Διάφορα Θέματα και Ιστορίες

[Ζαποτέκος]

Εδώ θα αναφερόμαστε σε ιστορικά θέματα για τα οποία πιστεύουμε ότι δεν αξίζει να ανοίξουμε ξεχωριστό νήμα. Αν υπάρχει παρόμοιο θέμα ας κάνει συγχώνευση κάποιος συντονιστής.

Ξεκινάω εγώ.

Η σφαγή της Amboyna ( 1623 )
Στα πλαίσια του αποικιακού ανταγωνισμού Ολλανδών και Άγγλων στη ΝΑ Ασία, οι Ολλανδοί βασανίζουν ( μαρτύριο του πνιγμού ) και εκτελούν 10 Άγγλους , 9 Ιάπωνες και 1 Πορτογάλο.

https://en.wikipedia.org/wiki/Amboyna_massacre

===========================================

Περιληπτική ιστορία της Κορέας

Πρώτο βασίλειο της Κορέας θεωρείται το μυθολογικό κράτος Τσοσόν, το οποίο ίδρυσε ο Τανγκούν, γιος μιας αρκούδας μεταμφιεσμένης σε γυναίκα και κάποιου Χανγκούνγκ. Το 1122 π.Χ. , πάλι σύμφωνα με την παράδοση , κάποιος Κινέζος Κιζά κυβέρνησε την Κορέα. Τον 11ο αι. π.Χ. - 1ο αι. π.Χ. η Κορέα ήταν κάτω απ' την κυριαρχία της Κίνας. Η ιστορική περίοδος της Κορέας αρχίζει τον 1ο αι. π.Χ. , όταν και οι Κινέζοι την εγκατέλειψαν. Η Κορέα διαιρέθηκε σε διάφορα κρατίδια που πολεμούσαν μεταξύ τους. Δημιουργήθηκαν τελικά 3 κορεατικά βασίλεια :
α) το Κογκουρυό στα βόρεια
β) το Παϊκτσε στα νοτιοδυτικά ( είχε συμμάχους τους Ιάπωνες )
γ) το Σίλα στα νοτιοανατολικά ( είχε συμμάχους τους Κινέζους ).


Το Σίλα κατέλαβε το Παϊκτσέ ( 668 μ.Χ. ) και έπειτα και το Κογκουρυό. Το 735 το Σίλα ενοποίησε όλη την Κορέα υπό την ηγεσία του. Το 935 το Σίλα κατέρρευσε και στην θέση του αναδείχτηκε το Κορυό, το οποίο και έδωσε το όνομά του στην Κορέα.



Κατά την διάρκεια της ιστορίας τους οι Κορεάτες ήταν σύμμαχοι ή υποτελείς των Κινέζων , ενώ καλές σχέσεις διατηρούσαν και με τους Τζουρτζέτους.

Το 1231 οι Κορεάτες υποτάχτηκαν στην μογγολική δυναστεία Γιουάν της Κίνας. Το 1392 έγιναν πάλι ανεξάρτητοι.

Το 1592 οι Ιάπωνες του Τογιοτόμι Χιντεγιόσι επιτέθηκαν κατά της Κορέας. Οι Κορεάτες όμως , χάρη στην υπεροχή του ναυτικού τους , εφοδιασμένου με τα πρώτα θωρηκτά που είχε ναυπηγήσει ο ναύαρχος Γι Σουν - σιν ( θεωρείται ακόμη και σήμερα εθνικός ήρωας ) , νίκησαν τους εισβολείς Ιάπωνες ( 1598 ).

Το 1637 οι Κορεάτες έγιναν υποτελείς των Μαντσού της Κίνας , διατήρησαν όμως την αυτονομία τους.

Το 1894 - 5 οι Ιάπωνες νίκησαν τους Κινέζους και οι Κινέζοι παραιτήθηκαν απ' την επικυριαρχία τους στην Κορέα. Η Κορέα ζήτησε την βοήθεια της Ρωσίας κατά της Ιαπωνίας. Η Ιαπωνία όμως νίκησε την Ρωσία ( 1905 ). Το 1910 η Ιαπωνία κατέλαβε επίσημα την Κορέα.

Η χώρα απελευθερώθηκε το 1945 και το 1948 διαιρέθηκε σε Βόρεια και Νότια Κορέα.

=======================================
Αφρικανικές προσωπικότητες της δεκαετίας του '60.

Λουμούμπα Πατρίς Εμερύ : ( 1925 - 1961 ) Κονγκολέζος εθνικιστής ηγέτης. Πρώτος πρωθυπουργός της Δημοκρατίας του Κονγκό ( πρώην Βελγικό Κονγκό , 1960 ). Καταγόταν απ' την μικρή φυλή Μπατετέλα. Αντίθετα οι κύριοι πολιτικοί του αντίπαλοι Μοϊζ ( Μωυσής ) Τσομπέ ( ή Τσόμπε , 1919 - 1969 ) * και Ζοζέφ ( Ιωσήφ ) Καζαβούμπου ** ( 1910 - 1969 ) προέρχονταν από ισχυρές και πολυάνθρωπες φυλές. Έδρασε κατά των αποικιοκρατικών βελγικών δυνάμεων . Την ίδια χρονιά όμως που έγινε πρωθυπουργός , παύθηκε από τον Καζαβούμπου. Ο Λουμούμπα συνελήφθη από άνδρες του Καζαβούμπου και παραδόθηκε στον Τσομπέ της Κατάνγκα. Εκεί δολοφονήθηκε από το καθεστώς.


* Ο Τσόμπε ήταν πρόεδρος του αποσχισθέντος αφρικανικού κράτους της Κατάνγκα και πρωθυπουργός της ενωμένης Δημοκρατίας του Κονγκό. Το 1960 ηττήθηκε στις εκλογές απ' τον Λουμούμπα. Διακήρυξε τότε την απόσχιση της πλούσιας σε μεταλλεύματα επαρχίας της Κατάνγκα. Με την βοήθεια Βέλγων και μισθοφόρων διατήρησε την ανεξαρτησία της Κατάνγκα για 3 χρόνια. Το 1963 όμως πραγματοποίησε επέμβαση ο ΟΗΕ , ο στρατός του Τσόμπε ηττήθηκε και ο ίδιος διέφυγε στην Ισπανία. Το 1964 ο πρόεδρος Καζαβούμπου τον ανακάλεσε απ' την εξορία. Το 1965 εκδιώχτηκε ξανά γιατί υποστήριζε την ανατροπή του Καζαβούμπου.


** Ο Καζαβούμπου ήταν πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Δημοκρατίας του Κονγκό ( Ζαϊρ , 1960 -65 ) . Ανέτρεψε τον πρώτο πρωθυπουργό του Κονγκό , τον Λουμούμπα. Με την σειρά του ανατράπηκε το 1965 απ' τον Μομπούτου με στρατιωτικό πραξικόπημα.


Σε εμάς έχει μείνει γνωστός απ' την ατάκα του Βέγγου :


_________________________________
Δελφίν : Ελληνικό υποβρύχιο του Α΄Βαλκανικού Πολέμου. Ίσως να ήταν αυτό που σημείωσε την πρώτη παγκοσμίως τορπιλική επίθεση από υποβρύχιο σε κατάδυση ! Δεν είχε όμως αποτέλεσμα.

_______________
Σύντομη Ιστορία του Καναδά

Οι πρώτοι κάτοικοι του Καναδά ήταν ινδιάνικες φυλές ( Ιροκέζοι , Κρη , Οττάβα , Ντην κ.α. ). Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που τον ανακάλυψαν ήταν οι Σκανδιναβοί ( 1000 μ.Χ. ) . Το 1497 ανακαλύφθηκε ξανά και άρχισε ο αποικισμός του. Οι άποικοι ήρθαν σε ρήξη με τους ιθαγενείς. Οι σκληρότεροι πόλεμοι ήταν με τους Ιροκέζους , οι οποίοι υπέγραψαν ειρήνη το 1701.
Μετά από συνεχείς αποικιοκρατικές συγκρούσεις οι Γάλλοι έχασαν τον Καναδά απ' τους Άγγλους το 1763. Η γαλλική εθνοτική παρουσία όμως συνέχισε να είναι έντονη με την ανοχή των Άγγλων. Μάλιστα κατά την Αμερικανική ( ΗΠΑνική ) Επανάσταση οι Γαλλοκαναδοί έμειναν πιστοί στην Αγγλία , πιο πιστοί και από πολλούς Βρεταννοκαναδούς υπηκόους. Όλοι οι Καναδοί ( Άγγλοι και Γάλλοι ) δεν δέχτηκαν την ενσωμάτωση της χώρας τους στις ΗΠΑ.
Ο Καναδάς έγινε ανεξάρτητος το 1867 ( και πλήρως ανεξάρτητος αναγνωρίστηκε το 1926 ).
Στον Α΄Π.Π. ο Καναδάς ήταν μέλος της Αντάντ και είχε 60.000 νεκρούς. Στον Β΄Π.Π. ήταν και πάλι στο πλευρό των Συμμάχων.
Το 1980 , οι κάτοικοι του Κεμπέκ που στην πλειοψηφία τους είναι Γάλλοι , απέρριψαν με δημοψήφισμα την πρόταση για αποσκίρτηση του Κεμπέκ απ' τον Καναδά.
Σήμερα ο Καναδάς είναι στενά οικονομικά και πολιτικά συνδεδεμένος με τις ΗΠΑ.

[Ζαποτέκος]

Μπόερς : Λευκοί της Νοτίου Αφρικής που κατάγονταν από Ολλανδούς ( κυρίως ) , Γάλλους Ουγενότους και Γερμανούς . Έφτασαν στη Νότια Αφρική το 1652. Σήμερα οι απόγονοί τους ονομάζονται Αφρικάνερς και είναι 2,2 εκ. Μιλούν την ολλανδική διάλεκτο Αφρικάανς.

Πόλεμος των Μπόερς ( 11/10/1899 - 31/5/1902 ) Πόλεμος μεταξύ των Άγγλων και των Μπόερς στη Νότια Αφρική. Οι Αγγλοι διέθεταν 500.000 στρατό , ενώ οι Μπόερς μόλις 88.000. Οι Άγγλοι υπερίσχυαν και σε πολεμικό υλικό και οικονομικά μέσα . Οι Μπόερς είχαν το πλεονέκτημα της καλής γνώσης της περιοχής. Κύρια αιτία του πολέμου ήταν το μεγαλύτερο στον κόσμο χρυσωρυχείο του Τρανσβάαλ , το οποίο βρισκόταν υπό βρετανικό έλεγχο. Μικρότερες αιτίες ήταν ο βρετανικός επεκτατισμός και η άρνηση των Μπόερς να δέχονται Βρετανούς αποίκους στη Νότια Αφρική.
A΄Φάση : ( 1899 - 1900 ) Oι Μπόερς νικούν τους Άγγλους σε πολλές μάχες και πολιορκούν βρετανικές πόλεις .
Β΄Φάση : ( 1900 ) Αποβιβάζονται βρετανικές ενισχύσεις στην Νότια Αφρική. Οι Άγγλοι λύνουν τις πολιορκίες και συντρίβουν τους Μπόερς.
Γ΄Φάση : ( 1900 - 1902 ) Οι καταδρομείς των Μπόερς με επικεφαλής τους στρατηγούς Κρίστιααν Ρύντολφ ντε Βετ και Γιάκομπυς Έρκυλες ντε λα Ρέυ χτυπούν τους Άγγλους . Οι Άγγλοι ερημώνουν την αγροτική χώρα των Μπόερς και μεταφέρουν τους αιχμάλωτους Μπόερς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης . Αυτά ήταν απ' τα πρώτα που δημιουργήθηκαν στην παγκόσμια ιστορία. Οι άθλιες συνθήκες τους υπήρξαν ολέθριες για τα γυναικόπαιδα των Μπόερς και πέθαναν σε αυτά πάνω από 20.000 . Τελικά οι Μπόερς υποτάχτηκαν , υπέγραψαν ειρήνη και έχασαν την ανεξαρτησία τους.

πηγή : εγκυκλοπαίδεια Π-Λ-Μπ

[Ζαποτέκος]

-

• Το σοβιετικό ημιαυτόματο τυφέκιο Tokarev χρησιμοποιήθηκε από Τατάρους που υπηρετούσαν στον γερμανικό στρατό και μάχονταν τους Έλληνες αντάρτες.

-

• Ομάδα Bravo Two Zero : Πρόκειται για μια ομάδα 8 Βρετανών οι οποίοι κατά τον Πόλεμο του Ιράκ ( Καταιγίδα της Ερήμου 1991 ) ανέλαβαν να προσβάλουν κινητούς ιρακινούς πυραύλους Scud που έπλητταν το Ισραήλ καθώς και την γραμμή επικοινωνίας μεταξύ Βαγδάτης και ΒΔ Ιράκ. Εντοπίστηκαν όμως και καταδιώχτηκαν απ' τους Ιρακινούς. Προσπάθησαν να φτάσουν στην Συρία διανύοντας 180 km. Ένας μόνο τα κατάφερε. Δύο σκοτώθηκαν απ' τους Ιρακινούς. Ένας πέθανε από υποθερμία. Τέσσερεις συνελήφθησαν μόλις 5 km απ' τα συριακά σύνορα. Οι συλληφθέντες βασανίστηκαν κατά την αιχμαλωσία τους , αλλά τελικά μετά την λέξη του πολέμου επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Η επιχείρηση έγινε βιβλίο και ταινία.
  https://en.wikipedia.org/wiki/Bravo_Two_Zero

-

• Ο στρατάρχης Χέλμουτ φον Μόλτκε ( 1800 - 1891 ) πήρε άδεια από την πρωσική κυβέρνηση και το 1835 - με τον βαθμό του λοχαγού τότε - πήγε ως στρατιωτικός σύμβουλος στην Τουρκία κατά των Κούρδων. Κατά τον Τουρκοαιγυπτιακό πόλεμο ( 1839 ) ο Τούρκος αρχιστράτηγος δεν άκουσε τις συμβουλές του Μόλτκε . Προτίμησε αυτές των αστρολόγων του. Αποτέλεσμα ήταν να ηττηθούν οι Τούρκοι απ' τον γνωστό μας Ιμπραήμ στην μάχη του Νισίμπ.

-

• Ο Βλαδίμηρος Κοκκινάκης ( 12 Ιουνίου 1904 - 6 Ιανουαρίου 1985) ήταν ελληνικής καταγωγής πιλότος δοκιμών της ΕΣΣΔ. Πέτυχε 22 παγκόσμια ρεκόρ και υπηρέτησε ως πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αεροναυτικής . Η οικογένειά του καταγόταν από τη Χίο και τα Χανιά και είχε σημαντική παρουσία στη Ρωσία από τον 19ο αιώνα. Στη διάρκεια του Β’ Π. Π. ο Κοκκινάκης υπηρέτησε σαν πιλότος δοκιμών και αρχιεπιθεωρητής της σοβιετικής αεροπορίας. Προήχθη σε υποπτέραρχο το 1943, εποχή που κυκλοφόρησε στη Σοβιετική Ένωση και ένα τραγούδι που έλεγε «...Αν χρειαστεί θα στείλουμε τον Κοκκινάκη να βομβαρδίσει το Ναγκασάκι...».
  
  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE ... E%B7%CF%82

-

• Στις 22/10/1946 τα βρετανικά αντιτορπιλικά Volage και Saumarez προσέκρουσαν σε ποντισμένες αλβανικές νάρκες στο στενό Κέρκυρας - Αλβανίας. 44 άτομα σκοτώθηκαν. οι Άγγλοι ζήτησαν αποζημιώσεις απ' τους Αλβανούς . Οι Αλβναοί είπαν πάρτε @@. Τότε οι Άγγλοι κατάσχεσαν τον αλβανικό χρυσό που φυλασσόταν στα υπόγεια της Τράπεζας της Βρετανίας απ' το 1945. [ Οι Άγγλοι τον είχαν πάρει απ' τους Γερμανούς που τον κρατούσαν στην Γερμανία .] Ο χρυσός επιστράφηκε στους Αλβανούς το 1996 . Ταυτόχρονα οι Άγγλοι παραιτήθηκαν απ' τις αποζημιώσεις που ζητούσαν.
  Εμπρός 14/5/1947
  Η Αγγλία κατηγορεί την Αλβανία που έβαλε νάρκες στα Στενά της Κέρκυρας. 44 Βρετανοί ναύτες νεκροί και 2 βρετανικά αντιτορπιλικά έπαθαν ζημιές. Η Αλβανία λέει πως η Αγγλία δεν έχει αποδείξεις και αρνείται την επίλυση της διαφοράς στο Διεθνές Δικαστήριο.
  
  Ελεύθερη Ελλάδα 29/10/1946
  ( Εαμόφιλη εφημερίδα )
  Κάποια φασαρία για τις νάρκες έκανε η Ελλάδα και εδώ η αριστερή εφημερίδα λέει πως οι Άγγλοι είπαν στην Ελλάδα πως η εκκαθάριση στα στενά της Κέρκυρας είναι διεθνές καθήκον και δεν ανατέθηκε στην Ελλάδα. ( Τι μιλάς ρε Ελλάδα στην φίλη κομμουνιστική Αλβανία μην σου γαμήσω , λέει με λίγα λόγια η εαμική εφημερίδα .) Ας συνεχίσει να ασχολείται ο ελληνικός στόλος με την εκκαθάριση ναρκών στο Αιγαίο και τις ελληνικές ακτές.
  
  https://en.wikipedia.org/wiki/Corfu_Channel_incident

πηγή πληροφοριών : περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία , τεύχος 5 , Εκδόσεις Περισκόπιο

[Jimmy81]

Η Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου (2 Σεπτεμβρίου 1666 – 6 Σεπτεμβρίου 1666)



Η πόλη του Λονδίνου κάηκε αρκετές φορές, όμως μόνο η φωτιά του 1666 ήταν τόσο καταστροφική, ώστε να χαρακτηριστεί «Μεγάλη». Η πυρκαγιά άρχισε από το σπίτι του αρτοποιού του βασιλιά Κάρολου ΄Β, στην Πούντιγκ Λέιν. Εκείνο το ζεστό, υγρό πρωινό της 2ας Σεπτεμβρίου 1666 εξαπλώθηκε γρήγορα βόρεια, δυτικά και κατά μήκος του ποταμού. Από κτίριο σε κτίριο επεκτάθηκε σε μεγάλο μέρος της πόλης.

Το ημερολόγιο του Λονδρέζου Σάμιουελ Πέπις παρέχει κάποιες ανεκτίμητες λεπτομέρειες σχετικά με τη φωτιά: «Οι καημένοι οι άνθρωποι έμεναν μέσα στα σπίτια τους ώσπου η ίδια η φωτιά τους άγγιζε και έπειτα έτρεχαν προς τις βάρκες ή περνούσαν με σκάλες από τη μια όχθη στην άλλη. Και ανάμεσα σε όλα τα άλλα, τα φτωχά περιστέρια πετούσαν γύρω από τα παράθυρα και τα μπαλκόνια ώσπου κάποια από αυτά έκαιγαν τα φτερά τους και έπεφταν κάτω.»

Καθώς πλησίαζε η νύχτα, οι δρόμοι γέμιζαν με άλογα και κάρα και το ποτάμι με βάρκες, αφού οι κάτοικοι επιχειρούσαν να μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους σε πιο ασφαλή μέρη. «Ήταν η πιο απαίσια, μοχθηρή, αναθεματισμένη φλόγα» γράφει ο Πέπις. «Δεν είχε καμία σχέση με την όμορφη φλόγα μιας συνηθισμένης φωτιάς. Μείναμε μέχρι που νύχτωσε και είδαμε τη φωτιά σαν φλογισμένη αψίδα από τη μία άκρη μέχρι την άλλη της γέφυρας και ένα τόξο προς τους λόφους με μήκος ενάμισι περίπου χιλιόμετρο».

Η μαινόμενη πυρκαγιά κατέστρεψε τον παλιό Καθεδρικό του Αγίου Παύλου. Το νερό έβραζε στα σιντριβάνια, οι σιδερένιες πόρτες της φυλακής έλιωναν και καπνός παρασυρόταν για 80 περίπου χιλιόμετρα. Οι πυροσβεστικές ομάδες του Λονδίνου είχαν φορητές, χειροκίνητες αντλίες, που όμως δεν επαρκούσαν για μια τόσο καταστροφική φωτιά όπως η Μεγάλη Πυρκαγιά του 1666.

Ο Κάρολος ΄Β διέταξε να ανατιναχτούν με πυρίτιδα τα σπίτια που βρίσκονταν στο μέτωπο της φωτιάς και αυτή η κίνηση είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί η φωτιά υπό έλεγχο ως τις επτά. Στο τέλος τα δύο τρίτα της πόλης είχαν καεί, ανάμεσά τους 460 δρόμοι και 13.000 σπίτια. Μεγάλη έκπληξη ωστόσο προκάλεσε το γεγονός ότι υπήρξαν πολύ λίγα θύματα –λιγότερα από δώδεκα- και ότι ενώ η φωτιά δεν είχε σβήσει τελείως, μέσα στην πόλη οι κάτοικοί της έπιασαν δουλειά σχεδιάζοντας την οικοδόμησή της.

Πηγή: Επίτομο Χρονικό - Παγκόσμια Ιστορία (National Geographic)

[taxalata xalasa]

Η Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου (2 Σεπτεμβρίου 1666 – 6 Σεπτεμβρίου 1666)



Η πόλη του Λονδίνου κάηκε αρκετές φορές, όμως μόνο η φωτιά του 1666 ήταν τόσο καταστροφική, ώστε να χαρακτηριστεί «Μεγάλη». Η πυρκαγιά άρχισε από το σπίτι του αρτοποιού του βασιλιά Κάρολου ΄Β, στην Πούντιγκ Λέιν. Εκείνο το ζεστό, υγρό πρωινό της 2ας Σεπτεμβρίου 1666 εξαπλώθηκε γρήγορα βόρεια, δυτικά και κατά μήκος του ποταμού. Από κτίριο σε κτίριο επεκτάθηκε σε μεγάλο μέρος της πόλης.

Το ημερολόγιο του Λονδρέζου Σάμιουελ Πέπις παρέχει κάποιες ανεκτίμητες λεπτομέρειες σχετικά με τη φωτιά: «Οι καημένοι οι άνθρωποι έμεναν μέσα στα σπίτια τους ώσπου η ίδια η φωτιά τους άγγιζε και έπειτα έτρεχαν προς τις βάρκες ή περνούσαν με σκάλες από τη μια όχθη στην άλλη. Και ανάμεσα σε όλα τα άλλα, τα φτωχά περιστέρια πετούσαν γύρω από τα παράθυρα και τα μπαλκόνια ώσπου κάποια από αυτά έκαιγαν τα φτερά τους και έπεφταν κάτω.»

Καθώς πλησίαζε η νύχτα, οι δρόμοι γέμιζαν με άλογα και κάρα και το ποτάμι με βάρκες, αφού οι κάτοικοι επιχειρούσαν να μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους σε πιο ασφαλή μέρη. «Ήταν η πιο απαίσια, μοχθηρή, αναθεματισμένη φλόγα» γράφει ο Πέπις. «Δεν είχε καμία σχέση με την όμορφη φλόγα μιας συνηθισμένης φωτιάς. Μείναμε μέχρι που νύχτωσε και είδαμε τη φωτιά σαν φλογισμένη αψίδα από τη μία άκρη μέχρι την άλλη της γέφυρας και ένα τόξο προς τους λόφους με μήκος ενάμισι περίπου χιλιόμετρο».

Η μαινόμενη πυρκαγιά κατέστρεψε τον παλιό Καθεδρικό του Αγίου Παύλου. Το νερό έβραζε στα σιντριβάνια, οι σιδερένιες πόρτες της φυλακής έλιωναν και καπνός παρασυρόταν για 80 περίπου χιλιόμετρα. Οι πυροσβεστικές ομάδες του Λονδίνου είχαν φορητές, χειροκίνητες αντλίες, που όμως δεν επαρκούσαν για μια τόσο καταστροφική φωτιά όπως η Μεγάλη Πυρκαγιά του 1666.

Ο Κάρολος ΄Β διέταξε να ανατιναχτούν με πυρίτιδα τα σπίτια που βρίσκονταν στο μέτωπο της φωτιάς και αυτή η κίνηση είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί η φωτιά υπό έλεγχο ως τις επτά. Στο τέλος τα δύο τρίτα της πόλης είχαν καεί, ανάμεσά τους 460 δρόμοι και 13.000 σπίτια. Μεγάλη έκπληξη ωστόσο προκάλεσε το γεγονός ότι υπήρξαν πολύ λίγα θύματα –λιγότερα από δώδεκα- και ότι ενώ η φωτιά δεν είχε σβήσει τελείως, μέσα στην πόλη οι κάτοικοί της έπιασαν δουλειά σχεδιάζοντας την οικοδόμησή της.

Πηγή: Επίτομο Χρονικό - Παγκόσμια Ιστορία (National Geographic)

μου έμεινε απορία.... ήταν σίγουρα το το 1666;

[Ζαποτέκος]

Μερικά στοιχεία από το άρθρο του στρατηγού Ελευθέριου Παπαγιαννάκη Η Κρητική Επανάσταση του 1866 και το Ολοκαύτωμα του Αρκαδίου. Περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία , τεύχος 5 , εκδόσεις Περισκόπιο.

- Τον Μάιο του 1866 γενικός διοικητής της Κρήτης ήταν ο Ισμαήλ Πασσάς , ελληνικής καταγωγής. Είχε αιχμαλωτισθεί μικρός κατά την σφαγή της Χίου και είχε εξισλαμισθεί. Ο Ισμαήλ εισηγήθηκε στον σουλτάνο την απόρριψη των αιτημάτων των εξεγερμένων Κρητών.

- Το Αρκάδι αναφέρεται ως "Τσανλί Μοναστήρ" ( τσαν = κώδων , τσανλί = κωδωνοφόρος ) γιατί είχε λάβει κατά την τουρκική κατάκτηση το προνόμιο να διατηρεί καμπάνα. Το προνόμιο αυτό διατηρήθηκε για 10 χρόνια. Τότε οι μοναχοί αντικατέστησαν την καμπάνα με σήμαντρο.

- Λίγα χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα στο Αρκάδι , επέστρεψαν στην Μονή μερικοί πατέρες που διασώθηκαν , συγκέντρωσαν τα οστά των νεκρών - τουρκικά και ελληνικά όλα μαζί αφού δεν γινόταν να διαχωριστούν - και τα έθαψαν σε κοινό μαυσωλείο. Κάθε μέρα ψάλλεται μια κοινή ευχή από έναν καλόγερο.

- Κατά την Κρητική Επανάσταση φημίστηκε για την δράση του το μικρό ατμόπλοιο Πανελλήνιον. Το 1916 ανατινάχθηκε στην Ίμβρο. Προσέκρουσε σε νάρκη ή τορπιλίσθηκε απ' τους Γερμανούς.
https://hellasarmy.gr/hn_unit.php?id=PANELLINION

- Οι υπερασπιστές του Αρκαδίου ήταν 225 άνδρες : 60 μοναχοί , 150 Κρήτες και 10 εθελοντές απ' την Ελλάδα.

- Κατά την πολιορκία της Μονής οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν το περίφημο τοπομαχικό πυροβόλο Κουτσοχείλα Μπομπάρδα.

- Όταν οι Ελλαδίτες εθελοντές επέστρεφαν στον Πειραιά απ' την Κρήτη, ο λαός που είχε μαζευτεί στο λιμάνι τους εμπόδιζε να αποβιβασθούν και τους ζητούσε να γυρίσουν στην Κρήτη και να συνεχίσουν τον αγώνα.

- Στα 1867 η Αγγλία ήταν υπέρ της αυτονομίας της Κρήτης , αλλά κατά της Ένωσης με την Ελλάδα. Ήθελε να την έχει υπό την επιρροή της. Μέχρι τον Β΄ΠΠ η Αγγλία θεωρούσε πολύ σημαντικότερη την Κρήτη απ' την Κύπρο. Την Κύπρο δεν την θεωρούσε τόσο σημαντική όσο κατείχε το Σουέζ. Μετά αναβαθμίστηκε γεωστρατηγικά.
Η Γαλλία υποστήριζε να ενωθεί η Κρήτη με την Ελλάδα , καθώς και η Ήπειρος και η Θεσσαλία.
Η Ρωσία έλεγε ναι στην ένωση Ελλάδσς - Κρήτης ,αλλά όχι στην ένωση Ελλάδας - Θεσσαλίας.

- Αχιλλέας Παράσχος ( 1867 ) :
Πού είσαι και δε φαίνεσαι, αγαπημένο Αρκάδι *;
Το μεσημέρι πέρασε, εδιάβηκε το βράδυ,
Κι ακόμη δεν εφάνηκαν τα κάτασπρα πανιά σου…
Στην Κρήτη μην απόμεινες μαζί με τα παιδιά σου;
Μην πολεμάς με το βοριά, μην παίζης στη γαλήνη,
Γεράκι της Αμερικής, Ελληνικό δελφίνι;
Αχ! είδησι μας έφεραν πικρή, φαρμακωμένη,
Και στ’ ακρογιάλια τρέχομε για σένα τρομασμένοι.
(...)
Τ’ Αρκάδι!… Ξέρετε, παιδιά, τι είναι το Αρκάδι;
Είναι το γλυκοχάραγμα στης Κρήτης το σκοτάδι.
Είναι το μάνα τ’ ουρανού που τρέφει τα παιδιά μας ,
Είναι η Σπέτσαις, τα Ψαρά, η Ύδρα, η καρδιά μας.
Είναι τής Κρήτης η ζωή, το άγιο φυλαχτό της ,
Είν’ η Ελλάς ολόκληρη μαζή με τ’ όνειρό της! …
http://ret-anadromes.blogspot.com/2017/ ... 16_14.html

* Το καταδρομικό Αρκάδι. Βλ. εδώ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF ... %B9%CE%BF)

[Ζαποτέκος]

- Κατά την Επανάσταση του παπα-Θύμιου Βλαχάβα οι Μονές των Μετεώρων γνώρισαν μεγάλη καταστροφή επειδή υποστήριξαν το κίνημα . Η Μονή του Αγίου Δημητρίου ισοπεδώθηκε απ' τα τουρκαλβανικά τηλεβόλα. Ο ηγούμενος της Μονής Μεγάλου Μετεώρου Παρθένιος Ορφίδης μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στα Ιωάννινα. Μαρτυρία ( κώδικας Μονής Βαρλαάμ ) του ολιγογράμματαου παπα-Χρύσανθου από τα Τρίκαλα :

1809. Χρυσάνθου μοναχοῦ, Τρικαλινοῦ. Κάμω θύμηση ἐγὼ ὁ Χρύσανθος πὼς ἔπιασε ὁ καπιτὰν πασιᾶς τὸν παπα–Θύμιο Πλαχάβα καὶ ἔστειλε εἰς τὰ Ἰωάννινα στὸν βεζίρη καὶ τὸν ἔκαμε τζιρέκια τέσσερα ***· καὶ τοὺς δικούς του τοὺς ἐπῆρε τὸ τοβλέτι μέσα. Ἔπιασαν μὲ τοὺς Ἀρβανῖτες * πόλεμον εἰς τὸ Καστράκι, 1808. Καὶ τελειώνοντας ὁ πόλεμος ἔστειλε ὁ βεζίρης καὶ ἐβούλωσε τὰ μοναστήρια καὶ ἐπῆρε καὶ τοὺς γούμενους ἀπάνω εἰς τὰ Ἰωάννινα** ἕως τὴν σήμερον ἡμέρα.
https://www.vlioras.gr/1821/VlachavasP.htm

* ή Αλβανίτες
** Ειωανηνα
*** τον έκοψε σε 4 κομμάτια

- Σε σημείωση σε τοιχογραφία του Μεγάλου Μετεώρου διαβάζουμε :

Επί έτους αχθ΄( 1609 ) εσκήλευσαν το μοναστήρι οι αγαρηνοί ... εροίμοσεν παντελώς το μοναστήρι και το γράφωμεν ενθύμησιν των μεταγενεστέρων αδελφών.

- Ο Σουηδός περιηγητής Bjornstahl επισκέφτηκε το Μεγάλο Μετέωρο και μας διασώζει ( 1779 ) πως την Μεγάλη Παρασκευή του 1616, ο πασάς των Ιωάννίνων Αρσλάν μπέης , ξεγέλασε τους μοναχούς πως δήθεν θέλει να δει την θέα , ανέβηκε επάνω με την συνοδεία του , σκότωσε 3-4 μοναχούς και λεηλάτησε τη Μονή.

πηγή : Δ.Ζ. Σοφιανός , Άγια Μετέωρα

[Ζαποτέκος]

Ιμπελίν : ( Ibelin ) Γαλλική οικογένεια καταγόμενη από τους υποκόμητες της Σαρτρ. Τα μέλη της διακρίθηκαν στην Λατινική Ανατολή ( Παλαιστίνη κ.α. ) την εποχή των Σταυροφοριών ( 12ος αι. ) .

Βαλιάνος Α΄Ιμπελίν : Λεγόταν και "Βαλιάνος ο Γάλλος" . Ιδρυτής του οίκου. Πήγε στους Αγίους Τόπους και έγινε αυθέντης του Ιμπελέν ( Yabna ) και της Ράμα ( Rama ) , προς τα νότια της Ιόππης ( Γιάφα ). Νυμφεύθηκε την κόρη του τοπικού χωροδεσπότη. Πέθανε πριν το 1155.

Βαλιάνος Β΄Ιμπελίν : Γιος του προηγούμενου. Νυμφεύθηκε την Μαρία Κομνηνή , χήρα του Αμαλάριχου Α΄, βασίλισσα της Ιερουσαλήμ. Ανέλαβε την άμυνα της Ιερουσαλήμ κατά την επίθεση του Σαλαδίνου ( 1187 ). Δεν πέτυχε να σώσει την πόλη , αλλά εξασφάλισε την εκκένωσή της απ' τους χριστιανούς. Πέθανε το 1193. Στο σινεμά τον έπαιξε ο Ορλάντο Μπλουμ :

Ιωάννης Α΄Iμπελίν : Γιος του προηγούμενου και της Μαρίας Κομνηνής . Αντιβασιλιάς της Ιερουσαλήμ το 1205 - 1210 . Αντιβασιλιάς της Κύπρου το 1222 - 1232 . Πέθανε το 1236.

Βαλιάνος Γ΄ Iμπελίν : Γιος του προηγούμενου.

Ιωάννης του Ιμπελίν - Ιόππης : Ανιψιός του Ιωάννη Α΄. Γεννήθηκε γύρω στο 1200. Έμεινε γνωστός για το νομοθετικό του έργο. Πέθανε γύρω στο 1266.

Μετά την κατάκτηση της Παλαιστίνης απ' τους Μαμελούκους , οι Ιμπελίν αποτραβήχτηκαν στην Κύπρο.

πηγή : Π-Λ-Μπ

[Ζαποτέκος]

Κάποια στοιχεία απ' την ιστορία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων απ' τις παλαιές εκδόσεις Περισκόπιο ( αθρογράφος Λεωνίδας Μπλαβέρης )


- Κατά το αποτυχημένο βενιζελικό κίνημα του 1935 σημειώθηκε η πρώτη προσπάθεια ομαδικής εμπλοκής της Σχολής σε πολιτικής μορφής εκδήλωση , όταν βενιζελικοί αξιωματικοί οι οποίοι υπηρετούσαν στην Σχολή επιχείρησαν να θέσουν το ίδρυμα στο πλευρό του Βενιζέλου. Η κίνηση δεν είχε επιτυχία. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών έμεινε προσηλωμένη στο καθαρά στρατιωτικό της καθήκον.

- Τη νύχτα της 23/24 Απριλίου 1941 οι πρωτοετείς Ευέλπιδες μαζί με την πολεμική τους σημαία και τον οπλισμό τους αναχώρησαν για την Πελοπόννησο. Μαζί τους ήταν μια και μόνο γυναίκα , η αδελφή νοσοκόμος Μαγδαληνή Σπυρίδωνος. Η πορεία τους ήταν δύσκολη και η φάλαγγα των φορτηγών οχημάτων τους έγινε στόχος των γερμανικών αεροσκαφών χωρίς όμως να υπάρξουν απώλειες. Στις 26/4/1941 έφτασαν στο χωριό Τάραψα στο Γύθειο και επιβιβάστηκαν σε βενζινόπλοια για την Κρήτη. Αντιμετώπισαν θαλασσοταραχή και επιθέσεις γερμανικών αεροσκαφών και στις 28/4 αποβιβάστηκαν στο χωριό Κολυμπάρι Χανίων. Το βρετανικό BBC μετέδωσε : Τους μαχητές της Κρήτης ήλθαν να ενισχύσουν 300 Ευέλπιδες με τους αξιωματικούς των , οι οποίοι μετά ενδόξου πορείας μέσω Πελοποννήσου και εις πείσμα των Γερμανών που επεδίωξαν , χωρίς όμως να το πετύχουν , την καταστροφήν των, κατέχουν από σήμερον θέσιν εις τας επάλξεις του φρουρίου Κρήτης. Στις 2/5/2941 ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας μετέδιδε : Η ψυχή των ηρώων της αρχαίας Ελλάδας δεν έλειψε και από τους σύγχρονους Έλληνες . Μετά την Αλβανία και τα οχυρά , η Κρήτη θα δώσει το τελευταίο κτύπημα στους ναζί του Χίτλερ. Τα παλληκάρια της , εκείνα που φτάνουν καθημερινά από την Ελλάδα στην Κρήτη, θα πολεμήσουν αποφασιστικά αν ο Χίτλερ τολμήσει να κτυπήσει εκεί. Τριακόσιοι Ευέλπιδες πέρασαν από την Ελλάδα στην Κρήτη με την απόφαση να θυσιαστούν , αλλά να μην αφήσουν να περάσει ο εχθρός στη στερνή ελεύθερη γη ...
Η γερμανική εισβολή με αεραγήματα ξεκίνησε την 20ή Μαϊου 1941. Οι Ευέλπιδες πολέμησαν γενναία και είχαν 3 νεκρούς. Από το Μάλεμε κατέφυγαν στη Σούδα και από εκεί στα Λευκά Όρη. Με οκταήμερη πορεία μέσω Λευκών Ορέων έφτασαν κοντά στα Σφακιά. Εκεί ενημερώθηκαν πως δεν υπάρχει πλωτό μεσο διαφυγής τους και ότι με οδηγία της κυβέρνησης η ΣΣΕ διαλυόταν από εκείνη την στιγμή. Με την βοήθεια του Θεού ο καθένας ας φροντίσει για τον εαυτό του , ήταν η κατάληξη της ανακοίνωσης του διοικητή τους. Οι Ευέλπιδες παρέδωσαν τη σημαία της Σχολής προς φύλαξη στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Γωνιάς με τις ευλογίες του επισκόπου Κισσάμου Ευδοκίμου. Έπειτα διαλύθηκαν και ατομικά ή ομαδικά επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Αργότερα κάποιοι από αυτούς κατέφυγαν στην Μέση Ανατολή ή έγιναν αντάρτες στην Κρήτη και στην ηπειρωτική χώρα . Μερικοί όμως συνελήφθησαν στα Χανιά από τους Γερμανούς , μεταφέρθηκαν στον Πειραιά και εκεί ελευθερώθηκαν . Έψαλλαν τον εθνικό ύμνο και διαλύθηκαν.

- Από τους 637 Ευέλπιδες που υπήρχαν τον Αύγουστο του 1941 οι 286 συμμετείχαν στην Αντίσταση , ενώ άλλοι 154 διέφυγαν στη Μέση Ανατολή. 18 Ευέλπιδες έχασαν την ζωή τους στον εμφύλιο πόλεμο του 1943 - 44 μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων.

- Κατά τα Δεκεμβριανά οι Ευέλπιδες δέχτηκαν επίθεση ( 7/12 - 10/12/1944 ) στην Σχολή τους από τους ΕΛΑΣίτες. Με την κάλυψη αγγλικών τμημάτων , συμπτύχθηκαν ( 11/12 ) στο κτίριο της Βουλής και επάνδρωσαν την νεοσυγκροτούμενη Εθνοφυλακή.

- Η ΣΣΕ συμμετείχε στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Διοικητής του Τάγματος των Ευελπίδων ήταν ο τότε αντισυνταγματάρχης και μετέπειτα διοικητής της ΕΣΑ και "αόρατος δικτάτορας" Δημήτριος Ιωαννίδης , ο οποίος διέταξε την έξοδο των Ευελπίδων στο πεδίο του Άρεως.

- Πάνος Κολοκοτρώνης. Ο μικρότερος γιος του Γέρου του Μοριά. διοικητής της ΣΣΕ το 1881 -5 :

[Ζαποτέκος]

Μετά το τέλος του ΗΠΑνικού Εμφυλίου ο Λίνκολν ή/και ο Γκραντ θέλησαν να προωθήσουν την ειρήνη και την συμφιλίωση και έριξαν το σύνθημα : Let us have a peace. H εκμετάλλευση του Νότου όμως από τους Βόρειους επιχειρηματίες , μαυραγορίτες και ολιγάρχες ήταν τέτοια που οι Νότιοι μετάλλαξαν το σύνθημα σε Let us have a piece.

[Ζαποτέκος]

Κύλικας 5ου αι. π.Χ. Έλληνας οπλίτης με δόρυ και Πέρσης τοξότης. Μουσείο Βερολίνου.
πηγή : Δημήτριος Μαρκαντωνάτος , Η μάχη των Πλαταιών , περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία , τεύχος 35 , εκδόσεις Περισκόπιο

Δεν μοιάζει ο Έλληνας και ο Πέρσης να είναι συμπολεμιστές ; Δηλαδή ο Έλληνας να προστατεύει τον Πέρση με την ασπίδα του όπως στην Ιλιάδα ο Αίας προστάτευε τον Τεύκρο με την ασπίδα του ;

[taxalata xalasa]

Κύλικας 5ου αι. π.Χ. Έλληνας οπλίτης με δόρυ και Πέρσης τοξότης. Μουσείο Βερολίνου.
πηγή : Δημήτριος Μαρκαντωνάτος , Η μάχη των Πλαταιών , περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία , τεύχος 35 , εκδόσεις Περισκόπιο

Δεν μοιάζει ο Έλληνας και ο Πέρσης να είναι συμπολεμιστές ; Δηλαδή ο Έλληνας να προστατεύει τον Πέρση με την ασπίδα του όπως στην Ιλιάδα ο Αίας προστάτευε τον Τεύκρο με την ασπίδα του ;

μαλλο ειναι απο την ΣΠΑΡΘΗ

[Ζαποτέκος]

Κύλικας 5ου αι. π.Χ. Έλληνας οπλίτης με δόρυ και Πέρσης τοξότης. Μουσείο Βερολίνου.
πηγή : Δημήτριος Μαρκαντωνάτος , Η μάχη των Πλαταιών , περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία , τεύχος 35 , εκδόσεις Περισκόπιο

Δεν μοιάζει ο Έλληνας και ο Πέρσης να είναι συμπολεμιστές ; Δηλαδή ο Έλληνας να προστατεύει τον Πέρση με την ασπίδα του όπως στην Ιλιάδα ο Αίας προστάτευε τον Τεύκρο με την ασπίδα του ;

μαλλο ειναι απο την ΣΠΑΡΘΗ

Μπα . Απ' την ασπίδα θα έλεγα πως είναι Αθηναίος και μάλιστα απ' το ιερατικό γένος των Κηρύκων.

[taxalata xalasa]

Κύλικας 5ου αι. π.Χ. Έλληνας οπλίτης με δόρυ και Πέρσης τοξότης. Μουσείο Βερολίνου.
πηγή : Δημήτριος Μαρκαντωνάτος , Η μάχη των Πλαταιών , περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία , τεύχος 35 , εκδόσεις Περισκόπιο

Δεν μοιάζει ο Έλληνας και ο Πέρσης να είναι συμπολεμιστές ; Δηλαδή ο Έλληνας να προστατεύει τον Πέρση με την ασπίδα του όπως στην Ιλιάδα ο Αίας προστάτευε τον Τεύκρο με την ασπίδα του ;

μαλλο ειναι απο την ΣΠΑΡΘΗ

Μπα . Απ' την ασπίδα θα έλεγα πως είναι Αθηναίος και μάλιστα απ' το ιερατικό γένος των Κηρύκων.

ε τοτε ειναι καδμειος φοινιξ... και οχι περσης...

συμμαχος

παλιομοδιτες, πρωτου βγει η πουστανελα...

με μυκηναικα σχεδια εχουν στολισει τα παντελονια τους...

[Σιχαμερίων Αθλιοζήλευτος]

Η δίκη του πτώματος του πεθαμένου πάπα Φορμόζο υπό την προεδρία του πάπα Ετιέν ΣΤ’. Δεξιά το πτώμα, αριστερά ο κατήγορος, στη μέση ο συνήγορος!

Οταν πέθανε ο Πάπας Στέφανος Ε’ το 891 τον διαδέχθηκε ο πάπας Φορμόζο (Formose) ο οποίος, κάτω από την ισχυρή πίεση της οικογενειας των Σπολέτι, έστεψε αυτοκράτορα, μετά το θάνατο του Γκυ (894), τον γιο του Λαμπέρ (Lambert de Spolète). Όταν όμως, το 896 μ.Χ. πέθανε ο Λαμπέρ, ο Φορμόζο έκρινε ότι ήλθε η στιγμή να απαλλαγεί η Αγία Έδρα, από την κηδεμονία της Ιταλικής αριστοκρατίας και, αυθαίρετα, έστεψε αυτοκράτορα της Ιταλίας τον Αρνούλφο της Καρίνθιας. Οι Σπολέτι, οργισμένοι, εγκατέλειψαν τη Ρώμη, σχεδιάζοντες την επάνοδό τους και την εκδίκηση εναντίον του Φορμόζο, τον οποίο θεωρούσαν προδότη της μεταξύ των συμφωνίας. Λίγο αργότερα (897) ο Φορμόζο πέθανε και τον διαδέχθηκε ο Βονιφάτιος ΣΤ’ (Boniface VI), του οποίου όμως η πρωτοκαθεδρία κράτησε μόνο 15 ημέρες.
Οι Σπολέτι επανήλθαν στη Ρώμη και «αναγόρευσαν» πάπα της ρωμαϊκής εκκλησίας τον Στέφανο ΣΤ’ (Etienne VI), πειθήνιο όργανό τους και ορκισμένο εχθρό του, νεκρού πια, Φορμόζο.
Και τότε αποφασίσθηκε και υλοποιήθηκε από τους Σπολέτι και τον Πάπα το πιο φρικιαστικό γεγονός στην ιστορία της δυτικής χριστιανικής εκκλησίας: η δίκη του πτώματος του πάπα Φορμόζο από μία σύνοδο ιταλών καρδινάλιων υπό την προεδρία του πάπα Στεφανου ΣΤ’.Η σύνοδος αυτή που συνήλθε το 897 στη Ρώμη, ξέθαψε το από εννεαμήνου ενταφιασμένο πτώμα του Φορμόζο, το έντυσε με τα παπικά ενδύματα, το κάθισε στον παπικό θρόνο και ανέθεσε σ’ έναν έντρομο διάκονο το ρόλο του συνηγόρου του πτώματος. Η μακάβρια αυτή παράσταση, που καταγράφηκε στην ιστορία με το όνομα «πτωματική σύνοδος» («Synodus Horrenda» λατ. ή «Concile cadaverique» γαλ.), διήρκεσε πολλές ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο νεκρός Φορμόζο κατηγορήθηκε για άπειρα αδικήματα, όπως προδοσία, κατάλυση των εκκλησιαστικών κανόνων και άλλα. Όπως ήταν φυσικό, κηρύχθηκε έκπτωτος του παπικού αξιώματος, ακυρώθηκαν όλες οι πράξεις (βούλες) που υπέγραψε ως προκαθήμενος της ρωμαϊκής εκκλησίας, του αφαιρέθηκαν τα παπικά διάσημα της στολής του και του απεκόπησαν τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού του με τα οποία ευλογούσε -εν ζωή- το ποίμνιό του. Τέλος το ημιαποσυντεθημένο πλέον πτώμα του ρίχτηκε στον Τίβερη απ’ όπου, μέρες αργότερα, περισυνελέγη από κάποιους ψαράδες.