Με την έκφραση φεμινιστικοί σεξουαλικοί πόλεμοι, αναφερόμαστε σε μια σειρά από συζητήσεις που έλαβαν χώρα στο φεμινιστικό κίνημα μεταξύ των τέλους της δεκαετίας του '70 και των αρχών της δεκαετίας του '80. Οι Σεξουαλικοί Πόλεμοι (ονομάζονται επίσης Πόλεμοι Πορνό) σηματοδότησε το σημείο καμπής μεταξύ του δεύτερου φεμινιστικού κύματος και του τρίτου. Από τη δεκαετία του 1970, το κύριο θέμα συζήτησης ήταν η σεξουαλικότητα. Οι φεμινίστριες μιλούν για πορνογραφία, αλλά και για σεξουαλικές σχέσεις και πρακτικές BDSM.
Η σεξουαλική επανάσταση είχε μόλις τελειώσει, η Χρυσή Εποχή του Πορνό άρχιζε στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι φεμινίστριες προσπαθούσαν να βάλουν τις σεξουαλικές σχέσεις σε ένα θεωρητικό πλαίσιο. Η δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Έλεν Γουίλις, για παράδειγμα, γράφει ότι το σεξ υπόκειται επίσης σε πατριαρχικούς μηχανισμούς, δηλαδή αναπαράγει δυναμικές ισχύος που ωφελούν τις ανδρικές επιθυμίες (για να καταλάβουμε, η ύπαρξη του χάσματος του οργασμού δείχνει ότι η πατριαρχία επηρεάζει επίσης το σεξ). Εδώ είναι ήδη όπου ο ριζοσπαστικός φεμινισμός αρχίζει να τρίζει. Αρχίζουν να αναδύονται δύο σκέλη σκέψης, τα οποία στη συνέχεια θα διαμορφωθούν σε δύο ρεύματα: κατά του πορνό και του υπέρ του σεξ. Και τα δύο ήταν δύο ριζοσπαστικά ιδεολογικά στρατόπεδα (με πολλά εσωτερικά προβλήματα) που ξεκίνησαν από πολύ διαφορετικές υποθέσεις. Οι γυναίκες υπέρ του σεξ φώναξαν «η σεξουαλική εργασία είναι δουλειά» για να αφαιρέσει το στίγμα της πορνείας, και την ίδια στιγμή η πιο διάσημη ακτιβίστρια κατά της πορνογραφίας, Andrea Dworkin, έγραψε ότι «κάθε σεξ είναι βιασμός», σε όλες τις μορφές του.
Η συνέχεια εδώ.
https://www.nssgclub.com/en/lifestyle/2 ... inism-porn