13 Μάη 1985 - ο βομβαρδισμός της αμερικής από την αμερική

[Fluffy]

Η δημιουργία του MOVE

Το MOVE είναι μια οργάνωση η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί γενικόλογα ως ακόμη μια συνιστώσα του κινήματος της Μαύρης Απελευθέρωσης. Ωστόσο, αν κανείς εξερευνήσει την ιστορία και τις θέσεις του, θα καταλάβει πως αποτελεί ίσως το πιο ιδιαίτερο κομμάτι του κινήματος αυτού.

Ιδρύθηκε στα 1971, από τον Vincent Leaphart, έναν αφρο-αμερικανό που καταγόταν από φτωχική οικογένεια και ήταν λειτουργικά αναλφάβητος, ως αποτέλεσμα των πολλών δυσκολιών που αντιμετώπισε με την εκπαίδευση στην παιδική του ηλικία, κάτι που τον ανάγκασε να παρατήσει το σχολείο σε ηλικία μόλις 16 ετών. Μετά από διάφορες περιπέτειες, που περιελάμβαναν και μια επιστράτευση για την Κορέα, ο Leaphart εγκαταστάθηκε με την γυναίκα του κοντά την περιοχή που γεννήθηκε και μεγάλωσε, την Δυτική Φιλαδέλφεια, στα 1971, ήδη 40 ετών. Εκεί ήρθε σε επαφή με κάποια πρότζεκτ κοινοτικής διαβίωσης, ανθρώπους που προσπαθούσαν να προστατέψουν τις συλλογικές κατοικίες τους από την κατεδάφιση, προς χάριν τις επέκτασης του τοπικού πανεπιστημίου, αλλά ταυτόχρονα έβαζαν στο τραπέζι και διάφορα ριζοσπαστικά αιτήματα ενάντια στον καπιταλισμό και την καταπίεση. Ο Leaphart σχηματοποίησε σιγά σιγά τις απόψεις που θα τον μετέτρεπαν σε ηγέτη της κοινότητας και άλλαξε το όνομά του σε John Africa, για να αναδείξει την πίστη και την αφοσίωσή του στην ήπειρο από την οποία θεωρούσε πως καταγόταν. Ποιες ήταν όμως αυτές οι πεποιθήσεις του;

Το 1972 ο John Africa, όντας όπως είπαμε λειτουργικά αναλφάβητος, συνέταξε με την βοήθεια ενός συντρόφου του κοινωνικού λειτουργού, τα λεγόμενα “Guidelines”, τις αρχές της οργάνωσής του, που αρχικά έλαβε το όνομα Christian Movement for Life, δηλαδή “Χριστιανικό Κίνημα για την Ζωή” αλλά γρήγορα μετονομάστηκε σε MOVE (Κινούμαι, κίνηση), όνομα που δεν ήταν αρκτικόλεξο, αλλά ήθελε να δείξει τις προθέσεις του κινήματος για δράση.

Τα Guidelines του Africa κινούνταν πέρα από τις τυπικές θέσεις του κινήματος της Μαύρης Απελευθέρωσης, δηλαδή δεν ήταν μόνο ενάντια στον καπιταλισμό, τον ρατσισμό και τον πόλεμο, αλλά μιλούσαν εξίσου για την κοινοτική διαβίωση, την αρμονία με την φύση, την προστασία των δικαιωμάτων των ζώων, την εναντίωση στην τεχνολογία και την επιστήμη, ενώ τα μέλη του ήταν vegan και πολλές φορές αυστηρά ωμοφάγοι – καρπιστές. Τα προτάγματα του MOVE μιλούσαν για μια ρομαντικοποιημένη επιστροφή στην κοινωνία των κυνηγών- τροφοσυλλεκτών, μακριά από τον πολιτισμό. Επίσης, τα μέλη του, περισσότερο προερχόμενα από την Αφροαμερικανική κοινότητα, δήλωναν πως ήταν βαθιά θρήσκα, αλλά όχι με την τυπική μορφή που γνωρίζουμε, αλλά μάλλον με μια περισσότερο πνευματική εκδοχή. Είχαν τα μαλλιά τους χτενισμένα ράστα (dreadlocks) και έβρισκαν πολλά κοινά σε πνευματικό επίπεδο με το Παν-Αφρικανικό κίνημα των Ρασταφάρι. Χαρακτηρίστηκαν πολιτικά ως Αναρχο-πριμιτιβιστές, κάτι εντελώς πρωτόγνωρο στο κίνημα των Μαύρων της εποχής. Τέλος, όλα τα μέλη της κοινότητας άλλαξαν το επίθετό τους σε “Africa”, ως κίνηση ενότητας αλλά και σεβασμού,όπως είχε κάνει και ο ηγέτης τους και μετακόμισαν συλλογικά σε ένα κοινόβιο στην περιοχή Powelton Village, στην Δυτική Φιλαδέλφεια.

Το MOVE όμως δεν ήταν πασιφιστικό κίνημα, όπως οι Ρασταφάρι. Αντίθετα, τα μέλη του επιδόθηκαν σε πάρα πολλές ακτιβιστικές δράσεις με βάση όλη την θεματική των “Guidelines”, ιδίως στην περιοχή όπου ζούσαν. Έκαναν δράσεις ενάντια στους ζωολογικούς κήπους και τα τσίρκο, αλλά και ενάντια στην αστυνομική βία και τον πόλεμο. Διαδήλωναν ενάντια στην μόλυνση του περιβάλλοντος, στο κακό εκπαιδευτικό σύστημα και στον ρατσισμό. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των μελών τους “Η δουλεία δεν καταργήθηκε ποτέ, απλά μεταμφιέστηκε”. Όπως ήταν φυσικό, η δράση τους, αν και τις περισσότερες φορές περιοριζόταν σε θορυβώδεις διαδηλώσεις με ντουντούκες, έφερε γρήγορα την κρατική καταστολή, με εκατοντάδες μέλη και υποστηρικτές τους να συλλαμβάνονται κατά την διάρκεια παρεμβάσεων, αλλά και μετά από παρακολουθήσεις της αστυνομίας. Ενδεικτικό είναι ότι μέσα σε έξι χρόνια συνελήφθησαν σχεδόν 200 μέλη της οργάνωσης και σχηματίστηκαν 93 δικογραφίες. Παρ’ όλα αυτά, το MOVE συνέχιζε την ύπαρξη και την δράση του δυναμικά.

1978: Η πρώτη βίαιη αναμέτρηση με την αστυνομία, η εκκένωση και οι MOVE 9

Το MOVE είχε μπει για τα καλά στο μάτι των τοπικών αρχών, ιδιαίτερα του συντηρητικού Δημάρχου της Φιλαδέλφεια και πρώην μπάτσου, Frank Rizzo. Έτσι, όπως γίνεται συνήθως, με πρόφαση κάποια “παράπονα” και “ανώνυμες καταγγελίες” των γειτόνων σε σχέση με την δράση του κινήματος, ο Rizzo κατάφερε να αποσπάσει εισαγγελική εντολή για την εκκένωση του κοινοβίου του Powelton Village. Το κίνημα απάντησε πως θα συμμορφωνόταν με την απόφαση μόνο αν απελευθερώνονταν κάποια φυλακισμένα μέλη του. Σταδιακά, αρκετά μέλη έφυγαν από το κοινόβιο, όχι όμως όλοι.

Η επιχείρηση ολικής εκκένωσης έλαβε χώρα τον Αύγουστο του 1978, σχεδόν έναν χρόνο αργότερα και δεν ήταν ειρηνική. Οι μπάτσοι, κατά την επιχείρηση εκκένωσης, άνοιξαν πυρ. Το τι συνέβη στην συνέχεια δεν έχει εξακριβωθεί με σαφήνεια, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πως ένας αστυνομικός έπεσε νεκρός και άλλοι 16 αστυνομικοί και πυροσβέστες τραυματίστηκαν. Το γεγονός όμως ότι ο νεκρός J.Ramp ήταν χτυπημένος στο πίσω μέρος του λαιμού του, ενώ βρισκόταν με μέτωπο προς το σπίτι, αφήνει αμφιβολίες σχετικά με το αν όντως τα πυρά που τον σκότωσαν προήλθαν από το εσωτερικό ή από τους συναδέλφους του. Μάλιστα, τα συλληφθέντα μέλη του MOVE ισχυρίστηκαν αργότερα στο δικαστήριο πως δεν είχαν καν λειτουργικά όπλα την κατοχή τους κατά τη διάρκεια της εισβολής, ενώ είχαν παραδώσει μεγάλη ποσότητα του οπλισμού τους λίγους μήνες μετά την εισαγγελική εντολή. Όπως και να’χει, η πολιορκία κράτησε περίπου μια ώρα και τα 9 εναπομείναντα μέλη της οργάνωσης παραδόθηκαν στους μπάτσους.

Στο δικαστήριο που ακολούθησε, σε μια υπόθεση που έγινε γνωστή σε όλη την χώρα ως “MOVE 9” κρίθηκαν όλοι τους ένοχοι για φόνο τρίτου βαθμού και έλαβαν το μάξιμουμ της ποινής, που εκείνη τη εποχή ήταν τα 100 χρόνια. Τα 9 μέλη ήταν οι Chuck, Delbert, Eddie, Janet, Janine, Merle, Michael, Phil, και Debbie Africa. Από αυτούς, οι δυο (Merle και Phil) πέθαναν στην φυλακή, ενώ οι υπόλοιποι κατάφεραν να βγουν με αναστολή, σταδιακά από το 2018 μέχρι και φέτος, τον Ιούνη του 2020. Οι MOVE 9 είχαν δικαίωμα αναστολής από το 2008 αλλά το αίτημά τους μπλοκαριζόταν επί μια δεκαετία. Μάλιστα, ο Phil Africa πέθανε ενώ περίμενε την αποφυλάκισή του, το 2015.

Η συνέχεια της δράσης του MOVE και ο βομβαρδισμός

Ωστόσο, παρ’ όλη την κρατική καταστολή, ο John Africa δεν ήταν μέσα στους 9 συλληφθέντες. Κάποια όπλα που βρέθηκαν στην κατοχή ενός παλιού του συντρόφου, ενέπλεξαν αυτόν και άλλους του κινήματος σε δικαστικές περιπέτειες το 1981, αλλά εν τέλει κρίθηκαν αθώοι. Στην συνέχεια, αποφάσισαν να μετακομίσουν εκ νέου όλοι μαζί στην περιοχή Cobbs Creek της Δυτικής Φιλαδέλφεια, σε ένα συγκρότημα κατοικιών στην Λεωφόρο Osage, ώστε να επαναλάβουν το εγχείρημα του παλιού, πολιτικού κοινοβίου.

Εκεί, η ομάδα εξακολούθησε την δράση της για τέσσερα χρόνια περίπου, περιοριζόμενη όμως περισσότερο σε δράσεις στην γειτονιά με ντουντούκες και μεγάφωνα. Τα γνωστά “παράπονα” της γειτονιάς προς τους μπάτσους τους ακολούθησαν κι εκεί, με κατηγορίες για θόρυβο, ρύπανση της γειτονιάς με σκουπίδια γύρω από την οικεία τους, “περίεργα” πολιτικά μηνύματα που “δεν έβγαζαν νόημα και ήταν παράλογα”, “έκκληση σε τρομοκρατικές ενέργειες”.

Το 1985 εκδόθηκαν αστυνομικά εντάλματα που περιείχαν μεταξύ άλλων τις κατηγορίες της τρομοκρατικής οργάνωσης, της παράνομης οπλοφορίας και της απείθειας, ενώ οι διαδικασίες εκ νέου εκκένωσης της οργάνωσης κινήθηκαν κυρίως από τον νέο Δήμαρχο Wilson Goode -τον πρώτο Αφροαμερικάνο σε αυτό το αξίωμα- και τον Διοικητή της τοπικής Αστυνομίας Gregore Sambor.

Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, η αστυνομία ξεκίνησε σταδιακά να εκκενώνει προληπτικά τα γύρω σπίτια από τους ενοίκους τους, καθώς προετοιμαζόταν η μεγάλη πολιορκία στο νούμερο 6221, το κυρίως σπίτι της οργάνωσης. Στις 13 του μηνός, πάνω από 500 αστυνομικοί μαζί με διάφορους φορείς εξουσίας της πόλης κύκλωσαν το κοινόβιο, ώστε να εξασκήσουν τα εντάλματα σύλληψης έναντι των μελών του MOVE, έχοντας μάλιστα κόψει το ρεύμα και το νερό σε ολόκληρο το τετράγωνο. Όταν οι εκκλήσεις των μπάτσων και των τοπικών αρχών για παράδοση έπεσαν στο κενό, πάρθηκε η απόφαση της βίαιης σύλληψης των 14 ατόμων που βρίσκονταν στο εσωτερικό του σπιτιού.

Η επιχείρηση ξεκίνησε με ρίψη χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης από την μεριά των μπάτσων, με τους ενοίκους να απαντάνε, φανερά οπλισμένοι αυτή την φορά, ενώ το πιστολίδι που ακολούθησε κράτησε πάνω από μιάμιση ώρα. Αναφορές κάνουν λόγω για πάνω από 10.000 σφαίρες από την μεριά της αστυνομίας, όμως η κατάσταση βρισκόταν σε αδιέξοδο. Τότε, ο Διοικητής Sambor διέταξε το απονενοημένο διάβημα: Τον βομβαρδισμό της οικίας με 2 μισόκιλες βόμβες που περιείχαν μια μίξη από C- 4 και εκρηκτικού υλικού Tovex!

Οι βόμβες ρίχθηκαν από ένα Πολιτειακό ελικόπτερο της Πενσιλβάνια, το οποίο χειριζόταν υπολοχαγός της τοπικής αστυνομίας της Φιλαδέλφεια, σε μια κατασκευή-φρούριο που βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού. Γρήγορα ξέσπασε τεράστια φωτιά, η οποία απλώθηκε σε 65 γειτονικά σπίτια και τα κατέστρεψε. Η αστυνομία εμπόδισε τους πυροσβέστες που ήταν παρόντες να επέμβουν, με την αιτιολόγηση πως μπορεί να δέχονταν πυρά από τα μέλη του MOVE, ενώ μάρτυρες κάνουν λόγο για πυροβολισμούς σε άτομα που προσπαθούσαν να διαφύγουν.

Έντεκα μέλη του MOVE δολοφονήθηκαν στον βομβαρδισμό της αστυνομίας στην οικεία της Λεωφόρου Osage. Μεταξύ τους πέντε ανήλικα παιδιά, ηλικίας 7 με 13 ετών, αλλά και ο ηγέτης της οργάνωσης, John Africa. H πολιτεία της Φιλαδέλφεια απέκτησε από τη ημέρα εκείνη το προσωνύμιο “Η πολιτεία που βομβάρδισε τον εαυτό της”.

https://www.alerta.gr/archives/10647

[Fluffy]

[Golden Age]

MOVE members hold sawed-off shotguns and automatic weapons as they stand in front of their barricaded headquarters on May 21, 1977.

[Sol]