Tarkovsky έγραψε: ↑29 Οκτ 2022, 19:49
πατησιωτης έγραψε: ↑29 Οκτ 2022, 08:32
Tarkovsky έγραψε: ↑29 Οκτ 2022, 04:43
στο μεταξύ, ούτε ο Φιλιππίδης, ούτε κανείς σας δεν έχει σκεφτεί ότι η επιλογή Τσόρτσιλ να αφήσει το νησί να χαθεί μέσω στοιχειώδους αντίστασης ήταν η καλύτερη δυνατή για το ίδιο και τους κατοίκους του
Η Μάλτα βομβαρδιζόταν για δύο χρόνια.Λιγότερους νεκρούς είχε από τα αντίποινα που έκαναν οι Γερμανοί στην Κρήτη.
σωστός σε αμφότερα και για Μάλτα και για Ρουμανία
όμως
1) η Μάλτα άντεξε τους σφοδρότατους βομβαρδισμούς (κάπου έχω διαβάσει ότι εκεί σημειώθηκε η αεροπορική ρίψη του αθροιστικώς μεγαλύτερου τονάζ βομβών ανά χλμ
2 στον Β΄ ΠΠ - ίσως και να ισχύει) λόγω της ήδη υπάρχουσας ισχυρότατης αεράμυνας και του δικτύου υπόγειων καταφυγίων, δεδομένου ότι το νησί αποτελούσε επί σειρά αιώνων αποικία των Βρετανών και εκεί έδρευε η ανωτάτη διοίκηση του Βρετανικού Βασιλικού Στόλου της Μεσογείου μέχρι πολύ πρόσφατα (1937).
Αντίθετα στην Κρήτη, τέτοιες υποδομές δεν υπήρχαν ούτε καν σε προσχέδια. Άρα η επιλογή Τσόρτσιλ ήταν και λογική (σε σημείο η Μάλτα να αποτελεί μονόδρομο) και άκρως αναμενόμενη, πέραν βέβαια του ότι εκ των υστέρων αποδείχθηκε αφενός σωτήρια για την ίδια την Κρήτη και αφετέρου ορθότατη κρίνοντας από το τελικό αποτέλεσμα του πολέμου.
Σχετικά τώρα με τα αντίποινα μετά τη Μάχη της Κρήτης, ο Μάσπολι έχει δίκιο ότι υπήρξαν μη αναμενόμενα - δες παραπάνω μου σχόλιο.
Προτείνω να σταθούμε περισσότερο στο επιχείρημα Φιλιππίδη που νομίζω ότι δεν δόθηκε η απαιτούμενη σημασία: λόγω μεγέθους, η Κρήτη αποτελούσε μια "καυτή πατάτα". Οι Άγγλοι προτίμησαν να την πετάξουν στον Άξονα, ώστε να είναι εκείνος που θα σπαταλάει δυνάμεις για να την κρατάει σφιχτά και όχι οι ίδιοι...
πατησιωτης έγραψε: ↑29 Οκτ 2022, 08:32
Επίσης αυτό που αναφέρθηκε για το Πλοέστι είναι σοβαρό.Οι αεροπορικές επιδρομές εκεί που ξεκινούσαν από την Αίγυπτο είχαν μέσο όρο 10% απώλειες,τον μεγαλύτερο αριθμό από κάθε άλλη επιδρομή.
Η γεωστρατηγική σημασία της Κρήτης είναι αδιαμφισβήτητη για όλη την Ανατολική Μεσόγειο και κατ' επέκταση τα Βαλκάνια. Όμως,
κατά το πρώτο εξάμηνο του 1941 που οργανωνόταν -ή ορθότερα
δεν οργανωνόταν- η άμυνα του νησιού, το μεγάλο αγγούρι για τους Βρετανούς δεν ήταν τα ρουμανικά πετρέλαια, αλλά η έκβαση του πολέμου στη Β. Αφρική. Στο συγκεκριμένο λοιπόν θέατρο επιχειρήσεων, το ρόλο της αχανούς και ανοχύρωτης Κρήτης μπορούσε κάλλιστα να παίξει το "αβύθιστο αεροπλανοφόρο" (κατά Τσόρτσιλ) Μάλτα, όπως και έγινε. Μάλιστα, η γεωγραφική θέση-θύλακας της τελευταίας ακριβώς ανάμεσα στις περιοχές του Άξονα (Σικελία-Λιβύη) ήταν εξαιρετικά προσφορότερη για το βρετανικό ναυτικό στην παρεμπόδιση του εχθρικού ανεφοδιασμού, από ότι η θέση της Κρήτης που βρίσκεται απέναντι της Αιγύπτου, στην οποία το α΄ εξάμηνο του 1941 οι Άγγλοι κρατούσαν γερά και δεν κινδύνευαν να χάσουν άμεσα έχοντας ήδη αποκρούσει Ιταλούς και μετά Γερμανούς (κινδύνευσαν μόνο πάνω από ένα έτος μετά, το καλοκαίρι του 1942 - Ελ Αλαμέιν).
Τη δεδομένη χρονική στιγμή, άλλωστε, και μέχρι τη κατάληψη της Κριμαίας από τους Ναζήδες την άνοιξη/καλοκαίρι του 1942, τους βομβαρδισμούς στο Πλοέστι δεν τους διεξήγαγαν οι Βρετανοί, αλλά οι Ρώσοι. Για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις επίσης, ακόμη και όταν η Κριμαία χάθηκε, οι Σύμμαχοι διέθεταν πλήθος επιλογών αντί της Κρήτης:
* Κύπρο
* Αίγυπτο (που ανέφερες)
*
βασικά την Τουρκία δίπλα, την οποία και το 1941 αλλά και σε όλο τον πόλεμο ο Τσόρτσιλ χτυπούσε τον κώλο του κάτω να βάλει στον πόλεμο (ο Ινονού όμως το έπαιζε τσάι και συμπάθεια).
Εμείς εκ των υστέρων, μπορεί βέβαια να λέμε τι ωραία που θα ήταν να κρατηθεί η Κρήτη και να βομβαρδίζεται από εκεί η Ρουμανία, ο Τσόρτσιλ όμως το πρώτο εξάμηνο του 1941 είχε άλλα αγγούρια στον κώλο του και ελάχιστους λόγους να ασχοληθεί ιδιαίτερα με το ζήτημα.