George_V έγραψε: ↑09 Οκτ 2022, 20:06
ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: ↑09 Οκτ 2022, 19:51
George_V έγραψε: ↑09 Οκτ 2022, 19:33
Αν αναφέρεσαι στην Ιταλια δεν ηταν δημοκρατιες ακριβως. Τουλαχιστον οχι με τον τροπο που αναφερομαστε σημερα. Η Βενετια π.χ. ηταν crowned republic δλδ μια ολιγαρχια οπου οι πλουσιες οικογένειες ηλεγχαν το κρατος. Οπως και η Φλωρεντια, η Πιζα, η Γαέτα, το Αμαλφι κτλ.
Για αυτό ρωτάω να μάθω τι ακριβώς χάθηκε. Γιατί στην τελική και οοι σύγχρονες δημοκρατίες διαφέρουν από την Αθηναϊκή όχι μόνο
ως προς το μέγεθος και το περιεχόμενο της βάσης εκλογέων αλλά και ως προς τον τρόπο που αυτή τελικά εκφράζει(υποθετικά τουλάχιστον)
τη θέλησή της θεσμικά.
Τα πολιτεύματα των μεσαιωνικών πόλεων-κρατών δεν έμοιαζαν πάντα μεταξύ τους, η κοινή συνισταμένη τους όμως
ήταν η ύπαρξη δημοκρατικών διαδικασιών. Μπορεί το δικαίωμα ψήφου να ήταν και σε αυτές τις περιπτώσεις περιορισμένο,
αν κάτσει όμως κάποιος και διαβάσει τα νούμερα των εκλογέων στην Αθήνα και τη Βενετία δε θα δει μεγάλες διαφορές.
Επίσης, στην Αθήνα υπήρχαν πολιτικά σόγια-τζάκια που έβρισκαν τον τρόπο να χώνοναι για πολλά χρόνια στη διακυβέρνηση
της πόλης. Ο Περικλής ήταν μέρος ενός τέτοιου σογιού, ένας Καραμανλής/Μητσοτάκης/Παπανδρέου της Αρχαίας Αθήνας ήταν.
Oταν επεσε η Δυτικη Ρωμαικη Αυτοκρατορια το 476 ενα απο τα πολλα επιτευγματα που χαθηκαν και επρεπε να "ξαναεφευρεθουν" ηταν και καποιες quasi-δημοκρατικες διαδικασιες.
Η Δυτικη Ευρωπη επεσε στους βαρβάρους οι οποιοι το μονο που ηξεραν ηταν η ενος ανδρος αρχη (βασικα ο τελευταιος που θα μεινει ορθιος αφου σφαχτουν ολοι αναμεταξυ τους) και αυτο επεβαλλαν.
Ετσι ολες οι μοναρχιες που αναδυθηκαν απο τις σταχτες της Δυτικης Ρωμαικης Αυτοκρατοριας ξεκινησαν ολες με αυτο το μοτιβο. 1 Βασιλιας ελεω Θεου.
Σιγα σιγα βεβαια αρχισαν να ξαναβρισκουν αυτα που ειχαν χάσει in conjunction παντα με τις δικες τους παραδοσεις. Ετσι βλεπουμε στην Αγγλια να αναδυεται σιγα σιγα το Witenagemot (το συμβουλιο που εξελεγε και συμβουλευε το Βασιλια) το οποιο μετα τον 11ο αιωνα εγινε η Curia Regis και τον 13ο αιωνα μετασχηματιστηκε σε Βουλη των Λορδων παράλληλα με τον αρχικο σχηματισμο της Βουλης των Κοινοτητων.
Αργοτερα στη Γαλλια τη μοναρχια να αποκεντρωνεται και να αποκτα δυναμη το Conseil du Roi και τον 14ο αιωνα να αναδυεται το Parlement και να αποκτα δυναμεις εναντι των ευγενων.
Στη Γερμανια ειχες τους Πριγκιπες-Εκλεκτορες και αργοτερα τη Διαιτα τον 14ο αιωνα
Και πολλα αλλα.
Αντιθετα στην Ανατολη διατηρηθηκαν καποιες quasi-Δημοκρατικες διαδικασιες (περιορισμενες) οπου π.χ. ας πουμε η Συγκλητος ειχε καποιες σημαντικες εξουσιες (οι οποιες ενισχυονταν οταν η δυναμη του θρονου ηταν εξασθενημενη σε καποιες περιοδους) παροτι δεν ηταν ενα εκλεγμενο σωμα. Ηταν ας πουμε μια Βουλη των Λορδων με τροποποιησεις. Και φυσικα διατηρηθηκαν καποιες αυτοδιοικησεις ως ενα βαθμο στην Ανατολη.
Εν τουτοις οι συνθηκες ηταν τετοιες στην Ανατολη που αναγκαστικα επρεπε να να κοψεις την πολυ Δημοκρατια γιατι αλλιως η Αυτοκρατορια θα ειχε πεσει προ πολλου (καθως οπου λαλουν πολλοι κοκοροι αργει να ξημερωσει) κατι το οποιο σημερα ακουγεται αιρετικο αλλα τοτε ηταν μονοδρομος για να επιβιωσει.
Ουσιαστικα η Δυση με την Ανατολη ακολουθησαν παραλληλες πορειες σε αυτο τον τομεα αλλα με αναστροφη φορα ο καθενας τους.
Δεν το πιάνω το τελευταίο, τουλάχιστον όχι όπως το διαβάζω. Παράλληλες πορείες με ανάστροφη πορεία δε γίνεται να υπάρξουν.
Η παρατήρηση μου προφανώς δεν έχει λεξιλαγνικό χαρακτήρα, όυτε έχει στόχο να μετατοπίσει τη συζήτησή μας στα πεδία της
Γεωμετρίας και της Φυσικής, ιστορικά μιλώντας πάντα η έννοια της παράλληλης πορείας πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να οδηγεί
τη Δύση και την Ανατολή στο ίδιο σημείο. Πρακτικά, μπορεί να πει κανείς πως η σύγχρονη Ελλάδα μετά από πολλές παλινωδίες ακολούθησε
τα δυτικοευρωπαΙκά πρότυπα στο θέμα του πολιτευμάτος αλλά πριν φτάσουμε εκεί και για να μην μπλέξουμε ας μείνουμε στα χρόνια της
ύστερης ρωμαικής περιόδου.
Κατά τα χρόνια αυτά, το ανατολικό τμήμα της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας επιβίωσε ως κρατική οντότητα και σχετικά
με το θέμα που μιλάμε ακολούθησε μία πορεία που είχε προδιαγραφεί ήδη από την εποχή του Οκταβιανού Αυγούστου, της μεταφοράς εξουσιών
και αρμοδιοτήτων από τα όργανα των πόλεων προς το πρόσωπο του αυτοκράτορα.
Το δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας διαλύθηκε ως γνωστόν και μοιράστηκε στους βάρβαρους οι οποίοι όντως ακολουθούσαν την ενός αντρός
αρχή. Επειδή όμως οι βάρβαροι σφάζονταν μεταξύ τους μέχρι να μείνει ο τελευταίος εξ'αυτών όρθιος έφτιαξαν τελικά βασίλεια τα οποία δεν ήταν
τόσο συμπαγή όσο το ρωμαϊκό. Στις επαρχίες των βασιλείων αυτών αναδείχτηκαν οι τοπάρχες ως τρόπον τινά ανεξάρτητοι ηγεμόνες οι οποίοι είχαν διοριστεί από τους βασιλείς ως τοποτηρητές τους λαμβάνοντας και φαντεζί τίτλους όπως δούκας κλπ. Οι πόλεις που είχαν τείχη, χρήμα και κάποιους θεσμούς αυτοδιοίκησης αναδείχτηκαν και αυτές ως ανεξάρτητοι ή σχεδόν ανεξάρτητοι φορείς εξουσίας.
Όλοι αυτοί συνέχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους και ενίοτε να τα φτιάχνουν. Από κάποια φτιαξίματα μεταξύ όλων αυτών των μεσαιωνικών φορέων εξουσίας προέκυψαν και τα σύγχρονα δυτικοευρωπαϊκά κράτη και κάποιοι θεσμοί τους. Βέβαια, με την πάροδο του χρόνου, αυτοί
οι θεσμοί έχουν εμπλουτιστεί και έχουν εκδημοκρατιστεί σε κάποιο βαθμό αλλά γενικά ας μείνουμε στα ουσιώδη.
ξες τώρα πως είναι αμά σ αρχίσει το σόί και το συμπεθεριό στην μουρμουρα και σου κρατάνε μουτρα στο τραπέζι....
