Ιστορικά αρχής γενομένης από την Ένδοξη Επανάσταση το 1688 και στην συνέχεια με την Αμερικανικής επανάσταση το 1774,την Γαλλική Επανάσταση του 1789 και τις Ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 19ου αιώνα οι απόλυτες μοναρχίες άρχισαν να αποδυναμώνονται και τελικά να εξαφανίζονται.Ολες οι μεγάλες χώρες της εποχής είδαν την παραχώρηση συνταγμάτων και την αποδυνάμωση της απόλυτης εξουσίας του Μονάρχη κάποιες περισσότερο (Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία κτλ) και κάποιες λιγότερο (Γερμανική Αυτοκρατορία, Αυστροουγγαρία).Ακόμα και στην Οθωμανική αυτοκρατορία ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ αναγκάστηκε το 1876 να παραχωρήσει σύνταγμα (το οποίο έπειτα ανεστάλη προσωρινά μόνο για να επανεμφανιστεί δυναμικά εξ νέου το 1908).
Η Ρωσία όμως συνέχισε ως απόλυτη Μοναρχία.Ακομα και το Σύνταγμα του 1906 αναγνωρίζεται διεθνώς ως ένα από τα πιο αδύναμα συντάγματα στην ιστορία (συγκρινόμενο με το Σύνταγμα της Αιθιοπίας που παραχώρησε το 1931 ο Αυτοκράτορας Χαϊλέ Σελασιέ) το οποίο ελαγχιστα επηρέασε τις απόλυτες εξουσίες του Τσάρου (Αυτοκράτορα). Που οφείλεται αυτή η εκ διαμέτρου διαφορετική πορεία της Ρωσικής αυτοκρατορίας από τις άλλες μεγάλες δυνάμεις της εποχής; Γιατί η Ρωσία έδειξε τόση αντοχή απέναντι στον εκδημοκρατισμό που είχε σαρώσει τα κράτη της εποχής (από την Αγγλία μέχρι την Οθωμανική αυτοκρατορία);
