Ελένη ή Φατμά; Εξωμότρια ή δούλα;(aka Οι Γερμανοι επιλύουν ελληνοτουρκικες διαφορές)

[Σενέκας]

Τότε, ἐν ἔτει 1833, δὲν εἶχον εἰσέτι παρέλϑει ἔξ μῆνες ἀπὸ τῆς ἀφίξεως τοῦ βασιλέως, αἱ δὲ ἀρχαί, καίπερ καϑιδρυμέναι, σχεδὸν ὅμως πᾶσαι ἐστεροῦντο τῶν ἀναγκαίων ὁδηγιῶν. Ἑκάστη τοπικὴ ἐξουσία ἔπραττε κατὰ τὸ δοκοῦν, οὕτω δὲ πολλάκις, ἐν σπουδαίαις ὑποϑέσεσιν, οἱ διαφερόλενοι κατέφευγον εἰς τὰς στρατιωτικὰς ἀρχάς, ἐὰν τοιαῦται ὑπῆρχον διότι καὶ αὐταὶ εἶχον ἐπιτραπῇ νὰ ἐπεμβαίνωσιν εἰς ἰδιαζούσας περιστάσεις.

Ὁ ἡμέτερος λοχαγὸς ἧτο ἐκ τοῦ ἰταλικοῦ Τυρόλου, Βροντζέττης καλούμενος, ὀλίγον ματαιόφρων, ὑποδυόμενος πρόσωπον προστάτου. Μὲ προσέταξε νὰ εἰσαγάγω τοὺς τρεῖς Ἕλληνας. Τούτων εἰσελϑόντων, ὃ φουστανελλοφόρος πρῶτος ἤρξατο λέγων, λίαν εὐπετῶς, ἐν ἰταλικῇ γλώσσῃ, προχωρήσας ἅμα πρὸς τὸν λοχαγὸν καὶ δοὺς ἰδίαν τινὰ τροχοειδῆ κίνησιν ἐις τὴν φουστανέλλαν αὐτοῦ. Πρῶτον δὲ συνέστησεν ἑαυτόν, εἰπὼν ὅτι ἦτο Κερκυραῖος κύριος Λεωνίδας, ὅτι εἶχε ξυρίσει, ἐπί τινα ἔτη, ἐν Ναυαρίνῳ, πάντας τοὺς γάλλους ἀξιωματικοὺς καὶ ὅτι νῦν ἀπό τινων ἐτῶν διέτριβεν αὐτόϑι, ἐν Εὐβοίᾳ, διότι ὃ ἐνταῦϑα ϑεῖος αὐτοῦ εἶχε καταλίπει αὐτῷ τὰ εαυτοῦ κτήματα. Ὁ ἱερεὺς ἐκεῖνος ἦτο ὁ πατὴρ ᾿Αναστάσιος καὶ ἣ χήρα, ἣ κυρία Σοφούλα' κατὰ συμβουλὴν τοῦ δὲ εἶχον ἐλϑεῖ ινα παρὰ τῆς Ἐξοχότητος αὐτοῦ, τοῦ κυρίου λοχαγοῦ, αἰτήσωνται βοήϑειαν, διότι ἐγίνωσκον ὅτι οἵ Βαυαροὶ ἀξιωματικοὶ ἦσαν οἱ δικαιότατοι τῶν ἀνθρώπων. Ὁ λοχαγὸς Βροντζέττης ἠρώτησε τί κυρίως ἐπεθύμουν οι ἄνϑρωποι ἐκεῖνοι.

-Τῆς κυρίας ταύτης Σοφούλας, ἀπεκρίνατο ὁ κύριος Λεωνίδας, χήρας δυστυχοῦς, πλούσιός τις τοῦρκος Μουσταφὰ ἐφέντης, πρὸ ἑνὸς ἔτους ἥρπασε τὴν ϑυγατέρα καὶ εἰς ἔτι χρατεῖ ὡς δούλην ἐν τῷ χαρεμίω αυτού. Ὅϑεν ἡ κυρία Σοφούλα παρακαλεῖ τὴν Α.᾿Ἐξοχότητα, τὸν κύριον λοχαγόν, νὰ βιάσῃ τὸν Μουσταφᾶ ἐφέντην πρὸς ἀπόδοσιν τῆς κόρης. Τὴν παράκλησιν ταύτην ὑποστηρίζει καὶ ὃ πατὴρ ᾿Αναστάσιος, ὅστις ἐνταῦϑα εἶνε καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ ἐπισκόπου.

Ὁ λοχαγός, καίπερ ἀσμενίζων ἐν τῷ ὑποδύεσθαι πρόσωπον προστάτου, περιέστη ὅμως τρόπον τινὰ εἰς ἀμηχανίαν ἐπὶ τῇ αἰτήσει ἐκείνῃ, διότι ϑὰ ἠναγκάζετο νὰ μετέλϑῃ βίαν, ἐὰν τὴν δούλην ὁ Μουσταφᾶ ἐφέντης μὴ ἑκουσίως ἀπέδιδεν. Ὃ τοῦρκος ἐκεῖνος ἧτο ἐκ τῶν ἐν Καρύστῳ περιβλέπτων, μικρὸν δὲ μετὰ τὴν εἰς Εὔβοιαν ἄφιξιν ἡμῶν ἐπεσκέψατο τὸν λοχαγὸν μεϑ᾽ ἑτέρων τούρκων. Ὃ λοχαγὸς στραφεὶς τότε πρὸς ἡμᾶς, τοὺς ἀξιωματικοὺς αὑτοῦ, ἠρώτησε τί ἔδει γενέσϑαι. Πρὸ πάντων, εἶπεν ὑπολοχαγός τις, δέον νὰ προσκληϑῇ ὁ Μουσταφᾶ ἐφέντης καὶ νὰ ἐρωτηϑῇ περὶ τῆς κατ᾽αὐτοῦ γινομένης κατηγορίας. Πάραυτα προσετάχϑη λοχίας τις νὰ κομίσῃ τῷ Μουσταφᾷ τὴν ἐντολὴν τοῦ ἀμέσως ἐμφανισϑῆναι πρὸς τὸν
φρούραρχον ἐν τῷ φρουρίῳ. Πρὸς τοῦτο ὡς διερμηνεὺς συνἀπεστάλη τῷ λοχίᾳ ὁ κύριος Λεωνίδας.

Μετ᾿οὐ πολὺ ἦλϑεν ὁ Μουσταφᾶ ἐφέντης καὶ ἀξιοπρεπῶς ἤγγισε πρὸς τὸν φρούραρχον, τουρκιστὶ προσαγορεύσας. Ὃ λοχαγὸς ἡρμήνευσεν αὐτῷ ὁποίαν κατηγορίαν κατ᾽ αὐτοῦ εἰσηγήσατο ἡ κυρία Σοφούλα, ἀπύτησε δὲ τὴν ἀπόδοσιν κόρης. Διότι, εἶπε, δὲν ὑπάρχει δουλεία ἐν τῷ βασιλείῳ της Ἑλλάδος, ἔνϑα ἕκαστος εἶνε ἐλεύϑερος καὶ διότι ἡ μήτηρ εἶχε φυσικὸν δικαίωμα ἐπὶ τῆς ϑυγατρός. Ὃ Μουσταφᾶ ἐφένδης, οὐδὲ βλέμματος τὴν χήραν ἠξίωσεν, ἠρέμα δὲ καὶ ἀγερώχως ἐξηγήσατο ὅτι οὐδεμίαν δούλην εἶχεν ἐν τῷ οἴκῳ" ὅτι ἡ ϑυγάτηρ τῆς χήρας ἐκείνης ἑκοῦσα ἡσπάσατο τὸν ἐσλαμισμόν' ὅτι ἡ πρῴην Ἑλένη, ἦτο ἤδη σύζυγος αὑτοῦ, Φατμᾶ ὀνομασϑεῖσα, ἀπὸ ἕξ καὶ ἐπέκεινα μηνῶν ὅτι ἐφρόνει ὅτι οὐδεὶς εἶχε δικαίωμά τι ἐπὶ τῆς συζύγου αὗτοῦ, ἥτις βεβαίως δὲν ϑὰ ἐχωρίζετο αὐτοῦ ἐκουσίως και ὅτι δὲν εἶχεν ἁρπάσει τὴν γυναῖκα αὑτοῦ. Τέλος προσέϑηκεν ὅτι ἦ τε κυρία Σοφούλα καὶ ὁ κύριος Λεωνίδας ἐγίνωσκον ταῦτα κάλλιστα καὶ πῶς ἡ κόρη εἶχεν εἰσέλϑει εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ ὅτι ὁ κύριος Λεωνίδας εἶχε διευκολύνει τὰς διαπραγματεύσεις.

Ὁ διερμηνεὺς ἠρνήσατο ταῦτα λίαν ἐπιμόνως. Ὃ πατὴρ Αναστάσιος, τέως σιωπῶν, ἥψατο τοῦ λόγου καὶ ἀπύτησε παρὰ τοῦ φρουράρχου τὴν πρόσκλησιν τῆς ϑυγατρὸς τῆς κυρίας Σοφούλας, ἵνα κἀχείνη παράσχῃ ἐξηγήσεις. Οὕτως ὁ λοχαγὸς Βροντζέττης προσέταξε τῷ κυρίῳ Λεωνίδᾳ νὰ
εἴπη, τῷ Μουσταφᾷ ἐφέντῃ, ὅτι ἔδει νὰ πορευϑῆ οἴκαδε πρὸς παραλαβὴν τῆς ϑυγατρὸς τῆς γυναικὸς ἐκείνης, ἵνα καὶ παρ᾽ αὐτῆς ἀκουσϑῶσι τὰ γενόμενα.

᾿Αλλ᾽ ὁ πατὴρ ᾿Αναστάσιος ἀντέστη εἰς τὴν διαταγὴν ταύτην, εἰπὼν ὅτι κίνδυνον διέβλεπε διότι ὁ Μουσταφᾶ ἐφέντης ἦτο γνωστὸς ὡς βιαιότατος ἀνήρ, φόβος δὲ ὑπῆρχε μὴ φονεύσῃ, μᾶλλον τὴν κόρην, ἢ ἀγάγῃ αὐτὴν πρὸ τοῦ φρουράρχου, ὃς παρεκλήϑη νὰ πέμψῃ ἕτερον εἰς πρόσκλησιν τῆς κόρης. Μικρὸν συνδιασκεψάμενος μετ᾽ ἐμοῦ καὶ ἑτέρου ὑπολοχαγοῦ, ὃ λοχαγὸς Βροντζέττης ἐπέτρεψέ μοι τὴν προσαγωγὴν τῆς Ἑλένης, ϑυγατρὸς τῆς Σοφούλας, ὃ δὲ Μουσταφᾶ ἐφέντης παρηγγέλϑη νὰ περιμένη, ἐν τῷ φρουρίῳ. Ὃ κύριος Λεωνίδας συνεξεπέμφϑη μο: ὡς διερμηνεὺς καὶ ἡ κυρία Σοφούλα συνώξευσεν, ὅπως βεβαιώσῃ τὴν ταὐτότητα τῆς ἑαυτῆς ϑυγατρός.

....

᾿Ὑψώσαντος τοῦ κυρίου Λεωνίδου τὸ βαρὺ παραπέτασμα εἰσήλθομεν εἰς τὸν ϑάλαμον καὶ εἴδομεν, ἐν τῇ γωνίᾳ, ἐπὶ πλατέος διβανίου, ἐξ ἕως ἑπτὰ γύναια, προς άλληλα συσπειρωμένα. Ἧτο εἷς ὄγχος, ἔβαλλον δὲ τόσον φοβερὰς φωνάς, ὥστε σχεδὸν ἐκωφάνϑημεν πρὸς στιγμήν. Ἔτιλλον
τὴν κόμην αὐτῶν καὶ περιέπτυσσον νεαρὰν κόρην, ἥτις, μετάξινον φέρουσα ἱμάτιον καὶ ποικιλόχρουν μεταξίνην περισκελίδα, ἔστρεφε καϑ' ἡμῶν τὰς χεῖρας, τείνουσα τοὺς δακτύλους, σημεῖον μεγίστης ὕβρεως καὶ περιφρονήσεως.

Ἑβαλλε δὲ ἀνάρϑρους καὶ ὀξείας φωνάς, ὅτε ἡ κυρία Σοφούλα ὥρμησε πρὸς τὴν ἐκ γυναικῶν τολύπην ἐχείνην. ᾿Αλλὰ δυσειδεστάτη αἰθιοπὶς ἀπέωσεν αὑτήν, τὸ δὲ νεαρὸν γύναιον, ὅπερ ἡ Σοφούλα ἐκάλεσε τῷ γλυκεῖ ὀνόματι ϑυγατέρα Ἑλένην, ἐξηκόντησε κατὰ τῆς μητρὸς φρικώδεις
ἀράς. Ἔν τῶν φωνῶν ἔχανα τὸν νοῦν μου, τὸ δὴ λεγόμενον" πῶς δὲ νὰ ἐπεμβῶ, ἀφ᾽ οὔ ἠδυνάτουν νὰ καταστῶ καταληπτός. ᾿Αλλ᾽ ἀπολέσας τὴν ὑπομονήν, ἀνεφώνησα γερμανιστὶ καὶ πάσῃ δυνάμει, δι᾿ ὕφους στρατιωτικοῦ:

-Σιγή, ἀμέσως σιωπή ! Ὃ διάβολος νὰ σᾶς πάρῃ!

Καίτοι οὐδεὶς κατενόησε τὴν γλῶσσαν ταύτην, ἀλλ᾽ ὁ τόνος ἧτο τόσον ἰσχυρός, τόσον ἐπιτακτιχός, ὥστε ἐπήνεγκε στιγμιαίαν σιγήν. Τότε καλέσας τὸν διερμηνέα εἶπον ν᾽ἀγγείλῃ τῇ ϑυγατρὶ τῆς κυρίας Σοφούλας, ὅτι, ἐὰν ἀμέσως μὴ ἀκολουϑήσῃ καὶ ἔλϑῃ μεϑ᾽ ἡμῶν εἰς τὸ φρούριον,
ϑὰ προσέττατον τοῖς στρατιώταις νὰ συλλάβωσιν αὐτὴν καὶ αὐτόσε ἀπαγάγωσι. Οἱ λόγοι οὗτοι ἐπενήργησαν καὶ ὃ φόβος τῆς ἐπαφῆς τῶν γκιαοὺρ κατέστησεν αὐτὴν εὐπειϑῆ. ᾿Αποχωρήσασα εἰς ἕτερον δωμάτιον, ἐξῆλθε μετά τινα λεπτά; κεκαλυμμένη διὰ γιασμακίου καὶ περιβεβλημένη φερετζέ, Ἢ γηραιὰ αἰϑιοπὶς εἴπετο.

Οὕτως ἐτράπημεν πάντες πάλιν πρὸς τὸ φρούριον. Οὐδεὶς καθ᾽ ὁδὸν συνήντησεν ἡμῖν. Οἱ κάτοικοι τῆς Καρύστου δὲν εἶχον παρατηρήσει τὴν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Μουσταφᾶ ἐφένδη εἴσοδον ἡμῶν, διότι ὁ οἶκος ἐκεῖνος ὀλίγον μακρὰν ἔκειτο ἐν μέσῳ κήπων. Ὅτε εἰσήλθομεν πρὸς τὸν φρούραρχον λοχαγόν, ὃ Μουσταφᾶ ἐφένδης ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ διβανίου, ἠρέμα ροφῶν καπνὸν ἐκ τῆς μακρᾶς αὐτοῦ σύριγγος καὶ διὰ στόματος καὶ ρωθώνων ἐκπέμπων αὐτόν. Ἢ γυνὴ αὐτοῦ πρῶτον αὐτὸν τουρκιστὶ προσηγόρευσε, βαθέως κλίνασα, τὴν δεξιὰν τείνᾶσα πρὸς τὸ ἔδαφος καὶ εἶτα δι᾿ αὐτῆς ἁψαμένη μετώπου καὶ στόματος. Ὁ Μουσταφᾶς ἀντιπροσηγόρευσεν ἀξιοπρεπῶς. Ἢ νεαρὰ γυνὴ ἐστράφη τότε πρὸς τὸν λοχαγόν, ἐπίσης κλίνασα καὶ προσαγορεύσασα. ᾿Ὀρθωθεῖσα δὲ ἠρώτησεν ὑψηλοφώνως, οὐχὶ Ἑλληνιστὶ ἀλλὰ τουρκιστί.

-Πασσᾶ, τί μὲ θέλεις;

Ὁ λοχαγός εἶπε διὰ τοῦ διερμηνέως ὅτι ὥφειλε νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν μητέρα αὐτῆς ἀφόβως: διότι ἐν Ἑλλάδι οὐδεὶς πλέον ὑπῆρχε δοῦλος. ἔκαστος δὲ ἦτο ἐλεύθερος. Ἡ κόρη ἀπεκρίνατο σταθερά, φωνῇ:

-Εἷς τὴν μητέρα μου οὐδέποτε θὰ ἐπιστρέψω. Δὲν ἔχω μητέρα. Αὐτὴ μ᾽ ἐπώλησε πρὸς τὸν Μουσταφᾶ ἐφένδην. Ἰδού, αὐτὸς ὁ τιποτένιος τὰ ἐτελείωσε. Καὶ ἔδειξε τὸν Λεωνίδαν, προσθεῖσα καὶ τάδε:

-Τώρα εἶμαι Τούρκισσα, εἶμαι γυνὴ τοῦ Μουσταφᾶ ἐφένδη καὶ δὲν θὰ τὸν ἀφήσω. Εἶμαι εὐχαριστημένη.

Τότε ἠγέρθη καὶ ὁ Μουσταφᾷ ἐφένδης καὶ στὰς πρὸ τοῦ λοχαγοῦ εἶπε.


- Ἔνδοξε πασσᾶ! Ἤχουσας τί εἶπεν ἡ γυνή μου Φατμᾶ. Ἔσο λοιπὸν δίκαιος καὶ δός μου τὴν γυναῖκά μου. Θὰ ὑπάγω μετ᾽ αὐτῆς εἰς τὴν πατρίδα μου Κρήτην.

Ὁ λοχαγὸς στραφεὶς εἶπε τῇ μητρί:

-Δὲν δύναμαι νὰ πράξω τι’ ἡ κόρη σου δὲν θέλει νὰ ἐπιστρέψῃ δὲν δύναμαι νὰ τὴν βιάσω.

᾿Αλλὰ τότε διεμαρτυρήθη ὅ ἱερεὺς εἰπών:

-δὲν ἐπεμβαίνω εἰς τὰς διαφορὰς μητρὸς καὶ θυγατρός: ὡς ἀντιπρόσωπος ὅμως τοῦ ἐπισκόπου διαμαρτύρομαι κατὰ τῆς ἀποφάσεως ταύτης. Ἢ Ἑλένη, θυγάτηρ τῆς χήρᾶς ταύτης, μόλις εἶνε ἑπτακαιδεχέτις, ὅθεν δὲν εἶνε ἐνῆλιξ. Δὲν παραδέχομαι νὰ παραδοθῇ τῷ Μουσταφᾷ ἐφένδῃ. Προτείνω, ἐπειδὴ δὲν θέλει νὰ ἐπιστρέψῃ πρὸς τὴν μητέρα, νὰ τὴν δώσωμεν εἰς τὴν προστασίαν τινός, λέγω δὲ νὰ πεμφθῇ εἰς Χαλκίδα, πρὸς τὸν αὐτόθι ἐπίσχοπον Ἰωακείμ, ἵνα δοθῇ εἰς φύλαξιν τῆς γηραιᾶς αὐτοῦ μητρός, γυναικὸς ἀξιοσεβάστου, ἕως οὗ ἣ κυβέρνησις ἀποφανθῇ περὶ τούτου!

Ὁ λοχαγὸς στραφεὶς εἶπεν ἡμῖν'

-Καλὸν νομίζω νὰ παραδεχθῶμεν τὴν πρότασιν τοῦ ἱερέως. Δὲν θὰ ἔχωμεν πλέον εὐθύνην τινὰ ἐν τῇ περιπλόκῳ
ταύτῃ ὑποθέσει, εἶτα δ᾽ἂς πράξωσιν ὅ,τι βούλωνται.

Τότε διὰ τοῦ διερμηνέως Λεωνίδου ἐξηγήσατο τῷ Μουσταφᾷ ἐφένδη ὅτι ὃ νόμος ἀπαγορεύει νὰ συνάπτῃ γάμον ἣ μὴ ἐνήλιξ, ἄνευ τῆς μητρικῆς συναινέσεως καὶ ὅτι δὲν θὰ παρεδίδετο μὲν ἧ κόρη εἰς τὴν μητέρα αὐτῆς, θὰ ἐτίθετο ὅμως ὑπὸ κηδεμονίαν, ὁ δὲ Μουσταφᾶ ἐφένδης ἠδύνατο τότε πρὸ τοῦ δικαστηρίου νὰ ὑποβάλῃ τὰς ἀξιώσεις αὑτοῦ. Ὃ Μουσταφᾶς ἡσύχως τὰ πάντα ἀχούσας, εἶπε:

-Πασσᾶ, ἀδίκως ἀποφαίνεσαι! Ὁ καδῆς ἡμῶν θὰ ἔδιδὲν ἄλλην γνώμην. Σοὶ λέγω ὅμως ὅτι οἱ Γκιαοὺρ δὲν θὰ νικήσωσι.

Καὶ ἀγερώχως ἐξῆλθε, μήτε τὸν λοχαγόν, μήτε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ χαιρετίσας. Ἢ νεαρὰ Ἑλληνὶς Ἑλένη ἐκάθητο σιγῶσα ἐπὶ τοῦ διβανίου, παρὰ δὲ τοὺς πόδας αὐτῆς συνεσπειροῦτο ἡ αἰθιοπίς. Ἢ μήτηρ ἠθέλησε νὰ ἐγγίσῃ πρὸς αὐτήν, ἀλλὰ μετὰ περιφρονητικῆς χειρονομίας ἀπέωσεν αὐτήν, οὐδὲ λόγον εἰποῦσα. Ὁ λοχαγὸς μετὰ ταῦτα παρέδωκε τὴν Ἑλένην τῷ ἱερεῖ ἡ δὲ κόρη παρεκάλεσε νὰ μείνῃ παρ᾽ αὐτῇ ἣ αἰθιοπίς. Ὅπερ καὶ ἐγένετο. Τῇ ἐπιούσῃ πρωΐᾳ ἡ Ἑλένη καὶ ἡ θεράπαινα συνοδεύοντος καὶ τοῦ ἱερέως, ἐπέδησαν μικροῦὑδραϊκοῦ καϊκίου καὶ ἀνέπλευσαν εἰς Χαλκίδα, κατὰ τὸ ρεῦμα τοῦ πορθμοῦ.

απομνημονεύματα Χριστόφορου Νέζερ, σελίδες 60-67

[Σενέκας]

Τοποθεσία: Κάρυστος

Χρόνος: 1833

υπόθεση: Οι νέες Βαυαρικές αρχές καταφτάνουν στην Κάρυστο προς επιτήρηση των οχυρώσεων της περιοχής. Εκεί εμφανίζεται μπροστά τους μια μικρή επιτροπή: ο πατήρ Αναστάστιος, η χήρα κυρία Σοφούλα και ο Λεωνίδας, φουστανελοφώρος που εκτελεί χρέη διερμηνέα. Υποστηρίζουν ότι ο Μουσταφά, ισχυρός μουσουλμάνος κτηματίας της περιοχής έχει απαγάγει την κόρη της χήρας, Ελένη και την έχει βάλει στο χαρέμι του. Ζητούν απονομή δικαιοσύνης και την επιστροφή της δεκαεπτάχρονης Ελένης

χαρακτήρες: Χριστόφορος Νέζερ, υπολόγαχός, Βροντζέρης, λοχαγός εκ Τυρόλου, χήρα Σοφούλα, παπα-αναστάσης, Λεωνίδας, Μουσταφά Εφέντης, Ελένη, κόρη και σύζυγος(?), γρία αφρικανή υπηρέτρια

ντισκας

[Σενέκας]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

[πατησιωτης]

-Πασσᾶ, ἀδίκως ἀποφαίνεσαι! Ὁ καδῆς ἡμῶν θὰ ἔδιδὲν ἄλλην γνώμην

Προφανώς αφού σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο ,η νόμιμη ηλικία γάμου είναι τα 9 έτη,ηλικία στην οποία ο προφήτης πήρε την Αισέ.
Άλλο βαυαρικός νόμος και άλλο οθωμανικός.
Πάντως οι Τούρκοι της Καρύστου υποχρεώθηκαν να φύγουν όταν με απόφαση των μεγάλων δυνάμεων η Εύβοια πέρασε στην Ελλάδα.



http://users.uoa.gr/~nektar/history/3co ... n_1821.htm

[πατησιωτης]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

Μάλλον για να την ξαναπουλήσει.

[Gherschaagk]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

Δώσε κόμπακτ ινφορμεησιον. Δεν μπορώ να διαβάσω το σεντόνι. Ήμαρτον.

[Σενέκας]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

Δώσε κόμπακτ ινφορμεησιον. Δεν μπορώ να διαβάσω το σεντόνι. Ήμαρτον.

κάνε μια προσπάθεια, αξίζει. Αυτή είναι η πιο περιεκτική σούμα

υπόθεση: Οι νέες Βαυαρικές αρχές καταφτάνουν στην Κάρυστο προς επιτήρηση των οχυρώσεων της περιοχής. Εκεί εμφανίζεται μπροστά τους μια μικρή επιτροπή: ο πατήρ Αναστάστιος, η χήρα κυρία Σοφούλα και ο Λεωνίδας, φουστανελοφώρος που εκτελεί χρέη διερμηνέα. Υποστηρίζουν ότι ο Μουσταφά, ισχυρός μουσουλμάνος κτηματίας της περιοχής έχει απαγάγει την κόρη της χήρας, Ελένη και την έχει βάλει στο χαρέμι του. Ζητούν απονομή δικαιοσύνης και την επιστροφή της δεκαεπτάχρονης Ελένης

[Orion22]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

Μάλλον για να την ξαναπουλήσει.

[Orion22]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

Δώσε κόμπακτ ινφορμεησιον. Δεν μπορώ να διαβάσω το σεντόνι. Ήμαρτον.

χάνεις όλη την ουσία έτσι, κάνε τον κόπο και διάβασε τα διαμαντάκια αυτά του Σενέκα, όλη την σειρά
το ένα καλλίτερο απ τ'άλλο
Το χει και ο Νέζερ το γράφειν και είναι λες και βλέπεις ακριβώς τις σκηνές


eklapsa με το "σκασμός"

[Gherschaagk]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

Δώσε κόμπακτ ινφορμεησιον. Δεν μπορώ να διαβάσω το σεντόνι. Ήμαρτον.

κάνε μια προσπάθεια, αξίζει. Αυτή είναι η πιο περιεκτική σούμα

υπόθεση: Οι νέες Βαυαρικές αρχές καταφτάνουν στην Κάρυστο προς επιτήρηση των οχυρώσεων της περιοχής. Εκεί εμφανίζεται μπροστά τους μια μικρή επιτροπή: ο πατήρ Αναστάστιος, η χήρα κυρία Σοφούλα και ο Λεωνίδας, φουστανελοφώρος που εκτελεί χρέη διερμηνέα. Υποστηρίζουν ότι ο Μουσταφά, ισχυρός μουσουλμάνος κτηματίας της περιοχής έχει απαγάγει την κόρη της χήρας, Ελένη και την έχει βάλει στο χαρέμι του. Ζητούν απονομή δικαιοσύνης και την επιστροφή της δεκαεπτάχρονης Ελένης

Στη σουμα δεν αναφέρεις πουθενά πως η χήρα είχε πουλήσει το παιδί στον Μουσταφά. Αν το έκανε, πίσσα, πούπουλα και σούβλισμα. Τι άλλο να πω;

[Gherschaagk]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

Δώσε κόμπακτ ινφορμεησιον. Δεν μπορώ να διαβάσω το σεντόνι. Ήμαρτον.

χάνεις όλη την ουσία έτσι, κάνε τον κόπο και διάβασε τα διαμαντάκια αυτά του Σενέκα, όλη την σειρά
το ένα καλλίτερο απ τ'άλλο
Το χει και ο Νέζερ το γράφειν και είναι λες και βλέπεις ακριβώς τις σκηνές


eklapsa με το "σκασμός"

Δεν προλαβαίνω.

[Orion22]

SpoilerShow

Τότε, ἐν ἔτει 1833, δὲν εἶχον εἰσέτι παρέλϑει ἔξ μῆνες ἀπὸ τῆς ἀφίξεως τοῦ βασιλέως, αἱ δὲ ἀρχαί, καίπερ καϑιδρυμέναι, σχεδὸν ὅμως πᾶσαι ἐστεροῦντο τῶν ἀναγκαίων ὁδηγιῶν. Ἑκάστη τοπικὴ ἐξουσία ἔπραττε κατὰ τὸ δοκοῦν, οὕτω δὲ πολλάκις, ἐν σπουδαίαις ὑποϑέσεσιν, οἱ διαφερόλενοι κατέφευγον εἰς τὰς στρατιωτικὰς ἀρχάς, ἐὰν τοιαῦται ὑπῆρχον διότι καὶ αὐταὶ εἶχον ἐπιτραπῇ νὰ ἐπεμβαίνωσιν εἰς ἰδιαζούσας περιστάσεις.

Ὁ ἡμέτερος λοχαγὸς ἧτο ἐκ τοῦ ἰταλικοῦ Τυρόλου, Βροντζέττης καλούμενος, ὀλίγον ματαιόφρων, ὑποδυόμενος πρόσωπον προστάτου. Μὲ προσέταξε νὰ εἰσαγάγω τοὺς τρεῖς Ἕλληνας. Τούτων εἰσελϑόντων, ὃ φουστανελλοφόρος πρῶτος ἤρξατο λέγων, λίαν εὐπετῶς, ἐν ἰταλικῇ γλώσσῃ, προχωρήσας ἅμα πρὸς τὸν λοχαγὸν καὶ δοὺς ἰδίαν τινὰ τροχοειδῆ κίνησιν ἐις τὴν φουστανέλλαν αὐτοῦ. Πρῶτον δὲ συνέστησεν ἑαυτόν, εἰπὼν ὅτι ἦτο Κερκυραῖος κύριος Λεωνίδας, ὅτι εἶχε ξυρίσει, ἐπί τινα ἔτη, ἐν Ναυαρίνῳ, πάντας τοὺς γάλλους ἀξιωματικοὺς καὶ ὅτι νῦν ἀπό τινων ἐτῶν διέτριβεν αὐτόϑι, ἐν Εὐβοίᾳ, διότι ὃ ἐνταῦϑα ϑεῖος αὐτοῦ εἶχε καταλίπει αὐτῷ τὰ εαυτοῦ κτήματα. Ὁ ἱερεὺς ἐκεῖνος ἦτο ὁ πατὴρ ᾿Αναστάσιος καὶ ἣ χήρα, ἣ κυρία Σοφούλα' κατὰ συμβουλὴν τοῦ δὲ εἶχον ἐλϑεῖ ινα παρὰ τῆς Ἐξοχότητος αὐτοῦ, τοῦ κυρίου λοχαγοῦ, αἰτήσωνται βοήϑειαν, διότι ἐγίνωσκον ὅτι οἵ Βαυαροὶ ἀξιωματικοὶ ἦσαν οἱ δικαιότατοι τῶν ἀνθρώπων. Ὁ λοχαγὸς Βροντζέττης ἠρώτησε τί κυρίως ἐπεθύμουν οι ἄνϑρωποι ἐκεῖνοι.

-Τῆς κυρίας ταύτης Σοφούλας, ἀπεκρίνατο ὁ κύριος Λεωνίδας, χήρας δυστυχοῦς, πλούσιός τις τοῦρκος Μουσταφὰ ἐφέντης, πρὸ ἑνὸς ἔτους ἥρπασε τὴν ϑυγατέρα καὶ εἰς ἔτι χρατεῖ ὡς δούλην ἐν τῷ χαρεμίω αυτού. Ὅϑεν ἡ κυρία Σοφούλα παρακαλεῖ τὴν Α.᾿Ἐξοχότητα, τὸν κύριον λοχαγόν, νὰ βιάσῃ τὸν Μουσταφᾶ ἐφέντην πρὸς ἀπόδοσιν τῆς κόρης. Τὴν παράκλησιν ταύτην ὑποστηρίζει καὶ ὃ πατὴρ ᾿Αναστάσιος, ὅστις ἐνταῦϑα εἶνε καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ ἐπισκόπου.

Ὁ λοχαγός, καίπερ ἀσμενίζων ἐν τῷ ὑποδύεσθαι πρόσωπον προστάτου, περιέστη ὅμως τρόπον τινὰ εἰς ἀμηχανίαν ἐπὶ τῇ αἰτήσει ἐκείνῃ, διότι ϑὰ ἠναγκάζετο νὰ μετέλϑῃ βίαν, ἐὰν τὴν δούλην ὁ Μουσταφᾶ ἐφέντης μὴ ἑκουσίως ἀπέδιδεν. Ὃ τοῦρκος ἐκεῖνος ἧτο ἐκ τῶν ἐν Καρύστῳ περιβλέπτων, μικρὸν δὲ μετὰ τὴν εἰς Εὔβοιαν ἄφιξιν ἡμῶν ἐπεσκέψατο τὸν λοχαγὸν μεϑ᾽ ἑτέρων τούρκων. Ὃ λοχαγὸς στραφεὶς τότε πρὸς ἡμᾶς, τοὺς ἀξιωματικοὺς αὑτοῦ, ἠρώτησε τί ἔδει γενέσϑαι. Πρὸ πάντων, εἶπεν ὑπολοχαγός τις, δέον νὰ προσκληϑῇ ὁ Μουσταφᾶ ἐφέντης καὶ νὰ ἐρωτηϑῇ περὶ τῆς κατ᾽αὐτοῦ γινομένης κατηγορίας. Πάραυτα προσετάχϑη λοχίας τις νὰ κομίσῃ τῷ Μουσταφᾷ τὴν ἐντολὴν τοῦ ἀμέσως ἐμφανισϑῆναι πρὸς τὸν
φρούραρχον ἐν τῷ φρουρίῳ. Πρὸς τοῦτο ὡς διερμηνεὺς συνἀπεστάλη τῷ λοχίᾳ ὁ κύριος Λεωνίδας.

Μετ᾿οὐ πολὺ ἦλϑεν ὁ Μουσταφᾶ ἐφέντης καὶ ἀξιοπρεπῶς ἤγγισε πρὸς τὸν φρούραρχον, τουρκιστὶ προσαγορεύσας. Ὃ λοχαγὸς ἡρμήνευσεν αὐτῷ ὁποίαν κατηγορίαν κατ᾽ αὐτοῦ εἰσηγήσατο ἡ κυρία Σοφούλα, ἀπύτησε δὲ τὴν ἀπόδοσιν κόρης. Διότι, εἶπε, δὲν ὑπάρχει δουλεία ἐν τῷ βασιλείῳ της Ἑλλάδος, ἔνϑα ἕκαστος εἶνε ἐλεύϑερος καὶ διότι ἡ μήτηρ εἶχε φυσικὸν δικαίωμα ἐπὶ τῆς ϑυγατρός. Ὃ Μουσταφᾶ ἐφένδης, οὐδὲ βλέμματος τὴν χήραν ἠξίωσεν, ἠρέμα δὲ καὶ ἀγερώχως ἐξηγήσατο ὅτι οὐδεμίαν δούλην εἶχεν ἐν τῷ οἴκῳ" ὅτι ἡ ϑυγάτηρ τῆς χήρας ἐκείνης ἑκοῦσα ἡσπάσατο τὸν ἐσλαμισμόν' ὅτι ἡ πρῴην Ἑλένη, ἦτο ἤδη σύζυγος αὑτοῦ, Φατμᾶ ὀνομασϑεῖσα, ἀπὸ ἕξ καὶ ἐπέκεινα μηνῶν ὅτι ἐφρόνει ὅτι οὐδεὶς εἶχε δικαίωμά τι ἐπὶ τῆς συζύγου αὗτοῦ, ἥτις βεβαίως δὲν ϑὰ ἐχωρίζετο αὐτοῦ ἐκουσίως και ὅτι δὲν εἶχεν ἁρπάσει τὴν γυναῖκα αὑτοῦ. Τέλος προσέϑηκεν ὅτι ἦ τε κυρία Σοφούλα καὶ ὁ κύριος Λεωνίδας ἐγίνωσκον ταῦτα κάλλιστα καὶ πῶς ἡ κόρη εἶχεν εἰσέλϑει εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ ὅτι ὁ κύριος Λεωνίδας εἶχε διευκολύνει τὰς διαπραγματεύσεις.

Ὁ διερμηνεὺς ἠρνήσατο ταῦτα λίαν ἐπιμόνως. Ὃ πατὴρ Αναστάσιος, τέως σιωπῶν, ἥψατο τοῦ λόγου καὶ ἀπύτησε παρὰ τοῦ φρουράρχου τὴν πρόσκλησιν τῆς ϑυγατρὸς τῆς κυρίας Σοφούλας, ἵνα κἀχείνη παράσχῃ ἐξηγήσεις. Οὕτως ὁ λοχαγὸς Βροντζέττης προσέταξε τῷ κυρίῳ Λεωνίδᾳ νὰ
εἴπη, τῷ Μουσταφᾷ ἐφέντῃ, ὅτι ἔδει νὰ πορευϑῆ οἴκαδε πρὸς παραλαβὴν τῆς ϑυγατρὸς τῆς γυναικὸς ἐκείνης, ἵνα καὶ παρ᾽ αὐτῆς ἀκουσϑῶσι τὰ γενόμενα.

᾿Αλλ᾽ ὁ πατὴρ ᾿Αναστάσιος ἀντέστη εἰς τὴν διαταγὴν ταύτην, εἰπὼν ὅτι κίνδυνον διέβλεπε διότι ὁ Μουσταφᾶ ἐφέντης ἦτο γνωστὸς ὡς βιαιότατος ἀνήρ, φόβος δὲ ὑπῆρχε μὴ φονεύσῃ, μᾶλλον τὴν κόρην, ἢ ἀγάγῃ αὐτὴν πρὸ τοῦ φρουράρχου, ὃς παρεκλήϑη νὰ πέμψῃ ἕτερον εἰς πρόσκλησιν τῆς κόρης. Μικρὸν συνδιασκεψάμενος μετ᾽ ἐμοῦ καὶ ἑτέρου ὑπολοχαγοῦ, ὃ λοχαγὸς Βροντζέττης ἐπέτρεψέ μοι τὴν προσαγωγὴν τῆς Ἑλένης, ϑυγατρὸς τῆς Σοφούλας, ὃ δὲ Μουσταφᾶ ἐφέντης παρηγγέλϑη νὰ περιμένη, ἐν τῷ φρουρίῳ. Ὃ κύριος Λεωνίδας συνεξεπέμφϑη μο: ὡς διερμηνεὺς καὶ ἡ κυρία Σοφούλα συνώξευσεν, ὅπως βεβαιώσῃ τὴν ταὐτότητα τῆς ἑαυτῆς ϑυγατρός.

....

᾿Ὑψώσαντος τοῦ κυρίου Λεωνίδου τὸ βαρὺ παραπέτασμα εἰσήλθομεν εἰς τὸν ϑάλαμον καὶ εἴδομεν, ἐν τῇ γωνίᾳ, ἐπὶ πλατέος διβανίου, ἐξ ἕως ἑπτὰ γύναια, προς άλληλα συσπειρωμένα. Ἧτο εἷς ὄγχος, ἔβαλλον δὲ τόσον φοβερὰς φωνάς, ὥστε σχεδὸν ἐκωφάνϑημεν πρὸς στιγμήν. Ἔτιλλον
τὴν κόμην αὐτῶν καὶ περιέπτυσσον νεαρὰν κόρην, ἥτις, μετάξινον φέρουσα ἱμάτιον καὶ ποικιλόχρουν μεταξίνην περισκελίδα,

ἔστρεφε καϑ' ἡμῶν τὰς χεῖρας, τείνουσα τοὺς δακτύλους, σημεῖον μεγίστης ὕβρεως καὶ περιφρονήσεως.

SpoilerShow

Ἑβαλλε δὲ ἀνάρϑρους καὶ ὀξείας φωνάς, ὅτε ἡ κυρία Σοφούλα ὥρμησε πρὸς τὴν ἐκ γυναικῶν τολύπην ἐχείνην. ᾿Αλλὰ δυσειδεστάτη αἰθιοπὶς ἀπέωσεν αὑτήν, τὸ δὲ νεαρὸν γύναιον, ὅπερ ἡ Σοφούλα ἐκάλεσε τῷ γλυκεῖ ὀνόματι ϑυγατέρα Ἑλένην, ἐξηκόντησε κατὰ τῆς μητρὸς φρικώδεις
ἀράς. Ἔν τῶν φωνῶν ἔχανα τὸν νοῦν μου, τὸ δὴ λεγόμενον" πῶς δὲ νὰ ἐπεμβῶ, ἀφ᾽ οὔ ἠδυνάτουν νὰ καταστῶ καταληπτός. ᾿Αλλ᾽ ἀπολέσας τὴν ὑπομονήν, ἀνεφώνησα γερμανιστὶ καὶ πάσῃ δυνάμει, δι᾿ ὕφους στρατιωτικοῦ:

-Σιγή, ἀμέσως σιωπή ! Ὃ διάβολος νὰ σᾶς πάρῃ!

Καίτοι οὐδεὶς κατενόησε τὴν γλῶσσαν ταύτην, ἀλλ᾽ ὁ τόνος ἧτο τόσον ἰσχυρός, τόσον ἐπιτακτιχός, ὥστε ἐπήνεγκε στιγμιαίαν σιγήν. Τότε καλέσας τὸν διερμηνέα εἶπον ν᾽ἀγγείλῃ τῇ ϑυγατρὶ τῆς κυρίας Σοφούλας, ὅτι, ἐὰν ἀμέσως μὴ ἀκολουϑήσῃ καὶ ἔλϑῃ μεϑ᾽ ἡμῶν εἰς τὸ φρούριον,
ϑὰ προσέττατον τοῖς στρατιώταις νὰ συλλάβωσιν αὐτὴν καὶ αὐτόσε ἀπαγάγωσι. Οἱ λόγοι οὗτοι ἐπενήργησαν καὶ ὃ φόβος τῆς ἐπαφῆς τῶν γκιαοὺρ κατέστησεν αὐτὴν εὐπειϑῆ. ᾿Αποχωρήσασα εἰς ἕτερον δωμάτιον, ἐξῆλθε μετά τινα λεπτά; κεκαλυμμένη διὰ γιασμακίου καὶ περιβεβλημένη φερετζέ, Ἢ γηραιὰ αἰϑιοπὶς εἴπετο.

Οὕτως ἐτράπημεν πάντες πάλιν πρὸς τὸ φρούριον. Οὐδεὶς καθ᾽ ὁδὸν συνήντησεν ἡμῖν. Οἱ κάτοικοι τῆς Καρύστου δὲν εἶχον παρατηρήσει τὴν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Μουσταφᾶ ἐφένδη εἴσοδον ἡμῶν, διότι ὁ οἶκος ἐκεῖνος ὀλίγον μακρὰν ἔκειτο ἐν μέσῳ κήπων. Ὅτε εἰσήλθομεν πρὸς τὸν φρούραρχον λοχαγόν, ὃ Μουσταφᾶ ἐφένδης ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ διβανίου, ἠρέμα ροφῶν καπνὸν ἐκ τῆς μακρᾶς αὐτοῦ σύριγγος καὶ διὰ στόματος καὶ ρωθώνων ἐκπέμπων αὐτόν. Ἢ γυνὴ αὐτοῦ πρῶτον αὐτὸν τουρκιστὶ προσηγόρευσε, βαθέως κλίνασα, τὴν δεξιὰν τείνᾶσα πρὸς τὸ ἔδαφος καὶ εἶτα δι᾿ αὐτῆς ἁψαμένη μετώπου καὶ στόματος. Ὁ Μουσταφᾶς ἀντιπροσηγόρευσεν ἀξιοπρεπῶς. Ἢ νεαρὰ γυνὴ ἐστράφη τότε πρὸς τὸν λοχαγόν, ἐπίσης κλίνασα καὶ προσαγορεύσασα. ᾿Ὀρθωθεῖσα δὲ ἠρώτησεν ὑψηλοφώνως, οὐχὶ Ἑλληνιστὶ ἀλλὰ τουρκιστί.

-Πασσᾶ, τί μὲ θέλεις;

Ὁ λοχαγός εἶπε διὰ τοῦ διερμηνέως ὅτι ὥφειλε νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν μητέρα αὐτῆς ἀφόβως: διότι ἐν Ἑλλάδι οὐδεὶς πλέον ὑπῆρχε δοῦλος. ἔκαστος δὲ ἦτο ἐλεύθερος. Ἡ κόρη ἀπεκρίνατο σταθερά, φωνῇ:

-Εἷς τὴν μητέρα μου οὐδέποτε θὰ ἐπιστρέψω. Δὲν ἔχω μητέρα. Αὐτὴ μ᾽ ἐπώλησε πρὸς τὸν Μουσταφᾶ ἐφένδην. Ἰδού, αὐτὸς ὁ τιποτένιος τὰ ἐτελείωσε. Καὶ ἔδειξε τὸν Λεωνίδαν, προσθεῖσα καὶ τάδε:

-Τώρα εἶμαι Τούρκισσα, εἶμαι γυνὴ τοῦ Μουσταφᾶ ἐφένδη καὶ δὲν θὰ τὸν ἀφήσω. Εἶμαι εὐχαριστημένη.

Τότε ἠγέρθη καὶ ὁ Μουσταφᾷ ἐφένδης καὶ στὰς πρὸ τοῦ λοχαγοῦ εἶπε.


- Ἔνδοξε πασσᾶ! Ἤχουσας τί εἶπεν ἡ γυνή μου Φατμᾶ. Ἔσο λοιπὸν δίκαιος καὶ δός μου τὴν γυναῖκά μου. Θὰ ὑπάγω μετ᾽ αὐτῆς εἰς τὴν πατρίδα μου Κρήτην.

Ὁ λοχαγὸς στραφεὶς εἶπε τῇ μητρί:

-Δὲν δύναμαι νὰ πράξω τι’ ἡ κόρη σου δὲν θέλει νὰ ἐπιστρέψῃ δὲν δύναμαι νὰ τὴν βιάσω.

᾿Αλλὰ τότε διεμαρτυρήθη ὅ ἱερεὺς εἰπών:

-δὲν ἐπεμβαίνω εἰς τὰς διαφορὰς μητρὸς καὶ θυγατρός: ὡς ἀντιπρόσωπος ὅμως τοῦ ἐπισκόπου διαμαρτύρομαι κατὰ τῆς ἀποφάσεως ταύτης. Ἢ Ἑλένη, θυγάτηρ τῆς χήρᾶς ταύτης, μόλις εἶνε ἑπτακαιδεχέτις, ὅθεν δὲν εἶνε ἐνῆλιξ. Δὲν παραδέχομαι νὰ παραδοθῇ τῷ Μουσταφᾷ ἐφένδῃ. Προτείνω, ἐπειδὴ δὲν θέλει νὰ ἐπιστρέψῃ πρὸς τὴν μητέρα, νὰ τὴν δώσωμεν εἰς τὴν προστασίαν τινός, λέγω δὲ νὰ πεμφθῇ εἰς Χαλκίδα, πρὸς τὸν αὐτόθι ἐπίσχοπον Ἰωακείμ, ἵνα δοθῇ εἰς φύλαξιν τῆς γηραιᾶς αὐτοῦ μητρός, γυναικὸς ἀξιοσεβάστου, ἕως οὗ ἣ κυβέρνησις ἀποφανθῇ περὶ τούτου!

Ὁ λοχαγὸς στραφεὶς εἶπεν ἡμῖν'

-Καλὸν νομίζω νὰ παραδεχθῶμεν τὴν πρότασιν τοῦ ἱερέως. Δὲν θὰ ἔχωμεν πλέον εὐθύνην τινὰ ἐν τῇ περιπλόκῳ
ταύτῃ ὑποθέσει, εἶτα δ᾽ἂς πράξωσιν ὅ,τι βούλωνται.

Τότε διὰ τοῦ διερμηνέως Λεωνίδου ἐξηγήσατο τῷ Μουσταφᾷ ἐφένδη ὅτι ὃ νόμος ἀπαγορεύει νὰ συνάπτῃ γάμον ἣ μὴ ἐνήλιξ, ἄνευ τῆς μητρικῆς συναινέσεως καὶ ὅτι δὲν θὰ παρεδίδετο μὲν ἧ κόρη εἰς τὴν μητέρα αὐτῆς, θὰ ἐτίθετο ὅμως ὑπὸ κηδεμονίαν, ὁ δὲ Μουσταφᾶ ἐφένδης ἠδύνατο τότε πρὸ τοῦ δικαστηρίου νὰ ὑποβάλῃ τὰς ἀξιώσεις αὑτοῦ. Ὃ Μουσταφᾶς ἡσύχως τὰ πάντα ἀχούσας, εἶπε:

-Πασσᾶ, ἀδίκως ἀποφαίνεσαι! Ὁ καδῆς ἡμῶν θὰ ἔδιδὲν ἄλλην γνώμην. Σοὶ λέγω ὅμως ὅτι οἱ Γκιαοὺρ δὲν θὰ νικήσωσι.

Καὶ ἀγερώχως ἐξῆλθε, μήτε τὸν λοχαγόν, μήτε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ χαιρετίσας. Ἢ νεαρὰ Ἑλληνὶς Ἑλένη ἐκάθητο σιγῶσα ἐπὶ τοῦ διβανίου, παρὰ δὲ τοὺς πόδας αὐτῆς συνεσπειροῦτο ἡ αἰθιοπίς. Ἢ μήτηρ ἠθέλησε νὰ ἐγγίσῃ πρὸς αὐτήν, ἀλλὰ μετὰ περιφρονητικῆς χειρονομίας ἀπέωσεν αὐτήν, οὐδὲ λόγον εἰποῦσα. Ὁ λοχαγὸς μετὰ ταῦτα παρέδωκε τὴν Ἑλένην τῷ ἱερεῖ ἡ δὲ κόρη παρεκάλεσε νὰ μείνῃ παρ᾽ αὐτῇ ἣ αἰθιοπίς. Ὅπερ καὶ ἐγένετο. Τῇ ἐπιούσῃ πρωΐᾳ ἡ Ἑλένη καὶ ἡ θεράπαινα συνοδεύοντος καὶ τοῦ ἱερέως, ἐπέδησαν μικροῦὑδραϊκοῦ καϊκίου καὶ ἀνέπλευσαν εἰς Χαλκίδα, κατὰ τὸ ρεῦμα τοῦ πορθμοῦ.

απομνημονεύματα Χριστόφορου Νέζερ, σελίδες 60-67[/spoiler]

τουρκικη μούντζα;

[Orion22]

SpoilerShow

Δώσε κόμπακτ ινφορμεησιον. Δεν μπορώ να διαβάσω το σεντόνι. Ήμαρτον.

χάνεις όλη την ουσία έτσι, κάνε τον κόπο και διάβασε τα διαμαντάκια αυτά του Σενέκα, όλη την σειρά
το ένα καλλίτερο απ τ'άλλο
Το χει και ο Νέζερ το γράφειν και είναι λες και βλέπεις ακριβώς τις σκηνές


eklapsa με το "σκασμός"

Δεν προλαβαίνω.

κρατα το μπουκμαρκ και κάντο όταν βρεις χρόνο
δεν θα το μετανιώσεις

τυφλα να χουν οι καλλίτερες κωμωδίες/παραστάσεις

[Σενέκας]

ένα καίριο ερώτημα είναι, εφόσον η Σοφούλα την πούλησε, γιατί την ήθελε πίσω;

Μάλλον για να την ξαναπουλήσει.

σκέφτεσαι σαν σωστός δεξιός. Ωστόσο δεν το αποκλείω: ο ρόλος των τριών είναι βρώμικος, ειδικά του παπά

[Σενέκας]

-Πασσᾶ, ἀδίκως ἀποφαίνεσαι! Ὁ καδῆς ἡμῶν θὰ ἔδιδὲν ἄλλην γνώμην

Προφανώς αφού σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο ,η νόμιμη ηλικία γάμου είναι τα 9 έτη,ηλικία στην οποία ο προφήτης πήρε την Αισέ.
Άλλο βαυαρικός νόμος και άλλο οθωμανικός.
Πάντως οι Τούρκοι της Καρύστου υποχρεώθηκαν να φύγουν όταν με απόφαση των μεγάλων δυνάμεων η Εύβοια πέρασε στην Ελλάδα.



http://users.uoa.gr/~nektar/history/3co ... n_1821.htm

Χμμμ...είσαι πονηρούλης. Παραβλέπεις τη νομική περιπλοκή της γονικής συναίνεσης. Ο παπάς ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε συναίνεση, αλλά σύμφωνα με τον Μουσταφά και τη Φατμά, η μητέρα έδωσε πλήρη συγκατάθεση. Μέ βάση αυτό, ενα κανονικό χριστιανικό δικαστήριο πιθανότατα θα αποφάσιζε υπερ του Μουσταφα. Ο λοχαγός το έκρυψε επίσης κάτω το χαλί, προφανώς γιατί δεν ήθελε να ασχοληθεί παραπάνω