pylothess έγραψε: ↑25 Δεκ 2022, 17:11
Space_Passenger έγραψε: ↑25 Δεκ 2022, 13:25
Αν δεν εκανε "αποσταλινοποίηση" θα υπήρχε ακόμα και σημερα ΕΣΣΔ - όπως υπάρχει Βορεια Κορέα. Φυσικα με πολυ μεγαλυτερο κοστος για τους απλους πολιτες. Η ΕΣΣΔ μονο ως δικατορια θα επιβιωνε - η "χαλαρωση" εφερε την πτώση.
Δεν σας κάνει εντύπωση που η Βόρεια Κορέα είναι το μόνο κομμουνιστικό κράτος στον κόσμο που έχει ακόμη κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία ή τέλος πάντων κάτι που προσεγγίζει σε αυτό το μοντέλο;Και όχι μόνο αυτό αλλά είναι δικτατορία (στο όνομα) του προλεταριάτου αλλά δεν έχουμε ακούσει ποτέ για κάποια ενέργεια διαμαρτυρίας εναντίον του καθεστώτος. Γιατί άραγε;
Μήπως επειδή υπάρχει εθνικιστική προπαγάνδα;
Μήπως επειδή δεν υπάρχει internet;
Μήπως επειδή πέφτει χαρτζιλίκι από την Κίνα;
Ούτε στη σταλινική ΕΣΣΔ ή στην Αλβανία του Χότζα γίνονταν ενέργειες κατά του καθεστώτος.Υπάρχουν διάφορα επίπεδα πίεσης της δικτατορίας προς τον πληθυσμό.Στο ανώτερο επίπεδο δεν είναι δυνατή καμμιά διαμαρτυρία διότι ο καθένας δεν ξέρει εάν θα είναι ζωντανός την άλλη μέρα.
Στο πραγματικό ολοκληρωτικό κράτος δεν αρκεί να κοιτάς την δουλειά σου για να μη συλληφθείς.Πρέπει να συμμετέχεις ενεργά ΥΠΕΡ του καθεστώτος για να μη συλληφθείς.Όλοι αυτοί που βλέπεις εκεί να κλαίνε για τον μεγάλο ηγέτη ή να πανηγυρίζουν για τα επιτεύγματα του κράτους ή να παρελαύνουν και να χειροκροτούν το κάνουν επειδή εάν αδιαφορήσουν θα συλληφθούν.Δεν μπορεί να γίνει καμμιά διαμαρτυρία όταν όλοι φοβούνται τον διπλανό τους ότι θα τους καταγγείλει για αντεπαναστάτες επειδή δεν μιλάνε υπέρ του κράτους και όχι επειδή μιλάνε εναντίον.
Το ερώτημα που ίσως έχεις είναι πως αλλάζει αυτό το σύστημα αφού δεν τολμά να μιλήσει κανείς.Είναι πολύ απλό,το σύστημα αλλάζει από τα πάνω.Το σύστημα αυτό τρελαίνει και τρομοκρατεί και τα ανώτατα στελέχη του.Δεν ξέρουν εάν είναι στη θέση τους αύριο ή θα πάνε για εκτέλεση.Έτσι όταν πεθαίνει ο χαρισματικός ηγέτης οι επόμενοι το αλλάζουν για να περάσουν οι ίδιοι τουλάχιστον μια ζωή χωρίς φόβο.
Αυτό συνέβη στην ΕΣΣΔ μετά τον θάνατο του Στάλιν.Αφού καθάρισαν και τον Μπέρια που ήταν το πρωτοπαλίκαρό του οι εναπομείναντες κομματικοί θέσπισαν ότι όποιος χάνει τη θέση του θα βγαίνει στη σύνταξη και δεν θα εκτελείται.Ο Χρουστσώφ καθαιρέθηκε κάποια στιγμή αλλά επέζησε.Για να ηρεμήσει λοιπόν η άρχουσα τάξη του κομμουνισμού,αυτός μετατρέπεται σε ηπιότερη δικτατορία.Αρκεί πια να μη μιλάς κατά του καθεστώτος και να κοιτάς τη δουλειά σου για να είσαι εντάξει με τις αρχές και όχι να μιλάς υπέρ και να καρφώνεις άλλους για αντεπαναστάτες.Το ίδιο συνέβη και στην Κίνα με τον Τενγκ μετά το θάνατο του Μάο.Αυτό όμως δημιουργεί και το έδαφος που αργότερα θα εμφανίσει τους διαφωνούντες διότι ο σπόρος της αμφισβήτησης πάντα υπάρχει και στις σκληρότερες καταστάσεις στο μυαλό των ανθρώπων,απλά φοβούνται να εκδηλωθούν.Η χαλάρωση της πίεσης ανοίγει ρωγμές στο οικοδόμημα του φόβου που εξελίσσονται.
Το πρόβλημα της Βόρειας Κορέας είναι το ίδιο με αυτό της Ανατολικής Γερμανίας και ως ένα σημείο της Κούβας.Τα ανώτερα στελέχη είναι συσπειρωμένα επειδή δεν βλέπουν μέλλον για τα ίδια σε μια αλλαγή.
Σε μια ενωμένη χώρα η άρχουσα τάξη μπορεί να προσδοκά ότι από κομματικοί άρχοντες θα γίνουν επιχειρηματίες.Ποιός θα γίνει;οι χωρικοί ή οι εργάτες;
δεν υπάρχει κανείς άλλος.Σε μία διχασμένη χώρα όμως που θα επανενωθεί σε περίπτωση αλλαγής του καθεστώτος αυτοί θα εκτοπισθούν από τους ώριμους επιχειρηματίες του καπιταλιστικού μέρους.Μπορεί να ελπίζει ο σύμβουλος του Κιμ ότι θα ανοίξει μπίζνα αν ανοίξει ο ιδιωτικός τομέας σε μια ενωμένη Κορέα όταν υπάρχει η Χιουντάι;στις περισσότερες ανατολικές χώρες οι λεγόμενοι ολιγάρχες είναι παλιά στελέχη του κόμματος.Όχι στην Ανατολική Γερμανία όπου τους κατάπιε η Ζήμενς.Αυτό είναι το πρόβλημα της Βόρειας Κορέας.
Η Κούβα έχει θέμα με τους εξόριστους στο Μαιάμι.Εάν μπορούσε η καστρική νομενκλατούρα να εξασφαλισθεί ότι δεν θα εκτοπισθεί από αυτούς θα είχε αλλάξει.Η κυβέρνηση και το βαθύ κράτος των ΗΠΑ δεν θα είχε αντίρρηση.Υπάρχουν όμως οι Κουβανοί του Μαιάμι που θέλουν πίσω τις περιουσίες τους και να γυρίσουν αυτοί ως άρχουσα τάξη στην Κούβα.Άγνωστον εάν θα βρεθεί συνεννόηση με την επόμενη γενιά.