ΟΤΑΝ Ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΕΞΥΜΝΟΥΣΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΤΑ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ...

[Frappezitis]

Ουίνστον Τσώρτσιλ Γεναρης 1927 στή Ρωμη απευθυνόμενος με θαυμασμό πρός τον φασίστα Μουσολινι:

«…Το κίνημά σας(οι μελανοχίτωνες) πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης στην άβυσσο, ήταν το χαρακτηριστικό όλων των επαναστάσεων.
Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών.
Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων…
Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.
Το κίνημα σας έχει προσφέρει μια υπηρεσία σε όλο τον κόσμο. Έχει δώσει σε όλο τον κόσμο το απαραίτητο αντίδοτο στο Ρωσικό δηλητήριο…»

[Scouser]

Ουίνστον Τσώρτσιλ Γεναρης 1927 στή Ρωμη απευθυνόμενος με θαυμασμό πρός τον φασίστα Μουσολινι:

«…Το κίνημά σας(οι μελανοχίτωνες) πρόσφερε υπηρεσία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο μεγάλος φόβος που διακατείχε τον δημοκρατικό ηγέτη ή ηγέτη της εργατικής τάξης ήταν η πιθανότητα να υπονομευτεί ή να υπερθεματιστεί από κάποιον πιο ακραίο από αυτόν. Φαίνεται ότι μια συνεχής μετακίνηση προς τα αριστερά, ένα είδος αναπόφευκτης διολίσθησης στην άβυσσο, ήταν το χαρακτηριστικό όλων των επαναστάσεων.
Η Ιταλία έδειξε ότι υπάρχει ένας τρόπος να παλέψεις τις ανατρεπτικές δυνάμεις, ένας τρόπος που μπορεί να κινητοποιήσει την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία κατάλληλα καθοδηγούμενη, μπορεί να εκτιμήσει και να θελήσει να υπερασπίσει την τιμή και τη σταθερότητα των πολιτισμένων κοινωνιών.
Η Ιταλία παρείχε το απαραίτητο αντίδοτο στο ρώσικο δηλητήριο. Από δω και στο εξής, κανένα μεγάλο έθνος δεν θα μείνει χωρίς το έσχατο μέσο προστασίας απέναντι στην ανάπτυξη καρκινωμάτων…
Αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη την καρδιά μαζί σας, από την αρχή μέχρι το τέλος, στη θριαμβευτική σας μάχη ενάντια στις βάρβαρες ορέξεις και τα πάθη του Λενινισμού.
Το κίνημα σας έχει προσφέρει μια υπηρεσία σε όλο τον κόσμο. Έχει δώσει σε όλο τον κόσμο το απαραίτητο αντίδοτο στο Ρωσικό δηλητήριο…»

Ο Τσώρτσιλ πάντως χειραψία με φασίστες και ναζί δεν αντάλλαξε ποτέ:

Emanuel Litvinov, who had personified the anti-fascist crusade – and was moreover a Jew - was replaced as Russia’s Foreign Minister by Stalin’s long-time lieutinent, Molotov. It was Molotov who told the world the new Stalinist wisdom on Fascism: “Fascism”? Fascism, he said is purely “A matter of taste”. One could take it or leave it.

Suddenly, the CPs in belligerent France and Britain, which had been built over the last five years as antifascist movements, became open pro-German propagandists, agitating on behalf of Hitler's grievances against his “reactionary” “imperialist” opponents.

https://www.workersliberty.org/story/20 ... taste-1991

Έχετε μούτρα και πιάνετε στο στόμα σας τον Τσώρτσιλ για το θέμα του φασισμού, ξεδιάντροπα τομάρια.

[Ναύτης]

(...)
Ο Τσώρτσιλ πάντως χειραψία με φασίστες και ναζί δεν αντάλλαξε ποτέ:
(...)

Ο Τσάμπερλεν όμως;



Η αλήθεια είναι ότι ο Στάλιν, και η ΕΣΣΔ, επί δυο χρόνια προσπαθούσαν να πείσουν τους δυτικούς για συλλογική συμμαχία και άμυνα απέναντι στον Χίτλερ. Γάλλοι και Άγγλοι δούλευαν κανονικά τους Σοβιετικούς και έπαιζαν το δικό τους παιχνίδι κατευνασμού (και μπίζνας) με την ναζιστική Γερμανία. Περί αυτού δεν υπάρχει τρανότερη απόδειξη από το αίσχος της συμφωνίας του Μονάχου. Ο Στάλιν είδε κι απόειδε και στο τέλος αποφάσισε να παίξει κι εκείνος το δικό του παιχνίδι με τους ναζί.
Πάντως, πράγματι, ο Τσώρτσιλ ήταν πάντοτε σταθερά και λυσσαλέα απέναντι στους ναζί και τον Χίτλερ.

[Scouser]

(...)
Ο Τσώρτσιλ πάντως χειραψία με φασίστες και ναζί δεν αντάλλαξε ποτέ:
(...)

Ο Τσάμπερλεν όμως;



Η αλήθεια είναι ότι ο Στάλιν, και η ΕΣΣΔ, επί δυο χρόνια προσπαθούσαν να πείσουν τους δυτικούς για συλλογική συμμαχία και άμυνα απέναντι στον Χίτλερ. Γάλλοι και Άγγλοι δούλευαν κανονικά τους Σοβιετικούς και έπαιζαν το δικό τους παιχνίδι κατευνασμού (και μπίζνας) με την ναζιστική Γερμανία. Περί αυτού δεν υπάρχει τρανότερη απόδειξη από το αίσχος της συμφωνίας του Μονάχου. Ο Στάλιν είδε κι απόειδε και στο τέλος αποφάσισε να παίξει κι εκείνος το δικό του παιχνίδι με τους ναζί.
Πάντως, πράγματι, ο Τσώρτσιλ ήταν πάντοτε σταθερά και λυσσαλέα απέναντι στους ναζί και τον Χίτλερ.

Θα πρέπει να δεις λίγο το κλίμα της εποχής. Μιλάμε για λιγότερο από 20 χρόνια μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, με όλη τη δυτική Ευρώπη να κλονίζεται από κινήματα υπέρ του πασιφισμού και του αφοπλισμού. Σχεδόν κανένας δεν είχε διάθεση για μια νέα γενικευμένη αιματοχυσία στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο όταν οι απαιτήσεις του Χίτλερ φαίνονταν λογικές (και αντικειμενικά όντως ήταν, μέχρι το σημείο που άρπαξε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία). Η αθλιότητα του Στάλιν δεν συνίσταται τόσο στο παιχνίδι που έκανε με τους ναζί, συνίσταται στο περιεχόμενο του παιχνιδιού. Διαμελισμός της ανατολικής Ευρώπης, τσεκ. Παράδοση των γερμανών κομμουνιστών που είχαν ζητήσει άσυλο στην ΕΣΣΔ, τσεκ. Κοινές στρατιωτικές παρελάσεις με τους ναζί, τσεκ. Προχωρημένες συζητήσεις για ένταξη της ΕΣΣΔ στον Άξονα (!), τσεκ. Αυτά ξεφεύγουν ακόμα και από τον ακραίο πολιτικό κυνισμό, μιλάμε για ξεδιαντροπιά. Δεν είναι παράξενο που η επίσημη θέση της ΕΣΣΔ μέχρι τη διάλυσή της ήταν πως το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ δεν υπήρξε ποτέ και ήταν προπαγάνδα των ''δυτικών ιμπεριαλιστών''.

[Ναύτης]

(...)
Ο Τσώρτσιλ πάντως χειραψία με φασίστες και ναζί δεν αντάλλαξε ποτέ:
(...)

Ο Τσάμπερλεν όμως;



Η αλήθεια είναι ότι ο Στάλιν, και η ΕΣΣΔ, επί δυο χρόνια προσπαθούσαν να πείσουν τους δυτικούς για συλλογική συμμαχία και άμυνα απέναντι στον Χίτλερ. Γάλλοι και Άγγλοι δούλευαν κανονικά τους Σοβιετικούς και έπαιζαν το δικό τους παιχνίδι κατευνασμού (και μπίζνας) με την ναζιστική Γερμανία. Περί αυτού δεν υπάρχει τρανότερη απόδειξη από το αίσχος της συμφωνίας του Μονάχου. Ο Στάλιν είδε κι απόειδε και στο τέλος αποφάσισε να παίξει κι εκείνος το δικό του παιχνίδι με τους ναζί.
Πάντως, πράγματι, ο Τσώρτσιλ ήταν πάντοτε σταθερά και λυσσαλέα απέναντι στους ναζί και τον Χίτλερ.

Θα πρέπει να δεις λίγο το κλίμα της εποχής. Μιλάμε για λιγότερο από 20 χρόνια μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, με όλη τη δυτική Ευρώπη να κλονίζεται από κινήματα υπέρ του πασιφισμού και του αφοπλισμού. Σχεδόν κανένας δεν είχε διάθεση για μια νέα γενικευμένη αιματοχυσία στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο όταν οι απαιτήσεις του Χίτλερ φαίνονταν λογικές (και αντικειμενικά όντως ήταν, μέχρι το σημείο που άρπαξε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία). Η αθλιότητα του Στάλιν δεν συνίσταται τόσο στο παιχνίδι που έκανε με τους ναζί, συνίσταται στο περιεχόμενο του παιχνιδιού. Διαμελισμός της ανατολικής Ευρώπης, τσεκ. Παράδοση των γερμανών κομμουνιστών που είχαν ζητήσει άσυλο στην ΕΣΣΔ, τσεκ. Κοινές στρατιωτικές παρελάσεις με τους ναζί, τσεκ. Προχωρημένες συζητήσεις για ένταξη της ΕΣΣΔ στον Άξονα (!), τσεκ. Αυτά ξεφεύγουν ακόμα και από τον ακραίο πολιτικό κυνισμό, μιλάμε για ξεδιαντροπιά. Δεν είναι παράξενο που η επίσημη θέση της ΕΣΣΔ μέχρι τη διάλυσή της ήταν πως το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ δεν υπήρξε ποτέ και ήταν προπαγάνδα των ''δυτικών ιμπεριαλιστών''.

Δεν είναι έτσι. Δεν μπορεί των Αγγλογάλλων τα παιχνίδια να είναι σύκα και να μην ακούγονται και των Σοβιετικών να είναι καρύδια και ν' αρβαλάνε.
Η ΕΣΣΔ προσπάθησε να στήσει ευρωπαϊκή αντιναζιστική συμμαχία. Οι Αγγλογάλλοι, για τους δικούς τους λόγους, προσπαθούσαν να να τα βρουν με τον Χίτλερ και την ίδια ώρα δούλευαν τους Σοβιετικούς. Επί μήνες ολόκληρους οι Σοβιετικοί προσπαθούσαν να πείσουν τους Πολωνούς να αφήσουν τα σοβιετικά στρατεύματα να περάσουν μέσα από την Πολωνία, σε περίπτωση που οι Γερμανοί επιτεθούν στην Τσεχοσλοβακία. Οι Πολωνοί, σε συνεννόηση με τους Αγγλογάλλους, αρνήθηκαν πεισματικά. Ο Στάλιν, στο τέλος, δεν έκανε κάτι διαφορετικό από τους Αγγλογάλλους, έπαιξε το, όντως βρομερό, παιχνίδι που έπαιζαν εκείνοι επί 2 χρόνια. Να λέμε τις αλήθειες.

[talaipwros]

Ταιριαζει και εδω

Mentions of the word "fascism" and its derivatives in Pravda, the main Soviet newspaper, from 1938 to 1942

https://www.reddit.com/r/europe/comment ... rivatives/

[Scouser]

Ο Τσάμπερλεν όμως;



Η αλήθεια είναι ότι ο Στάλιν, και η ΕΣΣΔ, επί δυο χρόνια προσπαθούσαν να πείσουν τους δυτικούς για συλλογική συμμαχία και άμυνα απέναντι στον Χίτλερ. Γάλλοι και Άγγλοι δούλευαν κανονικά τους Σοβιετικούς και έπαιζαν το δικό τους παιχνίδι κατευνασμού (και μπίζνας) με την ναζιστική Γερμανία. Περί αυτού δεν υπάρχει τρανότερη απόδειξη από το αίσχος της συμφωνίας του Μονάχου. Ο Στάλιν είδε κι απόειδε και στο τέλος αποφάσισε να παίξει κι εκείνος το δικό του παιχνίδι με τους ναζί.
Πάντως, πράγματι, ο Τσώρτσιλ ήταν πάντοτε σταθερά και λυσσαλέα απέναντι στους ναζί και τον Χίτλερ.

Θα πρέπει να δεις λίγο το κλίμα της εποχής. Μιλάμε για λιγότερο από 20 χρόνια μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, με όλη τη δυτική Ευρώπη να κλονίζεται από κινήματα υπέρ του πασιφισμού και του αφοπλισμού. Σχεδόν κανένας δεν είχε διάθεση για μια νέα γενικευμένη αιματοχυσία στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο όταν οι απαιτήσεις του Χίτλερ φαίνονταν λογικές (και αντικειμενικά όντως ήταν, μέχρι το σημείο που άρπαξε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία). Η αθλιότητα του Στάλιν δεν συνίσταται τόσο στο παιχνίδι που έκανε με τους ναζί, συνίσταται στο περιεχόμενο του παιχνιδιού. Διαμελισμός της ανατολικής Ευρώπης, τσεκ. Παράδοση των γερμανών κομμουνιστών που είχαν ζητήσει άσυλο στην ΕΣΣΔ, τσεκ. Κοινές στρατιωτικές παρελάσεις με τους ναζί, τσεκ. Προχωρημένες συζητήσεις για ένταξη της ΕΣΣΔ στον Άξονα (!), τσεκ. Αυτά ξεφεύγουν ακόμα και από τον ακραίο πολιτικό κυνισμό, μιλάμε για ξεδιαντροπιά. Δεν είναι παράξενο που η επίσημη θέση της ΕΣΣΔ μέχρι τη διάλυσή της ήταν πως το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ δεν υπήρξε ποτέ και ήταν προπαγάνδα των ''δυτικών ιμπεριαλιστών''.

Δεν είναι έτσι. Δεν μπορεί των Αγγλογάλλων τα παιχνίδια να είναι σύκα και να μην ακούγονται και των Σοβιετικών να είναι καρύδια και ν' αρβαλάνε.
Η ΕΣΣΔ προσπάθησε να στήσει ευρωπαϊκή αντιναζιστική συμμαχία. Οι Αγγλογάλλοι, για τους δικούς τους λόγους, προσπαθούσαν να να τα βρουν με τον Χίτλερ και την ίδια ώρα δούλευαν του Σοβιετικούς. Επί μήνες ολόκληρους οι Σοβιετικοί προσπαθούσαν να πείσουν τους Πολωνούς να αφήσουν τα σοβιετικά στρατεύματα να περάσουν μέσα από την Πολωνία, σε περίπτωση που οι Γερμανοί επιτεθούν στην Τσεχοσλοβακία. Οι Πολωνοί, σε συνεννόηση με τους Αγγλογάλλους, αρνήθηκαν πεισματικά. Ο Στάλιν, στο τέλος, δεν έκανε κάτι διαφορετικό από τους Αγγλογάλλους, έπαιξε το, όντως βρομερό, παιχνίδι που έπαιζαν εκείνοι επί 2 χρόνια. Να λέμε τις αλήθειες.

Δεν είναι το ίδιο η ανοχή στην επιθετικότητα με την αρωγή σε αυτή. Ξαναλέω ότι μέχρι τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, ο Χίτλερ διατύπωνε απαιτήσεις λογικές ή τέλος πάντων φαινομενικά λογικές. Η Γαλλία και η Βρετανία το 1939 μπήκαν στον πόλεμο χωρίς να έχουν δεχτεί καμία επίθεση. Αντίθετα, η ΕΣΣΔ βοήθησε τον Χίτλερ να διαλύσει την Πολωνία, λειτούργησε ως κανονικός του σύμμαχος μέχρι το 1941 και αν δεν είχε επιτεθεί πρώτος ο Χίτλερ, το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ θα συνέχιζε να ισχύει.

[Ναύτης]

Θα πρέπει να δεις λίγο το κλίμα της εποχής. Μιλάμε για λιγότερο από 20 χρόνια μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, με όλη τη δυτική Ευρώπη να κλονίζεται από κινήματα υπέρ του πασιφισμού και του αφοπλισμού. Σχεδόν κανένας δεν είχε διάθεση για μια νέα γενικευμένη αιματοχυσία στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο όταν οι απαιτήσεις του Χίτλερ φαίνονταν λογικές (και αντικειμενικά όντως ήταν, μέχρι το σημείο που άρπαξε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία). Η αθλιότητα του Στάλιν δεν συνίσταται τόσο στο παιχνίδι που έκανε με τους ναζί, συνίσταται στο περιεχόμενο του παιχνιδιού. Διαμελισμός της ανατολικής Ευρώπης, τσεκ. Παράδοση των γερμανών κομμουνιστών που είχαν ζητήσει άσυλο στην ΕΣΣΔ, τσεκ. Κοινές στρατιωτικές παρελάσεις με τους ναζί, τσεκ. Προχωρημένες συζητήσεις για ένταξη της ΕΣΣΔ στον Άξονα (!), τσεκ. Αυτά ξεφεύγουν ακόμα και από τον ακραίο πολιτικό κυνισμό, μιλάμε για ξεδιαντροπιά. Δεν είναι παράξενο που η επίσημη θέση της ΕΣΣΔ μέχρι τη διάλυσή της ήταν πως το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ δεν υπήρξε ποτέ και ήταν προπαγάνδα των ''δυτικών ιμπεριαλιστών''.

Δεν είναι έτσι. Δεν μπορεί των Αγγλογάλλων τα παιχνίδια να είναι σύκα και να μην ακούγονται και των Σοβιετικών να είναι καρύδια και ν' αρβαλάνε.
Η ΕΣΣΔ προσπάθησε να στήσει ευρωπαϊκή αντιναζιστική συμμαχία. Οι Αγγλογάλλοι, για τους δικούς τους λόγους, προσπαθούσαν να να τα βρουν με τον Χίτλερ και την ίδια ώρα δούλευαν του Σοβιετικούς. Επί μήνες ολόκληρους οι Σοβιετικοί προσπαθούσαν να πείσουν τους Πολωνούς να αφήσουν τα σοβιετικά στρατεύματα να περάσουν μέσα από την Πολωνία, σε περίπτωση που οι Γερμανοί επιτεθούν στην Τσεχοσλοβακία. Οι Πολωνοί, σε συνεννόηση με τους Αγγλογάλλους, αρνήθηκαν πεισματικά. Ο Στάλιν, στο τέλος, δεν έκανε κάτι διαφορετικό από τους Αγγλογάλλους, έπαιξε το, όντως βρομερό, παιχνίδι που έπαιζαν εκείνοι επί 2 χρόνια. Να λέμε τις αλήθειες.

Δεν είναι το ίδιο η ανοχή στην επιθετικότητα με την αρωγή σε αυτή. Ξαναλέω ότι μέχρι τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, ο Χίτλερ διατύπωνε απαιτήσεις λογικές ή τέλος πάντων φαινομενικά λογικές. Η Γαλλία και η Βρετανία το 1939 μπήκαν στον πόλεμο χωρίς να έχουν δεχτεί καμία επίθεση. Αντίθετα, η ΕΣΣΔ βοήθησε τον Χίτλερ να διαλύσει την Πολωνία, λειτούργησε ως κανονικός του σύμμαχος μέχρι το 1941 και αν δεν είχε επιτεθεί πρώτος ο Χίτλερ, το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ θα συνέχιζε να ισχύει.

Δεν υπήρξε καμιά "ανοχή στην επιθετικότητα", παιχνίδια έπαιζαν. Από πού κι ως πού ήσαν "λογικές" οι απαιτήσεις του Χίτλερ για τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας; Η ΕΣΣΔ διείδε εγκαίρως τον κίνδυνο και προσπάθησε ματαίως να οικοδομήσει ευρωπαϊκό αντιναζιστικό συνασπισμό. Αγγλία και Γαλλία δούλευαν την ΕΣΣΔ κανονικότατα και την ίδια ώρα κατεύναζαν (και έκαμαν μπίζνες) με την χιτλερική Γερμανία κατά τα συμφέροντά τους και μόνο. Ακόμα κι όταν η Γερμανία κατάπιε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία, για την ακεραιότητα της οποίας, να θυμίσω, οι Αγγλογάλλοι είχαν εγγυηθεί, Αγγλία και Γαλλία εξακολουθούσαν να παίζουν το ίδιο παιχνίδι με τον Χίτλερ. Το ίδιο και η Πολωνία. Ε δεν ήταν κάνας τέρμα μαλάκας ο Στάλιν, είδε (και μάλιστα αργά) τι παιζόταν κι αποφάσισε να συμπεριφερθεί στη Ρώμη σαν Ρωμαίος.
Εν ολίγοις, όλοι έπαιξαν βρόμικα κατά την περίοδο εκείνη, όχι μόνον η ΕΣΣΔ.

[Scouser]

Δεν είναι έτσι. Δεν μπορεί των Αγγλογάλλων τα παιχνίδια να είναι σύκα και να μην ακούγονται και των Σοβιετικών να είναι καρύδια και ν' αρβαλάνε.
Η ΕΣΣΔ προσπάθησε να στήσει ευρωπαϊκή αντιναζιστική συμμαχία. Οι Αγγλογάλλοι, για τους δικούς τους λόγους, προσπαθούσαν να να τα βρουν με τον Χίτλερ και την ίδια ώρα δούλευαν του Σοβιετικούς. Επί μήνες ολόκληρους οι Σοβιετικοί προσπαθούσαν να πείσουν τους Πολωνούς να αφήσουν τα σοβιετικά στρατεύματα να περάσουν μέσα από την Πολωνία, σε περίπτωση που οι Γερμανοί επιτεθούν στην Τσεχοσλοβακία. Οι Πολωνοί, σε συνεννόηση με τους Αγγλογάλλους, αρνήθηκαν πεισματικά. Ο Στάλιν, στο τέλος, δεν έκανε κάτι διαφορετικό από τους Αγγλογάλλους, έπαιξε το, όντως βρομερό, παιχνίδι που έπαιζαν εκείνοι επί 2 χρόνια. Να λέμε τις αλήθειες.

Δεν είναι το ίδιο η ανοχή στην επιθετικότητα με την αρωγή σε αυτή. Ξαναλέω ότι μέχρι τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, ο Χίτλερ διατύπωνε απαιτήσεις λογικές ή τέλος πάντων φαινομενικά λογικές. Η Γαλλία και η Βρετανία το 1939 μπήκαν στον πόλεμο χωρίς να έχουν δεχτεί καμία επίθεση. Αντίθετα, η ΕΣΣΔ βοήθησε τον Χίτλερ να διαλύσει την Πολωνία, λειτούργησε ως κανονικός του σύμμαχος μέχρι το 1941 και αν δεν είχε επιτεθεί πρώτος ο Χίτλερ, το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ θα συνέχιζε να ισχύει.

Δεν υπήρξε καμιά "ανοχή στην επιθετικότητα", παιχνίδια έπαιζαν. Από πού κι ως πού ήσαν "λογικές" οι απαιτήσεις του Χίτλερ για τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας; Η ΕΣΣΔ διείδε εγκαίρως τον κίνδυνο και προσπάθησε ματαίως να οικοδομήσει ευρωπαϊκό αντιναζιστικό συνασπισμό. Αγγλία και Γαλλία δούλευαν την ΕΣΣΔ κανονικότατα και την ίδια ώρα κατεύναζαν (και έκαμαν μπίζνες) με την χιτλερική Γερμανία κατά τα συμφέροντά τους και μόνο. Ακόμα κι όταν η Γερμανία κατάπιε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία, για την ακεραιότητα της οποίας, να θυμίσω, οι Αγγλογάλλοι είχαν εγγυηθεί, Αγγλία και Γαλλία εξακολουθούσαν να παίζουν το ίδιο παιχνίδι με τον Χίτλερ. Το ίδιο και η Πολωνία. Ε δεν ήταν κάνας τέρμα μαλάκας ο Στάλιν, είδε (και μάλιστα αργά) τι παιζόταν κι αποφάσισε να συμπεριφερθεί στη Ρώμη σαν Ρωμαίος.
Εν ολίγοις, όλοι έπαιξαν βρόμικα κατά την περίοδο εκείνη, όχι μόνον η ΕΣΣΔ.

Επιτέθηκε σε κάποιο κράτος σε συνεργασία με τους ναζί η Αγγλία ή η Γαλλία; Όχι φυσικά. Αυτό μόνο η ΕΣΣΔ το έκανε. Και πρόδωσε τους υποτιθέμενους γερμανούς ομοϊδεάτες της, και έκανε κοινές στρατιωτικές παρελάσεις με τους ναζί, και συζητούσε μαζί τους για ένταξη στον Άξονα, κτλ κτλ. Όσο για τις απαιτήσεις του Χίτλερ έως το 1939, ο επανεξοπλισμός της Ρηνανίας, η προσάρτηση της Αυστρίας κατόπιν δημοψηφίσματος και το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Σουδητών Γερμανών δεν φαίνονταν καθόλου παράλογα εκείνη την εποχή. Δηλαδή θα πέθαιναν μετά από την αιματοχυσία του 1914-1918 ξανά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, για να αποτραπεί η προσάρτηση μιας περιοχής που κατοικούνταν κατά 80% από Γερμανούς που ήθελαν να ενωθούν με το Ραϊχ; Καλή τύχη να πείσεις οποιονδήποτε πέρα από τον...Τσώρτσιλ για αυτό.

[πατησιωτης]

Εκείνο που δεν τους περνάει από το μυαλό είναι ότι οι απαιτήσεις του Χίτλερ για τη Σουδητία είναι οι ίδιες ακριβώς με τις απαιτήσεις του Πούτιν για την Κριμαία και την Ανατολική Ουκρανία.
Τσεχοσλοβακία πριν το 1918 δεν υπήρχε.Οι Γερμανοί της Σουδητίας ζούσαν για αιώνες υπό γερμανόφωνη διοίκηση και το μόνο ερώτημα ήταν εάν αυτή η διοίκηση θα ήταν η Βιέννη ή το Μόναχο.Και ξαφνικά έγιναν γερμανική μειονότητα σε ένα σλαβικό κράτος.
Η μόνη διαφορά με τα σημερινά ουκρανικά είναι ότι τα σύνορα μετά τον α΄παγκόσμιο πόλεμο τα χάραξαν οι Σύμμαχοι εις βάρος των Γερμανών ενώ τα σύνορα Ουκρανίας - Ρωσίας τα χάραξαν οι ίδιοι οι Ρώσοι και έτσι δυσκολεύονται να κατηγορήσουν κάποιον άλλον για την "αδικία" που τους έγινε.Προσπαθούν πάντως.