Θεοφανώ: Μια Βυζαντινη Πριγκίπισσα στην Γερμανία

[George_V]

Σε γενικες γραμμες οι Βυζαντινοι ηταν αντιθετοι στο να παντρευονται Πορφυρογέννητες ξενους. Ηταν κατι που δεν ειχε γινει ποτε μεχρι τωρα και υπηρχε μια ατυπη μεν αλλα σαφης απαγορευση αυτό στο De Administrando Imperio του Κωνσταντινου Ζ’ καθως με αυτό τον τροπο θα χανοταν η μοναδικοτητα τους και η παγκοσμιοτητα της εξουσιας του Ρωμαιου Αυτοκράτορα.

Στην προκειμενη περιπτωση τα πραγματα ηταν ακομα πιο δυσκολα για τον Νικηφορο ο οποιος ασκουσε εξουσια επιτροπικως για τους ανηλικους Βασιλειο Β’ και Κωνσταντινο Η’ που ηταν οι νομιμοι διαδοχοι του θρονου του Ρωμανου Β’. Ουσιαστικα δεν ηταν σε θεση να δωσει αδεια για κατι τετοιο καθως μια τετοια εξέλιξη μπορει να τον μετέτρεπε από Επιτροπο σε σφετεριστη και συνηθως κατι τετοιοι δεν ειχαν καλο τελος.

Η Αννα ως Πορφυρογέννητη αδελφη τους αν παντρευοταν έναν ξενο διάδοχο αυτό θα ειχε τεράστιες επιπλοκες.

Με αυτά τα δεδομένα ο Νικηφορος ουσιαστικα επαιζε καθυστερησεις με σκοπο να κερδισει ότι μπορουσε σε διπλωματικο επιπεδο και στο τελος να αρνηθει εντελως την προταση μιας και ακομα και αν τη δεχοταν δεν θα κερδιζε τιποτε απολυτως παρα μονο ισως μπελαδες στο εσωτερικο της χωρας του.

Αλλα και ο Οθωνας δεν το εβαζε κατω.

Ετσι το Νοέμβριο του 968 εισέβαλλε ξανα στην νοτια Ιταλια αλλα αυτή τη φορά η προέλαση του επιβραδυνθηκε από τα οχυρα που ειχε προλάβει να κατασκευάσει μυστικα ο Νικηφόρος οσο διαρκουσαν οι διαπραγματευσεις.

Και ηταν διπλα ατυχος καθως κυριος συμμαχος του στην νοτια Ιταλια ο Πριγκιπας Παντουλφος πάστηκε αιχμάλωτος στην πολιορκια του Μποβινο και μεταφέρθηκε αλυσοδεμενος στην Κωνσταντινουπολη.

Ετσι βρεθηκε παλι σε αδιέξοδο με την προέλαση του να γινεται πολύ αργα και τον κυριο συμμαχο του να είναι εκτος μάχης.

Αλλα σχεδον ένα χρονο μετα τα πράγματα αλλαξαν και ηρθαν τα πανω κατω.

Ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος Β’ δολοφονηθηκε από τον Ιωάννη Τσιμισκή στις 11 Δεκεμβριου 969.

Ο νεος Αυτοκράτορας Ιωάννης Α’ ηταν πιο διαλλακτικος από τον θειο και προκάτοχο του. Εχοντας την προσοχη του στραμμένη στα ανατολικα συνορα της Αυτοκρατοριας ηταν αποφασισμένος να συμβιβαστει με τον Γερμανο Βασιλια.

Ενδεικτικο της αποφασης του αυτης ηταν η απελευθερωση του Πριγκιπα Παντουλφου το 970 την ωρα που ο Οθωνας συνεχιζε να προελαυνει (αργα) στην νοτια Ιταλια.

Το 971 ο Οθωνας σταματησε την προελαση του και εστειλε στον Ιωάννη πρεσβεια υπο τον Αρχιεπισκοπο της Κολωνιας Γκερον για διαπραγματευσεις.

Ο Ιωάννης ηταν πιο διαλλακτικος σε ότι αφορουσε το θεμα της Ιταλίας αλλα σε καμια περιπτωση δεν θα δεχοταν να στειλει Πορφυρογέννητη πριγκιπισσα στην Γερμανια.

Οι πρέσβεις επεμεναν, όπως και ο Ιωαννης.

Τελικα για να σπάσει το αδιεξοδο ο Ιωάννης εκανε μια αντιπροταση.

Η περιπτωση να παντρευτει η Αννα τον Οθωνα δεν υπηρχε ουτε 1 στο εκατομμυριο. Αντιθετα όμως ο Αυτοκράτορας θα εδινε την αδεια να παντρευτει τον Οθωνα η ανηψιά του Θεοφανώ.

Με αυτή την προταση λογικα θα ηταν ολοι ευχαριστημενοι.

Οι Γερμανοι θα επαιρναν μια Πριγκιπισσα που δεν θα ηταν μεν Πορφυρογέννητη αλλα ειχε δεσμους με 2 Αυτοκρατορες και οι Βυζαντινοι γλιτωναν το ενδεχομενο να τους δωσουν μια Πορφυρογέννητη γεγονος το οποιο θα τους εβαζε σε μπελάδες.

Καποιοι από τους ευγενεις του Οθωνα αντέδρασαν λεγοντας ότι οι Βυζαντινοι πανε να τους ξεγελάσουν και να μη δεχτει την προταση.

Ο Οθωνας όμως ηταν ρεαλιστης. Ειχε καταλαβει από καιρο ότι η Αννα ηταν out of reach πλεον και δεν θα μπορουσε να τους πιεσει/αναγκασει να την δώσουν.

Ετσι συμβιβάστηκε με ότι καλυτερο μπορουσε να παρει και αυτό ηταν η Θεοφανώ.

Σιγουρα δεν ηταν αυτό που ζητουσε αλλα εν μερει ειχε Αυτοκρατορικη καταγωγη. Τουλαχιστον θα μπορουσε μεσω αυτης να του αναγνωριστει ο Αυτοκρατορικος τιτλος αν και σιγουρα την ιδιοτητα “Ρωμαιος” την ξεχνουσε.

Επισης ειχε παρει και τις πληροφοριες του ηδη για αυτην. Ηταν εξυπνη, ομορφη αλλα πανω από όλα αποτελουσε την εγγυηση ότι μεσω αυτης θα διακανονιζοταν και ο ελεγχος της Ιταλιας.

Αλλωστε δεν ειχε άλλο καιρο στην διαθεση του. Επρεπε να γυρισει πισω στην Γερμανια καθως ελειπε ηδη 6 χρονια και οι ευγενεις του ειχαν αρχισει να σηκωνουν κεφαλι επικινδυνα.

Ηδη ο Δουκας Χερμαν Μπιλουνγκ ειχε κανει καταληψη στο Παλατι του και ο Αρχιεπισκοπος Ανταλμπερτ τον σιγοντάριζε να φαει τη θεση του Βασιλια.

Και το τελευταιο που τον εκανε να δεχτει την προταση παροτι δεν ηταν αυτό που ζητησε ηταν η τεράστια προικα που θα εφερνε μαζι της η Θεοφανώ
μαζι με την συνθηκη ειρηνης με τον Τσιμισκη.

Η αργη προελαση του στην νοτια Ιταλια τον εκανε να καταλαβει ότι δεν μπορει να ξεκολλησει τους Βυζαντινους από εκει και ο Παντουλφος δεν ειχε πλεον τις δυναμεις να τον βοηθησει.

Αλλα και οι Βυζαντινοι δεν βγηκαν χαμενοι από αυτόν τον γάμο.

Η Βυζαντινη κυριαρχια στην Κατω Ιταλια θα διατηρουνταν αλωβητη και πλεον θα ειχαν την συμμαχια του Γερμανου Βασιλια όταν θα ερχοταν η ωρα να διωξουν τους Αραβες από την Σικελια.

Αλλα και στο εσωτερικο ο γαμος αυτος καταφερε να συμφιλιωσει τον Τσιμισκή με τους Φωκάδες καθως οι σχεσεις τους ειχαν διαταραχθει απο την δολοφονια του Νικηφορου και μετα.

Και φυσικα παντρευοντας την στο εξωτερικο αφαιρουσε από την ντοπια αριστοκρατια ένα οπλο που θα μπορουσαν να χρησιμοποιησουν εναντιον του αν παντρευοταν καποιον ντοπιο αριστοκρατη ο οποιος σιγουρα θα στρεφοταν εναντιον του διεκδικωντας τον θρονο πολύ γρηγορα.

Φυσικα η μονη που δεν ρωτηθηκε ηταν η Θεοφανω στην οποια απλα ανακοινωθηκε ότι θα παντρευτει τον διαδοχο του Γερμανου Βασιλια και μετα την ξαναστειλαν στον δωματιο της.

Με το εξωτερικο και εσωτερικο μετωπο σε ηρεμια πλεον ο Ιωάννης θα μπορουσε να δράσει ανενοχλητος σε Βαλκανια και Ανατολη
Αφου συμφωνηθηκαν ολες οι αναγκαιες διατυπωσεις το επομενο που επρεπε να συμφωνηθει ηταν η προικα.

Για τους Βυζαντινους ενας τετοιος γάμος ηταν η ιδανικη ευκαιρια να δειξουν στους βαρβαρους Γερμανους τα πλουτη, το μεγαλειο και τη δόξα της Αυτοκρατοριας.

Αναμεσα σε αυτά που συγκεντρωθηκαν για την προικα της ηταν πανακριβα υφασματα, μεταξια, κοσμηματα από χρυσο, ασημι και ελεφαντοδοντο, κρυσταλλινα γυναικεια ειδη, χτένια, σταυροι, σκουλαρικια, περιδεραια, δαχτυλιδια, διαδηματα, αρωματα, σετ σκακιων, βεντάλιες, μαχαιροπηρουνα, θρονοι φορητοι και μη, επιπλα, καθρεφτες, λαμπες και πολυελαιοι, μαχαιροπηρουνα, εργα τεχνης, εξωτικα ζωα, ιερα λειψανα και βιβλια.

Φυσικα δεν ελειπαν και τα μετρητα.

Από όλα αυτά τα περισσοτερα οι Γερμανοι τα εβλεπαν για πρωτη φορα. Αλλα τα ειχαν ακουσει και αλλα δεν ηξεραν καν ότι υπαρχουν.

Όπως π.χ. τα μαχαιροπηρουνα.

Οι πρεσβεις του Γερμανου Βασιλια ειχαν εντυπωσιαστει όταν στα επισημα δειπνα παρατηρησαν τους Βυζαντινους να χρησιμοποιουν κουτάλια, μαχαιρια και πηρουνια για να φάνε, να πλενουν τα χέρια τους σε ροδονερο πριν φανε και να σκουπιζονται με μεταξενια μαντηλια, την ιδια στιγμη που στα αντιστοιχα επισημα δειπνα στην Γερμανια οι ευγενεις ετρωγαν με τα χέρια ή το στιλετο τους και σκουπιζαν το λαδωμενο στομα τους οι μεν αντρες με τις γενειαδες τους και οι γυναικες με τα φαρδομάνικα των φορεματων τους.

Το μονο που δεν πηρε ως προικα η Θεοφανω ηταν γη για το γάμο της (παρα το γεγονος ότι το Ρωμαικο Δικαιο προεβλεπε την δωρεα γης ως προικα).

Ο λογος ηταν προφανης. Ολο αυτό το τζερτζελο εγινε για τον ελεγχο της Ιταλιας. Ε δεν ηταν ηλιθιος ο Τσιμισκης να της δώσει και γη για προικα και ουσιαστικα να χαρισει στον Οθωνα την Ιταλια.

Εν τουτοις βρηκε ένα παραθυρακι και πατσισε με τον Οθωνα την παραχωρηση γης με την διευθετηση του ελεγχου της Ιταλιας οπου οριοθετησαν την Γερμανικη επιρροη βορειως της Καπουα. Από εκει και κατω θα ηταν Βυζαντινη επικράτεια.

Αναμεσα στα προικια της Θεοφανους ηταν και το λειψανο του Αγιου Παντελεημονα το οποιο της το εκανε δώρο ο Τσιμισκης για το νέο της σπιτικο το οποιο η Θεοφανω το δώρησε στον Αρχιεπισκοπο της Κολωνιας και κατέληξε ετσι από την Νικομηδεια στην Κολωνια ο Αγιος.

Αλλωστε ο Αγιος Παντελεημονας ηταν ο πρστάτης Αγιος της οικογένειας της και για αυτό της το εκανε δώρο ο Τσιμισκης.

Αν και το εκανε πιο πολύ για να καλοπιασει τον Οθωνα ο οποιος ηταν μανιωδης συλλεκτης αγιων λειψάνων.

Συνεχιζεται...

[George_V]

Παρεπιπτοντως μπορει να μην πηρε γη από τον Αυτοκράτορα ως προικα αλλα πηρε γη από τον Γερμανο Βασιλια ως γαμηλιο δώρο.

Αυτό ηταν σε μορφη διπλωματος που θα της δινοταν τη μερα του γάμου της και ευτυχως για τον Οθωνα της το εδειξε πρωτα πριν της το δωσει τη μερα του γάμου της.

Όταν το ειδε η Θεοφανω μονο που δεν του το πεταξε στο κεφάλι.

Η Θεοφανω συνηθισμένη από τα διπλωματα-υπερπαραγωγη της Βυζαντινης Αυλης (σε πορφυρο χρωμα, με χρυσα γραμματα, σχεδια, μινιατουρες κλπ.) βρηκε το διπλωμα που ειχε φτιαξει για αυτην η Βασιλικη Καγκελαρια της Γερμανιας στην καλυτερη περιπτωση υπερβολικα απλο.

Ηταν μια απλη περγαμηνη χειρογραφη, καλλιγραφημενη μεν αλλα τιποτε παραπανω από αυτό.

Ετσι ο Οθωνας βλεποντας ότι δεν ξεκιναμε καλα πληρωσε οσο οσογια να της φτιαξουν διπλωμα copy-paste υπερπαραγωγη με βαση αυτά που χρησιμοποιουσε η Αυτοκρατορικη Αυλη της Κωνσταντινουπολης. Προσέλαβε τον μοναχο Γρηγοριο ο οποιος ηταν τοτε ο κορυφαιος καλλιγράφος/μικρογράφος της εποχης και του κοστισε ένα σκασμο λεφτα καθως ηταν ο μαστερ της τεχνης του και ειχε πελάτης την μιση Ευρώπη από Αγγλια μεχρι Ιταλια.

Υπαρχει ακομα στη Μονη Γκαντερσχαιμ οπου το δώρησε εκει η Θεοφανώ όταν γεννησε την κορη της Ματθιλδη εκει.

Οσο για το περιεχομενο του ο Γερμανος Βασιλιας της παραχωρουσε ως δωρο γάμου γη μαζι με τα εσοδα της για να συνεισφέρει και αυτή το κατι τις της στο νέο σπιτικο αλλα και για να την εξασφαλισει υπο μορφη συνταξης αμα θα εμενε χηρα.

Οσον αφορα το κειμενο αυτό ξεκινα με θεολογικες συμβουλες από τον Τερτυλλιανο και τον Αυγουστινο για τον θεσμο του Γαμου, το ότι είναι αδιαλυτος και μια από τις προυποθεσεις του είναι η υπαρξη απογονων (ειδικα όταν εισαι Βασιλιας και οι απογονοι είναι η ΜΙΑ δουλεια που εχεις να κανεις).

Μετα συνεχιζει με τον νεαρο Οθωνα να λεει ότι δεν είναι προσωπικο του επιτευγμα ο γαμος αυτος αλλα εγινε με βαση των συμβουλων του πατερα του και των ευγενων του και πως ο γάμος λαμβανει χώρα στην Ρώμη, με τις ευλογιες του Πριγκιπα των Αποστόλων Πέτρου και την ευλογια του Αγιωτάτου Πάπα Ιωάννη ΙΓ’.

Μετα γινοταν αναφορα στην Ανατολικη Αυτοκρατορια οπου ειχαν τεχνηεντως αποσιωπησει κάθε αναφορα στην Ρωμαικοτητα της και συνεχισε με μερικες θεολογικες σαχλαμαρες μειωνοντας ουσιαστικα την Κωνσταντινουπολη σε σχεση με την Ρώμη.

Συνεχιζει μετα με νομικες τυπικοτητες και αλλα θεολογικα και φτάνει στις παραχωρησεις με το κειμενο να λεει ως εξης:

“Στην αγαπητοτατη Μνηστη μας παραχωρουμε τα εδάφη μας κατω από τα Ιταλικα συνορα αλλα και εντευθεν των Αλπεων τα οποια θα κατεχει με βαση το αιωνιο Δικαιο. Δλδ παραχωρουμε την Ιστρία, την Κομητεια της Πεσκάρα, τις εντευθεν των Αλπεων επαρχιες Βαλχερεν, Βιχελεν και τη Μονη Νιβέλ μαζι με τα 14000 σπιτια που βρισκονται εκει, καθως και τα Αυτοκρατορικα Κτηματα Μπομπάρ, Τιελ, Χερφορντ, Τιλεντα καθως και το Νορντχαουζεν το οποιο κληρονομησαμε από τη γιαγια μας Βασιλισσα Ματθιλδη”

Kαι αμεσως μετα συνεχιζει:

“Oλα αυτά τα παραχωρουμε και δωριζουμε πληρως στην Αγαπητοτατη και Αγιωτάτη Μνηστη μας Θεοφανώ και από τη δικη μας εξουσια και κυριοτητα τα μεταβιβαζουμε στη δικη της εξουσια και κυριοτητα μαζι με όλα τα φρουρια, σπιτια, δουλους, υπηρετριες, εδαφη, πεδιαδες, αμπελια, λιβαδια, δαση, βραχια, χωματα, νερα, καταρρακτες, μυλους, ψάρια και παν κινητο πράγμα που περιλαμβανεται σε αυτά ακεραια με κάθε εξουσια να τα κατεχει, να τα κρατα, να τα δωριζει, να πουλα, να εκμεταλλευεται και να κανει οτιδηποτε με αυτά όπως αποφαισει δικαια να κανει”
Mετα ακολουθουν οι ποινες οσων παραβιασουν τους ορους του συμβολαιου αυτου και κλεινει με την ημερομηνια και τον τοπο εκδοσης ενώ από κατω ακολουθουν οι υπογραφες του Βασιλια Οθωνα Α’ και τους διαδοχου του (και μελλοντικου γαμπρου) Οθωνα.
Βασικα η Θεοφανω πηρε γη σε Κατω Χωρες, Αδριατικη, Βεστφαλια και Ρηνο.

Το Μποπαρ ηταν πλουσιοτατο κεντρο παραγωγης κρασιου.

Το Τιελ ηταν σημαντικος σταθμος διοδιων καθως από εκει εκαναν εμποριο με την Αγγλια και ειχε μεγάλο εισόδημα

Και τα υπολοιπα ειχαν ειτε γεωργικο εισοδημα ειτε λιμανια.

Αυτά ηταν τα αρχικα εδάφη της Θεοφανους. Με την παροδο των χρονων θα επαιρνε και αλλα όπως ηταν η συνηθεια της εποχης με κάθε γεννηση παιδιου, ενηλικιωσεις κτλ. η απλα δωρα του συζυγου της και αλλων.

Όπως π.χ. το 974 που ο Οθωνας της εκανε δωρο εδάφη στην Θουριγγία.

Πισω στο 970.

Αφου τακτοποιηθηκαν οι τελευταιες λεπτομερειες και ενημερώθηκε η Θεοφανω για το γάμο της ξεκινησε η εκπαιδευση της στα Γερμανικα και στα θεματα της Γερμανικης Αυλης.

Το 971 κριθηκε ετοιμη και οι Γερμανοι πρεσβεις αναχωρησαν από την Κωνσταντινουπολη μαζι με την Θεοφανω, την συνοδεια της και την προικα της στα τέλη του ιδιου ετους.

Η συνοδεια της αποτελουνταν από επιλεκτους στρατιωτες των Αυτοκρατορικών Ταγμάτων, υπηρέτριες, ζωστές Πατρικιες καθως και ένα ολοκληρο επιτελειο που επιμελουνταν, το πλυσιμο της, τα ρουχα της, το σταιλινγκ, την κομμωση της, τα κοσμηματα, το βαψιμο και γενικοτερα κάθε πιθανη και απιθανη πτυχη της καθημερινοτητας της.

Η Θεοφανω αποχαιρετησε την οικγένεια της την οποια δεν ξαναειδε ποτε σε ηλικια περιπου 12 ετων και επιβιβαστηκαν σε πλοια από την Κωνσταντινουπολη με κατευθυνση την Ιταλια.

Μετα από ταξιδι καποιων εβδομάδων εφτασαν στο Μπάρι στις αρχες του 972 και από εκει με αλογα (η Θεοφανω όπως κάθε κυρια της υψηλης τάξης της Κωνσταντινουπολης μεταφέροταν με κλειστο φορειο που μετεφεραν σκλαβοι) κατευθυνθηκαν στο Μπενεβεντο.

Εκει τους υποδέχτηκε ο εξάδελφος Γερμανου Βασιλια ο Επισκοπος του Μετς Ντιτριχ και ο αδελφος του Μπρουνο.

Μετα την υποδοχη συνεχισαν προς την Ρώμη οπου θα γινοταν ο γαμος στον Αγιο Πέτρο οπου θα χοροστατουσε ο Πάπας Ιωάννης ΙΓ’ ενώ ο Αρχιεπισκοπος του Μιλάνου Αρνουλφος θα ηταν ο κουμπάρος.

Ο Οθωνας ειχε πετυχε εν μερει το σκοπο του. Δεν πηρε Πορφυρογέννητη όπως ηθελε αλλα μια νυφη κατευθειαν από το “Παλατι του Αυγουστου” όπως ελεγε ηταν καλυτερο από καθολου νυφη.

Είναι προφανες ότι για μια 12χρονη όλα αυτά θα φαινονταν εξωπραγματικα και ισως να μην ηταν αυτό που ειχε ονειρευτει.

Ειχε μεγαλωσει μεσα στη χλιδη του Ιερου Παλατιου της Κωνσταντινουπολης και τωρα μακρια από την οικογένεια της επρεπε να ζησει σε μια ξενη χωρα και να αναλαβει ευθυνες και καθηκοντα.

Δεν ξερουμε τι περνουσε από το μυαλο της αλλα αν κρινουμε από την αντιδραση της στο πρωτο διπλωμα που της παρουσιασε ο Γερμανος Βασιλιας σιγουρα ειχε τσαγανο.

Ο γάμος εγινε με κάθε μεγαλοπρέπεια στις 14 Απριλιου 972 η οποια ηταν Κυριακη του Θωμα.

Η Θεοφανω ηταν 12 χρονων και ο Οθωνας 17.

Η Θεοφανώ ηταν κορη του Κωνσταντινου Σκληρου (αδελφος της πρωτης γυναικας του Τσιμισκη Μαριας Σκληραινας) και της Σοφίας Φωκά εξαδέλφης της μητέρας του Τσιμισκη και κορης του Λεοντα Φωκα αδελφου του Νικηφορου Β’.

Από την πλευρα του πατέρα της καταγοταν από γένος των Σκληρών από τις πλεον ισχυρες και διασημες οικογένειες της Αυτοκρατοριας, ενώ ο θειος της Βαρδας Σκληρος από τους πλεον διασημους και ταλαντουχους Στρατηγους σε επιπεδο εφαμιλλο με Νικηφορο Φωκα και Τσιμισκη.

Ο πατέρας της Κωνσταντινος Σκληρός ηταν ο νεοτερος αδελφος του Βαρδα Σκληρου και ηταν από τους πιο επιβλητικους ανδρες της Κωνσταντινουπολης, αρκετα ψηλος και με ασυνηθιστα μεγάλη δυναμη και παντα στο πλευρο του Βαρδα ως βοηθος και υπασπιστης του.

Από την πλευρα της μητέρας της ο παππους της Λεοντας Φωκάς μπορει να μην κληρονομησε την στρατιωτικη ιδιοφυια του πατέρα του και του αδελφου του αλλα ηταν political animal και ισως ο μονος που ειχε καταλαβει ότι η Αυτοκράτειρα Θεοφανω συνομωτει κατά του Νικηφορου καθως
πολλοι υποστηριζουν ότι το ανωνυμο μηνυμα ότι θα δολοφονηθει την ιδια μερα το εγραψε εκεινος και φροντισε να πεσει στα ποδια του Νικηφορου το πρωι της δολοφονιας του αυτος. Αλλα δυστυχως αν και ο Νικηφορος πηρε καποια μετρα η Θεοφανω φροντισε να του ριξει σταχτη στα ματια και την πιστεψε ότι δεν σχεδιαζει κατι.


Συνεχιζεται...

[George_V]

Αλλα και του Οθωνα η καταγωγη δεν ηταν λιγοτερο λαμπρη.

Ο πατέρας του Οθων Α’ ηταν ο Γερμανος Βασιλιας εχοντας διαδεχτει στο θρονο τον Ερρικο Ορνιθοθηρα το 936.

Αλλα και η μητερα του Αδελαιδα της Βουργουνδιας ηταν κορη του Βασιλια Ροδόλφου Β’ της Βουργουνδίας η οικογένεια του οποιου ειχε στενους συγγενικους δεσμους με τους Καρολιγγειους. Αλλα και χηρα του Βασιλια Λοθάριου της Ιταλιας και μεσω αυτου ειχε σοβαρες αξιωσεις σε ολη την Ιταλια.

Βαρβαρος Οκ αλλα τουλαχιστον επιανε τη βαση για να παντρευτει μια Βυζαντινη πριγκιπισα.

Πριν τον γάμο η Θεοφανώ στέφθηκε Αυτοκράτειρα από τον Πάπα Ιωάννη ΙΓ’ για να εξισωθει το στατους της με αυτό του μελλοντικου συζυγου της ο οποιος ειχε στεφθει συναυτοκράτορας με τον πατερα του (ακολουθωντας το Βυζαντινο παραδειγμα των Συναυτοκρατορων).

Η στέψη αυτή όμως δεν εγινε με το Βυζαντινο τυπικο αλλα ένα φράγκικο τυπικο το οποιο ειχε 4 φάσεις και αντιθετα με το Βυζαντινο τυπικο οπου η Αυτοκράτειρα στέφεται απευθειας από τον Αυτοκράτορα με τον Πατριαρχη να περιοριζεται μονο στο να δινει το στέμμα στον Αυτοκράτορα, στο φραγκικο τυπικο αυτό η στεψη γινοταν απευθειας από τον Πάπα (η τον οποιο επισκοπο εκανε την στέψη).

Η πρωτη φάση περιελαμβανε μια ειδικη προσευχη και ευλογια από τον Πάπα στην εισοδο της Θεοφανους στον Ναο του Αγιου Πέτρου.
Μετα εν πομπη προχωρουσαν στη δευτερη φάση με άλλη μια προσευχη ενωπιων του ιερου του Ναου.

Η τριτη φάση περιελαμβανε προσευχη κατά το χρίσμα της Αυτοκρατειρας (κατι που δεν εκαναν οι Βυζαντινοι ουτε καν για τον Αυτοκράτορα καθως το εθιμο του χρισματος του Αυτοκρατορα δεν εμφανιζεται σε Αυτοκρατορικη Στέψη στην Κωνσταντινουπολη παρα μονο μετα τον 13ο αιωνα στην Παλαιολογεια περιοδο και προκειται για αντιγραφη δυτικης πρακτικης).

Και τελος η τεταρτη φάση περιλαμβανει προσευχη κατά την στέψη της Θεοφανους από τον Πάπα.

Αμεσως μετα ακολουθει ο γάμος κατά την συνηθεια της εποχης και της Ρωμαικης Εκκλησιας

Και για να δουμε λιγο πιο αναλυτικα τις φάσεις:

Ενωπιων εκκλησιαστικων και κοσμικων αρχοντων η Θεοφανω εισερχεται στον Αγιο Πέτρο υπο τους ηχους της πρωτης προσευχης οπου μακαριζονται οι εναρετες γυναικες της Παλαιας Διαθηκης, καλειται ο Κυριος να προστατευσει την μελλοντικη Αυτοκράτειρα και γινονται δεησης για γονιμοτητα, το καλο του Βασιλειου και ειρηνης της Εκκλησιας.

Μετα την πομπη και ενωπιον του ιερου η δευτερη προσευχη αφορα τον μελλοντικο γάμο και την συμμετοχη της Θεοφανους στην διακυβερνηση της Αυτοκρατοριας

Εκει λαμβανει και την ευλογια του Παπα και υποσχεται να εκτελεσει πιστα τα καθηκοντα της Βασιλισσας.

Η τριτη προσευχη αφορά το χρισμα και γινεται λογος για καθοδο του Αγιου Πνευματος την ωρα του χρισματος (είναι σχεδον ιδια με την τελετη χρισματος του Αγγλου Βασιλια η οποια σαν τελετη χρονολογειται περιπου τον ιδιο αιωνα) και ουσιαστικα προκειται για καθαγιαση της νεας Βασιλισσας και ευλογιας των μελλοντικων παιδιων της.

Η τεταρτη προσευχη ακουγεται την ωρα που ο Πάπας τοποθετει το στέμμα στο κεφάλι της και μοιαζει περιπου με τις προσευχες που εχουμε μεχρι σημερα στους γάμους όταν μπαινουν τα στέφανα.

Το μυστηριο του γάμου πιο απλο από ότι βλεπουμε σημερα αλλα σε γενικες γραμμες γινοταν και στην Ρωμαικη εκκλησια με περιπου τον ιδιο τροπο όπως και σημερα. Στεφανα/στεμματα και κοινο ποτηριο

Μετα τον γάμο ακολουθησε το παραδοσιακο τριημερο γλέντι και τελικα γαμπρος και νυφη ολοκληρωσαν τον γάμο τους 3 μερες μετα με την πρωτη νυχτα του γάμου τους.

Μετα από ανάπαυση μερικων εβδομάδων στη Ρώμη η Βασιλικη Συνοδεια πηρε το δρομο για τη Γερμανια.

Αυτό που πρέπει να σημειωθει είναι πως αντιθετα με την Ανατολη οπου υπηρχε παντα μια σταθερη πρωτευουσα οπου εμενε ο Αυτοκράτορας και η Αυλη του, στην Δυση δεν υπηρχε ακομα το concept της σταθερης Αυλης/Πρωτευουσας.

Πρωτευουσα και έδρα της Βασιλικης Αυλης στην Δυση τοτε ηταν η κάθε πολη στην οποια τυγχανε να βρισκεται ο Βασιλιας και η Αυλη του.
Φυσικα υπηρχαν καποιες μεγάλες πολεις που προτιμουσαν γενικοτερα αλλα το ολλο κονσεπτ ηταν αυτό που λεμε “wandering courts”.
Γραφειοκρατια μηδεν (σε αντιθεση με την Ανατολη οπου η γραφειοκρατια ηταν το backbone του κρατους), μηδενικα μεσα επικοινωνιας και πρωτογονη μηχανη διοικησης.

Χωρις αυτά κάθε προσπάθεια κεντρικης διακυβέρνησης ηταν καταδικασμένη σε αποτυχια.

Ακομα και στη Γαλλια μεχρι τον 14ο αιωνα η Βασιλικη εξουσια εφτανε μεχρι το Domain Royale. Eξω από αυτό ο Βασιλιας ειχε σχεδον μηδενικη εξουσια με αποτέλεσμα οι βασσάλοι του να εχουν σχεδον απολυτη εξουσια στα εδάφη τους με τον Βασιλια να ασκει σχεδον μονο τυπικο ελεγχο πανω τους.

Αλλωστε και οι υπηκοοι του περιμεναν τον Βασιλια να διερχεται τη χωρα συχνα και να ασκει τα Βασιλικα του καθηκοντα, να υπερασπιζεται τη γη τους, την ειρηνη και να απονεμει δικαιοσυνη.

Ένα τυπικο “wandering court” της εποχης θα περιελάμβανε καπου 100 ανθρώπους χωρις να υπολογιζουμε την στρατιωτικη συνοδεια και βοηθητικους.

Στην κορφη του περαν του Βασιλια, της Βασιλισσας και των πριγκιπων περιλαμβανοταν μια μικρη ομάδα αξιωματουχων και αυλικων που ηταν μια υποτυπωδης γραφειοκρατια ισα ισα για την εκδοση νομων και διαταγμάτων.

Σε αυτους παρεμβαλλονταν και οι “επισκεπτες” δλδ ευγενεις και κληρικοι της περιοχης που βρισκοταν ο Βασιλιας και παρεμεναν μελη της Αυλης του για οσο διαστημα θα βρισκόταν στα εδαφη τους.

Και φυσικα μετα ηταν οι Ιπποτες της συνοδειας, οι στρατιωτες και ένα πληθος υπηρετων, μαγειρων, κληρικων της Αυλης, ιπποκομων κ.α.
Περαν των 100 που βρισκονταν στην ανωτερη κλιμακα γυρω από τον Βασιλια οι υπολοιποι ηταν μεταξυ 1000 και 2000 ατομων και βρισκοταν σε
διαρκη κινηση από το ένα μερος στο άλλο.

Οσον αφορα την Γερμανια τα συνηθισμένα μερη που διεμενε ο Γερμανος Βασιλιας ηταν το Νιμβεγκεν, το Ααχεν, η Φρανκφουρτη και το Ινγκελχαιμ οπου βρισκονταν τα παλατια των Καρολιγγιων ηγεμονων.

Μετα ηταν η Κολωνια, το Μαιντζ και η Τριερ που θεωρουνταν “παραδοσιακες πρωτευουσες” καθως ηταν τα παλια ρωμαικα κεντρα διοικησεως των βορειων συνορων της Ρωμαικης Αυτοκρατοριας.

Όπως επισης και η Βορμςμ το Σπέγερ και το Στρασβουργο.

Τελος ηταν και τα Βασιλικα Κτηματα στον Ρηνο και την Αλσατια.

Η πορεια της Βασιλικης Αυλης από το ένα μερος στο άλλο καθοριζοταν και ανακοινωνοταν περιπου 30 με 40 μερες πριν φτάσει εκει ετσι ώστε να
μπορεσουν οι υπευθυνοι να οργανωοουν τα παντα για την αφιξη και τη διαμονη του Βασιλια από την τροφοδοσια μεχρι τα καταλυματα.

Εάν ο Βασιλιας σταματουσε σε ενδιαμεσο σταθμο (Επισκοπη, Μοναστηρι, πυργο ευγενους κτλ.) ο κατοχος του ηταν υποχρεωμενος να φιλοξενησει και να σιτισει τον Βασιλια και τη συνοδεια του ανα πασα στιγμη.

Πισω στη Ρωμη του 972.

Όπως ειδαμε μετα τον γάμο εμειναν για λιγο καιρο στη Ρώμη για αναπαυση και μετα κατευθυνθηκαν βορεια.

Εκει κατελυσαν στη Ραβέννα οπου βρισκόταν το αγαπημένο Παλάτι του Βασιλια Οθωνα στην Ιταλια.

Ηταν το παλιο Παλάτι των Αυτοκρατορων της Δυσης στην τελευταια πρωτευουσα της Δυτικης Ρωμαικης Αυτοκρατοριας πριν την καταλυση της.

Αργοτερα εγινε πρωτευουσα του Εξαρχάτου της Ραβέννας και ειχε παντα μια Βυζαντινη αιγλη ακομα και τωρα σχεδον 300 χρονια μετα την πτωση του Εξαρχάτου

Μπορει να βρισκοταν σε όχι τοσο καλη κατάσταση αλλα σιγουρα στον Οθωνα (που ετρεφε ακομα Αυτοκρατορικα ονειρα) αρεσε παρα πολύ.

Η Θεοφανω επισης εντυπωσιαστηκε από την Ραβέννα όπως αναφέρουν οι συγγραφεις αλλα όχι τοσο από την πολη η το παλατι αλλα από το γεγονος ότι η πολη διατηρουσε αυτή την Βυζαντινη αιγλη ακομα και η Θεοφανω ενιωσε λιγο σαν στο σπιτι της.

Μετα την Ραβέννα η Βασιλικη Συνοδεία μετακινηθηκε στην παλια Λομβαρδικη πρωτευουσα την Παβια και από εκει στο Μιλάνο.

Τον Ιουλιο του 972 πέρασαν τις Αλπεις και τον Αυγουστο εφτσαν στο Μοναστηρι του Σαν Γκαλεν οπου εμειναν εκει.

Εδώ η Θεοφανω αν και 12 ετών εδωσε τα πρωτα δειγματα πολιτικης καθως μεσολάβησε επιτυχως στον Βασιλια να δοθει τέλος στην αντιδικια των μοναχων με τον Αρχιεπισκοπο της περιοχης για το θεμα της εκλογης Ηγουμενου στο Μοναστηρι.

Με δικη της πρωτοβουλια (αφου πρωτα ειχε δεχτει και συνομιλησει με αντιπροσωπια μοναχων ) επεισε τον Βασιλια να εκδοσει Διαταγμα με το οποιο η Μονη θα μπορουσε να εκλεξει ελευθερα Ηγουμενο χωρις την εμπλοκη του Αρχιεπισκοπου που επεμενε να διοριζει αυτος τον Ηγουμενο της Μονης.

Συνεχίζεται...

[Στύξ]

Η Θεοφανω ηταν 12 χρονων και ο Οθωνας 17.

Ορίστε,και μετά μου κατηγορείτε τους αθίγγανους.Συνέβαινε και στις καλύτερες οικογένειες....
Συνέχισε Τζώρτζ

[George_V]

Η Θεοφανω ηταν 12 χρονων και ο Οθωνας 17.

Ορίστε,και μετά μου κατηγορείτε τους αθίγγανους.Συνέβαινε και στις καλύτερες οικογένειες....
Συνέχισε Τζώρτζ

Η Αγνη της Γαλλιας ηταν 12 και ο Ανδρονικος Α' 65 (και αντιπαρερχομαι το γεγονος οτι ο Ανδρονικος στραγγάλισε με χορδη τοξου τον 14χρονο ανηψιο του και αρραβωνιαστικο της Αγνης τον Αλεξιο Β')

[jimdenin]

Η ανάπτυξη της Γερμανίας μήπως έχει να κάνει με αυτή την περίπτωση;

Χωρίς βεβαιότητα, κάτι έχω ακούσει αλλά με πολύ επιφύλαξη,υπάρχει βιβλίο με αυτές τις ιστορίες με Ελληνίδες πριγκίπισσες που παντρεύτηκαν ξένους βασιλείς βαρβαρικών λαών αλλά πήγαιναν στις νέες τους πατρίδες με συνοδεία πνευματικών ανθρώπων, μηχανικών κλπ;

[George_V]

Η ανάπτυξη της Γερμανίας μήπως έχει να κάνει με αυτή την περίπτωση;

Χωρίς βεβαιότητα, κάτι έχω ακούσει αλλά με πολύ επιφύλαξη,υπάρχει βιβλίο με αυτές τις ιστορίες με Ελληνίδες πριγκίπισσες που παντρεύτηκαν ξένους βασιλείς βαρβαρικών λαών αλλά πήγαιναν στις νέες τους πατρίδες με συνοδεία πνευματικών ανθρώπων, μηχανικών κλπ;

In a way?

Yes.

[Gherschaagk]

Άτυχη η θεοδανω . Να έχεις φεννηθει ευγενής, να ζεις στην πιο πλούσια και πολιτισμένη πολύ της εποχής σου,να έχεις το καλύτερο κλίμα και ένα πρωί να σε στείλουν να ζησεις με κάτι απολιτιστους βρωμιαρηδες που δεν ξέρουν τι είναι το πιρούνι κια ζούνε μέσα στην λασππυρια και την βροχή

Αυτό θα το δούμε πιο μετά.

Fun fact: Η Θεοφανω σόκαρε τους Γερμανούς με την απαίτηση της να κάνει μπάνιο κάθε μέρα την ίδια στιγμή που στη Γερμανία έκαναν μπάνιο 1 φορά το χρόνο τη μέρα της Αναλήψεως.

Και τώρα θυμήθηκα που το ξέρω το άβαταρ.

[George_V]

Άτυχη η θεοδανω . Να έχεις φεννηθει ευγενής, να ζεις στην πιο πλούσια και πολιτισμένη πολύ της εποχής σου,να έχεις το καλύτερο κλίμα και ένα πρωί να σε στείλουν να ζησεις με κάτι απολιτιστους βρωμιαρηδες που δεν ξέρουν τι είναι το πιρούνι κια ζούνε μέσα στην λασππυρια και την βροχή

Αυτό θα το δούμε πιο μετά.

Fun fact: Η Θεοφανω σόκαρε τους Γερμανούς με την απαίτηση της να κάνει μπάνιο κάθε μέρα την ίδια στιγμή που στη Γερμανία έκαναν μπάνιο 1 φορά το χρόνο τη μέρα της Αναλήψεως.

Και τώρα θυμήθηκα που το ξέρω το άβαταρ.

Farya Faraji.

Yπερβολικα πομπωδης για τα γουστα μου.

[George_V]

Από εκει κατευθυνθηκαν στην Κωνσταντία οπου ο τοπικος Επισκοπος Κορράδος τους συνοδευσε οσο περνουσαν από την περιοχη του μεχρι τα ορια με το Ραιχεναου

Στο Ραιχεναου φιλοξενηθηκαν στο τοπικο Μοναστηρι οπου γιορτασαν τον 15αυγουστο

Από εκει εφτασαν στο Ινγκελχαιμ στο παλιο Παλατι του Καρλομάγνου οπου παρακολουθησαν Συνοδο Γερμανων Επισκόπων η οποια ειχε συγκληθει για να αποφασισει την διαδοχη του Επισκοπου του Αουγκσμπουργκ ο οποιος ειχ μολις πεθάνει.

Ο Βασιλιας ειχε ηδη ορισει ως νέο Επισκοπο τον ανηψιο του προηγουμενου Επισκοπου αλλα η Συνοδος εκανε overrule την αποφαση του Βασιλια και αποφάσισαν να εκλεγει αλλος απο τους ιερεις της περιοχης με το σκεπτικο ότι αν επικυρωσουν μια τετοια εκλογη, οι Επισκοπικες εδρες θα πληγουν από νεποτισμο καθως αυτό θα ανοιξει την ορεξη σε κάθε ανηψιο Επισκοπου να διαδεχεται τον θειο του.

Ο Βασιλιας δεν χάρηκε που του χαλασαν τα σχέδια αλλα δεν ηθελε να τα βαλει με τους Γερμανους Επισκοπους τη δεδομενη στιγμη και υπεγραψε Διαταγμα επικυρωσης της αποφασης της Συνοδου.

Οσο γινονταν αυτά η Θεοφανω (που ηδη ειχε δειξει τις ικανοτητες της στο Σαν Γκαλεν) παρακολουθουσε και μαθαινε πως γινεται η πολιτικη στην Γερμανια.

Παράλληλα παρακολουθουσε και μαθαινε τον νέο κοσμο στον οποιο επρεπε να ζησει πλεον μακρια από αυτόν που ηξερε στην Κωνσταντινουπολη.
Εχοντας ζησει σε ένα κοσμοπολιτικο μερος, γεμάτο κοσμο, μεσα στη θαλασσα και με ευκρατο κλιμα τωρα εβλεπε σειρες δάση, εγκαταλελειμενα χωρια, κάστρα τα οποια της φαινονταν σαν παιδικα παιχνιδια μπροστα στα Θεοδοσιανα Τειχη της Κωνσταντινουπολης και λαο πολύ διαφορετικο από αυτόν που ηξερε.

Αλλα δεν σοκαριστηκε ακριβως.

Σιγουρα το πολιτισμικο σοκ ηταν τεράστιο αλλα η Θεοφανω ηταν αποφασισμενη να μαθει αν θα γινοταν Βασιλισσα αυτου του τοπου.

Σιγουρα της φανηκε περιεργο που ένα Βασιλειο μπορουσε να κυβερνηθει με τον Βασιλια να τρεχει από μερος σε μερος κάθε μερα. Αλλιως τα ειχε μαθει στην Κωνσταντινουπολη. Αλλα αυτό δεν τη την εμποδισε να μαθει.

Όπως και δεν την εμποδισε κατά τη διαρκεια του ταξιδιου να κανει PR γνωριζοντας από κοντα ολους τους ανθρωπους της συνοδειας της αλλα και τους Επισκοπους και ευγενεις που επισκεπτονταν την Αυλη.

Παρατηρησε ότι αντιθετα με την Κωνσταντινουπολη δεν υπηρχε κεντρικη εξουσια οπου ο Αυτοκράτορας διέταζε και ολοι οι αλλοι εκτελουσαν αλλα ότι η εξουσια ηταν αποκεντρωμενη και ασκουνταν από ένα δικτυο ευγενων που ειχαν λαβει τα εδαφη τους και άλλες δωρεες από τον ηγεμονα με ανταλλαγμα στρατιωτικη βοηθεια.

Για την Θεοφανω που ειχε μάθει αλλιως στην Κωνσταντινουπολη ολο αυτό της φαινοταν λαθος. Αλλα πλεον ηταν Βασιλισσα της Γερμανιας και επρεπε να μαθει πως δουλευε αυτή η χωρα πριν αποπειραθει να την αλλαξει.

Αλλα το θετικο της υποθεσης ηταν ότι γνωρισε αρκετους ανθρωπους οι οποιοι θα της φαινονταν χρησιμοι στο μελλον. Η Θεοφανω ειχε
κληρονομησει το πολιτικο κριτηριο του παππου της Λεοντα Φωκα και ηξερε να κρινει καλα τους ανθρωπους παρα το νεαρο της ηλικιας της.

Εκανε σημαντικες γνωριμιες όπως τον σοφο Αρχιεπισκοπο της Βρέμης Ανταλγκαγκ, τον Αρχιεπισκοπο της Τριερ Εκμπερτ ο οποιος ηταν λατρης των επιστημων και εντυπωσιαστηκε από την μορφωση της Θεοφανους (βασικα πιο πολύ εντυπωσιαστηκε από το γεγονος ότι ένα κοριτσι ηταν μορφωμενο παρα για οτιδηποτε άλλο).

Φυσικα τον αδιστακτο και γνωστο ως “αλεπου” Eπισκοπο του Μετς Ντιτριχ, τον Άγιο ασκητη της Πράγας Ανταλμπερτ, τον τολμηρο Ιπποτη Εκμπερτ τον Μονοφθαλμο και τον καλυτερο ξιφομάχο της Γερμανιας τον Μαρκήσιο Εκκεχαρντ.

Ολοι τους θα φαινοντουσαν χρησιμοι στην Θεοφανω με τον ένα η με τον άλλο τροπο καποια στιγμη αργοτερα.

Αλλα περαν των γνωριμιων η Θεοφανω εβγαλε και λεφτα από αυτους.

Οι ευγενεις και οι κληρικοι που την γνωριζαν θελοντας να κερδισουν την ευνοια της για να προωθηθουν στον Βασιλια της προσεφεραν, δωρα, λεφτα και γη για να τους ακουσει και να μεσολαβησει υπερ τους.

Μονο από αυτους η Θεοφανω τριπλασιασε την περιουσια της.

Μετα το Ινγκελχαιμ πεηγαν στο Τριερ και από εκει στο Νιρσταιν και στην Φρανκφουρτη οπου εκει γιορτασαν τα Χριστουγεννα.

Μετα τα Χριστουγεννα κατευθυνθηκαν στην Σαξωνια οπου ηταν η πατριδα του Βασιλια.

Εκει βρισκοταν το οικογενειακο κάστρο των Λουντολφινγκερ της οικγένειας του νεου της συζυγου δλδ και παραδοσιακα παντα οι Βασιλεις επεστρεφαν εκει μετα από κεστρατειες.

Στις αρχές του 973 εφτασαν στην Σαξωνια και κατέλυσαν στο Μαγδεμβουργο οπου βρισκόταν και ο τάφος της πρωτης γυναικας του Γερμανου Βασιλια της Εντγκιθ η οποια ηταν Αγγλοσαξωνισα.

Η Θεοφανω εντυπωσιαστηκε από το Μαγδεμβουργο το οποιο ειχε ανοικοδομησει εκ βαθρων σχεδον ο πεθερος της και το ειχε κανει Αρχιεπισκοπη.
Εντυπωσιαστηκε επισης από την μεγαλοπρεπη Βασιλικη που ειχε χτισει εκει ο Γερμανος Βασιλιας με σχέδια Βυζαντινων Αρχιτεκτονων και υλικα που εφερε (βασικα ανακυκλωσε) από την Ιταλια. Π.χ. τις κολωνες τις ειχε πάρει από το Παλατι των Καισάρων στην Ραβέννα.

Όπως ειδαμε ο Βασιλιας ηταν μανιωδης συλλεκτης ιερων λειψάνων και ο ναος αυτος ειχε την μεγαλυτερη συλλογη από αυτά στην Δυτικη Ευρώπη. Κυριως λειψανα που ειχε παρει ο Βασιλιας από την Ιταλια.

Εκει ειχε ετοιμάσει και τον τάφο του θελοντας να ενταφιαστει στην εκκλησια που εχτισε ο ιδιος αναμεσα στα ιερα λειψανα που ειχε φέρει.
Εκει εμειναν για μηνες και γιορτασαν την Κυριακη των Βαιων του 973.

Αμεσως μετα κατευθυνθηκαν στο Κεντλιμπεργκ καθως ηταν εθιμο των Λουντολφινγκερ να γιορτάζουν το Πασχα εκει παραδοσιακα.

Φετος λογω του γάμου του Οθωνα με την Θεοφανω ο Βασιλιας ειχε καλέσει και πολύ λαο για το Πασχα εκει.

Ειχαν ερθει ως προσκεκλημενοι ο Δουκας Μιτσκο της Πολωνιας και ο Δουκας Μπολεσλαβ της Βοημιας.

Επισης ειχε ερθει και αντιπροσωπεια από την Κωνσταντινουπολη, από την Ουγγαρια, από την Βουλγαρία, από τη Δανια, εκπροσωποι Σλαβικων φυλων και ολοι οι ευγενεις από την Γερμανια.

Η συγκεντρωση τοσων ευγενων στο Κεντλιμνπουργκ ηταν ένα καλο μαθημα για τη Θεοφανω που καταλαβε πως δουλευει το Γερμανικο Βασιλειο.

Αν και δεν εντυπωσιαστηκε με τους τροπους των ευγενων καθως ηταν αλλιως μαθημενοι με τους εκλεπτυσμένους Βυζαντινους τροπους. Ειδικα σε κατι τετοια οι Γερμανοι παρεμεναν τελειως Βαρβαροι στα ματια της Θεοφανους.

Καταλαβε ότι τετοιου ειδους συγκεντρώσεις εξασφαλιζουν την συνοχη του Βασιλειου και πρεπει να γινονται συχνα.

Δεν ηταν βεβαια κατι πρωτακουστο για αυτην. Πανω κατω τα ιδια εβλεπε και στο Παλατι της Κωνσταντινουπολης που μεγάλωσε.

Αλλα εδώ ηταν διαφορετικα. Τωρα αυτή ηταν στο κεντρο. Και από αυτην θα ζητουσαν ολοι αυτοι οι ισχυροι ευγενεις να μεσολαβησει στον Βασιλια.

Αυτοι θα την γεμιζαν δωρα για να τους βοηθησει και όταν θα ηθελε αυτή βοηθεια αυτοι θα ετρεχαν στο πλευρο της.
Αλλα αυτό που χάρηκε περισσοτερο η Θεοφανω το Πάσχα του 973 ηταν η παρουσια της Βυζαντινης αντιπροσωπειας εκει.

Ειχαν περάσει σχεδον 18 μηνες από τοτε που εφυγε από την Κωνσταντινουπολη και σιγουρα πρεπει να αισθανθηκε μεγάλη χαρα όταν συναντησε συμπατριωτες της και μιλησε ελληνικα μαζι τους και να εμαθε τα νεα της Αυτοκρατοριας και της οικογενειας της.

Aλλα ηταν και τα μονα ελληνικα που μιλησε εκτος από αυτά που μιλουσε με τις υπηρετριες της.

Η Θεοφανώ αν και ειχε κανει ένα crash course στα γερμανικα πριν φυγει από την Κωνσταντινουπολη η γλωσσικη της επάρκεια ηταν πολύ περιορισμένη.

Ευτυχως όμως βρέθηκε λιγο πιο μετα ο Ιωάννης Φιλάγαθος Ελληνας από την Κάτω Ιταλια ο οποιος την βοηθησε να μαθει γερμανικα και να προσαρμοστει πολύ πιο γρηγορα στη νεα της πατριδα.

Για την ιστορια ο Φιλάγαθος διοριστηκε το 980 και το 991 Καγκελάριος της Ιταλίας ενώ από το 991 εξελεγη και Αρχιεπίσκοπος Πλακεντίας. Αργοτερα διετέλεσε για λιγο διάστημα και Πάπας με το ονομα Ιωάννης ΙΣΤ’.

Μετά το Πασχα η Βασιλικη Συνοδεία αναχώρησε για το Βαλμπεκ και από εκει λιγο πριν τη γιορτη της Αναληψεως εφτασαν στο Μερσεμβούργο οπου και κατέλυσαν στην Μονη του Αγιου Λαυρεντίου.

Εκει ο Βασιλιας δεχτηκε σε ακροαση πρεσβεις του Εμίρη της Αφρικης.

Από εκει εφυγαν για το Μεμλέμπεν.

Στις 5 Μαιου 973 εφτασαν εκει. Την επομενη μέρα δοθηκε επισημο γεύμα αλλα το απόγευμα της ιδιας ημερας ο Βασιλιας Οθων Α’ αισθάνθηκε εντονη αδιαθεσία και λιποθυμισε.

Τον μετέφεραν σε ημικωματώδη κατάσταση στο δωμάτιο του αμεσα οπου εδειξε να συνέρχεται λιγο.

Οι δυτικοι γιατροι του το θεώρησαν καλο σημάδι ότι συνηλθε καπως και ειπαν ότι θα ζήσει.

Αλλα οι γιατροι που ειχε φέρει η Θεοφανώ από την Κωνσταντινουπολη μαζι της στη συνοδεια της βλεποντας τον της ειπαν ότι ο Βασιλιας δεν θα ζησει πανω από 24 ωρες και καλα θα κανει να τον πεισει να εξομολογηθει και να κοινωνησει.

Οι Βυζαντινοι γιατροι επεσαν ακριβως μεσα στην διαγνωση τους. Ο Βασιλιας πειστηκε από την Θεοφανω και εκανε ότι του ειπε και την επομενη μερα 7 Μαιου 973 πέθανε μετα από 38 χρόνια στον θρονο.

Το επομενο βράδυ αφαιρέθηκαν τα σπλάχνα του από το σώμα του συμφωνα με το γερμανικο εθιμο και ενταφιάστηκαν ξεχωριστά στην εκκλησια της Παναγιας στο Μεμλέμπεν.

Το σωμα του πλυθηκε με κρασι και μεταφέρθηκε στον Καθεδρικο του Μαγδεμβούργου οπου εγινε μεγαλοπρεπης κηδεια από τον Αρχιεπισκοπο Γκερον τοης Κολωνιας και τον Αρχιεπίσκοπο Ανταλμπερτ του Μαγδεμβούργου.

Ενταφιαστηκε στον ιδιο Καθεδρικο μετα την κηδεια σε μαρμάρινη ρωμαικη σαρκοφάγο.

Η Γερμανια ειχε πλεον νέο Βασιλια τον Οθωνα Β’ και νεα Βασιλισσα την Θεοφανώ

Συνεχίζεται...

[George_V]

Το επομενο πρωι μετα τον θανατο του Βασιλια συγκεντρωθηκαν εκ οι ευγενεις στο Μεμλεμπεν και ορκιστηκαν εκ νεου πιστη στον Οθωνα Β’ (ειχαν ηδη ορκιστει από τις 26 Μαιου 961 όταν ειχε στεφθει συμβασιλεας του πατέρα του).

Για τον 18χρονο Οθωνα Β’ δεν ηταν ευκολα τα πράγματα. Ο πατέρας του ηταν ενας δυναμικος ηγεμονας που ειχε φερει σταθερότητα στην Γερμανία.

Ο Οθωνας οσο και να ειχε ικανοτητες ηταν 18 χρονων και σχετικα απειρος στην διακυβερνηση της χωρας.

Εν τουτοις ειχε ικανους συμβουλους όπως τον Πρωθιερεα των Ανακτορων Βιλιγκις που αργοτερα διορισε Αρχιεπισκοπο του Μαινζ και τον μελλοντικο Αρχιεπισκοπο του Μαγδεμβουργου Γκιζελχερ.

Αλλα πανω από ολους αυτους ειχε την στηριξη της Θεοφανους και την καθοδηγηση της η οποια παρα το νεαρο της ηλικιας της ειχε δειξει δειγματα ενός εξαιρετικα δραστηριου μυαλου και φαινοταν να εχει σωστα πολιτικα κριτήρια.

Ο Οθωνας Β’ από την άλλη παρα τον ζηλο που επιχειρησε να δειξει για να σταθει στο υψος του πατέρα του γρηγορα εδειξε ότι δεν ειχε την ιδια ενεργητικοτητα και διορατικοτητα από αυτόν. Στο μονο που υπερειχε συγκριτικα με αυτόν ηταν η μορφωση. Ευτυχως όμως για αυτόν ειχε την Θεοφανω να του αναπληρωνει οσα ο ιδιος δεν ειχε.

Ο νεος Βασιλιας ξεκινησε αμεσως δουλεια και η Θεοφανω τον συνοδευε παντα οπου και αν πηγαινε παρατηρωντας και μαθαινοντας πολύ γρηγορα.
Σε συντομο χρονικο διάστημα ειχε αναλαβει η ιδια σχεδον μονη της την διαχειριση των εσόδων της Βασιλικης οικογένειας και των Βασιλικων Κτηματων.

Και όταν πηγαινε στις εκστρατειες παρατηρουσε πως τηρουνται οι ισορροπιες και τα loyalties των ευγενων και μετα ουσιαστικα κατηυθυνε τον συζυγο της αναλογα με το συμφέρον του Βασιλειου.

Και αυτό ηταν κατι που το εμαθε τοσο καλα που το συνεχισε και αργοτερα ως Αντιβασιλισσα του γιου της.
Αλλα συντομα ο Οθωνας και η Θεοφανω ενιωσαν στο πετσι τους και την σκληρη πλευρα της μεσαιωνικης πολιτικης.

Η Βασιλικη εξουσια αμφισβητηθηκε από τους Δουκες της Βαυαριας και της Σουηβιας Ερρικο Β’ και Μπουρσαρ Β’ οι οποιοι ανετρεψαν την αποφαση της Συνοδου και το Βασιλικο Διαταγμα περι διορισμου νεου Επισκοπου του Αουγκσμπουργκ και διορισαν τον εξαδελφο τους Ερρικο ως νέο Επίσκοπο επιχειρωντας να υπονομευσουν τον νέο Βασιλια.

Ο Δουκας της Βαυαριας Ερρικος Β’ ηταν εξαδελφος του νεου Βασιλια από το Βαυαρικο παρακλαδι των Λουντολφιγκερ και εποφθαλμιουσε τον θρονο.

Και δεν εφτανε αυτό αλλα μετα από λιγο καιρο πεθανε ο Δουκας της Σουβίας.

Να σημειωθει ότι ακομα τοτε η κληρονομικη διαδοχη δεν ειχε γινει νομικα απαραιτητη και με το θανατο κάθε ευγενους μπορουσε να οριστει οποιοσδηποτε νεος αρχοντας στη θεση του χωρις να είναι απαραιτητα και ο πρωτος στη σειρα διαδοχης. Αρκει να ειχε την εμπιστοσυνη του Βασιλια ή της οικογένειας του θανοντος.

Η χηρα του Δουκα ηλπιζε να κρατησει τα δικαιωματα της και την εξουσια της εφοσον παντρςευοταν τον νέο Δουκα που θα οριζε ο Βασιλιας.

Αλλα ο Οθωνας επελεξε τον ανηψιο του και συνονοματο Οθωνα γιο του αδελφου Λουδολφου (ηταν γιος του Οθωνα Α’ από την πρωτη του γυναικα) και οι συγγενεις της μητερας του Λουδολφου ηταν πιστοι στον νέο Βασιλια. Ειχαν και την ιδια ηλικια και γνωριζονταν από παιδια. Οποτε ο Οθωνας δεν θα ειχε να φοβηθει κατι από τον ανηψιο του.

Ετσι ο Οθωνας θεωρησε ότι θα εξασφαλισει την πιστη του νεου Δουκα της Σουηβιας και θα ενισχυσει την εξουσια του.
Αυτό όμως εξόργισε τον Δουκα της Βαυαριας Ερρικο Β’ ο οποιος ως μεγαλυτερος (κατά 4 χρονια) θεωρουσε ότι το Δουκάτο της Σουηβιας επρεπε να περιελθει σε αυτόν όπως και ο θρονος επισης μιας και ηταν ο μεγαλυτερος αρρην της οικογενειας.

Ο Ερρικος αμεσως συνωμοτησε με τους Δουκες της Βοημιας και της Πολωνίας καθως και τον Επισκοπο Φράιζινγκ Αβρααμ εναντιον του Βασιλια.
Mαζι του συνταχτηκαν και αρκετα μελη της δυναστειας των Λουντολφινγκερ που ειχαν λογους να αντιταχθουν στον νεαρο Βασιλια..

Αλλα τα νεα εφτασαν γρηγορα στον Οθωνα Β’ ο οποιος όμως αρχικα αιφνιδιαστηκε και χρειαστηκε η παρέμβαση της ηδη εγκυου Θεοφανους για να συνελθει και να αναλαβει δράση.

Ετσι έστειλε τον Επισκοπο Ποππο του Βουρτζμπουργκ και τον Κομη Γκεμπχαρντ στον επαναστάτη εξαδελφο του να του πανε μηνυμα να εμφανιστουν σε μια Διαιτα που θα συγκαλουσε αμεσα για αυτό το θεμα.

Εάν αρνουνταν να εμφανιστουν θα θεωρουνταν ενοχοι στάσης και προδοσιας και θα αφοριζονταν από την Εκκλησια.

Η απειλη του αφορισμου πέτυχε το σκοπο της καθως οι ευγενεις που στηριξαν αρχικα τον Δουκα της Βαυαριας αλλαξαν στρατοπεδο εγκαταλειποντας τον και μονο οι Δουκες του Οστμαρκ (Αυστρια) και Καρινθιας παρεμειναν πιστοι.

Ο Δουκας της Βαυαριας πιαστηκε αιχμάλωτος (αρκετα ευκολα) από στρατιωτες του Οθωνα μεσα στο Παλάτι του Ινγκελχαιμ και φυλακιστηκε εκει.
Ο Επισκοπος του Φραιζινγκ εξοριστηκε στη Μονη Κορβευ και αλλοι επαναστατες ευγενεις εξοριστηκαν αλλου.

Το 975 ο Δουκας της Βοημιας Μπολεσλαβ Β’ επιτέθηκε αιφνιδιαστικα στην Βαυαρια επιχειρωντας να αρπάξει εδάφη τωρα που ο Δουκας Ερρικος Β’ ηταν φυλακισμενος αλλα ο Οθωνας Β’ μαζι με την Θεοφανω οδηγησαν τον στρατο τους στην Βαυαρια και ο Μπολεσλαβ αναγκαστηκε να υποχωρήσει χωρις μάχη.

Εν τουτοις μαχη μπορει να μη δοθηκε αλλα υπηρξε ένα τουλαχιστον θυμα.

Η Θεοφανω μεσα στο αγχος της επαναστασης και των πολεμικων επιχειρησεων πηγε σε προωρο τοκετο και το βρέφος γεννηθηκε νεκρο.
Ηταν μολις 15 ετων και ηταν η πρωτη της γέννα.

Για την ψυχη του νεκρου παιδιου του αλλα και για τη σωτηρια της γυναικας του ο Βασιλιας εξεδωσε 2 Διαταγματα με τα οποια παραχωρουνταν εδάφη στην Μονη της Φουλδα και παρακαλουσε τους μοναχους να προσευχονται για την επομενη εγκυμοσυνη της Βασιλισσας.

Μεσα σε αυτό το χαος όμως κατάφερε να αποδράσει ο Δουκας της Βαυαριας από το Ινγκελχαιμ και από εκει πηγε στο Ρεγκενσμπουργκ την πρωτευουσα του.

Αλλα εκει δεν ηταν ασφαλης από τον Οθωνα οποτε αναγκαστηκε να καταφυγει στην Βοημια.

Ο Οθωνας τον καθαιρεσε από Δουκα της Βαυαριας και εδωσε τον τιτλο και τα εδάφη του στον ανηψιο του Δουκα της Σουηβίας ο οποιος ενωσε τους δυο τιτλους και εγινε ετσι ο ισχυρότερος φεουδάρχης στην νοτια Γερμανια.

Το Δουκάτο του Οστμαρκ δόθηκε στον Μπερτολντ φον Μπαμπενμπεργκερ.
Το 976 ο Δουκας της Βαυαριας ξεκινησε νεα συνομωσια κατά του Οθωνα από την Βαυαρια.

Ο Οθωνας το εμαθε αυτό και προσπαθησε να διαλυσει τις βασεις του αδιστακτου εξαδελφου του στην Βοημια ιδρυοντας την Επισκοπη Πράγας υποτελους στον Αρχιεπισκοπο του Μαιντζ θελωντας ετσι να θεσει την Βαυαρικη και την Βοημικη Εκκλησια υπο τον ελεγχο του και να ανακοψει τη στηριξη στους επαναστάτες.

Το Δουκάτο της Καρινθιας που ειχε κατασχεθει από τον Βασιλια απεκτησε εκ νεου Δουκα στο προσωπο του Ερρίκου του Νεοτερου γιου του Δουκα του Οστμαρκ όπως και η Λομβαρδια που ανυψωθηκε και αυτή σε Δουκάτο.

Το Δουκατο του Οστμαρκ και το Δουκάτο της Καρινθιας περιηλθαν στα χερια της οικογενειας Μπαμπενμπεργκερ και αποτέλεσαν τον πυρηνα του Αρχιδουκάτου της Αυστρίας.

Οι Μπαμπενμπεργκερ εγκατελειψαν την παραδοσιακη πρωτευουσα το Ρεγκενσμπουργκ και μετεφεραν την εδρα τους στην νεα πολη της Βιέννης που αρχισε τοτε να ανθιζει.

Η συνομωσια του Ερρικου όμως δεν ανακοπηκε και ο επαναστάτης εξαδελφος του Βασιλια καταφερε να προσεταιριστει τον Δουκα της Καρινθιας Ερρικο και τον Επισκοπο του Αουγκσμπουργκ Ερρικο και να κυρηξουν επανασταση κατά του Βασιλια.

Η επανασταση απλωθηκε και στην Σαξωνια και απειλησε πολύ σοβαρα τον Οθωνα και την Θεοφανώ οπου αναγκαστηκαν να αναλαβουν δραση εναντιον των τριων Ερρίκων οδηγωντας προσωπικα το στρατο τους.

Οι πολεμικες επιχειρησεις κρατησαν 1 χρονο σχεδον αλλα τελικα κατάφεραν να πολιορκησουν τον Ερρίκο στο Πασσαου.
Την ιδια περίοδο η Θεοφανώ ηταν και πάλι εγκυος και ο Οθωνας την εστειλε για ασφάλεια στο Ντιντενχοφεν για να γεννησει εκει.

Το Πασσάου επεσε στα χέρια του Οθωνα το καλοκαιρι του 977 και ο Ερρικος πιαστηκε αιχμαλωτος την ιδια περίοδο που η Θεοφανω γεννουσε το πρωτο της παιδι στο Ντιντενχοφεν.

Τον Αυγουστο του 977 η Θεοφανω γέννησε κορη την οποια ονομασε Αδελαιδα από το ονομα της Βασιλομητωρος Αδελαιδας μητερας του Οθωνα.
Ένα wandering court όμως δεν ηταν το καταλληλο μερος για ένα βρέφος να μεγαλωσει ειδικα μαλιστα όταν υπηρχε και επανασταση εν εξελιξει.

Ετσι η Θεοφανώ με βαρια καρδια εμπιστευθηκε την κορη της στην Ηγουμενη Ματθιλδη του Κεντλιμπεργκ και αδελφη του Βασιλια για να την μεγαλώσει.

Πισω στο Πασσαου, με τον Ερρικο αιχμάλωτο του Βασιλια, ο Δουκας της Βοημιας παραδοθηκε και δηλωσε υποταγη στον Βασιλια (για να γλιτώσει τα εδάφη του).

Ο δε Ερρίκος παραδόθηκε στον Επισκοπο της Ουτρέχτης Φολκμαρ με την εντολη να πεταχτει σε ένα μπουντρουμι και να μη βγει ποτέ από εκει.
Ο Επισκοπος του Αουγκσμπουργκ Ερρικος εξοριστηκε στην Μονη Βερντεν ενώ ο Δουκας Ερρικος ο Νεοτερος καθαιρέθηκε.

Το Δουκάτο της Καρινθιας δοθηκε σε έναν άλλο ανηψιο του Οθωνα, στον Οθωνα φον Βορμσγκαου.


Συνεχιζεται...