Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Φρούραρχος » 12 Οκτ 2018, 19:36
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 1947
Επίθεση του Αρχηγείου Αγράφων στη Ραχούλα Καρδίτσας
Από τις 19 Ιανουαρίου η διμοιρία Ασφαλείας του Αρχηγείου Αγράφων και ο 7ος λόχος του Νίκου Καραστεργίου είχε εγκατασταθεί στον Αμάραντο (Μαστρογιάννη) Καρδίτσας, και ο 6ος λόχος του Βασίλη Ζαφείρη στα χωριά Ραχούλα και Καταφύγιο που βρίσκονται βορειότερα. Η κακοκαιρία και το πυκνό χιόνι είχαν κοπάσει, επικρατούσε τσουχτερό κρύο και η επαγρύπνηση των ανταρτών στη Ραχούλα είχε ατονήσει μιας και για πάνω από ένα μήνα δεν είχε γίνει κάποια επιθετική αναγνώριση από τον Εθνικό Στρατό. Είχε τοποθετηθεί ένα μόνο φυλάκιο στην ανατολική έξοδο του χωριού και δεν υπήρχε κινητή περίπολος. Το ίδιο απόγευμα η ΕΠΟΝ Ραχούλας είχε διοργανώσει χοροεσπερίδα για τους αντάρτες που είχε κρατήσει μέχρι τα μεσάνυχτα.
Στο Ξινονέρι Καρδίτσας είχε στρατοπεδεύσει διλοχία Στρατού, η οποία ειδοποιήθηκε από τον Τάσο Μπέλλο, κάτοικο Ραχούλας για τα τεκταινόμενα και με τον ίδιο σαν οδηγό έφτασε λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο χωριό, το περικύκλωσε και αιχμαλώτισε τους αντάρτες του φυλακίου. Οι αντάρτες αιφνιδιάστηκαν αλλά στη σύγχυση που δημιουργήθηκε κατάφεραν να βγουν από τα σπίτια που έμεναν και να διαφύγουν έξω από το χωριό. Συνολικά αιχμαλωτίστηκαν δέκα αντάρτες. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι στρατιώτες της διλοχίας, έκαναν έρευνες στα σπίτια του χωριού και συνέλαβαν όσους είχαν φανερά σχέσεις με τους αντάρτες. Το πρωί κούρεψαν την Μελπομένη Νάκου του Βασίλη μέλος της ΕΠΟΝ και την Κατίνα Μπουκουβάλα, γυναίκα του Περικλή Παπαδημητρίου (Ίταμου).
Όταν ακούστηκαν τα πυρά από τη Ραχούλα στο Αρχηγείο Αγράφων στον Αμάραντο, αμέσως οι Μπότσης (Αγραφιώτης) και Καφαντάρης (Νικηταράς) έδωσαν εντολές με συνδέσμους να κινηθούν προς τα υψώματα της Ραχούλας, ο Κίτσος Παπαϊωάννου και ο Καραστεργίου, το έφιππο τμήμα του Οικονόμου (Γαζής) να στήσει ενέδρα μετά την έξοδο του χωριού προ της Καρδίτσα, ενώ ο Ανδρούτσος από την Καστανιά να κινηθεί και να στήσει τον όλμο στην θέση Παλιοκόπι. Τα ξημερώματα οι αντάρτες είχαν φτάσει στις θέσεις που τους είχε υποδείξει το αρχηγείο και δέχτηκαν από μακριά, ελαφρά πυρά από τα περιμετρικά φυλάκια της διλοχίας. Όταν έφτασε ο Ανδρούτσος, έβαλε με τον όλμο και υποστήριξε την επίθεση των ανταρτών, αναγκάζοντας τη διλοχία να υποχωρήσει και στην τοποθεσία Καλέτζι (εικονοστάσι) να πέσει πάνω στην ενέδρα του Γαζή. Σκοτώθηκαν μέσα στη Ραχούλα οι στρατιώτες του 522ου Τάγματος Πεζικού:
1. Σμαρόπουλος Αλέξανδρος του Αθανασίου από τη Δραγασιά Κοζάνης (1920), λοχίας
2. Πιτσάβας Αθανάσιος του Ιωάννη από την Καισαρειά Κοζάνης (1920), στρατιώτης
3. Τράικος Ευάγγελος του Μιχαήλ από το Κελί Φλώρινας (1920), στρατιώτης
Οι στρατιώτες που υποχωρούσαν ανατολικά βρέθηκαν στα συνδυασμένα πυρά της ενέδρας του τμήματος ιππικού του Περικλή Οικονόμου (Γαζή). Κάποιοι έσπασαν τον κλοιό και κατάφεραν να ξεφύγουν και κάποιοι κρύφτηκαν. Αιχμαλωτίστηκαν περίπου 70 στρατιώτες και οδηγήθηκαν στο χωριό Αμάραντος. Ανάμεσα στα λάφυρα που πήραν οι αντάρτες ήταν και ο ατομικός όλμος της διλοχίας.
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Κατσή (σελ. 280) στους αιχμάλωτους στρατιώτες μίλησε πάλι ο Μπότσης και ζήτησε να καταταχθούν εθελοντικά όσοι θέλουν στον ΔΣΕ. Η ανταπόκριση και πάλι ήταν ελάχιστη και μόλις τρεις στρατιώτες ανταποκρίθηκαν. Οι υπόλοιποι σύμφωνα με τον ίδιο πήγαν συνοδεία μέχρι το Καλλίθηρο και αφέθηκαν ελεύθεροι. Αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αφού μετά τη μάχη στη Ραχούλα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 2 βαθμοφόροι εκτελέστηκαν μέσα στη Ραχούλα παρουσία των κατοίκων του χωριού και πριν φτάσουν στον Αμάραντο, θεωρούνται αγνοούμενοι 23 άντρες του 522ου Τάγματος Πεζικού και 2 αποδεδειγμένα εντάχθηκαν στον ΔΣΕ. Τα ονόματα των στρατιωτών που πιθανότατα εκτελέστηκαν είναι:
1. Καραγιαννίδης Κλέαρχος του Ιωάννη από την Αλεξανδρούπολη (1917), έφεδρος ανθυπολοχαγός (εκτελέσθηκε).
2. Σαραντόπουλος Αθανάσιος του Ιωάννη από το Σολάκι Μεσσηνίας (1919), έφεδρος ανθυπολοχαγός (εκτελέσθηκε).
3. Κατσάρας Κωνσταντίνος του Θωμά από το Μάρκο Καρδίτσας (1920), λοχίας.
4. Ρωμανίδης Μιχαήλ του Ιωάννη από τις Κάτω Κλεινές Φλώρινας (1920), λοχίας.
5. Σάββας Χαρίσης του Ευαγγέλου από την Καισαρειά Κοζάνης (1920), λοχίας.
6. Τούλιος Νικόλαος του Μαργαρίτη από τα Αμπελάκια Λάρισας (1920), λοχίας.
7. Χαρτομαζίδης Χρήστος του Γεωργίου από τη Λυγερή Κοζάνης (1920), λοχίας.
8. Χριστοδούλου Λεωνίδας του Βασιλείου από τα Κομνηνά Κοζάνης (1920), λοχίας.
9. Θεοδοσίου Ιωάννης του Εμμανουήλ από το Ανατολικό Κοζάνης (1920), δεκανέας.
10. Μπουρέλας Αθανάσιος του Χριστοδούλου από την Αμυγδαλιά Κοζάνης (1920), δεκανέας.
11. Παντρεμένος Θωμάς του Ιωάννη από το Γόννο (Δερελή) Τρικάλων (1920), δεκανέας.
12. Τσουκαλάς Δημήτριος του Γεωργίου από τη Φλώρινα (1920), δεκανέας.
13. Κάρτσιος Αναστάσιος του Κωνσταντίνου από την Κέλλη Φλώρινας (1920), στρατιώτης.
14. Μαζονίκης Ηλίας του Ρούσσου από το Νεοχωράκι Φλώρινας (1920), στρατιώτης.
15. Μαρκόπουλος Ευάγγελος του Πέτρου από το Μπούφο Φλώρινας (1920), στρατιώτης.
16. Μοτίας Μιχαήλ του Εμμανουήλ από την Κοζάνη (1920), στρατιώτης.
17. Ντεμίρης Βασίλειος του Δημητρίου από το Μακρυχώρι Καρδίτσας (1916), στρατιώτης.
18. Παυλίτσας Κωνσταντίνος του Ιωάννη από τον Έξαρχο Γρεβενών (1920), στρατιώτης.
19. Πέτρου Δημήτριος του Στεφάνου από τον Πολυπόταμο Φλώρινας (1920), στρατιώτης.
20. Τζικούρας Νικόλαος του Ελευθερίου από τον Πυργετό Τύρναβου Λάρισας (1924), στρατιώτης.
21. Χατζηλιάδης Κωνσταντίνος του Σωφρονίου από τις Συκαίες Καρδίτσας (1916), στρατιώτης.
Αυτομόλησαν μετά την αιχμαλωσία τους οι
1. Πουλιαρέκος Χρήστος του Ευαγγέλου από το Καλόχιο Γρεβενών (1920), δεκανέας. Συνελήφθη και εκτελέσθηκε κατόπιν αποφάσεως του Στρατοδικείου Κοζάνης.
2. Θεοχαρόπουλος Αθανάσιος του Σωτηρίου από το Καπακλί Λάρισας (1920), στρατιώτης. Σκοτώθηκε αργότερα σε μάχη εναντίον του Εθνικού Στρατού.
