Tα ιδια ελεγε και η γιαγια μου. Οι Γερμανοι (οι περισσοτεροι τουλαχιστον στην Αθηνα) ηταν καφροι και μαλακες. Οι Ιταλοι (οι περισσοτεροι παλι) ηταν λες και ειχαν ερθει για διακοπες. Πιο ευγενεις και πιο πολυ ενδιαφέρονταν για την καλοπεραση τους με κρασια και τραγουδια παρα να κανουν το στρατο κατοχης.Antares έγραψε: ↑30 Οκτ 2023, 17:45Ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1947. Νομίζω τότε σκότωσαν τον παππού μου σε ηλικία 30 ετών. 30 ετών ήταν και η γιαγιά μου.
Από την μεριά της μητέρας μου, ο πατέρας της που έζησε έως τα 90, δεν μας μίλησε ποτέ για αυτές τις εποχές.
Ιστορίες έλεγαν οι δύο γιαγιάδες. Η γιαγιά που έχασε τον άνδρα της 30 ετών δεν μας είπε ποτέ ποιοι τον σκότωσαν και γιατί. Μας έλεγε όμως ότι οι Γερμανοί ήταν άρπαγες και δεν πλήρωναν τίποτα, ενώ οι Ιταλοί ζητούσαν συγγνώμη και πλήρωναν για αυτά που χρειάζονταν (ζώα, τρόφιμα, προμήθειες).
Δεν ήθελαν να μιλήσουν.
Η αλλη μου γιαγια στην Καλαματα ελεγε και κατι αλλο βεβαια. Οι Γερμανοι (απο το 1943 και μετα καθως μεχρι τοτε ηταν οι Ιταλοι στην περιοχη οπου για αυτους ελεγε οτι ειχαν ερθει για εκδρομη και οχι για κατοχη) ηταν πολυ πιο σοφτ απο τους αλλους στην Αθηνα. Αρκετοι ηταν καφροι βεβαια αλλα ηταν πιο ευγενικοι και μαλιστα οταν εβγαζε καμια φορά βολτα την αδελφη του πατέρα μου βρέφος τοτε και επεφτε πανω σε τιποτα Γερμανους τους εβλεπε να χαμογελουν και καποιοι μαλιστα να παιζουν και με το μωρο (προφανως η γιαγια μου ειχε χεστει πανω της αλλα καταλαβε οτι δεν ειχαν κακη προθεση και απλα χαζολογουσαν με το μωρο. Καποια που γινοταν παλι αυτο ηταν με τον αντρα της αδελφης της που ηξερε Γερμανικα και οταν εφυγαν τους ρωτησε τι ελεγαν. Και της ειπε πως τους αρεσε που το μωρο ηταν ξανθο και μαλιστα ενος λεει του θυμιζε την κορη του στην Γερμανια).
Ισως επειδη ηταν επαρχια και εκει εστελναν τους πιο σοφτ? Επεσε στην περιπτωση? Δεν ξερω τι να υποθέσω.
Η γιαγια στην Αθηνα τοτε δουλευε σε ενα μεγαλομπακαλικο το οποιο ηταν κεντρικο και οταν μπηκαν οι Γερμανοι και οι Ιταλοι ουσιαστικα το επιταξαν για να εφοδιαζονται απο εκει (απευθειας στην Κομαντο Ταπα/Κομμαντατουρ)
Αυτο δεν αρεσε στο αφεντικο και στους υπαλληλους ομως και τους επαιξαν πουστια.
Εφτιαξαν ψεύτικα ζυγια και εκλεβαν τους Ιταλους/Γερμανους στο ζυγι βαζοντας τους λιγότερα απο οσα ελεγε η ζυγαρια.
Το περισσευμα το επαιρναν τα βράδυα οι υπαλληλοι (αναμεσα τους και ο παππους μου καθως εκει γνωρισε τη γιαγια μου και παντρευτηκαν) και το μοιραζαν κρυφα στις γειτονιες τους σε οσους δεν ειχαν.
Κατάφεραν να κρυφτουν και να συνεχίσουν τον κολπο τους μεχρι το 1944 με την πιο απιθανη βοηθεια που τους ηρθε ουρανοκατέβατη.
Ο κουνιαδος της γιαγιας μου προπολεμικα ειχε ενα φιλο Γερμανο στον Πειραια (Γερμανος πατέρας, Ελληνιδα μανα) τον οποιο μολις ηρθαν οι Γερμανοι τον εχασε.
Οταν τους ξαναβρηκε αυτος (ειχα πει πως σε καποιο αλλο ποστ αν θυμαμαι καλα) τους ειπε πως οταν ηρθαν οι Γερμανοι και ανακαλυψαν οτι ειναι δικος τους τον στρατολογησαν με το ζορι και πως τωρα ειναι στην επιμελητεια. Αλλα δεν τους γουσταρε με καμια Παναγια.
Ετσι εχοντας τα μεσα στην επιμελητεια κατάφερε να καλυπτει τα ελλειματα απο τα ζυγια και να δινει και αλλα απο τις αποθηκες τους για να τα δωσουν στον κοσμο.
Αυτο κράτησε μεχρι το 1944 λιγο πριν φυγουν οι Γερμανοι. Δυστυχως για αυτον τον ανακάλυψαν αλλα προς τιμην του δεν καρφωσε κανεναν απο τους υπολοιπους παιρνωντας την ευθυνη πανω του για τις κλοπες στις αποθηκες και τα ζυγια.
Εξαφανιστηκε απο προσωπου γης μετα απο αυτο και αργοτερα μετα τον πολεμο μαθανε πως τον στειλανε στο Ανατολικο Μετωπο και εκτοτε ηταν αγνοουμενος.
