Το μεγαλύτερο σε έκταση και θηριωδία αλλά ταυτοχρόνως και το πιο ξεχασμένο έγκλημα της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στη Μαύρη Ήπειρο έλαβε χώρα στα εδάφη της σημερινής Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό και απλώθηκε σε λίγο περισσότερο από δύο δεκαετίες: μεταξύ 1885-1908, κάπου 8-10 εκατομμύρια Αφρικανοί (!!) που ήταν υποχρεωμένοι να συλλέγουν καουτσούκ για λογαριασμό του Βέλγου βασιλιά πέθαναν από τις επιδημίες, την πείνα, τις κακουχίες αλλά και την αποικιακή βία σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που θα έμενε ατιμώρητο.
Την εποχή που οι Ευρωπαίοι ήταν λοιπόν απασχολημένοι με τη διαίρεση της αφρικανικής ηπείρου, εκεί στη διαβόητη Διάσκεψη του Βερολίνου (1885), ο Λεοπόλδος φρόντισε να πάρει στην κατοχή του τις περισσότερες αχαρτογράφητες περιοχές του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ), εκμεταλλευόμενος τις έριδες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της εποχής.
Μέσα σε μια μέρα κυριολεκτικά, ο Λεοπόλδος έλαβε ως ιδιωτική περιουσία μια έκταση 76 φορές όσο το Βέλγιο, δημιουργώντας το δικό του αφρικανικό φέουδο που ονόμασε «Ελεύθερο Κράτος του Αφρικανικού Κονγκό». Και σε μια εποχή που το νεοεμφανιζόμενο λάστιχο μετατρεπόταν σε σταθερά της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, ο Λεοπόλδος χτύπησε πραγματικά φλέβα χρυσού, αφαιμάσσοντας το καουτσούκ του Κονγκό και ξεδοντιάζοντας τους ελέφαντες, σκοτώνοντας στην πορεία όποιον αρνούνταν να πεθάνει από τις εξαντλητικές συνθήκες εργασίας.
Μαζικές δολοφονίες και απίστευτης έκτασης ακρωτηριασμοί θα γίνονταν η μαύρη καθημερινότητα στο αφρικανικό κρατίδιο, την ίδια ώρα που ο Λεοπόλδος πλούτιζε όσο λίγοι και άφηνε παρακαταθήκη στη χώρα του μεγάλα δημόσια έργα και λαμπρά οικοδομήματα, καμωμένα με το αίμα του αφρικανού σκλάβου. Όσο για το πρόγραμμα εκμετάλλευσης του Κονγκό και των ανθρώπων του που εφάρμοσε ο βέλγος βασιλιάς, δεν είχε προηγούμενο ούτε επόμενο όσον αφορά στη βαναυσότητα και την κτηνωδία.
Όσο προωθούσε τα εργασιακά δικαιώματα στο εσωτερικό της χώρας του, τόσο βάναυσα τα καταπατούσε στους αφρικανούς ιθαγενείς, μαστιγώνοντάς τους για να αποδίδουν καλύτερα και ακρωτηριάζοντάς τους όταν δεν κρίνονταν παραγωγικοί στη δουλική εργασία τους.
Τα ακρωτηριασμένα μέλη χρησιμοποιούνταν μάλιστα ως μετρικό σύστημα, τόσο άφθονα που ήταν, την ίδια ώρα που οι σκλάβοι του Λεοπόλδου πέθαιναν μαζικά από την πείνα και τις επιδημίες. Μέσα σε 20 χρόνια, ο βέλγος αποικιοκράτης είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό του Κονγκό και είχε αφαιμάξει στη ληστρική του επιδρομή τον πλούτο της χώρας.
Τα εγκλήματα του ιδιωτικού στρατού του βέλγου μονάρχη στην ευρύτερη περιοχή απέκτησαν διαστάσεις ολοκαυτώματος, ενός ολοκαυτώματος που αγνοήθηκε όμως εμφατικά από τον λευκό μελετητή, περιθωριοποιήθηκε στα ιστορικά κιτάπια και λησμονήθηκε τελικά σαν μια αναπάντεχη περίπτωση συλλογικής αμνησίας.
Κι όμως, οι τραγικές φωτογραφίες που κατέφταναν μαζικά από τις ζούγκλες του Κονγκό με τα κομμένα χέρια και τους βασανισμούς της μαύρης φυλής δεν άφηναν περιθώριο αμφιβολίας για το τι συνέβαινε…
Ο Λεοπόλδος Β’ κληρονόμησε το ιμπεριαλιστικό όραμά του από τον πατέρα του, ο οποίος πίστευε ακράδαντα ότι η λύση για τα πιεστικά κοινωνικά προβλήματα του πυκνοκατοικημένου Βελγίου ήταν η μετανάστευση. Ο ζάμπλουτος Λεοπόλδος Α’ προσπάθησε να αγοράσει κατά καιρούς διάφορες γωνιές του πλανήτη, μεταξύ αυτών την Κρήτη, την Κούβα και το Τέξας, κληροδοτώντας στον γιο του την ασίγαστη αυτή αναζήτηση πρόσφορων αποικιών, παρά τη συνεχιζόμενη αδιαφορία των βελγικών κυβερνήσεων.
Αφού απέτυχε λοιπόν να αγοράσει τμήματα του Βόρνεο, των Φιλιππίνων και της Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας των Μπόερς, ο βέλγος βασιλιάς εντυπωσιάστηκε από τις πρόσφατες ανακαλύψεις των βρετανών εξερευνητών στην Κεντρική Αφρική, εξομολογούμενος το 1877 στο προσωπικό του ημερολόγιο: «Πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσουμε ένα κομμάτι από αυτό το έξοχο αφρικανικό γλύκισμα».
Ο βέλγος μονάρχης ίδρυσε έτσι ένα δίκτυο (ψευδο-)φιλανθρωπικών οργανώσεων για τον υποτιθέμενο εκπολιτισμό της περιοχής και τον εκχριστιανισμό των απίστων, όπως τη διαβόητη Διεθνή Ένωση της Αφρικής το 1876, αν και ο στόχος του ήταν η πλήρης υποδούλωση των λαών της Αφρικής.
Το αφρικανικό κτήμα του Λεοπόλδου είχε έκταση 2,5 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων, διασχιζόταν από 2.700 χιλιόμετρα πλωτών ποταμών και διέθετε εκπληκτικούς φυσικούς πόρους: ελεφαντόδοντο, φοινικέλαιο, ξυλεία και χαλκό. Και πάνω από όλα στο Κονγκό κατοικούσαν 10 εκατ. άνθρωποι που επρόκειτο να κληθούν να συμβάλουν στην «οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη» της περιοχής, μετατρεπόμενοι σε προσωπικοί σκλάβοι του βέλγου βασιλιά δηλαδή…
Ο Λεοπόλδος συνειδητοποίησε ότι χτύπησε πραγματική φλέβα χρυσού στο Κονγκό το 1886, όταν ο Αντρέ Μισλέν αναπτύσσει την πρώτη εμπορικά πετυχημένη εκδοχή του ελαστικού με σαμπρέλα και το καουτσούκ αξίζει τώρα χρυσάφι. Και βέβαια η μεγαλύτερη έκταση καουτσουκόδεντρων της οικουμένης βρισκόταν στο Κονγκό, στα εδάφη που είχε στην κατοχή του ο βέλγος μονάρχης!
Ο Λεοπόλδος παραχωρεί δικαιώματα εκμετάλλευσης σε βελγικές εταιρείες, οι οποίες προσλαμβάνουν ιδιωτικούς στρατούς για να κάνουν τους «πρωτόγονους» να δουλεύουν περισσότερο. Ο βασιλιάς επιβάλει καταναγκαστική εργασία στο τσιφλίκι του και το σκηνικό της φρίκης έχει για τα καλά στηθεί. Τα κέρδη είναι πραγματικά τεράστια, καθώς το καουτσούκ μετατράπηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο ακριβότερο αγαθό του πλανήτη, και ο Λεοπόλδος τα καρπώνεται φτιάχνοντας στη χώρα του αψίδες (όπως η εντυπωσιακή Αψίδα της Πεντηκονταετίας), μουσεία και παλάτια. Όλα τους χτίστηκαν με το αίμα και τις ζωές των αυτοχθόνων του Ελεύθερου Κράτους του Κονγκό.
Καθώς όμως η υπερεκμετάλλευση οδήγησε σε εξάντληση των καουτσουκόδεντρων, οι ένοπλοι βέλγοι επιτηρητές άρχισαν να τρομοκρατούν ολοένα και περισσότερο τους αφρικανούς χωρικούς, οι οποίοι δεν ήταν πια σε θέση να συγκεντρώνουν το ποσό καουτσούκ που τους είχε επιβληθεί. Η πρωτόγνωρη -ακόμα και για τον κόσμο της αποικιοκρατίας- βία και οι συστηματικοί ακρωτηριασμοί θα μετατρέπονταν σύντομα σε μια χωρίς προηγούμενο σφαγή.
Εδώ οι αριθμοί της θηριωδίας δεν συμφωνούν, αν και προτού φτάσουν οι Βέλγοι ο πληθυσμός του Κονγκό υπολογιζόταν σε 20 εκατ. κατοίκους. Η επίσημη απογραφή του 1911 στην αποικία του βέλγου μονάρχη έλεγε ότι στη χώρα είχαν απομείνει μόλις 8,5 εκατ. ψυχές. Αν συμπεριλάβουμε και τις εκατοντάδες χιλιάδες των ακρωτηριασμένων, τότε η τραγωδία του Κονγκό δεν έχει όμοιό της στη ζοφερή ιστορία της αποικιοκρατίας, με τους ιστορικούς να κάνουν λόγο για περισσότερους από 10 εκατ. δολοφονημένους Αφρικανούς και 50% μείωση του γενικού πληθυσμού στα μόλις 23 χρόνια της διακυβέρνησης του Λεοπόλδου!
Ο βασιλιάς διέταζε προσωπικά τον ακρωτηριασμό χεριών, ποδιών, ακόμα και γεννητικών οργάνων, απολαμβάνοντας από μακριά τους ήχους του μαστιγίου. Οι βέλγοι επιστάτες μαστίγωναν τους αφρικανούς σκλάβους μέχρι λιποθυμίας και συχνότατα μέχρι θανάτου, καίγοντας πτώματα και βιάζοντας τις γυναίκες τους, τις οποίες και κρατούσαν αιχμάλωτες για να αυξάνουν την αποδοτικότητα των δούλων
H βιαιότητα που επέδειξαν οι αξιωματικοί του Λεοπόλδου δεν είχε ταίρι: όποιος εργάτης δεν κατάφερνε να συλλέξει την απαιτούμενη ποσότητα καουτσούκ, έπαιρνε ως ελάχιστη τιμωρία δέκα μαστιγώματα από ειδικά μελετημένο μαστίγιο από αποξηραμένο δέρμα ιπποπόταμου. Όσοι εξακολουθούσαν να μην είναι αποδοτικοί, δέχονταν μέχρι 100 τέτοια χτυπήματα που τους έστελναν στον άλλο κόσμο. Άλλοτε πάλι έχαναν χέρια και πόδια, με τον λευκό δυνάστη να απολαμβάνει τη διαδικασία.
μαρτυρία εδώ κατώτερου αξιωματικού του μισθοφορικού στρατού του Λεοπόλδου αποκαλύπτει την ωμή πραγματικότητα: «Ο διοικητής μάς διέταξε να κόψουμε και να παλουκώσουμε τα κεφάλια όλων των ανδρών ενός χωριού που αντιστάθηκε στις επιθυμίες του Λεοπόλδου. Κόψαμε επίσης και τα γεννητικά τους όργανα. Τέλος, μας ανάγκασαν να κρεμάσουμε σε σχήμα σταυρού μανάδες με τα παιδιά τους».
Εντωμεταξύ, ο βασιλιάς Λεοπόλδος Β’αναφερόταν πια ως ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής, με την αμύθητη περιουσία του να ξεπερνά τα 100 εκατ. δολάρια! Όσο για την τραγική ειρωνεία του πράγματος, ο Λεοπόλδος δεν είχε πατήσει ποτέ στο Κονγκό.
https://www.newsbeast.gr/portraita/arth ... u-velgiou
