Τα 100+ χρονια της Ακμης του Βυζαντίου

[George_V]

Η 6η Ιουνιου 913 ηταν μια ασυνηθιστα ζεστη μερα στην Κωνσταντινούπολη. Μπορει να ηταν αρχή καλοκαιριου ακομη αλλα ένα πρώιμο κυμα καύσωνα επληττε την Πολη ανεβάζοντας την θερμοκρασια πολύ πιο πάνω από την κανονικη για την εποχη.

Στη δροσιά του Ιερου Παλατίου πάντως οι μέρες κυλουσαν ευχάριστα για τον Αυτοκράτορα Αλέξανδρο ο οποιος την προηγουμενη μέρα (5 Ιουνιου) ακολουθησε το συνηθισμένο του πρόγραμμα το οποιο περιελάμβανε επίσκεψη στα Λουτρά με φίλους, δειπνο μεχρι σκασμου, κρασοκατάνυξη μεχρι αηδίας και πολύ σεξ (ειτε με πορνες, ειτε με υπηρέτριες, ειτε με οποια εβρισκε μπροστα του).

Κουρασμένος και μεθυσμένος κοιμηθηκε μεχρι το μεσημέρι της 6ης Ιουνιου οποτε όταν σηκώθηκε αποφάσισε να παει με τους φιλους του να πάιξει ένα παιχνίδι Τζυκανίου στο παρακειμενο Τζυκανιστηριον διπλα από το Παλατι (το Τζυκάνιον ηταν παιχνίδι που εμοιαζε αρκετα με το σημερινο πόλο με αλογα που παιζεται στην Βρετανια).

Αλλα η χτεσινη κραιπάλη σε συνδιασμο με την αφόρητη ζέστη αρχισε να τον κάνει να μην νιώθει και πολύ καλα και τελικά κατέρρευσε κατά την ωρα του παιχνιδιου πέφτωντας από το άλογο του.

Αμέσως ετρεξαν οι φρουροι και οι υπηρέτες οι οποιοι διαπίστωσαν ότι δεν ειχε τις αισθησεις του ενώ αιμορραγουσε υπερβολικά από την μυτη.

Μεταφέρθηκε την ιδια στιγμη πισω στο Παλάτι οπου παρα τις προσπάθειες των γιατρών να τον σώσουν κατέληξε το βράδυ της ιδιας ημέρας ειτε από καρδιακο επεισόδιο, ειτε από εγκεφαλικη συμφόρηση. Ηταν Αυτοκράτορας για ακριβως 13 μηνες. Όπως ειχε “προφητευσει” ο ετοιμοθάνατος αδελφος του τον Μαιο του 912 όταν τον ορισε διαδοχο του λεγοντας του λιγη ωρα πριν πεθάνει πως θα “συναντηθουν ξανα” σε 13 μηνες

Με τον Αυτοκράτορα νεκρό επρεπε πλεον να τηρηθει η διαδοχη την οποια ειχε ηδη ορίσει ο Αλέξανδρος με την διαθηκη του η οποια ανοιχτηκε την ιδια ωρα από την Συγκλητο και αναγνωστηκε δημόσια στους παροντες κατα τον θανατο του Αυτοκράτορα. Αλλα μεχρι να σταθεροποιηθει η θεση τους το περιεχομενο της δεν επρεπε να βγει εξω απο το δωμάτιο αυτο.

Βασει αυτής ο θρόνος περνουσε στον ανηψιό του Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο γιο του αδελφου του Αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ με την υποσημειωση πως αν αυτος ηταν ανηλικος τη στιγμη του θανατου του (ο Κωνσταντινος ηταν μολις 8 ετών) τοτε να ανατεθει η διακυβέρνηση του κράτους σε Συμβούλιο Αντιβασιλειας αποτελουμενο από τους κάτωθι:

Πατριάρχη Νικόλαο Α’ Μυστικο ως Προεδρο του Συμβουλιου

Μάγιστρο Στέφανο ως μέλος

Μαγιστρο Ιωάννη Ελλάδα ως μέλος

Ρεκτωρα Ιωάννη Λαζάνη ως μέλος

Ευθυμιο ως μέλος

Βασιλιτζη ως μέλος

Γαβριηλοπουλο ως μέλος

Αποκλειοντας ετσι την χηρα του αδελφου του και μητέρα του νεου Αυτοκράτορα Ζωη Καρβονοψινα (την οποια δεν χωνευε) από οποιαδηποτε κυβερνητικη η άλλη θέση από την οποια θα μπορουσε να ασκησει επιρροη ή εξουσία.

Η κηδεία του Αυτοκράτορα Αλεξάνδρου εγινε με το full ceremonial του Βυζαντινου Τυπικου για Αυτοκρατορικη κηδεία και μετα από αυτην το Συμβουλιο Αντιβασιλείας επιασε αμεσως δουλεια καθως όπως κάθε φορα όταν υπαρχει ανήλικος Αυτοκράτορας στον θρονο και Αντιβασιλεία παντα καποιος θα διεκδικησει το στέμμα και θα προκαλεσει ακομα και εμφυλιο για αυτό.

Και οι φοβοι τους ηταν δικαιολογημενοι. Γνωριζαν ότι ο ισχυρος Δομέστικος των Σχολων Κωνσταντινος Δούκας εποφθαλμιουσε τον θρόνο και θα τους προκαλουσε προβλημα ειδικα τώρα που ειχε υπο την διοικηση του έναν τεράστιο στρατο στη Θράκη (ο Αλέξανδρος τον ειχε διορισει διοικητη της εκστρατειας κατά των Βουλγάρων λιγο πριν πεθανει και τον ειχε στειλει στη Θράκη για να οργανωσει τον στρατο και την εκστρατεια).

Εκει λοιπον βρηκαν τον Κωνσταντινο Δούκα τα νεα του θανάτου του Αυτοκράτορα και αρχισε να λαμβάνει επιστολες από φιλους και συγγενεις στην Κωνσταντινουπολη που τον παρακινούσαν να αναλαβει δράση και να πάρει το θρονο τον οποιο τον θεωρουσαν ουσιαστικα κενο μιας και σε αυτόν καθοταν ένα 8χρονο παιδι περιτριγυρισμένο από henchmen του προηγουμενου Αυτοκράτορα (σε αυτό δεν ειχαν εντελως αδικο. Τα μισα μέλη του Συμβουλιου Αντιβασιλειας όπως ο Ευθυμιος, ο Βασιλιτζης και ο Γαβριηλοπουλος για παραδειγμα ηταν henchmen του Αλεξάνδρου που τους χρησιμοποιουσε κυριως για βρωμοδουλειες και ο μονος λογος που τους εβαλε στο Συμβουλιο ηταν για να τρομοκρατουν τους υπολοιπους).

Επιπλεον του ελεγαν ότι αν κανει κινηση θα εχει την στηριξη της Συγκλητου και του λαου της Κωνσταντινουπολης και πως ο Πατριάρχης Νικόλαος είναι με το μέρος τους και εγκρινει την κατάληψη της εξουσιας από αυτόν.

Βεβαια αυτοι που τα ελεγαν όλα αυτά δεν ηξεραν πως ο Πατριάρχης ειχε οριστει ως Προεδρος του Συμβουλιου Αντιβασιλειας (για την ωρα το περιεχομενο της διαθηκης του Αλεξάνδρου ηταν κρατικο μυστικο και μονο οσοι αναφέρονταν σε αυτή και καποια ανωτερα κρατικα στελεχη γνωριζανκαι απλα υπέθεταν ότι θα ενεκρινε την δράση του Δουκα καθως οι δυο τους ειχαν καλες σχέσεις από παλια και ηταν ο Νικόλαος που ειχε προτεινει στον Αλέξανδρο να οριστει ο Κωνσταντινος Δούκας διοικητης της εκστρατειας κατά των Βουλγάρων).

Ο Δουκας πειστηκε και αποφάσισε να δράσει άμεσα. Ετσι με τη συνοδεια σωματοφυλακων και πιστων του στρατιωτων κάλπασε προς την Κωνσταντινουπολη και φτανοντας εκει πηρε ένα καικι και μπηκε στην Πολη από τα Θαλάσσια Τείχη μεσα στη νυχτα από την πλευρα που βρισκοταν η παλια Ακρόπολη του Βυζαντιου κοντα στο σπιτι του Πρωτοβεστιαριου Μιχαηλ.

Από εκει οι συνομώτες πηγαν στο σπιτι του Μαγιστρου Γρηγοριου Ιβηρίτζη ο οποιος ηταν πεθερός του Κωνσταντίνου Δουκα οπου θα διανυκτέρευε και εκει συγκεντρωθηκαν και τα υπολοιπα μελη της συνομωσιας όπως ο Ασηκρίτης Νικήτας και ο Πατρίκιος Κωνσταντινος Ελλαδικός.

Αφου συζητησαν ολη νυχτα συμφωνησαν στο σχέδιο δράσης και τα ξημερώματα οι συνομωτες με τους οπαδους τους και τους σωματοφυλακες/στρατιωτες του Κωνσταντινου (αλλα και οσους αλλους δεχτηκαν να προσχωρησουν στο κινημα) πηγαν στις Πύλες του Ιπποδρόμου με οπλα και πυρσους και ανακηρυξαν τον Κωνσταντίνο Δούκα ως Αυτοκράτορα.

Αλλα η φρουρά του Ιπποδρόμου δεν δέχτηκε να τους ανοιξει τις Πυλες ουτε φυσικα προσχώρησαν στο κινημα.

Ετσι ο Κωνσταντινος Δουκας αποφάσισε να καταλαβει τον Ιπποδρομο με εφοδο και διέταξε τον υπασπιστή του τον οποιο ειχε προβιβάσει ηδη σε Στρατηγο και Διοικητη του Ιππικου να επιτεθει και να σπάσει τις Πυλες.

Η εφοδος εκτελεστηκε αλλα αρκετα ατσαλα με συνέπεια να απωθηθουν οι στασιαστές ενώ ο υπασπιστης που προσπαθουσε να αναδιοργανωσει τους αντρες του ώστε να ξαναεπιτεθουν χτυπηθηκε από δόρυ που εκτοξευτηκε εναντιον του από το πανω μερος του Ιπποδρομου και αυτό διαπέρασε το στηθος του σκοτωνοντας τον ακαριαια.

Η επιθεση διαλυθηκε αλλα ο Κωνσταντινος Δουκας πλεον βρισκοταν στη μεθη της εξουσιας και δεν σκεφτοταν καθαρα.

Ετσι αποφάσισε να αναδιοργανωσει ο ιδιος τους σκορπισμενους αντρες του και να οδηγησει ο ιδιος εφοδο στην Χαλκη Πυλη (την οποια ειχαν ανοιξει οι Φρουροι λογω του ότι ξημερωσε όπως απαιτουσε το Πρωτοκολλο καθως δεν ηξεραν ακομα ότι γινοταν πραξικοπημα στην Πολη. Αν το γνωριζαν θα την κρατουσαν κλειστη καθως ηταν κοινη πρακτικη όταν γινεται πραξικοπημα στην Κωνσταντινουπουλη να σφραγιζεται το Παλατι αεροστεγως) ενώ παραλληλα δευτερο τμημα στασιαστων θα εκανε ξανα εφοδο στον Ιπποδρομο.

Όταν εφτασαν τα νεα της στάσης στο Παλάτι ο Κωνσταντινος Δουκας ειχε ηδη καταλαβει και το Στρατοπεδο των Εξκουβιτόρων (αρκετοι από αυτους ενωθηκαν μαζι του) και επικράτησε αρχικα ενας πανικος ο οποιος μεγάλωσε όταν αντιληφθηκαν ότι εχουν αφησει την Χαλκη Πυλη ανοιχτη. Ετσι ο νεαρος Αυτοκρατορας μεταφέρθηκε στην Αιθουσα του Θρονου για ασφαλεια οπως ηρθαν εκει και τα περισσοτερα μελη της Αντιβασιλειας εχοντας πανικοβληθει και χωρις να ξερουν τι να κανουν. Απλα περιμεναν απο ωρα σε ωρα να μπουκαρουν οι στασιαστές και να τους εκτελεσουν ολους.

Τελικα ο Μαγιστρος Ιωάννης Ελλάδας κατάφερε να κρατησει την ψυχραιμία του και μπορεσε να ειδοποιησει την Εταιρεια (Αυτοκρατορικο Ταγμα αποτελουμενο κυριως από ξενους μισθοφορους) και τους “Eλατες” (δλδ τα πληρωματα του Αυτοκρατορικου Στόλου που ναυλοχουσε στο παρακειμενο λιμάνι) να τρέξουν αμεσως προς βοηθεια.

Αμεσως μετα ανοιξε το Αυτοκρατορικο Οπλοστάσιο και εξοπλισε την Εταιρεια, τους Ελάτες αλλα και κάθε υπηρέτη που βρισκοταν στο Παλάτι και τους εστειλε να σταματησουν τους στασιαστές πριν καταφέρουν να μπουν στο Παλατι.

Οι δυο “στρατοι” συγκρουστηκαν σφοδρα εξω από την Χαλκη Πυλη σε μια αιματηρη μάχη με βαριές απωλειες και για τις δυο πλευρες.
Πανω στην μάχη ο Πρωτοσπαθάριος Ιωάννης Γαρίδας σκότωσε τον γιο του Κωνσταντινου Δουκα τον Γρηγόριο, ενώ επισης σκοτώθηκαν και ο Μιχαήλ Δουκας (ανηψιος του Κωνσταντινου) και ο Υπαρχηγος του Δουκα, ο Κουρτικιος ο Αρμένιος.

Οι στασιαστές αρχισαν να υποχωρουν και βλεποντας τον στρατο του να διαλυεται σιγα σιγα ο Κωνσταντινος Δουκας κάλπασε μεσα στον ορυμαγδο της μάχης για να τους συγκρατησει αλλα το άλογο του γλιστρησε στις πλάκες του δρόμου και τον γκρέμισε στο πεζοδρόμιο οπου χτυπησε το κεφάλι σε ένα τοιχο.

Οι στασιαστές βλεποντας τον Δουκα να πέφτει και το κεφάλι του στα αιματα τον εγκατέλειψαν αφηνοντας τον μονο.

Αλλα ο Δουκας κατάφερε να σηκωθει αν και τρομερα ζαλισμένος και αποσυντονισμενος. Όμως πριν προλάβει να πει μια λέξη καποιος στρατιωτης τον πλησιασε και του εκοψε το κεφάλι.

Αμεσως μετα πηρε το κεφάλι και το πηγε στον 8χρονο Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ζ’ και τα μελη του Συμβουλιου Αντιβασιλειας που βρισκοντουσαν στην Αιθουσα του Θρονου περιμενοντας το μοιραιον και το αποθεσε στα ποδια του νεαρου Αυτοκράτορα.

Με τον θανατο του Δουκα η επανασταση κατέρρευσε και οι συνομωτες διασκορπίστηκαν.

Ο πεθερος του Δουκα Γρηγόριος Ιβηριτζης κατεφυγε στην Αγια Σοφία και ζήτησε άσυλο μαζι με τον Πατρικιο Λέοντα Χοιροσφάκτη.
Τελικα εφτασε σε συμφωνια με το Συμβουλιο Αντιβασιλειας και παραδοθηκαν και οι δυο με αντάλλαγμα να μην εκτελεστουν.

Εν τουτοις καταδικάστηκαν να καρουν μοναχοι και να εγκλειστουν ισοβιως στη Μονη Στουδιου.

Ο Πατρικιος Κωνσταντίνος Ελλαδικος συνεληφθη από την Αυτοκρατορικη Φρουρα και καταδικάστηκε σε φραγγέλωση μεχρι αναισθησιας (σταματησαν μονο όταν ηταν σχεδον στα προθυρα του θανατου) και ισοβιο εγκλεισμο στη Μονη Δαλματών.

Ο Πατρικιος Λεων Κατακαλίτζης και ο Στρατηγος Αβεσσαλωμ γιος του Αροτρά συνεληφθησαν ενώ προσπαθουσαν να διαφυγουν και καταδικάστηκαν σε τυφλωση και εξορια. Ποινη που εκτελεστηκε αμεσως.

Οσο για την εφοδο στον Ιπποδρομο αυτή σταμάτησε όταν μαθευτηκε ο θανατος του Δουκα και η φρουρα διέλυσε τους στασιαστες συλλαμβανοντας αρκετους από τους συνομωτες.

Ο Επαρχος της Πολης Φιλόθεος καταδικασε τον Στρατηγο Κωνσταντινο γιο του Ευλαμπιου και οσους ειχαν συλληφθει από την Φρουρα του Ιπποδρομου σε αποκεφαλισμο. Η ποινη εκτελεστηκε αμεσα στην Σπίνα του Ιπποδρόμου.

Ο Πατρικιος Αιγίδιος με αλλους που κατάφεραν να διαφυγουν τελικα συνεληφθησαν εξω από την Κωνσταντινουπολη και καταδικάστηκαν σε απαγχονισμο ενώ τα πτωματα τους αφέθηκαν να κρέμονται σε ολη την διαδρομη από την Χρυσόπολη μεχρι το Λευκάδιον στον δρομο για τη Νικομήδεια.

Ο Ασηκρίτης Νικήτας και ο Ναύαρχος Κωνσταντινος Λιψ κατάφεραν να διαφυγουν και δεν συνεληφθησαν.

Η γυναικα του Κωνσταντινου Δουκα συνεληφθη και αυτή και αφου καταδικαστηκε να καρει μοναχη εξοριστηκε στα οικογενειακα της κτηματα στην Παφλαγονια.

Όπως συνεληφθη και ο δευτερος γιος του Κωνσταντινου Δουκα ο Στέφανος και καταδικάστηκε σε ευνουχισμο και ισοβιο εγκλεισμο σε μοναστηρι.

Ο τριτος γιος του Κωνσταντινου Δουκα κατάφερε να διαφυγει και να γλιτώσει.

Το οργιο σφαγων και εκτελεσεων μετα το αποτυχημενο πραξικοπημα σταματησε μονο μετα από την αρνηση των δικαστων να επιβάλλουν άλλες θανατικες καταδικες λεγοντας πως ο Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ζ’ δεν διέταξε ποτε εξ αρχης τοσες σφαγές.

Οσο όμως η Κωνσταντινουπολη βρισκόταν σε χάος ο Συμεων της Βουλγαρίας βρηκε ευκαιρία να εισβάλλει στην Αυτοκρατορια με μεγάλο στρατο και κατάφερε να φτάσει (χωρις αντισταση μιας και ολοι ηταν απασχολημενοι με το πραξικοπημα του Δουκα) μεχρι τα Τειχη της Κωνσταντινουπολης και στρατοπεδευσε αναμεσα στις Βλαχέρνες και την Χρυση Πυλη λεγοντας πως τωρα ηρθε η ωρα του να κυριευσει την Πολη.

Βεβαια το γέλιο του κοπηκε μαχαιρι όταν θυμηθηκε ότι η Πολη ειχε ΤΕΡΑΣΤΙΑ Τειχη και αυτος δεν ειχε πολεμικες μηχανες (ακομα και αν ειχε το πολύ να εκανε μια γρατζουνια στα Τειχη) και μια εφοδος θα ηταν καταστροφικη για το στρατο του που θα αφανιζοταν πριν προλαβει καν να φτάσει στα Τειχη.

Ετσι αποφάσισε να μετακινηθει στο Εβδομον και να αποκλεισει την Πολη εξαναγκάζοντας τους τουλαχιστον να υπογράψουν ευνοικη για αυτόν συνθηκη. Ουσιαστικα ζητουσε να συγκυβερνησει την Αυτοκρατορια με τον Κωνσταντινο.

Το Συμβουλιο Αντιβασιλειας ηταν διατεθειμένο να συζητησει για συνθηκη με τον Συμεων (αν ηταν να ξεκουμπιστει από εκει και να τους αφησει ησυχους) αλλα δεν θα δεχονταν ποτέ έναν βαρβαρο στον Θρονο των Καισάρων.

Τελος παντων όμως του εστειλαν μηνυμα ότι δεχονται να ξεκινησουν διαπραγματευσεις. Ετσι ο Συμεων τους εστειλε τον ελληνομαθη Βογιάρο του Θεόδωρο να διαπραγματευτει τους ορους της συνθηκης.

Μετα από μακρές συνομιλιες καταφεραν να συμφωνησουν στη συνθηκη (αφηνοντας πονηρα εκτος το θεμα της συγκυβερνησης της Αυτοκρατοριας λεγοντας ότι αυτό θα το συμφωνησουν με τον Συμεων απευθειας) και το Συμβουλιο Αντιβασιλειας μαζι με τον μικρο Κωνσταντινο Ζ’ πηγαν στο Παλάτι των Βλαχερνών και εκει προσκάλεσαν τον Ηγεμονα Συμεων σε επισημο δειπνο για να συμφωνησουν τις τελευταιες λεπτομερειες, να υπογράψουν την συνθηκη και να ανταλλαχθουν ομηροι ως εγγυηση τηρησης της συνθηκης.

Όταν εφτασε το θεμα στην στέψη του Συμεων ως Αυτοκράτορα επρεπε να βρουν κατι για να τον κανουν πιστέψει ότι πηρε αυτό που ηθελε αλλα χωρις να τον κάνουν βασικα Αυτοκράτορα των Ρωμαιων κοντρα σε κάθε παράδοση.

Εν τουτοις ηξεραν ότι ο Συμεων και ελληνικα γνωριζει και τις Τελετες της Αυτοκρατορικης Αυλης ξερει (περιπου) οποτε δεν θα ηταν ευκολο να τον ξεγελάσουν και να κανουν μια π.χ. ακατανοητη τελετη χωρις νοημα. Θα τους καταλαβαινε αμεσως ότι τον δουλευουν.

Ετσι το πηρε πανω του ο Πατριάρχης Νικόλαος και εβαλε σε εφαρμογη το σχέδιο του.

Ειπε στον Συμεων να γονατισει και τέλεσε ολοκληρη την ακολουθια της Στέψης (παραλειποντας ή μασωντας τα λογια του τη λεξη “Ρωμαιων” η αλλαζοντας/αντικαθιστωντας καποιες άλλες χωρις να το καταλαβει ο Συμεων) και στο τέλος εβγαλε το δικο του επιρριπτάριο (καλυμα κεφαλης) και το έβαλε στο κεφάλι του Συμεων.

Ο Συμεων ακουσε ολη την ακολουθια της στέψης όπως την ηξερε (περιπου) και θεωρησε ότι ο Πατριαρχης ως Προεδρος του Συμβουλιου Αντιβασιλειας στεφοντας τον με το δικο του κάλυμα κεφαλης ότι τον ορισε ως ισο του στην ασκηση εξουσιας στην Αυτοκρατορια ως συναυτοκράτορα του Κωνσταντινου Ζ’.

Αλλα δεν ηταν ετσι ακριβως τα πράγματα. Ο Νικολαος παραλειποντας καποιες λεξεις (η αλλαζοντας τες ή μασωντας τα λογια του) και στεφοντας τον με το δικο του επιρριπτάριο αντι για το στέμμα ουσιαστικα τον εστεψε μεν αλλα όχι ως Αυτοκράτορα όπως ηθελε ο Συμεων αλλα ως Ηγεμονα των Βουλγάρων αναγνωριζοντας του εξουσια επι του λαου του και σε ότι ειχε κατακτησει αλλα όχι πανω στην Κωνσταντινουπολη ή τον Αυτοκράτορα.

Ο Συμεων ηταν χαρουμενος για νομιζε ότι στεφθηκε Ρωμαιος Αυτοκράτορας, το Συμβουλιο Αντιβασιλειας ηταν χαρουμενο που ξεφυγαν από αυτές τις Συμπληγάδες με εξυπνο τρόπο και ολοι ηταν μια ωραια ατμοσφαιρα. Ετσι υπεγραφη η συνθηκη και αφου του εδωσαν δωρα ο Συμεων γυρισε στην Βουλγαρια και η Κωνσταντινουπολη ησυχασε επιτέλους.

(Συνεχίζεται)

Gherschaagk σου εχω καινουριο συνοδευτικο για τον απογευματινο καφέ σου ελα...

[Gherschaagk]

Ούτε σαλάτα δεν έχω κάνει.

[Parrot]

δειπνο μεχρι σκασμου, κρασοκατάνυξη μεχρι αηδίας και πολύ σεξ (ειτε με πορνες, ειτε με υπηρέτριες, ειτε με οποια εβρισκε μπροστα του).

Τί να κάνουμε, δεν ήταν όλοι οι αυτοκράτορες Άγιοι..

[George_V]

δειπνο μεχρι σκασμου, κρασοκατάνυξη μεχρι αηδίας και πολύ σεξ (ειτε με πορνες, ειτε με υπηρέτριες, ειτε με οποια εβρισκε μπροστα του).

Τί να κάνουμε, δεν ήταν όλοι οι αυτοκράτορες Άγιοι..

E καπως επρεπε να περνάνε την ωρα τους. Δε θα ασχολουνταν ολη μερα με χαρτουρα και κρατικες υποθεσεις.

Τηλεοραση δεν ειχαν... Οποτε επρεπε να βρουν κατι αλλο.

[George_V]

Εχοντας αποσοβησει τον Βουλγαρικο κινδυνο για την ωρα και εχοντας σταθεροποιησει το εσωτερικο της Αυτοκρατοριας μετα το αποτυχημενο πραξικοπημα του Δουκα το Συμβουλιο Αντιβασιλειας μπορουσε να ηρεμησει μετα από όλα αυτά και να ασχοληθει με αλλα τρεχοντα ζητηματα.

Αλλα δεν θα ηταν τοσο απλο γιατι τους προεκυψε νέο προβλημα.

Ο 8χρονος Κωνσταντινος Ζ’ αρχισε να γκρινιαζει και να κλαιει θελοντας να επιστρέψει πισω στο Παλατι η μητέρα του Ζωή Καρβονοψινα την οποια ειχε εξορίσει ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος.

Οσο και να προσπαθουσαν να τον ηρεμησουν και να τον αποφυγουν άλλο τοσο περισσοτερο ο Κωνσταντινος γκρινιαζε και εκλαιγε ενώ αρνουνταν να συνεργαστει μαζι τους ουτε στις κρατικες υποθεσεις ουτε καν να κανει μαθηματα με το δασκαλο του αν δεν εφερναν πισω τη μητέρα του.

Τελικα κατάφερε να τους κάμψει (περισσοτερο για να γλιτωσουν την γκρινια και τη μιρλα του μικρου) και επέτρεψαν στην Ζωη να επιστρέψει στο Παλάτι μπας και ηρεμησει ο μικρος και καταφέρουν να κανουν και καμια δουλεια.

Αλλα αυτό ηταν το λαθος τους. Η μαλλον το λαθος που περιμενε η Ζωη να κάνουν η οποια ενδεχομενως μπορει και να το ειχε στησει ολο αυτό με τη βοηθεια του γιου της (ειτε ο μικρος γνωριζε για το πιθανο σχεδιο της μανας του ειτε όχι).

Από τη στιγμη που πατησε ποδι στο Παλατι η Ζωη, εβαλε σε εφαρμογη το δευτερο σχέδιο της το οποιο ηταν να ξεφορτωθεί το Συμβούλιο Αντιβασιλείας και να γινει η ιδια Αντιβασίλισσα του νεαρου Κωνσταντίνου Ζ’.

Ετσι συνομώτησε με τον Παρακοιμώμενο Κωνσταντίνο, τους αδελφους Κωνσταντίνο και Αναστάσιο Γογγύλη αλλα και τον Μαγιστρο Ιωάννη Ελλάδα ο οποιος ηταν μυστικος υποστηρικτης της και τα ματια και τα αυτια της Ζωης στο Συμβουλιο Αντιβασιλειας.

Ετσι με τη βοηθεια τους προχωρησε σε αιφνιδιαστικο πραξικόπημα το καλοκαιρι του 914 καταργωντας το Συμβουλιο Αντιβασιλειας τα μελη του οποιου συνεληφθησαν ξαφνικα από την Αυτοκρατορικη Φρουρα και εξοριστηκαν.

Παρέμειναν μονο ο Μάγιστρος Ιωάννης Ελλάδας ο οποιος ηταν οπαδος της Ζωης και ο Πατριάρχης Νικόλαος Μυστικος τον οποιο η Ζωη δεν συνελαβε καθως ηταν εξαιρετικα δημοφιλης και δεν ηθελε να ερθει αντιμέτωπη με τον λαο.

Εν τουτοις ο Πατριάρχης καταλαβε ότι το παιχνίδι εχει χαθει (και ότι είναι πολύ πιθανη η αντικατάσταση του η ακομα και η δολοφονια του) καθως προσπαθησε να κινητοποιησει τον στρατο κατά της Ζωης αλλα δεν κατάφερε να βρει ευηκοα ωτα εκει και ετσι προτεινε στην Ζωη να ξεχάσουν τις παλιες διαφορες τους και αυτος είναι προθυμος να την αναγνωρισει ως Αντιβασιλισσα αρκει να συμμαχουσαν.

Από την πλευρά της η Ζωη ηθελε να τον αντικαταστήσει με τον πρωην Πατριάρχη Ευθύμιο που ηταν πιστος οπαδος της αλλα όταν αυτος αρνηθηκε λογω προχωρημένης ηλικίας ελλειψει αλλου υποψηφιου για τη θέση η Ζωη αποφάσισε να δεχτει την προταση του Πατριάρχη. Για την ωρα…

Προς το παρον εχοντας εξασφαλισει την Αντιβασιλεια η Ζωη αρχισε να ξηλώνει ολους τους ανθρώπους του Αλεξάνδρου από τις καιριες θέσεις που κατειχαν στο Παλατι και την κυβερνηση ξεκινωντας από την Εταιρεία στην οποια ορισε διοικητη τον Ευνουχο Δομήνικο ο οποιος ηταν από τους καλυτερους αξιωματικους αλλα παράλληλα και πειθήνιο οργανο της.

Προτεινε και στον Ιωάννη Ελλαδα να αναλάβει την αρχηγια της κυβερνησης με το αξιωμα του Λογοθέτη του Δρομου αλλα αυτος αρνηθηκε ευγενικα καθως εδώ και καιρο υπέφερε από βαρια ασθένεια και ηθελε να αποχωρησει από το Παλάτι. Σε λιγο καιρο πεθανε από την ασθενεια του.

Μετα την αποχώρηση του Ελλάδα ο Παρακοιμωμενος Κωνσταντινος αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογη το δικο του σχέδιο το οποιο ηταν να κυβερνησει αυτος την Αυτοκρατορια κανοντας τον νεαρο Κωνσταντινο Ζ’ μαριονέτα του.

Αλλα για να το πετυχει αυτό επρεπε να βγάλει από τη μεση τη Ζωη και το Δομήνικο (ο οποιος θα ονομαζοταν Πατρίκιος στις επομενες μερες).
Αποφάσισε να αρχισει από τον Δομηνικο που ηταν ο πιο ευκολος στόχος.

Ετσι ο Παρακοιμωμενος πηγε στην Αντιβασίλισσα και της ειπε ότι ανακαλυψε συνομωσια εναντιον της και εναντιον του γιου της από τον Δομηνικο τον οποιο κατηγορησε ότι ετοιμάζει πραξικόπημα για να τους ανατρέψει και να βαλει στον θρόνο τον αδελφό του.

Η Ζωη πειστηκε από τα λογια του Παρακοιμωμενου και όταν ηρθε η ωρα να ονομαστει Πατρίκιος ο Δομηνικος η Ζωη εκανε την τελετη ονομασίας αλλα αμεσως μετα διέταξε να τεθει υπο περιορισμο ο Δομηνικος στο σπιτι του και να φρουρειται.

Αμεσως μετα διόρισε τον Ιωάννη Γαρίδα ως νέο Διοικητη της Εταιρείας και στη θεση του Δρουγγάριου της Βιγλας (που αφησε κενη η προαγωγη Γαρίδα) διόρισε τον Ευνούχο Δαμιανό.

Ο Παρακοιμωμενος Κωνσταντινος ηταν πλεον ο ισχυροτερος ανδρας της Αυτοκρατοριας (οκ το “ανδρας” είναι λιγο περιεργη λεξη εδώ μιας και ηταν ευνουχος) αλλα για την ωρα δεν θα τα εβαζε με τη Ζωη.

Από εκει και μετα η Ζωη επικεντρωθηκε στα δυτικα συνορα μιας και οι Βουλγαροι ειχαν ξεκινησει παλι τις επιδρομές στη Θράκη.
Ο Ιωάννης Βογας προτεινε στην Ζωη να μεταβει ο ιδιος στον Χάνο των Πετσενέγγων και να τους πεισει να επιτεθουν στους Βουλγαρους από πισω
εάν η Ζωη υποσχεθει να του δώσει τον τιτλο του Πατρικίου.

Η Ζωη δέχτηκε και ο Βογας πηγε στον Χάνο και κατάφερε να τον πεισει να τους βοηθησουν εναντια στους Βουλγάρους οι οποιοι ηδη φτάσει στην Αδριανουπολη και την πολιορκούσαν.

Την Αδριανούπολη υπερασπιζοταν ο Στρατηγος της Θρακης Παγκρατούκας ο Αρμένιος με επιτυχια αλλα ειχε ένα ελάττωμα. Ηταν εξαιρετικα φιλάργυρος.

Αυτό το εμαθε ο Συμεων και το εκμεταλλευτηκε. Εστειλε στον Παγκρατούκα χρυσάφι και του ζητησε να του παραδώσει την πολη. Ο Στρατηγος συμφωνησε και παρέδωσε την πολη στους Βουλγάρους.

Φυσικα η Ζωη ηταν εξαλλη με την προδοσια της Αδριανουπολης αλλα δεν ειχε στρατο (βρισκονταν στην Ανατολη για να αντιμετωπισει τις Αραβικες επιδρομες) και ετσι αποφάσισε να την παρει πισω με τον ιδιο τρόπο που την πηρε ο Συμεων.

Εστειλε λοιπον τον Λογοθέτη του Κανικλείου Βασιλειο και τον Μαγιστρο Νικήτα Ελλαδικο οι οποιοι δωροδόκησαν τους Βουλγάρους που ειχαν καταλαβει την Αδριανουπολη και αυτοι τους παρέδωσαν την πολη.

Στην Ανατολη παλι και εκει πρόβλημα ειχαν. Ο Εμιρης της Τυρου ειχε εισβάλλει στην Αυτοκρατορία με ισχυρη δυναμη και πολιορκουσε την Στρόβηλο.

Η πολη θα ειχε πέσει στους Αραβες πριν προλαβει να φτάσει ο Βυζαντινος στρατος αλλα σωθηκε την τελευταια στιγμη καθως ο Εμίρης αρρωστησε ξαφνικα και πέθανε και οι Αραβες αναγκάστηκαν να λυσουν την πολιορκια και να φυγουν.

Με την Αραβικη απειλη να εχει σταματησει για την ωρα η Ζωη αποφάσισε ότι επρεπε να τελειωνει με τους Βουλγάρους στα δυτικα συνορα της Αυτοκρατοριας ειδικα τωρα που θα ειχε και τη βοηθεια των Πετσενέγγων.

Ετσι συγκάλεσε εκτακτη συνεδριαση της Συγκλητου το φθινοπωρο του 916 και αφου τους εξεθεσε την κατάσταση της Αυτοκρατορίας πρότεινε στην Συγκλητο να προβουν σε αμεση συναψη συνθηκης ειρήνης με τους Αραβες ετσι ώστε να μπορέσουν να μεταφέρουν το στρατο στα Βαλκάνια και να αντιμετωπίσουν τους Βουλγάρους που ηταν πλεον clear and present danger.

Η Συγκλητος ψήφισε υπέρ του σχεδιου της Ζωής και αμεσως απεστάλησαν στον Χαλίφη της Βαγδάτης ο Πατρίκιος Ραδηνός και Στρατηγος Μιχαήλ Τοξαράς με εντολη να συνάψουν συνθηκη με τους Αραβες.

Παράλληλα η Ζωη αναδιοργάνωσε το στρατο, πληρωσε τους καθυστερουμενους μισθους στους στρατιωτες μαζι με το παραδοσιακο μπονους και διόρισε τον Μάγιστρο Λέοντα Φωκά ως Δομέστικο των Σχολών και γενικο αρχηγο της εκστρατειας με εντολη να τελειωνει τους Βουλγάρους.

Συντομα όμως ηρθαν και τα ασχημα νεα. Η συμμαχια με τους Πετσενεγγους χαλασε καθως ο Συμεων που ηταν εξοικειωμενος με τις Βυζαντινες πρακτικες περίμενε μια τέτοια κινηση και καταφερε να παρασυρει τον Χάνο των Πετσενεγγων να ακυρωσει την συμμαχία. Οι Βυζαντινοι θα επρεπε να πολεμησουν τους Βουλγάρους μονοι τους πλεον.

Ο στρατος αρχισε να συγκεντρωνεται στην Διάβαση και η Ζωη έστειλε τον Πρωθιερέα του Ιερου Παλατιου με τον Τιμιο Σταυρο για να ενισχυσει τους στρατιωτες και να τους βαλει να ορκιστουν πως θα πολεμησουν γενναια.

Μετα την τελετη ορκωμοσιας και αφου συμπληρωθηκε ο στρατος με τις ενισχυσεις από την Κωνσταντινουπολη αναμεσα τους το Τάγμα των Εξκουβιτόρων με διοικητη τον Ιωάννη Γράψων και το Ταγμα των Ικανάτων με διοικητη τον Ολβιανό Μαρσούλη καθως και μια σειρα νεων και φιλοδοξων αξιωματικων όπως τα αδέλφια Ρωμανός και Λεοντας Αργυρος, τον Βαρδα Φωκά (αδελφο του Δομεστικου Λεοντα και πατέρας του μελλοντικου Αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’), τον Κλεισουράρχη Μελία ο οποιος ειχε διακριθεί στη Λυκανδο κατά των Αράβων τα δυο προηγουμενα ετη και τον Πατρικιο Κωνσταντινο Λιψ που ειχε για επιτελαρχη ο Λεων Φωκας.

Παραλληλα ο Ναυαρχος Ρωμανος Λεκαπηνος με τον Αυτοκρατορικο Στολο κινηθηκε προς τις εκβολες του Δουναβη για να αποκοψει τυχον Βουλγαρικες ενισχυσεις ενώ Βυζαντινοι διπλωματες προσπάθησαν να επηρεασουν τοπικους Πετσενέγγους φυλαρχους να πολεμησουν μαζι τους.
Καποιοι δέχτηκαν αλλα η αρνηση του Ναυαρχου Λεκαπηνου να τους μεταφέρει νοτια χάλασε το σχέδιο των ενισχυσεων από Πετσενεγγους.

Στις 20 Αυγουστου 917 οι δυο στρατοι συναντηθηκαν σε μάχη κοντα στο Φρουριο της Αγχιαλου (σημερινο Πομοριε Βουλγαριας).
Το σχέδιο του Λέοντα Φωκά προεβλεπε εισβολη στη Μοισία και από εκει πορεια προς την σημερινη Δοβρουτζα για να ενωθουν με τους Πετσενεγγους που ειχε αρνηθει να μεταφερει ο Λεκαπηνος.

Ο Συμεων από την άλλη συγκεντρωσε τις δυναμεις του βορειως του Βυζαντινου στρατου για να αποτρεψει ένα τέτοιο ενδεχομενο.
Το πρωινο της 20ης Αυγουστου λοιπον ξεκινησε η μαχη διπλα στο ποτάμι 8 χλμ από το σημερινο Πομοριε με τον Βυζαντινο στρατο να ξεκιναει από θέση ισχυος και με σχέδιο να υπερφαλαγγισει τις Βουλγαρικες δυναμεις από τα αριστερα για να αποκοψει τις Βουλγαρικες ενισχυσεις.

Ο Συμεων από την άλλη ειχε ριξει ολο το βαρος της δυναμης του στις δυο πτερυγες του στρατου του αφηνοντας αδυναμο το κέντρο του με σκοπο να διπλωσει τις δυο πτέρυγες και να πιασει τον Βυζαντινο στρατο σε λαβίδα τη στιγμη που θα καταδιωκαν το αδυναμο κεντρο του.

Η Βυζαντινη επίθεση ηταν σφοδρη και συντομα ο Βουλγαρικος στρατος αρχισε να υποχωρει ενώ εφοδος του Βυζαντινου ιππικου προκαλεσε βαριες Βουλγαρικες απωλειες.

Το σχέδιο του Συμεων φαινοταν να μη δουλευει όπως θα επρεπε και οι Βουλγαροι πλεον με δυσκολια κρατούσαν το εδαφος τους ενώ πολλοι αρχισαν να τρεχουν προς τα πισω.

Ο Λεοντας Φωκάς διέταξε καταδιωξη και ανέβηκε σε παρακειμενο λοφο για να βλέπει τη μάχη αλλα καθως ηταν εξαντλημένος από την πολυωρη μαχη (ηταν ηδη περασμένο μεσημέρι) ξεκαβαλησε για λιγο και πηγε σε διπλανη πηγη να πιει νερο και να πλυθει από το λυθρο της μάχης.

Αλλα εκεινη τη στιγμη ενώ ο Φωκάς βρισκοταν στην πηγη το αλογο του που το κρατουσε καποιος στρατιωτης για καποιο λογο αφηνίασε και ξεφυγε από τον στρατιωτη που το κρατουσε και αρχισε να τρέχει πανικόβλητο.

Το άλογο του Φωκά πέρασε μεσα από το πέδιο της μάχης χωρις τον αναβάτη του και καθως ηταν αρκετα χαρακτηριστικο ως αλογο και εφερε τα διασημα του Δομεστικου των Σχολων ολοι αναγνωρισαν ότι ηταν το αλογο του Λεοντα Φωκα.

Αλλα βλεποντας το να τρέχει μονο του ολοι υπέθεσαν ότι ο Φωκάς ειχε σκοτωθει και αρχισαν να πανικοβαλλονται.

Η καταδιωξη σταματησε και πολλοι αρχισαν να τρέχουν προς τα πισω πιστευοντας ότι η μαχη εχει χαθει με τον θανατο του Φωκά.

Αυτό το παρατηρησε και ο Συμεων που βρισκόταν ολη την ωρα σε απεναντι λοφο και δεν εχασε χρονο διατάζοντας αμεση ανασυγκροτηση και αντεπιθεση την οποια θα οδηγουσε ο ιδιος υπερφαλαγγιζοντας τους Βυζαντινους από αριστερα.

Ο πανικος γενικευτηκε και αλλοι πετουσαν τα οπλα τους για να σωθουν, αλλοι επεφταν στο ποτάμι και αλλοι ποδοπατηθηκαν από τους συναδελφους τους στρατιωτες πανω στον πανικο τους να γλιτωσουν. Οσοι προσπαθησαν να αντισταθουν σφαγιάστηκαν. Πανω στη μάχη και ο ιδιος ο Συμεων παραλιγο να σκοτωθει όταν σκοτωθηκε το αλογο του γκρεμιζοντας τον αλλα καταφερε να σηκωθει εγκαιρως και να βρει άλλο αλογο πριν νομισουν και οι δικοι του στρατιωτες ότι σκοτωθηκε.

Ο Λεοντας Φωκάς προσπαθησε να τους σταματησει και να τους κανει να γυρισουν πισω αλλα πλεον δεν τον ακουγαν. Ετσι αναγκάστηκε να βρει άλλο αλογο και να φυγει και αυτος κατευθυνομενος προς το Φρουριο της Μεσημβρίας. Και από εκει επιβιβαστηκε σε πλοιο για να γυρισει πισω και να οργανωσει οση αμυνα μπορουσε για να σταματησει τον Συμεων.

Οι απωλειες ηταν βαρειες για τους Βυζαντινους που εχασαν όχι μονο ένα τεράστιο αριθμο στρατιωτων αλλα και πολλους αξιωματικους αναμεσα τους και τον Ιωάννη Γράψων και τον Κωνσταντινο Λιψ.

75 χρονια μετα τη μάχη το 992 ο Λεων Διάκονος γράφει πως ακομα και τωρα βλεπει κανεις χιλιαδες σκελετους Βυζαντινων διασπαρτους στο πεδιο της μάχης στην Αγχιαλο.

Εχοντας πλεον την αυτοπεποιθηση του στον ουρανο ο Συμεων ακολουθησε τα υπολειμματα του Βυζαντινου στρατου για να τους στριμωξει και να τους εκκαθαρισει τελειως και από εκει να πολιορκησει την Κωνσταντινουπολη.

Όμως ο Λεοντας Φωκας δεν ειχε τελειωσει ακομα. Αφου επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη πηρε οσους στρατιωτες ειχαν μεινει εκει μαζι με την Εταιρεια και τον γιο του Κωνσταντινου Δουκα, Νικόλαο (που ειχε γλιτωσει την εκτέλεση το 913) και αφου στρατολογησε και μερικους αλλους στη διαδρομη και ξεκινησε να σταματησει τον Συμεων.

Στο χωριο Κατασυρται εξω από την Κωνσταντινουπολη επεσαν πανω σε αποσπασμα της Βουλγαρικης εμπροσθοφυλακης που μαζευε προμηθειες και τους εξοντωσαν.

Αμεσως όμως τους επιτέθηκε και δευτερο Βουλγαρικο αποσπασμα τους οποιους εξοντωσαν και αυτους.

Αλλα οι Βουλγαροι συνεχισαν να ερχονται κατά κυματα και σε μια ολονυχτια μαχη καταφεραν να τους κρατησουν κυριως χάρη στην αυτοθυσία του Νικολάου Δούκα ο οποιος επεσε μαχομενος κατά των Βουλγάρων αλλα τα ξημερωματα καταλαβαν πως το παιχνιδι εχει χαθει και επρεπε να υποχωρησουν αλλιως θα πεθαιναν ολοι.

Ετσι χαθηκε και αυτή η μάχη για τους Βυζαντινους αλλα αφου πρωτα καταφεραν να ματωσουν τους Βουλγάρους.

Ο δρομος προς την Κωνσταντινουπολη ηταν τωρα ανοιχτος για τον Συμεων.

(Συνεχιζεται)

[George_V]

Πισω στην Κωνσταντινουπολη η πρωτευουσα βρισκόταν σε αναβρασμο. Ειχαν ηδη μαθευτει τα νεα της καταστροφης στην Αγχιαλο και τους Κατασυρτες και η θεση της Αντιβασιλισσας Ζωης ειχε γινει πολύ αδυναμη.

Το μονο θετικο στοιχειο ειναι οτι οι Βουλγαροι δεν πολιορκησαν την Κωνσταντινουπολη ενω μπορουσαν καθως για καλη τους τυχη εξερράγη επανασταση των Σλαβων στην Βουλγαρια και ο Συμεων αναγκαστηκε να γυρισει πισω για να την καταστειλει.

Η Ζωη ειχε βαλει την εξουσια της σε στοιχημα όταν κινηθηκε εναντιον του Συμεων καθως ηθελε μια νικη για να εδραιωσει πληρως την επιρροη της στην κυβέρνηση.

Και τωρα ειχε χάσει αυτό το στοιχημα. Η θεση της και η ζωη της ενδεχομένως κρεμοταν από μια κλωστη καθως αρκετοι ανωτατοι αξιωματουχοι και στρατιωτικοι την αμφισβητουσαν ανοιχτά και αλλοι εποφθαλμιουσαν τον θρονο.

Η Ζωη πλεον ειτε επρεπε να εγκαταλειψει το Παλάτι και την εξουσια ειτε να επιλέξει έναν Συναυτοκράτορα για τον γιο της που θα αναλαβει να αντιμετωπισει τους Βουλγάρους και αυτή να περιοριστει σε ένα απλο figurehead. Επι 18 μηνες μετα την ηττα του 917 δεχοταν αφορητες πιέσεις και ζουσε με τον τρομο της ενδεχομενης δολοφονιας της ενω αλλες φορες τρομαζε με το παραμικρο νομιζοντας οτι ο καθε υπηρετης η αγγελιοφορος θα της εφερνε κακα νεα οτι εγινε νεο πραξικοπημα και οτι χανει την εξουσια.

Αναμεσα σε αυτους ηταν και Δομέστικος των Σχολών Λέοντας Φωκάς ο οποιος ειχε την στηριξη του Παρακοιμωμενου Κωνσταντινου καθως ο Λεοντας ειχε παντρευτει την αδελφη του. Μεσα στον αναβρασμο ο Κωνσταντινος καταλαβε ότι είναι η τελεια ευκαιρια να ξεφορτωθει την Ζωη και να αναλαβει αυτος ως σκιωδης κυβερνητης της Αυτοκρατοριας με βιτρίνα τον γαμπρο του Λεοντα Φωκά.

Όλα αυτά τα ειχε συζητησει ο Παρακοιμωμενος με τον Λεοντα και ειχαν καταστρώσει σχέδιο δράσης για το επικειμενο πραξικοπημα τους. Απλα ο Παρακοιμωμενος ζητησε λιγες μερες ακομα προθεσμια για να οργανωσει καλυτερα το σχέδιο και να θεσει το Παλατι υπο τον πληρη ελεγχο του. Η Ζωη ηταν ουσιαστικα παραμερισμένη εδώ και μηνες αλλα ειχε ακομη καποια επιρροη στο Παλατι και ειχε δικους της ανθρωπους σε καιρια ποστα ακομα. Επρεπε πρωτα να εξασφαλισει ο Παρακοιμωμενος ότι δεν εβρισκαν καποιο εμποδιο της τελευταιας στιγμης.

Αλλα ο Λεοντας μεθυσμενος ηδη από την προοπτικη να γινει σε λιγες εγινε απροσεκτος και αρχισε να συμπεριφέρεται ηδη σαν Διάδοχος του θρόνου λες και περιμενε να τον κληρονομησει από καποιον ετοιμοθανατο συγγενη του.

Αυτό εγινε αντιληπτο από τον δάσκαλο του 14χρονου τοτε Αυτοκράτορα Κωνσταντινου Ζ’ τον Θεόδωρο ο οποιος φοβηθηκε για τη ζωη του μαθητη του καθως ο Λεοντας ηταν σκληρος και αδιστακτος και κρυφα προτεινε στον νεαρο Κωνσταντινο Ζ’ να συμμαχησει με τον Ναυαρχο Ρωμανο Λεκαπηνο ο οποιος ηταν πιστός υπηρέτης του πατέρα του Λέοντα ΣΤ’ και θα τον προστάτευε. Και να χρειαζοταν θα μπορουσε να κινητοποιησει τον
πανισχυρο Αυτοκρατορικο Στόλο κατά του Λεοντα.

Ο Κωνσταντινος πειστηκε και ο Θεόδωρος εστειλε μυστικα τους υπηρέτες του στον Ναυαρχο Λεκαπηνο για να επισφραγιστει η συμμαχια και η πρτοστασια του Αυτοκράτορα.

Ο Ναυαρχος αρχικα αρνηθηκε να συνεργαστει πιστευοντας ότι δεν μπορει να αντιμετωπισει τον Φωκα μονο με τον Στολο του. Και στο φινάλε δεν οφειλε τιποτα στην Αντιβασιλισσα Ζωη που τον ειχε στην μπουκα για την αρνηση του μεταφέρει τους Πετσενέγγους.

Συνέχισε να αρνειται μεχρι που ο Κωνσταντινος Ζ’ του έγραψε μια ιδιοχειρη επιστολη την οποια υπέγραψε με κιννάβαρι για να πειστει ο Λεκαπηνος ότι δεν είναι πλαστη στην οποια τον παρακαλουσε σχεδον με κλαματα να τον βοηθησει.

Τελικα διαβαζοντας την επιστολη ο Ναυαρχος δεχτηκε να βοηθησει για να σταματησουν τις συνομωσιες του Παρακοιμωμενου με τον Λεοντα Φωκα.
Αλλα πολύ γρηγορα προφανως από καποιους αδιακριτους υπηρέτες το μυστικο της συμμαχιας Αυτοκράτορα και Ναυαρχου διερρευσε και αρχισε το κουτσομπολιο στους δρόμους της Πολης και πολύ συντομα εφτασε και στα αυτια του Παρακοιμωμενου Κωνσταντινου ο οποιος ειχε υποπτευθει ότι κατι γινοταν πισω από την πλατη του αλλα δεν ειχε φανταστει ότι θα ηταν ο Λεκαπηνος αυτος που θα βρισκοταν απεναντι του.

Εν τουτοις αγνοησε τον κινδυνο πιστευοντας πως εχει τον απολυτο ελεγχο του Παλατιου και της Αυτοκρατορικης Φρουρας και πως ο Λεκαπηνος δε θα κινηθει εναντιον του.

Ετσι σε μια τολμηρη κινηση και για να κανει επιδειξη ισχύος στον Λεκαπηνο κατέβηκε στον Ναυσταθμο στις 25 Μαρτιου 919 συνοδεια σωματοφυλακων για να παραδωσει και να μοιράσει ο ιδιος στα πληρωματα του Αυτοκρατορικου Στολου τη μισθοδοσια τους (και συγχρονως να παρει με το μερος του τα πληρωματα αφαιρωντας και αυτό το οπλο από τον Λεκαπηνο).

Όταν ανεβηκε ο Παρακοιμωμενος στην Ναυαρχίδα εκει τον συναντησε ο Λεκαπηνος και η συζητηση τους εξελιχθηκε σε πολύ φιλικο κλίμα με τον Ναυαρχο να τον αφηνει να καταλαβει πως είναι πιστος στην κυβερνηση και πως θα εκτελεσει κάθε διαταγη που θα του δωθει. Εν τουτοις ο Παρακοιμωμενος δεν πλησιαζε τον Ρωμανο και προτιμουσε να παραμενει περιτριγυρισμενος από τους σωματοφυλακες του για παν ενδεχομενο.

Ο Παρακοιμωμενος ξεγελάστηκε από την φιλικη στάση του Ρωμανου και “κατέβασε τις αμυνες του” πιστευοντας ότι ελεγχει την κατάσταση και αλλαξε το θέμα της συζητησης λεγοντας στον Ρωμανο να του υποδειξει μερικους καλους και δυνατους ανδρες για να επανδρώσουν τον Βασιλικο Δρόμωνα.

Ο Ρωμανος του απαντησε πως η Ναυαρχίδα εχει τους καλυτερους ανδρες του Στολου και καλεσε τον Παρακοιμωμενο να τον πλησιασει και να δει ο ιδιος.

Και ο Κωνσταντινος πλησιασε τον Ρωμανο ο οποιος εκανε νοημα με το κεφάλι και αμεσως παρουσιαστηκαν μερικοι από τους καλυτερους ναυτες που ειχε.

Ο Παρακοιμωμενος τους επιθεωρησε και αφου τους ενεκρινε για υπηρεσια στον Βασιλικο Δρόμωνα γυρισε να φυγει.

Ο Ρωμανος του ειπε ότι θα τον συνοδεύσει μεχρι το λιμάνι και ετσι περπάτησαν μαζι ενώ από πισω ακολουθουσαν οι ναυτες και οι σωματοφυλακες.
Λιγο πριν φτάσουν γέφυρα που οδηγουσε στο λιμάνι ο Ρωμανος ξαφνικα τον επιασε από το λαιμο και φωναξε “Δέστε τον!” και αμεσως βγηκαν αλλοι ναυτες με σκοινια στα χέρια οι οποιοι εδεσαν τον Παρακοιμωμενο.

Παράλληλα με αυτό οι ναυτες που βρισκονταν πιο πισω και ερχοντουσαν μαζι τραβηξαν τα σπαθια τους και ακινητοποιησαν τους σωματοφυλακες του Παρακοιμωμενου οι οποιοι αιφνιδιασμενοι δεν προλαβαν ουτε να μιλησουν.

Αμεσως μετα αφου εδεσαν τον Παρακοιμωμενο και αφοπλισαν τους σωματοφυλακες του, ο Ρωμανος διέταξε να τους βάλουν ολους στο μπαλαουρο της Ναυαρχίδας και κατέβηκε από το πλοιο. Από το λιμάνι του Βουκολεοντος που ναυλοχουσε ο Στόλος διέταξε τα πληρωματα του να καταλαβουν τον Ναυσταθμο και οποιον είναι αντιθετος με τις πραξεις του να τον κλεισουν στο μπαλαουρο του Ναυστάθμου.

Τα νεα της συλληψης του Παρακοιμωμενου εβαλαν νεα φωτια σε ολη την Πολη και ψιθυροι ακουγονταν πως βρισκεται νέο πραξικοπημα σε εξέλιξη (εν τουτοις βεβαια οι κατοικοι δεν διεκοψαν τις εργασιες τους, ουτε επικράτησε κανενας πανικος. Ειχαν συνηθισει τοσους αιωνες να εχουν επαναστασεις και πραξικοπηματα τουλαχιστον 2 φορες το εξάμηνο οποτε δεν τους εκανε και πολύ εντυπωση αλλα τουλαχιστον ηταν ένα νέο θεμα προς συζητηση στους δρομους και στα μαγαζια).

Όταν εφτασαν τα νεα της συλληψης του Παρακοιμωμενου στο Παλάτι, η Αντιβασίλισσα Ζωη δεν ηξερε πως να αντιδράσει. Από τη μια η συλληψη του Παρακοιμωμενου την ανακουφιζε καθως ηξερε ότι συνομωτουσε εναντιον της αλλα δεν ειχε τροπο να τον σταματησει. Από την άλλη όμως αυτος που την απαλλαξε από τον Παρακοιμωμενο ηταν ο Ναυαρχος Λεκαπηνος με τον οποιο ειχαν μια κακιστη σχέση και δεν χωνευε ο ενας τον άλλο.

Ετσι κάλεσε στο Παλάτι τον Πατριάρχη Νικόλαο και τους ηγέτες της Συγκλητου για διαβουλευσεις και οδηγιες για το πως θα χειριστουν την υποθεση.

Μετα από συντομη συζητηση αποφασιστηκε να στειλουν μια επιτροπη στον Ναυαρχο για να ερευνησει υπο ποιες συνθηκες και ποιες κατηγοριες συνεληφθη ο Παρακοιμωμενος αλλα κυριως (αυτό ανεπισημως) να μαθουν ποιες ηταν οι προθέσεις του Λεκαπηνου.

Η επιτροπη εφτασε αμεσα στον Ναυσταθμο αλλα μολις εγιναν αντιληπτοι από τους ναυτες του Λεκαπηνου προπηλακιστηκαν ανηλεως και λιθοβοληθηκαν από αυτους. Ετσι αναγκάστηκαν να φυγουν χωρις να πραγματοποιησουν το σκοπο τους.

Την επομενη μέρα το πρωι η Αντιβασιλισσα Ζωη εφτασε στο Παλατι του Βουκολέοντα (το οποιο βρισκοταν ακομα υπο τον ελεγχο της Αυτοκρατορικης Φρουρας καθως ο Λεκαπηνος ειχε καταλαβει μονο τον παρακειμενο Ναυσταθμο) και ζητησε να της φέρουν τον γιο της με την συνοδεια του μπροστα της καθως ειχε μαθει ότι ο Κωνσταντινος Ζ’ ειχε αποστειλει επιστολη για βοηθεια στον Ρωμανο.

Όταν ηρθαν ο Κωνσταντινος με την συνοδεία του, η Αντιβασίλισσα αρχισε να τους ανακρινει σε εντονο υφος για να της πουν τι ηξεραν για αυτό το πραξικοπημα που βρισκεται σε εξελιξη ηδη από χτες.

Αλλα κανεις δε μιλαγε (ουτε καν ο Κωνσταντινος) με αποτέλεσμα η Ζωη να εξοργιζεται ολο και περισσοτερο.

Τελικα μιλησε ο δάσκαλος του Αυτοκράτορα ο Θεόδωρος και της ειπε “Ω ευγενεστάτη ολο αυτό εγινε επειδη ο Λεοντας Φωκάς κατέστρεψε το στρατό σας και ο Παρακοιμωμενος Κωνσταντινος κατέστρεψε το Παλάτι σας”.

Η Ζωη κάθισε ξανα στον θρόνο απογητευμενη και έδιωξε τους παντες από μπροστα της λεγοντας ότι θελει να μεινει μονη.

Ο νεαρος Κωνσταντινος Ζ’ ξαναγυρισε στα διαμερισματα του αλλα ηταν πλεον αποφασισμένος να παρει την κατάσταση (και τη διακυβέρνηση) στα χέρια του. Αλλωστε σε λιγοτερο από 2 μηνες θα γινοταν 14 ετών και με βαση τον παλιο Ρωμαικο νομο θα γινοταν ενηλικος. Τι τωρα τι σε 2 μηνες σκεφτηκε.

Ετσι κάλεσε κρυφα από τη μητέρα του στο Παλάτι του Βουκολεοντα τον Πατριάρχη Νικολαο και τον Μάγιστρο Στέφανο οι οποιοι του δηλωσαν την πιστη τους και την στηριξη τους.

Ετσι την επομενη μερα 27 Μαρτιου 919 διέταξαν τον Πρωτοσπαθάριο Ιωάννη Τουμπάκη να παρει ένα αποσπασμα της Φρουρας να συλλάβει την Αντιβασίλισσα Ζωη και να την θέσει υπο περιορισμο στο Παλάτι της Πορφύρας.

Όταν η Ζωη ειδε το αποσπασμα να μπαινει στην Αιθουσα του Θρονου οπλισμένο και τον γιο της να ερχεται μαζι τους ξεσπασε σε λυγμους και με κλάματα παρακαλουσε τον γιο της να τη λυπηθει.

Τελικα ο Κωνσταντινος Ζ’ εσπασε από τα κλαματα της μανας του και ειπε στη Φρουρα

“Αφηστε την μητέρα μου να μεινει μαζι μου”

Και οι φρουροι την άφησαν. Εν τουτοις περιοριστηκε στα διαμερισματα της Αυγουστας στο Παλατι του Βουκολεοντα (όχι κλειδωμενη, ηταν ελευθερη να μετακινειται αλλα παντα υπο αυστηρη παρακολουθηση).

Αμεσως μετα ο Κωνσταντινος Ζ’ πήρε τη θέση του στον θρόνο και αφου καθαίρεσε τον Λέοντα Φωκα από το αξιωμα του Δομέστικου των Σχολών, διορισε νέο Δομέστικο τον Ιωάννη Γαρίδα εως τοτε Μεγα Εταιριαρχη.

Μετα με προταση του νεου Δομέστικου των Σχολων ο Κωνσταντινος διόρισε τον γιο του Ιωάννη Γαριδα, Συμεων ως νέο Μεγα Εταιριαρχη και τον Θεοδωρο Ζουφινέζερ (αδελφο της γυναικας του Ιωαννη Γαριδα) ως νέο Δρουγγάριο της Βιγλας.

Φυσικα όλα αυτά τα ειχε μάθει και ο Λεοντας Φωκάς ο οποιος όμως ελαβε διαβεβαιωση από τον Κωνσταντινο Ζ’ ότι δεν κινδυνευει αρκει να παραμεινει στο σπιτι του. Ετσι και επραξε.

Εν τουτοις όμως ολοι οι συγγενεις του καθαιρέθηκαν από τα αξιωματα που κατειχαν μεχρι τοτε και εκδιωχθηκαν από το Παλατι.

Αυτό τον πονεσε περισσότερο και ετσι αποφάσισε να παει στον Ναυσταθμο και να παραπονεθει στον Ναυαρχο Λεκαπηνο και να ζητησει την βοηθεια του για αυτή την ταπεινωση που υπέστη η οικογένεια του από τον Αυτοκράτορα.

Aλλα το σχέδιο του ηταν άλλο. Ο Φωκας δεν πιστευε ότι ο Λεκαπηνος ηθελε να γινει Αυτοκρατορας, γνωριζε πως ηταν ταπεινης καταγωγης και δεν τον θεωρουσε τοσο φιλοδοξο. Οποτε το πραγματικο του σχέδιο ηταν να “χρησιμοποιησει” τον Λεκαπηνο, να τον κανει ουσιαστικα “σκαλοπάτι” για να ανεβει αυτος (που ηταν ευγενικης καταγωγης) στον θρονο.

Τα ειχε υπολογίσει όλα λάθος. Μπορει ο Φωκας να ειχε κρυφο σχέδιο Β για να ανεβει στο θρονο αλλα και ο Λεκαπηνος ειχε τα δικα του σχέδια.
Για την ωρα όμως εδωσαν τα χέρια και ηταν συμμαχοι αλλα επισης για την ωρα εκρυβαν και οι δυο τα πραγματικα τους σχέδια ο ενας από τον άλλο.

(Συνεχίζεται)

[stavmanr]

Μπλογκ για ειδικά γούστα και φρονήματα...

[taxalata xalasa]

Μπλογκ για ειδικά γούστα και φρονήματα...

Βυζαξυνολαγνεία;

Άσε τον άνθρωπο να γράψει τα δικά του... Θα τα κάνουμε σειρά στο Hollywood...

[George_V]

Λιγο αργοτερα ο Λεκαπηνος εστειλε επιστολη στο Παλάτι οπου εξηγουσε γιατι συνεβη αυτό και ορκιζόταν πως οι πράξεις του δεν συνιστουσαν σε καμια περιπτωση πραξικοπημα ή ανταρσια κατά του Αυτοκράτορα.

Και συνεχισε λεγοντας πως απλα απέτρεψε την εκδηλωση παλατιανου πραξικοπηματος από τον Παρακοιμωμενο Κωνσταντινο και τον Λεοντα Φωκά για να προστατευσει τον Αυτοκράτορα.

Ετσι ζητουσε να ερθει στο Παλάτι και να διαθέσει φρουρα για τον Κωνσταντίνο Ζ’.

Όταν πηραν την επιστολη του Ναυάρχου στο Παλάτι ο Πατριάρχης Νικόλαος αρνηθηκε να τον δεχτει καθως δεν τον εμπιστευοταν και φοβόταν ότι αλλα σχέδια ειχε καθως ειχαν φτάσει στα αυτια του φημες για πιθανη συμφωνια μεταξυ Λεκαπηνου και Φωκά.

Παλι όμως μπηκε σφήνα ο δάσκαλος του Κωνσταντινου ο Θεόδωρος που εστειλε κρυφα έναν υπηρέτη του στον Λεκαπηνο και του ειπε να μεταφέρει γρήγορα τον Στόλο από τον Ναυσταθμο στον Βασιλικο Λιμένα του Βουκολέοντα και να αποκλεισει το Παλατι.

Ο Λεκαπηνος ηταν διστακτικος όμως αλλα τελικα μετα από πιέσεις του Θεοδώρου ενεδωσε και μοιρα του Στόλου μετασταθμευσε στον Βασιλικο Λιμένα ενώ ο υπολοιπος Στολος αγκυροβολησε εξω από αυτόν σε πολεμικη διάταξη.

Βλεποντας το Παλάτι του Βουκολέοντα αποκλεισμένο από τον Αυτοκρατορικο Στόλο και αγήματα να αποβιβάζονται στον Βασιλικο Λιμένα ο Μάγιστρος Στεφανος (ο οποιος μαζι με τον Πατριαρχη και τον Αυτοκράτορα ηταν η Τριανδρια που ηλεγχε την κυβερνηση μετα την ανατροπη της Ζωης) εγινε κίτρινος από τον φοβο του και το έσκασε από το Παλατι εγκαταλειποντας την εξουσια και τους υπολοιπους.
Παράλληλα αγημα ναυτων υπο τον Πατρικιο Νικητα (συμπέθερος του Λεκαπηνου) μπηκε εκεινη την ωρα στο Παλάτι και εθεσε τον Πατριάρχη Νικόλαο υπο περιορισμο.

Ο Κωνσταντινος Ζ’ ειχε απομονωθει πλεον και ειχε κλειστει στην Αιθουσα του Θρονου περιμενοντας με αγωνια καθως ηταν φανερο ότι ειχε χασει τον ελεγχο της κατάστασης.

Εν τουτοις με μια γρηγορη σκεψη της στιγμης η συνοδεια του Αυτοκράτορα εστειλε τον Τιμιο Σταυρο στον Λεκαπηνο και του ζητησαν να ορκιστει ότι δεν θα πειράξει τον Αυτοκράτορα.

Αφου ορκιστηκε ο Λεκαπηνος του επετράπη η εισοδος στο Παλατι του Βουκολεοντα (όχι ότι δεν μπορουσε να μπει και πριν αφου ειχε καταλαβει κομματια του) και εισερχομενος στην Αιθουσα του Θρονου προσκυνησε τον Αυτοκράτορα.

Ο Κωνσταντινος Ζ’ δέχτηκε την επισκεψη ττου και πηγαν μαζι στην Εκκλησια της Παναγιας εν τω Φάρω οπου ο Λεκαπηνος ορκιστηκε εκ νεου και ο Κωνσταντινος Ζ’ τον διορισε ως νέο Μεγα Εταιριαρχη (αντικαθιστωντας τον Συμεων Γαρίδα).

Εχοντας εδραιωσει την επιρροη του στον Αυτοκράτορα εστειλε επιστολη στον Λέοντα Φωκά στην οποια του ελεγε ότι δεν κινδυνευει αλλα παραλληλα να ξεχάσει ότι σχέδιο ειχε ή να μη του μπουν τιποτα περιεργες ιδεες. Επισης του επετρεπε να αποσυρθει στα κτηματα του στην Καππαδοκία και θα φροντιζε ο ιδιος να του απονεμηθει ισοβια συνταξη για τις υπηρεσιες του στην Αυτοκρατορια.

Επισης εβαλε και τον κρατουμενο Παρακοιμωμενο Κωνσταντινο να του γράψει μια παρομοια επιστολη.
Όταν ελαβε τις επιστολες ο Φωκάς καταλαβε ότι ο Λεκαπηνος τον ειχε προδοσει αλλα πλεον ηταν αργα για να κανει οτιδηποτε και ετσι τα μαζεψε και ησυχα ησυχα εφυγε για τα κτηματα του στην Καππαδοκια μιας και το κλιμα ειχε βαρυνει πολύ για αυτόν στην πρωτευουσα.

Λιγο πριν το Πάσχα του 919 ο Λεκαπηνος αρραβωνιασε την κορη του Ελένη με τον Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ζ’ και την Τρίτη του Πάσχα ο Πατριάρχης Νικολαος τους παντρεψε στο Παρεκκλησι του Αγιου Στεφάνου και την ιδια μέρα ο Αυτοκράτορας ονομασε τον (πεθερο του πλεον) Λεκαπηνο “Βασιλεοπάτωρα” και διόρισε τον γιο του Χριστοφόρο (και αδελφο της νεας του γυναικας) ως νέο Μεγα Εταιριαρχη.

Ουσιαστικα ο Ρωμανος Λεκαπηνος επικυρωθηκε και επισημα ως Αντιβασιλεας του Κωνσταντινου Ζ' (μιας και de facto ηταν ηδη εξ αρχης).

Όλα κυλουσαν ροδινα τον πρωτο καιρο αλλα και παλι προέκυψε προβλημα.

Στην Καππαδοκια που ειχε αποσυρθει ο Λεοντας Φωκας δεν μπορουσε να κατσει ησυχα. Τον ετρωγε το πως την πατησε ετσι από τον Λεκαπηνο και δεν μπορουσε να ηρεμησει. Φυσικα του εβαζαν φυτιλιες φιλοι και συγγενεις και η ανησυχια του γινοταν ολο και μεγαλυτερη.
Ετσι αποφάσισε να κινηθει εναντιον του Αυτοκράτορα για να παρει το θρόνο που θεωρουσε ότι του ανηκε.

Ετσι εφερε στην Καππαδοκια τον (πρωην) Παρακοιμωμενο Κωνσταντινο (ο οποιος ειχε απελευθερωθει στο μεταξυ καθως ο Λεκαπηνος θεωρουσε ότι δεν ηταν απειλη πλεον), τους αδελφους Γογγυλη και τον Πρωτασηκριτη Κωνσταντινο.

Ολοι τους ηταν υποστηρικτές της πρωην Αντιβασιλίσσας Ζωής. Την οποια πλεον (θεωρητικα) θα υποστηριζε και ο Φωκας καθως μετα την προδοσια του Λεκαπηνου ειχε αλλαξει (και παλι) στρατοπεδο.

Εκει τους ανακοινωσε την προθεση του να στραφει κατά του Αυτοκράτορα και πως ηδη ειχε ξεκινησει για αυτό το σκοπο και την επομενη θα βαδισει κατά της Κωνσταντινουπολης.

Πολύ συντομα αυτό μαθευτηκε και στην Κωνσταντινουπολη και ο Λεκαπηνος εβαλε τον Αυτοκράτορα να υπογράψει Χρυσοβουλα τα οποια διεψευδαν τον Φωκά και περιειχαν αποδειξεις ότι ειχε άλλες προθεσεις από αυτές που ελεγε (με σκοπο να διασπάσουν τους συνομωτες) καθως και επιστολες με τις οποιες υποσχόταν χρηματα και τιμές σε οσους εγκατέλειπαν τον Λέοντα και ερχοντουσαν μαζι του.

Τα Χρυσοβουλα και τις επιστολες ο Λεκαπηνος τις εμπιστευθηκε σε μια Ζωστη Πατρικια και έναν ιερέα του Παλατιου ονοματι Μιχαήλ να τις μεταφέρουν στο στρατοπεδο του Λεοντα και να επηρεασουν οσους πιο πολλους μπορουν.

Στο δρόμο όμως επεσαν σε περιπολο του Φωκά και ο ιερέας Μιχαήλ συνεληφθη ενώ η Ζωστη Πατρικία κατάφερε να διαφυγει. Οι επιστολες και τα Χρυσοβουλα όμως επεσαν στα χέρια του Φωκα.

Ο Φωκάς καταδικασε τον ιερέα σε μαστιγωση και κοψιμο των αυτιων αλλα η Ζωστη Πατρικια που το ειχε σκάσει μεταμφιέστηκε σε πορνη και καταφερε να μπει στο στρατοπεδο του Λεοντα.

Μπορει να μην ειχε τις επιστολες στα χέρια της αλλα ηξερε το περιεχομενο τους απ’εξω. Ετσι ξεκινησε να διασπειρει φημες και να διαδιδει το περιεχομενο των επιστολων στο στρατοπεδο.

Και ειχε μια καποια επιτυχια. Ο Κωνσταντινος Βαρύς διοικητης των Ικανατων ηταν ο πρωτος που λιποτακτησε και εγκατέλειψε τον Φωκα μαζι με τους στρατιωτες του.

Μετα τον ακολουθησε ο Στρατηγος Βαλάντης και Στρατηγος Ατζιμορος μαζι με αρκετους αλλους.

Και παλι όμως ο Φωκάς ειχε αρκετο στρατο στη διαθεση του και πλεον ειχε φτάσει στη Χρυσοπολη οπου και στρατοπεδευσε απεναντι από την Πολη και παρέταξε το στρατο του με μικρο βάθος ετσι ώστε να τρομοκρατησει τους κατοικους που παρακολουθουσαν από τα Τειχη.

Ο Ρωμανος και παλι εστειλε τον Λογοθέτη του Κανικλειου Συμεων Γαριδα (ειχε διοριστει σε αυτή τη θεση ως “αποζημιωση” για την αντικατασταση του από τη διοικηση της Εταιρειας) σστο στρατοπεδο του Λεοντα με Χρυσοβουλα του Αυτοκράτορα τα οποια εγραφαν το εξης:

“Το Μεγαλείο μας μη εχοντας ικανο προστάτη και τοσο διακεκριμενο και πιστο οσο ο Ρωμανος εχει έναποθεσει σε αυτόν μετα τον Θεο την διαφυλαξη του προσωπου μας εχοντας τον ως πατέρα. Και όπως μας επεδειξε πατρικη αγάπη τον αποδεχτηκαμε στη θεση του πραγματικου μας πατέρα που χασαμε τοσο νωρις.

Οσο για τον Λεοντα Φωκά ηταν παντα εναντια στη Βασιλεια μας. Παντα ελλοχευε για να την σφετεριστει και τωρα ανοιχτά δηλωνει εχθρος μας. Με την θεληση μας καθαιρεθηκε από Δομεστικος των Σχολων και πλεον εχει απωλεσει και την ιδιοτητα του Ρωμαιου πολιτη εχοντας εκπέσει σε κοινο αποστάτη και σφετεριστη ο οποιος δεν γεννα παρα μονο επαναστάσεις και προβληματα εναντια στη θεληση μας.

Οσον αφορα εσας, το στρατο μου θα κανετε το καθηκον σας τωρα που γνωριζετε αυτά τα πραγματα?

Αναγνωριστε εμας τον κληρονομικο Βασιλεα σας και διαχωριστει τους εαυτους σας από την αθλια αυτή αποπειρα σφετερισμου.”

Ο Συμεων εφτασε στο στρατοπεδο με την ιδιοτητα του διπλωματικου απεσταλμένου και ετσι ο Λεοντας δεν μπορουσε να τον πειράξει και με αυτή την ιδιοτητα μπορεσε και καρφωσε το Αυτοκρατορικο Χρυσοβουλο στο κεντρο του στρατοπεδου για να το διαβασουν ολοι οι στρατιωτες.
Το Χρυσοβουλο ειχε επιτυχια και οι στρατιωτες του Φωκά αρχισαν να τον εγκαταλειπουν μαζικα.

Ο Φωκάς προσπαθησε να ελεγξει την κατάσταση αλλα απέτυχε και ετσι πεφτωντας σε καταθλιψη κλειστηκε αρχικα στη σκηνη του. Αλλα λιγο μετα αλλαξε γνωμη καθως σκεφτηκε πως αν παραμεινει εκει μπορει να δολοφονηθει από τους στρατιωτες του η να συλληφθει και να σταλει πισω στην Κωνσταντινουπολη και ετσι καβαλησε το αλογο του και εφυγε με 2-3 πιστους ακομα οπαδους του.

Από τη Χρυσοπολη πηγε στο Φρουριο Ατεω το οποιο κρατουσαν μερικοι οπαδοι του αλλα όταν εφτασε εκει βρηκε τις πυλες κλειστες και καταλαβε πως και αυτοι τον προδοσαν και πηγαν με τον Αυτοκράτορα.

Εφυγε από εκει αλλα περνωντας από παρακειμενο χωριο επεσε πανω σε περίπολο που διοικουσε ο Μιχαηλ Βαρυς (πατερας του Κωνσταντινου Βαρυ που ειχε λιποτακτησει πιο πριν) συνεληφθη.

Όταν μαθευτηκε η συλληψη του Φωκά, ο Ρωμανος εστειλε αποσπασμα υπο τον Ιωάννη Τουμπάκη και τον Λεοντα Παστιλλα να τον φέρουν στην Κωνσταντινουπολη.

Στη διαδρομη όμως οι δυο αυτοι αξιωματικοι τυφλωσαν τον Λεοντα Φωκά. Αλλοι λενε ότι ειχαν μυστικες διαταγές από τον Λεκαπηνο για να τον τυφλωσουν μολις τον ειχαν στα χερια τους ενώ αλλοι αναφέρουν ότι οι αξιωματικοι εδρασαν με δικη τους πρωτοβουλια.

Παντως όταν το εμαθε ο Ρωμανος αυτό εδειξε να στεναχωριεται που αυτό εγινε εναντια στη θεληση του. Αν ηταν αληθεια αυτό η επαιζε θεατρο μαλλον δεν θα το μαθουμε ποτε. Παντως ετσι εληξε αδοξα η επανασταση του Λεοντα Φωκά.

(Συνεχίζεται)

[George_V]

Aλλα και παλι δεν υπηρχε περιπτωση να παρουν ανασα καθως αποκαλυφθηκε και άλλη συνομωσια αυτή τη φορα από τους Κωνσταντινο Κτηματινο, Δαβιδ Κουμουλιανό και τον Μιχαηλ τον Κουράτωρα των Μαγγανών.

Οι τρεις συνομωτες πληρωσαν μια ομάδα δολοφόνων για να σκοτώσουν τον Ρωμανο όταν θα βρισκόταν σε κυνήγι εξω από την Πολη.

Αλλα το σχέδιο τους δεν προφτασε να εφαρμοστει καθως διερρευσε και οι συνομωτες συνεληφθησαν, τυφλώθηκαν και τους παρελασαν από την Μεση Οδο στην Κωνσταντινουπολη καβάλα σε γαιδουρια αναποδα. Μαζι με αυτους παρήλασε και ο ηδη τυφλωμενος Λεοντας Φωκάς.

Όπως επισης αποκαλυφθηκε αμεσως μετα και άλλη συνομωσια κατά του Ρωμανου από την πρωην Αντιβασίλισσα Ζωη η οποια αφου συνεληφθη καταδικάστηκε να καρεί μοναχη. Ετσι την εβγαλαν σηκωτη από το Παλάτι και την πηγαν στην Μονη της Αγιας Ευφημιας στι Πετρίον και εκει την εκαναν μοναχη με το ονομα Αννα και εκει περασε το υπολοιπο της ζωης της.

Ο Ρωμανος παλι ειχε βαρεθει να αντιμετωπιζει συνεχως συνομωσιες και αποφάσισε να παρει μερικα πιο δραστικα μετρα και ετσι εξόρισε στο Θεμα Οψικιου τον Πατρικιο Θεοφυλακτο τον Κομη των Σταβλων, τον Θεόδωρο τον δάσκαλο του 15χρονου Κωνσταντινου Ζ’ και τον Μαγιστρο Συμεων και τον αδελφο του απαγορευοντας τους παραλληλα να ξαναπατησουν το ποδι τους στην Κωνσταντινουπολη.

Εχοντας ετσι ξεφορτωθει και την οποια εσωτερικη αντιπολιτευση ειχε παραμεινει στο Παλάτι ο Ρωμανος προχωρησε το σχέδιο του και στις 24 Σεπτεμβριου 920 έβαλε τον Κωνσταντίνο Ζ’ να τον ονομάσει Καίσαρα.

Τελος στις 24 Δεκεμβριου 920 ο Ρωμανος ολοκληρωσε το σχέδιο του όταν στέφθηκε επισημα στην Αγια Σοφία ως Συναυτοκράτορας του Κωνσταντινου Ζ’ και ανελαβε τη διοικηση της Αυτοκρατορίας.

Στις 6 Ιανουαριου 921 ο Αυτοκρατορας (πλεον) Ρωμανός Α’ έστεψε την (δευτερη) συζυγο του Θεοδώρα ως Αυγούστα ενώ την ημέρα της Πεντηκοστης (20 Μαιου 921) εστεψε και τον γιο του Χριστοφόρο ως Συναυτοκράτορα.

Τον Ιουλιο του 921 άλλη μια συνομωσια αποκαλυφθηκε. Αυτή τη φορά ηταν ο Μαγιστρος Στέφανος παλαιος εμπιστος του Αυτοκράτορα Λεοντα ΣΤ’ ο οποιος εποφθαλμιουσε τον θρονο. Μαζι του συνεληφθησαν και αλλοι δυο συνομωτες ο Θεοφάνης Τειχεωτης και Παυλος Ορφανοτρόφος

Οι τρεις τους οδηγήθηκαν στο Αυτοκρατορικο δικαστηριο και καταδικάστηκαν να καρουν μοναχοι και να εξοριστουν στην Νησο Αντιγόνη των Πριγκιποννησων.

Ενώ ειχε τελειωσει η δικη και ο Ρωμανός με το γιο του Χριστόφορο ετοιμαζονταν να φυγουν ενας αγγελιοφορος εφερε ένα μηνυμα για τον Αυτοκράτορα ότι υπαρχει και άλλη συνομωσία εναντιον του.

Αμεσως γυρισαν πισω στο Παλάτι και ο Ρωμανος διέταξε τη Φρουρα να συλλαβει τους συνομώτες.
Η Φρουρα εκανε όπως διατάχθηκε και από τις ανακρισεις αποκαλυφθηκε πως οι ηγέτες της συνομωσίας ηταν ο Πατρίκιος Αρσένιος και ο Παυλος Μανγκλαβιτης.

Αμεσως με διαταγη του Ρωμανου οι δυο αρχηγοι της συνομωσιας τυφλωθηκαν, δημευτηκε η περιουσια τους και εξορίστηκαν. Ολοι οι υπολοιποι συνομωτες εξοριστηκαν και δημευτηκε η περιουσια τους.

Εχοντας ηρεμησει πλεον από τις συνεχεις συνομωσιες ο Ρωμανος γιορτασε με λαμπρότητα τους γάμους της κόρης του Αγαθής με τον Ρωμανό Αργυρό γιο του Στρατηγου Λεοντα Αργυρού θελοντας ετσι να δέσει τον Στρατηγο με την δυναστεια του.

Στο μεταξυ όμως μπορει να ειχαν ηρεμησει από τις συνομωσιες αλλα οι Βουλγαροι ειχαν ξεκινησει παλι να κανουν επιδρομες.
Ερχονταν συνεχως αναφορές πως Βουλγαρικες μονάδες ειχαν θεαθει κοντα στους Κατασυρτες σχεδον σε αποσταση αναπνοης από την Κωνσταντινουπολη.

Και σαν να μην εφτανε αυτό πέθανε ξαφνικα και ο Δομέστικος των Σχολων Αδράλεστος (που ειχε διαδεχτει τον Ιωαννη Γαρίδα που ειχε πεθάνει και αυτος με τη σειρα του προ ενός ετους σχεδον).

Ετσι ο Αυτοκράτορας Ρωμανος διόρισε νέο Δομέστικο των Σχολών τον Στρατηγο Πόθο Αργυρο (αδελφο του Λεοντα Αργυρου και θειο του Ρωμανου Αργυρου βλ. ανωτερω) και τον διέταξε να σταματησει την Βουλγαρικη προέλαση.

Ο Αργυρος πηρε τον στρατο και κατευθυνθηκε στην Θρακη οπου και στρατοπεδευσε κοντα στην Θερμόπολη πολύ κοντα στο σημειο που ειχαν θεαθει οι Βουλγαροι.

Από εκει εστειλε τον Υποδιοικητη του Μιχαήλ γιο του Πατρικίου Λεοντα να κανει αναγνωριση της περιοχης και να αναφέρει αν υπαρχουν Βουλγαροι και ποσοι είναι.

Αλλα από λάθος του Μιχαήλ το αποσπασμα του επεσε σε Βουλγαρικη ενέδρα. Οι Βυζαντινοι αμύνθηκαν γενναια και κατάφεραν να τρέψουν τους Βουλγάρους σε φυγή. Όμως πανω στη μάχη ο Μιχαήλ τραυματιστηκε βαρια και μεταφέρθηκε σε ημιθανη κατάσταση πισω στο στρατοπεδο οπου και πέθανε μετα από μερικες μερες.

Αλλα η ουσια ηταν πως οι Βουλγαροι ειχαν προωθηθει αρκετα για να στηνουν ενεδρες στην γυρω περιοχη. Η ενεδρα αυτή ηταν μονο ένα κομματι της εμπροσθοφυλακης του Βουλγαρικου στρατου. Οποτε επρεπε ο Αργυρος να επικοινωνησει με Κωνσταντινουπολη και να καταστρωσει σχέδιο δράσης.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη όμως ο Αυτοκράτορας Ρωμανος ειχε αλλα προβλήματα. Άλλη μια συνομωσια εναντιον του αποκαλυφθηκε.
Ενας δικηγορος ο Θεοκλητος ο Ευνουχος που υπηρετουσε στη γραμματεια του Παλατιου εμαθε κατά λαθος πως ο Αναστάσιος ο Σακελλαριος συνομωτουσε κατά του Ρωμανου

Ο Θεοκλητος ανεφερε ότι ειχε ακουσει στον Ρωμανο και αυτος με τη σειρα του διεταξε συλληψεις και ανακρισεις.
Συνεληφθησαν ο Αναστάσιος ο Σακελλαριος, ο Θεοδωρος ο Κοιτωνιτης, ο Δημητριος ο Νοτάριος του Ειδικου, ο Νικολαος Κουβαρτζης και ο Θεοδωρος ο Πρωτοκάραβος.

Οι ανακρισεις εβγαλαν λαβρακι. Ο Αναστάσιος και οι αλλοι δεν ηταν αυτονομοι αλλα βασικα επαιρναν τις διαταγές τους από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Ζ’

Ο Ρωμανος βασικα το υποπτευοταν αλλα πλεον ηταν σιγουρος. Ο Κωνσταντινος Ζ’ ηθελε να τον βγάλει από τη μεση αλλα τον προλαβε αυτος.
Εν τουτοις ο Ρωμανος και δεν ηθελε και δεν μπορουσε να βγαλει από τη μέση τον Κωνσταντινο Ζ’ η τουλαχιστον όχι ακομα.

Οποτε για να εχει το κεφάλι του ησυχο τον “υποβιβασε” κι άλλο. Ηδη ηταν (ανεπισημα) δευτερος Αυτοκράτορας μετα τον Ρωμανο αλλα πλεον ο Ρωμανος τον “κατεβασε” κι άλλο στη σειρα αφαιρωντας του σχεδον ολες τις αρμοδιοτητες και κανοντας τον τρίτο στη σειρα μετα τον εαυτο του και τον γιο του Χριστοφορο. Τον εκανε απλα γλάστρα ενώ οι αλλοι δυο εκαναν ολη τη δουλεια και διευθυναν το κρατος.

Οσο για τους συνωμοτες καταδικαστηκαν να καρουν μοναχοι και κλειστηκαν ισοβιως στη Μονη Ελεγμου στην Βιθυνία.
Πισω παλι στο Βουλγαρικο μετωπο όπως ειδαμε ο Βυζαντινος στρατός βρισκοταν στην Θράκη και μολις ειχαν μαθει πως αντιμετωπιζουν έναν ισχυρο Βουλγαρικο στρατο υπο τους Στρατηγους Καυκάν και Μινικ ο οποιος ειχε διαταγες να ρημάξει τη Θράκη και να πολιορκησει την Κωνσταντινουπολη.

Όταν εφτασαν αυτές οι πληροφοριες στην Κωνσταντινουπολη ο Ρωμανος εστειλε ενισχυσεις στον Ποθο Αργυρο υπο την διοικηση του Ρεκτωρα Ιωάννη και του Λεοντα Αργυρου μαζι με μια μοιρα του Αυτοκρατορικου Στόλου υπο την διοικηση του Ναυαρχου Αλεξιου Μοσελε (ο οποιος ειχε παντρευτει μια άλλη κορη του Ρωμανου).

Aπο την Θερμοπολη ο Βυζαντινος στρατός μετακινηθηκε στην Πεδιάδα των Πηγών και στρατοπεδευσε εκει περιμενοντας τους Βουλγάρους.
Όταν εμφανιστηκαν οι Βουλγαροι, οι Βυζαντινοι παρατάχθηκαν στην πεδιαδα ενώ οι Βουλγαροι παραταχθηκαν στους γυρω λοφους.

Δεν περασε πολύ ωρα και οι Βουλγαροι εκαναν εφοδο με κραυγες κατά των Βυζαντινων και η εφοδος ηταν τοσο σφοδρη που οι γραμμές των Βυζαντινων εσπασαν on impact.

Ο Ρεκτωρας Ιωαννης πεταξε τα οπλα του και εφυγε οσο πιο γρηγορα μπορουσε. Επεσε στη θάλασσα και κολυμπωντας καταφερε να ανεβει σε ένα δρομωνα και να γλιτωσει.

Αλλοι προσπάθησαν να αντισταθουν όπως ο Πατρικιος Φωτεινος Πλατυπόδης αλλα πολύ γρηγορα σφαγιαστηκαν από τους Βουλγάρους.
Αλλα και ο Στολος δεν πηγαινε πισω. Ο πανικος μετα το σπασιμο του μετωπου μεταδοθηκε και στο ναυτικο και επικράτησε χάος με ασυνενοησια και αντικρουομενες διαταγες.

Μεσα στο χάος ο Ναυαρχος Αλεξιος Μοσελε με τον Υποναυαρχο του επεσαν στη θάλασσα και πνιγηκαν.
Ο Ποθος Αργυρος με τον αδελφο του Λεοντα όταν καταλαβαν ότι είναι ματαιη κάθε αντισταση το εσκασαν και καλπάζοντας εφτασαν μεχρι το Καστέλλιον και κλειστηκαν εκει.

Ο στρατος διαλυθηκε και οσοι σωθηκαν ειτε πιαστηκαν αιχμαλωτοι ειτε πνιγηκαν προσπαθωντας να κολυμπησουν μεχρι τον στολο και ελαχιστοι καταφεραν να διαφυγουν ζωντανοι.

Ο Βουλγαρικος στρατος προήλασε χωρις αντισταση λεηλατωντας την περιοχη ενώ πυρπολησαν και το Παλάτι των Πηγών που ειχε χτισει στην περιοχη ο Αυτοκράτορας Ηρακλειος

Πλεον η πολιορκια της Πολης ηταν θεμα μερικων μηνων (μεχρι να φτιαξουν τις απαραιτητες πολεμικες μηχανες).

Στις 20 Φεβρουαριου 922 πέθανε ξαφνικα η συζυγος του Ρωμανου Α’ η Αυγουστα Θεοδώρα και ενταφιαστηκε στη Μονη Μυρελαίου. Νεα Αυγουστα στέφθηκε η συζυγος του Συναυτοκράτορα Χριστοφόρου η Σοφια.

Στο μεταξυ οι Βουλγαροι εχοντας φτιαξει τις πολεμικες μηχανες τους συνεχισαν την προέλαση τους προς την Κωνσταντινουπολη και περνωντας από το Παλατι της Αυτοκράτειρας Θεοδώρας (συζυγου του Ιουστινιανου Α΄) το εκαψαν και αυτό και συνεχισαν την πορεια τους προς την
Κωνσταντινουπολη την οποια την εβλεπαν ηδη μπροστά τους και στρατοπεδευσαν εξω από την Πολη.

Όταν εφτασαν τα νέα στην Κωνσταντινούπολη ο Αυτοκράτορας Ρωμανός Α’ ξεκίνησε άμεσα τις προετοιμασίες για πολιορκία.

Και αφου όλα ηταν ετοιμα κάλεσε τους Στρατηγους του και τους αξιωματικους των Αυτοκρατορικών Ταγμάτων σε δείπνο αλλα και για να συζητησουν τι θα κανουν με τον Βουλγαρικο κινδυνο.

Προς το τέλος του δείπνου ενώ ειχαν ακουστει ολες οι απόψεις, ο Αυτοκράτορας σηκώθηκε και με ένα πυρινο λόγο ξεσήκωσε τους αξιωματικους του για να πολεμησουν με θαρρος και γενναιοτητα για την πατρίδα και την Αυτοκρατορία.

Ο λογος του προκάλεσε κυματα ενθουσιασμου στους στρατιωτικους οι οποιοι σηκωνοντας τα σπαθια τους στον αέρα ορκιστηκαν να πολεμησουν μεχρις τελευταιας ρανιδας του αιματος τους για την Αυτοκρατορια.

Όταν τελειωσε το δειπνο και αποχωρησαν οι αξιωματικοι ενας από αυτους ο Σακτίκιος που υπηρετουσε στο Τάγμα των Εξκουβιτόρων με βαθμο σαν να λεμε σημερα του Λοχαγου ζήτησε από τον Αυτοκράτορα μια ιδιωτικη ακρόαση.

Το “Σακτίκιος” ηταν το επωνυμο του. Το ονομα του δεν εχει διασωθει. Αλλα αυτό που ξερουμε σιγουρα είναι ότι ειχε καταγωγη από την Θράκη και πως τα μερη του ειχαν προσφατα λεηλατηθει από τους Βουλγάρους.

Ο Ρωμανός τον δέχτηκε την ιδια ωρα και ο Σακτίκιος του ζήτησε την άδεια να κανει καταδρομικη επιχείρηση κατά του Βουλγαρικου στρατοπέδου, εν μερει για λογους εκδικησης για την λεηλασια του τοπου του αλλα και γιατι ο λογος του Αυτοκράτορα τον ειχε ενεπνευσει να κανει αυτή την επιχειρηση.

Ο Αυτοκρατορας αρχικα θεωρησε παρατολμο το σχέδιο του Σακτίκιου αλλα τελικα πειστηκε καθως σκεφτηκε πως εάν πετυχαινε τοτε το Βουλγαρικο ηθικο θα κατέρρεε σα χαρτινος πυργος και ενδεχομένως να γλιτωναν την πολιορκια. Ετσι εδωσε την άδεια στον Σακτίκιο να εκτελεσει το σχέδιο του. Ηξερε όμως όπως και ο Σακτικιος ότι αυτή ηταν αποστολη αυτοκτονίας βασικα. Μια μονάδα εναντιον ολοκληρου του Βουλγαρικου στρατου.

Ο Σακτίκιος γυρισε στο Στρατόπεδο των Εξκουβιτόρων και ανακοινωσε τις προθέσεις του στους υφισταμένους του και τους στρατιωτες του.
Τους ξεκαθάρισε όμως ότι αυτό που πανε να κάνουν είναι από δύσκολο εως αδύνατον και πως αν καποιος δεν θελει να συμμετάσχει μπορει να αποχωρησει τώρα και δεν θα κατηγορηθει για δειλία.

Όμως κανενας δεν αποχώρησε. Ολοι συμφωνησαν να ακολουθησουν τον διοικητη τους μεχρι τον θάνατο. Και ξεκινησαν να ετοιμάζονται.
Την επομενη μέρα πριν χαράξει ο ηλιος ο Σακτίκιος και η μονάδα του βγηκαν από τα Τείχη της Πολης και κατευθυνθηκαν οσο πιο αθορυβα και κρυφα γινοταν προς το Βουλγαρικο στρατοπεδο.

Με την ανατολη του ηλιου εφτασαν εκει και ειδαν ότι οι περισσότεροι Βουλγαροι ειχαν διασκορπιστει για να λεηλατησουν την γυρω περιοχη και να μαζεψουν προμηθειες αφηνοντας ελαχιστους σκοπους στο στρατόπεδο. Ουσιαστικα ο κυριος ογκος του Βουλγαρικου στρατου ελειπε από εκει.

Ετσι διέταξε εφοδο και οι στρατιωτες του καλπασαν εναντιον του Βουλγαρικου στρατοπέδου κραυγάζοντας “Ο Σταυρός Νικά!”
Oι ελαχιστοι Βουλγαροι σκοποι αιφνιδιαστηκαν πληρως και οι περισσότεροι σκοτώθηκαν από τους Βυζαντινους.

Πολύ λιγοι κατάφεραν να ξεφύγουν και αρχισαν να τρέχουν για να ειδοποιησουν τους υπολοιπους πιστευοντας ότι εχει πεσει πανω τους ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατός.

Στο μεταξυ ο Σακτικιος και οι ανδρες του προκαλουσαν χάος στο στρατόπεδο καιγοντας σκηνές και εφοδια και σφαγιαζοντας οποιον Βουλγαρο εβρισκαν εντος του στρατοπεδου.

Παράλληλα οι σκοποι που διέφυγαν κατάφεραν να βρουν το κυριο σώμα του Βουλγαρικου στρατου εκει κοντα και τους διηγηθηκαν τι εχει συμβει.
Ο Τσάρος Συμεων τοτε διέταξε να γυρισουν αμεσως πίσω και να αντιμετωπισουν τους Βυζαντινους καθως και αυτος νομιζε ότι τους χτυπαει ολοκληρος ο Βυζαντινος στρατος με βαση αυτά που του διηγηθηκαν οι σκοποι του.

Η Βουλγαρικη εμπροσθοφυλακη προηγηθηκε και εφτασε πρωτη στο στρατόπεδο οπου ο Σακτικιος συνεχιζε να προκαλει καταστροφές και όταν ειδαν ότι δεν προκειται για το συνολο του Βυζαντινου στρατου αλλα για μια μοναδα μονο τοτε εκαναν εφοδο εναντιον τους.

Αλλα και ο Σακτίκιος βλεποντας την εμπροσθοφυλακη να ερχεται κατά πανω τους δεν δειλιασε και αφου αναδιέταξε τη μονάδα του ορμησαν και αυτοι κατά της εμπροσθοφυλακης.

Η συγκρουση ηταν κατι πολύ παραπανω από σφοδρή. Οι Βυζαντινοι πολέμησαν με απαραμιλο θάρρος και γενναιοτητα κρατωντας το εδαφος τους με τετοια λυσσα που ουσιαστικα σταμάτησαν τους Βουλγαρους on the spot και γέμισε ο τόπος Βουλγαρικα πτώματα.

Αλλα πολύ συντομα αρχισαν να καταφτάνουν συνεχως νεες Βουλγαρικες μονάδες από τον κυριο ογκο του Βουλγαρικου στρατου και ο Σακτικιος καταλαβε ότι δεν θα μπορει να τους κρατησει για πολύ ακομα.

Ετσι εδωσε διαταγη απεμπλοκης και συντεταγμένης υποχωρησης. Αλλωστε ο αντικειμενικος τους στοχος ειχε ηδη επιτευχθει και με το παραπανω. Ειχαν προκαλεσει τεραστιες ζημιες στο εχθρικο στρατόπεδο και ειχαν σκοτωσει αρκετους στρατιωτες.

Ετσι γυρισαν τα αλογα τους και εφυγαν προς την Κωνσταντινουπολη.

Αλλα ο Τσάρος Συμεων εξαλλος που ειχε παθει τετοιο ρεζιλικι από μια χουφτα στρατιωτες εξαπέλυσε στο κατόπι τους την εμπροσθοφυλακη του. Τους ηθελε ζωντανους για να τους τιμωρησει ο ιδιος και να τους κάνει παράδειγμα για τον Βυζαντινο Αυτοκράτορα.

Ετσι καλπαζαν μανιωδως προς την Κωνσταντινουπολη ο Σακτικιος και οι ανδρες του και πισω τους ερχονταν οι Βουλγαροι που δεν θα σταματουσαν αν δεν τους επιαναν.

Καλπαζοντας εφτασαν σε ένα ποτάμι και εκει ο Σακτίκιος βρηκε ένα ρηχο πέρασμα για να περάσουν απέναντι.

Διεταξε τους ανδρες του να περάσουν ολοι απέναντι και να καλπάσουν προς την Κωνσταντινουπολη χωρις να κοιτάνε πισω, μονο να τρεξουν οσο γινεται πιο γρηγορα προς την Πολη.

Αφου περασαν ολοι, τελευταιος περασε και ο Σακτίκιος αλλα στα μισα του ποταμου τον εγκατέλειψε η τυχη του.
Το αλογο του παραπάτησε και τα ποδια του βυθιστηκαν στις λασπες οποτε κολλησαν και οι δυο εκει τωρα.

Ο Σακτικιος δεν μπορουσε να το ξεκολλησει μονος του, αλλα αν καλουσε σε βοηθεια τους στρατιωτες του τοτε θα τους προλαβαιναν οι Βουλγαροι.

Αλλα και να κρυβοταν ο ιδιος και να αφηνε τους Βουλγάρους να περάσουν αυτό ηταν χειρότερο. Οι ανδρες του δεν ειχαν απομακρυνθει πολύ και τα αλογα τους ηταν κουρασμένα, οι Βουλγαροι θα τους προλαβαιναν σιγουρα.

Ειχε μια και μονη λυση και δεν δυσκολευτηκε καθολου να την παρει. Θα κερδιζε χρονο για τους στρατιωτες του ετσι ώστε να φτάσουν σωοι στην Κωνσταντινουπολη.

Ετσι πέταξε την ασπίδα του και πηρε το τόξο και τα βέλη του.

Αφου εφτιαξε το κράνος του αρχισε να ριχνει βέλη στους Βουλγάρους τραβώντας τους προς το μερος του.

Ειχε σκοτώσει αρκετους με το τοξο του όταν οι Βουλγαροι εφτασαν κοντά του οποτε πλεον τα βέλη του ηταν αχρηστα.

Εκει πετάει το τόξο και τη φαρέτρα και βγάζει από τα θηκαρια τους δυο σπαθια λιγο πριν τον περικυκλωσουν οι Βουλγαροι.

Τοτε ξεσπασε ενας αγώνας ανευ προηγουμενου. Ο Σακτίκιος στη μέση να αμυνεται κατά ορδων Βουλγάρων και να τους ξαπλωνει στο χώμα χωρις να μπορουν να τον πλησιασουν.

Στο μεταξυ οι στρατιωτες του καλπαζαν προς την Κωνσταντινουπολη όπως τους ειχε διατάξει.

Δεν περασε πολύ ωρα όμως και αντιληφθηκαν ότι κατι δεν πηγαινε καλα. Ο αρχηγος τους δεν τους ακολουθουσε αλλα επισης δεν τους ακολουθουσαν και οι Βουλγαροι.

Η πρωτη σκέψη τους ηταν ότι ο Σακτικιος ειχε σκοτωθει αλλα ακομα και νεκρό δεν θα τον εγκατέλειπαν. Θα εφερναν το σώμα του πισω στην Κωνσταντινοπολη.

Ετσι γυρισαν τα αλογα τους πισω και καλπασαν προς το ποτάμι που τον ειχαν δει για τελευταια φορα.

Όταν εφτασαν εκει αντικρυσαν ένα θεαμα που δεν ειχαν ξαναδει. Ο Σακτικιος ηταν περικυκλωμένος από Βουλγάρους και πολεμούσε μονος του σαν λιοντάρι που το εχουν περικυκλωσει υαινες ενώ γυρω του υπηρχαν δεκαδες πτωματα Βουλγάρων. Και συνεχως ερχονταν και αλλοι Βουλγαροι.

Ηταν όμως ηδη βαρια τραυματισμένος και δεν θα αντεχε πολύ ακομα. Ειχε δεχτει μια λογχη στο στηθος και επιπολαια τραυματα σε ακρα και προσωπο αλλα το πιο σοβαρο τραυμα ηταν η σπαθια που ειχε διαπεράσει το μηρό του και από εκει εχανε συνεχεια αιμα.

Οι στρατιωτες του δεν το σκέφτηκαν καν. Με την κραυγη “O Σταυρός Νικα!” τραβηξαν τα σπαθια τους και επεσαν πανω στους Βουλγάρους οι οποιοι δεν περιμεναν αυτή την επιθεση και υποχώρησαν.

Παραλληλα καποια αλλοι στρατιωτες του ξεκόλλησαν το άλογο του Σακτίκιου από τις λασπες και αφου τον εβαλαν πανω σε αυτό ξεκίνησαν για τη Κωνσταντινουπολη καλπάζοντας φρενιασμένα.

Ο Τσάρος Συμεων όμως δεν θα δεχοταν ετσι απλα να του ξεφυγουν μια χουφτα Βυζαντινοι που τον ρεζίλεψαν και διεταξε ολο το στρατο να τους παρει στο κατοπι και να τους φερουν πισω.

Ετσι συνεχιστηκε η καταδιωξη μπροστα οι Βυζαντινοι που επρεπε να ειχαν και το νου τους στον Σακτικιο που ηταν βαρια τραυματισμένος και δεν μπορουσε να χειριστει το αλογο του καλα και πισω να τους κυνηγουν 40000 Βουλγαροι

Σιγα σιγα οι Βουλγαροι κερδιζαν εδαφος καθως τα Βυζαντινα αλογα ηταν εξαντλημενα αλλα και καλπαζαν πιο αργα λογω του τραυματισμένου Σακτικιου.

Κάθε φορα πους τους πλησιαζαν οι Βουλγαροι, οι Βυζαντινοι γυρνουσαν ξαφνικα τα αλογα τους κανοντας εφοδο και τους απωθουσαν και μετα συνεχιζαν προς την Κωνσταντινουπολη.

Αυτό το μοτίβο συνεχίστηκε 3-4 φορές ως που ξεπρόβαλλαν από μακρια τα Τείχη της Κωνσταντινουπολης.

Αμέσως αρχισαν να κανουν σινιάλα και να φωνάζουν να τους ανοιξουν τις Πυλες για να μπουν μέσα.
Αλλα ο αξιωματικος υπηρεσιας στα Τειχη δεν τους εβλεπε καλα από μάκρια και δεν ηταν σιγουρος αν ηταν οντως Βυζαντινοι ή αν ηταν Βουλγαρικο κόλπο.

Εν τουτοις αυτοι συνέχισαν τον ξεφρενο καλπασμο φωναζοντας και κανοντας σινιαλα να τους ανοιξουν τις Πυλες.
Μετα από λιγο όμως ο αξιωματικος υπηρεσιας των Τειχων ειδε εκπληκτος να ξεχυνονται χιλιαδες Βουλγαροι από το παρακειμενο δάσος και να τρέχουν προς τα Τείχη.

Νομισε ότι γίνεται Βουλγαρικη εφοδος και αμέσως χτυπησε το συναγερμό καλώντας τους τοξότες στα Τείχη.

Σε πολύ λιγο χρονο τα Τειχη γέμισαν τοξότες και παραλληλα καθως πλεον οι ανδρες του Σακτίκιου ειχαν φτάσει πολύ κοντα τοτε καταλαβε ο αξιωματικος υπηρεσίας ότι οι στρατιωτες που του φωναζουν είναι οντως Βυζαντινοι και εδωσε διαταγη να ανοιξουν τις Πυλες να μπουν μεσα.

Παραλληλα με αυτό όμως διεταξε και τους τοξότες να ριξουν μια ομοβροντια στους Βουλγαρους που ερχονταν τρέχοντας κατά πανω τους.

Η πρωτη ομοβροντια ξαπλωσε αρκετους Βουλγάρους αλλα αυτοι συνέχισαν να ερχονται. Ψυχραιμος ο αξιωματικος υπηρεσιας διέταξε και δευτερη.
Και η δευτερη ξαπλωσε και αλλους Βουλγαρους αλλα δεν τους ανεκοψε.

Σχεδον αμέσως όμως εφτασε και τριτη ομοβροντια βελών από τα Τειχη η οποια τελικα σταματησε την προελαση των Βουλγάρων και τους αναγκασε να υποχωρησουν καθως καταλαβαν πλεον ότι ειχαν φτάσει πολύ κοντα στα Τείχη και χωρις εξοπλισμο πολιορκιας θα ηταν “sitting duck targets” για τα βελη και τις πολεμικες μηχανες των Βυζαντινων.

Ετσι γυρισαν πισω ρεζιλεμενοι από μια χουφτα στρατιωτων.

Οσο για τον Σακτίκιο μεταφέρθηκε στο Παλατι των Βλαχερνων βαρια τραυματισμένος και οι γιατροι εκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον σώσουν αλλα το τραυμα στον μηρό ειχε χτυπησει μεγάλη φλεβα και παρότι οι γιατροι καταφεραν να τη ράψουν ο Σακτίκιος πεθανε 3 μερες μετα.

Με διαταγη του Αυτοκράτορα ο Σακτίκιος κηδευτηκε και ενταφιαστηκε στο Παρεκκλησι της Αγιας Σωρου στο Παλατι των Βλαχερνων κατι το οποιο ηταν υψιστη τιμη καθως μονο μελη της Αυτοκρατορικης Οικογένειας ειχαν δικαιωμα ενταφιασμου εκει, ενώ στην κηδεία του παραβρέθηκε και ο ιδιος ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Α’ κατά παράβαση του Πρωτοκόλλου που οριζε ότι ο Αυτοκράτορας ποτε δεν παρισταται αυτοπροσωπως σε κηδειες, θελοντας με αυτό τον τρόπο να τιμησει τη γενναιοτητα και τον ηρωισμο του Σακτικιου.

Για την ιστορια ο Συμεων μετα από αυτό που επαθε καταλαβε ότι την Κωνσταντινουπολη δεν την παιρνει οσο και χτυπιεται, ειδικα τωρα που το ηθικο των ανδρων του μετα από αυτό είναι κατω του μηδενος, και αποφάσισε να στειλει πρεσβεις για ειρηνη στον Αυτοκράτορα.

[Gherschaagk]

......
Τηλεοραση δεν ειχαν... Οποτε επρεπε να βρουν κατι αλλο.

Μα τον Τουτάτη, έκλαψα με την στέψη του Συμεών.

[George_V]

......
Τηλεοραση δεν ειχαν... Οποτε επρεπε να βρουν κατι αλλο.

Μα τον Τουτάτη, έκλαψα με την στέψη του Συμεών.

Ε επρεπε να βρουν ενα τροπο να ξεγελαστει (και δεν ηταν και ευκολο. Ο Συμεων ηξερε ελληνικα και γνωριζε και τις Βυζαντινες τελετες πανω κατω) επρεπε να βρεθει μια φορμουλα που θα κανει τον Συμεων να νομιζει οτι στέφθηκε Αυτοκράτορας αλλα να μην ισχυει για τους Βυζαντινους και παραλληλα να ειναι νομιμη για τους Βουλγαρους.

Η ιδεα του Πατριαρχη ηταν δαιμονια παντως.

[Πτολεμαίος]

Ααχχ ωραία. George για Βυζάντιο. Yeah bitch.

φραγγέλωση

Wtf is dat ρε μλκ;

[Υδράργυρος]

Ακμη ειναι αυτο;

[George_V]

Ααχχ ωραία. George για Βυζάντιο. Yeah bitch.

φραγγέλωση

Wtf is dat ρε μλκ;

Το φραγγέλιο (flagellum) ειναι τυπος μαστιγιου το οποιο ειναι φτιαγμενο απο λωριδες δερματος οι οποιες στις ακρες τους εχουν μεταλλικα η κοκκαλινα αγκιστρα και αγκαθια.

Καθε χτυπημα κανει τα αγκιστρα να μπηγονται στις σαρκες του καταδικασμενου με αποτέλεσμα οταν ο δημιος/στρατιωτης/whoever τραβαει το φραγγελιο για να ξαναριξει σκιζει και τις σαρκες του καταδικασμενου.