Αυτη τη φορά θα παμε λιγο πιο πισω απο το Βυζαντιο οπου θα δουμε απο τι πεθαναν οι Αυτοκράτορες απο τον Αυγουστο μεχρι την Πρωτοβυζαντινη εποχη.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 31 π.Χ.-14 μ.Χ.
To καλοκαίρι του 14 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Αυγουστος βρισκόταν στη δύση της ζωής του. Ηταν 74 ετών και τα τελευταία χρόνια βασανιζόταν από μια εντερική/στομαχική νόσο.
Οι Έλληνες γιατροί του τον ειχαν προειδοποιήσει ότι η καταστάση του ηταν μη αναστρέψιμη καθως υποψιάζονταν καρκινο αλλα ο Αυγουστος προτιμησε να εμπιστευθεί τους Ρωμαίους γιατρούς του οι οποιοι τον καθησυχαζαν λεγοντας του ότι δεν ηταν τιποτε παραπανω από μια ανισορροπία των χυμών του σωματος και θα περνούσε γρήγορα.
Τα σημαδια του επικείμενου θανάτου του Αυτοκράτορα ειχαν αρχίσει να πληθαίνουν. Μερικους μηνες πριν κατά τη διάρκεια μιας θυσίας στο Πεδίο του Άρεως ενας αετός αρχισε να κάνει κύκλους πανω από το κεφάλι του Αυγούστου και μετά πηγε και καθισε πανω από την εισοδο παρακειμενου ναου.
Πανω από την είσοδο του ναου ηταν γραμμένο το όνομα του νεκρου εδώ και χρόνια φίλου του Αυγούστου, του Μάρκου Αγρίππα και αετός εκατσε ακριβώς πανω από το γράμμα Μ.
Αρκετοι ερμηνευσαν αυτό το γεγονος λεγοντας πως το γράμμα Μ είναι το αρχικό γράμμα της λατινικης λέξης “Mors” που σημαίνει θάνατος συνδιαζοντας το με το γεγονος πως ο αετος εκατσε πανω από το ονομα του Αγριππα που ειχε ηδη πεθάνει δειχνοντας ετσι πως ο Αυτοκράτορας συντομα θα πάει να συναντήσει τον φίλο του.
Ένα δευτερο σημάδι εμφανίστηκε μετα από λιγο καιρό όταν κατά τη διάρκεια μιας τρομερής καταιγίδας στη Ρώμη ενας κεραυνός χτύπησε τον ναό του Μεγίστου Διός στο Καπιτώλιο και ελιωσε το γράμμα C από τη λέξη “Caesar” που ηταν εντοιχισμένη σε αυτό.
Και παλι οι ιερείς ερμηνευσαν τον οιωνο αυτό λεγοντας πως ο Αυτοκράτορας εχει 100 μέρες ζωής ακόμα (C=100 στη λατινικη αριθμηση) και πως μετα τις 100 αυτές μέρες ο Αυγουστος θα πεθάνει και θα γίνει Θεός καθως στα Ετρούσκικα η λέξη “Aesar” (δλδ ότι εμεινε μετα το λιωσιμο του πρωτου γράμματος) σημαίνει “Θεος”.
O Aυγουστος παλι επελεξε να αγνοήσει όλα αυτά τα σημάδια και παρα την ασθένεια του και την ηλικία του εφυγε μαζι με τον διάδοχο του Τιβέριο για ταξίδι αναψυχής στην νότια Ιταλία στο Μπενεβέντο.
Στην Αστούρα επιβιβάστηκαν σε πλοιο αλλα εκει η υγεία του Αυγουστου χειροτέρεψε. Ο Αυτοκράτορας επαθε σοβαρη κρίση αιματηρής διάρροιας η οποια τον εξασθένησε ετι περισσότερο.
Και παλι δεν θορυβήθηκε αλλα συνέχισε το ταξίδι μεχρι το Κάπρι οπου εμεινε 4 μέρες στην εξοχικη του βίλα εκει.
Από το Κάπρι συνέχισε και εφτασε στη Νεαπολη εμφανώς καταβεβλημένος και ωχρός αλλα αυτό δεν τον εμπόδισε να παρακολουθήσει τους αγώνες που δόθηκαν προς τιμη του στην αρένα της πόλης.
Από τη Νεάπολη συνέχισε το ταξίδι για το Μπενεβέντο οπου και παρέμεινε μερικές μερες για να αναρρώσει.
Όταν ενιωσε καλύτερα ξεκινησε για το ταξίδι της επιστροφης στη Ρώμη αλλα σχεδον στα μισα του δρόμου ο οργανισμος του κατέρρευσε και ηταν αδυνατον να συνεχίσει.
Ετσι η συνοδεία του αποφάσισε να σταματήσει στη Νόλα και να περιμένουν ειτε να αναρρώσει είτε να πεθάνει.
Εκει κατάλαβε και ο ιδιος πως δεν θα γλιτώσει αυτή τη φορά και καλεσε τους φιλους του γυρω από το κρεβάτι του και τους μιλησε για τη διαδοχή και το τι πρεπει να γινει.
Στο τέλος τους ρωτησε εάν επαιξε καλα το ρόλο του σε αυτή την κωμωδία που λέγεται “Zωη” και προσθεσε πως αν τους άρεσε τοτε να χειροκροτήσουν το εργο και να προπεμψουν τον ηθοποιο με χειροκροτηματα.
Για μέρες ηταν κλινήρης αλλα ειχε τις αισθησεις του. Λιγο πριν πεθάνει φώναξε ότι βλέπει 40 νεαρους ανδρες να τον μεταφέρουν μακρια στους ωμους τους.
Μετα από αυτό εδιωξε τον κοσμο από το δωματιο του και εμεινε μονο με 2-3 φιλους και τη γυναίκα του Λιβια.
Αφου φιλησε τη Λίβια της ειπε “Αντιο Λίβια. Να θυμάσαι τον γάμο μας”. Kαι γερνοντας το κεφάλι πεθανε.
Ο Αυγουστος πεθανε από φυσικα αιτια αν και αρχισαν να κυκλοφορουν φημες πως τον ειχε δηλητηριασει η Λιβια για να φέρει τον γιο της Τιβέριο μια ωρα αρχιτερα στο θρόνο. Και μαλιστα ελεγαν πως τον ειχε δηλητηριασει με σύκα από την αυλη τους καθως ηταν μια λιχουδια για την οποια ο Αυγουστος ηταν παθιασμενος και ηταν το μονο φαγητο που ετρωγε χωρις να το δοκιμασει καποιος πρωτα.
Η Λιβια η οποια ειχε τη φημη αδιστακτης και αρριβιστριας αρνηθηκε τις κατηγοριες και μαλιστα εφαγε δημοσια συκα από τον κηπο τους για να αποδείξει ότι δεν ειχαν δηλητηριο. Αν τον δηλητηριασε αυτή με καποιου ειδους αργο δηλητηριο στα συκα είναι κάτι το οποιο δε θα μάθουμε ποτε.
Το μονο δεδομένο που εχουμε είναι πως η ασθένεια του Αυγουστου επιταχυνθηκε αστραπιαια μολις εφυγε για ταξιδι και αφου ειχε φάει τα συκα που του προσφερε η Λιβια το προηγουμενο βράδυ. Αλλα είναι απλα μια υποθεση χωρις να μπορει να αποδειχτει.
Το σώμα του Αυγούστου επέστρεψε στη Ρώμη και εκτέθηκε σε λαικό προσκυνημα στη Ρόστρα στις 14 Σεπτεμβρίου 14 μ.Χ.
Εκει εκφωνησε επικηδειο ο νεος (πλεον) Αυτοκράτορας Τιβέριος και ο γιος του Τιβέριου ο Δρούσος και αμεσως μετα το σωμα μεταφέρθηκε στο Πεδιο του Αρεως και αποτεφρωθηκε σε πυρα. Οι στάχτες του φυλαχθηκα σε χρυση ληκυθο και τοποθετήθηκαν στο νέο Μαυσωλειο που ειχε χτισει ο ιδιος και θα αποτελουσε μερος ταφης για τους περισσότερους από τους διαδόχους του.
Την επομενη μέρα ενας πρωην Πραίτωρας κατέθεσε ενόρκως στην Σύγκλητο πως ειδε με τα ιδια του τα μάτια τον Αυγουστο να ανεβαίνει στον Ουρανο πανω σε ένα αρμα που το εσερναν φιδια όπως ακριβως ειχε ανεβει στον ουρανο και ο Ρωμύλος και να γινεται Θεός.
Στις 17 Σεπτεμβρίου η Συγκλητος ομόφωνα τον ανακυρηξε Θεό και ενεταξε τη λατρεια του στο Ρωμαικο Πανθεον με Αρχιερέα και ιερατείο.
ΤΙΒΕΡΙΟΣ 14 μ.Χ.-37 μ.Χ.
Από το 26 μ.Χ. ο Τιβέριος ειχε ηδη εγκαταλείψει την Ρώμη και ειχε αποσυρθεί στην εξοχικη βίλα του στο Κάπρι οπου ζούσε μεσα στην ακολασια και την ηδονη.
Αν εξαιρέσουμε τα ψυχικά προβληματα του και την παρανοια του σωματικα δεν ειχε καποιο άλλο προβλημα.
Εν τουτοις το τελευταιο ετος της ζωης του παραπονιοταν για συχνους πυρετους και οξεις πονους στα πλευρά.
Μετα από ένα τετοιο επεισοδιο αποφάσισε να επιστρέψει στη Ρώμη καθως θεώρησε ότι δεν θα έχει άλλη ευκαιρία. Ηταν αλλωστε 78 ετών ηδη το 37 μ.Χ.
Ετσι ξεκινησε για τη Ρώμη αλλα περιπου 12 χλμ πριν φτάσει εκει ένα περιεργο γεγονος συνέβη.
Ο Τιβέριος ειχε ένα εξημερωμένο φίδι για κατοικίδιο με το οποιο συνήθιζε να παίζει και ηταν και το μονο πράγμα που τον ηρεμουσε στην παρανοια του. Ετσι εξεπλάγη όταν το βρήκε νεκρο από ένα σμάρι μυρμηγκιων.
Ο Τιβέριος τρομοκρατηθηκε καθως θεωρησε ότι είναι κακος οιωνος και πως θα δολοφονηθει εάν πατησει στη Ρώμη και ετσι εδωσε διαταγές να γυρίσουν πισω στο Κάπρι.
Στο Μισηνό όμως ένα ακομα σοβαρό επεισόδιο πυρετου και πόνων τον καθηλωσε εκει.
Η συνοδεία του κάλεσε τον διάσημο γιατρό Χαρικλή να τον εξετάσει αλλα του ειπαν να το κάνει με τρόπο για να μην καταλαβει ο Τιβέριος τιποτα καθως φοβόταν τους γιατρους και τις εξετάσεις.
Ο Χαρικλής επισκέφτηκε τον Τιβέριο και του εδωσε το χέρι του για να τον χαιρετησει. Στην πραγματικότητα όμως ο Χαρικλής ηθελε να δει τον σφυγμό του Τιβέριου.
Ο Αυτοκράτορας κατάλαβε ότι ο γιατρος δεν ηρθε απλα για επισκεψη και τον ρωτησε τρομαγμένος τι κανει. Και ο Χαρικλής του απάντησε ότι ενιωσε τον σφυγμο του την ωρα της χειραψιας και πως είναι μια χαρα.
Όταν όμως βγήκε από το δωμάτιο ειπε στον Διοικητη των Πραιτωριανων Μάκρωνα πως ο Τιβέριος πεθαίνει. Είναι απλα θεμα ημερών.
Ο Τιβέριος καταλαβε ότι πεθαινει και εβγαλε το δαχτυλίδι από το δαχτυλο του και για μέρες το κρατουσε στο χέρι του σαν να ηθελε να το δώσει σε κάποιον.
Στις 16 Μαρτίου 37 μ.Χ. ξανάβαλε το δαχτυλίδι στο δάχτυλο του αλλα μετα από λιγο -λιποθύμησε.
Ηταν μονος στο δωμάτιο. Ουτε καν οι υπηρέτες δεν ηταν εκει. Όταν συνήλθε ενιωσε την αναπνοη του να κοβεται επιχείρησε να σηκωθει από το κρεβάτι και να φωνάξει κάποιον για βοήθεια αλλα δεν προλαβε και κατέρρευσε διπλα από το κρεβάτι του.
Εκει τον βρήκαν οι υπηρέτες και ξεσπασε χαος στη βιλα ενώ ειδοποιηθηκε ο Καλιγούλας ο οποιος εφτασε στη βιλα για να αναλαβει νεος Αυτοκράτορας.
Εδώ υπάρχει και μια διαφοροποιηση της ιστορίας συμφωνα με τον Τάκιτο οπου ο Τιβεριος δεν πεθαίνει από φυσικα αιτια αλλα δολοφονειται
Οι στρατιωτες και οι αξιωματουχοι εδιναν τα συγχαρητηρια τους στον νέο Αυτοκράτορα όταν ξαφνικα ενας από τους υπηρέτες ετρεξε και τους ειπε πως ο Τιβέριος ανοιξε τα ματια του και ζήτησε να φάει.
Ολοι τους πανικοβλήθηκαν. Αν ο Τιβέριος μαθαινε πως ανακηρυξαν ηδη τον Καλιγουλα Αυτοκράτορα οσο ζουσε δεν θα τους γλιτωνε κανεις από την παρανοια του. Ακομα και ο Καλιγουλας πανικοβληθηκε και ετρεμε την τιμωρια του θειου του.
Ο μονος που δεν πανικοβληθηκε ηταν ο Μάκρωνας. Μπηκε μεσα στο δωμάτιο του Τιβέριου πηρε ένα μαξιλάρι και τον επνιξε.
Σε μια τριτη διαφοροποιηση της ιστοριας από τον Κασσιο ο Τιβέριος δολοφονειται αλλα από τον Καλιγουλα ο οποιος ειχε φροντισει να τον δηλητηριασει με αργο δηλητήριο ετσι ώστε να μην κατηγορηθει ευθεως για τον φονο.
Όταν τα νεα του θανάτου του Τιβέριου εφτασαν στη Ρώμη οι κάτοικοι βγήκαν στο δρόμο επευφημωντας τον Καλιγουλα και φωνάζοντας “Πετάχτε τον Τιβέριο στο ποτάμι” και “Eιθε η Μητέρα Γη να τον ξεράσει και οι θεοι του Κατω Κοσμου να τον πετάξουν στον Τάρταρο”.
Τελικα οι στρατιωτες διέλυσαν τα πληθη και το σωμα του Τιβέριου αποτεφρωθηκε στα γρηγορα μετα από μια τελετη εξω από το Μαυσωλειο του Αυγουστου και οι σταχτες του τοποθετηθηκαν διπλα από αυτές του Αυγουστου. Η Συγκλητος δεν προχωρησε στην Αποθεωση του.
ΚΑΛΙΓΟΥΛΑΣ 37 μ.Χ.-41 μ.Χ.
Τον Ιανουάριο του 41 ο ιδιος κοσμος που ζητωκράυγαζε υπερ του Καλιγουλα τωρα ηθελε το κεφάλι του.
Μεσα σε 3 χρόνια αποδειχτηκε πιο τρελος, πιο παρανοικος και πιο διεστραμμένος από τον Τιβέριο.
Η εκστρατεια του κατά της Βρετανια αποδειχτηκε ανεκδοτο όταν εισέβαλλε στο νησι και αντι να το κατακτήσει διέταξε το στρατο να μαζεψει κοχυλια από τις ακτες και να γυρισει πισω. Μαλιστα εκανε και Θριαμβο στη Ρωμη επιδεικνυοντας τα λαφυρα του πολέμου (τα κοχυλια) και λεγοντας πως νίκησε τον Ποσειδώνα και κατέκτησε το βασιλειο του.
Οι εκτελεσεις ηταν καθημερινές και με αστειες δικαιολογιες όπως π.χ. γιατι καποιος φορουσε κιτρινο χιτώνα με καπέλο.
Επισης όταν του ειπαν πως είναι πολύ ακριβο να αγοράζουν κάθε μερα προβατα για να ταιζουν τα θηρια του Αμφιθεατρου για τους αναριθμητους αγωνες που διέταζε αποφάσισε να κανει οικονομια και διέταξε να πετάνε τους φυλακισμένους στα θηρια αντι για προβατα.
Μετα εχτισε ένα ναο στο ονομα του οπου οι κατοικοι της Ρωμης ηταν υποχρεωμενοι να προσευχονται καθημερινα πριν πανε στις δουλειες τους και μεσα στο ναο εβαλε ένα αγαλμα του σε φυσικο μεγεθος και το οποιο κάθε μερα το εντυναν οι ιερεις με ότι ρουχα φοραγε ο Καλιγουλας εκεινη την ημερα.
Π.χ. αν σημερα φοραγε κοκκινο χιτώνα με πορφυρα σανδάλια τα ιδια ρουχα επρεπε να φοράει και το αγαλμα. Αν φοραγε πολυχρωμη χλαμυδα με πρασινες μποτες επρεπε να αλλαξουν ρουχα και στο αγαλμα.
Και οσον αφορα τις θυσιες στο αγαλμα του δεν ηθελε τα κοινα και τετριμμενα ταυρους, βοδια, προβατα αλλα ηθελε να θυσιαζουν Φλαμινγκο, Φασιανους και αλλα εξωτικα ειδη (τα οποια δεν υπηρχαν στη Ρωμη και επρεπε καποιος να πληρωσει πανακριβα την εισαγωγη τους) για να κανει την υποχρεωτικη θυσια στο αγαλμα του Καλιγουλα αλλιως εχανε το κεφάλι του στη χειροτερη).
Και η τρελα του συνεχιζόταν. Διορισε το αλογο του Incitatus Υπατο και του εχτισε μαρμάρινο σταβλο με χρυση ταιστρα.
Επισης προτιμουσε να κανει μπανιο σε χλιαρο αρωμα αντι για νερο, διακοσμουσε τα πλοια του με μαργαριτάρια και πολυτιμους λιθους και πετουσε χρυσα νομισματα στον κοσμο κάθε φορα που εβγαινε εξω (για να τους κραταει ησυχους). Και επειδη όλα αυτά κοστιζουν ειχε επιβάλλει τεράστιους φόρους σε ολους. Υπηρξαν περιπτωσεις που αγροτες και εργάτες τους ζητηθηκε να πληρώσουν φορο που ισοδυναμουσε με τη φορολογια ενός ετους ενός πλουσιου επι Τιβεριου.
Οσο για την προσωπικη του ζωη και αυτή ανωμαλη ηταν. Ειχε σχέσεις με ολες του τις αδελφές και όταν πεθανε η αγαπημενη του αδελφη Δρουσιλλα εξαναγκασε την Συγκλητο υπο την απειλη σφαγης να την κανει Θεα.
Αρεσκοταν επισης να κανει σεξ με ηθοποιους αντρες και γυναικες καθως και φυλακισμένους αντρες και γυναικες.
Αλλα το αγαπημενο του παιχνιδι ηταν να καλει παντρεμενες γυναικες στο παλατι του για δειπνο μαζι με τους αντρες τους και εκει θα εκανε σεξ με τη γυναικα ενώ ο αντρας της θα ηταν υποχρεωμενος να βλεπει.
Όπως καταλαβαινει κανεις ολη η Ρωμη ειχε λογο να τον καθαρίσει αλλα τελικα το τελος του θα ερχοταν από 2 Εκατονταρχους των Πραιτωριανών. Τον Κάσσιο Χαιρέα και τον Κορνήλιο Σαβίνο.
Ο Χαιρέας ειχε ψιλή φωνη και αυτό το εκανε ακομα χειρότερο ένα πολεμικό τραυμα που ειχε στα γεννητικα οργανα και ο Καλιγουλας του εκανε κάθε μερα πλάκα και για τα δυο.
Η καθημερινη πλακα του Καλιγουλα στον Χαιρέα ηταν κάθε φορα που ο Εκατονταρχος ερχοταν να του ζητήσει το νυχτερινό συνθημα ο Καλιγουλα του ελεγε “Πριαπος” η “Aφροδιτη” oυσιαστικα κοροιδευοντας την ανικανοτητα του Χαιρεα και την ψιλη φωνη του και τον θεωρουσε ομοφυλοφιλο. Και παντα τον κοροιδευε και του εκανε μπουλινγκ μπροστα σε κοσμο.
Ο Χαιρέας τον ανεχόταν για πολύ καιρό αλλα καποια στιγμη δεν αντεξε και αποφάσισε να σκοτώσει τον Αυτοκράτορα.
Όπως ηταν αναμενομενο η συνομωσια μεγάλωσε πολύ γρηγορα γιατι ολοι ειχαν λογο να τον ξεφορτωθουν και συντομα Συγκλητικοι, στρατιωτικοι, πολιτες, ολοι σχεδον εγιναν μελη της με αρχηγο τον πρωην Υπατο Βαλέριο Ασιατικό την γυναικα του οποιου ειχε πηδηξει ο Καλιγουλας μπροστα του.
Και όπως ηταν φυσικο ο Καλιγούλας δεν ηξερε τιποτα για τη συνομωσια και συνεχισε τις τρέλες του απτοητος.
Το μονο που τον ειχε θορυβήσει λιγο ηταν μια προφητεία που ειχε λαβει προσφατα πως πρεπει να φυλάγεται από τον Κάσσιο. Αλλα δεν εδωσε και πολύ σημασια καθως όπως πιστευε κανεις δε μπορουσε να σκοτώσει έναν Θεο.
Εν τουτος τη νυχτα πριν δολοφονηθει ειδε και ένα ονειρο στο οποιο εδωσε θετικη ερμηνεια ο ιδιος.
Ειδε πως ειχε ανεβει στον Ολυμπο και συνάντησε τον Δια να καθεται στο θρόνο του. Ο Διας ηταν κολοσσιαιων διαστάσεων και μολις ειδε τον Καλιγουλα τον κλωτσησε με το μεγάλο δάχτυλο του ποδιου του ριχνοντας τον στο κενο από τον Ολυμπο.
Οι συνομώτες αποφάσισαν να χτυπησουν τον Καλιγουλα την τελευταια μερα των Αγωνων προς τιμην του Θεικου Αυγουστου.
Το σχέδιο ηταν να τον δολοφονησουν μετα το τέλος του προγράμματος σε ένα στενο διαδρομο που ενωνε το Παλάτι με το Αμφιθεατρο. Αυτό επιλεχθηκε γιατι σε ένα τοσο στενο χωρο με τοσο κοσμο θα ηταν πολύ δυσκολο για τη φρουρα του να παρέμβει και να τον γλιτώσει. Ο Χαιρέας ως υψηλοβαθμος Πραιτωριανος θα μπορουσε να περάσει χωρις προβλημα και να βγει μπροστα του με τη δικαιολογια ότι θελει το συνθημα και αυτος να δωσει το πρωτο χτυπημα.
Κατά τη διαρκεια των αγωνων στις 24 Ιανουαριου 41 μ.Χ. ο Καλιγουλας περνουσε υπεροχα. Εσπαγε πλακα και πεταγε φρουτα στους θεατες από το θεωρειο του γελωντας με οσους πετυχαινε.
Μαλιστα περνουσε τοσο καλα που καθυστερουσε να φυγει εκνευριζοντας τους συνομώτες που τον περιμεναν στο διαδρομο.
Τελικα καποια στιγμη βαρέθηκε και αποφάσισε να φυγει για το Παλάτι καθως ηθελε να κανει μπανιο και να διαλέξει ποια νεαρα αγόρια που εφερε από την Ασια θα του τραγουδουσαν υμνους προς τιμην του και μετα θα περνουσε το βράδυ μαζι τους.
Ο Χαιρέας με τον Σαβινο τον ειδαν επιτέλους να ερχεται στο διάδρομο αφου περιμεναν για ατελειωτες ωρες εκει και κινηθηκαν προς το μερος του.
Ο Χαιρέας τον ρώτησε ποιο θα είναι το νυχτερινο σύνθημα και ο Καλιγουλας του απάντησε “Διας” για πρωτη φορα καθως συνηθως του ελεγε “Πριαπος” η “Aφροδιτη”
Και ο Χαιρέας απαντησε “Aς γινει ετσι” και χτυπησε τον Καλιγουλα στο πρόσωπο ανοιγοντας του μια τεράστια πληγή στο σαγόνι.
Ηταν μια μεγάλη πληγη αλλα όχι θανάσιμη. Ο Χαιρέας ηθελε ο Καλιγουλας να υποφέρει με έναν αργο θάνατο με πολλα χτυπηματα.
Ο Καλιγουλας τρομοκρατηθηκε και προσπάθησε να φυγει να συναντησει τη φρουρά του που ερχόταν πιο πισω. Αλλα δεν πηγε μακρια.
Ο Σαβινος του εβαλε τρικλοποδια και και τον επιασε από το λαιμο. Τοτε ορμησαν και οι υπολοιποι συνομωτες και αρχισαν να τον μαχαιρωνουν μανιωδώς. Μερικοι μαλιστα τον δάγκωναν κιολας κοβοντας κομματια. Μαζι με τον Καλιγουλα ηταν και η γυναικα του και η νεογεννητη κορη του οι οποιες σκοτώθηκαν και αυτές από τους συνομωτες.
Το τελειωτικο χτυπημα του το εδωσε ο Ακουιλα κοβοντας του το λαιμο μεχρι το κοκκαλο.
Όμως στο μεταξυ ηρθε και η φρουρα του Καλιγουλα αλλα δεν μπορεσε να τον σωσει. Μεσα στο χαος της συμπλοκης καποιοι συνομωτες σκοτώθηκαν αλλα ο αντικειμενικος στόχος της συνομωσιας ειχε επιτευχθει. Ο Καλιγουλας ηταν νεκρος.
Οι συνομώτες τον αφησαν εκει νεκρο και ετρεξαν να ασφαλισουν το Παλάτι. Μετα από λιγο μυστικα πηραν το σωμα του καποιοι υπηρέτες και τον εφεραν στην βιλα της οικογένειας Λάμια. Εκει αποτεφρώθηκε στα γρηγορα και μαλιστα δεν εγινε σταχτη αλλα καηκε απλα λιγο και τελικα ενταφιαστηκε στον κηπο της βιλας σε ένα προχειρο λακο.
Η Συγκλητος ανακουφισμένη από το θανατο του διέταξε Damnatio Memoriae εναντιον του ανακηρυσσοντας τον Εχθρο του Κράτους. Όλα τα αγαλματα του γκρεμιστηκαν, το ονομα του σβηστηκε από παντου και τα νομισματα με τη μορφη του λιωθηκαν.
Συνεχιζεται...
Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27231
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος George_V την 09 Μάιος 2022, 20:59, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
Dolce et decorum est contra pasok.* pugnatre
@gov.gr : «You were given the choice between war and dishonour. You chose dishonour, and you will have war.»
@gov.gr : «You were given the choice between war and dishonour. You chose dishonour, and you will have war.»
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
Εκείνοι είχαν φτάσει σε μεγάλες ηλικίες όπως σήμερα εκτός από τον Καλιγούλα που δολοφονήθηκε, μετά τον μεσαίωνα πέθαιναν νέοι.
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
Σουητώνιος Τζώρτζ;
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
Οι στρατιωτες και οι αξιωματουχοι εδιναν τα συγχαρητηρια τους στον νέο Αυτοκράτορα όταν ξαφνικα ενας από τους υπηρέτες ετρεξε και τους ειπε πως ο Τιβέριος ανοιξε τα ματια του και ζήτησε να φάει.
Ολοι τους πανικοβλήθηκαν. Αν ο Τιβέριος μαθαινε πως ανακηρυξαν ηδη τον Καλιγουλα Αυτοκράτορα οσο ζουσε δεν θα τους γλιτωνε κανεις από την παρανοια του. Ακομα και ο Καλιγουλας πανικοβληθηκε και ετρεμε την τιμωρια του θειου του.
Dolce et decorum est contra pasok.* pugnatre
@gov.gr : «You were given the choice between war and dishonour. You chose dishonour, and you will have war.»
@gov.gr : «You were given the choice between war and dishonour. You chose dishonour, and you will have war.»
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27231
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
Μix Σουητωνιος, Κασσιος Διων, Τακιτος, Ιωσηπος και μερικοι αλλοι.
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27231
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
Nαι ειναι ενδιαφέρον πως η ιστορια επαναλαμβανεται ως φάρσα.Orion22 έγραψε: ↑09 Μάιος 2022, 20:12Οι στρατιωτες και οι αξιωματουχοι εδιναν τα συγχαρητηρια τους στον νέο Αυτοκράτορα όταν ξαφνικα ενας από τους υπηρέτες ετρεξε και τους ειπε πως ο Τιβέριος ανοιξε τα ματια του και ζήτησε να φάει.
Ολοι τους πανικοβλήθηκαν. Αν ο Τιβέριος μαθαινε πως ανακηρυξαν ηδη τον Καλιγουλα Αυτοκράτορα οσο ζουσε δεν θα τους γλιτωνε κανεις από την παρανοια του. Ακομα και ο Καλιγουλας πανικοβληθηκε και ετρεμε την τιμωρια του θειου του.
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27231
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
ΚΛΑΥΔΙΟΣ 41-54
Ο Κλαυδιος περασε ολη του τη ζωη με το φοβο να μη δολοφονηθει. Και αυτή ηταν μια φοβία που ειχε πάντα. Από μικρο παιδι ειχε αυτό το φοβο και για αυτό το λογο ανεπτυξε την περσονα του χαζου για να μη τον θεωρησει κανεις απειλη και τον βγάλει από τη μεση.
Και το σχέδιο του πετυχε. Όταν δολοφονηθηκε ο Καλιγουλας ηταν ουσιαστικα το μονο επιζων μελος της οικογένειας καθως και ο Τιβεριος και ο Καλιγουλας αλλα και αλλοι επιδοξοι διεκδικητες του θρονου που αλληλοεξοντωθηκαν τον θεωρουσαν ηλιθιο, ασημο και ακινδυνο οποτε τον αφησαν να ζει στα βιβλια του.
Εν τουτοις η μονη που ηξερε ότι ολο αυτό είναι σχεδιο ηταν η ανηψια του η Αγριππίνα η οποια τελικα κατάφερε να γινει η τεταρτη γυναικα του μονο και μονο για να διασφαλίσει πως ο γιος της Νέρωνας θα διαδεχτει τον Κλαυδιο και όχι ο Βρετανικος που ηταν ο νομιμος διαδοχος του.
Η Αγριππινα ουσιαστικα εσερνε τον Κλαυδιο από τη μυτη και καταφερε να τη δώσει τον τιτλο της Αυγουστας. Ένα τιτλο τον οποιο εφερε μονο η Λιβια η γυναικα του Αυγουστου μεχρι τοτε.
Αλλα δε θα ησυχαζε εάν ο Νερωνας δεν επαιρνε τον θρονο. Ετσι συνέχισε το σχέδιο της που ειχε ξεκινησει πολύ νωριτερα όταν παγιδεψε ουσιαστικα τη Μεσσαλινα και την εβγαλε από τη μέση για να γινει αυτή στη θεση της γυναικα του Κλαυδιου (και ας ηταν καθαρη αιμομιξια βασει του Ρωμαικου
Νομου καθως ο Κλαυδιος ηταν αδελφος του πατέρα της).
Το 50 μ.Χ. κατάφερε να πεισει τον Κλαυδιο να υιοθετησει τον Νέρωνα και λιγο αργοτερα να τον παντρεψει με την κόρη του Κλαυδιου την Οκταβια (και ας ηταν ξαδελφια και θετα αδέλφια. Η Αγριππινα δεν θα κολλαγε σε αυτό) ενώ παράλληλα εσπρωχνε τον Βρεταννικο στο περιθωριο ολο και πιο πολύ.
Το 54 μ.Χ. η Αγριππίνα ειχε κουραστει πλεον με τον Κλαυδιο. Επρεπε να της αδειασει τη γωνια για να ανεβει στο θρόνο ο 16χρονος Νέρωνας.
Αλλα πως θα το εκανε? Επρεπε να βρει ένα τροπο ετσι ώστε να μην πεσουν οι υποψιες σε αυτή η στον Νερωνα.
Και η μονη λυση ηταν το δηλητήριο. Αλλα ποιο δηλητηριο όμως? Δεν επρεπε να δράσει γρηγορα καθως θα το καταλαβαινα ολοι.
Αλλα και τα αργα δηλητηρια δεν ηταν επιλογη. Αν αργουσε να δράσει ο Κλαυδιος θα το καταλαβαινε και τοτε την ειχαν βάψει.
Ετσι κατέφυγε μυστικα στην Λοκούστα η οποια ηταν μια μάγισσα που ζούσε στη Ρώμη και ειδικευοταν σε πασης φύσεως δηλητήρια και η οποια την προμηθευσε με το κατάλληλο δηλητηριο που ζητουσε. Αχρωμο, αοσμο, αγευστο και με δράση την κατάλληλη ωρα. Ουτε πολύ γρηγορα, ουτε και πολύ αργα.
Με το δηλητηριο ανα χειρας η Αγριππινα καταφερε να πάρει με το μερος της τον ευνουχο Αλώτο ο οποιος ηταν ο δοκιμαστής του Κλαυδιου και αυτος θα του σερβιρε το δηλητηριο.
Και για να είναι απολυτα βεβαιη ότι θα φαει το δηλητηριο ειπε στον ευνουχο να το βάλει σε ένα πιατο μανιτάρια καθως αυτό είναι ένα φαγητο για το οποιο ο Κλαυδιος τρελαινοταν και ηταν 100% βεβαιο ότι θα το κατεβαζε ολο.
Ετσι και εγινε. Στις 13 Οκτωβριου 54 μ.Χ. Ο Κλαυδιος εφαγε όλα τα μανιταρια στο πιατο και ζήτησε και αλλα. Και φυσικα εφαγε και ολο το δηλητηριο μαζι με τα μανιτάρια.
Όμως ο Κλαυδιος ηπιε και πολύ κρασι εκεινο το βράδυ στο δειπνο και μέθυσε με αποτέλεσμα να κανει εμετό και να βγάλει το περισσότερο δηλητηριο.
Εν τουτοις εμεινε αρκετο δηλητηριο για να τον κάνει να νιωσει χάλια καποιες ωρες μετα και να χάσει την ομιλία του και να αρχισει ο στομαχοπονος
Όταν ειδε η Αγριππινα ότι ο Κλαυδιος κοιλοπονα και δεν πεθαινει αρχισε να πανικοβάλλεται. Μετα θυμηθηκε ότι ειχε κανει και εμετο και κατάλαβε ότι ο Κλαυδιος πρεπει να απεβαλλε το δηλητηριο.
Συνηλθε όμως γρηγορα και αφου δωροδοκησε στα γρηγορα τον γιατρο Ξενοφώντα τον εστειλε στον Κλαυδιο για να τον γιατρέψει.
Στην πραγματικότητα όμως ο Ξενοφών του εδωσε ένα ισχυροτερο δηλητηριο υπο μορφη φαρμάκου και μεχρι το ξημερωμα ο Κλαυδιος ηταν νεκρος.
Φυσικα οση ωρα διαδραματιζοταν αυτά απαγορευοταν η εισοδος στο δωματιο του Αυτοκρατορα ακομα και στους υπηρέτες και η επισημη ανακοινωση ηταν πως ο Αυτοκράτορας είναι αδιαθετος από το χτεσινο μεθυσι και πως γινονται θυσιες αυτή τη στιγμη υπερ υγειας του Αυτοκράτορα.
Στην πραγματικοτητα η Αγριππινα κερδιζε χρόνο μεχρι να ετοιμαστουν όλα και να διασφαλιστει η διαδοχη από τον Νέρωνα. Εννοειται φυσικα ότι δεν βγηκε από το δωματιο μεχρι να γινουν όλα όπως πρεπει από φοβο μη τυχον ανακαλυψει κανεις το πτωμα του Κλαυδιου πριν καταφερει να παρει με το μερος του Νερωνα το στρατο και τη Συγκλητο.
Όταν όλα ηταν εντάξει και ο Νέρωνας ειχε την πιστη του στρατου και της Συγκλητου η Αγριππινα “συντετριμμένη” ανακοινωσε τα νεα του θανατου του Κλαυδιου στον κοσμο και “αγκάλιασε” δημοσια τον γιο του Κλαυδιου τον Βρεταννικο για να τον συλλυπηθει για το θανατο του πατέρα του λεγοντας του ποσο του μοιαζει.
Αντιθετα ο Νερωνας ψιθυρισε στην Αγριππίνα πως “τα μανιτάρια είναι οντως θεικο φαγητο μητέρα. Εκαναν τον Κλαυδιο Θεο.”
Το μεσημέρι ο Διοικητης των Πραιτωριανών Βουρρος παρουσιασε τον Νέρωνα στο πληθος και το απογευμα του παρέδωσε τα Αυτοκρατορικα Διασημα του Κλαυδίου.
Η πρωτη αποφαση του Νέρωνα ως Αυτοκράτορα ηταν να τελεστει μεγαλοπρεπης κηδεία στον Κλαύδιο και οι στάχτες του να εναποτεθούν στο Μαυσωλείο του Αυγουστου.
ΝΕΡΩΝΑΣ 54-68
Η αρχή της βασιλείας του Νερωνα ξεκινησε με τους καλυτερους οιωνους. Ειχε εξαιρετους συμβουλους. Τον Φιλοσοφο Σενέκα και τον Διοικητη των Πραιτωριανων Βούρρο και αυτοι φροντιζαν να τον κρατουν σε ένα επιπεδο.
Φαινοταν πως η Αυτοκρατορια εμπαινε σε τροχια αναγέννησης και πως θα ξαναζουσαν τις χρυσες μερες της εποχης Αυγουστου.
Όμως ο θανατος του Βούρρου το 62 και η περιθωριοποιηση του Σενεκα αποκάλυψαν τον αληθινό Νέρωνα.
Αν και η βια ειχε αρχίσει το 55 μ.Χ. με τη δολοφονια του Βρεταννικου εκει Βουρρος και Σενέκας εκαναν τα στραβα ματια γιατι τους βολευε.
Όπως επισης εκαναν τα στραβα μάτια όταν ο Νερωνας δολοφόνησε τη μητέρα του Αγριππινα τον Μαρτιο του 59 μ.Χ. καθως και αυτό τους βολευε.
Και οι δυο δεν εβλεπαν με καλο ματι την επιρροη της Αγριππινας στον Νερωνα.
Και η Αγριππινα όμως δεν θα καθοταν με σταυρωμένα τα χέρια όταν ενιωσε ότι ο Νερωνας ξεγλιστράει από τον ελεγχο της δεν διστασε να αποπειραθει να τον ξελογιασει η ιδια για να της μεινει πιστος.
Εν τουτοις ο Σενέκας απέτρεψε τον Νερωνα από μια τετοια αιμομιξια και η Αγριππινα δεν του το συγχωρεσε. Ο Σενεκας πλεον ηξερε πως επρεπε να χτυπηθει η Αγριππινα αν ηθελε να επιβιωσει και ετσι και εγινε.
Από την τρελα του Νερωνα δεν γλιτωσαν ουτε οι δυο συζυγοι του η Οκταβια και η Ποππαια.
Όταν η εγκυος Ποππαια του εκανε παρατηρηση γιατι γυρισε τοσο αργά από τον Ιπποδρομο ο εξαγριωμενος Νερωνας την κλωτσησε στην κοιλια επανειλλημενως σκοτωνοντας και αυτή και το εμβρυο.
Ειχε κληρονομησει όλα τα κακα χαρακτηριστικα του θειου του Καλιγουλα αδελφου της Αγριππινας αλλα και το διεστραμμενο χαρακτηρα του πατέρα του Δομιτιου Αηνοβάρβου.
Εκτος από τις γυναικες του ειχε μονιμη ερωμένη την απελευθερη Ακτή ισως τη μονη γυναικα που αγαπησε ποτε και τον Σπόρο ο οποιος ηταν η μονιμη ομοφυλοφυλικη του σχέση.
Μαλιστα ηθελε να κανει τον Σπορο γυναικα και προσέφερε τεράστια αμοιβη σε οποιον γιατρο μπορουσε να αλλαξει τον Σπορο και από αντρα να τον κανει γυναικα προσθετοντας του στηθη και αλλαζοντας τα γεννητικα του οργανα σε γυναικεια.
Τελικα δεν βρεθηκε κανεις γιατρος να μπορει αυτό και ο Νερωνας τον ευνουχισε και τον εντυσε γυναικα.
Η αρχη του τέλους του Νέρωνα όμως ηταν η Μεγάλη Πυρκαγια της Ρωμης το 64 μ.Χ. . Μεχρι και σημερα δεν εχει αποδειχτει αν ο Νερωνας ο οποιος βρισκόταν στο Αντιο όταν ξεσπασε η πυρκαγια ευθυνοταν η όχι για αυτή. Αν και με βαση νεοτερα στοιχεια το πιθανοτερο είναι η φωτια να ξεκίνησε από ατυχημα στην περιοχη των Αρτοποιειων.
Εν τουτοις αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο Νέρωνας σχεδιάζε να ξαναχτίσει τη Ρώμη από την αρχη δημιουργοντας χωρο για το μεγαλυτερο οικοδομημα της πολης που θα ηταν ένα Κολοσσιαιο Παλατι με ονομα Domus Aurea. Και φυσικα θα αλλαζε το ονομα της πολης σε “Νερωνόπολις”.
Τελικα κατηγορησε μια μικρη θρησκευτικη σεκτα τους Χριστιανους ως υπευθυνους για την πυρκαγια για να αποσεισει τις ευθυνες από πανω του καθως κυκλοφορουσαν εντονες φημες στο λαο ότι αυτος εβαλε τη φωτια.
Όλα αυτά όμως τον εκαναν ευαλωτο σε συνομωσιες. Ηδη από το 65 βλεπουμε τον Πεισωνα να επιχειρει να ανατρέψει τον Νερωνα και να αποτυγχανει και οι αρχηγοι της συνωμοσιας καταδικαζονται σε θανατο η αυτοκτονουν.
Το 68 όμως ειχε μεγαλυτερο προβλημα.
Μολις ειχε επιστρέψει από την Ελλάδα μαζι με τα βραβεια που “σαρωσε” σε Ολυμπια, Ισθμια, Νεμεα, Πυθια κτλ. (και εννοειται ότι σε οποιον αγωνα κατέβαινε ο Νερωνας οι αντιπαλοι αθλητες απλα δεν κατεβαιναν ή αν κατέβαιναν εχαναν επιτηδες καθως ο Νερωνας γινοταν πολύ βιαιος όταν εχανε) και μερικα αγάλματα που πηρε για το σπιτι όταν εμαθε ότι ο Κυβερνήτης της Κατω Γαλατίας Ιούλιος Βιντεξ επαναστάτησε εναντιον του.
Ο Βιντεξ ειχε και την υποστηριξη του Σουλπικιου Γάλβα Κυβερνητη της Εξω Ισπανιας.
Όμως οι Βορειες Λεγεωνες συνέτριψαν τον Βιντεξ τον Μαιο του 68 και μια ψευδης ειδηση για τον θανατο του Νερωνα ωθησε τους Λεγεωναριους να εκλεξουν Αυτοκράτορα τον Στρατηγο Βεργίνιο Ρούφο.
Ο Ρουφος όμως που εμαθε κρυφα ότι ο Νερωνας ζει αρνηθηκε την εκλογη και προσπαθησε να επαναφέρει τις Βορειες Λεγεωνες στη βαση τους στο Ρηνο.
Ετσι ο Νερωνς νομιζε ότι καθαρισε με αυτή την επανασταση.
Όμως εκανε λαθος καθως ο Γάλβας ειχε στειλει πράκτορες του στη Ρώμη και κατορθωεσε να παρει πολλους συγκλητικους με το μερος του.
Ηταν πλεον θεμα χρόνου να βαδισει εναντιον του Νερωνα. Ο Διοικητης των Πραιτωριανών Νυμφιδιος Σαβίνος βλεποντας πως το καράβι βουλιάζει εγκατέλειψε τον Νερωνα και αυτοανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας ελπιζοντας ότι οι Πραιτωριανοι θα τον στηριξουν. Μαλιστα για να ενδυναμωσει το claim του παντρευτηκε με το ζόρι τον Σπόρο (τον ομοφυλοφιλο εραστη του Νερωνα).
Αλλα οι Πραιτωριανοι τον σκοτωσαν απλα και περιμεναν τον Γάλβα να ερθει στη Ρώμη. Ο οποιος ειχε ηδη ξεκινησει από την Ισπανια.
Στο μεταξυ ο Νερωνας ηταν απομονωμενος στο Παλατι του. Στις 9 Ιουνιου 68 καταλαβε ότι όλα εχουν τελειωσε πλεον και πως επρεπε να δραπετευσει.
Αλλα που να παει? Σκεφτηκε να παει στους Παρθους και από κει να ξαναγυρισει με στρατο. Η μηπως να πηγαινε στην Αιγυπτο που είναι προσωπικο κτημα του Αυτοκρατορα και να οχυρωθει εκει?
Η μηπως απλα να παραδοθει στον Γαλβα και να ικετευσει για ελεος?
Οσο σκεφτοταν όλα αυτά ξαφνικα αντιληφθηκε ότι είναι εντελως μονος στο Παλάτι. Μεχρι και η φρουρα του Παλατιου του τον εγκατέλειψε και πηγε με τον Γάλβα.
Τελικα καταφερε να βρει μερικους σκλάβους και τους εστειλε να φωνάξουν τους φιλους του. Αλλα οι σκλαβοι επεστρεψαν και του ειπαν ότι οι φιλοι του δεν θελουν ουτε να τον δουν ουτε να τον ξέρουν.
Ο Νερωνας πηγε στα ιδιαιτερα διαμερισματα του αλλα και εκει ηταν αδεια. Ειχαν φυγει ολοι.
Μπηκε στην κρεβατοκάμαρα του και ανακαλυψε ότι ακομα και οι σωματοφυλακες του εφυγαν. Και όχι μονο εφυγαν αλλα του εκλεψαν και το κουτι με τα δηλητηρια που ειχε και ετσι δεν μπορουσε να αυτοκτονησει κιολας.
Προς στιγμην σκεφτηκε να πέσει στον Τιβερη και να πνιγει αλλα τελικα του φάνηκε κακη ιδέα και δεν προχωρησε.
Εκει τον βρηκε ενας φιλος του ο Απελευθερος Φάων και του διέθεσε τη βιλα του για να κρυφτει.
Η βιλα του Φαωνα βρισκοταν στη αναμεσα στη Βια Σαλαρια και τη Βια Νομεντάνα περιπου 6 χλμ από το Παλατι.
Ετσι με τη βοηθεια του Απελευθερου Επαφροδιτου και του Σπόρου (που ειχε γλιτώσει από τα χέρια του Σαβινου) μεταμφιεστηκε και πηγαν προς την βιλα με αλογα.
Αξιζει να σημειωθει πως την ωρα που εβγαινε από το Παλατι εγινε μια ασθενης σεισμικη δονηση αλλα ηταν αρκετη για να τρομάξει τον Νερωνα ο οποιος τη θεωρησε κακο οιωνο.
Περνωντας εξω από το Στρατοπεδο των Πραιτωριανών ακουσε τους στρατιωτες να επευφημουν τον Γάλβα και να καταριουνται τον Νερωνα και βουλιαξε πιο πολύ στην απελπισία.
Εν τουτοις λιγο πιο κατω συναντησαν έναν πολιτη που πηγαινε στη δουλεια του ο οποιος τον αναγνωρισε και τον χαιρέτησε ως Αυτοκράτορα. Αναθαρρησε λιγο και συνεχισε.
Στα μισα της διαδρομης εγκατέλειψαν τα αλογα και συνεχισαν με τα ποδια για να μη δινουν στοχο και όταν εφτασαν στο σπιτι ο Φάων ειπε στον Νερωνα να κρυφτει στην αμμο μεχρι να βρει τροπο να τους βαλει σπιτι αθεατους.
Ο Νερωνας αρνηθηκε να θαφτει με αμμο θεωροντας το πολύ ποταπο για έναν Αυτοκράτορα και πηγε να περιμένει διπλα σε μια λιμνουλα.
Τελικα καταφεραν να μπουν σπιτι αθεατοι. Εκει ο Φάων του προσφερε μια φέτα μαυρο ψωμι που ειχε και λιγο χλιαρο νερο. Ο Νερωνας αρνηθηκε το μαυρο ψωμι αλλα ηπιε το νερο και μετα κοιμηθηκε σε ένα αχυρενιο στρωμα.
Όταν ξυπνησε καταλαβε ότι η Ρωμη είναι αποκλεισμενη και δεν μπορει να δραπετευσει. Ετσι ζήτησε από τους φιλους του να τον σκοτώσουν. Αυτοι όμως αρνηθηκαν.
Ο Νέρωνας αναστέναξε και ειπε “Δεν εχω πλεον ουτε φιλους, ουτε εχθρους?”
Oσο ο Νερωνας προσπαθουσε να τους πεισει να τον σκοτώσουν ο Φάων ελαβε ένα επειγον μηνυμα.
Ο Νερωνας κατάλαβε ότι για αυτόν είναι και του το αρπαξε από τα χέρια. Το μηνυμα ανεφερε πως όταν συλληφθει ο Νερων οι διαταγές είναι να τον δέσουν σε ένα στυλο και να τον μαστιγώσουν με φραγγέλιο μεχρι θανάτου.
Διαβαζοντας αυτό εβγαλε δυο στιλετα από τη ζωνη και δοκιμασε να δει αν είναι ακομα κοφτερα. Ενώ παραλληλα τα εβαζε με τη δειλια του να αυτοκτονησει.
Που και που βεβαια ελεγε στον εαυτο του “Συνελθε Νερωνα. Στασου στο Αυτοκρατορικο υψος σου”.
Συντομα όμως ακουσε φασαρία στον κηπο της βιλας. Ειχαν φτάσει οι Πραιτωριανοι να τον συλλάβουν.
Αμεσως πηρε ένα στιλέτο και το εβαλε στο λαιμο του λεγοντας “Ω τι μέγας καλλιτέχνης χάνεται!” και προσπαθησε να κοψει το λαιμο του.
Όμως τα χερια του ετρεμαν και η πληγη ηταν μονο μια γρατζουνια. Τελικα ηταν ο Επαφρόδιτος που τον σκοτωσε. Ηταν μολις 30 χρονων.
Οι υπηρέτες του πηραν το σώμα και μετα από μια βιαστικη κηδεια τον εθαψαν στον οικογενειακο ταφο των Δομιτίων της οικογένειας του πατέρα του δλδ. Στον Πινκιο Λόφο.
Η τελευταια κατοικια του ηταν μια πορφυρη σαρκοφάγος σε μαρμαρινο βαθρο περιτριγυρισμενη από κολωνες.
Παροτι η Συγκλητος τον ανακηρυξε Εχθρο του Κράτους και επεβαλλε Damnatio Memoriae η σαρκοφάγος του γλιτωσε την καταστροφη καθως ειχε ακομα πιστους οπαδους οι οποιοι χρωστουσαν τις περιουσιες τους σε αυτόν η ακομα και απλο κοσμο που τον θυμοταν από τους αγωνες που οργανωνε η και τη γενναιοδωρια του όταν ηταν ακομα στα καλα του.
Για παρα πολλα χρόνια οι Ρωμαιοι εβρισκαν λουλουδια κάθε καλοκαιρι στον τάφο του τοποθετημενα από αγνωστα χέρια.
Συνεχίζεται...
Ο Κλαυδιος περασε ολη του τη ζωη με το φοβο να μη δολοφονηθει. Και αυτή ηταν μια φοβία που ειχε πάντα. Από μικρο παιδι ειχε αυτό το φοβο και για αυτό το λογο ανεπτυξε την περσονα του χαζου για να μη τον θεωρησει κανεις απειλη και τον βγάλει από τη μεση.
Και το σχέδιο του πετυχε. Όταν δολοφονηθηκε ο Καλιγουλας ηταν ουσιαστικα το μονο επιζων μελος της οικογένειας καθως και ο Τιβεριος και ο Καλιγουλας αλλα και αλλοι επιδοξοι διεκδικητες του θρονου που αλληλοεξοντωθηκαν τον θεωρουσαν ηλιθιο, ασημο και ακινδυνο οποτε τον αφησαν να ζει στα βιβλια του.
Εν τουτοις η μονη που ηξερε ότι ολο αυτό είναι σχεδιο ηταν η ανηψια του η Αγριππίνα η οποια τελικα κατάφερε να γινει η τεταρτη γυναικα του μονο και μονο για να διασφαλίσει πως ο γιος της Νέρωνας θα διαδεχτει τον Κλαυδιο και όχι ο Βρετανικος που ηταν ο νομιμος διαδοχος του.
Η Αγριππινα ουσιαστικα εσερνε τον Κλαυδιο από τη μυτη και καταφερε να τη δώσει τον τιτλο της Αυγουστας. Ένα τιτλο τον οποιο εφερε μονο η Λιβια η γυναικα του Αυγουστου μεχρι τοτε.
Αλλα δε θα ησυχαζε εάν ο Νερωνας δεν επαιρνε τον θρονο. Ετσι συνέχισε το σχέδιο της που ειχε ξεκινησει πολύ νωριτερα όταν παγιδεψε ουσιαστικα τη Μεσσαλινα και την εβγαλε από τη μέση για να γινει αυτή στη θεση της γυναικα του Κλαυδιου (και ας ηταν καθαρη αιμομιξια βασει του Ρωμαικου
Νομου καθως ο Κλαυδιος ηταν αδελφος του πατέρα της).
Το 50 μ.Χ. κατάφερε να πεισει τον Κλαυδιο να υιοθετησει τον Νέρωνα και λιγο αργοτερα να τον παντρεψει με την κόρη του Κλαυδιου την Οκταβια (και ας ηταν ξαδελφια και θετα αδέλφια. Η Αγριππινα δεν θα κολλαγε σε αυτό) ενώ παράλληλα εσπρωχνε τον Βρεταννικο στο περιθωριο ολο και πιο πολύ.
Το 54 μ.Χ. η Αγριππίνα ειχε κουραστει πλεον με τον Κλαυδιο. Επρεπε να της αδειασει τη γωνια για να ανεβει στο θρόνο ο 16χρονος Νέρωνας.
Αλλα πως θα το εκανε? Επρεπε να βρει ένα τροπο ετσι ώστε να μην πεσουν οι υποψιες σε αυτή η στον Νερωνα.
Και η μονη λυση ηταν το δηλητήριο. Αλλα ποιο δηλητηριο όμως? Δεν επρεπε να δράσει γρηγορα καθως θα το καταλαβαινα ολοι.
Αλλα και τα αργα δηλητηρια δεν ηταν επιλογη. Αν αργουσε να δράσει ο Κλαυδιος θα το καταλαβαινε και τοτε την ειχαν βάψει.
Ετσι κατέφυγε μυστικα στην Λοκούστα η οποια ηταν μια μάγισσα που ζούσε στη Ρώμη και ειδικευοταν σε πασης φύσεως δηλητήρια και η οποια την προμηθευσε με το κατάλληλο δηλητηριο που ζητουσε. Αχρωμο, αοσμο, αγευστο και με δράση την κατάλληλη ωρα. Ουτε πολύ γρηγορα, ουτε και πολύ αργα.
Με το δηλητηριο ανα χειρας η Αγριππινα καταφερε να πάρει με το μερος της τον ευνουχο Αλώτο ο οποιος ηταν ο δοκιμαστής του Κλαυδιου και αυτος θα του σερβιρε το δηλητηριο.
Και για να είναι απολυτα βεβαιη ότι θα φαει το δηλητηριο ειπε στον ευνουχο να το βάλει σε ένα πιατο μανιτάρια καθως αυτό είναι ένα φαγητο για το οποιο ο Κλαυδιος τρελαινοταν και ηταν 100% βεβαιο ότι θα το κατεβαζε ολο.
Ετσι και εγινε. Στις 13 Οκτωβριου 54 μ.Χ. Ο Κλαυδιος εφαγε όλα τα μανιταρια στο πιατο και ζήτησε και αλλα. Και φυσικα εφαγε και ολο το δηλητηριο μαζι με τα μανιτάρια.
Όμως ο Κλαυδιος ηπιε και πολύ κρασι εκεινο το βράδυ στο δειπνο και μέθυσε με αποτέλεσμα να κανει εμετό και να βγάλει το περισσότερο δηλητηριο.
Εν τουτοις εμεινε αρκετο δηλητηριο για να τον κάνει να νιωσει χάλια καποιες ωρες μετα και να χάσει την ομιλία του και να αρχισει ο στομαχοπονος
Όταν ειδε η Αγριππινα ότι ο Κλαυδιος κοιλοπονα και δεν πεθαινει αρχισε να πανικοβάλλεται. Μετα θυμηθηκε ότι ειχε κανει και εμετο και κατάλαβε ότι ο Κλαυδιος πρεπει να απεβαλλε το δηλητηριο.
Συνηλθε όμως γρηγορα και αφου δωροδοκησε στα γρηγορα τον γιατρο Ξενοφώντα τον εστειλε στον Κλαυδιο για να τον γιατρέψει.
Στην πραγματικότητα όμως ο Ξενοφών του εδωσε ένα ισχυροτερο δηλητηριο υπο μορφη φαρμάκου και μεχρι το ξημερωμα ο Κλαυδιος ηταν νεκρος.
Φυσικα οση ωρα διαδραματιζοταν αυτά απαγορευοταν η εισοδος στο δωματιο του Αυτοκρατορα ακομα και στους υπηρέτες και η επισημη ανακοινωση ηταν πως ο Αυτοκράτορας είναι αδιαθετος από το χτεσινο μεθυσι και πως γινονται θυσιες αυτή τη στιγμη υπερ υγειας του Αυτοκράτορα.
Στην πραγματικοτητα η Αγριππινα κερδιζε χρόνο μεχρι να ετοιμαστουν όλα και να διασφαλιστει η διαδοχη από τον Νέρωνα. Εννοειται φυσικα ότι δεν βγηκε από το δωματιο μεχρι να γινουν όλα όπως πρεπει από φοβο μη τυχον ανακαλυψει κανεις το πτωμα του Κλαυδιου πριν καταφερει να παρει με το μερος του Νερωνα το στρατο και τη Συγκλητο.
Όταν όλα ηταν εντάξει και ο Νέρωνας ειχε την πιστη του στρατου και της Συγκλητου η Αγριππινα “συντετριμμένη” ανακοινωσε τα νεα του θανατου του Κλαυδιου στον κοσμο και “αγκάλιασε” δημοσια τον γιο του Κλαυδιου τον Βρεταννικο για να τον συλλυπηθει για το θανατο του πατέρα του λεγοντας του ποσο του μοιαζει.
Αντιθετα ο Νερωνας ψιθυρισε στην Αγριππίνα πως “τα μανιτάρια είναι οντως θεικο φαγητο μητέρα. Εκαναν τον Κλαυδιο Θεο.”
Το μεσημέρι ο Διοικητης των Πραιτωριανών Βουρρος παρουσιασε τον Νέρωνα στο πληθος και το απογευμα του παρέδωσε τα Αυτοκρατορικα Διασημα του Κλαυδίου.
Η πρωτη αποφαση του Νέρωνα ως Αυτοκράτορα ηταν να τελεστει μεγαλοπρεπης κηδεία στον Κλαύδιο και οι στάχτες του να εναποτεθούν στο Μαυσωλείο του Αυγουστου.
ΝΕΡΩΝΑΣ 54-68
Η αρχή της βασιλείας του Νερωνα ξεκινησε με τους καλυτερους οιωνους. Ειχε εξαιρετους συμβουλους. Τον Φιλοσοφο Σενέκα και τον Διοικητη των Πραιτωριανων Βούρρο και αυτοι φροντιζαν να τον κρατουν σε ένα επιπεδο.
Φαινοταν πως η Αυτοκρατορια εμπαινε σε τροχια αναγέννησης και πως θα ξαναζουσαν τις χρυσες μερες της εποχης Αυγουστου.
Όμως ο θανατος του Βούρρου το 62 και η περιθωριοποιηση του Σενεκα αποκάλυψαν τον αληθινό Νέρωνα.
Αν και η βια ειχε αρχίσει το 55 μ.Χ. με τη δολοφονια του Βρεταννικου εκει Βουρρος και Σενέκας εκαναν τα στραβα ματια γιατι τους βολευε.
Όπως επισης εκαναν τα στραβα μάτια όταν ο Νερωνας δολοφόνησε τη μητέρα του Αγριππινα τον Μαρτιο του 59 μ.Χ. καθως και αυτό τους βολευε.
Και οι δυο δεν εβλεπαν με καλο ματι την επιρροη της Αγριππινας στον Νερωνα.
Και η Αγριππινα όμως δεν θα καθοταν με σταυρωμένα τα χέρια όταν ενιωσε ότι ο Νερωνας ξεγλιστράει από τον ελεγχο της δεν διστασε να αποπειραθει να τον ξελογιασει η ιδια για να της μεινει πιστος.
Εν τουτοις ο Σενέκας απέτρεψε τον Νερωνα από μια τετοια αιμομιξια και η Αγριππινα δεν του το συγχωρεσε. Ο Σενεκας πλεον ηξερε πως επρεπε να χτυπηθει η Αγριππινα αν ηθελε να επιβιωσει και ετσι και εγινε.
Από την τρελα του Νερωνα δεν γλιτωσαν ουτε οι δυο συζυγοι του η Οκταβια και η Ποππαια.
Όταν η εγκυος Ποππαια του εκανε παρατηρηση γιατι γυρισε τοσο αργά από τον Ιπποδρομο ο εξαγριωμενος Νερωνας την κλωτσησε στην κοιλια επανειλλημενως σκοτωνοντας και αυτή και το εμβρυο.
Ειχε κληρονομησει όλα τα κακα χαρακτηριστικα του θειου του Καλιγουλα αδελφου της Αγριππινας αλλα και το διεστραμμενο χαρακτηρα του πατέρα του Δομιτιου Αηνοβάρβου.
Εκτος από τις γυναικες του ειχε μονιμη ερωμένη την απελευθερη Ακτή ισως τη μονη γυναικα που αγαπησε ποτε και τον Σπόρο ο οποιος ηταν η μονιμη ομοφυλοφυλικη του σχέση.
Μαλιστα ηθελε να κανει τον Σπορο γυναικα και προσέφερε τεράστια αμοιβη σε οποιον γιατρο μπορουσε να αλλαξει τον Σπορο και από αντρα να τον κανει γυναικα προσθετοντας του στηθη και αλλαζοντας τα γεννητικα του οργανα σε γυναικεια.
Τελικα δεν βρεθηκε κανεις γιατρος να μπορει αυτό και ο Νερωνας τον ευνουχισε και τον εντυσε γυναικα.
Η αρχη του τέλους του Νέρωνα όμως ηταν η Μεγάλη Πυρκαγια της Ρωμης το 64 μ.Χ. . Μεχρι και σημερα δεν εχει αποδειχτει αν ο Νερωνας ο οποιος βρισκόταν στο Αντιο όταν ξεσπασε η πυρκαγια ευθυνοταν η όχι για αυτή. Αν και με βαση νεοτερα στοιχεια το πιθανοτερο είναι η φωτια να ξεκίνησε από ατυχημα στην περιοχη των Αρτοποιειων.
Εν τουτοις αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο Νέρωνας σχεδιάζε να ξαναχτίσει τη Ρώμη από την αρχη δημιουργοντας χωρο για το μεγαλυτερο οικοδομημα της πολης που θα ηταν ένα Κολοσσιαιο Παλατι με ονομα Domus Aurea. Και φυσικα θα αλλαζε το ονομα της πολης σε “Νερωνόπολις”.
Τελικα κατηγορησε μια μικρη θρησκευτικη σεκτα τους Χριστιανους ως υπευθυνους για την πυρκαγια για να αποσεισει τις ευθυνες από πανω του καθως κυκλοφορουσαν εντονες φημες στο λαο ότι αυτος εβαλε τη φωτια.
Όλα αυτά όμως τον εκαναν ευαλωτο σε συνομωσιες. Ηδη από το 65 βλεπουμε τον Πεισωνα να επιχειρει να ανατρέψει τον Νερωνα και να αποτυγχανει και οι αρχηγοι της συνωμοσιας καταδικαζονται σε θανατο η αυτοκτονουν.
Το 68 όμως ειχε μεγαλυτερο προβλημα.
Μολις ειχε επιστρέψει από την Ελλάδα μαζι με τα βραβεια που “σαρωσε” σε Ολυμπια, Ισθμια, Νεμεα, Πυθια κτλ. (και εννοειται ότι σε οποιον αγωνα κατέβαινε ο Νερωνας οι αντιπαλοι αθλητες απλα δεν κατεβαιναν ή αν κατέβαιναν εχαναν επιτηδες καθως ο Νερωνας γινοταν πολύ βιαιος όταν εχανε) και μερικα αγάλματα που πηρε για το σπιτι όταν εμαθε ότι ο Κυβερνήτης της Κατω Γαλατίας Ιούλιος Βιντεξ επαναστάτησε εναντιον του.
Ο Βιντεξ ειχε και την υποστηριξη του Σουλπικιου Γάλβα Κυβερνητη της Εξω Ισπανιας.
Όμως οι Βορειες Λεγεωνες συνέτριψαν τον Βιντεξ τον Μαιο του 68 και μια ψευδης ειδηση για τον θανατο του Νερωνα ωθησε τους Λεγεωναριους να εκλεξουν Αυτοκράτορα τον Στρατηγο Βεργίνιο Ρούφο.
Ο Ρουφος όμως που εμαθε κρυφα ότι ο Νερωνας ζει αρνηθηκε την εκλογη και προσπαθησε να επαναφέρει τις Βορειες Λεγεωνες στη βαση τους στο Ρηνο.
Ετσι ο Νερωνς νομιζε ότι καθαρισε με αυτή την επανασταση.
Όμως εκανε λαθος καθως ο Γάλβας ειχε στειλει πράκτορες του στη Ρώμη και κατορθωεσε να παρει πολλους συγκλητικους με το μερος του.
Ηταν πλεον θεμα χρόνου να βαδισει εναντιον του Νερωνα. Ο Διοικητης των Πραιτωριανών Νυμφιδιος Σαβίνος βλεποντας πως το καράβι βουλιάζει εγκατέλειψε τον Νερωνα και αυτοανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας ελπιζοντας ότι οι Πραιτωριανοι θα τον στηριξουν. Μαλιστα για να ενδυναμωσει το claim του παντρευτηκε με το ζόρι τον Σπόρο (τον ομοφυλοφιλο εραστη του Νερωνα).
Αλλα οι Πραιτωριανοι τον σκοτωσαν απλα και περιμεναν τον Γάλβα να ερθει στη Ρώμη. Ο οποιος ειχε ηδη ξεκινησει από την Ισπανια.
Στο μεταξυ ο Νερωνας ηταν απομονωμενος στο Παλατι του. Στις 9 Ιουνιου 68 καταλαβε ότι όλα εχουν τελειωσε πλεον και πως επρεπε να δραπετευσει.
Αλλα που να παει? Σκεφτηκε να παει στους Παρθους και από κει να ξαναγυρισει με στρατο. Η μηπως να πηγαινε στην Αιγυπτο που είναι προσωπικο κτημα του Αυτοκρατορα και να οχυρωθει εκει?
Η μηπως απλα να παραδοθει στον Γαλβα και να ικετευσει για ελεος?
Οσο σκεφτοταν όλα αυτά ξαφνικα αντιληφθηκε ότι είναι εντελως μονος στο Παλάτι. Μεχρι και η φρουρα του Παλατιου του τον εγκατέλειψε και πηγε με τον Γάλβα.
Τελικα καταφερε να βρει μερικους σκλάβους και τους εστειλε να φωνάξουν τους φιλους του. Αλλα οι σκλαβοι επεστρεψαν και του ειπαν ότι οι φιλοι του δεν θελουν ουτε να τον δουν ουτε να τον ξέρουν.
Ο Νερωνας πηγε στα ιδιαιτερα διαμερισματα του αλλα και εκει ηταν αδεια. Ειχαν φυγει ολοι.
Μπηκε στην κρεβατοκάμαρα του και ανακαλυψε ότι ακομα και οι σωματοφυλακες του εφυγαν. Και όχι μονο εφυγαν αλλα του εκλεψαν και το κουτι με τα δηλητηρια που ειχε και ετσι δεν μπορουσε να αυτοκτονησει κιολας.
Προς στιγμην σκεφτηκε να πέσει στον Τιβερη και να πνιγει αλλα τελικα του φάνηκε κακη ιδέα και δεν προχωρησε.
Εκει τον βρηκε ενας φιλος του ο Απελευθερος Φάων και του διέθεσε τη βιλα του για να κρυφτει.
Η βιλα του Φαωνα βρισκοταν στη αναμεσα στη Βια Σαλαρια και τη Βια Νομεντάνα περιπου 6 χλμ από το Παλατι.
Ετσι με τη βοηθεια του Απελευθερου Επαφροδιτου και του Σπόρου (που ειχε γλιτώσει από τα χέρια του Σαβινου) μεταμφιεστηκε και πηγαν προς την βιλα με αλογα.
Αξιζει να σημειωθει πως την ωρα που εβγαινε από το Παλατι εγινε μια ασθενης σεισμικη δονηση αλλα ηταν αρκετη για να τρομάξει τον Νερωνα ο οποιος τη θεωρησε κακο οιωνο.
Περνωντας εξω από το Στρατοπεδο των Πραιτωριανών ακουσε τους στρατιωτες να επευφημουν τον Γάλβα και να καταριουνται τον Νερωνα και βουλιαξε πιο πολύ στην απελπισία.
Εν τουτοις λιγο πιο κατω συναντησαν έναν πολιτη που πηγαινε στη δουλεια του ο οποιος τον αναγνωρισε και τον χαιρέτησε ως Αυτοκράτορα. Αναθαρρησε λιγο και συνεχισε.
Στα μισα της διαδρομης εγκατέλειψαν τα αλογα και συνεχισαν με τα ποδια για να μη δινουν στοχο και όταν εφτασαν στο σπιτι ο Φάων ειπε στον Νερωνα να κρυφτει στην αμμο μεχρι να βρει τροπο να τους βαλει σπιτι αθεατους.
Ο Νερωνας αρνηθηκε να θαφτει με αμμο θεωροντας το πολύ ποταπο για έναν Αυτοκράτορα και πηγε να περιμένει διπλα σε μια λιμνουλα.
Τελικα καταφεραν να μπουν σπιτι αθεατοι. Εκει ο Φάων του προσφερε μια φέτα μαυρο ψωμι που ειχε και λιγο χλιαρο νερο. Ο Νερωνας αρνηθηκε το μαυρο ψωμι αλλα ηπιε το νερο και μετα κοιμηθηκε σε ένα αχυρενιο στρωμα.
Όταν ξυπνησε καταλαβε ότι η Ρωμη είναι αποκλεισμενη και δεν μπορει να δραπετευσει. Ετσι ζήτησε από τους φιλους του να τον σκοτώσουν. Αυτοι όμως αρνηθηκαν.
Ο Νέρωνας αναστέναξε και ειπε “Δεν εχω πλεον ουτε φιλους, ουτε εχθρους?”
Oσο ο Νερωνας προσπαθουσε να τους πεισει να τον σκοτώσουν ο Φάων ελαβε ένα επειγον μηνυμα.
Ο Νερωνας κατάλαβε ότι για αυτόν είναι και του το αρπαξε από τα χέρια. Το μηνυμα ανεφερε πως όταν συλληφθει ο Νερων οι διαταγές είναι να τον δέσουν σε ένα στυλο και να τον μαστιγώσουν με φραγγέλιο μεχρι θανάτου.
Διαβαζοντας αυτό εβγαλε δυο στιλετα από τη ζωνη και δοκιμασε να δει αν είναι ακομα κοφτερα. Ενώ παραλληλα τα εβαζε με τη δειλια του να αυτοκτονησει.
Που και που βεβαια ελεγε στον εαυτο του “Συνελθε Νερωνα. Στασου στο Αυτοκρατορικο υψος σου”.
Συντομα όμως ακουσε φασαρία στον κηπο της βιλας. Ειχαν φτάσει οι Πραιτωριανοι να τον συλλάβουν.
Αμεσως πηρε ένα στιλέτο και το εβαλε στο λαιμο του λεγοντας “Ω τι μέγας καλλιτέχνης χάνεται!” και προσπαθησε να κοψει το λαιμο του.
Όμως τα χερια του ετρεμαν και η πληγη ηταν μονο μια γρατζουνια. Τελικα ηταν ο Επαφρόδιτος που τον σκοτωσε. Ηταν μολις 30 χρονων.
Οι υπηρέτες του πηραν το σώμα και μετα από μια βιαστικη κηδεια τον εθαψαν στον οικογενειακο ταφο των Δομιτίων της οικογένειας του πατέρα του δλδ. Στον Πινκιο Λόφο.
Η τελευταια κατοικια του ηταν μια πορφυρη σαρκοφάγος σε μαρμαρινο βαθρο περιτριγυρισμενη από κολωνες.
Παροτι η Συγκλητος τον ανακηρυξε Εχθρο του Κράτους και επεβαλλε Damnatio Memoriae η σαρκοφάγος του γλιτωσε την καταστροφη καθως ειχε ακομα πιστους οπαδους οι οποιοι χρωστουσαν τις περιουσιες τους σε αυτόν η ακομα και απλο κοσμο που τον θυμοταν από τους αγωνες που οργανωνε η και τη γενναιοδωρια του όταν ηταν ακομα στα καλα του.
Για παρα πολλα χρόνια οι Ρωμαιοι εβρισκαν λουλουδια κάθε καλοκαιρι στον τάφο του τοποθετημενα από αγνωστα χέρια.
Συνεχίζεται...
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
taxalata xalasa
- Δημοσιεύσεις: 16613
- Εγγραφή: 27 Αύγ 2021, 20:52
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
𐀲𐀏𐀨𐀲𐀏𐀨𐀭 𐀀𐀗𐀨:𐀣𐀬𐀔:𐀓𐀫:𐀀𐀗𐀨:𐀏𐀬:𐀣𐀦
Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.
Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...
Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.
Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...
-
Δημοκράτης
- Δημοσιεύσεις: 24770
- Εγγραφή: 25 Ιαν 2019, 00:26
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
Ανέκδοτο είναι αυτό; (Πως πέθανε ο τελευταίος Πόντιος αυτοκράτορας;)
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27231
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
ΓΑΛΒΑΣ 68-69
Οσο ο Νερωνας αυτοκτονούσε στη Ρώμη, η Σύγκλητος ανακηρυσσε τον Γάλβα Αυτοκράτορα.
Ο Γαλβας ηταν ηδη 70 ετών όταν ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας και ειχε ζησει στη σκια των Αυτοκρατόρων της Ιουλιο-Κλαυδιανης δυναστειας. Ηταν ένα ξαφνιασμα η εκλογη του ως Αυτοκράτορα καθως κανεις δεν περιμενε ουτε τη Συγκλητο να τον εκλεξει ουτε και τον ιδιο τον ειχαν ικανο για μια τετοια κινηση.
Εν τουτοις ανηκε στο αρχαιο και διακεκριμένο γένος των Σουλπικίων, ειχε υπηρετησει ως Ανθυπατος στις επαρχίες αλλα και ως Υπατος στην Ρωμη και φυσικα ειχε κερδίσει τα “γαλόνια του” ως στρατιωτικός.
Στο διαστημα της βασιλείας του Νέρωνα ειχε τη φημη του συντηρητικου και ο ιδιος πιστευε πως μπορουσε να επαναφέρει τον νομο και την τάξη που ειχαν καταπέσει από τον Νέρωνα.
Το καλοκαίρι του 68 ο Γαλβας ξεκινησε να βαδιζει κατά της Ρωμης μαζι με τον Κυβερνητη της Λουζιτανίας Οθωνα που ειχε συμμαχησει μαζι του στρεφομενος κατά του παλιου του φιλου Νερωνα.
Αλλα η βασιλεια του Γάλβα ηταν καταδικασμένη εξαρχης στην αποτυχία. Από τις πρωτες του αποφάσεις ηταν να καταργησει τις σπατάλες του προηγουμενου καθεστωτος αλλα η αρνηση του να αυξησει το μισθο των Λεγεωνάριων των Βορειων Λεγεώνων και των Πραιτωριανών και αυτό εκανε περισσοτερο κακο από το καλο που εκανε η καταργηση των σπαταλων.
Ηδη από τον Ιανουάριο του 69 το τέλος του Γάλβα ειχε αρχίσει να φαίνεται. Στις 3 Ιανουαρίου 69 οι Λεγεωνες στην Ανω Γερμανία αρνηθηκαν να ορκιστουν πίστη σε αυτόν και ανακηρυξαν τον Κυβερνητη της Κάτω Γερμανίας Αουλο Βιτέλλιο ως νέο Αυτοκράτορα.
Ο Γαλβας ο οποιος δεν ειχει διάδοχο καθως οι δυο γιοι του ειχαν πεθάνει σε νεαρη ηλικια για να ηρεμήσει την κατάσταση υιοθέτησε ως γιο και διαδοχο του τον Πείσωνα ο οποιος ναι μεν ειχε ευγενη καταγωγη αλλα ηταν ασχετος από πολιτικη.
Η αποφαση αυτή εξόργισε τον συμμαχο του Οθωνα ο οποιος περιμενε να είναι αυτός ο διάδοχος του Γάλβα και πλεον από φιλος του εγινε θανάσιμος εχθρος του. Εν τουτοις συνεχισε να παριστάνει το φιλο μεχρι και τη τελευταια μερα της ζωης του Γάλβα.
Μερικες μερες μετά ένα γεγονος συνέβη στη Ρώμη.
Κατά τη διάρκεια μιας θυσίας ο θύτης χτυπησε άτσαλα με το τσεκουρι τον θυσιαζομενο ταυρο και αυτος τραυματισμένος αφηνίασε εσπασε τα δεσμα του και μετα από φρενηρη πορεια επεσε πανω στο άρμα του Γάλβα το οποιο και εβαψε στο αιμα.
Και σε αυτό πρεπει να προστεθουν και αλλα σημάδια που ερμηνευθηκαν ως σημεια θανατου για τον Αυτοκράτορα.
Τη μερα που υιοθέτησε τον Πεισωνα οι υπηρέτες τοποθέτησαν ολες τις καρέκλες για τους καλεσμένους αλλα ξέχασαν να βάλουν καρεκλα για τον Γάλβα στο υπερυψωμενο βαθρο που θα μιλαγε. Σαν να μην υπηρχε καθολου.
Αλλα το μεγαλυτερο σημαδι ηρθε στις 15 Ιανουαρίου τη μερα του θανάτου του.
Ο Γάλβας εκεινο το πρωι εκανε θυσια ως Μεγιστος Αρχιερεας που ηταν στον Ναο του Απολλωνος Παλατινου και ενας από τους οιωνοσκόπους που συμμετειχαν του ειπε βλέποντας τα εντόσθια του σφαγιου πως πλησιαζει κινδυνος και πως οι δολοφονοι του είναι πολύ κοντά του.
Εκει όμως παρενέβη ο Οθωνας και του ειπε ότι ο οιωνοσκόπος κανει λάθος. Τα σημαδια είναι αντιθετα. Είναι πολύ ευνοικα και προβλέπουν μια μακρά βασιλεία.
Την ιδια στιγμη ηρθε ενας αγγελιοφόρος και εφερε ένα μηνυμα για τον Οθωνα.
Το μηνυμα ελεγε “O Aρχιτεκτονας και ο εργολάβος σε περιμένουν”.
Ο Οθωνας κατάλαβε τι σημαινει το μηνυμα. Ηταν ο μυστικος κωδικας που ειχε συμφωνηθει όταν οι Πραιτωριανοι θα ειχαν ερθει με το μέρος του. Ετσι ξεγλιστρησε κρυφα από τον Γάλβα και συναντηθηκε με περιπου 20 Πραιτωριανου εξω από το Ναο του Κρόνου και αυτόι τον μετέφεραν στο Στρατοπεδο των Πραιτωριανων.
Αφου τελειωσε τη θυσία ο Γάλβας πηγε στο Παλάτι οπου ειχε προγραμματιστει σύσκεψη με τους συμβούλους του. Εκει ενημερώθηκε για τις ταραχές στην πολη την επανάσταση του Βιτέλλιου αλλα και τις υποπτες κινήσεις του Οθωνα.
Ενας από τους συμβούλους προτεινε να κλειδωθουν στο Παλάτι να ασφαλισουν τις πυλες και να εξοπλισουν τους σκλαβους για να αμυνθουν σε περίπτωση επίθεσης. Προσθεσε πως αν εβλεπαν το Παλατι να εχει γινει φρουριο, οι συνομωτες θα εκαναν πισω.
Οι περισσότεροι όμως πιεζαν για κατι πιο δραστικο και προτειναν να επιτεθουν αυτοι πρωτοι με οσες δυναμεις ειχαν στους στασιαστές.
Ο Γάλβας όμως ειχε άλλη ιδέα. Θα πηγαινε ο ιδιος στο Φόρουμ για να απευθυνθει στο λαο και να τους φέρει με το μερος του ενώ ο διάδοχος του ο Πείσωνας θα πηγαινε στο Στρατοπεδο των Πραιτωριανων για να τους αλλάξει γνώμη.
Εκεινη τη στιγμη τους διέκοψε ενας στρατιωτης και ανεφερε στον Γάλβα πως ο Οθωνας ηταν νεκρος. Τους εδειξε μαλιστα και το ματωμένο ξιφος του με το οποιο υποτιθεται ότι σκότωσε τον Οθωνα.
Ο Γαλβας εξεπλάγη και ρωτησε οργισμένα τον στρατιωτη “Mε ποια εξουσια και με ποιανου τη διαταγη σκότωσες τον Οθωνα?”
Αλλα ο Οθωνας δεν ηταν νεκρος. Ο στρατιωτης απλα επιδιωκε να παρει αμοιβη από τον Γαλβα λεγοντας του ότι σκοτωσε τον Οθωνα.
Όχι μονο νεκρος δεν ηταν αλλα και οι υποστηρικτες του ολο και πληθαιναν.
Στο μεταξυ ο Γαλβας εφτανε στο Φορουμ όταν ηρθε ασθμαινοντας ο Πείσων λεγοντας του ότι ο Οθων και οι αντρες του κινουνται κατά των Ανακτόρων.
Η συνοδεια του Γάλβα επεμεινε να επιστρέψουν στο Παλατι και να οχυρωθουν εκει πολιορκουμενοι μεχρι να ερθουν ενισχυσεις αλλα ο Γαλβας ηταν ανενδοτος. Ηθελε να μιλησει στο λαο στο Φόρουμ.
Ξαφνικα όμως από την πλευρα της Ιουλιας Βασιλικής εμφανιστηκαν εφιπποι Πραιτωριανοι. Βλεποντας τους η συνοδεια του Γάλβα σκορπισε και εξαφανιστηκε.
Ο Σημειοφόρος της φρουράς του Γάλβα κατέβασε το λαβαρο του εσπασε την εικόνα του Αυτοκράτορα και πεταξε το λάβαρο στο δρόμο. Ηταν πλεον εμφανες ότι και η φρουρα του τον ειχε προδόσει και ο Γάλβας βρισκοταν τωρα μονος αναμεσα σε δυο εχθρικες δυνάμεις.
Ελαχιστοι από τη φρουρα του εμειναν πιστοι σε αυτόν και κατάφεραν να τον μεταφέρουν σε ασφαλες μερος αναμεσα σε βροχη από βέλη και από τις δυο πλευρές αλλα όπως εφταναν εκει λογω της βιασυνης τους σκονταψαν και ανετρεψαν το φορείο του Αυτοκράτορα αδειαζοντας τον φαρδυ πλατυ στη γη.
Οι Πραιτωριανοι τους ακολουθησαν και ο Γάλβας κατάλαβε ότι ηρθε πλεον η ωρα του.
Σηκώθηκε, τους εδειξε το λαιμο του και φωναξε “Xτυπηστε με αν είναι για το καλό της Ρώμης!”
Ενας στρατιωτης της 15ης Λεγεωνας τοτε τραβηξε το σπαθι του και το βυθισε στο λαιμο του Γάλβα και μετα από αυτόν ηρθαν και οι Πραιτωριανοι οι οποιοι τον μαχαιρωναν με λυσσα παντού. Τελικα του εκοψαν το κεφάλι και το πηγαν στον Οθωνα.
Ο Πεισωνας βλεποντας αυτό το εσκασε και ζητησε άσυλο στον Ναό της Εστίας αλλα οι Πραιτωριανοι τον εβγαλαν με τη βια εξω και τον αποκεφάλισαν στον κηπο του ναου.
Το κεφάλι του Γάλβα καρφωθηκε σε ένα κοντάρι και το παρέλασαν στους δρομους της πολης μαζι με τα λαβαρα των Πραιτωριανων. Αντιθετα το σώμα του παρέμεινε παρατημενο εκει που το κατακρεουργησαν.
Τελικα το μαζεψε ενας απελευθερος δουλος του Γαλβα, ο Αργιος και το έθαψε στον κήπο της βιλας του Γάλβα στην Αυρηλιανη Οδο.
Ο Αργιος επεστρεψε την επομενη μερα με το κεφάλι του Γαλβα και το εθαψε στον ιδιο τάφο. Την ιδια μερα η Συγκλητος ψηφιζε Damnatio Memoriae εναντιον του Γάλβα και διέταξε να σπασουν τα αγαλματα του, να σβηστει το ονομα του και να καταστραφουν τα νομισματα του.
ΟΘΩΝΑΣ 69
Όταν ο Οθωνας εγινε Αυτοκράτορας κανεις δεν πιστευε ότι θα γινοταν ο νεος Αυγουστος. Ο Οθωνας ειχε τη φημη του γλεντζε, του παρτακια, του ακολαστου και του ασωτου και φυσικα όλα αυτά ενισχυονταν από το γεγονος ότι ηταν καποτε κολλητος φιλος του Νερωνα και εραστης της Ποππαιας την οποια την εκανε πασα στον Νερωνα μονο και μονο για να κερδισει ξανα την ευνοια του.
Επισης ηταν και ο πρωτος Αυτοκράτορας που δεν ειχε αρχαια ευγενικη καταγωγη. Ο παππους του ηταν ο πρωτος από την οικογένεια που καταφερε να ξεκολλησει από τα κατωτερα στρωματα και να γινει Συγκλητικος και ο πατέρας ο πρωτος στην οικογένεια που εγινε Υπατος.
Παρολα αυτά όμως στο συντομο διάστημα της βασιλειας του ο Οθωνας εξεπληξε αρκετους καθως κυβερνησε με συνεση αποδεικνυοντας ετσι ότι εχει αφησει στο παρελθον τον κακο του εαυτό.
Από τις πρωτες πραξεις του ηταν να κρατησει τους Πραιτωριανους και την Συγκλητο με το μερος του. Και αυτό το πετυχε εν μερει. Οι Συγκλητικοι φοβοντουσαν την βιαιη ανοδο στην εξουσια και οι Πραιτωριανοι ζητουσαν συνεχως αυξήσεις στο μισθο τους και αυτος δεν μπορουσε να τους τις δώσει.
Η πραγματικη απειλη όμως ηταν ο Βιτέλλιος που ειχε επαναστατησει στη Γερμανία και βαδιζε κατά της Ρώμης.
Αρχικα προσπαθησε να διαπραγματευτει με τον Βιτέλλιο προτεινοντας του να παντρευτει την κόρη του και να κυβερνησουν μαζι την Αυτοκρατορια μοιραζοντας την μεταξυ τους αλλα ο Βιτέλλιος απέρριψε αυτή την προταση.
Δεν υπηρχε άλλη επιλογη από τον πολεμο πλεον.
Ετσι στις 14 Μαρτιου βγηκε από τη Ρωμη με το στρατο και στρατοπεδευσε στο Μπεντριακουμ βορειως του ποταμου Πο, 30 χλμ από την πολη της Κρεμόνα.
Δεν ειχε ελπιδα να κερδίσει και το ηξερε. Ο Βιτελλιος ειχε τριπλασιους στρατιωτες και καλυτερα εξοπλισμένους. Μονο με θαυμα θα κερδιζε αυτή τη μάχη.
Στις 14 Απριλιου οι δυο στρατοι συναντηθηκαν σε μάχη στο Μπεντριακουμ και ο στρατος του Οθωνα ηττηθηκε κατά κράτος.
Ο Οθωνας δεν πηρε μερος στη μάχη παραμένοντας στο στρατόπεδο και εμαθε για την εκβαση της μάχης από έναν κατοικο της περιοχης που ηταν αυτοπτης μαρτυρας της μάχης.
Ο δρόμος για τη Ρώμη ηταν πλεον ανοιχτος για τον Βιτέλλιο. Παροτι οι φιλοι του Οθωνα τον παροτρυναν να συνεχισει τον πολεμο με τις Λεγεωνες του Δουναβη που μολις ειχαν φτασει για να πολεμησουν στο πλευρό του.
Ο Οθωνας όμως δεν πιστευε πλεον σε τιποτα. Οι επιλογες του ηταν ειτε να το σκάσει ειτε να αυτοκτονήσει.
Μετα από λιγο εφτασε και ενας στρατιωτης από τους επιζωντες της μάχης και επιβεβαιωσε ότι ειπε ο αυτοπτης μαρτυς βυθιζοντας περισσοτερο στην απελπισια τον Οθωνα.
Οι φιλοι του Οθωνα κατηγορησαν τον στρατιωτη για δειλια ότι το εσκασε από τη μάχη και πως λεει ψέμματα σε μια απελπιδα προσπαθεια να ανυψωσουν το ηθικο του Οθωνα που ηταν στα τάρταρα.
Ο στρατιωτης όμως το πηρε βαρεως ότι τον κατηγορησαν για ψευτη και για να αποδειξει ότι ελεγε αληθεια εβγαλε το σπαθι του και αυτοκτονησε μπροστα στον Οθωνα
Ο Οθων εκλαψε και ειπε “Δεν αξιζουν τετοιον Αυτοκράτορα σαν κι εμενα τοσο καλοι στρατιωτες που θυσιαζουν τα παντα”. Και με ένα τελευταιο συναισθηματικο λογο στους υπηρετες και τους στρατιωτες του, τους ανακοινωσε την προθεση του να αυτοκτονήσει γιατι είναι καλυτερο όπως ειπε να πεθανει με τιμη παρα να συνεχισει να βλέπει Ρωμαιους να σκοτωνουν Ρωμαιους.
Προσθεσε επισης πως δεν κραταει κακια στον Βιτέλλιο για την επανασταση του και τη νικη του αφου τετοιο ηταν το θελημα των Θεων.
Και τέλος ειπε σε ολους να ψαξουν να βρουν καταφυγιο ετσι ώστε να κρυφτουν και να αποφευχθει άλλη αιματοχυσια.
Μετα αποσυρθηκε στη σκηνη του και αφου συνέγραψε μερικες επιστολες για τους φιλους του στη Ρώμη, εκαψε ολη την αλληλογραφια και το αρχειο
του που περιειχαν αρνητικες πληροφοριες για τον Βιτέλλιο προστατευοντας ετσι τους πληροφοριοδοτες του από πιθανα αντιποινα του Βιτέλλιου.
Αφου τελειωσε αγκαλιασε και φιλησε έναν έναν τα μελη του οικου του και αποσυρθηκε ξανα στη σκηνη του.
Η τελευταια φορα που τον ειδαν ζωντανο εκτος σκηνης ηταν το απογευμα όταν βγηκε από τη σκηνη για να ηρεμησει στρατιωτες που ηθελαν να συνεχιστει ο πολεμος και πιαστηκαν στα χέρια με αλλους που ηθελαν να σταματησει ο πολεμος.
Όταν επεσε η νυχτα ζητησε λιγο παγωμενο νερο από τον υπηρετη του και επιπλεον ζητησε και δυο στιλετα.
Αφου ηπιε το νερο και βεβαιωθηκε πως ολοι οι φιλοι του εχουν εγκαταλειψει το στρατοπεδο με ασφάλεια επεσε για υπνο.
Το πρωι σηκωθηκε γυρω στις 7 πηρε το στιλέτο και το κάρφωσε στο στήθος του κατω από την αριστερή θηλή.
Οι υπηρετες ακουσαν το θορυβο και μπηκαν μεσα αλλα ο Οθωνας τους εδειξε την θανασιμη πληγη του και εξεπνευσε.
Οσοι στρατιωτες ειχαν απομεινει πηραν το σώμα του και το εθαψαν κοντα στο στρατόπεδο. Ηταν τοσο μεγάλη η θλιψη τους για το χαμο του αρχηγου τους που καποιοι από τους στρατιωτες αυτοκτόνησαν πανω από τον τάφο του Οθωνα.
ΒΙΤΕΛΛΙΟΣ 69
Στο μεταξυ πισω στη Ρώμη οι ιδιοι ανθρωποι που επευφημουσαν τον Οθωνα 1 μηνα πριν όταν εφευγε για μαχη, οι ιδιοι τωρα επευφημουν τον Βιτέλλιο.
Kαι μπορουμε να πουμε ότι αν ο Οθων ειχε κακη φημη λογω Νερωνα κτλ. ο Βιτελλιος ηταν δυο φορές χειρότερος.
Στα νιατα του ηταν ο πιο αγαπημενος ερωμενος του Τιβέριου ο οποιος του ειχε δωσει το παρατσουκλι “Spintria” το οποιο σε ελευθερη μετάφραση θα μπορουσε να πει κανεις ότι σημαινει “Σφιχτοκώλης”.
Περαν του ότι τον επαιρνε στα νιατα του ηταν και γνωστος και για τις σχεσεις του με αντρες και γυναικες αλλα και για το γεγονος πως σε ότι αφορα την πολιτικη η μονη λεξη που τον χαρακτηριζε ηταν “Yes-man”. Ετσι ειχε επιβιωσει από τον ΤΙβεριο, τον Καλιγουλα, τον Κλαυδιο και τον Νερωνα γιατι παντα πηγαινε με τα νερα της εκαστοτε εξουσιας.
Το μονο πράγμα που ηταν εντιμο πανω του ελεγαν ηταν το ονομα του. Καταγοταν από αρχαια και ευγενικη γενια και ο πατέρας του ειχε διατελεσει 3 φορές Υπατος επι Κλαυδίου.
Επισης δεν ηταν και στρατιωτης. Ο Βιτέλλιος ειχε μεινει πισω στη Γερμανια οσο ο στρατος του ματωνε να τον κανει Αυτοκράτορα στο Μπεντριακουμ.
Μολις εμαθε τα νεα της νικης του ξεκινησε αμεσως για τη Ρώμη αλλα εκανε συχνες στάσεις σε κάθε πολη και επιδιδοταν σε ακρατο φαγοποτι.
Στο Λουγδουνο (Λυων) μετα από ένα τετοιο τσιμπουσι παρουσιασε στο στρατό τον 6χρονο γιο του Γερμανικό ως πιθανό διάδοχο του με σκοπο να στερεωσει τη διαδοχη.
Περασε και από το πεδιο της μάχης στο Μπεντριακουμ οπου ειπε “H μυρωδια των νεκρων εχθρων είναι γλυκια. Αλλα η μυρωδια των σφαγμένων πολιτών είναι καλυτερη”. To σχολιο αυτό ειχε αρνητικη εντυπωση στους στρατιωτες και αρκετοι αρχισαν να αναρωτιουνται μηπως εκαναν λαθος επιλογη.
Τελικα ο Βιτέλλιος μπηκε στη Ρώμη στα μεσα Ιουλίου και ανακυρηχτηκε Ισόβιος Υπατος και παρα τις υποθεσεις για το αντιθετο υπηρξε συντηρητικος
στη διακυβερνηση του. Δεν υπηρξαν αντιποινα. Ακομα και ο Σάλβιος Τιτιανός ο αδελφος του Οθωνα τη γλιτωσε.
Αλλα ο Βιτέλλιος αρχισε να εξοργίζεται όταν εφτασαν νεα από την Ανατολη πως οι Συριακές Λεγεωνες επαναστάτησαν και ανακηρυξαν Αυτοκράτορα τον δημοφιλή Στρατηγό Βεσπασιανό.
Για την ωρα όμως ο Βεσπασιανος επρεπε να καταστειλει την Ιουδαικη Επανασταση και δεν μπορουσε να ασχοληθει ο ιδιος προσωπικα με το ζητημα της επαναστασης. Εν τουτοις ηταν ξεκαθαρο πως ο Βεσπασιανος βρισκοταν πισω από την επανασταση.
Η επανάσταση του Βεσπασιανου εξαπλώθηκε σαν φωτια και πολύ γρηγορα οι Αιγυπτιακες Λεγεωνες συνταχθηκαν μαζί του όπως και οι Λεγεώνες του Δουναβη οι οποιες επειδη βρισκονταν πιο κοντά στην Ιταλια αποβιβάστηκαν εκει στις 24 Οκτωβρίου 69 και στο ιδιο σημειο με την προηγουμενη μάχη στο Μπεντριακουμ πολεμησαν εναντιον του στρατου του Βιτέλλιου.
Οι Λεγεωνες του Δουναβη ηταν πιο ψημένες στον πολεμο από τους αντρες του Βιτέλλιου και διέλυσαν τον στρατο του. Για 4 μερες λεηλατουσαν το στρατοπεδο του Βιτέλλιου και την Κρεμονα και αυτό εδωσε καιρό στον Βιτέλλιο να μπλοκάρει τα περάσματα στα Απέννινα Ορη για να σταματησει την προελαση τους.
Όμως οι ανδρες του Βιτέλλιου πλεον λιποτακτουσαν κατά δεκαδες και ενωνονταν με το στρατο του Βεσπασιανου και ο Βιτέλλιος δεν ειχε άλλη επιλογη από το να κλειστει στη Ρώμη.
Στις 20 Δεκεμβριου 69 οι Λεγεωνες του Δουναβη εφτασαν εξω από τις πυλες της Ρώμης και επιτέθηκαν από 3 πλευρες. Από την Βια Φλαμινια, την Βια Σαλαρια και από τις οχθες του Τιβερη.
Η Ρώμη επεσε στα χερια τους και ο Βιτελλιος ηταν πλεον περικυκλωμενος. Ετσι εφυγε από το Παλάτι και πηγε στη βιλα της γυναικας του στον Αβεντίνο λόφο.
Εκει θα παρεμενε κρυμμένος και θα το εσκαγε τη νυχτα με κατευθυνση τη βιλα του αδελφου του στην Τερρατσινα.
Αλλα το σχέδιο δεν λειτουργησε όπως επρεπε και ο Βιτελλιος αναγκαστηκε να γυρίσει στο άδειο Παλατι
Εκει μεταμφιεστηκε σε θυρωρο και κρυφτηκε στο θυρωρειο. Πολύ συντομα όμως τον ανακαλυψε ενας Χιλιαρχος από της λεγεωνες ο οποιος αρχικα
δεν τον αναγνωρισε και τον ανεκρινε να μαθει που είναι ο Αυτοκράτορας.
Πολύ συντομα όμως αναγνωριστηκε από τους υπολοιπους στρατιωτες. Βλεποντας ότι δεν εχει ελπιδες προφασιστηκε ότι εχει ένα μηνυμα για τον Βεσπασιανο το οποιο πρεπει να το παραδωσει προσωπικα ελπιζοντας να κερδισει χρονο ετσι μεχρι να ερθει ο Βεσπασιανος.
Αλλα οι λεγεωναριοι δεν το εχαψαν αυτό. Του εδεσαν τα χέρια πισω από την πλατη και τον παρελασαν στην πολη με τη στολη του θυρωρου.
Κοσμος του πετουσε λασπη και καβαλλινες ενώ αλλοι τον χτυπουσαν και τον προσβαλλαν κανοντας πλακα για το κοκκινο πρόσωπο του, την χοντρη κοιλια του και το παραμορφωμενο γοφο του που τον εκανε κουτσο.
Ενας Γερμανος της Αυτοκρατορικης Φρουρας λυπηθηκε τον Βιτέλλιο και τραβηξε το σπαθι του για να τον σκοτωσει γλιτωνοντας τον από το βασανιστηριο αλλα αστοχησε και εκοψε το αυτι του Χιλιάρχου που τον ανακαλυψε.
Προκληθηκε πανικος και ο Γερμανος εκτελεστηκε επιτόπου.
Οι λεγεωνάριοι με τα σπαθια στα χέρια αναγκασαν τον Βιτέλλιο να συνεχισει την παρέλαση και να βλεπει οσο τα αγαλματα του γκρεμιζονταν με παταγο οπου περνουσε.
Όταν ενας από τους στρατιωτες προσπαθησε να κανει πλακα με τον Βιτέλλιο, αυτος του απαντησε “Και όμως ειμουν καποτε ο Αυτοκρατορας σου”.
O στρατιωτης τον κλωτσησε νευριασμένος και τον εφεραν μεχρι τις Γεμονιανες Σκάλες. Από εκει τον εριξαν στις σκάλες και όταν εσκασε κατω τον ξανασηκωσαν και τον αποκεφάλισαν.
Το σωμα του το έσυραν με ένα τσιγκέλι στους δρομους της πολης και το πέταξαν στον Τίβερη.
Συνεχίζεται...
Οσο ο Νερωνας αυτοκτονούσε στη Ρώμη, η Σύγκλητος ανακηρυσσε τον Γάλβα Αυτοκράτορα.
Ο Γαλβας ηταν ηδη 70 ετών όταν ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας και ειχε ζησει στη σκια των Αυτοκρατόρων της Ιουλιο-Κλαυδιανης δυναστειας. Ηταν ένα ξαφνιασμα η εκλογη του ως Αυτοκράτορα καθως κανεις δεν περιμενε ουτε τη Συγκλητο να τον εκλεξει ουτε και τον ιδιο τον ειχαν ικανο για μια τετοια κινηση.
Εν τουτοις ανηκε στο αρχαιο και διακεκριμένο γένος των Σουλπικίων, ειχε υπηρετησει ως Ανθυπατος στις επαρχίες αλλα και ως Υπατος στην Ρωμη και φυσικα ειχε κερδίσει τα “γαλόνια του” ως στρατιωτικός.
Στο διαστημα της βασιλείας του Νέρωνα ειχε τη φημη του συντηρητικου και ο ιδιος πιστευε πως μπορουσε να επαναφέρει τον νομο και την τάξη που ειχαν καταπέσει από τον Νέρωνα.
Το καλοκαίρι του 68 ο Γαλβας ξεκινησε να βαδιζει κατά της Ρωμης μαζι με τον Κυβερνητη της Λουζιτανίας Οθωνα που ειχε συμμαχησει μαζι του στρεφομενος κατά του παλιου του φιλου Νερωνα.
Αλλα η βασιλεια του Γάλβα ηταν καταδικασμένη εξαρχης στην αποτυχία. Από τις πρωτες του αποφάσεις ηταν να καταργησει τις σπατάλες του προηγουμενου καθεστωτος αλλα η αρνηση του να αυξησει το μισθο των Λεγεωνάριων των Βορειων Λεγεώνων και των Πραιτωριανών και αυτό εκανε περισσοτερο κακο από το καλο που εκανε η καταργηση των σπαταλων.
Ηδη από τον Ιανουάριο του 69 το τέλος του Γάλβα ειχε αρχίσει να φαίνεται. Στις 3 Ιανουαρίου 69 οι Λεγεωνες στην Ανω Γερμανία αρνηθηκαν να ορκιστουν πίστη σε αυτόν και ανακηρυξαν τον Κυβερνητη της Κάτω Γερμανίας Αουλο Βιτέλλιο ως νέο Αυτοκράτορα.
Ο Γαλβας ο οποιος δεν ειχει διάδοχο καθως οι δυο γιοι του ειχαν πεθάνει σε νεαρη ηλικια για να ηρεμήσει την κατάσταση υιοθέτησε ως γιο και διαδοχο του τον Πείσωνα ο οποιος ναι μεν ειχε ευγενη καταγωγη αλλα ηταν ασχετος από πολιτικη.
Η αποφαση αυτή εξόργισε τον συμμαχο του Οθωνα ο οποιος περιμενε να είναι αυτός ο διάδοχος του Γάλβα και πλεον από φιλος του εγινε θανάσιμος εχθρος του. Εν τουτοις συνεχισε να παριστάνει το φιλο μεχρι και τη τελευταια μερα της ζωης του Γάλβα.
Μερικες μερες μετά ένα γεγονος συνέβη στη Ρώμη.
Κατά τη διάρκεια μιας θυσίας ο θύτης χτυπησε άτσαλα με το τσεκουρι τον θυσιαζομενο ταυρο και αυτος τραυματισμένος αφηνίασε εσπασε τα δεσμα του και μετα από φρενηρη πορεια επεσε πανω στο άρμα του Γάλβα το οποιο και εβαψε στο αιμα.
Και σε αυτό πρεπει να προστεθουν και αλλα σημάδια που ερμηνευθηκαν ως σημεια θανατου για τον Αυτοκράτορα.
Τη μερα που υιοθέτησε τον Πεισωνα οι υπηρέτες τοποθέτησαν ολες τις καρέκλες για τους καλεσμένους αλλα ξέχασαν να βάλουν καρεκλα για τον Γάλβα στο υπερυψωμενο βαθρο που θα μιλαγε. Σαν να μην υπηρχε καθολου.
Αλλα το μεγαλυτερο σημαδι ηρθε στις 15 Ιανουαρίου τη μερα του θανάτου του.
Ο Γάλβας εκεινο το πρωι εκανε θυσια ως Μεγιστος Αρχιερεας που ηταν στον Ναο του Απολλωνος Παλατινου και ενας από τους οιωνοσκόπους που συμμετειχαν του ειπε βλέποντας τα εντόσθια του σφαγιου πως πλησιαζει κινδυνος και πως οι δολοφονοι του είναι πολύ κοντά του.
Εκει όμως παρενέβη ο Οθωνας και του ειπε ότι ο οιωνοσκόπος κανει λάθος. Τα σημαδια είναι αντιθετα. Είναι πολύ ευνοικα και προβλέπουν μια μακρά βασιλεία.
Την ιδια στιγμη ηρθε ενας αγγελιοφόρος και εφερε ένα μηνυμα για τον Οθωνα.
Το μηνυμα ελεγε “O Aρχιτεκτονας και ο εργολάβος σε περιμένουν”.
Ο Οθωνας κατάλαβε τι σημαινει το μηνυμα. Ηταν ο μυστικος κωδικας που ειχε συμφωνηθει όταν οι Πραιτωριανοι θα ειχαν ερθει με το μέρος του. Ετσι ξεγλιστρησε κρυφα από τον Γάλβα και συναντηθηκε με περιπου 20 Πραιτωριανου εξω από το Ναο του Κρόνου και αυτόι τον μετέφεραν στο Στρατοπεδο των Πραιτωριανων.
Αφου τελειωσε τη θυσία ο Γάλβας πηγε στο Παλάτι οπου ειχε προγραμματιστει σύσκεψη με τους συμβούλους του. Εκει ενημερώθηκε για τις ταραχές στην πολη την επανάσταση του Βιτέλλιου αλλα και τις υποπτες κινήσεις του Οθωνα.
Ενας από τους συμβούλους προτεινε να κλειδωθουν στο Παλάτι να ασφαλισουν τις πυλες και να εξοπλισουν τους σκλαβους για να αμυνθουν σε περίπτωση επίθεσης. Προσθεσε πως αν εβλεπαν το Παλατι να εχει γινει φρουριο, οι συνομωτες θα εκαναν πισω.
Οι περισσότεροι όμως πιεζαν για κατι πιο δραστικο και προτειναν να επιτεθουν αυτοι πρωτοι με οσες δυναμεις ειχαν στους στασιαστές.
Ο Γάλβας όμως ειχε άλλη ιδέα. Θα πηγαινε ο ιδιος στο Φόρουμ για να απευθυνθει στο λαο και να τους φέρει με το μερος του ενώ ο διάδοχος του ο Πείσωνας θα πηγαινε στο Στρατοπεδο των Πραιτωριανων για να τους αλλάξει γνώμη.
Εκεινη τη στιγμη τους διέκοψε ενας στρατιωτης και ανεφερε στον Γάλβα πως ο Οθωνας ηταν νεκρος. Τους εδειξε μαλιστα και το ματωμένο ξιφος του με το οποιο υποτιθεται ότι σκότωσε τον Οθωνα.
Ο Γαλβας εξεπλάγη και ρωτησε οργισμένα τον στρατιωτη “Mε ποια εξουσια και με ποιανου τη διαταγη σκότωσες τον Οθωνα?”
Αλλα ο Οθωνας δεν ηταν νεκρος. Ο στρατιωτης απλα επιδιωκε να παρει αμοιβη από τον Γαλβα λεγοντας του ότι σκοτωσε τον Οθωνα.
Όχι μονο νεκρος δεν ηταν αλλα και οι υποστηρικτες του ολο και πληθαιναν.
Στο μεταξυ ο Γαλβας εφτανε στο Φορουμ όταν ηρθε ασθμαινοντας ο Πείσων λεγοντας του ότι ο Οθων και οι αντρες του κινουνται κατά των Ανακτόρων.
Η συνοδεια του Γάλβα επεμεινε να επιστρέψουν στο Παλατι και να οχυρωθουν εκει πολιορκουμενοι μεχρι να ερθουν ενισχυσεις αλλα ο Γαλβας ηταν ανενδοτος. Ηθελε να μιλησει στο λαο στο Φόρουμ.
Ξαφνικα όμως από την πλευρα της Ιουλιας Βασιλικής εμφανιστηκαν εφιπποι Πραιτωριανοι. Βλεποντας τους η συνοδεια του Γάλβα σκορπισε και εξαφανιστηκε.
Ο Σημειοφόρος της φρουράς του Γάλβα κατέβασε το λαβαρο του εσπασε την εικόνα του Αυτοκράτορα και πεταξε το λάβαρο στο δρόμο. Ηταν πλεον εμφανες ότι και η φρουρα του τον ειχε προδόσει και ο Γάλβας βρισκοταν τωρα μονος αναμεσα σε δυο εχθρικες δυνάμεις.
Ελαχιστοι από τη φρουρα του εμειναν πιστοι σε αυτόν και κατάφεραν να τον μεταφέρουν σε ασφαλες μερος αναμεσα σε βροχη από βέλη και από τις δυο πλευρές αλλα όπως εφταναν εκει λογω της βιασυνης τους σκονταψαν και ανετρεψαν το φορείο του Αυτοκράτορα αδειαζοντας τον φαρδυ πλατυ στη γη.
Οι Πραιτωριανοι τους ακολουθησαν και ο Γάλβας κατάλαβε ότι ηρθε πλεον η ωρα του.
Σηκώθηκε, τους εδειξε το λαιμο του και φωναξε “Xτυπηστε με αν είναι για το καλό της Ρώμης!”
Ενας στρατιωτης της 15ης Λεγεωνας τοτε τραβηξε το σπαθι του και το βυθισε στο λαιμο του Γάλβα και μετα από αυτόν ηρθαν και οι Πραιτωριανοι οι οποιοι τον μαχαιρωναν με λυσσα παντού. Τελικα του εκοψαν το κεφάλι και το πηγαν στον Οθωνα.
Ο Πεισωνας βλεποντας αυτό το εσκασε και ζητησε άσυλο στον Ναό της Εστίας αλλα οι Πραιτωριανοι τον εβγαλαν με τη βια εξω και τον αποκεφάλισαν στον κηπο του ναου.
Το κεφάλι του Γάλβα καρφωθηκε σε ένα κοντάρι και το παρέλασαν στους δρομους της πολης μαζι με τα λαβαρα των Πραιτωριανων. Αντιθετα το σώμα του παρέμεινε παρατημενο εκει που το κατακρεουργησαν.
Τελικα το μαζεψε ενας απελευθερος δουλος του Γαλβα, ο Αργιος και το έθαψε στον κήπο της βιλας του Γάλβα στην Αυρηλιανη Οδο.
Ο Αργιος επεστρεψε την επομενη μερα με το κεφάλι του Γαλβα και το εθαψε στον ιδιο τάφο. Την ιδια μερα η Συγκλητος ψηφιζε Damnatio Memoriae εναντιον του Γάλβα και διέταξε να σπασουν τα αγαλματα του, να σβηστει το ονομα του και να καταστραφουν τα νομισματα του.
ΟΘΩΝΑΣ 69
Όταν ο Οθωνας εγινε Αυτοκράτορας κανεις δεν πιστευε ότι θα γινοταν ο νεος Αυγουστος. Ο Οθωνας ειχε τη φημη του γλεντζε, του παρτακια, του ακολαστου και του ασωτου και φυσικα όλα αυτά ενισχυονταν από το γεγονος ότι ηταν καποτε κολλητος φιλος του Νερωνα και εραστης της Ποππαιας την οποια την εκανε πασα στον Νερωνα μονο και μονο για να κερδισει ξανα την ευνοια του.
Επισης ηταν και ο πρωτος Αυτοκράτορας που δεν ειχε αρχαια ευγενικη καταγωγη. Ο παππους του ηταν ο πρωτος από την οικογένεια που καταφερε να ξεκολλησει από τα κατωτερα στρωματα και να γινει Συγκλητικος και ο πατέρας ο πρωτος στην οικογένεια που εγινε Υπατος.
Παρολα αυτά όμως στο συντομο διάστημα της βασιλειας του ο Οθωνας εξεπληξε αρκετους καθως κυβερνησε με συνεση αποδεικνυοντας ετσι ότι εχει αφησει στο παρελθον τον κακο του εαυτό.
Από τις πρωτες πραξεις του ηταν να κρατησει τους Πραιτωριανους και την Συγκλητο με το μερος του. Και αυτό το πετυχε εν μερει. Οι Συγκλητικοι φοβοντουσαν την βιαιη ανοδο στην εξουσια και οι Πραιτωριανοι ζητουσαν συνεχως αυξήσεις στο μισθο τους και αυτος δεν μπορουσε να τους τις δώσει.
Η πραγματικη απειλη όμως ηταν ο Βιτέλλιος που ειχε επαναστατησει στη Γερμανία και βαδιζε κατά της Ρώμης.
Αρχικα προσπαθησε να διαπραγματευτει με τον Βιτέλλιο προτεινοντας του να παντρευτει την κόρη του και να κυβερνησουν μαζι την Αυτοκρατορια μοιραζοντας την μεταξυ τους αλλα ο Βιτέλλιος απέρριψε αυτή την προταση.
Δεν υπηρχε άλλη επιλογη από τον πολεμο πλεον.
Ετσι στις 14 Μαρτιου βγηκε από τη Ρωμη με το στρατο και στρατοπεδευσε στο Μπεντριακουμ βορειως του ποταμου Πο, 30 χλμ από την πολη της Κρεμόνα.
Δεν ειχε ελπιδα να κερδίσει και το ηξερε. Ο Βιτελλιος ειχε τριπλασιους στρατιωτες και καλυτερα εξοπλισμένους. Μονο με θαυμα θα κερδιζε αυτή τη μάχη.
Στις 14 Απριλιου οι δυο στρατοι συναντηθηκαν σε μάχη στο Μπεντριακουμ και ο στρατος του Οθωνα ηττηθηκε κατά κράτος.
Ο Οθωνας δεν πηρε μερος στη μάχη παραμένοντας στο στρατόπεδο και εμαθε για την εκβαση της μάχης από έναν κατοικο της περιοχης που ηταν αυτοπτης μαρτυρας της μάχης.
Ο δρόμος για τη Ρώμη ηταν πλεον ανοιχτος για τον Βιτέλλιο. Παροτι οι φιλοι του Οθωνα τον παροτρυναν να συνεχισει τον πολεμο με τις Λεγεωνες του Δουναβη που μολις ειχαν φτασει για να πολεμησουν στο πλευρό του.
Ο Οθωνας όμως δεν πιστευε πλεον σε τιποτα. Οι επιλογες του ηταν ειτε να το σκάσει ειτε να αυτοκτονήσει.
Μετα από λιγο εφτασε και ενας στρατιωτης από τους επιζωντες της μάχης και επιβεβαιωσε ότι ειπε ο αυτοπτης μαρτυς βυθιζοντας περισσοτερο στην απελπισια τον Οθωνα.
Οι φιλοι του Οθωνα κατηγορησαν τον στρατιωτη για δειλια ότι το εσκασε από τη μάχη και πως λεει ψέμματα σε μια απελπιδα προσπαθεια να ανυψωσουν το ηθικο του Οθωνα που ηταν στα τάρταρα.
Ο στρατιωτης όμως το πηρε βαρεως ότι τον κατηγορησαν για ψευτη και για να αποδειξει ότι ελεγε αληθεια εβγαλε το σπαθι του και αυτοκτονησε μπροστα στον Οθωνα
Ο Οθων εκλαψε και ειπε “Δεν αξιζουν τετοιον Αυτοκράτορα σαν κι εμενα τοσο καλοι στρατιωτες που θυσιαζουν τα παντα”. Και με ένα τελευταιο συναισθηματικο λογο στους υπηρετες και τους στρατιωτες του, τους ανακοινωσε την προθεση του να αυτοκτονήσει γιατι είναι καλυτερο όπως ειπε να πεθανει με τιμη παρα να συνεχισει να βλέπει Ρωμαιους να σκοτωνουν Ρωμαιους.
Προσθεσε επισης πως δεν κραταει κακια στον Βιτέλλιο για την επανασταση του και τη νικη του αφου τετοιο ηταν το θελημα των Θεων.
Και τέλος ειπε σε ολους να ψαξουν να βρουν καταφυγιο ετσι ώστε να κρυφτουν και να αποφευχθει άλλη αιματοχυσια.
Μετα αποσυρθηκε στη σκηνη του και αφου συνέγραψε μερικες επιστολες για τους φιλους του στη Ρώμη, εκαψε ολη την αλληλογραφια και το αρχειο
του που περιειχαν αρνητικες πληροφοριες για τον Βιτέλλιο προστατευοντας ετσι τους πληροφοριοδοτες του από πιθανα αντιποινα του Βιτέλλιου.
Αφου τελειωσε αγκαλιασε και φιλησε έναν έναν τα μελη του οικου του και αποσυρθηκε ξανα στη σκηνη του.
Η τελευταια φορα που τον ειδαν ζωντανο εκτος σκηνης ηταν το απογευμα όταν βγηκε από τη σκηνη για να ηρεμησει στρατιωτες που ηθελαν να συνεχιστει ο πολεμος και πιαστηκαν στα χέρια με αλλους που ηθελαν να σταματησει ο πολεμος.
Όταν επεσε η νυχτα ζητησε λιγο παγωμενο νερο από τον υπηρετη του και επιπλεον ζητησε και δυο στιλετα.
Αφου ηπιε το νερο και βεβαιωθηκε πως ολοι οι φιλοι του εχουν εγκαταλειψει το στρατοπεδο με ασφάλεια επεσε για υπνο.
Το πρωι σηκωθηκε γυρω στις 7 πηρε το στιλέτο και το κάρφωσε στο στήθος του κατω από την αριστερή θηλή.
Οι υπηρετες ακουσαν το θορυβο και μπηκαν μεσα αλλα ο Οθωνας τους εδειξε την θανασιμη πληγη του και εξεπνευσε.
Οσοι στρατιωτες ειχαν απομεινει πηραν το σώμα του και το εθαψαν κοντα στο στρατόπεδο. Ηταν τοσο μεγάλη η θλιψη τους για το χαμο του αρχηγου τους που καποιοι από τους στρατιωτες αυτοκτόνησαν πανω από τον τάφο του Οθωνα.
ΒΙΤΕΛΛΙΟΣ 69
Στο μεταξυ πισω στη Ρώμη οι ιδιοι ανθρωποι που επευφημουσαν τον Οθωνα 1 μηνα πριν όταν εφευγε για μαχη, οι ιδιοι τωρα επευφημουν τον Βιτέλλιο.
Kαι μπορουμε να πουμε ότι αν ο Οθων ειχε κακη φημη λογω Νερωνα κτλ. ο Βιτελλιος ηταν δυο φορές χειρότερος.
Στα νιατα του ηταν ο πιο αγαπημενος ερωμενος του Τιβέριου ο οποιος του ειχε δωσει το παρατσουκλι “Spintria” το οποιο σε ελευθερη μετάφραση θα μπορουσε να πει κανεις ότι σημαινει “Σφιχτοκώλης”.
Περαν του ότι τον επαιρνε στα νιατα του ηταν και γνωστος και για τις σχεσεις του με αντρες και γυναικες αλλα και για το γεγονος πως σε ότι αφορα την πολιτικη η μονη λεξη που τον χαρακτηριζε ηταν “Yes-man”. Ετσι ειχε επιβιωσει από τον ΤΙβεριο, τον Καλιγουλα, τον Κλαυδιο και τον Νερωνα γιατι παντα πηγαινε με τα νερα της εκαστοτε εξουσιας.
Το μονο πράγμα που ηταν εντιμο πανω του ελεγαν ηταν το ονομα του. Καταγοταν από αρχαια και ευγενικη γενια και ο πατέρας του ειχε διατελεσει 3 φορές Υπατος επι Κλαυδίου.
Επισης δεν ηταν και στρατιωτης. Ο Βιτέλλιος ειχε μεινει πισω στη Γερμανια οσο ο στρατος του ματωνε να τον κανει Αυτοκράτορα στο Μπεντριακουμ.
Μολις εμαθε τα νεα της νικης του ξεκινησε αμεσως για τη Ρώμη αλλα εκανε συχνες στάσεις σε κάθε πολη και επιδιδοταν σε ακρατο φαγοποτι.
Στο Λουγδουνο (Λυων) μετα από ένα τετοιο τσιμπουσι παρουσιασε στο στρατό τον 6χρονο γιο του Γερμανικό ως πιθανό διάδοχο του με σκοπο να στερεωσει τη διαδοχη.
Περασε και από το πεδιο της μάχης στο Μπεντριακουμ οπου ειπε “H μυρωδια των νεκρων εχθρων είναι γλυκια. Αλλα η μυρωδια των σφαγμένων πολιτών είναι καλυτερη”. To σχολιο αυτό ειχε αρνητικη εντυπωση στους στρατιωτες και αρκετοι αρχισαν να αναρωτιουνται μηπως εκαναν λαθος επιλογη.
Τελικα ο Βιτέλλιος μπηκε στη Ρώμη στα μεσα Ιουλίου και ανακυρηχτηκε Ισόβιος Υπατος και παρα τις υποθεσεις για το αντιθετο υπηρξε συντηρητικος
στη διακυβερνηση του. Δεν υπηρξαν αντιποινα. Ακομα και ο Σάλβιος Τιτιανός ο αδελφος του Οθωνα τη γλιτωσε.
Αλλα ο Βιτέλλιος αρχισε να εξοργίζεται όταν εφτασαν νεα από την Ανατολη πως οι Συριακές Λεγεωνες επαναστάτησαν και ανακηρυξαν Αυτοκράτορα τον δημοφιλή Στρατηγό Βεσπασιανό.
Για την ωρα όμως ο Βεσπασιανος επρεπε να καταστειλει την Ιουδαικη Επανασταση και δεν μπορουσε να ασχοληθει ο ιδιος προσωπικα με το ζητημα της επαναστασης. Εν τουτοις ηταν ξεκαθαρο πως ο Βεσπασιανος βρισκοταν πισω από την επανασταση.
Η επανάσταση του Βεσπασιανου εξαπλώθηκε σαν φωτια και πολύ γρηγορα οι Αιγυπτιακες Λεγεωνες συνταχθηκαν μαζί του όπως και οι Λεγεώνες του Δουναβη οι οποιες επειδη βρισκονταν πιο κοντά στην Ιταλια αποβιβάστηκαν εκει στις 24 Οκτωβρίου 69 και στο ιδιο σημειο με την προηγουμενη μάχη στο Μπεντριακουμ πολεμησαν εναντιον του στρατου του Βιτέλλιου.
Οι Λεγεωνες του Δουναβη ηταν πιο ψημένες στον πολεμο από τους αντρες του Βιτέλλιου και διέλυσαν τον στρατο του. Για 4 μερες λεηλατουσαν το στρατοπεδο του Βιτέλλιου και την Κρεμονα και αυτό εδωσε καιρό στον Βιτέλλιο να μπλοκάρει τα περάσματα στα Απέννινα Ορη για να σταματησει την προελαση τους.
Όμως οι ανδρες του Βιτέλλιου πλεον λιποτακτουσαν κατά δεκαδες και ενωνονταν με το στρατο του Βεσπασιανου και ο Βιτέλλιος δεν ειχε άλλη επιλογη από το να κλειστει στη Ρώμη.
Στις 20 Δεκεμβριου 69 οι Λεγεωνες του Δουναβη εφτασαν εξω από τις πυλες της Ρώμης και επιτέθηκαν από 3 πλευρες. Από την Βια Φλαμινια, την Βια Σαλαρια και από τις οχθες του Τιβερη.
Η Ρώμη επεσε στα χερια τους και ο Βιτελλιος ηταν πλεον περικυκλωμενος. Ετσι εφυγε από το Παλάτι και πηγε στη βιλα της γυναικας του στον Αβεντίνο λόφο.
Εκει θα παρεμενε κρυμμένος και θα το εσκαγε τη νυχτα με κατευθυνση τη βιλα του αδελφου του στην Τερρατσινα.
Αλλα το σχέδιο δεν λειτουργησε όπως επρεπε και ο Βιτελλιος αναγκαστηκε να γυρίσει στο άδειο Παλατι
Εκει μεταμφιεστηκε σε θυρωρο και κρυφτηκε στο θυρωρειο. Πολύ συντομα όμως τον ανακαλυψε ενας Χιλιαρχος από της λεγεωνες ο οποιος αρχικα
δεν τον αναγνωρισε και τον ανεκρινε να μαθει που είναι ο Αυτοκράτορας.
Πολύ συντομα όμως αναγνωριστηκε από τους υπολοιπους στρατιωτες. Βλεποντας ότι δεν εχει ελπιδες προφασιστηκε ότι εχει ένα μηνυμα για τον Βεσπασιανο το οποιο πρεπει να το παραδωσει προσωπικα ελπιζοντας να κερδισει χρονο ετσι μεχρι να ερθει ο Βεσπασιανος.
Αλλα οι λεγεωναριοι δεν το εχαψαν αυτό. Του εδεσαν τα χέρια πισω από την πλατη και τον παρελασαν στην πολη με τη στολη του θυρωρου.
Κοσμος του πετουσε λασπη και καβαλλινες ενώ αλλοι τον χτυπουσαν και τον προσβαλλαν κανοντας πλακα για το κοκκινο πρόσωπο του, την χοντρη κοιλια του και το παραμορφωμενο γοφο του που τον εκανε κουτσο.
Ενας Γερμανος της Αυτοκρατορικης Φρουρας λυπηθηκε τον Βιτέλλιο και τραβηξε το σπαθι του για να τον σκοτωσει γλιτωνοντας τον από το βασανιστηριο αλλα αστοχησε και εκοψε το αυτι του Χιλιάρχου που τον ανακαλυψε.
Προκληθηκε πανικος και ο Γερμανος εκτελεστηκε επιτόπου.
Οι λεγεωνάριοι με τα σπαθια στα χέρια αναγκασαν τον Βιτέλλιο να συνεχισει την παρέλαση και να βλεπει οσο τα αγαλματα του γκρεμιζονταν με παταγο οπου περνουσε.
Όταν ενας από τους στρατιωτες προσπαθησε να κανει πλακα με τον Βιτέλλιο, αυτος του απαντησε “Και όμως ειμουν καποτε ο Αυτοκρατορας σου”.
O στρατιωτης τον κλωτσησε νευριασμένος και τον εφεραν μεχρι τις Γεμονιανες Σκάλες. Από εκει τον εριξαν στις σκάλες και όταν εσκασε κατω τον ξανασηκωσαν και τον αποκεφάλισαν.
Το σωμα του το έσυραν με ένα τσιγκέλι στους δρομους της πολης και το πέταξαν στον Τίβερη.
Συνεχίζεται...
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
taxalata xalasa
- Δημοσιεύσεις: 16613
- Εγγραφή: 27 Αύγ 2021, 20:52
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
....παρενθεση για σχολια.
Galba > Γκάλμπα < Χαλβάς, αφού galbanum = χᾰλβᾰ́νη Από τα εβραϊκά חֶלְבְּנָה (ḥelbənāh), από τη ρίζα ח־ל־ב (ḥ-l-b) που σχετίζεται με το γάλα.]
Vitellius > Βιτέλλιος > Μοσχάριος [μούσχαρος], αφού vitello είναι το μοσχάρι.
Vespasianus > Βεσπασιάνος > Σφηκικόνεος, αφού vespa είναι η σφήκα... αλλά και «Σφήκα Ναι Πρωκτός» σαν Vespa Si Anus.....
κλεινει η παρενθεση...
συνεχισε τα ωραια σου γιωργιε φάιβ...
Galba > Γκάλμπα < Χαλβάς, αφού galbanum = χᾰλβᾰ́νη Από τα εβραϊκά חֶלְבְּנָה (ḥelbənāh), από τη ρίζα ח־ל־ב (ḥ-l-b) που σχετίζεται με το γάλα.]
Vitellius > Βιτέλλιος > Μοσχάριος [μούσχαρος], αφού vitello είναι το μοσχάρι.
Vespasianus > Βεσπασιάνος > Σφηκικόνεος, αφού vespa είναι η σφήκα... αλλά και «Σφήκα Ναι Πρωκτός» σαν Vespa Si Anus.....
κλεινει η παρενθεση...
συνεχισε τα ωραια σου γιωργιε φάιβ...
𐀲𐀏𐀨𐀲𐀏𐀨𐀭 𐀀𐀗𐀨:𐀣𐀬𐀔:𐀓𐀫:𐀀𐀗𐀨:𐀏𐀬:𐀣𐀦
Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.
Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...
Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.
Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27231
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
ΒΕΣΠΑΣΙΑΝΟΣ 69-79
H βασιλεία του Βεσπασιανού ενώ ξεκίνησε μεσα στη μάχη και το αίμα αποδειχτηκε ειρηνική τελικα αν και δεν ελειψαν οι συνομωσιες κυριως όμως προς το τέλος της ζωης του.
Το 78 παραλιγο να πέσει θυμα της συνομωσίας του Αλιήνου και και του Μαρκέλλου αλλα το σχέδιο αποκαλυφθηκε γρήγορα και ο Αλιήνος δολοφονηθηκε σχεδόν αμέσως ενώ ο Μάρκελλος καταδικάστηκε από το Αυτοκρατορικο Δικαστήριο σε θάνατο. Όμως πριν εκτελεστει η ποινη του προλαβε και εκοψε το λαιμο του με ένα ξυράφι.
Λιγους μηνες μετα ο Βεσπασιανός αρρωστησε βαρια. Ηταν ηδη 70 ετών και υπέφερε από ποδάγρα τα τελευταία χρόνια. Αλλα δεν πηγε από αυτό.
Αν και δυσκίνητος λογω της ποδάγρας αποφάσισε να πάει ένα ταξίδι στην Καμπανία για να νιωσει καλύτερα.
Εκει όμως αρχισε να εχει επεισόδια πυρετου και αποφάσισε να επιστρέψει στη Ρώμη. Καθως όμως ηταν καλοκαιρι η ζέστη στην πρωτευουσα ηταν αποπνικτικη και ετσι ξαναφυγε αμέσως για το Ακουα Κουτιλια κοντα στο Ριέτι οπου ηταν φημισμένο για τις ιαματικές πηγές του και τα λουτρά του.
Όμως τα επεισοδια πυρετου εγιναν συχνοτερα και το παγωμένο νερό που επινε του προκάλεσε κοιλόπονο και διάρροια.
Εν τουτοις δεν σταμάτησε να ασκει τα καθηκοντα του ακομα και όταν καθηλώθηκε στο κρεβάτι καθως ηταν πολύ αδυναμος να σταθει ορθιος.
Στις 23 Ιουνιου του 79 ενιωσε λιγο καλύτερα και προσπάθησε να σηκωθει από το κρεβάτι αλλα δεν τον κράτησαν τα ποδια του και επεσε στα χέρια των υπηρετών του.
Την ιδια στιγμή τον επιασε και ένα σοβαρό επεισόδιο αιματηρής διάρροιας και ο Βεσπασιανος αφου ψιθύρισε στους υπηρέτες του “Aισθάνομαι ότι γίνομαι Θεος” εξέπνευσε στα χέρια τους.
Το σώμα του επέστρεψε στη Ρώμη από τον γιο του και νέο Αυτοκράτορα Τίτο οπου μετα από μια μεγαλοπρεπη κηδεία στο Πεδίο του Αρεως αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του τοποθετηθηκαν στο Μαυσωλείο του Αυγούστου. Λιγο αργοτερα όμως ο γιος του Δομιτιανός τις μετέφερε στον Ναο των Φλαβίων.
ΤΙΤΟΣ 79-81
Ο Τιτος θα ηταν ενας από τους καλύτερους Αυτοκράτορες εάν ειχε ζήσει παραπάνω. Ηταν ικανοτατος και αγαπητος από τον λαο.
Ηταν αυτος που ειχε ολοκληρωσει την εκστρατεια στην Ιουδαια καταπνιγοντας την επανάσταση όταν ο πατέρας του εφυγε για να γινει Αυτοκράτορας και ο Θριαμβος του τον εκανε ακομα πιο αγαπητο.
Επεστρεψε στη Ρωμη το 71 και ο Βεσπασιανός τον εβαλε αμεσα στον εσώτερο κυκλο της διακυβερνησης του κράτους προετοιμαζοντας τον για την διαδοχη.
Διετέλεσε 7 φορές Υπατος αλλα η πιο σηματικη θέση που κατειχε ηταν αυτή του Διοικητη των Πραιτωριανών.
Ο Βεσπασιανος ηξερε καλα ότι οι προηγουμενοι Αυτοκράτορες ειχαν πεθάνει γιατι πολύ απλα οι Πραιτωριανοι αλλαζαν στρατοπεδο συνέχεια και η πιστη τους δεν ηταν στον Αυτοκράτορα αλλα στον εκάστοτε Διοικητη τους. Ετσι εβαλε το γιο του σε αυτή τη θεση για να τους ελεγχει.
Και αποδειχτηκε ικανος σε αυτή τη θεση. Δε δισταζε να εκτελει ακομα και φιλους του με το παραμικρο δείγμα προδοσιας εστω και αν ηταν απλη φημη.
Όπως π.χ. εγινε με τον πρωη Υπατο Αουλο Καικίνα τον οποιο υποπτευθηκε για συνομωσια και τον εκτέλεσε χωρις να κανει ερωτησεις πως και τι.
Οσο δημοφιλης ηταν ως στρατιωτικος και ως ανθρωπος πραξεις σαν και αυτή αρχισαν να χαλανε την εικόνα του.
Επισης η δημοφιλια του αρχισε να καταρρέει όταν γεινγε γνωστο ότι εκανε πολύ παρέα με γνωστους ομοφυλόφιλους της εποχης και ευνουχους αλλα κυριως γιατι ειχε παθιασμένο ερωτα για την Πριγκίπισσα Βερενίκη μια από τις τελευταιες απογόνους της Ηρωδιανής Δυναστείας της Ιουδαίας.
Εν τουτοις όταν εγινε Αυτοκράτορας κατάφερε να κοψει μαχαίρι τις κακες συνηθειες που τον εκαναν αντιδημοφιλη.
Οσο εμεινε Αυτοκράτορας ηταν από τους ευγενέστερους που καθισαν ποτε στο θρόνο και προσπαθουσε να κανει το καλό για κάθε ανθρωπο που ζητουσε τη βοηθεια του.
Βοηθησε τους επιζώντες της Πομπηιας και του Ηρακλείου που καταστράφηκαν από την εκρηξη του Βεζουβιου ενώ ξαναχτισε με δικα του χρηματα οσα σπίτια καταστράφηκαν από μια μεγάλη πυρκαγια που επληξε τη Ρώμη.
Ετσι ο πρώιμος θανατος του στις 13 Σεπτεμβριου 81 σοκαρε ολοκληρη την Αυτοκρατορια.
Ηταν μολις 41 ετων χωρις εμφανη παθολογικα προβλήματα.
Μερες πριν πεθάνει ειχε λαβει μέρος σε μια θυσια και παρακολουθησε τους αγωνες για τα εγκαίνια του Κολοσσαίου.
Εν τουτοις ηταν μελαγχολικος και σκεπτικος εξαιτιας καποιων κακων σημαδιων που ειχε δει εκεινη τη μερα.
Το πρωι στη θυσια, το θυσιαζόμενο ζωο δεν ειχε δεθει καλα και καταφερε να το σκάσει πριν θυσιαστει.
Επίσης ενώ η μερα ηταν ηλιολουστη χωρις κανενα συννεφο ενας ηχος βροντης ακουστηκε ξεκάθαρα.
Ο Τιτος που ηταν αρκετα προληπτικος πιστεψε ότι όλα αυτά ηταν κακοι οιωνοι που προμηνυαν το τέλος του.
Εν τουτοις όπως ειδαμε πηγε να δει τους αγωνες αν και με βαρια καρδια καθως θεωρουσε ότι θα πεθάνει συντομα.
Αμεσως μετα τους αγώνες εφυγε αμεσως για τις ιαματικες πηγές του Ακουα Κουτιλια αλλα πριν φτάσει μερικα χλμ εξω από τη Ρωμη ανεβασε ξαφνικά υψηλό πυρετό και επεσε από το αλογο του.
Η συνοδεία του τον εβαλε σε ένα φορείο και συνεχισαν την πορεια. Που και που ο Τιτος ανοιγε τις κουρτίνες και κοιτωντας τον ουρανο θρηνουσε πως χάνει τη ζωη του σε τοσο νεαρη ηλικία.
Όταν εφτασαν στην οικογενειακη βιλα στο Ακουα Κουτίλια ηταν πολύ αδύναμος και καθηλωθηκε στο κρεβάτι.
Μερικες μερες μετα πέθανε στον υπνο του στο ιδιο δωμάτιο που ειχε πεθάνει και ο πατέρας του Βεσπασιανός 2 χρονια πριν.
Δε μαθαμε ποτε από τι ακριβως πέθανε ο Τίτος αλλα ολες οι ενδείξεις λενε για φυσικα αιτια.
Οι πρωτες φημες τις εποχης ελεγαν για πνευμονια την οποια επαθε από ψυχρα και θερμα λουτρα που εκανε εναλλαξ στη Ρώμη.
Οι Εβραιοι παλι (τους οποιους ειχε κατασφάξει οσο κατέστειλε την επανασταση τους) ειδαν το θανατο του ως θεικη εκδικηση για την καταστροφη του Ναου του Σολωμοντα.
Συμφωνα με την Ταλμουδική Παράδοση ένα κουνούπι μπηκε στο ρουθουνι του Τιτου και από εκει μπηκε στον εγκέφαλο του οπου μεγάλωσε και εφτασε το μέγεθος περιστεριου. Και αυτό τελικα τον σκότωσε.
Παροτι αυτό είναι μια παράδοση και μονο ισως να κρυβει και ψήγματα αληθειας. Δεν μπορει να αποκλεισει κανεις το ενδεχόμενο να πεθανε από ογκο στον εγκέφαλο.
Και φυσικα δεν ελλειψαν και οι φημες για συνομωσια.
Αυτές οι φημες ενισχυθηκαν από το γεγονος πως ο Τίτος λιγο πριν πεθάνει ειπε “Δεν μετανιωνω για τιποτα παρα μονο για ένα πράγμα”
Δε μαθαμε ποτε γιατι μετανιωσε ο Τιτος αν και καποιοι υπέθεσαν πως εννοουσε την παράνομη σχέση του με τη γυναικα του αδελφου του Δομιτιανου, τη Δομιτία.
Ετσι σε χρονο μηδεν αρχισαν να κυκλοφορουν ιστοριες πως δολοφονηθηκε από τον Δομιτιανο.
Αλλοι ελεγαν πως δολοφονηθηκε με δηλητηριο που πηρε ο Δομιτιανος από καποιο ψάρι ενώ αλλοι πιο ευφανταστοι ελεγαν πως τον εβαλε σε μια σαρκοφάγο ζωντανο και τον εθαψε με πάγο και πεθανε.
Όπως και να εχει όμως ο Δομιτιανος επέστρεψε το σώμα του αδελφου του στη Ρώμη οπου εκφωνησε και τον επικηδειο και μετα την αποτέφρωση τοποθέτησε τις στάχτες του στον Ναο των Φλαβίων.
Ο Τιτος ηταν ο πρωτος Αυτοκράτορας ισως μετα τον Αυγουστο για τον οποιο ο λαος εκλαψε ειλικρινα στο θανατο του.
ΔΟΜΙΤΙΑΝΟΣ 81-96
Μετα τον ευγενικο Τιτο στο θρονο ανεβηκε ο μεγαλομανης, αιμοδιψης και τυραννικος Δομιτιανος ο οποιος κυβερνησε μεν συνετά στην αρχη οσον αφορα την οικονομικη πολιτκη και αλλους τομεις της κυβερνησης αλλα σαν χαρακτηρας ηταν διεστραμμενος.
Δεν νοιαζοταν για τιποτε άλλο εκτος από τον εαυτο του. Ελεγε παντου ότι ο πατερας του και ο αδελφος του σε αυτόν οφειλαν τον θρόνο και σιγα σιγα εγκατέλειπε την συνεση για την τρέλα.
Ο Δομιτιανος ηταν ο πρωτος Αυτοκράτορας που ανακηρυξε τον εαυτο του “Dominus et Deus” και αυτό προξενησε την ισχυρη αντιδραση της Συγκλητου η οποια ειχε ακομα εξουσια να αντισταθει σε τετοιες ενεργειες που θυμιζαν το παλιο καθεστως της Βασιλειας. Η Ρωμη παροτι ειχε Αυτοκράτορες ηταν τυπικα ακομα Δημοκρατία.
Αλλα ο Δομιτιανος δεν πτοηθηκε. Ανηγειρε σε ολη τη Ρωμη χρυσους και ασημενιους αδριαντες του και όταν η Συγκλητος προσπαθησε να διαμαρτυρηθει ο Δομιτιανος εκτέλεσε μερικους από τους Συγκλητικους με χαλκευμένες κατηγοριες.
Δυο Συγκλητικες συνομωσιες το 87 και το 89 απέτυχαν παταγωδως και οσοι ειχαν εμπλακει σε αυτές εκτελεστηκαν ανευ δικης και αμεσα. Οι πιο τυχεροι γλιτωσαν με ισοβια εξορια και δημευση περιουσιας.
Τελικα κατάφεραν να απαλλαγουν από τον Διοκλητιανό μεσω συνομωσίας το 96.
Το Σεπτέμβριο του 96 ο Δομιτιανος καταλαβε ότι κατι δεν παει καλα και πως κινδυνευει. Αλλωστε και οι οιωνοι ηταν μαυροι και προμηνυαν το τελος του.
Ειχε δει σε ονειρο λιγο πριν πεθάνει την Θεα Αθηνά την οποια ειχε για προστατιδα του να του λεει πως δεν μπορει πλεον να τον προστατευσει καθως ο Διας της πηρε τα οπλα της.
Αλλα αυτό που τον θορυβησε ηταν μια προφητεια από τον διασημο αστρολόγο Ασκλετάριο ο οποιος τον προειδοποιησε για την επικείμενη πτώση του.
Ο Δομιτιανός τοτε τον ρώτησε αν μπορει να προβλέψει και το δικο του τέλος.
Ο αστρολόγος απαντησε πως ναι θα πεθάνει συντομα και το σώμα του θα το φάνε τα σκυλια.
Τοτε ο Δομιτιανος διέταξε την εκτέλεση του αστρολόγου και το καψιμο του πτωματος του σε μια προσπαθεια να ακυρώσει την προφητεια του για τον θανατο του αστρολογου και κατά συνεπεια να ακυρωσει και την προφητεια για την πτωση του.
Οι Πραιτωριανοι εκτέλεσαν τον αστρολογο και τον πεταξαν σε μια πυρα που αναψαν προχειρα στην αυλη.
Αλλα εκεινη τη στιγμη μια ριπη αέρα εσβησε τη φωτια που δεν ειχε πιάσει ακομα καλα και μια αγέλη σκύλων που μυρίστηκαν το κρεας που καιγοταν ορμηξε πανω στον νεκρο αστρολογο και τον εκοψαν σε κομματια τρωγοντας τον και εκπληρωνοντας ετσι την προφητεια.
Ο Δομιτιανος ηταν πλεον βεβαιος ότι ερχεται το τελος του.
Όμως παρολα αυτά συνεχισε να είναι αιμοδιψης και αιμοχαρης μεχρι το τελος. Ετσι τον Σεπτέμβριο του 96 διέταξε την εκτέλεση του εξαδέλφου του Φλαβίου Κλημεντα και του γερου απελευθερου Επαφρόδιτου (ο ιδιος που ειχε σκοτωσει τον Νερωνα 30 χρονια πριν) που ηταν συμβουλος του πατερα του και του αδελφου του.
Η εκτέλεση αυτων των 2 επιτάχυνε τη συνομωσια εναντιον του Δομιτιανου η οποια ειχε εξυφανθει από τους Διοικητές των Πραιτωριανων Νορβανό και Πετρώνιο Σεκούνδο.
Επισης στην ιδια συνομωσια είναι πιθανον να συμμετειχε και η γυναικα του Δομιτίου, η Δομιτία.
Η εκτελεση του σχεδιου δολοφονίας ανατέθηκε σε 6 ατομα. Στους Παρθένιο, Στέφανο, Μάξιμο, Κλαυδιανό, Σάτυρο και έναν ανωνυμο μονομάχο.
Τη μέρα πριν τη δολοφονία του ο Δομιτιανός συμπεριφερόταν αλλοκοτα. Όταν του προσφεραν ροδάκινα ειπε “αν με αφησουν να ζησω θα φαω”.
To απογευμα της ιδιας μερας ενώ εξυνε μια ελια στο μετωπο του αυτή μάτωσε υπερβολικα και ο Δομιτιανός ειπε “ας ελπισουμε ότι αυτό είναι το μοναδικο αιμα που χυνεται”.
Την επομενη μερα 18 Σεπτεμβρίου 96 ο Δομιτιανος αποφάσισε να αποσυρθει στην κρεβατοκαμαρα του για ένα μεσημεριανο υπνο αλλα ο υπηρέτης του Παρθένιος του ανακοινωσε ότι εχει ερθει καποιος με ένα πολύ επειγον μηνυμα και δε μπορει να περιμενει.
Ο Δομιτιανος συμφωνησε να τον δει και ο Παρθένιος εφερε μεσα τον Στέφανο ο οποιος εκατσε απεναντι από τον Αυτοκράτορα λεγοντας του ότι ηρθε να του αποκαλυψει μια συνομωσία.
Το αριστερο χέρι του Στεφανου ηταν τυλιγμένο με επιδέσμους και φαινοταν χτυπημενο αλλα στην πραγματικοτητα οι επιδεσμοι εκρυβαν ένα στιλέτο.
Ο Στέφανος σηκωθηκε και εδωσε στον Δομιτιανο μια περγαμηνη με τα ονοματα των συνομωτών αλλα οσο όμως διαβαζε ο Αυτοκράτορας τραβηξε το στιλέτο από τους επιδέσμους και το κάρφωσε στην κοιλια του Δομιτιανου.
Ο Δομιτιανός μπορει να ηταν παρανοικος αλλα ηταν και πολύ δυνατος. Μολις καταλαβε τι ειχε γίνει επιασε τον Στέφανο από το λαιμο και τον εριξε πισω.
Αμεσως ετρεξε να βρει ένα στιλέτο που ειχε κρυμμένο κατω από τα μαξιλάρια του αλλα δεν το βρηκε εκει. Καποιος το ειχε παρει.
Από εκει ετρεξε προς τον Στέφανο που ηταν ακομα ζαλισμένος και παλαιψαν προσπαθώντας να του πάρει το στιλέτο από τα χερια αλλα το μονο που
καταφερε ηταν να κοψει τα δαχτυλα του.
Αυτό όμως δεν τον εμποδισε να προσπαθησει να βγαλει τα ματια του Στεφάνου πανω στην παλη μπηγοντας τα δαχτυλα του στα ματια του.
Τελικα όμως οι αλλοι συνομωτες ακουσαν τη φασαρια και καταλαβαν ότι ο Στέφανος εχει προβλημα οποτε μπηκαν μεσα στο δωματιο με τα στιλέτα τους και επεσαν πανω του.
Ο Δομιτιανος μαχαιρώθηκε άλλες 7 φορές πριν πεθάνει.
Το σωμα του Δομιτιανου μεταφέρθηκε εκτος Παλατιου από τους υπηρετες του και το παρέλαβε η παλια του παραμάνα η οποια τον αποτέφρωσε στον κηπο του σπιτιου της στην Βια Λατίνα και τις σταχτες του τις εναποθεσε μυστικα στον Ναό των Φλαβίων.
Την ιδια μερα η Συγκλητος ψήφισε Damnatio Memoriae εναντιον του Δομιτιανου και εξελεξε νέο Αυτοκρατορα τον Συγκλητικο Νέρβα.
Συνεχίζεται...
H βασιλεία του Βεσπασιανού ενώ ξεκίνησε μεσα στη μάχη και το αίμα αποδειχτηκε ειρηνική τελικα αν και δεν ελειψαν οι συνομωσιες κυριως όμως προς το τέλος της ζωης του.
Το 78 παραλιγο να πέσει θυμα της συνομωσίας του Αλιήνου και και του Μαρκέλλου αλλα το σχέδιο αποκαλυφθηκε γρήγορα και ο Αλιήνος δολοφονηθηκε σχεδόν αμέσως ενώ ο Μάρκελλος καταδικάστηκε από το Αυτοκρατορικο Δικαστήριο σε θάνατο. Όμως πριν εκτελεστει η ποινη του προλαβε και εκοψε το λαιμο του με ένα ξυράφι.
Λιγους μηνες μετα ο Βεσπασιανός αρρωστησε βαρια. Ηταν ηδη 70 ετών και υπέφερε από ποδάγρα τα τελευταία χρόνια. Αλλα δεν πηγε από αυτό.
Αν και δυσκίνητος λογω της ποδάγρας αποφάσισε να πάει ένα ταξίδι στην Καμπανία για να νιωσει καλύτερα.
Εκει όμως αρχισε να εχει επεισόδια πυρετου και αποφάσισε να επιστρέψει στη Ρώμη. Καθως όμως ηταν καλοκαιρι η ζέστη στην πρωτευουσα ηταν αποπνικτικη και ετσι ξαναφυγε αμέσως για το Ακουα Κουτιλια κοντα στο Ριέτι οπου ηταν φημισμένο για τις ιαματικές πηγές του και τα λουτρά του.
Όμως τα επεισοδια πυρετου εγιναν συχνοτερα και το παγωμένο νερό που επινε του προκάλεσε κοιλόπονο και διάρροια.
Εν τουτοις δεν σταμάτησε να ασκει τα καθηκοντα του ακομα και όταν καθηλώθηκε στο κρεβάτι καθως ηταν πολύ αδυναμος να σταθει ορθιος.
Στις 23 Ιουνιου του 79 ενιωσε λιγο καλύτερα και προσπάθησε να σηκωθει από το κρεβάτι αλλα δεν τον κράτησαν τα ποδια του και επεσε στα χέρια των υπηρετών του.
Την ιδια στιγμή τον επιασε και ένα σοβαρό επεισόδιο αιματηρής διάρροιας και ο Βεσπασιανος αφου ψιθύρισε στους υπηρέτες του “Aισθάνομαι ότι γίνομαι Θεος” εξέπνευσε στα χέρια τους.
Το σώμα του επέστρεψε στη Ρώμη από τον γιο του και νέο Αυτοκράτορα Τίτο οπου μετα από μια μεγαλοπρεπη κηδεία στο Πεδίο του Αρεως αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του τοποθετηθηκαν στο Μαυσωλείο του Αυγούστου. Λιγο αργοτερα όμως ο γιος του Δομιτιανός τις μετέφερε στον Ναο των Φλαβίων.
ΤΙΤΟΣ 79-81
Ο Τιτος θα ηταν ενας από τους καλύτερους Αυτοκράτορες εάν ειχε ζήσει παραπάνω. Ηταν ικανοτατος και αγαπητος από τον λαο.
Ηταν αυτος που ειχε ολοκληρωσει την εκστρατεια στην Ιουδαια καταπνιγοντας την επανάσταση όταν ο πατέρας του εφυγε για να γινει Αυτοκράτορας και ο Θριαμβος του τον εκανε ακομα πιο αγαπητο.
Επεστρεψε στη Ρωμη το 71 και ο Βεσπασιανός τον εβαλε αμεσα στον εσώτερο κυκλο της διακυβερνησης του κράτους προετοιμαζοντας τον για την διαδοχη.
Διετέλεσε 7 φορές Υπατος αλλα η πιο σηματικη θέση που κατειχε ηταν αυτή του Διοικητη των Πραιτωριανών.
Ο Βεσπασιανος ηξερε καλα ότι οι προηγουμενοι Αυτοκράτορες ειχαν πεθάνει γιατι πολύ απλα οι Πραιτωριανοι αλλαζαν στρατοπεδο συνέχεια και η πιστη τους δεν ηταν στον Αυτοκράτορα αλλα στον εκάστοτε Διοικητη τους. Ετσι εβαλε το γιο του σε αυτή τη θεση για να τους ελεγχει.
Και αποδειχτηκε ικανος σε αυτή τη θεση. Δε δισταζε να εκτελει ακομα και φιλους του με το παραμικρο δείγμα προδοσιας εστω και αν ηταν απλη φημη.
Όπως π.χ. εγινε με τον πρωη Υπατο Αουλο Καικίνα τον οποιο υποπτευθηκε για συνομωσια και τον εκτέλεσε χωρις να κανει ερωτησεις πως και τι.
Οσο δημοφιλης ηταν ως στρατιωτικος και ως ανθρωπος πραξεις σαν και αυτή αρχισαν να χαλανε την εικόνα του.
Επισης η δημοφιλια του αρχισε να καταρρέει όταν γεινγε γνωστο ότι εκανε πολύ παρέα με γνωστους ομοφυλόφιλους της εποχης και ευνουχους αλλα κυριως γιατι ειχε παθιασμένο ερωτα για την Πριγκίπισσα Βερενίκη μια από τις τελευταιες απογόνους της Ηρωδιανής Δυναστείας της Ιουδαίας.
Εν τουτοις όταν εγινε Αυτοκράτορας κατάφερε να κοψει μαχαίρι τις κακες συνηθειες που τον εκαναν αντιδημοφιλη.
Οσο εμεινε Αυτοκράτορας ηταν από τους ευγενέστερους που καθισαν ποτε στο θρόνο και προσπαθουσε να κανει το καλό για κάθε ανθρωπο που ζητουσε τη βοηθεια του.
Βοηθησε τους επιζώντες της Πομπηιας και του Ηρακλείου που καταστράφηκαν από την εκρηξη του Βεζουβιου ενώ ξαναχτισε με δικα του χρηματα οσα σπίτια καταστράφηκαν από μια μεγάλη πυρκαγια που επληξε τη Ρώμη.
Ετσι ο πρώιμος θανατος του στις 13 Σεπτεμβριου 81 σοκαρε ολοκληρη την Αυτοκρατορια.
Ηταν μολις 41 ετων χωρις εμφανη παθολογικα προβλήματα.
Μερες πριν πεθάνει ειχε λαβει μέρος σε μια θυσια και παρακολουθησε τους αγωνες για τα εγκαίνια του Κολοσσαίου.
Εν τουτοις ηταν μελαγχολικος και σκεπτικος εξαιτιας καποιων κακων σημαδιων που ειχε δει εκεινη τη μερα.
Το πρωι στη θυσια, το θυσιαζόμενο ζωο δεν ειχε δεθει καλα και καταφερε να το σκάσει πριν θυσιαστει.
Επίσης ενώ η μερα ηταν ηλιολουστη χωρις κανενα συννεφο ενας ηχος βροντης ακουστηκε ξεκάθαρα.
Ο Τιτος που ηταν αρκετα προληπτικος πιστεψε ότι όλα αυτά ηταν κακοι οιωνοι που προμηνυαν το τέλος του.
Εν τουτοις όπως ειδαμε πηγε να δει τους αγωνες αν και με βαρια καρδια καθως θεωρουσε ότι θα πεθάνει συντομα.
Αμεσως μετα τους αγώνες εφυγε αμεσως για τις ιαματικες πηγές του Ακουα Κουτιλια αλλα πριν φτάσει μερικα χλμ εξω από τη Ρωμη ανεβασε ξαφνικά υψηλό πυρετό και επεσε από το αλογο του.
Η συνοδεία του τον εβαλε σε ένα φορείο και συνεχισαν την πορεια. Που και που ο Τιτος ανοιγε τις κουρτίνες και κοιτωντας τον ουρανο θρηνουσε πως χάνει τη ζωη του σε τοσο νεαρη ηλικία.
Όταν εφτασαν στην οικογενειακη βιλα στο Ακουα Κουτίλια ηταν πολύ αδύναμος και καθηλωθηκε στο κρεβάτι.
Μερικες μερες μετα πέθανε στον υπνο του στο ιδιο δωμάτιο που ειχε πεθάνει και ο πατέρας του Βεσπασιανός 2 χρονια πριν.
Δε μαθαμε ποτε από τι ακριβως πέθανε ο Τίτος αλλα ολες οι ενδείξεις λενε για φυσικα αιτια.
Οι πρωτες φημες τις εποχης ελεγαν για πνευμονια την οποια επαθε από ψυχρα και θερμα λουτρα που εκανε εναλλαξ στη Ρώμη.
Οι Εβραιοι παλι (τους οποιους ειχε κατασφάξει οσο κατέστειλε την επανασταση τους) ειδαν το θανατο του ως θεικη εκδικηση για την καταστροφη του Ναου του Σολωμοντα.
Συμφωνα με την Ταλμουδική Παράδοση ένα κουνούπι μπηκε στο ρουθουνι του Τιτου και από εκει μπηκε στον εγκέφαλο του οπου μεγάλωσε και εφτασε το μέγεθος περιστεριου. Και αυτό τελικα τον σκότωσε.
Παροτι αυτό είναι μια παράδοση και μονο ισως να κρυβει και ψήγματα αληθειας. Δεν μπορει να αποκλεισει κανεις το ενδεχόμενο να πεθανε από ογκο στον εγκέφαλο.
Και φυσικα δεν ελλειψαν και οι φημες για συνομωσια.
Αυτές οι φημες ενισχυθηκαν από το γεγονος πως ο Τίτος λιγο πριν πεθάνει ειπε “Δεν μετανιωνω για τιποτα παρα μονο για ένα πράγμα”
Δε μαθαμε ποτε γιατι μετανιωσε ο Τιτος αν και καποιοι υπέθεσαν πως εννοουσε την παράνομη σχέση του με τη γυναικα του αδελφου του Δομιτιανου, τη Δομιτία.
Ετσι σε χρονο μηδεν αρχισαν να κυκλοφορουν ιστοριες πως δολοφονηθηκε από τον Δομιτιανο.
Αλλοι ελεγαν πως δολοφονηθηκε με δηλητηριο που πηρε ο Δομιτιανος από καποιο ψάρι ενώ αλλοι πιο ευφανταστοι ελεγαν πως τον εβαλε σε μια σαρκοφάγο ζωντανο και τον εθαψε με πάγο και πεθανε.
Όπως και να εχει όμως ο Δομιτιανος επέστρεψε το σώμα του αδελφου του στη Ρώμη οπου εκφωνησε και τον επικηδειο και μετα την αποτέφρωση τοποθέτησε τις στάχτες του στον Ναο των Φλαβίων.
Ο Τιτος ηταν ο πρωτος Αυτοκράτορας ισως μετα τον Αυγουστο για τον οποιο ο λαος εκλαψε ειλικρινα στο θανατο του.
ΔΟΜΙΤΙΑΝΟΣ 81-96
Μετα τον ευγενικο Τιτο στο θρονο ανεβηκε ο μεγαλομανης, αιμοδιψης και τυραννικος Δομιτιανος ο οποιος κυβερνησε μεν συνετά στην αρχη οσον αφορα την οικονομικη πολιτκη και αλλους τομεις της κυβερνησης αλλα σαν χαρακτηρας ηταν διεστραμμενος.
Δεν νοιαζοταν για τιποτε άλλο εκτος από τον εαυτο του. Ελεγε παντου ότι ο πατερας του και ο αδελφος του σε αυτόν οφειλαν τον θρόνο και σιγα σιγα εγκατέλειπε την συνεση για την τρέλα.
Ο Δομιτιανος ηταν ο πρωτος Αυτοκράτορας που ανακηρυξε τον εαυτο του “Dominus et Deus” και αυτό προξενησε την ισχυρη αντιδραση της Συγκλητου η οποια ειχε ακομα εξουσια να αντισταθει σε τετοιες ενεργειες που θυμιζαν το παλιο καθεστως της Βασιλειας. Η Ρωμη παροτι ειχε Αυτοκράτορες ηταν τυπικα ακομα Δημοκρατία.
Αλλα ο Δομιτιανος δεν πτοηθηκε. Ανηγειρε σε ολη τη Ρωμη χρυσους και ασημενιους αδριαντες του και όταν η Συγκλητος προσπαθησε να διαμαρτυρηθει ο Δομιτιανος εκτέλεσε μερικους από τους Συγκλητικους με χαλκευμένες κατηγοριες.
Δυο Συγκλητικες συνομωσιες το 87 και το 89 απέτυχαν παταγωδως και οσοι ειχαν εμπλακει σε αυτές εκτελεστηκαν ανευ δικης και αμεσα. Οι πιο τυχεροι γλιτωσαν με ισοβια εξορια και δημευση περιουσιας.
Τελικα κατάφεραν να απαλλαγουν από τον Διοκλητιανό μεσω συνομωσίας το 96.
Το Σεπτέμβριο του 96 ο Δομιτιανος καταλαβε ότι κατι δεν παει καλα και πως κινδυνευει. Αλλωστε και οι οιωνοι ηταν μαυροι και προμηνυαν το τελος του.
Ειχε δει σε ονειρο λιγο πριν πεθάνει την Θεα Αθηνά την οποια ειχε για προστατιδα του να του λεει πως δεν μπορει πλεον να τον προστατευσει καθως ο Διας της πηρε τα οπλα της.
Αλλα αυτό που τον θορυβησε ηταν μια προφητεια από τον διασημο αστρολόγο Ασκλετάριο ο οποιος τον προειδοποιησε για την επικείμενη πτώση του.
Ο Δομιτιανός τοτε τον ρώτησε αν μπορει να προβλέψει και το δικο του τέλος.
Ο αστρολόγος απαντησε πως ναι θα πεθάνει συντομα και το σώμα του θα το φάνε τα σκυλια.
Τοτε ο Δομιτιανος διέταξε την εκτέλεση του αστρολόγου και το καψιμο του πτωματος του σε μια προσπαθεια να ακυρώσει την προφητεια του για τον θανατο του αστρολογου και κατά συνεπεια να ακυρωσει και την προφητεια για την πτωση του.
Οι Πραιτωριανοι εκτέλεσαν τον αστρολογο και τον πεταξαν σε μια πυρα που αναψαν προχειρα στην αυλη.
Αλλα εκεινη τη στιγμη μια ριπη αέρα εσβησε τη φωτια που δεν ειχε πιάσει ακομα καλα και μια αγέλη σκύλων που μυρίστηκαν το κρεας που καιγοταν ορμηξε πανω στον νεκρο αστρολογο και τον εκοψαν σε κομματια τρωγοντας τον και εκπληρωνοντας ετσι την προφητεια.
Ο Δομιτιανος ηταν πλεον βεβαιος ότι ερχεται το τελος του.
Όμως παρολα αυτά συνεχισε να είναι αιμοδιψης και αιμοχαρης μεχρι το τελος. Ετσι τον Σεπτέμβριο του 96 διέταξε την εκτέλεση του εξαδέλφου του Φλαβίου Κλημεντα και του γερου απελευθερου Επαφρόδιτου (ο ιδιος που ειχε σκοτωσει τον Νερωνα 30 χρονια πριν) που ηταν συμβουλος του πατερα του και του αδελφου του.
Η εκτέλεση αυτων των 2 επιτάχυνε τη συνομωσια εναντιον του Δομιτιανου η οποια ειχε εξυφανθει από τους Διοικητές των Πραιτωριανων Νορβανό και Πετρώνιο Σεκούνδο.
Επισης στην ιδια συνομωσια είναι πιθανον να συμμετειχε και η γυναικα του Δομιτίου, η Δομιτία.
Η εκτελεση του σχεδιου δολοφονίας ανατέθηκε σε 6 ατομα. Στους Παρθένιο, Στέφανο, Μάξιμο, Κλαυδιανό, Σάτυρο και έναν ανωνυμο μονομάχο.
Τη μέρα πριν τη δολοφονία του ο Δομιτιανός συμπεριφερόταν αλλοκοτα. Όταν του προσφεραν ροδάκινα ειπε “αν με αφησουν να ζησω θα φαω”.
To απογευμα της ιδιας μερας ενώ εξυνε μια ελια στο μετωπο του αυτή μάτωσε υπερβολικα και ο Δομιτιανός ειπε “ας ελπισουμε ότι αυτό είναι το μοναδικο αιμα που χυνεται”.
Την επομενη μερα 18 Σεπτεμβρίου 96 ο Δομιτιανος αποφάσισε να αποσυρθει στην κρεβατοκαμαρα του για ένα μεσημεριανο υπνο αλλα ο υπηρέτης του Παρθένιος του ανακοινωσε ότι εχει ερθει καποιος με ένα πολύ επειγον μηνυμα και δε μπορει να περιμενει.
Ο Δομιτιανος συμφωνησε να τον δει και ο Παρθένιος εφερε μεσα τον Στέφανο ο οποιος εκατσε απεναντι από τον Αυτοκράτορα λεγοντας του ότι ηρθε να του αποκαλυψει μια συνομωσία.
Το αριστερο χέρι του Στεφανου ηταν τυλιγμένο με επιδέσμους και φαινοταν χτυπημενο αλλα στην πραγματικοτητα οι επιδεσμοι εκρυβαν ένα στιλέτο.
Ο Στέφανος σηκωθηκε και εδωσε στον Δομιτιανο μια περγαμηνη με τα ονοματα των συνομωτών αλλα οσο όμως διαβαζε ο Αυτοκράτορας τραβηξε το στιλέτο από τους επιδέσμους και το κάρφωσε στην κοιλια του Δομιτιανου.
Ο Δομιτιανός μπορει να ηταν παρανοικος αλλα ηταν και πολύ δυνατος. Μολις καταλαβε τι ειχε γίνει επιασε τον Στέφανο από το λαιμο και τον εριξε πισω.
Αμεσως ετρεξε να βρει ένα στιλέτο που ειχε κρυμμένο κατω από τα μαξιλάρια του αλλα δεν το βρηκε εκει. Καποιος το ειχε παρει.
Από εκει ετρεξε προς τον Στέφανο που ηταν ακομα ζαλισμένος και παλαιψαν προσπαθώντας να του πάρει το στιλέτο από τα χερια αλλα το μονο που
καταφερε ηταν να κοψει τα δαχτυλα του.
Αυτό όμως δεν τον εμποδισε να προσπαθησει να βγαλει τα ματια του Στεφάνου πανω στην παλη μπηγοντας τα δαχτυλα του στα ματια του.
Τελικα όμως οι αλλοι συνομωτες ακουσαν τη φασαρια και καταλαβαν ότι ο Στέφανος εχει προβλημα οποτε μπηκαν μεσα στο δωματιο με τα στιλέτα τους και επεσαν πανω του.
Ο Δομιτιανος μαχαιρώθηκε άλλες 7 φορές πριν πεθάνει.
Το σωμα του Δομιτιανου μεταφέρθηκε εκτος Παλατιου από τους υπηρετες του και το παρέλαβε η παλια του παραμάνα η οποια τον αποτέφρωσε στον κηπο του σπιτιου της στην Βια Λατίνα και τις σταχτες του τις εναποθεσε μυστικα στον Ναό των Φλαβίων.
Την ιδια μερα η Συγκλητος ψήφισε Damnatio Memoriae εναντιον του Δομιτιανου και εξελεξε νέο Αυτοκρατορα τον Συγκλητικο Νέρβα.
Συνεχίζεται...
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
George_V
- Δημοσιεύσεις: 27231
- Εγγραφή: 17 Ιούλ 2018, 23:08
- Phorum.gr user: George_V
- Τοποθεσία: Kαλαμαι
Re: Το τέλος των Αυτοκρατορων. Η πως πεθανε ο καθενας τους.
ΝΕΡΒΑΣ 96-98
Ο Νέρβας ηταν περιπου 63 ετών όταν εξελέγη Αυτοκράτορας. Ηταν από τα πλεον αξιοσέβαστα μελη της Συγκλήτου και ειχε ολοκληρώσει με επιτυχια το Cursus Honorum.
Η μονη μελανη κηλίδα στην ιστορία του κατά τον Σουητώνιο ηταν πως κυκλοφορουσε η φήμη πως ειχε βιάσει τον Δομιτιανό όταν ηταν παιδι. Κατά τα αλλα όμως ηταν από τα πρωτα μέλη της Συγκλήτου.
Μετα την εκλογή του ορκίστηκε ότι δε θα εκτελεσει ποτέ κανεναν Συγκλητικό και μοιρασε δημοσια γη και φαγητό στο λαο της Ρώμης.
Οι προγραμματικές του δηλώσεις περιελαμβαναν φιλόδοξα προγραμματα ανακαινισης της πολης με ανακατασκευη των υδραγωγειων και των δρόμων.
Όλα αυτά τον εκαναν δημοφιλή στη Συγκλητο και στο λαο, αλλα ο Νερβας αμέλησε να ενδιαφερθει και για το στρατο.
Οι στρατιωτες θρηνουσαν ακομα το θανατο του Δομιτιανού ο οποιος τους ειχε φερθει τοσο καλα και τους ειχε διπλασιασει τους μισθους και δεν
μπορουσαν με τιποτα να αποδεχθουν τον Νερβα ο οποιος τους αγνοουσε.
Το καλοκαίρι του 97 ο Διοικητης των Πραιτωριανων Αιλιανός εκανε πραξικόπημα εναντιον του Νέρβα αλλα ο Αυτοκράτορας εκει εδειξε την κλαση του.
Αποδειχτηκε αφοβος και προκαλεσε τους Πραιτωριανους που τον ειχαν κλειδώσει στο Παλάτι να τον χτυπήσουν.
Τελικα κατάφερε να τους αποτρέψει από το να τον δολοφονησουν αλλα δεν κατάφερε να τους σταματησει από το να εκτελεσουν 2 από τους δολοφονους του Δομιτιανου.
Και καπου εκει καταλαβε και ο Νερβας ότι πλεον ο ελεγχος αρχιζει και ξεγλιστρα από τον ελεγχο του.
Οποτε διαπραγματευτηκε με τον Αιλιανό και αποφάσισαν να παραμείνει Αυτοκράτορας αλλα να ορισει και έναν Συναυτοκράτορα για να τον βοηθάει.
Ετσι στα τέλη Οκτωβρίου του 97 ο γηραιος Νέρβας παρουσιαστηκε στο Καπιτώλιο και απευθυνομενος στο λαο ειπε:
“Η ευδαιμονια μου ας λαμπει υπεράνω της Συγκλητου και του Λαου της Ρώμης. Από τωρα και στο εξης δηλώνω ότι υιοθετω σαν γιο και διαδοχο μου τον Μάρκο Ούλπιο Νερβα Τραιανό”
O Nερβας δεν ειχε παιδια αλλα η αυτοκρατορικη παράδοση επέβαλλε η διαδοχη να είναι εντος οικογενείας. Ετσι αφου εξέτασε όλα τα μέλη της οικογένειας του δεν βρηκε κανεναν αξιο να τον διαδεχθει.
Τελικα βρηκε καποιον εκτος οικογένειας τον στρατιωτικό Τραιανό ο οποιος ειχε κερδισει τα γαλονια του στα πεδία των μαχών και τοτε ηταν Κυβερνήτης της Ανω Γερμανίας.
Λιγο καιρο μετα αυτό ο Νέρβας υπέστη εγκεφαλικο επεισόδιο τον Ιανουάριο του 98 το οποιο δεν τον σκότωσε αλλα τον αφησε καθηλωμενο στο κρεβάτι και τον εκανε να υποφέρει από βαριες κρισεις πανικου και ριγη. Λιγο αργότερα αρχισε να εχει υψηλο πυρετο ως που στις 27 Ιανουαρίου 98 υπέστη δευτερο εγκεφαλικο επεισόδιο το οποιο ηταν και θανάσιμο.
Η Συγκλητος τον τίμησε με μια μεγαλοπρεπη κηδεια και τον αποθεώσε την επομενη μέρα. Το σωμα του αποτεφρώθηκε και οι σταχτες του τοποθετηθηκαν στο Μαυσωλείο του Αυγούστου.
ΤΡΑΙΑΝΟΣ 98-117
Ο Τραιανός ηταν ο πρωτος Αυτοκράτορας που δεν ειχε γεννηθεί στην Ιταλια. Αν και η οικογένεια του ειχε καταγωγη από την Ουμπρια ειχαν μετακομισει δεκαετιες πριν στην Ιτάλικα μια πολη στην νοτιοανατολικη Ισπανια όχι μακρια από την Σεβίλλα.
Ο Τραιανος τα πρωτα 2 χρονια της βασιλειας του επελεξε να μεινει μακρια από την Ρώμη στην Γερμανια μαζι με τις Βορειες Λεγεωνες για να εξασφαλισει ότι θα ηταν πιστες σε αυτόν και όχι στον προκατοχο του Δομιτιανο
To 115 και ενώ βρισκόταν στην Αντιόχεια ένα σφοδρος σεισμος περιπου 7.5 Ριχτερ γκρέμισε την πολη ενώ βρισκοταν εκει ο Τραιανος με τον Αδριανό.
Το σπιτι που εμεναν γκρεμιστηκε με τον Αδριανό να προλαβαινει να βγει από την πορτά ενώ ο Τραιανός πηδηξε από το παράθυρο για να γλιτώσει καθως κοιμόταν την ωρα του σεισμου.
Μετα από 19 χρονια στον θρόνο η υγεια του αρχισε να χειροτερευει. Ειχε 3 χρονια που περιοδευε στην Μέση Ανατολη και η ζεστη και το κλιμα της ερήμου τον αρρωστησαν.
Αρχικα αγνοησε την ασθενεια του και ετοιμαστηκε για εκστρατεια στην Μεσοποταμία αλλα μολις ενιωσε ότι ηταν αδυναμος ακυρωσε την εκστρατεια και διεταξε να γυρίσουν στη Ρώμη.
Ο Τραιανος πιστευε ότι καποιος τον ειχε δηλητηριασει με αργο δηλητηριο αλλα ολες οι ενδειξεις που εχουμε δειχνουν φυσικά αιτια.
Συμφωνα με ιατρικές αναφορες που εχουν σωθει οι γιατροι του διέγνωσαν κακη κυκλοφορία του αιματος το οποιο ενδεχομένως να δειχνει καρδιακή ανεπάρκεια και εξηγει γιατι η ζέστη και το κλιμα της ερήμου τον αρρωστησαν τοσο πολύ.
Και σαν να μην εφτανε αυτό τον Ιουλιο του 117 υπέστη εγκεφαλικο επεισόδιο το οποιο του αφησε παραλυτη ολη τη δεξια πλευρα του και προκάλεσε συγκεντρωση υγρου στο σωμα του.
Συνεχισε όμως το ταξιδι του για τη Ρώμη αλλα στις 7 Αυγουστου 117 ο Τραιανος υπεστη καρδιακη ανακοπη στη Σελινουντα της Κιλικίας και πέθανε εκει.
Η Σελινουντα λιγο καιρο μετα μετονομάστηκε σε Τραιανούπολη από τον Αδριανό.
Το σωμα του Τραιανου το επεστρεψε στη Ρώμη ο Αδριανός ο οποίος μετα από μεγαλοπρεπη κηδεία το αποτέφρωσε και τις στάχτες του τις εβαλε μεσα σε μια χρυση σφαίρα την οποια τοποθέτησε στην κορυφη της Στήλης του Τραιανου στο Φορουμ.
ΑΔΡΙΑΝΟΣ 117-138
Ο Αδριανός μπορει να συνοδευε τον Τραιανο παντου και να ηταν το δεξι του χέρι αλλα ποτε δεν ειχε οριστει επισημα διάδοχος του. Επισης ηταν και μακρινος ξαδελφος του από την ιδια οικογένεια.
Αυτό έγινε την επομένη του θανάτου του Τραιανου όταν η χήρα του Πλωτινα και ο Διοικητης των Πραιτωριανών Αττιανός χρησιμοποιησαν τη σφραγίδα του Τραιανου για να συντάξουν εγγραφο υιοθεσιας του Αδριανου με ημερομηνια προγενέστερη του θανάτου του.
Οι Συριακές Λεγεώνες θεωρησαν το εγγραφο αυθεντικο και τον ανακηρυξαν Αυτοκράτορα στις 11 Αυγούστου. Και αφου ειχε τη στηριξη του στρατου η Συγκλητος δεν ειχε λόγο να τους αμφισβητησει και ετσι επικυρωσε την εκλογη.
Ο Αδριανός ειχε μεγάλο ιστορικο αποπλανησεως παντρεμενων γυναικων και ηταν εραστης νεαρων αγοριων.
Η πιο γνωστη και μεγάλη του σχέση ηταν με τον νεαρο Αντίνοο τον οποιο ειχε σε κάθε ταξιδι μαζι του.
Όμως το 130 ο Αντινοος ενώ βρισκοταν σε κρουαζιερα στον Νειλο με τον Αδριανο επεσε κατά λαθος στο ποτάμι και πνιγηκε.
Ο Αδριανος επεσε από τοτε σε βαρια καταθλιψη και μελαγχολία και για να τιμησει τον νεκρο εραστη του ιδρυσε την πολη Αντινοοπολη στο σημειο που πνιγηκε και γέμισε ολη την Αυτοκρατορια με αγαλματα του (εξεδωσε νομο με τον οποιο κάθε πολη της Αυτοκρατορίας οπου και αν βρισκόταν
επρεπε να εχει άγαλμα του Αντινοου διπλα στο δικο του).
Το 136 η υγεια του χειροτερεψε. Ηταν αρρωστος από καιρό αλλα πλεον καθηλώθηκε στο κρεβάτι.
Η διάγνωση των γιατρων του ελεγε για καρκίνο πιθανοτατα στους πνευμονες. Η μυτη του ανοιγε συχνα και εχανε καθημερινα πολύ αιμα.
Οσο περνουσαν οι μέρες ο Αδριανός πλησιαζε περισσότερο στο θανατο. Ετσι αποφάσισε να υιοθετησει τον Λούσιο Κομμοδο ως γιο και διαδοχο του για τον οποιο οι κακες γλώσσες ελεγαν πως είναι ο νεος ερωμενος του μετα τον Αντίνοο.
Αλλοι παλι ελεγαν πως είναι νοθος γιος του.
Όπως και να εχει ολοι απορησαν με την επιλογη παντως καθως η υγεια του Λουσιου Κομμοδου ηταν πιο χάλια από του Αδριανου καθως επασχε από φυματιωση.
Ο 90χρονος κουνιάδος του Αδριανου ο Σερβιανος και ο εγγονος του ο Φουσκος εκαναν το λάθος να κριτικάρουν δημοσια την επιλογη του Αδριανού για τη διαδοχη και το πληρωσαν με τη ζωη τους. Ο Αδριανός τους διέταξε να αυτοκτονησουν. Αλλιως θα εκτελουσε αυτους και τις οικογένειες τους.
Λιγο πριν αυτοκτονησει ο Σερβιανός ειπε “Ω Θεοι! Ξερετε πολύ καλα ότι δεν εκανα τιποτα κακο! Ένα πράγμα σας ζητω μονο! Ο Αδριανος να φτάσει κοντά στο θάνατο αλλα να μη πεθάνει ποτε! Να μεινει σε αυτή την κατάσταση!”.
Παραδόξως η κατάρα του Σερβιανου επιασε. Ο Αδριανός γινοταν ολο και πιο χάλια. Εφτανε ολο και πιο κοντα στο θανατο αλλα δεν πεθαινε για να λυτρωθει από τα βασανα και τους πονους.
Ειχε αδυνατισει τοσο πολύ σε σημειο να φαινονται τα κοκκαλα του σε καποια μερη, ηταν κατωχρος από την απωλεια αιματος αλλα η κοιλια του ηταν πρησμένη λογω ασκητικου υγρου.
Οσοι τον εβλεπαν ελεγαν ότι ο Αυτοκράτορας εχει χάσει τα λογικα του. Μιλαει στον εαυτο του και ευχεται να πεθάνει. Αλλα δεν πεθαινει όμως και συνεχιζει να βασανιζεται.
Σαν να μην εφτανε ολο αυτό ο διαδοχος του Λουσιος Κόμμοδος πέθανε πριν από τον Αδριανο υποκυπτωντας στην φυματιωση που τον ταλαιπωρουσε και το προβλημα της διαδοχης ξαναπαρουσιαστηκε πολύ οξυτερο από πριν.
Τελικα σε μια αναλαμπη του μυαλου του επέλεξε τον Αυρήλιο Αντωνίνο αλλα δεν ησυχασε ουτε τωρα καθως ο θανατος της γυναικας του Σαβίνας τον τάραξε και επιθυμουσε τον θανατο οσο τιποτε άλλο αλλα δεν ερχόταν.
Τουλαχιστον ειχε δει δυο σημάδια τα οποια του εδιναν ελπίδα ότι θα πεθάνει συντομα.
Όταν υιοθετησε τον Αντωνινο θελησε να θυσιασει στους Θεους οποτε με βοηθεια και υποβασταζομενος πηγε στη θυσια αλλα η κουκουλα με την οποια ειχε καλυψει το κεφάλι του κατά τη διάρκεια της θυσίας επεσε και αυτό το θεωρησε κακο σημαδι.
Το άλλο σημάδι ηταν πως το δαχτυλιδι με την εικόνα του γλιστρησε από το δαχτυλο του και επεσε στο πάτωμα.
Βουτηγμένος πλεον στην κατάθλιψη ζητησε από ένα σκλαβο να τον σκοτώσει αλλα αυτος αγνοησε τη διαταγή.
Ζητουσε από φιλους και συγγενεις που τον επισκεπτονταν να του φέρουν δηλητηριο η ένα στιλετο αλλ ολοι αρνηθηκαν.
Τελικα κάλεσε τον Μάστορ ένα βάρβαρο πολεμιστη που τον συνοδευε στα κυνηγια παλια και του εξηγησε τι πρεπει να κανει.
Μαλιστε μαρκαρε και το σημειο που επρεπε να τον χτυπησει στο στηθος με κιμωλία αλλα ο Μάστορ αρνηθηκε να το κάνει και εφυγε.
Ο Αδριανος τοτε εκλαψε και ειπε “Πως εγω που εστελνα αλλους στο θάνατο ειμαι πλεον τοσο ανικανος να αφαιρεσω τη δικη μου ζωη”.
Eτσι περασαν 2 αγωνιωδη χρόνια ως που το καλοκαίρι του 138 μην υποφέροντας άλλο τον καυσωνα στη Ρώμη ζητησε να τον μεταφέρουν στη Βαια στον Κολπο της Νεαπολης οπου ειχε δροσια.
Εκει καλεσε τον Αντωνινο και τον ειχε για βοηθο ως που τελικα στις 10 Ιουλιου 138 υπέκυψε στον καρκινο που τον βασανιζε για χρόνια και πεθανε από ανακοπη στα χέρια του Αντωνίνου.
Η Συγκλήτος αρνηθηκε να επιτρέψει να γινει κηδεια και ταφη στη Ρωμη και μαλιστα προσπαθησαν να ακυρώσουν ολες τις αποφάσεις και τους νομους του Αδριανου. Αλλα τους σταματησε ο Αντωνινος λεγοντας τους πως αν ακυρωσουν τις αποφάσεις και τους νομους του Αδριανου θα ακυρώσουν αυτοματα και τους δικους τους διορισμους καθως ολοι τους ειχαν λαβει το αξιωμα τους από τον Αδριανό.
Ο Αντωνινος τον έθαψε προσωρινα στη παλια βιλα του Κικέρωνα μεχρι να βρεθει μια λυση.
Τελικα η Συγκλητος εκανε πίσω και δεχτηκε να γινει κηδεία στη Ρώμη, να τοποθετηθουν οι στάχτες του στο Μαυσωλειο του Αδριανου που ειχε χτισει ο ιδιος (σημεριν Καστελ Σαν Αντζελο στη Ρωμη) και να προβουν στην Αποθέωση του.
ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ ΠΙΟΣ 138-161
Ο Αντωνίνος αποδείχτηκε μια εξαιρετικη επιλογη για το θρονο και κυβερνησε με συνεση. Ηταν ο μονος Αυτοκράτορας που μπορεσε και επεβαλλε την εξουσια του χωρις αιματοχυσια ενώ ειχε ελαχιστους πολεμους .
Ο Αντωνινος ηταν από τους ψηλοτερους Αυτοκράτορες αλλα οσο γερνουσε αρχισε να καμπουριάζει.
Για να αποφυγει λοιπον την καμπουρα αρχισε να φοράει μεσα από το χιτωνα του ένα κορσε με σανιδες για να κραταει την πλατη του ορθια.
Αλλα τα γηρατεια τον βρηκαν και παλι και αρχισε να καταρρεει. Το 160 ένα χρόνο πριν πεθανει υιοθετησε τον Μαρκο Αυρηλιο και τον Λουσιο Βέρο και τους ονομασε Υπάτους για το 161.
Την άνοιξη του 161 αποφάσισε να παει ένα ταξιδι αναψυχης στην πατρίδα του το Λόριουμ της Ιταλιας ελπιζοντας ότι ο καθαρος αερας και η αναπαυση θα του εκαναν καλο.
Στις 4 Μαρτιου 161 το βραδυ και ενώ ειχε φάει ένα γερο δειπνο με κυριο πιάτο το Αλπικο Τυρί το οποιο του αρεσε υπερβολικα, αρχισε να νιωθει ασχημα. Εκανε συνεχεις εμετους και το επομενο πρωι παρουσιασε υψηλό πυρετό.
Κάθε μερα που περνουσε η υγεια του χειροτερευε ολο και πιο πολύ αλλα δεν ξεκολουσε από τις κρατικες υποθεσεις της ημερας. Ακομα και στον υπνο του παραμιλουσε για αυτές.
Στις 7 Μαρτίου κατάλαβε ότι ερχεται το τελος και καλεσε τον Διοικητη των Πραιτωριανων και μερικους φίλους στο δωμάτιο του και τους ειπε ότι πλεον εμπιστευεται την κόρη του και την Αυτοκρατορία στον Μάρκο Αυρήλιο.
Μετα ζητησε το χρυσο αγαλμα της Θεας Τυχης που βρισκόταν στο δωμάτιο του να μεταφερθει στο δωμάτιο του Μάρκου Αυρήλιου συμβολιζοντας ετσι τη μεταφορα των εξουσιων του σε αυτόν.
Τελος έδωσε το νυχτερινο συνθημα στον Χιλιαρχο Υπηρεσιας των Πραιτωριανων λεγοντας του “Γαλήνη” και αφου γυρισε το κεφάλι προς τον τοιχο πέθανε.
Η Συγκλητος τον αποθέωσε ομοφωνα αμεσως μολις εφτασαν τα νεα του θανατου στη Ρώμη και τελεστηκε μεγαλοπρεπης κηδεια στο Πεδιο του Αρεως. Το σωμα αποτεφρώθηκε και οι στάχτες τοποθετηθηκαν στο Μαυσωλειο του Αδριανου δίπλα στις σταχτες της γυναικας του και των 2 γιων του που ειχαν πεθάνει πιο πριν.
ΛΟΥΣΙΟΣ ΒΕΡΟΣ 161-169
Όταν ανεβηκαν στο θρονο ο Μαρκος Αυρηλιος με τον Λουσιο Βέρο η Pax Romana ηταν ηδη παρελθον.
Ο Βασιλιας των Παρθων Βολογέσης εκανε επιδρομες στην Αρμενια και ο Αυρηλιος εστειλε τον Συναυτοκρατορα του Λουσιο Βερο να τον αντιμετωπισει.
Ο Βερος γυρισε νικητης αλλα οι κακες γλωσσες ελεγαν πως τον πολεμο ειχε κερδισει ο Στράτηγος Αβιδιος Κάσσιος και όχι ο Λουσιος Βέρος ο οποιος ειχε μεινει στη Δάφνη της Συριας.
Και δεν ειχαν αδικο ενδεχομενως. Ο Βερος ηταν κακος χαρακτηρας. Συχνος θαμώνας των πορνειων, των λουτρών και λατρης του τζόγου.
Φημολογουνταν ότι ειχε μετατρεψει το σπιτι του σε λεσχη οπου κάθε βράδυ επαιζε και συνηθως εχανε τεράστια ποσα σε τζογο και στοιχηματα.
Το 166 νέο προβλημα ανεκυψε όταν οι Γερμανικες φυλές των Μαρκομάνων και των Κουαντι περασαν τον Δουναβη υπο την πίεση των Γοτθων φτανοντας μεχρι την κοιλαδα του Πάδου στην Ιταλια
Το 168 και οι δυο Αυτοκράτορες προσπάθησαν να τους αντιμετωπισουν αλλα απετυχαν και το 169 επεστρεψαν στη Ρώμη.
Στη Βορεια Ιταλια όμως ο Λουσιος Βέρος υπέστη εγκεφαλικο επεισοδιο μεσα στην αμαξα που τον μετέφερε και αφου εκανε εμετό με αιμα παρέλυσε και επεσε σε αφασία.
Η συνοδεια του τον μετέφερε στο Αλτινουμ κοντα στην Βενετία οπου και πεθανε τον Φεβρουαριο του 169.
Ο Βερος ηταν 39 ετων όταν πεθανε και όπως ηταν αναμενομενο αρχισαν αμεσως οι φημες ότι ειχε δηλητηριαστει από την Φαυστίνα την χήρα του
Αντωνινου Πίου (με την οποια ελεγαν διατηρουσε παρανομη σχέση) ή ότι δολοφονηθηκε από τον Μαρκο Αυρηλιο ο οποιος δεν ηθελε να μοιραζεται την εξουσία.
Οι φημες δεν κράτησαν πολύ και ο Μαρκος Αυρηλιος εφερε το σωμα του Βέρου πισω στη Ρώμη οπο του οργάνωσε μεγαλοπρεπη κηδεια και εναποθεσε τις στάχτες του στο Μαυσωλειο του Αδριανου διπλα στις στάχτες του βιολογικου του πατέρα Λουσιου Κομμοδου και του θετου του πατέρα Αντωνινου Πιου.
ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ 161-180
Τελικα ο Μαρκος Αυρηλιος κατάφερε να ησυχασει τα βορεια συνορα προσαρτωντας 2 νεες επαρχιες στην Αυτοκρατορια την Μαρκομαννια (Βοημια) και την Σαρματία (Μοραβια).
Αλλα τα προβληματα συνεχιζονταν. Οι Παρθοι δεν καθονταν ησυχα και ο Κυβερνητης της Συρίας Αβίδιος Κάσσιος επαναστάτησε το 175 και αυτόανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας.
Εν τελει δε χρειαστηκε η παρεμβαση του Αυρηλιου καθως ο Κασσιος δολοφονηθηκε από τους στρατιωτες του. Αλλα μαζι με το γιο του Κομμοδο εκαναν περιοδεια σε Μ. Ασια, Συρια, Αιγυπτο και Ελλάδα.
Το 177 ο Αυρηλιος ορισε τον Κόμμοδο Συναυτοκράτορα και διάδοχο του σε ηλικια 16 ετών.
Το 179 ενώ βρισκόταν σε εκστρατεια κατά των Κουαντι αρχισε να εχει τα πρωτα συμπτωματα σοβαρης ασθενειας .
Ουτως η αλλως ποτε δεν ειχε την καλυτερη υγεια. Από παιδι ηταν ασθενικος αλλα καταφερε να το πολεμησει υιοθετωντας ένα υγιη σχεδον ασκητικο τροπο ζωης αλλα τωρα που πλησιαζε τα 60 αυτος ο τροπος ζωης αρχισε να τον βαραίνει.
Ενιωθε πολύ συχνα κουρασμένος και ειχε ζαλάδες. Αρκετες φορές εβηχε αιμα και οι γιατροι του υποπτευονταν ειτε καρκίνο ειτε γαστρικη αιμορραγια.
Τον τελευταιο καιρο δυσκολευοταν να κρατησει ακομα και το φαγητο το οποιο το εβγαζε σχεδον αμεσως μολις ετρωγε και ειχε φρικτους πονους.
Οι πονοι ηταν σε τετοιο σημειο που οι γιατροι του του εδιναν οπιουχα φάρμακα για παυσιπονα. Και εφτασε σε τετοιο σημειο καταναλωσης οπιου οπου καποιος θα τον ελεγε και ναρκομανη τη σημερινη εποχη.
Εν τουτοις όμως το πνευμα του στωικισμου που ειχε τον οδηγησε στο να μην παραπονιεται και να υπομένει όλα τα βασαν χωρις να μιλαει.
Περαν του καρκινου, στην Παννονια αποκαλυφθηκε ότι ειχε κολλησει και πανώλη. Εκει ζητησε να καλέσουν το γιο του Κομμοδο για να του δσει μερικα τελευταια μαθηματα ζωης καθως φοβοταν ότι λογω του νεαρου της ηλικιας του θα επεφτε θυμα της απολυτης εξουσιας και θα εχανε το μυαλο του.
Εξι μερες μετά κάλεσε τους φιλους του και τους μιλησε φιλοσοφικα για διαφορα θεματα.
Ειπε: “O θανατος δεν εχει και τοσο σημασια”. Aλλα πριν τελειωσει αυτό που ηθελε να πει ειδε ότι εκλαιγαν ολοι. Και συνεχισε:
“Γιατι κλαιτε για μενα? Δεν θα επρεπε να ανησυχειτε για την επιδημια πανωλης που εχει μεχρι τωρα χιλιαδες θυματα?”
Μετα τους αποχαιρέτησε έναν έναν και τους μιλησε για τον γιο του. Τους ζητησε να γινουν αυτοι πατέρες για τον Κόμμοδο και να τον καθοδηγήσουν στη βασιλεια του. Αυτος θα ηταν ο μονος τροπος να διατηρησουν ζωντανη τη μνημη του.
Μετα από αυτό επεσε πισω στα μαξιλαρια και δεν ξαναμιλησε εκτοτε. Εζησε άλλες 24 ωρες.
Το πρωι της 17ης Μαρτιου 180 τον επισκεφτηκε ο Κομμοδος αλλα ο Αυρηλιος τον εδιωξε καθως φοβηθηκε μη τον κολλησει πανώλη. Αμεσως μετα σκεπασε το προσωπο του και εξεπνευσε.
Ο Κομμοδος εφερε το σωμα του στη Ρώμη και μετα από μεγαλειωδη κηδεια οι σταχτες του εναποτέθηκαν στο Μαυσωλειο του Αδριανου ενώ η Συγκλητος ομοφωνα ψηφισε την Αποθεωση του την ιδια μερα.
Συνεχίζεται...
Ο Νέρβας ηταν περιπου 63 ετών όταν εξελέγη Αυτοκράτορας. Ηταν από τα πλεον αξιοσέβαστα μελη της Συγκλήτου και ειχε ολοκληρώσει με επιτυχια το Cursus Honorum.
Η μονη μελανη κηλίδα στην ιστορία του κατά τον Σουητώνιο ηταν πως κυκλοφορουσε η φήμη πως ειχε βιάσει τον Δομιτιανό όταν ηταν παιδι. Κατά τα αλλα όμως ηταν από τα πρωτα μέλη της Συγκλήτου.
Μετα την εκλογή του ορκίστηκε ότι δε θα εκτελεσει ποτέ κανεναν Συγκλητικό και μοιρασε δημοσια γη και φαγητό στο λαο της Ρώμης.
Οι προγραμματικές του δηλώσεις περιελαμβαναν φιλόδοξα προγραμματα ανακαινισης της πολης με ανακατασκευη των υδραγωγειων και των δρόμων.
Όλα αυτά τον εκαναν δημοφιλή στη Συγκλητο και στο λαο, αλλα ο Νερβας αμέλησε να ενδιαφερθει και για το στρατο.
Οι στρατιωτες θρηνουσαν ακομα το θανατο του Δομιτιανού ο οποιος τους ειχε φερθει τοσο καλα και τους ειχε διπλασιασει τους μισθους και δεν
μπορουσαν με τιποτα να αποδεχθουν τον Νερβα ο οποιος τους αγνοουσε.
Το καλοκαίρι του 97 ο Διοικητης των Πραιτωριανων Αιλιανός εκανε πραξικόπημα εναντιον του Νέρβα αλλα ο Αυτοκράτορας εκει εδειξε την κλαση του.
Αποδειχτηκε αφοβος και προκαλεσε τους Πραιτωριανους που τον ειχαν κλειδώσει στο Παλάτι να τον χτυπήσουν.
Τελικα κατάφερε να τους αποτρέψει από το να τον δολοφονησουν αλλα δεν κατάφερε να τους σταματησει από το να εκτελεσουν 2 από τους δολοφονους του Δομιτιανου.
Και καπου εκει καταλαβε και ο Νερβας ότι πλεον ο ελεγχος αρχιζει και ξεγλιστρα από τον ελεγχο του.
Οποτε διαπραγματευτηκε με τον Αιλιανό και αποφάσισαν να παραμείνει Αυτοκράτορας αλλα να ορισει και έναν Συναυτοκράτορα για να τον βοηθάει.
Ετσι στα τέλη Οκτωβρίου του 97 ο γηραιος Νέρβας παρουσιαστηκε στο Καπιτώλιο και απευθυνομενος στο λαο ειπε:
“Η ευδαιμονια μου ας λαμπει υπεράνω της Συγκλητου και του Λαου της Ρώμης. Από τωρα και στο εξης δηλώνω ότι υιοθετω σαν γιο και διαδοχο μου τον Μάρκο Ούλπιο Νερβα Τραιανό”
O Nερβας δεν ειχε παιδια αλλα η αυτοκρατορικη παράδοση επέβαλλε η διαδοχη να είναι εντος οικογενείας. Ετσι αφου εξέτασε όλα τα μέλη της οικογένειας του δεν βρηκε κανεναν αξιο να τον διαδεχθει.
Τελικα βρηκε καποιον εκτος οικογένειας τον στρατιωτικό Τραιανό ο οποιος ειχε κερδισει τα γαλονια του στα πεδία των μαχών και τοτε ηταν Κυβερνήτης της Ανω Γερμανίας.
Λιγο καιρο μετα αυτό ο Νέρβας υπέστη εγκεφαλικο επεισόδιο τον Ιανουάριο του 98 το οποιο δεν τον σκότωσε αλλα τον αφησε καθηλωμενο στο κρεβάτι και τον εκανε να υποφέρει από βαριες κρισεις πανικου και ριγη. Λιγο αργότερα αρχισε να εχει υψηλο πυρετο ως που στις 27 Ιανουαρίου 98 υπέστη δευτερο εγκεφαλικο επεισόδιο το οποιο ηταν και θανάσιμο.
Η Συγκλητος τον τίμησε με μια μεγαλοπρεπη κηδεια και τον αποθεώσε την επομενη μέρα. Το σωμα του αποτεφρώθηκε και οι σταχτες του τοποθετηθηκαν στο Μαυσωλείο του Αυγούστου.
ΤΡΑΙΑΝΟΣ 98-117
Ο Τραιανός ηταν ο πρωτος Αυτοκράτορας που δεν ειχε γεννηθεί στην Ιταλια. Αν και η οικογένεια του ειχε καταγωγη από την Ουμπρια ειχαν μετακομισει δεκαετιες πριν στην Ιτάλικα μια πολη στην νοτιοανατολικη Ισπανια όχι μακρια από την Σεβίλλα.
Ο Τραιανος τα πρωτα 2 χρονια της βασιλειας του επελεξε να μεινει μακρια από την Ρώμη στην Γερμανια μαζι με τις Βορειες Λεγεωνες για να εξασφαλισει ότι θα ηταν πιστες σε αυτόν και όχι στον προκατοχο του Δομιτιανο
To 115 και ενώ βρισκόταν στην Αντιόχεια ένα σφοδρος σεισμος περιπου 7.5 Ριχτερ γκρέμισε την πολη ενώ βρισκοταν εκει ο Τραιανος με τον Αδριανό.
Το σπιτι που εμεναν γκρεμιστηκε με τον Αδριανό να προλαβαινει να βγει από την πορτά ενώ ο Τραιανός πηδηξε από το παράθυρο για να γλιτώσει καθως κοιμόταν την ωρα του σεισμου.
Μετα από 19 χρονια στον θρόνο η υγεια του αρχισε να χειροτερευει. Ειχε 3 χρονια που περιοδευε στην Μέση Ανατολη και η ζεστη και το κλιμα της ερήμου τον αρρωστησαν.
Αρχικα αγνοησε την ασθενεια του και ετοιμαστηκε για εκστρατεια στην Μεσοποταμία αλλα μολις ενιωσε ότι ηταν αδυναμος ακυρωσε την εκστρατεια και διεταξε να γυρίσουν στη Ρώμη.
Ο Τραιανος πιστευε ότι καποιος τον ειχε δηλητηριασει με αργο δηλητηριο αλλα ολες οι ενδειξεις που εχουμε δειχνουν φυσικά αιτια.
Συμφωνα με ιατρικές αναφορες που εχουν σωθει οι γιατροι του διέγνωσαν κακη κυκλοφορία του αιματος το οποιο ενδεχομένως να δειχνει καρδιακή ανεπάρκεια και εξηγει γιατι η ζέστη και το κλιμα της ερήμου τον αρρωστησαν τοσο πολύ.
Και σαν να μην εφτανε αυτό τον Ιουλιο του 117 υπέστη εγκεφαλικο επεισόδιο το οποιο του αφησε παραλυτη ολη τη δεξια πλευρα του και προκάλεσε συγκεντρωση υγρου στο σωμα του.
Συνεχισε όμως το ταξιδι του για τη Ρώμη αλλα στις 7 Αυγουστου 117 ο Τραιανος υπεστη καρδιακη ανακοπη στη Σελινουντα της Κιλικίας και πέθανε εκει.
Η Σελινουντα λιγο καιρο μετα μετονομάστηκε σε Τραιανούπολη από τον Αδριανό.
Το σωμα του Τραιανου το επεστρεψε στη Ρώμη ο Αδριανός ο οποίος μετα από μεγαλοπρεπη κηδεία το αποτέφρωσε και τις στάχτες του τις εβαλε μεσα σε μια χρυση σφαίρα την οποια τοποθέτησε στην κορυφη της Στήλης του Τραιανου στο Φορουμ.
ΑΔΡΙΑΝΟΣ 117-138
Ο Αδριανός μπορει να συνοδευε τον Τραιανο παντου και να ηταν το δεξι του χέρι αλλα ποτε δεν ειχε οριστει επισημα διάδοχος του. Επισης ηταν και μακρινος ξαδελφος του από την ιδια οικογένεια.
Αυτό έγινε την επομένη του θανάτου του Τραιανου όταν η χήρα του Πλωτινα και ο Διοικητης των Πραιτωριανών Αττιανός χρησιμοποιησαν τη σφραγίδα του Τραιανου για να συντάξουν εγγραφο υιοθεσιας του Αδριανου με ημερομηνια προγενέστερη του θανάτου του.
Οι Συριακές Λεγεώνες θεωρησαν το εγγραφο αυθεντικο και τον ανακηρυξαν Αυτοκράτορα στις 11 Αυγούστου. Και αφου ειχε τη στηριξη του στρατου η Συγκλητος δεν ειχε λόγο να τους αμφισβητησει και ετσι επικυρωσε την εκλογη.
Ο Αδριανός ειχε μεγάλο ιστορικο αποπλανησεως παντρεμενων γυναικων και ηταν εραστης νεαρων αγοριων.
Η πιο γνωστη και μεγάλη του σχέση ηταν με τον νεαρο Αντίνοο τον οποιο ειχε σε κάθε ταξιδι μαζι του.
Όμως το 130 ο Αντινοος ενώ βρισκοταν σε κρουαζιερα στον Νειλο με τον Αδριανο επεσε κατά λαθος στο ποτάμι και πνιγηκε.
Ο Αδριανος επεσε από τοτε σε βαρια καταθλιψη και μελαγχολία και για να τιμησει τον νεκρο εραστη του ιδρυσε την πολη Αντινοοπολη στο σημειο που πνιγηκε και γέμισε ολη την Αυτοκρατορια με αγαλματα του (εξεδωσε νομο με τον οποιο κάθε πολη της Αυτοκρατορίας οπου και αν βρισκόταν
επρεπε να εχει άγαλμα του Αντινοου διπλα στο δικο του).
Το 136 η υγεια του χειροτερεψε. Ηταν αρρωστος από καιρό αλλα πλεον καθηλώθηκε στο κρεβάτι.
Η διάγνωση των γιατρων του ελεγε για καρκίνο πιθανοτατα στους πνευμονες. Η μυτη του ανοιγε συχνα και εχανε καθημερινα πολύ αιμα.
Οσο περνουσαν οι μέρες ο Αδριανός πλησιαζε περισσότερο στο θανατο. Ετσι αποφάσισε να υιοθετησει τον Λούσιο Κομμοδο ως γιο και διαδοχο του για τον οποιο οι κακες γλώσσες ελεγαν πως είναι ο νεος ερωμενος του μετα τον Αντίνοο.
Αλλοι παλι ελεγαν πως είναι νοθος γιος του.
Όπως και να εχει ολοι απορησαν με την επιλογη παντως καθως η υγεια του Λουσιου Κομμοδου ηταν πιο χάλια από του Αδριανου καθως επασχε από φυματιωση.
Ο 90χρονος κουνιάδος του Αδριανου ο Σερβιανος και ο εγγονος του ο Φουσκος εκαναν το λάθος να κριτικάρουν δημοσια την επιλογη του Αδριανού για τη διαδοχη και το πληρωσαν με τη ζωη τους. Ο Αδριανός τους διέταξε να αυτοκτονησουν. Αλλιως θα εκτελουσε αυτους και τις οικογένειες τους.
Λιγο πριν αυτοκτονησει ο Σερβιανός ειπε “Ω Θεοι! Ξερετε πολύ καλα ότι δεν εκανα τιποτα κακο! Ένα πράγμα σας ζητω μονο! Ο Αδριανος να φτάσει κοντά στο θάνατο αλλα να μη πεθάνει ποτε! Να μεινει σε αυτή την κατάσταση!”.
Παραδόξως η κατάρα του Σερβιανου επιασε. Ο Αδριανός γινοταν ολο και πιο χάλια. Εφτανε ολο και πιο κοντα στο θανατο αλλα δεν πεθαινε για να λυτρωθει από τα βασανα και τους πονους.
Ειχε αδυνατισει τοσο πολύ σε σημειο να φαινονται τα κοκκαλα του σε καποια μερη, ηταν κατωχρος από την απωλεια αιματος αλλα η κοιλια του ηταν πρησμένη λογω ασκητικου υγρου.
Οσοι τον εβλεπαν ελεγαν ότι ο Αυτοκράτορας εχει χάσει τα λογικα του. Μιλαει στον εαυτο του και ευχεται να πεθάνει. Αλλα δεν πεθαινει όμως και συνεχιζει να βασανιζεται.
Σαν να μην εφτανε ολο αυτό ο διαδοχος του Λουσιος Κόμμοδος πέθανε πριν από τον Αδριανο υποκυπτωντας στην φυματιωση που τον ταλαιπωρουσε και το προβλημα της διαδοχης ξαναπαρουσιαστηκε πολύ οξυτερο από πριν.
Τελικα σε μια αναλαμπη του μυαλου του επέλεξε τον Αυρήλιο Αντωνίνο αλλα δεν ησυχασε ουτε τωρα καθως ο θανατος της γυναικας του Σαβίνας τον τάραξε και επιθυμουσε τον θανατο οσο τιποτε άλλο αλλα δεν ερχόταν.
Τουλαχιστον ειχε δει δυο σημάδια τα οποια του εδιναν ελπίδα ότι θα πεθάνει συντομα.
Όταν υιοθετησε τον Αντωνινο θελησε να θυσιασει στους Θεους οποτε με βοηθεια και υποβασταζομενος πηγε στη θυσια αλλα η κουκουλα με την οποια ειχε καλυψει το κεφάλι του κατά τη διάρκεια της θυσίας επεσε και αυτό το θεωρησε κακο σημαδι.
Το άλλο σημάδι ηταν πως το δαχτυλιδι με την εικόνα του γλιστρησε από το δαχτυλο του και επεσε στο πάτωμα.
Βουτηγμένος πλεον στην κατάθλιψη ζητησε από ένα σκλαβο να τον σκοτώσει αλλα αυτος αγνοησε τη διαταγή.
Ζητουσε από φιλους και συγγενεις που τον επισκεπτονταν να του φέρουν δηλητηριο η ένα στιλετο αλλ ολοι αρνηθηκαν.
Τελικα κάλεσε τον Μάστορ ένα βάρβαρο πολεμιστη που τον συνοδευε στα κυνηγια παλια και του εξηγησε τι πρεπει να κανει.
Μαλιστε μαρκαρε και το σημειο που επρεπε να τον χτυπησει στο στηθος με κιμωλία αλλα ο Μάστορ αρνηθηκε να το κάνει και εφυγε.
Ο Αδριανος τοτε εκλαψε και ειπε “Πως εγω που εστελνα αλλους στο θάνατο ειμαι πλεον τοσο ανικανος να αφαιρεσω τη δικη μου ζωη”.
Eτσι περασαν 2 αγωνιωδη χρόνια ως που το καλοκαίρι του 138 μην υποφέροντας άλλο τον καυσωνα στη Ρώμη ζητησε να τον μεταφέρουν στη Βαια στον Κολπο της Νεαπολης οπου ειχε δροσια.
Εκει καλεσε τον Αντωνινο και τον ειχε για βοηθο ως που τελικα στις 10 Ιουλιου 138 υπέκυψε στον καρκινο που τον βασανιζε για χρόνια και πεθανε από ανακοπη στα χέρια του Αντωνίνου.
Η Συγκλήτος αρνηθηκε να επιτρέψει να γινει κηδεια και ταφη στη Ρωμη και μαλιστα προσπαθησαν να ακυρώσουν ολες τις αποφάσεις και τους νομους του Αδριανου. Αλλα τους σταματησε ο Αντωνινος λεγοντας τους πως αν ακυρωσουν τις αποφάσεις και τους νομους του Αδριανου θα ακυρώσουν αυτοματα και τους δικους τους διορισμους καθως ολοι τους ειχαν λαβει το αξιωμα τους από τον Αδριανό.
Ο Αντωνινος τον έθαψε προσωρινα στη παλια βιλα του Κικέρωνα μεχρι να βρεθει μια λυση.
Τελικα η Συγκλητος εκανε πίσω και δεχτηκε να γινει κηδεία στη Ρώμη, να τοποθετηθουν οι στάχτες του στο Μαυσωλειο του Αδριανου που ειχε χτισει ο ιδιος (σημεριν Καστελ Σαν Αντζελο στη Ρωμη) και να προβουν στην Αποθέωση του.
ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ ΠΙΟΣ 138-161
Ο Αντωνίνος αποδείχτηκε μια εξαιρετικη επιλογη για το θρονο και κυβερνησε με συνεση. Ηταν ο μονος Αυτοκράτορας που μπορεσε και επεβαλλε την εξουσια του χωρις αιματοχυσια ενώ ειχε ελαχιστους πολεμους .
Ο Αντωνινος ηταν από τους ψηλοτερους Αυτοκράτορες αλλα οσο γερνουσε αρχισε να καμπουριάζει.
Για να αποφυγει λοιπον την καμπουρα αρχισε να φοράει μεσα από το χιτωνα του ένα κορσε με σανιδες για να κραταει την πλατη του ορθια.
Αλλα τα γηρατεια τον βρηκαν και παλι και αρχισε να καταρρεει. Το 160 ένα χρόνο πριν πεθανει υιοθετησε τον Μαρκο Αυρηλιο και τον Λουσιο Βέρο και τους ονομασε Υπάτους για το 161.
Την άνοιξη του 161 αποφάσισε να παει ένα ταξιδι αναψυχης στην πατρίδα του το Λόριουμ της Ιταλιας ελπιζοντας ότι ο καθαρος αερας και η αναπαυση θα του εκαναν καλο.
Στις 4 Μαρτιου 161 το βραδυ και ενώ ειχε φάει ένα γερο δειπνο με κυριο πιάτο το Αλπικο Τυρί το οποιο του αρεσε υπερβολικα, αρχισε να νιωθει ασχημα. Εκανε συνεχεις εμετους και το επομενο πρωι παρουσιασε υψηλό πυρετό.
Κάθε μερα που περνουσε η υγεια του χειροτερευε ολο και πιο πολύ αλλα δεν ξεκολουσε από τις κρατικες υποθεσεις της ημερας. Ακομα και στον υπνο του παραμιλουσε για αυτές.
Στις 7 Μαρτίου κατάλαβε ότι ερχεται το τελος και καλεσε τον Διοικητη των Πραιτωριανων και μερικους φίλους στο δωμάτιο του και τους ειπε ότι πλεον εμπιστευεται την κόρη του και την Αυτοκρατορία στον Μάρκο Αυρήλιο.
Μετα ζητησε το χρυσο αγαλμα της Θεας Τυχης που βρισκόταν στο δωμάτιο του να μεταφερθει στο δωμάτιο του Μάρκου Αυρήλιου συμβολιζοντας ετσι τη μεταφορα των εξουσιων του σε αυτόν.
Τελος έδωσε το νυχτερινο συνθημα στον Χιλιαρχο Υπηρεσιας των Πραιτωριανων λεγοντας του “Γαλήνη” και αφου γυρισε το κεφάλι προς τον τοιχο πέθανε.
Η Συγκλητος τον αποθέωσε ομοφωνα αμεσως μολις εφτασαν τα νεα του θανατου στη Ρώμη και τελεστηκε μεγαλοπρεπης κηδεια στο Πεδιο του Αρεως. Το σωμα αποτεφρώθηκε και οι στάχτες τοποθετηθηκαν στο Μαυσωλειο του Αδριανου δίπλα στις σταχτες της γυναικας του και των 2 γιων του που ειχαν πεθάνει πιο πριν.
ΛΟΥΣΙΟΣ ΒΕΡΟΣ 161-169
Όταν ανεβηκαν στο θρονο ο Μαρκος Αυρηλιος με τον Λουσιο Βέρο η Pax Romana ηταν ηδη παρελθον.
Ο Βασιλιας των Παρθων Βολογέσης εκανε επιδρομες στην Αρμενια και ο Αυρηλιος εστειλε τον Συναυτοκρατορα του Λουσιο Βερο να τον αντιμετωπισει.
Ο Βερος γυρισε νικητης αλλα οι κακες γλωσσες ελεγαν πως τον πολεμο ειχε κερδισει ο Στράτηγος Αβιδιος Κάσσιος και όχι ο Λουσιος Βέρος ο οποιος ειχε μεινει στη Δάφνη της Συριας.
Και δεν ειχαν αδικο ενδεχομενως. Ο Βερος ηταν κακος χαρακτηρας. Συχνος θαμώνας των πορνειων, των λουτρών και λατρης του τζόγου.
Φημολογουνταν ότι ειχε μετατρεψει το σπιτι του σε λεσχη οπου κάθε βράδυ επαιζε και συνηθως εχανε τεράστια ποσα σε τζογο και στοιχηματα.
Το 166 νέο προβλημα ανεκυψε όταν οι Γερμανικες φυλές των Μαρκομάνων και των Κουαντι περασαν τον Δουναβη υπο την πίεση των Γοτθων φτανοντας μεχρι την κοιλαδα του Πάδου στην Ιταλια
Το 168 και οι δυο Αυτοκράτορες προσπάθησαν να τους αντιμετωπισουν αλλα απετυχαν και το 169 επεστρεψαν στη Ρώμη.
Στη Βορεια Ιταλια όμως ο Λουσιος Βέρος υπέστη εγκεφαλικο επεισοδιο μεσα στην αμαξα που τον μετέφερε και αφου εκανε εμετό με αιμα παρέλυσε και επεσε σε αφασία.
Η συνοδεια του τον μετέφερε στο Αλτινουμ κοντα στην Βενετία οπου και πεθανε τον Φεβρουαριο του 169.
Ο Βερος ηταν 39 ετων όταν πεθανε και όπως ηταν αναμενομενο αρχισαν αμεσως οι φημες ότι ειχε δηλητηριαστει από την Φαυστίνα την χήρα του
Αντωνινου Πίου (με την οποια ελεγαν διατηρουσε παρανομη σχέση) ή ότι δολοφονηθηκε από τον Μαρκο Αυρηλιο ο οποιος δεν ηθελε να μοιραζεται την εξουσία.
Οι φημες δεν κράτησαν πολύ και ο Μαρκος Αυρηλιος εφερε το σωμα του Βέρου πισω στη Ρώμη οπο του οργάνωσε μεγαλοπρεπη κηδεια και εναποθεσε τις στάχτες του στο Μαυσωλειο του Αδριανου διπλα στις στάχτες του βιολογικου του πατέρα Λουσιου Κομμοδου και του θετου του πατέρα Αντωνινου Πιου.
ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ 161-180
Τελικα ο Μαρκος Αυρηλιος κατάφερε να ησυχασει τα βορεια συνορα προσαρτωντας 2 νεες επαρχιες στην Αυτοκρατορια την Μαρκομαννια (Βοημια) και την Σαρματία (Μοραβια).
Αλλα τα προβληματα συνεχιζονταν. Οι Παρθοι δεν καθονταν ησυχα και ο Κυβερνητης της Συρίας Αβίδιος Κάσσιος επαναστάτησε το 175 και αυτόανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας.
Εν τελει δε χρειαστηκε η παρεμβαση του Αυρηλιου καθως ο Κασσιος δολοφονηθηκε από τους στρατιωτες του. Αλλα μαζι με το γιο του Κομμοδο εκαναν περιοδεια σε Μ. Ασια, Συρια, Αιγυπτο και Ελλάδα.
Το 177 ο Αυρηλιος ορισε τον Κόμμοδο Συναυτοκράτορα και διάδοχο του σε ηλικια 16 ετών.
Το 179 ενώ βρισκόταν σε εκστρατεια κατά των Κουαντι αρχισε να εχει τα πρωτα συμπτωματα σοβαρης ασθενειας .
Ουτως η αλλως ποτε δεν ειχε την καλυτερη υγεια. Από παιδι ηταν ασθενικος αλλα καταφερε να το πολεμησει υιοθετωντας ένα υγιη σχεδον ασκητικο τροπο ζωης αλλα τωρα που πλησιαζε τα 60 αυτος ο τροπος ζωης αρχισε να τον βαραίνει.
Ενιωθε πολύ συχνα κουρασμένος και ειχε ζαλάδες. Αρκετες φορές εβηχε αιμα και οι γιατροι του υποπτευονταν ειτε καρκίνο ειτε γαστρικη αιμορραγια.
Τον τελευταιο καιρο δυσκολευοταν να κρατησει ακομα και το φαγητο το οποιο το εβγαζε σχεδον αμεσως μολις ετρωγε και ειχε φρικτους πονους.
Οι πονοι ηταν σε τετοιο σημειο που οι γιατροι του του εδιναν οπιουχα φάρμακα για παυσιπονα. Και εφτασε σε τετοιο σημειο καταναλωσης οπιου οπου καποιος θα τον ελεγε και ναρκομανη τη σημερινη εποχη.
Εν τουτοις όμως το πνευμα του στωικισμου που ειχε τον οδηγησε στο να μην παραπονιεται και να υπομένει όλα τα βασαν χωρις να μιλαει.
Περαν του καρκινου, στην Παννονια αποκαλυφθηκε ότι ειχε κολλησει και πανώλη. Εκει ζητησε να καλέσουν το γιο του Κομμοδο για να του δσει μερικα τελευταια μαθηματα ζωης καθως φοβοταν ότι λογω του νεαρου της ηλικιας του θα επεφτε θυμα της απολυτης εξουσιας και θα εχανε το μυαλο του.
Εξι μερες μετά κάλεσε τους φιλους του και τους μιλησε φιλοσοφικα για διαφορα θεματα.
Ειπε: “O θανατος δεν εχει και τοσο σημασια”. Aλλα πριν τελειωσει αυτό που ηθελε να πει ειδε ότι εκλαιγαν ολοι. Και συνεχισε:
“Γιατι κλαιτε για μενα? Δεν θα επρεπε να ανησυχειτε για την επιδημια πανωλης που εχει μεχρι τωρα χιλιαδες θυματα?”
Μετα τους αποχαιρέτησε έναν έναν και τους μιλησε για τον γιο του. Τους ζητησε να γινουν αυτοι πατέρες για τον Κόμμοδο και να τον καθοδηγήσουν στη βασιλεια του. Αυτος θα ηταν ο μονος τροπος να διατηρησουν ζωντανη τη μνημη του.
Μετα από αυτό επεσε πισω στα μαξιλαρια και δεν ξαναμιλησε εκτοτε. Εζησε άλλες 24 ωρες.
Το πρωι της 17ης Μαρτιου 180 τον επισκεφτηκε ο Κομμοδος αλλα ο Αυρηλιος τον εδιωξε καθως φοβηθηκε μη τον κολλησει πανώλη. Αμεσως μετα σκεπασε το προσωπο του και εξεπνευσε.
Ο Κομμοδος εφερε το σωμα του στη Ρώμη και μετα από μεγαλειωδη κηδεια οι σταχτες του εναποτέθηκαν στο Μαυσωλειο του Αδριανου ενώ η Συγκλητος ομοφωνα ψηφισε την Αποθεωση του την ιδια μερα.
Συνεχίζεται...
Original προταση:
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
ΙΙΙ. Veteres: Αυτοι ειναι μονομάχοι που κατάφεραν να επιβιώσουν 1 χρόνο στη σχολή.
Google translate Hebrew to Greek
ΙΙΙ. Βετεράνοι: Δεν θα μπορείτε να υπογράψετε μια γάτα κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους.
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
-
Νέα δημοσίευση Το τζάμπα πέθανε! Τέλος ο δωρεάν αέρας.....
από georgebi » 01 Δεκ 2023, 14:18 » σε Κοινωνικά θέματα - 0 Απαντήσεις
- 157 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από georgebi
01 Δεκ 2023, 14:18
-
-
-
Νέα δημοσίευση Ανά πάσα ώρα κινδυνεύει ο καθένας να μπει φυλακή για πλημμελήματα! - Δείτε το ρεπορτάζ
από tanipteros » 07 Μαρ 2024, 13:43 » σε Εσωτερική Πολιτική - 16 Απαντήσεις
- 308 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από student
07 Μαρ 2024, 18:43
-
-
-
Νέα δημοσίευση Επιτέλους τέλος στη νοοτροπία των Επιδομάτων. Ο Κυριάκος βάζει τέλος στις επιδοτήσεις στην Ενέργεια
από Kauldron » 25 Μάιος 2023, 01:26 » σε Εσωτερική Πολιτική - 4 Απαντήσεις
- 361 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από taxalata xalasa
25 Μάιος 2023, 04:00
-
-
- 39 Απαντήσεις
- 1422 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από hellegennes
15 Οκτ 2022, 23:05