Περικλής Δεληγιάννης , Κινεζικός Στρατός , εκδόσεις Περισκόπιο
(...)
(...)
Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Παραλληλισμός αρχαιοελληνικών και κινεζικών κρατών.
Περικλής Δεληγιάννης , Κινεζικός Στρατός , εκδόσεις Περισκόπιο
(...)
(...)
Περικλής Δεληγιάννης , Κινεζικός Στρατός , εκδόσεις Περισκόπιο
(...)
(...)
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Τρεις μορφές της ιαπωνικής ιστορίας
Όντα Νομπουνάγκα : Ιάπωνας πολιτικός ( Οβάρι 1534 - Κυότο 1582 ). Ήταν χωροδεσπότης ( ντάιμυο ) και αγωνίστηκε για τον αυτοκράτορα Ογκεμάτσι εναντίον της εξέγερσης των ντάιμυο . Κατάφερε να επιβάλει την ειρήνη σε 32 επαρχίες ( 1562 - 1577 ). Ανάγκασε τον τελευταίο σογκούν των Ασικάγκα να παραιτηθεί ( 1573 ) και ανέλαβε ουσιαστικά ο ίδιος την διακυβέρνηση της χώρας. Επέβαλε την υπακοή στα βουδιστικά τάγματα και πέτυχε την ενότητα της Ιαπωνίας υπό τη σκληρή του εξουσία. Προστάτευσε τον χριστιανισμό και ενθάρρυνε την ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων με τη Δύση. Πολιορκήθηκε από επαναστάτες στην Μονή Χουνό - τζι στο Κυότο και αυτοκτόνησε.
Τογιοτόμι Χιντεγιόσι : ( Νακαμούρα 1536 - Φουσίμι 1598 ) Ιάπωνας φεουδάρχης. Πρώτος υπουργός του αυτοκράτορα το 1585 - 1598. Ολοκλήρωσε το έργο του Όντα Νομπουνάγκα για την ενοποίηση της χώρας. Αρχικά ήταν ένας απλός γιος χωρικού. Εισήλθε όμως στην υπηρεσόα του Όντα Νομπουνάγκα και ανδείχτηκε στις τάξεις των σαμουράι. Ανέγειρε ισχυρό φρούριο στην Οσάκα ( 1583 ) και ονομάστηκε ντάτζο -νταϊτζίν ( πρώτος υπουργός ) του αυτοκράτορα. Ενοποίησε την Ιαπωνία έπειτα από μια σειρά εμφυλίων πολέμων και αναρχίας. Το 1592, επειδή δεν είχε ακόμη αποκτήσει διάδοχο , υιοθέτησε και ονόμασε αυτοκρατορικό καγκελάριο τον ανιψιό του Τογιοτόμι Χιντετσούγκου ( 1568 - 1595 ) , τον οποίο όμως ανάγκασε να αυτοκτονήσει το 1595 , όταν πλέον είχε αποκτήσει γιο.
Ο γιος του , Τογιοτόμι Χιντεγιόρι ( 1593 - 1615 ), προσπάθησε ν' αντισταθεί στην κυριαρχία του Τοκουγκάβα Ιεγιάσου , αλλά έπειτα απ' την ήττα του στην Οσάκα , αυτοκτόνησε.
Τοκουγκάβα Ιεγιάσου : ( Οκάζακι 1543 - Σούμπου /σημερινή Σιζουόκι 1616 ) Ιάπωνας σογκούν* και ιδρυτής του σογκουνάτου των Τοκουγκάβα . Συμμάχησε με τον Όντα Νομπουνάγκα και αναδείχτηκε σε ισχυρό ντάιμυο ( χωροδεσπότη ) . Έπειτα απ' τον θάνατο του Όντα συμμάχησε με τον Τογιοτόμι Χιντεγιόσι. Μετά τη νίκη του εναντίον των ντάιμυο στη μάχη της Σεκιγκαχάρα ( 1600 ) αναδείχτηκε σε ηγέτη της χώρας . Το 1603 ανακηρύχτηκε σογκούν και 2 χρόνια αργότερα παραιτήθηκε από τον τίτλο υπέρ του γιου του Χιντετάτα. Δημιούργησε ισχυρότατο φρούριο στο Έντο ( σημερινό Τόκυο ) και το 1614 κατέστρεψε την Οσάκα, έδρα του τελευταίου αντιπάλου του , του Χιντεγιόρι , γιου του Τογιοτόμι Χιντεγιόσι . Ο Ιεγιάσου έβαλε τις βάσεις της πολιτικής που ακολούθησαν οι Τοκουγκάβα ως την πτώση τους το 1867.
* σογκούν = τίτλος κληρονομικού στρατιωτικού απόλυτου άρχοντα
πηγή : εγκυκλοπαίδεια Π-Λ-Μπ
=========================================================
Ρασκόλνικοι : ( ή Νεμολιάκοι ) Raskolniky -> raskol = σχίσμα στα ρωσικά. Πρόκειται για Ρώσους ορθοδόξους , αλλά με πολλές εκλαϊκεύσεις και ασάφειες , που αποσχίστηκαν απ' την Ρωσική Εκκλησία το 1654 αντιδρώντας σε εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις . Οι ρασκόλνικοι κατέφυγαν στην Σιβηρία για να αποφύγουν τους διωγμούς. Σήμερα υπάρχουν ρασκόλνικοι που δέχονται τα μυστήρια της εκκλησίας και το ιερατείο και ρασκόλνικοι που δεν τα δέχονται.
Όντα Νομπουνάγκα : Ιάπωνας πολιτικός ( Οβάρι 1534 - Κυότο 1582 ). Ήταν χωροδεσπότης ( ντάιμυο ) και αγωνίστηκε για τον αυτοκράτορα Ογκεμάτσι εναντίον της εξέγερσης των ντάιμυο . Κατάφερε να επιβάλει την ειρήνη σε 32 επαρχίες ( 1562 - 1577 ). Ανάγκασε τον τελευταίο σογκούν των Ασικάγκα να παραιτηθεί ( 1573 ) και ανέλαβε ουσιαστικά ο ίδιος την διακυβέρνηση της χώρας. Επέβαλε την υπακοή στα βουδιστικά τάγματα και πέτυχε την ενότητα της Ιαπωνίας υπό τη σκληρή του εξουσία. Προστάτευσε τον χριστιανισμό και ενθάρρυνε την ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων με τη Δύση. Πολιορκήθηκε από επαναστάτες στην Μονή Χουνό - τζι στο Κυότο και αυτοκτόνησε.
Τογιοτόμι Χιντεγιόσι : ( Νακαμούρα 1536 - Φουσίμι 1598 ) Ιάπωνας φεουδάρχης. Πρώτος υπουργός του αυτοκράτορα το 1585 - 1598. Ολοκλήρωσε το έργο του Όντα Νομπουνάγκα για την ενοποίηση της χώρας. Αρχικά ήταν ένας απλός γιος χωρικού. Εισήλθε όμως στην υπηρεσόα του Όντα Νομπουνάγκα και ανδείχτηκε στις τάξεις των σαμουράι. Ανέγειρε ισχυρό φρούριο στην Οσάκα ( 1583 ) και ονομάστηκε ντάτζο -νταϊτζίν ( πρώτος υπουργός ) του αυτοκράτορα. Ενοποίησε την Ιαπωνία έπειτα από μια σειρά εμφυλίων πολέμων και αναρχίας. Το 1592, επειδή δεν είχε ακόμη αποκτήσει διάδοχο , υιοθέτησε και ονόμασε αυτοκρατορικό καγκελάριο τον ανιψιό του Τογιοτόμι Χιντετσούγκου ( 1568 - 1595 ) , τον οποίο όμως ανάγκασε να αυτοκτονήσει το 1595 , όταν πλέον είχε αποκτήσει γιο.
Ο γιος του , Τογιοτόμι Χιντεγιόρι ( 1593 - 1615 ), προσπάθησε ν' αντισταθεί στην κυριαρχία του Τοκουγκάβα Ιεγιάσου , αλλά έπειτα απ' την ήττα του στην Οσάκα , αυτοκτόνησε.Τοκουγκάβα Ιεγιάσου : ( Οκάζακι 1543 - Σούμπου /σημερινή Σιζουόκι 1616 ) Ιάπωνας σογκούν* και ιδρυτής του σογκουνάτου των Τοκουγκάβα . Συμμάχησε με τον Όντα Νομπουνάγκα και αναδείχτηκε σε ισχυρό ντάιμυο ( χωροδεσπότη ) . Έπειτα απ' τον θάνατο του Όντα συμμάχησε με τον Τογιοτόμι Χιντεγιόσι. Μετά τη νίκη του εναντίον των ντάιμυο στη μάχη της Σεκιγκαχάρα ( 1600 ) αναδείχτηκε σε ηγέτη της χώρας . Το 1603 ανακηρύχτηκε σογκούν και 2 χρόνια αργότερα παραιτήθηκε από τον τίτλο υπέρ του γιου του Χιντετάτα. Δημιούργησε ισχυρότατο φρούριο στο Έντο ( σημερινό Τόκυο ) και το 1614 κατέστρεψε την Οσάκα, έδρα του τελευταίου αντιπάλου του , του Χιντεγιόρι , γιου του Τογιοτόμι Χιντεγιόσι . Ο Ιεγιάσου έβαλε τις βάσεις της πολιτικής που ακολούθησαν οι Τοκουγκάβα ως την πτώση τους το 1867.
* σογκούν = τίτλος κληρονομικού στρατιωτικού απόλυτου άρχοντα
πηγή : εγκυκλοπαίδεια Π-Λ-Μπ
=========================================================
Ρασκόλνικοι : ( ή Νεμολιάκοι ) Raskolniky -> raskol = σχίσμα στα ρωσικά. Πρόκειται για Ρώσους ορθοδόξους , αλλά με πολλές εκλαϊκεύσεις και ασάφειες , που αποσχίστηκαν απ' την Ρωσική Εκκλησία το 1654 αντιδρώντας σε εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις . Οι ρασκόλνικοι κατέφυγαν στην Σιβηρία για να αποφύγουν τους διωγμούς. Σήμερα υπάρχουν ρασκόλνικοι που δέχονται τα μυστήρια της εκκλησίας και το ιερατείο και ρασκόλνικοι που δεν τα δέχονται.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Μπάρμπι Κλάους : ( Γερμανία 1913 - Γαλλία 1991 ) Γερμανός ναζί. Γνωστός ως "Χασάπης της Λυών" ( ή "σφαγέας της Λυών" ). Επικεφαλής της Γκεστάπο στη Λυόν το 1942 -44 , υπεύθυνος για τον θάνατο 4.000 ατόμων. Μετά το τέλος του Β΄ΠΠ συνελήφθη απ' τους ΗΠΑνούς , που τον στρατολόγησαν για την διενέργεια κατασκοπείας και στη συνέχεια απομάκρυναν τον ίδιο και την οικογένειά του κρυφά από τη Γερμανία και τους οδήγησαν στην Βολιβία. Μετά από μακρές διαπραγματεύσεις , η βολιβιανή κυβέρνηση τον εξέδωσε στη Γαλλία τον Φεβρουάριο του 1983, για να δικαστεί. Το 1987 κατδικάστηκε στη Λυών σε ισόβια δεσμά για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Μαύσωλος : ( 377 - 352 π.Χ. ) Γιος του Εκατόμνου. Σατράπης και κυβερνήτης της Καρίας υπό την κυριαρχία του Πέρση βασιλιά. Ο Μαύσωλος κυριαρχούσε στην Καρία , στη Λυκία και τα γειτονικά νησιά. Υποδαύλισε την αποστασία των νήσων Ρόδου , Κω και Χίου απ' την Αθηναϊκή Συμμαχία το 357 π.Χ. Πέθανε το 353 π.Χ. και τον διαδέχτηκε η γυναίκα του Αρτεμισία. Ο Μαύσωλος είναι γνωστός και για τον καταπληκτικό τάφο του , το περίφημο Μαυσωλείο στην Αλικαρνασσό , που έκτισε γι' αυτόν η χήρα του Αρτεμισία. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή το Μαυσωλείο άρχισε να χτίζεται από τον ίδιο τον Μαύσωλο γι' αυτόν και την γυναίκα του και η Αρτεμισία απλώς τον αποτέλειωσε μετά τον θάνατό του. Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού θεωρούταν ένα απ' τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. ( Τα υπόλοιπα ήταν ο Κολοσσός της Ρόδου, ο ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο , το άγαλμα του Ολυμπίου Διός, οι πυραμίδες της Αιγύπτου στην Γκίζα , οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνος και ο Φάρος της Αλεξάνδρειας. Μόνο οι πυραμίδες της Αιγύπτου έχουν διασωθεί ).
Βάρδας Σκληρός : Στρατηγός του Βυζαντίου ( 10ος αι. ). Πολέμησε κατά των Ρώσων του Σβιατοσλάβου στη Βουλγαρία. Στασίασε κατά του Βασιλείου Β΄ , του μετέπειτα Βουλγαροκτόνου , αλλά εξουδετερώθηκε από τον Βάρδα Φωκά , ο οποίος φυλάκισε τον Σκληρό. Μετά τον θάνατο του Βάρδα Φωκά ( 987 ) , ο Βασίλειος Β΄ συγχώρησε τον Σκληρό , τον απελευθέρωσε και τον τίμησε με τον τίτλο του κουροπαλάτη. Ο Βάρδας Σκληρός προσβλήθηκε από οφθαλμική νόσο και έχασε την όρασή του. Έζησε ως τα γεράματά του.
Τα 2 τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Διδυμότειχο. Τον Οκτώβριο του 989 , σχεδόν τυφλός και υποβασταζόμενος , συναντήθηκε με τον Βασίλειο Β΄. Όταν ο Βασίλειος τον ρώτησε τι έπρεπε να κάνει για να σταματήσει τις επαναστάσεις , ο Bάρδας Σκληρός του έδωσε την εξής συμβουλή : να μην δίνει σε κανέναν μεγάλη εξουσία και να είναι αμείλικτος με τους μεγαλογαιοκτήμονες και να τους εξουθενώνει με βαριές φορολογίες έτσι που να αναγκάζονται να ασχολούνται με τα σπίτια τους και να παραιτηθούν από όλα τα άλλα. Ο Βασίλειος Β΄ ακολούθησε αυτή την σκληρή , αλλά σώφρονα πολιτική.
Στράσερ : Επώνυμο των Γερμανών αδελφών Γκρέγκορ Στράσερ ( 1892 - 1934 ) και Ότο Στράσερ ( 1897 - 1974 ). Συνεργάτες του Χίτλερ στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Ο Ότο εγκατέλειψε το Κόμμα , όταν είδε πως ο Χίτλερ παρέκκλινε απ' τις αρχές του σοσιαλισμού , ότι δεν υποστήριζε την εργατική τάξη και ότι συνήψε συμμαχίες με τους Γερμανούς μεγαλοβιομήχανους σε αντάλλαγμα την οικονομική τους υποστήριξη. Αντίθετα ο Γκρέγκορ παρέμεινε κοντά στον Χίτλερ , με τον οποίο όμως ήρθε τελικά σε σύγκρουση , γιατί αντιτάχθηκε στην προσέγγισεη των μεγαλοβιομηχάνων και στον αντισημιτισμό και γιατί υποστήριξε ριζοσπατικές σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Το 1932 παραιτήθηκε ο Γκρέγκορ από το Κόμμα. Όταν ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος κυνήγησε τους αδελφούς Στράσερ. Ο Γκρέγκορ δολοφονήθηκε με διαταγή του Χίτλερ το 1934. Ο Ότο διέφυγε στον Καναδά και επέστρεψε στη Γερμανία το 1955.
Θαΐς: Αθηναία εταίρα.
Φίλη του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τον ακολούθησε στην εκστρατεία του στην Ασία. Μετά την κατάληψη της Περσέπολης έγινε συμπόσιο και η Θαΐς πήρε έναν δαυλό από τον βωμό και τον έριξε στα ανάκτορα της Περσέπολης. Έτσι έγινε η πρωταίτια της πυρπόλησης των ανακτόρων , γιατί αμέσως την μιμήθηκαν ο Αλέξανδρος και οι άλλοι συνδαιτημόνες. Εκδικήθηκαν έτσι τους Πέρσες που εκστράτευσαν κατά της Ελλάδος και έκαψαν τα ελληνικά ιερά. Την δε Αθήνα , πατρίδα της Θαΐδος , την είχαν κατακαύσει . Μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου η Θαΐς παντρεύτηκε τον Πτολεμαίο.
Πλούταρχος :
Διόδωρος Σικελιώτης :
Αρριανός :
Λαβάλ Πέτρος : ( 1883 - 1945 ) Αντιπρόεδρος της γαλλικής δοτής κυβέρνησης Πεταίν και απ' το 1942 πρωθυπουργός της Γαλλίας. Μετά την ήττα των ναζί κατέφυγε διαδοχικά σε Γερμανία , Ισπανία και Αυστρία. Τον συνέλαβαν οι ΗΠΑνοί και τον παρέδωσαν στους Γάλλους, οι οποίοι τον καταδίκασαν σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και τον εκτέλεσαν ( Οκτώβριος 1945 ).
Μαύσωλος : ( 377 - 352 π.Χ. ) Γιος του Εκατόμνου. Σατράπης και κυβερνήτης της Καρίας υπό την κυριαρχία του Πέρση βασιλιά. Ο Μαύσωλος κυριαρχούσε στην Καρία , στη Λυκία και τα γειτονικά νησιά. Υποδαύλισε την αποστασία των νήσων Ρόδου , Κω και Χίου απ' την Αθηναϊκή Συμμαχία το 357 π.Χ. Πέθανε το 353 π.Χ. και τον διαδέχτηκε η γυναίκα του Αρτεμισία. Ο Μαύσωλος είναι γνωστός και για τον καταπληκτικό τάφο του , το περίφημο Μαυσωλείο στην Αλικαρνασσό , που έκτισε γι' αυτόν η χήρα του Αρτεμισία. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή το Μαυσωλείο άρχισε να χτίζεται από τον ίδιο τον Μαύσωλο γι' αυτόν και την γυναίκα του και η Αρτεμισία απλώς τον αποτέλειωσε μετά τον θάνατό του. Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού θεωρούταν ένα απ' τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. ( Τα υπόλοιπα ήταν ο Κολοσσός της Ρόδου, ο ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο , το άγαλμα του Ολυμπίου Διός, οι πυραμίδες της Αιγύπτου στην Γκίζα , οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνος και ο Φάρος της Αλεξάνδρειας. Μόνο οι πυραμίδες της Αιγύπτου έχουν διασωθεί ).
Βάρδας Σκληρός : Στρατηγός του Βυζαντίου ( 10ος αι. ). Πολέμησε κατά των Ρώσων του Σβιατοσλάβου στη Βουλγαρία. Στασίασε κατά του Βασιλείου Β΄ , του μετέπειτα Βουλγαροκτόνου , αλλά εξουδετερώθηκε από τον Βάρδα Φωκά , ο οποίος φυλάκισε τον Σκληρό. Μετά τον θάνατο του Βάρδα Φωκά ( 987 ) , ο Βασίλειος Β΄ συγχώρησε τον Σκληρό , τον απελευθέρωσε και τον τίμησε με τον τίτλο του κουροπαλάτη. Ο Βάρδας Σκληρός προσβλήθηκε από οφθαλμική νόσο και έχασε την όρασή του. Έζησε ως τα γεράματά του.
Τα 2 τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Διδυμότειχο. Τον Οκτώβριο του 989 , σχεδόν τυφλός και υποβασταζόμενος , συναντήθηκε με τον Βασίλειο Β΄. Όταν ο Βασίλειος τον ρώτησε τι έπρεπε να κάνει για να σταματήσει τις επαναστάσεις , ο Bάρδας Σκληρός του έδωσε την εξής συμβουλή : να μην δίνει σε κανέναν μεγάλη εξουσία και να είναι αμείλικτος με τους μεγαλογαιοκτήμονες και να τους εξουθενώνει με βαριές φορολογίες έτσι που να αναγκάζονται να ασχολούνται με τα σπίτια τους και να παραιτηθούν από όλα τα άλλα. Ο Βασίλειος Β΄ ακολούθησε αυτή την σκληρή , αλλά σώφρονα πολιτική.
Στράσερ : Επώνυμο των Γερμανών αδελφών Γκρέγκορ Στράσερ ( 1892 - 1934 ) και Ότο Στράσερ ( 1897 - 1974 ). Συνεργάτες του Χίτλερ στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Ο Ότο εγκατέλειψε το Κόμμα , όταν είδε πως ο Χίτλερ παρέκκλινε απ' τις αρχές του σοσιαλισμού , ότι δεν υποστήριζε την εργατική τάξη και ότι συνήψε συμμαχίες με τους Γερμανούς μεγαλοβιομήχανους σε αντάλλαγμα την οικονομική τους υποστήριξη. Αντίθετα ο Γκρέγκορ παρέμεινε κοντά στον Χίτλερ , με τον οποίο όμως ήρθε τελικά σε σύγκρουση , γιατί αντιτάχθηκε στην προσέγγισεη των μεγαλοβιομηχάνων και στον αντισημιτισμό και γιατί υποστήριξε ριζοσπατικές σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Το 1932 παραιτήθηκε ο Γκρέγκορ από το Κόμμα. Όταν ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος κυνήγησε τους αδελφούς Στράσερ. Ο Γκρέγκορ δολοφονήθηκε με διαταγή του Χίτλερ το 1934. Ο Ότο διέφυγε στον Καναδά και επέστρεψε στη Γερμανία το 1955.
Θαΐς: Αθηναία εταίρα.
Φίλη του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τον ακολούθησε στην εκστρατεία του στην Ασία. Μετά την κατάληψη της Περσέπολης έγινε συμπόσιο και η Θαΐς πήρε έναν δαυλό από τον βωμό και τον έριξε στα ανάκτορα της Περσέπολης. Έτσι έγινε η πρωταίτια της πυρπόλησης των ανακτόρων , γιατί αμέσως την μιμήθηκαν ο Αλέξανδρος και οι άλλοι συνδαιτημόνες. Εκδικήθηκαν έτσι τους Πέρσες που εκστράτευσαν κατά της Ελλάδος και έκαψαν τα ελληνικά ιερά. Την δε Αθήνα , πατρίδα της Θαΐδος , την είχαν κατακαύσει . Μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου η Θαΐς παντρεύτηκε τον Πτολεμαίο. Πλούταρχος :
SpoilerShow
Ύστερα από αυτό, σκοπεύοντας να κινηθεί εναντίον του Δαρείου, έτυχε να πίνει και να διασκεδάζει με τους εταίρους· μαζί έπιναν και γυναίκες, που είχαν έρθει στους εραστές για διασκέδαση. Ανάμεσα σ᾽ αυτές η πιο διακεκριμένη ήταν η Θαΐδα, η εταίρα του Πτολεμαίου, του μετέπειτα βασιλιά, Αθηναία στην καταγωγή. Αυτή, από τη μια επαινώντας έξυπνα, από την άλλη αστειευόμενη με τον Αλέξανδρο, παρασυρμένη από το κρασί είπε έναν λόγο, ταιριαστό βέβαια στο ήθος της πατρίδας της αλλά προχωρημένο για μια του είδους της. 
Είπε δηλαδή ότι, για όσα είχε τραβήξει περιπλανώμενη ανά την Ασία, εκείνη την ημέρα απολάμβανε ευχαρίστηση που διασκέδαζε στα περήφανα παλάτια των Περσών. Και ακόμη πιο ευχάριστα θα διασκέδαζε, αν έβαζε φωτιά στο παλάτι του Ξέρξη, που πυρπόλησε την Αθήνα, βάζοντας η ίδια φωτιά υπό το βλέμμα του βασιλιά, για να συζητιέται μεταξύ των ανθρώπων ότι, για τους στρατηγούς εκείνους που έλαβαν μέρος στις ναυμαχίες και πεζομαχίες, πήραν μεγαλύτερη εκδίκηση από τους Πέρσες οι γυναίκες της ακολουθίας του Αλέξανδρου για χάρη της Ελλάδας. Τον λόγο αυτόν ακολούθησαν ζωηρό χειροκρότημα, επιδοκιμασίες, προτροπές και συναινέσεις από τους εταίρους· παρασύρθηκε και ο βασιλιάς, πετάχτηκε επάνω φορώντας στεφάνι και κρατώντας δαυλό αναμμένο και προχωρούσε μπροστά. Όσοι ακολουθούσαν με τραγούδια και φωνές δυνατές έπαιρναν θέση γύρω από τα ανάκτορα· μαθαίνοντας αυτά οι υπόλοιποι Μακεδόνες έτρεχαν σύσσωμοι με χαρά κρατώντας αναμμένους δαυλούς. Γιατί υπολόγιζαν ότι η πυρπόληση και καταστροφή των ανακτόρων ήταν δείγμα ότι ο Αλέξανδρος είχε τον νου του στην πατρίδα και δεν σκόπευε να ζήσει με τους βαρβάρους. Άλλοι ισχυρίζονται ότι έτσι έγιναν αυτά, άλλοι όμως ότι έγιναν κατόπιν σχεδίου. Πάντως και οι μεν και οι δε συμφωνούν ότι γρήγορα ο Αλέξανδρος μετάνιωσε και έδωσε διαταγή να σβήσουν τη φωτιά.
https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 03&page=21
Είπε δηλαδή ότι, για όσα είχε τραβήξει περιπλανώμενη ανά την Ασία, εκείνη την ημέρα απολάμβανε ευχαρίστηση που διασκέδαζε στα περήφανα παλάτια των Περσών. Και ακόμη πιο ευχάριστα θα διασκέδαζε, αν έβαζε φωτιά στο παλάτι του Ξέρξη, που πυρπόλησε την Αθήνα, βάζοντας η ίδια φωτιά υπό το βλέμμα του βασιλιά, για να συζητιέται μεταξύ των ανθρώπων ότι, για τους στρατηγούς εκείνους που έλαβαν μέρος στις ναυμαχίες και πεζομαχίες, πήραν μεγαλύτερη εκδίκηση από τους Πέρσες οι γυναίκες της ακολουθίας του Αλέξανδρου για χάρη της Ελλάδας. Τον λόγο αυτόν ακολούθησαν ζωηρό χειροκρότημα, επιδοκιμασίες, προτροπές και συναινέσεις από τους εταίρους· παρασύρθηκε και ο βασιλιάς, πετάχτηκε επάνω φορώντας στεφάνι και κρατώντας δαυλό αναμμένο και προχωρούσε μπροστά. Όσοι ακολουθούσαν με τραγούδια και φωνές δυνατές έπαιρναν θέση γύρω από τα ανάκτορα· μαθαίνοντας αυτά οι υπόλοιποι Μακεδόνες έτρεχαν σύσσωμοι με χαρά κρατώντας αναμμένους δαυλούς. Γιατί υπολόγιζαν ότι η πυρπόληση και καταστροφή των ανακτόρων ήταν δείγμα ότι ο Αλέξανδρος είχε τον νου του στην πατρίδα και δεν σκόπευε να ζήσει με τους βαρβάρους. Άλλοι ισχυρίζονται ότι έτσι έγιναν αυτά, άλλοι όμως ότι έγιναν κατόπιν σχεδίου. Πάντως και οι μεν και οι δε συμφωνούν ότι γρήγορα ο Αλέξανδρος μετάνιωσε και έδωσε διαταγή να σβήσουν τη φωτιά.https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 03&page=21
SpoilerShow
Όταν ο βασιλιάς [Αλέξανδρος] άναψε από τα λόγια τους, όλοι πήδηξαν από τα ανάκλιντρά τους και είπαν να σχηματίσουν μία πομπή νίκης προς τιμή του Διονύσου. Αμέσως μαζεύτηκαν πολλοί πυρσοί. Γυναίκες μουσικοί ήταν παρούσες στο συμπόσιο, έτσι ο βασιλιάς τις οδήγησε έξω για τον κώμο, που έγινε με ήχους φωνών, φλογερών και αυλών, ενώ η Θαΐδα ήταν η εταίρα που οδηγούσε το σύνολο. Ήταν η πρώτη, μετά τον βασιλιά, που έριξε τον φλεγόμενο πυρσό στο ανάκτορο. Όλοι έκαναν το ίδιο, και αμέσως ολόκληρη η περιοχή του παλατιού καταστράφηκε: τόσο μεγάλη ήταν η πυρκαγιά. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Θαΐδα ήταν από την Αθήνα, πόλη που ο Ξέρξης είχε πυρπολήσει την ακρόπολή της, έτσι έπειτα από χρόνια τιμωρήθηκε η ασεβής πράξη τού βασιλιά των Περσών.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1%CE%90%CF%82
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1%CE%90%CF%82
SpoilerShow
Ο Αλέξανδρος πυρπόλησε τα περσικά ανάκτορα, αν και ο Παρμενίων τον προέτρεψε να τα διατηρήσει και για άλλους λόγους, άλλα κυρίως επειδή δεν ήταν σωστό να καταστρέψει περιουσία που τώρα πια ήταν δική του και επειδή οι ασιατικοί λαοί δεν θα του είναι τόσο αφοσιωμένοι, γιατί θα νομίσουν ότι δεν έχει σκοπό να διατηρήσει την εξουσία της Ασίας, αλλά να διατρέξει απλώς τη χώρα ως νικητής. Ο Αλέξανδρος όμως απαντούσε ότι θέλει να τιμωρήσει τους Πέρσες για όσα έπραξαν κατά την εισβολή τους στην Ελλάδα, οπότε και την Αθήνα κατέστρεψαν και τους ναούς της πυρπόλησαν, και για όσα άλλα κακά προξένησαν στους Έλληνες. 
Για όλα αυτά, έλεγε, θέλει να τους τιμωρήσει. Και εγώ όμως νομίζω ότι δεν ενήργησε με σύνεση ο Αλέξανδρος, τουλάχιστον ως προς αυτό, ούτε ότι θα μπορούσε να τιμωρήσει έτσι τους παλαιούς Πέρσες.
https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 74&page=66
Για όλα αυτά, έλεγε, θέλει να τους τιμωρήσει. Και εγώ όμως νομίζω ότι δεν ενήργησε με σύνεση ο Αλέξανδρος, τουλάχιστον ως προς αυτό, ούτε ότι θα μπορούσε να τιμωρήσει έτσι τους παλαιούς Πέρσες.https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 74&page=66
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
-
Space_Passenger
- Δημοσιεύσεις: 1645
- Εγγραφή: 18 Μαρ 2021, 13:41
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
TA ΝΑΖΙ Relics εχουν πολυ μεγαλη αξια για καποιους ανθρώπους που τους σαγηνευει η "dark side".
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Francois Genoid : ( 1915 - 1996 ) Ναζί. Υποστήριξε τους Adolf Eichmann και Klaus Barbie . Είχε επαφές με τη ναζιστική οργάνωση ODESSA , υποστήριξε τα αραβικά κινήματα του Ισραήλ και συνδεόταν με τον τρομοκράτη Carlos το Τσακάλι και τον δικηγόρο Jacque Verge.
Γιάσερ Αραφάτ : ( 1929 - 2004 ) Παλαιστίνιος ηγέτης . Το 1950 ίδρυσε την Φατάχ. Το 1994 ο Αραφάτ , ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ραμπίν και ο Ισραηλινός υπουργός εξωτερικών Σιμόν Πέρες μοιράστηκαν το Νόμπελ Ειρήνης. Το 2004 ασθένησε. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Παρίσι όπου και πέθανε.
Βαγρατίδες : Βασιλική δυναστεία της Αρμενίας ( 9ος - 11ος αι. ) . Υποτίθεται πως κατάγονταν από κάποιον Βαγράτ ή Πακαράντ , έναν Αρμένιο ηγεμόνα του 2ου π.Χ. ή 2ου μ.Χ. αι. Οι Βαγρατίδες κράτησαν την Αρμενία ανεξάρτητη τόσο απ' την Βυζαντινή Αυτοκρατορία όσο και απ' το αραβικό χαλιφάτο των Αμπασιδών.
Βαγρατιόν : ( ή Μπαγκρατιόν ) ( 1765 - 1812 ) Ρώσος στρατηγός. Καταγόταν απ' την ηγεμονική οικογένεια των Βαγρατιδών της Γεωργίας. Σκοτώθηκσε στη μάχη του Μποροντινό κοντά στη Μόσχα ( 7/9/1812 ) πολεμώντας κατά των Γάλλων του Ναπολέοντος.
Εξέγερση των Τσόμπι ( 1378 ): Εξέγερση των λαϊκών στρωμάτων της Φλωρεντίας , η οποία ίδρυσε για λίγο την πιο δημοκρατική κυβέρνηση της Φλωρεντίας. Η ονομασία δόθηκε απ' τους τσόμπι ( ciompi ) = ημερομίσθιοι εργάτες. Γρήγορα όμως οι δυνατοί νίκησαν τους εξεγερθέντες και ξαναπήραν την εξουσία.
Ζούκοφ Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς : ( 1896 - 1974 ) Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης. Πολέμησε στον Α΄ΠΠ , στον Ρωσικό Εμφύλιο, στα σύνορα Μογγολίας - Μαντζουρίας κατά των Ιαπώνων , εναντίον της Φινλανδίας στις αρχές του Β΄ΠΠ και στον Β΄ΠΠ. Απ' το 1953 πήρε και πολιτικά αξιώματα. Αναδιοργάνωσε τον σοβιετικό στρατό. Πήρε το παράσημο Λέννιν ( 1966 ). Έγραψε το έργο "Οι αναμνήσεις του στρατάρχη Ζούκοφ".
Κένιξμαρκ Ότο Βίλχελμ : ( 1639 - 1688 ) Σουηδός στρατιωτικός. Πολέμησε σε πολλές μάχες. Μαζί με τον Μοροζίνι πήρε μέρος στον πόλεμο των Βενετών κατά των Τούρκων. Κατά την πολιορκία της Ακρόπολης των Αθηνών, μετά από οδηγίες του , ρίφθηκαν βολές που ανατίναξαν μέρος του Παρθενώνα τη νύχτα της 26ης προς 27η Σεπτεμβρίου του 1687. Φονεύθηκε ή πέθανε από ασθένεια κατά την πολιορκία της Χαλκίδας απ' τους Βενετούς , είτε πέθανε από πανώλη στη Μεθώνη. Άφησε γραπτές ταξιδιωτικές εντυπώσεις και ποιήματα.
Γιάσερ Αραφάτ : ( 1929 - 2004 ) Παλαιστίνιος ηγέτης . Το 1950 ίδρυσε την Φατάχ. Το 1994 ο Αραφάτ , ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ραμπίν και ο Ισραηλινός υπουργός εξωτερικών Σιμόν Πέρες μοιράστηκαν το Νόμπελ Ειρήνης. Το 2004 ασθένησε. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Παρίσι όπου και πέθανε.
Βαγρατίδες : Βασιλική δυναστεία της Αρμενίας ( 9ος - 11ος αι. ) . Υποτίθεται πως κατάγονταν από κάποιον Βαγράτ ή Πακαράντ , έναν Αρμένιο ηγεμόνα του 2ου π.Χ. ή 2ου μ.Χ. αι. Οι Βαγρατίδες κράτησαν την Αρμενία ανεξάρτητη τόσο απ' την Βυζαντινή Αυτοκρατορία όσο και απ' το αραβικό χαλιφάτο των Αμπασιδών.
Βαγρατιόν : ( ή Μπαγκρατιόν ) ( 1765 - 1812 ) Ρώσος στρατηγός. Καταγόταν απ' την ηγεμονική οικογένεια των Βαγρατιδών της Γεωργίας. Σκοτώθηκσε στη μάχη του Μποροντινό κοντά στη Μόσχα ( 7/9/1812 ) πολεμώντας κατά των Γάλλων του Ναπολέοντος.
Εξέγερση των Τσόμπι ( 1378 ): Εξέγερση των λαϊκών στρωμάτων της Φλωρεντίας , η οποία ίδρυσε για λίγο την πιο δημοκρατική κυβέρνηση της Φλωρεντίας. Η ονομασία δόθηκε απ' τους τσόμπι ( ciompi ) = ημερομίσθιοι εργάτες. Γρήγορα όμως οι δυνατοί νίκησαν τους εξεγερθέντες και ξαναπήραν την εξουσία.
Ζούκοφ Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς : ( 1896 - 1974 ) Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης. Πολέμησε στον Α΄ΠΠ , στον Ρωσικό Εμφύλιο, στα σύνορα Μογγολίας - Μαντζουρίας κατά των Ιαπώνων , εναντίον της Φινλανδίας στις αρχές του Β΄ΠΠ και στον Β΄ΠΠ. Απ' το 1953 πήρε και πολιτικά αξιώματα. Αναδιοργάνωσε τον σοβιετικό στρατό. Πήρε το παράσημο Λέννιν ( 1966 ). Έγραψε το έργο "Οι αναμνήσεις του στρατάρχη Ζούκοφ".
Κένιξμαρκ Ότο Βίλχελμ : ( 1639 - 1688 ) Σουηδός στρατιωτικός. Πολέμησε σε πολλές μάχες. Μαζί με τον Μοροζίνι πήρε μέρος στον πόλεμο των Βενετών κατά των Τούρκων. Κατά την πολιορκία της Ακρόπολης των Αθηνών, μετά από οδηγίες του , ρίφθηκαν βολές που ανατίναξαν μέρος του Παρθενώνα τη νύχτα της 26ης προς 27η Σεπτεμβρίου του 1687. Φονεύθηκε ή πέθανε από ασθένεια κατά την πολιορκία της Χαλκίδας απ' τους Βενετούς , είτε πέθανε από πανώλη στη Μεθώνη. Άφησε γραπτές ταξιδιωτικές εντυπώσεις και ποιήματα.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Κλόβις Β΄: Φράγκος βασιλιάς της Νευστρίας και της Βουργουνδίας το 639 - 657. Δευτερότοκος γιος του Δαγοβέρτου Β΄( 635 - 657 ).
Κλόβις Γ΄: Φράγκος βασιλιάς της Αυστρασίας. Γιος του Κλοθαρίου Γ΄. Πέθανε 6 ετών το 676.
Κλόβις Δ΄: Φράγκος βασιλιάς ( 691 - 5 ). Γιος του Τιερύ Γ΄.
Απολλόδωρος : ( 180 - 120 ή 110 π.Χ. ) Αθηναίος συγγραφέας. Έγραψε Περί του νηών καταλόγου , Ετυμολογίαι , Χρονικά ( αφηγούνταν την ιστορία απ' τον Τρωικό Πόλεμο του 1184 π.Χ. ως το 120 π.Χ. ) , Περί θεών , Περί Σώφρονος και Περί Επιχάρμου. Με το όνομά του παραδίδονται και τα ψευδεπίγραφα έργα Περί γης και Βιβλιοθήκη. Η Βιβλιοθήκη γράφτηκε τον 1ο ή 2ο αι. μ.Χ από άγνωστο συγγραφέα που χρησιμοποίησε το όνομα του Απολλοδώρου.
Γούελφοι και Γιβελίνοι : Ο γερμανικός οίκος των Γουέλφων ήταν αντίπαλος των Χοχενστάουφεν στον αγώνα για επικράτηση στην Ιταλία. Οι Γουέλφοι λοιπόν ήταν πολιτική παράταξη που υποστήριζε τον γερμανικό οίκο των Γουέλφων και την παπική εξουσία. Οι Γιβελίνοι ήταν πολιτική παράταξη που υποστήριζε τους Χόχενστάουφεν και τους μονάρχες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γουέλφοι και Γιβελίνοι συγκρούονταν συνεχώς τον 13ο και τον 14ο αι.
Πάτσι : Οικογένεια Γουέλφων της Φλωρεντίας , αντίπαλη των Μεδίκων. Το 1478 δύο μέλη της εξύφαναν συνωμοσία εναντίον του Λορέντσο και του Τζουλιάνο των Μεδίκων . Η δολοφονία του τελευταίου οδήγησε σε μέτρα αντεκδίκησης , με αποτέλεσμα την εκτέλεση ή την εξορία των Πάτσι.
Λορέντσο των Μεδίκων : ( 1449 - 1492 ) Λεγόταν και Λορέντσο ο Μεγαλοπρεπής. Φλωρεντινός πολιτικός , ηγεμών και προστάτης των τεχνών, των καλλιτεχνών και των γραμμάτων. Ο επιφανέστερος των Μεδίκων. Κυβέρνησε την Φλωρεντία μαζί με τον νεότερο αδελφό του Τζουλιάνο ( 1453 - 1478 ) το διάστημα 1469 -1478 και μετά την δολοφονία του τελευταίου ως μοναδικός κυβερνήτης ( 1478 - 1492 ). Στην άσκηση της εξουσίας ο Λορέντσο ήταν τυραννικός και περιόρισε τις δημοκρατικές ελευθερίες. Οι τραπεζίτες Πάτσι , ο πάπας Σίξτος Δ΄* , ο αρχιεπίσκοπος της Πίζας Φραντσέσκο Σαλβιάτι και άλλοι συνωμότησαν κατά των Μεδίκων. Ο Τζουλιάνο δολοφονήθηκε , αλλά ο Λορέντσο διέφυγε ( του έσωσε τη ζωή ο ποιητής Άντζελο Πολιτσιάνο ). Το πλήθος της Φλωρεντίας και ο βασιλιάς της Νεάπολης Φερδινάνδος Α΄ υποστήριξαν τον Λορέντσο. Ο Λορέντσο πέθανε με κλονισμένη την υγεία σε ηλικία 43 ετών. Ο λαός της Φλωρεντίας τον έθαψε με τιμές.
* Ο πάπας Σίξτος Δ΄( 1471 - 1484 ) έκτισε στο ανάκτορο του Βατικανού το περίφημο παρεκκλήσι Καπέλα Σιξτίνα και αποδοκίμασε τις καταχρήσεις της Ιεράς Εξέτασης της Ισπανίας , αλλά ταυτόχρονα ήταν αυταρχικός και δεσποτικός.
Κλόβις Γ΄: Φράγκος βασιλιάς της Αυστρασίας. Γιος του Κλοθαρίου Γ΄. Πέθανε 6 ετών το 676.
Κλόβις Δ΄: Φράγκος βασιλιάς ( 691 - 5 ). Γιος του Τιερύ Γ΄.
Απολλόδωρος : ( 180 - 120 ή 110 π.Χ. ) Αθηναίος συγγραφέας. Έγραψε Περί του νηών καταλόγου , Ετυμολογίαι , Χρονικά ( αφηγούνταν την ιστορία απ' τον Τρωικό Πόλεμο του 1184 π.Χ. ως το 120 π.Χ. ) , Περί θεών , Περί Σώφρονος και Περί Επιχάρμου. Με το όνομά του παραδίδονται και τα ψευδεπίγραφα έργα Περί γης και Βιβλιοθήκη. Η Βιβλιοθήκη γράφτηκε τον 1ο ή 2ο αι. μ.Χ από άγνωστο συγγραφέα που χρησιμοποίησε το όνομα του Απολλοδώρου.
Γούελφοι και Γιβελίνοι : Ο γερμανικός οίκος των Γουέλφων ήταν αντίπαλος των Χοχενστάουφεν στον αγώνα για επικράτηση στην Ιταλία. Οι Γουέλφοι λοιπόν ήταν πολιτική παράταξη που υποστήριζε τον γερμανικό οίκο των Γουέλφων και την παπική εξουσία. Οι Γιβελίνοι ήταν πολιτική παράταξη που υποστήριζε τους Χόχενστάουφεν και τους μονάρχες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γουέλφοι και Γιβελίνοι συγκρούονταν συνεχώς τον 13ο και τον 14ο αι.
Πάτσι : Οικογένεια Γουέλφων της Φλωρεντίας , αντίπαλη των Μεδίκων. Το 1478 δύο μέλη της εξύφαναν συνωμοσία εναντίον του Λορέντσο και του Τζουλιάνο των Μεδίκων . Η δολοφονία του τελευταίου οδήγησε σε μέτρα αντεκδίκησης , με αποτέλεσμα την εκτέλεση ή την εξορία των Πάτσι.
Λορέντσο των Μεδίκων : ( 1449 - 1492 ) Λεγόταν και Λορέντσο ο Μεγαλοπρεπής. Φλωρεντινός πολιτικός , ηγεμών και προστάτης των τεχνών, των καλλιτεχνών και των γραμμάτων. Ο επιφανέστερος των Μεδίκων. Κυβέρνησε την Φλωρεντία μαζί με τον νεότερο αδελφό του Τζουλιάνο ( 1453 - 1478 ) το διάστημα 1469 -1478 και μετά την δολοφονία του τελευταίου ως μοναδικός κυβερνήτης ( 1478 - 1492 ). Στην άσκηση της εξουσίας ο Λορέντσο ήταν τυραννικός και περιόρισε τις δημοκρατικές ελευθερίες. Οι τραπεζίτες Πάτσι , ο πάπας Σίξτος Δ΄* , ο αρχιεπίσκοπος της Πίζας Φραντσέσκο Σαλβιάτι και άλλοι συνωμότησαν κατά των Μεδίκων. Ο Τζουλιάνο δολοφονήθηκε , αλλά ο Λορέντσο διέφυγε ( του έσωσε τη ζωή ο ποιητής Άντζελο Πολιτσιάνο ). Το πλήθος της Φλωρεντίας και ο βασιλιάς της Νεάπολης Φερδινάνδος Α΄ υποστήριξαν τον Λορέντσο. Ο Λορέντσο πέθανε με κλονισμένη την υγεία σε ηλικία 43 ετών. Ο λαός της Φλωρεντίας τον έθαψε με τιμές.
* Ο πάπας Σίξτος Δ΄( 1471 - 1484 ) έκτισε στο ανάκτορο του Βατικανού το περίφημο παρεκκλήσι Καπέλα Σιξτίνα και αποδοκίμασε τις καταχρήσεις της Ιεράς Εξέτασης της Ισπανίας , αλλά ταυτόχρονα ήταν αυταρχικός και δεσποτικός.
- Ως το 1797 η Πάργα της Ηπείρου βρισκόταν στα χέρια των Βενετών. Το 1797 δόθηκε στους Γάλλους. Το 1798 την πήραν οι Ρώσοι. Το 1807 την ξαναπήραν οι Γάλλοι. Το 1816 την πήραν οι Άγγλοι. Το 1819 την πήραν οι Τούρκοι.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Λούκουλλος Λεύκιος Λικίνιος : ( 117 ή 114 - 58 ή 57 ή 56 π.Χ. ) Ρωμαίος στρατηγός. Λάτρης του ελληνικού πολιτισμού. Ευνοούμενος του Σύλλα. Πολέμησε κατά του Μιθριδάτη. Πρόσφερε πλουσιοπάροχα δείπνα και πλούσια γεύματα που έμειναν στην ιστορία ως λουκούλλεια. Μια φορά δεν είχε κανέναν καλεσμένο και ο υπηρέτης του ετοίμασε ένα πιο λιτό τραπέζι. Όταν ο Λούκουλλος του έκανε παρατήρηση , ο υπηρέτης προσπάθησε να δικαιολογηθεί :
- Μα κύριε , σήμερα δεν είχατε κάποιον προσκεκλημένο.
Κι ο Λούκουλλος όλος αγανάκτηση :
- Τι λες ; Δεν ξέρεις πως απόψε στου Λούκουλλου τρώει ο Λούκουλλος ;
Όταν επισκέφτηκε την θερινή επιβλητική έπαυλη του ο Πομπήιος και του είπε πως δεν είναι κατάλληλη για τον χειμώνα , ο Λούκουλλος του απάντησε :
- Και με έχεις για πιο χαζό απ' τον πελαργό ώστε να μην έχω άλλο σπίτι τον χειμώνα και άλλο το καλοκαίρι ;
σύντομη ιστορία της Αυστρίας
Το 1278 ανακηρύχτηκε βασιλιάς ο Ροδόλφος των Αψβούργων. Το 1526 το κράτος της Αυστρίας είχε συμπεριλάβει στην επικράτειά του το Τυρόλο , τη Βοημία , την Ουγγαρία και την Τρανσυλβανία. Το 1772 προσάρτησε τις Γαλικία , Ιλλυρία , Δαλματία , Λομβαρδία και Βενετία. Το 1859 η Λομβαρδία ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 1865 η Πρωσσία νίκησε την Αυστρία. Το 1867 το κράτος ονομάστηκε Αυστροουγγαρία ( από Αυστρία ) για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των Ούγγρων. Μετά τον Α΄ΠΠ η Αστροουγγαρία διαλύθηκε και η Αυστρία έγινε ανεξάρτητο κράτος ( 1920 ). Το 1934 ο Αυστριακός καγκελάριος Ντόλφους δολοφονήθηκε από φιλοναζιστές. Ο καγκελάριος Ζάις Ίνγκαρ ζήτησε απ' τον γερμανικό στρατό να μπει στην Αυστρία ( 1938 ). Έτσι , στις 12/3/1938 ο γερμανικός στρατός εισήλθε στην Αυστρία . Στις 10/4/1938 έγινε δημοψήφισμα και το 99 % των Αυστριακών ψήφισε υπέρ της ένωσης ( το περίφημο Άνσλους = ένωση ) της Αυστρίας με την Γερμανία. Μετά τον Β΄ΠΠ η Αυστρία έγινε πάλι ανεξάρτητη , αλλά ως το 1955 ήταν χωρισμένη σε 4 ζώνες κατοχής και στο έδαφός της έδρευαν Συμμαχικά στρατεύματα. Το 1955 τα συμμαχικά στρατεύματα αποχώρησαν με τον όρο η Αυστρία να μείνει ουδέτερη , ενώ απαγορεύτηκε για πάντα νέο άνσλους με την Γερμανία.
Λουκρίτιος Τίτος Κάρος : Λατίνος ποιητής. Φίλος του Κικέρωνος. Γεννήθηκε το 95 π.Χ. Παραφρόνησε και αυτοκτόνησε το 55 π.Χ.
Λουδοβίκος Α΄ο Ευσεβής ή Αγαθός : Τριτότοκος γιος του Καρλομάγνου. Ονομάστηκε "Ευσεβής" γιατί ένιωθε τύψεις και μετανοούσε αν έβλαπτε κάποιον.
σύντομη ιστορία της Αυστραλίας
Για την Αυστραλία ίσως να κάνει λόγο για πρώτη φορά ο Μάρκο Πόλο , χωρίς όμως να είναι σίγουρο ότι αυτήν υπονοούσε. Για πρώτη φορά ανακαλύφτηκε απ' τους Ολλανδούς το 1606 και την ονόμασαν Νέα Ολλανδία. Την εξερεύνησε ο Ολλανδός Άμπελ Τάσμαν , απ' τον οποίο πήρε το όνομά της η Τασμανία. Το 1770 την εξερεύνησε ο Άγγλος Κουκ. Το 1788 η Αγγλία χρησιμοποίησε την Αυστραλία ως μέρος εξορίας καταδίκων. Οι στρατιωτικοί και οι υπάλληλοι που συνόδευαν τους καταδίκους ίδρυσαν το Σίδνεϋ. Η χώρα ονομάστηκε Αυστραλία και το 1851 ανακαλύφτηκε σε αυτήν χρυσός. Οι ιθαγενείς διώχτηκαν βιαίως. To 1976 έγινε εντελώς ανεξάρτητη. Σήμερα στην Αυστραλία ζουν 500.000 Έλληνες.
σύντομη ιστορία του Αφγανιστάν
Οι Αφγανοί ή Παστούν ή Παθάνοι ή Πάτκαν είναι ινδοευρωπαϊκής , ινδοϊρανικής και συγκεκριμένα ιρανικής καταγωγής. Eίναι απόγονοι των Βακτρίων , των Σογδίων και τον Χορασμίων , αρχαίων ιρανικών λαών. Κατά 90 % στο Αφγανιστάν επικρατεί ο σουνιτισμός και κατά 10 % ο σιιτισμός. Στα ελληνιστικά χρόνια ιδρύθηκε στην περιοχή το ελληνιστικό κράτος της Βακτριανής ή Βακτρίας με πρωτεύουσα τα Βλακτρα. To βασίλειο κατέρρευσε το 150 - 130 π.Χ. κάτω απ' τις επιθέσεις των Πάρθων και των Τόχαρων. Το Αφγανιστάν κατακτήθηκε από Πέρσες , Άραβες ( 9ος αι. ) και αργότερα απ' τους Μογγόλους. Το 1747 ο Αχμάτ Αμπνταλάχ , γιος του ηγεμόνα της Χεράτ , ίδρυσε το αυτόνομο κράτος του Αφγανιστάν. Το 1840 οι Άγγλοι επέδραμαν στο Αφγανιστάν απ' την Ινδία. Στις 6/1/1842 οι Βρετανοί προέλασαν προς την Καμπούλ. Οι Αφγανοί τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν . Το καλοκαίρι όμως του ίδιου έτους οι Άγγλοι κατέλαβαν την Καμπούλ και έκαναν το Αφγανιστάν προτεκτοράτο τους. Το 1880 αποχώρησαν και το 1921 το Αφγανιστάν έγινε ανεξάρτητο. Στον Β΄ΠΠ ήταν ουδέτερο. Αντιμετώπισε συνοριακές διαφορές με το Πακιστάν. Το 1978 ήρθαν σε εμφύλια σύγκρουση οι κομμουνιστές Αφγανοί με τους μουσουλμάνους Αφγανούς. Η Σοβιετική Ένωση πραγματοποίησε επέμβαση υπέρ των κομμουνιστών ( 1979 ) και κατέλαβε το Αφγανιστάν. Τελικά , έπειτα από χρόνια συγκρούσεων με τους μουσουλμάνους μουτζαχεντίν Αφγανούς , οι Ρώσοι εγκατέλειψαν το Αφγανιστάν το 1992. Το 1994 δημιουργήθηκε το ακραίο μουσουλμανικό κίνημα των Ταλιμπάν , το οποίο έλαβε αντι-ΗΠΑνικό χαρακτήρα. Οι Ταλιμπάν , οι οποίοι αποτελούνταν κυρίως από Αφγανούς/Παστούν, ήρθαν σε σύγκρουση με τους Μουτζαχεντίν , τους Τατζίκους , τους Ουζμπέκους και τους Τουρκμένιους που ζούσαν στην επικράτεια του Αφγανιστάν. Οι Ταλιμπάν υπερίσχυσαν σε όλη σχεδόν την χώρα. Τα βόρεια όμως τμήματα του Αφγανιστάν κατέχονταν από τους Μουτζαχεντίν , γνωστούς και ως "Βόρεια Συμμαχία". Το 2001 , εξαιτίας των τρομοκρατικών ενεργειών των Ταλιμπάν , οι ΗΠΑ εισέβαλαν και κατέλαβαν την χώρα. Δημιουργήθηκε μια κατάσταση στην οποία το Βόρειο Αφγανιστάν κατεχόταν απ' την Βόρεια Συμμαχία , οι πόλεις απ' τις ΗΠΑ και η ύπαιθρος απ' τους αντάρτες Ταλιμπάν. Το 2021 οι ΗΠΑ αποχώρησαν απ' το Αφγανιστάν και οι Ταλιμπάν ξαναπήραν την εξουσία.
- Μα κύριε , σήμερα δεν είχατε κάποιον προσκεκλημένο.
Κι ο Λούκουλλος όλος αγανάκτηση :
- Τι λες ; Δεν ξέρεις πως απόψε στου Λούκουλλου τρώει ο Λούκουλλος ;
Όταν επισκέφτηκε την θερινή επιβλητική έπαυλη του ο Πομπήιος και του είπε πως δεν είναι κατάλληλη για τον χειμώνα , ο Λούκουλλος του απάντησε :
- Και με έχεις για πιο χαζό απ' τον πελαργό ώστε να μην έχω άλλο σπίτι τον χειμώνα και άλλο το καλοκαίρι ;
σύντομη ιστορία της Αυστρίας
Το 1278 ανακηρύχτηκε βασιλιάς ο Ροδόλφος των Αψβούργων. Το 1526 το κράτος της Αυστρίας είχε συμπεριλάβει στην επικράτειά του το Τυρόλο , τη Βοημία , την Ουγγαρία και την Τρανσυλβανία. Το 1772 προσάρτησε τις Γαλικία , Ιλλυρία , Δαλματία , Λομβαρδία και Βενετία. Το 1859 η Λομβαρδία ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 1865 η Πρωσσία νίκησε την Αυστρία. Το 1867 το κράτος ονομάστηκε Αυστροουγγαρία ( από Αυστρία ) για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των Ούγγρων. Μετά τον Α΄ΠΠ η Αστροουγγαρία διαλύθηκε και η Αυστρία έγινε ανεξάρτητο κράτος ( 1920 ). Το 1934 ο Αυστριακός καγκελάριος Ντόλφους δολοφονήθηκε από φιλοναζιστές. Ο καγκελάριος Ζάις Ίνγκαρ ζήτησε απ' τον γερμανικό στρατό να μπει στην Αυστρία ( 1938 ). Έτσι , στις 12/3/1938 ο γερμανικός στρατός εισήλθε στην Αυστρία . Στις 10/4/1938 έγινε δημοψήφισμα και το 99 % των Αυστριακών ψήφισε υπέρ της ένωσης ( το περίφημο Άνσλους = ένωση ) της Αυστρίας με την Γερμανία. Μετά τον Β΄ΠΠ η Αυστρία έγινε πάλι ανεξάρτητη , αλλά ως το 1955 ήταν χωρισμένη σε 4 ζώνες κατοχής και στο έδαφός της έδρευαν Συμμαχικά στρατεύματα. Το 1955 τα συμμαχικά στρατεύματα αποχώρησαν με τον όρο η Αυστρία να μείνει ουδέτερη , ενώ απαγορεύτηκε για πάντα νέο άνσλους με την Γερμανία.
Λουκρίτιος Τίτος Κάρος : Λατίνος ποιητής. Φίλος του Κικέρωνος. Γεννήθηκε το 95 π.Χ. Παραφρόνησε και αυτοκτόνησε το 55 π.Χ.
Λουδοβίκος Α΄ο Ευσεβής ή Αγαθός : Τριτότοκος γιος του Καρλομάγνου. Ονομάστηκε "Ευσεβής" γιατί ένιωθε τύψεις και μετανοούσε αν έβλαπτε κάποιον.
σύντομη ιστορία της Αυστραλίας
Για την Αυστραλία ίσως να κάνει λόγο για πρώτη φορά ο Μάρκο Πόλο , χωρίς όμως να είναι σίγουρο ότι αυτήν υπονοούσε. Για πρώτη φορά ανακαλύφτηκε απ' τους Ολλανδούς το 1606 και την ονόμασαν Νέα Ολλανδία. Την εξερεύνησε ο Ολλανδός Άμπελ Τάσμαν , απ' τον οποίο πήρε το όνομά της η Τασμανία. Το 1770 την εξερεύνησε ο Άγγλος Κουκ. Το 1788 η Αγγλία χρησιμοποίησε την Αυστραλία ως μέρος εξορίας καταδίκων. Οι στρατιωτικοί και οι υπάλληλοι που συνόδευαν τους καταδίκους ίδρυσαν το Σίδνεϋ. Η χώρα ονομάστηκε Αυστραλία και το 1851 ανακαλύφτηκε σε αυτήν χρυσός. Οι ιθαγενείς διώχτηκαν βιαίως. To 1976 έγινε εντελώς ανεξάρτητη. Σήμερα στην Αυστραλία ζουν 500.000 Έλληνες.
σύντομη ιστορία του Αφγανιστάν
Οι Αφγανοί ή Παστούν ή Παθάνοι ή Πάτκαν είναι ινδοευρωπαϊκής , ινδοϊρανικής και συγκεκριμένα ιρανικής καταγωγής. Eίναι απόγονοι των Βακτρίων , των Σογδίων και τον Χορασμίων , αρχαίων ιρανικών λαών. Κατά 90 % στο Αφγανιστάν επικρατεί ο σουνιτισμός και κατά 10 % ο σιιτισμός. Στα ελληνιστικά χρόνια ιδρύθηκε στην περιοχή το ελληνιστικό κράτος της Βακτριανής ή Βακτρίας με πρωτεύουσα τα Βλακτρα. To βασίλειο κατέρρευσε το 150 - 130 π.Χ. κάτω απ' τις επιθέσεις των Πάρθων και των Τόχαρων. Το Αφγανιστάν κατακτήθηκε από Πέρσες , Άραβες ( 9ος αι. ) και αργότερα απ' τους Μογγόλους. Το 1747 ο Αχμάτ Αμπνταλάχ , γιος του ηγεμόνα της Χεράτ , ίδρυσε το αυτόνομο κράτος του Αφγανιστάν. Το 1840 οι Άγγλοι επέδραμαν στο Αφγανιστάν απ' την Ινδία. Στις 6/1/1842 οι Βρετανοί προέλασαν προς την Καμπούλ. Οι Αφγανοί τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν . Το καλοκαίρι όμως του ίδιου έτους οι Άγγλοι κατέλαβαν την Καμπούλ και έκαναν το Αφγανιστάν προτεκτοράτο τους. Το 1880 αποχώρησαν και το 1921 το Αφγανιστάν έγινε ανεξάρτητο. Στον Β΄ΠΠ ήταν ουδέτερο. Αντιμετώπισε συνοριακές διαφορές με το Πακιστάν. Το 1978 ήρθαν σε εμφύλια σύγκρουση οι κομμουνιστές Αφγανοί με τους μουσουλμάνους Αφγανούς. Η Σοβιετική Ένωση πραγματοποίησε επέμβαση υπέρ των κομμουνιστών ( 1979 ) και κατέλαβε το Αφγανιστάν. Τελικά , έπειτα από χρόνια συγκρούσεων με τους μουσουλμάνους μουτζαχεντίν Αφγανούς , οι Ρώσοι εγκατέλειψαν το Αφγανιστάν το 1992. Το 1994 δημιουργήθηκε το ακραίο μουσουλμανικό κίνημα των Ταλιμπάν , το οποίο έλαβε αντι-ΗΠΑνικό χαρακτήρα. Οι Ταλιμπάν , οι οποίοι αποτελούνταν κυρίως από Αφγανούς/Παστούν, ήρθαν σε σύγκρουση με τους Μουτζαχεντίν , τους Τατζίκους , τους Ουζμπέκους και τους Τουρκμένιους που ζούσαν στην επικράτεια του Αφγανιστάν. Οι Ταλιμπάν υπερίσχυσαν σε όλη σχεδόν την χώρα. Τα βόρεια όμως τμήματα του Αφγανιστάν κατέχονταν από τους Μουτζαχεντίν , γνωστούς και ως "Βόρεια Συμμαχία". Το 2001 , εξαιτίας των τρομοκρατικών ενεργειών των Ταλιμπάν , οι ΗΠΑ εισέβαλαν και κατέλαβαν την χώρα. Δημιουργήθηκε μια κατάσταση στην οποία το Βόρειο Αφγανιστάν κατεχόταν απ' την Βόρεια Συμμαχία , οι πόλεις απ' τις ΗΠΑ και η ύπαιθρος απ' τους αντάρτες Ταλιμπάν. Το 2021 οι ΗΠΑ αποχώρησαν απ' το Αφγανιστάν και οι Ταλιμπάν ξαναπήραν την εξουσία.
- Κατά μια εκδοχή, η Κορώνη που ιδρύθηκε το 365 π.Χ. από Βοιωτούς αποίκους , ίσως πήρε το όνομά της απ' την βοιωτική Κορώνεια.
Η λίμνη Κορώνεια κοντά στο Λαγκαδά της Μακεδονίας, ξέρει κάποιος φίλος από πού πήρε το όνομά της ;
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Ζαποτέκος την 04 Ιαν 2023, 00:40, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Ανάχαρσις : Σκύθης φιλόσοφος του 6ου π.Χ. αι. Γιος του Σκύθη βασιλιά Γνούρου. H μητέρα του όμως ήταν Ελληνίδα. Επισκέφθηκε την Αθήνα , όπου γνώρισε τον Σόλωνα. Όταν γύρισε στην πατρίδα του θέλησε να μεταφέρει σε αυτήν ελληνικά ήθη και έθιμα . Στην προσπάθειά του όμως αυτή βρήκε αντιμέτωπο τον αδελφό του Σαύλιο , ο οποίος τον σκότωσε με βέλος τοξεύοντάς τον. Ενώ πέθαινε είπε : Στην Ελλάδα σώθηκα από την ετοιμότητα του πνεύματός μου. Στον τόπο μου χάθηκα από φθόνο. 
Εννοούσε πως όταν επισκέφτηκε την Αθήνα, ο Σόλων τον φιλοξένησε μόνο όταν ο Ανάχαρσις του απάντησε με ετοιμότητα , πως βρισκόταν κι εκεί στην πατρίδα του , αφού η μητέρα του ήταν Ελληνίδα. Όταν κάποιος τον χλεύασε για την βαρβαρική καταγωγή του ο Ανάχαρσις απάντησε : Εμένα με ντροπιάζει η πατρίδα μου , εσύ όμως ντροπιάζεις την δική σου πατρίδα. 
Ακόμη έλεγε πως το αμπέλι παράγει 3 σταφύλια : της ευχαρίστησης , της μέθης και της αηδίας.
Καλλέργης : Επώνυμο μεγάλης κρητικής οικογένειας που καταγόταν απ' την βυζαντινή οικογένεια των Φωκάδων. Ο γνωστότερος είναι ο Δημήτριος Καλλέργης που τον θυμόμαστε από την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου εναντίον της απολυταρχίας του Όθωνα και την παραχώρηση συντάγματος.
Ο Μακρυγιάννης για τον Καλλέργη :
...καταξοχή ο συνάδελφός μου Καλλέργης, ο συχνοβαφτισμένος πότε κόμμα Ρούσσικον -αφού βύζασε τόσες χιλιάδες δραχμές όταν ήταν ο Μεταξάς εις τα πράματα, απαρατιώντας αυτός και μπαίνοντας ο Μαυροκορδάτος, έγινε κόμμα Αγγλικόν και Γαλλικόν και σε όλες τις παντιέρες καταγραμμένος.
Ο Καλλέργης για τον Μακρογιάννη κατά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου :
Επορεύθην εις του Μακρυγιάννη , όστις καθ' α με είχον βεβαιώσει, έμελλεν άγων υπερηφάνως πυκνάς φάλαγγας πολιτών, να περικυκλώση εν θριάμβω το παλάτιον. Αλλά τι είδον; Είδον αυτόν μεν φορούντα αντί περικεφαλαίας, νυκτικήν σκούφιαν, τόπον δε πολιτών επέχοντα τα κούρβουλα της αμπέλου αυτού.
Ο Καλλέργης για την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου μέσα απ' τις Αναμνήσεις του Νικολάου Δραγούμη :
Ενδιαφέρον έχουν και οι Καλλέργηδες που έδρασαν κατά των Βενετών στην Κρήτη τον 14ο αι. Ο Βάρδας Καλλέργης επαναστάτησε κατά των Βενετών το 1333. Αλλά ο Αλέξιος και ο Γεώργιος Καλλέργηδες , πατέρας και γιος , έμειναν πιστοί στους Bενετούς , συνέλαβαν τον Βάρδα και τον αποκεφάλισαν.
Στο κίνημα του Βάρδα συμμετείχε και ο Λέων Καλλέργης , ανιψιός του Αλεξίου και ξάδερφος του Γεωργίου . Και αυτόν ο Αλέξιος τον συνέλαβε και τον θανάτωσε με τρομερά βασανιστήρια ( 1341 ) . 
Ο Αλέξιος πέθανε το 1343. 20 χρόνια αργότερα ο Γεώργιος Kαλλέργης στράφηκε κατά των Βενετών παίρνοντας μέρος στην Κρητική Επανάσταση του 1363 ( Αποστασία του Αγίου Τίτου ). Συνελήφθη όμως και θανατώθηκε μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά του.
Επισκέφθηκε την Αθήνα , όπου γνώρισε τον Σόλωνα. Όταν γύρισε στην πατρίδα του θέλησε να μεταφέρει σε αυτήν ελληνικά ήθη και έθιμα . Στην προσπάθειά του όμως αυτή βρήκε αντιμέτωπο τον αδελφό του Σαύλιο , ο οποίος τον σκότωσε με βέλος τοξεύοντάς τον. Ενώ πέθαινε είπε : Στην Ελλάδα σώθηκα από την ετοιμότητα του πνεύματός μου. Στον τόπο μου χάθηκα από φθόνο. Εννοούσε πως όταν επισκέφτηκε την Αθήνα, ο Σόλων τον φιλοξένησε μόνο όταν ο Ανάχαρσις του απάντησε με ετοιμότητα , πως βρισκόταν κι εκεί στην πατρίδα του , αφού η μητέρα του ήταν Ελληνίδα. Όταν κάποιος τον χλεύασε για την βαρβαρική καταγωγή του ο Ανάχαρσις απάντησε : Εμένα με ντροπιάζει η πατρίδα μου , εσύ όμως ντροπιάζεις την δική σου πατρίδα. Ακόμη έλεγε πως το αμπέλι παράγει 3 σταφύλια : της ευχαρίστησης , της μέθης και της αηδίας.Καλλέργης : Επώνυμο μεγάλης κρητικής οικογένειας που καταγόταν απ' την βυζαντινή οικογένεια των Φωκάδων. Ο γνωστότερος είναι ο Δημήτριος Καλλέργης που τον θυμόμαστε από την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου εναντίον της απολυταρχίας του Όθωνα και την παραχώρηση συντάγματος.
Ο Μακρυγιάννης για τον Καλλέργη :
...καταξοχή ο συνάδελφός μου Καλλέργης, ο συχνοβαφτισμένος πότε κόμμα Ρούσσικον -αφού βύζασε τόσες χιλιάδες δραχμές όταν ήταν ο Μεταξάς εις τα πράματα, απαρατιώντας αυτός και μπαίνοντας ο Μαυροκορδάτος, έγινε κόμμα Αγγλικόν και Γαλλικόν και σε όλες τις παντιέρες καταγραμμένος.
Ο Καλλέργης για τον Μακρογιάννη κατά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου :
Επορεύθην εις του Μακρυγιάννη , όστις καθ' α με είχον βεβαιώσει, έμελλεν άγων υπερηφάνως πυκνάς φάλαγγας πολιτών, να περικυκλώση εν θριάμβω το παλάτιον. Αλλά τι είδον; Είδον αυτόν μεν φορούντα αντί περικεφαλαίας, νυκτικήν σκούφιαν, τόπον δε πολιτών επέχοντα τα κούρβουλα της αμπέλου αυτού.
Ο Καλλέργης για την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου μέσα απ' τις Αναμνήσεις του Νικολάου Δραγούμη :
Ενδιαφέρον έχουν και οι Καλλέργηδες που έδρασαν κατά των Βενετών στην Κρήτη τον 14ο αι. Ο Βάρδας Καλλέργης επαναστάτησε κατά των Βενετών το 1333. Αλλά ο Αλέξιος και ο Γεώργιος Καλλέργηδες , πατέρας και γιος , έμειναν πιστοί στους Bενετούς , συνέλαβαν τον Βάρδα και τον αποκεφάλισαν.
Στο κίνημα του Βάρδα συμμετείχε και ο Λέων Καλλέργης , ανιψιός του Αλεξίου και ξάδερφος του Γεωργίου . Και αυτόν ο Αλέξιος τον συνέλαβε και τον θανάτωσε με τρομερά βασανιστήρια ( 1341 ) . Ο Αλέξιος πέθανε το 1343. 20 χρόνια αργότερα ο Γεώργιος Kαλλέργης στράφηκε κατά των Βενετών παίρνοντας μέρος στην Κρητική Επανάσταση του 1363 ( Αποστασία του Αγίου Τίτου ). Συνελήφθη όμως και θανατώθηκε μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά του.… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Τοσίτσας Μιχαήλ : ( Μέτσοβο 1787 - Αθήνα 1856 ) Εθνικός ευεργέτης. Κατά την διάρκεια της Επανάστασης του '21 ήταν στην υπηρεσία του πασά της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή ( Μωχάμετ Άλυ ) . Γι' αυτό κατηγορήθηκε απ' τον Ιωάννη Φιλήμονα ( "Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής εταιρείας" ) , τον Νικόλαο Σπηλιάδη ( Απομνημονεύματα ) και άλλους λογογράφους του '21 για προδοσία. Άλλοι όμως λένε ( π.χ. απομνημονεύματα Κανέλλου Δεληγιάννη ) πως βοήθησε οικονομικά και με κατασκοπευτικές πληροφορίες τον Αγώνα , κρυφά απ' τον Μεχμέτ Αλή. Ο Κωνσταντίνος Ρωμαίος στην Λαογραφία του αναφέρει πως οι Φιλικοί είχαν στείλει τον Πεντεδέκα να τον δολοφονήσει . Όμως μετά την επαφή τους ο Πεντεδέκας κατάλαβε πως ο Τοσίτσας δεν ήταν προδότης, αλλά φλογερός πατριώτης. Του χάρισε μάλιστα το όπλο με το οποίο σκόπευε να τον φονεύσει. Το 1854 ο Τσίτσας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Τάφηκε στο Α΄νεκροταφείο. Με τη διαθήκη του κληροδότησε μεγάλα ποσά σε κοινωφελείς σκοπούς στην Αθήνα , στο Μέτσοβο και στην Αλεξάνδρεια. Ιδρύματα της Αθήνας ( Πανεπιστήμιο , Αμαλίειο Ορφανοτροφείο , Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία , Οφθαλμιατρείο ) και κυρίως το Πολυτεχνείο , το οποίο προς τιμήν και των άλλων Μετσοβιτών ( Στουρνάρα και Αβέρωφ ) , ονομάστηκε Μετσόβιο , ενισχύθηκαν οικονομικά απ' τον Τοσίτσα.
Τοσίτσειο Ίδρυμα : Κοινωφελές ίδρυμα που δημιουργήθηκε το 1947 με πράξη του βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα , εγκατεστημένου στην Ελβετία. Η λειτουργία του άρχισε το 1951. Πρώτος πρόεδρος του ιδρύματος υπήρξε ο Μετσοβίτης πολιτικός Ευάγγελος Αβέρωφ ( βλ. παρακάτω ).
Αβέρωφ Γεώργιος : ( Μέτσοβο 1818 - Αλεξάνδρεια 1899 ) Εθνικός ευεργέτης. Μαζί με τους Στουρνάρη και Τοσίτσα βοήθησε στην αποπεράτωση του Πολυτεχνείου Αθηνών. Ακόμη βοήθησε στο χτίσιμο της στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων , του Αβερώφειου Εφηβείου * , στην ανέγερση των αδριάντων του Γρηγορίου Ε΄και του Ρήγα Φεραίου στα προπύλαια του πανεπιστημίου κ.α. Με την διαθήκη του διέθεσε 300.000 αγγλικές λίρες για την ναυπήγηση του θωρηκτού Αβέρωφ.
* Ήταν φυλακές εφήβων. Το 1916 μετατράπηκαν στις γνωστές πολιτικοστρατιωτικές Φυλακές Αβέρωφ. Το 1971 καταργήθηκαν απ' την παλιο - Χούντα
και στην θέση τους ανεγέρθηκε το δικαστικό Μέγαρο Αθηνών.
Αβέρωφ - Τοσίτσας Ευάγγελος : ( Τρίκαλα , Θεσσαλία 1910 - Αθήνα 1990 ) Πολιτικός με καταγωγή απ' το Μέτσοβο της Ηπείρου. Επί Κατοχής συνελήφθη απ' τους Ιταλούς για την αντιστασιακή του δράση κατά των ιταλοφρόνων και ρουμανιζόντων Βλάχων και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ιταλίας. Το 1946 εξελέγη βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων [ βενιζελικός το πουλάκι μου ]. Το 1956 εντάχθηκε στην ΕΡΕ και απ' το 1974 στη Νέα Δημοκρατία. Το 1973 συμμετείχε στην οργάνωση του Κινήματος του Ναυτικού. Απ' το 1947 ως το τέλος της ζωής του διετέλεσε πρόεδρος του Τοσίτσειου Ιδρύματος. Τότε πρόσθεσε στο επώνυμό του και το επώνυμο του ευεργέτη. Έγραψε πολλά βιβλία : Η πολιτική πλευρά του κουτσοβλαχικού ζητήματος ( 1948 ) , Φωτιά και Τσεκούρι - Ελλάς 1944 - 1949 ( 1974 ) κ.α.
Όμως μετά την επαφή τους ο Πεντεδέκας κατάλαβε πως ο Τοσίτσας δεν ήταν προδότης, αλλά φλογερός πατριώτης. Του χάρισε μάλιστα το όπλο με το οποίο σκόπευε να τον φονεύσει. Το 1854 ο Τσίτσας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Τάφηκε στο Α΄νεκροταφείο. Με τη διαθήκη του κληροδότησε μεγάλα ποσά σε κοινωφελείς σκοπούς στην Αθήνα , στο Μέτσοβο και στην Αλεξάνδρεια. Ιδρύματα της Αθήνας ( Πανεπιστήμιο , Αμαλίειο Ορφανοτροφείο , Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία , Οφθαλμιατρείο ) και κυρίως το Πολυτεχνείο , το οποίο προς τιμήν και των άλλων Μετσοβιτών ( Στουρνάρα και Αβέρωφ ) , ονομάστηκε Μετσόβιο , ενισχύθηκαν οικονομικά απ' τον Τοσίτσα.Τοσίτσειο Ίδρυμα : Κοινωφελές ίδρυμα που δημιουργήθηκε το 1947 με πράξη του βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα , εγκατεστημένου στην Ελβετία. Η λειτουργία του άρχισε το 1951. Πρώτος πρόεδρος του ιδρύματος υπήρξε ο Μετσοβίτης πολιτικός Ευάγγελος Αβέρωφ ( βλ. παρακάτω ).
Αβέρωφ Γεώργιος : ( Μέτσοβο 1818 - Αλεξάνδρεια 1899 ) Εθνικός ευεργέτης. Μαζί με τους Στουρνάρη και Τοσίτσα βοήθησε στην αποπεράτωση του Πολυτεχνείου Αθηνών. Ακόμη βοήθησε στο χτίσιμο της στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων , του Αβερώφειου Εφηβείου * , στην ανέγερση των αδριάντων του Γρηγορίου Ε΄και του Ρήγα Φεραίου στα προπύλαια του πανεπιστημίου κ.α. Με την διαθήκη του διέθεσε 300.000 αγγλικές λίρες για την ναυπήγηση του θωρηκτού Αβέρωφ.
* Ήταν φυλακές εφήβων. Το 1916 μετατράπηκαν στις γνωστές πολιτικοστρατιωτικές Φυλακές Αβέρωφ. Το 1971 καταργήθηκαν απ' την παλιο - Χούντα
και στην θέση τους ανεγέρθηκε το δικαστικό Μέγαρο Αθηνών.Αβέρωφ - Τοσίτσας Ευάγγελος : ( Τρίκαλα , Θεσσαλία 1910 - Αθήνα 1990 ) Πολιτικός με καταγωγή απ' το Μέτσοβο της Ηπείρου. Επί Κατοχής συνελήφθη απ' τους Ιταλούς για την αντιστασιακή του δράση κατά των ιταλοφρόνων και ρουμανιζόντων Βλάχων και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ιταλίας. Το 1946 εξελέγη βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων [ βενιζελικός το πουλάκι μου
]. Το 1956 εντάχθηκε στην ΕΡΕ και απ' το 1974 στη Νέα Δημοκρατία. Το 1973 συμμετείχε στην οργάνωση του Κινήματος του Ναυτικού. Απ' το 1947 ως το τέλος της ζωής του διετέλεσε πρόεδρος του Τοσίτσειου Ιδρύματος. Τότε πρόσθεσε στο επώνυμό του και το επώνυμο του ευεργέτη. Έγραψε πολλά βιβλία : Η πολιτική πλευρά του κουτσοβλαχικού ζητήματος ( 1948 ) , Φωτιά και Τσεκούρι - Ελλάς 1944 - 1949 ( 1974 ) κ.α.… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Ιστορικές Περίοδοι της Ιαπωνίας
Νεολιθικός Πολιτισμός Τζομόν 5000 ή 4000 - 250 π.Χ.
Νεολιθικός Πολιτισμός Γιαγιόι 250 π.Χ. - 250 μ.Χ.
Γιαμάτο 250 - 592
Άσουκα 592 - 710
Νάρα 710 - 794
Χεϊάν 794 - 1192
Φουτζιβάρα 858 - 1160
Τάιρα 1160 - 1185
Καμακούρα 1192 - 1333
Ναμπόκου 1334 - 1392
Ασικάγκα 1338 - 1573
Μουρομάτσι 1392 - 1573
Σενγκόκου 1467 - 1600
Μομογιάμα 1573 - 1603
Έντο 1603 - 1867
Μέιτζι 1868 - 1912
Ταϊσό 1912 - 1926
Σόγουα 1926 - 1989
Χέιγουα 1989 - σήμερα
Λάπου - Λάπου : Πόλη των Φιλιππίνων στη νήσο Μακτάν. Αρχικά λεγόταν Όπον. Μετονομάστηκε προς τιμήν του ηγέτη Λαπουλάπου , ο οποίος στις 27/4/1521 σκότωσε τον Φερδινάνδο Μαγγελάνο. Ο Λαπουλάπου θεωρείται εθνικός ήρωας των Φιλιππίνων.
Μακτάν νήσος :Nησί των Φιλιππίνων . Στις 7/4/1521 αποβιβάστηκε εδώ ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Φερδινάνδος Μαγγελάνος, ο οποίος θανατώθηκε στις 27/4 από τον φύλαρχο Λαπουλάπου. Ο Λαπουλάπου έγινε εθνικός ήρωας , ως ο πρώτος Φιλιππινέζος που νίκησε έναν Δυτικό κατακτητή. Στην θέση όπου θανατώθηκε ο Μαγγελάνος υπάρχει ένα μνημείο.
Το τέλος του Μαγγελάνου , όπως το περιγράφει ο Πιγκαφέτα , ήταν πολύ συγκινητικό :
... they killed our mirror, our light, our comfort, and our true guide . When they wounded him, he turned back many times to see whether we were all in the boats.
- O Αλέξανδρος Παπάγος , μετά την κατάληψη της Ελλάδας απ' τους Γερμανούς , δεν ακολούθησε τον βασιλιά στη Μέση Ανατολή , αλλά παρέμεινε στην Ελλάδα. Παραιτήθηκε όμως απ' το στράτευμα ώστε η γερμανική κατοχή να τον βρει απλό πολίτη. Το 1943 συνελήφθη απ' τους Γερμανούς ως επικεφαλής της αντιστασιακής οργάνωσης Στρατιωτική Ιεραρχία και στάλθηκε σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης , απ' τα οποία επέστρεψε το 1945. Το 1949 του δόθηκε το αξίωμα του στρατάρχη και η στραταρχική ράβδος , που φέρει τα ονόματα των μαχών των δύο πολέμων ( 1940 - 41 και 1946 - 49 ) στους οποίους υπήρξε αρχιστράτηγος.
Νεολιθικός Πολιτισμός Τζομόν 5000 ή 4000 - 250 π.Χ.
Νεολιθικός Πολιτισμός Γιαγιόι 250 π.Χ. - 250 μ.Χ.
Γιαμάτο 250 - 592
Άσουκα 592 - 710
Νάρα 710 - 794
Χεϊάν 794 - 1192
Φουτζιβάρα 858 - 1160
Τάιρα 1160 - 1185
Καμακούρα 1192 - 1333
Ναμπόκου 1334 - 1392
Ασικάγκα 1338 - 1573
Μουρομάτσι 1392 - 1573
Σενγκόκου 1467 - 1600
Μομογιάμα 1573 - 1603
Έντο 1603 - 1867
Μέιτζι 1868 - 1912
Ταϊσό 1912 - 1926
Σόγουα 1926 - 1989
Χέιγουα 1989 - σήμερα
Λάπου - Λάπου : Πόλη των Φιλιππίνων στη νήσο Μακτάν. Αρχικά λεγόταν Όπον. Μετονομάστηκε προς τιμήν του ηγέτη Λαπουλάπου , ο οποίος στις 27/4/1521 σκότωσε τον Φερδινάνδο Μαγγελάνο. Ο Λαπουλάπου θεωρείται εθνικός ήρωας των Φιλιππίνων.
Μακτάν νήσος :Nησί των Φιλιππίνων . Στις 7/4/1521 αποβιβάστηκε εδώ ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Φερδινάνδος Μαγγελάνος, ο οποίος θανατώθηκε στις 27/4 από τον φύλαρχο Λαπουλάπου. Ο Λαπουλάπου έγινε εθνικός ήρωας , ως ο πρώτος Φιλιππινέζος που νίκησε έναν Δυτικό κατακτητή. Στην θέση όπου θανατώθηκε ο Μαγγελάνος υπάρχει ένα μνημείο.
Το τέλος του Μαγγελάνου , όπως το περιγράφει ο Πιγκαφέτα , ήταν πολύ συγκινητικό :
... they killed our mirror, our light, our comfort, and our true guide . When they wounded him, he turned back many times to see whether we were all in the boats.
- O Αλέξανδρος Παπάγος , μετά την κατάληψη της Ελλάδας απ' τους Γερμανούς , δεν ακολούθησε τον βασιλιά στη Μέση Ανατολή , αλλά παρέμεινε στην Ελλάδα. Παραιτήθηκε όμως απ' το στράτευμα ώστε η γερμανική κατοχή να τον βρει απλό πολίτη. Το 1943 συνελήφθη απ' τους Γερμανούς ως επικεφαλής της αντιστασιακής οργάνωσης Στρατιωτική Ιεραρχία και στάλθηκε σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης , απ' τα οποία επέστρεψε το 1945. Το 1949 του δόθηκε το αξίωμα του στρατάρχη και η στραταρχική ράβδος , που φέρει τα ονόματα των μαχών των δύο πολέμων ( 1940 - 41 και 1946 - 49 ) στους οποίους υπήρξε αρχιστράτηγος.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Συριακοί Πόλεμοι
Πρόκειται για μια σειρά πολέμων μεταξύ της Αιγύπτου των Πτολεμαίων και του Βασιλείου των Σελευκιδών. Μήλον της Έριδος για τους εξι Συριακούς Πολέμους ήταν η Κοίλη Συρία , η εύφορη δηλαδή κοιλάδα μεταξύ των οροσειρών του Λιβάνου και του Αντιλιβάνου.
Α΄ Συριακός Πόλεμος 275 - 271 π.Χ.
Συγκρούστηκαν ο Πτολεμαίος Β΄ της Αιγύπτου και ο Aντίοχος Α΄ της Συρίας . Οι πηγές ελάχιστα μας διαφωτίζουν γι' αυτό τον πόλεμο. Η Κυρηναϊκή θέλησε να αυτονομηθεί απ' την Αίγυπτο και συμμάχησε με τους Σελευκίδες της Συρίας. Τελικά νίκησε η Αίγυπτος αποσπώντας από τους Σελευκίδες τη Φοινίκη , τις Κυκλάδες και μικρασιατικά εδάφη , αλλά υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Κυρηναϊκής.
Β΄Συριακός Πόλεμος 260 - 253 π.Χ.
Πτολεμαίοι και Σελευκίδες συγκρούονται για μικρασιατικά εδάφη. Ο πτολεμαϊκός στόλος ηττήθηκε το 260 π.Χ. από τον στόλο των Ροδίων , συμμάχων των Σελευκιδών. Επίσης το 255 π.Χ. ο στόλος του βασιλιά της Μακεδονίας Αντίγονου Γονατά , συμμάχου κι αυτού των Σελευκιδών , νίκησε τον πτολεμαϊκό στόλο στην Κω. Το 253 π.Χ. Πτολεμαίοι και Σελευκίδες υπέγραψαν ειρήνη. Ο Σελευκίδης Αντίοχος Β΄χώρισε την γυναίκα του Λαοδίκη και νυμφεύθηκε την κόρη του Πτολεμαίου Β΄, Βερενίκη.
Γ΄ Συριακός ή Λαοδίκειος Πόλεμος 246 - 241 π.Χ.
Η ζωντοχήρα Λαοδίκη ήθελε ν' ανέβουν οι δικοί της γιοι στον θρόνο των Σελευκιδών , γι' αυτό δολοφόνησε τον Αντίοχο Β΄, την Βερενίκη και τον πεντάχρονο γιο τους. Βασιλιάς έγινε ο Σέλευκος Β΄, γιος του Αντιόχου Β΄ και της Λαοδίκης. Ο Πτολεμαίος Γ΄, αδελφός της Βερενίκης , εισέβαλε στην Συρία. Το 241 π.Χ. , ο Σέλευκος Β΄ και ο Πτολεμαίος Γ΄ υπέγραψαν ειρήνη , ουσιαστικά ευνοϊκή για τον δεύτερο , αφού το κράτος της Αιγύπτου κρατούσε τα περισσότερα μικρασιατικά εδάφη που είχε καταλάβει.
Δ΄ Συριακός Πόλεμος 219 - 217 π.Χ.
Ο Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας των Σελευκιδών κηρύσσει τον πόλεμο στον Πτολεμαίο Δ΄ της Αιγύπτου και εισέβαλε στην Κοίλη Συρία που ανήκε στο αιγυπτιακό κράτος. Το 217 π.Χ. διεξήχθη η περίφημη μάχη της Ραφίας κοντά στην Γάζα.
Σύμφωνα με τον Πολύβιο ο Πτολεμαίος διέθετε 70.000 πεζούς ( 3.000 βασιλικό άγημα / υπασπιστές , 2.000 πελταστές, 25.000 φαλαγγίτες , 8.000 μισθοφόροι Έλληνες , 2.000 Κρήτες και 1.000 Νεόκρητες , 3.000 Λίβυοι εξοπλισμένοι με τον μακεδονικό τρόπο , 20.000 φαλαγγίτες Αιγύπτιοι , 4.000 Θράκες και Γαλάτες που κατοικούσαν στην Αίγυπτο, 2.000 Θράκες και Γαλάτες εκτός Αιγύπτου ) , 5.000 ιππείς ( 700 βασιλικοί/αυλικοί ιππείς , 2.700 Λίβυοι και Αιγύπτιοι ιππείς , 2.000 Έλληνες και μισθοφόροι ιππείς ) και 73 αφρικανικούς ελέφαντες. Εθνοτικά λοιπόν ο πτολεμαϊκός στρατός του αποτελούταν κυρίως από Αιγυπτίους , Λίβυες , Έλληνες ( Μακεδόνες , Θεσσαλοί , Κρήτες , Ελλαδίτες κ.α. ) , Θράκες και Γαλάτες.
Ο Αντίοχος διέθετε 62.000 πεζούς ( 5.000 ελαφρά οπλισμένοι Ιρανοί [ Δάαι και Καρμάνιοι ] και Κίλικες , 10.000 οπλισμένοι κατά τον μακεδονικό τρόπο απ' τους οποίους οι περισσότεροι αργυρασπιδες, 20.000 φαλαγγίτες , 2.000 Αγριάνες και Πέρσες τοξότες και σφενδονήτες , 1.000 Θράκες , 5.000 Ιρανοί [ Μήδοι , Κίσσιοι , Καδούσιοι και Καρμανοί ] , 10.000 Άραβες με τους γείτονές τους , 5.000 Έλληνες μισθοφόροι , 1.500 Κρήτες και 1.000 Νεόκρητες , 500 Λυδοί ακοντιστές και 1.000 Κάρδακες - "Κάρδακες" ονομάζονταν οι ξένοι μισθοφόροι του περσικού αχαιμενιδικού στρατού ) , 6.000 ιππείς και 102 ασιατικοί ελέφαντες.
Εθνοτικά λοιπόν ο σελευκιδικός στρατός αποτελούταν από Ιρανούς ( Δάες , Καρμάνιους , Μήδους , Κίσσιους , Καδούσιους , Πέρσες ), Αγριάνες , Θράκες, Κίλικες , Λυδούς , Έλληνες ( Μακεδόνες , Κρήτες , Ελλαδίτες κ.α. ) και Άραβες. Το "Κάρδακες" , την ελληνιστική περίοδο, για τον σελευκιδικό στρατό, μάλλον σήμαινε μη Έλληνες μισθοφόρους , ίσως Ασιάτες.
Στην μάχη αρχικά νικούσαν οι Σελευκίδες. Οι ασιατικοί ελέφαντες υπερίσχυσαν των αφρικανικών - όχι των γνωστών σημερινών αφρικανικών αλλά ενός άλλου είδους , πιο μικρόσωμου , που χρησιμοποιούσαν οι Καρχηδόνιοι και τώρα έχει εξαφανιστεί . Οι φοβισμένοι πτολεμαϊκοί ελέφαντες έπεσαν στις αιγυπτιακές γραμμές και τις αναστάτωσαν. Οι Έλληνες και Γαλάτες όμως μισθοφόροι των Πτολεμαίων επικράτησαν των Ιρανών αντιπάλων τους στην δική τους παράταξη. Ομοίως το αιγυπτιακό ιππικό έναντι του συριακού. Τελικά η πτολεμαϊκή φάλαγγα , πολυπληθέστερη καθώς ήταν ( 45.000 vs 30.000 ), επικράτησε της σελευκιδικής και σε αυτό το σημείο κρίθηκε η μάχη υπέρ του αιγυπτιακού κράτους.
Ο Πτολεμαίος έχασε 1.500 πεζούς, 700 ιππείς και 16 ελέφαντες. Ο Αντίοχος έχασε 10.000 πεζούς , πάνω από 300 ιππείς και 5 ελέφαντες.
H επιτυχία του Πτολεμαίου οφειλόταν στην χρησιμοποίηση για πρώτη φορά ενός μεγάλου αριθμού ιθαγενών Αιγυπτίων ως μαχίμων που είχαν εκπαιδευτεί στην μακεδονική στρατιωτική τακτική.
Μια δραματική περιγραφή της μάχης μας δίνει το βιβλίο Γ΄ Μακκαβαίων της Παλαιάς Διαθήκης ( σε νεοελληνική ερμηνευτική απόδοση Τρεμπέλα ) :
Όταν ὁ βασιλιᾶς τῆς Αἰγύπτου Πτολεμαῖος Δ' ὁ Φιλοπάτωρ ἐπληροφορήθη ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὴν Παλαιστίνην, ὅτι ὁ βασιλιᾶς Ἀντίοχος Γ' ὁ Μέγας κατέλαβε καὶ ἀφῄρεσεν ἀπὸ τὴν κατοχήν του τοὺς τόπους, τοὺς ὁποίους εἶχεν ὁ ἴδιος κατακτήσει, διέταξεν ὅλες τὶς στρατιωτικές του δυνάμεις, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Αἴγυπτον, πεζικὸν καὶ ἱππικόν, νὰ ἐτοιμασθούν διὰ πόλεμον ἀφοῦ δὲ ἐπῆρε μαζί του καὶ τὴν ἀδελφήν [ και σύζυγόν ] του Ἀρσινόην, ἀνεχώρησε καὶ ἔφθασεν εἰς τὴν Παλαιστίνην, κοντὰ εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ραφίας, ὅπου εἶχε στρατοπεδεύσει ὁ Ἀντίοχος Γ' μαζὶ μὲ τὸν στρατόν του. (...) Ὅταν δὲ ἔγινε ἄγρια καὶ σκληρὰ μάχη, καὶ ὅλα ἔδειχναν ὅτι ἡ νίκη ἔκλινε πρὸς τὸ μέρος τοῦ Ἀντιόχου, ἡ Ἀρσινόη ἔτρεχεν ἐπάνω καὶ κάτω μεταξὺ τῶν Αἰγυπτίων πολεμιστῶν μὲ ξέπλεκα τὰ μαλλιά της καὶ παρακαλοῦσε τοὺς στρατιῶτες μὲ τρόπον ἀξιοθρήνητον καὶ δάκρυα νὰ πολεμοῦν μὲ ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα διὰ τοὺς ἑαυτούς των καὶ τὰ παιδιά των καὶ τὶς συζύγους των· ταυτοχρόνως ὑπέσχετο νὰ δώσῃ εἰς κάθε στρατιώτην, ἐὰν ἐνικοῦσαν, δύο χρυσᾶς μνᾶς. Ἔτσι, χάρις εἰς τὴν ἐνθάρρυνσιν τῆς Ἀρσινόης, ὁ στρατὸς τοῦ Πτολεμαίου ἐπολέμησε μὲ τόσην γενναιότητα, ὥστε οἰ ἐχθροί του ἐφονεύθησαν κατὰ τὴν ὥραν τῆς συμπλοκῆς, ἐνῷ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς συνελήφθησαν αἰχμάλωτοι.
https://www.saint.gr/25/1/biblebooks.aspx
Ε΄ Συριακός Πόλεμος 202 - 200 π.Χ.
Ο Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας εκμεταλλεύεται την αναταραχή που επικρατεί στο βασίλειο των Πτολεμαίων , συμμαχεί με τον Φίλιππο Ε΄ της Μακεδονίας, επιτίθεται στην Κοίλη Συρία, και καταλαμβάνει την Γάζα και την Σιδώνα . Οι Πτολεμαίοι χάνουν τα εδάφη τους στην Συρία και την Παλαιστίνη. Ταυτόχρονα ο Φίλιππος Ε΄ κυριεύει τα Στενά του Βοσπόρου , την Θάσο και την Σάμο. Τελικά Μακεδονία και Συρία ήρθαν σε σύγκρουση με την Ρόδο και την Πέργαμο , που ήταν σύμμαχοι των Ρωμαίων. Η Ρώμη επενέβη , και η Συρία και η Μακεδονία υποχρεώθηκαν να υπογράψουν ειρήνη με την Αίγυπτο.
ΣΤ΄ Συριακός Πόλεμος 170 - 168 π.Χ.
Ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής έμεινε γνωστός στην ιστορία και ως "Επιμανής" , όταν προσπάθησε με την βία να επιβάλει ειδωλολατρικά ήθη και έθιμα στους ορθοδόξους Εβραίους , ενώ ακόμη θεώρησε βασιλικό δικαίωμά του την αφαίρεση θρησκευτικών θησαυρών από ναούς , προκειμένου να ενισχύσει τα οικονομικά του κράτους του. Γνωστός όμως έμεινε και για την εισβολή του στην Αίγυπτο. Νίκησε και αιχμαλώτισε στο Πηλούσιο τον Πτολεμαίο ΣΤ΄και το 168 π.Χ. κατέλαβε την ιερή πόλη Μέμφιδα. Το 167 π.Χ. ο απεσταλμένος της Ρώμης στην Αλεξάνδρεια Γάιος Ποπίλλιος Λαΐνας διέταξε τον Αντίοχο Δ΄ να φύγει απ' την Αίγυπτο. Ο Αντίοχος προσπάθησε να υπεκφύγει και του είπε πως πρώτα θα έκανε συμβούλιο και μετά θα του έδινε την απάντησή του . Τότε ο Λαΐνας έκανε με το ραβδί του έναν κύκλο γύρω απ' τον Αντίοχο , λέγοντάς του πως θα έπρεπε να του δώσει απάντηση πριν βγει απ' τον κύκλο ! Το sissy girl Αντίοχος έκανε την κότα και υποτάχθηκε στις απαιτήσεις της ρωμαϊκής συγκλήτου εγκαταλείποντας την Αίγυπτο.
κύρια πηγή των γεγονότων : Ιστορία των Ελλήνων , ΔΟΜΗ , τόμος 4 , κεφ. 4
Πρόκειται για μια σειρά πολέμων μεταξύ της Αιγύπτου των Πτολεμαίων και του Βασιλείου των Σελευκιδών. Μήλον της Έριδος για τους εξι Συριακούς Πολέμους ήταν η Κοίλη Συρία , η εύφορη δηλαδή κοιλάδα μεταξύ των οροσειρών του Λιβάνου και του Αντιλιβάνου.
Α΄ Συριακός Πόλεμος 275 - 271 π.Χ.
Συγκρούστηκαν ο Πτολεμαίος Β΄ της Αιγύπτου και ο Aντίοχος Α΄ της Συρίας . Οι πηγές ελάχιστα μας διαφωτίζουν γι' αυτό τον πόλεμο. Η Κυρηναϊκή θέλησε να αυτονομηθεί απ' την Αίγυπτο και συμμάχησε με τους Σελευκίδες της Συρίας. Τελικά νίκησε η Αίγυπτος αποσπώντας από τους Σελευκίδες τη Φοινίκη , τις Κυκλάδες και μικρασιατικά εδάφη , αλλά υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Κυρηναϊκής.
Β΄Συριακός Πόλεμος 260 - 253 π.Χ.
Πτολεμαίοι και Σελευκίδες συγκρούονται για μικρασιατικά εδάφη. Ο πτολεμαϊκός στόλος ηττήθηκε το 260 π.Χ. από τον στόλο των Ροδίων , συμμάχων των Σελευκιδών. Επίσης το 255 π.Χ. ο στόλος του βασιλιά της Μακεδονίας Αντίγονου Γονατά , συμμάχου κι αυτού των Σελευκιδών , νίκησε τον πτολεμαϊκό στόλο στην Κω. Το 253 π.Χ. Πτολεμαίοι και Σελευκίδες υπέγραψαν ειρήνη. Ο Σελευκίδης Αντίοχος Β΄χώρισε την γυναίκα του Λαοδίκη και νυμφεύθηκε την κόρη του Πτολεμαίου Β΄, Βερενίκη.
Γ΄ Συριακός ή Λαοδίκειος Πόλεμος 246 - 241 π.Χ.
Η ζωντοχήρα Λαοδίκη ήθελε ν' ανέβουν οι δικοί της γιοι στον θρόνο των Σελευκιδών , γι' αυτό δολοφόνησε τον Αντίοχο Β΄, την Βερενίκη και τον πεντάχρονο γιο τους. Βασιλιάς έγινε ο Σέλευκος Β΄, γιος του Αντιόχου Β΄ και της Λαοδίκης. Ο Πτολεμαίος Γ΄, αδελφός της Βερενίκης , εισέβαλε στην Συρία. Το 241 π.Χ. , ο Σέλευκος Β΄ και ο Πτολεμαίος Γ΄ υπέγραψαν ειρήνη , ουσιαστικά ευνοϊκή για τον δεύτερο , αφού το κράτος της Αιγύπτου κρατούσε τα περισσότερα μικρασιατικά εδάφη που είχε καταλάβει.
Δ΄ Συριακός Πόλεμος 219 - 217 π.Χ.
Ο Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας των Σελευκιδών κηρύσσει τον πόλεμο στον Πτολεμαίο Δ΄ της Αιγύπτου και εισέβαλε στην Κοίλη Συρία που ανήκε στο αιγυπτιακό κράτος. Το 217 π.Χ. διεξήχθη η περίφημη μάχη της Ραφίας κοντά στην Γάζα.
Σύμφωνα με τον Πολύβιο ο Πτολεμαίος διέθετε 70.000 πεζούς ( 3.000 βασιλικό άγημα / υπασπιστές , 2.000 πελταστές, 25.000 φαλαγγίτες , 8.000 μισθοφόροι Έλληνες , 2.000 Κρήτες και 1.000 Νεόκρητες , 3.000 Λίβυοι εξοπλισμένοι με τον μακεδονικό τρόπο , 20.000 φαλαγγίτες Αιγύπτιοι , 4.000 Θράκες και Γαλάτες που κατοικούσαν στην Αίγυπτο, 2.000 Θράκες και Γαλάτες εκτός Αιγύπτου ) , 5.000 ιππείς ( 700 βασιλικοί/αυλικοί ιππείς , 2.700 Λίβυοι και Αιγύπτιοι ιππείς , 2.000 Έλληνες και μισθοφόροι ιππείς ) και 73 αφρικανικούς ελέφαντες. Εθνοτικά λοιπόν ο πτολεμαϊκός στρατός του αποτελούταν κυρίως από Αιγυπτίους , Λίβυες , Έλληνες ( Μακεδόνες , Θεσσαλοί , Κρήτες , Ελλαδίτες κ.α. ) , Θράκες και Γαλάτες.
Ο Αντίοχος διέθετε 62.000 πεζούς ( 5.000 ελαφρά οπλισμένοι Ιρανοί [ Δάαι και Καρμάνιοι ] και Κίλικες , 10.000 οπλισμένοι κατά τον μακεδονικό τρόπο απ' τους οποίους οι περισσότεροι αργυρασπιδες, 20.000 φαλαγγίτες , 2.000 Αγριάνες και Πέρσες τοξότες και σφενδονήτες , 1.000 Θράκες , 5.000 Ιρανοί [ Μήδοι , Κίσσιοι , Καδούσιοι και Καρμανοί ] , 10.000 Άραβες με τους γείτονές τους , 5.000 Έλληνες μισθοφόροι , 1.500 Κρήτες και 1.000 Νεόκρητες , 500 Λυδοί ακοντιστές και 1.000 Κάρδακες - "Κάρδακες" ονομάζονταν οι ξένοι μισθοφόροι του περσικού αχαιμενιδικού στρατού ) , 6.000 ιππείς και 102 ασιατικοί ελέφαντες.
Εθνοτικά λοιπόν ο σελευκιδικός στρατός αποτελούταν από Ιρανούς ( Δάες , Καρμάνιους , Μήδους , Κίσσιους , Καδούσιους , Πέρσες ), Αγριάνες , Θράκες, Κίλικες , Λυδούς , Έλληνες ( Μακεδόνες , Κρήτες , Ελλαδίτες κ.α. ) και Άραβες. Το "Κάρδακες" , την ελληνιστική περίοδο, για τον σελευκιδικό στρατό, μάλλον σήμαινε μη Έλληνες μισθοφόρους , ίσως Ασιάτες.
Στην μάχη αρχικά νικούσαν οι Σελευκίδες. Οι ασιατικοί ελέφαντες υπερίσχυσαν των αφρικανικών - όχι των γνωστών σημερινών αφρικανικών αλλά ενός άλλου είδους , πιο μικρόσωμου , που χρησιμοποιούσαν οι Καρχηδόνιοι και τώρα έχει εξαφανιστεί . Οι φοβισμένοι πτολεμαϊκοί ελέφαντες έπεσαν στις αιγυπτιακές γραμμές και τις αναστάτωσαν. Οι Έλληνες και Γαλάτες όμως μισθοφόροι των Πτολεμαίων επικράτησαν των Ιρανών αντιπάλων τους στην δική τους παράταξη. Ομοίως το αιγυπτιακό ιππικό έναντι του συριακού. Τελικά η πτολεμαϊκή φάλαγγα , πολυπληθέστερη καθώς ήταν ( 45.000 vs 30.000 ), επικράτησε της σελευκιδικής και σε αυτό το σημείο κρίθηκε η μάχη υπέρ του αιγυπτιακού κράτους.
Ο Πτολεμαίος έχασε 1.500 πεζούς, 700 ιππείς και 16 ελέφαντες. Ο Αντίοχος έχασε 10.000 πεζούς , πάνω από 300 ιππείς και 5 ελέφαντες.
H επιτυχία του Πτολεμαίου οφειλόταν στην χρησιμοποίηση για πρώτη φορά ενός μεγάλου αριθμού ιθαγενών Αιγυπτίων ως μαχίμων που είχαν εκπαιδευτεί στην μακεδονική στρατιωτική τακτική.
Μια δραματική περιγραφή της μάχης μας δίνει το βιβλίο Γ΄ Μακκαβαίων της Παλαιάς Διαθήκης ( σε νεοελληνική ερμηνευτική απόδοση Τρεμπέλα ) :
Όταν ὁ βασιλιᾶς τῆς Αἰγύπτου Πτολεμαῖος Δ' ὁ Φιλοπάτωρ ἐπληροφορήθη ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὴν Παλαιστίνην, ὅτι ὁ βασιλιᾶς Ἀντίοχος Γ' ὁ Μέγας κατέλαβε καὶ ἀφῄρεσεν ἀπὸ τὴν κατοχήν του τοὺς τόπους, τοὺς ὁποίους εἶχεν ὁ ἴδιος κατακτήσει, διέταξεν ὅλες τὶς στρατιωτικές του δυνάμεις, ποὺ εὑρίσκοντο εἰς τὴν Αἴγυπτον, πεζικὸν καὶ ἱππικόν, νὰ ἐτοιμασθούν διὰ πόλεμον ἀφοῦ δὲ ἐπῆρε μαζί του καὶ τὴν ἀδελφήν [ και σύζυγόν ] του Ἀρσινόην, ἀνεχώρησε καὶ ἔφθασεν εἰς τὴν Παλαιστίνην, κοντὰ εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ραφίας, ὅπου εἶχε στρατοπεδεύσει ὁ Ἀντίοχος Γ' μαζὶ μὲ τὸν στρατόν του. (...) Ὅταν δὲ ἔγινε ἄγρια καὶ σκληρὰ μάχη, καὶ ὅλα ἔδειχναν ὅτι ἡ νίκη ἔκλινε πρὸς τὸ μέρος τοῦ Ἀντιόχου, ἡ Ἀρσινόη ἔτρεχεν ἐπάνω καὶ κάτω μεταξὺ τῶν Αἰγυπτίων πολεμιστῶν μὲ ξέπλεκα τὰ μαλλιά της καὶ παρακαλοῦσε τοὺς στρατιῶτες μὲ τρόπον ἀξιοθρήνητον καὶ δάκρυα νὰ πολεμοῦν μὲ ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα διὰ τοὺς ἑαυτούς των καὶ τὰ παιδιά των καὶ τὶς συζύγους των· ταυτοχρόνως ὑπέσχετο νὰ δώσῃ εἰς κάθε στρατιώτην, ἐὰν ἐνικοῦσαν, δύο χρυσᾶς μνᾶς. Ἔτσι, χάρις εἰς τὴν ἐνθάρρυνσιν τῆς Ἀρσινόης, ὁ στρατὸς τοῦ Πτολεμαίου ἐπολέμησε μὲ τόσην γενναιότητα, ὥστε οἰ ἐχθροί του ἐφονεύθησαν κατὰ τὴν ὥραν τῆς συμπλοκῆς, ἐνῷ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς συνελήφθησαν αἰχμάλωτοι.
https://www.saint.gr/25/1/biblebooks.aspx
Ε΄ Συριακός Πόλεμος 202 - 200 π.Χ.
Ο Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας εκμεταλλεύεται την αναταραχή που επικρατεί στο βασίλειο των Πτολεμαίων , συμμαχεί με τον Φίλιππο Ε΄ της Μακεδονίας, επιτίθεται στην Κοίλη Συρία, και καταλαμβάνει την Γάζα και την Σιδώνα . Οι Πτολεμαίοι χάνουν τα εδάφη τους στην Συρία και την Παλαιστίνη. Ταυτόχρονα ο Φίλιππος Ε΄ κυριεύει τα Στενά του Βοσπόρου , την Θάσο και την Σάμο. Τελικά Μακεδονία και Συρία ήρθαν σε σύγκρουση με την Ρόδο και την Πέργαμο , που ήταν σύμμαχοι των Ρωμαίων. Η Ρώμη επενέβη , και η Συρία και η Μακεδονία υποχρεώθηκαν να υπογράψουν ειρήνη με την Αίγυπτο.
ΣΤ΄ Συριακός Πόλεμος 170 - 168 π.Χ.
Ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής έμεινε γνωστός στην ιστορία και ως "Επιμανής" , όταν προσπάθησε με την βία να επιβάλει ειδωλολατρικά ήθη και έθιμα στους ορθοδόξους Εβραίους , ενώ ακόμη θεώρησε βασιλικό δικαίωμά του την αφαίρεση θρησκευτικών θησαυρών από ναούς , προκειμένου να ενισχύσει τα οικονομικά του κράτους του. Γνωστός όμως έμεινε και για την εισβολή του στην Αίγυπτο. Νίκησε και αιχμαλώτισε στο Πηλούσιο τον Πτολεμαίο ΣΤ΄και το 168 π.Χ. κατέλαβε την ιερή πόλη Μέμφιδα. Το 167 π.Χ. ο απεσταλμένος της Ρώμης στην Αλεξάνδρεια Γάιος Ποπίλλιος Λαΐνας διέταξε τον Αντίοχο Δ΄ να φύγει απ' την Αίγυπτο. Ο Αντίοχος προσπάθησε να υπεκφύγει και του είπε πως πρώτα θα έκανε συμβούλιο και μετά θα του έδινε την απάντησή του . Τότε ο Λαΐνας έκανε με το ραβδί του έναν κύκλο γύρω απ' τον Αντίοχο , λέγοντάς του πως θα έπρεπε να του δώσει απάντηση πριν βγει απ' τον κύκλο ! Το sissy girl Αντίοχος έκανε την κότα και υποτάχθηκε στις απαιτήσεις της ρωμαϊκής συγκλήτου εγκαταλείποντας την Αίγυπτο.
κύρια πηγή των γεγονότων : Ιστορία των Ελλήνων , ΔΟΜΗ , τόμος 4 , κεφ. 4
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Ουίγοι και Τόρυς
Δύο αντίπαλα πολιτικά κόμματα της Αγγλίας ( 17ος - 18ος αι. ). Η λέξη "Ουίγος" σήμαινε στην σκωτική γαελική τον "αλογοκλέφτη" .
Έπειτα επικράτησε να ονομάζονται οι Σκώτοι πρεσβυτεριανοί ως "Ουίγοι". Η λέξη "Τόρυ" ήταν ιρλανδική και σήμαινε τον παπιστή ρωμαιοκαθολικό.
Οι Ουίγοι ήταν αρχικά υπέρ της συνταγματικής μοναρχίας και είχαν επαναστατικές θέσεις.
Οι Τόρυς υποστήριζαν την μοναρχία και τον ρωμαιοκαθολικισμό.
Απ' τον 17ο αι. όμως οι Τόρυς ήταν υπέρ του αγγλικανισμού και των γαιοκτημόνων/μικροευγενών της υπαίθρου. Αντίθετα οι Ουίγοι ήταν υπέρ των αριστοκρατών , των μεγαλογαιοκτημόνων και των πλουσίων.
Στα τέλη του 18ου αι. οι Τόρυς υποστήριζαν τους μικρογαιοκτήμονες της υπαίθρου και την εμπορική τάξη , ενώ οι Ουίγοι ήταν υπέρ των των βιομηχάνων και των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και κατά της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
Απ' τον 19ο αι. τα κόμματα των Ουίγων και των Τόρυς διαλύθηκαν και εμφανίστηκαν το Συντηρητικό και το Φιλελεύθερο Κόμμα. Η λέξη "Ουίγος" σταμάτησε να έχει πολιτικό νόημα. Η λέξη "Τόρυ" χρησιμοποιείται σήμερα για τον οπαδό του Συντηρητικού Κόμματος.
Τριστάνος και Ιζόλδη
Ζεύγος εραστών
, πρωταγωνιστές μεσαιωνικής ερωτικής ιστορίας ( μυθιστορίας ) , η οποία προέρχεται από κελτικό μύθο που αναφερόταν σε έναν υπαρκτό βασιλιά των Πίκτων. Ο μύθος έχει ως εξής. Ο Τριστάνος ζητάει το χέρι της πριγκίπισσας της Ιρλανδίας Ιζόλδης για λογαριασμό του θείου του , βασιλιά Μάρκου της Κορνουάλης. Όμως ο Τριστάνος και η Ιζόλδη πίνουν 
κατά λάθος ένα ερωτικό φίλτρο που είχε ετοιμάσει η μητέρα της Ιζόλδης για την Ιζόλδη και τον Μάρκο. 
Τριστάνος και Ιζόλδη ερωτεύονται. Ο Μάρκος τους συλλαμβάνει , αλλά αυτοί ξεφεύγουν. Τελικά Μάρκος και Τριστάνος συμφιλιώνονται και ο Μάρκος νυμφεύεται την Ιζόλδη. Ο Τριστάνος νυμφεύεται μια άλλη , την Λευκώλενο Ιζόλδη. Ο Τριστάνος τραυματίζεται από δηλητηριασμένο όπλο και καλεί την άλλη Ιζόλδη , η οποία ήταν η μόνη που γνώριζε το μυστικό της θεραπείας. Αν δεχόταν να 'ρθει , το πλοίο που θα τη μετέφερε έπρεπε να φέρει λευκό ιστίο . Αν όχι , μαύρο ( βλ. Θησέας - Αιγεύς ) . Η ζηλότυπη 
όμως σύζυγός του , όταν βλέπει το πλοίο να πλησιάζει με λευκό ιστίο , τον πληροφορεί ότι είναι μαύρο. Ο Τριστάνος στρέφει τότε το πρόσωπό του προς τον τοίχο και πεθαίνει. Η Ιζόλδη , η οποία δεν πρόλαβε να τον σώσει , τον αγκαλιάζει και πεθαίνει κι αυτή. 
Δυο δένδρα φυτρώνουν από τους τάφους τους και τα κλαδιά τους εμπλέκονται έτσι ώστε να μην μπορούν με κανέναν τρόπο να χωριστούν.
Τον 11ο - 12ο αι. δημιουργήθηκαν τα έργα , οι μύθοι των οποίων για τον Τριστάνο και την Ιζόλδη έχουν φτάσει ως τις μέρες μας.
--------------------------------
ΕΣΠΟ : ( Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις ) Ναζιστική ελληνική οργάνωση. Ιδρύθηκε το 1941 κατά την Κατοχή από Έλληνες φιλοναζιστές. Ανάμεσα στους στόχους της οργάνωσης ήταν η δημιουργία ελληνικού ναζιστικού κόμματος και η δημιουργία ελληνικού σώματος για να πολεμήσει στο Ανατολικό Μέτωπο. Η ΕΣΠΟ στεγαζόταν σε κτίριο της οδού Πατησίων ( γωνία Γλάδστωνος ) . Στις 22/9/1942 η μικρή αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ ( Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων ) ανατίναξε τα γραφεία της ΕΣΠΟ. Παραδίδεται συνήθως στην βιβλιογραφία πως σκοτώθηκαν 29 μέλη της ΕΣΠΟ και 43 Γερμανοί , ενώ τραυματίστηκαν ακόμη 32 μέλη της ΕΣΠΟ. [ Οι αριθμοί αυτοί αμφισβητούνται ( ίσως δεν υπήρξαν καθόλου νεκροί ή ήταν ελάχιστοι - ίσως δεν σκοτώθηκε κανένας Γερμανός - τραυματίστηκαν πολλοί περαστικοί κ.α. ) ] . Ανάμεσα στα θύματα ήταν και ο επικεφαλής της ΕΣΠΟ γιατρός Στ. Στεροδήμος , ο οποίος υπέκυψε στα τραύματά του. Ακολούθησαν συλλήψεις και εκτελέσεις μελών της ΠΕΑΝ , ανάμεσα στα οποία και ο επικεφαλής της επισμηναγός Κ. Περίκος. Στην πρόσοψη του ανοικοδομημένου κτιρίου έχει εντοιχιστεί αναμνηστική πλάκα.
Δύο αντίπαλα πολιτικά κόμματα της Αγγλίας ( 17ος - 18ος αι. ). Η λέξη "Ουίγος" σήμαινε στην σκωτική γαελική τον "αλογοκλέφτη" .
Έπειτα επικράτησε να ονομάζονται οι Σκώτοι πρεσβυτεριανοί ως "Ουίγοι". Η λέξη "Τόρυ" ήταν ιρλανδική και σήμαινε τον παπιστή ρωμαιοκαθολικό.Οι Ουίγοι ήταν αρχικά υπέρ της συνταγματικής μοναρχίας και είχαν επαναστατικές θέσεις.
Οι Τόρυς υποστήριζαν την μοναρχία και τον ρωμαιοκαθολικισμό.
Απ' τον 17ο αι. όμως οι Τόρυς ήταν υπέρ του αγγλικανισμού και των γαιοκτημόνων/μικροευγενών της υπαίθρου. Αντίθετα οι Ουίγοι ήταν υπέρ των αριστοκρατών , των μεγαλογαιοκτημόνων και των πλουσίων.
Στα τέλη του 18ου αι. οι Τόρυς υποστήριζαν τους μικρογαιοκτήμονες της υπαίθρου και την εμπορική τάξη , ενώ οι Ουίγοι ήταν υπέρ των των βιομηχάνων και των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και κατά της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
Απ' τον 19ο αι. τα κόμματα των Ουίγων και των Τόρυς διαλύθηκαν και εμφανίστηκαν το Συντηρητικό και το Φιλελεύθερο Κόμμα. Η λέξη "Ουίγος" σταμάτησε να έχει πολιτικό νόημα. Η λέξη "Τόρυ" χρησιμοποιείται σήμερα για τον οπαδό του Συντηρητικού Κόμματος.
Τριστάνος και Ιζόλδη
Ζεύγος εραστών
, πρωταγωνιστές μεσαιωνικής ερωτικής ιστορίας ( μυθιστορίας ) , η οποία προέρχεται από κελτικό μύθο που αναφερόταν σε έναν υπαρκτό βασιλιά των Πίκτων. Ο μύθος έχει ως εξής. Ο Τριστάνος ζητάει το χέρι της πριγκίπισσας της Ιρλανδίας Ιζόλδης για λογαριασμό του θείου του , βασιλιά Μάρκου της Κορνουάλης. Όμως ο Τριστάνος και η Ιζόλδη πίνουν κατά λάθος ένα ερωτικό φίλτρο που είχε ετοιμάσει η μητέρα της Ιζόλδης για την Ιζόλδη και τον Μάρκο. Τριστάνος και Ιζόλδη ερωτεύονται. Ο Μάρκος τους συλλαμβάνει , αλλά αυτοί ξεφεύγουν. Τελικά Μάρκος και Τριστάνος συμφιλιώνονται και ο Μάρκος νυμφεύεται την Ιζόλδη. Ο Τριστάνος νυμφεύεται μια άλλη , την Λευκώλενο Ιζόλδη. Ο Τριστάνος τραυματίζεται από δηλητηριασμένο όπλο και καλεί την άλλη Ιζόλδη , η οποία ήταν η μόνη που γνώριζε το μυστικό της θεραπείας. Αν δεχόταν να 'ρθει , το πλοίο που θα τη μετέφερε έπρεπε να φέρει λευκό ιστίο . Αν όχι , μαύρο ( βλ. Θησέας - Αιγεύς ) . Η ζηλότυπη όμως σύζυγός του , όταν βλέπει το πλοίο να πλησιάζει με λευκό ιστίο , τον πληροφορεί ότι είναι μαύρο. Ο Τριστάνος στρέφει τότε το πρόσωπό του προς τον τοίχο και πεθαίνει. Η Ιζόλδη , η οποία δεν πρόλαβε να τον σώσει , τον αγκαλιάζει και πεθαίνει κι αυτή. Δυο δένδρα φυτρώνουν από τους τάφους τους και τα κλαδιά τους εμπλέκονται έτσι ώστε να μην μπορούν με κανέναν τρόπο να χωριστούν. Τον 11ο - 12ο αι. δημιουργήθηκαν τα έργα , οι μύθοι των οποίων για τον Τριστάνο και την Ιζόλδη έχουν φτάσει ως τις μέρες μας.
--------------------------------
- - Κάποια περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα οι Έλληνες βοηθιούνταν απ' τους Σέρβους , ενώ οι Βούλγαροι απ' τους ρουμανίζοντες Βλάχους και τους Αλβανούς.
ΕΣΠΟ : ( Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις ) Ναζιστική ελληνική οργάνωση. Ιδρύθηκε το 1941 κατά την Κατοχή από Έλληνες φιλοναζιστές. Ανάμεσα στους στόχους της οργάνωσης ήταν η δημιουργία ελληνικού ναζιστικού κόμματος και η δημιουργία ελληνικού σώματος για να πολεμήσει στο Ανατολικό Μέτωπο. Η ΕΣΠΟ στεγαζόταν σε κτίριο της οδού Πατησίων ( γωνία Γλάδστωνος ) . Στις 22/9/1942 η μικρή αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ ( Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων ) ανατίναξε τα γραφεία της ΕΣΠΟ. Παραδίδεται συνήθως στην βιβλιογραφία πως σκοτώθηκαν 29 μέλη της ΕΣΠΟ και 43 Γερμανοί , ενώ τραυματίστηκαν ακόμη 32 μέλη της ΕΣΠΟ. [ Οι αριθμοί αυτοί αμφισβητούνται ( ίσως δεν υπήρξαν καθόλου νεκροί ή ήταν ελάχιστοι - ίσως δεν σκοτώθηκε κανένας Γερμανός - τραυματίστηκαν πολλοί περαστικοί κ.α. ) ] . Ανάμεσα στα θύματα ήταν και ο επικεφαλής της ΕΣΠΟ γιατρός Στ. Στεροδήμος , ο οποίος υπέκυψε στα τραύματά του. Ακολούθησαν συλλήψεις και εκτελέσεις μελών της ΠΕΑΝ , ανάμεσα στα οποία και ο επικεφαλής της επισμηναγός Κ. Περίκος. Στην πρόσοψη του ανοικοδομημένου κτιρίου έχει εντοιχιστεί αναμνηστική πλάκα.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Ανέκδοτα απ' την ζωή του Διογένη του Κυνικού απ' την Σινώπη
- Επειδή οι συμπατριώτες του Σινωπείς τον είχαν εξορίσει ως παραχαράκτη , κάποιος για να τον πειράξει του είπε : Οι Σινωπείς σε καταδίκασαν να φύγεις. Ο Διογένης όμως τους απάντησε : Κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί.
- Στο γιατρό Διδύμωνα , ο οποίος είχε την φήμη μοιχού και θεράπευε το μάτι μιας παρθένου , είπε : Πρόσεξε μήπως θεραπεύων τον οφθαλμόν φθείρεις την κόρη ! ( λογοπαίγνιο με την κόρη του ματιού )
- Στο γιο μιας εταίρας που λιθοβολούσε προς το πλήθος , είπε : Πρόσεξε , παιδί μου. Θα λιθοβολήσεις τον πατέρα σου.
- Βλέποντας έναν αδέξιο τοξότη , πήγε και στάθηκε στο στόχο λέγοντας : Εδώ , δεν υπάρχει κίνδυνος να χτυπηθώ.
- Κάποτε που υπήρχε κίνδυνος να εισβάλουν οι εχθροί στην Κόρινθο , και όλοι προετοίμαζαν με ζήλο την άμυνα της πόλης , ο Διογένης που δεν είχε όπλα γιατί ήταν δούλος , κυλούσε με μεγάλη δραστηριότητα και θόρυβο το πιθάρι του από τη μια άκρη της πλατείας στην άλλη. Όταν τον ρώτησαν τι κάνει , απάντησε : Ντρέπομαι να αδρανώ ενώ όλοι εργάζονται τόσο πολύ.
- Στην πόρτα ενός μοχθηρού ευνούχου , είδε την επιγραφή : "Μηδέν εισίτω κακόν" , δηλαδή "ας μην μπει κανένα κακό". Ρώτησε τότε : Κι ο οικοδεσπότης από πού θα μπει ;
- Μετά τη μάχη της Χαιρώνειας οδήγησαν τον αιχμάλωτο Διογένη στον Φίλιππο Β΄ , που τον ρώτησε ποιος είναι. Ο Διογένης του απάντησε : Κατάσκοπος της απληστίας σου. Ο Φίλιππος τον θαύμασε και τον άφησε ελεύθερο.
- Όταν άκουσε τον ορισμό του ανθρώπου απ' τον Πλάτωνα , ον δίπουν άπτερον , μάδησε έναν πετεινό και δείχνοντάς τον στην Ακαδημία , είπε : Ιδού ο άνθρωπος του Πλάτωνος ! Αυτό ανάγκασε τον Πλάτωνα να συμπληρώσει τον ορισμό του , προσθέτοντας τις λέξεις και πλατυώνυχον .
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Περόν Χουάν Ντομίνγκο : ( 1895 - 1974 ) Δικτάτωρ της Αργεντινής. Ήταν κρεολός , δηλαδή απόγονος Ευρωπαίων εγκατεστημένων στην Αργεντινή. Η πρώτη του σύζυγος πέθανε από καρκίνο . Το 1945 νυμφεύθηκε την Εύα Ντουάρτε ( γνωστή ως Εβίτα ) , η οποία πέθανε και αυτή από καρκίνο το 1952. . Το 1946 ο Περόν εξελέγη πρόεδρος της χώρας με ποσοστό 56 %. Πήρε σειρά κοινωνικών και οικονομικών μέτρων που οφέλησαν την εργατική τάξη , αύξησε τα ημερομίσθια , κρατικοποίησε επιχειρήσεις και έκανε δημόσια έργα . Κρατούσε υπό τον έλεγχό του τις ένοπλες δυνάμεις στις οποίες και στηριζόταν , περιόρισε τις συνταγματικές ελευθερίες και ακολούθησε αντι-ΗΠΑνική , αντιβρετανική και αντικομμουνιστική πολιτική. Το 1955 ανατράπηκε από αξιωματικούς με δημοκρατικές ιδέες , οι οποίοι εξέφραζαν την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια εξαιτίας του πληθωρισμού , της διαφθοράς , της δημαγωγίας και της καταπίεσης. O Περόν διέφυγε στην Ισπανία. Εκεί νυμφεύθηκε για τρίτη φορά ( 1961 ) . Η τρίτη του σύζυγος ήταν η τριαντάχρονη Μαρία Εστρέλα Μαρτίνες Κάρτας , γνωστή και ως Ιζαμπέλ Μαρτίνες ή Ιζαμπέλ Περόν , πρώην Αργεντινή χορεύτρια. Το 1972 ο Περόν επέστρεψε στην Αργεντινή και το 1973 εξελέγη πάλι πρόεδρος. Πέθανε το 1974 και τον διαδέχτηκε η σύζυγός του , Ιζαμπέλ , την οποία οι Αργεντίνοι αντιπαθούσαν. Η Ιζαμπέλ ανατράπηκε από μια νέα στρατιωτική χούντα το 1976 και της επιβλήθηκε κατ' οίκον περιορισμός. Το 1981 αυτοεξορίστηκε στην Ισπανία. Εκεί ζει ακόμη.
Περόν Εύα Μαρία Ντουάρτε : Γνωστή ως Εβίτα. Δεύτερη σύζυγος του Περόν. Γεννήθηκε το 1919. Ήταν άσημη ηθοποιός. Το 1945 παντρεύτηκε τον Περόν και τον βοήθησε στην διακυβέρνηση της χώρας. Κέρδισε την συμπάθεια των λαϊκών μαζών. Βοήθησε τους εργάτες , υποστήριξε το φεμινιστικό κίνημα , εισήγαγε την υποχρεωτική διαδασκαλία των θρησκευτικών σε όλα τα σχολεία της Αργεντινής
, ίδρυσε νοσοκομεία , σχολεία , ορφανοτροφεία , γηροκομεία και άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Πέθανε το 1952 από καρκίνο. Οι εργάτες οπαδοί της επιδίωξαν να την ανακηρύξουν αγία χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αντίθετα οι εχθροί της έκλεψαν τη σορό της μετά την ανατροπή του Περόν ( 1955 ) και τη μετέφεραν στην Ιταλία όπου έμεινε κρυμμένη επί 16 χρόνια. 
Το 1971 η στρατιωτική κυβέρνηση παρέδωσε τα λείψανά της στον Περόν στην Μαδρίτη. Όταν πέθανε ο Περόν ( 1974 ), η τρίτη σύζυγός του Ιζαμπέλα , αποβλέποντας στο να κερδίσει την εύνοια των λαϊκών μαζών , μετέφερε το λείψανο της Εύας στην Αργεντινή και το έθαψε δίπλα στη σορό του Περόν . Το 1976 μια νέα χούντα απομάκρυνε τα δύο λείψανα. Τελικά τα οστά της Εύας τάφηκαν στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε , στο κοιμητήριο της Ρεκολέτα.
Περόν Εύα Μαρία Ντουάρτε : Γνωστή ως Εβίτα. Δεύτερη σύζυγος του Περόν. Γεννήθηκε το 1919. Ήταν άσημη ηθοποιός. Το 1945 παντρεύτηκε τον Περόν και τον βοήθησε στην διακυβέρνηση της χώρας. Κέρδισε την συμπάθεια των λαϊκών μαζών. Βοήθησε τους εργάτες , υποστήριξε το φεμινιστικό κίνημα , εισήγαγε την υποχρεωτική διαδασκαλία των θρησκευτικών σε όλα τα σχολεία της Αργεντινής
, ίδρυσε νοσοκομεία , σχολεία , ορφανοτροφεία , γηροκομεία και άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Πέθανε το 1952 από καρκίνο. Οι εργάτες οπαδοί της επιδίωξαν να την ανακηρύξουν αγία χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αντίθετα οι εχθροί της έκλεψαν τη σορό της μετά την ανατροπή του Περόν ( 1955 ) και τη μετέφεραν στην Ιταλία όπου έμεινε κρυμμένη επί 16 χρόνια. Το 1971 η στρατιωτική κυβέρνηση παρέδωσε τα λείψανά της στον Περόν στην Μαδρίτη. Όταν πέθανε ο Περόν ( 1974 ), η τρίτη σύζυγός του Ιζαμπέλα , αποβλέποντας στο να κερδίσει την εύνοια των λαϊκών μαζών , μετέφερε το λείψανο της Εύας στην Αργεντινή και το έθαψε δίπλα στη σορό του Περόν . Το 1976 μια νέα χούντα απομάκρυνε τα δύο λείψανα. Τελικά τα οστά της Εύας τάφηκαν στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε , στο κοιμητήριο της Ρεκολέτα.- Οι Κούρδοι είναι 25 - 40 εκατ. Στην Τουρκία ζει το 50 % των Κούρδων. Ζουν ακόμη σε Ιράκ , Ιράν , Συρία , Λίβανο και Καύκασο. Στην πλειονότητά τους είναι σουνίτες, υπάρχουν όμως και σιίτες , αλεβίτες , γεζίτες και λίγοι χριστιανοί. Ο αντίπαλος των Σταυροφόρων , Σαλαντίν , ήταν Κούρδος.
- Ο Πέρσης ποιητής που αναφέρει παρακάτω ο Κωνσταντίνου ήταν ο Σααντί ( ή Σαντί ) Μοχαροφοντίν εμπν Μοσλεχοντίν και έζησε το 1213 - 1292.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
Re: Διάφορα Θέματα και Ιστορίες
Μια νεαρή Πολωνή ( 12 ετών ) θρηνεί πάνω απ' το πτώμα της μεγάλης αδελφής ( 14 ετών ) της κατά την γερμανική εισβολή του 1939. Είναι σαστισμένη και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η αδελφή της δεν της μιλάει.
Ο φωτογράφος προσπαθεί να παρηγορήσει το κοριτσάκι.
Όταν ξανασυναντήθηκαν 20 χρόνια αργότερα.
Το κοριτσάκι έζησε ως τα βαθιά γεράματα ( 93 ετών ).
https://en.wikipedia.org/wiki/Julien_Bryan
https://ipn.gov.pl/en/news/4562,Kazimie ... at-93.html
https://collections.ushmm.org/search/catalog/pa1154420
Ο φωτογράφος προσπαθεί να παρηγορήσει το κοριτσάκι.
Όταν ξανασυναντήθηκαν 20 χρόνια αργότερα.
Το κοριτσάκι έζησε ως τα βαθιά γεράματα ( 93 ετών ).
https://en.wikipedia.org/wiki/Julien_Bryan
https://ipn.gov.pl/en/news/4562,Kazimie ... at-93.html
https://collections.ushmm.org/search/catalog/pa1154420
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
-
Νέα δημοσίευση Καθημερινές ιστορίες σοσιαλισμού
από Unique » 30 Οκτ 2023, 11:29 » σε Εσωτερική Πολιτική - 1 Απαντήσεις
- 106 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Unique
30 Οκτ 2023, 11:31
-
-
-
Νέα δημοσίευση Ιστορίες απάτης με επιστολικη ψηφο
από zteo » 18 Δεκ 2023, 19:29 » σε Διεθνής πολιτική - 0 Απαντήσεις
- 70 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από zteo
18 Δεκ 2023, 19:29
-
-
-
Νέα δημοσίευση το αρμεγμα της Ίου. Ιστορίες πασοκικού κατσαπλιαδισμού
από Orion22 » 06 Ιούλ 2023, 13:19 » σε Εσωτερική Πολιτική - 10 Απαντήσεις
- 520 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από AlienWay
06 Μαρ 2024, 17:48
-
-
-
Νέα δημοσίευση Οι καλύτερες ιστορίες του Edgar Allan Poe
από Jimmy81 » 13 Απρ 2023, 22:46 » σε Λογοτεχνία - 7 Απαντήσεις
- 992 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Εκτωρ
02 Σεπ 2023, 10:04
-