Η οθωμανική σφαλιάρα εμφανίστηκε ως στυλ μάχης κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι από τις πιο γνωστές οθωμανικές πολεμικές τέχνες. Αυτή η σφαλιάρα, η οποία χρησιμοποιούνταν στο πεδίο της μάχης από Τούρκους στρατιώτες με την ονομασία Azab που αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή του Τουρκικού στρατού, είχε ως στόχο να χτυπήσει σοβαρά ή να ζαλίσει τον στρατιώτη του εχθρού.
Η παγκοσμίου φήμης οθωμανική σφαλιάρα μπορεί να βγάλει νοκ-άουτ τον αντίπαλο προκαλώντας του σοβαρή εγκεφαλική αιμορραγία ή βλάβη στο αυτί και να τον σκοτώσει. Σε ανασκαφές της εποχής της οθωμανικής αυτοκρατορίας βρέθηκαν ίχνη από σφαλιάρες πάνω σε άλογα ακόμη και σε ανθρώπους που φόραγαν μεταλλικά κράνη.
Η οθωμανική σφαλιάρα χρησιμοποιούνταν και κατά τη διάρκεια της μάχης όταν τύγχανε να πέσει το ξίφος από τα χέρια των στρατιωτών. Οι μονάδες «Azab», που όπως είπαμε ήταν η εμπροσθοφυλακή του στρατού, χρησιμοποιούσαν ελαφρά ξίφη για να είναι γρήγορες με αποτέλεσμα αυτά τα ξίφη να σπάνε εύκολα, τότε ήταν που κατέφευγαν στην τεχνική της οθωμανικής σφαλιάρας.
Δεν μπορούσαν όλα τα μέλη του στρατού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία να σφαλιαρίσουν τους εχθρούς τους, είναι μια τεχνική που απαιτεί ειδική εκπαίδευση και μελέτη.Η οθωμανική σφαλιάρα είναι μια τεχνική γνωστή πριν από τη μετανάστευση των Τούρκων από την Κεντρική Ασία. Ήταν γνωστό ότι οι Ούννοι χρησιμοποιούσαν επίσης κάποιες τεχνικές σφαλιάρας, αλλά ονομάστηκε Οθωμανική σφαλιάρα γιατί έγινε πιο αποτελεσματική με ειδική εκπαίδευση και προπόνηση κατά την Οθωμανική περίοδο.
Η ιστορία της Οθωμανικής Σφαλιάρας
Οι στρατιώτες «Azab», εκπαιδεύονταν να χαστουκίζουν από την παιδική τους ηλικία. Τα παιδιά που πήγαιναν στο παλάτι σε μικρή ηλικία τα ταΐζαν πολύ καλά για να είναι μεγάλα και δυνατά. Αφού έφταναν σε μια ορισμένη ηλικία, οι παλάμες γίνονταν σκληρές και γερές αφού κάθε μέρα χτύπαγαν μαρμάρινες πλάκες.Υπολογίζεται ότι η εν λόγω εκπαίδευση εμφανίστηκε περίπου στα 1500-1600 μΧ.
Οι στρατιώτες των «Azab» (Δελήμπασηδες) πριν πάνε στη μάχη, φορούσαν τα σάβανά τους και έπαιρναν τις θέσεις τους στα χαρακώματα, μόλις συναντούσαν τον εχθρό στο μέτωπο βγαίναν από τις θέσεις τους και κινούνταν γρήγορα με σκοπό να σφαλιαρίσουν θανάσιμα τόσο τα άλογα όσο και τον εχθρό.
Πώς να εφαρμόσετε την Οθωμανική σφαλιάρα
Η «οθωμανική σφαλιάρα», η οποία μπορεί να είναι θανατηφόρα όταν εφαρμοστεί αποτελεσματικά, μπορεί επίσης να προκαλέσει αρκετή ζημιά λόγω του ήχου που κάνει και της πίεσης που δημιουργεί, προκαλώντας ρήξη τυμπάνου στο αυτί. Αυτός ο δυνατός θόρυβος ενέπνεε φόβο στους στρατιώτες του εχθρού υποβάλλοντας τους κατ'αυτό τον τρόπο υπό μεγάλη ψυχολογική πίεση.
Η σφαλιάρα αυτή απαιτούσε για να επιτευχθεί πολύ γρήγορη κίνηση του χεριού, τεντωμένου και άκαμπτου χωρίς να σπάει ποτέ ο καρπός και ο αγκώνας, με κίνηση που ξεκινούσε πάντα από τον ώμο και βάζοντας παράλληλα επιπλέον δύναμη με ελαφρά κλίση του σώματος. Πολλές φορές εφαρμοζόταν ταυτόχρονα και στις δύο πλευρές του προσώπου.
Ωστόσο, η πραγματική «οθωμανική σφαλιάρα» εφαρμοζόταν ακριβώς στη μέση του προσώπου στοχεύοντας τη μύτη και χωρίς να κάμπτεται η παλάμη. Με αυτόν τον τρόπο, το μέρος του κρανίου πάνω από τις κόγχες των ματιών έσπαγε και κολλούσε απευθείας στον εγκέφαλο προκαλώντας έτσι τον θάνατο.
Η σημασία της σφαλιάρας στην οθωμανική κουλτούρα
Στην οθωμανική κουλτούρα, οι αντίπαλοι δεν θα χτυπούσαν ποτέ ο ένας τον άλλον σε έναν καυγά με γροθιές λόγω της πιθανότητας μόνιμης βλάβης στο πρόσωπο. Θεωρούνταν οτι η επίθεση σε κάποιον με γροθιά θα πρέπει να ήταν η τελευταία επιλογή, όποιος επιτίθονταν πρώτος με γροθιές και όχι με σφαλιάρες καταδικάζονταν η πράξη του ως κατακριτέα. Στους αθλητικούς καυγάδες η σφαλιάρα χρησιμοποιούνταν μόνο σύμφωνα με τους κανόνες που ήταν συμφωνημένοι και κοινοποιημένοι σε όλους τους συμμετέχοντες του αγώνα. Στον αγώνα ο ισχυρότερος χτυπούσε τον αντίπαλό του με μία δυνατή σφαλιάρα και αυτό συνήθως ήταν αρκετό.
https://www.turkishvibe.com/culture/ottoman-slap/