Μερικοί κατηγορούν τον Σιμόπουλο για ψευτιές, παραποιήσεις, παραπλάνηση κλπ. Εγώ που έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του έχω διαπιστώσει ότι σχεδόν πάντα στηρίζει τα γραφόμενά του σε πηγές διάφορων χρονολογιών ανάλογα με το θέμα. Καμιά φορά μπορεί να μην γράφει το ακριβές απόσπασμα της πηγής αλλά να το αποδίδει στη νεοελληνική ή να καταγράφει το κύριο νόημά της. Σιγά τ' αβγά.
Στο αρχικό post έχω πάρει κάποιες πληροφορίες από τον Σιμόπουλο για λόγους ευκολίας. Ας διαλέξω κανά δυο τυχαία να δούμε αν λέει "ψευτιές" ο Σιμόπουλος. Γράφω ας πούμε το εξής:
Ο Καρύστιος ο Περγαμηνός στο έργο του «Ιστορικά Υπομνήματα» γράφει ότι τα μεθύσια του Αλέξανδρου ήταν τόσο αχαλίνωτα που ξεφώνιζε και τραγουδούσε πάνω σε γαϊδουράμαξο. Ακόμα και ο αυτοκράτορας Ιουλιανός αποκαλεί τον Αλέξανδρο «μέθυσον και φίλοινον».
Έψαξα να βρω τις original πηγές για να διαπιστώσω αν μας κοροϊδεύει ο Σιμόπουλος. Να τι βρήκα.
εἰς τοσοῦτον δὲ Ἀλέξανδρος ἐμέθυεν, ὥς φησι Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἐν ἱστορικοῖς ὑπομνήμασιν, ὡς καὶ ἐπὶ ὄνων ἅρματος κωμάζειν· ἐποίουν δὲ τοῦτο, φησί, καὶ οἱ τῶν Περσῶν βασιλεῖς· https://www.digitalathenaeus.org/tools/ ... us-grc2:10
(Αθήναιος, 10.45)
https://www.perseus.tufts.edu/hopper/te ... age%3D330bhttps://www.perseus.tufts.edu/hopper/te ... age%3D330cἔδοσαν αὐτῷ πρῶτον Ἀλεξάνδρου πυθέσθαι, τί νομίσειε κάλλιστον καὶ πρὸς τί βλέπων ἐργάσαιτο καὶ πάθοι πάντα ὅσαπερ δεδράκοι τε καὶ πεπόνθοι. ὁ δὲ ἔφη, Τὸ πάντα νικᾶν. εἶτα, εἶπεν ὁ Ἑρμῆς, οἴει σοι τοῦτο πεποιῆσθαι; καὶ μάλα, ἔφη ὁ Ἀλέξανδρος. ὁ δὲ Σειληνὸς τωθαστικῶς μάλα γελάσας, Ἀλλὰ ἐκράτουν γέ σου πολλάκις αἱ ἡμέτεραι θυγατέρες, αἰνιττόμενος τὰς
ἀμπέλους, τὸν Ἀλέξανδρον οἷα δή τινα μέθυσον [p. 400] καὶ φίλοινον σκώπτων. καὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἅτε δὴ γέμων Περιπατητικῶν παρακουσμάτων, Οὐ τὰ ἄψυχα, ἔφη, νικᾶν: οὐδὲ γὰρ ἀγὼν ἡμῖν ἐστι πρὸς ταῦτα: ἀλλὰ πᾶν μὲν ἀνθρώπων, πᾶν δὲ θηρίων γένος. καὶ ὁ Σειληνὸς ὥσπερ οἱ θαυμάζοντες
(Ιουλιανός, Κρόνια, 330b-330c)
Στο δεύτερο απόσπασμα από την κωμωδία του Ιουλιανού, όπου οι Θεοί συνομιλούν με παλιότερους βασιλείς και αυτοκράτορες, ο Ερμής ρωτάει τον Αλέξανδρο τι θεωρεί το πιο ωραίο στον κόσμο και ποιος ήταν ο στόχος για τον οποίο μόχθησε. Ο Αλέξανδρος απαντά "η κατάκτηση του κόσμου". Τον ξαναρωτάει ο Ερμής αν πιστεύει ότι πέτυχε τον στόχο αυτό και ο Αλέξανδρος απαντά καταφατικά. Εκεί επεμβαίνει στο διάλογο ο Σειληνός με μοχθηρό χαμόγελο και λέει στον Αλέξανδρο "ναι αλλά κατακτήθηκες από τις κόρες μου" , δηλαδή τις κληματαριές, κάνοντας νύξη για τα μεθύσια και την οινοφιλία του Αλέξανδρου. Και ο Αλέξανδρος απαντά με μια ρηχή σοφιστεία ότι "τα άψυχα πράγματα δεν κατακτούν ούτε τα πολεμάμε" και ότι αυτά γίνονται μόνο με ανθρώπους και άγρια ζώα. Αν και υπονοεί ότι δεν χρησιμοποίησε ο Σειληνός σωστή έκφραση, εντούτοις δεν αρνείται ότι έπινε.
Και από το απόσπασμα αυτό δηλαδή βλέπουμε ότι η λατρεία του Αλέξανδρου για το κρασί και τα μεθύσια ήταν κάτι σαν κοινή γνώση μεταξύ των διάφορων συγγραφέων. Ο Σιμόπουλος αποδεικνύεται αληθής στις πληροφορίες που προσκομίζει.