Μια ιστορία γενναιότητας και αυτοθυσίας στην Κωνσταντινούπολη του 10ου αιώνα

[Σπανακιας]

οκ!!!

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Όλοι οι εμπόλεμοι στρατοί ολου του κόσμου σε όλες τις ιστορικές περιόδους είχαν γενναίους πολεμιστές οι οποίοι πολεμούσαν με αυτοθυσία τον εχθρό
Αυτί δεν σημαίνει κάτι για το δίκαιο ή άδικο ενός πολέμου

[George_V]

Όλοι οι εμπόλεμοι στρατοί ολου του κόσμου σε όλες τις ιστορικές περιόδους είχαν γενναίους πολεμιστές οι οποίοι πολεμούσαν με αυτοθυσία τον εχθρό
Αυτί δεν σημαίνει κάτι για το δίκαιο ή άδικο ενός πολέμου

Γιατι αναφερθηκα πουθενα στο δικαιο η αδικο του πολέμου?

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και συνήθως στην στρατιωτική ιστορία, όταν μία μικρή δύναμη πολεμιστών τα βάζει με περισσότερους εχθρούς και τους νικά ή εστω επιβιώνει από αυτούς ή τους προκαλεί περισσότερες ζημιές και απώλειες, έχει κάποια τακτικά τεχνικά στρατιωτικά πλεονεκτήματα και το καταφέρνει αυτό ..
Δεν αρκεί ή παληκαρια ή ή μαγκια και μόνο ..

[paul25]

Mια ιστορια γενναιοτητας και αυτοθυσίας


Τον Ιουνιο του 922 ο Βουλγαρος Τσάρος Συμεών ειχε εισβάλλει στην Αυτοκρατορία και συναντώντας σχεδον ανυπαρκτη αντίσταση είχε φτάσει μέχρι το προάστειο των Πηγών εξω από την Κωνσταντινούπολη και εκει στρατοπέδευσε εχοντας ως σκοπο του να αποκλεισει την Πολη και να την πολιορκήσει.

Όταν εφτασαν τα νέα στην Κωνσταντινούπολη ο Αυτοκράτορας Ρωμανός Α’ ξεκίνησε άμεσα τις προετοιμασίες για πολιορκία.

Και αφου όλα ηταν ετοιμα κάλεσε τους Στρατηγους του και τους αξιωματικους των Αυτοκρατορικών Ταγμάτων σε δείπνο αλλα και για να συζητησουν τι θα κανουν με τον Βουλγαρικο κινδυνο.

Προς το τέλος του δείπνου ενώ ειχαν ακουστει ολες οι απόψεις, ο Αυτοκράτορας σηκώθηκε και με ένα πυρινο λόγο ξεσήκωσε τους αξιωματικους του για να πολεμησουν με θαρρος και γενναιοτητα για την πατρίδα και την Αυτοκρατορία.

Ο λογος του προκάλεσε κυματα ενθουσιασμου στους στρατιωτικους οι οποιοι σηκωνοντας τα σπαθια τους στον αέρα ορκιστηκαν να πολεμησουν μεχρις τελευταιας ρανιδας του αιματος τους για την Αυτοκρατορια.

Όταν τελειωσε το δειπνο και αποχωρησαν οι αξιωματικοι ενας από αυτους ο Σακτίκιος που υπηρετουσε στο Τάγμα των Εξκουβιτόρων με βαθμο σαν να λεμε σημερα του Λοχαγου ζήτησε από τον Αυτοκράτορα μια ιδιωτικη ακρόαση.

Το “Σακτίκιος” ηταν το επωνυμο του. Το ονομα του δεν εχει διασωθει. Αλλα αυτό που ξερουμε σιγουρα είναι ότι ειχε καταγωγη από την Θράκη και πως τα μερη του ειχαν προσφατα λεηλατηθει από τους Βουλγάρους.

Ο Ρωμανός τον δέχτηκε την ιδια ωρα και ο Σακτίκιος του ζήτησε την άδεια να κανει καταδρομικη επιχείρηση κατά του Βουλγαρικου στρατοπέδου, εν μερει για λογους εκδικησης για την λεηλασια του τοπου του αλλα και γιατι ο λογος του Αυτοκράτορα τον ειχε ενεπνευσει να κανει αυτή την επιχειρηση.

Ο Αυτοκρατορας αρχικα θεωρησε παρατολμο το σχέδιο του Σακτίκιου αλλα τελικα πειστηκε καθως σκεφτηκε πως εάν πετυχαινε τοτε το Βουλγαρικο ηθικο θα κατέρρεε σα χαρτινος πυργος και ενδεχομένως να γλιτωναν την πολιορκια. Ετσι εδωσε την άδεια στον Σακτίκιο να εκτελεσει το σχέδιο του. Ηξερε όμως όπως και ο Σακτικιος ότι αυτή ηταν αποστολη αυτοκτονίας βασικα. Μια μονάδα εναντιον ολοκληρου του Βουλγαρικου στρατου.

Ο Σακτίκιος γυρισε στο Στρατόπεδο των Εξκουβιτόρων και ανακοινωσε τις προθέσεις του στους υφισταμένους του και τους στρατιωτες του.
Τους ξεκαθάρισε όμως ότι αυτό που πανε να κάνουν είναι από δύσκολο εως αδύνατον και πως αν καποιος δεν θελει να συμμετάσχει μπορει να αποχωρησει τώρα και δεν θα κατηγορηθει για δειλία.

Όμως κανενας δεν αποχώρησε. Ολοι συμφωνησαν να ακολουθησουν τον διοικητη τους μεχρι τον θάνατο. Και ξεκινησαν να ετοιμάζονται.
Την επομενη μέρα πριν χαράξει ο ηλιος ο Σακτίκιος και η μονάδα του βγηκαν από τα Τείχη της Πολης και κατευθυνθηκαν οσο πιο αθορυβα και κρυφα γινοταν προς το Βουλγαρικο στρατοπεδο.

Με την ανατολη του ηλιου εφτασαν εκει και ειδαν ότι οι περισσότεροι Βουλγαροι ειχαν διασκορπιστει για να λεηλατησουν την γυρω περιοχη και να μαζεψουν προμηθειες αφηνοντας ελαχιστους σκοπους στο στρατόπεδο. Ουσιαστικα ο κυριος ογκος του Βουλγαρικου στρατου ελειπε από εκει.

Ετσι διέταξε εφοδο και οι στρατιωτες του καλπασαν εναντιον του Βουλγαρικου στρατοπέδου κραυγάζοντας “Ο Σταυρός Νικά!”
Oι ελαχιστοι Βουλγαροι σκοποι αιφνιδιαστηκαν πληρως και οι περισσότεροι σκοτώθηκαν από τους Βυζαντινους.

Πολύ λιγοι κατάφεραν να ξεφύγουν και αρχισαν να τρέχουν για να ειδοποιησουν τους υπολοιπους πιστευοντας ότι εχει πεσει πανω τους ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατός.

Στο μεταξυ ο Σακτικιος και οι ανδρες του προκαλουσαν χάος στο στρατόπεδο καιγοντας σκηνές και εφοδια και σφαγιαζοντας οποιον Βουλγαρο εβρισκαν εντος του στρατοπεδου.

Παράλληλα οι σκοποι που διέφυγαν κατάφεραν να βρουν το κυριο σώμα του Βουλγαρικου στρατου εκει κοντα και τους διηγηθηκαν τι εχει συμβει.
Ο Τσάρος Συμεων τοτε διέταξε να γυρισουν αμεσως πίσω και να αντιμετωπισουν τους Βυζαντινους καθως και αυτος νομιζε ότι τους χτυπαει ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατος με βαση αυτά που του διηγηθηκαν οι σκοποι του.

Η Βουλγαρικη εμπροσθοφυλακη προηγηθηκε και εφτασε πρωτη στο στρατόπεδο οπου ο Σακτικιος συνεχιζε να προκαλει καταστροφές και όταν ειδαν ότι δεν προκειται για το συνολο του Βυζαντινου στρατου αλλα για μια μοναδα μονο τοτε εκαναν εφοδο εναντιον τους.

Αλλα και ο Σακτίκιος βλεποντας την εμπροσθοφυλακη να ερχεται κατά πανω τους δεν δειλιασε και αφου αναδιέταξε τη μονάδα του ορμησαν και αυτοι κατά της εμπροσθοφυλακης.

Η συγκρουση ηταν κατι πολύ παραπανω από σφοδρή. Οι Βυζαντινοι πολέμησαν με απαραμιλο θάρρος και γενναιοτητα κρατωντας το εδαφος τους με τετοια λυσσα που ουσιαστικα σταμάτησαν τους Βουλγαρους on the spot και γέμισε ο τόπος Βουλγαρικα πτώματα.

Αλλα πολύ συντομα αρχισαν να καταφτάνουν συνεχως νεες Βουλγαρικες μονάδες από τον κυριο ογκο του Βουλγαρικου στρατου και ο Σακτικιος καταλαβε ότι δεν θα μπορει να τους κρατησει για πολύ ακομα.

Ετσι εδωσε διαταγη απεμπλοκης και συντεταγμένης υποχωρησης. Αλλωστε ο αντικειμενικος τους στοχος ειχε ηδη επιτευχθει και με το παραπανω. Ειχαν προκαλεσει τεραστιες ζημιες στο εχθρικο στρατόπεδο και ειχαν σκοτωσει αρκετους στρατιωτες.

Ετσι γυρισαν τα αλογα τους και εφυγαν προς την Κωνσταντινουπολη.

Αλλα ο Τσάρος Συμεων εξαλλος που ειχε παθει τετοιο ρεζιλικι από μια χουφτα στρατιωτες εξαπέλυσε στο κατόπι τους την εμπροσθοφυλακη του. Τους ηθελε ζωντανους για να τους τιμωρησει ο ιδιος και να τους κάνει παράδειγμα για τον Βυζαντινο Αυτοκράτορα.

Ετσι καλπαζαν μανιωδως προς την Κωνσταντινουπολη ο Σακτικιος και οι ανδρες του και πισω τους ερχονταν οι Βουλγαροι που δεν θα σταματουσαν αν δεν τους επιαναν.

Καλπαζοντας εφτασαν σε ένα ποτάμι και εκει ο Σακτίκιος βρηκε ένα ρηχο πέρασμα για να περάσουν απέναντι.

Διεταξε τους ανδρες του να περάσουν ολοι απέναντι και να καλπάσουν προς την Κωνσταντινουπολη χωρις να κοιτάνε πισω, μονο να τρεξουν οσο γινεται πιο γρηγορα προς την Πολη.

Αφου περασαν ολοι, τελευταιος περασε και ο Σακτίκιος αλλα στα μισα του ποταμου τον εγκατέλειψε η τυχη του.
Το αλογο του παραπάτησε και τα ποδια του βυθιστηκαν στις λασπες οποτε κολλησαν και οι δυο εκει τωρα.

Ο Σακτικιος δεν μπορουσε να το ξεκολλησει μονος του, αλλα αν καλουσε σε βοηθεια τους στρατιωτες του τοτε θα τους προλαβαιναν οι Βουλγαροι.

Αλλα και να κρυβοταν ο ιδιος και να αφηνε τους Βουλγάρους να περάσουν αυτό ηταν χειρότερο. Οι ανδρες του δεν ειχαν απομακρυνθει πολύ και τα αλογα τους ηταν κουρασμένα, οι Βουλγαροι θα τους προλαβαιναν σιγουρα.

Ειχε μια και μονη λυση και δεν δυσκολευτηκε καθολου να την παρει. Θα κερδιζε χρονο για τους στρατιωτες του ετσι ώστε να φτάσουν σωοι στην Κωνσταντινουπολη.

Ετσι πέταξε την ασπίδα του και πηρε το τόξο και τα βέλη του.

Αφου εφτιαξε το κράνος του αρχισε να ριχνει βέλη στους Βουλγάρους τραβώντας τους προς το μερος του.

Ειχε σκοτώσει αρκετους με το τοξο του όταν οι Βουλγαροι εφτασαν κοντά του οποτε πλεον τα βέλη του ηταν αχρηστα.

Εκει πετάει το τόξο και τη φαρέτρα και βγάζει από τα θηκαρια τους δυο σπαθια λιγο πριν τον περικυκλωσουν οι Βουλγαροι.

Τοτε ξεσπασε ενας αγώνας ανευ προηγουμενου. Ο Σακτίκιος στη μέση να αμυνεται κατά ορδων Βουλγάρων και να τους ξαπλωνει στο χώμα χωρις να μπορουν να τον πλησιασουν.

Στο μεταξυ οι στρατιωτες του καλπαζαν προς την Κωνσταντινουπολη όπως τους ειχε διατάξει.

Δεν περασε πολύ ωρα όμως και αντιληφθηκαν ότι κατι δεν πηγαινε καλα. Ο αρχηγος τους δεν τους ακολουθουσε αλλα επισης δεν τους ακολουθουσαν και οι Βουλγαροι.

Η πρωτη σκέψη τους ηταν ότι ο Σακτικιος ειχε σκοτωθει αλλα ακομα και νεκρό δεν θα τον εγκατέλειπαν. Θα εφερναν το σώμα του πισω στην Κωνσταντινοπολη.

Ετσι γυρισαν τα αλογα τους πισω και καλπασαν προς το ποτάμι που τον ειχαν δει για τελευταια φορα.

Όταν εφτασαν εκει αντικρυσαν ένα θεαμα που δεν ειχαν ξαναδει. Ο Σακτικιος ηταν περικυκλωμένος από Βουλγάρους και πολεμούσε μονος του σαν λιοντάρι που το εχουν περικυκλωσει υαινες ενώ γυρω του υπηρχαν δεκαδες πτωματα Βουλγάρων. Και συνεχως ερχονταν και αλλοι Βουλγαροι.

Ηταν όμως ηδη βαρια τραυματισμένος και δεν θα αντεχε πολύ ακομα. Ειχε δεχτει μια λογχη στο στηθος και επιπολαια τραυματα σε ακρα και προσωπο αλλα το πιο σοβαρο τραυμα ηταν η σπαθια που ειχε διαπεράσει το μηρό του και από εκει εχανε συνεχεια αιμα.

Οι στρατιωτες του δεν το σκέφτηκαν καν. Με την κραυγη “O Σταυρός Νικα!” τραβηξαν τα σπαθια τους και επεσαν πανω στους Βουλγάρους οι οποιοι δεν περιμεναν αυτή την επιθεση και υποχώρησαν.

Παραλληλα καποια αλλοι στρατιωτες του ξεκόλλησαν το άλογο του Σακτίκιου από τις λασπες και αφου τον εβαλαν πανω σε αυτό ξεκίνησαν για τη Κωνσταντινουπολη καλπάζοντας φρενιασμένα.

Ο Τσάρος Συμεων όμως δεν θα δεχοταν ετσι απλα να του ξεφυγουν μια χουφτα Βυζαντινοι που τον ρεζίλεψαν και διεταξε ολο το στρατο να τους παρει στο κατοπι και να τους φερουν πισω.

Ετσι συνεχιστηκε η καταδιωξη μπροστα οι Βυζαντινοι που επρεπε να ειχαν και το νου τους στον Σακτικιο που ηταν βαρια τραυματισμένος και δεν μπορουσε να χειριστει το αλογο του καλα και πισω να τους κυνηγουν 40000 Βουλγαροι

Σιγα σιγα οι Βουλγαροι κερδιζαν εδαφος καθως τα Βυζαντινα αλογα ηταν εξαντλημενα αλλα και καλπαζαν πιο αργα λογω του τραυματισμένου Σακτικιου.

Κάθε φορα πους τους πλησιαζαν οι Βουλγαροι, οι Βυζαντινοι γυρνουσαν ξαφνικα τα αλογα τους κανοντας εφοδο και τους απωθουσαν και μετα συνεχιζαν προς την Κωνσταντινουπολη.

Αυτό το μοτίβο συνεχίστηκε 3-4 φορές ως που ξεπρόβαλλαν από μακρια τα Τείχη της Κωνσταντινουπολης.

Αμέσως αρχισαν να κανουν σινιάλα και να φωνάζουν να τους ανοιξουν τις Πυλες για να μπουν μέσα.
Αλλα ο αξιωματικος υπηρεσιας στα Τειχη δεν τους εβλεπε καλα από μάκρια και δεν ηταν σιγουρος αν ηταν οντως Βυζαντινοι ή αν ηταν Βουλγαρικο κόλπο.

Εν τουτοις αυτοι συνέχισαν τον ξεφρενο καλπασμο φωναζοντας και κανοντας σινιαλα να τους ανοιξουν τις Πυλες.
Μετα από λιγο όμως ο αξιωματικος υπηρεσιας των Τειχων ειδε εκπληκτος να ξεχυνονται χιλιαδες Βουλγαροι από το παρακειμενο δάσος και να τρέχουν προς τα Τείχη.

Νομισε ότι γίνεται Βουλγαρικη εφοδος και αμέσως χτυπησε το συναγερμό καλώντας τους τοξότες στα Τείχη.

Σε πολύ λιγο χρονο τα Τειχη γέμισαν τοξότες και παραλληλα καθως πλεον οι ανδρες του Σακτίκιου ειχαν φτάσει πολύ κοντα τοτε καταλαβε ο αξιωματικος υπηρεσίας ότι οι στρατιωτες που του φωναζουν είναι οντως Βυζαντινοι και εδωσε διαταγη να ανοιξουν τις Πυλες να μπουν μεσα.

Παραλληλα με αυτό όμως διεταξε και τους τοξότες να ριξουν μια ομοβροντια στους Βουλγαρους που ερχονταν τρέχοντας κατά πανω τους.

Η πρωτη ομοβροντια ξαπλωσε αρκετους Βουλγάρους αλλα αυτοι συνέχισαν να ερχονται. Ψυχραιμος ο αξιωματικος υπηρεσιας διέταξε και δευτερη.
Και η δευτερη ξαπλωσε και αλλους Βουλγαρους αλλα δεν τους ανεκοψε.

Σχεδον αμέσως όμως εφτασε και τριτη ομοβροντια βελών από τα Τειχη η οποια τελικα σταματησε την προελαση των Βουλγάρων και τους αναγκασε να υποχωρησουν καθως καταλαβαν πλεον ότι ειχαν φτάσει πολύ κοντα στα Τείχη και χωρις εξοπλισμο πολιορκιας θα ηταν “sitting duck targets” για τα βελη και τις πολεμικες μηχανες των Βυζαντινων.

Ετσι γυρισαν πισω ρεζιλεμενοι από μια χουφτα στρατιωτων.

Οσο για τον Σακτίκιο μεταφέρθηκε στο Παλατι των Βλαχερνων βαρια τραυματισμένος και οι γιατροι εκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον σώσουν αλλα το τραυμα στον μηρό ειχε χτυπησει μεγάλη φλεβα και παρότι οι γιατροι καταφεραν να τη ράψουν ο Σακτίκιος πεθανε 3 μερες μετα.

Με διαταγη του Αυτοκράτορα ο Σακτίκιος κηδευτηκε και ενταφιαστηκε στο Παρεκκλησι της Αγιας Σωρου στο Παλατι των Βλαχερνων κατι το οποιο ηταν υψιστη τιμη καθως μονο μελη της Αυτοκρατορικης Οικογένειας ειχαν δικαιωμα ενταφιασμου εκει, ενώ στην κηδεία του παραβρέθηκε και ο ιδιος ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Α’ κατά παράβαση του Πρωτοκόλλου που οριζε ότι ο Αυτοκράτορας ποτε δεν παρισταται αυτοπροσωπως σε κηδειες, θελοντας με αυτό τον τρόπο να τιμησει τη γενναιοτητα και τον ηρωισμο του Σακτικιου.

Για την ιστορια ο Συμεων μετα από αυτό που επαθε καταλαβε ότι την Κωνσταντινουπολη δεν την παιρνει οσο και χτυπιεται, ειδικα τωρα που το ηθικο των ανδρων του μετα από αυτό είναι κατω του μηδενος, και αποφάσισε να στειλει πρεσβεις για ειρηνη στον Αυτοκράτορα.

Πολλά στοιχεία μύθου. Ωραία για ταινία όμως.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Όλοι οι εμπόλεμοι στρατοί ολου του κόσμου σε όλες τις ιστορικές περιόδους είχαν γενναίους πολεμιστές οι οποίοι πολεμούσαν με αυτοθυσία τον εχθρό
Αυτί δεν σημαίνει κάτι για το δίκαιο ή άδικο ενός πολέμου

Γιατι αναφερθηκα πουθενα στο δικαιο η αδικο του πολέμου?

Κάνω μερικές γενικές αντικειμενικές παρατηρήσεις επί του θέματος, δεν απάντησα σε κάτι

[Yochanan]

Και συνήθως στην στρατιωτική ιστορία, όταν μία μικρή δύναμη πολεμιστών τα βάζει με περισσότερους εχθρούς και τους νικά ή εστω επιβιώνει από αυτούς ή τους προκαλεί περισσότερες ζημιές και απώλειες, έχει κάποια τακτικά τεχνικά στρατιωτικά πλεονεκτήματα και το καταφέρνει αυτό ..
Δεν αρκεί ή παληκαρια ή ή μαγκια και μόνο ..

Δεν ειναι ευγενικό να AINEIANίζεσαι μπροστα σε κοσμο

[George_V]

Πολλά στοιχεία μύθου. Ωραία για ταινία όμως.

Και αυτο μου δινει μια πασα.

Εαν αυτο που διαβάσατε γινοταν ταινία ποιον ηθοποιο (Ελληνα η ξενο) θα βαζατε να παιξει τον πρωταγωνιστικο ρόλο?

[taxalata xalasa]

Δεν αρκεί ή παληκαρια ή ή μαγκια και μόνο ..

τακτικά τεχνικά στρατιωτικά πλεονεκτήματα

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Mια ιστορια γενναιοτητας και αυτοθυσίας


Τον Ιουνιο του 922 ο Βουλγαρος Τσάρος Συμεών ειχε εισβάλλει στην Αυτοκρατορία και συναντώντας σχεδον ανυπαρκτη αντίσταση είχε φτάσει μέχρι το προάστειο των Πηγών εξω από την Κωνσταντινούπολη και εκει στρατοπέδευσε εχοντας ως σκοπο του να αποκλεισει την Πολη και να την πολιορκήσει.

Όταν εφτασαν τα νέα στην Κωνσταντινούπολη ο Αυτοκράτορας Ρωμανός Α’ ξεκίνησε άμεσα τις προετοιμασίες για πολιορκία.

Και αφου όλα ηταν ετοιμα κάλεσε τους Στρατηγους του και τους αξιωματικους των Αυτοκρατορικών Ταγμάτων σε δείπνο αλλα και για να συζητησουν τι θα κανουν με τον Βουλγαρικο κινδυνο.

Προς το τέλος του δείπνου ενώ ειχαν ακουστει ολες οι απόψεις, ο Αυτοκράτορας σηκώθηκε και με ένα πυρινο λόγο ξεσήκωσε τους αξιωματικους του για να πολεμησουν με θαρρος και γενναιοτητα για την πατρίδα και την Αυτοκρατορία.

Ο λογος του προκάλεσε κυματα ενθουσιασμου στους στρατιωτικους οι οποιοι σηκωνοντας τα σπαθια τους στον αέρα ορκιστηκαν να πολεμησουν μεχρις τελευταιας ρανιδας του αιματος τους για την Αυτοκρατορια.

Όταν τελειωσε το δειπνο και αποχωρησαν οι αξιωματικοι ενας από αυτους ο Σακτίκιος που υπηρετουσε στο Τάγμα των Εξκουβιτόρων με βαθμο σαν να λεμε σημερα του Λοχαγου ζήτησε από τον Αυτοκράτορα μια ιδιωτικη ακρόαση.

Το “Σακτίκιος” ηταν το επωνυμο του. Το ονομα του δεν εχει διασωθει. Αλλα αυτό που ξερουμε σιγουρα είναι ότι ειχε καταγωγη από την Θράκη και πως τα μερη του ειχαν προσφατα λεηλατηθει από τους Βουλγάρους.

Ο Ρωμανός τον δέχτηκε την ιδια ωρα και ο Σακτίκιος του ζήτησε την άδεια να κανει καταδρομικη επιχείρηση κατά του Βουλγαρικου στρατοπέδου, εν μερει για λογους εκδικησης για την λεηλασια του τοπου του αλλα και γιατι ο λογος του Αυτοκράτορα τον ειχε ενεπνευσει να κανει αυτή την επιχειρηση.

Ο Αυτοκρατορας αρχικα θεωρησε παρατολμο το σχέδιο του Σακτίκιου αλλα τελικα πειστηκε καθως σκεφτηκε πως εάν πετυχαινε τοτε το Βουλγαρικο ηθικο θα κατέρρεε σα χαρτινος πυργος και ενδεχομένως να γλιτωναν την πολιορκια. Ετσι εδωσε την άδεια στον Σακτίκιο να εκτελεσει το σχέδιο του. Ηξερε όμως όπως και ο Σακτικιος ότι αυτή ηταν αποστολη αυτοκτονίας βασικα. Μια μονάδα εναντιον ολοκληρου του Βουλγαρικου στρατου.

Ο Σακτίκιος γυρισε στο Στρατόπεδο των Εξκουβιτόρων και ανακοινωσε τις προθέσεις του στους υφισταμένους του και τους στρατιωτες του.
Τους ξεκαθάρισε όμως ότι αυτό που πανε να κάνουν είναι από δύσκολο εως αδύνατον και πως αν καποιος δεν θελει να συμμετάσχει μπορει να αποχωρησει τώρα και δεν θα κατηγορηθει για δειλία.

Όμως κανενας δεν αποχώρησε. Ολοι συμφωνησαν να ακολουθησουν τον διοικητη τους μεχρι τον θάνατο. Και ξεκινησαν να ετοιμάζονται.
Την επομενη μέρα πριν χαράξει ο ηλιος ο Σακτίκιος και η μονάδα του βγηκαν από τα Τείχη της Πολης και κατευθυνθηκαν οσο πιο αθορυβα και κρυφα γινοταν προς το Βουλγαρικο στρατοπεδο.

Με την ανατολη του ηλιου εφτασαν εκει και ειδαν ότι οι περισσότεροι Βουλγαροι ειχαν διασκορπιστει για να λεηλατησουν την γυρω περιοχη και να μαζεψουν προμηθειες αφηνοντας ελαχιστους σκοπους στο στρατόπεδο. Ουσιαστικα ο κυριος ογκος του Βουλγαρικου στρατου ελειπε από εκει.

Ετσι διέταξε εφοδο και οι στρατιωτες του καλπασαν εναντιον του Βουλγαρικου στρατοπέδου κραυγάζοντας “Ο Σταυρός Νικά!”
Oι ελαχιστοι Βουλγαροι σκοποι αιφνιδιαστηκαν πληρως και οι περισσότεροι σκοτώθηκαν από τους Βυζαντινους.

Πολύ λιγοι κατάφεραν να ξεφύγουν και αρχισαν να τρέχουν για να ειδοποιησουν τους υπολοιπους πιστευοντας ότι εχει πεσει πανω τους ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατός.

Στο μεταξυ ο Σακτικιος και οι ανδρες του προκαλουσαν χάος στο στρατόπεδο καιγοντας σκηνές και εφοδια και σφαγιαζοντας οποιον Βουλγαρο εβρισκαν εντος του στρατοπεδου.

Παράλληλα οι σκοποι που διέφυγαν κατάφεραν να βρουν το κυριο σώμα του Βουλγαρικου στρατου εκει κοντα και τους διηγηθηκαν τι εχει συμβει.
Ο Τσάρος Συμεων τοτε διέταξε να γυρισουν αμεσως πίσω και να αντιμετωπισουν τους Βυζαντινους καθως και αυτος νομιζε ότι τους χτυπαει ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατος με βαση αυτά που του διηγηθηκαν οι σκοποι του.

Η Βουλγαρικη εμπροσθοφυλακη προηγηθηκε και εφτασε πρωτη στο στρατόπεδο οπου ο Σακτικιος συνεχιζε να προκαλει καταστροφές και όταν ειδαν ότι δεν προκειται για το συνολο του Βυζαντινου στρατου αλλα για μια μοναδα μονο τοτε εκαναν εφοδο εναντιον τους.

Αλλα και ο Σακτίκιος βλεποντας την εμπροσθοφυλακη να ερχεται κατά πανω τους δεν δειλιασε και αφου αναδιέταξε τη μονάδα του ορμησαν και αυτοι κατά της εμπροσθοφυλακης.

Η συγκρουση ηταν κατι πολύ παραπανω από σφοδρή. Οι Βυζαντινοι πολέμησαν με απαραμιλο θάρρος και γενναιοτητα κρατωντας το εδαφος τους με τετοια λυσσα που ουσιαστικα σταμάτησαν τους Βουλγαρους on the spot και γέμισε ο τόπος Βουλγαρικα πτώματα.

Αλλα πολύ συντομα αρχισαν να καταφτάνουν συνεχως νεες Βουλγαρικες μονάδες από τον κυριο ογκο του Βουλγαρικου στρατου και ο Σακτικιος καταλαβε ότι δεν θα μπορει να τους κρατησει για πολύ ακομα.

Ετσι εδωσε διαταγη απεμπλοκης και συντεταγμένης υποχωρησης. Αλλωστε ο αντικειμενικος τους στοχος ειχε ηδη επιτευχθει και με το παραπανω. Ειχαν προκαλεσει τεραστιες ζημιες στο εχθρικο στρατόπεδο και ειχαν σκοτωσει αρκετους στρατιωτες.

Ετσι γυρισαν τα αλογα τους και εφυγαν προς την Κωνσταντινουπολη.

Αλλα ο Τσάρος Συμεων εξαλλος που ειχε παθει τετοιο ρεζιλικι από μια χουφτα στρατιωτες εξαπέλυσε στο κατόπι τους την εμπροσθοφυλακη του. Τους ηθελε ζωντανους για να τους τιμωρησει ο ιδιος και να τους κάνει παράδειγμα για τον Βυζαντινο Αυτοκράτορα.

Ετσι καλπαζαν μανιωδως προς την Κωνσταντινουπολη ο Σακτικιος και οι ανδρες του και πισω τους ερχονταν οι Βουλγαροι που δεν θα σταματουσαν αν δεν τους επιαναν.

Καλπαζοντας εφτασαν σε ένα ποτάμι και εκει ο Σακτίκιος βρηκε ένα ρηχο πέρασμα για να περάσουν απέναντι.

Διεταξε τους ανδρες του να περάσουν ολοι απέναντι και να καλπάσουν προς την Κωνσταντινουπολη χωρις να κοιτάνε πισω, μονο να τρεξουν οσο γινεται πιο γρηγορα προς την Πολη.

Αφου περασαν ολοι, τελευταιος περασε και ο Σακτίκιος αλλα στα μισα του ποταμου τον εγκατέλειψε η τυχη του.
Το αλογο του παραπάτησε και τα ποδια του βυθιστηκαν στις λασπες οποτε κολλησαν και οι δυο εκει τωρα.

Ο Σακτικιος δεν μπορουσε να το ξεκολλησει μονος του, αλλα αν καλουσε σε βοηθεια τους στρατιωτες του τοτε θα τους προλαβαιναν οι Βουλγαροι.

Αλλα και να κρυβοταν ο ιδιος και να αφηνε τους Βουλγάρους να περάσουν αυτό ηταν χειρότερο. Οι ανδρες του δεν ειχαν απομακρυνθει πολύ και τα αλογα τους ηταν κουρασμένα, οι Βουλγαροι θα τους προλαβαιναν σιγουρα.

Ειχε μια και μονη λυση και δεν δυσκολευτηκε καθολου να την παρει. Θα κερδιζε χρονο για τους στρατιωτες του ετσι ώστε να φτάσουν σωοι στην Κωνσταντινουπολη.

Ετσι πέταξε την ασπίδα του και πηρε το τόξο και τα βέλη του.

Αφου εφτιαξε το κράνος του αρχισε να ριχνει βέλη στους Βουλγάρους τραβώντας τους προς το μερος του.

Ειχε σκοτώσει αρκετους με το τοξο του όταν οι Βουλγαροι εφτασαν κοντά του οποτε πλεον τα βέλη του ηταν αχρηστα.

Εκει πετάει το τόξο και τη φαρέτρα και βγάζει από τα θηκαρια τους δυο σπαθια λιγο πριν τον περικυκλωσουν οι Βουλγαροι.

Τοτε ξεσπασε ενας αγώνας ανευ προηγουμενου. Ο Σακτίκιος στη μέση να αμυνεται κατά ορδων Βουλγάρων και να τους ξαπλωνει στο χώμα χωρις να μπορουν να τον πλησιασουν.

Στο μεταξυ οι στρατιωτες του καλπαζαν προς την Κωνσταντινουπολη όπως τους ειχε διατάξει.

Δεν περασε πολύ ωρα όμως και αντιληφθηκαν ότι κατι δεν πηγαινε καλα. Ο αρχηγος τους δεν τους ακολουθουσε αλλα επισης δεν τους ακολουθουσαν και οι Βουλγαροι.

Η πρωτη σκέψη τους ηταν ότι ο Σακτικιος ειχε σκοτωθει αλλα ακομα και νεκρό δεν θα τον εγκατέλειπαν. Θα εφερναν το σώμα του πισω στην Κωνσταντινοπολη.

Ετσι γυρισαν τα αλογα τους πισω και καλπασαν προς το ποτάμι που τον ειχαν δει για τελευταια φορα.

Όταν εφτασαν εκει αντικρυσαν ένα θεαμα που δεν ειχαν ξαναδει. Ο Σακτικιος ηταν περικυκλωμένος από Βουλγάρους και πολεμούσε μονος του σαν λιοντάρι που το εχουν περικυκλωσει υαινες ενώ γυρω του υπηρχαν δεκαδες πτωματα Βουλγάρων. Και συνεχως ερχονταν και αλλοι Βουλγαροι.

Ηταν όμως ηδη βαρια τραυματισμένος και δεν θα αντεχε πολύ ακομα. Ειχε δεχτει μια λογχη στο στηθος και επιπολαια τραυματα σε ακρα και προσωπο αλλα το πιο σοβαρο τραυμα ηταν η σπαθια που ειχε διαπεράσει το μηρό του και από εκει εχανε συνεχεια αιμα.

Οι στρατιωτες του δεν το σκέφτηκαν καν. Με την κραυγη “O Σταυρός Νικα!” τραβηξαν τα σπαθια τους και επεσαν πανω στους Βουλγάρους οι οποιοι δεν περιμεναν αυτή την επιθεση και υποχώρησαν.

Παραλληλα καποια αλλοι στρατιωτες του ξεκόλλησαν το άλογο του Σακτίκιου από τις λασπες και αφου τον εβαλαν πανω σε αυτό ξεκίνησαν για τη Κωνσταντινουπολη καλπάζοντας φρενιασμένα.

Ο Τσάρος Συμεων όμως δεν θα δεχοταν ετσι απλα να του ξεφυγουν μια χουφτα Βυζαντινοι που τον ρεζίλεψαν και διεταξε ολο το στρατο να τους παρει στο κατοπι και να τους φερουν πισω.

Ετσι συνεχιστηκε η καταδιωξη μπροστα οι Βυζαντινοι που επρεπε να ειχαν και το νου τους στον Σακτικιο που ηταν βαρια τραυματισμένος και δεν μπορουσε να χειριστει το αλογο του καλα και πισω να τους κυνηγουν 40000 Βουλγαροι

Σιγα σιγα οι Βουλγαροι κερδιζαν εδαφος καθως τα Βυζαντινα αλογα ηταν εξαντλημενα αλλα και καλπαζαν πιο αργα λογω του τραυματισμένου Σακτικιου.

Κάθε φορα πους τους πλησιαζαν οι Βουλγαροι, οι Βυζαντινοι γυρνουσαν ξαφνικα τα αλογα τους κανοντας εφοδο και τους απωθουσαν και μετα συνεχιζαν προς την Κωνσταντινουπολη.

Αυτό το μοτίβο συνεχίστηκε 3-4 φορές ως που ξεπρόβαλλαν από μακρια τα Τείχη της Κωνσταντινουπολης.

Αμέσως αρχισαν να κανουν σινιάλα και να φωνάζουν να τους ανοιξουν τις Πυλες για να μπουν μέσα.
Αλλα ο αξιωματικος υπηρεσιας στα Τειχη δεν τους εβλεπε καλα από μάκρια και δεν ηταν σιγουρος αν ηταν οντως Βυζαντινοι ή αν ηταν Βουλγαρικο κόλπο.

Εν τουτοις αυτοι συνέχισαν τον ξεφρενο καλπασμο φωναζοντας και κανοντας σινιαλα να τους ανοιξουν τις Πυλες.
Μετα από λιγο όμως ο αξιωματικος υπηρεσιας των Τειχων ειδε εκπληκτος να ξεχυνονται χιλιαδες Βουλγαροι από το παρακειμενο δάσος και να τρέχουν προς τα Τείχη.

Νομισε ότι γίνεται Βουλγαρικη εφοδος και αμέσως χτυπησε το συναγερμό καλώντας τους τοξότες στα Τείχη.

Σε πολύ λιγο χρονο τα Τειχη γέμισαν τοξότες και παραλληλα καθως πλεον οι ανδρες του Σακτίκιου ειχαν φτάσει πολύ κοντα τοτε καταλαβε ο αξιωματικος υπηρεσίας ότι οι στρατιωτες που του φωναζουν είναι οντως Βυζαντινοι και εδωσε διαταγη να ανοιξουν τις Πυλες να μπουν μεσα.

Παραλληλα με αυτό όμως διεταξε και τους τοξότες να ριξουν μια ομοβροντια στους Βουλγαρους που ερχονταν τρέχοντας κατά πανω τους.

Η πρωτη ομοβροντια ξαπλωσε αρκετους Βουλγάρους αλλα αυτοι συνέχισαν να ερχονται. Ψυχραιμος ο αξιωματικος υπηρεσιας διέταξε και δευτερη.
Και η δευτερη ξαπλωσε και αλλους Βουλγαρους αλλα δεν τους ανεκοψε.

Σχεδον αμέσως όμως εφτασε και τριτη ομοβροντια βελών από τα Τειχη η οποια τελικα σταματησε την προελαση των Βουλγάρων και τους αναγκασε να υποχωρησουν καθως καταλαβαν πλεον ότι ειχαν φτάσει πολύ κοντα στα Τείχη και χωρις εξοπλισμο πολιορκιας θα ηταν “sitting duck targets” για τα βελη και τις πολεμικες μηχανες των Βυζαντινων.

Ετσι γυρισαν πισω ρεζιλεμενοι από μια χουφτα στρατιωτων.

Οσο για τον Σακτίκιο μεταφέρθηκε στο Παλατι των Βλαχερνων βαρια τραυματισμένος και οι γιατροι εκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον σώσουν αλλα το τραυμα στον μηρό ειχε χτυπησει μεγάλη φλεβα και παρότι οι γιατροι καταφεραν να τη ράψουν ο Σακτίκιος πεθανε 3 μερες μετα.

Με διαταγη του Αυτοκράτορα ο Σακτίκιος κηδευτηκε και ενταφιαστηκε στο Παρεκκλησι της Αγιας Σωρου στο Παλατι των Βλαχερνων κατι το οποιο ηταν υψιστη τιμη καθως μονο μελη της Αυτοκρατορικης Οικογένειας ειχαν δικαιωμα ενταφιασμου εκει, ενώ στην κηδεία του παραβρέθηκε και ο ιδιος ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Α’ κατά παράβαση του Πρωτοκόλλου που οριζε ότι ο Αυτοκράτορας ποτε δεν παρισταται αυτοπροσωπως σε κηδειες, θελοντας με αυτό τον τρόπο να τιμησει τη γενναιοτητα και τον ηρωισμο του Σακτικιου.

Για την ιστορια ο Συμεων μετα από αυτό που επαθε καταλαβε ότι την Κωνσταντινουπολη δεν την παιρνει οσο και χτυπιεται, ειδικα τωρα που το ηθικο των ανδρων του μετα από αυτό είναι κατω του μηδενος, και αποφάσισε να στειλει πρεσβεις για ειρηνη στον Αυτοκράτορα.

Πολλά στοιχεία μύθου. Ωραία για ταινία όμως.

Οποιοσδήποτε χρονικογραφος ιστορικός εκείνη την εποχή θα έβαζε και υπερβολές που θα μεροληπτουσαν για τις φιλίες δυνάμεις και στρατόπεδο του στυλ
"Μετριούνται οι τούρκοι τρεις φορές
Και λείπουν τρεις χιλιάδες
Μετριούνται και οι λεβέντες μας
Και λείπουν τρεις λεβέντες"

..που λέγει ένα δημοτικό τραγούδι

[alekhine]

Πολλά στοιχεία μύθου. Ωραία για ταινία όμως.

Και αυτο μου δινει μια πασα.

Εαν αυτο που διαβάσατε γινοταν ταινία ποιον ηθοποιο (Ελληνα η ξενο) θα βαζατε να παιξει τον πρωταγωνιστικο ρόλο?

λακης κομνηνος η πρεκας

[paul25]

Mια ιστορια γενναιοτητας και αυτοθυσίας


Τον Ιουνιο του 922 ο Βουλγαρος Τσάρος Συμεών ειχε εισβάλλει στην Αυτοκρατορία και συναντώντας σχεδον ανυπαρκτη αντίσταση είχε φτάσει μέχρι το προάστειο των Πηγών εξω από την Κωνσταντινούπολη και εκει στρατοπέδευσε εχοντας ως σκοπο του να αποκλεισει την Πολη και να την πολιορκήσει.

Όταν εφτασαν τα νέα στην Κωνσταντινούπολη ο Αυτοκράτορας Ρωμανός Α’ ξεκίνησε άμεσα τις προετοιμασίες για πολιορκία.

Και αφου όλα ηταν ετοιμα κάλεσε τους Στρατηγους του και τους αξιωματικους των Αυτοκρατορικών Ταγμάτων σε δείπνο αλλα και για να συζητησουν τι θα κανουν με τον Βουλγαρικο κινδυνο.

Προς το τέλος του δείπνου ενώ ειχαν ακουστει ολες οι απόψεις, ο Αυτοκράτορας σηκώθηκε και με ένα πυρινο λόγο ξεσήκωσε τους αξιωματικους του για να πολεμησουν με θαρρος και γενναιοτητα για την πατρίδα και την Αυτοκρατορία.

Ο λογος του προκάλεσε κυματα ενθουσιασμου στους στρατιωτικους οι οποιοι σηκωνοντας τα σπαθια τους στον αέρα ορκιστηκαν να πολεμησουν μεχρις τελευταιας ρανιδας του αιματος τους για την Αυτοκρατορια.

Όταν τελειωσε το δειπνο και αποχωρησαν οι αξιωματικοι ενας από αυτους ο Σακτίκιος που υπηρετουσε στο Τάγμα των Εξκουβιτόρων με βαθμο σαν να λεμε σημερα του Λοχαγου ζήτησε από τον Αυτοκράτορα μια ιδιωτικη ακρόαση.

Το “Σακτίκιος” ηταν το επωνυμο του. Το ονομα του δεν εχει διασωθει. Αλλα αυτό που ξερουμε σιγουρα είναι ότι ειχε καταγωγη από την Θράκη και πως τα μερη του ειχαν προσφατα λεηλατηθει από τους Βουλγάρους.

Ο Ρωμανός τον δέχτηκε την ιδια ωρα και ο Σακτίκιος του ζήτησε την άδεια να κανει καταδρομικη επιχείρηση κατά του Βουλγαρικου στρατοπέδου, εν μερει για λογους εκδικησης για την λεηλασια του τοπου του αλλα και γιατι ο λογος του Αυτοκράτορα τον ειχε ενεπνευσει να κανει αυτή την επιχειρηση.

Ο Αυτοκρατορας αρχικα θεωρησε παρατολμο το σχέδιο του Σακτίκιου αλλα τελικα πειστηκε καθως σκεφτηκε πως εάν πετυχαινε τοτε το Βουλγαρικο ηθικο θα κατέρρεε σα χαρτινος πυργος και ενδεχομένως να γλιτωναν την πολιορκια. Ετσι εδωσε την άδεια στον Σακτίκιο να εκτελεσει το σχέδιο του. Ηξερε όμως όπως και ο Σακτικιος ότι αυτή ηταν αποστολη αυτοκτονίας βασικα. Μια μονάδα εναντιον ολοκληρου του Βουλγαρικου στρατου.

Ο Σακτίκιος γυρισε στο Στρατόπεδο των Εξκουβιτόρων και ανακοινωσε τις προθέσεις του στους υφισταμένους του και τους στρατιωτες του.
Τους ξεκαθάρισε όμως ότι αυτό που πανε να κάνουν είναι από δύσκολο εως αδύνατον και πως αν καποιος δεν θελει να συμμετάσχει μπορει να αποχωρησει τώρα και δεν θα κατηγορηθει για δειλία.

Όμως κανενας δεν αποχώρησε. Ολοι συμφωνησαν να ακολουθησουν τον διοικητη τους μεχρι τον θάνατο. Και ξεκινησαν να ετοιμάζονται.
Την επομενη μέρα πριν χαράξει ο ηλιος ο Σακτίκιος και η μονάδα του βγηκαν από τα Τείχη της Πολης και κατευθυνθηκαν οσο πιο αθορυβα και κρυφα γινοταν προς το Βουλγαρικο στρατοπεδο.

Με την ανατολη του ηλιου εφτασαν εκει και ειδαν ότι οι περισσότεροι Βουλγαροι ειχαν διασκορπιστει για να λεηλατησουν την γυρω περιοχη και να μαζεψουν προμηθειες αφηνοντας ελαχιστους σκοπους στο στρατόπεδο. Ουσιαστικα ο κυριος ογκος του Βουλγαρικου στρατου ελειπε από εκει.

Ετσι διέταξε εφοδο και οι στρατιωτες του καλπασαν εναντιον του Βουλγαρικου στρατοπέδου κραυγάζοντας “Ο Σταυρός Νικά!”
Oι ελαχιστοι Βουλγαροι σκοποι αιφνιδιαστηκαν πληρως και οι περισσότεροι σκοτώθηκαν από τους Βυζαντινους.

Πολύ λιγοι κατάφεραν να ξεφύγουν και αρχισαν να τρέχουν για να ειδοποιησουν τους υπολοιπους πιστευοντας ότι εχει πεσει πανω τους ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατός.

Στο μεταξυ ο Σακτικιος και οι ανδρες του προκαλουσαν χάος στο στρατόπεδο καιγοντας σκηνές και εφοδια και σφαγιαζοντας οποιον Βουλγαρο εβρισκαν εντος του στρατοπεδου.

Παράλληλα οι σκοποι που διέφυγαν κατάφεραν να βρουν το κυριο σώμα του Βουλγαρικου στρατου εκει κοντα και τους διηγηθηκαν τι εχει συμβει.
Ο Τσάρος Συμεων τοτε διέταξε να γυρισουν αμεσως πίσω και να αντιμετωπισουν τους Βυζαντινους καθως και αυτος νομιζε ότι τους χτυπαει ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατος με βαση αυτά που του διηγηθηκαν οι σκοποι του.

Η Βουλγαρικη εμπροσθοφυλακη προηγηθηκε και εφτασε πρωτη στο στρατόπεδο οπου ο Σακτικιος συνεχιζε να προκαλει καταστροφές και όταν ειδαν ότι δεν προκειται για το συνολο του Βυζαντινου στρατου αλλα για μια μοναδα μονο τοτε εκαναν εφοδο εναντιον τους.

Αλλα και ο Σακτίκιος βλεποντας την εμπροσθοφυλακη να ερχεται κατά πανω τους δεν δειλιασε και αφου αναδιέταξε τη μονάδα του ορμησαν και αυτοι κατά της εμπροσθοφυλακης.

Η συγκρουση ηταν κατι πολύ παραπανω από σφοδρή. Οι Βυζαντινοι πολέμησαν με απαραμιλο θάρρος και γενναιοτητα κρατωντας το εδαφος τους με τετοια λυσσα που ουσιαστικα σταμάτησαν τους Βουλγαρους on the spot και γέμισε ο τόπος Βουλγαρικα πτώματα.

Αλλα πολύ συντομα αρχισαν να καταφτάνουν συνεχως νεες Βουλγαρικες μονάδες από τον κυριο ογκο του Βουλγαρικου στρατου και ο Σακτικιος καταλαβε ότι δεν θα μπορει να τους κρατησει για πολύ ακομα.

Ετσι εδωσε διαταγη απεμπλοκης και συντεταγμένης υποχωρησης. Αλλωστε ο αντικειμενικος τους στοχος ειχε ηδη επιτευχθει και με το παραπανω. Ειχαν προκαλεσει τεραστιες ζημιες στο εχθρικο στρατόπεδο και ειχαν σκοτωσει αρκετους στρατιωτες.

Ετσι γυρισαν τα αλογα τους και εφυγαν προς την Κωνσταντινουπολη.

Αλλα ο Τσάρος Συμεων εξαλλος που ειχε παθει τετοιο ρεζιλικι από μια χουφτα στρατιωτες εξαπέλυσε στο κατόπι τους την εμπροσθοφυλακη του. Τους ηθελε ζωντανους για να τους τιμωρησει ο ιδιος και να τους κάνει παράδειγμα για τον Βυζαντινο Αυτοκράτορα.

Ετσι καλπαζαν μανιωδως προς την Κωνσταντινουπολη ο Σακτικιος και οι ανδρες του και πισω τους ερχονταν οι Βουλγαροι που δεν θα σταματουσαν αν δεν τους επιαναν.

Καλπαζοντας εφτασαν σε ένα ποτάμι και εκει ο Σακτίκιος βρηκε ένα ρηχο πέρασμα για να περάσουν απέναντι.

Διεταξε τους ανδρες του να περάσουν ολοι απέναντι και να καλπάσουν προς την Κωνσταντινουπολη χωρις να κοιτάνε πισω, μονο να τρεξουν οσο γινεται πιο γρηγορα προς την Πολη.

Αφου περασαν ολοι, τελευταιος περασε και ο Σακτίκιος αλλα στα μισα του ποταμου τον εγκατέλειψε η τυχη του.
Το αλογο του παραπάτησε και τα ποδια του βυθιστηκαν στις λασπες οποτε κολλησαν και οι δυο εκει τωρα.

Ο Σακτικιος δεν μπορουσε να το ξεκολλησει μονος του, αλλα αν καλουσε σε βοηθεια τους στρατιωτες του τοτε θα τους προλαβαιναν οι Βουλγαροι.

Αλλα και να κρυβοταν ο ιδιος και να αφηνε τους Βουλγάρους να περάσουν αυτό ηταν χειρότερο. Οι ανδρες του δεν ειχαν απομακρυνθει πολύ και τα αλογα τους ηταν κουρασμένα, οι Βουλγαροι θα τους προλαβαιναν σιγουρα.

Ειχε μια και μονη λυση και δεν δυσκολευτηκε καθολου να την παρει. Θα κερδιζε χρονο για τους στρατιωτες του ετσι ώστε να φτάσουν σωοι στην Κωνσταντινουπολη.

Ετσι πέταξε την ασπίδα του και πηρε το τόξο και τα βέλη του.

Αφου εφτιαξε το κράνος του αρχισε να ριχνει βέλη στους Βουλγάρους τραβώντας τους προς το μερος του.

Ειχε σκοτώσει αρκετους με το τοξο του όταν οι Βουλγαροι εφτασαν κοντά του οποτε πλεον τα βέλη του ηταν αχρηστα.

Εκει πετάει το τόξο και τη φαρέτρα και βγάζει από τα θηκαρια τους δυο σπαθια λιγο πριν τον περικυκλωσουν οι Βουλγαροι.

Τοτε ξεσπασε ενας αγώνας ανευ προηγουμενου. Ο Σακτίκιος στη μέση να αμυνεται κατά ορδων Βουλγάρων και να τους ξαπλωνει στο χώμα χωρις να μπορουν να τον πλησιασουν.

Στο μεταξυ οι στρατιωτες του καλπαζαν προς την Κωνσταντινουπολη όπως τους ειχε διατάξει.

Δεν περασε πολύ ωρα όμως και αντιληφθηκαν ότι κατι δεν πηγαινε καλα. Ο αρχηγος τους δεν τους ακολουθουσε αλλα επισης δεν τους ακολουθουσαν και οι Βουλγαροι.

Η πρωτη σκέψη τους ηταν ότι ο Σακτικιος ειχε σκοτωθει αλλα ακομα και νεκρό δεν θα τον εγκατέλειπαν. Θα εφερναν το σώμα του πισω στην Κωνσταντινοπολη.

Ετσι γυρισαν τα αλογα τους πισω και καλπασαν προς το ποτάμι που τον ειχαν δει για τελευταια φορα.

Όταν εφτασαν εκει αντικρυσαν ένα θεαμα που δεν ειχαν ξαναδει. Ο Σακτικιος ηταν περικυκλωμένος από Βουλγάρους και πολεμούσε μονος του σαν λιοντάρι που το εχουν περικυκλωσει υαινες ενώ γυρω του υπηρχαν δεκαδες πτωματα Βουλγάρων. Και συνεχως ερχονταν και αλλοι Βουλγαροι.

Ηταν όμως ηδη βαρια τραυματισμένος και δεν θα αντεχε πολύ ακομα. Ειχε δεχτει μια λογχη στο στηθος και επιπολαια τραυματα σε ακρα και προσωπο αλλα το πιο σοβαρο τραυμα ηταν η σπαθια που ειχε διαπεράσει το μηρό του και από εκει εχανε συνεχεια αιμα.

Οι στρατιωτες του δεν το σκέφτηκαν καν. Με την κραυγη “O Σταυρός Νικα!” τραβηξαν τα σπαθια τους και επεσαν πανω στους Βουλγάρους οι οποιοι δεν περιμεναν αυτή την επιθεση και υποχώρησαν.

Παραλληλα καποια αλλοι στρατιωτες του ξεκόλλησαν το άλογο του Σακτίκιου από τις λασπες και αφου τον εβαλαν πανω σε αυτό ξεκίνησαν για τη Κωνσταντινουπολη καλπάζοντας φρενιασμένα.

Ο Τσάρος Συμεων όμως δεν θα δεχοταν ετσι απλα να του ξεφυγουν μια χουφτα Βυζαντινοι που τον ρεζίλεψαν και διεταξε ολο το στρατο να τους παρει στο κατοπι και να τους φερουν πισω.

Ετσι συνεχιστηκε η καταδιωξη μπροστα οι Βυζαντινοι που επρεπε να ειχαν και το νου τους στον Σακτικιο που ηταν βαρια τραυματισμένος και δεν μπορουσε να χειριστει το αλογο του καλα και πισω να τους κυνηγουν 40000 Βουλγαροι

Σιγα σιγα οι Βουλγαροι κερδιζαν εδαφος καθως τα Βυζαντινα αλογα ηταν εξαντλημενα αλλα και καλπαζαν πιο αργα λογω του τραυματισμένου Σακτικιου.

Κάθε φορα πους τους πλησιαζαν οι Βουλγαροι, οι Βυζαντινοι γυρνουσαν ξαφνικα τα αλογα τους κανοντας εφοδο και τους απωθουσαν και μετα συνεχιζαν προς την Κωνσταντινουπολη.

Αυτό το μοτίβο συνεχίστηκε 3-4 φορές ως που ξεπρόβαλλαν από μακρια τα Τείχη της Κωνσταντινουπολης.

Αμέσως αρχισαν να κανουν σινιάλα και να φωνάζουν να τους ανοιξουν τις Πυλες για να μπουν μέσα.
Αλλα ο αξιωματικος υπηρεσιας στα Τειχη δεν τους εβλεπε καλα από μάκρια και δεν ηταν σιγουρος αν ηταν οντως Βυζαντινοι ή αν ηταν Βουλγαρικο κόλπο.

Εν τουτοις αυτοι συνέχισαν τον ξεφρενο καλπασμο φωναζοντας και κανοντας σινιαλα να τους ανοιξουν τις Πυλες.
Μετα από λιγο όμως ο αξιωματικος υπηρεσιας των Τειχων ειδε εκπληκτος να ξεχυνονται χιλιαδες Βουλγαροι από το παρακειμενο δάσος και να τρέχουν προς τα Τείχη.

Νομισε ότι γίνεται Βουλγαρικη εφοδος και αμέσως χτυπησε το συναγερμό καλώντας τους τοξότες στα Τείχη.

Σε πολύ λιγο χρονο τα Τειχη γέμισαν τοξότες και παραλληλα καθως πλεον οι ανδρες του Σακτίκιου ειχαν φτάσει πολύ κοντα τοτε καταλαβε ο αξιωματικος υπηρεσίας ότι οι στρατιωτες που του φωναζουν είναι οντως Βυζαντινοι και εδωσε διαταγη να ανοιξουν τις Πυλες να μπουν μεσα.

Παραλληλα με αυτό όμως διεταξε και τους τοξότες να ριξουν μια ομοβροντια στους Βουλγαρους που ερχονταν τρέχοντας κατά πανω τους.

Η πρωτη ομοβροντια ξαπλωσε αρκετους Βουλγάρους αλλα αυτοι συνέχισαν να ερχονται. Ψυχραιμος ο αξιωματικος υπηρεσιας διέταξε και δευτερη.
Και η δευτερη ξαπλωσε και αλλους Βουλγαρους αλλα δεν τους ανεκοψε.

Σχεδον αμέσως όμως εφτασε και τριτη ομοβροντια βελών από τα Τειχη η οποια τελικα σταματησε την προελαση των Βουλγάρων και τους αναγκασε να υποχωρησουν καθως καταλαβαν πλεον ότι ειχαν φτάσει πολύ κοντα στα Τείχη και χωρις εξοπλισμο πολιορκιας θα ηταν “sitting duck targets” για τα βελη και τις πολεμικες μηχανες των Βυζαντινων.

Ετσι γυρισαν πισω ρεζιλεμενοι από μια χουφτα στρατιωτων.

Οσο για τον Σακτίκιο μεταφέρθηκε στο Παλατι των Βλαχερνων βαρια τραυματισμένος και οι γιατροι εκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον σώσουν αλλα το τραυμα στον μηρό ειχε χτυπησει μεγάλη φλεβα και παρότι οι γιατροι καταφεραν να τη ράψουν ο Σακτίκιος πεθανε 3 μερες μετα.

Με διαταγη του Αυτοκράτορα ο Σακτίκιος κηδευτηκε και ενταφιαστηκε στο Παρεκκλησι της Αγιας Σωρου στο Παλατι των Βλαχερνων κατι το οποιο ηταν υψιστη τιμη καθως μονο μελη της Αυτοκρατορικης Οικογένειας ειχαν δικαιωμα ενταφιασμου εκει, ενώ στην κηδεία του παραβρέθηκε και ο ιδιος ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Α’ κατά παράβαση του Πρωτοκόλλου που οριζε ότι ο Αυτοκράτορας ποτε δεν παρισταται αυτοπροσωπως σε κηδειες, θελοντας με αυτό τον τρόπο να τιμησει τη γενναιοτητα και τον ηρωισμο του Σακτικιου.

Για την ιστορια ο Συμεων μετα από αυτό που επαθε καταλαβε ότι την Κωνσταντινουπολη δεν την παιρνει οσο και χτυπιεται, ειδικα τωρα που το ηθικο των ανδρων του μετα από αυτό είναι κατω του μηδενος, και αποφάσισε να στειλει πρεσβεις για ειρηνη στον Αυτοκράτορα.

Πολλά στοιχεία μύθου. Ωραία για ταινία όμως.

Οποιοσδήποτε χρονικογραφος ιστορικός εκείνη την εποχή θα έβαζε και υπερβολές που θα μεροληπτουσαν για τις φιλίες δυνάμεις και στρατόπεδο του στυλ
"Μετριούνται οι τούρκοι τρεις φορές
Και λείπουν τρεις χιλιάδες
Μετριούνται και οι λεβέντες μας
Και λείπουν τρεις λεβέντες"

..που λέγει ένα δημοτικό τραγούδι

Ε ναι! Αυτές ήταν οι προπαγανδιστικές "ταινίες" της εποχής. Ωστόσο δεν σημαίνει πως δεν εμπεριέχουν και κάποια ψήγματα αλήθειας η ότι δεν υπήρξαν γενναίες πράξεις, προφανώς σε πιο γήινο επίπεδο.

[George_V]

Πολλά στοιχεία μύθου. Ωραία για ταινία όμως.

Και αυτο μου δινει μια πασα.

Εαν αυτο που διαβάσατε γινοταν ταινία ποιον ηθοποιο (Ελληνα η ξενο) θα βαζατε να παιξει τον πρωταγωνιστικο ρόλο?

λακης κομνηνος η πρεκας

Αν μου εβαζες και τον Τζειμς Παρις για σκηνοθετη θα νομιζα οτι ζω στο 1970.

[xioni]

Δέχεσαι λοιπόν ότι είναι στα όρια του μύθου, δέχεσαι ότι είναι σενάριο για ταινία και ρωτάς εμένα να σου αιτιολογήσω γιατί όλα αυτά είναι ανιστόρητες μπούρδες; Κατανοείς τι σημαίνει ιστορία ρε ασχετάκο;

[alekhine]

Και αυτο μου δινει μια πασα.

Εαν αυτο που διαβάσατε γινοταν ταινία ποιον ηθοποιο (Ελληνα η ξενο) θα βαζατε να παιξει τον πρωταγωνιστικο ρόλο?

λακης κομνηνος η πρεκας

Αν μου εβαζες και τον Τζειμς Παρις για σκηνοθετη θα νομιζα οτι ζω στο 1970.

τι να κανω ρε φιλε αν γυριζοταν σημερα η ταινια θα βαζανε τον τσιμιτσελη η τον τσαλταμπαση