Διάφορα Θέματα και Ιστορίες

[Ζαποτέκος]

Επαγγελματικές γλώσσες :

( από εδώ https://www.politeianet.gr/books/978960 ... nes-170913 σελ. 327-328)

α.Κουδαρίτικα : Μυστικό γλωσσικό ιδίωμα των κουδαραίων , ήτοι των κτιστών της Ευρυτανίας και της Μακεδονίας , ιδίως από τη Σιάτιστα .

β. Αλειφιάτικα :Μυστικό γλωσσικό ιδίωμα των αλειφιάδων , ήτοι των γανωτήδων και καλατζήδων .

γ . Γαλαντζίδικα ή Καλαντζίδικα : Γλωσσικό ιδίωμα των καλαντζήδων του Μπαμπουριού , χωρίου της επαρχίας Φιλιατών .

δ . Μπουκουραίικα : Συνθηματική « γλώσσα » των μπουκουραίων , ήτοι των ραφτάδων από την περιοχή των Τζουμέρκων .

ε . Ντόρτικα : Γλωσσικό ιδίωμα των ντόρτηδων , ήτοι των γύφτων της Ευρυτανίας .

στ . Ντουλγέρικα ή Ντουγρουματζίδικα : « Γλώσσα » των χτιστάδων του Διδυμοτείχου , Σουφλίου , Βιζύης .

ζ . Κομπογιαννίτικα : « Γλώσσα » των κομπογιαννιτών , ήτοι εμπειρικών γιατρών της Ηπείρου , των λεγομένων και « Βικογιατρών », επειδή μάζευαν βότανα από τη χαράδρα του Βίκου .

η . Βαγενάδικα : « Γλώσσα » των βαγενάδων , ήτοι των βαρελοποιών . Λέγονταν και Σωπικιώτικα από το ηπειρωτικό χωριό Σωπική .

θ . Στεμνιτσιώτικα : Γλωσσικό ιδίωμα των κοσμηματοποιών της Στεμνίτσας (« Σιμό-σιμό » δηλαδή « μισό- μισό »).

ι . Κοσμαδίτικα : Γλωσσικό ιδίωμα των «χτενάδων» του Κοσμά , ορεινό χωριό της Τσακωνιάς .
.
ια . Μπουχαλιώτικα : Αυτό είναι αλβανικό γλωσσικό ιδίωμα των εμπειρικών γιατρών που κατάγονταν από τη Μπούχαλη της Πρεμετής .

[Σκαρταδος 4]

Γελώ ακόμα και βλέποντας ότι πολλοί κιόλας σχεδίασαν χάρτες της οικουμένης, κι όμως κανείς δεν έδωσε λογικές εξηγήσεις απ᾽ αυτούς που εικονίζουν τον Ωκεανό να κυλά τα ρεύματά του γύρω γύρω από τη γη, που την παρασταίνουν ολοστρόγγυλη, λες κι έγινε με τόρνο,


Τι έχει γράψει εδώ ο Ηρόδοτος..

[Ζαποτέκος]

Η θρησκευτικότητα του ναυάρχου Κουντουριώτη κατά την ναυμαχία της Έλλης.



_____________

________________

_________

https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager. ... obottom=28

[Ζαποτέκος]

Λένε πως ο Κολοκοτρώνης είπε την φράση

Όταν στους Τούρκους δείχνουμε τα μπροστινά μας , αυτοί μας δείχνουν τα πισινά τους. Και όταν εμείς τους δείχνουμε τα πισινά μας , αυτοί μας δείχνουν τα μπροστινά τους.

Ξέρει κάποιος πότε καταγράφεται για πρώτη φορά αυτή η φράση ;

[Ζαποτέκος]

Τα δεινά του Εμφυλίου .

Θουκυδίδης Γ 82 :

Ένεκα τωόντι εμφυλίων σπαραγμών, ενέσκηψαν εις τας πόλεις πολλαί και μεγάλαι συμφοραί, αι οποίαι παρουσιάζονται και θα εξακολουθήσουν να παρουσιάζωνται πάντοτε, εφόσον η ανθρωπίνη φύσις μένει η ιδία, φέρουν όμως βαρύτερον ή ελαφρότερον χαρακτήρα και διαφέρουν κατά την μορφήν, αναλόγως της μεταβολής των παρουσιαζομένων εκάστοτε περιστάσεων. Διότι εν καιρώ μεν ειρήνης και ευημερίας και αι πόλεις και οι ιδιώται διαπνέονται από ευγενέστερα αισθήματα, καθόσον δεν περιπίπτουν υπό την πίεσιν αναποτρέπτων αναγκών. Αλλ' ο πόλεμος, αφαιρών ολίγον κατ' ολίγον από τους ανθρώπους την καθημερινήν ευημερίαν, γίνεται διδάσκαλος βίαιος και τείνει ν' αφομοιώση τας διαθέσεις των πολλών προς την παρούσαν αυτών κατάστασιν. Αι πόλεις λοιπόν ήρχισαν μαστιζόμεναι από στάσεις, και όσαι τυχόν περιέπιπταν εις αυτάς βραδύτερον, επειδή εμάνθαναν τα αλλαχού γινόμενα, εφιλοτιμούντο να υπερβάλουν εις εξεύρεσιν νέων επινοήσεων, δια της πολυμηχάνου υπουλότητος των επιθέσεών των και του πρωτοφανούς των εκδικήσεών των. Και κατήντησαν να μεταβάλουν αυθαιρέτως την καθιερωμένην σημασίαν των λέξεων, δια των οποίων δηλούνται τα πράγματα. Τωόντι η μεν παράλογος τόλμη εθεωρήθη ως ανδρεία, ετοίμη εις θυσίαν χάριν των πολιτικών ομοφρόνων, η προνοητική διστακτικότης ως εύσχημος δειλία, η σωφροσύνη ως πρόσχημα ανανδρίας, η δια κάθε τι σύνεσις ως βραδυκινησία. Η τυφλή παραφορά εκρίθη ως ανδρική αρετή, ενώ η χάριν ασφαλείας περαιτέρω σκέψις ως εύσχημος πρόφασις υπεκφυγής. Ο τα πάντα επικρίνων και τους πάντας κακολογών εθεωρείτο άξιος εμπιστοσύνης εις κάθε περίστασιν, ενώ ο αντιτιθέμενος προς αυτόν, ύποπτος. Ο στήνων επιτυχή παγίδα εθεωρείτο άνθρωπος ευφυής, αλλά πολύ περισσότερον ικανός, ο οσφραινόμενος εγκαίρως αυτήν. Ενώ εκείνος που εφρόντιζε να μην ευρεθή εις την ανάγκην να κάμη ούτε το εν, ούτε το άλλο, εθεωρείτο διαλυτής του κόμματος και πανικόβλητος απέναντι των αντιπάλων. Με μίαν λέξιν, ο προτρέχων άλλου εις την διάπραξιν κακού εκρίνετο άξιος επαίνων, καθώς και ο παρακινών άλλον εις διάπραξιν κακού, το οποίον εκείνος δεν είχε διανοηθή. Και ο ίδιος άλλωστε ο συγγενικός ακόμη δεσμός εθεωρήθη ολιγώτερον στενός του μεταξύ πολιτικών ομοφρόνων δεσμού, διότι οι τελευταίοι ήσαν προθυμότεροι εις το να τολμήσουν κάθε τι χωρίς δισταγμόν. Καθόσον οι φατριαστικοί σύνδεσμοι δεν συνιστώντο χάριν αμοιβαίας βοηθείας, επί τη βάσει των κειμένων νόμων, αλλά χάριν ιδιοτελών σκοπών, αντιθέτων προς τους καθεστώτας νόμους. Και η προς αλλήλους εμπιστοσύνη ενισχύετο όχι τόσον δια των προς τους θεούς όρκων, όσον δια της από κοινού διαπράξεως εγκλημάτων. Οσάκις οι αντίπαλοι διετύπωναν ευλόγους προτάσεις, εκείνοι προς τους οποίους εγίνοντο αι προτάσεις, εάν ήσαν ισχυρότεροι, δεν τας απεδέχοντο με αίσθημα ειλικρινούς εμπιστοσύνης, αλλά λαμβάνοντες συγχρόνως τ' αναγκαία εξασφαλιστικά μέτρα. Επροτίμων πολύ περισσότερον ν' αντεκδικηθούν δια κακόν, το οποίον έπαθαν, παρά να προλάβουν το κακόν. Και οσάκις υπό την πίεσιν των περιστάσεων αντηλλάσσοντο τυχόν όρκοι προς ενίσχυσιν συνδιαλλαγής, οι όρκοι ίσχυαν μόνον προσωρινώς, εφόσον αμφότεροι οι ορκισθέντες δεν είχαν που αλλού να στηριχθούν. Αλλ' εκείνος, ο οποίος, δοθείσης ευκαιρίας, πρώτος ανέκτα το θάρρος του, εάν έβλεπε τον αντίπαλον απροφύλακτον, εξεδικείτο με μεγαλυτέραν ευχαρίστησιν, λόγω του ότι εξηπάτα την προς τον όρκον εμπιστοσύνην του αντιπάλου του, παρά εάν εξεδικείτο παλληκαρίσια. Διότι υπελόγιζεν ότι εκτός του πλεονεκτήματος της ασφαλείας, εκέρδιζε και το βραβείον της επιτηδειότητος αφού επεκράτησε δι' απάτης. Οι περισσότεροι τωόντι άνθρωποι προτιμούν να είναι αχρείοι και να ονομάζωνται επιτήδειοι, παρά να είναι χρηστοί και να λέγωνται ευήθεις, και δια το τελευταίον τούτο μεν εντρέπονται, ενώ δια το πρώτον υπερηφανεύονται. Αιτία όλων αυτών ήτο η δίψα της εξουσίας, την οποίαν γεννά η πλεονεξία και η φιλαρχία, και το φατριαστικόν πνεύμα, το οποίον εκτρέφουν τα δύο αυτά πάθη, εις όσους περιπέσουν άπαξ εις φατριαστικάς έριδας. Διότι οι αρχηγοί των φατριών εις τας διαφόρους πόλεις, προβάλλοντες εκατέρωθεν εύηχα συνθήματα, οι δημοκρατικοί την πολιτικήν ενώπιον του νόμου ισότητα του πλήθους, οι ολιγαρχικοί την σώφρονα αριστοκρατίαν, λόγω μεν υπηρέτουν τα κοινά, πράγματι όμως καθίστων αυτά βραβείον του προσωπικού των ανταγωνισμού. Αγωνιζόμενοι, εξ άλλου, να υποσκελίσουν αλλήλους με κάθε μέσον, ετόλμησαν τα τερατωδέστερα πράγματα. Αλλά και ταύτα ακόμη υπερέβαιναν αι εκδικήσεις των, τας οποίας αι δύο μερίδες ώθουν όχι απλώς μέχρι των ορίων, τα οποία θα επέβαλλε το δίκαιον και το κοινόν συμφέρον, αλλά μέχρι του σημείου, το οποίον ανταπεκρίνετο εκάστοτε εις την ικανοποίησιν της φατρίας των. Και ήσαν έτοιμοι να κορέσουν τον πόθον της αμέσου εκδικήσεως, είτε δι' αδίκων καταδικών, είτε επιβαλλόμενοι δια της βίας. Και ενώ καμμία από τας δύο μερίδας δεν ενεπνέετο από αισθήματα ευσεβείας, εκείνοι που κατώρθωναν να συγκαλύψουν απεχθείς πράξεις υπό ωραίους λόγους επηνούντο πολύ περισσότερον. Οι πολίται, εξ άλλου, όσοι δεν ανήκαν εις καμμίαν από τας δύο μερίδας, έπιπταν θύματα και των δύο, είτε διότι ηρνούντο ν' αγωνισθούν παρά το πλευρόν των, είτε διότι τους εφθόνουν δια την ακίνδυνον και ήσυχον ζωήν που εζούσαν.

http://www.mikrosapoplous.gr/thucy/vivlia/contents.htm

[taxalata xalasa]

Τα δεινά του Εμφυλίου .

Θουκυδίδης Γ 82 :

Και κατήντησαν να μεταβάλουν αυθαιρέτως την καθιερωμένην σημασίαν των λέξεων, δια των οποίων δηλούνται τα πράγματα. Τωόντι
• η μεν παράλογος τόλμη εθεωρήθη ως ανδρεία, ετοίμη εις θυσίαν χάριν των πολιτικών ομοφρόνων, (διαφοροι πολεμοκαπηλοι πατριδοπωληδες του φορουμ και της πραγματικης πατριδας)
• η προνοητική διστακτικότης ως εύσχημος δειλία,
• η σωφροσύνη ως πρόσχημα ανανδρίας,
• η δια κάθε τι σύνεσις ως βραδυκινησία.
• Η τυφλή παραφορά εκρίθη ως ανδρική αρετή, (διαφοροι πολεμοκαπηλοι πατριδοπωληδες του φορουμ και της πραγματικης πατριδας). κρανοκεφαλοι, δημιοκρατες, ποντικια και σκλαβοι you κραϊνι....
• ενώ η χάριν ασφαλείας περαιτέρω σκέψις ως εύσχημος πρόφασις υπεκφυγής.
• Ο τα πάντα επικρίνων και τους πάντας κακολογών εθεωρείτο άξιος εμπιστοσύνης εις κάθε περίστασιν, (οι αντιψεκ που κακολογουν οσους δεν ειναι σαν τα μουτρα τους)
ενώ ο αντιτιθέμενος προς αυτόν, ύποπτος.

πως του πεστοκοψες ετσι τους αντιψεκ ρε Θουκυ;

Τους κωλογαμησες χωρις σαλιο.... αλλά τους αρέσει... είναι πισωγλεντζέδες

[Ζαποτέκος]

Όταν οι βασιλιάδες αφήνουν την τελευταία τους πνοή κοντά σε μυλωνάδες .

Μια ομοιότητα. Τόσο ο τελευταίος βασιλιάς των Σασσανιδών Περσών όσο και ο τελευταίος βασιλιάς των Ιουδαίων πέθαναν κοντά σε έναν μυλωνά.

Κατά την τρίτη και τελευταία άλωση της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους (586 Π.Χ.), ο Ναβουχοδονόσορ συνέλαβε των βασιλιά των Ιουδαίων Σεδεκία. Αφού έσφαξε μπροστά στα μάτια του τα παιδιά του, έπειτα τον τύφλωσε και τέλος τον έστειλε αιχμάλωτο στην Βαβυλώνα , όπου έμεινε ως το τέλος της ζωής του στο σπίτι ενός μυλωνά.

καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς Σεδεκίου ἐξετύφλωσε καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν πέδαις, καὶ ἤγαγεν αὐτὸν βασιλεὺς Βαβυλῶνος εἰς Βαβυλῶνα καὶ ἔδωκεν αὐτὸν εἰς οἰκίαν μύλωνος ἕως ἡμέρας ἧς ἀπέθανε.(= Ιερ. 52,11 Εβγαλε τα μάτια του Σεδεκίου και τον ετυφλωσε, τον έδεσε με χειροπέδας και τον ωδήγησεν ο βασιλεύς της Βαβυλώνος εις την Βαβυλώνα αιχμάλωτον. Τον παρέδωκεν εις την οικίαν ενός μυλωνά, όπου και παρέμεινε μέχρι του θανάτου του.)

Ο τελευταίος βασιλιάς της Περσίας Ισδιγέρδης, αφού έχασε το βασίλειό του από τους Άραβες, κατέφυγε στο εσωτερικό του Ιράν, στο Μέρβ, όπου και θανατώθηκε (652μ.Χ.) από έναν μυλωνά που εποφθαλμιούσε τα λεφτά του. Ο γιός του κατέφυγε στους Κινέζους.

[Ζαποτέκος]

Η μαρτυρία του Τερτυλλιανού για την αποδοχή του χριστιανισμού απ' τον αυτοκράτορα Τιβέριο
Υποτίθεται πως ο Τιβέριος θέλησε να αναγνωρίσει τον Χριστό ως έναν απ' τους θεούς , αλλά δεν το δέχτηκε η σύγκλητος. Φυσικά αυτό συνήθως δεν γίνεται ιστορικά αποδεκτό. Έχω δει ταινία όπου ο κακός Καλιγούλας σκοτώνει τον καλό Τιβέριο ακριβώς για να μην γίνει επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους ο χριστιανισμός.

Ο αυτοκράτορας Τιβέριος (14-37 μ. Χ. ), κατά τη μαρτυρία του Τερτυλλιανού, με βάση τα όσα για τη θεότητα του Ιησού Χριστού πληροφορήθηκε στη Συρία και Παλαιστίνη, ζήτησε από τη ρωμαϊκή σύγκλητο, σύμφωνα με παλαιά διατάγματα, να περιληφθεί και ο Ιησούς Χριστός ανάμεσα στις θεότητες και με την ψήφο του πρώτος υποστήριξε αυτή. Η σύγκλητος τελικά δεν ενέκρινε την πρόταση αυτή και ο Τιβέριος επέμεινε στη γνώμη και μάλιστα απείλησε με καταδίκη τους κατηγόρους των Χριστιανών:

SpoilerShow

Και ίνα ανατρέξωμεν εις την πηγήν των νόμων τον είδους τούτον αναφέρομεν, ότι υπήρχε παλαιόν τι διάταγμα, δια του οποίον απηγορεύετο, όπως καθιερούται εις Θεός υπό αυτοκράτορας τίνος, εάν δεν υπήρχεν η προηγουμένη έγκρισις της συγκλήτου. Ο Μάρκος Αυρήλιος επληροφορήθη τούτο εξ αφορμής του Θεού του Αλβούρνου. Είναι και τούτο εν ακόμη σημείον χρήσιμον εις την υπόθεσίν μας, ότι δηλαδή η ιδιοτροπία του ανθρώπου αποφασίζει περί των Θεών σας. Εάν Θεός τις δεν είναι αρεστός εις τον άνθρωπον, δεν θα παραμείνη Θεός· ιδού, ότι θα πρέπη ο άνθρωπος να είναι ευνοϊκός εις τον Θεόν.

Όθεν ο Τιβέριος, επί της εποχής του οποίου το όνομα Χριστιανός εισήχθη κατά πρώτον εις τον κόσμον, εξέθεσε προς την σύγκλητον τα γεγονότα τα οποία τω είχον αναγγελθή εκ Συρίας και Παλαιστίνης, γεγονότα, δια των οποίων είχεν αποκαλυφθή εκεί κάτω η αλήθεια περί της θεότητος του Χριστού και υπεστήριξε ταύτην πρώτος δια της ψήφου του. Η σύγκλητος όμως δεν παρεχώρησε την έγκρισίν της και απέρριψε ταύτην. Ο αυτοκράτωρ επέμεινεν εις την γνώμην του και ηπείλησε δια καταδίκης τους κατηγόρους των Χριστιανών. (Ο Απολογητικός του Τερτυλλιανού, κεφ. Ε'. Μετάφρασις μετ’ Εισαγωγής υπό Ιωάννου Ο. Φραγκούλη, εν Αθήναις 1936, 29-30).

Το ίδιο γεγονός, για τον Τιβέριο, αναφέρει και ο Ευσέβιος Καισαρείας:

SpoilerShow

Και δη της παραδόξου του σωτήρος ημών αναστάσεως τε και εις ουρανούς αναλήψεως τοις πλείστοις ήδη περιβόητου καθεστώσης, παλαιού κεκρατηκότος έθους τοις των εθνών άρχουσι τα παρά σφίσιν καινοτομούμενα τω την βασίλειον αρχήν επικρατούντι σημαίνειν, ως αν μηδέν αυτόν διαδιδράσκοι των γινομένων, τα περί της εκ νεκρών αναστάσεως του σωτήρος ημών Ιησού εις πάντας ήδη καθ’ όλης Παλαιστίνης βεβοημένα Πιλάτος Τιβερίω βασιλεί κοινούται, τας τε άλλας αυτού πυθόμενος τεραστίας και ως ότι μετά θάνατον εκ νεκρών αναστάς ήδη Θεός είναι παρά τοις πολλοίς πεπίστευτο. Τον δε Τιβέριον ανενεγκείν επί την σύγκλητον εκείνην τ’ απώσασθαι φάσι τον λόγον, τω μεν δοκείν, ότι μη πρότερον αυτή τούτο δοκιμάσασα ην, παλαιού νόμου κεκρατηκότος μη άλλως τινά παρά Ρωμαίοις θεοποιείσθαι μη ουχί ψήφω και δόγματι συγκλήτου, τη δ’ αληθεία, ότι μηδέ της εξ ανθρώπων επικρίσεώς τε και συστάσεως η σωτήριος του θείου κηρύγματος εδείτο διδασκαλία· ταύτη δ’ ουν απωσαμένης τον προσαγγελθέντα περί του σωτήρος ημών λόγον της Ρωμαίων βουλής, τον Τιβέριον ην και πρότερον είχεν γνώμην τηρήσαντα, μηδέν άτοπον κατά της του Χριστού διδασκαλίας επινοήσαι. Ταύτα Τερτυλλιανός τους Ρωμαίων νόμους ηκριβωκώς, ανήρ τα τε άλλα ένδοξος και των μάλιστα επί Ρώμης λαμπρών, εν τη γραφείση μεν αυτώ Ρωμαίων φωνή, μεταβληθείση ο επί την Ελλάδα γλώτταν υπέρ Χριστιανών απολογία τίθησιν, κατά λέξιν τούτον Ιστορών τον τρόπον (Ευσεβίου, εκκλησιαστική Ιστορία, Β΄ 2).

https://www.oodegr.com/oode/biblia/diogmoi_1/2.htm

Λίγα λόγια για τον Τιβέριο.

Τιβέριος : ( 42 π.Χ. - 37μ.Χ. ) Γιος του Τιβέριου Κλαύδιου Νέρωνος και της Λιβίας Δρουσίλλας . Δεύτερος αυτοκράτορας της Ρώμης ( 14 - 37 μ.Χ. ) και θετός γιος του Οκταβιανού Αυγούστου . Ο Οκταβιανός Αύγουστος είχε υποχρεώσει το Τιβέριο Κλαύδιο Νέρωνα να χωρίσει την σύζυγό του Λιβία Δρουσίλλα για να την νυμφευθεί αυτός. Έτσι και έγινε ( 38 π.Χ. ). Ο Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων πέθανε το 33 π.Χ. Ο μικρός Τιβέριος έφερε και αυτός το όνομα του πατέρα του "Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων" ως το 4 μ.Χ. , οπότε υιοθετήθηκε απ' τον Αύγουστο και ονομάστηκε "Τιβέριος Ιούλιος Καίσαρ". Το 11π.Χ. ο Τιβέριος νυμφεύθηκε την κόρη του Οκταβιανού Αυγούστου , Ιουλία , αλλά έμεινε αφοσιωμένος στην πρώτη του σύζυγο , Βιψανία , που του είχε χαρίσει και τον μοναδικό του γιο , τον Δρούσο. Στις 19/8/14 μ.Χ. ο Αύγουστος πέθανε και ο Τιβέριος τον διαδέχτηκε στο αυτοκρατορικό αξίωμα . Το 23 μ.Χ. πέθανε ο Δρούσος και ο Τιβέριος έμεινε χωρίς δικό του διάδοχο.
Αρχικά ο Τιβέριος ήταν καλός αυτοκράτορας. Έπειτα έγινε σκληρός και μισητός.
Το 37 μ.Χ. ο Τιβέριος αρρώστησε και όλοι περίμεναν ότι θα πεθάνει. Κλήθηκε ο Καλιγούλας και οι πραιτωριανοί τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα . Εντούτοις ο Τιβέριος ανέκτησε τις αισθήσεις του. Όλοι σάστισαν. Όμως ο Μάκρων , αρχηγός των πραιτωριανών , έπνιξε τον Τιβέριο στο κρεβάτι του με μερικές κουβέρτες ( 16/3/37 μ.Χ. ).
Ο λαός μισούσε τόσο τον Τιβέριο που φώναζε κατά τη νεκρώσιμη πομπή Ο Τιβέριος στον Τίβερη , δηλαδή να τον πετάξουν στον ποταμό Τίβερη.

[Ζαποτέκος]

Ρισελιέ : ( Αρμάν Ζαν ντυ Πλεσί Ρισελιέ ) ( Πουατού 1585 - Παρίσι 1642 ) Γάλλος κληρικός , πολιτικός, καρδινάλιος και δούκας. Πρώτος στην τάξη υπουργός του Λουδοβίκου ΙΓ΄απ' το 1624 ως το 1642. Επιδίωξή του ήταν η επιβολή της απόλυτης μοναρχίας στη Γαλλία και ο τερματισμός της ηγεμονίας του ισπανικού κλάδου των Αψβούργων στην Ευρώπη. Καταγόταν από οικογένεια μικροευγενών . Έμεινε ορφανός σε μικρή ηλικία. Ήταν ευφυέστατος , αλλά ασθενικός και αδύνατος. Σε ηλικία 22 ετών έγινε επίσκοπος , έχοντας αποκτήσει προηγουμένως και πανεπιστημιακή μόρφωση. Κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στον Ρισελιέ , ο οποίος προσπάθησε πρώτος να αναστήσει τη νεκρή απ' τους θρησκευτικούς πολέμους Γαλλία. Αποφασιστικός , ορθολογιστής και αδίστακτος.
Έγινε υπουργός εξωτερικών και στράφηκε κατά των Αψβούργων της Ισπανίας.
Δεν δίστασε να εκδιώξει τα παπικά στρατεύματα που εισήλθαν στην Γαλλία για να καταστείλουν μια προτεσταντική επανάσταση.
Η μυστική του αστυνομία και η χειραγώγηση της δικαιοσύνης είχαν κάνει τους αντιπάλους του και την κοινή γνώμη να τον φοβούνται.
Στράφηκε κατά των Ουγενότων της Γαλλίας. Πολιόρκησε και κατέλαβε την Λα Ροσέλ , το κέντρο δηλαδή των Ουγενότων.
Eμπόδισε τους Ισπανούς να καταλάβουν γαλλικά εδάφη.
Υποστήριξε τον Λουδοβίκο ΙΓ΄στην διαμάχη που είχε ο τελευταίος με την μητέρα του Μαρία των Μεδίκων.
Κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο οι Γάλλοι ήταν με το μέρος των Προτεσταντών και ο Ρισελιέ θεωρήθηκε προδότης του ρωμαιοκαθολικισμού.
Ήρθε σε οικονομική διαμάχη με τον πάπα Ουρβανό Η΄, εντούτοις παρέμεινε πιστός στον παπισμό.
Καταδίωξε προτεσταντικές ομάδες όχι για θρησκευτικούς , αλλά για πολιτικούς λόγους.
Στα οικονομικά ζητήματα ο Ρισελιέ ήταν μέτριος.
Ίδρυσε την Γαλλική Ακαδημία.
Ο νεαρός βασιλικός ακόλουθος Σενκ - Μαρς συνωμότησε κατά του Ρισελιέ , αλλά οι μυστικές υπηρεσίες του Ρισελιέ τον συνέλαβαν. Αποκεφαλίστηκε έπειτα από δίκη.
Ακόμη και προς το τέλος της ζωής του , άρρωστος και κατάκοιτος , ο Ρισελιέ συνέχισε να εργάζεται πολιτικά.

[Ζαποτέκος]

Τσαουσέσκου Νικολάε : ( 1918 - 1989 ) Ρουμάνος κομμουνιστής. Πρόεδρος της Ρουμανίας το 1974 - 1989. Ακολούθησε εξωτερική πολιτική ανεξάρτητη από εκείνη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και καταδίκασε τη σοβιετική επίθεση κατά της Τσεχοσλοβακίας ( 1968 ). Το 1939 νυμφεύθηκε την χημικό Έλενα Πετρέσκου ( [ 1916 ή ] 1919 - 1989 ). Στον εσωτερικό τομέα επέβαλε αυταρχικό καθεστώς. Ακολούθησε την κομμουνιστική πολιτική της συγκεντρωτικής διοίκησης . Διατηρούσε μηχανισμούς αυστηρού ελέγχου της ατομικής έκφρασης και ιδεολογίας . Δημιούργησε την μυστική του αστυνομία , η οποία κατέπνιγε κάθε αντίδραση . Στα αξιώματα τοποθέτησε την γυναίκα του και 30 συγγενείς του. Η οικονομική του πολιτική είχε σαν αποτέλεσμα τεράστιο εξωτερικό χρέος και το ρουμανικό βιοτικό επίπεδο έγινε το χαμηλότερο της Ευρώπης. Ο ίδιος πάντως δημιούργησε μεγάλη προσωπική περιουσία. Ισοπέδωσε ολόκληρα χωριά για "αναπτυξιακούς λόγους". Προκειμένου να αυξηθεί η γεννητικότητα , απαγόρευσε οποιαδήποτε μέθοδο ελέγχου των γεννήσεων και επέβαλε υποχρεωτικές τακτικές γυναικολογικές εξετάσεις όλων των γυναικών σε ηλικία τεκνοποίησης. Στις 15/12/1989 διαδηλωτές στην πόλη Τιμσοάρα επιχείρησαν να εμποδίσουν τη σύλληψη ενός προτεστάντη κληρικού με ζωηρή πολιτική δράση. Η μυστική αστυνομία και ο στρατός άνοιξαν πυρ κατά του πλήθους. Στις 21/12 , οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν στο Βουκουρέστι και ο Τσαουσέσκου αποδοκιμάστηκε ζωηρά ενώ μιλούσε σε συγκέντρωση. Στις 22/12 ο στρατός προσχώρησε στους διαδηλωτές , το ζεύγος Τσαουσέσκου συνελήφθη , πέρασαν από συνοπτική δίκη και εκτελέστηκαν στις 25/12.

πηγή : Π-Λ-Μπ

Ένα ωραίο ντοκιμαντέρ .


Καλές ήταν οι σχέσεις του και με την τότε Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή (1974-77) της Ελλάδας, με γνωστότερη απόδειξη την ανάδειξη της αποφοίτου δημοτικού Έλενας Τσαουσέσκου σε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1976.
Από την επίσημη επίσκεψη του ζεύγους Τσαουσέσκου στην Ελλάδα, τον Μάρτιο του 1976. Εδώ με το ελληνικό προεδρικό ζεύγος Κων. Τσάτου και Ιωάννας Τσάτσου, και τον πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή.


https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE ... E%BF%CF%85

• Το απόγευμα της 25ης Δεκεμβρίου 1989 (Ημέρα Χριστουγέννων) εκτελέστηκαν στο Τιργκόβιστε με τα χέρια της και αυτά του συζύγου της δεμένα πίσω από τις πλάτες τους. Ο δημοφιλής ιστορικός Σιμόν Σεμπάγκ Μοντεφιόρε ισχυρίστηκε ότι πριν από την εκτέλεση των ποινών η Έλενα αντέδρασε πολύ πιο επιθετικά από τον σύζυγό της, φωνάζοντας υβριστικούς χαρακτηρισμούς προς τους εκτελεστές της ενώ οδηγούνταν στον τοίχο. Την ίδια στιγμή ο Νικολάε Τσαουσέκου τραγουδούσε τη «Διεθνή» . Η πραγματική τους εκτέλεση δεν κινηματογραφήθηκε εγκαίρως -η ομάδα πυροβολισμού βιάστηκε να εκτελέσει τη εντολή- αλλά τα επακόλουθα, συμπεριλαμβανομένων των ήχων της τελικής βολής, του καπνού και των σωμάτων αμέσως μετά, πιάστηκαν στην κάμερα. Ήταν 73 ετών Ήταν η μόνη γυναίκα που εκτελέστηκε ποτέ από το σύγχρονο κράτος της Ρουμανίας.
  Η Έλενα άφησε πίσω στη ζωή τη μητέρα της, σχεδόν αιωνόβια κατά την στιγμή του θανάτου της ίδιας, τον αδελφό της Gheorghe Petrescu (επίσης υψηλόβαθμο στέλεχος του Κόμματος) και τα τρία παιδιά της: Valentin (γενν. 1948), Zoia (1949-2006) και Nicu (1951-1996), που ήταν επίσης πολύ σημαντικό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρουμανίας.

• Μετά τις επαναστάσεις του 1989, αρκετοί επιστήμονες ισχυρίστηκαν ότι η Έλενα Τσαουσέσκου τους είχε αναγκάσει να γράψουν εργασίες στο όνομά της . Έχουν επίσης εμφανιστεί ισχυρισμοί ότι το πανεπιστήμιο της έδωσε τον διδακτορικό τίτλο αποκλειστικά λόγω της πολιτικής της θέσης.
  Σύμφωνα με μια έκθεση του Radio Free Europe του 1984, «Φημολογείται ότι, όταν ήθελε να λάβει διδακτορικό δίπλωμα από τη Σχολή Χημείας του Βουκουρεστίου, συνάντησε την έντονη αντίθεση του Ρουμάνου χημικού Costin D. Netinescu, Προέδρου της σχολής. Αναγκάστηκε αντ' αυτού να παρουσιάσει τη διατριβή της στους Cristofor Simionescu και Ioan Ursu στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου, η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία»

.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE ... E%BF%CF%85

[Ζαποτέκος]

Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος

• Τα Σέρβια καταλήφθηκαν τις απογευματινές ώρες της 10ης Οκτωβρίου 1912 από τμήματα της IV ΜΠ. Το θέαμα όμως που αντίκρισαν ήταν φρικτό. Οι Τούρκοι αποχωρούντες κατέσφαξαν 70 προκρίτους και 5 ιερείς και άφησαν τα πτώματά τους στους δρόμους.

• Στο μέτωπο της Θεσσαλίας η Τουρκία παράτασσε έναντι των Ελλήνων το 8ο Έκτακτο ΣΣ ή Στρατιά Αλιάκμονα δυνάμεως 35.000 ανδρών (43 Τάγματα Πεζικού, 12 Ίλες Ιππικού, 35 Πυροβολαρχίες). Το ΣΣ αυτό συγκροτήθηκε στην Κοζάνη σε αντικατάσταση του 8ου ΣΣ Δαμασκού, που προοριζόταν γι’ αυτή την αποστολή, αλλά δεν μπόρεσε να μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη, λόγω της διακοπής των θαλασσίων συγκοινωνιών από τον Ελληνικό Στόλο.

• Α΄Βαλκανικός Πόλεμος - Μέτωπο Ηπείρου
  
  Οι ευρισκόμενες στην ευρύτερη περιοχή των Ιωαννίνων τουρκικές δυνάμεις περιλάμβαναν τέσσερες μεραρχίες συνολικής δυνάμεως 30.000 περίπου ανδρών με 112 πυροβόλα.
  Η συνολική δύναμη της ελληνικής Στρατιάς Ηπείρου ανερχόταν σε 762 αξιωματικούς και 40.647 οπλίτες, 66 πολυβόλα και 109 πυροβόλα.

Η απελευθέρωση των ελληνικών νησιών.

1 μήνα επιχειρήσεων πήρε η απελευθέρωση της Λέσβου.
Πάνω από 1 μήνα πήρε η απελευθέρωση της Χίου.

• Με την έναρξη του πολέμου αρχίζουν και οι επιχειρήσεις απελευθερώσεως των νησιών του Βορείου Αιγαίου . Συγκεκριμένα στις 8 Οκτωβρίου απελευθερώθηκε η Λήμνος από τον στόλο με τη βοήθεια διλοχίας Πεζικού του 20ού ΣΠ, και διασφαλίστηκε η δημιουργία της ναυτικής βάσεως του Μούδρου, η οποία συνέβαλε σημαντικά στις επιτυχείς ναυτικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν. Ακολούθως, στις 18 Οκτωβρίου, οι ως άνω δυνάμεις απελευθέρωσαν τη Θάσο και τον Άγιο Ευστράτιο. Την ίδια ημέρα, άλλα ναυτικά αγήματα απελευθέρωσαν την Ίμβρο, στις 19 τη Σαμοθράκη, στις 21 τα Ψαρά, στις 24 την Τένεδο και στις 4 Νοεμβρίου την Ικαρία . Οι κάτοικοι τη Ικαρίας από τις 19 Ιουλίου είχαν καταλύσει τις τουρκικές Αρχές και είχαν ανακηρύξει την «Ικαριακή πολιτεία». Έτσι, ολοκληρώθηκε η απελευθέρωση των νησιών του Βορείου Αιγαίου.

• Οι επιχειρήσεις για την απελευθέρωση των νησιών Λέσβου, Χίου και Σάμου απαιτούσαν πολύ ισχυρότερες αποβατικές δυνάμεις, λόγω της ισχυρής παρουσίας ή της δυνατότητας ευχερούς μεταφοράς τουρκικών δυνάμεων σε αυτά. Σύμφωνα με την αρχική σχεδίαση, οι επιχειρήσεις εναντίον των νησιών αυτών θα αναλαμβάνονταν μετά την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων στη Μακεδονία. Επειδή όμως επέκειτο η υπογραφή ανακωχής μεταξύ των λοιπών εμπολέμων, αποφασίστηκε η επίσπευση των επιχειρήσεων εναντίον των νησιών αυτών, ώστε η υπογραφή της ανακωχής να τα βρει κατεχόμενα από τον Ελληνικό Στρατό. Κατόπιν αυτού, ενισχύθηκαν σημαντικά οι εναντίον της Λέσβου αποβατικές δυνάμεις με μονάδες Πεζικού. Το πρωί της 8ης Νοεμβρίου άρχισε η απόβαση ναυτικού αγήματος και Τάγματος Πεζικού (ΤΠ) και εντός της ημέρας καταλήφθηκε η πόλη της Μυτιλήνης, ενώ οι εκεί τουρκικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν στο εσωτερικό του νησιού (περιοχή χωριού Φίλια). Οι αποβατικές δυνάμεις, αφού ενισχύθηκαν με ένα ακόμη ενισχυμένο ΤΠ, άρχισαν από τις 3 Δεκεμβρίου την προέλαση στο εσωτερικό του νησιού. Μετά από σκληρούς αγώνες, στις 8 Δεκεμβρίου, οι τουρκικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να παραδοθούν.
  Η Χίος ήταν πολύ καλύτερα προπαρασκευασμένη για άμυνα, από απόψεως δυνάμεων και αμυντικής οργανώσεως, από τα λοιπά νησιά . Η αμυντική οργάνωση είχε γίνει από την περίοδο του πολέμου με την Ιταλία. Αυτό επέβαλε τη συγκρότηση ισχυρής αποβατικής δυνάμεως επιπέδου ΣΠ (7ο ΣΠ) ενισχυμένου με Πυροβολαρχία. Η αποβατική δύναμη έφθασε στο νησί στις 11 Νοεμβρίου, οπότε άρχισε και η αποβατική επιχείρηση σε αιγιαλό αποβάσεως 4 χιλιόμετρα νοτίως της πόλεως. Η απόβαση, παρά τη σθεναρή αντίδραση των Τούρκων, πέτυχε, και την επομένη (12 Νοεμβρίου) κατελήφθη η πόλη της Χίου. Οι τουρκικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν στο εσωτερικό του νησιού. Οι αποβατικές δυνάμεις επιχείρησαν να συνεχίσουν την κίνηση στο εσωτερικό και να επιτεθούν στους αμυνόμενους στην περιοχή Καρυές Τούρκους, πλην, λόγω ισχυρής αντιστάσεως σε οργανωμένη, από τον καιρό της ειρήνης, αμυντική τοποθεσία, αναγκάστηκαν να ανακόψουν τις επιχειρήσεις μέχρι της αφίξεως ενισχύσεων. Πράγματι, μετά την άφιξη των ενισχύσεων και μετά από σκληρούς αγώνες, υποχρέωσαν τους αμυνόμενους σε παράδοση στις 20 Δεκεμβρίου.
  Τελευταία απελευθερώθηκε η Σάμος, στις 2 Μαρτίου 1913. Οι κάτοικοι του νησιού εκμεταλλευόμενοι το ειδικό καθεστώς που διείπε το νησί από το 1832 (η Σάμος ήταν υποτελής στο σουλτάνο με χριστιανό ηγεμόνα), είχαν ήδη από τις 11 Νοεμβρίου αποτινάξει την τουρκική κυριαρχία, είχαν σχηματίσει προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη και είχαν ανακηρύξει την ένωση με την Ελλάδα, αλλά η ελληνική κυβέρνηση για διπλωματικούς λόγους απέφευγε να την αποδεχθεί επίσημα.

Η χολέρα

• Η Υγειονομική Υπηρεσία της Ελλάδος κατόρθωσε να αντιμετωπίσει και περιορίσει την επιδημία χολέρας που μάστιζε και αποδεκάτιζε τους στρατούς Βουλγαρίας και Τουρκίας κυρίως. Η αντιμετώπιση της επιδημίας έγινε ανεξάρτητα από τη λοιπή υγειονομική υποστήριξη και προληπτικά με τον εμβολιασμό με εμβόλιο που παρασκευάστηκε στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα της προσπάθειας ήταν ο αριθμός των προσβληθέντων και των απωλειών από τη χολέρα να περιοριστούν στο ελάχιστο.

Οι αιχμάλωτοι αντίπαλοι

• Από τον Ελληνικό Στρατό κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο συνελήφθησαν 69.189 αιχμάλωτοι, ενώ κατά τον Β΄ 5.330. Επίσης, τα λάφυρα και των δύο πολέμων ανήλθαν σε 409 πυροβόλα, 90 πολυβόλα, 118.000 τυφέκια και λοιπό υλικό.

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ 1912-1913
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Αντιστρατήγου ε.α. Γεωργίου Δ. Λιάκουρη
Πτυχιούχου Νομικής Α.Π.Θ. τ. Καθηγητού ΣΣΕ
http://www.chcnews.org/books/b14_hist.pdf

[Ζαποτέκος]

Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος

• Μαζί με τα 2 τάγματα Βουλγάρων μπήκαν στην Θεσσαλονίκη και σερβικές δυνάμεις. Δεν είχαν όμως τις βουλγαρικές βλέψεις.
  

• Στην αρχή του πολέμου στο μέτωπο της Ηπείρου ήταν 10.500 Έλληνες εναντίον 20.000 Τούρκων.

• Το χτύπημα στο θωρηκτό Μπαρμπαρόσα κατά τη ναυμαχία της Λήμνου.
  

• Σκληρές μάχες για την απελευθέρωση της Χίου.
  
  

• Εγκαταλείποντας τα Σέρβια οι Τούρκοι , τα έκαψαν και σκότωσαν αμάχους. Ευτυχώς η Κοζάνη γλίτωσε αυτή την μοίρα , γιατί το απέτρεψαν ο αρχιστράτηγος Ταχσίν Πασάς και ο Αλβανός Μουτίρ Μπέης.
  
  - Παππού , ήρθε το Ελληνικό. ( Ρωμαίικο , θα έλεγαν οι αγωνιστές του '21. )
  
  Παραδίδουν τα ξίφη τους ο αρχίατρος Χουσεΐν, ο αρχιφαρμακοποιός χριστιανός Πιναρδάκης Κρης και ένας Άραβας αξιωματικός. Ο ελληνικός στρατός φροντίζει εξίσου για τους 57 τραυματίες Τούρκους που είχαν μείνει στην Κοζάνη.
  Η Κοζάνη ανήκε στην μητέρα του εκάστοτε σουλτάνου.
  
  Το Ελ επιχειρηματικό δαιμόνιο των Κοζανιτών.
  

• Στην πορεία για την απελευθέρωση της Κατερίνης έπεσε κοντά στο χωριό Κολοκούρι ο αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Σβορώνος. Μπήκε έφιππος μπροστά απ' τους Κερκυραίους και Ζακυνθηνούς στρατιώτες του που κλονίζονταν και τους οδήγησε στη νίκη. Δυστυχώς τα γαλόνια του στάθηκαν αιτία να στρέψουν οι Τούρκοι τα πυρά τους εναντίον του. Το χωριό ονομάστηκε Σβορώνο. Η Κατερίνη απελευθερώθηκε στις 16/10/1912. Οι κάτοικοι φώναζαν Χριστός Ανέστη. Έγινε Δοξολογία στην οποία παραβρέθηκε και ο δήμαρχος της πόλης Μουχαρέμ Ρουστέμ. Κηδεύτηκαν επιπλέον ο Σβορώνος , 1 ακόμη αξιωματικός , 1 υπαξιωματικός και 4 στρατιώτες , απ' τους οποίους ο ένας ήταν ανήλικος Κρητικός.
  Φεύγοντας απ' την Κατείνη οι Τούρκοι , σκότωσαν 9 αμάχους ( 6 άνδρες και 3 γυναίκες ).

• Η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε ( 26/10/1912 ) μέσα σε 20 ημέρες απ' την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. [ 5/10/1912 οι ελληνικές δυνάμεις είχαν περάσει την ελληνοτουρκική μεθόριο συγκρουόμενοι με τους Τούρκους έχοντας 46 νεκρούς και τραυματίες. Στις 6/10 έγινε η μάχη της Ελασσόνας - Δεσκάτης. Νίκη των Ελλήνων και απελευθέρωση των πόλεων με τίμημα 85 νεκρούς και τραυματίες.
  https://www.history-point.gr/lt-div-gt- ... -lt-div-gt ]

πηγή : ΓΕΣ/ΔΙΣ, Ιωάννης Μαυριδάκης

[Ζαποτέκος]

Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος

• Οι χριστιανοί της Φλώρινας ( 3.000 ) κινδύνευαν από άτακτους Τουρκαλβανούς Γκέκηδες , Τούρκους στρατιώτες που υποχωρούσαν απ' το σερβικό μέτωπο και Τούρκους πρόσφυγες που κατευθύνονταν προς την Κορυτσά. Ευτυχώς όμως οι Φλωρινιώτες Τούρκοι ( 6.500 ) απέτρεψαν τα σοβαρά επεισόδια εις βάρος των χριστιανών. Μουσουλμάνοι ( αγάδες και μουφτής ) , Εβραίοι ( με τον ραββίνο ) και Χριστιανοί ( πατριαρχικοί και εξαρχικοί ) αποφάσισαν να παραδώσουν την πόλη τους στον ελληνικό στρατό και όχι στον σερβικό. Ο Μουφτής δήλωσε πως ευνοηθήκαμε απ' τον Θεό και κυβερνήσαμε όλο τον κόσμο. Αλλά γίναμε τύραννοι και ο Θεός οργίσθηκε μαζί μας. Ευτυχώς μας έκρινε επιεικώς και μας παρέδωσε σε καλά χέρια. Δηλώνουμε πιστοί υπηρέτες του βασιλιά Γεωργίου.
  Στην Φλώρινα μπήκε και σερβικός στρατός και δεν έλεγε να φύγει. Ισχυρίζονταν μάλιστα οι Σέρβοι πως αυτοί μπήκαν πρώτοι. Τελικά ο διάδοχος και αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος τους έπεισε να φύγουν.

• Στην Λέσβο χριστιανοί και μουσουλμάνοι έκαναν σύσκεψη για να δουν τι θα κάνουν. Αποφάσισαν οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις να αποσυρθούν στο εσωτερικό του νησιού ώστε να καταληφθεί αναίμακτα η Μυτιλήνη απ' τον ελληνικό στόλο που ετοιμαζόταν για απόβαση.
  Στο νησί μετά την απελευθέρωση της Μυτιλήνης , από στρατιωτικής πλευράς, 1.600 Έλληνες αντιμετώπιζαν 1.500 - 2.000 Τούρκους. Τούρκοι άτακτοι λεηλάτησαν το Μεσότοπο , την Αγία Παρασκευή , την Ερεσό και την Πέτρα.
  Οι Έλληνες στρατιώτες ενισχύθηκαν με νέες αφίξεις ( 1.500 ) και έγιναν 3.100 . Ακόμη οπλίστηκαν και οι ντόπιοι χριστιανοί με αποτέλεσμα να προχωρήσουν σε αντεκδικήσεις εις βάρος των μουσουλμάνων για τα την βιαιότητα των Τούρκων ατάκτων.
  Ο ελληνικός στρατός αποφάσισε να βάλει τάξη. Αφόπλισε τους χριστιανούς και τιμώρησε μάλιστα πολλούς από αυτούς. Έπειτα ενισχυμένος με Λέσβιους εθελοντές ( 210 απ' τους οποίους ήταν Λέσβιοι μετανάστες που είχαν έρθει απ' την Αμερική να βοηθήσουν στην απελευθέρωση του νησιού τους ) επιτέθηκε στον τούρκικο στρατό και με την βοήθεια των πυροβόλων των πλοίων τους νίκησε.

• Απ' την ναυμαχία της Έλλης.
  

• Στους Βαλκανικούς Πολέμους τα εθελοντικά σώματα αποτελούνταν από 3.556 Κρήτες , 446 Ηπειρώτες , 211 Μακεδόνες και 1.812 άλλους Έλληνες.

• Στους Βαλκανικούς Πολέμους οι Κερκυραίοι είχαν 500 νεκρούς και τραυματίες.

• Το 1877 η Ελλάδα μπορούσε να παρατάξει στρατό 25.000 ανδρών. Την ίδια περίοδο οι Τούρκοι παρέταξαν εναντίον των Ρώσων 700.000.
  Το 1886 ο αμυντικός προϋπολογισμός ήταν 58 εκ. δρχ. . Το 1893 με την πτώχευση 19,7 εκ. δρχ.
  Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 η Ελλάδα μπορούσε να επιστρατεύσει ως και 85.000 άνδρες. Πρακτικά όμως στο μέτωπο της Θεσσαλίας παρέταξε 43.000 άνδρες και σε αυτό της Ηπείρου 16.000 άνδρες. Απέναντί τους είχαν 123.000 Τούρκους.
  Το 1898 ο ελληνικός στρατός αποτελούταν από μόνιμη δύναμη 26.108 ανδρών. Το 1903 22.427.

πηγή : ΓΕΣ/ΔΙΣ, Ιωάννης Χολίδης

[Ζαποτέκος]

• Το 1863 ο Ελληνικός Στρατός είχε μόνιμη δύναμη 7.204 ανδρών.
  Το 1868 είχε 11.264 άνδρες.
  Το 1881 η επιστράτευση έδωσε 57.825 άνδρες.

[Ζαποτέκος]

Μορφασμοί του Σολζενίτσιν