Και ναι και όχι. Οι έμφυλοι ρόλοι, όπως είχαν προσδιοριστεί στην εποχή της πατριαρχίας ήταν δεδομένοι: ο άντρας γονιμοποιούσε και παρείχε και η γυναίκα γεννούσε και μεγάλωνε τα παιδιά. Εξ όλων αυτών, το μόνο μή αποδείξιμο ήταν η... γονιμοποίηση (εξού και το ρωμαϊκό ρητό η μάνα είναι πάντα σίγουρη, αλλά τα παιδιά καλό να μοιάζουν στον πατέρα τους). Αν το σκεφτείς, είναι και ο μόνος εν δυνάμει χαμένος από την κατανομή αυτή των ρόλων, αφού η γυναίκα ούτως ή άλλως τον ίδιο ρόλο θα εξυπηρετούσε, ανεξαρτήτως του προσώπου του πατέρα. Ως εκ τούτου, έχει μια δικαιολόγηση γιατί οι νόμοι περί μοιχείας εστίαζαν στη γυναίκα και όχι στον άντρα.
Προφανώς, πραγματική διάσπαση της θεώρησης επήλθε σε δύο στάδια: πρώτα με την επαρκή αντισύλληψη, και μετά με την τεκμηρίωση της πατρότητας. Σε περίπτωση που η γυναίκα σου αποφασίσει να αποκτήσει παιδί με άλλον, δικαίωμα της, πληρώνεις την διατροφή και γειά σου. Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές, και σίγουρα δεν φταις εσύ.
Τώρα αν κάποιο το παίρνουν ως προσωπική αποτυχία, εντάξει, αυτοί μπορεί να αντιδρούσαν ακόμα και αν η γυναίκα τους δεν έπλυνε καλά τα πιάτα.
