Σταυροφοριες και Σταυροφορικα Βασιλεια στην Ανατολη

[George_V]

Όταν εφτασε η φημη στην Αντιόχεια πως ο Αυτοκράτορας εφυγε εγκαταλειποντας τους στο ελεος των Τουρκων οι ευγενεις το θεωρησαν πραξη προδοσιας. Ο Βοημουνδος βεβαια ετριβε τα χέρια του καθως η Αντιοχεια θα ηταν δικη του πλεον. Με ένα ερωτηματικο βεβαια καθως ηταν αποκλεισμενοι επι του παρόντος.

Από την άλλη όμως καταλαβαν πως σε αυτό φταιει και ισως περισσότερο από τον Αυτοκράτορα ο Κομης του Μπλουα. Κατηγορηθηκε για δειλια και η
ιστορια αυτή κυκλοφορησε σε ολη την Ευρωπη και δυστυχως για αυτόν τα εμαθε και η γυναικα του η Αντέλα.

Οποτε όταν γυρισε πισω (αυτό ηταν το ευκολο μερος) εφαγε τρελη παντοφλα από τη γυναικα του η οποια δεν σταματησε να γκρινιαζει και να του τη λεει συνεχεια μεχρι που τον αναγκασε να ξαναπαει σε Σταυροφορια για να εξιλεωθει (αλλα και για να γλιτωσει την κρεβατομουρμουρα και την γκρινια της).

Πισω στην Αντιοχεια στις 10 Ιουνιου 1098 ενας φτωχοντυμενος χωρικος ζητησε να δει τον Κομη Ραυμονδο μαζι με τον Επίσκοπο Αντεμαρ. Εκει τους ειπε πως λεγοταν Πέτρος Βαρθολομαιος και πως ηταν υπηρετης του προσκυνητη Γκιγιωμ-Πιερ από την Προβηγκια.

Μετα τους αποκάλυψε ότι τους τελευταιους μηνες εβλεπε συνεχεια οράματα τον Αποστολο Ανδρέα να του αποκαλυπτει που μπορει να βρεθει το ιεροτερο κειμηλιο της Χριστιανοσυνης.

Όταν ρωτηθηκε από τον Ραυμονδο ποιο κειμηλιο λεει αυτος απάντησε ότι είναι Αγία Λογχη που τρυπησε το πλευρο του Χριστου.

Το πρωτο οραμα ανεφερε ότι το ειδε κατά τη διαρκεια του σεισμου της 30ης Δεκεμβριου 1097. Προσευχοταν τρομοκρατημενος να σταματησει το κουνημα όταν ειδε έναν ασπρομαλλη γερο μπροστα του μαζι με έναν ψηλο νέο.

Ο γερος του ειπε πως είναι ο Αποστολος Ανδρεας και πως πρεπει να παει αμεσως να βρει τον Κομη Ραυμονδο και τον Επισκοπο Αντεμαρ και να πει στον μεν Επίσκοπο ότι είναι αμελης στα καθηκοντα του ιεροκηρυκα. Ενώ στον Κομη επρεπε να αποκαλυψει που ηταν κρυμμενη η Αγια Λογχη.

Και συνεχισε μετα πως υπερφυσικα βρέθηκε μεσα στην Αντιόχεια και εντος της Σπηλαιωδους Εκκλησιας του Αγιου Πέτρου οπου ο Αποστολος Ανδρεας τον οδηγησε στο νοτιο Παρεκκλησι. Εκει εξαφανιστηκε και ξαναεμφανιστηκε κρατώντας την Αγια Λόγχη. Ο Πετρος ζητησε να την παρει αμεσως αλλα ο Αποστολος Ανδρεας του ειπε να ερθει με 12 αλλους και να ψαξουν στο νοτιο παρεκκλησι.

Αλλα ο Πετρος αμελησε και δεν ειπε τιποτα σε κανεναν καθως φοβοταν ότι δεν θα τον πιστευε κανεις και τον Φεβρουαριο ηταν μελος αποσπασματος που πηγε να βρει τροφιμα μεχρι την Εδεσσα.

Εκει το πρωι της 10ης Φεβρουαριου ενώ ειχε καταλυσει μαζι με αλλους σε ένα καστρο στην Εδεσσα εμφανιστηκε παλι ο Αποστολος Ανδρεας με τον ψηλο νεαρο οπου αφου τον κατσαδιασε για την ανυπακοη του τον τιμωρησε με προσωρινη τυφλωση. Μετα ο Αποστολος Ανδρεας του ειπε ότι οι Σταυροφοροι εχουν ειδικη προστασια από τον Θεο. Ο Πετρος παραδεχτηκε την ανυπακοη και ειπε ότι θα το πει στον Κομη μολις γυρισει στην Αντιοχεια.

Αλλα και παλι φοβηθηκε να το πει. Τον Μαρτιο του 1098 πηγε μαζι με τον αφέντη του στην Κυπρο για να μεταφέρουν εφοδια και το Σαββατο του Λαζάρου 20 Μαρτιου ενώ κοιμοταν σε σκηνη στο λιμάνι του Αγιου Συμεων ειδε παλι τον Αγιο Ανδρεα να τον διατάζει να τα πει όλα αυτά στον Κομη και του εδωσε οδηγιες τι να κανει ο Ραυμονδος όταν φτάσει στον Ιορδάνη ποταμο.

Τελικα αποφάσισε να τα πει αλλα οι ευγενεις τον απερριπταν και δεν του εκλειναν ραντεβου να τον δεχτει ο Ραυμονδος. Τελικα επιλεχτηκε για άλλη αποστολη στην Μοψουεστια και μετα ξανα στην Κυπρο για προμηθειες.

Ο Αποστολος Ανδρεας ξαναηρθε παλι σε οραμα και εξαλλος από οργη τον διέταξε να γυρισει πισω και να δει τον Κομη αμεσως.
3 φορες το πλοιο σαλπαρε λεει ο Πετρος Βαρθολομαιος και 3 φορες ξαναγυρισε πισω με την τελευταια φορά να σφηνωνει στα βραχια μιας βραχονησιδας εξω από το λιμανι του Αγιου Συμεων. Εκει ο Πετρος κατέβηκε από το καραβι και επεσε αρρωστος.

Όταν συνηλθε εμαθε ότι η Αντιοχεια ειχε πεσει και γυρισε πισω. Πηρε μερος στη μαχη της 10ης Ιουνιου και παραλιγο να σκοτωθει όταν 2 αλογα συγκρουστηκαν μεταξυ τους και θα τον ελιωναν αν ειχε κανει ένα βημα ακομα. Εκει ειδε για άλλη μια φορα τον Αποστολο Ανδρεα κοκκινο από θυμο να τον διατάζει να παει αμεσως στον Κομη. Και επιτελους εγινε δεκτος από αυτόν.

Ο Επισκοπος Αντεμαρ δεν τον πολύπιστεψε. Ο Επισκοπος ειχε δει την Αγια Λογχη στην Κωνσταντινουπολη. Πως είναι δυνατον να υπαρχει και άλλη?
Αλλα ο Ραυμονδος πιο απλοικος και πιο ενθουσιωδης τον πιστεψε. Κανονισε να ελεγχθει η Εκκλησια του Αγιου Πετρου σε 5 μερες και εθεσε τον Πετρο Βαρθολομαιο υπο την προστασια του πνευματικου του.

Το ιδιο απογευμα ενας ιερεας από τη Βαλενς ονοματι Στέφανος ζητησε να δει τους ευγενεις. Τους ειπε ότι στις 10 Ιουνιου πιστευοντας ότι οι Τουρκοι ειχαν μπει στην Αντιοχεια πηγε με αλλους ιερεις στην Εκκλησια της Θεοτόκου να κανουν δεηση. Στο τελος αποκοιμηθηκαν εκει ολοι. Και ειδε λεει μια φιγουρα να του λεει ότι είναι σωστοι χριστιανοι και όχι αιρετικοι. Μετα η φιγουρα ρωτησε τον ιερέα εάν τον γνωριζει. Ο ιερεας απαντησε όχι και τοτε ειδε να σχηματιζεται ένα σταυροειδες φωτοστεφανο στο κεφαλι της φιγουρας και ο ιερεας καταλαβε πως ηταν ο Χριστος.

Μετα ρωτησε ο Χριστος ποιος διοικει το στρατο και ο ιερέας απαντησε ότι διοικει ένας Επίσκοπος. Και τοτε ειπε ο Χριστος στον ιερεα ότι οι ανθρωποι διεπραξαν σαρκικα αμαρτηματα και λαγνειες αλλα εάν γυρισουν στο χριστιανικο τροπο ζωης θα τους στειλει την προστασια του σε 5 μερες.

Μετα εμφανιστηκε μια γυναικεια φιγουρα η οποια ειπε στο Χριστο ότι αυτοι είναι οι ανθρωποι για τους οποιους σε παρακαλουσα. Μετα ηρθε ο και ο Αποστολος Πετρος και μετα ο ιερέας ξυπνησε.

Ο Επισκοπος Αντεμαρ αυτόν τον πιστεψε περισσοτερο από ότι τον προηγουμενο. Αλλα και οι ευγενεις εντυπωσιαστηκαν, Ετσι ο Αντεμαρ τους καλεσε να ορκιστουν πως κανεις δεν θα φυγει από την Αντιοχεια αν δεν συμφωνουν ολοι.

Οι ευγενεις ορκιστηκαν και αυτος ο ορκος ο οποιος εδινε ένα αισθημα αλληλεγγυης υψωσε καπως το πεσμενο φρονημα του στρατου.

Στις 14 Ιουνιου ενας φλεγομενος μετεωριτης φανηκε στον ουρανο και ηταν σαν να πεφτει πανω στο Τουρκικο στρατόπεδο.

Στις 15 Ιουνιου ο Πετρος Βαρθολομαιος πηγε με συνοδεια αλλων 12 στην Εκκλησια του Αγιου Πέτρου και παρουσια του Κομη Ραυμονδου αρχισαν οι εργάτες να σηκωνουν τις πλακες και να σκάβουν το δάπεδο.

Ολη μερα εσκαβαν οι εργάτες εχοντας ανοιξει λακκο βαθους 2 μετρων σε ολο το πατωμα του νοτιου Παρεκκλησιου αλλα δε βρηκαν τιποτα.

Ο Κομης Ραυμονδος απογοητευμενος εφυγε από την Εκκλησια. Ως που τελικα κατεβηκε ο ιδιος ο Πετρος Βαρθολομαιος στο λακκο και αφου εσκαψε λιγο με τα χέρια παρουσιασε ένα κομμάτι σιδερο.

Η φημη πως βρέθηκε η Αγια Λογχη εξαπλωθηκε σαν πυρκαγια στο στρατο και το ηθικο τους αναπτερωθηκε αμεσως.

Ο Επισκοπος Αντεμαρ συνεχιζε να μην πειθεται γιατι πρωτον ειχε δει την Αγια Λογχη στην Κωνσταντινουπολη και δευτερον αυτό το σκουριασμενο κομμάτι σιδερο δεν εμοιαζε καν με λογχη. Τον θεωρουσε τσαρλατανο και θεομπαιχτη.

Αλλα ο Κομης Ραυμονδος ειχε ενθουσιαστει. Αληθινη η όχι η Λογχη εκανε το θαυμα της. Ο στρατος ηταν και παλι σε θεση να πολεμησει.

Αλλα τα οράματα του Πετρου συνεχιστηκαν. Ειπε ότι ειδε τον Αποστολο Ανδρεα με τον Χριστο και του εδωσαν λεει λεπτομερεις οδηγιες για το πως πρεπει να γιορταστει το γεγονος και τι λειτουργιες πρεπει να γινουν.

Αυτή η τοσο λεπτομερης αφηγηση των τεχνικων λεπτομερειων μιας λειτουργιας εβαλε ψυλλους στα αυτια του Επισκοπου της Ορανζ και ρωτησε τον Πετρο αν ξερει να διαβαζει.

Αυτος ειπε ότι είναι αγραμματος. Αλλα ο Επισκοπος θα τον ειχε από κοντα πλεον. Μια τετοια γνωση λειτουργικων λεπτομερειων που δεν τις ξερουν ουτε κληρικοι απ εξω αν δεν είναι υπερφυσικη παρεμβαση είναι σιγουρα μια καλοστημενη απατη και ο Πετρος Βαρθολομαιος εχει εκπαιδευτει πολύ καλα από καποιον που ξερει Εκκλησιολογια.

Μετα ακολουθησε και άλλο οραμα οπου ειδε λεει ότι δεν θα αργησει η Μεγάλη Μαχη με τους Τουρκους. Ο Αποστολος Ανδρεας διατάζει νηστεια 5 ημερων ως επιτιμιο για τις αμαρτιες τους και αμεσως μετα πρεπει να επιτεθουν στους Τουρκους και θα νικησουν. Απαγορευεται όμως το πλιατσικο τους ειπε.

Στο μεταξυ ειχε αναλαβει προσωρινα αρχηγος ο Βοημουνδος καθως ο Ραυμονδος ηταν αρρωστος και ειχε ηδη αποφασισει πως ηταν μονοδρομος η εφοδος κατευθειαν στο κεντρο των δυναμεων του Κερμπογκα. Ισως τα οραματα του Πετρου να μην ηταν ακριβως οραματα και καποιος από τον κυκλο των ευγενων να του εδινε πληροφοριες για να λεει συγκεκριμενα πραγματα να ακουνε οι στρατιωτες.

Στο μεταξυ στο Τουρκικο στρατοπεδο ο Κερμπογκα ειχε τα δικα του προβληματα. Η συνοχη μεταξυ των διαφορων Εμιρηδων εδειχνε να σπαει ενώ ο Εμιρης του Χαλεπιου αρνουνταν ακομα να συμμετάσχει. Αλλα επρεπε να βρεθουν ενισχυσεις. Ετσι ο Κερμπογκα αρχισε διαπραγματευσεις με τον Εμιρη του Χαλεπιου. Αλλα ετσι προσέβαλλε τον Εμιρη της Δαμασκου καθως ο Εμιρης του Χαλεπιου ηταν εχθρος του και αρχισε να σκεφτεται να αποχωρησει. Αλλωστε απειλουνταν από τους Φατιμιδες και δεν μπορουσε να λειπει καιρο από τη Δαμασκο.

Από την άλλη ο Εμιρης της Χομς ειχε βεντέτα με τον Εμίρη του Μανμπιζ και δεν ηθελαν να βλεπει ο ενας τον άλλο. Ακομα και στη μαχη πηγαιναν μακρια μεταξυ τους για να μην αναγκαστουν να συνεργαστουν.

Όλα αυτά προκαλουσαν πονοκεφαλο στον Κερμπογκα σε συνδιασμο με το γεγονος ότι οι Εμιρηδες ειχαν αρχισει να αμφισβητουν και την εξουσια του. Αλλωστε και αυτος ενας Εμιρης ηταν ισοβαθμος με εκεινους. Γιατι πρεπει να τον υπακουνε?

Οσο περνουσε ο καιρος οι λιποταξιες γινονταν καθημερινο φαινομενο. Αραβες και Τουρκοι λιποτακτουσαν μαζικα.

Αυτό το εμαθαν οι Σταυροφοροι και προσπαθησαν να τον πεισουν να λυσει την πολιορκια. Στις 27 Ιουνιου του εστειλαν πρεσβεια τον Πετρο τον Ερημιτη και τον ιπποτη Χερλουινο (ο οποιος ειχε μαθει Αραβικα και Περσικα) αλλα δεν κατεληξαν καπου.

Ο Κερμπογκα απέρριψε τη λυση της πολιορκιας και οι πρεσβεις αντιπροτειναν να λυθει το ολο ζητημα με μια σειρα μονομαχιων μεταξυ συγκεκριμενων Δυτικων και Μουσουλμανων εκπροσωπων. Αλλα και αυτό απορριφθηκε και ο Κερμπογκα απαίτησε ανευ ορων παραδοση των Σταυροφορων. Αυτό απορριφθηκε από τους πρεσβεις.

Ετσι την επομένη 28 Ιουνιου ο Βοημουνδος ετοιμασε το στρατο του για μαχη. Χωρισε το στρατο σε 6 σωματα.

Το 1ο Σωμα αποτελουντα από Γαλλους και Φλαμανδους υπο την ηγεσια του Κομη του Βερμαντουα και του Ροβερτου της Φλανδρας.

Το 2ο Σωμα αποτελουνταν από Λοθαριγγιους υπο την ηγεσια του Δουκα της Κατων Λωρραινης.

Το 3ο Σωμα αποτελουνταν από Νορμανδους της Βορειας Γαλλιας υπο την ηγεσια του Δουκα Ροβέρτου.

Το 4ο Σωμα αποτελουνταν από Τουλουζάνους και Προβηγκιους υπο την ηγεσια του Επισκόπου Αντεμαρ (ο Κομης Ραυμονδος ηταν ακομα αρρωστος)

Το 5ο και 6ο Σωμα αποτελουνταν από Νορμανδους της Ιταλιας με αρχηγους τον Βοημουνδο και τον Τανκρεδο.

Στο στρατοπεδο εμειναν 200 ανδρες για φρουρα υπο τη διοικηση του Κομη Ραυμονδου.

Επισης στη μαχη εφεραν και την Αγια Λογχη που ανακαλυψαν για να τους φερει θεικη βοηθεια και την οποια κραταγε ο ιστοριογράφος της Σταυροφοριας Ραιμοντ ντ’Αγκιλερ.

Βγαινοντας από την Πυλη οι Σταυροφοροι ο Αραβας Στρατηγος του Κερμπογκα Ουατάμπ ιμπν Μαχμουντ του ειπε να επιτεθει αμεσα πριν παρουν τις θεσεις τους. Αλλα ο Κερμπογκα φοβηθηκε ότι είναι πολύ νωρις για δράση ακομα καθως θεωρησε ότι αυτοι είναι μονο η εμπροσθοφυλακη και αν τους επιτεθει θα πεσει σε παγιδα.

Όταν όμως ειδε τον Σταυροφορικο στρατο σε πληρη αναπτυξη τοτε διστασε και εστειλε αγγελιοφορο να ζητησει διαπραγματευσεις για ειρηνη.

Οι Σταυροφοροι όμως αγνοησαν τον αγγελιοφορο και ξεκινησαν να βαδιζουν κατά των Τουρκων. Ο Κερμπογκα υποχωρησε σε ψηλοτερο εδαφος και διέταξε τους τοξοτες του να ριχνουν βελη συνεχως στους Σταυροφορους. Παράλληλα εστειλε ένα αποσπασμα να τους πλαγιοκοπησει από αριστερα.

Αλλα ο Βοημουνδος το περιμενε αυτό και εριξε στη μάχη το 7ο Σωμα που ειχε δημιουργησει κρυφα υπο τον Κομη της Τουλ και καταφερε να σταματησει την πλαγιοκοπηση αμεσα.

Οι Τουρκοι τοξοτες δεν μπορουσαν να σταματησουν την προελαση των Σταυροφορων και συντομα ξεσπασε μαχη εκ του συστάδην με τους Τουρκους να υποχωρουν σιγα σιγα.

Οι Σταυροφοροι κερδιζαν εδαφος και το ηθικο τους ανεβηκε και άλλο όταν καποιοι στρατιωτες ανεφεραν ότι βλεπουν πανω σε ένα λοφο λαμπερους καβαλλάρηδες με λευκα ρουχα πανω σε λευκα αλογα που κρατουσαν λευκες σημαιες και τις ανεμιζαν στον αερα. Αρκετοι από τους στρατιωτες λενε πως αναγνωρισαν αναμεσα τους τον Αγιο Γεωργιο, τον Αγιο Δημητριο και τον Αγιο Μερκουριο.

Το τελευταιο πληγμα ηταν η προδοσια των Εμιρηδων που τραπηκαν σε φυγη σκορπωντας πανικο στον στρατο του Κερμπογκα ο οποιος για να σωθει εβαλε φωτια στο ξερο γρασιδι μπροστα του για να καθυστερησει τους Σταυροφορους και να προλαβει να φυγει. Οι Εμιρηδες αντιληφθηκαν πως να νικησει ο Κερμπογκα τους Σταυροφορους θα γινει παντοδυναμος και αυτοι θα είναι οι πρωτοι που θα καταπιει. Ετσι για να γλιτώσουν εφυγαν από τη μαχη.

Οι τελευταιοι που εμειναν πιστοι και αντιστάθηκαν με λυσσα ηταν ο Εμιρης Σογκμαν και ο Εμιρης της Χομς αλλα και αυτοι καποια στιγμη λυγισαν και τραπηκαν σε φυγη παρασυροντας και τον υπολοιπο στρατο του Κερμπογκα σε πανικο.

Οι Σταυροφοροι αγνοησαν το στρατοπεδο του Κερμπογκα και δεν το λεηλατησαν αλλα αντιθετα κυνηγησαν τους Τουρκους μεχρι την Σιδηρα Γέφυρα σφάζοντας χιλιαδες. Αλλοι μπηκαν στο οχυρο του Τανκρεδου για να γλιτωσουν αλλα αφου περικυκλωθηκαν σφαγιαστηκαν. Ενώ οσοι κρυφτηκαν στην υπαιθρο σκοτωθηκαν από Συρους και Αρμενιους χωρικους.

Ο Κερμπογκα καταφερε να γυρισει στη Μοσουλη αλλα πλεον ηταν κατεστραμμενος. Ειχε γινει ο περιγελος του Μουσουλμανικου κοσμου.
Πισω στην Αντιοχεια ο Στρατηγος του Κερμπογκα Αχμάντ ιμπν Μαργουαν εβλεπε τη μαχη από την ακροπολη. Όταν ειδε ότι χάθηκε η μαχη εστειλε αγγελιοφορο να δηλωσει την παραδοση του.

Οι Σταυροφοροι οδηγησαν τον αγγελιοφορο στον Ραυμονδο ο οποιος εδωσε στον αγγελιοφορο μια από τις σημαιες του και του ειπε να κατεβασει τις σημαιες του Κερμπογκα και να ανεβάσει τη δικια του.

Όταν όμως ο Αχμαντ εμαθε πως η σημαια δεν είναι του Ραυμονδου αρνηθηκε να κατεβασει τις Τουρκικες σημαιες και να σηκωσει του Ραυμονδου. Ο Βοημουνδος ειχε ηδη κανει μυστικη συμφωνια μαζι του και ο Ραυμονδος δεν το γνωριζε αυτό.

Ετσι δεν ανοιξε τις πυλες μεχρι να ερθει ο Βοημουνδος και μονο τοτε τις ανοιξε και σηκωσε σημαιες του Βοημουνδου στην ακροπολη και ο Αχμαντ ιμπν Μαργουαν βαφτιστηκε χριστιανος και τον προσελαβε στην υπηρεσια του ο Βοημουνδος.

Η νικη των Σταυροφορων ηταν κατι ανελπιστο αλλα ηταν μια ολοκληρωτικη νικη και απόφασισαν να μεινει η Αντιοχεια χριστιανικη. Ο ορκος προς τον Αυτοκράτορα επεβαλλε να την δωσουν στον Αυτοκράτορα Αλέξιο. Αλλα ο Βοημουνδος ηδη ειχε εκδηλωσει ενδιαφέρον να την παρει για λογαριασμο του. Ολοι οι υπολοιποι ευγενεις συναινεσαν εκτος από τον Ραυμονδο που ηταν τσακωμενος με τον Βοημουνδο. Αλλωστε η καταληψη της Αντιοχειας και της ακροπολης της δικο του εργο ηταν. Και μονο για αυτό την αξιζε την πολη ειπαν οι αλλοι ευγενεις.

Αλλα αυτό παραβιαζε τον ορκο προς τον Αυτοκρατορα? Όχι δα ειπαν οι Σταυροφοροι. Ο Αυτοκρατορας πρωτον ηταν πολύ μακρια και τους ειχε προδοσει και από πανω. Δεν ηρθε όταν ζητησαν τη βοηθεια τους. Ακομα και ο Αυτοκρατορικος αντιπροσωπος τους ειχε εγκαταλειψει. Την πολη την πηραν μονοι τους και τον Κερμπογκα τον νικησαν μονοι τους. Σιγα μη περιμεναν τον Αυτοκράτορα να ερθει να την παρει.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Ο Επισκοπος Αντεμαρ βρηκε μια μεση λυση. Τωρα που η Αντιοχεια ηταν ασφαλης ο Κομης του Βερμαντουα εξεφρασε την επιθυμια να γυρισει στο σπιτι του και θα ταξιδευε για τη Γαλλια μεσω Μ.Ασιας και Κωνσταντινουπολης. Ηταν ο πλεον καταλληλος να τον στειλουν στον Αυτοκράτορα για να του εξηγησει την κατάσταση καθως πιστευαν ότι ο Αυτοκράτορας βρισκοταν ακομα στην Μ. Ασια σε εκστρατεια. Ο Αντεμαρ και ο Ραυμονδος πιστευαν ότι ο Αυτοκρατορας μαθαινονταςε τι εγινε θα ερχοταν να τους βοηθησει.

Παράλληλα αποφασισαν να μεινουν στην Αντιοχεια για ξεκουραση και να φυγουν για Ιερουσαλημ την 1η Νοεμβριου περιμενοντας και την απαντηση του Αυτοκράτορα.

Ο Κομης του Βερμαντουα εφυγε στις αρχες Ιουλιου μαζι με τον Κομη του Αινω αλλα δυστυχως επεσαν σε Τουρκικη ενεδρα και πολλοι σκοτωθηκαν.

Ενώ ο Κομης του Αινω εξαφανιστηκε χωρις ποτε να δωσει κανενα σημειο ζωης. Τελικα ο Κομης του Βερμαντουα εφτασε στην Κωνσταντινουπολη το φθινοπωρο και συναντησε τον Αυτοκράτορα οπου του ειπε τι εγινε στην Αντιοχεια.

Ο Αυτοκράτορας όμως του ειπε πως περασε πλεον η εποχη για μάχες και πως ο καιρος δεν του επιτρεπει να φυγει σε εκστρατεια. Τουλαχιστον όχι πριν περασουν μηνες και φτιαξει ο καιρος. Ηταν αδυνατον να φτασει στην Αντιοχεια πριν την ανοιξη του 1099.

Στο μεταξυ στην Αντιοχεια τα νευρα ηταν τεντωμενα η ακροπολη ειχε τεθει υπο διασυμμαχικη διοικηση αλλα ο Βοημουνδος ειχε κρατησει τους κυριοτερους πυργους και σιγα σιγα καταφερε να βγάλει εξω από την ακροπολη τα στρατευματα των αλλων ευγενων με τη βοηθεια του Γοδεφρειδου και του Ροβερτου για να μπορει να αντικρουσει οποια ενσταση ειχε ο Ραυμονδος.

Σε αντιποινα ο εξαλλος Ραυμονδος κρατησε υπο τον ελεγχο του την κεντρικη πυλη της Αντιοχειας και το Παλατι του Γιαγκι-Σιγιαν αλλα ηταν πολύ αρρωστος ακομα για να αντιπαρατεθει με τον Βοημουνδο. Και σαν να μην εφτανε αυτό αρρωστησε και ο Επισκοπος Αντεμαρ. Με τους 2 βασικους αρχηγους εκτος μάχης ο Βοημουνδος και οι Νορμανδοι του πηραν το πανω χέρι και ο Βοημουνδος συμπεριφεροταν σαν να ηταν ηδη ο απολυτος κυριαρχος της πολης.

Οι Γενουατες που ειχαν ερθει με το στολο μπηκαν στην πολη αμεσως μετα την καταληψη της για να προλαβουν να καπαρωσουν το εμποριο και αμεσως προσκολληθηκαν στον Βοημουνδο οπου και αναγνωρισαν την κυριοτητα του στην πολη. Για να τους ευχαριστησει ο Βοημουνδος επικυρωσε Χάρτα με την οποια τους εδινε εμπορικα δικαιωματα, την αγορα της πολης, 1 εκκλησια και 30 σπιτια εντος Αντιοχειας. Ετσι μεσω των Γενουατων ο Βοημουνδος εγκατεστησε απευθειας συνδεση και επικοινωνια με Ιταλια.

Οσο ο Βοημουνδος και Ραυμονδος ειχαν αυτό το ιδιοτυπο σταντοφφ οι κατωτεροι ευγενεις εφευγαν για να πανε στην Κομητεια της Εδεσσας ή εκαναν επιδρομες στις γυρω περιοχες για φτιαξουν δικα τους φέουδα στην περιοχη γυρω από την Αντιόχεια.

Η πιο φιλοδοξη προσπαθεια αεγινε από τον ιπποτη Ραιμον Πιλε από τη Λιμοζ οπου στις 17 Ιουλιου περασε τον Ορόντη ανατολικα και 3 μερες μετα κατέλαβε την πολη Τελ-Μαννάς οπου εγινε δεκτος με χαρα από τους Συριους κατοικους του. Μετα κατέλαβε και ένα καστρο παραδιπλα και από εκει επιτέθηκε στην πολη Μααρατ αν-Νουμαν με ένα στρατο από στρατολογημενους ντοπιους χριστιανους.

Αυτοι όμως δεν ηταν συνηθισμενοι στα δυτικα οπλα και όταν συναντησαν στρατιωτες που ειχε στειλει ο Εμιρης του Χαλεπιου τραπηκαν σε φυγη. Ο Πιλε δεν καταφερε να παρει το Μααρατ αλλα του εμεινε το Τελ-Μαννας καθως ο Εμιρης δεν μπορεσε να τον ξεκολλησει από εκει.
Οσο προχωρουσε το καλοκαιρι σαν να μην εφταναν όλα τα αλλα επεσε και επιδημια Τυφοειδους πυρετου στην Αντιοχεια. Από τους πρωτους που κολλησαν ηταν ο Επίσκοπος Αντεμαρ ο οποιος δεν αντεξε και πέθανε την 1η Αυγουστου 1098.

Ο θανατος του αφηνε την Σταυροφορια ουσιαστικα ακεφαλη καθως ηταν ο μονος που ειχε εξουσια απευθειας από τον Παπα για να ασκει την αρχηγια της Σταυροφοριας

Ο θανατος του λυπησε πολλους γιατι ο Αντεμαρ ηταν μια φωνη λογικης και πολλες φορες τους ειχε γλιτώσει ειτα από λαθος επιλογες ειτε από ασκοπους καυγάδες.

Βεβαια ο θανατος του μονο έναν ανθρωπο δε λυπησε τον Πετρο Βαρθολομαιο τον οποιο ειχε χαρακτηρισει τσαρλατανο.

Όταν ανακοινωθηκε ο θανατος του Επισκοπου ο Πετρος Βαρθολομαιος ειπε ότι ειδε σε οραμα τον Αποστολο Ανδρεα ο οποιος του ειπε ότι ο Επισκοπος Αντεμαρ μολις πέθανε πηγε στην Κολαση κατευθειαν αλλα μονο για μερικες ωρες καθως οι προσευχες των ευγενων και κυριως του Βοημουνδου τον εβγαλα από εκει κα ι τωρα είναι στον παράδεισο. Επισης ανεφερε πως ο Αποστολος Ανδρεας του ειπε να πει στον Κομη Ραυμονδο να δωσει την Αντιοχεια στον διεκδικητη της αν αποδειχθει πως είναι δικαιος και πως ενας Λατινος Πατριαρχης πρεπει να εκλεγει για να αποφασισει αν είναι δικαιος ο διεκδικητης.

Και συνεχισε επισης πως ο Αποστολος Ανδρεας επιτρεπει να ενταφιαστει στην Εκκλησια του Αγιου Πέτρου ο μακαριτης Επισκοπος Αντεμαρ αφου πλεον συγχωρεθηκε. Οι Σταυροφοροι πρεπει να μετανοησουν για τις αμαρτιες τους και να βαδισουν κατά της Ιερουσαλημ η οποια ηταν μολις 10 μερες πορεια μακρια αλλιως αν δεν μετανοουσαν το ταξιδι θα επαιρνε 10 χρονια.

Ουκ ολιγοι βεβαια υποψιαστηκαν πως ο Πετρος ηταν βαλτος αν όχι από τον Βοημουνδο σιγουρα από καποιον πολύ κοντα του
Οσο ο τυφοειδης πυρετος θεριζε την Αντιοχεια οι ευγενεις διασκορπιστηκαν στην υπαιθρο για να γλιτωσουν.

Ο Βοημουνδος περασε τον Αμανο προς την Κιλικια και την Ταρσο οπου ενισχυσε τις φρουρες και δεχτηκε την υποταγη τους καθως ηθελε το μελλοντικο Πριγκιπατο της Αντιοχειας που θα εφτιαχνε να περιλαμβανε και την Κιλικια.

Ο Γοδεφρειδος πηγε βορειοανατολικα στον αδελφο του Βαλδουινο τωρα Κομη της Εδεσσας ο οποιος του εδωσε τα καστρα Τουρμπεσελ και Ραβεντελ για να διαμενει και να βγάζει τα εξοδα του.

Ο Γοδεφρειδος εγινε πρασινος από τη ζηλια του με οσα ειχε καταφέρει ο μικρος του αδελφος. Αυτος που στη Γαλλια δεν ειχε δευτερο βρακι και τον χαρτζηλικωνανε αυτος και ο άλλος αδελφος του τωρα εγινε ο πιο ισχυρος από ολους και χαρτζηλικωνει τωρα αυτος τα μεγαλυτερα αδελφια του.

Για το Ραυμονδο δεν ξερουμε που πηγε ακριβως αλλα ο Δουκας της Νορμανδιας Ροβέρτος πηγε στην Λαοδικεια την οποια ειχε καταλαβει 1 χρονο πριν ο Γκουινεμερ με το στολο του αλλα τωρα ηταν στην εξουσια του Εντγκαρ Αθελινγκ ο οποιος την εδωσε στον Δουκα Ροβερτο της Νορμανδιας για να τη δωσει στον Αυτοκράτορα.

Ο Ροβέρτος βασικα δεν την ηθελε αλλα επειδη ηθελε λεφτα για να εξαγορασει την υποθηκη που ειχε βαλει το Δουκάτο της Νορμανδιας στον αδελφο του αφου την ξεζουμισε κυριολεκτικα στη φορολογια αφηνοντας τους κατοικους μονο με τα σωβρακα σε μερικες βδομαδες την πουλησε στον Κυβερνητη της Κυπρου Ευμάθιο Φιλοκάλη.

Η επιδημια καταλαγιασε τον Σεπτέμβριο και οι ευγενεις ξαναγυρισαν στην Αντιοχεια από οπου εστειλαν επιστολη στον Πάπα με τις λεπτομερειες της καταληψης της Αντιοχειας και του ανακοινωσαν τον θανατο του Επισκοπου Αντεμαρ. Η Σταυροφορια εχει μεινει ακεφαλη του ειπαν και τον παρακαλεσαν να ερθει αυτοπροσωπως στην Ανατολη να αναλαβει τη διοικηση. Ετσι και αλλιως η Αντιοχεια όπως και η Ρωμη είναι εδρα Επισκοπης που ιδρυθηκε από τον Αγιο Πέτρο και ο Πάπας ως διάδοχος του Αγιου Πέτρου μπορει να ενθρονιστει στην Αντιοχεια και από εκει να επισκεφτει τους Αγιους Τοπους.

Ηταν προθυμοι να αναβαλλουν την προελαση τους στην Παλαιστινη για να τον περιμένουν.

Προφανως οι Σταυροφοροι δεν περιμεναν να ερθει ο ιδιος ο Πάπας στην Ανατολη αλλα αυτό τους εδινε τη δικαιολογια να αναβαλλουν και παλι την αποφαση για το ποιος θα παρει την Αντιοχεια. Σιγουρα ο Παπας θα τους εστελνε αλλον αντιπροσωπο γρηγορα αλλα αυτό που ηταν σιγουρο ηταν πως ο Αυτοκράτορας δεν ερχοταν. Ηδη ειχαν ερθει τα νεα ότι ειχε αποσυρθει από το Φιλομηλιον.

Οσο για τις προμηθειες αυτό ηταν το μονιμο προβλημα της Σταυροφοριας. Σοδειες δεν υπηρχαν, οι προμηθειες λιγοστεψαν και ερχονταν με το σταγονομετρο πλεον. Ετσι αναγκαστηκαν να οργανωσουν επιδρομες σε Μουσουλμανικα εδάφη για να βρουν τροφιμα.

Πριν ξεκινησουν όμως ο Γοδεφρειδος καλεσε τον Ραυμονδο σε εκστρατεια στην πολη Αζαζ που βρισκοταν στη μεση του δρομου Εδεσσα-Αντιοχεια. Ο Εμιρης του Αζαζ Ομαρ ειχε επαναστατησει κατά του Εμιρη του Χαλεπιου και ενας από τους Στρατηγους του Ομαρ που ειχε ερωτευθει και απαγαγει μια Γαλλιδα χηρα ενός ιπποτη από τη Λωρραινη προτεινε στον Εμιρη Ομαρ να ζητησει βοηθεια από τους Σταυροφορους (η ιδεα ηταν της χηρας).

Ο Γοδεφρειδος συμφωνησε καθως η εκστρατεια εξυπηρετουσε και δικους του σκοπους. Δεν ηθελε το Αζαζ να βρισκεται σε εχθρικα χερια. Καλυτερα να το διοικει καποιος που είναι φιλος των Σταυροφορων. Ετσι δεχτηκε να βοηθησει με τον ορο να δοθει ως ομηρος ο γιος του Ομαρ ως εγγυηση.

Ετσι βαδισαν κατά του Εμιρη του Χαλεπιου οι Σταυροφοροι μαζι με τον στρατο του Κομη της Εδεσσας. Ο Εμιρης του Χαλεπιου μοις ειδε τους στρατους αποσυρθηκε αμεσως από το Αζαζ.

Ο Εμιρης του Αζαζ αποκατασταθηκε και ορκιστηκε πιστη στον Γοδεφρειδο ενώ ο Ραυμονδος βρηκε αρκετες προμηθειες στην περιοχη αλλα ειχε βαριες απωλειες από ενεδρες και επιδρομες Τουρκων.

Οι επιδρομες για εφοδια συνεχιστηκαν και τον Οκτώβριο με τον Ραυμονδο να καταλαμβανει την Ρουγια στον Οροντη 30 μιλια ανατολικα της Αντιοχειας και από εκει επιτέθηκε στην Αλμπάρα η οποια παραδοθηκε και ο πληθυσμος της αμιγως μουσουλμανικος ειτε σφαγιαστηκε ειτε πωληθηκε ως σκλαβοι. Το τζαμι της πολης εγινε εκκλησια και ο Ραυμονδος διόρισε έναν από τους κληρικους του τον ιερεα Πιερ ντε Ναρμπον ως Επίσκοπο της πολης. Κανονικα δεν θα ειχε δικαιωμα να ορισει Επισκοπο αν υπηρχε ηδη Ορθοδοξος Επισκοπος στην πολη. Αλλα αυτή η πολη δεν ειχε ποτε Επισκοπο οποτε δικαιολογουνταν να ορισει έναν νέο Επίσκοπο.

Ο νεος Επισκοπος χειροτονηθηκε από τον Ελληνορθοδοξο Πατριαρχη Αντιοχειας Ιωάννη Ε’ (τοτε δεν ειχαν διαφοροποιηθει ακομα τα τυπικα και παρα το σχισμα και τους αφορισμους ηταν εγκυρες οι χειροτονιες και τα μυστηρια) και η χειροτονια αυτή σηματοδοτει την αρχη της υπαρξης λατινικης ιεραρχιας στην ανατολη.

Την 1η Νοεμβριου αρχισαν να μαζευονται στην Αντιοχεια και στις 5 Νοεμβριου συνεδριασε το Στρατιωτικο Συμβουλιο στην Εκκλησια του Αγιου Πέτρου για να αποφασιστουν τα επομενα βηματα της Σταυροφοριας.

Και την πρωτη μερα συμφωνησαν ολοι ότι διαφωνουν σε όλα. Ο Βοημουνδος επεμενε να ζητά την Αντιοχεια καθως ο Αυτοκράτορας δεν ερχοταν αρα δεν εχουν καμια υποχρεωση απεναντι του και επειδη ηταν ο μεγαλυτερος πολεμιστης από ολους και υτος που φοβονταν οι Τουρκοι.

Ο Ραυμονδος τους ειπε ότι ολοι τους εχουν ορκιστει πιστη στον Αυτοκρατορα και πως πρεπει να τηρηθει ο ορκος. Ο Γοοδεφρειδος και ο Ροβερτος της Φλανδρας στηριζαν Βοημουνδο αλλα δεν μιλησαν για να μην εκνευρισουν τον Ραυμονδο και του δωσουν λαβη να τους κατηγορησει για ψευδορκια.

Το Συμβουλιο για μερες πηγαινε συνεχεια με καυγάδες και στο μεταξυ ο κοσμος απ’εξω περιμενε να παρουν μια αποφαση για να πανε στην Ιερουσαλημ και αρχιζαν να γινοται ανυπομονοι.

Τελικα αποφασισαν να δωσουν τελεσιγραφο στους ευγενεις λεγοντας “οποιος θελει να τσακωθει για την Αντιοχεια ας μεινει εδώ. Οποιος θελει να περιμενει τον Αυτοκράτορα ας τον περιμενει εδώ. Εμεις παμε στην Ιερουσαλημ. Και αν συνεχισετε να τσακωνεστε γκρεμιζουμε και τα τειχη φευγοντας”

Oταν το εμαθαν αυτό οι ευγενεις και βλεποντας ότι Ραυμονδος και Βοημουνδος είναι ένα βημα πριν την ενοπλη συρραξη αποφασισαν να δράσουν και προτειναν μια προσωρινη συμφωνια.

Προτειναν ο Ραυμονδος να σεβαστει οποια αποφαση βγάλει το Συμβουλιο για την Αντιοχεια εφοσον ο Βοημουνδος ορκιστει ενωπιον ολων ότι θα ερθει μαζι τους στην Ιερουσαλημ.

Ο Βοημουνδος ορκιστηκε αμεσως ενωπιον των Επισκοπων πως δεν θα καθυστερησει και δεν θα βλάψει την Σταυροφορια με τις φιλοδοξιες του αλλα το θεμα της Αντιοχειας δεν εληξε. Το Συμβουλιο δεν εβγαλε ακομα αποφαση για αυτό.

Ο Βοημουνδος κατειχε την ακροπολη και τα ¾ της πολης ενώ ο Ραυμονδος ειχε το ¼ της πολης το Παλατι του Κυβερνητη και την Κεντρικη Πυλη. Και ακομα δεν ειχαν ορισει ημερομηνια για να φυγουν για την Ιερουσαλημ.

Στο μεταξυ για να περάσει η ωρα και να καθαρισει το μυαλο τους ειπαν να επιτεθουν στο φρουριο Μααρατ αν-Νουμαν για να ασφαλισουν το αριστερο πλευρο τους όπως θα προχωρουσαν στην Παλαιστινη.

Στις 23 Νοεμβριου ο Ραυμονδος και ο Κομης της Φλανδρας εφυγαν για Ρουγια και Αλμπαρα αντιστοιχα και στις 27 εφτασαν στο Μααρατ.
Η εφοδος στα τειχη που διέταξαν απέτυχε όπως απετυχε και η δευτερη εφοδος που διέταξε ο Βοημουνδος το απογευμα που εφτασε και αυτος.

Ετσι κατέληξαν να κανουν μια κανονικη πολιορκια με ολους τους τυπους. Για 15 μερες όμως βομβαρδιζαν το φρουριο αλλα αποτελεσμα 0. Τους τελειωναν και τα εφοδια (παλι) και κατεληξαν να ψάχνουν στο υπαιθρο για σιτάρι και λαχανικα.

Τελικα στις 11 Δεκεμβριου 1098 ο Ραυμονδος κατασκευασε έναν πολεμικο πυργο υπο τη διοικηση του Γκυγιωμ ντε Μονπελιε και τον εφερε κοντα στα τειχη.

Η πρωτη προσπαθεια να κανουν εφοδο από τον πυργο απέτυχε αλλα μεχρι το απογευμα ειχαν καταφέρει να υπονομευσουν εν κομματι των τειχων το οποιο κατερρευσε και το πεζικο των Σταυροφορων κατάφερε να μπει στο καστρο.

Ο Βοημουνδος εσκασε από τη ζηλια του που καταφερε ο Ραυμονδος να παρει το καστρο αποφάσισε να κανει κολπο. Ετσι ανακοινωσε μεσω κηρυκα πως αν το καστρο παραδοθει σε αυτόν τοτε εγγυαται τις ζωες ολων οσων θα βρεθουν στην κεντρικη πυλη και θα τους δωσει ασυλο.

Μεχρι το βραδυ οι μαχες ειχαν κοπασει. Καποιοι προσφερθηκαν να πληρωσουν φορο με ανταλλαγμα τη ζωη τους ενώ αλλοι ζητησαν ασυλο στον Βοημουνδο όπως τους υποσχεσθηκε.

Το άλλο πρωι όμως οι Σταυροφοροι εσφαξαν τους παντες και λεηλατησαν ότι βρηκαν μπροστα τους. Σφαχτηκαν ακομα και αυτοι που ζητησαν το ασυλο του Βοημουνδου. Αλλα τουλαχιστον ο Βοημουνδος πηρε τη μεριδα του λεοντος από λαφυρα και σκλαβους καθως οσοι ζητησαν ασυλο εφεραν μαζι και τα λεφτα τους και αλλα πολυτικμα αντικειμενα. Αλλα την πολη την ειχε καταλαβει ο Ραυμονδος

Ο Ραυμονδος διεκδικησε το Μααρατ για να το δώσει στον Επισκοπο της Αλμπαρα αλλα ο Βοημουνδος για να πικάρει τον Ραυμονδο του ειπε ότι δεν φευγει από εκει ουτε αυτος ουτε οι στρατιωτες του αν ο Ραυμονδος δεν εγκαταλειψει τη θεση του στην Αντιοχεια.

Η κοντρα συνεχιστηκε για άλλες δυο βδομαδες ως που οι στρατιωτες για να τελειωνουνε επιτελους ειπαν στις 25 Δεκεμβριου 1098 στον Ραυμονδο να ξεκινησουν επι τέλους για την Ιερουσαλημ και θα τον αναγνωρισουν ως μοναδικο αρχηγο της Σταυροφοριας.

Ε αυτό ηταν μια προσφορα που δεν μπορουσε να αρνηθει ο Ραυμονδος. Αυτό ηθελε εξαρχης εδώ και 2 χρονια τωρα. Το θεμα λυθηκε ο Ραυμονδος ανακοινωσε ότι φευγουν για Ιερουσαλημ, ο Βοημουνδος γυρισε στην Αντιοχεια και τους κουναγε το μαντηλι και ο Επισκοπος της Αλμπαρα πηρε το καστρο Μααρατ.

Όχι δεν τελειωνει ετσι απλα…

O Ραυμονδος κωλυσιεργουσε. Δεν ηθελε με κανενα τρόπο να αφησει την Αντιόχεια στον Βοημουνδο και ειχε κωλοκατσει στο 1/4 της Αντιοχειας που κατειχε και δεν το αφηνε με τιποτα.

Από την άλλη ο Βοημουνδος το αφηνε καθως ηξερε πως οσο ο Ραυμονδος καθυστερουσε τοσο εξοργιζε το στρατο του που ηθελαν να φυγουν για την Ιερουσαλημ. Αλλωστε ο Αυτοκράτορας δεν θα ερχοταν οποτε ειχε ολο το χρονο να περιμενει τον Ραυμονδο να σπασει και και να φυγει.

Τελικα ο Ραυμονδος συγκάλεσε το Στρατιωτικο Συμβουλιο στη πολη Ρουγια και ουσιαστικα προσπαθησε να τους εξαγοράσει για να τους φέρει με το μερος του.

Στον Γοδεφρειδο προσφερε 10000 χρυσα φραγκα όπως και στον Δουκα Ροβέρτο της Νορμανδιας. Στον Κομη της Φλανδρας προσφερε 6000 χρυσα φραγκα και 5000 στον Τανκρεδο. Στους κατωτερους ευγενεις προσφέρθηκαν χαμηλοτερα ποσα.

Στον Βοημουνδο δεν προσφερε τιποτα. Με αυτή τη δωροδοκια θεωρησε ότι θα γινει ο αδιαφιλονικητος αρχηγος της Σταυροφοριας και πως μονο οι δικες του διαταγες θα μετρουσαν. Αλλα οι υπολοιποο ευγενεις παρολο που δεν ειπαν όχι στα λεφτα δεν ηταν τοσο θερμοι να τον ανακηρυξουν αρχηγο.

Στο μεταξυ οσο οι ευγενεις τσακωνονταν στο Συμβουλιο ο στρατος που δεν ειχε φάει για μερες περνουσε πολύ δυσκολα. Αναγκάστηκαν να καταφυγουν στον καννιβαλισμο. Ακομα και οι Τουρκοι αιχμαλωτοι σοκαριστηκαν από αυτό που ειδαν. Τους στρατιωτες να τεμαχιζουν τους νεκρους από τη μάχη να τους ψηνουν και να τους τρώνε.

Όταν μαθευτηκε στο Συμβουλιο τι κανουν οι στρατιωτες σοκαριστηκαν και οι ευγενεις. Και ο Ραυμονδος εσπευσε να δει τι γινεται και να επιβάλλει πειθαρχια. Εν τουτοις καταλαβε ότι δεν μπορει πλεον να κωλυσιεργει άλλο.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Ετσι στις 13 Ιανουαριου 1099 ο Ραυμονδος ξεκινησε ξυπολητος ως ενδειξη μετανοιας την πορεια του προς την Ιερουσαλημ και πισω ακολουθουσαν οι στρατιωτες του. Μαζι με τον Ραυμονδο πηγαν και ο Επισκοπος της Αλμπαρα και ο Ραιμον ντε Πιλε Αρχων του Τελ-Μαννας.

Οσο για τη φρουρα που κατειχε το 1/4 της Αντιοχειας υπο τη διοικηση του Γκιγιωμ Ερμινγκαρ, αφου εφυγε ο Ραυμονδος οι πιεσεις του Βοημουνδου εγιναν ασφυκτικες και 24 ωρες μετα εγκατελειψαν και αυτοι την Αντιοχεια και ενωθηκαν με τους Σταυροφορους.

Ετσι ο Βοημουνδος εμεινε μονος κυριος της Αντιοχειας και δημιουργησε το δευτερο Σταυροφορικο κρατος μετα την Κομητεία της Εδεσσας. Δημιουργησε το Πριγκιπάτο της Αντιόχειας με αυτόν ως Πριγκιπα.

Τον Ραυμονδο ακολουθησαν και αλλοι ευγενεις όπως ο Δουκας της Νορμανδιας και αλλοι κατωτεροι ευγενεις. Και φυσικα και ο Τανκρέδος. Ο οποιος ηθελε να μεινει κοντα στον θειο του στην Αντιοχεια αλλα ο Βοημουνδος τον αναγκασε να παει στην Σταυροφορια καθως ηθελε να εχει καποιον δικο του εκει για να προστατευσει τα συμφεροντα των Νορμανδων της Ιταλιας.

Ο Δουκας της Κατω Λωρραινης και ο Κομης της Φλανδρας καθυστερησαν ακομα 1 μηνα αλλα τελικα πιεστηκαν και αυτοι από τους στρατιωτες τους και ακολουθησαν τον Ραυμονδο.

Από το Μααρατ ο Ραυμονδος κατευθυνηθηκε στο Καφαρταμπ 12 μιλια νοτιοτερα και εμεινε εκει 3 μερες για ανεφοδιασμο. Εκει τον βρηκαν πρέσβεις από τον Εμίρη του Σαιζάρ ο οποιος προσφέρθηκε να του δώσει οδηγους/ανιχνευτες και φτηνες προμηθειες υπο τον ορο οι Σταυροφοροι να περάσουν ειρηνικα από τα εδάφη του.

Ο Ραυμονδος δέχτηκε και στις 17 Ιανουαριου οι οδηγοι του Εμίρη περασαν του Σταυροφορους από περάσματα του Ορόντη αναμεσα στο Σαιζάρ και στην Χάμα και τους οδηγησαν στην πεδιαδα Σαρουτ.

Η πεδιαδα ηταν αδεια από κοπάδια τα οποια ειχαν μεταφερθει σε άλλη πεδιαδα για ασφάλεια. Όμως ένας από τους οδηγους κατά λαθος την αποκαλυψε στους Σταυροφορους οι οποιοι εκλεψαν τα κοπαδια χωρις να μπορουν οι κατοχοι τους να αντισταθουν. Ηταν τοσο πλουσια η λεια τους που αρκετοι Σταυροφοροι πουλησαν το πλεονασμα των κλοπιμαιων τους πισω στους Αραβες της Σαιζαρ και της Χάμα ή τα αντάλλαζαν με άλογα.

Οσο οι στρατιωτες εκαναν παζάρια με τους Αραβες ο Ραυμονδος συγκαλεσε Στρατιωτικο Συμβουλιο ως προς ποιον δρομο πρέπει να πάρουν για την Ιερουσαλημ.

Ο Ραυμονδος προτεινε να κινηθουν δυτικα στην οροσειρα Νουσαιρι για να παρουν τον παραλιακο δρομο. Η Λαοδικεια ηταν ηδη σε χριστιανικα χέρια και οι επικοινωνιες και οι γραμμες ανεφοδιασμου ηταν ανοιχτες από εκει. Θα μπορουσαν να ανεφοδιαζονται και από την Αντιοχεια και από την Κυπρο.

Ο Τανκρεδος όμως διαφωνησε. Ειπε πως πηγαινοντας παραλιακα θα επρεπε να καταλαμβανουν με τη σειρα όλα τα μεγάλα φρουρια που βρισκονται εκει και είναι παρα πολλα και στη σειρα. Δεν ειχαν τη δυναμη να πολιορκουν συνεχεια τοσο μεγάλα φρουρια. Πρεπει να κινηθουμε ειπε προς την Ιερουσαλημ απευθειας αποφευγοντας τα παραλιακα φρουρια. Αν παρουμε την Ιερουσαλημ τοτε θα ερθουν ενισχυσεις από την δυση και θα μπορουμε να επιτεθουμε σε φρουρια όπως η Τριπολη, η Ακρα και η Τυρος αν στο μεταξυ δεν εχουν παραδοθει από μονα τους.

Αλλοι ευγενεις διαφωνησαν με τη θεση του Τανκρέδου λεγοντας πως όλα τα εδάφη που θα επρεπε να περάσουν η να καταλαβουν αν δεν παρουν την παραλιακη οδο ανηκουν στον Εμιρη της Δαμασκου ο οποιος θα μας δημιουργησει προβλημα εάν μας επιτεθει.

Τελικα αποφασιστηκε να παρουν την παραλιακη οδο περνωντας την οροσειρα Νουσαιρι και τα ορη του Λιβάνου με την προοπτικη να εμπλακουν σε οσο το δυνατο λιγοτερες πολιορκιες.

Στις 22 Ιανουαριου οι Σταυροφόροι εφτασαν στο Μασυαφ οπου ο τοπικος Εμιρης εκλεισε ειρηνη μαζι τους και αναγνωρισε την επικυριαρχια τους. Από εκει κατευθυνθηκαν νοτιοανατολικα kαι στις 23 Ιανουαριου εφτασαν στη Ραφανιγια την οποια βρηκαν εγκαταλελειμενη από κοσμο αλλα γεμάτη προμηθειες τις οποιες πηραν.

Μετα από ξεκουραση 3 ημερών κατευθυνθηκαν προς την Κοιλη Συρια (κοιλαδα Μπεκαα) οπου βρηκαν το τεράστιο φρουριο Χοσν-αλ-Ακράντ η αλλιως Φρουριο των Κουρδων να ελεγει ολη την πεδιαδα (πανω στα ερειπια αυτου του καστρου εχτισαν μετα οι Σταυροφόροι το διάσημο Κράκ ντε Σεβαλιε στη Συρια).

Οι Σταυροφοροι αποφάσισαν να το καταλαβουν καθως θα ηταν επικινδυνο να αφησουν ένα τετοιου μεγέθους καστρο στα μετοπισθεν τους.
Στις 28 Ιανουαριου εκαναν εφοδο οι Σταυροφοροι αλλα οι Αραβες δοκιμασαν ένα νέο κολπο.

Ανοιξαν τις πυλες και αφησαν ελευθερα κοπαδια από προβατα, κατσικια και βοδια. Οι Σταυροφοροι παλι παράτησαν την εφοδο και αρχισαν να κυνηγάνε τα κοπαδια. Μη ξεχναμε ότι οι περισσοτεροι πηγαν εκει για να γινουν πλουσιοι και η κατοχη κοπαδιων θα τους εφερνε λεφτα.

Το κολπο ειχε πετυχει. Οσο οι Σταυροφοροι ηταν απασχολημενοι να κυνηγανε κατσικια και βοδια οι Αραβες εκαναν εξοδο και τους νικησαν κατά κράτος. Μεχρι και ο Κομης Ραυμονδος παραλιγο να συλληφθει αιχμάλωτος καθως τον ειχαν εγκαταλειψει οι σωματοφυλακες του που κυνηγουσαν κατι προβατα.

Την επομενη μερα μεσα στο ρεζιλικι τους οι Σταυροφοροι αποφάσισαν να κανουν σοβαρη επιθεση αυτή τη φορα και όχι καραγκιοζιλικια.

Ετσι εκαναν εφοδο στα τειχη, εστησαν σκάλες, ανεβηκαν πανω και από εκει ειδαν ότι το κάστρο ηταν αδειο. Οι Αραβες ειχαν φυγει μεσα στη νυχτα χωρις να το καταλαβουν. Τουλαχιστον τους ειχαν αφησει τις προμηθειες τους.

Ετσι εμειναν εκει 3 εβδομάδες και συζητουσαν για το τι επρεπε να κανουν μετα.

Οσο ο Ραυμονδος βρισκοταν στο καστρο Χοσν ηρθαν πρεσβεις από τον Εμίρη της Χάμα με δωρα και την υποσχεση μη επιθεσης. Όπως επισης την ιδια πρεσβεια εστειλε και ο Εμιρης της Τρίπολης Τζαλαλ-αλ-Μουλκ-Αμπουλ-Χασαν.

Και οι δυο αναγνωριζαν την επικυριαρχια των Σταυροφορων και για αυτό ο Ραυμονδος εστειλε πρεσβεις σε Χαμα και Τριπολη για να συζητησουν τις λεπτομερειες της διαβασης τους αλλα και να τους παραδώσουν τις σημαιες του για να τις σηκωσουν μαζι με τις δικες τους στα καστρα τους.

Όταν επεστρεψαν οι πρεσβεις από την Τρίπολη διηγηθηκαν στον Ραυμονδο πως η πολη αυτή είναι από τις πλουσιοτερες που εχουν δει και η υπαιθρος της είναι γεμάτη από απιστευτες ποσοτητες εφοδιων. Του ειπαν επισης πως αν κανει απλως μια επιδειξη δυναμης στον Εμίρη σιγουρα αυτος θα φοβηθει και θα πληρωσει οσο οσο για να μην τον χτυπησουν και αυτόν και την υπαιθρο του.

Ο Ραυμονδος που ηθελε τα χρηματα ακουσε τη συμβουλη τους και εκανε την επιδειξη δυναμης χτυπωντας την πολη Αρκα 15 μιλια από την Τριπολη στις 14 Φεβρουαριου.

Στο μεταξυ για να εξασφαλισει τις γραμμες επικοινωνιων και ανεφοδιασμου με τη Λαοδικεια ο Ραυμονδος εστειλε τον Ραιμον Πιλε και τον Υποκομη της Τουραιν να κανουν αιφνιδιαστικη επιθεση στην Τορτόσα η οποια ηταν ένα από τα μεγαλυτερα λιμάνια της Συριας μετα την Λαοδικεια.

Το αποσπασμα αυτό εφτασε στην Τορτόσα στις 16 Φεβρουαριου το βράδυ και αμεσως αναψαν πολλες και μεγάλες φωτιες γυρω από την πολη και καλα ότι εχει φτάσει ενας τεράστιος στρατος.

Ο Κυβερνητης της Τορτόσα ο οποιος ηταν υποτελης του Εμίρη της Τριπολης εχαψε το κολπο και τρομοκρατημενος την κοπανησε μαζι με τη φρουρα της πολης τη νυχτα επιβιβαζομενος σε πλοια.

Την επομενη μερα οι κατοικοι της πολης ανοιξαν τις πυλες στους Σταυροφορους οι οποιοι κατελαβαν την πολη αναιμακτα. Εχοντας πλεον και το λιμάνι της Τορτοσα στα χέρια τους ο ανεφοδιασμος τους από Αντιοχεια και Κυπρο πλεον εγινε πολύ ευκολος.

Όταν τα νεα της πτωσης της Τορτοσα εφτασαν στον Κυβερνητη του Μαρκιγιε 10 μιλια βορειοτερα αυτος εσπευσε να παραδοθει αμεσως και εδωσε την πολη στον Ραυμονδο.

Πισω στην Αντιοχεια τα νεα των επιτυχιων του Ραυμονδου εκαναν τους αλλους Σταυροφορους να ζηλεψουν και ετσι στα τέλη Φεβρουαριου ο Δουκας της Κατω Λωρραινης, ο Βοημουνδος και ο Ροβερτος της Φλάνδρας ξεκίνησαν από την Αντιοχεια για την Λαοδικεια.

Στη Λαοδικεια όμως ο Βοημουνδος αποφάσισε να γυρισει πισω στην Αντιοχεια για να παγιωσει την εξουσια του στο νεοσυστατο Πριγκιπατο του για την απιθανη περιπτωση που ο Αυτοκράτορας αποφασισει να ερθει στην Συρια την ανοιξη και του ζητάει την Αντιοχεια πισω.

Αντιθετα ο Γοδεφρειδος με τον Ροβερτο προχωρησαν και πολιορκησαν την πολη των Γαβαλων.

Κατά την διαρκεια της πολιορκιας όμως εφτασε ο Επίσκοπος της Αλμπάρα και τους ειπε να συναντησουν τον Κομη Ραυμονδο στην Αρκα καθως χρειαζοταν βοηθεια στην πολιορκια.

Η αληθεια ηταν πως ο Ραυμονδος ειχε προβλημα. Η Αρκα ειχε ισχυρα τειχη και οι υπερασπιστες της προέβαλλαν λυσσαλεα αντιδραση. Και ο στρατος του Ραυμονδου δεν ηταν αρκετος για να καμψει την αντισταση τους. Ο Τανκρέδος τον ειχε προειδοποιησει καιρο πριν πως δεν εχουν την δυνατοτητα να πολιορκουν μεγάλα καστρα.

Αλλα τωρα που ειχε αρχισει την πολιορκια δεν μπορουσε να τη λυσει. Αν εγκατέλειπε την πολιορκια φοβοταν πως ο Εμίρης της Τριπολης και οι αλλοι Εμιρηδες θα καταλαβαιναν ότι είναι αδυναμος, θα αποτινασσαν την επικυριαρχια του και θα του επιτιθονταν ολοι μαζι.

Στις αρχες Μαρτιου μια φημα αναστατωσε το στρατο πως ο Χαλιφης της Βαγδάτης ερχεται με στρατο να συντριψει τους Σταυροφορους.

Η φημη γρηγορα αποδειχτηκε ψευτικη αλλα θορυβησε τον Ραυμονδο και τον αναγκασε να καλεσει γρηγορα τον Γοδεφρειδο και τον Ροβερτο.
Τελικα ο Γοδεφρειδος εκλεισε ειρήνη με των Εμίρη των Γαβαλών ο οποιος αναγνωρισε την επικυριαρχια των Σταυροφορων και κατευθυνθηκαν προς την Αρκα.

Ο Ραυμονδος μετανιωσε που τους καλεσε καθως ενώ για δυο μηνες ηταν ο απολυτος αρχηγος της Σταυροφοριας, τωρα παλι επρεπε να μοιραζεται την εξουσια μαζι τους. Ακομα και ο Τανκρέδος που ειχε παρει 5000 χρυσα φράγκα για να στηριξει τον Ραυμονδο τωρα στηριζε τον Γοδεφρειδο λεγοντας πως ο Ραυμονδος δεν τον πληρωσε αρκετα για τετοιες δουλειες. Αντιθετα ο Ροβερτος της Φλανδρας και ο Ροβερτος της Νορμανδιας ηταν διχασμένοι αναμεσα στους 2 αν και ειχαν μια πολύ μικρη προτιμηση στον Ραυμονδο.

Τον Απριλιο εφτασαν επιστολες του Αυτοκράτορα οπου τους ενημερωνε πως ηταν ετοιμος να ξεκινησει για την Συρία. Θα επρεπε να τον περιμένουν περιπου την μερα του Αγιου Ιωάννη δλδ στις 23 Ιουνιου και θα τους οδηγουσε αυτος στην Παλαιστινη.

Ο Ραυμονδος ηταν υπερ του να δεχτουν την προσφορα του Αυτοκράτορα. Τουλαχιστον με την στηριξη του Αυτοκράτορα ο Ραυμονδος θα μπορουσε πλεον να γινει ο απολυτος αρχηγος της Σταυροφοριας.

Όμως αρκετοι Σταυροφοροι αντιπαθουσαν (πλεον) τους Βυζαντινους ενώ αλλοι δεν ηθελαν να περιμενουν και ζητουσαν να φυγουν αμεσα για την Ιερουσαλημ. Οσο για τους υπολοιπους ευγενεις κανεις τους δεν ηθελε να καπελωθει ξανα από τον Αυτοκρατορα.

Η πραγματικοτητα είναι παντως πως ο Αλέξιος ποτε δεν θα ερχοταν στη Συρία. Ειχε σιχαθει τους Σταυροφορους και την αχαριστη και προδοτικη συμπεριφορα τους αλλα η επιστολη ειχε περισσοτερο διπλωματικο χαρακτηρα. Οι πράξεις του Βοημουνδου εναντιον του του ειχαν δειξει ότι οι Δυτικοι είναι αναξιοπιστοι στην καλυτερη και στο φινάλε δεν ενδιαφερόταν για την Παλαιστινη. Ηταν εκτος σχεδιου ανακτησης.

Εν τουτοις όμως δεν ηθελε να κοψει και εντελως τους δεσμους του με την Σταυροφορια. Όπως και αν εξελισσονταν τα πραγματα καπου θα εβρισκε να τους χρησιμοποιησει παλι. Αρκει να τους κουνουσε μερικες χουφτες χρυσο μπροστα στα ματια τους.

Παραλληλα όμως ειχε και επικοινωνια με τους Φατιμιδες της Αιγυπτου στους οποιος αποκηρυξε την Σταυροφορια και πως δεν την στηριζει. Οι Φατιμιδες όμως εδειξαν τις επιστολες του Αυτοκράτορα στους Σταυροφορους και αυτοι σοκαρίστηκαν από το μεγεθος της προδοσιας.

Τελικα οι Φατιμιδες ειχαν μια τελευταια προταση για τους Σταυροφορους. Αν οι Σταυροφοροι δεν πειραζαν εδαφη τους τοτε οι Φατιμιδες θα αφηναν εντελως ελευθερη την προσβαση στους Αγιους Τοπους για τους προσκυνητες.

Η προταση αυτή απορριφθηκε από τους Σταυροφορους ομοφωνα και προτειναν να συνεχιστει η πορεια προς την Ιερουσαλημ.
Αλλα ο Ραυμονδος δεν εφευγε αν δεν επεφτε η Αρκα πρωτα.

Στο μεταξυ δεν τους εφταναν όλα αυτά, στις 5 Απριλιου ηρθε ο Πετρος Βαρθολομαιος και τους ειπε ότι ειδε και άλλο οραμα.

Ειπε ότι ειδε τον Αποστολο Πέτρο και τον Αποστολο Ανδρέα και του ειπαν ότι πρεπει να γινει αμεσως εφοδος στην Αρκα. Ο στρατος όμως ειχε κουραστει με τα συνεχομενα οράματα του Πέτρου και τον θεωρουσε πράκτορα του Ραυμονδου και πως αυτος τον εβαζε να τα λεει όλα αυτά.

Οι Σταυροφοροι αρχισαν να διασπωνται και αρκετοι Βορειοι Γαλλοι ιπποτες με επικεφαλης τον ιερέα Αρνουλφ ντε Ροες αμφισβητησαν τον Πετρο Βαρθολομαιο και τον αποκάλεσαν απατεωνα ενώ αμφισβητησαν επισης και τη γνησιοτητα της υποτιθεμενης Αγιας Λογχης που βρέθηκε στην Αντιόχεια λεγοντας πως ουτε ο μακαριτης Επισκοπος Αντεμαρ ειχε πειστει ότι ηταν γνησια.

Αντιθετα οι Νοτιοι Γάλλοι συσπειρώθηκαν γυρω από τον Πετρο Βαρθολομαιο και σαν να μην εφτανε να υπαρχουν 2 παρατάξεις αρχισε να δημιουργειται και τριτη με τον ιερέα Στεφανο ντε Βαλενς να τους θυμιζει το οραμα που ειδε και αυτος στην Αντιοχεια.
Στο μεταξυ εμφανιστηκε και άλλος ιερέας που ειδε οραμα. Ο Πετρος Ντεζιντεριους ειπε ότι ειδε τον μακαριτη Επισκοπο Αντεμαρ σε οραμα και ανεφερε ότι τον καινε οι φωτιες της Κολασης για τις αμφιβολιες που ειχε για την Αγια Λογχη.

Ενας άλλος ο Εβράρ ειπε πως όταν ειχε επισκεφτει την Τρίπολη για να αγοράσει προμηθειες την ωρα που ο Κερμπογκα πολιορκουσε την Αντιοχεια του ειχε πει ενας Συρος για ένα οραμα που ειδε οπου ο Ευαγγελιστης Μαρκος επιβεβαιωνε την γνησιοτητα της Λογχης.

Ο Επισκοπος της Απτ που στην αρχη ειχε αμφιβολιες ειπε πως ειδε οραμα και αλλαξε γνωμη και πλεον στηριζει τη Λογχη ως αυθεντικη.

Άλλος παλι ενας υπηρετης του μακαριτη Επισκόπου Αντεμαρ ο Μπερτραν Λε Πουι ειπε ότι ειδε τον μακαριτη τον Επισκοπο μαζι με τον μακαριτη το σημαιοφορο του (που ειχε σκοτωθει σε μαχη πριν τον Επισκοπο) να του λενε ότι η Λογχη είναι γνησια.

Τελικα μπροστα σε αυτό τον χειμαρρο οραμάτων ο ιερεας Αρνουλφ ντε Ροες ομολογησε ότι πλανηθηκε και πως η Λογχη είναι γνήσια.

Αλλα οι ιπποτες δεν πειστηκαν και συνεχίστηκε η συγκρουση μεχρι που στο τέλος ενας εξαλλος Πετρος Βαρθολομαιος ζητησε να κριθει ο ιδιος από το Θεο περνώντας την Δοκιμασια του Πυρός.

Συνεχιζεται...