Έθνη, Εθνότητες, Λαοί , Λαότητες , Φυλές, Φύλα, Υποφύλα

[Ζαποτέκος]

Θιβετιανοί
Oι Θιβετιανοί είναι συγγενείς των Κινέζων και των Βιρμανών. Συγκεκριμένα η θιβετιανή ή θιβετική γλώσσα ανήκει στην θιβετοβιρμανική ομάδα γλωσσών της σινοθιβετιανής γλωσσικής οικογένειας.
Οι Θιβετιανοί είχαν δημιουργήσει κατά το πέρασμα των αιώνων τα δικά τους κράτη ώσπου τελικά κατακτήθηκαν απ' τους Κινέζους. Τo 1903 - 1912 , μέσω μιας σειράς επεμβάσεων όπου εμπλέκονταν Δυτικοί , Ρώσοι και Κινέζοι , το Θιβέτ διεκδίκησε και πέτυχε την ανεξαρτησία του ( 1912 - 1950 ). Οι Θιβετιανοί ζούσαν πολύ απομονωμένοι και ελάχιστες επαφές είχαν με τον έξω κόσμο. Τεχνολογικά είχαν μείνει αρκετά πίσω. Η Κίνα δεν αποδέχτηκε την απώλεια του Θιβέτ , ισχυριζόμενη πως πάντοτε ανήκε στην Κίνα. Το 1950 η κομμουνιστική Κίνα εισέβαλε και κατέλαβε το Θιβέτ δηλώνοντας πως το απελευθερώνει απ' την θεοκρατία και την φεουδαρχική εκμετάλλευση και πως το επανενώνει με την Κίνα. Η Δύση ήταν ανήμπορη να αντιδράσει , αφού τότε την απασχολούσε το ζήτημα της Κορέας.
Από τότε και παρά τις όποιες πολιτικές ή άλλες αντιδράσεις και μεταβολές το Θιβέτ αποτελεί αυτόνομη περιοχή της Κίνας. Οι Θιβετιανοί κατηγορούν την Κίνα πως συνεχώς εγκαθιστά Κινέζους εποίκους στο Θιβέτ, όπως έκανε στην εσωτερική Μογγολία και στην Μαντζουρία , προκειμένου να αλλοιωθεί η δημογραφική σύνθεση της χώρας.
Η διεθνής κοινότητα φαίνεται απρόθυμη μέχρι σήμερα να βοηθήσει τους Θιβετιανούς έναντι των Κινέζων.

[Ζαποτέκος]

Οι μυστηριώδεις Χαζαροεβραίοι
Ένας βολικός ψευδοϊστορικός μύθος και η πορεία του στον χώρο της κατευθυνόμενης συνωμοσιολογίας
του Νικόλα Δημητριάδη
https://ardin-rixi.gr/archives/250756

Αν και η μεσαιωνική ιστορία της ευρασιατικής στέπας και των πολυάριθμων νομαδικών φυλών που τη διέσχισαν είναι εν πολλοίς άγνωστη στο ευρύ κοινό, υπάρχει εντούτοις ένας από τους λαούς αυτούς που απολαμβάνει σήμερα μία απρόσμενη δημοφιλία, όχι μεταξύ των ιστορικών και των μεσαιωνολόγων, αλλά μεταξύ των… «ειδικών» της ουφολογίας και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

Οι Χαζάροι ήταν ένα από τα νομαδικά φύλα της Κεντρικής Ασίας, που εγκαταστάθηκαν βορείως του Καυκάσου και στις εκβολές του ποταμού Δον και του Βόλγα. Τον 7ο αιώνα θα καταφέρουν να στήσουν ένα εκτεταμένο χανάτο (βασίλειο) που κάλυπτε μία μεγάλη έκταση, από την Κασπία ως τη χερσόνησο της Κριμαίας. Το βασίλειο αυτό, που είχε κομβική θέση στον Δρόμο του Μεταξιού, καταλύθηκε από τους Ρως του Κιέβου το 969 και έκτοτε οι Χαζάροι εξαφανίζονται σταδιακά από την Ιστορία .

Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα μεταξύ των ιστορικών για την καταγωγή, τη γλώσσα και τη θρησκεία του λαού αυτού. Κατά πάσα πιθανότητα, το χανάτο τους ήταν πολυφυλετικό και περιλάμβανε μία σειρά από τουρκογενή κατά κύριο λόγο νομαδικά φύλα της στέπας, υπό την ηγεσία μίας πολεμικής αριστοκρατίας. Το πέπλο του μυστηρίου που καλύπτει το βασίλειο αυτό οφείλεται τόσο στο γεγονός ότι οι Χαζάροι δεν άφησαν καθόλου γραπτές πηγές, όσο και στο ότι τα σχετικά αρχαιολογικά ευρήματα είναι ελάχιστα.

Το ενδιαφέρον στοιχείο με τους Χαζάρους είναι η πληροφορία που διασώζουν κάποιες μεσαιωνικές πηγές (αλλά αγνοούν οι περισσότερες), για την υιοθέτηση του ιουδαϊσμού ως επίσημης θρησκείας του χανάτου. Δεν είναι γνωστοί οι λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση αυτή (εάν, π.χ., οφειλόταν στην επιρροή Εβραίων εμπόρων ή αν υπήρχαν πολιτικά/διπλωματικά ελατήρια), ούτε και η έκταση που έλαβε (εάν δηλαδή αφορούσε μόνον κάποιο τμήμα της αριστοκρατίας ή επεκτάθηκε και στον υπόλοιπο πληθυσμό του βασιλείου). Η έλλειψη επαρκών στοιχείων επιτρέπει μόνον υποθέσεις, ενώ κάποιοι ιστορικοί αμφισβητούν ακόμη και το ίδιο το γεγονός, το οποίο αντιμετωπίζουν ως έναν ευφάνταστο μεσαιωνικό μύθο .

Η υπόθεση αυτή παρέμενε ξεχασμένη επί μακρόν και τράβηξε το ενδιαφέρον κάποιων μελετητών μόλις τον περασμένο αιώνα. Έντονο ενδιαφέρον γύρω από τους Χαζάρους υπήρξε κυρίως στη Ρωσία (ο ίδιος ο Στάλιν φέρεται να επηρεάστηκε ιδιαίτερα) και στην Τουρκία, όπου έχουν μεταφραστεί τα κυριότερα βιβλία γύρω από το θέμα, οι δε Χαζάροι θεωρούνται τουρκικής καταγωγής. Περιστασιακά, θα κυκλοφορούσε και κάποιο βιβλίο που θα αναθέρμαινε για λίγο τις σχετικές συζητήσεις, όπως το βιβλίο «Η 13η φυλή» του Άρθρουρ Κέσλερ που ισχυριζόταν –χωρίς να πείσει την ακαδημαϊκή κοινότητα– ότι οι Χαζάροι ήταν οι πρόγονοι των Ασκενάζι Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης.

Αν, όμως, οι ιστορικοί ασχολήθηκαν μάλλον περιστασιακά με το ξεχασμένο αυτό μεσαιωνικό βασίλειο, δεν ισχύει το ίδιο για τους σύγχρονους ψευδοϊστορικούς και συνωμοσιολόγους. Η ιστορία των Χαζάρων θα ξεφύγει από τον στενό κύκλο των ακαδημαϊκών μελετητών του μεσαιωνικού κόσμου και θα περάσει στο ευρύ κοινό, μέσα από μία σειρά αναθεωρητικών ιστορικών, ψευδοϊστορικών ή απλά συνωμοσιολογικών θεωριών.


* * *

Για να πιάσουμε το νήμα αυτό, θα πρέπει πρώτα να δούμε το έργο του δημοφιλούς Ρώσου ευρασιανιστή Λεβ Γκουμιλιώφ. Κεντρικό σημείο στο έργο του Γκουμιλιώφ κατέχει η αποδαιμονοποίηση των Μογγόλων, τον ρόλο των οποίων εκτιμά θετικά, καθώς τους παρουσιάζει να ζουν αρμονικά με τους Ρώσους. Αφού αφαίρεσε από τους Μογγόλους τον τίτλο του ολετήρα της ευρασιατικής στέπας, ο Γκουμιλιώφ είχε έτοιμο τον αντικαταστάτη τους: ήταν οι Χαζάροι που είχαν ασπαστεί τον ιουδαϊσμό. Ο Βαντίμ Ρόσμαν, καθηγητής στην Αγία Πετρούπολη, παραθέτει σε ένα άρθρο του τις σχετικές κατηγορίες που εξαπολύει ο δημοφιλής ευρασιανιστής : Το βασίλειό τους χαρακτηρίζεται μία πληγή για την περιοχή, κατά τον 9ο και 10ο αιώνα. Οι Χαζάροι, φιλάργυροι και ανήθικοι, επιδόθηκαν σε δουλεμπόριο σλαβικών πληθυσμών. Ιδιαίτερα καταστρεπτική για την Ευρώπη ήταν η συμμαχία τους με τους Βίκινγκς, ενώ αυτοί ήταν και οι υπεύθυνοι των ρωσικών ακροτήτων στα Βαλκάνια, καθώς υποκίνησαν τους Ρως να επιτεθούν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η ίδια η ευρασιανική ιδιοσυγκρασία του ρωσικού έθνους θα διαμορφωθεί –κατά τον Γκουμιλιώφ– από την αντίθεσή της στην ιδιοσυγκρασία των Χαζαροεβραίων.

Το γεγονός ότι οι θεωρίες αυτές είναι είτε τραβηγμένες, είτε εντελώς αστήρικτες, δεν εμπόδισε τον μύθο των δαιμόνιων Χαζαροεβραίων να ξεπεράσει τον στενό κύκλο των ψευδοϊστορικών και να διαχυθεί στο πολυποίκιλο παγκόσμιο δίκτυο των θεωριών συνωμοσίας. Έτσι, τις τελευταίες δεκαετίες θα πληθύνουν τα δημοσιεύματα με κάθε μορφής απίθανες θεωρίες: Ότι οι Χαζάροι είναι η χαμένη 13η φυλή του Ισραήλ, οι διαβόητοι τερατόμορφοι «Γωγ και Μαγώγ» των μεσαιωνικών αποκαλυψιακών θρύλων, οι πρόγονοι των Ασκενάζι Εβραίων, που διεσπάρησαν σε όλο τον κόσμο και κυβερνούν μέχρι σήμερα τον πλανήτη. Οι παλιές θεωρίες συνωμοσίας θα εμπλουτιστούν με μύθους περί «Χαζαρικής Μαφίας» και «Χαζαροεβραίων» που κατέληξαν στις Η.Π.Α., όπως η οικογένεια Ρότσιλντ. Τέλος, οι τουρκογενείς Χαζάροι προβάλλονται ως οι πραγματικοί απόγονοι των σημερινών Εβραίων του Ισραήλ, οι οποίοι, κατά συνέπεια, δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Εβραίους της Ιουδαίας. Οι μύθοι αυτοί θα διαχυθούν και στον ισλαμικό κόσμο και θα χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν, ακόμη και σε ανώτατο επίπεδο, για λόγους προπαγάνδας.

Τα νέα θα φτάσουν, ασφαλώς, και στην Ελλάδα και θα κυκλοφορήσουν σε πλειάδα «αποκαλυπτικών» ιστοσελίδων και εντύπων, από το pronews.gr και το pentapostagma.gr μέχρι την Ελεύθερη Ώρα και το Μακελειό . Έτσι, π.χ., ο «διεθνολόγος/αναλυτής Γεωπολιτικής/αρθρογράφος» (sic) Αντώνης Γρυπαίος μας ενημερώνει πως: «Οι Χάζαροι, μετά τη κατάκτηση της διεθνούς οικονομίας, εισέδυσαν και στη διεθνή πολιτική ιδρύοντας τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τη Παγκοσμιοποίηση, και τέλος τη Παγκόσμια Διακυβέρνηση», ενώ «οι σημερινοί απόγονοι των Χαζάρων, Επικυρίαρχοι της Γης, μισούν Έλληνες και Ρώσους» . Η νεοναζιστική ιστοσελίδα derkamerad.com εμπλουτίζει το κατηγορητήριο εναντίον των Χαζαροεβραίων (π.χ. οργάνωσαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις Η.Π.Α.) , ενώ το Μακελειό του Στέφανου Χίου συμπληρώνει τη θεωρία, ώστε να γίνει πιο συμπεριληπτική: «Οι τρεις μυστικές αδελφότητες που ίδρυσαν οι Χάζαροι ήταν η Μουσουλμανική Αδελφότητα, το Τάγμα των Ναϊτών και οι Σιωνιστές» .

Στη συνέχεια, αναλαμβάνουν οι ουφολόγοι να συνδέσουν τους Χαζάρους / Εβραίους με τους πάσης φύσεως εξωγήινους / ενδογήινους / ερπετανθρώπους και τα διάφορα άλλα …«διαβολικά βδελύγματα τα οποία ήρθαν σε συμφωνία με τους βασιλείς-ραβίνους του λαού του Ισραήλ. Με την υπόσχεση ότι θα τους δώσουν δύναμη και κυριαρχία, και πώς θα γίνουν εξουσιαστές επί όλων των λαών στην Γη, ήρθαν σε συμφωνία, με αντίτιμο να γίνουν τυφλά τους όργανα, να υπακούουν στις εντολές τους, και να υπηρετούν πιστά τους στόχους τους».

* * *

Ο τελευταίος σταθμός της πορείας αυτής δεν θα μπορούσε παρά να είναι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όταν και η Ρωσία θα κινητοποιήσει όλο τον μηχανισμό και τους οπαδούς της ανά τον κόσμο. Το γεγονός ότι το βασίλειο των Χαζάρων περιελάμβανε και πολλά εδάφη της σημερινής Ουκρανίας είναι αρκετό για να τροφοδοτήσει τον προπαγανδιστικό μηχανισμό. Με την έναρξη του πολέμου, φιλορωσικά και ακροδεξιά δίκτυα σε Ευρώπη και Η.Π.Α. θα αρχίσουν να αναπαράγουν διαρκώς τη σχετική παραφιλολογία που… συνδέει όλα τα κομμάτια του συνωμοσιολογικού παζλ: τους Χαζάρους, τους Ρότσιλντ, την Παγκόσμια Τράπεζα, την Ουκρανία και… τα Νεφελίμ. Οι Χαζάροι κατακλύζουν τα γνωστότερα δίκτυα συνωμοσιολόγων, από το infowars.com του γνωστού παραγωγού Άλεξ Τζόουνς μέχρι το διαβόητο δίκτυο «Qanon», που πληροφορεί τους «μυημένους» ότι: «η Ουκρανία είναι το τελευταίο προπύργιο της Μαφίας των Χαζάρων, που ελέγχει το παγκόσμιο Βαθύ Κράτος».

Έτσι και στην Ελλάδα, το ελληνικό διαδίκτυο θα γεμίσει από αναρτήσεις διαφόρων ψευδοαναλυτών, ουφολόγων, οπαδών του Αρτέμη Σώρρα και κηρύκων του «αντιεμβολιαστικού κινήματος» που, στηρίζοντας τη ρωσική εισβολή, ανασύρουν τους Χαζάρους για να παρουσιάσουν τους Ουκρανούς ως ένα προγεφύρωμα του παγκόσμιου σιωνισμού και των δυνάμεων του Σκότους. Αναρτήσεις που κυκλοφορούν και αναδημοσιεύονται διαρκώς, μας πληροφορούν ότι «οι AshkeNAZI Χαζάροι κυβερνούν την Ουκρανία» και ότι: «Ο «Πρόεδρος» [Ζελένσκι], υποστηριζόμενος από το ευρωατλαντικό μπλοκ και τους σιωνιστικούς κύκλους, είναι μια διεφθαρμένη μαριονέτα στα χέρια του οικονομικού κόσμου. Να μην ξεχνάμε ότι ο Ζελένσκι είναι Χαζάρος… Και αυτό είναι καρατσεκαρισμένο…» .

Τη γενική «γραμμή» θα δώσει ο πολυγραφότατος Αλέξανδρος Καρράς, ιδρυτής των εκδόσεων «Νέα Γενεά», μέσα από την ιστοσελίδα του «Τρίτος δρόμος»: «Η Ρωσία είναι ο μόνος παράγοντας που εμποδίζει την δημιουργία μιας παντοδύναμης Τουρκίας που θα συμμαχεί με την αναβιωμένη Χαζαρία, η οποία σήμερα καλείται Ουκρανία και την κυβερνά ένας Εβραίος»! Το κείμενο θα κυκλοφορήσει ευρέως σε διάφορες παραλλαγές.

Για ένα τμήμα της κοινωνίας, που επί μακρόν έχει εθιστεί από τους συνωμοσιολόγους να πιστεύει ότι τα πάντα κινούνται παρασκηνιακά από τους Εβραίους, η δε χώρα τους και οι ίδιοι είναι παντελώς ανίκανα και αδύναμα πιόνια στα χέρια των ισχυρών, οι απίθανοι αυτοί ισχυρισμοί δημιουργούν αυτόματους συνειρμούς που δεν θα μπορούσε να πετύχει ούτε η πιο εκλεπτυσμένη φιλορωσική προπαγάνδα. Η δε ρωσική διείσδυση στον χώρο των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, επηρεάζει αρνητικά ένα τμήμα των πιστών, που εκτίθενται διαρκώς σε πάσης φύσεως συνωμοσιολογίες και ψευδείς ειδήσεις.

Εντέλει, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο χώρος της συνωμοσιολογίας δεν είναι τόσο αθώος όσο φαίνεται. Η γραφικότητα των ανθρώπων αυτών μπορεί σε κάποιους να προκαλεί το γέλιο, αλλά η επιρροή τους σε ένα τμήμα της κοινής γνώμης είναι υπαρκτή και ασφαλώς ανησυχητική, τα δε ελατήριά τους φαίνεται ότι δεν περιορίζονται πάντα στην απόσπαση του οβολού των αφελών. Όπως φάνηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και έγινε πασιφανές κατά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο «χώρος» αυτός πρέπει να προσεχθεί πολύ περισσότερο.

* * *

Όσο για τους πραγματικούς Χαζάρους, η σύντομη παρουσία τους στον μεσαιωνικό κόσμο υπήρξε, τελικά, μάλλον ευεργετική, καθώς επί δύο αιώνες συγκράτησαν μέσω αιματηρών μαχών τους Άραβες και εμπόδισαν την περαιτέρω προώθησή τους στον Καύκασο. Γι’ αυτό και διατηρούσαν καλές σχέσεις με το Βυζάντιο, το οποίο τους χρησιμοποίησε ως σύμμαχο και «κυματοθραύστη» απέναντι στην προς δυσμάς προώθηση των λαών της στέπας. Ο Ιουστινιανός Β΄ και ο Κωνσταντίνος Ε΄ θα παντρευτούν Χαζάρες πριγκίπισσες, ο αυτοκράτορας Θεόφιλος θα στείλει τον αρχιτέκτονα Πετρωνά Καματηρό (μετέπειτα στρατηγό του θέματος της Χερσώνας) να χτίσει το ισχυρό χαζαρικό φρούριο του Σαρκέλ και το 860 θα σταλεί στο βασίλειο των Χαζάρων μία βυζαντινή διπλωματική και ιεραποστολική αποστολή, στην οποία συμμετείχαν και οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος. H βυζαντινοχαζαρική συμμαχία θα λήξει τον 10ο αιώνα, καθώς το χανάτο αρχίζει να παρακμάζει. Σύντομα θα καταλυθεί από τους Ρως του Σβιατοσλάβου, μία εξέλιξη με ανυπολόγιστες συνέπειες: αφότου εξέλιπε ο «κυματοθραύστης» αυτός, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για την εισβολή της ευρασιατικής στέπας στα Βαλκάνια, με καταστρεπτικές για το Βυζάντιο και τον Ελληνισμό συνέπειες.

[Ζαποτέκος]

Νίγηρας : Οι κάτοικοι του Νίγηρα ονομάζονται Νιγήριοι και η πλειοψηφία είναι μιγαδικής καταγωγής ( Λευκοί + Μαύροι ).

επίσημη γλώσσα : γαλλική

Θρησκείες : Μουσουλμάνοι 85 - 99 % , Ανιμιστές < 1 % ( μέχρι την δεκαετία του '90 ήταν 15 % ) , Χριστιανοί < 1 % ( ζουν κυρίως στις πόλεις )

Εθνότητες : Χάουσα 50 % - 55 % , Σονγκάι - Ζέρμα ( Ντζιέρνα ) 21% - 25 %, Κανούρι ( Μπεριμπέρι ) και Μάνγκα 6% - 20 % , Φουλάνι ( Φούλμπε ) 6% - 9 % , Τουαρέγκ 3% - 11 % , Άραβες < 1% , Γκούρμα < 1% , Τέμπου ( Τεντ ) < 1%

Στην γλωσσική οικογένεια Νίγηρα - Κόνγκο ανήκουν οι Φουλάνι και οι Γκούρμα .
Στη Νειλοσαχαρική οικογένεια ανήκουν οι Κανούρι , οι Μάνγκα , οι Ζέρμα , οι Τέμπου και οι Σονγκάι.
Στην Αφροασιατική οικογένεια ανήκουν οι Τουαρέγκ( Βέρβεροι ) , οι Χάουσα ( Τσαντ ) και οι Άραβες ( Σημίτες ) .


Οι Τουαρέγκ εγκαταστάθηκαν στην περιοχή τον 11ο αι. και τον 15ο αι. δημιούργησαν σουλτανάτο. Οι Χάουσα ίδρυσαν στην περιοχή κρατίδια τον 14ο αι. και τον 18ο αι. εκτόπισαν τους Τουαρέγκ . Τον 8ο αι. ( ή τον 15ο αι. ή τον 17ο αι. ) τμήμα της χώρας του Νίγηρα ανήκε στην αυτοκρατορία των Σονγκάι και αργότερα της αυτοκρατορίας των Μπόρνου και άλλων κρατών. Το 1804 οι Φουλάνι κήρυξαν τζιχάντ κατά των Χάουσα , τους νίκησαν και ίδρυσαν την δική τους αυτοκρατορία. Στα τέλη του 19ου αι. οι Γάλλοι κατέλαβαν την περιοχή και την ενσωμάτωσαν στην Γαλλική Δυτική Αφρική ή Γαλλικό Σουδάν. Το 1960 η περιοχή έγινε ανεξάρτητη ως Δημοκρατία του Νίγηρα.

Το 1984 ο Νίγηρας είχε πληθυσμό 7,5 εκ. , το 2001 ήταν 10,7 εκ. , το 2006 12,8 εκ. και σήμερα 25 εκ.

Γυναίκες Φουλάνι

πηγές
Π-Λ-Μπ
Λεξικό Εθνών , Εθνοτήτων , Λαών του Γιόζεφ Βολφ
Εκδοτική Αθηνών
wikipedia

[Ζαποτέκος]

- Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι παρά τις αλλεπάλληλες επαφές και επιδρομές από τουρκικά (και άλλα αλταϊκά) έθνη από τις βόρειες επαρχίες του Βυζαντίου (οι οποίες κράτησαν από το 4ο αι. έως και τον 13ο ) η πτώση και ο εκτουρκισμός του (ή τουλάχιστον ο σε μεγάλο βαθμό εκτουρκισμός ενός σημαντικού μέρους του, της Μικράς Ασίας) επήλθε από τα εξισλαμισμένα ογουζικά έθνη * που εισέβαλαν από τις επαρχίες του στη Μέση Ανατολή, και, μάλιστα, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (σε 4 περίπου αιώνες).

* δηλαδή Τουρκομάνους, Σελτζούκους, Δανισμεντίδες , Οθωμανούς κ.λπ.

Αλταϊκά έθνη
Σε αυτά ανήκουν τα τουρκικά , τα μογγολικά και τα μαντσου-τουγκουζικά έθνη.

Ούννοι
Μας είναι άγνωστη η γλώσσα τους. [ Ίσως ήταν ογουρική - βλ. παρακάτω ]. Η αυτοκρατορία των Ούννων περιλάμβανε μεταξύ άλλων και τα τουρκικά έθνη των Κοτίγουρων και Οτίγουρων. ( Οι Κοτίγουροι και οι Οτίγουροι ίσως ήταν ουννικά έθνη ).

Άβαροι
Οι Πρωτο-Άβαροι ήταν μογγολικής καταγωγής.

Ούγγροι/Μαγυάροι
Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος , ο Λιουτπράνδος , κι άλλοι Βυζαντινοί και Μουσουλμάνοι συγγραφείς τους αποκαλούσαν "Τούρκους" , ίσως λόγω της αρχικής νομαδικής ζωής τους. Στην πραγματικότητα ανήκαν στην ουραλική οικογένεια γλωσσών ( συγγενείς Φινλανδών , Εσθονών , Λιβονών , Καρελίων , Λαπώνων κ.λπ. ) και όχι στην τουρκική.

Πρωτο-Τούρκοι
Εμφανίζονται τον 6ο αι. Σύμφωνα με κινεζικές πηγές οι ηγέτες τους ονομάζονταν Ashina και μάλλον ήταν Ινδοευρωπαίοι , συγκεκριμένα Ινδοϊρανοί ( ίσως Σογδιανοί ) . Ashina = Μπλε/Ουράνιοι. Αυτή η άρχουσα τάξη τελικά εκτουρκίστηκε γλωσσικά απ' τους υποτελείς της και το Ashina μετατράπηκε σε Gok .

Κιπτσάκοι/Κουμάνοι
Τουρκική γλωσσική ομάδα και λαοί. Από αυτούς εκτουρκίστηκαν γλωσσικά οι Μογγόλοι της Δύσης. Έτσι , ενώ μέχρι τον 13ο αι. οι Τάταροι ήταν ένα μογγολικό έθνος της Ανατολής , επικράτησε να αποκαλούνται Τάταροι στην Δύση οι Κιπτσάκοι της Χρυσής Ορδής που διοικούνταν από μια εκτουρκισμένη γλωσσικά μογγολική ηγεσία.

Ογούζοι
Στην ογουζική γλωσσική ομάδα ανήκαν οι Πετσενέγκοι , οι Ο(γ)ύζοι και οι Τουρκομάνοι της Μικρασίας ( Σελτζούκοι , Οθωμανοί κ.α. ). Τα πρώτα δύο έθνη επέδραμαν κατά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας απ' τον Βορρά ( 9ος αι. ) , ενώ οι Τουρκομάνοι απ' την Ανατολή.
Οι Πατζινάκες/Πετσενέγκοι μετακινήθηκαν προς την Δύση πιεζόμενοι από άλλα ογουζικά έθνη ( τους γνωστούς Ούζους των βυζαντινών πηγών ή Ghuzz των ισλαμικών ). Με την σειρά τους πίεσαν τους Χάζαρους ( ήδη πιέζονταν απ' τους Ρως ) και τους Μαγυάρους. Μάλιστα οι τελευταίοι αναγκάστηκαν να μετακινηθούν δυτικότερα.
Στις αρχές του 10ου αι. οι Πετσενέγκοι ηττήθηκαν στο Κίεβο και μετακινήθηκαν προς τον Δούναβη . Ο ηγέτης τους Κεγένης βαπτίσθηκε απ' τους Βυζαντινούς. Το 1053 νικούν τους Βυζαντινούς στο Πρεσλάβ και το 1090 επαναλαμβάνεται η αβαροπερσική απειλή κατά της Πόλης του 626. Οι Πετσενέγκοι απειλούν την Πόλη απ' την Θράκη και ο σελτζουκικός στόλος απ' τα μικρασιατικά παράλια. Παράλληλα οι Τουρκομάνοι των Σελτζούκων απειλούσαν τη Νικομήδεια. Το 1091 ο Αλέξιος Κομνηνός , με την βοήθεια των Κουμάνων ( Κιπτσάκων ) , αποδεκατίζει τους Πετσενέγκους στην μάχη του Λεβουνίου.
Το 11ο αι. ομάδες μουσουλμάνων νομάδων Ογούζων εισέρχονται στην Μικρά Ασία ως μπέηδες ( αρχηγοί νομαδικών φατριών - ορδών ) αλλά και ως γαζήδες ( πολεμιστές της πίστης ) . Όπως έχει διατυπωθεί οι σουλτάνοι των Σελτζούκων [ της Περσίας ] έσπρωξαν προς τα δυτικά σύνορα της Περσίας τους βίαιους και αδάμαστους νομάδες αδερφούς τους για να απαλλάξουν την επικράτειά τους από την παρουσία τους.

Ογούροι
Σε αυτή την γλωσσική ομάδα των τουρκικών εθνών ανήκε μια σειρά τουρκικών λαών που πιστεύεται ότι μιλούσαν πολύ συγγενικές μεταξύ τους γλώσσες , αλλά διαφορετικές απ' τις υπόλοιπες τουρκικές γλωσσικές ομάδες. Το σημερινό έθνος των Τσουβάσιων θεωρείται απόγονός τους.
Ογούροι θεωρούνται οι Κοτίγουροι , οι Οτίγουροι , οι Πρωτο-Βούλγαροι ( σε αυτούς ανήκαν και οι Βούλγαροι της Βαλκανικής , οι οποίοι όμως ως τον 9ο αι. είχαν εκσλαβιστεί ), οι Σάβιροι , οι Ονούγουροι , οι Σαρίγουροι και οι Χάζαροι .
Μετά τον θάνατο του Αττίλα ( 453 ) η ουννική αυτοκρατορία διαλύθηκε και βορείως της Μαύρης Θάλασσας επικράτησαν τα ογουρικά τουρκικά έθνη.
Η ονομασία "Ογούροι" ( Ogur ) υπάρχει μέσα στο ίδιο το εθωνύμιο των ογουρικών εθνών : Ονόγουροι , Κοτίγουροι , Οτίγουροι κ.α. Το Ogur ίσως σημαίνει ότι και το Ogus/Oguz των Ογούζων , δηλαδή φατρία/φυλή.
Πέριξ της Αζοφικής ζούσαν οι Κοτίγουροι και Οτίγουροι.
Οι Βυζαντινοί χρησιμοποίησαν αρχικά τους Κοτίγουρους εναντίον των Οστρογότθων , αλλά στα τέλη του 5ου αι. αυτοί ξεκίνησαν επιδρομές κατά του Βυζαντίου. Το 499 νικούν τον Βυζαντινό στρατηγό Άριστο , το 530 - 540 συμμαχούν με τους Γέπιδες κατά των Λομβαρδών και το 540 , σε συμμαχία με τα σλαβικά φύλα, εισβάλουν στον ελλαδικό χώρο και φτάνουν μπροστά στην Κωνσταντινούπολη. Το 544 λεηλατούν το Ιλλυρικό , την Μακεδονία και την Θράκη και το επαναλαμβάνουν το 550 σε συμμαχία με τους Γέπιδες και τους Σλάβους. Μια απ' τις πιο επικίνδυνες επιδρομές τους έγινε το 551 , αλλά η χειρότερη όλων ήταν αυτή το 558 - 559 που πραγματοποίησε ο χαγάνος των Κοτρίγουρων Ζαβεργάνος. Τότε ο Ιουστινιανός έβαλε μπροστά την διπλωματία. Οι Κοτίγουροι/Κουτρίγουροι και οι Οτίγουροι/Ουτίγουροι υποτίθεται πως κατάγονταν από δύο αδέλφια , τον Κουτριγούρ και τον Ουτιγούρ. Μάλιστα , όταν το 558 οι Βυζαντινοί είχαν ζητήσει απ' τους Οτίγουρους να επιτεθούν στους Κοτίγουρους , ο αρχηγός των πρώτων, Σάνδιλχος ( Σάνδιλχ), απάντησε πως δεν ήταν σωστό γιατί οι Κοτίγουροι ήταν ομόφυλοί τους , ομόγλωσσοί τους , ομόσκηνοί τους και συγγενείς τους. Ο Ιουστινιανός τότε του είπε πως θα σταματήσει να του στέλνει δώρα και χρήματα όπως έκανε απ' το 550, όταν και τον είχε διορίσει ως ένα είδους τοποτηρητή , και θα μεταφέρει αυτά τα προνόμια στον χαγάνο των Κοτίγουρων Ζαβεργάνο . ( Εξάλλου, κατά μια άποψη, ο Ζαβεργάνος επίτηδες είχε ξεκινήσει τις επιδρομές, για να δείξει στους Βυζαντινούς πως αυτός θα έπρεπε να είχε διοριστεί τοποτηρητής. ) Ο Σάνδιλχ τα χρειάστηκε και οι Οτίγουροι επιτέθηκαν στα μετόπισθεν των Κοτίγουρων προκαλώντας τους μεγάλες καταστροφές ( αιχμαλωσία ζώων και γυναικοπαίδων ). Ο Ιουστινιανός δέχτηκε την εγκατάσταση σε βυζαντινά εδάφη 2000 Κοτιγούρων μετά τον αποδεκατισμό τους απ' τους Οτίγουρους.
Μετά την αποδυνάμωση των Ουρανίων Τούρκων και των Αβάρων ( ήττα του 626 ) ,στις στέπες της Μαύρης Θάλσσας κυριάρχησαν οι Βούλγαροι ( (Πρωτο-Βούλγαροι ) και οι Χάζαροι ( 7ος αι. ) . Οι Βούλγαροι δημιούργησαν το κράτος της Μεγάλης Βουλγαρίας ( Μαύροι Βούλγαροι ) , το οποίο όμως διαλύθηκε απ' τους ομόγλωσσούς ( σύμφωνα με αραβικές πηγές ) τους Χάζαρους. Ένα μέρος των Βουλγάρων απορροφήθηκε απ' τους Χάζαρους , ένα άλλο μετακινήθηκε βόρεια στον μέσο ρου του Βόλγα όπου έχει αφήσει απογόνους ως σήμερα και ένα άλλο στράφηκε προς την Δύση. Το 679 , Βούλγαροι υπό τον Ασπαρούχ έφτασαν στον Δούναβη , κυνηγημένοι απ' τους Χάζαρους . Πέρασαν τον Δούναβη , εγκαταστάθηκαν σε βυζαντινά εδάφη , και εκσλαβίστηκαν απ' τους ήδη εκεί εγκατεστημένους Σλάβους.
Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος είχε ξεκινήσει τις διπλωματικές σχέσεις με τους Βούλγαρους και τους Χάζαρους από πολύ παλιά. Το 619 ο ανιψιός του ηγεμόνα των Βουλγάρων Οργανά , ο περίφημος Κούβρατος , βαπτίστηκε στην Κωνσταντινούπολη και μεγάλωσε στην βυζαντινή Αυλή. Το 626 ο Κούβρατος επαναστάτησε κατά των Αβάρων ( οι Βούλγαροι, ως υποτελείς των Αβάρων, είχαν συμμετάσχει στην αβαροσλαβική πολιορκία της Θεσσαλονίκης του 618 και στην πολιορκία της Πόλης του 626 ) , ενώ δικός του γιος ήταν ο προαναφερόμενος Ασπαρούχ που οδήγησε τους Βούλγαρους στην Βαλκανική.
Το 626 ο Ηράκλειος συναντήθηκε και με τον ηγεμόνα των Χαζάρων. ( Στις πηγές οι Χάζαροι αναφέρονταν και ως Τούρκοι ) . Συνέχισε τις διπλωματικές επαφές ο Ιουστινιανός Β΄ ο οποίος νυμφεύθηκε την κόρη ( ή αδελφή ) του ηγεμόνα των Χαζάρων Ιβούζηρου Γλιάβανου. Την ονόμασε Θεοδώρα και απέκτησαν μαζί έναν γιο , τον Τιβέριο. Το 717 ο Λέοντας Γ΄ ο Ίσαυρος νύμφευσε τον γιο του Κωνσταντίνο Ε΄ με την κόρη του Χάζαρου χαγάνου Birhor , Cicek , η οποία μετονομάστηκε σε Ειρήνη , και μαζί απέκτησαν τον Λέοντα Δ΄ τον Χάζαρο.


πηγή περισσότερων πληροφοριών : Οι Τούρκοι και το Βυζάντιο: Βυζαντινό nation-building στα ογουρικά και ογουζικά έθνη του Ευξείνου Πόντου (6ος - 11ος αι.) , Στέφανος Κορδώσης, Λέκτορας Βυζαντινής Ιστορίας ΕΑΠ

[Ζαποτέκος]

Ξέρει κάποιος γιατί μειώθηκε ο ρωσικός πληθυσμός στις περιοχές Καρατσάυ-Τσερκεζία και Καμπαρντίνο - Μπαλκαρία ;

Στην πρώτη οι Ρώσοι ήταν 175.000 το 1989 ( 42 % του πληθυσμού ) και τώρα είναι 127.000 ( 28 % του πληθυσμού ).
https://en.wikipedia.org/wiki/Karachay- ... nic_groups
Στη δεύτερη οι Ρώσοι ήταν 240.000 το 1989 ( 32 % του πληθυσμού ) και τώρα είναι 175.000 ( 20 % του πληθυσμού ).
https://en.wikipedia.org/wiki/Kabardino ... nic_groups

===============================================================

Ρωδανίμ ή Δωδανίμ : Έθνος που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ( μασοριτικό κείμενο : στην Γένεση ως Δωδανίμ και στα Χρονικά ως Ρωδανίμ ) . Απόγονοι του Ιάφεθ (Ιαπετός ; ιαπετική "φυλή" ; ), γιου του Νώε. Οι Ο΄ τους αποδίδουν ως Ροδίους. Κατ' άλλους ταυτίζονται με τους Δωδωναίους ( Δωδώνη Ηπείρου ) ή τους Δαρδάνους ( είτε της Μοισίας είτε του Ελλησπόντου ).

Γένεσις Ι4 : υἱοὶ Ἰωύαν· Ἐλισὰ καὶ Θάρσεις, Κίτιοι, Ῥόδιοι.

Α΄Παραλειπομένων Α7 : καὶ οἱ υἱοὶ Ἰωϋάν· Ἑλισὰ καὶ Θαρσίς, Κίτιοι καὶ Ῥόδιοι.

https://orthodoxoiorizontes.gr/Biblos/P ... Iafeth.htm
https://en.wikipedia.org/wiki/Dodanim

[Ζαποτέκος]

περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, τεύχος 62, εκδόσεις Περισκόπιο, Ιωάννης Σωτηρόπουλος , Η εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν

Κατά την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, πολλές σοβιετικές μονάδες αποτελούνταν από μουσουλμάνους Ουζμπέκους, Τατζίκους, Τουρκμένιους και Κιργίζιους. Έδειξαν μειωμένη μαχητικότητα αφού διαπίστωσαν πως αντί για ΗΠΑνούς, Κινέζους και Πακιστανούς "πράκτορες" πολεμούσαν μόνο μουσουλμάνους Αφγανούς.


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Γιατί πολεμάτε οι Νεοζηλανδοί ;

Διάλογος μεταξύ του Rommel και του αιχμαλωτισμένου Νεοζηλανδού ταξίαρχου G.H. Clifton (1942) :

Μετά από κάμποση συζήτηση για το επικαλούμενο περιστατικό με ρώτησε : “Γιατί πολεμάτε εσείς οι Νεοζηλανδοί ; Αυτός είναι ευρωπαϊκός πόλεμος, όχι δικός σας. Είστε εδώ για το σπορ ; .” Επειδή διαπίστωσα ότι πραγματικά το εννοούσε και επειδή δεν είχα προηγουμένως αντιμετωπίσει την περίπτωση να περιγράψω το προφανές γεγονός ότι εάν η Βρετανία πολεμούσε, πολεμούσαμε επίσης και εμείς, σήκωσα τα χέρια μου με τα δάκτυλα κλειστά και του είπα : “Η Βρετανική Κοινοπολιτεία πολεμάει μαζί. Εάν επιτεθεί κανείς εναντίον της Αγγλίας, επιτίθεται και εναντίον της Νέας Ζηλανδίας και της Αυστραλίας επίσης.”. “Και με την Ιρλανδία;” ρώτησε ο Ρόμμελ γρήγορα. Είχα την απάντηση και σ’αυτό. Μια βδομάδα περίπου νωρίτερα μας είχαν δοθεί οι αριθμοί των νότιων Ιρλανδών εθελοντών στις ένοπλες δυνάμεις μας. Πιστεύω ότι το ποσοστό τους, σε σχέση με τον ολικό πληθυσμό, ήταν το ίδιο με κάθε έθνος της Κοινοπολιτείας. Ο Ρόμμελ δεν το σχολίασε αυτό, μου ευχήθηκε καλή τύχη και έφυγε για τη μάχη (…)
( εκδόσεις ΓΕΣ/ΔΙΣ , Desmond Young, Rommel )