Oταν η Αυτοκρατορια εγινε Game of Thrones

[George_V]

Oταν η Αυτοκρατορια εγινε Game of Thrones

To ετος 1025 η Αυτοκρατορια βρισκόταν ακομα στη χρυση εποχη της που ειχε ξεκινησει από το 867 και την ανοδο της Μακεδονικης Δυναστειας στον θρόνο. Οι Βουλγαροι ειχαν πλεον διαλυθει και δεν αποτελουσαν απειλή για την Κωνσταντινουπολη ενώ οι Αραβες καθονταν ησυχα στα συνορα του Ευφράτη.

Αλλα και πνευματικα η Μακεδονικη Αναγέννηση ανοιξε νεους δρομους και σε αλλους τομεις όπως η αρχιτεκτονικη και άλλες επιστημες.
Ετσι πλεον ο Αυτοκράτορας Βασιλειος Β’ ειχε τα χέρια του ελευθερα για να εκστρατευσει δυτικα και να ανακτησει την Σικελια και την Ιταλια που ειχαν χαθει χρονια πριν και για αυτό το λογο το φθινόπωρο του 1025 έστειλε τον Ευνουχο Ορέστη στην Σικελία για να δημιουργησει προγεφυρωμα και συντομα θα ερχόταν ο ιδιος την άνοιξη του 1026 πιθανοτατα με τον κυριο ογκο του στρατου για την κατάληψη της Σικελίας και την προέλαση προς την Ρώμη.

Αλλα όλα αυτά πολύ συντομα επροκειτο να αλλάξουν προς το χειρότερο και η Αυτοκρατορια από μια σταθερη δυναμη στην περιοχη θα αποδιοργανωνοταν από ένα μακρό Game of Thrones που θα ξεσπουσε πολύ συντομα.

Ο Βασιλειος Β’ ηταν ικανος στρατιωτικος και πολιτικος αλλα ηταν εξαιρετικα κοντόφθαλμος στο θέμα της διαδοχης του.
Ο ιδιος δεν παντρεύτηκε ποτε γιατι δεν ηθελε να συσχετίσει τον θρόνο του με καμια από τις οικογένειες των ευγενων και ετσι να τους δώσει πάτημα να διεκδικησουν την Αυτοκρατορια. Ειχε πικρη πείρα από τις στάσεις του Φωκά και του Σκληρου από τις οποιες γλιτωσε ειτε γιατι ειχε ξενη βοηθεια, ειτε εντελως κατά τυχη.

Επισης ο δευτερος λογος που δεν παντρευτηκε ποτε ηταν και τα παιδικα τραυματα που ειχε από την μητέρα του και ο τροπος που φέρθηκε η Θεοφανώ στον Νικηφόρο Φωκά, τον οποιον ο Βασιλειος εκτιμουσε βαθυτατα και τον θεωρουσε σχεδον πατέρα του μιας και ηταν ουσιαστικα ο πρωτος πατέρας που γνωρισε καθως ο βιολογικος του πατέρας Ρωμανος Β’ τον ψιλοαγνοουσε προτιμωντας να περνα τον χρονο του με κυνηγια, διασκεδασεις και γυναικες και δευτερον πεθανε όταν ο Βασιλειος ηταν 5 χρονων.

Ο Νικηφόρος ηταν ο πρωτος που ενδιαφέρθηκε για τον Βασιλειο και στα 6 χρονια που κράτησε τον θρονο εβαλε τις βάσεις για να διαμορφώσει ο Βασιλειος τον χαρακτηρα που εκτισε. Και για αυτό δεν συγχωρεσε ισως ποτε τη μητέρα του για την προδοσια που εκανε στον Νικηφορο.

Αυτό του αφησε και μια φοβια. Όχι με τις γυναικες καθως ηταν ladies man γενικοτερα αλλα με τον γάμο καθως δεν ηθελε να προδοθει από την συζυγο του με τον ιδιο τροπο που προδοθηκε ο Νικηφορος από τη μητέρα του. Καλες δλδ για να περναει την ωρα του αναμεσα στις μαχες και την πολιτικη αλλα δεν παντρευτηκε καμια από οσες περασαν από το κρεβατι του για να μην συνδεσει την οικογένεια τους (ειτε ευγενικη, ειτε από χωριο) με τον θρονο και για να μην προδοθει από αυτην.

Αυτό βεβαια δημιουργησε ένα προβλημα το οποιο πολύ συντομα θα ζητουσε απάντηση.
Ποιος θα τον διαδεχοταν όταν μοιραια θα πεθαινε?

Για τον Βασιλειο η απάντηση ηταν απλη. Ο αδελφος του ο Κωνσταντινος. Ηταν ηδη Συναυτοκρατορας του από το 963.

Αλλα αυτό που ο Βασιλειος απέτυχε να δει. Η δεν ηθελε να δει. Η ακομα και δεν τον ενδιεφερε από την στιγμη που θα ηταν νεκρος ο ιδιος είναι το τι θα γινοταν μετα τον Κωνσταντινο ο οποιος μπορει να ζουσε στη σκια του αδελφου του και να μην ηταν τοσο ικανος οσο ο Βασιλειος και να αδιαφορουσε για την διοικηση του κράτους αρκουμενος στο να διασκεδάζει παιζοντας ζάρια και πηγαινοντας για κυνηγι οσο ο Βασιλειος ιδρωνε για να κρατησει την Αυτοκρατορια στο πικ της αλλα τουλαχιστον ειχε μια ιδεα του τι επρεπε να κανει και ο Βασιλειος πιστευε πως τουλαχιστον οι συνεργάτες του θα τον βοηθουσαν να συνεχισει το εργο του ακομα και αν δεν ενδιαφεροταν ο ιδιος.

Δεν θα μπορουσε να είναι πιο λαθος εδώ. Και ισως αυτό να ηταν το μεγαλυτερο λαθος που εκανε ποτε στη ζωη του.
Το κυριως προβλημα που ειχε κρυψει κατω από το χαλακι παντως δεν ηταν τοσο η ανικανοτητα του αδελφου του αλλα το γεγονος ότι ο Κωνσταντινος ειχε 3 κορες και κανενα γιο.

Καποια στιγμη μοιραια η Μακεδονικη Δυναστεια θα ερχοταν αντιμετωπη με αυτό που παλευε ο Βασιλειος να αποφυγει για 50 χρονια τωρα. Να συσχετισει καποια οικογένεια με τον θρονο με αποτέλεσμα να γινει η Αυτοκρατορια Game of Thrones με αντιμαχομενους ευγενεις για τον θρονο.

Το αν ηταν πραγματικα κοντοφθαλμος, η δεν ηθελε να δει το προβλημα η δεν τον ενδιεφερε είναι κατι που ισως δεν μαθουμε ποτε.
Αυτό που συνεβη στα τέλη του 1025 είναι πως στις 12 Δεκεμβριου ο 67χρονος Βασιλειος υπέστη βαρυ εγκεφαλικο επεισόδιο την ωρα που σχεδιαζε
την αποβαση του στρατου του στην Σικελία και μεταφέρθηκε σε ημικωματώδη κατάσταση στον Ιερο Κοιτώνα.

Για τρεις μερες δεν μπορουσε να μιλησει σχεδον ως που το πρωι της 15ης Δεκεμβριου καταφερε να ψελλισει ότι θελει να δει τον αδελφο του και ο Κωνσταντινος ηρθε στο Παλάτι για να τον δει.

Εκει του παρέδωσε το δαχτυλίδι του και τον ορισε και επισημα διαδοχο του (αν και δεν ηταν απαραιτητο. Ο Κωνσταντινος ηταν ηδη Συναυτοκράτορας και η διαδοχη θα ηταν αυτοματη αλλα ο Βασιλειος ηθελε να μην υπαρχει η παραμικρη αμφιβολια ότι αυτος θα ηταν ο διαδοχος του. Ηξερε πολύ καλα τι αρπακτικα είναι οι ευγενεις και μπορει να φοβοταν ότι η ανικανοτητα του Κωνσταντινου θα ηταν η αιτια να αμφισβητηθει η διαδοχη του η ότι μπορει να ελεγαν ότι ο Βασιλειος αλλαξε γνωμη πριν πεθανει).

Μετα από αυτό ο Βασιλειος βυθιστηκε παλι σε κώμα και πέθανε το απογευμα της ιδια ημέρας.

Μετα από επιθυμια του την οποια εξεφρασε και στον αδελφο του πριν πεθάνει δεν ενταφιάστηκε στην τελευταια διαθέσιμη σαρκοφάγο στο Αυτοκρατορικο Μαυσωλειο των Αγιων Αποστόλων αλλα ενταφιαστηκε στην Μονη του Αγιου Ιωάννη του Ευαγγελιστη στο Εβδομον κοντα στην μεγαλυτερη στρατιωτικη βάση της Κωνσταντινουπολης για να είναι μαζι με τους στρατιωτες του όπως χαρακτηριστικα ελεγε.

Ετσι τελειωσε η χρυση εποχη των 150 χρονων σχεδων και ξεκινησε μια αργη αποδιοργάνωση την οποια ευτυχως σταματησαν για λιγο οι Κομνηνοι 50 χρονια μετα.

Αλλα η ακμη ειχε παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η Αυτοκρατορια δεν θα ξαναζουσε τις λαμπρες μερες του 10ου αιώνα ξανα.

Ο Κωνσταντινος αναγνωριστηκε αμεσα και χωρις φασαριες ως διαδοχος του Βασιλειου (αλλωστε ο ιδιος ο Βασιλειος ειχε φροντισει για αυτό με την
δημοσια ανακηρυξη του ωρες πριν πεθανει) αλλα σιγουρα δεν ηταν όπως ο Βασιλειος.

Ακομα και σε παρουσια και χαρακτηρα ηταν λες και δεν ηταν αδελφια. Ο Βασιλειος ηταν ενεργητικος και φιλοδοξος ενώ ο Κωνσταντινος νωθρός και χωρις φιλοδοξιες.

Ο Βασιλειος ηταν κοντοχοντρος (περιπου 1.60) με αχρωμο προσωπο ενώ ο Κωνσταντινος ψηλος (ηταν από τους ψηλοτερους Αυτοκράτορες με υψος λιγο πανω από 2 μετρα) με πανεμορφο προσωπο (όπως επισης και από τους ωραιοτερους).

Ο Βασιλειος ηταν γενναιος που ορμουσε στη φωτια της μάχης χωρις να είναι ιδιαιτερα δυνατος η γυμνασμενος ενώ αντιθετα ο Κωνσταντινος ηταν δειλος που προτιμουσε να καθεται στα μετοπισθεν παροτι ηταν εξαιρετικα γυμνασμενος και προικισμενος με δυναμη από τη φυση του.

Ο Βασιλειος ηταν ελεημων και νοιαζοταν για τους φτωχους ενώ ο Κωνσταντινος ηταν σκληροκαρδος και δεν εδινε του αγγελου του νερο. Αν και πολλες φορες εδειχνε ότι ειχε και μια soft πλευρα αλλα φροντιζε συνηθως να την κρυβει

Ο Βασιλειος ειχε εξαρσεις θυμου αλλα μετα από δεκα λεπτα μαλακωνε ενώ ο Κωνσταντινος ειχε προβληματα anger management και μπορουσε να θυμαται για χρονια ακομα και οποιον τον στραβοκοιταξε.

Ο Βασιλειος ηταν συνετος στην οικονομικη διαχειρηση ενώ ο Κωνσταντινος ηταν γενναιοδωρος και σκορποχέρης.

Ο Βασιλειος ηταν λιτος στην διαμονη του και διατροφη του ενώ ο Κωνσταντινος αρεσκοταν στην πολυτελη διαμονη και στα πλουσια φαγητα. Μαλιστα καυχοταν ότι μπορουσε να φαει οσο ηθελε χωρις να χαλασει την σιλουετα του. Και τελικα αυτό ηταν που τον εφαγε στο τέλος καθως επαθε αρθριτιδα και ποδάγρα από την κακιστη διατροφη που εκανε.

Τα δυο αδέλφια σε ένα πράγμα συμφωνουσαν στο περιπου. Στις γυναικες. Και οι δυο ηταν ladies men. Με την μονη διαφορα ότι ο Κωνσταντινος παντρευτηκε (αν και δυσκολευτηκε να πεισει τον αδελφο του να αποδεχτει το γάμο του με την Ελενη την κορη του Αλυπιου) ενώ ο Βασιλειος όχι για τους λογους που ειπαμε πιο πανω.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Με το που βγηκε από την σκια του αδελφου του και αρχισε να ασκει μονος του εξουσια ακυρωσε πολλά από τα εργα του αδελφου του με πρωτο και κυριο την εκστρατεια στην Ιταλια, ενώ από τους περισσοτερους συνεργάτες που του αφησε ο Βασιλειος για να τον βοηθουν τους περισσότερους τους ξήλωσε για να βάλει δικους του ανθρώπους εξ ισου ανικανους με αυτόν. Και φυσικα και το Αλληλεγγυον με το οποιο ο Βασιλειος ειχε ανακουφισει τις κατωτερες τάξεις που αποτελουσαν την βαση του στρατου του

Ο ιδιος παλι αδιαφορουσε για τις κρατικες υποθέσεις (τις οποιες πλεον δεν τις χειρίζονταν εμπειροι διαχειριστες/πολιτικοι όπως στις μερες του Βασιλειου Β’ αλλα ανικανοι αυλοκολάκες που πηραν τις θεσεις μονο γιατι ηξεραν να γλειφουν καλα τον νέο Αυτοκράτορα) και ασχολουνταν την ημέρα με ιπποδρομιες, αγωνες και θεατρο ενώ τις νυχτες ξενυχτουσε παιζοντας ζάρια (και πολλες φορες χάνοντας περιουσιες ολοκληρες ενώ επαιζε ακομα και τα αξιωματα του κράτους στα ζάρια). Από τις πρωτες του πραξεις στην εξουσια ηταν η επαναφορα των αθλητικων αγωνων στον Ιπποδρομο που ειχε απαγορευσει ο αδελφος του.

Επι της βασιλειας του επανηλθαν και οι θεατρικες παραστασεις στον Ιπποδρομο και το Παλατι και μαλιστα σε αυτές στο Παλατι συμμετειχε και ο ιδιος ως ηθοποιος η κομπάρσος.

Όπως και το παθος του για τον τζογο το οποιο πλεον ηταν ανεξελεγκτο. Πολλες φορές αφηνε πρεσβεις να τον περιμένουν για ωρες στην Αιθουσα του θρονου ενώ αυτος βρισκοταν παραδιπλα και επαιζε ζάρια ή τάβλι με φιλους του

Οι νεοι συμβουλοι/συνεργάτες του δεν ηταν ατομα που γνωριζαν τον τομεα ευθυνης τους ουτε επιλεχθηκαν αξιοκρατικα.
Με την ανοδο του στον θρόνο διόρισε τον υπηρέτη του Νικόλαο ως Δομέστικο των Σχολων και Παρακοιμωμενο.

Τον δευτερο υπηρέτη του Νικηφόρο τον εκανε Πρωτοβεστιάριο και τον τριτο τον Συμεων Δρουγγάριο της Βιγλας υπευθυνο για την προσωπικη του
ασφάλεια.

Τον νεοτερο από ολους τον 18χρονο Ευστρατιο τον διόρισε Μεγα Εταιριαρχη και διοικητη ολων των ξενων μισθοφορικων στρατευματων στην Κωνσταντινουπολη.

Ακομα και στις διοικησεις των επαρχιων τους αλλαξε ολους με ευνουχους που απλα τον εγλειφαν. Ο ευνουχος Σπονδύλης εγινε Δουκας της Αντιοχειας και ο Νικητας Πισηδηνος εγινε Δουκας της Ιβηρίας.

Και οι δυο ηταν τοσο αθλιοι στην διοικηση των επαρχιων τους που για αιωνες θυμοντουσαν την τρομοκρατια που επεβαλλαν στις περιοχες τους αυτοι οι δυο.

Αλλα ο Κωνσταντινος Η’ δεν σταμάτησε εκει. Ξηλωσε όπως ειπαμε ολους τους συνεργάτες του αδελφου του και δεν αρκεστηκε να τους στειλει απλα σπιτια τους. Αρκετους τους τιμωρησε για πράγματα που ειχαν γινει δεκαετιες πισω αλλα για καποιο λογο τα θυμοταν ακομα.

Όπως για παραδειγμα τυφλωσε τον ικανοτατο Στρατηγο Κωνσταντινο Βουρτζη γιο του ηρωα της Αντιοχειας Μιχαηλ Βουρτζη γιατι πριν 20 χρονια ειχαν τσακωθει επειδη ο Κωνσταντινος Βουρτζης ειπε στον Βασιλειο Β’ ότι ο Κωνσταντινος Η’ είναι ασωτος και πρεπει να συμμαζευτει λιγο.

Και αλλοι τυφλωθηκαν, εξοριστηκαν, ακομα και εκτελεστηκαν για λογους πολύ λιγοτερους από έναν απλο καυγα προ εικοσαετιας. Όπως ο Νικηφορος Κομνηνος ο Στρατηγος της Μηδειας που ειχε μολις απωθησει μια Αραβικη εισβολη και υπέταξε τα αραβικα εμιρατα της περιοχης.

Ο Κωνσταντινος Η’ όμως από ζηλεια και φθονο τον κατηγορησε για προδοσια γιατι όπως ειπε οι στρατιωτες του υποχωρησαν από την μάχη χωρις λογο.

Ματαια προσπαθουσε να του εξηγησει ότι αυτό ηταν ένα κολπο. Μια ψευτικη υποχωρηση για να τραβηξει τους Αραβες εξω από τα καστρα τους και να τους συντριψει ολους μαζι (όπως και εγινε στη μάχη που επακολουθησε)

Ο Νικηφορος ανακληθηκε στην Κωνσταντινουπολη, καθαιρέθηκε και περασε στρατοδικειο για προδοσια και συνομωσια κατά του Αυτοκράτορα.

Φυσικα τα μελη του στρατοδικειου που ηταν διορισμενα όλα από τον Κωνσταντινο τον βρηκαν ομοφωνα ενοχο και τον καταδικασαν σε τυφλωση.
Ο Κωνσταντινος Η’ μεσα στην μεθη της εξουσιας και εχοντας βγει από την σκια του ισχυρου αδελφου του εβλεπε παντου συνομωτες.

Το ιδιο εκανε και στον Στρατηγο Βαρδα Φωκά εγγονο του Μαγιστρου Βαρδα Φωκά που ειχε στασιασει κατά του Βασιλειου 40 χρονια πριν) τον οποιο κατηγορισε για αποπειρα σφετερισμου του Στέμματος και τον τυφλωσε μαζι με οσους αλλους θεωρησε συνομωτες μαζι του.

Στο μεταξυ στην Ναυπακτο ξεσπασε εξέγερση κατά του Στρατηγου του Θεματος Ελλάδος Γεωργιου τον οποιο αποκαλουσαν “Tρελογεώργιο” λογω του ότι ηταν αλλοπροσαλλος ως προς την διοικηση της επαρχιας.

Οι κατοικοι της περιοχης κατάφεραν να επικρατησουν και σκοτωσαν τον Στρατηγο ο οποιος όμως δυστυχως για αυτους τυγχανε εμπιστος και φιλος του Κωνσταντινου Η’ ο οποιος μολις εμαθε τι ειχε συμβει διέταξε αθροες εκτελεσεις οσων ειχαν εξεγερθει και τυφλωσε και τον Επίσκοπο Ναυπάκτου γιατι δεν ειχε αποτρέψει τον φονο του φιλου του.

Και συνεχισε τις εκκαθαρισεις των συνεργατων του αδελφου του με αμειωτο ρυθμο.

Εξορισε τον Πατρικιο Βασιλειο Σκληρο στην Οξεια στα Πριγκιποννησια γιατι ανοιξε βεντέτα με τον Κομη των Βουκελλαριων Προυσιαν ο οποιος επισης εξοριστηκε στην Πλατεία στα Πριγκιποννησια.

Ο Βασιλειος Σκληρος επιχειρησε να δραπετευσει αλλα πιαστηκε και τυφλωθηκε με εντολη του Κωνσταντινου.

Αντιθετα ο Προυσιαν προσκυνησε τον Κωνσταντινο και μετα από ένα καλο γλειψιμο αφέθηκε ελευθερος.

Αλλα για να αντισταθμισει τα πράγματα ο Κωνσταντινος τυφλωσε τον Ρωμανο Κουρκουα συζυγο της αδελφης του Προυσιαν.

Και μαζι με αυτόν τυφλωσε και τους Μπογκνταν, Γλαβα και Γουδέλιου ικανοτατους αξιωματικων της φρουρας ενώ εκοψε και τη γλώσσα στον μοναχο Ζαχαρία συγγενη του Βεστη Θευδάτου γιατι θεωρησε ότι συνομωτουν για να του πάρουν το στέμμα.

Αλλα το 1026 ο Κωνσταντινος αντιμετώπισε την πρωτη του μεγάλη εξωτερικη απειλη.

Οι Πετσενέγγοι εισέβαλλαν στην Αυτοκρατορια λεηλατωντας και πιανοντας αιχμαλώτους.
Ο Κωνσταντινος τρομοκράτημενος διορισε τον Δουκα του Σιρμιου Κωνσταντινο Διογένη Δουκα της Βουλγαριας και τον διέταξε να σταματησει την εισβολη.

Ο Διογένης ο οποιος ηταν ικανοτατος στρατηγος (όπως ειχε αποδειξει και στην μάχη του περάσματος Σετάνα οπου αντέξε την επιθεση δυο Βουλγαρικων στρατων περικυκλωθηκε και κρατησε μεχρι να ερθει ο Βασιλειος με ενισχυσεις) τους σταμάτησε και τους απώθησε πισω από τον Δουναβη.

Μπορει το 90% της πολιτικης του Κωνσταντινου Η’ να ηταν καταστροφικο αλλα ειχε και μερικες εξαιρέσεις οι οποιες εκαναν καποιο καλο ως ένα βαθμο.

Όπως η βελτιωση των σχέσεων της Αυτοκράτοριας με την Δυση κυριως με την Αυλη του Γερμανου Αυτοκράτορα Κορράδου Β’, η πρεσβεια στο Κάιρο που πετυχε να επιτραπει η ανοικοδομηση του Ναου του Παναγιου Τάφου στην Ιερουσαλημ που ειχε γκρεμισει ο τρελος Χαλίφης Αλ-Χακιμ το 1009 και η αδεια σε οσους Χριστιανους ειχαν εξαναγκαστει να εξισλαμιστουν από τον τρελο Χαλιφη επι ποινη θανατου να μπορεσουν να ξαναγινουν Χριστιανοι χωρις να φοβουνται αντιποινα από τους Αραβες για αποστασια από το Ισλαμ.

Στο οικονομικο επιπεδο ο Κωνσταντινος ηταν το αντιθετο του αδελφου του. Ο Βασιλειος φροντιζε για τους στρατιωτες του και τα φτωχοτερα στρωματα της κοινωνιας με διαφορα ευεργετικα μετρα όπως στην περιπτωση που λογω καιρικων/πολεμικων/κοινωνικων η αλλων συνθηκων δεν μπορει να πληρωθει η ετησια φορολογια ειτε σε ρευστο ειτε σε σοδεια τοτε αναβαλλεται η πληρωμη για το επομενο ετος.

Τα δυο τελευταια χρονια του Βασιλειου Β’ η Αυτοκρατορια πληττόταν από πρωτοφανη ξηρασια η οποια θα συνεχιζόταν και επι Κωνσταντινου Η’ με αποτέλεσμα πολλες σοδειες να καταστραφουν και το εμποριο να αποδιοργανωθει οδηγωντας πολλους αγροτες και εμπορους σε οικονομικη καταστροφη.

Ο Βασιλειος ειχε αποφασισει πως οσοι ειχαν πληγει από την ξηρασια δεν θα πληρωσουν φορους οσο διαρκει αυτή και όταν αποκατασταθει η σοδεια τους και το εμποριο τοτε οι χρεωστουμενοι φοροι θα πληρωθουν με δόσεις.

Όταν πέθανε όμως ο Βασιλειος, ο Κωνσταντινος ακυρωσε τον νομο του αδελφου του και κατέστησε την χρεωστουμενη φορολογια αμεσα απαιτητη.
Δλδ πλεον αγροτες και εμποροι επρεπε να πληρωσουν φορολογια 2 προηγουμενων ετων σε μια καταβολη μεχρι το τέλος του μηνα.
Και δεν εφτανε ότι τους εβαλε να πληρωσουν φορους 2 ετων σε ένα μηνα. Απαιτησε να γινει και προκαταβολη του φορου των 3 επομενων ετων εντος εξαμηνου.

Το μετρο αυτό δεν ισοπέδωσε μονο τα φτωχοτερα στρωματα της κοινωνιας τα οποια ειχαν ηδη πληγει από την ξηρασια αλλα χτυπησε γερα και τους πλουσιους οι οποιοι πλεον επρεπε να πληρωσουν προκαταβολικα φορους 3 ετων την εποχη που τα κτηματα τους ειχαν πληγει από την ξηρασια και αρκετοι αναγκαζονταν να τα πουλάνε για να πληρωσουν την φορολογια.

Το 1027 οι Αραβες εμφανιστηκαν και παλι στο Αιγαιο με πειρατικο στόλο λεηλατωντας νησια αλλα ο Ναυαρχος Γεωργιος Θεοδωροκάνος του Θεματος Σάμου μαζι με τον Ναυαρχο Βεριβοη του Θεματος Χιου και τον Αυτοκρατορικο Στόλο διέλυσαν τους Αραβες καταβυθιζοντας τον στολο τους ενώ κατέλαβαν και 12 Αραβικα πλοια με τον πληρη οπλισμο τους.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Τελικα στις 9 Νοεμβριου 1028 ο 68χρονος Κωνσταντινος Η’ αρρωστησε βαρια από επιπλοκές της ποδάγρας η οποια τον ταλαιπωρουσε ηδη για χρόνια και οι γιατροι του τον ενημερωσαν πως δεν μπορει να γινει κατι άλλο ιατρικα και πως πρεπει να ορισει καποιον διάδοχο για τον θρόνο.

Ο Κωνσταντινος τοτε ζήτησε να του φέρουν τον Κωνσταντινο Δαλασσηνο γιο του Δουκα της Αντιοχειας Δαμιανου που ειχε σκοτωθει το 998 σε μαχη με τους Αραβες. Στην ιδια μάχη ειχε πιαστει αιχμάλωτος και ο Κωνσταντινος Δαλασσηνος και εμεινε 10 χρονια αιχμάλωτος των Αράβων πριν επιστρέψει πισω με ανταλλαγη αιχμαλωτων που προτεινε ο Βασιλειος τοτε ο οποιος και τον διόρισε Δουκα της Αντιοχειας καποια στιγμη μεταξυ 1008 και 1024, θεση την οποια κράτησε μεχρι να τον καθαιρέσει ο Κωνσταντινος Η’ και να την δώσει στον ανικανο ευνουχο Σπονδυλη όπως ειδαμε πιο πανω.

Μετα την καθαιρεση του ο Δαλασσηνος ιδιωτευε στα κτηματα του στο Θεμα Αρμενιακων περνωντας μια ησυχη ζωη και εκει τον βρηκαν οι αγγελιοφοροι του Κωνσταντινου υπο την διοικηση του ευνουχου Εργοδοτη και του ανακοινωσαν ότι πρεπει να φυγει την ιδια ωρα για την Κωνσταντινουπολη καθως ο Αυτοκράτορας πεθαίνει και τον ζητα για να τον παντρεψει με μια από τις κορες του και να του δώσει τον θρόνο.

Ετσι ο Δαλασσηνος ξεκινησε αμεσως για την Κωνσταντινουπολη.

Αλλα παραλληλα λειτουργουσε μια ακομα συνομωσια μεσα στο Παλατι. Μια μεριδα ευγενων και ευνουχων διαφωνουσε με την επιλογη του Δαλασσηνου για τον θρονο καθως τον θεωρουσαν πολύ δυναμικο για τα γουστα τους ενώ θα προτιμουσαν καποιον ποιον αδυναμο στο στυλ του Κωνσταντινου Η΄ για να μπορουν να τον κάνουν ότι θέλουν.

Ετσι ο Πατρικιος Συμεων φιλος του Πατρικιου Ρωμανου Αργυρου ειχε μια ιδέα.

Πλαστογράφησαν την υπογραφη του Αυτοκράτορα σε ένα εγγραφο και με αυτό διαταζόταν ο Δαλασσηνος να σταματησει οπου τον εβρισκε ο αγγελιοφορος που το μετεφερε και να περιμενει εκει για νεες διαταγές.

Το εγγραφο εφερε το αποτέλεσμα που ηθελαν με τον Δαλασσηνο να σταματάει το ταξιδι του δηθεν περιμενοντας νεες διαταγές.

Παράλληλα οι ευγενεις εκαναν πλυση εγκεφάλου στον ετοιμοθάνατο Κωνσταντινο Η’ για να του αλλαξουν τα μυαλα και αντι για τον Κωνσταντινο Δαλασσηνο να δώσει τον θρονο στον Ρωμανο Αργυρο τον οποιο τον ειχαν του χεριου τους.

Ο Αυτοκράτορας πειστηκε και ο Πατρικιος Ρωμανος Αργυρος εκληθη στο Παλάτι οπου πριν δει τον Αυτοκράτορα συναντηθηκε με τους συνομωτες ευγενεις οι οποιοι του εθεσαν ένα διλημμα.

Η χωριζει τη γυναικα του, παντρευεται την κορη του Κωνσταντινου Η’ την Ζωη και γινεται Αυτοκράτορας ή τυφλωνεται εδώ και τώρα και ψάχνουμε νέο υποψηφιο που να μας κάνει.

Ο Ρωμανος επαθε σοκ και δεν μπορουσε να αποφασισει αλλα επειδη η ωρα περνουσε και οι ευγενεις γινονταν ολο και πιο πιεστικοι καθως κινδυνευαν από ωρα σε ωρα να πεθανει ο Αυτοκράτορας χωρις να εχει αλλαξει επισημα γνωμη οποτε θα βρισκονταν ολοι καπελωμενοι από τον Δαλασσηνο, αποφάσισε να δώσει τη λυση η γυναικα του Ρωμανου.

Του εστειλε μια υπηρετρια και του ανακοινωσε ότι οικειοθελώς μπαινει σε μοναστηρι και γινεται μοναχη (αρα αυτό σημαινει αυτοματο διαζυγιο) για να μπορεσει ο Ρωμανος να κρατησει και τα ματια του και την Αυτοκρατορια.

Με το προβλημα λυμενο και τον Ρωμανο να λεει ένα διστακτικο ναι οι ευγενεις ετρεξαν να τον φέρουν στον Κωνσταντινο για να τον προλάβουν ζωντανο και να επικυρωσουν την διαδοχη.

Ο Κωνσταντινος όπως ειπαμε ειχε 3 κόρες και κανενα γιο. Η μεγαλυτερη η Ευδοκια ειχε προσβληθει από ευλογια σε νεαρη ηλικια από την οποια ειχε επιβιωσει αλλα η αρρωστια της ειχε αφησει παρα πολλες ουλες και πολλα προβληματα υγειας και για αυτό το λογο ειχε επιλεξει να γινει μοναχη.

Η Ευδοκια παντως ηταν η πιο λογικη της οικογένειας, ηρεμη και ευγενης. Δεν ηταν η ομορφη της οικογενειας, ειχε ένα καλο προσωπο αλλα η ευλογια την ειχε σημαδεψει και της ειχε αφαιρεσει ότι ομορφια της ειχε μεινει. Ειχε κληρονομησει τα χαρακτηριστικα, την ευσεβεια και την ευγενεια του χαρακτηρα της μητέρας της Ελενης που ειχε πεθανει χρονια πριν.

Ετσι απεμειναν οι άλλες δυο κορες για να παντρευτει ο Ρωμανος μια από τις δυο και να γινει Αυτοκράτορας.

Ειτε την 50χρονη Ζωη, ειτε την 48χρονη Θεοδώρα.

Η Ζωη ηταν η ομορφη της οικογένειας καθως ειχε κληρονομησει τα χαρακτηριστικα του πατέρα της. Τρομερα ομορφη, φιλοδοξη με Αυτοκρατορικη
πεποιθηση και ισχυρη παρουσια για την οποια ο θειος της ελεγε πως αν ειχε γεννηθει αγόρι θα ηταν ο ιδανικος διάδοχος. Και ενδομυχα ισως να ειχε την κρυφη επιθυμια να γινει αυτή Αυτοκράτειρα μετα τον αδελφο του αλλα είναι κατι που δεν το εξεφρασε ποτε δημοσιως. Αλλα και λιγο ματαιοδοξη καθως καθημερινα ασχολουνταν με την ομορφια της και ειχε μετατρέψει μια πτέρυγα του παλατιου σε προσωπικο της εργαστηριο καλλυντικων,αρωματοποιιας και μεηκ απ οπου εφτιαχνε κρεμες, αρωματα και καλλυντικα για την προσωπικη της χρηση.

Η τριτη η Θεοδώρα ηταν η ψηλη της οικογένειας εχοντας κληρονομησει το υψος του πατερα της. Αλλα ηταν και τρομερα γλωσσου και αντιμιλουσε στον οποιοδηποτε της εκανε παρατηρηση ειτε ηταν υπηρέτης ειτε ηταν ο Αυτοκρατορας θειος της η ο Αυτοκράτορας πατέρας της. Ηταν ομορφη αλλα όχι τοσο οσο η μεγαλυτερη αδελφη της Ζωη.

Ηταν και αυτές γεροντοκόρες καθως τους ειχε απαγορευσει το γάμο ο θειος τους Βασιλειος Β’ για τον ιδιο λογο που δεν παντρευτηκε και ο ιδιος. Για να μη συσχετισει τη δυναστεια του με κανεναν ευγενη και δωσει δικαιωματα επι του θρονου.

Για την Ζωη ειχε κανει μια εξαιρεση το 996 ο Βασιλειος όταν συμφωνησε να παντρευτει τον Γερμανο Αυτοκράτορα Οθωνα Γ’ για πολιτικους λογους και η 18χρονη Ζωη εφυγε για την Γερμανια αλλα ειχε φτάσει μολις στην Βενετια όταν εφτασαν τα νεα ότι ο Οθωνας πέθανε και η νεα πολιτικη κατασταση στην Γερμανια δεν εβλεπε με καλο ματι την συμμαχια με την Αυτοκρατορια. Ετσι η Ζωη γυρισε πισω στην Κωνσταντινουπολη και παρεμεινε κλεισμένη στο Παλατι.

Βεβαια το ότι δεν παντρευτηκαν ποτε δεν σημαινε ότι δεν ειχαν και εραστές. Ειδικα η Ζωη τους αλλαζε κάθε βδομάδα σαν τα πουκάμισα. Με λιγο-πολύ την ανοχη του θειου της ο οποιος δεν εδινε και πολύ σημασια. Αλλωστε και αυτος ακριβως τα ιδια εκανε. Και στο φιναλε υπεραγαπουσε τις ανηψιές του και ηταν προθυμος να τους κανει όλα τα χατηρια και να κανει τα στραβα ματια σε ότι και αν εκαναν.

Από το κρεβατι της Ζωης ειχαν παρελάσει παραπανω από τους μισους ευγενεις (και μη) της Αυτοκρατοριας αναμεσα τους και ο επιδοξος Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Δαλασσηνος (ο οποιος όμως ειχε πεσει θυμα συνομωσιας και περιμενε σα βλακας καπου στην Μ. Ασια εκεινη τη στιγμη).

Πανω κατω τα ιδια εκανε και η μικροτερη αδελφη της η Θεοδώρα αλλα αυτή σε καποια φάση επαθε θρησκευτικο σοκ και εκοψε τα γκομενικα μαχαίρι και εκτοτε εγινε θεουσα.

Η Ζωη από την άλλη ειχε φτάσει 50 χρονων και ακομα συμπεριφεροταν σαν καβλωμενη 15χρονη.

Anyway οι ευγενεις εφεραν τον Ρωμανο Αργυρο ενώπιον του Αυτοκράτορα ο οποιος τον ορισε και επισημα διάδοχο του δινοντας του το δαχτυλιδι και αμεσως μετά εφεραν μεσα στον Ιερο Κοιτώνα τις δυο κόρες του την Θεοδώρα και την Ζωη.

Ο Κωνσταντινος ειπε τοτε πως ο Ρωμανος θα παντρευτει την μικρότερη την Θεοδώρα και θα γινει Αυτοκράτορας μετα τον θανατο του.

Τι ηθελε να το πει αυτό?

Αμεσως το δωμάτιο εγινε χάβρα.

Ο Ρωμανος κατι προσπαθουσε να ψελλισει αλλα δεν ακουγόταν τιποτα. Οι παριστάμενοι ευγενεις μιλουσαν και κοιτιοντουσαν μεταξυ τους αλλα οι πιο δυνατες κραυγες ηταν της Ζωης και της Θεοδώρας που ειχαν κοκκινησει και οι δυο τους αλλα για διαφορετικο λογο η κάθε μια.

Η Ζωη ουρλιαζε ότι αυτή είναι η μεγαλυτερη και πως αυτή πρεπει να παντρευτει πρωτα και όχι η μικρη της αδελφη που ουτως η αλλως το παει για καλογρια.

Αντιθετα η Θεοδώρα ουρλιαζε και αυτή πως δεν μπορει να παντρευτει τον Ρωμανο Αργυρο γιατι η γυναικα του ζει ακόμα ασχετως αν εγινε μοναχη και στο φινάλε είναι τριτα ξαδελφια με τον Ρωμανο και ενας τετοιος γάμος θα ηταν αιμομιξια.

Μετα το τριτο “ΣΚΑΣΜΟΣ” που κατάφερε να εκστομισει ο Κωνσταντινος που ηταν μεν ετοιμοθάνατος αλλα δεν ηταν και ετοιμος να πεθανει από
ημικρανια από τις φωνες τους ηρεμησαν ολοι και ακουσαν την εναλλακτικη προταση του Αυτοκράτορα.

Ο Ρωμανος θα παντρευτει τη Ζωη και θα γινει Αυτοκράτορας. Ετσι ολοι ηταν ευχαριστημενοι.

Ο Ρωμανος και παλι δεν ειπε τιποτα και συμφωνησε με τον Αυτοκράτορα, η Ζωη πετουσε στα συννεφα από τη χαρά της που θα παντρευοταν και επιτέλους θα κωλοκαθοταν στον Αυτοκρατορικο θρονο, η Θεοδώρα ανακουφιστηκε που δεν θα επρεπε να παντρευτει και θα μπορουσε να επιστρεψει στα θρησκευτικα της καθηκοντα (και μαλιστα ζητησε την αδεια από τον πατέρα της να φυγει αμεσως καθως ειχε αργησει και για την εκκλησια) και οι ευγενεις αυτοι κοιτιοντουσαν και παλι μεταξυ τους αλλα αυτή τη φορα με χαρουμενο βλεμα του στυλ “ουφ τα καταφεραμε επιτέλους”

O γάμος της Ζωης με τον Ρωμανο εγινε την ιδια ημέρα και ο Ρωμανος ανακηρυχτηκε Συναυτοκράτορας επισημα από τον Κωνσταντινο Η’ ως Ρωμανος Γ’.

Τρεις μερες μετα ο Κωνσταντινος Η’ πεθανε από τις επιπλοκες της ποδάγρας στις 12 Νοεμβριου 1028 και ενταφιαστηκε στην τελευταια διαθέσιμη σαρκοφάγο του Αυτοκρατορικου Μαυσωλειου των Αγιων Αποστολων. Από δω και περα οι επομενοι Αυτοκράτορες επρεπε να ψαξουν αλλου για να φτιαξουν τον τάφο τους καθως το Μαυσωλειο ειχε γεμισει πλεον από τους προηγουμενους.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Ο Ρωμανος πλεον ειχε μεινει μονος Αυτοκράτορας. Ειχε καταφέρει να αποφυγει την τυφλωση και βρέθηκε ξαναπαντρεμενος και ηγέτης μιας Αυτοκρατοριας που ειχε ακομα δυναμη αλλα με τα θεμελια της να εχουν υποσκαφει μεσα σε 3 χρονια από την αλλοπροσαλλη διοικηση του Κωνσταντινου Η’.

Ο Ρωμανος ηταν βαθυς γνωστης της Ελληνικης και Λατινικης γραμματειας και ειχε υπαρξει ικανος ρητορας. Το ονειρο της ζωης του ηταν να μπορεσει να μοιασει στα δυο ινδάλματα που ειχε. Τον Μαρκο Αυρηλιο και τον Αυγουστο. Τελικα απετυχε και στα δυο. Στην φιλοσοφια μπορει να υπηρξε γνωστης αλλα σπανιως καταλαβαινε τι διαβαζε. Στην πολιτικη και στον πολεμο υπηρξε το λιγοτερο αδαης.

Από τις πρωτες του πραξεις ως Αυτοκράτορα ηταν να κερδισει την στηριξη της Εκκλησιας για να μπορεσει να ενισχυσει την εξουσια του.
Το προηγουμενο ποστο του ηταν Οικονόμος της Μεγάλης Εκκλησιας και γνωριζε από πρωτο χέρι ότι τα εισοδηματα της ειχαν μειωθει αρκετα.

Ετσι διέταξε να δινονται ετησιως 80 λιτρες χρυσου στην Αγια Σοφια ετησιως από το Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο.
Η δωρεα αυτή αγιογραφηθηκε στο νοτιο κλιτος του ναου οπου παρουσιαζεται η Αυτοκράτειρα Ζωη με τον συζυγο της να δινουν δωρεα στην Εκκλησια.

Αν και το ψηφιδωτο όπως είναι σημερα παρουσιάζει τον Αυτοκράτορα Κωνσταντινο Θ’ (τριτο συζυγο της Ζωης) στην αρχικη του μορφη ειχε φτιαχτει με την μορφη του Ρωμανου Γ’ αλλα κάθε φορα που η Ζωη αλλαζε αντρα οι εργάτες ξηλωναν την μορφη του Αυτοκράτορα και την αλλαζαν με τον εκαστοτε συζυγο της Ζωης. Οποτε αρχικα ειχε τη μορφη του Ρωμανου Γ’, μετα το αλλαξαν στη μορφη του Μιχαήλ Δ’ και τελικα κατεληξε με τη σημερινη του μορφη του Κωνσταντινου Θ’.

Αλλα οι επομενες πράξεις του δεν ηταν προς το συμφέρον της Αυτοκρατοριας.

Επικυρωσε την κατάργηση του Αλληλεγγυου που ειχε ξεκινησει ο Κωνσταντινος Η’ και μετα αδειασε τις φυλακες από οσους κρατουνταν για χρέη προς το δημοσιο τα οποια διεγραψε και για ληξιπροθεσμα ιδιωτικα χρέη τα οποια ξεπληρωσε από το Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο. Μια κινηση που ειχε γινει και επι Ρωμανου Α’ (αλλα τοτε τα οικονομικα ηταν σε καλυτερη κατάσταση)

Ηταν μια κινηση η οποια ανακουφισε τον λαο καπως και εστρεψε αλλου την προσοχη του από την πληρη κατάργηση του Αλληλεγγυου αλλα ουσιαστικα στραγγιξε το Θησαυροφυλάκιο.

Εν τουτοις προσπαθησε να αναπληρωσει τα διαφυγοντα χρηματα από τους φορους και τα χρεη που πληρωσε προτεινε στους Πετσενέγγους λυτρα για να απελευθερωσει τους αιχμαλωτους που κρατουσε από το 1026 όταν ο Στρατηγος Διογένης ειχε απωθησει την εισβολη τους στον Δουναβη. Δεν ηταν αρκετα όμως.

Το ιδιο ετος αντιμετωπισε και την πρωτη προκληση της βασιλειας του καθως αποκαλυφθηκε συνομωσια εναντιον του από τον Στρατηγο των Θρακησιων Δημητριο και τον ευνουχο Ορέστη ο οποιος ειχε απογοητευτει από την ματαιωση της εκστρατειας στην Ιταλια.

Όταν μαθευτηκε η συνομωσια ο Στρατηγος Δημητριος συνεληφθη και μεταφερθηκε σιδηροδέσμιος στην Κωνσταντινουπολη οπου μετα από βασανιστήρια τα ξέρασε όλα και συνεληφθησαν ολοι οι συνομωτες αναμεσα στους οποιους ηταν ο Πρωτονοτάριος Ιωάννης, ο Πατρικιος Ευστάθιος Δαφνομηλης ηρωας των Βουλγαρικων πολεμων, οι δυο εγγονοι του Μιχαήλ Βουρτζη (γιοι του Κωνσταντινου Βουρτζη που ειχε τυφλωσει ο Κωνσταντινος Η’) και οι Σαμουηλ και Γεωργιος Βαρασβάτζης κτίτωρες της Μονής Ιβήρων του Αγιου Ορους.
Ολοι οι ανωτερω καταδικαστηκαν σε εξορια και δημευση περιουσιας.

Μαζι με ολους αυτους η Ζωη βρηκε ευκαιρια να ξεφορτωθει και την θεούσα αδελφη της Θεοδώρα από το Παλάτι και την κατηγόρησε ως εμπλεκομενη στην συνομωσια και την εστειλε εσωκλειστη στη Μονη Πετρίου.

Αλλα για να εδραιωθει η διακυβερνηση του επρεπε να πετυχει και μια μεγάλη νικη κατά των εξωτερικων εχθρων.

Ετσι ανέθεσε στον Δουκα της Αντιοχειας Σπονδύλη να εισβάλλει στα Αραβικα εμιράτα περαν του Ευφράτη.

Αρχικα εστειλε τον Πατρικιο Κωνσταντινο Καραντινο τον αντρα της αδελφης του με ένα αποσπασμα για να επιτηρει τα περάσματα προς το Χαλέπι και παράλληλα να παρεςνοχλει τους Αραβες αλλα μεχρι να ερθει ο κυριος ογκος του στρατου απαγορευοταν να μπει σε μαχη εκ παρατάξεως με τους Αραβες.

Αλλα οσο μαζευε τον στρατο του εφτασε μηνυμα πως ο Ηγεμονας της Ιβηριας Γεώργιος Α’ ειχε πεθάνει το περασμένο ετος και τωρα η χηρα του Μαρια εστελνε πρεσβεις στον Αυτοκράτορα ζητωντας του συμμαχια και νυφη για τον γιο της και νέο Ηγεμονα της Ιβηριας Μπαγκρατ. Η πρεσβεια εγινε δεκτη με τιμες και ο Ρωμανος ικανονοποιησε τα αιτηματα της Βασιλομητωρος Μαριας. Αυτό βεβαια καθυστέρησε την συγκεντρωση του στρατου.

Η εισβολη απέτυχε καθως ο Σπονδύλης βιαστηκε να επιτεθει στους Αραβες όταν εμαθε πως ο Εμιρης Χαλιν ειχε σκοτωθει σε μαχη εναντιον των Φατιμιδων και θεωρησε πως το Χαλεπι θα ηταν ανυπεράσπιστο χωρις τον Εμιρη του.

Ο Κωνσταντινος Καραντινος προσπαθησε να τον αποτρέψει να μην παραβιασει τις Αυτοκρατορικες διαταγες αλλα ο Σπονδυλης δεν τον ακουγε.
Αλλα υπολογισε λαθος καθως οι γιοι του Εμιρη συνασπιστηκαν εναντιον του και στις 15 Ιουλιου 1029 ηττηθηκε κατά κράτος από τους Αραβες και ο
ιδιος μολις που προφτασε να διαφυγει στην Αντιοχεια με ότι εμεινε από τον στρατο του.

Στις 31 Οκτωβριου 1029 ενας φωτεινος μετεωρίτης φάνηκε στην Κωνσταντινουπολη με κατευθυνση από δυτικα προς ανατολικα και κατέπεσε στην πλευρα της Ασιας με μεγάλη εκρηξη. Η θεα αυτου του μετεωριτη συνδεθηκε με κακο οιωνο καθως και η νεα εισβολη στα εμιράτα απέτυχε και τις αμεσως επομενες μερες καταρρακτωδεις βροχες και ισχυρες καταιγίδες επεφταν ακαταπαυστα σχεδον σε ολη την Αυτοκρατορια μεχρι τον Μαρτιο του 1030 υπερχειλιζοντας ποτάμια λιμνες και χειμάρρους καταστρεφοντας σοδειες και κοπάδια σε ολο το κράτος με αποτέλεσμα να πεσει λιμος σε πολλες περιοχες και πολλες περιοχες χτυπηθηκαν από επιδημιες.

Πισω στην Αντιοχεια ο Σπονδυλης ηταν εξαλλος για την ηττα του από τους Αραβες και ζητουσε εκδικηση.
Εκει τον πλησιασε ενας από τους Αραβες αιχμαλώτους ονοματι Μουσαραφ λεγοντας του ότι είναι διατεθειμενος να προδοσει τους συμπατριωτες του με αντάλλαγμα χρηματα και τον τιτλο του Πατρικιου από τον Αυτοκράτορα.

Ο Σπονδυλης πειστηκε και αφου εξασφάλισε Χρυσοβουλο από τον Αυτοκράτορα για αυτά που ζητουσε ο Μουσάραφ τον απελευθερωσε και ο Μουσαραφ του ειπε ότι πρεπει να χτισει ένα φρουριο στην Μάνικα της Συριας για να απομονωσει το Χαλέπι και να το επανδρωσει με 1000 ανδρες και τον ιδιο ως καστελανο του.

Ο Σπονδυλης εκανε ακριβως ότι του ζητησε και τον ορισε καστελάνο του νεου καστρου με 1000 ανδρες υπο τις διαταγες του.
Αλλα ο Μουσάραφ δεν ειχε ποτε προθεση να προδοσει τους συμπατριωτες του. Μολις βρεθηκε ελευθερος και επικεφαλης του κάστρου ανοιξε μυστικες διαπραγματευσεις με τον Εμίρη της Τριπολης και τον Αιγυπτιο κυβερνητη της Συριας Τουσμπέρ και με τη βοηθεια τους εξοντωσε τους 1000 Βυζαντινους στρατιωτες του καστρου και το παρεδωσε στους Αραβες.

Ετσι πλεον αντι να απομονωθει το Χαλέπι οι Αραβες κερδισαν ένα καστρο από το οποιο μπορουσαν να παρενοχλουν Αυτοκρατορικα εδάφη και να απειλουν συνεχως την Αντιοχεια.

Όταν μαθευτηκε στην Κωνσταντινουπολη τι ειχε συμβεί ο Αυτοκράτορας Ρωμανος καθαίρεσε τον Σπονδύλη από Δουκα της Αντιόχειας και στη θέση του διόρισε τον κουνιάδο του Κωνσταντινο Καραντινο στελνοντας τον ως εμπροσθοφυλακη στην Συρία μεχρι να ερθει και ο ιδιος με τον στρατο του.

Ο Καραντινος ειχε φτάσει ηδη στο Φιλομηλιον όταν εφτασαν πρέσβεις από το Χαλέπι φερνοντας πλουσια δωρα και ζητωντας ειρήνη.
Ο νεος Εμιρης του Χαλεπιου ζητουσε επισημως ειρηνη και ηταν διατεθειμενος να πληρωσει ετησιο φορο υποτέλειας στον Αυτοκράτορα όπως ηταν και παλιοτερα η συνθηκη την εποχη του προηγουμενου Εμιρη.

Αρκετοι από τους Στρατηγους που συνοδευαν τον Καραντινο αναμεσα τους και ο Ιωάννης Χάλδος πρωην Δουκας της Θεσσαλονικης του προτειναν να δεχτει την ειρηνη με το Χαλεπι καθως ενας πολεμος σε τετοιο εδαφος θα ηταν δυσκολος και δεν ειχαν επαρκεια σε νερο για να μπορεσουν να ανταπεξελθουν στο ανυδρο εδαφος της Συριας.

Ο Καραντινος πειστηκε αλλα ο Αυτοκράτορας που μετα από λιγο εφτασε και αυτος στο Φιλομηλιον απέρριψε την προταση ειρήνης θελωντας απεγνωσμένα νικη κατά των Αράβων για να στερεωσει τον θρονο του.

Ετσι εισέβαλλε στην Συρια και στρατοπεδευσε στο Αζάζ περιπου δυο μερες πορεια μακρια από το Χαλέπι.
Από εκει εστειλε τον Διοικητη των Εξκουβιτόρων Λέοντα Χοιροσφάκτη με ένα αποσπασμα να κανει αναγνωριση της περιοχης και να διαπιστωσει τις προθεσεις των Αραβων και δευτερον να βρει καποια καλυτερη τοποθεσια να μετακινηθει το στρατοπεδο.

Αλλα οι Αραβες τους περιμεναν. Εστησαν ενεδρα στο αποσπασμα του Χοιροσφάκτη και τους διέλυσαν ενώ ο Λεοντας πιαστηκε αιχμάλωτος.
Η νικη τους αυτή τους εκανε πιο τολμηρους και αρχισαν πλεον να παρενοχλουν τον Αυτοκρατορικο στρατο πιο ανοιχτά και δεν τους αφηναν ουτε προμηθειες να μαζεψουν από την γυρω περιοχη.

Αλλα το χειροτερο ηταν πως τους εκοψαν κάθε προσβαση σε νερο και ολες οι προσπαθειες να απωθηθουν οι Αραβες που φυλαγαν τις πηγες νερου στην περιοχη κατεληξαν ειτε σε αιχμαλωσια του αποσπασματος ειτε σε εξοντωση.

Η διψα ειχε αρχισει να γινεται αφορητη οσο τελειωναν τα αποθεματα νερου που ειχαν.
Στο τελος ο Αυτοκράτορας διέταξε τον Κωνσταντινο Δαλασσηνο ο οποιος ειχε διατελέσει Δουκας της Αντιοχειας και γνωριζε την περιοχη αλλα και ειδικοτερα καθως ηταν 10 χρονια αιχμαλωτος των Αράβων και γνωριζε την γλωσσα αλλα και τις συνηθειες των Βεδουινων και τον τροπο που πολεμουν, να παρει ένα αποσπασμα και να απωθησει τις Αραβικες φρουρες από τις πηγες νερου.

Ο Δαλασσηνος εκανε όπως διατάχθηκε αλλα μετα από καποιες αρχικες νικες αναγκάστηκε να υποχωρησει ατακτα χωρις να καταφέρει κατι ουσιαστικο.

Η επιστροφη του στο στρατοπεδο χωρις να εχει καταφέρει να εξασφαλισει το πολυποθητο νερο σημανε συναγερμο στους στρατιωτες.

Το ηθικο τους επεσε κατακορυφα και απελπιστηκαν. Το ιδιο επαθε και ο Αυτοκράτορας ο οποιος συγκάλεσε πολεμικο συμβουλιο στην σκηνη του με το ερωτημα αν πρεπει να επιστρέψουν στην Αντιοχεια το επομενο πρωι η να μεινουν και να ξαναπροσπαθησουν.

Η αποφαη ηταν ομοφωνη και στις 10 Αυγουστου 1030 τα ξημερώματα ο Αυτοκρατορικος στρατος διέλυσε το στρατόπεδο στο Αζαζ, εκαψε τις πολεμικες μηχανες του και αρχισαν να επιστρέφουν στην Αντιόχεια.

Αρκετοι ηταν αδυναμοι από διψα και αλλοι ηταν ηδη αρρωστοι από δυσεντερια.

Αλλα τωρα αρχιζαν τα δυσκολα.
Λιγο μετα την ανατολη του ηλιου οι Αραβες ξεχυθηκαν από τους γυρω λοφους και με αλλαγμους επεσαν πανω στον εξαντλημενο Αυτοκρατορικο στρατο.

Μετα από μια τυπικη αντισταση το μετωπο εσπασε δε πολλα σημεια και οι στρατιωτες αρχισαν να υποχωρουν ατάκτως.

Αλλοι ποδοπατηθηκαν από συστρατιωτες τους πανω στην προσπαθεια τους να ξεφυγουν ενώ αλλοι πιαστηκαν αιχμαλωτοι.

Από τους διοικητες του στρατου ουτε ενας δεν εμεινε να πολεμησει. Ολοι γυρισαν τα αλογα τους και το εσκασαν από την μάχη. Συμφωνα με πηγες 1 αξιωματικος σκοτώθηκε και 2 πιαστηκαν αιχμαλωτοι. Ολοι οι αλλοι το εσκασαν.

Μονο ενας ευνουχος αξιωματικος γυρισε και αντιμετώπισε τους Αραβες όχι γιατι προσπαθησε να αντισταθει η ηταν γενναιος κτλ. αλλα γιατι φευγοντας ειδε τους Αραβες να λεηλατουν την σκευοφορο που ειχε την περιουσια του και να πιανουν αιχμαλωτους τους υπηρετες του.

Οποτε γυρισε για να σωσει την περιουσια του. Εβγαλε το τοξο του και καλπαζοντας τους εριξε βελη ξαπλωνοντας 2-3 Αραβες όπως ερχοταν. Οι υπολοιποι φοβηθηκαν και εφυγαν από εκει παρατωντας την περιουσια του ευνουχου.

Ο δε ευνουχος αφου απελευθερωσε τους υπηρετες του μαζεψε την περιουσια του, εζεψε και 2-3 αλογα στην σκευοφορο και αφου εβαλε τους υπηρετες πανω εφυγε από τη μαχη εχοντας σωσει την περιουσια του.

Στο μεταξυ στο σημειο που βρισκοταν ο Αυτοκράτορας επικρατουσε πανικος. Τον ειχαν εγκαταλειψει ολοι και βρεθηκε ξαφνικα μονος ενώ ερχονταν κατά πανω του εκατοντάδες Αραβες.

Ο Ρωμανος πανικοβληθηκε και δεν ηξερε τι να κανει. Αν δεν βρισκοταν ενας στρατιωτης κοντα του να του δωσει το αλογο του και να τον βοηθησει να ανεβει και να παρει τα χαλινάρια θα ειχε σιγουρα σκοτωθει η πιαστει αιχμαλωτος

Λιγο πιο κάτω συναντησε την Εταιρεια τα ξενα μισθοφορικα στρατεύματα και τους προσπέρασε λεγοντας του να τον καλυψουν γιατι τον κυνηγουν οι Αραβες.

Προς τιμην της η Εταιρεια προεβαλλε μια σθεναρη αντισταση και κάλυψε την δραπετευση του Αυτοκράτορα αλλα με αρκετο κοστος σε νεκρους.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Kατα την επιστροφη των Αραβων από τη μάχη ένα αποσπασμα 800 ανδρων αποσπάστηκε από τον κυριο ογκο τους και κινηθηκε προς την Αντιοχεια επι του Ταυρου (άλλη Αντιοχεια διαφορετικη από την Αντιοχεια τη Μεγάλη) και εφτασε στο κάστρο του Αιντάμπ που διοικουσε ο Πρωτοσπαθάριος Γεώργιος Μανιάκης.

Εκει τον διέταξαν να τους παραδώσει το κάστρο και να εγκαταλειψουν οι Βυζαντινοι την Αντιοχεια επι του Ταυρου μιας και ο Αυτοκρατορικος στρατος ειχε ηττηθεί και ο Αυτοκράτορας ειχε αιχμαλωτιστει (αυτό ηταν ψέμα αλλα ο Μανιακης δεν θα μπορουσε να το επιβεβαιωσει οντας αποκομμενος από τις υπολοιπες μοναδες και καστρα) και πλεον κανεις δεν μπορουσε να τον σωσει εάν τον πολιορκουσαν. Ειχε διορια μεχρι το επομενο πρωι. Σε διαφορετικη περιπτωση θα εκαναν εφοδο και θα τους εσφαζαν ολους.

Ο Μανιακης ηταν περικυκλωμενος. Ετσι αποφάσισε να τους αντιμετωπισει με πονηρια καθως δεν ηταν σιγουρος ότι θα αντεχε μια πολιορκία.
Τους ειπε ότι δέχεται τους ορους τους και το επομενο πρωι θα τους παραδώσει το κάστρο και την πολη.

Μαλιστα τους εστειλε και φαγητα και κρασι λεγοντας τους να φανε, να πιουν και να ξεκουραστουν μεχρι αυριο το πρωι ώστε να ολοκληρωσει τις προετοιμασιες και να φυγουν. Επισης τους ειπε ότι δεν θα παρουν τιμαλφη και χρηματα από την πολη ετσι ώστε ότι βρουν μπορουν να τα κρατησουν.

Οι Αραβες πειστηκαν και στρατοπεδευσαν κοντα στην πολη τρωγοντας τα φαγητα που τους εστειλε ο Μανιακης και πινοντας το κρασι αγνοωντας κάθε μετρο ασφαλειας.

Καπου τα μεσάνυχτα όμως ο Μανιάκης με ένα αποσπασμα στρατιωτων εκανε εξοδο και τους επιασε στον υπνο και μεθυσμένους και τους διέλυσε.
Συνελαβε 200 αιχμαλώτους και 80 καμήλες φορτωμένες λάφυρα από την προηγουμενη μάχη.
Από τους υπολοιπους 600 Αραβες που σκοτώθηκαν στην νυχτερινη εφοδο αυτή εκοψε τις μυτες και τα αυτια και τα έστειλε στον Αυτοκράτορα Ρωμανο που ειχε φτάσει κυνηγημενος στην Καππαδοκία και ειχε καταλυσει στα κτηματα του Στρατηγου Φωκά για ξεκουραστει.

Ο Ρωμανος χάρηκε με την μικρη αυτή νικη και προηγαγε τον Πρωτοσπαθάριο Γεώργιο Μανιάκη σε Κατεπάνω της Κάτω Μηδείας.

Αλλα η ηττα του Αυτοκρατορικου στρατου στο Χαλέπι ηταν βαρεια και οδηγησε σε αναταράξεις στην στρατιωτικη ηγεσια.

Από την Καππαδοκια ο Αυτοκράτορας διόρισε νέο Δομέστικο των Σχολών τον Συμεών παλιο Στρατηγο του πεθερου του Κωνσταντινου Η’ και τον Νικητα Μισθειώτη ως νέο Δουκα της Αντιόχειας.

Οι διαταγές τους ηταν σαφεις. Επρεπε να καταλαβουν το καστρο Μάνικα που ειχε χτισει ο προδότης Μουσάραφ εξαπατωντας τον Σπονδυλη και ετσι να απαλλαξουν την Αντιοχεια από την Αραβικη πίεση.

Αλλα και οι νεοι διοικητες αυτοι αποδειχτηκαν κατωτεροι των περιστάσεων καθως παροτι κατάφεραν να παρουν το κάστρο Αζάζ, πολιορκησαν με ατσαλο τροπο το κάστρο Μάνικα και εδωσαν την δυνατοτητα στον Μουσάραφ να κανει νυχτερινη εξοδο, να τους πιασει στον υπνο και να τους κάψει τις πολεμικες μηχανες αναγκάζοντας τους σε ντροπιαστικη ατακτη υποχώρηση.

Ο Ρωμανος εγινε εξαλλος με αυτή την νεα αποτυχία και εστειλε νέο στρατο μαζι με ξενα μισθοφορικα στρατευματα υπο την διοικηση του Μεγάλου Εταιριαρχη Θεοκτίστου να εισβάλλει στην Συρια.

Οι διαταγες του Θεοκτιστου ηταν να ερθει σε επαφη με τον Εμίρη της Τριπολης Χασάν αλ Γκαράχ να συμμαχησει μαζι του και ομου να επιτεθουν στον Εμίρη του Χαλεπιου. Ο Ρωμανος μολις ειχε μάθει ότι ο Εμιρης της Τριπολης ειχε αποστατησει από τους Φατιμιδες της Αιγυπτου και ετοιμαζε στρατο για να εισβάλλει και αυτος στην Συρια. Οποτε αποφάσισε να εφαρμοσει την παλια καλη τακτικη “o εχθρος του εχθρου μου είναι φιλος μου”.

Αλλα και οι Φατιμιδες δεν καθονταν με σταυρωμένα τα χέρια. Ειχαν ηδη στειλει τον κυβερνητη της Συριας Τουσμπέρ να επιτεθει στον Εμιρη της Τριπολης με στρατο.

Η απειλη του Αιγυπτιακου στρατου αναγκασε τον Εμιρη να δεχτει τους ορους του Αυτοκράτορα για συμμαχια και ετσι ο Εμιρης μαζι με τον Θεοκτιστο βαδισαν κατά του κάστρου Μάνικα.

Ο δε Μουσάραφ βλεποντας το μεγεθος του στρατου που ερχοταν εναντιον του τρομοκρατηθηκε. Οι στρατιωτες του τον εγκατέλειψαν και μονος του εφυγε νοτια. Τελικα συνεληφθη από ανδρες του Εμιρη κοντα στην Τριπολη και εκτελεστηκε.

Το κάστρο Μάνικα παραδόθηκε στον Θεοκτιστο από τον ανηψιο του Μουσάραφ που ειχε μεινει πισω για αυτή τη δουλεια την 1η Δεκεμβριου 1031 και αμεσως μετα παραδόθηκε και ένα άλλο κοντινο κάστρο το Αργυροκαστρον.

Αφου πλεον η Αντιοχεια απαλλαχτηκε από την Αραβικη απειλη ο Θεοκτιστος γυρισε θριαμβευτικα στην Κωνσταντινουπολη εχοντας πληρωσει και τα λυτρα για τον Στρατηγο Λεοντα Χοιροσφάκτη ο οποιος απελευθερωθηκε και γυρισε μαζι τους πισω ενώ μαζι τους ηρθε και ο γιος του Εμιρη της Τρίπολης ο οποιος τιμηθηκε από τον Αυτοκράτορα σαν φιλος και συμμαχος με τον τιτλο του Πατρικιου.

Ο Ρωμανος μπορει να μην κερδισε την μεγάλη νικη που ηθελε αλλα δεν εχασε και τιποτα. Στο τελος όλα γυρισαν εκει που ηταν πριν την ηττα. Η Βορεια Συρια επανηλθε σε Αυτοκρατορικα χέρια και τα συνορα γυρισαν παλι εκει που ηταν πριν. Για την ωρα ο Ρωμανος την ειχε γλιτώσει φτηνα σχετικα.

Στη Δυση παλι όπως ειδαμε και πιο πριν ο Βασιλειος Β’ ειχε στειλει τον ευνουχο Ορέστη να δημιουργησει προγεφυρωμα στην Σικελια λιγο πριν πεθανει και ενώ ειχε καποιες αρχικες νικες, ο θανατος του Αυτοκράτορα ματαιωσε την Ιταλικη εκστρατεια και ο Ορέστης με τους στρατιωτες του εμειναν ξεκρέμαστοι στην Σικελια.

Προσπάθησαν να κρατησουν τα εδάφη τους αλλα η πολεμικη απειρια του Ορέστη σε συνδιασμο με την ελλειψη διοικητικων ικανοτητων και το ξεσπασμα λοιμου στον στρατο οδηγησαν στην ηττα των Αυτοκρατορικων δυναμεων στη μάχη του Ρέτζιο στα τέλη του 1028.

Ο Ρωμανος εστειλε και δευτερη δυναμη που συγκεντρωσε βιαστικα από την Μακεδονια και το Θεμα Ελλάδος αλλα και ο δευτερος Στρατηγος που εβαλε επικεφαλη αυτου του στρατου ηταν άλλος ενας οσφυοκάμπτης σφουγγοκωλαριος ο οποιος εκανε μια τρυπα στο νερο και γυρισε πισω ντροπιασμενος τελειωνοντας οριστικα την Ιταλικη εκστρατεια το 1031.

Την ιδια περιοδο ο Ρωμανος απογοητευμενος που δεν μπορεσε να φέρει νικες που θα στερεωναν τον θρονο του εβλεπε παντου συνομωσιες. Ετσι εκανε μοναχο τον Στρατηγο Προυσιαν και τον εκλεισε σε μοναστηρι ενώ την μητέρα του την εβγαλε από τη Μονη Μαντινειου και την εξορισε στο Θεμα Θρακησιων.

Ο Στρατηγος Κωνσταντινος Διογένης απελευθερωθηκε από τις φυλακες του Παλατιου με τον ορο να γινει μοναχος στη Μονη Στουδιου.
Και πολλοι αλλοι επισης ικανοι στρατηγοι εξοριστηκαν επειδη ο Ρωμανος τους υποπτευοταν για πιθανους στασιαστές.

Τον Σεπτεμβριο του 1031 εφτασε στην Κωνσταντινουπολη ο γιος του Εμιρη του Χαλεπιου Αμρ φερνοντας πλουσια δώρα για τον Αυτοκράτορα και ζητησε την ανανεωση των συνθηκων ειρηνης μεταξυ τους καθως και την ανανεωση του φορου υποτέλειας που πληρωνε ο Εμιρης στον Αυτοκράτορα.

Ο Αυτοκράτορας δέχτηκε και εστειλε τον Πρωτοσπαθάριο Θεοφυλακτο Αθηναίο στο Χαλέπι ως πρεσβη να υπογράψει την συνθηκη και άλλες εμπορικες συμφωνιες με τους Αραβες.

Στο μεταξυ όμως πισω στην Κωνσταντινουπολη επικρατουσε αναβρασμος. Η Αυτοκράτειρα Ζωη κατηγορουσε την αδελφη της Θεοδώρα ότι επιβουλευεται τον θρονο του αντρα της και συνομωτει εναντιον τους.

Η Θεοδώρα παλι ως γνωστη γλωσσου που ηταν δεν αφηνε τιποτα να πεσει κάτω και κατηγορουσε την αδελφη της ως αναξια και ανηθικη που απατάει τον αντρα της και δεν φερεται καθολου σαν Αυτοκράτειρα.

Τελικα η Ζωη εγινε εξαλλη με την Θεοδώρα και ετσι στις 14 Σεπτεμβριου 1031 εισέβαλλε ξαφνικα με τη συνοδεια της στη Μονη Πετρίου που ειχε περιορισει την αδελφη της και αφου την επιασε από τα μαλλια την ξυλοφορτωσε και την εσυρε μεχρι την εκκλησια οπου την εκανε με την βια μοναχη.

Στο μεταξυ ο Ρωμανος ενισχυε τους διπλωματικους δεσμους της Αυτοκρατοριας με ξένα βασιλεια δινοντας την ανηψια του Μαρια σε γαμο με τον Ηγεμονα της Μεγάλης Αρμενιας μαζι με γενναιοδωρη προικα και συμμαχια.

Εχοντας εξασφαλισει την Αρμενια στο πλευρο του ο Ρωμανος πηρε το στρατο του και βαδισε δευτερη φορα κατά της Συρίας το καλοκαίρι του 1032.
Ειχαν φτάσει μεχρι την Μεσανάκτα της Καππαδοκιας όταν ο Αρχιεπισκοπος Θεσσαλονικης Θεοφάνης ενημερωσε την Αυτοκράτειρα Ζωη πως ο πρωην Στρατηγος Κωνσταντινος Διογένης συνομωτει με την αδελφη της Θεοδώρα και πως σκοπευουν να το σκάσουν στο Ιλλυρικο μαζι και πως η
συνομωσια είναι εις γνωσιν του Αρχιεπισκόπου Δυρραχιου και του Επισκοπου Ξάνθης και Περιθεωριου.

Με διαταγη της Ζωης ο Κωνσταντινος Διογένης, ο Αρχιεπισκοπος Δυρραχιου και ο Επισκοπος Ξάνθης συνεληφθησαν με συνοπτικες διαδικασεις.
Η Ζωη διέταξε να μεταφερθει ο Διογένης στο Παλάτι των Βλαχερνων και εκει να ανακριθει με οποιοδηποτε τρόπο για να τα ξεράσει όλα για την συνομωσια.

Την ανακριση ανελαβε να κανει ο Πραιποζιτος Ιωάννης ο Ευνουχος ο οποιος εγινε αργοτερα Ορφανοτροφος και αδελφος του Μιχαήλ που θα δουμε παρακατω.

Η ανακριση ηταν σκληρη αλλα ο Διογένης δεν εσπαγε. Εν τουτοις όμως σε καποιο διαλλειμα των ανακρισεων ο Διογένης κατάφερε να ξεφυγει της προσοχης των δεσμοφυλακων και φτιαχνοντας έναν προχειρο βρόγχο με σεντονια κρεμαστηκε από τα τειχη και αυτοκτονησε. Με διαταγη της Ζωης θαφτηκε χωρις κηδεια σε έναν προχειρο τάφο εξω από το νεκροταφειο εκει που εθαβαν τους αυτοχειρες.

Οσο για τους δυο Επισκοπους τους εστειλε στον Αυτοκράτορα στην Καππαδοκια για δικη αλλα ο Ρωμανος δεν νοιαζοταν και πολύ και τους αφησε ελευθερους.

Την Παρασκευη 28 Ιουλιου 1032 όμως άλλος ενας οιωνος φάνηκε για τον Ρωμανο. Περιπου στις 8 το βράδυ ενας υπερλαμπρος μετεωριτης φάνηκε με κατευθυνση από νοτο προς βορρα ο οποιος κατέπεσε με μεγάλη εκρηξη στην Μ. Ασια.

Ο Αυτοκράτορας τρομοκρατημενος γυρισε στην Κωνσταντινουπολη και πολύ συντομα αρχισαν να ερχονται συνεχεις αναφορές καταστροφών από ολη την Αυτοκρατορια.

Εν τουτοις εστειλε τον Γεώργιο Μανιακη ο οποιος πλεον διοικουσε ολες τις συνοριακες μονάδες στον Ευφράτη με εδρα τα Σαμοσατα να καταλάβει την Εδεσσα την οποια εξουσιαζε ο Σαλαμάν ο Τουρκος ως τοποτηρητης του Εμιρη της Μαρτυροπολης.

Ο Σαλαμαν ο οποιος ηταν εξαιρετικα φιλαργυρος πειστηκε από τον Μανιάκη με δωρα και χρηματα να του παραδωσει την πολη και ετσι τα μεσάνυχτα ανοιξε τις πυλες της στον Αυτοκρατοιρικο στρατο ο οποιος την κατέλαβε ευκολα εκτος από 3 πυργους που αντιστάθηκαν μεχρις εσχάτων.

Οι Αραβες εισεβαλλαν στην Αυτοκρατορια σε αντιποινα για την πτώση της Εδεσσας και λεηλατησαν τα παντα μεχρι την Μελιτήνη μετα από παρακινηση του Εμιρη της Μαρτυροπολης και πολιορκησαν τον Μανιάκη στην Εδεσσα αλλα αυτος αντεξε την πολιορκια. Ο Εμιρης δεν μπορεσε να καταλαβει την πολη και ετσι εκδικηθηκε λεηλατωντας τα παντα μεχρι την Μελιτηνη όπως ειπαμε.

Η πολιορκια λυθηκε και ο Μανιακης κατέλαβε και τα παρακειμενα φρουρια ενώ στην Εδεσσα βρηκε και ένα ιερο κειμηλιο. Την αυθεντικη Επιστολη του Ιησου που εγραψε με το χέρι του ο ιδιος ο Χριστος και την απέστειλε στον τοτε Ηγεμονα της Εδεσσας Αβγαρο και την εστειλε αμεσως στον Αυτοκράτορα στην Κωνσταντινουπολη.

Παράλληλα στην Δυση οι Πετσενέγγοι περασαν και απλι τον Δουναβη και λεηλατησαν το Ιλλυρικό.
Και σαν να μην εφταναν όλα αυτά ενας Αραβικος στολος από την Σικελια εμφανιστηκε στο Αιγαιο και λεηλατησε κάθε νησι μεχρι την Κερκυρα.

Συνεχίζεται...

[George_V]

Αλλα τελικα οι Αραβες αυτοι πειρατες βρηκαν τον δάσκαλο τους στην Ραγούσα της Δαλματιας οπου οι κατοικοι τους αντιστάθηκαν υπο την ηγεσία του Πατρικιου Νικηφορου Καραντινου Στρατηγου του Θεματος Ελλάδος. Ο οποιος κατάφερε να πιασει 500 αιχμαλώτους από αυτους και τους εστιελε σιδηροδεσμιους στην Κωνσταντινουπολη

Οι Αραβες πειρατες ηττηθηκαν και μπηκαν στα πλοια τους αλλα πριν φυγουν εκτέλεσαν ολους τους αιχμαλωτους που ειχαν παρει από τα νησια που ειχαν λεηλατησει αλλα τελικα πνιγηκαν ολοι όταν μια ξαφνικη καταιγιδα βυθισε τα πλοια τους αυτανδρα εξω από την Σικελια.
Αλλα δεν ηταν μονο οι εισβολές που ταλανισαν την Αυτοκρατορια την δεδομένη στιγμη καθως επεσε και λιμος σε Καππαδοκια, Παφλαγονια, Αρμενιακων και Ονωριάδα και ηταν τοσο μεγάλος που ολοκληρες πολεις ερημωθηκαν καθως οι κατοικοι τους αναγκάστηκαν να φυγουν από εκει σε αναζητηση τροφης αλλου.

Ο Αυτοκράτορας γυρνωντας στην Κωνσταντινουπολη εχοντας ακυρώσει την εκστρατεια του στην Συρία συναντησε πολλους από αυτους τους μεταναστες στον δρομο αλλα αγνοωντας τον λογο που αυτοι εγκατέλειψαν τις πολεις τους προσπαθουσε να τους πεισει να επιστρεψουν πισω προσφέρωντας τους χρηματα και αλλα αγαθα.

Αλλα κανεις δεν τον ακουγε καθως δεν ηθελαν τα χρηματα του αλλα τροφη για τις οικογενειες τους.

Την Κυριακη 13 Αυγουστου 1032 όμως και άλλη καταστροφη χτυπησε αυτή τη φορα στην Κωνσταντινουπολη καθως η Πολη σειστηκε από έναν τρομακτικο σεισμο ο οποιος εφερε πολλες καταστροφές κυριως σε παλαιοτερα κτισματα.
Και λιγο μετα ο Ρωμανος εμαθε πως και η πρωην συζυγος του Ελενη που τον ειχε χωρισει για να γινει Αυτοκράτορας ειχε πεθανει οσο ελειπε στην εκστρατεια.

Λυπηθηκε πολύ για αυτό και μοιρασε μεγαλα χρηματικα ποσα στους φτωχους της Πολης καθως και στα θυματα του σεισμου ως μνημοσυνο για εκεινη.

Στις 20 Φεβρουαριου 1033 φάνηκε στον ουρανο ενας κομητης αυτή τη φορα με κατευθυνση από Βορρα προς νοτο και ηταν ορατος μεχρι τις 15 Μαρτιου 1033 και ο Αυτοκράτορας το θεωρησε και αυτό κακο οιωνο.

Δεν επεσε και πολύ εξω καθως στις 6 Μαρτιου 1033 η Πολη χτυπηθηκε και από άλλο μεγάλο σεισμο που αποτελειωσε ότι αφησε ο πρώτος.
Αλλα δεν ηταν μονο όλα αυτά που ταρακουνησαν την Πολη. Και οι συνομωσιες ηταν άλλος ενας πονοκέφαλος για τον Αυτοκράτορα καθως αποκαλυφθηκε πως ο Μάγιστρος Βασιλειος Σκληρος τον οποιο ειχε τυφλωσει ο Κωνσταντινος Η’ παλαιοτερα συνομωτουσε για να ριξει τον Ρωμανο από τον θρονο.

Ο Σκληρος συνεληφθη αμεσα και εξοριστηκε μαζι με τη γυναικα του.
Από τα λιγα καλα νεα που εφτασαν στην Κωνσταντινουπολη αυτή την περιοδο ηταν η αφιξη του ετησιου φορου υποτέλειας που επεβαλλε ο
Μανιάκης στην Εδεσσα υψους 50 λιτρων χρυσου ετησιως.

Αλλα παλι νεος πονοκέφαλος για τον Ρωμανο ηταν η αφιξη του Εμίρη της Τριπολη Χασαν αλ-Γκαραχ ο οποιος ειχε εκθρονιστει από τους Φατιμιδες και τωρα του ζητουσε βοηθεια για να ξαναπαρει το θρόνο του.

Ετσι ο Ρωμανος για να βοηθησει τον συμμαχο του τους εδωσε τον Μεγα Εταιριαρχη Θεοκτιστο με στρατο να τον βοηθησει να ανακτησει τα εδάφη του και δευτερον εστειλε τον Αυτοκρατορικο στολο υπο την διοικηση του Ναυαρχου Τεκνέα Αβυδηνου να πλευσει στην Αλεξάνδρεια και να λεηλατησει το Δελτα του Νειλου και αν είναι δυνατον την ιδια την Αλεξάνδρεια.

Ο Τεκνεας εκανε όπως διατάχθηκε και επιτέθηκε στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας οπου κατάφερε να αιχμαλωτισει πολλα πλοια και να αποκομισει πλουσια λαφυρα καθως το λιμάνι της Αλεξάνδρειας ηταν από τα μεγαλυτερα κεντρα εμποριου στην Ανατολη.
Επισης ηρθε σε επαφη με τον Εμιρ Αλιμ του Περκριν ο οποιος του προτεινε να του παραδώσει το κάστρο του το οποιο ηταν κοντα στο κάστρο της Βαβυλωνας στην Αιγυπτο (εκει που είναι σημερα το Κάιρο) με αντάλλαγμα χρηματα και στρατιωτικη βοηθεια εναντια στον θειο του τον Εμιρη του Αζερμπαιτζαν.

Ο Τεκνεας δεχτηκε και εστειλε τον Πατρικιο Νικολαο Χρυσελιο να παραλαβει το κάστρο από τον γιο του Εμιρη Αλιμ τον οποιον εφεραν μαζι τους στην Κωνσταντινουπολη.

Αλλα επειδη ο Ρωμανος ετυχε να ηταν αρρωστος την περιοδο εκεινη δεν τον δέχτηκε στο Παλάτι.

Ο γιος του Εμιρη προσβληθηκε και ειπε στον πατέρα του να παρει πισω το κάστρο τους γιατι ο Αυτοκράτορας προδοσε τη συμφωνια τους.
Ετσι ο Εμίρης συμφωνησε με τον ντοπιο πληθυσμο να εξεγερθουν κατά των Βυζαντινων και σε μια νυχτερινη αιφνιδιαστικη επιθεση εξοντωσαν την φρουρα και ανακατέλαβαν το κάστρο πριν φτάσει ο Πατρικιος Νικητας Πεγωνιτης με ενισχυσεις.

Εν τουτοις ο Εμιρης δεν καταφερε και πολλα πράγματα γιατι εφτασε πολύ συντομα ο Πεγωνιτης με ενισχυσεις και τον πολιορκησε. Τελικα το κάστρο ανακατεληφθη από τους Βυζαντινους με εφοδο και ο Εμιρης με τον γιο του σκοτώθηκαν πανω στη μάχη.

Αλλα μονο μικρε νικες καταφερε ο Ρωμανος όπως αυτή καθως οι καταστροφές συνεχιζαν να ταρακουνανε την εξουσια του.
Στις 17 Φεβρουαριου 1034 ενας ισχυρος σεισμος επληξε την Συρία και πολλες πολεις στην περιοχη ισοπεδώθηκαν ασκωντας ακομα μεγαλυτερη πισεση στον Αυτοκράτορα ο οποιος αποφάσισε να αναβιωσει την εκστρατεια στην Ιταλια μπας και καταφέρει τιποτα.

Ο Στρατηγος Ορέστης καθαιρεθηκε και αντικατασταθηκε από τον Λεοντα Ωπο στην αρχηγια του στρατου ενώ ο Κουβικουλαριος Ιωάννης διοριστηκε Ναυαρχος.

Στο μεταξυ οσο ετοιμαζοταν η εκστρατεια στην Ιταλια, η Ανατολη συνεχισε να υποφέρει από καταστροφές.

Δεν εφτανε ο σεισμος της Συριας αλλα τωρα επεσαν στην περιοχη σμηνη ακριδων που κατέστρεψαν ολες τις σοδειες από Συρια μεχρι Μ. Ασια και αναγκασαν ολοκληρους πληθυσμους περιοχων να μετακινηθουν στην Θράκη.

Αρκετοι μαλιστα που δεν μπορουσαν να εξασφαλισουν ουτε τα ναυλα τους για να φυγουν πουλουσαν τα παιδια τους ως σκλαβους για να εξοικονομησουν τα αναγκαια για να φυγουν από εκεινο τον τοπο.

Ο Ρωμανος όμως αποφάσισε να θεσει τερμα σε αυτή την πρακτικη και με νομο του αποφασισε την καταβολη 3 χρυσων νομισμάτων σε κάθε μελος οικογένειας που θα γυρνουσε στον τοπο του ενώ θα φροντιζε και για δωρεαν μεταφορα στον τοπο καταγωγης του καθενος που θα επεστρεφε.

Τελικα οι ακριδες αφου κατεφαγαν τα παντα μεχρι την Μ. Ασια παρασυρθηκαν από τον αέρα και επεσαν στον Ελλησποντο οπου πνιγηκαν ολες. Ξεβραστηκαν λιγο αργοτερα στις ακτες και κάλυψαν σχεδον ολο το μηκος της παραλιας.

Στο μεταξυ ο Αυτοκράτορας ηταν συνεχως αρρωστος τον τελευταιο χρόνο. Ηταν χλωμος, ειχε χάσει πολύ βάρος και ειχαν πέσει σχεδον εντελος τα μαλια και τα γένια του. Ειχε βλεφαροπτωση ενώ η ορεξη του ειχε κοπει όπως και ο υπνος.

Οι φημες ελεγαν πως ο Ιωάννης ο Ορφανοτρόφος τον δηλητηριαζε με αργο τροπο για να φέρει στον θρονο ένα από τα αδέλφια του.
Ο Ιωάννης ειχε 4 αδέλφια, τον Μιχαηλ, τον Νικητα, τον Κωνσταντινο και τον Γεώργιο. Από αυτά τα αδέλφια, ο Ιωάννης, ο Κωνσταντινος και ο Γεώργιος ηταν ευνουχοι εκ γενετης. Δλδ δεν εγιναν ευνουχοι αλλα γεννηθηκαν ετσι.

Από τα δυο εναπομειναντα αδελφια ο Νικητας ηταν στο τελος της εφηβειας του ενώ ο Μιχαηλ ηταν ωριμος ανδρας. Δεδομενου ότι ευνουχοι δεν μπορουσαν να ανεβουν στον θρονο η επιλογη ηταν η ο Νικητας ή ο Μιχαήλ που ειχαν ακομα τα γεννητικα τους οργανα αθικτα.

Πλην του Ιωάννη που ηταν ευνουχος στο Παλατι και ανωτατος κρατικος υπαλληλος οι υπολοιποι εκαναν κατωτερες δουλειες. Ο Μιχαηλ με τον Νικητα ηταν αργυραμοιβοι ενώ οι αλλοι τρεις ηταν γνωστοι και μη εξαιρεταιοι στον υποκοσμο της Κωνσταντινουπολης και γνωστοι τροφιμοι των φυλακών του Επάρχου αφου σχεδον μερα παρα μερα μπαινοβγαιναν εκει για απατες, μικροκλοπες και σεξουαλικα αδικηματα. Αλλα παντα τους εβγαζε ο αδελφος τους που ηταν ευνουχος στο Παλατι.

Με τη βοηθεια του Ιωάννη και λιγη δωροδοκια παντως κατάφεραν να χωθουν και αυτοι σε κρατικες υπαλληλικες θεσεις όπως ο Μιχαηλ που από αργυραμοιβος εγινε Προιστάμενος του Πανθεου μιας από τις μεγαλυτερες Αυτοκρατορικες Αιθουσες και υπευθυνος για το Βασιλικο Τραπέζι. Ο Ιωαννης παρουσιασε τον αδελφο του στον Αυτοκράτορα και την Ζωη και ενώ ο Ρωμανος δεν εντυπωσιαστηκε και πολύ από τον Μιχαηλ τον οποιο μετα από μερικες ερωτησεις αποφάσισε να τον κρατησει στην υπηρεσια του αν και πιο πολύ από υποχρεωση στον Ιωάννη παρα κατι άλλο, η Ζωη ηταν παραπανω από εμφανες ότι ειχε αλλου ειδους ενδιαφέροντα για τον νέο αυτό υπηρετη. Αυτό το ειδε και ο Ιωάννης και φροντισε να σπρωξει το ειδυλλιο που εβλεπε να ανθιζει οσο μπορουσε.

Η 55χρονη Ζωη ερωτευτηκε τον 24χρονο Μιχαήλ μεχρι θανάτου. Αλλωστε και ο Μιχαηλ ηταν ομορφοπαιδο με γοητευτικα ματια και ροδαλα μαγουλα.
Και αυτό εξυπηρετουσε τα σχέδια του αδελφου του Ιωάννη να σφετεριστει το θρόνο ετσι με λιγο σπρωξιμο με τον Ιωάννη η Ζωη ολο και ξεμονάχιαζε τον Μιχαηλ με το προσχημα καποιας αθωας συζητησης η καποιας συμβουλης για καποιο ασχετο θεμα αλλα παντα το εφερνε γυρω γυρω από τον ερωτα της για αυτόν.

Ο Μιχαηλ στην αρχη ηταν ντροπαλος και δεν καταλαβαινε που το πάει η Ζωη και πιστευε ότι ειχε οντως αθωες προθεσεις όπως και οι συζητησεις που εκαναν. Σιγα σιγα όμως η Ζωη τον εψησε για τα καλα (παντα με το διακριτικο σιγοντάρισμα του Ιωάννη) και ο Μιχαηλ μπηκε στο νοημα.

Αλλωστε και η Ζωη ηταν παλια καραβανα σε κατι τετοια. Ειχε ξελογιασει κοσμο και κοσμο τα τελευταια 40+ χρονια. Ηξερε τι πρεπει να κανει για να φερει τον Μιχαηλ στα ποδια της. Φροντισε να τον χαλαρωνει, να του χαμογελα σε κάθε ευκαιρια και να του αφηνει παντα μικρα hint του ερωτα που ενιωθε για αυτόν.

Όταν τελικα αποφάσισε να κατσει στον Μιχαηλ, ο μικρος ειχε γινει ηδη αλοιφη και σκυλακι της. Και βασικα ηταν αυτος που εκανε το πρωτο βημα στο να παει η σχεση τους στο επομενο επιπεδο (όχι ότι δεν το ειχε σχεδιασει η Ζωη απλα ετσι τον αφηνε να νομιζει). Αν και για να ειμαστε δικαιοι τον ειχε δασκαλεψει και ο Ιωάννης που ηξερε τι αρεσε στη Ζωη και τι όχι οποτε ο Μιχαηλ της εκανε ακριβως αυτά που της αρεσαν.

Εκτοτε η σχεση τους αλλαξε φυση και το σεξ πηγαινε συννεφο ακομα και όταν ο Ρωμανος βρισκοταν στο Παλατι και θα μπορουσε να τους πιασει ανα πασα στιγμη.

Αν και ηταν πολύ πιθανο ο Ρωμανος να ηξερε ηδη για τη σχεση και να μην εδινε σημασια. Η απλα δεν ηθελε να το πιστεψει. Σε καποια φάση η αδελφη του Ρωμανου Πουλχερια τον προειδοποιησε για μια συνομωσια στο Παλατι και πως η γυναικα του πιθανον να εχει εραστη και αυτό είναι επικινδυνο οποτε πρεπει να παρει τα μετρα του.

Ο Ρωμανος όμως δεν της εδωσε και πολύ σημασια. Καλεσε τον Μιχαήλ με το προσχημα ότι τον πονουσαν τα ποδια του και πως ηθελαν τριψιμο και πανω εκει ρωτησε τον Μιχαηλ για τη συνομωσια. Ο Μιχαηλ του ορκιστηκε πως όλα αυτά είναι ψέμματα και συκοφαντιες και ο Ρωμανος τον πιστεψε και εκτοτε δεν εδινε βάση σε ότι του ελεγαν, ,

Αλλα η αληθεια ηταν πως ο Μιχαηλ και η Ζωη εκαναν παράνομο δεσμο μεσα στο Παλάτι και ηταν η Ζωη που δηλητηριαζε αργα τον Ρωμανο και όχι ο Ιωαννης.

Αλλωστε η Ζωη ειχε μετατρεψει μια πτερυγα του Παλατιου σε χημικο εργαστηριο για να φτιαχνει τα καλλυντικα της και ειχε αμεση προσβαση σε εξωτικα και σπάνια δηλητηρια τα οποια χρησιμοποιουσε για τις κρεμες και τις πουδρες της.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Ο Ρωμανος κάθε μερα που περνουσε μαραινοταν ολο και περισσοτερο αλλα δεν πεθαινε κατι το οποιο εκνευριζε την Ζωη ακομα περισσότερο καθως δεν τον ηθελε άλλο και τωρα ηθελε να παντρευτει τον εραστη της και να τον κάνει Αυτοκράτορα.

Ολη τη Μεγάλη Σαρακοστη ο Ρωμανος την εβγαλε στο κρεβατι του ανημπορος να σηκωθει. Τη Μεγάλη Εβδομάδα του 1034 παντως ενιωσε λιγο καλυτερα και μπορεσε να βγει στον κηπο εστω.

Την Μεγάλη Πέμπτη 11 Απριλιου 1034 ηταν σε καλυτερη κατάσταση και μπορεσε να δεχτει τους Συγκλητικους για τις καθιερωμενες ευχές και δωρα.

Αλλα μετα τη ληξη της τελετης ηταν και παλι κουρασμενος οποτε ζητησε να του ετοιμασουν ένα ζεστο μπάνιο στα Λουτρά του Παλατιου.

Ο Ρωμανος πηγε στα Λουτρα και αφου γδυθηκε μπηκε στο λόυτηρα για να ανακουφιστει.

Εκει μετα από λιγο μπηκαν στα λουτρα και καποιοι αλλοι υπηρετες πληρωμενοι από τον Μιχαηλ χωρις να τους ακουσει ο Ρωμανος και με γρηγορες κινησεις τον επιασαν από το κεφάλι και του το βουτηξαν κατω από το νερο

Ματαια παλεψε ο Ρωμανος ο οποιος δεν ειχε πια και τη δυναμη να αντιδράσει και τελικα πνιγηκε στα Λουτρα του Παλατιου.

Η ετσι νομιζαν.

Οι δολοφονοι του νομιζαν ότι ειχε πνιγει καθως σταματησε να κινειται και τον αφησαν μεσα στο νερο να επιπλεει.

Όμως δεν ειχε πεθάνει ακομα. Μαζεψε οση δυναμη του ειχε απομεινει και προσπαθησε να φωναξει για βοηθεια. Η φωνη του όμως εβγαινε ως αναρθρη κραυγη. Δεν μπορουσε να μιλησει.

Όμως καποιος τον ακουσε και τον εβγαλε από το νερο ξαπλωνοντας τον σε ένα ανακλιντρο.

Τα νεα ότι ο Αυτοκράτορας δεν είναι καλα κυκλοφορησαν γρηγορα στο Παλατι και εγινε σουσουρο με ευγενεις, φρουρους και υπηρετες να μπαινοβγαινουν στην αιθουσα που ηταν παρατημενος ο Ρωμανος χωρις να μπορει να μιλησει, μονο να βαριανασαινει.

Καποια στιγμη εμφανιστηκε και η Ζωη η οποια ειχε ζωγραφισμένη την αγωνια στο προσωπο της.

Αγωνια γιατι ο Αυτοκράτορας πεθαινε? Η μηπως γιατι ζουσε ακομα? Μαλλον το δευτερο

Του εριξε μονο μια ψυχρη ματια και βγηκε αμεσως από την αιθουσα προφανως ανακουφισμενη που καταλαβε ότι ο Ρωμανος ψυχορραγει ετοιμοθάνατος και ευτυχως που δεν μπορει να μιλησει.

Μολις η Ζωη βγηκε από την αιθουσα ο Ρωμανος αναστεναξε βαθια και αρχισε να κοιταει γυρω του φοβισμενος και αφου δεν μπορουσε να μιλησει προσπαθησε να κανει νοηματα για το τι ηθελε να πει.

Αλλα κανεις δεν καταλαβαινε τι ηθελε να τους πει.

Τελικα κουρασμενος εκλεισε τα μάτια του και αρχισε να αναπνεει γρηγορα ενώ μετα από λιγο ανοιξε το στομα του και αιμα κυλησε από εκει.
Ανοιξε τα ματια και μετα από 2-3 κοφτες ανασες ο Ρωμανος πέθανε.

Το πτώμα του το πηραν από εκει με εντολη της Ζωης όταν την πληροφορησαν ότι πεθανε οντως και τυλιγοντας το σε ένα χαλι που βρηκαν προχειρο το εκρυψαν σε μια ντουλάπα.

Καποια στιγμη το απογευμα και ενώ ειχε ξεκινησει στην Αγια Σοφια η Ακολουθια των Αγιων Παθων του Κυριου ο Πατριάρχης Αλέξιος ελαβε επειγον μηνυμα από την Αυτοκρατειρα Ζωη να παρουσιαστει ενωπιον της στην Αιθουσα του Θρονου στον Χρυσοτρίκλινο.

Αναγκάστηκε λοιπον να αφησει την Ακολουθια και πηγε στο Παλάτι οπου μπαινοντας στον Χρυσοτρικλινο βρηκε την Ζωη να καθεται στον Αυτοκρατορικο Θρονο και η οποια τον πληροφορησε πως ο Αυτοκράτορας Ρωμανος Γ’ ειχε μολις πεθάνει από φυσικα αιτια (προφανως).

Στο μεταξυ ειχε διαδοθει το νέο στο Παλάτι ότι ο Αυτοκράτορας ειχε πεθάνει και οι υπηρετες ακολουθωντας το Πρωτοκολλο για τετοιες περιστάσεις ειχαν ηδη αρχισει να μαγειρευουν και να φέρνουν στον Χρυσοτρικλινο τα φαγητα για το νεκρικο δειπνο του Αυτοκράτορα.

Ο Πατριαρχης δεν σοκαριστηκε από τον θανατο του Ρωμανου. Αλλωστε ολοι τον εβλεπαν ότι ηταν αρρωστος.

Αλλα σοκαριστηκε σε σημειο που δεν μπορουσε να μιλησει όταν η Ζωη του παρουσιασε τον νεαρο εραστη της και του ζητησε να τους παντρέψει εδώ και τώρα ενώ την επομένη θα γινοταν η στέψη του Μιχαήλ ως Αυτοκράτορα.

Ο Πατριαρχης προσπαθησε να πει στην Ζωη ότι αυτος θα είναι δευτερος γάμος της και ότι θα επρεπε να τηρηθουν καποιες διαδικασιες που προβλεπονται από τους Ιερους Κανονες αλλα η Ζωη τον διεκοψε και του εφερε το παράδειγμα του Λέοντα ΣΤ’ που ειχε παντρευτει 4 φορες.

Ο Πατριαρχης και παλι ειπε ότι τουλαχιστον θα επρεπε να περιμενει 9 με 10 μηνες οσο απαιτει ο νομος για τις χηρες μεχρι να ξαναπαντρευτουν αλλα η Ζωη τον διεκοψε και πάλι λεγοντας του ότι νομος είναι ότι λεει ο Αυτοκράτορας και μεχρι να στεφθει ο Μιχαήλ αυτή θα εχει τον τελευταιο λογο ως Αυτοκράτειρα.

Και παλι ο Πατριάρχης προσπάθησε να της πει πως αν παντρευτει τωρα τον Μιχαηλ θα φουντώσουν τα σχολια και τα κουτσομπολια για την παρανομη ερωτικη σχεση τους ενώ ηταν ηδη συζυγος του Αυτοκράτορα και καπου εκει η Ζωη εξερράγη.

Πετάχτηκε από τον Θρονο και επιασε τον Πατριάρχη από τα γένια ουρλιάζοντας πως θα τον τυφλώσει εάν δεν τους παντρεψει τωρα αμέσως!

Εν τουτοις συνηλθε αμεσως καθως τον ειχε αναγκη για την στέψη και αφου ηρέμησε του προτεινε μια άλλη συμφωνια.

Αν δεχτει να τους παντρέψει αμέσως και στέψει τον Μιχαήλ Αυτοκράτορα αυριο τοτε θα παρει 50 λιτρες χρυσου αυτος και άλλες 50 λιτρες χρυσου θα μοιραστουν στον κληρο της Αγιας Σοφιας που θα συμμετάσχει στο μυστηριο και στην στέψη.

Αλλιως συνέχισε αν δεν αλλαξει γνωμη με αυτό τοτε η τυφλωση του και η καθαιρεση του είναι μονοδρομος και θα εβρισκε καποιον πιο προθυμο να το κανει που θα της ερχοταν και φτηνοτερα.

Μπροστα σε αυτό το διλημμα ο Πάτριάρχης δέχτηκε να τελεσει τους γάμους επι τοπου ενωπιον του κλήρου της Αγιας Σοφιας στον Χρυσοτρικλινο.

Το γαμηλιο γευμα δοθηκε αμεσως μετα τον γάμο στους εκπληκτους Συγκλητικους και Στρατηγους που εμαθαν αμεσως μετα την ληξη της Ακολουθιας των Αγιων Παθων πως ο Αυτοκράτορας ειχε πεθανει και πλεον ειχαν νέο Αυτοκράτορα τον δευτερο συζυγο της Ζωης.

Η ειρωνια ηταν πως επειδη οι υπηρέτες δεν ειχαν χρονο να ετοιμάσουν γαμηλιο γευμα ετσι όπως ηρθαν τα πράγματα οι καλεσμένοι εφαγαν τα φαγητα που ειχαν ετοιμαστει για το νεκρικο δειπνο του Ρωμανου.

Οσο για τον Ρωμανο μεσα στη φουρια και την εκπληξη του ξαφνικου γάμου και της στέψης τον ξεχασαν πνιγμενο και τυλιγμένο μεσα στην ντουλαπα.

Το πτωμα του ανακαλυφθηκε ένα μηνα μετα ακομα χωμενο στην ντουλαπα από έναν υπηρετη που εψαχνε να βρει τι βρωμαει τοσο ασχημα μεσα στο Παλάτι.

Τελικα τον πηραν από την ντουλαπα και τον ενταφιασαν χωρις τιμες με έναν μονο ιερεα στην Μονη Περιβλεπτου που ειχε χτισει ο ιδιος όταν αγορασε τα κτηματα του Πατρικιου Τριακονταφυλλου για να χτισει ένα μοναστηρι στη μνημη της πρωτης του γυναικας.

Ετσι τελειωσε και η βασιλεια του Ρωμανου Γ’.


Συνεχίζεται...

[George_V]

Aμεσως μ,ετα τον θανατο του Ρωμανου και τον γάμο της με τον Μιχαήλ η Ζωη ξεκινησε να χτιζει τη βάση της εξουσιας της.

Επανέφερε ολους τους συνεργάτες του πατέρα της στις θεσεις τους και αρχισε να ενημερώνεται για τις κρατικες υποθέσεις περιθωριοποιωντας τον Μιχαήλ τον οποιο τον παντρεύτηκε μονο για το κρεβάτι της και για να τον εχει σκυλάκι στα ποδια της.

Αλλα φυσικα αυτό δεν αρεσε στον αδελφο του νεου Αυτοκράτορα, τον ισχυρο ευνουχο Ιωάννη Ορφανοτρόφο ο οποιος ηθελε την εξουσια να παραμεινει σε αυτόν και την οικογένεια του.

Ετσι δεν περασαν πολλες μερες και ο Ιωάννης ακυρωσε τους διορισμους που ειχε κανει η Ζωη, εξόρισε ολους τους παλιους αυλικους του Κωνσταντινου Η’ από το Παλάτι και εδιωξε ολες τις υπηρέτριες και Ζωστές Πατρικίες που ηταν πιστές στην Ζωη και τις αντικατέστησε με νέο προσωπικο πιστο σε αυτόν ενώ διορισε νεες Ζωστές Πατρικιες για την Αυτοκράτειρα μελη της οικογένειας του.

Η Ζωη εχασε τον ελεγχο και γρηγορα αντιληφθηκε ότι δεν μπορουσε να κανει τιποτα χωρις την αδεια του Ιωάννη. Ακομα και για να βγει από τα δωματια της για να παει στα λουτρά επρεπε να εχει την αδεια του Ορφανοτρόφου πρωτα.

Με το Παλάτι υπο τον ελεγχο του ο Ορφανοτρόφος έστειλε επιστολες σε ολη την Αυτοκρατορια ανακοινωνοντας τον θανατο του Αυτοκράτορα και την ανακηρυξη του νεου Αυτοκρατορα Μιχαηλ Δ’ λεγοντας όμως ψέμματα ότι ο Μιχαηλ ειχε ανακηρυχθει Συναυτοκράτορας από τον Ρωμανο λιγο πριν πεθάνει και πως ηταν η τελευταια του επιθυμια να παντρευτει ο Μιχαηλ την Ζωη μετα τον θανατο του.

Οι Στρατηγοι και λοιποι ευγενεις πίστεψαν αυτό το παραμυθι (τι άλλο θα μπορουσαν να κανουν απεναντι σε έναν πανισχυρο και παμπονηρο ευνουχο που ειχε γινει ο ουσιαστικος κυβερνητης της Αυτοκρατοριας?)

Εν τουτοις όταν τα νεα αυτά εφτασαν στα κτηματα του Κωνσταντινου Δαλασσηνου οπου διεμενε αυτος εξοριστος από την Κωνσταντινουπολη αναρωτηθηκε πως είναι δυνατον την στιγμη που υπηρχαν ένα καρο ευγενεις με καλυτερες περγαμηνες (και του εαυτου του συμπεριλαμβανομενου) ο Ρωμανος να αφηνει την Αυτοκρατορια και τη γυναικα του σε ένα κατακαθι πρωην αργυραμοιβο?

Αυτά τα εξέφρασε και σε αλλους ευγενεις της περιοχης οι οποιοι συμμεριστηκαν τις αποψεις του.
Αλλα πολύ γρηγορα εμαθε και ο Ορφανοτρόφος ότι ο Δαλάσσηνος δεν εχαψε το παραμυθι που του πουλησε και πως εχει ηδη αρχισει να επηρρεαζει και αλλους.

Αυτό δεν ηταν καλό. Αν υπηρχαν αμφιβολιες και ειδικοτερα από τον Δαλασσηνο τον παρολιγο συζυγο της Ζωης αυτό θα σημαινε φασαριες και ακομα ισως και επανασταση αν βγει παραπέρα ολο αυτό.

Ετσι αποφάσισε να στειλει τον ευνούχο Εργοδότη στον Δαλασσηνο και να του δώσει εγγυησεις για να τον φέρει στην Κωνσταντινουπολη.
Παραλληλα μετα την αναχωρηση του Εργοδότη ο Ορφανοτρόφος πηγε στην Συγκλητο οπου διεφθειρε τους Συγκλητικους με δωροδοκιες για να στηρίξουν οποια αποφαση παρει για τον Δαλασσηνο και φυσικα μοιρασε δωρα και προνομια στον λαο για να τους στρέψει αλλου την προσοχη μιας και Δαλασσηνος ειχε ισχυρη βάση στον λαο της Πολης.

Την ιδια μέρα όμως που εγιναν αυτά στην Κωνσταντινουπολη (Κυριακη του Πάσχα του 1034) περιπου στις 5 το απογευμα ξέσπασε μια τρομερη καταιγίδα με χαλάζι η οποια κατέστρεψε όλα τα δέντρα μεχρι το Διπλοκιονιο ενώ μεγαλες ζημιες υπεστησαν σπιτια και εκκλησιες.

Την νυχτα ενας κομητης εκανε την εμφανιση του ενώ ο Αυτοκράτορας υπέστη βαρεια επιληπτικη κρίση (ηταν αλλωστε επιληπτικος) που τον αφησε αναισθητο για ωρες.

Ολοι συμφωνησαν ότι ηταν κακος οιωνος για την Αυτοκρατορια και τον Αυτοκράτορα όλα αυτά. Ένα σημάδι θεικης οργης.
Μερικες μερες μετά ο Εργοδότης εφτασε στον Δαλασσηνο και του μετέφερε τις εγγυησεις του Ορφανοτρόφου αλλα ο Δαλασσηνος ηταν διστακτικος να ερθει στην Κωνσταντινουπολη. Δεν εμπιστευοταν ουτε τον Εργοδότη ουτε τον Ορφανοτρόφο.

Ετσι ζήτησε ακομα περισσοτερες εγγυησεις από τον Ορφανοτρόφο για την ζωη και την τιμη του καθ ολη τη διαρκεια του ταξιδιου του και την διαμονη του στην Κωνσταντινουπολη.

Ετσι ο Ορφανοτρόφος εστειλε τον ευνουχο Κωνσταντινο Φαγιτζη ο οποιος ειχε μαζι του τον Τιμιο Σταυρο, το Αγιο Μανδηλιον, την Επιστολη του Ιησου στον Αβγαρο και την Εικονα της Παναγιας του Σωρου πανω στα οποια ορκιστηκε ότι θα δωσει οσες εγγυησεις ζητά ο Δαλασσηνος.

Εκει εγινε δεκτος από τον Μιχαηλ Δ’ και τον Ορφανοτρόφο με τιμες, ονομάτηκε Ανθυπατος και του παραχωρηθηκε μια βιλα στην Συνοικια του Κυρου να διαμένει παντα όμως υπο διακριτικη παρακολουθηση για να μη του μπαινουν ιδεες.

Στο μεταξυ όμως μετα την βαρια επιληπτικη κριση που υπέστη ο Μιχαηλ την Κυριακη του Πάσχα η ασθενεια του χειροτερευε και για μεγάλα διαστηματα ηταν ανικανος ακομα και να σηκωθει από το κρεβατι.

Ετσι ολη η διοικηση της Αυτοκρατοριας περιηλθε στον Ιωάννη Ορφανοτρόφο τον αδελφο του.
Εχοντας πληρεις εξουσιες διορισε τον άλλο αδελφο τους Νικήτα ως Δουκα της Αντιοχειας αλλα όταν εφτασε ο Νικητας στην Αντιοχεια, οι κατοικοι της δεν τον αφηναν να μπει μεσα καθως φοβοντουσαν ότι ηρθε να τους τιμωρησει επειδη σκοτωσαν τον Αυτοκρατορικο φοροεισπράκτορα Σαλιβα (ο οποιος δεν ηταν αμοιρος ευθυνων βεβαια. Η απληστεια του και η κακη συμπεριφορα του οδηγησαν τους κατοικους της Αντιοχειας να τον σκοτωσουν).

Πρωτα ζητησαν αμνηστια για την δολοφονια και εγγυησεις από τον Νικητα ότι δεν θα τους τιμωρησει και αφου τα πηραν τοτε τον αφησαν να μπει μεσα στην πολη.

Αλλα μολις ο Νικητας μπηκε μεσα στην πολη εσκισε τα χαρτια της αμνηστιας και καταδικασε 100 πολιτες σε αποκεφαλισμο και αλλους 100 σε ανασκολοπισμο ως τιμωρια για την δολοφονια κρατικου αξιωματουχου, ενώ 11 ομηροι από τους προυχοντες της πολεις εστάλησαν ως ομηροι στην Κωνσταντινουπολη αλυσοδεμενοι.

Αλλα δεν σταματησε εκει ο Νικητας αποφάσισε να εκμεταλλευτει τα γεγονοτα της Αντιοχειας για να βγάλει από τη μέση τον Δαλασσηνο.
Ετσι εστειλε επιστολη στον αδελφο του Ιωάννη πως ο λογος που δεν τον αφηναν να μπει στην πολη ηταν πως η Αντιοχεια ηταν γεμάτη υποστηρικτές του Δαλασσηνου και πως οι εκτελεσεις και οι ομηροι ηταν η αντιδραση του σε συνομωσια για την ανατροπη του Μιχαηλ και του Ορφανοτρόφου από τον Δαλασσηνο.

Ο Ορφανοτροφος όταν τα διαβασε αυτά εξοργιστηκε και στις 3 Αυγουστου 1034 ζητησε από τη φρουρα να συρει τον Δαλασσηνο αλυσοδεμενο στο Παλάτι οπου τον καταδικασε σε εξορια στην νησο Πλατεια στα Πριγκιποννησια.

Ο γαμπρος του Δαλασσηνου Κωνσταντινος Δουκας διαμαρτυρηθηκε για την αδικη μεταχειριση του πεθερου του και επιτέθηκε ευθεως στον
Ορφανοτρόφο λεγοντας του ότι είναι επιορκος καθως ειχε δωσει εγγυησεις σε αγια λειψανα και εικονες ότι θα σεβαστει τον Δαλασσηνο.

Στην αιθουσα επικράτησε πανδαιμονιο για λιγο αλλα τελικα με διαταγη του Ορφανοτρόφου συνεληφθη και αυτος και φυλακιστηκε στο Πραιτώριο.
Μαζι με αυτόν συνεληφθησαν και οι ευγενεις Γουδέλιος, Βαιανος και Προβατάς που στηριξαν τον Δουκα κατά του Ορφανοτρόφου και φυλακιστηκαν και αυτοι.

Ο Ορφανοτροφος τους καταδικασε σε δημευση της περιουσιας τους και διέταξε τον Πρωτοβεστιαριο Συμεων να εκτελεσει την δημευση και να αποδώσει τις κατασχεθεισες περιουσιες στον άλλο αδελφο του Κωνσταντινο.

Αλλα ο Συμεων αρνηθηκε να εκτελεσει την εντολη λεγοντας κατάμουτρα στον Ορφανοτρόφο ότι παρανομει και πως και σε αυτόν δεν αρεσε ο τροπος με τον οποιο συμπεριφέρθηκε στον Δαλασσηνο.

Ετσι ο Ορφανοτρόφος εξοργισμένος τον εξόρισε και αυτόν στην Βιθυνια οπου εγινε μοναχος σε μοναστηρι στον Ολυμπο.
Ετσι η Αυτοκρατορικη Αυλη μπηκε σε περιδινηση και χωριστηκε σε δυο παρατάξεις. Στους υποστηρικτες του Ορφανοτρόφου και στους υποστηρικτές του Δαλασσηνου/Δουκα.

Αυτή την παράλυση εκμεταλλευθηκαν και οι Αραβες και αρχισαν ξανα τις επιδρομες οπου τον Σεπτέμβριο του 1034 λεηλάτησαν τα Μυρα της Λυκίας ενώ το Χαλέπι με αραβικη υποκινηση αποστάτησε και εδιωξε τον κυβερνητη του.

Και δεν σταμάτησαν εδώ τα ασχημα νεα. Με την Αυλη σε διαμάχη ο ηγεμονας της Γεωργίας Μπαγκρατ αποκυρηξε τις συνθηκες και κατέλαβε μια σειρα φρουριων στον Ποντο ως εκδικηση για την δολοφονια του Ρωμανου ο οποιος ηταν θειος της γυναικας του.

Παράλληλα οι Πετζενεγκοι περασαν τον Δουναβη και λεηλατησαν τα Βαλκάνια μεχρι τη Θεσσαλονικη ενώ Αραβες πειρατες από την Αφρικη λεηλατησαν τις Κυκλάδες.

Αλλα ο Ορφανοτρόφος δεν αντιδρουσε σε όλα αυτά. Η προσοχη του ηταν στραμμένη στον Δαλασσηνο και το πως θα εξουδετερωσει την παραταξη του η οποια ηταν απειλη για την εξουσια του.

Ετσι το φθινοπωρο του 1034 τον εφερε πισω από την εξορια και τον φυλακισε σε έναν πυργο του Παλατιου.
Αλλα ο Ορφανοτρόφος ηταν από καιρο αρρωστος και το εκρυβε. Πλεον όμως δεν μπορουσε να το κρυβει άλλο. Ειχε από καιρο έναν ογκο στο στόμα ο οποιος συνεχως μεγάλωνε και καμια θεραπεια δεν ηταν επαρκης πλεον.

Ετσι αφου οι γιατροι δεν του εδιναν ελπιδες αποφάσισε να παει στα Μυρα της Λυκιας και να ζητησει τη βοηθεια του Αγιου Νικολάου στον ταφο του που βρισκοταν εκει.

Σε αντάλλαγμα για την αποκατάσταση της υγειας του ανοικοδόμησε την πολη που ειχαν λεηλατησει οι Αραβες και ανηγειρε νεα ισχυρα τειχη.
Και το θαυμα που ζητουσε εγινε. Τελικα οι χειρουργοι του κατάφεραν να αφαιρέσουν πληρως τον ογκο και η υγεια του Ορφανοτρόφου αποκατάστάθηκε πληρως.

Ετσι σε ευχαριστια προς τον Αγιο Νικολαο αφησε πολλα χρηματα και πολλα κιλα λιβάνι στην εκκλησια του Αγιου Νικολαου για το θαυμα που εκανε να θεραπευθει από την ασθενεια και γυρισε στην Κωνσταντινουπολη.

Αλλα όταν γυρισε πισω εμαθε πως ο αδελφος του Νικητας που μολις ειχε διοριστει Δουκας της Αντιοχειας ειχε πεθάνει στο μεσοδιάστημα.
Ετσι διορισε στη θέση του νέο Δουκα της Αντιοχειας τον άλλο αδελφο τους Κωνσταντινο ενώ ενας άλλος αδελφος ο Γεώργιος εγινε νεος Πρωτοβεστιαριος θεση που παρέμενε κενη μετα την εξορια του Συμεων.

Παραλληλα με όλα αυτά ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ Δ’ ειχε αρχισει να συνερχεται από την επιληψια του και αποφάσισε να παρει την κατάσταση στα χέρια του.

Ετσι απελευθέρωσε τους 11 ομηρους της Αντιοχειας που ειχε παρει ο Ορφανοτροφος από τον Νικητα παρα τις διαμαρτυριες του Ορφανοτροφου και εβαλε σε τάξη την διαδοχη οριζοντας τον γιο της αδελφης του Μαριας, τον Μιχαήλ ως Καισαρα.

Ο Μιχαήλ μετα τις πολλαπλες κρισεις επιληψιας που ειχε, επαθε change of heart και εγινε άλλος ανθρωπος. Ανεπτυξε έναν τελειως διαφορετικο χαρακτηρα από τα αδελφια του ακομα και από τον προηγουμενο χαρακτηρα που ειχε.

Προσπαθησε να διορθωσει τις αδικιες που ειχαν γινει (οσο μπορουσε καθως ο Ορφανοτρόφος ειχε ακομα ισχυρη επιρροη στο Παλατι) και ξεκινησε τις ελεημονσυνες για να εξιλεωθει για το ρολο που ειχε παιξει στη δολοφονια του Ρωμανου αλλα και για την μοιχεια με την Ζωη.

Στο μεταξυ οι Αραβες συνεχισαν τις επιδρομες ερημωνοντας τις Κυκλάδες και τις ακτές της Μ. Ασιας αλλα τελικα αφου δεν εκανε τιποτα η κεντρικη διοικηση στην Κωνσταντινουπολη (ο Αυτοκρατορας περνουσε υπαρξιακη κριση και ολοι οι υπολοιποι τσακωνονταν μεταξυ τους) εκαναν οι τοπικοι αρχοντες και τον Μαιο του 1035 οι Αραβες πειρατές επεσαν σε ενεδρα φρουρων της περιοχης και εξοντώθηκαν.

500 από αυτους πιαστηκαν αιχμάλωτοι και εστάλησαν στην Κωνσταντινουπολη οπου κατάδικαστηκαν σε ανασκολοπισμο και παλουκωθηκαν κατά μηκος της ακτης από το Αδραμυτιον μεχρι τον Στροβιλο ως προειδοποιηση για τους επομενους πειρατές.

Αλλα για να είναι και σιγουρος ότι οι Αραβες της Αφρικης δεν θα τους ξαναενοχλουσαν, ο Ορφανοτρόφος εστειλε τον Πατρικιο Γεώργιο Προβατά στην Σικελια για να κλεισει ειρήνη με τον Εμιρη της Σικελιας που βρισκόταν εκει.

Ο Προβατάς που ηταν εξαιρετος διπλωματης εκλεισε ειρήνη με τους Αραβες με ευνοικους ορους και επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη μαζι με τον γιο του Εμιρη ως εγγυηση μη-επιθεσης ενώ ο Εμιρης τιμηθηκε με τον τιτλο του Μαγιστρου.

Όμως ο αδελφος του Εμιρη ο Αμπου Χαφς δεν ενεκρινε τα πολλα κολλητιλικια του αδελφου του με τους χριστιανους και επαναστάτησε για να τον εκθρονισει.

Όμως ο Εμιρης κατάφερε να επικρατησει και να καταστειλει την επανασταση του Αμπου Χαφς με τη βοηθεια του Αυτοκράτορα που του εστειλε στρατο υπο τον Στρατηγο Γεώργιο Μανιακη.

Και στην Ανατολη όμως δεν πηγαιναν καλυτερα τα πραγματα. Τον Δεκεμβριο του 1036 οι Αραβες της Μεσοποταμιας σταματησαν τις διαιρέσεις και ενωμένοι πολιορκησαν την Εδεσσα την οποια υπερασπιζοταν ο Κωνσταντινος Λεπενδρηνος.

Ο Λεπενδρηνος προβαλλε σθεναρη αμυνα αλλα η πολη θα επεφτε καθως οι αμυνομενοι ειχαν ηδη υποχωρησει στην Ακροπολη της, αν δεν εμφανιζοταν ξαφνικα με στρατο ο Δουκας της Αντιοχειας Κωνσταντινος για να διαλυσει τους Αραβες

Ως ανταμοιβη για την σωτηρια της Εδεσσας, ο Αυτοκράτορας προβιβασε τον αδελφο του Κωνσταντινο σε Δομέστικο των Σχολών της Ανατολης. Παράλληλα με προταση του Ορφανοτρόφου διοριστηκε και ο Αντωνιος Παχης εξαδελφος τους ως νεος Μητροπολιτης Νικομηδειας (ο οποιος δεν ειχε κανενα προσον για Μητροπολιτης αλλα εξυπηρετουσε το σκοπο του Ορφανοτρόφου να απλωσει την εξουσια της οικογενειας του παντου για να κρατησει την εξουσια).

Αλλα δεν εμειναν εκει οι καταστροφες.

Πανω που ειπαν ότι ηρεμησαν από τους Αραβες τους ηρθε η ανομβρια. 6 μηνες ειχε να βρέξει στην Κωνσταντινουπολη και ειχαν καταστραφει ολες οι σοδειες.

Ετσι ο Αυτοκράτορας και τα αδέλφια του αποφάσισαν να γινει λιτανεια από το Παλατι μεχρι τις Βλαχέρνες για να βρέξει. Ο Πατριαρχης με τους κληρικους του θα εκαναν ξεχωριστη λιτανεια.

Αλλα μαλλον το παράκαναν γιατι όταν εφτασαν στις Βλαχέρνες στις 16 Ιουνιου 1037 ξεσπασε μια τοσο βιαιη καταιγιδα που φουσκωσε τα ποτάμια, ο αερας ξεριζωσε τα δεντρα και το χαλαζι κατεστρεψε στέγες και διέλυσε και τις δυο λιτανειες. Άλλο ένα σημάδι θεικης αποδοκιμασιας αναμεσα σε όλα τα αλλα.

Αλλα η καταιγιδα δεν ελυσε το προβλημα. Μαλλον το επετεινε καθως πλεον η Κωνσταντινουπολη απειλουνταν με λιμο.
Eτσι αναγκαστικα ο Ορφανοτρόφος αναγκάστηκε να αγοράσει 3.5 τονους σιτάρι από Πελοπονησο και Ελλαδα για να αποφυγει την πεινα (και τις
βιαιες ταραχες εναντιον του που θα ξεσπουσαν σιγουρα)

Συνεχιζεται...

[dna replication]

πολύ ενδιαφέρον και πολύ καλογραμμένο

ΥΓ πολλά τέτοια νήματα είχε και το αδικοχαμένο παλιό phorum,
φρόντισε να το αποθηκεύσεις

[Yochanan]

Εξαιρετική δουλειά Γεώργιε.

[George_V]

Πισω στην Σικελια μετα την καταστολη της επαναστασης του Αμπου Χαφς αυτος ειχε καταφυγει στον Εμιρη της Αφρικης Ομαρ.
Εκει συμφωνησαν να εισβάλλουν στην Σικελια και να την μοιράσουν μεταξυ τους ο Αμπου Χαφς με τον Ομαρ.

Ετσι και εγινε. Ο Εμιρης της Αφρικης εισέβαλλε στην Σικελια και ο Αυτοκράτορας εστειλε παλι τον Μανιακη να σωσει την κατάσταση.

Αλλα ο Μανιακης καθυστέρησε να φτάσει αυτή τη φορά και ο Εμιρης της Σικελιας ηττηθηκε στη μάχη και διέφυγε ζητώντας ασυλο από τον Στρατηγο της Λανγκοβαρδιας Λέοντα Ωπο.

Ο Λεοντας μαζεψε τις δυναμεις του και μετα από αρκετες συγκρουσεις με τον Εμιρη της Αφρικης κατάφερε να σταματησει την προέλαση του.
Αλλα τοτε εμαθε καποια νεα που τον ξαφνιασαν. Ο Εμιρης της Σικελιας ειχε συμφιλιωθει με τον αδελφο του Αμπου Χαφς και μαζι με τον Εμιρη της
Αφρικης θα τους επιτιθονταν από 3 πλευρες παγιδευοντας τους.

Ετσι αναγκαστηκα υποχώρησε προς την Ιταλια για να μη πιαστει στο δοκανο και μαζι του πηρε 15000 προσφυγες από την Σικελια αφηνοντας το νησι στον Εμιρη της Σικελιας ο οποιος τωρα ειχε προσχωρησει και ειχει γινει υποτελης του Εμιρη της Αφρικης.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη οσο η κατάσταση στην Σικελια γινοταν απελπιστικη ο Ορφανοτροφος αγρον ηγοραζε και σκεφτοταν πως θα μπορέσει να επεκτεινει την εξουσια του και στην Εκκλησια.

Ο Πατριαρχης Αλέξιος ηταν εμποδιο και επρεπε να φυγει από τη μεση και ο θρονος του να καταληφθει από καποιοςν δικο του ανθρωπο.
Μαζι με τον Ορφανοτροφο συνομωτουσαν κατά του Πατριάρχη και ο Μητροπολιτης Κυζικου Δημητριος, ο Μητροπολιτης Νικομηδειας Αντωνιος, ο Μητροπολιτης Σιδης και ο Μητροπολιτης Αγκυρας. Το σχεδιο ηταν να εκθρονιστει ο Αλέξιος και ο Ορφανοτρόφος να γινει Πατριάρχης στη θεση του παγιωνοντας την εξουσια του μια και καλη.

Αλλα ο Αλεξιος που ηταν και αυτος ψημένος στις συνομωσιες του Παλατιου καταλαβε τι παει να γινει και ετσι αφου εξασφαλισε την στηριξη του κληρου έστειλε επιστολη στον Ορφανοτρόφο που ελεγε τα εξης:

“Αφου όπως λες εχω εκλεγει αντικανονικα με αποφαση του αοιδιμου Αυτοκράτορος Βασιλειου και όχι με ψηφο Συνοδικη τοτε μαζι με εμενα πρεπει να καθαιρέσεις και οσους Επισκοπους χειροτόνησα στα 12 χρονια που ειμαι Πατριαρχης. Και επισης πρεπει να αφοριστουν και οι 3 Αυτοκράτορες που εστεψα. Όταν τα κανεις αυτά εγω θα παραιτηθω από τον θρονο”.

Oταν πηραν την επιστολη οι συνομωτες φοβηθηκαν. Ολοι τους ειχαν χειροτονηθει από τον ιδιο Πατριαρχη πραγμα που σημαινε ότι η καθαιρεση του θα σημαινε και τη δικη τους καθαιρεση.

Ετσι εκαναν πισω και η συνομωσια ματαιωθηκε αφηνοντας τον Ορφανοτροφο στα κρυα του λουτρου και να ονειρευεται ότι μπορει να γινει Πατριαρχης ισως. Αλλα δεν θα ρισκαραν τις δικες τους καριερες και περιουσιες για να κατσει αυτος στον Πατριαρχικο θρονο.

Στις 2 Νοεμβριου 1037 στις 4 το απογευμα ενας μεγάλος σεισμος συγκλονισε την Κωνσταντινουπολη και οι μετασεισμοι συνεχιστηκαν μεχρι τον Ιανουαριο του 1038.

Ο Αυτοκράτορας Μιχαηλ Δ’ εχοντας μολις αναρρωσει από μια άλλη επιληπτικη κριση φοβηθηκε αρκετα και οσο διαρκουσαν οι σεισμοι μετακομισε στην Θεσσαλονικη.

Ο δευτερος λογος που συνεβαλλε στη μετακομιση του ηταν το γεγονος ότι ειχε πεσει λιμος στην Μακεδονια και την Θεσσαλια και τα πνευματα ηταν οξυμενα. Ετσι για να αποφυγει την εξεγερση πηγε εκει θεωροντας ότι η παρουσια του θα κατευνασει τα πληθη.

Ευρισκόμενος στη Θεσσαλονικη βρεθηκε μπλεγμενεος σε άλλη υποθεση. Ο Αρχιεπισκοπος Θεσσαλονικης Θεοφάνης κατηγορηθηκε για κατάχρηση και υπεξαιρεση χρηματων και τροφιμων εν μεσω λιμου.

Ο Μιχαηλ τον καλεσε για εξηγησεις αλλα ο Αρχιεπισκοπος ηταν ανενδοτος. Ετσι για να τον πιασει του εστειλε έναν υπηρέτη ζητωντας του δάνειο ενός Κεντηναριου χρυσου (100 λιτρες) μεχρι να ερθουν τα δικα του χρηματα από την Κωνσταντινουπολη και να τον ξεπληρωσει.

Ο Αρχιεπισκοπος αρνηθηκε και ορκιστηκε πως το ταμειο του εχει μονο 30 λιτρες χρυσου και τιποτε παραπανω.
Αυτό ηταν αρκετο για τον Αυτοκράτορα. Βασει νομου δεν μπορουσε να κανει λογιστικο ελεγχο στο ταμειο της εκκλησιας. Αλλα από τη στιγμη που ζητουσε δάνειο και δεν του το εδινε προβάλλοντας ως λογο ότι δεν εχει, ο νομος του εδινε το δικαιωμα να κανει λογιστικο ελεγχο και να διαπιστώσει αν ελεγε αληθεια η όχι.

Ετσι ο Μιχαηλ εστειλε τον Λογοθέτη του Γενικου (Υπουργος Οικονομικων) να κανει ελεγχο στο ταμειο του Αρχιεπισκοπου.
Και εκει βρεθηκαν 33 Κεντηνάρια χρυσου τα οποια ειχε υπεξαιρεσει ο Αρχιεπισκοπος από τον κληρο και το λαο της Θεσσαλονικης χωρια οι ποσοτητες τροφιμων που ειχε σωρευσει εν μεσω λιμου.

Από αυτά ο Μιχαηλ (που όπως ειπαμε περνουσε υπαρξιακη κριση και ειχε παθει μεταλλαξη γενομενος καλοκαρδος και ελεημων) απεδωσε στους κληρικους και στο λαο οσα τους ειχε κλεψει ο Αρχιεπισκοπος και ότι εμεινε το εδωσε σε ελεημοσυνη. Τα δε τροφιμα τα μοιρασε για να ανακουφιστει ο λαος από τον λιμο.

Οσο για τον Αρχιεπισκοπο Θεοφάνη εξέπεσε του θρονου του και τέθηκε υπο περιορισμο σε ένα κτημα στη Θεσσαλια. Αλλα και παλι του αφησε μια μικρη συνταξη για να μπορει να ζει.

Με τον Μιχαηλ στη Θεσσαλονικη η Ζωη ειχε μεινει μονη της στην Κωνσταντινουπολη και επιτέλους ειχε λιγη ελευθερια.
Επρεπε κατι να κανει όμως για να ξεφορτωθει τον Ορφανοτρόφο ο οποιος της ειχε γινει στενος κορσες από την πρωτη μερα.

Εμαθε λοιπον πως ο Ορφανοτρόφος επασχε από δυσκοιλιοτητα και επαιρνε κάθε μερα καθαρτικο.
Ετσι μεσω του ευνουχου Σγουριτζη δωροδόκησε τον γιατρό του Ορφανοτροφου να αναμειξει δηλητηριο στο καθαρτικο.

Αλλα το σχέδιο προδοθηκε από έναν σκλαβο του γιατρου στον Μιχαηλ ο οποιος συνελαβε τον γιατρο και τον εξόρισε στην Αντιοχεια. Μαζι με αυτόν εξοριστηκε και ο Πρωτοσπαθάριος Κωνσταντινος Μουκουπέλης που προμηθευσε το δηλητηριο στον γιατρο.

Οσο για τη Ζωη αυτή γλιτωσε την εξορια καθως ο Μιχαηλ δεν ηθελε να τιμωρησει τη γυναικα του και φυσικα δεν ηθελε να ερεθισει τους Βαραγγους που ηταν τρομερα πιστοι στους επιγόνους του ιδρυτη τους Βασιλειου Β’ όπως τη γλιτωσε και ο Σγουριτζης που ηταν υπο την προστασια της.

Πισω στη Σικελια τελικα ο Μανιακης καταφερε να φτάσει στο νησι μετα την αποχώρηση του Λεοντα οπου αντιμετώπισε τον ενωμενο Αραβικο στρατο στη μάχη του Ρέματος.

Ο Μανιακης εξηλθε νικητης και οι απωλειες των Αραβων ηταν τοσο βαριες που για καιρο μετα το χρωμα του νερου του ρεματος παρεμενε κοκκινο.
Μετα την ηττα των Αράβων ο Μανιακης κατέλαβε 13 φρουρια στη σειρα και συνεχισε να ολοκληρωσει την κατάληψη της Σικελιας το 1039.

Στην Ανατολη η Εδεσσα πολιορκηθηκε παλι αλλα δεν κατάφεραν να καμψουν την αντισταση και ελυσαν την πολιορκια.
Την πολη υπερασπιζοταν ο Πρωτοσπαθαριος Βαρασβατζης ο Ιβηρ.

Λιγο μετα την πολιορκια από την Εδεσσα περασαν 12 Εμιρηδες και μαζι τους ειχαν 500 αλογα και 500 καμηλες ολες φορτωμενες με σεντουκια
Στην Εδεσσα ζητησαν να μεινουν για ξεκουραση λεγοντας ότι πανε δώρα στον Αυτοκράτορα στην Κωνσταντινουπολη.

Αλλα αυτό ηταν κολπο. Μεσα στα σεντουκια ηταν κρυμμενοι στρατιωτες οι οποιοι θα εβγαιναν τη νυχτα μεσα στην πολη και θα την κυριευαν.
Ο Βαρασβάτζης κατι ειχε ψιλοκαταλαβει και ζητησε να μεινουν τα αλογα και οι καμηλες εξω. Οι Εμιρηδες δεν το δεχτηκαν και οι διαπραγματευσεις συνεχιστηκαν.

Στο μεταξυ εκει που ειχαν παρκαρει τα ζωντανα οι Αραβες κυκλοφορουσε ενας Αρμενιος ζητιανος ο οποιος ζητουσε ελεημοσυνη από τους Αραβες καμηλιερηδες.

Καποια στιγμη καποιος από αυτους τον εσπρωξε και χτυπησε πανω σε ένα σεντουκι.

Με εκπληξη ακουσε από το σεντουκι μια φωνη να ρωταει που βρισκομαστε, τι ωρα είναι και αν πρεπει να βγουνε από τα σεντουκια.
Τρομαγμένος ο Αρμενιος (που γνωριζε Αραβικα) ετρεξε αμεσως στον Πρωτοσπαθάριο και του ανεφερε τι ακουσε.

Ο Βαρασβατζης που κατι δεν του κολλαγε εξαρχης επιβεβαιωσε τις υποψιες του ότι είναι κολπο των Αραβων για να παρουν την πολη και ετσι αφου προσεφερε δειπνο στους 12 Εμιρηδες τους αφησε να τρωνε και αυτος πηρε τη φρουρα του και πηγε εκει που ειχαν παρκαρει τα σεντουκια.

Αφου εξουδετέρωσαν τους καμηλιερηδες κλπ. αθορυβα μετα αρχισαν να σπάνε τα σεντουκια από τα οποια εβγαιναν ζαλισμένοι στρατιωτες οι οποιοι εκτελουνταν επι τοπου.

Αφου τελειωσε με αυτους γυρισε πισω στο δειπνο των Εμιρηδων και αφου τους συνελαβε εκτέλεσε τους 11 από αυτους ενώ τον 12ο τον αφησε να γυρισει πισω για να πει στους υπολοιπους τι εγινε αλλα πρωτα του εκοψε τα χέρια, τα αυτια και τη μυτη.

Το 1039 άλλη μια υποψια ότι υπαρχει σχέδιο συνομωσιας του Δαλασσηνου οδηγησε τον Ορφανοτρόφο στο να συλλάβει και να εξορίσει τα αδελφια του Δαλασσηνου τον Πατρικιο Θεοφυλακτο και τον Πατρικιο Ρωμανο καθως και τον ανηψιο του Δαλασσηνου Αδριανο μαζι με αλλους συγγενεις για να εξουδετερώσει κάθε πιθανη απειλη από αυτην την οικογένεια.

Παραλληλα αυξησε και τη φορολογια ειδικότερα στα χωρια που βρισκονταν στις περιοχες των Δαλασσηνών.

Ο Μιχαηλ δεν μπορουσε να αντιδράσει σε όλα αυτά καθως ειχε υποστει άλλη μια βαρεια επιληπτικη κριση η οποια τον ειχε αφησει παλι σε ασχημη κατάσταση. Νομιζοντας ότι πεθαινει εστειλε από 2 χρυσα νομισματα σε κάθε ιερέα της Αυτοκρατοριας και από 1 χρυσο νομισμα σε κάθε μοναχο για να προσευχηθουν για την αναρρωση του.

Επισης εγινε νονος σε κάθε νεογέννητο της Αυτοκρατοριας που γεννηθηκε εκεινη την περιοδο και εστειλε σε κάθε οικογένεια του νεοφωτιστου από 1 χρυσο νομισμα και 4 μιλιαρισια για τα βαφτισια.

Αλλα δεν εγινε κατι. Το αντιθετο μαλιστα η υγεια του επιβαρυνθηκε περισσοτερο καθως προσβληθηκε και από υδρωπικία.
Το 1040 οι Αραβες αντεπιτέθηκαν στον Μανιάκη στην Σικελία για να την ανακτήσουν. Ο Εμιρης της Αφρικης ειχε στρατοπεδευσει στην πεδιαδα των
Δραγινων και από περιμενε τον Μανιακη να εμφανιστει για μαχη.

Ο Μανιάκης δεχτηκε την προκληση και βαδισε κατά του Εμιρη. Παράλληλα όμως διεταξε τον Ναυαρχο Στέφανο γαμπρο του Αυτοκράτορα να ακολουθησει με τον στόλο ετσι ώστε να αποκοψει τους Αραβες από τη θαλασσα και να μην εχουν που να πανε μετα τη μαχη.

Η μάχη κατέληξε σε σφαγη για τους Αραβες και ο Εμίρης μολις που κατάφερε να γλιτώσει. Φτάνοντας στην παραλια μπηκε σε ένα καικι και ξελιστρωντας από τον Αυτοκρατορικο Στόλο σφτασε στην Αφρικη.

Ο Μανιακης εγινε εξαλλος όταν το εμαθε αυτό και μαλιστα όταν ηρθε ο Ναυαρχος Στέφανος μετα την μάχη, ο Μανιάκης του επιτέθηκε και τον ξυλοκόπησε με το ραβδι του για την ανικανοτητα του να πιάσει τον Εμιρη που ξεφυγε μεσα από τα χέρια.

Ο Ναυαρχος όμως το πηρε προσωπικα και εστειλε επιστολη στον Ορφανοτρόφο οπου του ελεγε ότι ο Μανιακης σχεδιάζει επανασταση κατά του Αυτοκράτορα.

Με εντολη του Ορφανοτρόφου ο Μανιακης συνεληφθη και αλυσοδεμενος μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινουπολη οπου φυλακιστηκε μαζι με τον Πατρικιο Βασιλειο Θεοδωροκανο.

Νεος Στρατηγος στην Σικελια διοριστηκε ο Ναυαρχος Στέφανος με νέο Ναυαρχο τον Πραιποζιτο Βασιλειο Πεδιαδιτη.

Αλλα πολύ γρηγορα φανηκε η ανικανοτητα τους και ότι ειχε κερδισει ο Μανιακης με πολύ κοπο χάθηκε από τις αντεπιθέσεις των Αράβων.
Μονο η Μεσσινα αντεχε ακομα που την υπερασπιζόταν ο Πρωτοσπαθάριος Κατακαλων Κεκαυμένος 300 ιππεις και 500 πεζους.

Για τρεις μερες ο Κεκαυμενος δεν αφησε κανεναν στρατιωτη να πλησιασει περαν της τάφρου οσο και αν τους προκαλουσαν οι Αραβες.
Την τεταρτη μερα που ετυχε να είναι της Μεσοπεντηκοστης οι Αραβες δεν εμφανιστηκαν καθως προτιμησαν να ξεκουρασταουν στο στρατοπεδο τους
μιας και οι Βυζαντινοι δεν εμφανιζονταν για μαχη.

Ετσι ο Κεκαυμένος μαζεψε τους στρατιωτες του και μετα από λειτουργια ανοιξε τις πυλες και εκανε εφοδο στο Αραβικο στρατοπεδο οπου τους πετυχε την ωρα του φαγητου.

Οι απροετοιμαστοι Αραβες διαλυθηκαν ενώ ο ιδιος ο Κεκαυμένος εφτασε καλπαζοντας και ανοιγοντας δρομο με το σπαθι του μεχρι τη σκηνη του Εμιρη της Σικελίας τον οποιο και σκοτωσε επι τοπου σε μονομαχία.

Η σφαγη υπηρξε δραματικη και οσοι κατάφεραν να γλιτωσουν από την εφοδο ειτε ποδοπατηθηκαν αναμεταξυ τους ειτε αλληλοσκοτωθηκαν πανω στον πανικο τους.

Ελαχιστοι καταφεραν να σωθουν και εφτασαν τρεχοντας μεχρι το Παλέρμο.

Το στρατοπεδο ειχε πεσει στα χέρια του Κεκαυμένου και ηταν γεμάτο λαφυρα, χρυσο, ασημι, πολυτιμους λιθους σε τετοιο βαθμο που οι στρατιωτες αδειαζαν τα κοφινια από τα τροφιμα για να τα φορτώσουν με τα λαφυρα για να τα παρουν μαζι τους.

Ετσι χαθηκε η Σικελια εκτος από την Μεσσινα που εμεινε σε Βυζαντινα χέρια. Οσο για τον Στρατηγο Στέφανο και τον Ναυαρχο Πεδιαδιτη κατέφυγαν
στην Λανγκοβαρδια και εμειναν εκει για να γλιτώσουν τη μοιρα που τους περιμενε στην Κωνσταντινουπολη

Συνεχιζεται...

[George_V]

Τον Μαιο του 1040 η αδελφη του Αυτοκράτορα Μαρια πηγε στην Εφεσο να προσκυνησει τον τάφο του Αποστόλου Ιωάννη και εκει ακουσε τι ειχε κανει ο αδελφος της Ιωάννης και ποσο αδικος ηταν και ποσο αδιστακτος.

Όταν επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη πηγε και τον βρηκε και του ειπε καταμουτρα να σταματησει αυτό που κανει και να μην γινεται αδικος.
Ο Ορφανοτροφος γέλασε και την εδιωξε λεγοντας πως είναι γυναικα και γυναικεια σκεφτεται και πως δεν εχει ιδεα πως λειτουργει η πολιτικη και οι κρατικες υποθέσεις.

Στο μεταξυ ο Αυτοκράτορας που βρισκοταν ακομα στην Θεσσαλονικη για να αναρρώσει ζητησε από τον Ορφανοτρόφο 10 Κεντηνάρια χρυσου για τα εξοδα του.

Ο Ορφανοτροφος τοτε διέταξε τους Στρατηγους της Δαλματιας να στειλουν τον φορο στη Θεσσαλονικη και όχι στην Κωνσταντινουπολη.
Ετσι αυτοι τον φορτωσαν σε πλοιο με προορισμο τη Θεσσαλονικη. Αλλα το πλοιο επεσε σε καταιγιδα εξω από τις ακτές του Ιλλυρικου και ναυαγησε και ο χρυσος επεσε στα χέρια του ηγεμονα της Σερβιας Βοισλαβου ο οποιος μολις ειχε δημιουργησει το κρατιδιο του στην περιοχη εκδιωκοντας τον μεχρι προτινος Βυζαντινο κυβερνητη Θεοφιλο Ερωτικο-Κομνηνο.

Όταν εμαθαν τα νεα για την απωλεια του χρυσου ο Ορφανοτροφος με τον Αυτοκράτορα αντέδρασαν εντελως διαφορετικα.

Ο Ορφανοτρόφος αυξησε τη φορολογια και πουλαγε αξιωματα για να καλυψει τα σπασμένα ενώ ο Αυτοκράτορας απαιτησε από τον Βοισλαβο να του επιστρέψει τον χρυσο.

Όταν ο Βοισλαβος αρνηθηκε ο Αυτοκράτορας εστειλε στρατο εναντιον του με διοικητη τον Γεωργιο Προβατα αλλα ενεκα της απειριας του (ηταν διπλωματης και όχι στρατηγος) και της αγνοιας της περιοχης επεσε σε δυσβατο εδαφος και ο στρατος του αποδεκατιστηκε από αρρωστιες και ενεδρες. Οσοι γλιτωσαν γυρισαν με πολύ δυσκολια πισω στη Θεσσαλονικη.

Το ιδιο ετος ξεσπασε και εξέγερση στην Βουλγαρια από τον Πέτρο Ντελιαν έναν πρωην Βουλγαρο σκλαβο που το ειχε σκασει από την Κωνσταντινουπολη και διέδιδε πως ηταν ο γιος του Πριγκιπα Ρομαν και εγγονος του Τσάρου Σαμουήλ.

Αρκετοι Βουλγαροι τον πιστεψαν αλλα και αλλοι που δεν τον πιστεψαν τον ακολουθησαν καθως μετα από 21 χρονια υποτέλειας στην Αυτοκρατορια ηθελαν να φτιαξουν ξανα ανεξάρτητο κράτος.

Ετσι τον ανακηρυξαν Τσάρο της Βουλγαριας και η εξεγερση αρχισε να εξαπλωνεται παντου μεχρι την Ναισσο.
Όταν μαθευτηκαν τα νεα της εξέγερσης, ο Στρατηγος του Δυρραχιου Βασιλειος Συναδηνος μαζεψε το στρατο του και εσπευσε να σταματησει την επανασταση πριν γινει ανεφικτη η καταστολη της.

Αλλα φτανοντας στο φρουριο Ντεμπαρ κοντα στα Σκοπια ο Συναδηνος κατηγορηθηκε από τον αξιωματικο του Μιχαηλ Δερμοκαιτη ότι ετοιμαζει πραξικοπημα κατά του Αυτοκράτορα και συνεληφθη.

Ο Δερμοκαιτης τον εστειλε αλυσοδεμενο στην Θεσσαλονικη και σε ανταλλαγμα διοριστηκε νεος Στρατηγος του Δυρραχιου.
Αλλα ηταν νεος, απειρος και σχετικα ανικανος. Οι διαταγες του προς τον στρατο ηταν αντικρουομενες και προκάλεσαν τετοιο χάος που αυτό που προέκυψε δεν εμοιαζε με τιποτα με οργανωμενο στρατο.

Ετσι οργανωθηκε σχέδιο δολοφονιας εναντιον του από τους αξιωματικους του. Ο Δερμοκαιτης όμως καταλαβε τι τον περιμενει και το εσκασε μεσα στη νυχτα.

Οι αξιωματικοι όμως πλεον ηταν υπολογοι εναντι του Αυτοκράτορα γιατι ειχαν στασιασει εναντια σε Αυτοκρατορικο αξιωματουχο.
Ετσι αποφάσισαν να κανουν ένα βημα πιο περα καθως ηδη ειχαν ερθει σε ρηξη με την Αυτοκρατορια και ανακηρυξαν τον Βουλγαρο αξιωματικο
Τυχομέν ως νέο Τσάρο της Βουλγαριας.

Ετσι η Αυτοκρατορια βρεθηκε πλεον αντιμετωπη με δυο Βουλγαρικες εξεγέρσεις.
Ο Ντελιαν όμως εστειλε επιστολη στον Τυχομεν και του προτεινε συνεργασια και αυτος την δεχτηκε ενωνοντας τους δυο στρατους.
Εκει όμως ο Ντελιαν μαζεψε το στρατο και τους ρωτησε “εφοσον με θεωρειται απογονο του Σαμουηλ δεν θελετε να σας κυβερνω εγω παρα ο κάθε τυχαρπαστος?”

Kαι συνεχισε λεγοντας “ενας θαμνος δεν χωράει δυο πουλια. Eτσι ουτε και μια χωρα 2 ηγεμονες”
Oι στρατιωτες τοτε επικυρωσαν δια βοης ότι αυτος είναι ο μονος Τσάρος και αμεσως μετα εσυραν τον Τυχομεν εξω από τη σκηνη του και τον λιθοβολησαν.

Εχοντας πλεον την πληρη εξουσια ο Ντελιαν εστειλε ένα αποσπασμα να καταλαβει το φρουριο Βασιλις ενώ ο ιδιος με τον υπολοιπο στρατο βάδισε κατά της Θεσσαλονικης που βρισκοταν ο Αυτοκράτορας.

Όταν ο Μιχαηλ εμαθε ότι ερχονταν οι Βουλγαροι τρομοκρατηθηκε και εφυγε τρεχοντας για την Κωνσταντινουπολη αφηνοντας πισω του χρυσο ασημι, προσωπικα αντικειμενα ακομα και το στέμμα και το σκητπρο του.

Φτανοντας στην Κωνσταντινουπολη θυμηθηκε ότι τα ειχε ξεχάσει πανω στον πανικο του και διέταξε τον Σπαθαριο Μανουηλ Ιβάτζη να παει να τα μαζεψει όλα από την Θεσσαλονικη και να τα φέρει πισω αλλα αυτος προδωσε τις διαταγες του και τα πηγε στον Ντελιαν.

Ο Βουλγαρος ηγεμονας πλεον αρχισε να γινεται πιο τολμηρος και εστειλε τον Στρατηγο Καυκάν να πολιορκησει και να καταλαβει το Δυρράχιο.
Μετα εστειλε τον Στρατηγο Ανθιμο στην Ελλάδα. Ο Στρατηγος Αλακασαιος προσπαθησε να τον σταματησει κοντα στην Θηβα αλλα μετα από μια αιματηρη μάχη οι Βυζαντινοι υποχωρησαν.

Παράλληλα το Θεμα Νικοπολεως αποστάτησε και ενωθηκε με τους Βουλγάρους (εκτος από τη Ναυπακτο που εμεινε πιστη στην Αυτοκρατορια) καθως οι κατοικοι της Πρεβεζας ειχαν δολοφονησει τον Αυτοκρατορικο φοροεισπρακτορα Ιωαννη Κουτσομυτη ο οποιος τους καταπιεζε.
Και σαν να μην εφταναν όλα αυτά αποκαλυφθηκε και αποπειρα πραξικοπηματος στην Κωνσταντινουπολη από τον Μιχαηλ Κηρουλαριο και τον Ιωάννη Μακρεμβολιτη.

Ολοι τους συνεληφθησαν και καταδικαστηκαν σε εξορια και δημευση περιουσιας.
Αλλα και στην Ανατολη τα πραγματα δεν πηγαιναν καλυτερα. Στην στρατιωτικη βάση της Μεσανακτας αποκαλυφθηκε πως ο Μιχαηλ Γαβράς, ο Θεοδοσιος Μεσανυχτης και αλλοι συνομωτουσαν για να δολοφονησουν τον Δομεστικο των Σχολων της Ανατολης Κωνσταντινο τον αδελφο του Αυτοκράτορα.

Ο Δομεστικος εδρασε ταχεως και ολοι οι συνομωτες συνεληφθησαν και και τυφλωθηκαν.

Οσο για τον Γρηγοριο Ταρωνιτη που τον προοριζαν ειτε για νέο Δομεστικο ειτε για νέο Αυτοκράτορα, ο Κωνσταντινος τον εραψε μεσα σε φρεσκο τομάρι βοδιου αφηνοντας του μονο μια μικρη τρυπα να αναπνεει και τον εστειλε στον Ορφανοτρόφο.

Τον Σεπτέμβριο του 1040 ο Πατρικιος Αλουσιανος (μελος και αυτος της παλιας Βουλγαρικης Βασιλικης Οικογένειας) δραπετευσε από την Θεοδοσιοπολη που ηταν Στρατηγος καθως κατηγορηθηκε (αδικως) για καταχρηση από τον Ορφανοτροφο και κατέφυγε στο Οστροβο μεταμφιεσμενος σε Αρμενιο υπηρετη για να μην γνωριστει και εκει ενωθηκε με τις δυναμεις του Ντελιαν.

Ο Ντελιαν δεν ειχε άλλη επιλογη από το να τον κρατησει κοντα του για να τον παρακολουθει καθως αντιθετα με αυτόν ο Αλουσιανος ηταν αποδεδειγμένα μελος της παλιας Βασιλικης Οικογενειας της Βουλγαριας και γνησιος απογονος του Σαμουηλ μεσω του γιου του Πριγκιπα Βλαδισλαβου.

Αντιθετα ο Ντελιαν απλα ελεγε ότι ηταν γιος του Πριγκιπα Ρομαν χωρις να μπορει να το αποδειξει κιολας

Φοβοταν ότι οι στρατιωτες του θα πηγαιναν με τον Αλουσιανο αντι με αυτόν αν τον εδιωχνε η τον αγνοουσε.
Ετσι του εδωσε στρατο 40000 για να πολιορκησει την Θεσσαλονικη την οποια υπερασπιζοταν ο Πατρικιος Κωνσταντινος ανηψιος του Αυτοκράτορα.

Ο Κωνσταντινος περιμενοντας την επιθεση ανοιξε ταφρο γυρω από τα τειχη τα οποια και ενισχυσε και όταν εμφανιστηκε ο Αλουσιανος ηταν ετοιμος.
Για 6 μερες η Θεσσαλονικη σφυροκοπηθηκε από πολεμικες μηχανες αλλα οι αμυνες κρατουσαν γερά και οι εφοδοι των Βουλγάρων απωθουνταν η μια πισω από την άλλη.

Την εβδομη μερα λαος και στρατος πηγαν στην εκκλησια του Αγιου Δημητριου οπου μετα από αγρυπνια, το επομενο πρωι ανοιξαν τις πυλες και εκαναν εφοδο στους Βουλγάρους.

Οι Βουλγαροι αιφνιδιαστηκαν καθως δεν περιμεναν εξοδο και η αντισταση τους ηταν σχεδον μηδενικη.

Καποιοι Βουλγαροι αιχμάλωτοι μετα τη μάχη κατέθεσαν ενορκως ότι ειδαν με τα μάτια τους τον ιδιο τον Αγιο Δημητριο να οδηγει την επιθεση εναντιον τους καβάλα πανω σε ένα πυροκοκκινο άλογο και αυτό το θέαμα τους εκανε να παραλυσουν από φοβο καθως καθε χτυπημα του ξιφους του εβγαζε φλογες που τους κατεκαιαν.

Οι Βυζαντινοι νομιζαν οτι ειχαν παραισθησεις οι Βουλγαροι αλλα αρχισαν να τους πιστευουν οταν οι αιχμάλωτοι τους περιεγραψαν τη στολη που φοραγε αυτος ο καβαλλαρης με το πυροκοκκινο αλογο και η περιγραφη τους ταιριαζε με την στολη που φορουσαν οι αξιωματικοι περιπου 700 χρονια πριν (κατι που δεν θα μπορουσαν να το ξερουν οι Βουλγαροι)

Περιπου 15000 Βουλγαροι σκοτωθηκαν εκεινη τη μερα και εκατοντάδες πιαστηκαν αιχμαλωτοι.

Ο Αλουσιανος μολις που κατάφερε να γλιτώσει βρισκοντας ένα αλογο και το εσκασε για το Οστροβο που βρισκοταν ο Ντελιαν.

Αλλα όταν εφτασε εκει οι δυο ανδρες συναντηθηκαν με ψυχροτητα. Ο Ντελιαν ηταν απογοητευμενος από την ηττα στη Θεσσαλονικη ενώ ο Αλουσιανος πιστευε ότι ο Ντελιαν τον ειχε προδοσει.

Ετσι και οι δυο αρχισαν να συνομωτουν ο ενας εναντιον του αλλου.
Ο Αλουσιανος όμως ηταν πιο γρηγορος και εχοντας προσεταιριστει ατομα κοντα στον Ντελιαν τον παρέσυρε σε δειπνο δηθεν για να συμφιλιωθουν και εκει τον συνελαβε και τον τυφλωσε την ωρα που ο Ντελιαν ηταν ημιλιποθυμος από το μεθυσι.

Ο Αλουσιανος μετα από αυτό εφυγε για την Μοσυνοπολη οπου βρηκε τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Δ’ στον οποιο και παραδοθηκε.

Ο Μιχαηλ από εκει περασε στην Βουλγαρια οπου συνελαβε τον τυφλο Ντελιαν και τον εστειλε στην Θεσσαλονικη.
Μετα συνέχισε για να καταστειλει την εξέγερση στην καρδια της Βουλγαριας οπου συνεχισε να αντιστεκεται ο προδοτης Μανουηλ Ιβατζης ο οποιος ειχε οχυρώσει με ένα ξυλινο τειχος το περασμα στο Πριλαπον για να εμποδισει τον Αυτοκρατορικο στρατο να περάσει.

Αλλα αυτό δεν σταθηκε ικανο να τους σταματησει καθως το ξηλωσαν σε χρονο μηδεν και περασαν.

Ο Ιβάτζης πιαστηκε την ωρα που το εσκαγε και εστάλη σιδηροδεσμιος στην Θεσσαλονικη.

Η εξεγερση ειχε κατασταλει και ο Μιχαηλ επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη μαζι με τον Ντελιαν και τον Ιβατζη.

Αλλα ηταν ηδη πολύ αρρωστος και εμφανως καταβεβλημενος. Ηταν σιγουρος ότι δεν θα ζουσε πολύ ακομα και ετσι αποφάσισε να γινει μοναχος με την προτροπη του ιερομοναχου Κοσμα Τζιντζιλουκιου.

Λιγο καιρο μετα που εβαλε το ράσο πέθανε στις 10 Δεκεμβριου 1041 μεσα σε βαθια θλιψη και λυπη για ότι ειχε κανει και κυριως για τον τροπο που φέρθηκε στον Αυτοκράτορα Ρωμανο Γ’.

Ηταν ο μονος που διεφερε από τα αδελφια του τα οποια ειχαν κακο και διεστραμμενο χαρακτηρα μεχρι το τέλος.
Τουλαχιστον αυτος πεθανε εχοντας αλλαξει τροπους κα χαρακτηρα.

Ετσι τελειωσε η βασιλεια του Μιχαήλ Δ’ με τον Αυτοκράτορα να ενταφιάζεται ως απλος μοναχος στην Μονη των Αγιων Αναργυρων που ειχε ιδρυσει ο ιδιος εξω από την Πολη.

Mε τον θανατο του Μιχαηλ η εξουσια επεστρεψε και παλι στην Ζωη η οποια ηταν και η φυσικη διαδοχος ως απογονος της Μακεδονικης Δυναστειας.
Ο Μιχαηλ μπορει να ειχε ορισει τον ανηψιο του ως Καισαρα και επιδοξο διαδοχο του αλλα δεν τον ειχε κανει ποτε Συναυτοκράτορα. Ετσι η διαδοχη επεστρεψε στην Ζωη.

Η εξουσια του Ορφανοτρόφου ειχε χαλαρωσει μετα τον θανατο του Μιχαηλ και ετσι η Ζωη μπορεσε να ανακτησει μερικη ελευθερια κινησεων αλλα πολύ συντομα καταλαβε ότι δεν μπορει μονη της να διοικησει.

Για τρεις μερες σκεφτοταν τι να κανει με το θεμα και ποιος θα μπορέσει να την βοηθησει.
Τελικα αποφάσισε να υιοθετησει τον ανηψιο του Μιχαηλ Δ’ τον Καισαρα Μιχαηλ τον γιο της αδελφης του Μαριας και του Ναυαρχου Στεφάνου (που
ειχε χασει την Σικελια ενεκα της ανικανοτητας του καθως το επαγγελμα του πριν γινει Ναυαρχος ηταν καλαφάτης).

Η υιοθεσια εγινε επισημα στην εκκλησια της Παναγιας των Βλαχερνων οπου ο Μιχαήλ ορκιστηκε να την τιμα ως μητέρα και να την υπακουει σε όλα.
Αμεσως μετα τον ανακηρυξε ως Αυτοκράτορα Μιχαήλ Ε’ και του εβαλε η ιδια το στέμμα στο κεφάλι.

Αλλα μολις του εβαλε το στέμμα στο κεφαλι ο Μιχαηλ επαθε ιλιγγο, λιποθυμησε και σωριαστηκε στο πάτωμα. Τελικα κατάφεραν να τον συνεφέρουν με αρωματα και άλλες ουσιες για να μπορέσει να συνεχιστει η τελετη αλλα αυτό θεωηρθηκε πολύ κακος οιωνος η ότι μαλλον ειχε κληρονομησει την επιληψια του θειου του.

Και η πρωτη πραξη της ως ελευθερης πλεον Αυτοκρατειρας-Βασιλομητωρος ηταν να εξορισει τον Ιωάννη Ορφανοτρόφο στη Μονο Μονοβάτου.
Αμεσως μετα καθαίρεσε τον Δομέστικο των Σχολών της Ανατολης και αδελφο του Ορφνοτρόφου Κωνσταντινο και τον εξορισε στα κτηματα του στην Αψιδα του Οψικιου.

Επομενος στη λιστα ηταν ο τριτος αδελφος του Ορφανοτρόφου ο Πρωτοβεστιαριος Γεώργιος ο οποιος εξοριστηκε στα κτηματα του στην Παφλαγονια
Αλλα και ο Μιχαηλ δεν εμεινε απαθης. Ειχε και αυτος τη δικη του ατζεντα.

Πρωτα φροντισε να παρει τη στηριξη της Συγκλητου δωροδοκιες και αφου την εξασφάλισε ανακαλεσε τον θειο του πρωην Δομέστικο Κωνσταντινο από την εξορια, τον ονομασε Νοβελισσιμο και τον εκανε Συμβουλο του ενώ διατηρουσε και συχνη αλληλογραφια με τον άλλο θειο του τον Ορφανοτρόφο.

Και αυτοι τον πηραν στο λαιμο τους. Αν και ειχε ικανοτητες παρασυρθηκε από αυτους τους δυο οι οποιοι του ελεγαν να μην εμπιστευεται τη Ζωη γιατι θα εχει την ιδια τυχη με τον Ρωμανο Γ’ και τον Μιχαηλ Δ’.

Του τηγανισαν τον μυαλο ότι η Ζωη ηταν μάγισσα και με μαγια ειχε σκοτώσει τους αλλους δυο Αυτοκράτορες και πως πρεπει να την ξεφορτωθει το συντομοτερο αν θελει να επιβιωσει.

Συνεχιζεται...

[Εκτωρ]

ΥΓ πολλά τέτοια νήματα είχε και το αδικοχαμένο παλιό phorum,
φρόντισε να το αποθηκεύσεις

Πως λεγόταν το παλιό και τι του συνέβη;

[Isildur]

Bookmarked για όταν θα έχω χρόνο. Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον, συγχαρητήρια Τζόρτζι μπόυ.

[George_V]

Ετσι του εβαλαν την ιδεα στο κεφάλι να συνομωτησει εναντιον της. Ο Μιχαηλ αποφάσισε πρωτα να τεστάρει τον λαο. Αν ηταν μαζι του θα προχωρουσε. Αν όχι θα το βουλωνε.

Ετσι την Κυριακη του Πασχα 20 Απριλιου 1042 κατά τη διαρκεια της επισημης λιτανειας στην Εκκλησια των Αγιων Αποστόλων ο λαος χαιροταν και επευφημουσε για την γιορτη του Πάσχα αλλα ο Μιχαήλ θεωρησε ότι ο λαος τον στηριζε

Ετσι με αυτή τη σκέψη γυρισε στο Παλατι και καλεσε τον Πατριάρχη.
Όταν εφτασε αυτος του ειπε να παει στη Μονη Στενών και να τον περιμενει εκει να ερθει την επομενη μερα. Του εδωσε μαλιστα και 4 λιτρες χρυσου για τον κοπο του.

Αλλα αυτό ηταν κολπο για να ξεφορτωθει τον Πατριαρχη καθως ηταν σιγουρο ότι θα αντιδρουσε στα σχεδια του μιας και ο Πατριαρχης ηταν πιστος στην Μακεδονικη Δυναστεια. Όταν ο Πατριαρχης εφτασε στη μονη συνεληφθη και φυλακιστηκε σε ένα από τα κελια της μονης.

Την ιδια νυχτα εβαλε σε λειτουργια το σχέδιο του.

Συνελάβε την Ζωη στα διαμερισματα της και την εξόρισε στην Πριγκιπο. Η φρουρα που θα τη συνοδευε ειχε εντολη μολις φτάσουν εκει να την κουρέψουν και να του φέρουν πισω τα μαλλια της.

Ετσι και εγινε. Τα ξημερώματα ο Μιχαηλ εγραψε μια διακηρυξη και την εδωσε στον Επαρχο της Πολης για να διαβαστει στον λαο στο Φορουμ του Κωνσταντινου.

Η διακηρυξη ελεγε:

“Eπειδη η Ζωη φανηκε αχαριστη προς την βασιλεια μας εξοριζεται με βασιλικη διαταγη και αυτή και ο Πατριαρχης Αλέξιος ο συνεργος της ο οποιος καθαιρειται. Οσο για εσας τον λαο μου εάν συνεχισετε να με στηριζετε θα εχετε πλουσια δωρα και προνομια και μια ησυχη και αταραχη ζωη”

Oταν μαζευτηκε ο λαος με την ανατολη του ηλιου, ο Επαρχος Αναστάσιος διαβασε την ανακοινωση και μια παγωμάρα απλωθηκε στο πληθος.

Την παγερη ησυχια εσπασε μια φωνη (αγνωστο ποιου) και ακουστηκε “Eμεις Βασιλεα Σταυροπάτη και Καλαφατη ου θελομεν! Αλλα την Βασιλισσαν ημων Ζωην!”

Αμεσως ξεσπασε αναβρασμος στο πληθος και ακουστηκε παλι μια φωνη που φωναξε

“Aνασκαφητω τα οστέα του Καλαφάτου!!”

Την ιδια στιγμη το πληθος πηρε πέτρες και λιθοβολησε τον Επαρχο ο οποιος τραυματιστηκε βαρεια πριν τον συρει μακρια η φρουρα του.

Στο μεσοδιαστημα ο Πατριαρχης ειχε καταφέρει να ξεφυγει από την φυλακιση του δωροδοκοντας τη φρουρα στη Μονη Στενων με τις 4 λιτρες χρυσου που του εδωσε ο Αυτοκράτορας και ειχε επιστρέψει στην Αγια Σοφια οπου χτυπησε τα σημαντρα της Εκκλησιας δινοντας το συνθημα για να επαναστατησει ο λαος κατά του Αυτοκράτορα.

Μετα τον λιθοβολισμο του Επάρχου το πληθος πηγε στην Αγια Σοφια απαιτώντας να επανελθει η Ζωη στην Κωνσταντινουπολη.

Εκει εφτασαν και οι παλιοι Αυλικοι του Κωνσταντινου Η’ με επικεφαλης τον Πατρικιο Κωνσταντινο Καβασιλα και μαζι τους ενωθηκε και η Συγκλητος η οποια βλεποντας ότι ο λαος αποδοκιμαζει τον Μιχαηλ αλλαξε στρατοπεδο και τωρα υποστηριζε την Ζωη.

Εκει με λαικη ψηφο αποφάσισαν να βγάλουν την Θεοδώρα την αδελφη της Ζωης από την Μονη Πετριου και να την φέρουν στην Αγια Σοφια.

Όταν εφεραν την Θεοδώρα την εντυσαν με την Αυτοκρατορικη Στολη και την αποκάλεσαν Αυτοκράτειρα των Ρωμαιων μαζι με την αδελφη της Ζωη.
Από εκει βαδισαν κατά του Παλατιου με σκοπο να βγάλουν τον Μιχαηλ εξω και να εγκαταστησουν την Θεοδωρα εκει ως που να ερθει η Ζωη από την εξορια.

Ο Μιχαηλ παρακολουθουσε τις εξελιξεις τρομοκρατημενος από το Παλατι και ζητησε από το γρηγοροτερο πλοιο του Στολου να αποπλευσει αμεσα και να φέρει πετωντας αν είναι δυνατον την Ζωη από την Πριγκιπο πριν είναι πολύ αργα.

Ο πλοιαρχος εκανε όπως διατάχθηκε και διένυσε την αποσταση Κωνσταντινουπολη-Πριγκιπος και τουμπαλιν σε χρονο ρεκορ ουσιαστικα “σκαζοντας” τους κωπηλατες για να κανουν οσο πιο γρηγορα γινοταν.

Τελικα η Ζωη επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη το συντομοτερο δυνατον οπου εισηλθε στο Παλατι αποβάλλοντας το μοναχικο ράσο και ξαναβαζοντας την Αυτοκρατορικη Στολη.

Ο Μιχαηλ βγηκε εντρομος στο Κάθισμα του Ιπποδρόμου οπου απευθυνθηκε στο συγκεντρωμενο πληθος λεγοντας πως επέστρεψε πισω η Ζωη ως Αυτοκράτειρα και όλα εγιναν όπως ηθελε ο λαος

Αλλα ο λαος δεν ηθελε ουτε να τον βλεπει. Αρχισαν να τον βριζουν και να του πετουν πετρες και ότι άλλο εβρισκαν μπροστά τους.

Ο Μιχαηλ επεστρεψε απογοητευμενος στο Παλάτι και ανακοινωσε ότι θα υποβάλλει παραιτηση και θα γινει μοναχος στη Μονη Στουδιου.
Αλλα ο Δομέστικος των Σχολων της Ανατολης του το απαγορευσε λεγοντας του ότι δεν πρεπει να παρατησει το θρονο τοσο ευκολα.

Πρεπει να αντισταθει και ειτε να επικρατησει θριαμβευτικα ειτε να πεθάνει έναν ενδοξο θάνατο με το σπαθι στο χέρι όπως αξιζει σε έναν Αυτοκράτορα.

Τελικα επικράτησε η γνωμη του Δομέστικου και ο Μιχαήλ ανοιξε τις αποθηκες οπλισμου του Παλατιου και εξοπλισε ολους τους υπηρέτες ενώ ο θειος του Κωνσταντινος καλεσε την προσωπικη του φρουρα για ενισχυσεις αλλα επισης παράλληλα εφτανε εκεινη την ωρα από την Μεσσινα συμπτωματικα και ο Στρατηγος Κεκαυμένος από την Μεσσινα.

Στο μεταξυ το πληθος χωριστηκε σε τρια τμηματα.

Το πρωτο τμημα βαδισε από την πλευρα του Ιπποδρομου για να ανεβει από εκει τα τειχη του Παλατιου.

Το δευτερο τμημα θα εκανε επιθεση στο Στρατόπεδο των Εξκουβιτόρων για αντιπερισπασμο

Το τριτο τμημα θα εμπαινε στο Παλάτι από τον ανοιχτο χώρο του Τζυκανιστήριου.

Αυτό το ειδαν από το Παλάτι και οι Στρατηγοι χωρισαν τις δυναμεις τους και αυτοι στα τρια για να αντεξουν την επιθεση από τρια μερη.
Η μαχη υπηρξε σφοδρη αλλα η πλευρα του Αυτοκράτορα υπερισχυε γιατι ηταν καλυτερα οπλισμενοι ενώ το πληθος πολεμουσε με ξυλα και πετρες.

Εκεινη την ημερα Τριτη του Πάσχα 3000 ατομα σκοτωθηκαν στην Κωνσταντινουπολη

Εν τουτοις το πληθος ηταν τουλαχιστον πενταπλασιο σε σχεση με τις Αυτοκρατορικες δυναμεις και παρα την ελλειψη οπλισμου ματαφεραν στο τελος να κανουν τη φρουρα να υποχωρησει μονο και μονο γιατι ηταν περισσοτεροι

To Eιδικον και το Νομισματοκοπειο λεηλατηθηκαν από το πληθος και μεγάλες ποσοτητες χρυσου, ασημιου και μεταξιου εκλαπησαν κατά τη διαρκεια της εισβολης

Επισης κατέστρεψαν και τους φορολογικους καταλογους και τα χρεογραφα των απληρωτων φορων μια που βρεθηκαν εκει.

Αμεσως μετα κατευθυνθηκαν στην Χαλκη Πυλη την οποια προσπάθησαν να παραβιασουν για να μπουν στο Παλατι αλλα η Πυλη ηταν γερη και αντεχε το κοπάνημα.

Ο Μιχαηλ που παρακολουθουσε από το παράθυρο τι γινοταν τρομοκρατηθηκε και κατέβηκε στο λιμανι του Παλατιου και εκει επιβιβάστηκε στον Βασιλικο Δρομωνα μαζι με το θειο του και άλλους αφηνοντας την Ζωη μονη της στο Παλατι.

Την επομενη μερα πηγε κρυφα στη Μονη Στουδιου μαζι με τον θειο του και εκει εγιναν και οι δυο μοναχοι για να γλιτώσουν.
Μεχρι το βράδυ ειχε ηρεμησει η κατάσταση και η Θεοδωρα συναντηθηκε με την Ζωη στο Παλάτι.

Η συναντηση τους ηταν ψυχρη. Ουτως η αλλως από μικρες δεν ειχαν και τις καλυτερες σχέσεις.

Η Θεοδωρα δεν συμπαθουσε την Ζωη αλλα και η Ζωη ηθελε να ξεφορτωθει την Θεοδώρα για να κυβερνησει μονη της.

Οποτε σκεφτοταν τροπους πως να την ξεφορτωθει.

Αλλα συντομα καταλαβε ότι ηταν αδυνατον πλεον να την ξεφορτωθει. Το πληθος απαιτουσε οι δυο αδελφες να συγκυβερνησουν και οποιαδηποτε προσπαθεια να την βγάλει από τη μεση θα την εφερνε αντιμετωπη με τον λαο.

Ετσι αποδεχτηκε την αποφαση να συγκυβερνησει με την Θεοδώρα.

Το επομενο πρωι η Συγκλητος συνεδριασε εκτάκτως υπο το πρισμα των γεγονοτων και εκει η Ζωη τους ανακοινωσε την αποφαση της να μοιραστει την εξουσια με την αδελφη της.

Την ιδια ανακοινωση εκανε και στον λαο οπου τους ευχαριστησε για την στηριξη τους και τους ζητησε τη γνωμη τους για το τι πρεπει να γινει με τον πρωην πλεον Αυτοκράτορα Μιχαηλ Ε’.

Αμεσως ακουστηκαν φωνες όπως “Θανατος στον δολοφονο!” , “Nα φυγει ο εγκληματιας”, “Nα παλουκωθει”, “Nα σταυρωθει” , “Nα τυφλωθει”.

H Zωη ηταν διστακτικη στο να τον τιμωρησει αυστηρα. Θεωρουσε ότι λογω νεοτητας και απειριας παρασυρθηκε από τους θειους του. Τον λυποταν βασικα.

Αλλα εκει η Θεοδώρα πατησε ποδι και εξοργισμενη διέταξε τον νέο Επαρχο της Πολης Νικηφορο Καμπαναρη να παει και να τυφλωσει αμεσως τον Μιχαηλ και τον θειο του Κωνσταντινο.

Η Θεοδωρα βλεποντας την αδελφη της να διστάζει και να λυπαται τον Μιχαηλ φοβηθηκε ότι μπορει να της ερθει καμια ιδεα να τον ξανακανει Αυτοκράτορα οποτε αποφάσισε να πατησει ποδι όπως ειπαμε

Ο Επαρχος εφυγε αμεσως και πηγε στη Μονη Στουδιου οπου ειχε πληροφορηθει ότι ειχαν καταφυγει εκει.

Ο Μιχαηλ και ο Κωνσταντινος καταλαβαν από την φασαρια ότι εχουν ερθει για αυτους και ζητησαν ασυλο μεσα στο Καθολικο της Μονης
Αλλα το πληθος εξοργισμενο εισέβαλλε στην Εκκλησια και τους εβγαλε εξω τραβωντας τους από τα ποδια και σερνοντας τους στο εδαφος τους εφεραν μεχρι το Σιγμα οπου εκει ο Διοικητης της Φρουρας των Βαραγγων Χάραλντ Χαρντραντα (ο ιδιος που εγινε μετα Βασιλιας της Νορβηγιας και
τελικα σκοτωθηκε στη μαχη της γεφυρας Φουλφορντ στην Αγγλια το 1066) τους τυφλωσε ο ιδιος προσωπικα.

Ο λογος που ο Διοικητης των Βαραγγων (και είναι ουσιαστικα ο μονος διοικητης για τον οποιο εχουμε πληροφοριες, ολοι οι αλλοι είναι αγνωστοι) είναι γιατι οι Βαραγγοι ειχαν έναν ιδιαιτερο δεσμο με την Μακεδονικη Δυναστεια καθως ειχαν ιδρυθει από τον Βασιλειο Β’ και ο τροπος με τον οποιο ο Μιχαήλ φέρθηκε σε έναν απογονο του Βασιλειου του ιδρυτη τους δεν ηταν μονο προσβολη στη Δυναστεια αλλα προσβολη και στους ιδιους τους Βαραγγους προσωπικα.

Μετα την τυφλωση του, ο Μιχαήλ εξοριστηκε στη Μονη Ελεγμων στην Βιθυνια. Μετακινηθηκε αργοτερα σε αλλους τοπους εξοριας αλλα επανηλθε στη Μονη Στουδιου τελικα και πεθανε εκει ενταφιαζομενος ως απλος μοναχος στη Μονη.

Ετσι τελειωσε η βασιλεια του Μιχαηλ Ε’.

Μετα από όλα αυτά ξεκινησε η συγκυβέρνηση Ζωης-Θεοδωρας οι οποιες παρολη την ψυχροτητα τους συνεργαστηκαν σε καποια θεματα για να διορθωθουν οι αδικιες που ειχαν προκληθει από τους προηγουμενους.

Από τις πρωτες πραξεις τους ηταν να γινει λογιστικος ελεγχος στο Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο οπου εμφανιστηκαν ελλειματα.

Η Ζωη ανακαλεσε από την εξορια τον Νοβελισσιμο Κωνσταντινο και τον ανέκρινε για να μαθει που είναι ο χρυσος που εκλεψαν από το Θησαυροφυλακιο.

Ο Κωνσταντινος δεν μιλουσε όμως. Ετσι η Ζωη τον απειλησε με βασανιστηρια και του εδειξε τα οργανα βασανισμου.

Εκει ο Κωνσταντινος εσπασε κα τα ξερασε όλα. Αποκάλυψε που ειχαν κρυψει τα χρηματα που ειχαν υπεξαιρεσει και τους υπεδειξε το ακριβες σημειο σε μια κινστερνα κοντα στο σπιτι του στους Αγιους Αποστόλους.

Η ερευνα αποκάλυψε 53 Κεντηναρια χρυσου κρυμμενα εκει που τους ειπε ο Κωνσταντινος. Δλδ περιπου 381600 χρυσα νομισματα η αλλιως 1.75 τονοι χρυσου.

Τα χρηματα επεστρεψαν στο Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο μεχρι πεντάρας και ο Κωνσταντινος επεστρεψε ξανα στην εξορια του.

Συνεχιζεται...