Ποια θα ήταν η μοίρα της Ελλάδας αν η αριστερά είχε νικήσει στο συμμοριτοπολεμο
Δημοσιεύτηκε: 25 Νοέμ 2022, 14:57
Ένα από τα πολλά σεναρια εναλλακτικής ιστορίας, η νίκη των Ελλήνων κομμουνιστών το 1944-45.
Κείμενο του Χαρίτου Αναστάσιου.
Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε ως αποτέλεσμα τον έλεγχο της ηπειρωτικής Ελλάδας από το ΚΚΕ, ως Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατία(ΕΛΔ) και μέρος του Ανατολικού Μπλοκ. Η ΕΛΔ έχει παραχωρήσει εδάφη της: την Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη στην Βουλγαρία (την δεύτερη την διεκδικούσαν κανονικά οι Σοβιετικοί την περίοδο των διαπραγματεύσεων στο Παρίσι το 1947, κίνηση που μεταξύ άλλων ανάγκασε την Ελλάδα να απεμπολήσει τις διεκδικήσεις της σε Βόρειο Ήπειρο και Βουλγαρία), αλλά και εδάφη της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας στην τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία, συγκεκριμένα την Φλώρινα (το κύριο μήλον της έριδος μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας κι έπειτα Γιουγκοσλαβίας σε όλη την περίοδο 1912-49), την Καστοριά, την Έδεσσα και το Κιλκίς. Παρότι το ΚΚΕ στα τέλη του συμμοριτοπολέμου είχε εγκαταλείψει την φρασεολογία περί ανεξάρτητης Μακεδονίας και αλλαγής συνόρων κι έμενε μόνο στο κομμάτι της τοπικής αυτονομίας των Σλάβων της Μακεδονίας, ήταν πράγματι πολύ πιθανή η απόσπαση εδαφών υπέρ της Γιουγκοσλαβίας, ενώ κι η Βουλγαρία μέχρι το 1947 είχε υποσχεθεί παραχώρηση της περιοχής του Πιρίν στην γιουγκοσλαβική Λαϊκή Δημοκρατία της "Μακεδονίας", κάτι που δεν έγινε τελικά λόγω της σύγκρουσης Τίτο με Στάλιν. Μέσα στο χάος του πολέμου φαίνεται η Τουρκία να έχει καταλάβει την περιοχή του Έβρου και της Κομοτηνής.
Παράλληλα υποστηριζόμενο από ναυτικές Μεγάλες Δυνάμεις, όπως η Βρετανία και οι ΗΠΑ και διατηρώντας τον απόλυτο έλεγχο σε Βασιλικό Ναυτικό κι Αεροπορία, το νόμιμο Βασίλειο της Ελλάδας έχει πετύχει να διατηρήσει όλη σχεδόν την νησιωτική Ελλάδα, με επίκεντρο του πλέον την Κρήτη (θυμίζει πολύ σενάριο Κίνας με Ταϊβάν), έχοντας προσαρτήσει και ολόκληρα τα Δωδεκάνησα (παρότι σε περίπτωση κομμουνιστικού ελέγχου της χώρας πιθανό η Τουρκία να λάμβανε μερικά εξ αυτών, το πιθανότερο Σύμη και σύμπλεγμα Μεγίστης), ενώ οι Δυτικοί Σύμμαχοι μάλλον έχουν πετύχει να κρατήσουν υπό τον έλεγχο τους έναν θύλακα Αθήνας- Πειραιά αντίστοιχο του Δυτικού Βερολίνου.Από τα νησιά όλα είναι εντός, ακόμη κι η Θάσος, η Σαμοθράκη, οι Σποράδες και τα παραδοσιακά φιλοδυτικά νησιά Ύδρα και Σπέτσες, πλην της Λευκάδας (η οποία λόγω γειτνίασης με την Στερεά ήταν κι επί πάνω από αιώνα υπό τουρκικό έλεγχο) κι εννοείται τα νησιά του Σαρωνικού.
Ένα τέτοιο σενάριο, αν πράγματι συνέβαινε, θα ήταν εφιαλτικό: το σύνορο των δύο κόσμων θα μεταφέρονταν εντός του αιγιακού κι ελλαδικού χώρου, με ότι θα σήμαινε αυτό (συχνότερες κρίσεις κι απώλειες). Οι δύο Ελλάδες θα αποκτούσαν σταδιακά τεράστιες διαφορές σε επίπεδο ζωής, κοινωνικές διαφορές κλπ, με την Δύση να υποστηρίζει όσο γίνεται το νησιωτικό κράτος όπως έκανε αντίστοιχα με Ταϊβάν, Χονγκ Κονγκ και Νότια Κορέα την περίοδο του οικονομικού τους θαύματος. Η "Ελεύθερη Ελλάδα" πιθανόν να είχε κι αυτή αυταρχικό εθνικιστικό κι αντικομμουνιστικό καθεστώς (αντίστοιχο αυτών που είχαν λόγω κομμουνιστικού φόβου οι Νότια Κορέα, Ταϊβάν, Νότιο Βιετνάμ μέχρι πρόσφατα) πολύ χειρότερο της προβληματικής μεν αλλά υπαρκτής μετεμφυλιακής δημοκρατίας. Όσο δε για τις συνοριακές μεταβολές στην υπό κομμουνιστικό έλεγχο Ελλάδα θα έμεναν αμετάβλητες και μετά την πτώση του κομμουνισμού και την επανένωση(; ) των δύο ελληνικών κρατών, όπως έδειξε κι η ιστορική εμπειρία στις πρώην ανατολικής δημοκρατίες. Παρότι η Ελεύθερη Ελλάδα ουδέποτε θα αναγνώριζε τις παραχωρήσεις εδαφών, θα αναγκάζονταν να το πράξει στο τέλος, όπως συνέβη πχ με την Δυτική Γερμανία το 1990.
Άγνωστο δε τι κατεύθυνση θα αποκτούσε η κόκκινη Ελλάδα μετά το σχίσμα Τίτο με Στάλιν: αν έμενε σταλινική θα αποκτούσε άμεσα ψυχρές και σταδιακά κακές σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία και θα καταργούσε κάθε αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας- όπως συνέβη με την Βουλγαρία, πιθανών και να διεκδικούσε τα απωλεσθέντα εδάφη της Μακεδονίας. Αν πήγαινε προς Τίτο, η κατάσταση πιθανών να χειροτέρευε εις βάρος της Ελλάδας στην Μακεδονία, πιθανών το Βελιγράδι να αποκτούσε σταδιακά ακόμη και πρόσβαση στο Αιγαίο. Σίγουρα δεν θα ακολουθούσε αυτόνομη πορεία τύπου Ρουμανίας, όπως φάνηκε από την γραφικού επιπέδου σοβιετικολαγνεία του ΚΚΕ.
Η δε Τουρκία θα αποκτούσε τεράστια δυναμική, αφού θα αποτελούσε πρακτικά τον αποκλειστικό άξονα του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με ότι θα σήμαινε αυτό για Κύπρο και νησιά Αιγαίου, καθώς και τον Ελληνισμό της Πόλης- ενώ πολύ πιθανό κι η Ελεύθερη Ελλάδα να γίνονταν όλο και πιο εξαρτημένη από την Τουρκία, λόγω και της απειλής από τα κόκκινα ηπειρωτικά. Στο γνωστό δυστοπικό βιβλίο "Πλατεία Λένιν- πρώην Συντάγματος", που πραγματεύεται το σενάριο ολοκληρωτικής επικράτησης των κομμουνιστών στην Ελλάδα, η Τουρκία συνιστούσε και την κύρια βάση δράσης των Ελλήνων αντικομμουνιστών στον ελλαδικό χώρο.
Όπως κι αν έχει είναι τρομακτικό σενάριο κι ευτυχώς που όχι μόνο ηττήθηκαν οι κομμουνιστές το 1944 και το 1949, αλλά δεν προκάλεσαν και εδαφικό ζήτημα (κάτι που θα μπορούσε να συμβεί αν έμεναν πιστοί στον Τίτο και διατηρούνταν ένα μόνιμο αντάρτικο στην βορειοδυτική Μακεδονία).
Πηγή: https://i.redd.it/sn2tt623ypi41.png
Κείμενο του Χαρίτου Αναστάσιου.
Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε ως αποτέλεσμα τον έλεγχο της ηπειρωτικής Ελλάδας από το ΚΚΕ, ως Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατία(ΕΛΔ) και μέρος του Ανατολικού Μπλοκ. Η ΕΛΔ έχει παραχωρήσει εδάφη της: την Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη στην Βουλγαρία (την δεύτερη την διεκδικούσαν κανονικά οι Σοβιετικοί την περίοδο των διαπραγματεύσεων στο Παρίσι το 1947, κίνηση που μεταξύ άλλων ανάγκασε την Ελλάδα να απεμπολήσει τις διεκδικήσεις της σε Βόρειο Ήπειρο και Βουλγαρία), αλλά και εδάφη της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας στην τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία, συγκεκριμένα την Φλώρινα (το κύριο μήλον της έριδος μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας κι έπειτα Γιουγκοσλαβίας σε όλη την περίοδο 1912-49), την Καστοριά, την Έδεσσα και το Κιλκίς. Παρότι το ΚΚΕ στα τέλη του συμμοριτοπολέμου είχε εγκαταλείψει την φρασεολογία περί ανεξάρτητης Μακεδονίας και αλλαγής συνόρων κι έμενε μόνο στο κομμάτι της τοπικής αυτονομίας των Σλάβων της Μακεδονίας, ήταν πράγματι πολύ πιθανή η απόσπαση εδαφών υπέρ της Γιουγκοσλαβίας, ενώ κι η Βουλγαρία μέχρι το 1947 είχε υποσχεθεί παραχώρηση της περιοχής του Πιρίν στην γιουγκοσλαβική Λαϊκή Δημοκρατία της "Μακεδονίας", κάτι που δεν έγινε τελικά λόγω της σύγκρουσης Τίτο με Στάλιν. Μέσα στο χάος του πολέμου φαίνεται η Τουρκία να έχει καταλάβει την περιοχή του Έβρου και της Κομοτηνής.
Παράλληλα υποστηριζόμενο από ναυτικές Μεγάλες Δυνάμεις, όπως η Βρετανία και οι ΗΠΑ και διατηρώντας τον απόλυτο έλεγχο σε Βασιλικό Ναυτικό κι Αεροπορία, το νόμιμο Βασίλειο της Ελλάδας έχει πετύχει να διατηρήσει όλη σχεδόν την νησιωτική Ελλάδα, με επίκεντρο του πλέον την Κρήτη (θυμίζει πολύ σενάριο Κίνας με Ταϊβάν), έχοντας προσαρτήσει και ολόκληρα τα Δωδεκάνησα (παρότι σε περίπτωση κομμουνιστικού ελέγχου της χώρας πιθανό η Τουρκία να λάμβανε μερικά εξ αυτών, το πιθανότερο Σύμη και σύμπλεγμα Μεγίστης), ενώ οι Δυτικοί Σύμμαχοι μάλλον έχουν πετύχει να κρατήσουν υπό τον έλεγχο τους έναν θύλακα Αθήνας- Πειραιά αντίστοιχο του Δυτικού Βερολίνου.Από τα νησιά όλα είναι εντός, ακόμη κι η Θάσος, η Σαμοθράκη, οι Σποράδες και τα παραδοσιακά φιλοδυτικά νησιά Ύδρα και Σπέτσες, πλην της Λευκάδας (η οποία λόγω γειτνίασης με την Στερεά ήταν κι επί πάνω από αιώνα υπό τουρκικό έλεγχο) κι εννοείται τα νησιά του Σαρωνικού.
Ένα τέτοιο σενάριο, αν πράγματι συνέβαινε, θα ήταν εφιαλτικό: το σύνορο των δύο κόσμων θα μεταφέρονταν εντός του αιγιακού κι ελλαδικού χώρου, με ότι θα σήμαινε αυτό (συχνότερες κρίσεις κι απώλειες). Οι δύο Ελλάδες θα αποκτούσαν σταδιακά τεράστιες διαφορές σε επίπεδο ζωής, κοινωνικές διαφορές κλπ, με την Δύση να υποστηρίζει όσο γίνεται το νησιωτικό κράτος όπως έκανε αντίστοιχα με Ταϊβάν, Χονγκ Κονγκ και Νότια Κορέα την περίοδο του οικονομικού τους θαύματος. Η "Ελεύθερη Ελλάδα" πιθανόν να είχε κι αυτή αυταρχικό εθνικιστικό κι αντικομμουνιστικό καθεστώς (αντίστοιχο αυτών που είχαν λόγω κομμουνιστικού φόβου οι Νότια Κορέα, Ταϊβάν, Νότιο Βιετνάμ μέχρι πρόσφατα) πολύ χειρότερο της προβληματικής μεν αλλά υπαρκτής μετεμφυλιακής δημοκρατίας. Όσο δε για τις συνοριακές μεταβολές στην υπό κομμουνιστικό έλεγχο Ελλάδα θα έμεναν αμετάβλητες και μετά την πτώση του κομμουνισμού και την επανένωση(; ) των δύο ελληνικών κρατών, όπως έδειξε κι η ιστορική εμπειρία στις πρώην ανατολικής δημοκρατίες. Παρότι η Ελεύθερη Ελλάδα ουδέποτε θα αναγνώριζε τις παραχωρήσεις εδαφών, θα αναγκάζονταν να το πράξει στο τέλος, όπως συνέβη πχ με την Δυτική Γερμανία το 1990.
Άγνωστο δε τι κατεύθυνση θα αποκτούσε η κόκκινη Ελλάδα μετά το σχίσμα Τίτο με Στάλιν: αν έμενε σταλινική θα αποκτούσε άμεσα ψυχρές και σταδιακά κακές σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία και θα καταργούσε κάθε αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας- όπως συνέβη με την Βουλγαρία, πιθανών και να διεκδικούσε τα απωλεσθέντα εδάφη της Μακεδονίας. Αν πήγαινε προς Τίτο, η κατάσταση πιθανών να χειροτέρευε εις βάρος της Ελλάδας στην Μακεδονία, πιθανών το Βελιγράδι να αποκτούσε σταδιακά ακόμη και πρόσβαση στο Αιγαίο. Σίγουρα δεν θα ακολουθούσε αυτόνομη πορεία τύπου Ρουμανίας, όπως φάνηκε από την γραφικού επιπέδου σοβιετικολαγνεία του ΚΚΕ.
Η δε Τουρκία θα αποκτούσε τεράστια δυναμική, αφού θα αποτελούσε πρακτικά τον αποκλειστικό άξονα του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με ότι θα σήμαινε αυτό για Κύπρο και νησιά Αιγαίου, καθώς και τον Ελληνισμό της Πόλης- ενώ πολύ πιθανό κι η Ελεύθερη Ελλάδα να γίνονταν όλο και πιο εξαρτημένη από την Τουρκία, λόγω και της απειλής από τα κόκκινα ηπειρωτικά. Στο γνωστό δυστοπικό βιβλίο "Πλατεία Λένιν- πρώην Συντάγματος", που πραγματεύεται το σενάριο ολοκληρωτικής επικράτησης των κομμουνιστών στην Ελλάδα, η Τουρκία συνιστούσε και την κύρια βάση δράσης των Ελλήνων αντικομμουνιστών στον ελλαδικό χώρο.
Όπως κι αν έχει είναι τρομακτικό σενάριο κι ευτυχώς που όχι μόνο ηττήθηκαν οι κομμουνιστές το 1944 και το 1949, αλλά δεν προκάλεσαν και εδαφικό ζήτημα (κάτι που θα μπορούσε να συμβεί αν έμεναν πιστοί στον Τίτο και διατηρούνταν ένα μόνιμο αντάρτικο στην βορειοδυτική Μακεδονία).
Πηγή: https://i.redd.it/sn2tt623ypi41.png