαν στην Βρετανια οπου Πικτοι και Σκωτοι εισέβαλλαν στη Βρετανια και νικουσαν τον ένα Στρατηγο μετα τον άλλο ως που ο Βαλεντινιανος εστειλε τον Ισπανο Στρατηγο Θεοδόσιο τον Πρεσβύτερο (πατέρα του
Αυτοκράτορα Θεοδοσιου Α’) ο οποιος τους εστειλε πισω από το Τειχος του Αδριανου και παλι.

Το ιδιο ετος προβληματα αρχισαν και στην Μαυριτανια οπου ο Αφρικανος (εκρωμαισμενος) φυλαρχος Φίρμος επαναστάτησε και αυτοανακηρυχτηκε Αυτοκρατορας. Ο Στρατηγος Θεοδόσιος τον συνέτριψε όμως και ο Φιρμος αυτοκτονησε.

Το 375 άλλες εισβολες ξεκινησαν από Σαρμάτες και Κουαντι οποτε ο Βαλεντινιανος εκστρατευσε εναντιον τους.
Μετα από τις πρωτες αψιμαχιες στρατοπεδευσε στο Μπριτζέτιο 100 χλμ από την σημερινη Βουδαπέστη και εκει δέχτηκε πρέσβεις των Κουαντι που ηρθαν για να παραδοθουν.

Την νυχτα πριν συναντησει τους πρέσβεις ονειρευτηκε τη γυναικα του με τα μαλλια λυτα και να φοράει πενθιμα ρουχα σαν να ηθελε να τον αποχαιρετησει για τελευταια φορα.

Το επομενο πρωι το αλογο του αφηνιασε και δεν ηρεμουσε με τιποτα. Ο Βαλεντινιανος σε μια εκρηξη οργης (ηταν γνωστος για τις συχνες εκρηξεις θυμου του) διέταξε να κοπει το δεξι χέρι του υπηρέτη του που τον βοηθουσε να ανεβει στο άλογο γιατι δεν μπορουσε να το ηρεμησει. Η διαταγη εκτελεστηκε αλλα ο μικρος υπηρέτης πεθανε μολις κοπηκε το χέρι του.

Αμεσως μετα και χωρις να εχει ηρεμησει δέχτηκε τους πρέσβεις.
Οι πρέσβεις ικετευσαν για ελεος και προτειναν να τον προμηθευσουν με στρατιωτες και να πληρωσουν φορο υποτέλειας.

Όμως ξαφνικα ο Βαλεντινιανος επαθε ακομα μια εκρηξη οργης όταν οι πρέσβεις ανεφεραν το φρουριο που ειχαν χτισει οι Ρωμαιοι στα εδαφη τους.
Τους ειπε οργισμένα ότι πρεπει να του πουν και ευχαριστω ότι εχτισε το φρουριο αντι να γκρινιαζουν και αυτό.

Μετα ηρέμησε καπως αλλα δεν περασαν μερικα δευτερολεπτα και εμεινε κοκκαλο σαν να τον χτυπησε κεραυνός.
Δεν μπορουσε να μιλήσει, το προσωπο του εγινε κατακοκκινο, οι παλμοι του επιβραδυνθηκαν, η αναπνοη του εγινε δυσκολη, ιδρωσε και επεσε στο πάτωμα.

Ο Βαλεντινιανος μολις ειχε πάθει ειτε εγκεφαλικο επεισόδιο, ειτε εμφραγμα.

Αμεσως τον πηραν σηκωτο οι υπηρέτες και τον πηγαν στο κρεβατι του.

Μετα από λιγο συνηλθε αλλα ηταν φοβισμένος και εδιωχνε τους πάντες από κοντά του καθως ελεγε ότι ολοι ηθελαν να τον δολοφονησουν.
Οι αξιωματικοι εστειλαν αμεσως να ερθει γιατρος καθως δεν υπηρχε καποιος ελευθερος γιατι ο Βαλεντινιανος τους ειχε στειλει ολους νωριτερα να περιποιηθουν τους αρρωστους και τραυματιες στρατιωτες.

Τελικα βρεθηκαν καποιοι που ηρθαν και προσπαθησαν να τονωσουν το κυκλοφοριακο του Βαλεντινιανου με φλεβοτομές αλλα κάθε φορά πο εκαναν τομη σε φλέβα δεν ετρεχε καθόλου αιμα.

Ο Βαλεντινιανος προσπαθησε να πει κατι αλλα μια δευτερη κριση του αφαίρεσε και παλι την ομιλια.
Αμεσως μετα αρχισε να παρουσιαζει σπασμους και λοξυγγα ενώ εσφιξε τοσο πολύ τα δοντια σε σημειο να σπάσουν.

Σε μερικα λεπτά ηταν νεκρος.

Το ζητημα της διαδοχης ηταν ξεκαθαρο. Ευτυχως ειχε φροντισει από το 367 να διορισει τον γιο του Γρατιανο ως Συναυτοκρατορα
Επειδη όμως ο Γρατιανος βρισκόταν στους Τρεβήρους όταν πεθανε ο πατέρας του και οι Στρατηγοι φοβηθηκαν ότι μπορει να ξεσπασει πραξικοπημα μεχρι να ερθει ο Γρατιανός ανακηρυξαν και τον άλλο γιο του Βαλεντινιανου τον 4χρονο Βαλεντινιανο Β’ ως Συναυτοκρατορα επισης.


Συνεχίζεται....

[Befaios]

Ο Βαλεντινιανος δέχτηκε τον όρο και διόρισε τον αδελφο του Βαλενς

Ο «Βάλενς» είναι ο γνωστός Ουάλης.

Πολύ ωραίο θέμα και πολλά συγχαρητήρια για τον κόπο.

[George_V]

Ο Βαλεντινιανος δέχτηκε τον όρο και διόρισε τον αδελφο του Βαλενς

Ο «Βάλενς» είναι ο γνωστός Ουάλης.

Πολύ ωραίο θέμα και πολλά συγχαρητήρια για τον κόπο.

Nαι Ουάλης ειναι η ελληνικη μεταφραση του. Oπως και Ουαλεντινιανος αντι για Βαλεντινιανος

To V ειναι ενα γραμμη που προστέθηκε αργοτερα στο λατινικο αλφαβητο. Δεν υπηρχε αρχικα.

Προτιμησα το λατινικο Βαλενς since it has a nice ring to it...

[George_V]

ΒΑΛΕΝΣ 364-378


Στο μεταξυ στην Ανατολή ο Βάλενς δεν ειχε ευκολο εργο ουτε αυτος.
Το Σεπτέμβριο του 365 επαναστάτησε ο Στρατηγος Προκόπιος και συμμάχησε με τους Γοτθους για να παρει το θρόνο.
Δεν μπορουσε να ειχε επιλέξει χειρότερη στιγμή. Ο Βαλενς ειχε μολις ξαναρχισει τον πολεμο με τους Πέρσες οι οποιοι ειχαν παραβιάσει την συνθηκη που εκαναν με τον Ιοβιανό.

Αλλα η επανάσταση ηταν κατι σοβαρό και ο Βάλενς εφυγε από την Αντιοχεια για την Κωνσταντινουπολη.
Τελικα νικησε τον Προκόπιο τον Μαιο του 366 και οι στρατιωτες του στασιαστή που κατάλαβαν ότι δεν μπορει πλεον να διεκδικησει τον θρόνο τον συνέλαβαν και τον παρέδοσαν στον Βαλενς ο οποιος τον αποκεφάλισε με συνοπτικες διαδικασίες.

Στα ανατολικα συνορα όμως η κατασταση χειροτερευε. Δεν μπορουσε πλεον να ελεγξει τους Πέρσες και προσπάθησε να διαπραγματευτει μαζι τους
Αλλα όταν οι διαπραγματευσεις κατέρρευσαν το 376 ξεκινησε προετοιμασίες για εκστρατεία στην Περσία.

Όμως δεν προλαβε να ξεκινήσει και εφτασαν αναφορές πως οι Βησιγότθοι επαναστάτησαν στην Θράκη.
Οι Βησιγότθοι ειχαν εγκατασταθει στην περιοχη λιγα χρονια πριν με την αδεια του Βάλενς όταν περασαν τον Δουναβη πιεζόμενοι από τους Ουννους.

Ο Βαλενς σκοπευε να τους χρησιμοποιησει ως μισθοφόρους και συνοριοφύλακες στον Δουναβη οσο αυτος με το στρατό του θα πολεμουσε τους Πέρσες.

Εν τουτοις το σχέδιο χάλασε καθως οι Βησιγότθοι δεν προσαρμόστηκαν στο νέο τους ρόλο τοσο καλα και σε συνδυασμο με την εκμεταλλευση που υπέστησαν από διεφθαρμένους Ρωμαιους αξιωματουχους οδηγηθηκαν στην εξέγερση.

Επικράτησε χάος στα συνορα και βρηκαν ευκαιρια και οι Οστρογότθοι να εισβάλλουν.
Ο Βαλενς αναγκάστηκε να ακυρώσει την εκστρατεια στην Περσια και το καλοκαίρι του 378 βγηκε με το στρατο του για να αντιμετωπίσει τους Γότθους.

Ο Αυτοκράτορας της Δυσης Γρατιανος εστειλε επιστολη στον Βαλενς και του ειπε ότι στέλνει ενισχυσεις και να περιμένει.
Αλλα παρα τις παραινεσεις του ανηψιου του Γρατιανου και των συμβουλων του ο Βαλενς επελεξε να επιτεθει άμεσα στους Γότθους.

Ετσι στις 9 Αυγουστου 378 κατω από ανυποφορο καυσωνα και καφτο αέρα που σηκωνε συννεφα σκόνης ο Βαλενς βαδισε κατα του Γοτθικου στρατόπεδου.

Περιπου στις 2 το μέσημερι οι Ρωμαιοι αρχισαν να διακρινουν τις πρωτες αμαξες των Γοτθων και πηραν θεσεις μάχης.
Οι Γοτθοι αρχικα πανικοβληθηκαν και ο αρχηγος τους Φριτιγκερν προσπαθησε να διαπραγματευτει με τον Βάλενς. Όμως ο Αυτοκράτορας δεν ακουγε τιποτα.

Ετσι οι Γοτθοι πηραν αμυντικη διάταξη γυρω από τις αμαξες τους και αρχισαν να αναβουν φωτιες για να απομακρυνουν τους Ρωμαιους.
Αυτό όμως επιδεινωσε τη θεση των Ρωμαιων γιατι εκτος από τον καυσωνα και τον θερμο αέρα τωρα τους ερχοταν και καφτος καπνος στα μουτρα με αποτέλεσμα να πνιγονται και να μη βλεπουν.

Ο Βαλενς ειδε ότι η κατασταση εχει αλλαξει πλεον και πως χανει το πανω χέρι και εστειλε μηνυμα στον Φριτιγκερν πως συμφωνει σε ανακωχη και ανταλλαγη ομηρων.

Αλλα μεσα στον πανικο οι Γοτθοι αρχισαν να ριχνουν βέλη στους Ρωμαιους και αυτοι με τη σειρά τους ανταπέδωσαν τα πυρά.
Δεν χρειαστηκε πολύ ωρα για να προκληθει γενικευμένη συρραξη.

Η αριστερη πτέρυγα των Ρωμαιων πλαγιοκόπησε τους Γοτθους αλλα το ιππικο καθυστέρησε να φτάσει και εχασαν το μομέντουμ. Και μεσα στον ορυμαγδο της μάχης αποκοπηκαν από το κυριο σωμα στρατου και σφαγιαστηκαν από τους Γοτθους.

Πολύ συντομα εγινε αντιληπτο πως οι Ρωμαιοι πιεζονταν από ολες τις πλευρες και επρεπε να συμπτυχθουν. Αλλα ηταν πολύ αργα πλεον. Το Γοτθικο ιππικο τους χτυπουσε από τα πλαγια ενώ στο κεντρο το πεζικο πιεζε σε ολη τη γραμμη.

Οι Ρωμαιοι αμυνονταν ακομα αλλα πολύ συντομα εξαντληθηκαν και οι γραμμες τους εσπασαν. Οι Λεγεωνες πλεον υποχωρουσαν ατάκτως ενώ οι Γοτθοι τοξότες τους εριχναν βροχη βέλη.

Χιλιαδες Ρωμαιοι επεσσαν στο πεδιο της μάχης και μολις το 1/3 του στρατου κατάφερε να γλιτώσει.
Ο Βαλενς όταν ειδε την καταστροφη το εσκασε και αυτος και προσκολληθηκε σε μια μονάδα η οποια υποχωρουσε συντεταγμένα και περιμεναν ενισχυσεις από τα βοηθητικα στρατευματα.

Η βοηθεια όμως δεν ηρθε ποτε και ετσι διαλυθηκε και αυτή η μονάδα. Σε λιγο αρχισε να βρεχει βέλη και στα δικά τους κεφάλια και ο Βάλενς τραυματιστηκε σοβαρά από βέλη.

Οι σωματοφυλακες του τον κάλυψαν και τον πηραν από εκει και τον πηγαν σε ένα παρακειμενο σπιτι για να κρυφτουν μεχρι να είναι ασφαλες να βγουν εξω.

Όμως συντομα περικυκλωθηκαν από Γοτθους οι οποιοι φυσικα αγνοουσαν ποιος ηταν μεσα στο σπιτι.
Στην αρχη προσπαθησαν να σπάσουν τις πορτες και να μπουν μεσα αλλα ενας καταιγισμος βελων από τους σωματοφυλακες τους απέτρεψε.

Ετσι μαζεψαν αχυρα και κλαδια και εβαλαν φωτια στο σπιτι καιγοντας ζωντανους οσους ηταν μεσα μαζι με τον Αυτοκράτορα.
Μονο ενας σωματοφυλακας επιβιωσε ο οποιος πηδηξε από το παράθυρο και σωθηκε κρυπτομενος εξω από το σπιτι και μετέφερε την ιστορια του θανατου του Αυτοκράτορα.



ΓΡΑΤΙΑΝΟΣ 375-383

Με τον θανατο του Βαλενς ο νεαρος Γρατιανός εμεινε μονος Αυτοκράτορας σε ολη την Αυτοκρατορια. Υπηρχε φυσικα και ο Βαλεντινιανος Β’ αλλα ηταν ακομα ανηλικος και αρα ανικανος να ασκησει εξουσια.
Συντομα καταλαβε πως δεν μπορει μονος του να τα βγάλει περα με Γοτθους, Αλλαμανους, Φραγκους, Περσες και επιδοξους σφετεριστές της εξουσιας.

Ετσι στις 19 Ιανουαριου 379 κάλεσε στο Σίρμιο τον Στρατηγο Θεοδόσιο τον Νεότερο και τον εστεψε Συναυτοκράτορα.
Ο Θεοδόσιος παρέλαβε μια ρημαγμένη Ανατολη χωρις στρατο ουσιαστικα. Επρεπε να συμβει ένα θαυμα για να επιβιωσει.

Ετσι απέφυγε μαχες εκ παραταξεως με τους Γοτθους και τελικα εκλεισε ειρηνη μαζι τους το 382 με ορους ευνοικους για τους Βησιγοτθους όπως ότι θα ζουσαν ως λαος στην Θρακη και θα κρατουσαν τους νομους, τα ηθη και τα εθιμα τους.
Με ανταλλαγμα όμως να γινουν Φοιδεράτι. Δλδ ουσιαστικα μισθοφόροι της Αυτοκρατοριας.

Δεν ηταν η καλυτερη λυση καθως μακροπροθεσαμα θα αποδυναμωνε το στρατο αυτό αλλα ο Θεοδόσιος χρειαζόταν στρατιωτες αμεσα.
Στο μεταξυ στη Δυση ο νεαρος Γρατιανος ειχε μεταφέρει την πρωτευουσα του στα Μεδιολανα όπως και ο πατέρας του και από εκει το 383 εφυγε για εκστρατεια κατά των Αλλαμανων.

Περασε τις Αλπεις προς την Γαλατια αλλα η ολη επιχείρηση κατέληξε σε φιάσκο. Όχι γιατι ηττηθηκε από τους Αλλαμανους (δεν προλαβε καν να πολεμησει μαζι τους) αλλα από τους στρατιωτες των Βρεταννικων Λεγεώνων.

Από καιρο ηταν δυσαρεστημενοι μαζι του καθως δεν ειχαν λαβει καμια αμοιβη και ας ειχαν κανει ολη τη δουλεια αυτοι στις μαχες του και ζηλευαν καθως ο Γρατιανος ειχε ιδιαιτερη αδυναμια στους τοξότες και τα λοιπα βοηθητικα στρατευματα.
Ετσι την ανοιξη του 383 στασιασαν και ανακηρυξαν τον Διοικητη τους Μαγνο Μάξιμο ως Αυτοκράτορα.

Σχεδον αμεσως ενωθηκαν μαζι τους και οι Βορειες Λεγεωνες ενώ αντιθετα οι Γαλατικες Λεγεωνες εμειναν πιστες στον Γρατιανό.
Η συμπεριφορα όμως του Γρατιανου προς αυτους εκανε τις Γαλατικες Λεγεωνες να αναθεωρησουν τη στάση τους και στην πρωτη αψιμαχια με τους στασιαστές οι Γαλατικες Λεγεωνες αυτομολησαν στον Μάξιμο μαζι με τον Διοικητη τους τον Φραγκο Στρατηγο Μεροβόδη.

Ο Γρατιανος αναγκάστηκε να το σκάσει μαζι με μια μικρη ομαδα εφιππων σωματοφυλακων και προσπαθησε να φτάσει στις Αλπεις. Οι Γαλατικες πολεις όμως του εκλειναν τις πυλες η μια μετα την άλλη ενώ ο Στρατηγος Ανδραγάθιος τον κυνηγουσε ανελεητα.
Tελικά κουρασμένος αποφάσισε να παραδοθει στον Στρατηγο Ανδραγάθιο αφου πρωτα ελαβε εγγυησεις για τη ζωη του.

Ετσι στις 25 Αυγουστου 383 παραδοθηκε στον Στρατηγο στο Λουγδουνο (Λυων) αλλα τελικα καταλαβε ότι οι εγγυησεις ηταν κενο γράμμα καθως ο Ανδραγάθιος διεταξε την εκτελεση του.

Το σώμα του εστάλη στον Μάξιμο ο οποιος το κράτησε ενθυμιο και τρόπαιο μεχρι το 386 όταν συναντηθηκε με τον Επισκοπο Μεδιολάνων Αμβρόσιο και πειστηκε από αυτόν να του το παραδώσει.

Ο Αμβρόσιος το έθαψε στον Καθεδρικο των Μεδιολάνων.



ΜΑΓΝΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ 383-388

Ο Μάξιμος ειχε κερδισει το στέμμα της Δυσης και εκανε τους Τρεβηρους πρωτευουσα του αλλα υπηρχε ακομα ο νομιμος Αυγουστος της Δυσης ο 12χρονος Βαλεντινιανος Β’ και οσο ζουσε αυτος ο τιτλος του Μαξιμου ηταν κενο γράμμα.

Εν τουτοις δεν μπορουσε να κανει πολλα εναντιον του καθως ο μικρος ηταν υπο την προστασια του Αυγουστου της Ανατολης Θεοδοσίου Α’ και ο Μαξιμος ηξερε πως δεν μποροσυε να τον αγγιξει. Τουλαχιστον όχι οσο ο μικρος βρισκοταν στα Μεδιολανα.
Ετσι τον προσκάλεσε “σαν πατέρας προς γιο’ να έρθει στους Τρεβηρους και να ζησει μαζι του.

Ο Επισκοπος Αμβρόσιος όμως καταλαβε την παγιδα του Μάξιμου και σταματησε τον Βαλεντινιανο από το να παει στους Τρεβήρους.
Αλλα και ο Θεοδόσιος δεν εμεινε με σταυρωμενα τα χέρια. Καταλαβαινε όμως πως μια αναμετρηση με τον Μαξιμο και τις εμπειροπολεμες Βρεταννικες και Γαλατικες Λεγεωνες του θα ηταν τεράστιο ρίσκο αποφάσισε να κερδίσει χρόνο.

Ετσι τον αναγνωρισε και αυτόν ως Αυγουστο της Δυσης και μοιραστηκε την εξουσια με τον Βαλεντινιανο.
Ο Μαξιμος θα επαιρνε Ισπανια, Γαλατια και Βρεταννια ενώ ο Βαλεντινιανος θα επαιρνε Ιταλια, Αφρικη και Ιλλυρικο.
Ένα χρονο μετα το καλοκαιρι του 387 ο Μάξιμος αποφάσισε πως ηρθε η ωρα να τελειωνει με τον μικρό και να πάρει ολη τη Δυση υπο την εξουσια του.

Ετσι εισέβαλλε στην Ιταλία. Ο Βαλεντινιανος με τη μητέρα του και την Αυλήτ ου κατάφερε να το σκάσει ανατολικα και εφτασε στη Θεσσαλονίκη.
Ο Θεοδόσιος εστειλε επιστολη στο Μάξιμο και απαίτησε να γυρισει πισω και να επιστρέψουν τα συνορα στο παλιο στατους κβο που ειχε συμφωνηθει.

Ο Μαξιμος απλα τον αγνοησε και συνεχισε.
Ο Θεοδόσιος όμως με την στηριξη της Συγκλητου οργάνωσε εκστρατεια για την “Aπελευθέρωση της Δυσης” και επιτέθηκε στον Μάξιμο από ξηρα και θαλασσα.

Ο Μαξιμος κατάφερε να αποφυγει τον στόλο της Ανατολης αλλα η προέλαση του Θεοδοσιου στην Ιταλια ηταν σαρωτικη και ο Μάξιμος αναγκάστηκε να υποχωρήσει στην Ακουιλια.

Εκει κατάλαβε πως δεν εχει τον αριθμο των ανδρων για να αντισταθει στον Θεοδόσιο και αποφάσισε να κανει εξοδο οπου η θα κατάφερνε να σπασει τον κλοιο και να φυγει ή θα πεθαινε στη μάχη.

Τελικα τιποτα από τα δυο δεν συνέβη και τελικα αναγκάσηκε να παραδοθει στους στρατιωτες του Θεοδοσιου τον Αυγουστο του 388.
Οι στρατιωτες του ξηλωσαν τα Αυτοκρατορικα Διάσημα και τον εστειλαν αλυσοδεμενο στον Θεοδόσιο.
Ο Θεοδόσιος ειχε την προθεση να τον συγχωρησει και να να του χαρισει τη ζωη αλλα οι στρατιωτες επεμεναν στην εκτελεση του.

Ο Θεοδόσιος συμφωνησε και στις 28 Αυγουστου 388 ο Μάξιμος αποκεφαλιστηκε μετα από μια σειρα βασανιστηρια.
Το σώμα του πεταχτηκε στο ποτάμι ενώ το κεφάλι το καρφωσαν σε ένα ακοντιο και το περιεφεραν στο στρατόπεδο.



ΒΑΛΕΝΤΙΝΙΑΝΟΣ Β' 375-392

Με την εκτέλεση του Μαξίμου αποκαταστάθηκε ο Βαλεντινιανος Β΄ως νομιμος Αυγουστος της Δυσεως. Πολύ συντομα όμως κατάλαβε ότι ειχε γινει μαριονέτα στα χέρια των Στρατηγων Μπαουτο και Αρβογάστη.

Την άνοιξη του 392 ο Βαλεντινιανος Β’ με αυστηρο τόνο διέταξε τον Αρβογάστη να εγκαταλειψει τη θέση του Αρχιστρατηγου αλλα ο Αρβογάστης γέλασε δυνατα και ειπε:

“Ακουσε το καλα... Δε μπορεις να με καθαιρέσεις μικρέ. Δε με διόρισες εσυ σε αυτή τη θέση”

Oυσιαστικα εκανε ρεζίλι τον Αυτοκράτορα μπροστα σε ολη την Αυλή. Ο Βαλεντινιανος εγκατέλειψε την αιθουσα κλαιγοντας και κλειστηκε στο δωματιο του.

Στις 15 Μαιου 392 ο Αυτοκράτορας Βαλεντινιανος Β’ βρέθηκε απαγχονισμένος στο δωματιο του στη πολη Βιαν της Γαλατιας.
Ο Αρβογάστης εκλεισε αμεσως την υποθεση ως αυτοκτονία αλλα οι περισσοτεροι συγγραφεις θεωρουν ότι τον στραγγάλισε ο Αρβογάστης και το εκανε να φαινεται σαν αυτοκτονία.

Το σωμα του μεταφέρθηκε στα Μεδιολανα οπου ενταφιάστηκε διπλα στον αδελφο του Γρατιανο από τον Επίσκοπο Αμβρόσιο στον Καθεδρικο της πολης.

Το γεγονος ότι ο Επίσκοπος Αμβροσιος κηδεψε κανονικα τον Βαλεντινιανο είναι ένα στοιχειο που μας δειχνει ότι δεν πιστευε στην εκδοχη της αυτοκτονιας.



ΕΥΓΕΝΙΟΣ 392-394

Μετα τον θανατο του Βαλεντινιανου ο θρονος εμεινε κενος. Ο Αρβογάστης ηξερε πολύ καλα ότι δεν μπορουσε να τον παρει ο ιδιος καθως ηταν βαρβαρος και δεν θα γινοταν ποτε αποδεκτος από κανεναν.

Ετσι διορισε ως νέο Αυγουστο της Δυσεως τον δάσκαλο της Ρητορικής Ευγένιο καθως ηταν ένα προσωπο που θα μπορουσε να τον κανει ότι θέλει και να κυβερνα ο ιδιος ως the power behind the throne.

Ο Ευγένιος αν και δεν ειχε ιδεα από στρατιωτικα εν τουτοις πετυχε καποιες νικες εναντιον Φραγκων και Αλλαμανων με τη βοηθεια του Αρβογάστη.
Όταν εμαθε ο Θεοδόσιος τι ειχε συμβεί στην Δυση εξοργιστηκε και στις 23 Ιανουαρίου 393 διόρισε τον 8χρονο γιο του Ονώριο ως Αυγουστο της Δυσης.

Το 394 εφυγε από την Κωνσταντινουπολη με στρατο για να τελειωνει με τον Αρβογάστη και τον Ευγενιο μια και καλη.

Η τελικη μάχη εγινε στις 5 Σεπτεμβριου του 394 στις οχθες του ποταμου Φριγιδου στα σημερινα συνορα Ιταλιας-Σλοβενιας.
Η μαχη κρατησε δυο μερες με τεράστιες απωλειες και για τις δυο μεριες.

Την πρωτη μερα ο Αρβογάστης με τον Ευγένιο σχεδον τσακισαν τον στρατο του Θεοδοσιου αλλα αυτοι κρατουσαν ακομα. Από μια τριχα μεν αλλα κρατουσαν ακομα.

Την δευτερη μερα ο στρατος του Ευγενιου και παλι ειχε το πανω χέρι αλλα μια εκλειψη ηλιου τρομαξε τους στρατιωτες του και αμεσως μετα ένα τοπικο φαινόμενο που λεγεται “Borah” συνεβη. Αυτό που εγινε ηταν πως ο αέρας φυσουσε προς τη μερια του Ευγενιου τοσο δυνατα που τα βελη τους γυρνουσαν πισω και χτυπουσαν αυτους. Ενώ η βροχη παλι λογω του αέρα επεφτε κατευθειαν στα προσωπα τους. Αντιθετα στην πλευρα του
Θεοδοσιου επικρατουσε ηλιος και καλες συνθηκες.

Στο τέλος ο Θεοδόσιος νικησε τον Ευγένιο ο οποιος συνεληφθη μια μερα αργοτερα και τον εφεραν αλυσοδεμενο στο Θεοδοσιο.
Εκει ο Ευγενιος επεσε στα γονατα ζητωντας ελεος αλλα ενας στρατιωτης τον αποκεφαλισε πριν προλαβαι να αποφασισει ο Θεοδόσιος τι να τον κανει.

Ο Αρβογάστης παλι το εσκασε στα βουνα οπου εμεινε κρυπτομενος από χωριου εις χωριον για 15 μερες αλλα στο τελος καταλαβε ότι δεν εχει ελπιδα και πως δεν περιμενει ελεος από τον Θεοδόσιο και επεσε πανω στο σπαθι του.


Συνεχίζεται...

[George_V]

ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Α" 379-395


Η καταστολη της στάσης του Ευγενίου ηταν και η τελευταια εκστρατεια του Θεοδοσιου ο οποιος πλεον εμεινε ο μονος Αυτοκράτορας σε Ανατολη και Δυση.

Υπηρχε φυσικα και ο γιος του Ονώριος 11 ετών τοτε που τον ειχε ορίσει ως Αυγουστο της Δυσης αλλα επειδη ηταν ανηλικος δεν ασκουσε καμια εξουσια.

Στα τέλη του 394 η υγεια του Θεοδόσιου χειροτέρεψε αν και ποτε δεν ηταν απολυτα υγιης στη ζωη του.

Συντομα καθηλωθηκε στο κρεβάτι και οι γιατροι διέγνωσαν υδρωπικια. Τα ποδια του πρήστηκαν και δεν μπορουσε πλεον να περπατησει.

Τον Δεκεμβριο του 394 με το ζόρι μπορεσε να παρακολουθησει τους αγώνες που δόθηκαν προς τιμη του στην Αρένα των Μεδιολάνων αλλα δεν αντεξε να παραμεινει μεχρι το τέλος και αναγκάστηκε να αποχωρησει υποβασταζόμενος από την Αρένα.

Εκει κατάλαβε ότι ερχεται το τέλος του και συνέταξε τη διαθηκη του. Η Αυτοκρατορία θα εσπαγε σε δυο κομματια και το Ανατολικό μέρος που περιελαμβανε το Ιλλυρικο, την Ασια και την Αιγυπτο θα το κυβερνουσε ο πρωτοτοκος γιος του ο 18χρονος Αρκάδιος ενώ το Δυτικο μερος που περιελαμβανε Ιταλια, Αφρικη, Γαλατια, Ισπανια και Βρεταννια θα το κυβερνουσε ο δευτερος γιος του ο 11χρονος Ονωριος.

Μετα ξεκίνησε για την Κωνσταντινουπολη αλλα στη διαδρομη πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 395.

Το σώμα του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινουπολη οπου στις 8 Νοεμβριου 395 ενταφιάστηκε στο Μαυσωλείο του Κωνσταντινου στους Αγίους Αποστόλους.



ΑΡΚΑΔΙΟΣ 395-408


Η Ανατολη όπως ειδαμε δοθηκε στον 18χρονο Αρκάδιο. Ο οποιος ναι μεν ηταν ενηλικος αλλα ηταν απειρος και βασιζόταν υπερβολικα στην καθοδήγηση των συμβούλων του, του Υπαρχου του Πραιτωριου Ρουφίνου και του Ευνούχου Ευτρόπιου οι οποιοι ειχαν μετατρέψει τον νεαρο Αυτοκράτορα σε πειθηνιο οργανο τους.

Και σαν να μην εφτανε αυτό η γυναικα του η Ευδοξια τον ειχε βάλει στο βρακί της και τον χειραγωγουσε όπως αυτή ηθελε.

Ο Αρκάδιος αρχισε να ανεξαρτητοποιειται όταν διόρισε νέο Υπαρχο του Πραιτωρίου τον Ανθέμιο ο οποιος κρατησε την Αυτοκρατορια στα ποδια της αλλα εδωσε και περιθώριο στον Αρκάδιο να ασκησει πολιτικη.

Όμως αυτό δεν κράτησε για πολύ καθως την 1η Μαιου 408 ο Αρκάδιος πέθανε ξαφνικα καθως υπέστη πιθανοτατα εγκεφαλικο επεισόδιο σε ηλικια 32 ετών αφηνοντας την Αυτοκρατορία στον 7χρονο γιό του Θεοδόσιο Β’.



ΟΝΩΡΙΟΣ 395-423

Στη Δυση όπως ειδαμε βασιλευσε ο Ονώριος μετα την διασπαση της Αυτοκρατοριας από τον πατέρα του.
Ο Ονώριος εκτος από ανηλικος ηταν και αδυναμος και ντροπαλος σαν χαρακτηρας και γρηγορα εγινε μαριονέτα ευνουχων, Στρατηγων και πολιτικων.

Αλλα η εξουσια πισω από τον θρόνο ηταν ο Στρατηγός Φλαβιος Στηλίχων γεννημένος από Βανδαλο πατέρα και Ρωμαια μητέρα και παντρεμένος με την ανηψια του Θεοδοσίου Α΄ την Σερένα.

Ολη εξουσια και η πολιτικη ασκουνταν από τον Στηλιχωνα στη Δυση αφηνοντας τον Ονώριο να παιζει με τα παιχνιδια του.
Αλλα η Δυση δεν εφτανε για τον Στηλιχωνα. Ηθελε και την Ανατολη. Ετσι συντομα αποπειράθηκε να επεκτεινει την εξουσια του και στο Ιλλυρικο επικαλουμενος προηγουμενους Αυτοκράτορες που ειχαν αποδώσει το Ιλλυρικο στους Αυγουστους της Δυσης.

Ετσι ξεσπασε καυγάς αναμεσα στις Αυλές της Ανατολης και της Δυσης. Και αυτό το εκμεταλλευτηκαν οι βαρβαρες φυλές με τον καλυτερο τροπο.

Ο Αλάριχος ο αρχηγος των Βησιγότθων Φοιδεράτων βρηκε ευκαιρία και κατέλαβε την Μοισια ενώ οι Βανδαλοι εκαναν συνεχεις επιδρομες
λεηλατωντας τα Βαλκανια.

Ο Στηλιχων νικησε τον Αλάριχο δυο φορες αλλα απέφυγε να συντρίψει τους Βησιγότθους οριστικα και να τους εξαφανισει από την ιστορια για λογους που μεχρι σημερα αγνοουμε και τους αφησε να διαφυγουν.

Στις 31 Δεκεμβριου 406 λογω ενός ασυνηθιστα παγωμένου χειμώνα ο Ρήνος πάγωσε εντελως και ετσι βρηκαν ευκαιρία να περάσουν μαζικα οι Βανδαλοι και οι Σουηβοί στην Γαλατια ενώ μετα από λιγο τους ακολούθησαν οι Βουργουνδοί.

Στο μεταξυ οι Βησιγότθοι ανασυντάχθηκαν και εκμεταλλευομενοι το γεγονος ότι οι Ρωμαιοι προσπαθουσαν να ανακοψουν τους βαρβάρους στην Γαλατια λεηλάτησαν την Ελλάδα και μετα πέρασαν στην Ιταλια.

Η πρωτη πολη που κατέστρεψαν ηταν η Ακουιλια και μετα βαδισαν κατά των Μεδιολάνων.
Ο Ονώριος και η κυβερνηση του τρομοκρατηθηκαν και το εσκασαν στη Ραβέννα η οποια ηταν καλυτερα οχυρωμένη και περιτριγυριζόταν από βάλτους οποτε ηταν αδυνατον σχεδον να πολιορκηθει.

Από εκει προσπαθησε να σχεδιασει την αντεπιθεση του αλλα ειδε ότι δεν ειχε αρκετα διαθέσιμα στρατευματα.
Ο Αλαριχος ζητησε γη για το λαο του στην Κεντρικη Ευρώπη αλλα ο Ονώριος αρνηθηκε.
Ο Στρατηγός Στηλίχων προσπαθησε να τους πεισει να αποχωρησουν και ισως να τα ειχε καταφέρει αλλα μια παλατιανη συνομωσια οδηγησε στη συλληψη του και στιν εκτέλεση του στις 23 Αυγουστου 408.

Ο Αλάριχος τοτε βαδισε κατά της Ρώμης αλλα η Συγκλητος κατάφερε να τον αποτρεψει με χρυσο και γλιτωσε προς το παρον.
2 χρονια μετα όμως ο Αλάριχος παλι βαδισε κατά της Ρώμης αλλα αυτή τη φορα η Συγκλητος αρνηθηκε να τον πληρώσει για να φύγει.
Ετσι πολιορκησε την πολη και την κατέλαβε στις 24 Αυγουστου 410.

Η πτωση και η λεηλασια της Ρώμης σοκαρε ολοκληρο τον τοτε γνωστο κοσμο. Η πολη δεν ειχε πέσει ποτέ σε εχθρικα χέρια εδώ και 800 χρόνια.
Τελευταια φορα την ειχε λεηλατησει ο Γαλατης αρχηγός Βρέννος το 389 π.Χ.
Ο μυθος της Αιώνιας Πόλης γκρεμιστηκε και ο κοσμος αρνουνταν να πιστέψει ότι η πολη λεηλατηθηκε και καηκε και μνημεια αιωνων
κατεδαφιστηκαν. Ακομα και οι στάχτες των Αυτοκρατόρων σκορπιστηκαν και χαθηκαν κατά τη διαρκεια της λεηλασιας.
Όμως λιγο καιρο μετα την πτωση της Ρώμης ο Αλάριχος πεθανε ξαφνικα και αυτό εσωσε τη Ρώμη από μακροχρονη κατοχη.

Οι Βησιγότθοι εφυγαν από την Ιταλια και περασαν στη Γαλατια και από εκει εγκατασταθηκαν σε εδάφη βορειως και νοτιως των Πυρηναιων δημιουργώντας ετσι το πρωτο Βησιγοτθικο Βασίλειο στην περιοχη με πρωτεύουσα την Τολόσα (σημερινη Τουλουζ)

Όταν τα νέα ότι η Ρώμη καταστραφηκε εφτασαν στον Ονώριο αυτος επεσε στα γόνατα και αρχισε να κλαιει και να χτυπιέται θρηνώντας.
Αλλα δεν εκλαιγε για την πολη της Ρώμης. Ο Ονώριος ειχε φτιαξει ένα κοτέτσι στο Παλατι του και φροντιζε ο ιδιος τις κότες που ειχε βάλει μεσα.
Την πιο αγαπημένη του κοτα την ειχε ονομάσει “Roma”. Ετσι όταν του ειπαν ότι η Ρώμη δεν υπαρχει πια θεώρησε ότι πέθανε η κοτα του και για αυτό αρχισε να κλαιει.

Σταματησε το κλαμα μονο όταν του εδειξαν την κοτα του ζωντανη και του εξηγησαν ότι η πολη είναι που δεν υπαρχει πια και όχι η κότα.
Παράλληλα με αυτά τα γεγονότα ο Ονώριος ειχε να αντιμετωπισει και μια σειρα κινημάτων εναντιον του.

Το 407 επαναστάτησαν οι Βρεταννικες Λεγεώνες και ανακηρυξαν τον Στρατηγό Κωνσταντίνο ως Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Γ’ ο οποιος περασε αμεσως απέναντι στην Γαλατια και απλωσε την εξουσια του σε κομματια της Γαλατιας και της Ισπανιας επισης.

Το 409 η Συγκλητος πιεστηκε από τον Αλαριχο να ανακυρηξει τον Συγκλητικο Πρίσκο Ατταλο ως Αυτοκράτορα αλλα τον επομενο χρονο εχασε την εξουσια στη λεηλασια της Ρώμης και το προβλημα λυθηκε μονο του. Ο Πρισκος διεφυγε στη Γαλατια οπου συνεληφθη το 415 και εκτελεστηκε το 416.

Το ιδιο ετος και ο Στρατηγος Μάξιμος ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας στην Ισπανια
Για να προστατευθει ο Ονώριος έστειλε τον πιστο του Στρατηγο Κωνστάντιο να καταστειλει τις εξεγέρσεις.
Ο Κωνστάντιος κατέστειλε τις επαναστάσεις του Κωνσταντινου Γ’ και του Μαξίμου μεχρι το 413 ενώ το ιδιο ετος κατέπνιξε σχεδον εν τη γενεσει της και την επανασταση του Στρατηγου Ιοβίνου.

Ο Ονωριος εντυπωσιαστηκε και το 417 τον πάντρεψε με την αδελφη του Γάλλα Πλακιδία ενώ το 421 τον ορισε ως Συναυτοκράτορα του στη Δυση με το ονομα Κωνστάντιος Γ’ .

Ο Κωνσταντιος όμως δεν θα ζουσε πολύ ακομα καθως αρρωστησε και πεθανε στα τέλη του 421 εχοντας προλαβει να αποκτησει 2 παιδια. Τον Βαλεντινιανό και την Ονωρία.

Δυο χρόνια μετα το 423 πέθανε και ο Αυτοκράτορας Ονώριος πιθανοτατα από καρκίνο του πνευμονα.
Για τον Ονωριο εχει γραφτει:

“Ανεβηκε στο θρονο ως παιδι και παρέμεινε παιδι μεχρι το τέλος”

Kαθως ηταν αδυναμος χαρακτηρας και φοβόταν τους πάντες. Το πως καταφερε να επιβιωσει 30 χρόνια στο θρόνο μονο ως θαυμα μπορει να το δει κανεις.



ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Β' 408-450

Πισω στην Κωνσταντινουπολη όπως ειδαμε ο Αυτοκράτορας Αρκάδιος πέθανε και αφησε τον 7χρονο Θεοδόσιο Β’ στο θρονο.
Στην αρχη βρισκόταν υπο τον ελεγχο του Υπαρχου του Πραιτωριου Ανθεμιου αλλα μετα το θανατο του το 414 ο Θεοδόσιος που ηταν τοτε 13 ετων αρχισε να ανεξαρτητοποιείται.

Βεβαια δεν ηταν ακριβως ποτε ανεξάρτητος καθως σχεδον σε ολη του τη ζωη βρισκόταν κατω από την επιρροη της μεγαλυτερης αδελφης του Πουλχερίας και συνηθως καταφερνε να ελεγχει τη ζωη του.

Ετσι ειχε γινει και με τη γυναικα του Θεοδοσιου Β’ την Ευδοκια. Ηταν η Πουλχερία που την διάλεξε για γυναικα του αδελφου της όταν της εκανε μεγάλη εντυπωση σε μια ακροαση όταν ηρθε να παραπονεθει γιατι την αδικησαν τα αδέλφια της και της πηραν την περιουσια που της αφησε ο πατέρας της ο Φιλοσοφος Λεόντιος.

Η Πουλχερια γοητευθηκε από την ευρεια της μάθηση και τον χαρακτηρα της και πιστεψε πως αν τη φέρει με τα νερα της τοτε θα μπορει αυτή να κυβερνα μεσω του Θεοδοσιου.

Ετσι την βαφτισε στα γρηγορα (καθως ηταν αβαφτιστη) και την μετονομασε από Αθηναίδα σε Ευδοκία και την παντρεψε με τον αδελφο της.
Εν τουτοις η Ευδοκια αποδειχθηκε σκληρο καρυδι και συντομα η Πουλχερια αρχισε να το μετανιωνει που την εβαλε διπλα στον αδελφο της καθως ο
Θεοδόσιος αρχισε να απομακρυνεται από την αδελφη του και να ακουει τη γυναικα του.

Τελικα μετα από “μονομαχια” ετών η Πουλχερία κατάφερε να σπρώξει την Ευδοκία στο περιθωριο και να πεισει τον Θεοδόσιο να την εξορίσει με την κατηγορία ότι εχει εραστη.

Βεβαια η Ευδοκια δεν ειχε αλλα μια παρεξηγηση οδηγησε τον Θεοδόσιο να το πιστέψει και να την εξορίσει στην Παλαιστίνη.
Ο Θεοδόσιος δεν ηταν ποτε δυναμικος όπως ηταν ο παππους του αλλα ηταν αρκετα εξυπνος και με κλιση στις τέχνες.

Ηταν όμως και τυχερος καθως η πολιτικη και οικονομικη κατασταση της Αυτοκρατοριας παρεμεναν σε σταθερα ομαλα επιπεδα παρα τις επανειλλημένες επιδρομες των Ουνων στα Βαλκανια. Αλλα παντα τους εδιωχνε πληρωνοντας τους χρυσαφι για να φυγουν.

Μια κρισιμη περιοδος ηταν το 447 όταν οι Ρωμαιοι ηττηθηκαν από τους Ουννους και παράλληλα ενας σεισμος κατέστρεψε τα Τείχη της Κωνσταντινουπολης.

Πλεον δεν υπηρχε κανενα εμποδιο για τον Αττίλα να κανει απλα μια βολτα στην Κωνσταντινουπολη και να την καταλαβει.
Ετσι ο Θεοδόσιος διέταξε τον Επαρχο Κυρο να κανει ότιδηποτε για να ξαναχτισει τα τειχη πριν φτάσουν οι Ουννοι οι οποιοι βρισκονταν ηδη στην
Θράκη.

Ο Κυρος τοτε εστρωσε τους παντες στη δουλεια. Εβαλε ολο τον πληθυσμο της Πολης να δουλευει με βαρδιες μερα και νυχτα από 7 ετων εως 80 χρονων, τους οσους στρατιωτες ειχαν μεινει και τους ναυτες του στόλου και κατάφερε το ακατόρθωτο.

Μεσα σε 14 ημέρες καθαρισαν τις περιοχες από τα μπάζα και ανοικοδόμησαν τα Τειχη.
Οι Ουννοι όταν εφτασαν ειδαν τα Τείχη ετοιμα και επανδρωμένα.

Εν τουτοις όμως καθως δεν ειχε στρατό ο Θεοδόσιος παλι τους πληρωσε και υποσχέθηκε ετησιο φορό υποτέλειας. Και καθως δεν ειχε μεινει ουτε μισο νομισμα στα ταμεια, πηρε τα σκευη των εκκλησιων και οι ευγενεις πουλησαν μεχρι και τα επιπλα τους για να συγκεντρωθουν τα ποσα των φορων για τους Ουννους.

Περαν ολων αυτων όμως ο Θεοδόσιος Β’ εμεινε γνωστος για τον Θεοδοσιανό Κώδικα οπου μαζεψε σε ένα τεράστιο βιβλιο ολους τους νομους και τα διατάγματα που ειχαν εκδοθει από το 200 μεχρι τοτε. Ηταν η πρωτη προσπαθεια κωδικοποιησης της Ρωμαικης νομοθεσια η οποια μεχρι τοτε ηταν χαωδης και δαιδαλωδης. Για να μπορεσει να βρει καποιος μια νομολογια η ένα προηγουμενο επρεπε να ψάχνει για καιρο μεχρι να βρει κατι σχετικο.

Τα τελευταια χρόνια του ηταν απομακρος και η εξουσια ειχε περιελθει στα χέρια των Ευνουχων.
Πολλες φορες υπέγραφε εγγραφα χωρις καν να τα διαβασει ενώ άλλες φορές απλα εγραφε στο περιθωριο κατι προσωπικο ασχετο με το εγγραφο.

Και για αυτό το λογο εχουμε το μοναδικο δειγμα γραφικου χαρακτηρα Ρωμαιου Αυτοκράτορα που εχει σωθει ποτε (εξαιρουνται οι στυλιζαρισμένες υπογραφες) καθως ο Θεοδόσιος Β’ εγραψε στο περιθωριο ενός Χρυσοβουλου καποια προσωπικη ευχη για τον παραληπτη του με το χέρι του. Και μεχρι σημερα είναι το μοναδικο δειγμα γραφης Ρωμαιου Αυτοκράτορα που εχει επιβιωσει.

Την ανοιξη του 450 με τη βοηθεια της Πουλχεριας κατάφερε να καθαιρέσει τον Ευνουχο Χρυσάφιο και να ξαναπαρει την εξουσια αλλα δεν τη χαρηκε για πολύ.

Στις 26 Ιουλιου 450 ο Θεοδόσιος βγηκε να κανει ιππασια κοντα στον ποταμο Λυκο που βρισκοταν κοντα στα Τείχη του Κωνσταντινου αλλα επεσε από το άλογο και τραυματιστηκε πολύ σοβαρα σε σβέρκο και μεση.

Εμεινε δυο μερες παράλυτος από το λαιμο και κατω και πέθανε στις 28 Ιουλιου 450.
Λιγο πριν πεθάνει ζήτησε να ερθει ο Στρατηγος Μαρκιανός στον οποιο ειπε:΅

“Μου αποκαλυφθηκε πως εσυ θα κυβερνησεις μετα από μενα”.

Βεβαια το πιθανοτερο είναι ότι τα ειχε κανονισει όλα η Πουλχερια η οποια θα εκανε λευκο γάμο με τον Μαρκιανο (ειχε παρει ορκο να μεινει ισοβιως παρθενα) και θα κυβερνουσε μαζι του.


Συνεχίζεται...

[George_V]

ΒΑΛΕΝΤΙΝΙΑΝΟΣ Γ' 423-455


Mε τον θάνατο του Ονωρίου ξέσπασε “συνταγματικη κρίση” στην Δυτικη Ρωμαικη Αυτοκρατορία.
Ο Ονώριος πέθανε χωρις παιδιά και χωρις να έχει ορίσει ξεκάθαρο διάδοχο.

Ετσι η Αυλή διασπάστηκε στους υποστηρικτές του ανηψιου του Βαλεντινιανου γιου της αδελφης του Γαλλας Πλακιδιας και στους υποστηρικτες της ιδέας πως ο νεος Αυτοκράτορας επρεπε να επιλεγει από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β’ στην Κωνσταντινουπολη ο οποιος επι του παρόντος ηταν ο μονος νομιμος Αυτοκράτορας (θεωρητικα μιας επανενωμένης Αυτοκρατοριας).

Για μερικους μηνες κράτησε αυτή η διαμάχη ως που ξέσπασε επανάσταση στη Ρώμη και η Συγκλητος ανακήρυξε Αυτοκράτορα τον Συγκλητικό Ιωάννη ο οποιος ειχε και τη στήριξη του Στρατηγού Αέτιου και του στρατου του.

Οι στασιαστές κατέλαβαν και τη Ραβέννα οπου βρισκόταν η εδρα της κυβέρνησης της Δυσης αλλα η στάση του κατεπνίγη εν τη γενεσει της πριν προλαβει να φτάσει ο Αέτιος με τον στρατό του από την Μοισία.

Ο Ιωάννης συνεληφθη, διαπομπευτηκε, ακρωτηριαστηκε και τελικα αποκεφαλιστηκε στο θέατρο της Ακουιλια. Όταν εφτασε τελικα ο Αέτιος κατάλαβε ότι εχασε το παιχνιδι και ορκίστηκε πίστη στον Αυτοκράτορα της Ανατολης.

Για να αποφυγει αλλα πραξικοπηματα ο Θεοδόσιος Β’ αναγνωρισε τον 6χρονο Βαλεντινιανο ως Αυτοκράτορα Βαλεντινιανό Γ’ και αρραβωνιασε την κόρη του Ευδοξια μαζι του.

Μεγαλώνοντας ο Βαλεντινιανος αρχισε να δειχνει δειγματα ότι θα γινοταν χειρότερος από τον Ονωριο.
Τουλαχιστον ο Ονώριος βασιζόταν στις συμβουλες των Στρατηγων του και των Συμβουλων του.

Ο Βαλεντινιανος εμπιστευονταν κυριως μάγους, μαντεις και αστρολόγους να κυβερνουν την καθημερινοτητα του και αφησε την ασκηση πολιτικης στη μητέρα του και στον Στρατηγο Αέτιο.

Αλλα αυτό ηταν μια κακη επιλογη. Η Γαλλα Πλακιδία και ο Αέτιος δεν χωνευαν ο ενας τον αλλον και οι συνομωσιες για να αλληλοξεφορτωθουν ο ενας τον άλλο ηταν καθημερινο φαινόμενο στο Παλάτι.

Η Αυτοκρατορια κατέρρεε και η σπαρασσομενη Αυλη του Βαλεντινιανου απλα παρακολουθουσε την καταρρευση της.
Η Βορεια Αφρικη ειχε καταληφθει από τους Βανδάλους (τους οποιους προσκάλεσε να ερθουν ο Στρατηγός Βονιφάτιος ο αντιπαλος του Αετίου για να τους χρησιμοποιησει εναντιον του)

Οι Σουηβοί ειχαν καταλαβει την βορειοδυτικη Ισπανία και η Γαλατία ειχε μοιραστει μεταξυ Βησιγότθων, Φράγκων και Βουργουνδων.

Η μοναδικη επιτυχία που σημειωσε η Αυτοκρατορια ήταν το σταμάτημα της προέλασης του Αττίλα στα Καταλαυνικα Πεδία.

Η μάχη ουσιαστικα έληξε χωρις νικητη αλλα σε επιπεδο τακτικης ηταν Ρωμαικη νικη καθως η συντεταγμένη υποχώρηση των Ουννων σταμάτησε την προέλαση τους και εδωσε μια ανασα στην καταρρέουσα Αυτοκρατορια.

Ο Αττίλας εισέβαλλε στην Ιταλια αυτή τη φορα 1 χρονο μετα αλλα σταμάτησε εξω από τη Ρώμη όταν συνάντησε τον Πάπα Λέοντα Α’.
Δεν υπαρχει μαρτυρια τι ειπώθηκε στη συζητηση τους αλλα ότι και αν του ειπε ο Πάπας εκανε τον Αττίλα να γυρίσει πίσω χωρις να καταστρέψει τη Ρώμη ουτε καμια άλλη πολη.

Το επομενο ετος ο Αττίλας πέθανε κατά τη διάρκεια του γάμου από ακατάσχετη ρινοραγία και η αυτοκρατορία του διαλυθηκε αμεσως.
Η επιτυχια του Αέτιου κατά των Ουννων ενίσχυσε την θέση του και αυτό φόβησε τον Βαλεντινιανο ο οποιος θεώρησε ότι κινδυνεύει ο θρόνος του από αυτόν.

Οι συμβουλοι του με επικεφαλης τον Συγκλητικο Πετρώνιο Μάξιμο τον πιεζαν να τον ξεφορτωθει αμέσως αλλιως κινδυνευε.
Στην πραγματικότητα όμως οι Συγκλητικοι ηθελαν να τον ξεφορτωθουν γιατι ο Αέτιος ηταν εμποδιο στα δικα τους σχέδια για την εξουσια.

Αλλα και ο Αέτιος δεν ηταν κανένας άγιος. Ειχε φροντισει να αρραβωνιάσει τον γιο του Γαουδέντιο με την κόρη του Βαλεντινιανου και ο τελικος σκοπος του ηταν να τοποθετησει τον γιο του στον θρόνο και να κυβερνά μεσω αυτου.

Τελικα ο Πετρώνιος Μάξιμος έπεισε τον Βαλεντινιανο να χτυπήσει πρώτος και στις 21 Σεπτεμβριου 454 ο Αυτοκράτορας καλεσε τον Αέτιο στο Παλάτι με το πρόσχημα ότι ηθελε δηθεν μια οικονομικη αναφορά. Ο Πετρώνιος ηλπιζε να παρει τη θέση του Αέτιου και μετα τον θρόνο όταν θα ερχοταν η ωρα. Αλλα για τωρα επρεπε να ξεφορτωθει τον Αέτιο.

Ο Αέτιος ηρθε στο Παλάτι και λιγο πριν παραδώσει την αναφορα που ζητηθηκε, ο Βαλεντινιανος σηκώθηκε από τον θρόνο και τον κατηγόρησε ενωπιον της Αυλής για προδοσία.

Ο Αέτιος σάστισε αλλα πριν προλαβει να πει οτιδηποτε προς υπεράσπιση του, ο Βαλεντινιανος τράβηξε το σπαθι του και τον μαχαίρωσε στην κοιλια.
Παράλληλα ο Αρχιθαλαμηπόλος του ο Ευνούχος Ηράκλειος τον μαχαίρωνε και αυτος στην πλατη.

Ενας από τους Συγκλητικους που ηταν μάρτυρας της δολοφονίας ειπε σοκαρισμένος σε έναν άλλο Συγκλητικο:

“Πρωτη φορά βλέπω άνθρωπο να χρησιμοποιει το αριστερο του χέρι για να κόψει το δεξί”.

Με τον Αέτιο νεκρό, ο Πετρωνιος περιμενε να παρει τη θέση του. Αλλα καπου εκει τον προδωσε ο Ηράκλειος ο οποιος κατάφερε να πεισει τον Βαλεντινιανο να μην ορίσει αντικαταστάτη του Αετιου ακομα.

Ο Ηράκλειος ηθελε να κερδισει χρονο για να παρει αυτος τη θέση του Αετίου και να γινει η δυναμη πισω από το θρόνο κανοντας τον Βαλεντινιανο μαριονέτα του.

Ο Πετρώνιος όμως εξοργίστηκε και αποφάσισε να επιταχυνει το σχέδιο του. Αφου δεν μπορουσε να παρει τη θέση του Αετίου, θα επαιρνε το θρόνο κατευθειαν.

Ετσι κάλεσε τους δυο Ούννους σωματοφύλακες του Aετίου τον Οπτίλα και τον Θραυστίλα οι οποιοι γυρευαν εκδίκηση για το θανατο του κυριου τους και τους διευκόλυνε στο έργο τους. Και φυσικα εξυπηρετουσε και το δικο του στόχο.

Ετσι στις 16 Μαρτίου 455 ο Αυτοκράτορας με δυο σωματοφύλακες (που ο Πετρωνιος ειχε κανονίσει να είναι ο Οπτιλας με τον Θραυστίλα) πηγε εφιππος στο Πεδίο του Άρεως συνοδευόμενος από τον Ηράκλειο.

Εκει ξεπέζεψε και πηρε το τόξο του για να κανει εξάσκηση στην τοξοβολία αλλα πριν προλαβει να τραβηξει το πρώτο βέλος του επιτέθηκε ο Οπτίλας με το σπαθι του και τον χτύπησε στον κρόταφο.

Ο Βαλεντινιανος γυρισε σοκαρισμένος να δει ποιος τον χτυπησε αλλα εκεινη την στιγμη ο Οπτίλας κατέβαζε ξανα το σπαθι του και αυτή τη φορα του ανοιξε το πρόσωπο στα δυο.

Ο Βαλεντινιανος πέθανε ακαριαια.

Παράλληλα ο Θραυστίλας με ένα ρόπαλο εδειρε τον Ηράκλειο μεχρι θανάτου.

Αμεσως μετα αρπαξαν το στέμμα του Βαλεντινιανου και το πηγαν στον Πετρώνιο Μάξιμο ο οποιος τους αντάμειψε με στρατιωτικη προαγωγη σε Στρατηγους.



ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ 455

Όταν εγινε γνωστη στη Ρωμη η δολοφονια του Βαλεντινιανου επικράτησε συγχυση ως προς τη διαδοχη.
Ο Βαλεντινιανος ειχε μονο μια κόρη και δεν ειχε προτεινει καποιον ξεκάθαρο διάδοχο.
Αμέσως προτάθηκαν 3 ονοματα.

Πρωτον ο Συγκλητικος Πετρώνιος Μάξιμος (που ειχε οργανωσει και τη δολοφονια αλλα αυτό δεν το ηξερε κανεις ακομα)

Δευτερον ο Μαξιμιανός ο οποιος ηταν γιος ενός ζαπλουτου εμπόρου από την Αιγυπτο και ο οποιος προσπάθησε να “αγοράσει” το στέμμα με τα λεφτα του

Και τριτον ο Στρατηγος Μαιοριανος ο οποιος ηταν αγαπητος στον στρατό καθως ειχε στο ενεργητικο του αρκετες νικες κατά των βαρβαρων.

Τελικα στις 17 Μαρτιου 455 η Συγκλητος εξέλεξε τον Πετρώνιο Μάξιμο ως νέο Αυτοκράτορα καθως ηταν Συγκλητικος και η Συγκλητος προτιμησε να εκλεξει ένα δικο της μέλος στο θρόνο.

Αμέσως ο Μάξιμος αναγκασε την χήρα του Βαλεντινιανου να τον παντρευτει για να νομιμοποιησει την διαδοχη συνδεομενος ετσι με την προηγουμενη Αυτοκρατορικη οικογένεια.

Αλλα πριν προλαβει να παρει ανασα ο νεος Αυτοκράτορας ειχε να αντιμετωπισει ένα καυτο προβλημα.

Οι Βανδαλοι υπο τον Βασιλια Γκαιζερικ εμφανιστηκαν στις εκβολές του Τιβερη με τεεράστιο στολο και στρατοπέδευσαν 10 χλμ μακρια από τη Ρώμη στις 2 Ιουνιου 455.

Την ιδια μερα Μάξιμος πανικοβληθηκε και προσπαθησε να το σκάσει. Πηδηξε στο πρωτο αλογο που βρηκε μπροστα του και προσπαθησε να εγκαταλειψει την πολη.

Όμως τον αναγνώρισαν οι κατοικοι σε μια από τις πυλες και δέχτηκε βροχή από πέτρες και βρισιδια γιατι προσπαθησε να δραπετευσει εγκαταλειποντας τους στο ελεος των βαρβαρων.

Για κακη του τυχη λιγο πριν περάσει την πυλη μια πέτρα τον πέτυχε στον κρόταφο και τον έριξε από το άλογο.

Εκει λυντσαρίστηκε από έναν οχλο πολιτων και στρατιωτων και ότι απέμεινε το πέταξαν στον Τιβερη. Ειχε μεινει Αυτοκράτορας για 70 μέρες.

Δυο μερες μετα τον θανατο του Μαξίμου οι Βανδαλοι μπηκαν στη Ρώμη και τη λεηλατησαν. Ότι ειχε γλιτώσει από τον Αλάριχο 45 χρονια πριν το αποτελειωσαν οι Βανδαλοι.

Μεχρι και τον θησαυρο του Ναου της Ιερουσαλημ (δλδ τα ιερα σκευη του Ναου του Σολωμόντα όπως η Μενόρα, η Χρυση Τράπεζα της Προθέσεως και αλλα πολλα) που ειχε φέρει ο Τίτος στη Ρωμη το 70 μετα την καταστροφη της Ιερουσαλημ εκλεψαν και τον μετέφεραν στην Καρχηδόνα από οπου τον βρηκε 100 χρονια μετα ο Βελισσάριος όταν διέλυσε το Βασιλειο των Βανδάλων και τον έστειλε στην Κωνσταντινουπολη οπου παρέμεινε εκει μεχρι το 1204 που οι Σταυροφοροι τον ελιωσαν για να τον κάνουν νομίσματα.

Φευγοντας οι Βανδαλοι πηραν μαζι τους και την χηρα του Βαλεντινιανου με την κόρη της στις οποιες φερθηκαν με βασιλικο σεβασμό και μάλιστα ο Γκάιζερικ πάντρεψε τον γιο του Χουνερικ με την κόρη του Βαλεντινιανου.



ΑΒΙΤΟΣ 455-456

Για άλλη μια φορά η Ρώμη ειχε λεηλατηθει και καταστραφει. Και η διαδοχη παλι ηταν μπερδεμενη.
Εκει βρέθηκε ο Συγκλητικος Αβίτος να εκμεταλλευθει την ευκαιρια. Καταγόταν από παλια Συγκλητικη οικογένεια με μεγάλα κτηματα στην Αρβέρνη της Γαλατίας.

Στην αρχή διστασε να πιάσει την ευκαιρια αλλα όταν συνάντησε στα κτηματα του τον Βασιλια των Βησιγότθων Θεοδώριχο Β’ αυτος τον έπεισε να πιασει την τυχη από τα μαλλια και να γινει Αυτοκράτορας.

Ετσι ο Αβιτος εφυγε αμέσως για το Αρελατουμ (σημερινη Αρλ της Γαλλιας) οπου εκει ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας στις 10 Ιουλίου 455 παρουσια του Βασιλια Θεοδώριχου και των Βησιγοτθων στρατιωτων του.

Εμεινε στη Γαλατια για 3 μηνες ακομα μεχρι να εχει ισχυρη στηριξη και τον Οκτώβριο φτανοντας στη Ρώμη προσπαθησε να έρθει σε επαφη με τον Αυγουστο της Ανατολης Μαρκιανό αλλα και με τους Στρατηγους Μαιοριανό και Ρικίμερο οι οποιοι διοικουσαν τις στρατιες στην Ιταλια.

Ο Μαρκιανός τον αγνόησε σαν να μην υπηρχε και οι δυο Στρατηγοι αρνηθηκαν να τον αναγνωρισουν και αμέσως επαναστάτησαν.
Παράλληλα με όλα αυτά ειχε πέσει και λιμος στη Ρώμη αλλα ο Αβιτος ηταν τοσο απασχολημένος με το να στερεώσει τη θέση του που δεν εκανε
τιποτα για να τον αντιμετωπίσει.

Ετσι η Συγκλητος και ο λαος της Ρώμης στράφηκαν εναντιον του και ο Αβιτος αναγκάστηκε να εγκαταλειψει την πολη τον Ιανουάριο του 456.
Οι δυο Στρατηγοι τον κυνήγησαν και στην Γαλατια τον στριμωξε ο Ρικίμερος και στις 17 Οκτωβριου 456 αναγκάστηκε να δώσει μάχη.
Ο Ρικιμερος συνέτριψε τον Αβίτο ο οποιος πιαστηκε αιχμάλωτος αλλα δεν εκτελεστηκε. Του χαρίστηκε η ζωη από τον Ρικιμερο υπο τον ορο να γινει κληρικος.

Ετσι ο Επίσκοπος Ευσέβιος των Μεδιολάνων τον χειροτονησε διαδοχικα διάκονο και ιερέα και 1 μηνα μετα όταν χηρευσε η Επισκοπή της Πιατσέντζα τον χειροτόνησε μαζι με αλλους 2 Επισκόπους ως Επισκοπο Πιατσεντζα.

Όμως ακομα και ως Επίσκοπος κινδυνευε από τον Στρατηγο Μαιοριανο που διαφώνησε με τον Ρικιμερο σχετικα με την τυχη του Αβιτου αλλα και από τη Συγκλητο που ηθελε να τον δικάσει για την αδιαφορία του για το λιμο.

Ετσι εγκατέλειψε την Πιατσέντζα για το Κλερμόν της Γαλατίας. Όμως πέθανε στο δρόμο στο χωριό Μπριουντ και ενταφιαστηκε στην εκκλησια του Αγιου Ιουλιανου στο χωριο αυτό την ανοιξη η το καλοκαιρι του 457.



ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ 450-457

Πισω στην Κωνσταντινουπολη τα πράγματα ηταν πιο ξεκάθαρα. Με τον θανατο του Θεοδοσιου Β’ ανεβηκε στο θρόνο ο Στρατηγος Μαρκιανος ο οποιος καταγόταν από την Θρακη και ηταν στρατιωτικος καριερας.

Το 430 ειχε παρει μερος σε μια αποτυχημένη εκστρατεια κατά των Βανδάλων ως αξιωματικος και συνεληφθη αιχμαλωτος.

Όμως κατάφερε να εντυπωσιασει τον Βασιλια των Βανδάλων με το μυαλο του και τη γενναιοτητα του και του ειπε πως μια μερα θα γινει Αυτοκράτορας καθως εχει όλα τα προσοντα για αυτή τη δουλεια.

Με την ανοδο του στο θρόνο κατάργησε ολες τις πληρωμες φόρων στους Ουννους χωρις αυτοι να μπορουν να αντιδράσουν καθως ειχαν αποδυναμωθει.

Η οικονομικη κατάσταση βελτιωθηκε κατά πολύ καθως η καταργηση των Ουννικων φορων και η ελλειψη αιματηρων οικονομικα πολεμων μειωσαν δραστικα τις δαπανες.

Ετσι μπορεσε να δωσει φοροαπαλλαγες και να καταργησει φόρους κατι που τον εκανε εξαιρετικα δημοφιλη.

Μετα από 6 χρονια επιτυχους βασιλειεας ο Μαρκιανός αρχισε να εχει προβληματα υγειας. Πληγές παρουσιαστηκαν στα ποδια του πιθανότατα από υψηλο ζάχαρο και συντομα αρχισε να εχει δυσκολια στο περπάτημα.

Στις αρχές Ιανουαριου 457 τα ποδια του αρχισαν να παρουσιαζουν γαγγραινα και οσο και να τα καθαριζαν οι χειρουργοι συνεχιζαν να νεκρώνονται.
Αλλα ο Μαρκιανος συνεχισε να ασκει το ρόλο του στην κυβερνηση ακομα και αν επρεπε να τον κουβαλησουν.

Το απογευμα της 26ης Ιανουαριου 457 επεμεινε να παρει μέρος στη λιτανεια και το μνημοσυνο για τα θυματα του σεισμου της Κωνσταντινουπολης πριν 10 χρονια (ο σεισμος που ειχε γκρεμισει και τα τειχη τοτε).

Η λιτανεια ηταν μια πορεια 12 χλμ την οποια περπατησε ο Μαρκιανός μεσα σε φρικτους πόνους αλλα χωρις να βγάλει τον παραμικρο αναστεναγμο παρα μονο σφιγγοντας τα δοντια.

Συμφωνα με το εθιμο πετουσε νομισματα στον κοσμο και μοιρασε δωρα στους παρευρισκομενους σε ολη την πορεια της λιτανειας.

Φτάνοντας στο τέλος όμως λιποθυμησε και η φρουρά του τον εφερε αμεσως πισω στο Παλάτι.

Δεν ανεκτησε ποτε τις αισθησεις του και πέθανε την επομενη μερα 27 Ιανουαριου 457. Ενταφιαστηκε στο Μαυσωλειο του Κωνσταντινου διπλα στη
γυναικα του Πουλχερία που ειχε πεθάνει 4 χρονια πιο πριν.



Συνεχίζεται....

[George_V]

ΜΑΙΟΡΙΑΝΟΣ 457-462


To 457 ετυχε να μεινουν ακέφαλα και το Ανατολικο και το Δυτικο μέρος της Αυτοκρατορίας
Στην Ανατολη αμέσως μετα το θάνατο του Μαρκιανου το κενο εξουσίας καλύφθηκε με την εκλογη του 56χρονου Στρατηγου Λέοντα από την Θράκη σχεδον αμέσως.

Στη Δυση παλι περασαν αρκετοι μηνες μεχρι να καλυφθει το κενο που άφησε ο πρώην Αυτοκράτορας Αβίτος.
Στο μεσοδιάστημα όμως εξουσια ασκούσε ο Στρατηγός Ρικίμερος ο οποιος δεν μπορουσε να διεκδικήσει το θρόνο λογω της Σουηβικής/Βησιγοτθικής καταγωγής του. Εν τουτοις όμως κυβερνουσε από την μονη θέση που μπορουσε να κατέχει. Αυτή του Αντιβασιλέα εν τη απουσια νομιμου Αυτοκράτορα.

Τελικα καπου το καλοκαίρι/φθινόπωρο του 457 ο Στρατηγός Μαιοριανός κατάφερε να πεισει την Συγκλητο να τον εκλέξει Αυτοκράτορα.
Αποδειχτηκε αρκετά ικανός και επέκτεινε την εξουσια του Αυτοκράτορα η οποια ειχε καταρρευσει λογω της ανικανότητας των προκατόχων του σε ολη την Ιταλια και σε μικρο χρονικο διάστημα αποκατέστησε την Ρωμαικη εξουσία σε μεγάλα κομμάτια της Ισπανίας και της Γαλατίας.

Το 460 εστρεψε την προσοχη του στην Βορεια Αφρική. Εάν επρεπε να επιβιωση η Δυτικη Ρωμαικη Αυτοκρατορια αυτό θα το εκανε μονο εάν ηλεγχε ξανα την Καρχηδόνα και αποκαθιστουσε τη γραμμη μεταφορας σιταριου στη Ρώμη ξανα.
Ετσι με τη βοηθεια του Αυγουστου της Ανατολής ο οποιος του έστειλε ενισχύσεις και τον γαμπρό του Στρατηγό Βασιλίσκο ξεκινησε με 300 πλοια και 30000 στρατο για να εισβάλλει στο Βανδαλικο Βασιλειο.

Ο Βανδαλος Βασιλιας τρομαξε από το μέγεθος του στολου και ζήτησε μερικες μερες διορια για να παραδοθει.
Όμως κρυφα εφτιαξε ένα στολο πυρπολικα και σε συνδιασμο με την ανικανότητα του Βασιλισκου ο οποιος ουτε που κατάλαβε πως πέρασαν τα πυρπολικα κατω από τη μυτη του διέλυσε τον Ρωμαικο στόλο και σκότωσε παραπανω από τους μισους στρατιωτες σε ναυμαχια εξω από την Καρχηδόνα.

Ο Μαιοριανος σοκαρισμένος από την αναπάντεχη αυτή ηττα θέλησε να επιστρέψει στην Ιταλια.

Κατέληξε όμως στο Αρελάτουμ της Γαλατιας οπου εκει διέλυσε το στρατο και με συνοδεια λιγων σωματοφυλάκων ξεκινησε για τη Ρώμη.
Αλλα ειχε λογαριάσει χωρις τον Ρικίμερο ο οποιος ηθελε την απολυτη εξουσια και ενας ικανος Αυτοκράτορας σαν τον Μαιοριανο του ηταν εμποδιο.

Ετσι εστειλε ένα αποσπασμα και συνέλαβε τον Μαιοριανο στην Τορτόνα της Λιγουρίας στις 2 Αυγουστου 461.
Οι στρατιωτες του Ρικιμερου του πηραν το στέμμα, του εσκισαν τα Αυτοκρατορικα Διάσημα, τον έδειραν, τον κακοποιησαν και τον βασανισαν για μερες ως που στο τέλος τον αποκεφάλισαν στις οχθες του ποταμου Ιρα.

Ο Ρικιμερος για να συγκαλυψει τις ευθυνες του για τον θανατο του Αυτοκράτορα διέδωσε ότι ειχε πεθάνει από δυσεντερια.
Ο Μαιοριανος ηταν ο τελευταίος ικανος Αυτοκράτορας, ο τελευταιος που μπορουσε να διεκδικησει ξανα κομματια της Αυτοκρατοριας και ο τελευταιος Αυτοκράτορας η εξουσια του οποιου εκτεινόταν και εκτος Ιταλίας.




ΛΙΒΙΟΣ ΣΕΒΗΡΟΣ 462-465


Για 3 μηνες κυβέρνησε παλι μονος ο Ρικίμερος ως που τελικα στις 19 Νοεμβρίου προτεινε στη Συγκλητο να εκλεξουν τον Συγκλητικο Λίβιο Σεβήρο ως Αυτοκράτορα.
Η Συγκλητος υπάκουσε στις εντολες του Ρικιμερου και τον εξελεξε. Αλλα ο Αυγουστος της Ανατολης Λέων αρνηθηκε να αναγνωρίσει την εκλογη και θεωρησε τον θρονο της Δυσης ως χηρεύοντα.

Λογω του ότι ηταν μαριονέτα του Ρικίμερου και δεν ειχε αναγνωριστει από τον Αυγουστο της Ανατολης ο Σεβήρος αντιμετώπισε μια σειρά από στασιαστικα κινηματα παντου.

Το πιο σοβαρό ηταν αυτό του Κομη Αιγιδίου στη Γαλατια ο οποίος παλεψε εναντιον του για 3.5 χρονια εχοντας ουσιαστικα ανεξαρτητοποιηθει από την Ρωμη και εχοντας ιδρυσει ένα ανεξαρτητο κρατιδιο στη Γαλατια ως που τελικα σκοτώθηκε σε ενεδρα το 465 και τον διαδέχτηκε ο γιος του Συάγριος που μετέφερε την εδρα στη Σουασον και ανακηρυχτηκε βασιλιας της μεχρι το 480 όταν διαλυθηκε το βασιλειο του από τους Φράγκους.

Λιγο μετα τον θανατου του Αιγιδίου, πεθανε και ο Λιβιος Σεβήρος στις 14 Νοεμβριου 465 πιθανοτατα από φυσικα αίτια. Αν και δεν ελειψαν οι φημες ότι πέθανε από το χέρι του ΡΙκίμερου καθως ειχε αρχισε να απομακρυνεται από την επιρροη του.




ΑΝΘΕΜΙΟΣ 467-472

Με τον θανατο του Σεβηρου η Δυση εμεινε και παλι χωρις Αυτοκράτορα. Ο Ρικίμερος δεν βιαζόταν να ορισει διάδοχο του Σεβήρου καθως και παλι κυβερνουσε μονος ως Αντιβασιλεας.

Όμως 17 μηνες μετά αναγκάστηκε να δεχτει ως Αυτοκράτορα την επιλογη του Αυτοκράτορα της Ανατολης για τον θρόνο της Δυσης.
Ο Λεων επέλεξε την ανοιξη του 467 τον Ανθέμιο, τον εγγονο του Ανθέμιου που ειχε διατελεσει Υπαρχος του Πραιτωριου επι Θεοδοσιου Β’.

Ετσι στις 12 Απριλιου 467 ο Ανθέμιος επικεφαλης στρατου μπηκε στη Ρώμη και εκει η Συγκλητος επικυρωσε την εκλογη του ως Αυτοκράτορα.
Από την ωρα που ανεβηκε στο θρόνο καταλαβε ότι δεν εχει καθολου ευκολη δουλεια. Το συνολο της Δυτικης Ρωμαικης Αυτοκρατοριας ειχε πέσει στα χέρια των Βαρβάρων εκτος από την Ιταλια.

To κυριο ερώτημα όμως ηταν πως αυτος ως επιλογη του Αυγουστου της Ανατολης θα τα πηγαινε με τον Ρικίμερο που ηταν ο απόλυτος ηγέτης της Δυσης.

Αρχικα φανηκε να τα βρισκουν και μαλιστα πάντρεψε την κόρη του Αλυπία με τον Ρικιμερο.

Μετα από μια σειρα αποτυχημένων εκστρατειων στην Βορεια Αφρικη και στη Γαλατία κατάφερε να χάσει και αλλα εδάφη της Αυτοκρατοριας με αποτέλεσμα ο Ρικίμερος να αποσυρει την εμπιστοσυνη του από αυτόν.

Το 472 ο Ρικίμερος εγκατέλειψε τη Ρώμη για τα Μεδιολανα οπου ξεκίνησε προετοιμασιες για πολεμο εναντιον του Ανθεμίου και φυσικα εγκατέστησε μια από τις μαριονέτες του τον Ανικιο Ολυβριο ως αντιπαλο Αυτοκράτορα.

Το ιδιο ετος η Ρωμη πολιορκήθηκε από τις δυνάμεις του Ρικίμερου. Ο Ανθέμιος κατάφερε να αντέξει την πολιορκία για μηνες περιμενοντας ενισχυσεις από την Ανατολη.

Ο Ρικιμερος όμως εσφιξε κι άλλο την πολιορκια αποκοπτοντας κάθε γραμμη ανεφοδιασμου της πολης και σε συνδιασμο πως οι ενισχυσεις του Ανθεμιου δεν ηρθαν ποτε εξαναγκασαν τον Ανθέμιο να κανει εξοδο και να αντιμετωπισει τον Ρικίμερο σε μαχη εκ παρατάξεως στις 11 Ιουλιου 472.

Ο Ανθέμιος ηττήθηκε και γνωριζοντας πως ο Ρικίμερος δεν θα του χαρίσει τη ζωη κατέφυγε στο Ναο της Παναγίας στη νησίδα του Τιβερη και μεταμφιεσμένος σε ζητιανο κρυφτηκε αναμεσα στους υπολοιπους φτωχους που βρισκονταν εκει.

Όμως πολύ γρήγορα αναγνωρίστηκε από τον ανηψιό του Ρικίμερου τον Γουνδοβάδο παρα τη μεταμφιεση του και εκτελεστηκε επι τοπου.
Αν και η βασιλεια του ειχε ξεκινησει με τις καλυτερες προθεσεις κατέληξε σε τραγωδια καθως δεν μπορεσε να ανταπεξέλθει στο βαρος των εσωτερικων και εξωτερικων προβληματων.



ΑΝΙΚΙΟΣ ΟΛΥΒΡΙΟΣ 472

Όπως ειδαμε ο Ρικίμερος ειχε ανακηρυξε στα Μεδιολανα Αυτοκράτορα τον Ανίκιο Ολύβριο ο οποιος καταγόταν από το αρχαίο Συγκλητικο γένος των Ανικίων και ειχε προσφατα αυξησει την επιρροη του λογω του γάμου του με την Πλακιδία την κορη του Βαλεντινιανου Γ’ η οποια ειχε αφεθει ελευθερη από τον Βασιλια Γκαισερικ και ο οποιος τον στηριξε και αυτος για τον θρόνο.
Ο Ολυβριος ηρθε στη Ρώμη τον Ιουλιο του 472 αλλα δεν εζησε πολύ για να χαρει το θρόνο του.
Το φθινόπωρο αρρώστησε βαρια πιθανοτατα από φυματιωση αρχισε συχνές αιματεμέσεις. Τελικα πέθανε στις 2 Νοεμβριου 472



ΛΕΩΝ Α' 457-474

Οσο στη Δυση οι Αυτοκράτορες πηγαινοερχοντουσαν με ρυθμό πολυβόλου στην Ανατολη ο Λεων Α’ κρατιοταν στον θρόνο γερά από το 457 οπου στις 28 Ιανουαριου στέφθηκε στο Αυτοκρατορικο Θεωρειο ως Αυτοκράτορας από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπολεως.
Αξιζει να σημειωθει πως ηταν η πρωτη στέψη Αυτοκράτορα στην οποια ελαβε μέρος ο Πατριαρχης Κωνσταντινουπόλεως δημιουργώντας ετσι μια παράδοση που κράτησε 1000 χρόνια.

Όμως και αυτος δεν ειχε ευκολη δουλεια στα 17 χρόνια της βασιλειας του. Ηταν παντα σε συναγερμο για επιθεσεις Γοτθων και Βανδάλων και βιωσε την καταστροφη του στόλου του το 460 λογω της ανικανότητας του γαμπρου του Βασιλισκου.

Αλλα και στο εσωτερικο ειχε να αντιμετωπισει απειλες και στασιαστικα κινηματα ιδιως μεταξυ 466 και 471.
Τα περισσοτερα των οποιων προηλθαν από συνομωσιες του Αλανου Στρατηγου Ασπάρ ο οποιος φιλοδοξουσε να γινει ο Ρικιμερος της Ανατολης.

Εν τουτοις ο Ασπαρ εξοντώθηκε εν τέλει όταν ο γιος του Αρδαβουριος εκανε ένα αποτυχημενο πραξικόπημα και στην πορεια ενεπλεξε σε αυτό και τον πατέρα του Ασπαρ κατι το οποιο οδηγησε στην δολοφονια του.

Το 473 ο Λέων διαγνωστηκε με καρκίνο του στομάχου σε ηλικια 73 ετων και κατάλαβε πως η ζωη του τελειωνει.
Επειδη όμως δεν ηθελε να αφησει τον θρόνο στην κορη Αριαδνη του και τον Ισαυρο αντρα της Ζηνωνα διαλεξε το παιδι τους τον 7χρονο Λέοντα ως διάδοχο του και τον εστεψε Συναυτοκράτορα λιγο πριν πεθανει.

Μερικες βδομάδες αργότερα ο Λεων Α’ υπεκυψε στον καρκινο του στομάχου και ο Λεων Β’ ανεβηκε στο θρόνο σε ηλικα 7 ετων.




ΛΕΩΝ Β' 474

3 βδομάδες μετα το θάνατο του Λεοντα Α’ ο μικρος Λεων Β’ με την καθοδήγηση και την επιμονη της μητέρας του Αριάδνης έστεψε ως Συναυτοκράτορα τον πατέρα του Ζήνωνα.
9 μηνες όμως μετα στις 17 Νοεμβριου 474 ο μικρος Λεων Β’ υπέκυψε από αγνωστη ασθένεια για την οποια μερικοι λένε ότι ηταν καποια παιδικη ασθένεια (ιλαρα κτλ.) ενώ αλλοι πιο κακεντρεχεις αναφέρουν ότι δηλητηριαστηκε από την μητέρα του Αριάδνη για να φέρει τον αντρα της ως μονο Αυτοκράτορα στην Ανατολη.



ΓΛΥΚΕΡΙΟΣ 473-474

Πισω στη Δυση στις 4 Μαρτιου 473 η Συγκλητος έστειλε επιστολη στον Αυτοκράτορα Λεοντα Α΄ενημερωνοντας τον πως με προταση του Στρατηγου Γουνδοβάδου εξελεξαν ως Αυτοκράτορα της Δυσεως τον Γλυκέριο.
Ο Λεοντας απορησε καθως γνωριζε ελαχιστα τον νέο Αυτοκράτορα. Το μονο που ηξερε ηταν πως παλια ηταν Δικαστης και αργοτερα ειχε υπηρετησει ως Στρατηγος στην Δαλματια.

Ετσι αρνηθηκε να τον αναγνωρισει και διόρισε δικο του Αυτοκράτορα στην Δυση τον ανηψιό του Ιούλιο Νέπος (βασικα Νεπος στα λατινικα σημαίνει ανηψιος) και τον εστειλε με στρατο στην Ιταλια να καθαιρέσει τον Γλυκέριο και να παρει αυτος τη θεση του.

Μεχρι να ερθει ο Νεπος στην Ιταλια ο Γλυκέριος ειχε καταφέρει να απωθησει τους Οστρογότθους από την Ιταλια αλλα τον Ιουνιο του 474 εμφανιστηκε ο στόλος του Νέπος στο λιμάνι της Οστια εξω από τη Ρώμη.

Μετα από μερικες αψιμαχιες η Ρωμη παραδόθηκε και ο Γλυκέριος αιχμαλωτιστηκε. Ο Νέπος του χάρισε τη ζωη υπο τον ορο να γινει κληρικος και λιγο μετά χειροτονηθηκε από τον Πάπα Επίσκοπος Σαλωνας στη Δαλματια.
Εκει τελειωσε τις μέρες του ως Επίσκοπος της πολης αυτης και ενταφιαστηκε στον Καθεδρικο της πολης το 480.



ΙΟΥΛΙΟΣ ΝΕΠΟΣ 474-475

Ετσι λοιπον ο Νεπος εγινε ο νεος Αυτοκράτορας της Δυσης με την στηριξη του Ζηνωνα πλεον μιας και ο Λεων ειχε πεθάνει και αμεσως ανελαβε δράση κατά των Βησιγότθων στη Γαλατια.

Την ανοιξη του 475 όμως ο πρωην Γραμματέας του Αττίλα ο Ρωμαιος Ορέστης επαναστάτησε εναντιον του Αυτοκράτορα στην Ραβέννα και ανακυρηξε τον γιο του Ρωμύλο ως νέο Αυτοκράτορα στις 31 Οκτωβριου 475. Δεν διεκδικησε τον θρονο ο ιδιος καθως ηταν μιξοβάρβαρος από Ρωμαιο πατέρα και μανα από τη φυλη των Ουννων οποτε προτιμησε να βαλει το γιο του στο θρονο που ειχε Ρωμαια μανα.

Ο Νεπος δεν προβαλλε αντισταση και διέφυγε στην Δαλματια κοντα στον πρωην Αυτοκράτορα και νυν Επίσκοπο Γλυκέριο. Εκει παρέμεινε Αυτοκράτορας εχοντας όμως μονο τη Δαλματια υπο τον ελεγχο του (πιο πολύ σαν τοπικος βασιλιας ηταν παρα σαν Αυτοκράτορας) ενώ ο Ορέστης με
τον Ρωμύλο ελεγχαν την Ιταλια και την κυβέρνηση.

Ο Νεπος δεν εγκατέλειψε ποτε τις προσπαθειες να επιστρέψει ξανα στο θρόνο της Δυτικης Ρωμαικης Αυτοκρατοριας αλλα ποτε δεν ειχε επιτυχία.
Το 480 εκανε την τελευταια αποτυχημενη προσπαθεια του να εισβάλλει στην Ιταλια και να ανατρέψει τον Οδόακρο που ειχε εκθρονισει τον Ρωμυλο
και τελικα οι στρατιωτες του απογοητευμενοι από αυτόν τον δολοφονησαν στις 22 Ιουνιου 480.



ΡΩΜΥΛΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΥΛΟΣ 475-476

Όπως ειδαμε λοιπον στη Δυση από το 475 κυβερνουσε ο Ρωμύλος ο οποιος λογω της ανηλικοτητας του βρισκοταν υπο την επιτροπεια του πατέρα του Ορέστη. Επίσης λογω της ανηλικοτητας του ονομαστηκε κοροιδευτικα και “Αυγουστύλος” (Augustulus) που σημαινει “Μικρος Αυγουστος”.
Hταν μολις 14 ετων όταν εγινε Αυτοκράτορας και πραγματικα δεν ειχε ιδεα τι να κανει και πως να φερθει. Και φυσικα δεν ειχε και την εξουσια να ελεγξει το στρατο.

Και αυτό ηταν το τελος του καθως το 476 οι Γερμανοι μισθοφοροι από τις φυλες των Ερουλων, των Σκιριων και των Ρουγιων αρχισαν να απαιτουν γη για πληρωμη μιας και τα μετρητα ειχαν τελειωσει εδώ και καιρό.
Ο Ορέστης που δρουσε ως Αντιβασιλέας για το γιο του όταν ακουσε ότι απαιτουν το 1/3 της Ιταλιας για πληρωμη αρνηθηκε να τους το δώσει.
Ετσι οι μισθοφοροι στράφηκαν στον Οδόακρο έναν από τους φυλαρχους των Σκιρίων ο οποιος ειχε και Ουννικο αιμα στις φλεβες του και αυτος τους υποσχέθηκε ότι θα παρουν τη γη που θέλουν και παραπανω.

Ετσι στις 23 Αυγουστου 476 τον ανακηρυξαν Ηγεμόνα τους. Στις 28 Αυγουστου 476 ο Οδόακρος κατάφερε να συλλάβει τον Αντιβασιλεα Ορέστη κοντα στην Πιατσέντζα και τον εκτέλεσε.

Ο 15χρονος Ρωμυλος τρομοκρατημενος εγκατέλειψε τη Ρώμη για την Ραβεννα και παρέμεινε κρυμμενος στο Παλατι περιμενοντας τον Οδόακρο φοβουμενος ότι θα τον σκοτωσει όπως εκανε και στον πατέρα του.
Όμως ο Οδόακρος του χάρισε τη ζωη καθως θεώρησε ότι ηταν απλα ένα πιονι στα χέρια αλλων παικτων. Ο Ρωμυλος ηταν ένα παιδι που δεν ζητησε ποτε να γινει Αυτοκράτορας.

Ο Ρωμύλος τοτε εστειλε επισημη επιστολη στη Συγκλητο ανακοινωνοτας την παραιτηση του και ο Οδόακρος του έδωσε ετησια χορηγια 6000 χρυσων Σολιδων (περιπου το ετησιο εισοδημα ενός Συγκλητικου) και του παραχωρησε την Βιλλα του Λουκουλου στην Καμπανια για να μεινει οσο θέλει (σημερα εχει μεταβληθει σε καστρο αλλα μπορει να δει κανεις ακομα κομματια της βιλλας στο καστρο).

Mετα ο Ρωμυλος εξαφανιζεται από την ιστορια. Τον ξαναβλέπουμε 13 χρονια μετα όταν εμφανιζεται σε οικονομικες αναφορες το ονομα του για επαναδιαπραγματευση της χορηγιας με τον νέο ηγεμονα της Ιταλιας τον Βασιλια των Οστρογότθων Θεοδωριχο καθως αυτος του ειχε διακόψει την χορηγια που ελαβε από τον Οδόακρο.

Μετα δεν ξαναυπαρχει η παραμικρξ αναφορα για αυτόν και είναι αγνωστο τι εκανε μετα και ποτε πεθανε και που.


Απο δω και περα με την πτωση της Δυσης επιβιωνει μονο η Ανατολικη Ρωμαικη Αυτοκρατορια η οποια χαράσσει τη δικη της ιστορια απο δω και περα...


ΤΕΛΟΣ

[alekhine]