Τελικα οι αρβανιτες ειναι Αλβανοί

[Juno]

Οι "ανασκαφές" αρχίζουν και φέρνουν ευρήματα...

Το κλέβω όλο! Και όταν δημοσιεύσεις και άλλα, θα κάνω tag τα παιδάκια που κακάριζαν στις προηγούμενες σελίδες γιατί θα κάνουν πως δεν τα βλέπουν!

Κυρίες και κύριοι και αγαπητά μου παιδιά...Από το μακρινό 2013 και το παλαιό phorum και έπειτα από μία μικρή επεξεργασία αφαίρεσης των τότε εξειδικευμένων απαντήσεων μου προς κάποιους ξεχασμένους από τότε συμφορουμίτες, σας παραδίδω το παρακάτω πόνημα:
<< Αυτός ο κυριούλης γνωρίζετε ποιος είναι?

Είναι ο Johann Georg von Hahn ο θεμελιωτής της θεωρίας της Πελασγικής καταγωγής των Σκιπετάρων (Αλβανών) καθώς και της γλώσσας τους!

Όχι που δεν θα ήταν Αυστριακός! Εναλλακτικά, θα μπορούσε να ήταν Γερμανός!

[Giorgos 574]

Για όνομα του θεού βρε παιδιά, όχι πάλι αυτό που ο Σκεντέρμπεης ήταν Έλληνας..
Με το αυτοκρατωρ Ρωμαίων εννοεί ότι θεωρεί του εαυτό διάδοχο του Βυζαντίου, άλλωστε ήταν και αφέντης Βουλγάρων ή Σέρβων ή Τούρκων;;
Και δεν είναι καν αποδεδειγμένο αν αυτή η σφραγίδα είναι από την εποχή του..

[Καλαβρία]

Καταγωγη ειχε και αλβανική και σερβικη και ελληνικη.

[metaxoskolikas]

εξαιρετικό ποστ, μπράβο.

[metaxoskolikas]

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ
ο επονομαζόμενος ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗΣ.
ΑΛΒΑΝΟΣ ή ΕΛΛΗΝΑΣ ; ; ;


-ΚΑΤΑΓΩΓΗ-


Παππούς του ήταν ο Κων/νος Καστριώτης (+ 1390), ηγεμόνας της Ημαθίας και της Καστοριάς (εξ ου και Καστοριώτης, Καστριώτης). Υιός του Κωνσταντίνου ήταν ο Ιωάννης Καστριώτης, ο άρχοντας της Κρούγιας (Κρόιας), με σύζυγό του την Σερβίδα Βοϊσάβα. Έφεραν στη ζωή 9 παιδιά : 5 θυγατέρες και 4 υιούς, με τελευταίο στην σειρά (1404) τον Γεώργιο Καστριώτη.


-ΑΝΑΤΡΟΦΗ - ΕΞΕΛΙΞΗ-

Στα χρόνια του σουλτάνου Μουράτ του Β΄ (1421-1451) υποχρεώνεται ο πατέρας του Ιωάννης, για να διατηρήσει την αυθεντία στην Κρούγια, να παραδώσει ως ομήρους τους 4 γιους του σ’ αυτόν, οι οποίοι και θα ανατραφούν κατά τις τουρκικές συνήθειες στην σουλτανική αυλή της Αδριανουπόλεως. Εκεί, χριστιανοί αυτοί, εξισλαμίζονται. Ο Μουράτ Β' εκτιμώντας τα χαρίσματα του Γεωργίου (ομορφιά, ευρωστία, γενναιότητα) τον συνεκπαιδεύει με τον διάδοχο του θρόνου, τον μετέπειτα Μωάμεθ Β' τόν Πορθητή της Κων/πόλεως. Ο Σουλτάνος θαυμάζοντας την παλληκαριά του, του προσέδωσε την τουρκική ονομασία «Ισκεντέρ μπέη» (Σκεντέρμπεη), που στα ελληνικά σημαίνει «Αλέξανδρος ηγεμών ή Μέγας Αλέξανδρος».

Η ανάμνηση όμως της Κρούγιας, η πληροφορία του θανάτου του πατέρα του πρώτα και κατόπιν της μητέρας του, δεν τον άφησαν ήσυχο. Με την πρώτη ευκαιρία λιποτακτεί από τον Τούρκικο Στρατό και ξαναπαίρνει το χριστιανικό όνομα Γεώργιος. Νυμφεύεται την θυγατέρα του Αριανίτου, Ανδρονίκη Κομνηνή, και το 1443 κηρύσσει την επανάσταση εναντίον του Τούρκου κατακτητού. Ελευθερώνει την Κρούγια με τα 300 παλληκάρια του και αμέσως εισέρχεται στον Καθεδρικό Ναό της και ψάλλει ο ίδιος και οι συνακόλουθοί του Δοξολογία ευχαριστήριο προς τον Θεό. Διατάζει να υψωθεί στα κάστρα της ο δικέφαλος αετός με φόντο πορφυρό ως έμβλημά του, που ήταν, τι άλλο παρά , η πολεμική σημαία του Βυζαντίου. Συνήθιζε να φοράει το αρχαίο ελληνικό μακεδονικό κράνος με το διπλό κέρατο. Η μία μάχη ακολουθεί την άλλη για να κρατήσει ελεύθερη την Επαρχία του από τους τυρράνους. Πεθαίνει στις 17 Ιανουαρίου του 1468, σε ηλικία 64 ετών από πυρετό που προκλήθηκε από ελονοσία. Θάφτηκε στο Ναό του Αγίου Νικολάου στο Αλέσσιο (αρχαία Λισσός). Τον διαδέχθηκε ο υιός του Ιωάννης Καστριώτης.


-ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ-


Οι αγώνες του Γεωργίου Καστριώτου ήταν αγώνες Ορθοδόξου Χριστιανού ηγέτου εναντίον των Τούρκων για να κρατήσει την Επαρχία του ελεύθερη. Ήταν Ηπειρώτης Έλληνας, όπως αδιάψευστα διακηρύσσουν οι ακόλουθες Ιστορικές Πηγές, που αποτελούν μνημειώδη ντοκουμέντα :

Ο Marini Barletii, πρώτος του Βιογράφος από την Σκόδρα (αρχές 16ου μ.Χ. αι.), τον αποκαλεί «Ηπειρώτη πρίγκηπα» και «Ηγεμόνα των Ηπειρωτών», ενώ ολόκληρη η βιογραφία αναφέρεται μόνο σε Ηπειρώτες και καθόλου σε Αλβανούς.
Επίσης, ο ίδιος ο Σκεντέρμπεης απευθυνόμενος προς τον ηγεμόνα του Τάραντα Ιωάννη Αντώνιο και προδίδοντας έτσι την καταγωγή και τα αληθινά του αισθήματα, γράφει : «οι προπάτορες ημών ήσαν Ηπειρώτες , εκ των οποίων ηγέρθη εκείνος ο Πύρρος του οποίου την ορμήν μόλις οι Ρωμαίοι ηδυνήθησαν να αντικρούσουν».
Παρομοίως ως απόγονος των Ηπειρωτών και όχι των Ιλλυριών αναφέρει σε επιστολή του προς τον Ιταλό Ursini το 1460.
Ακόμη προς τον Βασιλιά Αλφόνσον, μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας γράφει: «Τω λαμπροτάτω και κραταιώ Βασιλεί Αλφόνσω, Μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας, Σκεντέρμπεης Πρίγκιψ των Ηπειρωτών χαίρειν τε και ευ πράττειν».
Ομιλώντας ενώπιον του Πάπα Παύλου Β' τονίζει: «Μετά την υποδούλωσιν της Ασίας και της Ελλάδος, μετά την σφαγήν των ηγεμονικών γόνων της Κων/πόλεως, της Τραπεζούντος… και την ερήμωσιν μεγίστου μέρους της Μακεδονίας και της Ηπείρου, απέναντι του αγρίου κατακτητού του αγωνιζομένου να συντρίψη τον σταυρόν, να ανυψώση επί του Καπιτωλίου την ημισέληνον και να πληρώση δούλων τον κόσμον όλον … μόνος εγώ ίσταμαι μετά των λειψάνων των στρατιωτών μου και μετά της μικράς μου επικρατείας…».
Υπήρξε κάτοχος της Ελληνικής Παιδείας και Γλώσσας, αφού από το μετερίζι του στέλνονταν έγγραφα γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα.
Επιπλέον ο Τούρκος βιογράφος του Αλή Πασά, Αχμέτ Μουφίτ, γράφει για τον Καστριώτη: «το έτος 1443 δραπέτευσε από το οθωμανικό στρατόπεδο του Μοράβα ο Έλληνας ηγεμόνας Καστριώτης και πήγε στην έδρα των προγόνων του, την Κρόια».
Ιταλικές, Αγγλικές και Σουηδικές αναφορές θεωρούν τον Σκεντέρμπεη Έλληνα. Έτσι ο Ιταλός A. Salvi στην τραγωδία του (1718) τον αναφέρει ως Έλληνα (Greco). Ο Άγγλος C. Randall το 1810 τον αποκαλεί Έλληνα Ήρωα (Grecian Hero) και οι Σουηδοί Barrau αρχικά και Rudbeck αργότερα (1835) θεωρούν τον Γ. Καστριώτη Έλληνα.
Η Ιστορία του Γάλλου ιστορικού Παγανέλ (Paganel: Histoire de Scanderbey), που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1855 τον αναφέρει ξεκάθαρα ως Έλληνα.
Θέλετε και μια Αλβανική παραδοχή της Ελληνικής Ηπειρωτικής καταγωγής του Σκεντέρμπεη; Το αλβανικό γραμματόσημο του 1968, συμπληρώνοντας εκείνη την χρονιά 500 έτη από τον θάνατό του, παρουσιάζει το εξώφυλλο της προαναφερθείσης Ιστορίας του Barletii, που αναγράφεται σ’ αυτό καθαρά, ότι ήταν Ηπειρώτης Πρίγκιπας (Epirotarum Principis) και όχι Αλβανός η Ιλλυριός. Γράφει το εξώφυλλο : «HISTORIA DE VITA ET GESTIS SCANDERBEGI EPIROTARUM PRINCIPIS».
Επομένως, ορθώς ο Δανός Φραντς Ντε Ζεσσέν, στρατιωτικός ανταποκριτής της εφημερίδος «Le Temps» των Παρισίων, αμφιβάλλει για την αλβανική καταγωγή του Καστριώτου, τονίζοντας σε διάλεξή του : «Ζήτημα δε είναι, εάν και αυτός ο Σκεντέρμπεης δύναται να θεωρηθή Αλβανός, αφού ήτο υιός του Έλληνος μεγιστάνος Ιωάννου Καστριώτου και Σερβίδος πριγκιπίσσης». Τέλος

Η Ιστορία περίτρανα αποδεικνύει αβίαστα την Ελληνικότητα του Γεωργίου Ιωάννου Καστριώτου. Η όποια προσπάθεια πλαστογραφήσεως και φαλκιδεύσεως της Ιστορίας έρχεται ώρα που φανερώνεται και ξεσκεπάζεται . Διότι , «μεγάλη η αλήθεια και υπερισχύει » (Α' 'Εσδρας 4,41).


https://www.sfeva.gr/17365118.el.aspx

[Καλαβρία]

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ
ο επονομαζόμενος ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗΣ.
ΑΛΒΑΝΟΣ ή ΕΛΛΗΝΑΣ ; ; ;


-ΚΑΤΑΓΩΓΗ-


Παππούς του ήταν ο Κων/νος Καστριώτης (+ 1390), ηγεμόνας της Ημαθίας και της Καστοριάς (εξ ου και Καστοριώτης, Καστριώτης). Υιός του Κωνσταντίνου ήταν ο Ιωάννης Καστριώτης, ο άρχοντας της Κρούγιας (Κρόιας), με σύζυγό του την Σερβίδα Βοϊσάβα. Έφεραν στη ζωή 9 παιδιά : 5 θυγατέρες και 4 υιούς, με τελευταίο στην σειρά (1404) τον Γεώργιο Καστριώτη.


-ΑΝΑΤΡΟΦΗ - ΕΞΕΛΙΞΗ-

Στα χρόνια του σουλτάνου Μουράτ του Β΄ (1421-1451) υποχρεώνεται ο πατέρας του Ιωάννης, για να διατηρήσει την αυθεντία στην Κρούγια, να παραδώσει ως ομήρους τους 4 γιους του σ’ αυτόν, οι οποίοι και θα ανατραφούν κατά τις τουρκικές συνήθειες στην σουλτανική αυλή της Αδριανουπόλεως. Εκεί, χριστιανοί αυτοί, εξισλαμίζονται. Ο Μουράτ Β' εκτιμώντας τα χαρίσματα του Γεωργίου (ομορφιά, ευρωστία, γενναιότητα) τον συνεκπαιδεύει με τον διάδοχο του θρόνου, τον μετέπειτα Μωάμεθ Β' τόν Πορθητή της Κων/πόλεως. Ο Σουλτάνος θαυμάζοντας την παλληκαριά του, του προσέδωσε την τουρκική ονομασία «Ισκεντέρ μπέη» (Σκεντέρμπεη), που στα ελληνικά σημαίνει «Αλέξανδρος ηγεμών ή Μέγας Αλέξανδρος».

Η ανάμνηση όμως της Κρούγιας, η πληροφορία του θανάτου του πατέρα του πρώτα και κατόπιν της μητέρας του, δεν τον άφησαν ήσυχο. Με την πρώτη ευκαιρία λιποτακτεί από τον Τούρκικο Στρατό και ξαναπαίρνει το χριστιανικό όνομα Γεώργιος. Νυμφεύεται την θυγατέρα του Αριανίτου, Ανδρονίκη Κομνηνή, και το 1443 κηρύσσει την επανάσταση εναντίον του Τούρκου κατακτητού. Ελευθερώνει την Κρούγια με τα 300 παλληκάρια του και αμέσως εισέρχεται στον Καθεδρικό Ναό της και ψάλλει ο ίδιος και οι συνακόλουθοί του Δοξολογία ευχαριστήριο προς τον Θεό. Διατάζει να υψωθεί στα κάστρα της ο δικέφαλος αετός με φόντο πορφυρό ως έμβλημά του, που ήταν, τι άλλο παρά , η πολεμική σημαία του Βυζαντίου. Συνήθιζε να φοράει το αρχαίο ελληνικό μακεδονικό κράνος με το διπλό κέρατο. Η μία μάχη ακολουθεί την άλλη για να κρατήσει ελεύθερη την Επαρχία του από τους τυρράνους. Πεθαίνει στις 17 Ιανουαρίου του 1468, σε ηλικία 64 ετών από πυρετό που προκλήθηκε από ελονοσία. Θάφτηκε στο Ναό του Αγίου Νικολάου στο Αλέσσιο (αρχαία Λισσός). Τον διαδέχθηκε ο υιός του Ιωάννης Καστριώτης.


-ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ-


Οι αγώνες του Γεωργίου Καστριώτου ήταν αγώνες Ορθοδόξου Χριστιανού ηγέτου εναντίον των Τούρκων για να κρατήσει την Επαρχία του ελεύθερη. Ήταν Ηπειρώτης Έλληνας, όπως αδιάψευστα διακηρύσσουν οι ακόλουθες Ιστορικές Πηγές, που αποτελούν μνημειώδη ντοκουμέντα :

Ο Marini Barletii, πρώτος του Βιογράφος από την Σκόδρα (αρχές 16ου μ.Χ. αι.), τον αποκαλεί «Ηπειρώτη πρίγκηπα» και «Ηγεμόνα των Ηπειρωτών», ενώ ολόκληρη η βιογραφία αναφέρεται μόνο σε Ηπειρώτες και καθόλου σε Αλβανούς.
Επίσης, ο ίδιος ο Σκεντέρμπεης απευθυνόμενος προς τον ηγεμόνα του Τάραντα Ιωάννη Αντώνιο και προδίδοντας έτσι την καταγωγή και τα αληθινά του αισθήματα, γράφει : «οι προπάτορες ημών ήσαν Ηπειρώτες , εκ των οποίων ηγέρθη εκείνος ο Πύρρος του οποίου την ορμήν μόλις οι Ρωμαίοι ηδυνήθησαν να αντικρούσουν».
Παρομοίως ως απόγονος των Ηπειρωτών και όχι των Ιλλυριών αναφέρει σε επιστολή του προς τον Ιταλό Ursini το 1460.
Ακόμη προς τον Βασιλιά Αλφόνσον, μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας γράφει: «Τω λαμπροτάτω και κραταιώ Βασιλεί Αλφόνσω, Μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας, Σκεντέρμπεης Πρίγκιψ των Ηπειρωτών χαίρειν τε και ευ πράττειν».
Ομιλώντας ενώπιον του Πάπα Παύλου Β' τονίζει: «Μετά την υποδούλωσιν της Ασίας και της Ελλάδος, μετά την σφαγήν των ηγεμονικών γόνων της Κων/πόλεως, της Τραπεζούντος… και την ερήμωσιν μεγίστου μέρους της Μακεδονίας και της Ηπείρου, απέναντι του αγρίου κατακτητού του αγωνιζομένου να συντρίψη τον σταυρόν, να ανυψώση επί του Καπιτωλίου την ημισέληνον και να πληρώση δούλων τον κόσμον όλον … μόνος εγώ ίσταμαι μετά των λειψάνων των στρατιωτών μου και μετά της μικράς μου επικρατείας…».
Υπήρξε κάτοχος της Ελληνικής Παιδείας και Γλώσσας, αφού από το μετερίζι του στέλνονταν έγγραφα γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα.
Επιπλέον ο Τούρκος βιογράφος του Αλή Πασά, Αχμέτ Μουφίτ, γράφει για τον Καστριώτη: «το έτος 1443 δραπέτευσε από το οθωμανικό στρατόπεδο του Μοράβα ο Έλληνας ηγεμόνας Καστριώτης και πήγε στην έδρα των προγόνων του, την Κρόια».
Ιταλικές, Αγγλικές και Σουηδικές αναφορές θεωρούν τον Σκεντέρμπεη Έλληνα. Έτσι ο Ιταλός A. Salvi στην τραγωδία του (1718) τον αναφέρει ως Έλληνα (Greco). Ο Άγγλος C. Randall το 1810 τον αποκαλεί Έλληνα Ήρωα (Grecian Hero) και οι Σουηδοί Barrau αρχικά και Rudbeck αργότερα (1835) θεωρούν τον Γ. Καστριώτη Έλληνα.
Η Ιστορία του Γάλλου ιστορικού Παγανέλ (Paganel: Histoire de Scanderbey), που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1855 τον αναφέρει ξεκάθαρα ως Έλληνα.
Θέλετε και μια Αλβανική παραδοχή της Ελληνικής Ηπειρωτικής καταγωγής του Σκεντέρμπεη; Το αλβανικό γραμματόσημο του 1968, συμπληρώνοντας εκείνη την χρονιά 500 έτη από τον θάνατό του, παρουσιάζει το εξώφυλλο της προαναφερθείσης Ιστορίας του Barletii, που αναγράφεται σ’ αυτό καθαρά, ότι ήταν Ηπειρώτης Πρίγκιπας (Epirotarum Principis) και όχι Αλβανός η Ιλλυριός. Γράφει το εξώφυλλο : «HISTORIA DE VITA ET GESTIS SCANDERBEGI EPIROTARUM PRINCIPIS».
Επομένως, ορθώς ο Δανός Φραντς Ντε Ζεσσέν, στρατιωτικός ανταποκριτής της εφημερίδος «Le Temps» των Παρισίων, αμφιβάλλει για την αλβανική καταγωγή του Καστριώτου, τονίζοντας σε διάλεξή του : «Ζήτημα δε είναι, εάν και αυτός ο Σκεντέρμπεης δύναται να θεωρηθή Αλβανός, αφού ήτο υιός του Έλληνος μεγιστάνος Ιωάννου Καστριώτου και Σερβίδος πριγκιπίσσης». Τέλος

Η Ιστορία περίτρανα αποδεικνύει αβίαστα την Ελληνικότητα του Γεωργίου Ιωάννου Καστριώτου. Η όποια προσπάθεια πλαστογραφήσεως και φαλκιδεύσεως της Ιστορίας έρχεται ώρα που φανερώνεται και ξεσκεπάζεται . Διότι , «μεγάλη η αλήθεια και υπερισχύει » (Α' 'Εσδρας 4,41).


https://www.sfeva.gr/17365118.el.aspx

Ειχε και ελληνικη καταγωγη κανενας σοβαρος δεν το αμφισβητησε αυτό.

[Καλαβρία]

Για τη διαφορά Γκεκηδων και Τοσκηδων και επειδη ο Διομηδης ειπε αλλου για την αναγκη κοινου γλωσσικου οργανου

''''Οι Απεσταλμένοι του Αλή Πασα των Ιωαννινων προς τον Μουσταφα Πασα της Σκοδρας ησαν υποχρεωμενοι να εχωσι μεθ αυτων διερμηνείς εαν τυχιον δεν εγνωριζον οι ιδιοι την Γκεκικη'''

[Καλαβρία]

Έχεις σώσει τις δημοσιεύσεις σου στο παλιό, σχετικά με το θέμα του νήματος; ΤΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ!!!
Είχες κάνει πολλή δουλειά, εγώ ό,τι μου πήρε ώρες να το γράψω, το έχω σώσει.

Οι "ανασκαφές" αρχίζουν και φέρνουν ευρήματα...

Κυρίες και κύριοι και αγαπητά μου παιδιά...Από το μακρινό 2013 και το παλαιό phorum και έπειτα από μία μικρή επεξεργασία αφαίρεσης των τότε εξειδικευμένων απαντήσεων μου προς κάποιους ξεχασμένους από τότε συμφορουμίτες, σας παραδίδω το παρακάτω πόνημα:


<< Αυτός ο κυριούλης γνωρίζετε ποιος είναι?
[img]https://i.postimg.cc/Tw3pxXyC/Joha ... .jpg[/img]

Είναι ο Johann Georg von Hahn ο θεμελιωτής της θεωρίας της Πελασγικής καταγωγής των Σκιπετάρων (Αλβανών) καθώς και της γλώσσας τους!



Μήπως ήταν ιστορικός? ΟΧΙ!
Μήπως ήταν γλωσσολόγος? ΟΥΤΕ.!
Μήπως ήταν αρχαιολόγος? ΟΥΤΕ ΚΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟ!

ΗΤΑΝ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ.
Βέβαια τα φιλολογικά του κατορθώματα αγνοούνται, αντίθετα είναι γνωστός για το βιβλίο του "Albanesische Studien", Bd. 1-3, Jena 1854, .
Επίσης έχει γράψει τα κάτωθι σχετικά βιβλία για να επιχειρηματολογήσει πάνω στην θεωρία του και για να βοηθήσει στην εθνογένεση των ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ που τόσο επιθυμούσε η πατρίδα του ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΡΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.
Reise von Belgrad nach Salonik. Vienna: K. K. Consul für östliche Griechenland, 1861.
Griechische und albanesische Märchen. 2 vols. Leipzig: 1864; Munich/Berlin 1918 – as ebook and several Google Books scans at archive.org
Reise durch die Gebiete von Drin und Wardar. Vienna: 1867.
Contes populaires grecs Free Google eBook (1879). A.-F. Høst, ed.


Η οικογένεια του Johann Georg von Hahn ήταν Αυστριακοί ευγενείς.
Το 1834 τον είχε φέρει ο Όθωνας στην Ελλάδα να οργανώσει την δικαστική υπηρεσία ενώ με την εισαγωγή του Συντάγματος το 1843 και την αποβαυαροποίηση του κράτους εκπαραθυρώθηκε.
Παρέμεινε όμως στην Αθήνα ως πρόξενος της Πρωσσίας.[/b]
Κατόπιν το 1847 διορίζεται υποπρόξενος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας στα Οθωμανικά Γιάννενα.
Το 1851 διορίζεται πρόξενος στην Σύρο και το
1869 γενικός πρόξενος της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας στην Αθήνα.

Για να δούμε τι λέει η Γερμανική wiki για αυτόν «Προώθησε την οικονομική διείσδυση των Αυστροούγγρων στα Βαλκάνια. Θεωρείται ο ιδρυτής της Αλβανολογίας»
Περισσότερα εδώ //de.wikipedia.org/wiki/Johann_Georg_von_Hahn

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΛΑΣΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ.
Γιατί ασχολήθηκε η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία με τους Σκιπετάρους?
Κατατοπιστικότατος ο ακόλουθος χάρτης με τα σύνορα το 1850.


Ως γνωστόν η Αυστροουγγρική αυτοκρατορία εμπεριείχε στους κόλπους της και τα νοτιοσλαυικά έθνη των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων που στην προσπάθεια εθνικής αφύπνισης τους είχαν υιοθετήσει από νωρίς την ιδέα της Ιλλυρικής καταγωγής τους.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
Count George Brankovic (1645-1711), self-proclaimed 'Despot of Illyria'


Count George Brankovic has proclaimed himself 'Despot of Illyria', a state that would include all 'Illyrian, Thracian, Moesian and other Eastern lands, the lands of St Sava, Herzegovina, Montenegro, Bosnia, Sirmia and other lands of Hungarian Kingdom'.

"After he had got a certificate from Patriarch Arsenie, which confirmed his descent of Serbain Despot family Brankovic, in order to proclaim himself despot of independent Illyrian state under the name of Despot George Brankovic II, he informed Emperor Leopold I about the idea. His plans were declined by the Austrian Court and he was given the title of count instead.
"After proclaiming the invitation to the Serbian people to follow him as their despot, and to start a struggle for freedom against the Turks, he was captured in Kladovo in 1689 by Austrian authorities and held captive until he died in 1711."
DUŠAN J. POPOVIĆ, Велика сеоба Срба 1690. (Great Migration of Serbs in 1690), Belgrade 1954.
STEFAN ČAKIĆ, Велика сеоба Срба 1689/90 и патријарх Арсеније III Црнојевић (Great Migration of Serbs in 1689/90 and Patriarch Arsenie III Crnojevic, Novi Sad 1990.

-----------

Cardinal Leopold Kollonich (1631-1707), Minister of State and Privy imperial councilor, names the arrived Serbs as 'Illyrians or Rascians' in 1706:

Cardinal Kollonich wrote to Emperor Leopold I in 1706 that the Privileges allowing the freedom of Orthodox religion cannot be allowed, and that Serbs cannot be allowed to remain in their "schismatic" faith, and continues : "... it has to be done in a quiet and silent way so that all these Illyrian or Rascian people can be brought to union with Roman Church, from which it merely differs at all."
RADOSLAV M. GRUJIĆ, Како се поступало са српским молбама на двору цесара Австријског последње године живота патријарха Арсенија III Црнојевића (The way Serbian pledges were treated on the Court of Austrian Caesar during the last year of life of Patriarch Arsenie III Crnojevic), Novi Sad 1906.
--------------

Serbian national Privileges in Habsburg Monarchy were titled to
'Illyrian nation'
Front page of the first printed version of Serbian Privileges in 1715, Vienna:

PRIVILEGIA
PER
DIVOS
IMPERATORES
LEOPOLDUM
ET
JOSEPHUM
GLORIOSISSIMÆ REMINISCENTIÆ
NEC NON
MODERNAM REGNANTEM
MAJESTATEM,
CAROLUM VI.
INCLYTÆ
NATIONI ILLYRICÆ

'ILLYRIO SERBICA 1683-1715 (1723)' papers, Haus, Hof u. Staat. Archiv Wien
STEFAN ČAKIĆ, Велика сеоба Срба 1689/90 и патријарх Арсеније III Црнојевић (Great Migration of Serbs in 1689/90 and Patriarch Arsenie III Crnojevic), Novi Sad 1990.
-----------

Sava Tekelija (also: Tököli Száva, 1761-1841)
the leader of Illyrian political thought of his time
In 1804 Sava Tekelija sent a Memorandum to Emperor Napoleon I, proposing the creation of a vast Illyran Kingdom - a large South Slav state that would, under the auspices of France, encompass the most of the Serb and Slav-inhabited Balkan regions. A year later, Tekelija sent a similar, slightly revised project to the Habsburg Emperor Francis I.

S. TEKELIJA, Opisanije života (Biography), Beograd: Prosveta 1966, pp. 171-187, 379-396.
---------------

This one was very interesting.....

When they, supported by Europe, unite into a large Illyrian Kingdom that would join together Bosnia, Bulgaria, Dalmatia, Croatia, Slovenia, Montenegro, Macedonia, Albania, Dubrovnik and Serb-inhabited areas of Hungary with Serbia, this kingdom will be a powerful barrier against those powers, namely Austria and Russia, that would try to establish their domination in the Balkans. However, in a similar memorandum submitted to Emperor Franz I in 1805, Count Tekelija mentioned only Russia as a potential threat to the Balkans.

S. GAVRILOVIĆ, Vojvodina i Srbija u vreme prvog srpskog ustanka (Vojvodina and Serbia during the Serbian Uprising I), Novi Sad: Institut za istoriju 1974 pp.20-24.

Official languages of Dukedom Serbia and Tamis Banat in 1849


When Dukedom (Vojvodina) of Serbia and Tamis Banat was established in 1849, Serbian language, which became official beside German, was named 'Illyrian':
The two official languages of the province were German and "Illyrian" (what would become Serbo-Croatian).

Wikipedia, Vojvodina of Serbia and Tamiš Banat -> en.wikipedia.org (http://en.wikipedia.org/wiki/Vojvodi...mi%C5%A1_Banat)

Introduction

Illirian language is spoken as mother tongue not only in Austria, but also in other foreighn conuntries, specially in the Turkish countries, where we find more than fife milion people who use the language as mother toungue.

In non other language of any people we don't finde more dialectics that are easy comprehendable between each other, as we find in the Illyrian.

The ancient name Illyricum finds its beginning somewhere about 13th Centur BC. The Illyrian language is today spoken in all those countries that are listed on the Cover (Croatia, Slavonia, Srem, Dalmatia, Bosnia, Serbia, Albania, Dubrovnik, Montenegro, Herzegovina, Banat, Ungaria etc.) with very small variation in the dialects.

Apart from the mentioned countries and provinces, the there are languages who has their beginning in the Illyrian language, which are found in Kraina, Primoria, Czechia, Moravia, Slezia, Poland and Russia. They are all of the Illyrian stock, speak the one and the same basis of the same language, and are differable only in the dialects.
//books.google.de/books?id=CekIAAAAQAAJ&printsec=frontcover&dq=Illyrisch+deutsches+und+deutsch+illyrisches#v=onepage&q&f=false

Προσπαθώντας η Αυστροουγγαρία να αντιμετωπίσει τον αυξανόμενο εθνικισμό των Νότιων Σλάβων αλλά και την διαφαινόμενη αναπόφευκτη πρόσδεση των Ελλήνων στην Αγγλική σφαίρα επιρροής βοήθησε δραματικά στην ΕΘΝΟΓΕΝΕΣΗ των ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ και στην από ιστορικής πλευράς κατοχύρωση της, ανάγοντας την καταγωγή τους τόσο παλιά, εκεί που κανείς δεν μπορούσε να ψάξει λόγω έλλειψης στοιχείων δηλαδή στους ΠΕΛΑΣΓΟΥΣ, καθιστόντας τους Σκιπετάρους αρχαιότερους από Ιλλυριούς(Σλάβους) και Ελληνες και ως εκ τούτου αληθινούς κληρονόμους των αναλόγων περιοχών.

Τελικά η Αυστροουγγαρία κατάφερε στην διάσκεψη του Λονδίνου το 1913 να εκπληρώσει την επιθυμία της με την δημιουργία του Σκιπετάρικου κράτους,


Όπως βλέπουμε παρότι η «μαμά» Αυστροουγγαρία μας άφησε χρόνους το δημιούργημα της συνεχίζει και επιζεί εξυπηρετώντας πλέον άλλα συμφέροντα.
Πέραν λοιπόν της γνωστής συνεργασίας των Σκιπετάρων με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που τους κατέστησε μισητούς για τους λοιπούς γείτονες τους, η αποδεδειγμένα δημιουργία εθνικής συνείδησης-κράτους με την βοήθεια των επίσης μισητών Αυστριακών τους εξόργισε.
Εδώ το έμβλημα της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας

κάθε ομοιότητα με άλλες κατοπινές σημαίες είναι «τυχαία» .

ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΡΑΘΥΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΙΛΛΥΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΝΟΤΙΟΣΛΑΒΩΝ ΑΥΤΗ ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟΣΥΣΤΑΘΕΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΗΤΑΝ ΙΣΧΝΑ.

Στην Ελλάδα η «εθνική αφύπνιση» των Σκιπετάρων έφερε σε αμηχανία το Ελληνικό βασίλειο αλλά και μεγάλο μέρος του πληθυσμού το οποίο μιλούσε μια Σκιπετάρικη διάλεκτο. Αίφνης το Ελληνικό Βασίλειο(Ε.Β) αντιμετώπιζε τον κίνδυνο αναγνώρισης μεγάλης Σκιπετάρικης μειονότητας στο έδαφος του, που λαμβάνοντας υπ΄όψη και τον μικρό του πληθυσμό πιθανόν θα οδηγούσε και σε διχοτόμηση του.
Οι Αρβανίτες από την άλλη δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το γεγονός ότι ενώ μιλούσαν εκ γενετής γλώσσα άλλου, πλέον αναγνωρισμένου λαού, πολέμησαν και μόχθησαν για την δημιουργία Ελληνικού κράτους και αισθανόντουσαν τους Έλληνες ως αδέλφια τους.
Βέβαια στο δίλλημα αυτό συνέβαλε και η ελλιπής ιστορική γνώση της εποχής του 19ου αιώνα που περιοριζόταν σε γλωσσικές έρευνες της πλάκας και εθνικούς μύθους .

Από το διαφαινόμενο πρόβλημα εθνικής ταυτότητας και εδαφικής ακεραιότητας βγήκαν κι οι δύο (Ελληνικό βασίλειο-Αρβανίτες) υιοθετώντας τις Αυστριακές θεωρίες περί ΠΕΛΑΣΓΩΝ-ΑΛΒΑΝΩΝ και γυρίζοντας τες μπούμεραγκ εναντίον των Αυστριακών και Γερμανών γενικά..
Μ’ αυτό τον τρόπο, ταυτίζοντας δηλαδή ΠΕΛΑΣΓΟΥΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ-ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ-ΑΛΒΑΝΟΥΣ(ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΥΣ) σφυρηλατούσαν την εθνική ομοιογένεια (έχουμε όλοι την ίδια καταγωγή) αλλά και έκφραζαν τον αλυτρωτικό και εθνικιστικό στόχο και πολιτικοοικονομικές βλέψεις της Ελλάδας προς την Οθωμανική περιοχή της Αλβανίας.
Έτσι έχουμε πλήθος συγγραφικών έργων αυτήν την περίοδο σχετικών με το θέμα καθώς και πολιτική συνενόηση με τους Σκιπετάρικους εθνικιστικούς κύκλους που βεβαίως μετά την δημιουργία του Αλβανικού κράτους «πήγαν περίπατο».
Έτσι μετά την κατάρρευση της Αυστροουγγαρίας και την περιφρόνηση των Σκιπετάρων οι Έλληνες προπαγανδιστές της «ΠΕΛΑΣΓΙΚΗΣ» θεωρίας έμειναν «μπουκάλα».
Θιασώτες αυτής της ιδέας έγιναν διάφοροι που θα δούμε παρακάτω, αλλά πάνω στον οίστρο τους από ένα σημείο και μετά το παραξήλωσαν βγάζοντας αστεία και ανιστόρητα συμπεράσματα.
Για να δούμε ποιοί ήταν αυτοί:

1.O Κεφαλλονίτης ιατροφιλόσοφος? Ιάκωβος Θωμόπουλος. Αυτός υποστηρίζει : ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ=ΑΛΒΑΝΙΚΑ->ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Με το έργο του «ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ» το 1912 συνιστά το ζενίθ των ελληνικών προσπαθειών προσεταιρισμού των Σκιπετάρων λίγο πριν την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων.

Άλλο έργο του «Ιθάκη και Όμηρος»
Ο Χατζιδάκης ήταν απορριπτικός για την θεωρία «Στην εποχή του είχε ασχοληθεί με τον Θωμόπουλο ο πατέρας της ελληνικής γλωσσολογίας Γεώργιος Χατζικδάκις, αν και δεν συμφωνούσε με τις απόψεις του.»

2. Ο ιταλοαλβανός (αρμπερέσης) φιλόλογος Demetrio Camarda.

3. Ο Αρβανίτης και πολιτευτής Λουκάς Μπέλλος,//Αυτός υποστηρίζει : ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ=ΑΛΒΑΝΙΚΑ-=ΕΛΛΗΝΙΚΑ// βαθύς γνώστης της Αλβανικής, έγραψε το υψίστης σημασίας βιβλίο με τίτλο «Αλβανικά ή αι τρεις ζώσαι διάλεκτοι της Ελληνικής γλώσσης», στο οποίο αποδεικνύει με ατράνταχτα επιχειρήματα την ελληνική καταγωγή των Αλβανών και της γλώσσας τους. Σε αυτό το βιβλίο υποστηρίζει ότι η Αλβανική είναι ελληνική διάλεκτος.
Λ. Μπέλλου, Αλβανικά ή αι τρείς ζώσαι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσης. Εν Αθήναις εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, 1903 (Υπουργείον Εσωτερικών, Δημοσιεύματα του τμήματος Δημόσιας Οικονομίας)


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Ο Λουκάς Γ. Μπέλλος γεννήθηκε στη Θήβα το 1848. Σπούδασε ιατρός στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και υπήρξε ο πρώτος διευθυντής και διοργανωτής του νοσοκομείου Πειραιώς. Ασχολήθηκε ειδικότερα με τη γυναικολογία και τη χειρουργική και συμπλήρωσε τις γνώσεις του μετεκπαιδευόμενος στο Λονδίνο, στο Μόναχο και στο Παρίσι κοντά σε κορυφαίους καθηγητές της Ιατρικής.. Σε ηλικία 18 χρόνων παίρνει μέρος ως εθελοντής στην Κρητική Επανάσταση του 1866 και αργότερα, το 1878 πρωτοστατεί στην ίδρυση του Ιερού Λόχου των Θηβών. Την ίδια περίπου εποχή, είναι ο κύριος συντάκτης της εφημερίδας ‘Βοιωτία’ η οποία εκδιδόταν στη Θήβα στα 1874-1878. Συμμετέχει στον πόλεμο του 1897 ως ιατρός στα χειρουργεία του μετώπου και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στα θέματα της Μακεδονίας και της Ελληνοτουρκικής συνεννόησης. Εκλέγεται βουλευτής της επαρχίας Θηβών στις εκλογές της 17/11/1902 καθώς και στις 28/11/1910, όπου παρουσιάζεται με τον κυβερνητικό συνδυασμό των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής και εισηγήθηκε την έκδοση λαχείου του Εθνικού Στόλου. Ασχολήθηκε με θέματα γλωσσολογικά και κυρίως με τη μελέτη της Αλβανικής γλώσσας. Έγραψε επίσης ποιήματα, από τα οποία τα γνωστότερα είναι η συλλογή ‘Ολυμπιακαί Ωδαί.’ Στα 1898, διωκόμενος για τις πολιτικές του πεποιθήσεις- ήταν φίλος του Γ. Φιλάρετου- καταφεύγει στην Αλεξάνδρεια όπου και εγκαθίσταται αρχικά ως ιατρός του Γ. Αβέρωφ. Εκεί παντρεύτηκε την Κλεοπάτρα Ιωαννίδη, κόρη του διευθυντή των επιχειρήσεων Αβέρωφ και απέκτησε μαζί της τέσσερα παιδιά, την Αντιγόνη, την Ισμήνη, τη Ναυσικά και τον Επαμεινώνδα. Ο Λουκάς Μπέλλος, ιατρός Θηβαίος, όπως συνήθιζε να υπογράφει, ήταν ένας ρομαντικός πατριώτης, ποιητής, ιδεολόγος με πλούσια επιστημονική και πολιτική δράση. Πέθανε στην Αθήνα στις 15 Δεκεμβρίου του 1913.
Για την επιστημοσύνη του στα ιστορικά-γλωσσολογικά φτάνει αυτό: «Σπούδασε ιατρός στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και υπήρξε ο πρώτος διευθυντής και διοργανωτής του νοσοκομείου Πειραιώς. Ασχολήθηκε ειδικότερα με τη γυναικολογία και τη χειρουργική.»
Ο Παναγιώτης Δ. Κουπιτώρης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1821 και πέθανε στην Υπάτη το 1881. Φιλόλογος και μουσικολόγος, με αγώνες υπέρ της εκκλησιαστικής και γενικά της ελληνικής μουσικής. Ήταν καθηγητής και γυμνασιάρχης. Έζησε στην Αθήνα και διετέλεσε πρόεδρος του "Εκκλησιαστικού Μουσικού Συλλόγου" που ιδρύθηκε το 1873. Ασχολήθηκε με την εκκλησιαστική μουσική και δημοσίευσε αξιόλογες μελέτες όπως «Περί του ρυθμού εν τη υμνογραφία της Ελληνικής Εκκλησίας» και «Λόγος πανηγυρικός περί της καθ' ημάς εκκλησιαστικής . μουσικής» . Έγραψε διάφορα σχολικά βιβλία, Λεξικό της αλβανικής γλώσσας (που έμεινε ανέκδοτο). Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι ο Υδραίος φιλόλογος έχει υπόψη του καθετί που έχει από μεσαιωνικούς και νεώτερους συγγραφείς, Έλληνες και ξένους, γραφτεί περί Αλβανικής και Αλβανών. Το ολιγοσέλιδο βιβλίο του είναι ένα ταμείο σοφίας και γι' αυτό μπορεί ακόμα και σήμερα να γίνει θεμέλιο γαι αλβανικές σπουδές. Το τελικό συμπέρασμα του Π. Κουπιτώρη είναι το ακόλουθο: Ότι η ιλλυρική γλώσσα είναι παραπλήσια της Ελληνικής και οι Ιλλυριοί ελληνικό φύλο. Προς επιβεβαίωση της από Ιλλυριών καταγωγής των Αλβανών ο Π. Κουπιτώρης παραθέτει την άποψη του γερμανού ιστορικού Άβελ.
Αυτός υποστηρίζει : ΙΛΛΥΡΙΟΙ=ΑΛΒΑΝΟΙ=ΕΛΛΗΝΕΣ
Πρόσφατα και με την κάθοδο των Σκιπετάρων μεταναστών και την έξαρση του Σκιπετάρικου ΥΠΕΡΘΝΙΚΙΣΜΟΥ (Κοσσυφοπέδιο-Σκόπια) η «ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ» θεωρία βγήκε από το χρονοντούλαπο. Οι αναβιωτές της προσπαθούν να αμβλύνουν τις προφανείς διαφορές των δύο εθνών (Ελληνικού-Σκιπετάρικου), ενώ η ελληνική ιστοριογραφία πάνω στο θέμα προσφέρει επιχειρήματα στην διένεξη της Σκιπετάρικης με τις αντίθετες γειτονικές Σερβικές και Σλαβομακεδονικές πλευρές.
«δείτε εδώ…………το λένε και οι Έλληνες»

Νεότερος θιασώτης της θεωρίας ο Μάριος Δημόπουλος γνωστός και ως «ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ» από την αρθογραφία του στον Δαυλό.
Το βιογραφικό του από το //mariosdimopoulos.blogspot.gr/
Ο Μάριος Δημόπουλος σπούδασε φιλολογία με ειδίκευση στη γλωσσολογία. Στη συνέχεια στράφηκε προς τις φυσικές θεραπείες και σπούδασε κλινική διατροφολογία. Είναι μέλος του American Council of Applied Clinical Nutrition. Εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy. Είναι συνεργάτης και αρθρογράφος της εφημερίδας Holistic Life. Είναι συγγραφέας βιβλίων φυσικής ιατρικής. Βιβλία του: Οι θεραπείες του καρκίνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, εκδ. Εύανδρος, Αθήνα, 2004 Τα μυστικά της μακροζωίας, εκδ. Εύανδρος, Αθήνα, 2005 Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος, εκδ. Etra, Αθήνα, 2011 Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης του καρκίνου, εκδ. Etra, Αθήνα, 2013. Marios Dimopoulos studied Greek literature, specializing in linguistics at the School of Philosophy of the National and Kapodistrian University of Athens. Then he turned to natural therapies and studied clinical nutrition (London, New Jersey). He is a fellow of the American Council of Applied Clinical Nutrition. He is a partner of Etra Publishing and regular columnist of the newspaper “Holistic Life.” He has witten four books about health and nutrition in Greek language.
Το βιογραφικό του από το //www.greeks-albanians.com/top-cv
Ο Μάριος Δημόπουλος είναι γλωσσολόγος-εθνολόγος, διατροφολόγος (DCN, FACACN) και συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1975. Σπούδασε φιλολογία με ειδικότητα στη γλωσσολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια στράφηκε προς τις φυσικές θεραπείες και σπούδασε κλινική διατροφολογία (Λονδίνο, New Jersey). Είναι μέλος του American Council of Applied Clinical Nutrition.
Εκπαιδεύεται για απόκτηση πτυχίου Doctor of Naturopathy.
Εκπαιδευθείς στη Φυσική Ιατρική στα
British Institute of Homeopathy (New Jersey, USA)
Clayton College of Natural Health (Alabama, USA)
Trinity College of Natural Health (Indianapolis, USA)
International Society of Homotoxicology, Baden-Baden, Germany.
Έχει γράψει τέσσερα βιβλία: «Οι θεραπείες του καρκίνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα» (εκδόσεις Εύανδρος, 2004), «Τα μυστικά της μακροζωίας» (εκδόσεις Εύανδρος, 2005), «Χοληστερίνη: Ένας σύγχρονος μύθος» (εκδόσεις Etra, 2011) και «Φυσικές μέθοδοι αντιμετώπισης του καρκίνου» (εκδόσεις Etra, 2013).
Υπήρξε επιμελητής του βιβλίου Natural Medicine, Οδηγός αναφοράς συμπληρωμάτων διατροφής και βοτάνων για φαρμακοποιούς, γιατρούς, διατροφολόγους και άλλους ειδικούς της υγείας (επιμέλεια και εποπτεία έκδοσης), εκδ. Etra, Αθήνα, 2013.
Το 2007 εξέδωσε το περιοδικό υγείας NutriHealth.

Υπήρξε συνεργάτης των ελληνοκεντρικών περιοδικών «Δαυλός» και «Ιχώρ», όπου αρθρογραφούσε για ιστορικά θέματα.

Είναι συνεργάτης των εκδόσεων Etra και τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας «Holistic Life».
Από το γεγονός ότι ο κύριος Δημόπουλος στράφηκε νωρίς προς τις ιατρικές επιστήμες βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα
Αυτός υποστηρίζει : ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ=ΑΛΒΑΝΙΚΑ->ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Όσοι τυγχάνει να μην γνωρίζουν το περιεχόμενο των ελληνοκεντρικών περιοδικών «Δαυλός» και «Ιχώρ» παραθέτω δύο σελίδες που μπορούν να βοηθήσουν από άρθρο με τίτλο «Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ» ΔΑΥΛΟΣ τ.255 Μάρτιος 2003με προσπάθεια ετυμολόγησης ιαπωνικών λέξεων από την ελληνική!


ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ.

Αρθογραφία του κ.Μάριου Δημόπουλου μπορείτε επίσης να βρείτε
Εδώ //ellines-albanoi.blogspot.gr/2010/12/blog-post_21.html
//eleftheri-epistimi.blogspot.gr/
αλλά και σε πάμπολλους ιστοτόπους που υποστηρίζουν παγκόσμια εξάπλωση των αρχαίων μας προγόνων, ταυτότητα ΠΕΛΑΣΓΩΝ-ΣΚΙΠΕΤΑΡΩΝ-ΕΛΛΗΝΩΝ και ταυτόχρονα απόρριψη εξ ολοκλήρου του Χριστιανισμού και των επιπτώσεων του στην Ελληνική ταυτότητα, ιστορία και πολιτισμό.


Απ’ότι όλοι καταλαβαίνουν στην διάδοση της Πελασγικής θεωρίας ως καταγωγής των Σκιπετάρων συμμετέχουν:
Γραφικοί αναβίωτες της Πατρώας αρχαιοελληνικής θρησκείας μέσα στην εσωτερική τους αναζήτηση και την σύγχυση των εννοιών έθνους-θρησκείας προσφάτως αφυπνισθέντες από δισχιλιετή λήθαργο.
«Πελασγικοί» Υπερεθνικιστικοί Σκιπετάρικοι κύκλοι τελευταία επανακαμφθέντες από την παλαιολιθική εποχή.
Λοιποί ευκολόπιστοι άρτι αφιχθέντες από τον Σείριο
Με συνδετικό κρίκο και των τριών τον Αντιχριστιανισμό.

Πάντως οι θιασώτες του μότο «ΠΕΛΑΣΓΟΣ=ΑΛΒΑΝΟΣ» ασκώντας την ελεύθερη και πέρα από θρησκευτικές δοξασίες ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, δεν διστάζουν να επικαλεσθούν θρησκευτικούς ταγούς (Μητροπολίτη Δρυνινουπόλεως Βασίλειο Παπαχρήστου (1858-1936) και θαυμαστές του μισητού γι’ αυτούς Παπαρηγόπουλου, παραθέτω:
«ο γνωστός ιστορικός Παύλος Καρολίδης στον πρόλογο της ιστορίας του Ελληνικού Έθνους του Παπαρρηγόπουλου έπλεξε εγκώμια για τον ιατροφιλοόσοφο Ιάκωβο Θωμόπουλο.»



Και επίσης τον Παναγιώτη Δ. Κουπιτώρη Φιλόλογο και μουσικολόγο, με αγώνες υπέρ της εκκλησιαστικής και γενικά της ελληνικής μουσικής.
Παραθέτω το βιογραφικό του: Ήταν καθηγητής και γυμνασιάρχης. Έζησε στην Αθήνα και διετέλεσε πρόεδρος του "Εκκλησιαστικού Μουσικού Συλλόγου" που ιδρύθηκε το 1873. Ασχολήθηκε με την εκκλησιαστική μουσική και δημοσίευσε αξιόλογες μελέτες όπως «Περί του ρυθμού εν τη υμνογραφία της Ελληνικής Εκκλησίας» και «Λόγος πανηγυρικός περί της καθ' ημάς εκκλησιαστικής . μουσικής».

Άρα παίρνουν επιχειρήματα από λάτρεις του χριστιανισμού και της Ρωμαίικης παράδοσης που τόσο αποκρουστική μας παρουσιάζουν.




ΕΔΩ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ


[img]https://i.postimg.cc/G29rm3bg/vula ... .jpg[/img]

ΒΑΣΙΛΕΥΣ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.ΕΛΕΩ.ΘΥ. ΑΥΤ.ΡΩΜ.
ΟΜΕΓ. ΑΥΘ.ΤΟΥΡ.ΑΛΒ. ΣΕΡΒΙ.ΒΟΥΛΓΑΡΙ

ΤΑ ΕΥΚΟΛΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΝΤΑΙ

Περισσότερα για την Σκιπετάρικη γλώσσα από επιφανείς γλωσσολόγους και όχι από γιατρούς σε νεότερη ανάρτηση>>


Και μερικά φρέσκα λογάκια:

1. ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΡΩΜΑΙΩΝ
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΥΘΕΝΤΗΣ ΤΟΥΡΚΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΣΕΡΒΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ

"The inscription is in Greek and is telling that 'Alexander' (= Skender) is an Emperor and a King. Emperor of the Romans and King of the Turk, the Albanians, the Serbs and the Bulgars. It naturally follows that the inscription is laterally reversed. "


Ο ίδιος ο ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ μας πληροφορεί στα Ελληνικά ότι είναι (ή θέλει να είναι τελος παντων)
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ για τους Ρωμιούς
και ΑΦΕΝΤΗΣ για ΤΟΥΡΚΟΥΣ, ΑΛΒΑΝΟΥΣ, ΣΕΡΒΟΥΣ και ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ.
Γιατί ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΜΑΣ και ΜΕΓΑΣ εθνικός ήρωας των Αλβανών τους τοποθετεί δεύτερους στην ιεραρχεία σε αυτούς που διαφεντεύει; Ο-Ε-Ο!


2. Η Αυστροουγγαρία τότε και αργότερα, νταραβεριζότανε με Βούλγαρους και Σέρβους.
Γνώριζε όμως ότι κάθε επιρροή πάνω τους ήταν προσωρινή, καθώς σαν Σλάβοι οι Ρώσσοι θα είχανε πάντα τον πρώτο λόγο.
Οι Έλληνες ήταν πιασμένοι από τους Άγγλους και το στενό του Οτράντο ήτανε σημαντικό γι αυτή.
Η λύση της εθνικής αφύπνισης των Αλβανών, που σαφώς και υπήρχανε εκεί, ήταν μονόδρομος για την αυτοκρατορία.
Ακόμα και σαν μοχλός πίεσης στους Σλάβους.
Η επανάληψη της ιστορίας αυτής είναι το σύγχρονο Μακεδονικό που ζούμε σήμερα.

Μετά το τέλος της ελληνικής επανάστασης και την δημιουργία του Ελληνικού Βασιλείου, οι Αλβανοί άρχισαν να επαναστατούν και να βρίσκονται σε αναβρασμό, χωρίς εθνικιστική χροιά ΑΚΟΜΑ.
Η Αυστροουγγαρία έτρεξε να προλάβει τις εξελίξεις, πριν την προλάβουν εκείνες.

Περισσότερα για τις Αλβανικές επαναστάσεις εκείνης τις εποχής σε νεώτερο ποστ.

Συνεχισε παιχτη

[sport billy]

Θέλω να είμαι αληθινός.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε εμείς από δω κατά πόσο η σφραγίδα του Καστριώτη είναι γνήσια και αν δημιουργήθηκε κατόπιν εντολής του.
Αυτή είναι δουλειά των επιστημόνων που έχουν πρόσβαση σε αυτή.
Μιλάμε με το δεδομένο ότι η σφραγίδα αυτή αποδίδεται στον Καστριώτη, φυλάσσεται σε μουσείο και δεν έχει βγει ισχυρή μερίδα επιστημόνων να επιχειρηματολογήσει σοβαρά, για το αντίθετο.



Εξετάζοντας την παράσταση της σφραγίδας.

1.Κάτω από τον δικέφαλο αητό βρίσκεται ένα θηλαστικό.
Είχα επιχειρηματολογήσει στο παλαιό phorum ότι αυτό είναι τσακάλι και είχα στοιχειοθετήσει με ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΡΕΥΝΕΣ γιατί είναι τσακάλι.
Οι ισχυρισμοί μου τότε απορρίφθηκαν από κάποιους. Επιφυλάσσομαι κάποια στιγμή να επανέλθω σε αυτό.

2. Ο Δικέφαλος αητός έχει σώμα κυκλικό, ενώ από τα στόματα των αητών ξεπηδούν φλόγες/γλώσσες. Από τα δύο προηγούμενα συνάγεται ότι ο δικέφαλλος αητός της σφραγίδας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΙΟΣ/ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ.
Ο Δικέφαλος αητός αυτός είναι ο Γερμανικός της Αγίας Ρωμαικής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού έθνους, όπως τον καθιέρωσε πρώτη φορά Δικέφαλο ο Σιγισμούνδος ή Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας γνωστός και ως Σιγισμόνδος του Λουξεμβούργου
Sigismund of Luxembourg (15 February 1368 in Nuremberg – 9 December 1437 in Znaim, Moravia)
Prince-elector of Brandenburg from 1378 until 1388 and from 1411 until 1415,
King of Hungary and Croatia from 1387,
King of Germany from 1411,
King of Bohemia from 1419,
King of Italy from 1431,
and Holy Roman Emperor from 1433 until 1437,
In 1396 he led the disastrous Crusade of Nicopolis, which attempted to liberate Bulgaria from Ottoman rule.
Afterwards, he founded the Order of the Dragon to fight the Turks.
Αυτός ήταν ο πρώτος που έμπασε τον δικέφαλο στην Γερμανική εραλδική, πράγμα που επιβίωσε μέχρι τον 20ο αιώνα με την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία.


Άρα το πουλί της σφραγίδας είναι Γερμανικό.

3. Στο κέντρο της σφραγίδας και μέσα στον κύκλο ξεπηδούν τρεις στύλοι με τον κεντρικό να είναι ψηλότερος από τους άλλους. Στους στύλους επικάθονται τρία όμοια σύμβολα σαν ανάποδα εξάρια. Η συγκεκριμένη παράσταση εντός του κύκλου είναι προς διερεύνηση.

-----------------
Johann Georg von Hahn. O Γερμανός διπλωμάτης που λέγαμε παραπάνω. Μέλος της ομώνυμης αριστοκρατικής οικογενείας Γερμανο-βαλτικο-ρωσικών καταβολών με πρώτη αναφορά το 1230.
"In 1230 he is referred to as a councilor and a knight of the Duke Johann the I-st of Mecklenburg."
Της οικογενείας των von Hahn και η Madame Blavatsky.



ρε ρε ρε μικρός που ειν ο κόσμος !!!
----------------

Καλαβρία μην ανοίγεις πολλά παράλληλα νήματα με την ίδια θεματολογία. Ας μείνουμε να συζητήσουμε σε ένα.

[Giorgos 574]

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ
ο επονομαζόμενος ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗΣ.
ΑΛΒΑΝΟΣ ή ΕΛΛΗΝΑΣ ; ; ;


-ΚΑΤΑΓΩΓΗ-


Παππούς του ήταν ο Κων/νος Καστριώτης (+ 1390), ηγεμόνας της Ημαθίας και της Καστοριάς (εξ ου και Καστοριώτης, Καστριώτης). Υιός του Κωνσταντίνου ήταν ο Ιωάννης Καστριώτης, ο άρχοντας της Κρούγιας (Κρόιας), με σύζυγό του την Σερβίδα Βοϊσάβα. Έφεραν στη ζωή 9 παιδιά : 5 θυγατέρες και 4 υιούς, με τελευταίο στην σειρά (1404) τον Γεώργιο Καστριώτη.


-ΑΝΑΤΡΟΦΗ - ΕΞΕΛΙΞΗ-

Στα χρόνια του σουλτάνου Μουράτ του Β΄ (1421-1451) υποχρεώνεται ο πατέρας του Ιωάννης, για να διατηρήσει την αυθεντία στην Κρούγια, να παραδώσει ως ομήρους τους 4 γιους του σ’ αυτόν, οι οποίοι και θα ανατραφούν κατά τις τουρκικές συνήθειες στην σουλτανική αυλή της Αδριανουπόλεως. Εκεί, χριστιανοί αυτοί, εξισλαμίζονται. Ο Μουράτ Β' εκτιμώντας τα χαρίσματα του Γεωργίου (ομορφιά, ευρωστία, γενναιότητα) τον συνεκπαιδεύει με τον διάδοχο του θρόνου, τον μετέπειτα Μωάμεθ Β' τόν Πορθητή της Κων/πόλεως. Ο Σουλτάνος θαυμάζοντας την παλληκαριά του, του προσέδωσε την τουρκική ονομασία «Ισκεντέρ μπέη» (Σκεντέρμπεη), που στα ελληνικά σημαίνει «Αλέξανδρος ηγεμών ή Μέγας Αλέξανδρος».

Η ανάμνηση όμως της Κρούγιας, η πληροφορία του θανάτου του πατέρα του πρώτα και κατόπιν της μητέρας του, δεν τον άφησαν ήσυχο. Με την πρώτη ευκαιρία λιποτακτεί από τον Τούρκικο Στρατό και ξαναπαίρνει το χριστιανικό όνομα Γεώργιος. Νυμφεύεται την θυγατέρα του Αριανίτου, Ανδρονίκη Κομνηνή, και το 1443 κηρύσσει την επανάσταση εναντίον του Τούρκου κατακτητού. Ελευθερώνει την Κρούγια με τα 300 παλληκάρια του και αμέσως εισέρχεται στον Καθεδρικό Ναό της και ψάλλει ο ίδιος και οι συνακόλουθοί του Δοξολογία ευχαριστήριο προς τον Θεό. Διατάζει να υψωθεί στα κάστρα της ο δικέφαλος αετός με φόντο πορφυρό ως έμβλημά του, που ήταν, τι άλλο παρά , η πολεμική σημαία του Βυζαντίου. Συνήθιζε να φοράει το αρχαίο ελληνικό μακεδονικό κράνος με το διπλό κέρατο. Η μία μάχη ακολουθεί την άλλη για να κρατήσει ελεύθερη την Επαρχία του από τους τυρράνους. Πεθαίνει στις 17 Ιανουαρίου του 1468, σε ηλικία 64 ετών από πυρετό που προκλήθηκε από ελονοσία. Θάφτηκε στο Ναό του Αγίου Νικολάου στο Αλέσσιο (αρχαία Λισσός). Τον διαδέχθηκε ο υιός του Ιωάννης Καστριώτης.


-ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ-


Οι αγώνες του Γεωργίου Καστριώτου ήταν αγώνες Ορθοδόξου Χριστιανού ηγέτου εναντίον των Τούρκων για να κρατήσει την Επαρχία του ελεύθερη. Ήταν Ηπειρώτης Έλληνας, όπως αδιάψευστα διακηρύσσουν οι ακόλουθες Ιστορικές Πηγές, που αποτελούν μνημειώδη ντοκουμέντα :

Ο Marini Barletii, πρώτος του Βιογράφος από την Σκόδρα (αρχές 16ου μ.Χ. αι.), τον αποκαλεί «Ηπειρώτη πρίγκηπα» και «Ηγεμόνα των Ηπειρωτών», ενώ ολόκληρη η βιογραφία αναφέρεται μόνο σε Ηπειρώτες και καθόλου σε Αλβανούς.
Επίσης, ο ίδιος ο Σκεντέρμπεης απευθυνόμενος προς τον ηγεμόνα του Τάραντα Ιωάννη Αντώνιο και προδίδοντας έτσι την καταγωγή και τα αληθινά του αισθήματα, γράφει : «οι προπάτορες ημών ήσαν Ηπειρώτες , εκ των οποίων ηγέρθη εκείνος ο Πύρρος του οποίου την ορμήν μόλις οι Ρωμαίοι ηδυνήθησαν να αντικρούσουν».
Παρομοίως ως απόγονος των Ηπειρωτών και όχι των Ιλλυριών αναφέρει σε επιστολή του προς τον Ιταλό Ursini το 1460.
Ακόμη προς τον Βασιλιά Αλφόνσον, μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας γράφει: «Τω λαμπροτάτω και κραταιώ Βασιλεί Αλφόνσω, Μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας, Σκεντέρμπεης Πρίγκιψ των Ηπειρωτών χαίρειν τε και ευ πράττειν».
Ομιλώντας ενώπιον του Πάπα Παύλου Β' τονίζει: «Μετά την υποδούλωσιν της Ασίας και της Ελλάδος, μετά την σφαγήν των ηγεμονικών γόνων της Κων/πόλεως, της Τραπεζούντος… και την ερήμωσιν μεγίστου μέρους της Μακεδονίας και της Ηπείρου, απέναντι του αγρίου κατακτητού του αγωνιζομένου να συντρίψη τον σταυρόν, να ανυψώση επί του Καπιτωλίου την ημισέληνον και να πληρώση δούλων τον κόσμον όλον … μόνος εγώ ίσταμαι μετά των λειψάνων των στρατιωτών μου και μετά της μικράς μου επικρατείας…».
Υπήρξε κάτοχος της Ελληνικής Παιδείας και Γλώσσας, αφού από το μετερίζι του στέλνονταν έγγραφα γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα.
Επιπλέον ο Τούρκος βιογράφος του Αλή Πασά, Αχμέτ Μουφίτ, γράφει για τον Καστριώτη: «το έτος 1443 δραπέτευσε από το οθωμανικό στρατόπεδο του Μοράβα ο Έλληνας ηγεμόνας Καστριώτης και πήγε στην έδρα των προγόνων του, την Κρόια».
Ιταλικές, Αγγλικές και Σουηδικές αναφορές θεωρούν τον Σκεντέρμπεη Έλληνα. Έτσι ο Ιταλός A. Salvi στην τραγωδία του (1718) τον αναφέρει ως Έλληνα (Greco). Ο Άγγλος C. Randall το 1810 τον αποκαλεί Έλληνα Ήρωα (Grecian Hero) και οι Σουηδοί Barrau αρχικά και Rudbeck αργότερα (1835) θεωρούν τον Γ. Καστριώτη Έλληνα.
Η Ιστορία του Γάλλου ιστορικού Παγανέλ (Paganel: Histoire de Scanderbey), που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1855 τον αναφέρει ξεκάθαρα ως Έλληνα.
Θέλετε και μια Αλβανική παραδοχή της Ελληνικής Ηπειρωτικής καταγωγής του Σκεντέρμπεη; Το αλβανικό γραμματόσημο του 1968, συμπληρώνοντας εκείνη την χρονιά 500 έτη από τον θάνατό του, παρουσιάζει το εξώφυλλο της προαναφερθείσης Ιστορίας του Barletii, που αναγράφεται σ’ αυτό καθαρά, ότι ήταν Ηπειρώτης Πρίγκιπας (Epirotarum Principis) και όχι Αλβανός η Ιλλυριός. Γράφει το εξώφυλλο : «HISTORIA DE VITA ET GESTIS SCANDERBEGI EPIROTARUM PRINCIPIS».
Επομένως, ορθώς ο Δανός Φραντς Ντε Ζεσσέν, στρατιωτικός ανταποκριτής της εφημερίδος «Le Temps» των Παρισίων, αμφιβάλλει για την αλβανική καταγωγή του Καστριώτου, τονίζοντας σε διάλεξή του : «Ζήτημα δε είναι, εάν και αυτός ο Σκεντέρμπεης δύναται να θεωρηθή Αλβανός, αφού ήτο υιός του Έλληνος μεγιστάνος Ιωάννου Καστριώτου και Σερβίδος πριγκιπίσσης». Τέλος

Η Ιστορία περίτρανα αποδεικνύει αβίαστα την Ελληνικότητα του Γεωργίου Ιωάννου Καστριώτου. Η όποια προσπάθεια πλαστογραφήσεως και φαλκιδεύσεως της Ιστορίας έρχεται ώρα που φανερώνεται και ξεσκεπάζεται . Διότι , «μεγάλη η αλήθεια και υπερισχύει » (Α' 'Εσδρας 4,41).


https://www.sfeva.gr/17365118.el.aspx

Τα χουν πει κι άλλοι 100000 φορές, ας τα γράψω περιληπτικά:

1) Ημαθία είναι το Ματ στη βόρεια Αλβανία ή μια περιοχή στο Κόσοβο. Το ματ έχει ετυμολογία στα Αλβανικά. Το κάστρο πάλι είναι Λατινική λέξη.

2)Από τις 500 αναφορές που υπάρχουν πήρες 5 που γράφτηκαν 300+ χρόνια μετά.

3)Ο Μπαρλετι όταν λέει Ηπειρώτες εννοεί τους Αλβανους, αφού ο Σκεντερμπεης έδρασε στη σημερινή βόρεια Αλβανία και τα Σκόπια.

Τώρα στη μεσαιωνική ιστοριογραφία:
π.χ τριβαλλοι=Σέρβοι
Θράκες/Σκυθες/Πέρσες=Τούρκοι
Ρωμαίοι=Έλληνες ή ελληνόφωνοι
Φράγκοι/Γορθοι=Νορμανδοί κτλ
Ιλλυριοι=Σλαβοι
Ηπειρώτες=Αλβανοί
Αν έχεις για πηγή σου το sfeva καήκαμε.. τότε να κάτσω και εγώ να μάθω ιστορία από το hellenicns.gr...

[sport billy]

1) Ημαθία είναι το Ματ στη βόρεια Αλβανία ή μια περιοχή στο Κόσοβο.

Ματ είναι η κοιλάδα του ποταμού Μάτη στην σημερινή βόρεια Αλβανία. Η "Ημαθία" τις ιστορίας του Σκεντέρμπεη είναι η φιλολογικά εξελληνισμένη απόδοση της λέξης Ματ/Ματία/Μαθία/Ημαθία. Την Καστοριά είχε φέουδο ο Μουζάκης, όχι ο Καστριώτης.

[Ζαποτέκος]

1) Ημαθία είναι το Ματ στη βόρεια Αλβανία ή μια περιοχή στο Κόσοβο. Το ματ έχει ετυμολογία στα Αλβανικά. Το κάστρο πάλι είναι Λατινική λέξη.

Όχι, το Ημαθία σημαίνει αρχαιοπρεπώς Μακεδονία. Ζαποτέκος @ Τελικα οι αρβανιτες ειναι Αλβανοί

[Giorgos 574]

Γενικά από οτι έχω καταλάβει
παίζει ο πατέρας του Καστριώτη να ηταν ΑλβανοΕλληνας
και η μάνα Αλβανοσέρβα

Κάπως έτσι . Γενικά πιστεύω πως ήταν σαν τον Προγονά της Κρούγιας. https://en.wikipedia.org/wiki/Progon,_Lord_of_Kruja
Δηλαδή βυζαντινή/ρωμαίικη οικογένεια που εξαρβανιτίστηκε λόγω του συγχρωτισμού με τους υπηκόους της.

Όπως ο Μανουηλ Καντακουζινος το 1454 στην εξέγερση των Αλβανών στο Μορια.. πήρε το Αλβανικό όνομα Γκιν και η γυναίκα του το Κούκια και τον ανακυρηξαν δεσπότη τους.

Αλλά υποθέτω για τους Καστριωτιδες ακόμη και αν ήταν βυζαντινής προέλευσης λογικά μετά από τόσα χρόνια θα είχαν αναμειχθεί με τους Αλβανους. Απλως έμεινε το όνομα
Στο Αρβανον εκτος από τον Προγκον υπήρχε και ένας Γκολέμης.. σλαβικό όνομα. Πολλοί Αρβανίτες σήμερα έχουν αυτό το επώνυμο

[Giorgos 574]

1) Ημαθία είναι το Ματ στη βόρεια Αλβανία ή μια περιοχή στο Κόσοβο. Το ματ έχει ετυμολογία στα Αλβανικά. Το κάστρο πάλι είναι Λατινική λέξη.

Όχι, το Ημαθία σημαίνει αρχαιοπρεπώς Μακεδονία. Ζαποτέκος @ Τελικα οι αρβανιτες ειναι Αλβανοί

Επειδή ο Σκεντερμπεης έλεγε ότι είναι απόγονος Μακεδόνων δε σημαίνει ότι αυτό ίσχυε ντε και καλα, το γράφει και ο Παπαρηγοπουλος ότι οι Αλβανικές δυναστείες της εποχής είχαν μια αρχαιομανία.. π.χ οι Σπανοι ότι καταγονταν από το Μέγα Θεοδόσιο, οι Μπουαιοι από τον Πύρο, οι Θοπιες από τους Ανδευναυγους, οι Καστριωτιδες από τον Αλέξανδρο, οι Μουζακηδες από τους αρχαίους Μολοσους, οι Μπαλσα από τους Προβηγκιους, οι Ντουγκαγκινιδες από τους duc d' agnin της Γαλλιας, οι Αριανιτιδες από τους Κομνηνους κτλ...
Νομίζω ότι σήμερα τέτοιοι ισχυρισμοί μόνο γέλιο προκαλούν.. απλως ισχυρίζονταν δήθεν ευγενικές καταγωγές για να ενδυναμώσουν τη θέση τους.
Δε θυμίζουν κάπως τους σημερινούς Αλβανους με τον Αχιλλέα;;

Επίσης τους Αλβανους τους λέγανε και Μακεδονιτες, έτσι τους αποκαλεί πχ ο Τζάνες Κορωναίος στο έργο του και τους διαχωρίζει από τους Έλληνες.
Για αυτό και ο Μπαρλετι αναφέρει την Αλβανία ως Ήπειρο ή Μακεδονία
Το Ματ είναι περιοχή στην Αλβανία, καμία σχέση με Μακεδονία και καλα.

[Giorgos 574]

Και επίσης και ο ιδιοσ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος την ίδια εποχή δε δήλωνε απόγονος αρχαίων Ελλήνων; Αιματολογικά Έλληνας δεν ήταν ούτε κατά 5% όποτε...