Φλάβιος Βελισσάριος Ultimus Romanorum

[George_V]

ΦΛΑΒΙΟΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ

O Bελισσάριος γεννηθηκε καπου μεταξυ 500 και 505 στην πολη Γκερμανα (σημερινη Σαραπεβσκα Μπανυα στη Βουλγαρία).

Δε γνωριζουμε τιποτα για την οικγένεια του και το περιβάλλον του αν και ο Προκόπιος υπαινισσεται ότι ισως και να καταγοταν από ευγενικη γενια.
Η θεωρια αυτή ενισχυεται και από το επεισόδιο οπου ο Ιωάννης ο Καππαδόκης περιμενε συζυγο του Βελισσάριου Αντωνινα να τον στηρίξει μαζι με τον Βελισσάριο για να παρει τον θρονο.

Εν τουτοις δεν υπαρχει η παραμικρη ενδειξη ότι ο Βελισσάριος συνομωτησε ποτε εναντιον του Ιουστινιανου ποσο μαλλον για να παρει τον θρόνο ο Ιωάννης ο Καππαδόκης.

Η μονη λογικη εξηγηση είναι ότι ο Καππαδόκης περιμενε τη στηριξη του Βελισσάριου ως στηριξη από έναν ευγενη σε έναν αλλον εναντιον του Ιουστινιανου που καταγόταν από οικογένεια χωρικών της Θράκης.

Επίσης στην Μυστικη Ιστορια του Προκόπιου ο Βελισσάριος είναι από τους χαρακτηρες οι οποιοι δεν κριτικαρονται από αυτόν γιατι ισως ο Προκοπιος περιμενε ο “ευγενης” Βελισσάριος να παρει την εξουσια από τον “χωρικό” Ιουστινιανο.

Όλα αυτά μας δειχνουν ισως πως ο Βελισσαριος δεν ηταν ενας φτωχος χωρικος που ανηλθε την ιεραρχια και εφτασε στην κορυφη.
Ισως τουλάχιστον η οικογένεια του να ηταν από τις πρωτες οικογένειες της πολης του και μελη της να ειχαν διατελεσει Δεκουριωνες εκει η να ειχαν
υπηρετήσει σε άλλες ανωτερες τοπικες ή κρατικες θέσεις. Ετσι είναι πιθανο να ειχε καποιες πολιτικες ικανοτητες και διασυνδέσεις στη γενετειρα του
οι οποιες μπορει να τον βοηθησαν στην αρχη της καριερας του.

Η πρώτη εμφάνιση του Βελισσάριου στην ιστορια έρχεται στις αρχές του 527 λίγο πριν στεφθει ο Ιουστινιανος Αυτοκράτορας οπου τον βλέπουμε να είναι αξιωματικος της σωματοφυλακης του Ιουστινιανου.

Το 527 ο Βελισσάριος θα ηταν καπου μεταξυ 27 και 22 ετών. Εάν υποθέσουμε ότι καταταχτηκε στο στρατο σε ηλικια 15-16 ετών που ηταν και το κατώτερο οριο για να γινει κανεις δεκτος και αν υποθέσουμε επισης ότι καταταχθηκε σε μια κοινη στρατιωτικη μονάδα και όχι σε καποια επιλεκτη ή ειδικη μονάδα τοτε πρεπει να προάχθηκε πολύ γρηγορα καθως μεσα σε 10 χρόνια ανεβηκε την ιεραρχία και βρέθηκε να είναι υψηλοβαθμος
αξιωματικος στη φρουρα του διαδόχου του θρόνου.

Υπο κανονικες συνθηκες ενας στρατιωτης θα επρεπε να φτάσει σε αυτό το βαθμο σε ηλικια 30-35 ετων.

Ελλειψει πηγων όμως δεν μπορουμε να ξερουμε τι ακριβως εγινε.
Ισως ο Βελισσάριος να ειχε τις κατάλληλες οικογενειακες/πολιτικες διασυνδέσεις/βυσματα που του επετρεψαν να απογειωθει στην στρατιωτικη ιεραρχία.

Η άλλη εκδοχη είναι να επεδειξε εξαιρετικη δυναμη η αντοχη ή στρατιωτικο ταλέντο. Παντως συμφωνα με τον Προκόπιο ο Βελισσάριος δεν ηταν ποτε ουτε υπερφυσικα δυνατος, ουτε τερας αντοχής. Σιγουρα του δινει το στρατηγικο ταλέντο αλλα όταν εχεις να αντιμετωπισεις δεκαδες συστρατιωτες σου που δεν εχουν τιποτα από τα παραπανω αλλα εχουν καλυτερο βυσμα από σένα τοτε είναι πολύ πιθανο και ο Βελισσάριος να χρησιμοποιησε τις διασυνδέσεις του για να ανεβει γρήγορα.

Εν τουτοις όπως θα φανει και αργοτερα ο Βελισσάριος ειχε ακομα ένα πλεονεκτημα εναντι των αλλων. Ειχε μια πολύ ισχυρη προσωπικοτητα. Σε ολη την καριερα του ο Βελισσάριος υπηρξε απολυτα πιστος και αφοσιωμένος και το πιθανοτερο ολων είναι ότι αυτή η πιστη και αφοσιωση που ειχε να τράβηξαν το ενδιαφέρον του Ιουστινιανου και να ηταν αυτος που τον εσπρωξε στην ιεραρχια.

Είναι γεγονος πως μολις ο Ιουστινιανος εγινε Αυτοκράτορας σχεδον αυτόματα ο Βελισσάριος προηχθη σε Στρατηγό και τοποθετηθηκε Διοικητης του στρατου σε εκστρατεια κατά των Περσών.

Αυτό δειχνει πως ηταν στενος φιλος του Αυτοκράτορα, οι νικες του δειχνουν πως ειχε την στρατηγικη διάνοια και φυσικα η αφοσιωση των στρατιωτων του σε αυτόν δειχνουν πως η ισχυρη προσωπικοτητα του τους ειχε κερδίσει.

Όπως και να εχει όμως από δω και περα ο Βελισσάριος βγαινει από τη σκια στο φως.

Λιγο μετά τη στέψη του Ιουστινιανου ως Αυτοκράτορα ο Βελισσάριος προάγεται σε Στρατηγό την ωρα που οι Πέρσες αρχισαν παλι να κινουνται στα ανατολικά συνορα.

Ο γηραιος Βασιλιάς των Περσών Καβάδης ειχε αποστειλει επιστολη προς τον προκάτοχο του Ιουστινιανου, τον Ιουστίνο Α’ ζητώντας του να “υιοθετησει” τον γιο και διάδοχο του Χοσρόη όπως ειχαν κανει τον προηγουμενο αιώνα ο Αρκάδιος με τον Γιαζδιγκέρδη θελωντας ετσι να εξασφαλισει την ομαλη διαδοχη και να εχει Ρωμαικη καλυψη και εγγυησεις για την βασιλεια του γιου του Χοσρόη.

Ο σχεδον ετοιμοθάνατος τοτε Ιουστίνος αρνηθηκε και αντιπρότεινε “μερικη υιοθεσια” καθως δεν ηταν πρέπων όπως ελεγε ενας Ρωμαιος να υιοθετησει πληρως ένα βαρβαρο καθως μια τετοια κινηση θα εδινε στον Χοσρόη δικαιωματα επι της Αυτοκρατορίας και θα μπορουσε να τα χρησιμοποιησει για να νομιμοποιησει εισβολη.

Ο Βασιλιας Καβάδης όμως προσβλήθηκε από τη στάση του Αυτοκράτορα και κηρυξε τον πόλεμο εναντιον του.

Πολύ σύντομα οι Περσες χτυπησαν το Χριστιανικο Βασιλειο της Ιβηρίας το οποιο ηταν συμμαχος των Ρωμαιων.
Παρα τις υποσχέσεις για βοηθεια ελαχιστες ενισχυσεις ηρθαν και οι Περσες κατέλαβαν την Ιβηρια πολύ γρηγορα.

Από εκει οι Περσες εισέβαλλαν στη Λαζικη την οποια κατέλαβαν και αυτή άμεσα ενώ ο Βασιλιας των Λαζών Γκουργκέν δραπέτευσε στην Κωνσταντινουπολη.

Οι Πέρσες ειχαν κερδίσει τον πρωτο γυρο ελεγχοντας σχεδον όλα τα ανατολικα λιμάνια της Μαυρης Θαλασσας κει εχοντας εκδιωξει τους Ρωμαιους από εκει.

Στο μεταξυ πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Αυτοκράτορας Ιουστίνος Α’ πέθανε και στο θρόνο ανέβηκε ο ανηψιός του Ιουστινιανός.
Ο Ιουστινιανός δεν εμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Διόρισε τον Βελισσάριο Στρατηγο και μαζι με τον Στρατηγό Σίττα τους έστειλε να αντεπιτεθουν στους Περσες,.

Ο Βελισσάριος εισέβαλλε στην Περσαρμενια την οποια λεηλάτησε και έκαψε και επέστρεψε στην Κωνσταντινουπολη γεματος λάφυρα και αιχμαλώτους. Αλλα η κυρια αποστολη του ηταν άλλη. Ηθελε να δειξει στους Πέρσες ότι θα τους πολεμησει σε δικο του εδαφος και πως πουθενα δεν είναι ασφαλείς.

Ο Ιουστινιανός διέταξε να επαναληφθεί η εισβολη στο ιδιο μέρος παρα τις διαμαρτυρίες του Βελισσάριου πως τωρα οι Πέρσες θα τους περιμένουν εκει και πως θα επρεπε να εισβάλλουν αλλου.

Εν τουτοις η αφοσιωση του στον Ιουστινιανο τελικα κέρδισε και εκτέλεσε τη διαταγη όπως αυτή εκδόθηκε από τον Αυτοκράτορα.
Και το αποτέλεσμα ηταν αυτό ακριβως που ειχε προβλέψει. Οι Πέρσες ειχαν προετοιμαστει αυτή τη φορά και σε μια μάχη σε άγνωστη τοποθεσία ο Βελισσάριος με τον Σίττα κατατροπωθηκαν από τους Περσες Στρατηγους Ναρσή και Αραντ.

Παράλληλα όμως ενας δευτερος στρατος υπο την διοίκηση του Μagister Utriusque Militum (Αρχιστρατηγου) Λιβελλάριου του Θράκα εισέβαλλε στην Περσία κοντα στη Νισίβη αλλα όταν εμαθε ο Αρχιστράτηγος για την ηττα στην Περσαρμενια υποχώρησε αμεσα χωρις να δωσει μάχη. Ο Ιουστινιανος όταν εμαθε τι έγινε καθαίρεσε τον Λιβελλάριο από Αρχιστράτηγο.

Οσο για τον Βελισσάριο ανασυγκρότησε οσες δυνάμεις ειχαν μεινει και κατάφερε να τους βγάλει από την Περσαρμενια και για αυτό ανταμειφθηκε με προαγωγη στο αξίωμα του Δούκα της Μεσοποταμίας διαδεχόμενος τον Στρατηγό Τιμοστρατο που ειχε μολις πεθάνει.

Ο Ιουστινιανος μετα από αυτό κατάλαβε πως επρεπε να αναδιοργανωσει τον στρατό εάν θελει να νικησει τους Πέρσες. Ετσι αντικατέστησε σχεδον ολους τους επαρχιακους διοικητες στρατευματων και δημιουργησε την νεα θέση του Magister Militum per Armeniam (δλδ Ανωτατος στρατιωτικος διοικητης Αρμενιας) καθως και ολοκληρη ιεραρχια και επιτελειο για αυτόν. Και όπως ηταν αναμενομενο γεμισε τις νεες θέσεις με νεους αξιωματικους που ειχαν νεες ιδεες για τον πολεμο με την Περσια.

Παράλληλα ο Ιουστινιανος εχτισε η ανακαινισε μια σειρα από φρουρια στα συνορα εκ των οποιων το σημαντικοτερο ηταν το φρουριο της Δάρας.
Οι Πέρσες καταλαβαν πως αν επιτρέψουν στους Ρωμαιους να οχυρώσουν εκ νεου τη Δάρα θα χάσουν το πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου και ετσι στελνοντας στρατο στην περιοχη σταματησαν τις οικοδομικες εργασιες.

Οι Ρωμαιοι όμως δεν θα το αφηναν αναπάντητο αυτό. Ο Ιουστινιανος έστειλε στρατο εναντιον τους υπο την διοικηση των Βελισσάριου Δούκα της Μεσοποταμίας, Κούτζη Δουκα της Φοινίκης του Λιβάνου στη Δαμασκό και του του Βούζη Δουκα της Φοινίκης του Λιβάνου στην Παλμύρα. Μαζι τους πολεμουσαν και Αραβες μισθοφόροι υπο τον Φύλαρχο Αταφαρ

Ο Ρωμαικος στρατος εφτασε στην ερημο Τανουριν κοντα στην Δάρα αλλα εγιναν αντιληπτοι από τους Περσες οι οποιοι κατεφυγαν σε κολπο για να τους νικησουν.

Ετσι εσκαψαν βαθια χαντάκια και τα καλυψαν από πανω. Όταν εφτασαν οι Ρωμαιοι για να ξεκινησουν την μάχη οι Στρατηγοι Κουτζης και Βούζης διέταξαν κατευθειαν επιθεση κατά των Περσων αμεσα παρα τις διαμαρτυρίες του Βελισσάριου που ειχε μυριστει ότι κατι δεν παει καλα.

Συντομα όμως το καταλαβαν και οι ιδιοι ότι κατι δεν παει καλα καθως η επιθεση τους σταματησε από τα χαντάκια που επεφταν μέσα και αλλοι σκοτωθηκαν από αυτό και αλλοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι.

Ο Στρατηγος Κούτζης σκοτώθηκε στη μάχη. Ο Βελισσάριος βλέποντας το χαος κατάφερε να συγκρατησει toυλαχιστον το ιππικο και οσους από το πεζικο σώθηκαν και να τους ανασυγκροτησει ώστε να υποχωρήσουν συντεταγμένα προς την Δάρα.

Κατά τη διάρκεια της υποχωρησης σκοτώθηκε και ο Φυλαρχος Αταφαρ από βέλη που τους έριχναν οι Πέρσες.

Στη Δάρα εφτασαν νεες εντολές από τον Ιουστινιανο να χτιστει ένα φρουριο στη Μηλάβασα βορεια της Νίσιβης για να μπορουν να εχουν ένα σημειο ελεγχου των συνόρων.

Όμως συντομα ο Πέρσης Βασιλιας Καβάδης έστειλε τον Στρατηγο Γκαντάρ με στρατό για να εμποδισει την οικοδόμηση του φρουρίου.
Οι Ρωμαιοι ηττήθηκαν στη μάχη και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν αλλα και παλι συντεταγμένα και με τις λιγοτερες πιθανες απωλειες παλι χαρη στη στρατηγικη του Βελισσάριου.

Το 529 ο Βελίσσάριος κληθηκε να παρουσιαστει στην Κωνσταντινούπολη οπου ο Αυτοκράτορας τον διόρισε Magister Militum per Orientem (Ανωτατο στρατιωτικο Διοικητη Ανατολης) αντικαθιστώντας τον προηγουμενο Διοικητη Υπάτιο ο οποιος ειχε αποδειχθει ανίκανος.

Η εντολη που ελαβε ο Βελισσάριος ηταν σαφής. Επρεπε να κανει προετοιμασιες για εισβολη στην Περσία. Ο Ιουστινιανος ειχε κουραστει με αυτό το κυνηγητο στα συνορα και αποφάσισε να χτυπησει τους Πέρσες στο έδαφος τους.

Ο Βελισσάριος οργάνωσε ένα μεγάλο στρατό και αρχισε να βαδίζει κατά της Περσίας με κατευθυνση το φρουριο της Δάρας.
Μαζι του ερχοταν ο Μάγιστρος των Θείων Οφφικίων Ερμογένης ως βοηθος του Βελισσάριου και ο Ρουφινος που θα ασκουσε καθηκοντα πρέσβη και διπλωματικου συνδεσμου.

Ο Βελισσάριος δεν αρχισε τις εχθροπραξιες αμεσα αλλα εστειλε τον ΡΟυφίνο για διαπραγματευσεις. Δεν περιμενε τιποτα να βγει από αυτό αλλα τουλάχιστον θα του εδινε χρονο να γυμνάσει το στρατο του στις κανονικές συνθήκες μάχης της Ανατολης και να συνηθισουν την θερμοκρασία, το κλιμα κτλ. . Περαν αυτου βεβαια θα ανεβαζε και το ηθικο τους το οποιο ηταν πεσμένο από τις συνεχεις ηττες των δυο τελευταιων ετών.

Οι διαπραγματευσεις συντομα κατέρρευσαν και 30000 Πέρσες υπο τον Στρατηγό Περόζη βαδισαν κατά του Ρωμαικου στρατου στη Δάρα και στρατοπεδευσαν κοντα στην πολη Αμμόδιον.

Την επομενη μέρα το πρωι οι δυο στρατοι ηταν ετοιμοι για μαχη. Ο Βελισσάριος τοποθέτησε τον στρατό του σε αμυντικη διάταξη με την αριστερη πτέρυγα του να εφαπτεται στους πρόποδες ενός λοφου.

Για να αναχαιτισει το Περσικο ιππικο ο Βελισσάριος ειχε διατάξει να σκάψουν χαντάκια μπροστα από τις θέσεις τους εχοντας μαθει το μαθημα του από τις προηγουμενες μάχες.

Ο Βελισσάριος ειχε σχέδιο. Γνωριζε πως τα χαντάκια δεν θα σταματουσαν το Πεζικο στο κεντρο αλλα αυτό που ηθελε ηταν να καθυστερησει την προέλαση του Περσικου ιππικου.

Πισω από το χαντάκι στο κεντρο βρισκόταν το Ρωμαικο πεζικο με τις εφεδρεις ιππικου υπο την διοικηση του Βελισσάριου και του Ερμογένη.
Στην αριστερη πτέρυγα πισω από το χαντάκι βρισκόταν ο Στρατηγος Βούζης με μερος του ιππικου και ο μισθοφόρος Φαράς ο Ερούλος με αλλα 300 αλογα.

Στα δεξια του κέντρου και κρυμμένοι καλα πισω από το πεζικο ώστε να μη φαινονται από τους Περσες βρισκοταν οι Φοιδεράτοι Σουνίκα και ΑΙγκαν με 600 αλογα.

Στα αριστερα του κέντρου επισης κρυμμένοι πισω από το πεζικο ηταν οι Φοιδεράτοι Σίμμας και Ασκάν με αλλα 600 αλογα.
Το σχέδιο μάχης ηταν πολύ απλο. Το περσικο ιππικο θα απωθουσε το Ρωμαικο ιππικο αλλα τα χαντάκια θα καθυστερουσαν την προελαση τους.

Όταν θα ειχαν προχωρήσει αρκετα βαθια ώστε να περάσουν τις κρυμμένες εφεδρειες στο κέντρο τοτε αυτές θα αποκαλυπτονταν και θα πλαγιοκοπουσαν το Περσικο ιππικο με σκοπο να τους πανικοβάλλουν και να τους οδηγήσουν σε ατακτη φυγη.

Οσο για το πεζικο η μονη δουλεια που ειχε να κανει ηταν να κρατησει το εδαφος του και να καθηλωσει το Περσικο πεζικο στο κέντρο για να μη μπορουν να βοηθησουν το ιππικο τους.

Οι Πέρσες εκαναν την εμφανιση τους νωρις το πρωι σε βαθεια και πυκνη διάταξη και σταματησαν ακριβως απενταντι περιμένοντας.
Ο Στρατηγος Περόζης θα περιμενε μεχρι μετα το μεσημέρι ετσι ώστε ο καυτος ηλιος και ο θερμος αέρας της ερήμου να εξαντλουσε τους Ρωμαίους και θα επιτιθονταν προς το απογευμα όταν θα ηταν ηδη εξαντλημένοι , πεινασμένοι και διψασμένοι.

Αλλα εκανε λαθος. Ο Βελισσάριος ειχε προετοιμασει καταλληλα τους ανδρες του για να αντέχουν το κλιμα και την τακτικη αυτη.

Ετσι λοιπον οι δυο στρατοι εμειναν να κοιτάζονται για ωρες ως που αργα προς το απογευμα οι Πέρσες αποφάσισαν να δράσουν και ένα αποσπασμα πεζικου από τα δεξια επιτέθηκε στην πλευρα που βρισκόταν ο Στρατηγος Βούζης και ο Φαράς ο Ερούλος.

Η αριστερη πλευρα των Ρωμαιων υποχώρησε μερικα μετρα αλλα οι Περσες φοβηθηκαν ότι πεφτουν σε παγίδα και δεν συνέχισαν την επίθεση.
Οι Ρωμαιοι από την άλλη όταν ειδαν ότι οι Πέρσες σταμάτησαν αντεπιτέθηκαν και αφου προχώρησαν συντεταγμένα αναγκασαν το Περσικο ιππικο σε υποχώρηση.

Αμεσως μετα ενας Πέρσης νεαρός στρατιωτης βγήκε μπροστά και προκάλεσε σε μονομαχία οποιον Ρωμαίο ηθελε να χτυπηθει μαζι του.
Τελικα βγηκα από τις γραμμες ενας στρατιωτης που λεγόταν Ανδρέας και ηταν εκπαιδευτης παλαιστών και πυγμάχων στην Κωνσταντινουπολη ο οποιος αποδέχτηκε την προσκληση σε μονομαχια. Τελικα τον σκότωσε με συνοπτικες διαδικασιες .

Όμως ενας δευτερος Πέρσης στρατιωτης βγηκε από τις γραμμές και προκάλεσε τον Ανδρέα σε μονομαχία για να εκδικηθεί το φίλο του ενώ ο Ανδρέας κατευθυνοταν προς τις γραμμες του.

Τελικα γυρισε πισω σκοτωσε και τον δευτερο με συνοπτικες διαδικασίες και τελικα γυρισε στις γραμμές του υπο τις επευφημιες των φιλων του αφου κανενας άλλος Περσης δεν τον προκάλεσε.

Με αυτά και μ’ αυτά επεσε η νυχτα και οι στρατοι γυρισαν ο καθενας στο στρατοπεδο τους.

Εκει και ο Βελισσάριος και ο Περόζης αντιληφθηκαν πως καθως εχουν ισαριθμες δυνάμεις μια μαχη εκ παραταξεως θα ηταν λουτρό αιματος. Ετσι αντάλλαξαν επιστολες προτεινοντας ο ενας στον άλλο να υποχωρησουν αλλα κανεις δεν υποχωρούσε.

Την επομενη μερα εφτασαν 10000 Περσες στρατιωτες ως ενισχσυση στον Περόζη και τωρα που υπερτερουσε αριθμητικα μπορουσε να δώσει μαχη εκ παραταξεως βασιζόμενος σε αυτό.

Ετσι διαιρεσε τον Περσικο στρατό δε δυο κομμάτια δημιουργώντας δυο παράλληλες γραμμες μεικτου πεζικου με ιππικο.
Τους 10000 ανδρες των Ζαγεντάν (Αθάνατοι) τους τοποθέτησε ως εφεδρειες πισω από τις δυο γραμμές.

Ο Περοζης σκοπευε να εναλλασει στο μετωπο την πρωτη με τη δευτερη γραμμη συνεχεια ξεκουραζοντας τους στρατιωτες του στο ενδιαμεσο και ετσι να ριχνει συνεχως ξεκουραστους στρατιωτες στη μάχη ενώ παράλληλα θα κρατουσε τους Ρωμαιους υπο συνεχη ασφυκτικη πιεση.

Οσο για τη διαταξη ο Περοζης θα διοικουσε το κέντρο, Ο Πιτυάξης με τον Γκαντάρ την δεξια πτέρυγα και ο Βαρεσμάνα την αριστερη.
Στο στρατόπεδο των Ρωμαιων ο Βελισσάριος υπο το φως των νεων ενισχυσεων ειχε καλεσει πολεμικο συμβουλιο. Εκει προτάθηκε από τον Φαράς τον Ερούλο να κρυφτει πισω από το λοφο με τα 300 αλογα του και όταν οι Πέρσες θα ειχαν εμπλακει με τους Ρωμαιους να βγει από το λοφο ξαφνικα και να τους χτυπησει από πισω.

Ο Βελισσάριος εντυπωσιαστηκε από την προταση και την ενεκρινε. Ετσι ο Φαράς κρυφτηκε στο λοφο ενώ ο Στρατηγος Βουζης αραιωσε το ιππικο του για να κρυψει το κενο που αφησε η αποχώρηση του Φαράς και να μην καταλαβουν οι Πέρσες ότι κατι τους μαγειρευουν.

Επαναληφθηκε παλι το ιδιο σκηνικο καθως παλι οι Πέρσες περιμεναν μεχρι το απογευμα.

Ο ηλιος πηγαινε προς την δυση του όταν οι Πέρσες αρχισαν να πλησιαζουν σιγα σιγα και τοτε αρχισαν να πέφτουν βέλη εκατέρωθεν.
Εν τουτοις όμως τα βέλη των Περσών ηταν τρομερά αστοχα καθως σηκωθηκε αντιθετος ανεμος και γυριζε τα βέλη τους πισω.

Όταν εξαντληθηκαν τα βέλη τους η δεξια πτερυγα του Περσικου ιππικου κινηθηκε να χτυπησει την αριστερη πτέρυγα του Βελισσάριου.
Η συγκρουση ηταν σφοδρη και οι Ρωμαιοι με το ζόρι κρατουσαν για να μη σπάσουν όταν ξαφνικα ακούστηκαν τα κόρνα του Φαράς ο οποιος εμφανιστηκε σχεδον από το πουθενα και επιτέθηκε στα νωτα και τα πλαγια των Περσών.

Οι Πέρσες και ο Στρατηγος Πιτυαξης αιφνιδιαστηκαν και τοτε βρηκαν ευκαιρια οι Φοιδεράτοι Σουνικα και Αιγκαν να αποσπαστουν από το κεντρο και χτυπησουν το άλλο πλευρο των Περσών οι οποιοι τωρα ειχαν περικυκλωθει.

Ο Στρατηγος Πιτυαξης όμως κατάφερε να απαγκιστρωθει και να γυρισει πισω στην ασφάλεια του πεζικου αλλα αφησε βαρειες απώλειες πισω του. 3000 Περσες σκοτωθηκαν μονο από την δεξια πλευρα τους.

Παράλληλα ο Περόζης ενισχυσε την αριστερη πτερυγα του με στρατιωτες από τη δευτερη γραμμη αμυνας και τους Αθανάτους και ετοιμαζόταν να επιτεθει στη δεξια πτέρυγα των Ρωμαιων.

Όμως ο Βελισσάριος το ειδε αυτό και μαζι με τον Ερμογένη διέταξαν καποιες από τις εφεδρειες τους συν στρατιωτες των Φοιδεράτων να τρέξουν να ενισχυσουν τον Σιμμα και τον Ασκάν στην δεξια πλευρα.

Η συγκρουση στη δεξια πλευρα των Ρωμαιων ηταν σφοδρη αλλα οι αμυνες κράτησαν και κατάφεραν να απωθησουν τους Περσες κερδιζοντας μερικα μέτρα.

Αυτό εξέθεσε όμως τα πλευρα των Περσων σε κινδυνο και ο Βελισσάριος το ειδε και αυτό διατάζοντας τις εφεδρειες να τους πλαγιοκοπήσουν.
Ηταν μια κινηση η οποια εσπασε την ραχοκοκκαλια των Περσων. Οι εφεδρειες καταφεραν να δημιουργησουν ρηγματα στην Περσικη αριστερη πλευρα και να περάσουν αναμεσα κόβοντας τον Περσικο στρατο ετσι στα δυο.

Oι Πέρσες προσπάθησαν να αντεπιτεθουν αλλα ο Βελισσάριος ανασυγκροτησε τη δεξια πτέρυγα και πριν προλαβουν κανουν κινηση εκαναν εφοδο οι Ρωμαίοι

Μεσα στον ορυμαγδό της μάχης ο Φοιδεράτος Σουνίκα σκότωσε τον Πέρση Στρατηγο Βαρεσμάνα και η αριστερη Περσικη πτέρυγα περικυκλωμενη κατέρρευσε και υποχωρησε διαλυμενη αφηνοντας 5000 νεκρους πισω της.

Το Περσικο κεντρο βλεποντας τις δυο πτέρυγες του να διαλυονται αποσυντέθηκε πληρως και οι στρατιωτες πετουσαν τα οπλα τους και εγκατέλειπαν τη μάχη ενώ τους ακολουθουσε ότι εμεινε από τη δεξια πτερυγα.

Ο Βελισσάριος με τον Ερμογένη διέταξαν καταδιωξη σφαγιαζοντας πλλους αλλα δεν τους αφησαν πολύ ωρα να τους κυνηγουν για να μην κουραστουν. Φοβηθηκε ότι εάν καταφερναν να κανουν μια ξαφνικη αντεπιθεση με ότι τους ειχε μεινει τοτε οι κουρασμένοι από την καταδιωξη Ρωμαιοι δεν θα μπορουσαν να αντισταθουν.

Δεν ηθελε να χάσει μια μάχη που ειχε κερδίσει μόλις. Ο Βελισσάριος ειχε γινει ο ηρωας της ημέρας και των στρατιωτων.
Οι Πέρσες παλι εχασαν μια μάχη αλλα δεν θα παραδινονταν ετσι απλα. Οποτε ο Πέρσης Βασιλιας εστειλε στρατό στην Αρμενια να χτυπησει τους Ρωμαιους από τον βορρά.

Όμως ο νεος Magister Militum per Armeniam Δωρόθεος και ο Magister Militum Praesentalis Σιττας τους αιφνιδιασαν με νυχτερινη επιθεση στο στρατοπεδο τους και οι Πέρσες για άλλη μια φορά ηττηθηκαν κατά κράτος και γυρισαν στην Περσαρμενία.

Επέστρεψαν ομως το ιδιο ετος (530) υπο τον Στρατηγο Μερμερόη και 30000 στρατιωτες και εισεβαλλαν σε Ρωμαικα εδάφη.
Περασαν από την Θεοδοσιόπολη και στρατοπεδευσαν κοντα στη Σατάλα οπου ειχε οχυρωθει ο Δωρόθεος με 14000 ανδρες ενώ ο Σίττας με 1000 ανδρες ειχε καταλαβει τους γυρω λοφους.

Την επομενη μερα οι Περσες κινηθηκαν να πολιορκησουν την πολη όταν ο Στρατηγος Σίττας εκανε ξαφνικα έφοδο από τους γυρω λόφους.
Οι Περσες αιφνιδιαστηκαν όταν ειδαν τους ιππεις να σηκωνουν τοση σκόνη και να κανουν τοσο θόρυβο και νομιζαν ότι τους επιτιθεται ο κυριος ογκος του Ρωμαικου στρατου.

Εκαναν μεταβολη και ετοιμάστηκαν να τους αντιμετωπισουν.

Αλλα εκεινη τη στιγμη εκανε εξοδο ο Δωρόθεος με τον κυριο ογκο του στρατου και τσάκισε τα νωτα των Περσών.
Οι Πέρσες ξαφνικα βρεθηκαν περικυκλωμενοι να αμυνονται σε δυο μετωπα. Η αντισταση τους όμως κρατουσε ακόμα καθως υπερτερουσαν αριθμητικα 2 προς 1.

Όμως σε καποια στιγμη ένα αποσπασμα που διοικουσε ο αξιωματικός Φλωρέντιος από την Θράκη κατάφερε να διασπάσει τις γραμμές τους και να εισχωρήσει βαθια.

Εκει ο Φλωρέντιος αφου σκότωσε τον Σημαιοφόρο του Μερμερόη του πήρε το πολεμικο λάβαρο και αφου εδειξε σε ολους ότι ειχε πέσει Ρωμαικα χέρια το πέταξε στο έδαφος.

Ο Φλωρέντιος επεσε ηρωικά στο πεδιο της μάχης λιγα λεπτα μετα αλλα τη ζημια την ειχε κανει.
Οι Περσες βλεποντας ότι εχασαν τοο πολεμικο λαβαρο του Στρατηγου τους τρομκρατηθηκαν και αρχισαν να τρέχουν προς το στρατόπεδο.

Την επομενη μέρα οι Περσες τα μαζεψαν και εφυγαν χωρις να τους πειράξουν οι Ρωμαιοι που ηταν ευχαριστημένοι που νικησαν έναν υπερτερο αριθμητικα εχθρο.

Μετα από αυτή τη νικη οι Φυλαρχοι της Αρμενιας αποτιναξαν τον Περσικο ζυγο και ορκιστηκαν πίστη στον Αυτοκράτορα ενώ μια σειρα από φρούρια παραδοθηκαν στους Ρωμαιους.


Συνεχίζεται...

[George_V]

Το επομενο ετος 531 οι Πέρσες ξανα εισέβαλλαν στην Αυτοκρατορια.

Αυτή τη φορα με τη βοηθεια και τις συμβουλες του Ηγεμονα των Λαχμιδών Αλ-Μουντίρ ο Περσικός στρατός 15000 ανδρων (10000 Περσων και 5000 Λαχμιδων) υπο τον Στρατηγο Αζαράθη χτυπησε την Κομμαγηνή.

Αυτό ηταν μια αλλαγη που δεν περιμεναν οι Ρωμαιοι καθως οι Περσες 200 χρόνια τωρα χτυπουσαν στα συνορα στη Μεσοποταμια.
Ο Βελισσάριος αιφνιδιαστηκε και αρχικα διστασε θεωρόντας ότι ολο αυτό είναι αντιπερισπασμος. Η αμυνα επρεπε να είναι στη συνοριακη γραμμη της Μεσοποταμιας. Δεν θα ρισκαρε να αφησει τα συνορα αφυλαχτα για να κυνηγάει ένα στρατο στα βορεια.

Τελικα μετα από πολύ σκέψη και αφου ενισχυσε τις φρουρές στα συνορα της Μεσοποταμιας εφυγε για να αντιμετωπισει τους Περσες στην Κομμαγηνη.

Παράλληλα ειχε καταφέρει να κλεισει συμμαχία με τον Ηγεμόνα των Γασσανιδών Αρέθα ο οποιος τον προμηθευσε με 5000 Γασσανιδες στρατιωτες ανεβάζοντας τον αριθμο των στρατιωτων του σε 25000.

Μετα από μερικες βδομάδες εντόπισε τον Περσικο στρατο ο οποιος λεηλατουσε τη γυρω περιοχη για τροφές και στρατοπεδευσε κοντά τους στη Χαλκίδα ενώ οι Πέρσες ειχαν στρατοπεδευσει στα Γαβαλα.

Ο Στρατηγος Αζαράθης ειδε ότι μειονεκτει αριθμητικα εναντι του αντιπάλου του και σιγα αρχισε να αποτραβιέται προς τα συνορα.
Ο Βελισσάριος τον ακολουθουσε διακριτικα μενοντας πισω κατά μιας ημερας πορεία.

Τελικα τους στριμωξε κοντα στο Καλλίνικο της Συρίας το Μεγάλο Σάββατο του 531.

Εκει ο Βελισσάριος διαφωνησε με τους στρατιωτες του.
Ο Βελισσάριος δεν ηθελε να δωσει μάχη την ημέρα της Κυριακης του Πάσχα καθως το θεωρουσε ασέβεια αλλα περαν αυτου οι ανδρες του θα επρεπε να νηστεψουν για το Πασχα και αυτό θα τους αφηνε αδυναμους.

Οι στρατιωτες όμως επεμεναν να πολεμήσουν την ημέρα του Πάσχα και πιεσαν ασφυκτικα τον Βελισσάριο να το δεχτει.
Τελικα ο Βελισσάριος εκανε πισω και η μαχη θα δινοταν την επομενη μέρα Κυριακη του Πάσχα.

Οι Ρωμαιοι ξεκινησαν νωρις το πρωι της επομενης μερας εχοντας τον Ευφρατη στα αριστερα τους κατι που τους παρειχε φυσικη αμυνα στις επιθεσεις και αρχισαν να παιρνουν διάταξη μάχης.

Την αριστερη πτέρυγα με το πεζικο διπλα στον Ευφράτη διοικουσε ο Στρατηγος Πέτρος παλαιος συναδελφος του Βελισσάριου από την σωματοφυλακη του Ιουστινιανου.

Το κεντρο με το ιππικο θα το διοικουσε ο ιδιος ο Βελισσαριος εχοντας δεξια του τους Ουννους Φοιδεράτους Σιμμα, Σουνικα και Ασκάν και τα αλογα τους μαζι με ένα τμημα Λυκαονικου πεζικου υπο τους Λογγίνο και Στεφανάκιο.

Τη δεξια πτερυγα και τους 5000 Γασσανίδες θα τους διοικουσε ο Ηγεμονας τους Αρέθας.

Η μαχη ξεκίνησε με μπαράζ βελων εκατέρωθεν αλλα τα περσικα βέλη αποδειχτηκαν αναποτελεσματικα εναντι των βελτιωμενων θωράκων και ασπίδων των Ρωμαιων και εκαναν πολύ μικροτερη ζημια από ότι περιμεναν οι Περσες.

Αντίθετα τα μικροτερα και πιο εξελιγμένα βέλη των Ρωμαιων διαπερνουσαν ανετα την περσικη θωράκιση.
Λιγο πριν τελειωσουν την ανταλλαγη βελών ο Στρατηγος Αζαράθης μετακινησε μεγαλο τμημα του ιππικου του στην αριστερη πτερυγα του για να υπερφαλαγγίσει το Ρωμαικο δεξι ακρο.

Οι Ρωμαιοι δεν ειδαν αυτή την κινηση καθως ηταν απασχολημένοι με τα βελη.

Σε λιγο ο Αζαράθης διεταξε επιθεση της αριστερης πτερυγας του η οποια εκανε εφοδο με τοση μεγάλη ορμη που η δεξια Ρωμαικη πτερυγα αρχισε να καταρρεει.

Οι Γασσανιδες αρχισαν να υποχωρουν ατάκτως ενώ οι Λυκαονες τους ακολουθησαν μετα από λιγο όταν σκοτώθηκαν και οι δυο αρχηγοι τους Λογγίνος και Στεφανάκιος.

Το ιππικο του Ασκάν φάνηκε να αντέχει την πιεση αλλα κατερευσε και αυτό όταν ο Ασκάν σκοτώθηκε στη μάχη.

Ετσι όπως ειχε εξελιχθει πλεον η κατάσταση ολη η δεξια πλευρα του κέντρου με το πεζικο ηταν εκτεθειμενη σε Περσικη προσβολη τωρα.
Ο Βελισσάριος επρεπε να σώσει την κατάσταση και κατέφυγε στην αρχαια αλλα δοκιμασμένη Ρωμαικη τακτικη της χελώνας διατάζοντας το πεζικο του να κολλησει τις ασπιδες του γυρω γυρω ενώ οι μεσαιες σειρες σηκωσαν τις ασπιδες πανω από τα κεφαλια τους.

Ο Βελισσάριος αναδιέταξε το στρατο σε σχημα U με το ποτάμι στην ανοιχτη πλευρα και εφερε τους τοξότες στο κεντρο με διαταγη να ριχνουν συνεχως βέλη στους Πέρσες ετσι ώστε να μη τους αφηνουν να κανουν συνεχεις επιθεσεις.

Ο Βελισσάριος εδιωξε το άλογο του και πολεμησε πεζος μαζι με τους στρατιωτες του απωθόντας τις συνεχεις επιθέσεις μεχρι που επεσε η νυχτα και κατάφεραν να φυγουν και να μπουν στην πολη του Καλλινίκου.

Η μάχη του Καλλινικου εληξε με ηττα για τους Ρωμαιους ακυρωνοντας ότι κερδισαν στη μάχη της Δάρας. Εν τουτοις όμως ηταν μια Πυρρειος νικη για τους Περσες καθως οι απωλειες τους στη μάχη ηταν τεράστιες. Για αυτό και Βασιλιας Καβάδης καθαίρεσε τον Στρατηγο Αζαράθη.

Ο Βελισσάριος ανακληθηκε στην Κωνσταντινουπολη οπου πέρασε στρατοδικείο καθως του χρέωσαν την ήττα στον Καλλινικο αλλα και την παλαιοτερη ηττα στην ερημο Τανουριν.

Ο Βελισσάριος απολογουμενος εριξε το φταίξιμο στους στρατιωτες που ηθελαν ντε και καλα να πολεμησουν πασχαλιατικα και σε αυτό τον υποστηριξε και ο Μαγιστρος Ερμογένης ο οποιος εγραψε το περιστατικο αυτό και στην αναφορά του προς τον Αυτοκράτορα.

Τελικα το στρατοδικείο αθωωσε τον Βελισσάριο αλλα ο Ιουστινιανος αναγκάστηκε να του αφαιρέσει τον τιτλο του Μagister Militum per Orientem.
Tελικα ο θανατος του Βασιλια Καβάδη Α’ το 531 και η ανοδος του Βασιλια Χοσρόη Α’ στο θρονο ελυσαν το προβλημα καθως ο νεος βασιλιας ειχε να
αντιμετωπισει μια εχθρικη αυλη και δεν μπορουσε να εχει και πολεμο με τους Ρωμαιους ζητησε διαπραγματευσεις για ειρηνη με τον Ιουστινιανο.

Ετσι ο Αυτοκράτορας εστειλε τους Ρουφινο, Ερμογένη, Αλέξανδρο και Θωμα να διαπραγματευτουν τους ορους της ειρήνης.
Ο Χοσροης ηταν πιο διαλλακτικος από τον πατέρα του και ετσι συντομα εφτασαν σε συμφωνια.

Ο Ιουστινιανος θα πληρωνε 110 Κεντηνάρια χρυσου για να καλυψει τα εξοδα αμυνας του Καυκάσου από τις βορειες φυλες. Τα συνορα θα ερχονταν στο status quo ante bellum και θα υπεγραφαν συμπληρωματικο συμφωνο μη επιθεσης και αλληοβοηθειας.

Μια διαφωνια για την παράδοση πολεων από τον Χοσροη στον Ιουστινιανο οδηγησε και παλι σε εθχροπραξιες αλλα το καλοκαιρι του 532 ο Χοσροης συμφωνησε να παραδόσει τις πολεις και να επιτρέψει σε εξοριστους Ιβηρες να γυρισουν στην πατριδδα τους.

Η συμφωνια εμεινε γνωστη ως η “Aιώνιος Ειρήνη” και πλεον ο Ιουστινιανος ειχε τα χέρια ελευθερα για να επιχειρησει την Reconquista δλδ την επανακτηση των εδαφων της παλαιας Ρωμαικης Αυτοκρατοριας.

Συντομα όμως κατάλαβε ότι δεν ειχε αρκετους πορους για ένα τετοιο εγχειρημα. Οι προκατοχοι του ειχαν βραχυκυκλωσει το οικονομικο συστημα της Αυτοκρατοριας με αποτελεσμα το ταμειο να είναι παντα αδειο και το ελλειμα να τρέχει συνεχως.

Ο Ιουστινιανος τοτε διόρισε τον Ιωάννη τον Καππαδόκη Υπαρχο του Πραιτωριου και τον διέταξε να γεμίσει τα ταμεια ενώ παράλληλα να μειωσει τα κοστη των δημοσιων υπηρεσιων στο ελάχιστο.

Ο Καππαδόκης επεβαλλε αγρια φορολογία η οποια γρηγορα εκανε τον λαο να τον βλεπει ως αδιστακτο και απληστο. Και βασικα δεν ειχαν και πολύ αδικο μιας και ο Καππαδόκης συντομα βρεθηκε κατοχος τεράστιας περιουσιας μιας και εβαζε χέρι στο Δημοσιο Ταμείο.

Αλλα δεν ηταν μονο ο λαος που υπέφερε. Και οι ευγενεις το ιδιο ειχαν παθει καθως ειδαν τα εισοδηματα τους να πεφτουν κατακόρυφα και μετα από λιγο εχασαν και τις θέσεις που κατειχαν.

Ετσι πολλοι από αυτους όπως και ο δυσαρεστημένος λαος πηγαν με τον Δημο των Πρασίνων ο οποιος ηταν ο κατεξοχην Δημος που υποστηριζε τους Δημοσιους Υπαλλήλους και ηταν κατά του Αυτοκράτορα και του Καππαδόκη.

Αντιθετα στο Δημο των Βενετων εμειναν μονο οσοι ηταν κομματοσκυλα του Αυτοκρατορα και του Καππαδόκη.

Στις αρχές του 532 η κοντρα αυτή εφτασε στον υψιστο βαθμο και κορυφώθηκε στην Στάση του Νίκα.
Η 10η Ιανουαρίου θα ηταν άλλη μια κλασσικη μέρα αρματοδρομιων και καβγάδων μεταξυ Βενετων και Πρασινων αλλα οι Πράσινοι πολιτικοποιησαν
την μερα φωνάζοντας συνθημτα εναντιον του Σπαθαρίου Καλαπόδιου όταν εφτασε στον Ιπποδρομο ο Ιουστινιανός για να παρακολουθησει τις
αρματοδρομιες.

Ετσι εκτυλιχθηκε ο εξης διάλογος:

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Πολλά Ετη Ιουστινιανέ Αυγουστε Συ Νικάς! Ω Πανάρετε αδικηθηκαμε και Κυριος οιδε πως το αντέχουμε! Φοβόμαστε να πουμε και το
ονομα του για να μη κινδυνευσουμε.

Εκεινη τη στιγμη ο Ιουστινιανος καλει τον Κήρυκα και του υπαγορευει τις απαντήσεις του προς τον λαο και θα τις εκφωνει ο Κηρυκας για να ακουγεται.

ΚΗΡΥΚΑΣ: Ποιος είναι? Δεν τον γνωριζουμε

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ο καταπιεστης μας Τρισαύγουστε.

ΚΗΡΥΚΑΣ: Κανεις δεν σας καταπιέζει!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ενας και μονο ενας μας αδικει και με τη βοηθεια της Θεοτόκου δεν θα κρατησει για πολύ το κεφάλι του!

ΚΗΡΥΚΑΣ: Δεν τον γνωρίζουμε!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ξερεις ποιος μας καταπιεζει Τρισαυγουστε!

ΚΗΡΥΚΑΣ: Συνέλθετε! Αν υπαρχει καποιος, δεν τον ξέρουμε!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ο Σπαθάριος Καλαπόδιος μας αδικει!

ΚΗΡΥΚΑΣ: Ο Καλαπόδιος δεν φταίει σε κατι!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Οποιος και ανε είναι ας εχει την τυχη του Ιουδα! Ο Θεος να τον εκδικηθει για την καταπιεση που μας κανει!

ΚΗΡΥΚΑΣ: Δεν ηρθατε εδώ για να δειτε αρματοδρομιες! Ηρθατε να με προσβάλλετε!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Οποιος μας καταπιέζει θα έχει την τυχη του Ιουδα.

ΚΗΡΥΚΑΣ: ΣΙΩΠΗ! Ιουδαιοι, Μανιχαιοι και Σαμαρείτες!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Εμας αποκαλεις Ιουδαιους και Σαμαρειτες? Παναγια βοηθα!

ΚΗΡΥΚΑΣ: Θα συνεχισετε να βριζετε για πολύ ακομα?

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Αν καποιος από μας αρνειται την ορθοδοξια του Βασιλεως ας είναι αναθεμα!

ΚΗΡΥΚΑΣ: Μα ειμαι βαφτισμένος στο ονομα του Τριαδικου Θεου!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: (Οχλαγωγία και φωνες)

ΚΗΡΥΚΑΣ: Αν δεν σταματήσετε τις φωνες πατε ολοι για αποκεφαλισμό!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ότι λεμε πανω στο θυμο μας Μεγαλειοτατε να το υπομενεις όπως το Θειον υπομένει τα παντα!

ΚΗΡΥΚΑΣ: (ακαταληπτο πνιγηκε από τις φωνες)

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Εχουμε αδικηθει ω Αυτοκράτωρ. Και θα τα πουμε όλα! Ειμαστε απλοι. Δεν ξερουμε κατά που πεφτει το Παλατι ακομα και εδώ ηρθαμε με
ένα μουλαρι ολο κι ολο.

ΚΗΡΥΚΑΣ: Ειστε ελευθεροι να πηγαινετε οπου θελετε!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ναι ειμαστε ελευθεροι αλλα δεν μπορουμε να το δειξουμε. Αν καποιος μας υποπτευθει μονο για οπαδους των Πρασίνων μπορει να
τιμωρηθουμε!

ΚΗΡΥΚΑΣ: Τοτε ειστε ετοιμοι να πεθανετε για το χρώμα σας?

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ας χαθει το χρωμα και ας εξαφανιστει η Δικαιοσυνη. Να σταματησουν οι φονοι. Ειθε να μηνειχε γεννηθει ο Σαββάτιος αν ειχε τετοιο
δολοφονο για γιο! 26 Φονοι εχουν γινει μεχρι σημερα. Και μολις χτες ενας δολοφονηθηκε το πρωι και άλλος ενας το απογευμα!

ΒΕΝΕΤΟΙ: Οι μονο δολοφονοι εδώ ειστε εσεις οι Πράσινοι!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Εσεις δολοφονειτε και εξαφανιζεστε!

ΒΕΝΕΤΟΙ: Εσεις σκοτώνετε και μετα σας αφηνουν ελευθερους! Εσεις ειστε οι μονο δολοφονοι εδώ μεσα!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ω Αρχοντα Ιουστινιανέ! Ποιος θα μας καταλαβει? Τον Ξυλοπώλη στο Ζευγμα ποιος τον σκότωσε ως Αυτοκρατωρ?

ΚΗΡΥΚΑΣ: Εσεις τον σκοτωσατε!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Και το γιο του Επαγαθου Αυτοκράτωρ ποιος τον σκοτωσε?

ΚΗΡΥΚΑΣ: Εσεις και τώρα πατε να το φορτώσετε στους Βενετους!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ελεος Κυριε! Η αληθεια κρυβεται! Μας λενε ότι όλα αυτά είναι πραξεις Θεου

ΚΗΡΥΚΑΣ: Ο Θεος δεν καμπτεται από το κακό.

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Και τοτε ποιος μας αδικει εξηγησε μας?

ΚΗΡΥΚΑΣ: Θα σκάσετε επιτέλους βλασφημοι?

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Εάν αυτό θελετε Μεγαλειωτατε θα ησυχάσουμε αλλα όχι επειδη το θελουμε. Επειδη εσυ μας διατάζεις. Αντιο Δικαιοσυνη δεν υπαρχεις πια.
Καλυτερα να γινουμε Εβραιοι ή ειδωλολατρες παρα Βενετοι!

ΒΕΝΕΤΟΙ: Η κακια σας δεν περιγράφεται!

ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ανασκαφήτω τα οστέα των εν τω Ιπποδρόμω!

Και αμέσως ξεκίνησαν επεισόδια (τα περισσότερα εκτος Ιπποδρόμου καθως εντος οι Πράσινοι αποχωρησαν).
Ο Αυτοκράτορας αποχώρησε από το Κάθισμα και κληθηκε η Φρουρα και ο Επαρχος της Πολης να επιβάλλουν την τάξη καθως όπως φαινόταν παλι θα γινονταν οπαδικα επεισόδια όπως γινονταν κάθε φορά που γινονταν αγωνες στον Ιπποδρομο.

Ο Επαρχος Ευδαίμων συνέλαβε 3 από τους πρωταιτιους 2 Πρασινους και 1 Βενετο και τους καταδικασε επι τοπου σε θανατο δι’απαγχονισμου.

Ο πρωτος κρεμαστηκε κανονικα αλλα επειδη ο δημιος ηταν μεθυσμένος τα εκανε θαλασσα στην εκτέλεση των άλλων δυο και 3 φορές δοκιμασε να τους κρεμάσει αλλα το σκοινι εσπαγε συνέχεια.

Ο κοσμος που παρακολουθουσε αρχισε να φωνάζει “Θαυμα! Θαυμα!”. Εκει βρεθηκαν και καποιοι μοναχοι από την Μονη του Αγιου Κόνωνος και αρπαζοντας τους δυο καταδικασμένους από τα χέρια του δημιου τους μετέφεραν με βαρκα στην ΕΚκλησια του Αγιου Λαυρεντιου οπου ζητησαν ασυλο.

Ο Επαρχος όταν το εμαθε εστειλε τη φρουρα να περικυκλωσει την Εκκλησια. Αλλα συντομα ο οχλος περικυκλώσε το Πραιτώριο και απαιτουσε από τον Επαρχο να αποσυρει τη φρουρα από την Εκκλησια.
Ο Επαρχος τους αγνόησε και αυτοι θυμωμενοι μπηκαν στο Πραιτώριο ανοιξαν τις φυλακες και αφου οπλιστηκαν ανοιγοντας το Οπλοστάσιο εβαλαν φωτια στο Πραιτώριο.

Η κατάσταση αρχισε να ξεφευγει όταν αρχισαν να πυρπολουνται τα παντα από το Φορουμ μεχρι τη Χαλκη Πυλη.
Επισης καηκαν τα Αργυροπρατεια και το Παλάτι του Λαυσου μαζι με ολη τη συλλογη αρχαιοελληνικων και Ρωμαικων αγαλματων που ειχε συγκεντρωσει από ολη την Αυτοκρατορια.

Ο Επαρχος εστειλε εναντιον τους τη φρουρα αλλα μετα από μερικες αψιμαχιες καταφεραν να απωθησουν τους φρουρους.
Αποθρασυμενος πλεον ο οχλος αρχισε να μπουκάρει σε σπιτια ευγενων και πλουσιων και να τα λεηλατει φωναζοντας Νικα!.
Από εκει εβαλαν φωτια στην Χαλκη Πυλη, στο παλιο στρατοπεδο των Προτεκτόρων και στο Μέγαρο της Συγκλητου στο Αυγουσταίο.

Από εκει κατέβηκαν στον Λιμένα του Ιουλιανου φωνάζοντας “Θελουμε νέο Αυτοκράτορα!” αναζητώντας τον ανηψιο του πρωην Αυτοκράτορα Αναστασιου Α' για να τον κανουν Αυτοκράτορα. Ομως ο Προβος ειχε αντιληφθει τις προθέσεις του και το εσκασε. Ετσι εκαψαν το Παλάτι του Πρόβου σε αντιποινα.

Από εκει μετα πυρπολησαν τα Λουτρά του Αλεξάνδρου, το Ξενοδοχείο του Σαμψών (μαζι με τους ασθενεις) και την Αγία Σοφία.

Οσο γινονταν αυτά ο Ιουστινιανός βρισκοταν τρομοκρατημένος στο Παλάτι. Κυκλοφορουσε σα χαμένος και δεν ηξερε τι να κάνει.
Σκεφτηκε να φορτώσει το Θησαυροφυλακιο στον Βασιλικο Δρομωνα και να το σκάσει στη Θράκη αφηνοντας πισω το Στραηγο Μουνδο μαζι με το γιο του Κωνσταντιολο και 3000 στρατιωτες να φυλανε το Παλατι.

Περνουσαν οι μερες και ο ελεγχος χανοταν ολο και περισσότερο. Όταν βγηκε η φημη πως Ιουστινιανος και Θεοδώρα το εσκασαν στη Θράκη οι στασιαστές ζητησαν νέο Αυτοκράτορα.

Ετσι πηγαν στο σπιτι του Υπάτιου του αλλου ανηψιου του προηγουμενου Αυτοκράτορα Αναστάσιου Α’ και ουσιαστικα τον απηγαγαν μπροστα στα ματια της γυναικας του και τον εφεραν στον Ιπποδρομο μαζι με τον αδελφο του Πομπηιο.

Εκει τον ανακηρυξαν Αυτοκράτορα με το ζόρι ενώ αυτος εκλαιγε και τους ελεγε πως δεν θέλει και να τον αφησουν να παει σπίτι του. Τον σηκωσαν σε ασπίδα (ενω αυτος συνέχισε να κλαιει και να τους παρακαλαει να τον αφησουν να φυγει) και ελλειψει διαδηματος χρησιμοποιησαν το Μανιάκιο (διακοσμητικη αλυσιδα που φορουσαν οι αξιωματικοι) ενος Χιλιαρχου.

Λιγο μετα 200 οπλισμένοι Πράσινοι προσπαθησαν να παραβιασουν τις Πυλες του Παλατιου για να εγκαταστησουν τον Υπάτιο στο θρόνο αλλα απωθηθηκαν από τον Μουνδο και τον Βελισσάριο.

Τελικα ο Ιουστινιανός σε μια τολμηρη κινηση προσπαθησε να διαπραγματευτει απευθειας ο ιδιος με τους στασιαστες στον Ιππόδρομο αλλα δεν τον ακουγαν πλεον και από πανω τον λιθοβόλησαν.

Ο Ιουστινιανος ειχε γινει ράκος πλεον. Δεν μπορουσε να το αντέξει αυτό. Εδωσε εντολη να φορτώσουν το Θησαυροφυλακιο στον βασιλικο δρομωνα και καλεσε τη γυναικα του και τους Στρατηγους Βελισσάριο, Μουνδο, Κωνσταντιολο και Ναρση καθως και μερικους πιστους σε αυτόν Συγκλητικους και Κουβικουλαριους για να τους αποχαιρετησει.

Όμως όταν εφτασε η Θεοδώρα πηρε τον Ιουστινιανό από τα μουτρα. Τον κατηγόρησε για δειλό και του είπε:

“Κάθε ανθρωπος που γεννιεται αργά η γρηγορα θα πεθάνει. Ενας Αυτοκράτορας όμως δεν πρέπει να γινει φυγάς! Ειθε να μη βγάλω ποτε από πανω μου την Αυτοκρατορικη Πορφύρα, ουτε να δω τη μερα εκείνη που δεν θα με αποκαλούν Βασίλισσα! Τωρα αν εσυ ω Αυτοκράτωρ θες να φυγεις να σωθείς μπορεις να το κάνεις. Και χρηματα εχεις και η θαλασσα είναι εδώ κοντα με τα πλοια της. Αν σκεφτεσαι να σωθεις αλλαζοντας την σωτηρία με τον θάνατο, σου αρμόζουν τα καλυτερα. Οσο για μένα θα μεινω πιστη στο αρχαιο ρητο. Η Βασιλεία είναι το ευγενέστερο σάβανο”

Tα λογια της Θεοδώρας χτυπησαν τον Ιουστινιανό σαν κεραυνος. Εμεινε να την κοιτάει σα χαμένος για μερικα δευτερολεπτα αλλα αμέσως μετα ξαναβρήκε το χαμένο θάρρος του και αρχισε να δινει διαταγές στους Στρατηγους του.

Αυτοι χάρηκαν που ο Αυτοκράτορας ξαναβρήκε επιτέλους τον εαυτό του και αρχισαν να σχεδιαζουν ολοι μαζι την επανακατάληψη της Πολης και της εξουσίας.
Αρχικα επρεπε να διασπάσουν το πληθος και να τους βάλουν να τσακωθουν μεταξυ τους. Ετσι διατάχθηκε ο Βελισσάριος να κατέβει κατω και να χρησιμοποιησει το προσωπικο του πρεστιζ για να πεισει οσους μπορει να στηρίξουν τον Ιουστινιανο.

Επισης στον Στραττγο Ναρσή δόθηκαν σακουλια με χρυσάφι για να δωροδοκησει οσους μπορει για να αλλαξουν πλευρες.
Οι δυο Στρατηγοι εφυγαν και επεστρεψαν μετα από καποιο διάστημα.

Ο Βελισσάριος ανέφερε ότι κατάφερε να πεισει αρκετο κοσμο να στηριξει τον Ιουστινιανο αλλα ο Ναρσης ειχε μεγαλυτερη επιτυχία με τον χρυσο. Πλεον ο οχλος ειχε διασπαστει και αρκετοι φωναζαν υπερ του Ιουστινιανου ενώ σημειωνονταν και συμπλοκες αναμεταξυ τους.

Τοτε ο Ιουστινιανος κατέστρωσε το σχέδιο του. Ο Στρατηγος Κωνσταντιολος θα επαιρνε τους τοξότες και θα ανεβαινε στις στέγες των σπιτιων γυρω από τον Ιπποδρομο.

Ο Στρατηγος Ναρσης θα εσπρωχνε το πληθος πισω στον Ιππόδρομο από τις μπροστινες Πυλες ενώ οι Στρατηγοι Μουνδος και Βελισσάριος θα τους μαζευαν από την Σφενδόνη και την Πυλη του Νεκρου αντίστοιχα συγκεντρωνοντάς τους ολους στην αρένα του Ιπποδρόμου.

Όταν θα ηταν ολοι μεσα στον Ιππόδρομο ο Βελισσάριος θα σηκωνε το σπαθι του στον αέρα.

Αυτό θα ηταν το σήμα για τον Κωνσταντίολο να διατάξει ομαδικο πυρ από τους τοξοτες στο συγκεντρωμένο οχλο.
Εάν εμενε κανεις ζωντανος στην αρένα του Ιπποδρομου μετα τα βέλη θα εκκαθαριζοταν από τους Στρατηγους.

Παράλληλα αφου εδινε το σήμα ο Βελισσάριος και ξεκινουσε η ριψη των βελών επρεπε να τρέξει κατευθειαν στο Κάθισμα και να συλλάβει τον σφετεριστη Υπάτιο πριν τους ξεφυγει αφηνοντας τον Μουνδο να επιβλέπει τη σφαγή.

Το σχέδιο εκτελεστηκε ακριβως όπως καταστρώθηκε και το απογευμα της ημέρας βρηκε τον Ιπποδρομο στρωμένο με 35000 πτωματα.
Ο δε Υπάτιος συνεληφθη από τον Βελισσάριο ο οποιος τον βρηκε να κλαιει πισω από τον θρονο στο Κάθισμα του Ιπποδρόμου. Ο Υπατιος μολις τον ειδε επεσε στα γονατα και ζηταγε ελεος λεγοντας πως δεν εφταιγε αυτος. Με το ζορι τον πηραν και τον εκαναν Αυτοκρατορα ειπε.

Ο Βελισσάριος όμως επρεπε να εκτελεσει την εντολη. Τον αλυσοδεσε και τον πηγε στα κελια του Παλατιου μεχρι να αποφασιστει η τυχη του.

Την επομενη μέρα 20 Ιανουαριου ο Ιουστινιανος που ειχε ξαναβρει τον παλιο καλο του εαυτο περασε από δικαστηριο 18 ευγενεις που ειχαν ταχθει με τους επαναστάτες και τους καταδικασε σε δημευση περιουσιας και εξορία.

Μετα εφεραν τον σφετεριστη Υπάτιο και τον αδελφο του Πομπηιο. Ο Ιουστινιανος θελησε να τους χαρισει τη ζωη μιας και ηταν απλα πιονια στα χέρια αλλων αλλα η Θεοδώρα πάτησε ποδι και απαίτησε από τον Ιουστινιανό να τους καταδικάσει σε θάνατο.

Ο Ιουστινιανος τι να εκανε συμμορφωθηκε με την απαιτηση της γυναικας του και διέταξε να βάλουν τον Υπατιο και τον Πομπηιο μεσα σε σακια, να τα γεμίσουν φίδια και να τους πετάξουν στον Βόσπορο.

Η κινηση αυτή του Ιουστινιανου τρομοκράτησε την Πολη και τους κατοικους και κανεις δεν τολμησε να ξανακουνηθει στον Ιουστινιανο από φοβο μη καταληξει στον πάτο της θάλασσας.



Συνεχίζεται...

[Gherschaagk]

Είναι υπερβολικά μεγάλα τα ποστ και αν χάσεις την σειρά δεν ξέρεις από που να τα ξαναρχίσεις.

[jason0]

Είναι υπερβολικά μεγάλα τα ποστ και αν χάσεις την σειρά δεν ξέρεις από που να τα ξαναρχίσεις.

Από εκεί που σταμάτησες, 2 ποστ είναι
Εντωμεταξύ Γιώργο, είναι πολυ ωραίες αυτές οι ιστορίες

[Volk]

Είναι υπερβολικά μεγάλα τα ποστ και αν χάσεις την σειρά δεν ξέρεις από που να τα ξαναρχίσεις.

Από εκεί που σταμάτησες, 2 ποστ είναι
Εντωμεταξύ Γιώργο, είναι πολυ ωραίες αυτές οι ιστορίες

Αυτο μολις διαπιστωσα και εγω.

Τις ψαχνω και σε ανιμε στο youtube αλλα δεν εχουν κατι αξιολογο.

[George_V]

Είναι υπερβολικά μεγάλα τα ποστ και αν χάσεις την σειρά δεν ξέρεις από που να τα ξαναρχίσεις.

Ε άμα τα κάνω μια παράγραφο το ποστ τώρα θσ ειμασταν στην 45η σελίδα.

[Gherschaagk]

Είναι υπερβολικά μεγάλα τα ποστ και αν χάσεις την σειρά δεν ξέρεις από που να τα ξαναρχίσεις.

Ε άμα τα κάνω μια παράγραφο το ποστ τώρα θσ ειμασταν στην 45η σελίδα.

Τζορτζ είναι μεγάλα τα ποστ αλλά οκ, εσύ αποφασίζεις.

[George_V]

Είναι υπερβολικά μεγάλα τα ποστ και αν χάσεις την σειρά δεν ξέρεις από που να τα ξαναρχίσεις.

Ε άμα τα κάνω μια παράγραφο το ποστ τώρα θσ ειμασταν στην 45η σελίδα.

Τζορτζ είναι μεγάλα τα ποστ αλλά οκ, εσύ αποφασίζεις.

Καλά θα στα κάνω μικρότερα...

[Gherschaagk]

Ε άμα τα κάνω μια παράγραφο το ποστ τώρα θσ ειμασταν στην 45η σελίδα.

Τζορτζ είναι μεγάλα τα ποστ αλλά οκ, εσύ αποφασίζεις.

Καλά θα στα κάνω μικρότερα...

Θενκ γιου.

[George_V]

Λιγο μετα την καταστολη της Στάσης του Νικα εικάζουμε πως ο Βελισσάριος παντρεύτηκε την Αντωνινα.

Δεν υπαρχουν σαφεις ενδειξεις για το ποτε ακριβώς αλλα το γεγονος ότι το ονομα της δεν αναφέρεται πουθενα κατά τη διάρκεια της Περσικης εκστρατείας, ουτε και στη Στάση του Νικα μας ωθεί στην υποθεση ότι παντρευτηκαν σε καποιο σημειο αναμεσα στη Στάση του Νικα και της Βανδαλικης Εκστρατειας καθως η Αντωνίνα φέρεται να συνοδεύει τον Βελισσάριο στην εκστρατεια του στην Αφρικη.

Η Αντωνίνα υπηρξε κολλητή φίλη της Θεοδώρας από τον καιρό που εργάζονταν ως χορευτριες και εταίρες και πιθανοτατα ηταν η Θεοδώρα που εκανε το προξενο μεταξυ τους.

Γεννημένη το 484 και 495 (περιπου 10 με 20 χρόνια μεγαλυτερη του Βελισσάριου) ταπεινης καταγωγης και μεγάλωσε μεσα στον Ιππόδρομο και στα καταγώγια της Κωνσταντινουπολης.

Ο πατέρας της και ο παππους της υπηρξαν διάσημοι αρματηλάτες του Ιπποδρόμου ενώ η μητέρα της Θεσσαλονίκη ηταν ηθοποιος, χορευτρια και γνωστη εταίρα της Κωνσταντινούπολης.

Η Αντωνινα εκανε αστατη ζωη όπως και η Θεοδώρα για αυτό αλλωστε εγιναν και κολλητές φιλες και αυτος ο τροπος ζωης την εφερε με 2 νόθα παιδια (τουλαχιστον τοσα ελεγε η ιδια ότι ειχε. Οι κακες γλώσσες ελεγαν ότι ειχε πολλα περισσότερα

Τα 2 που είναι σιγουρα ηταν ο Φώτιος τον οποιο ειχε αποκτήσει με έναν αρματηλάτη και μια κορη της οποιας το ονομα δεν διασώθηκε αλλα γνωριζουμε ότι η Θεοδώρα μεσολάβησε για να την παντρέψει με τον Στρατηγό Ιλντιγκερ ο οποιος υπηρέτησε μαζι με τον Βελισσάριο σε Αφρικη και Ιταλία.

Ο Βελισσάριος με την Αντωνίνα απέκτησαν ένα παιδί, μια κόρη που ονόμασαν Ιωαννίνα και την οποια η Θεοδώρα την πάντρεψε το 548 (8 μηνες πριν πεθάνει) με τον εγγονο της Αναστάσιο (η Θεοδώρα ειχε μια νοθα κορη από την αστατη ζωη της πριν γνωρισει τον Ιουστινιανό).

Αλλα μολις πέθανε η Θεοδώρα η Αντωνίνα χώρισε το ζευγάρι και επεισε τον Ιουστινιανο να τους εκδόσει διαζύγιο για αγνωστο λόγο παρα τις διαμαρτυρίες της Ιωαννίνας και του Αναστάσιου ότι ηταν ερωτευμενοι μεταξυ τους. Το πιθανοτερο ηταν πως η Θεοδώρα ηθελε να παει η περιουσια της Αντωνινας και του Βελισσαριου στην δικη της οικογένεια. Η Ιωαννίνα ηταν η μονη κληρονομος και των δυο οποτε παντρευοντας την με τον εγγονο της η περιουσια και των δυο θα περνουσε στην οικογένεια της.

Οι κακες γλωσσες επεμεναν πως η Αντωνινα συνέχισε την αστατη ζωη και μετα τον γάμο της με τον Βελισσάριο και πως ειχε μακροχρονια ερωτικη σχέση με τον Θεοδόσιο τον βαφτιστικο του Βελισσάριου αν και αυτό μαλλον ηταν λιβελλος του Προκόπιου εναντιον της καθως τα περισσότερα
στοιχεια εδειχναν ότι μετα το γάμο της εγκατέλειψε τις παλιες της συνηθειες όπως η Θεοδώρα.

Παρα την αντιπάθεια του Προκοπιου όμως προς αυτην η Αντωνινα θα επαιζε μεγάλο ρολο στην καριέρα του Βελισσάριου κυριως λογω της φιλιας της με την Θεοδώρα.

Εχοντας καταστειλει την Σταση του Νικα και με την Αιωνιο Ειρήνη να εγγυάται ησυχία στα ανατολικα του συνορα ο Ιουστινιανος στράφηκε δυτικα θελοντας να επανακτήσει τα παλαια εδάφη της Ρωμαικης Αυτοκρατοριας που κατειχαν τωρα οι βαρβαροι μετα την πτωση της Δυτικης Ρωμαικης Αυτοκρατορίας.

Και ο πρωτος στόχος θα ηταν η Βόρεια Αφρικη την οποια κατείχαν οι Βάνδαλοι και ο Ιουστινιανος την επελεξε για πρώτο στόχο καθως σπαρασσοταν από εσωτερικες εριδες και ειχε προβληματα με τους Μαυριτανους.

Την περιοδο εκεινη βασιλιας των Βανδάλων στην Καρχηδόνα ηταν Χιλδέριχος ο οποιος ειχε διορισει τον διάδοχο του Γελίμερο ως αρχηγο του στρατου για να μπορέσει να αντιμετωπισει τους Μαυριτανους.

Ο Γελιμερος μετα τη νικη του κατά των Μαυριτανων αρχισε να εποφθαλμια τον θρόνο και ετσι ξεκίνησε μια καμπάνια φημολογιας κατά του Χιλδεριχου κατηγορόντας τον για αδύναμο και αναποτελεσματικο βασιλια.

Αφου μαζεψε αρκετη στηριξη από λαο, στρατο και ευγενεις εκανε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον Χιλδέριχο ο οποιος φυλακιστηκε και ανεβηκε ο ίδιος στον θρόνο τον Μαιο του 530.

Από τις πρωτες πραξεις του ως βασιλιας ηταν να ζητήσει την αναγνωριση από τον Ρωμαιο Αυτοκρατορα και για αυτό του εστειλε πλουσια δώρα.
Ο Ιουστινιανος όμως του τα γυρισε πίσω και αρνηθηκε να τον αναγνωρίσει καθως ειχε συμφωνιες με τον προκάτοχο του Χιλδέριχο.

Το ιδιο επραξαν και η Αντιβασίλισσα Αμαλασουνθα στην Ιταλια η οποια ειχε και αυτή αναγκη στηριξης από τον Ιουστινιανό καθως μετα το θανατο του πατέρα της Θεοδώριχου και τη δολοφονια του θείου της Αμαλαφρίδα αυτή ασκουσε την εξουσια στο ονομα του ανηλικου γιου της Αθαλάριχου.

Ο Γελίμερος ειχε απομονωθει πληρως πλεον και ο Ιουστινιανος του εστειλε τελεσίγραφο να απελευθερωσει τον Χιλδέριχο και τους λοιπους φυλακισμένους και να τους στειλει στην Κωνσταντινουπολη αλλιως θα εχει πολεμο.

Φυσικα ο Γελίμερος δεν θα απελευθέρωνε τον Χιλδέριχο. Το να βγάλει από την φυλακη τον νομιμο βασιλια και να τον στειλει στην Κωνσταντινουπολη ηταν αυτοκτονια. Ετσι επελεξε να τον κρατησει φυλακισμένο πιστευοντας πως ο Ιουστινιανος εχοντας ακομα προβλημα με τους Πέρσες μπλοφάρει και δεν θα επιτεθει.

Ετσι επαναπαυτηκε και με τη βοηθεια ενός προδοτη Ρωμαιου του Βονιφάτιου ο οποιος εγινε ο προσωπικος του γραμματέας δημιουργησε μια τεράστια περιουσια δημευοντας τις περιουσιες των εχθρών του.

Ο Γελιμερος που ειχε ανεβει στο θρονο κατηγοροντας τον προηγουμενο βασιλια ότι ηταν αναποτελεσματικος και απληστος ειχε γινει πλεον χειρότερος και δεν δισταζε να εκτελει ευγενεις για το παραμικρό διαλυοντας ετσι την βάση δυναμης που τον εφερε στην εξουσια εξ αρχης.

Αυτό προκάλεσε επαναστάσεις στην Τριπολιτανία και στην Σαρδηνία. Στην Τρίπολη ο Πουδέντιος ξεκινησε την επανάσταση και ζήτησε Ρωμαικη βοηθεια ενώ στην Σαρδηνία επαναστάτησε ο τοπικος κυβερνητης Γόδας και αυτος ζητησε Ρωμαικη βοήθεια.

Εν τουτοις το πιθανοτερο είναι ότι οι επαναστάσεις αυτές υποκινηθηκαν από πράκτορες του Ιουστινιανου με σκοπο να αποδυναμωσουν περαιτέρω τον Γελίμερο και να διευκολυνουν την κατάληψη του βασιλειου του.

Ο Ιουστινιανος καθυστερησε 3 χρόνια να στειλει βοήθεια όμως. Επρεπε πρωτα να κλεισει το ανατολικο μετωπο και αυτό εγινε το 532 και πανω που ηταν ετοιμος να ξεκινησει εκστρατεια εσκασε και η Στάση του Νικα.

Τελικα το 533 ηταν ελευθερος να ασχοληθει με τη Βορεια Αφρικη. Επειδη χρειαζόταν την στηριξη των Γοτθων και την αδεια τους να χρησιμοποιησει την Σικελία ως βάση (για να μειωσει ετσι τα logistics του στρατου του) εστειλε πρεσβεις στην Αντιβασίλισσα των Γοτθων.

Δεν δυσκολευτηκαν να την πεισουν καθως η Αμαλασουνθα ειχε προσωπικη εχθρα με τον Γελιμερο και φυσικα ηθελε τον Ιουστινιανο στο πλευρο της για να διασφαλίσει τα δικαιωματα του γιου της.

Ετσι παραχωρησε στον Ιουστινιανο το δικαιωμα να χρησιμοποιησει την Σικελία ως βάση και μαλιστα εστησε αγορά στις Συρακουσες οπου οι Ρωμαιοι μπορουσαν να αγοράζουν προμηθειες και αλογα σε μειωμενες τιμες.

Όταν όμως ο Ιουστινιανος ανακοινωσε επισημα στο Συμβουλιο του πως η εκστρατεια ηταν ετοιμη να ξεκινησει και πως ειχε φροντισει για όλα (όλα αυτά γινονταν με ακρα μυστικοτητα και ελαχιστοι εκτος του Αυτοκρατορα ηξεραν τι γινεται) συναντησε αντισταση.

Οι Συμβουλοι του φοβόντουσαν ότι η εκστρατεια θα καταληξει σε καταστροφη όπως και οι προηγουμενες δυο που επιχειρησαν οι προκατοχοι του πριν χρονια κατά της Βορειας Αφρικης.

Οι Στρατηγοι του αρνηθηκαν να υπακουσουν σε διαταγη του και να τεθουν επικεφαλης τετοιας εκστρατειας.

Ο Ιωάννης ο Καππαδόκης αντέταξε πως το κοστος της εκστρατειας είναι ικανο να τιναξει τον προυπολογισμο στον αέρα και να αδειάσει τα ταμεια.

Όμως ενας Επίσκοπος που ηταν παρών ειπε πως ειχε δει σε ονειρο πως ο Θεος θα βοηθησει τον Αυτοκράτορα να πατάξει τους αιρετικους (οι Βανδαλοι ηταν Αρειανιστες) και να επανακτησει την Βορεια Αφρικη.

Ο Ιουστινιανος ακουγοντας αυτό ενθουσιαστηκε αλλα και οι περισσοτεροι Συμβουλοι του το ιδιος. Όπως και ο Βελισσάριος που ηταν πολύ θρησκος.
Όλα ηταν ετοιμα για την εκστρατεια. Ο Στρατηγος Μουνδος διορίστηκε Magister Militum per Illyricum και ο Βελισσάριος επαναδιοριστηκε Magister Militum per Orientem

Ουσιαστικα του ξαναδωσαν τον τιτλο που του ειχαν αφαιρέσει μετα το στρατοδικειο του 530. Η επιλογη του Βελισσάριου ηταν μονοδρομος. Ειχε αποδειξει ότι ειχε στρατηγικο ταλεντο στους πολέμους με την Περσία, ηταν φίλος του Αυτοκράτορα και ηταν από τους ελαχιστους που ειχαν μεινει πιστοι κατά τη διάρκεια της στάσης του Νικα.


Συνεχίζεται...

Gherschaagk Σε βολεύει αυτο?

[Gherschaagk]

Φυσικά. Θενκς!

[George_V]

Σε ειδικη τελετη ο Βελισσάριος ονομάστηκε από τον Ιουστινιανο Ανωτατος Διοικητης της εκστρατειας σπαζοντας την παράδοση που ισχυε μεχρι τοτε να εχουν δυο ή παραπανω αρχηγους.

Ο Βελισσάριος θα ειχε τον απόλυτο ελεγχο με γραπτη εντολη του Αυτοκράτορα. Αλλα για να ελαφρώσει λιγο το φορτιο του ο Βελισσάριος ορισε ως Υποδιοικητη του με αρμοδιοτητα τα logistics τον Αρχέλαο τον πρωην Υπαρχο του Πραιτωριου του Ιλλυρικου.

Ο στρατος που εδωσε στον Βελισσάριο ο Ιουστινιανος αποτελουνταν από 5000 ιππεις υπο την διοικηση του Ρουφίνου και με υποδιοικητες τον Αιγκαν, τον Βαρβάτο και του Πάππο. Το πεζικο αριθμου σε 10000 ανδρες υπο την διοικηση του Ιωάννη από το Δυρράχιο με υποδιοικητες τους
Θεόδωρο Κτεάνο, Τερεντιο, Ζαιντάν, Μαρκιανο και Σέραπι.

Μαζι τους ειχαν μονάδες Φοιδεράτων με διοικητη τον Μagister Militum per Armeniam Δωροθεο και υποδιοικητη τον Υπασπιστη του Βελισσάριου Σολωμόντα.

Το επιτελειο του Βελισσάριου περιελαμβανε επισης και τους Στρατηγους Κυπριανο, Βαλεριανο, Μαρτίνο, Αλθία, Ιωάννη και Μάρκελλο.
Τελος μαζι τους ηρθαν και 400 Ερούλοι υπο τον Φαράς και 600 Ούννοι υπο τους Σιννιο και Βάλα.

Λιγο πριν ξεκινησουν εφτασε επιστολη από τον επαναστατη κυβερνητη της Σαρδηνιας Γόδα ο οποιος ελεγε ότι οι ενισχυσεις είναι καλοδεχουμενες αλλα δεν χρειαζεται να στειλει διοικητες.

Ετσι ο Βελισσάριος εστειλε τον αξιωματικο των Φοιδεράτων Κύριλλο μα 400 ανδρες να ενισχυσει την Σαρδηνία.
Για την μεταφορά του στρατου ο Ιουστινιανος τους διέθεσε 500 πλοια διαφορου τονναζ το οποιο ποικιλε από 30 μεχρι 500 τόνους και 30000 ναυτες
ως πληρωμα (δλδ 60 ναυτες ανα πλοιο) με καταγωγη κυριως από Αίγυπτο, Ιωνία και Κιλικια.

Επικεφαλης του Στόλου τοποθετηθηκε ο Ναυαρχος Καλώνυμος από την Αλεξάνδρεια.
Για την προστασια του Στόλου από εχθρικες επιδρομές ο Ιουστινιανος διέθεσε 92 Δρόμωνες με τα συνηθη πληρωματα τους συν 2000 πεζοναύτες
πανω σε αυτους.

Ο στολος σηκωσε άγκυρα τον Ιουνιο του 533 με τον Βελισσάριο στη Ναυαρχιδα συνοδευόμενο από τη γυναικα του Αντωνίνα και τον Γραμματέα του Προκόπιο.

Από την Κωνσταντινουπολη επλευσαν στην Πέρινθο οπου περιμεναν 5 μέρες για να παράλαβουν τα αλογα που θα ερχονταν από την Θρακη και από εκει κατευθυνθηκαν προς την Αβυδο οπου εμειναν για 4 μερες λογω κακοκαιρίας.

Εκει ο Βελισσάριος εδειξε στο στρατό ποιος κανει κουμάντο καθως δυο μεθυσμένοι Ουννοι σκότωσαν ένα στρατιωτη σε καβγα για ασημαντη αφορμη.

Οι δυο Ουννοι εκτελεστηκαν με συνοπτικες διαδικασιες και ο Βελισσάριος επανελαβε στο στρατό πως δεν θα ανεχθει καμια απειθεια οσο είναι διοικητης και πως θα παταξει την παραμικρη αταξια.

Επισης εκει ο Βελισσάριος ελαβε μετρα για να μη διαλυθει ο στόλος σε ενδεχομενη καταιγιδα σε ανοιχτη θάλασσα και τα 3 πλοια στα οποια επεβαινε ο Βελισσάριος και το επιτελειο του μαρκαριστηκαν και ανεβασαν διαφορετικες σημαιες για να αναγνωριζονται ευκολα ακομα και σε δυσμενεις καιρικες συνθηκες. Βασικα εβαψαν τα μισα πανια τους κοκκινα και κρεμασαν φανάρια στην πλωρη και στην πρυμνη.

Μολις κοπασε ο καιρος ξεκινησαν για το Σίγειο και από εκει εφυγαν γραμμη για τον Καβο Μαλιά.
Αγκυροβολησαν στην Καινήπολη (σημερινη Αρεόπολη Μάνης) οπου ο Βελισσάριος συνεχάρη τους γενναιους κατοικους της περιοχης οι οποιοι μολις
ειχαν αποκρουσει μια Βανδαλικη επίθεση και θεμελίωσε ένα εκκλησάκι πανω σε ένα βράχο που εβλεπε στη θαλασσα και το αφιερωσε στην Κοιμηση
της Θεοτοκου μιας και πλησιαζε η γιορτη.

Από εκει πηγαν στη Μεθώνη οπου παρελαβαν τους Στρατηγους Βαλεριανο και Μαρτινο και καποιες ενισχυσεις. Αλλα ο αέρας επεσε ξαφνικα και εμειναν εκει.

Ο Βελισσάριος τοτε αποφάσισε να αποβιβάσει τους ανδρες στη Μεθώνη για ξεκουραση. Η αποβιβαση όμως θα γινόταν συντεταγμένα σαν να κατεβαιναν σε μάχη. Οι ανδρες θα κατεβαιναν ανα τάγματα με την επιβλεψη των αξιωματικωνς τους.

Και αυτό το εκανε για να τους γυμνάσει και να μπορουν να αποβιβαστουν συντεταγμένα και σε εχθρικο εδαφος και να αποφυγει χαωδεις καταστασεις οπου ο καθενας θα εκανε ότι του ερχοταν.

Στη Μεθώνη όμως πεθαναν 500 στρατιωτες μετα από καταναλωση μολυσμένου ψωμιου.

Ο Βελισσάριος αφου εκανε ανακρίσεις εμαθε ότι το ψωμι ηταν από τις προμηθειες που τους ειχε παραδώσει ο Ιωάννης ο Καππαδόκης.
Και εμαθε επισης ότι για να κανει οικονομια ο Καππαδοκης (η για να κλεψει μερος των χρηματων) αντι να ψησει το ψωμι σε κανονικους φουρνους αρτοπωλειων το είχε ψησει στους κλιβάνους που ζέσταιναν το νερό στα Λουτρά του Αχιλλεως στην Κωνσταντινουπολη.

Και φυσικα αφου δεν ψηθηκε από επαγγελματιες αρτοποιους το ψωμι βγηκε μισοψημένο, μουχλιασε και ανεπτυξε βακτηριδια που σκοτωσαν 500 στρατιωτες.

Ο Βελισσάριος αμεσως διέταξε να πεταχτουν ολες οι προμηθειες αρτου που ειχαν τη σφραγιδα του Καππαδοκη και ζητησε από τους φουρνους της Μεθώνης να τον προμηθευσουν με φρεσκο ψωμι το οποιο θα πληρωνε ο ιδιος το κοστος του. Μετα εστειλε αναφορα στο ν Ιουστινιανο οπου τον ενημέρωνε για το τι ειχε κανει ο Καππαδόκης αλλα δεν υπαρχουν αναφορες η στοιχεια ότι τιμωρηθηκε ποτε για αυτό ο Καππαδόκης.

Από εκει όταν σηκωθηκε αέρα περασαν στη Ζάκυνθο η οποια ειχε λεηλατηθεί από τους Βανδάλους λιγο καιρο πριν και προμηθευτηκαν φρεσκο νερο για να τους κρατησει μεχρι να περάσουν την Αδριατικη.
Δυστυχως όμως ο αερας ηταν ελαχιστος και το ταξιδι παρατραβηξε με αποτελεσμα το νερο να χαλασει και να αρχισουν να υποφέρουν από ελλειψη νερου.

Μονο η Ναυαρχιδα ειχε αποθεμα φρέσκου νερου ακομα καθως η Αντωνινα ειχε την σκέψη να γεμισει με αμμο ένα μικρο δωμάτιο, να γεμισει μετα γυαλινα δοχεια με φρεσκο νερο, να τα ταπωσει και να τα θάψει στην αμμο διατηρωντας το νερο σχετικα καθαρό.

Τελικα κατάφεραν να φτάσουν στην Σικελια πριν εχουν μεγάλο προβλημα με το νερο και αγκυροβόλησαν κοντα στο ηφαιστειο της Αιτνας οπου ο Βελισσάριος τους εκανε παλι ασκηση αποβιβασης.

Από εκει εστειλε τον Προκόπιο στις Συρακούσες για να αγοράσει προμηθειες στην αγορα που ειχε στησει η Αμαλασουνθα.
Παραλληλα όμως ο Προκοπιος ειχε εντολες να ερευνησει και να μαθει πληροφοριες για τους Βανδάλους και τι προετοιμασιες κανουν. Θα συναντιουνταν παλι στην Καουκανα (σημερινο Πορτο Λομπάρντο) οπου θα μετακινουσε το στρατο κανοντας ασκησεις.

Στις Συρακουσες ο Προκόπιος επεσε πανω σε ένα παλιο φιλο του που ειχε πλεον εμπορικη επιχειρηση στην περιοχη.
Από αυτόν εμαθε πως ο υπηρετης του ο οποιος ειχε μολις επιστρεψει από την Καρχηδόνα 3 μερες πριν ότι οι Βανδαλοι αγνοουν τα παντα περι εκστρατειας και πολεμου. Μαλιστα εχουν στειλει και 5000 στρατιωτες στην Σαρδηνια υπο τον Στρατηγο Τζαζον αδελφο του Γελιμερου για να
καταστειλει την επανασταση του Γοδα ενώ ο Γελιμερος βρισκεται στο χωριο Ερμιονη 4 μερες δρομο από την ακτη της Καρχηδόνας. Είναι εντελως
ανιδεοι ότι η Αυτοκρατορια κινειται εναντιον τους.

Ο Προκόπιος καταλαβε πως μπορουν να αποβιβαστουν στην Αφρικη χωρις καν να τους καταλαβουν οι Βανδαλοι και ετσι πηρε μαζι του τον υπηρετη και πηγε στο σημειο συναντησης με τον Βελισσάριο για να τα ακουσε και ο ιδιος από το στομα του υπηρέτη.

Όταν εφτασαν στην Καουκανα βρηκαν τον στρατο σε κατάσταση πένθους. Ο Στρατηγος Δωροθεος ειχε μολις πεθάνει από αρρωστια και ο Βελισσάριος ηταν θλιμμένος μιας και ο μακαριτης ηταν από τους καλυτερους διαθέσιμους Στρατηγους που ειχε.

Παρολα αυτά όμως όταν ακουσε τα νεα που του εφερε ο Προκόπιος ο Βελισσάριος διεταξε να ηχησουν οι σάλπιγγες και να επιβιβαστει αμεσα ο στρατός στα πλοια.

Από εκει κατευθυνθηκαν στη Μαλτα και αμεσως μετα εφτασαν στο Ακρωτηριο Βαντα στην Βορεια Αφρικη (σημερινο Ρας Καμπουντια) κοντα στη πολη Ρουσπα και εκει αποβιβάστηκαν.

Ο Βελισσάριος συγκαλεσε πολεμικο συμβουλιο στην Ναυαρχιδα πριν την αποβιβαση οπου ολοι συμφωνησαν πως αμεσως μετα την αποβιβαση πρεπει να χτίσουν μια δυνατη βάση στην περιοχη.

Ετσι αφου ολοκληρώθηκε χωρις προβλημα η αποβιβαση την ιδια μερα εσκαψαν χαντάκια και σηκωσαν τειχος γυρω από το στρατοπεδο. Όλα ηταν ετοιμα μεχρι να πεσει η νυχτα.

Την ωρα που εσκαβαν για να φτιαξουν το στρατόπεδο χτυπησαν φλεβα νερου και αρχισε να αναβλυζε καθαρο νερο. Ειχαν λυσει και το προβλημα της προμηθειας νερου εντος στρατοπεδου. Αρκετοι το ειδαν αυτό ως θεικο σημάδι ότι θα νικήσουν.


Συνεχίζεται...

[wooded glade]

Στα βίπερ το διάβασε.

[George_V]

Ο Γελιμερος από την άλλη όπως ειδαμε δεν πιστευε ότι ο Ιουστινιανος θα επιτεθει. Νομιζε ότι μπλοφάρει. Ουτε η επανασταση στην Τριπολιτανια τον ανησυχουσε.

Αυτό που τον ανησυχουσε περισσότερο ηταν μηπως στειλει βοηθεια η Κωνσταντινουπολη στην Σαρδηνια και για αυτό εστειλε τον αδελφο του με 5000 στρατο εκει. Αλλα για παν ενδεχομενο εστειλε και το καλοκαιρι του 533 πρεσβεις στον Βασιλια των Βησιγότθων Θευδις στην Ισπανια να διαπραγματευτουν συμμαχία.

Το φθινοπωρο του 533 όμως αιφνιδιάστηκε όταν εμαθε ότι ο Βελισσάριος αποβιβάστηκε στην Βορεια Αφρικη και αμεσως εστειλε επείγον μηνυμα στον αδελφο του Αμμάτα στην Καρχηδόνα να εκτελέσει τον Χιλδέριχο και ολους τους κρατουμενους και να μαζέψει στρατο ώστε να παγιδευσει τους Ρωμαιους στο Ad Decimum.

Παράλληλα διέταξε και τον Γραμματέα του Βονιφάτιο να φορτώσει το Θησαυροφυλακιο σε πλοια ετσι ώστε εάν ηττηθουν να είναι ετοιμοι να διαφυγουν με το χρυσο στην Ισπανία.

Αμεσως μετα εφυγε για να συναντησει το στρατο του.
Πισω στο στρατόπεδο του Βελισσάριου η πρωτη νυχτα στην Αφρικη περασε ησυχα.

Το επομενο πρωι όμως μερικοι στρατιωτες βγηκαν από το στρατοπεδο και εκοψαν μερικα φρουτα από παρακειμενα χωράφια χωρις να παρουν αδεια η να πληρώσουν για ότι πηραν.

Όταν το εμαθε ο Βελισσάριος τους καταδικασε σε μαστιγωση γιατι εγκατέλειψαν το στρατοπεδο χωρις αδεια και για την κλοπη των φρουτων.
Μετα τους εβγαλε λογο και ειπε πως περιμενει να συμπεριφερθουν πολιτισμένα και καλα στον ντοπιο πληθυσμο. Και το δικαιολογησε λεγοντας πως
οι Βανδαλοι μπορει να ελεγχουν τη Βορεια Αφρικη για 100 χρονια τωρα αλλα οι ντοπιοι είναι ουσιαστικα Ρωμαιοι και θα τους χρειαστουμε στο
πλευρό μας ως κατασκόπους, πρακτορες, οδηγους και ανιχνευτρες. Εάν τους κανουμε εχθρους μας θα τους κανουμε ένα με τους Βανδάλους.

Από εκεινο το σημειο και μετα δε σημειωθηκε η παραμικρη παρεκτροπη.

Μετα από λιγο ο Βελισσάριος εστειλε ένα αποσπασμα υπο τον αξιωματικο Βορεαδη στην πολη Σύλλεκτο περιπου 1 ημερας πορεία από το στρατοπεδο στο δρόμο για την Καρχηδονα.
Ηταν ένα τεστ για να δει ποσο οι ντοπιοι θα τους βοηθουσαν. Ο Βορεαδης ειχε αυστηρές εντολες να μη βλαψει τον ντοπιο πληθυσμο. Ετσι μετα από 1 μερας πορεία το αποσπασμα στρατοπεδευσε εξω από την πολη.

Την τριτη μερα καταφεραν να μπουν στην πολη μαζι με ένα καραβανι που πηγαινε στην πολη. Όταν οι κατοικοι εμαθαν ότι είναι Ρωμαιοι στρατιωτες τοτε αμεσως δηλωσαν την πιστη τοςυ στον Αυτοκράτορα

Στο μεταξυ οι ανιχνευτες του Βελισσάριου συνελαβαν έναν από τους αγγελιοφόρους του Γελιμερου. Δεν τον πειραξαν και τον αφησαν ελευθερο και μαλιστα του εδωσαν χρυσο για να μεταφέρει ένα μηνυμα στον Βανδαλικο λαό. Πως ο Αυτοκράτορας δεν θελει να πολεμησει μαζι τους παρα μονο με τον σφετεριστη του θρόνου που εκλεψε από τον νομιμο βασιλια.

Ο Αγγελιοφορος όμως μετεφερε το μηνυμα σε ελαχιστους που εμπιστευοταν και αυτοι αδιαφορησαν. Ειχε φοβηθει πως αν μετεδιδε το μηνυμα σε λαθςο ατομα θα τον κατηγορουσαν για προπαγανδα και ως πρακτορα του εχθρου και αλιμονο του αν επεφτε στα χέρια του Γελιμερου.

Ετσι απετυχε το κολπο να διαιρέσουν το λαο.

Στο μεταξυ ο Γελιμερος κινουνταν. Μαντεψε πως οι Ρωμαιοι θα κινουνταν παραλιακα προς την Καρχηδόνα και για αυτό διεταξε το στρατο του να κινηθει προς το Δέκιμο.

Οσο περιμενε νεα από τον Βορεάδη ο Βελισσαριος αναδιαταξε το στρατο του για την πορεια προς την Καρχηδόνα.
Στην εμπροσθοφυλακη τοποθέτησε 300 Βουκελλαριους υπο τον Ιωάννη Αρμένιο έναν από τους Υπασπιστες του που ειχε τον ελεγχο των οικονομικων με εντολες να ανιχνευει το δρομο και να αναφέρει κάθε εχθρικη δραστηριοτητα.

Οι εντολες του ηταν να προηγειται τουλαχιστον 20 στάδια μπροστα (4 xλμ) από τον κυριο ογκο του στρατου.

Οι 600 Ουννοι του Σιννιου και του Βαλα διετάχθησαν να φυλάνε το αριστερο πλευρο 20 σταδια μακρια από τον κυριο ογκο.
Ο Βελισσάριος θα διοικουσε την οπισθοφυλακη με τους Βουκελλαριους και τους Κομιτάτους του. Διαλεξε αυτή τη θέση καθως οι αναφορες ελεγαν πως ο Γελιμερος βρισκοταν νοτια τους οποτε εάν τους επιτιθοταν η οπισθοφυλακη θα ηταν αυτή που θα σηκωνε το βάρος της επίθεσης.

Ολος ο υπολοιπος στρατος βαδιζε στο κέντρο ενώ ο στολος θα κινουνταν παράλληλα και στην ιδια ταχυτητα με το στρατο. Στη δεξια πλευρα δεν τοποθετηθηκε κερας ή σωμα φυλαξης καθως στα δεξια τους ειχαν τη θαλασσα με τον στόλο.

O Bελισσάριος βαδιζε στο δρόμο για την Καρχηδόνα κατευθυνόμενος προς το Συλλεκτο οπου οι κατοικοι του ειχαν εκφράσει ηδη ανοιχτα τη στηριξη τους. Εάν και οι άλλες πολεις εκαναν το ιδιο τοτε μπορουσε να ελπιζει σε ειρηνικη κατάληψη της Καρχηδόνας.

Ο στρατός καλυπτε 80 σταδια ημερησιως (δλδ καλυπταν 15 χλμ την ημερα πορεία) περνωντας διαδοχικα από τις πολεις Συλλεκτο, Λεπτις και Αδρουμεντουμ.

Τελικα εφτασαν στην πολη Γκράσε 350 στάδια μακρια από την Καρχηδόνα (περιπου 65 χλμ μακρια) οπου βρισκόταν ένα από τα παλάτια του Βάνδαλου Βασιλια.

Ο Βελισσάριος αντιληφθηκε ότι οι Βάνδαλοι είναι πλεον κοντά αλλα δεν ειχε ιδέα ουτε για τη θέση τους ουτε για την ισχυ τους.
Οσο ο στρατός ετοιμαζόταν να στρατοπεδευσει στην πολη ένα αποσπασμα της οπισθοφυλακης που εκανε ανιχνευση στα περίχωρα επεσε πανω σε ένα αποσπασμα Βανδάλων που ειχε στειλει ο Γελίμερος για να κατασκοπευσει τους Ρωμαιους.

Μετα από μια συντομη αψιμαχία μεσα στο σκοτάδι τα δυο αποσπασματα αποχωρησαν από την περιοχη. Όταν το έμαθε ο Βελισσάριος πλεον ηταν σιγουρος ότι ο Βανδαλικος στρατός ηταν πολύ κοντά τους και τους ακολουθει από πισω.

Και μπροστα του ακολουθουσε το πιο δυσκολο κομμάτι της διαδρομης. Ο δρόμος εστριβε προς την έρημο μακρια από την θάλασσα στο ακρωτηριο Μπον (το οποιο ηταν το θεατρο της μοιραιας ναυμαχιας πριν 70 χρόνια όταν οι Βανδαλοι κατέστρεψαν τον Ρωμαικο στόλο 1113 πλοιων που ειχαν στειλει οι Αυτοκράτορες Λεων Α’ και Μαιοριανος).

Η στροφη αυτή του δρομου σημαινε ότι για καποιο διάστημα θα εχαναν την κάλυψη του στόλου. Τουλαχιστον όμως θα μπορουσε να στειλει τον στολο μπροστα και να τους περιμένει όταν θα εβγαιναν ξανα στον παραλιακο δρόμο.

Ετσι ενημερωσε τον Υποδιοικητη του Αρχέλαο και τον Ναύαρχο Καλώνυμο να παραπλευσουν γρηγορα το Ακρωτηριο Μπον και να βγουν στην άλλη πλευρα αλλα να μεινουν 200 Στάδια μακρια από την Καρχηδόνα (35 χλμ μακρια δλδ).

Ο Βελισσάριος χωρις να αλλαξει την διάταξη του στρατου ξεκινησε το πρωι της επομενης μερας στον δρομο προς την Καρχηδόνα με κατευθυνση το Δέκιμον.

Χωρις όμως την καλυψη του στόλου ειχε 18000 ανδρες να αμυνθει σε Βανδαλικη επιθεση.
Από την άλλη ολος ο Βανδαλικος στρατος εκτιμάται βασει πηγών πως εφταν τις 20000 ανδρες περιπου. Και από αυτους οι 5000 βρισκονταν στην Σαρδηνια.

Ετσι ο Γελίμερος ειχε 15000 ανδρες για να επιτεθει στον Βελισσάριο αν και το πιθανοτερο είναι πως ο στρατος του ηταν της τάξεως των 10000-12000.

Αλλα το προβλημα του δεν ηταν ότι υστερουσε αριθμητικα. Το πρόβλημα ηταν πως ο στρατός του ηταν κομμενος στα δυο.
Ένα μερος του στρατου του υπο τον αδελφο του Αμμάτα ερχοταν από την Καρχηδόνα προς το Δέκιμο ενώ το άλλο μέρος με τον ιδιο επικεφαλης κατευθυνοταν από την Ερμιονη προς το Δέκιμον.

Ο Γελιμερος επρεπε να νικησει στο Δεκιμον για να ενωσει τους στρατους του.

Με τον Αμμάτα να εχει περιπου 7000 στρατιωτες και τον Γελιμερο να εχει 5000 ηταν παραπανω από κατανοητό πως δεν μπορουσε να ρισκάρει μαχη εκ παρατάξεως. Ουτε καν σε δυο μετωπα.

Επρεπε να στησει ενεδρα αν ηθελε να εχει ελπίδες να νικήσει. Η εστω να τους προκαλεσει αρκετη ζημια ώστε να σταματησει την προέλαση τους.
Το Δέκιμον ηταν 70 Στάδια από την Καρχηδόνα (13 χλμ) και βρισκόταν σε ένα στενό πέρασμα του δρόμου. Ο Γελίμερος αποφάσισε να στησει εκει την ενεδρα του.

Το σχέδιο ηταν απλο. Ο Αμματας θα εκλεινε με το στρατο του τη βόρεια εξοδο του περάσματος και όταν θα ειχαν μπει μεσα οι Ρωμαιοι θα επιτιθοταν στην εμπροσθοφυλακη και θα τους εμποδιζε να βγουν εξω προς την κοιλαδα προκαλωντας συγχυση και χαος και ενδεχομένως να αναγκαστει ο
Βελισσάριος να ριξει στη μάχη τις εφεδρειες του για να μπορεσει να βγει από το περασμα.

Τοτε ο Γελίμερος θα επιτιθοταν από το νοτιο περασμα στην οπισθοφυλακη και οι Ρωμαιοι εχοντας να πολεμησουν σε δυο μετωπα σε ένα στενο περασμα θα εξαντλουνταν γρηγορα και θα κατέρρεαν.

Το σχεδιο ειχε ένα μειονέκτημα όμως. Πως θα συντονιζαν τις επιθέσεις τους οι Βανδαλοι? Από κανενα σημειο δεν θα ειχαν επαφη οι δυο Βανδαλικοι στρατοι ουτε καν οπτικη και επιπλεον με τους Ρωμαιους στη μέση δεν μπορουσαν να στειλουν και αγγελιοφόρους.

3 δρομοι οδηγουσαν στην Καρχηδόνα και κανενας τους δεν μπορουσε να εχει επαφη με τον αλλον σε κανενα σημειο.
Ο πρωτος δρόμος ηταν ο παραλιακος ο στενος δρόμος που περνουσε από το Δέκιμον και ηταν αυτος που περιμενε ο Γελιμερος ότι θα παρουν οι Ρωμαιοι καθως θα ηθελαν να είναι κοντα στο στόλο τους. Η υποψια του επιβεβαιωθηκε και από τους ανιχνευτες. Από τον ιδιο δρομο θα ερχοταν και
ο Αμματας αλλα από την αντιθετη κατευθυνση.

Ο δευτερος δρομος ερχοταν από το νοτο και από ερχοταν ο Γελιμερος από την Ερμιονη και διασταυρωνοταν με τον πρωτο δρομο λιγο πριν το Δέκιμο. Και εκει υπολογιζε ο Γελιμερος. Ότι οι Ρωμαιοι δεν ηξεραν για την διασταυρωση και θα τους επιανε στον υπνο.

Ο τριτος δρόμος ηταν αυτος που ανησυχουσε τον Γελιμερο. Προσπερνουσε το Δεκιμον και εβγαζε σε άλλο δρομο προς την Καρχηδονα. Αν ο Αμματας
ακολουθουσε το σχέδιο και οι Ρωμαιοι ανακαλυπταν τον τριτο δρόμο η Καρχηδόνα θα ηταν ανοχυρωτη πολη.

Και σε συνδιασμο με την επανασταση στη Τριπολιτάνια θα βρισκοταν παγιδευμενοι μεταξυ Ρωμαιων και επαναστατων και με την Καρχηδόνα σε Ρωμαικα χέρια.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Eτσι ο Γελιμερος αποφάσισε να τροποποιησει το σχέδιο του. Εστειλε τον ανηψιο του Γιβαμούνδο με 2000 στρατιωτες να καλυψει τον τρίτο δρόμο ετσι ώστε να ασφαλίσει την Καρχηδόνα.

Αλλα ειχε και έναν άλλο λογο. Εάν τα πραγματα σκουραιναν θα μπορουσε να χρησιμοποιησει τους 2000 ανδρες ως εφεδρεια και να πλαγιοκοπήσει τους Ρωμαίους αλλα το προβλημα είναι ότι για να φτάσουν μεχρι το Δεκιμο επρεπε να τρέξουν 40 Στάδια (περιπου 7 χλμ) αναμεσα από λόφους και ανωμαλο πεδιο. Και θα καθυστερουσαν και θα ηταν τρομερα κουρασμένοι.

Ετσι το πρωι της 4ης μερας από την αποβίβαση του Βελισσάριου ο Γελίμερος αποφάσισε να ξεκινησει με τις αρχικές κινήσεις της μάχης.

Συμφωνα με τις οδηγιες που ειχε λαβει από τον Γελιμερο ο αδελφος του Αμμάτας μπηκε στη βορεια εισοδο επικεφαλης του στρατου και ανιχνευσε την περιοχη να να αποφασισει για τη διαταξη της μάχης.

Παράλληλα εφτανε και ο Βελισσάριος κοντα στο Δεκιμον. Περιπου 6 χλμ εφτασαν σε ένα υπερυψωμενο τοπιο το οποιο ηταν κατάλληλο για στρατόπεδο. Ετσι διέταξε το πεζικο να οχυρώσει το μερος και εκει αφησε τη σκευοφόρο και την γυναικα του Αντωνίνα να περιμένει ενώ ο ιδιος ξεκινησε με το ιππικο να συναντησει τους Βανδάλους.

Μπροστα εστειλε τον Ιωάννη με 300 ανδρες για ανιχνευση και αριστερα του ειχε τους Ουννους για φυλαξη σε αποσταση για να ανιχνευουν πλαγιοκοπησεις.

Το σχέδιο του ηταν να βρει τον Βανδαλικο στρατο και να κανει μια εκτιμηση της κατάστασης πριν επιστρέψει στο στρατοπεδο το βράδυ και συγκαλεσει συμβουλιο για να αποφασισουν την στρατηγικη τους.

Λιγο αργότερα εστειλε και τους Φοιδεράτους υπο τον Στρατηγο Σολωμοντα να πανε μπροστα και να βοηθησουν τον Ιωάννη να βρει τους Βανδάλους.
Αυτό που δεν ηξερε όμως ηταν πως ο Ιωαννης ειχε ηδη επαφη με τον εχθρικο στρατο και η μάχη στο Δεκιμο ηδη ειχε ξεκινησει.

Περιπου το μεσημέρι ο Γιβαμουνδος με τους 2000 ανδρες του επεσε πανω στους Ουννους του Βελισσάριου που βαδιζαν ουσιαστικα πανω στον τριτο δρομο για την Καρχηδόνα (χωρις να το ξερουν βεβαια) κοντα στο Πεδίο Αλών 7χλμ μακρια από το Δεκιμο.

Οι Βανδαλοι υπερτερουσαν αριθμητικα 3 προς 1 εναντι των Ουννων αλλα όταν ειδαν έναν Ουννο αρματωμένο να βγαινει από την παράταξη και να τους κοιτα με οργισμένο βλέμμα μονος του σταματησαν την προέλαση καθως πιθανοτατα φοβηθηκαν ότι ηταν παγίδα αλλα και αιφνιδιαστηκαν διοτι δεν περιμεναν να συναντησουν τον εχθρο σε αυτό το σημειο ενώ ηξεραν πως βρισκεται στο Δεκιμο.

Οι Ουννοι βλέποντας πως οι Βανδαλοι σταμάτησαν και απλα τους κοιτούσαν εκαναν εφοδο με αλαλαγμους και τοση ορμη που δεν αντεξαν οι γραμμές τους.

Ο Γιβαμουνδος ηταν από τους πρωτους που σκοτώθηκαν και βλεποντας αυτό οι στρατιωτες του αρχισαν να φευγουν κατά δεκάδες.
Οι Ουννοι τους κυνήγησαν και ελάχιστοι καταφεραν να ξεφυγουν από τα χέρια τους.

Η πρωτη φάση της μάχης ειχε κερδηθει από τους Ρωμαίους.

Παράλληλα με αυτά (και χωρις να ξερουν τιποτα ουτε οι Ρωμαοι ουτε οι Βανδαλοι για το επεισοδιο με τους Ουννους) ο Αμμάτας εκανε ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος.

Αντι να μπει στο πέρασμα με τον κυριο ογκο του στρατου και να προωθηθει μαζικα στο Δέκιμο αυτος διαλεξε να παρει μονο μερικους στρατιωτες μαζι του και να ανιχνευσει το πεδιο ενώ οι υπολοιποι στρατιωτες θα τον ακολουθουσαν από αποσταση σε ομάδες των 30 ατομων.

Ο Αμμάτας εφτασε ετσι στο Δεκιμο περιπου το μεσημέρι την ιδια ωρα που οι Ουννοι εσφαζαν τον Γιβαμουνδο και τους ανδρες του.
Αλλα δυστυχως για αυτόν επεσε πανω στον Ιωάννη και τους 300 Βουκελλαριους του.

Οι Βανδαλοι προσπάθησαν να αμυνθουν σκοτώνοντας πανω στην συμπλοκη 12 Βουκελλάριους αλλα ο Αμμάτας σκοτώθηκε και αυτος και το αποσπασμα του διαλυθηκε και αρχισε να τρέχει προς την Καρχηδόνα με τους Ρωμαίους να τους κυνηγάνε από πισω.

Με τον αρχηγο τους νεκρο και τους Ρωμαιους να καλπάζουν εναντιον τους οι υπολοιποι Βάνδαλοι τα εχασαν και δεν μπορουσαν να ντισταθουν.
Ετσι αρχισαν να πετάνε τα οπλα τους και να τρέχουν προς την Καρχηδονα και οι υπολοιποι. Ηταν σαν τα πλακακια του ντομινο. Μολις η πρωτη ομάδα των 30 Βανδάλων αρχισε να διαλυεται και να τρέχει προς την Καρχηδόνα ξεκινησαν και οι υπολοιπες με τη σειρα να κανουν το ιδιο.

Ο Ιωάννης τους κυνηγησε μεχρι τις πυλες της Καρχηδονας και εκει σταμάτησε. Αλλα ο δρομος από το Δεκιμο μεχρι την Καρχηδονα ηταν πλεον στρωμένος με τα σωματα νεκρών αλλα και ετοιμοθάνατων Βανδάλων.

Και η δευτερη φάση ειχε κερδηθει από τους Ρωμαιους και παλι.

Στο μεταξυ εφτασε στο σημειο που συναντηθηκαν ο Ιωάννης με τον Αμματα και οι Φοιδεράτι με τον Στρατηγο Σολωμόντα.

Εκει βρήκαν τα πτώματα των Βανδάλων και του Αμμάτα. Αφου ρώτησαν καποιους ντοπιους βοσκους που βρηκαν εμαθαν τι ειχε γινει.
Όμως δεν ηξεραν προς τα που να πανε. Ετσι ανέβηκαν σε ένα υψωμα για να παρατηρησουν γυρω μηπως βρουν καποιο σημειο ή ιχνος.

Όμως όταν κοιταξαν νοτια ειδαν σκονη να σηκώνεται από τον δευτερο δρομο και αμέσως αναγνώρισαν τις σημαιες. Ερχοταν ο Γελίμερος με το στρατό του.

Ετσι έστειλαν επειγοντα μηνυματα στον Βελισσάριο να βιαστει να ερθει εκει να τους βοηθησει. Και μετα διαφωνησαν για το αν θα επρεπε να επιτεθουν στους Βανδάλους η να επιστρέψουν πισω στον Βελισσάριο.

Οσο διαφωνουσαν όμως εφτασε ο Γελιμερος και διέταξε το στρατο του να ανέβει στον διπλανο λοφο που ηταν καταλληλος για στρατόπεδο.
Οι Φοιδεράτι πλεον καταλαβαν ότι δεν μπορουν να γυρισουν πισω τουλαχιστον όχι χωρις να τους δουν και να τους κυνηγησουν. Ετσι αποφασισαν να μεινουν και να καταλαβουν αυτοι πρωτοι τον λοφο και να αμυνθουν μεχρι να ερθει ο Βελισσάριος.

Ετσι ανέβηκαν στον λοφο και ελαχιστα λεπτα μετα εμφανιστηκαν οι Βάνδαλοι και συντομα ξεσπασε αψιμαχία.
Οι Φοιδεράτι κατάφεραν να κρατησουν για λιγο διάστημα αλλα οι Βάνδαλοι ηταν περισσότεροι και αναγκαστικα οι Φοιδεράτι αρχισαν να υποχωρουν.

Ο λοφος κατεληφθη από τους Βανδάλους και οι Φοιδεράτι εχοντας σημαντικες απώλειες υποχωρησαν φτάνοντας σε ένα σημειο οπου βρηκαν τον Στρατηγο Ουλιάρις τον διοικητη της προσωπικης φρουρας του Βελισσαριου με 800 ανδρες και αφου του εξηγησαν τι ειχε συμβει του ζητησαν να τους ακολουθησει για να αντεπιτεθουν και να καταλαβουν ξανα το λοφο.

Αλλα αυτό που εγινε μετα τους σοκαρε. Ο Στρατηγος Ουλιάρις ακουγοντας ότι οι Φοιδεράτι ηττηθηκαν και υποχωρησαν διέταξε υποχώρηση και επιστροφη στον κυριο ογκο του στρατου εγκαταλειποντας τους Φοιδεράτους εκει αλλα και το σημειο φυλαξης του επισης.

Όταν εφτασαν στον Βελισσάριο και του ειπαν τι ειχε συμβει αυτος τους διέταξε να ξαναφτιάξουν τις γραμμές τους για μάχη και μετα τους ξέχεσε κανονικα ενωπιον ολου του στρατου για την υποχώρηση τους και τη δειλια τους.

Στο μεταξυ εφταναν και άλλες αναφορες από τον Ιωάννη και τους Ουννους και ο Βελισσάριος καταλαβε πως ο Γελίμερος εχει σταματησει την προέλαση του και σχεδον ο μισος Βανδαλικος στρατος εχει ηττηθει σε διαφορα σημεια αρα ο Ρωμαικος στρατος υπερτερει πλεον αριθμητικα (και πριν υπερτερουσε αλλα δεν το ηξερε).

Ετσι διέταξε γρηγορη πορεια προς το Δεκιμον.
Πισω στον Γελιμερο ο οποιος ειχε ένα διλημμα μπροστα του. Να καταδιώξει τους Φοιδεράτους? Η να κατευθυνθει προς την Καρχηδόνα?

Αν επελεγε να τους καταδιώξει τοτε θα επεφτε πανω στον Βελισσάριο και θα τον αιφνιδίαζε και οι Ρωμαιοι θα ειχαν προβλημα μαχομενοι σε ένα στενο περασμα και με την κατασταση σε συγχυση και χαώδη.

Αν παλι επελεγε να παει προς την Καρχηδόνα θα επεφτε πανω στον Ιωάννη και τους 300 Βουκελαριους του που ολη αυτή την ωρα λουτάρανε τους νεκρους Βανδάλους παιρνοντας τους ότι πολυτιμο ειχαν πανω τους και να τους σκοτώσει ολους.

Και από την Καρχηδονα θα μπορουσε να βυθισει ή να αιχμαλωτισει τον Ρωμαικο στόλο καθως ο Ναυαρχος Καλώνυμος παρακουσε την εντολη του Βελισσάριου και εφερε το στόλο πολύ κοντα στο λιμάνι της Καρχηδονας ενώ ο Βελισσάριος του ειχε πει να μεινει 200 Σταδια μακρια.

Ετσι σκεπτόμενος κατέβηκε από το λοφο και περπατώντας εφτασε μεχρι το σημειο που σφαγιαστηκαν οι Βανδαλοι και επεσε πανω στο πτώμα του αδελφου του Αμμάτα.

Ο Γελιμερος αρχισε να θρηνει τον αδελφο του και να δινει διαταγές για την κηδεία του ξεχνωντας τον πολεμο γυρω του ενώ και οι στρατιωτες του που θρηνουσαν και αυτοι χαλαρωσαν και δεν εδιναν σημασια.

Όταν συνήλθε παρατηρησε γυρω του. Ειδε τα πτωματα αρκετων Βανδάλων και πολλων Ρωμαιων και δεν καταλαβαινε αρχικα. Ρωτησε τους ντοπιους βοσκους αλλα αυτοι αρνηθηκαν να του απαντησουν.

Στο τέλος υπεθεσε πως ο Αμμάτας πρεπει να επεσε πανω στον Βελισσάριο. Δεν εξηγειται αλλιως πως πεθανε εάν υπερτερουσε αριθμητικα. Αρα ο Αμματας πρεπει να υποχωρησε και να σκοτωθηκε κατά τη διαρκεια της υποχώρησης. Αρα οι Ρωμαιοι ειχαν ηδη περάσει και οι στρατιωτες στον λοφο πρεπει να ηταν η οπισθοφυλακη.

Και με βαση την υποθεση του Γελίμερου αυτό σημαινε μονο ένα πράγμα. Ότι οι Ρωμαιοι ηταν ηδη εξω από την ανοχυρωτη Καρχηδόνα.


Συνεχίζεται...