Η Πύλη του Μίσους

Ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις, αναδρομές
Άβαταρ μέλους
plutonas
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:00

Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από plutonas » 11 Απρ 2018, 13:04

11/4/18




Το παρακάτω άρθρο να το διαβάσουν κυρίως εκείνοι που καθυβρίζουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, όπως κάνουν οι γκρίζοι λύκοι




Το τεκμήριο της προδοσίας και η «Πύλη του Μίσους»


Εικόνα



Του Yavuz Bahadıroğlu

Για το θέμα στο οποίο θα αναφερθώ έχουν γραφτεί πολλά. Γι’ αυτό θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι αντίθετος σε καμία θρησκεία και σε κανένα θρησκευτικό δόγμα.

Από τη στιγμή που δεν επιτίθεται στη δική μου πίστη και δεν παρεμποδίζει τη άσκηση των δικών μου θρησκευτικών καθηκόντων, δεν ανακατεύομαι…

Ούτε ενδιαφέρομαι…

Δεν με απασχολεί…

Θέλω όλες οι θρησκείες να είναι ελεύθερες στην πατρίδα μου.

Όμως, από τη στιγμή που η πύλη της «προσευχής», παρά τους φοβερούς ισχυρισμούς που υπάρχουν για το θέμα αυτό, παραμένει με πείσμα κλειστή, ενώ δεν υπάρχει καμία υποχρέωση και καμία καταπίεση εκ μέρους του κράτους, έχω δικαίωμα να ρωτήσω:

«Γιατί κρατάτε κλειστή αυτήν την πύλη εδώ και 195 χρόνια;»


Η πύλη για την οποία γίνεται η αναφορά, είναι η κεντρική πύλη του Ρωμέικου Πατριαρχείου του Φαναρίου…

Αυτήν την πύλη, που την κρατούν κλειστή εδώ και 195 χρόνια, μεταξύ τους τα μέλη του Ρωμέικου Πατριαρχείου του Φαναρίου την αποκαλούν «Πύλη του Μίσους».

Από τη στιγμή που η κάθε πύλη του Ρωμέικου Πατριαρχείου του Φαναρίου, πριν και μετά την Άλωση της Πόλης, όπου ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, ονομαζόταν «Πύλη της Πίστης», γιατί μια την ονομάζουν «Πύλη του Μίσους;»

Η είσοδος στο πατριαρχείο γίνεται από τη μικρή πλάγια πύλη που βρίσκεται αριστερά της κεντρικής. Στην ερώτηση γιατί κρατάτε κλειστή αυτήν την πύλη δεν μπορούν να δώσουν μια λογική απάντηση. Αν επιμείνετε, θα ακούσετε κάτι τέτοιο:

«Μπροστά από την πύλη αυτή απαγχονίστηκε ο πατριάρχης Γρηγόριος και θάφτηκε εκεί. Γι’ αυτό την κρατάμε κλειστή, επειδή δε θέλουμε να περνάμε πάνω από το μνήμα του».

Όμως στα Οθωμανικά αρχεία δεν υπάρχει κάτι που να λέει ότι εδώ θάφτηκε ο πατριάρχης Γρηγόριος. Κι αυτό είναι φυσικό. Για εκείνους που σκότωναν δι’ απαγχονισμού, δεν τηρούσαν αρχεία για τον τόπο ταφής τους.

Όμως είναι γνωστό ότι ο πατριάρχης Γρηγόριος απαγχονίστηκε μπροστά από αυτήν την πύλη. Για ποιο λόγο; Γιατί απαγχονίστηκε εκείνος ο πατριάρχης, από τη στιγμή που οι Οθωμμανοί σεβόντουσαν πάντα τις θρησκείες και ο Μωάμεθ ο Πορθητής έδειξε σεβασμό και αναγνώρισε ως θεσμό το Ρωμέικο Πατριαρχείο;

Η αιτία είναι ότι πρόδωσε την πατρίδα!…

Συνοπτικά, έγιναν τα εξής: Το 1821 ξέσπασε μια μεγάλη Ρωμέικη επανάσταση στο Μωριά. Οι επαναστάτες σκότωσαν χιλιάδες Τούρκους. Τα μωρά τα σούβλιζαν μέσα στην κοιλιά της μάνας τους. Τα κορίτσια και τις νύφες τα έπαιρναν με τη βία οι επαναστάτες στα βουνά.

Ο σουλτάνος Μαχμούτ ο Β’, ανέθεσε στον σαδραζάμη (πρωθυπουργό) Μπεντερλί Αλή Πασά την αποστολή εξουδετέρωσης των επαναστατών. Αφού αντιμετωπίστηκε η επανάσταση, άρχισαν οι συλλήψεις των υπευθύνων. Ανάμεσα στα έγγραφα που έπεσαν στα χέρια των αρχών, είναι και μια «επιστολή προδοσίας» του Πατριάρχη του Ρωμέικου Πατριαρχείου Φαναρίου, Γρηγόριου του Ε’ προς τον Τσάρο της Ρωσίας Αλέξανδρο τον Β’(με βάση μια άλλη καταγραφή, η επιστολή δόθηκε από τον εκ Κριμαίας Γιουνούς Μπεή που ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, στον σαδραζάμη Μπεντερλί Αλή Πασά, και έτσι έγιναν γνωστή η ύπαρξη και τα σχέδια της «Φιλικής Εταιρείας», της μυστικής οργάνωσης των Ελλήνων).

Μετά από αυτό, με εντολή του σαδραζάμη γίνεται εισβολή στο πατριαρχείο τα μεσάνυχτα. Οι αρχές κατάσχουν όλα τα έγγραφα. Έτσι αποδεικνύεται με έγγραφα ότι το Πατριαρχείο λειτουργούσε ως επιτελικό ‘Κέντρο των Εξεγερμένων Αναρτών».

Έτσι παραπέμπονται σε δίκη ο πατριάρχης και όσοι άλλοι εμπλέκονται στην επανάσταση με βάση τα έγγραφα που έχουν κατασχεθεί. Επιβάλλονται διάφορες ποινές. Στον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’ επιβάλλεται η ποινή του θανάτου δι’ απαγχονισμού. Απαγχονίζεται μπροστά από την κεντρική πύλη του Πατριαρχείου (22 Απριλίου 1821).

Λένε λοιπόν ότι η πύλη αυτή από την ημέρα εκείνη είναι κλειστή και την αποκαλούν «Πύλη του Μίσους» και ότι θα την ανοίξουν όταν κρεμάσουν εκεί έναν από τους ηγέτες της Τουρκίας και περάσει η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Ρωμιών.

Εν τω μεταξύ, να μην ξεχνάμε και το όνομα που έχει ο δρόμος που περνά μπροστά από το Πατριαρχείο: Οδός Σαδραζάη Αλή Πασά…

Επίσης, να μην ξεχνάμε τι είπε ο «Παναγιώτατος Πατριάρχης» ΄την ώρα που βρισκόταν στην κρεμάλα:

«Έκανα το χρέος μου».

Το χρέος του ήταν να στείλει εκείνη την επιστολή στον Τσάρο της Ρωσίας;

Να δούμε τώρα και ένα «πληροφοριακό σημείωμα»:

Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απαγχονίστηκαν τρεις πατριάρχες. Ο πρώτος ήταν ο Πατριάρχης Κύριλλος (1638 – επί Σουλτάνου Μουράτ του IV, επειδή έβαλε ανάμεσα στους Ορθοδόξους θρησκευτικά μίση).

Ο δεύτερος ήταν ο Πατριάρχης Παρθένιος III (1657, με διαταγή του σαδραζάμη Κιοπρουλού Μεχμέτ Πασά, για προδοσία της πατρίδας, επειδή πρόσφερε στήριξη στον Βοεβόδα της Βλαχίας που είχε επαναστατήσει).

Ο τρίτος ήταν ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ (1821- για προδοσία της πατρίδας, επειδή σχεδίασε την επανάσταση του Μοριά).

Όσο για το τι έγραφε στην επιστολή του ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, προς τον Τσάρο της Ρωσίας Αλέξανδρο, που ήταν το τεκμήριο της προδοσίας, αυτό θα το δούμε στο αυριανό μας άρθρο…



Το άρθρο αυτό δημσιεύθηκε στην εφημερίδα Yeni Akit, τις 31 Οκτωβρίου 2016 και μεταφράστηκε κατά λέξη από τον Σάββα Καλεντερίδη
Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. Θα ήταν ανυπόφορο να τα πήγαινα άσχημα σ’ έναν κόσμο που θα τα πήγαινε καλά!
Βολίνσκι, σκιτσογράφος

Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι.
Αλ Δουμάς

Άβαταρ μέλους
deCaritaine
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 1195
Εγγραφή: 04 Απρ 2018, 15:56

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από deCaritaine » 11 Απρ 2018, 15:47

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρέπει να φύγει από την Ισταμπουλ με την πρώτη ευκαιρία, δηλαδή ένα επεισόδιο φανατικών Τούρκων εναντίον του, σύμφωνα με τους ίδιους τους κανονισμούς του. Να μεταβεί στα όρια του Αγιου Ορους ή στην Θεσσαλονίκη με πλήρη ανεξαρτησία και κατασκευή επιβλητικών ναών και εγκαταστάσεων. Επιστροφή στην Πόλη μόνο με διεθνείς εγγυήσεις απο ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και διεθνή συνθήκη και ανεξαρτησία στα πρότυπα του Βατικανού.

Να διορθωθουν οι αβελτηρίες του Βενιζέλου που δεν θέσπισε εγγυήσεις στην Συνθήκη της Λωζάνης για το Πατριαρχείο παρά τη διελκυστίνδα ημερών με τον Ινονού και κατέληξε μακροπρόθεσμα με 100χιλ Τούρκους αμανάτι, ούτε 1000 ΚΠολίτες και τον καλόγερο της Πόλης να ευλογεί τα τουρκικά στρατεύματα σαν όμηρος του τουρκικου κρατους.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 11 Απρ 2018, 15:48

Αυτό το κείμενο γιατι το ανάρτησες plutonas; Τι θες να μας πεις;
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Άβαταρ μέλους
plutonas
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:00

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από plutonas » 11 Απρ 2018, 16:12

paul25 έγραψε:
11 Απρ 2018, 15:48
Αυτό το κείμενο γιατι το ανάρτησες plutonas; Τι θες να μας πεις;
Yπάρχουνε πολλοί που μιλούν για την "ύποπτη".... "προδοτική" στάση του Πατριάρχη στην Επανάσταση. Οι ίδιοι οι Τούρκοι δίνουν την απάντηση.
Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. Θα ήταν ανυπόφορο να τα πήγαινα άσχημα σ’ έναν κόσμο που θα τα πήγαινε καλά!
Βολίνσκι, σκιτσογράφος

Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι.
Αλ Δουμάς

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 11 Απρ 2018, 16:29

Δεν έχω ασχοληθεί πολύ με το θέμα, αλλά απο αυτό που είδα ως αιτιολογία απαγχονισμού του στη wiki μου φαίνετε αρκετά περίεργο. Παραθέτω:

Εν τω μεταξύ, ο Σουλτάνος, υπό την πίεση ακραίων μουσουλμανικών διαδηλώσεων κατά των Ελλήνων, ζήτησε από τον Σεϊχουλισλάμη Χατζή Χαλίλ να εκδώσει διαταγή (φετφά), σχετικά με τη γενική σφαγή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Ο Χατζή Χαλίλ, ύστερα από διαβουλεύσεις με τον Γρηγόριο, ο οποίος του ξεκαθάρισε πως ο ίδιος και το Γένος ήταν αμέτοχοι στην επανάσταση, και βασιζόμενος σε ένα εδάφιο του Κορανίου, αρνήθηκε να εκδώσει τη φετφά τoυ Σουλτάνου[6], ο οποίος εξοργισμένος τον τιμώρησε με θάνατο και θεώρησε υπεύθυνο και τον Γρηγόριο Ε'.

Εφόσον γίνονταν Μουσουλμανικές εκδηλώσεις με αίτημα του λαού για σφαγή Χριστιανών, τι τη θέλανε τη συγκατάθεση από τον Πατριάρχη; Δηλαδή ο εξοργισμένος όχλος ήταν ευγενικός και είπε "Ααα! Κύριοι, εμείς μπορεί να είμαστε εξαγριωμένοι μαζί σας και θα σας σφάξουμε οσονούπω, αλλά πάντα με τη συγκατάθεση σας, όλα κι όλα". Δεν είναι περίεργο; Εγώ ξέρω ότι ο εξαγριωμένος όχλος ορμάει και όποιον πάρει ο χάρος, δεν ζητάνε την άδεια σου. Αυτό κάνει τους Τούρκους εδώ να φαίνονται δέσμιοι μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας που είναι πιο πάνω από αυτούς. Τι λέτε εσείς; Μήπως είναι μπαρούφα αυτό που γράφει η wiki;
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Άβαταρ μέλους
paul25
Δημοσιεύσεις: 6583
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 12:43

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από paul25 » 11 Απρ 2018, 16:34

plutonas έγραψε:
11 Απρ 2018, 16:12
paul25 έγραψε:
11 Απρ 2018, 15:48
Αυτό το κείμενο γιατι το ανάρτησες plutonas; Τι θες να μας πεις;
Yπάρχουνε πολλοί που μιλούν για την "ύποπτη".... "προδοτική" στάση του Πατριάρχη στην Επανάσταση. Οι ίδιοι οι Τούρκοι δίνουν την απάντηση.
Το γράμμα αυτό υπάρχει; Διότι ο Σουλτάνος μπορεί να θύμωσε για άλλο λόγο στο Γρηγόριο τον Ε και να τον κατηγόρησε με φτιαχτά στοιχεία ότι ήταν προδότης και συνεργαζόταν με Έλληνες. Πως αποκλείεται αυτή η πιθανότητα;
«Μνημείο περιβαλλοντικού χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου».
Για τον ΧΥΤΑ ΦΥΛΗΣ η Επιτροπη Αναφορων του Ευρωπαικου Κοινοβουλιου.

Άβαταρ μέλους
plutonas
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:00

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από plutonas » 11 Απρ 2018, 17:24

paul25 έγραψε:
11 Απρ 2018, 16:29
Δεν έχω ασχοληθεί πολύ με το θέμα, αλλά απο αυτό που είδα ως αιτιολογία απαγχονισμού του στη wiki μου φαίνετε αρκετά περίεργο. Παραθέτω:

Εν τω μεταξύ, ο Σουλτάνος, υπό την πίεση ακραίων μουσουλμανικών διαδηλώσεων κατά των Ελλήνων, ζήτησε από τον Σεϊχουλισλάμη Χατζή Χαλίλ να εκδώσει διαταγή (φετφά), σχετικά με τη γενική σφαγή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Ο Χατζή Χαλίλ, ύστερα από διαβουλεύσεις με τον Γρηγόριο, ο οποίος του ξεκαθάρισε πως ο ίδιος και το Γένος ήταν αμέτοχοι στην επανάσταση, και βασιζόμενος σε ένα εδάφιο του Κορανίου, αρνήθηκε να εκδώσει τη φετφά τoυ Σουλτάνου[6], ο οποίος εξοργισμένος τον τιμώρησε με θάνατο και θεώρησε υπεύθυνο και τον Γρηγόριο Ε'.

Εφόσον γίνονταν Μουσουλμανικές εκδηλώσεις με αίτημα του λαού για σφαγή Χριστιανών, τι τη θέλανε τη συγκατάθεση από τον Πατριάρχη; Δηλαδή ο εξοργισμένος όχλος ήταν ευγενικός και είπε "Ααα! Κύριοι, εμείς μπορεί να είμαστε εξαγριωμένοι μαζί σας και θα σας σφάξουμε οσονούπω, αλλά πάντα με τη συγκατάθεση σας, όλα κι όλα". Δεν είναι περίεργο; Εγώ ξέρω ότι ο εξαγριωμένος όχλος ορμάει και όποιον πάρει ο χάρος, δεν ζητάνε την άδεια σου. Αυτό κάνει τους Τούρκους εδώ να φαίνονται δέσμιοι μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας που είναι πιο πάνω από αυτούς. Τι λέτε εσείς; Μήπως είναι μπαρούφα αυτό που γράφει η wiki;
Η αλήθεια είναι ο Χατζή Χαλίλ θα εξέδιδε διαταγή (φετφά) για γενική σφαγή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που στην συνέχεια θα επεκτείνονταν σ όλες τις περιοχές της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Αυτό απέτρεψε ο Γρηγόριος Ε ύστερα από διαβουλεύσεις με τον Χατζή Χαλίλ για να τον πείσει έπρεπε να δείξει ότι όλοι οι Έλληνες δεν ήταν με την Επανάσταση γι αυτό έκανε τις ενέργειες κατά του Υψηλάντη ... έτσι έσωσε από γενική σφαγή τους Έλληνες ... Βέβαια οι Τούρκοι ήξεραν ότι ο Πατριάρχης και το περιβάλον του γνώριζαν για την Επανάσταση, εξ άλλου η έδρα της Φιλικής Εταιρείας ήταν στην Κωνσταντινούπολη στο Αρναούτ κιο (Μέγα Ρεύμα το βυζαντινό Μιχαήλιο).

Σελίδα ρου Μ Ρεύμα
http://www.megarevma.gr/
http://www.megarevma.net/

Η έδρα της Φ Εταιρείας στο Μ Ρεύμα

Εικόνα
Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. Θα ήταν ανυπόφορο να τα πήγαινα άσχημα σ’ έναν κόσμο που θα τα πήγαινε καλά!
Βολίνσκι, σκιτσογράφος

Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι.
Αλ Δουμάς

Άβαταρ μέλους
Νταρνάκας
Δημοσιεύσεις: 3780
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 15:41
Phorum.gr user: Νταρνάκας
Τοποθεσία: Εμμανουήλ Παπάς Σερρών

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Νταρνάκας » 19 Απρ 2018, 21:46

plutonas έγραψε:
11 Απρ 2018, 13:04
Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας απαγχονίστηκαν τρεις πατριάρχες. Ο πρώτος ήταν ο Πατριάρχης Κύριλλος (1638 – επί Σουλτάνου Μουράτ του IV, επειδή έβαλε ανάμεσα στους Ορθοδόξους θρησκευτικά μίση).

Ο δεύτερος ήταν ο Πατριάρχης Παρθένιος III (1657, με διαταγή του σαδραζάμη Κιοπρουλού Μεχμέτ Πασά, για προδοσία της πατρίδας, επειδή πρόσφερε στήριξη στον Βοεβόδα της Βλαχίας που είχε επαναστατήσει).

Ο τρίτος ήταν ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ (1821- για προδοσία της πατρίδας, επειδή σχεδίασε την επανάσταση του Μοριά).
Στη λίστα των εκτελεσθέντων πατριαρχών πρέπει να προστεθεί κι ο Κύριλλος Λούκαρις βέβαια, ο οποίος εκτελέστηκε με στραγγαλισμό πάνω σε σκάφος που έπλεε στον Βόσπορο.
Μοιρίδιοι κλωστῆρες, πανάφυκτον ἀνάγκῃ ζεῦγμ’ ἐπὶ δυστήνοις παισὶ βροτῶν θέμενοι, ἠγάγετο με ποτέ ἱμερτοῦ πρὸς φάος ἠελίου.

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 27 Ιαν 2019, 19:27

Οι τεράστιες θυσίες των Ιεραρχών της Ελληνορθοδοξίας το 1821 http://www.istorikathemata.com/2019/01/1821.html


Συνολικά, στον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας (1821-1833), εθυσιάσθησαν σαράντα-πέντε (45) ιεράρχες τής Ορθοδοξίας, επί συνόλου 190 αρχιερέων σε όλη την (τριηπειρωτική) επικράτεια της αχανούς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ δεκάδες άλλοι εδιώχθησαν, εφυλακίσθησαν ή εβασανίσθησαν. Επιπροσθέτως τών δύο πατριαρχών Αγίου Γρηγορίου Ε΄ (Οικουμενικός Πατριάρχης 1797-1798, 1806-1808, και 1818-1821), και Αγίου Κυρίλλου ΣΤ΄ (Οικουμενικός Πατριάρχης 1813-1818), στον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας εξετελέσθησαν από τούς Οθωμανούς σαράντα-τρεις (43) ακόμη ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ήτοι ένας στους τέσσερις ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ τής Ελληνορθοδοξίας.


Αν όμως ληφθεί υπόψη ότι οι πλείστοι αρχιερείς της Μ. Ασίας, της Συρίας, της Σερβίας ή Βουλγαρίας λόγω αδιαφο­ρίας ή αδυναμίας των χριστιανών των περιοχών αυτών, δεν έλαβαν μέρος στους αγώνες, τότε το ποσοστό των αρχιερέων της Ελληνικής χερσονήσου, δηλ. από τη Θράκη, τη Μακε­δονία και τα δυτ. παράλια της Μ. Ασίας και κάτω, είναι ασφαλώς πολύ υψηλότερο, που φθάνει οπωσδήποτε γύρω στα ενενήντα τοις εκατό (90% ) του συνολικού αριθμού των αρχιερέων.

Ιδού λοιπόν η πλήρης κατάσταση, κατ’ αλφαβητική σειρά, τών σαράντα-πέντε (45) θανατωθέντων ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ:

Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄
Πατριάρχης Κύριλλος ΣΤ΄
------------------------------------------------
Αγχιάλου Ευγένιος
Αδριανουπόλεως Δωρόθεος
Άργους και Ναυπλίου Γρηγόριος
Γάνου και Χώρας Γεράσιμος
Γηρομερίου Αγαθάγγελος
Δέρκων Γρηγόριος
Δημητσάνης Φιλόθεος
Διουπόλεως Καλλίνικος
Εφέσου Διονύσιος
Θεσσαλονίκης Ιωσήφ
Ιερισσού και Αγ. Όρους Ιγνάτιος
Κισάμου Μελχισεδέκ
Κιτίου Μελέτιος
Κίτρους Μελέτιος
Κνωσού Νεόφυτος
Κορώνης Γρηγόριος
Κρήτης Γεράσιμος
Κυδωνίας Καλλίνικος
Κύπρου Κυπριανός
Κυρηνείας Λαυρέντιος
Λάμπης Ιερόθεος
Λαρίσης Κύριλλος
Λαρίσης Πολύκαρπος
Μαρωνείας Κωνστάντιος
Μεθώνης Γρηγόριος
Μονεμβασίας Χρύσανθος
Μυριοφύτου και Περιστάσεως Νεόφυτος
Νικομηδείας Αθανάσιος
Νύσσης Μελέτιος
Πάφου Χρύσανθος
Πέτρας Ιωακείμ
Πλαταμώνος Γεράσιμος
Ρεθύμνης Γεράσιμος
Ρωγών Ιωσήφ
Σαλώνων Ησαΐας
Σαμμακοβίου Ιγνάτιος
Σητείας Ζαχαρίας
Σωζοπόλεως Παΐσιος
Τυρνόβου Ιωαννίκιος
Χερσονήσου Ιωακείμ
Χίου Πλάτων
Χριστιανουπόλεως Γερμανός
Ωλένης Φιλάρετος



Και μια ωραία εργασία εδώ http://www.antibaro.gr/article/21611 Ο Αφορισμός της Επανάστασης στην Μολδοβλαχία από τον Γρηγόριο Ε΄ και τα Ιστορικά του Συμφραζόμενα.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

πατησιωτης
Δημοσιεύσεις: 34359
Εγγραφή: 06 Ιαν 2019, 06:41
Phorum.gr user: πατησιωτης
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από πατησιωτης » 27 Ιαν 2019, 22:27

paul25 έγραψε:
11 Απρ 2018, 16:34
plutonas έγραψε:
11 Απρ 2018, 16:12
paul25 έγραψε:
11 Απρ 2018, 15:48
Αυτό το κείμενο γιατι το ανάρτησες plutonas; Τι θες να μας πεις;
Yπάρχουνε πολλοί που μιλούν για την "ύποπτη".... "προδοτική" στάση του Πατριάρχη στην Επανάσταση. Οι ίδιοι οι Τούρκοι δίνουν την απάντηση.
Το γράμμα αυτό υπάρχει; Διότι ο Σουλτάνος μπορεί να θύμωσε για άλλο λόγο στο Γρηγόριο τον Ε και να τον κατηγόρησε με φτιαχτά στοιχεία ότι ήταν προδότης και συνεργαζόταν με Έλληνες. Πως αποκλείεται αυτή η πιθανότητα;
Ο λόγος ήταν ότι επισήμως σύμφωνα με τους οθωμανικούς θεσμούς ο Πατριάρχης ήταν μιλλετ μπασί,δηλαδή αρχηγός του "έθνους" των Ρωμιών και επομένως υπόλογος για τη συμπεριφορά του.Δεν χρειαζόταν να έχει συνωμοτήσει ο ίδιος,αρκούσε ότι επαναστάτησαν αυτοί των οποίων είχε την ευθύνη.
Τώρα ο δημοσιογράφος της σημερινής Τουρκίας δεν μπορεί να το πει αυτό και ψάχνει ένα ευλογοφανές κατασκοπικό σενάριο.
Μπορεί και να μην το ξέρει.Στην τουρκική δημοκρατία δεν υπάρχουν πολλά μιλλιέτ,ένα είναι αυτό,το τουρκικό και σε αυτό περιλαμβάνονται και οι Κούρδοι. :D
Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν έχει ταφεί εκεί ο Πατριάρχης.Το πτώμα του ερρίφθη στη θάλασσα,παρασύρθηκε από τα κύματα και το περισυνέλεξαν Έλληνες ναυτικοί και το πήγαν στην Οδησσό όπου ετάφη με μεγάλες τιμές.Πολύ αργότερα νομίζω τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην Αθήνα.

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Τα σχήματα ερμηνειών για το ᾽21: το λάθος του Δημαρά

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 11 Ιούλ 2020, 19:53

Τα σχήματα ερμηνειών για το ᾽21: το λάθος του Δημαρά
Απόστολος Διαμαντής

https://cognoscoteam.gr/%CF%84%CE%B1-%C ... %BF%CF%82/

Όταν στα 1946 ο Κ. Θ Δημαράς σε ένα κείμενό του για τον Γρηγόριο Κωνσταντά εισήγαγε τον όρο «Νεοελληνικός Διαφωτισμός», ίσως δεν φανταζόταν τις χρήσεις αυτής της, ας πούμε, υπερβολικής έκφρασης. Διότι σύντομα η μεταπολεμική ιστοριογραφία μετατοπίστηκε από το κλασικό ερμηνευτικό σχήμα της εθνικής ιστορικής σχολής- για το οποίο η ιστορία του πολιτισμού είναι η διαδοχή των εθνικών κοινοτήτων- σε ένα νέο σχήμα, μαρξιστικής εν μέρει εμπνεύσεως, το οποίο θεμελιώνονταν στην ιδέα της πάλης των τάξεων, πασπαλισμένης θα λέγαμε από κάποιες αδόκιμες χρήσεις των ιδεών του Διαφωτισμού.

Σύμφωνα λοιπόν με το πρώτο ερμηνευτικό σχήμα, της εθνικής ιστοριογραφίας του 19ου αιώνα, το οποίο μας πήγε αισίως, μέσες άκρες, μέχρι την δεκαετία του 80, η ελληνική επανάσταση ήταν πρωτίστως μια υπόθεση αναγέννησης των εθνικών θεσμών, η παλιγγενεσία δηλαδή και σ΄αυτήν την πορεία πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν όλες οι πλευρές του έθνους, κλήρος και λαός, σε μια διαρκή ενότητα πνεύματος και δράσης.



Το νέο όμως αναθεωρητικό ιστοριογραφικό σχήμα- το οποίο είχε ήδη προαναγγείλει εν μέρει ο Γιάννης Κορδάτος από το 1924 με το έργο του Η κοινωνική σημασία της ελληνικής επαναστάσεως του 1821 και συμπληρώθηκε με το έργο του Κ.Θ.Δημαρά- τοποθετούσε το κέντρο βάρους όχι στο πεδίο της εθνικής αυτοσυνείδησης και συνέχειας, αλλά στο χώρο των ταξικών συγκρούσεων και της διακίνησης των ευρωπαϊκών ιδεών. Την κάπως μηχανιστική συλλογιστική του Κορδάτου ακολούθησαν στη συνέχεια δεκάδες νέοι ιστορικοί, κυρίως μεταπολεμικά, με πιο εκλεπτυσμένη μεν αλλά εξίσου οικονομίστικη λογική, όπου τα ιστορικά γεγονότα ανάγονται στο ιστορικό πλαίσιο που θέτουν η παραγωγή και ανταλλαγή εμπορευμάτων. Γι΄ αυτούς εθνικό αίτημα δεν προϋπήρξε της νεωτερικής εποχής και θα είναι οι έλληνες έμποροι που τον 18ο αιώνα αυτοί που θα σχηματίσουν μια νέα κοινωνική τάξη με εθνικά αιτήματα, παρόμοια με εκείνα που διατυπώθηκαν στη Δύση την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης.

Τι έλλειπε από το σχήμα αυτό για να ολοκληρωθεί; Οι φιλοσοφικές και κοινωνικές ιδέες που θα του έδιναν το πνευματικό του βάθος. Οι ιδέες αυτές μετακενώθηκαν από τη Δύση, σύμφωνα με την ερμηνεία του Κ.Θ.Δημαρά. Εφόσον το πολιτικό αίτημα των ελλήνων εμπόρων ήταν εθνικό- δημοκρατικό, δεν θα μπορούσαν παρά και οι κοινωνικές και φιλοσοφικές ιδέες τους να είναι παραπλήσιες με εκείνες του ευρωπαϊκού 18ου αιώνα. Τι ήταν ο ευρωπαϊκός 18ος αιώνας; Ο αιώνας του Διαφωτισμού; Τι θα μπορούσε επομένως να είναι η ελληνική εμπορική αστική τάξη τον 18ο αιώνα; Μια τάξη επηρεασμένη κι αυτή από τον Διαφωτισμό. Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός εκεί, Νεοελληνικός Διαφωτισμός εδώ. Το σχήμα ήταν ήδη τακτοποιημένο.



Ποιο είναι εν ολίγοις το σχήμα; Το εξής: η ανάπτυξη του ελληνικού εμπορίου κατά τον 18ο αιώνα, φέρνει σε επαφή τους έλληνες εμπόρους με την Ευρώπη. Εκεί εμπορεύονται, εκεί σπουδάζουν. Εκεί όμως επικοινωνούν με τις νέες ιδέες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και υιοθετούν το πολιτικό του περιεχόμενο, την εγκαθίδρυση ενός συνταγματικού αστικού κράτους, καθώς, υποτίθεται, το οθωμανικό καθεστώς δεν εκφράζει τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της τάξης τους. Επομένως οι έλληνες έμποροι γίνονται φορείς επαναστατικών ιδεών. Παράλληλα ενισχύουν οικονομικά τις σχολές που τότε ιδρύονται στην Ελλάδα, όπου εκεί διδάσκουν άνθρωποι που ενστερνίζονται το ρεύμα ιδεών του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Έτσι, σύμφωνα με την υπόθεση αυτή, από δύο κατευθύνσεις, από την πλευρά των εμπόρων και των λογίων, οι συνειδήσεις στην Ελλάδα αφυπνίζονται και οδηγούμεθα εν συνεχεία στην επαναστατική έκρηξη.

Το σχήμα μοιάζει τέλειο για να είναι αληθινό. Εκ πρώτης όψεως, το ουσιώδες πρόβλημα του σχήματος αυτού είναι η αναγωγή των λογίων και των εμπόρων της διασποράς σε επαναστατικά υποκείμενα- λαός δεν υπάρχει πουθενά εντός του. Το σχήμα δηλαδή εμφανίζει το επαναστατικό γεγονός ως ουσιωδώς ετερόφωτο, ως προϊόν εκπαίδευσης και εντελώς ασύμβατο με την ελληνική αγροτική κοινωνία της ύστερης τουρκοκρατίας.

Ας αρχίσουμε από τα δεδομένα. Και ας δούμε νοητά μια εικόνα πάνω στο χάρτη. Που βρίσκονται οι σχολές της εποχής του νεοελληνικού διαφωτισμού; Όπως γνωρίζουμε βρίσκονται κυρίως στη Μικρά Ασία, στις παραδουνάβιες Ηγεμονίες, στα Γιάννενα, στις Μηλιές. Που βρίσκονται τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα του ελληνισμού; Στη Μικρά Ασία, στη Θεσσαλονίκη, στα Γιάννενα, στο Πήλιο, στις παραδουνάβιες Ηγεμονίες. Εδώ όπως βλέπουμε υπάρχει μια γεωγραφική αναλογία ανάμεσα στο δίκτυο των σχολών του νεοελληνικού διαφωτισμού και στο εμπορικό δίκτυο. Αυτό μας υποδεικνύει εμμέσως και την λογική σύνδεση των δύο φαινομένων.

Ας προσθέσουμε όμως τώρα πάνω στη νοητή αυτή εικόνα το χάρτη της Επανάστασης: ήταν κυρίως μια υπόθεση του Μωριά και της Στερεάς. Βλέπουμε ήδη μια εντυπωσιακή ασυμβατότητα- αλλού το εμπόριο και οι σχολές, αλλού εντελώς η επανάσταση. Αυτό και μόνον το γεγονός, ότι δηλαδή είναι εμφανής η γεωγραφική απόκλιση ανάμεσα στα ιστορικά αυτά φαινόμενα, θα έπρεπε προ καιρού να μας έχει υποψιάσει για την εγκυρότητα του τριαδικού σχήματος εμπόριο- διαφωτισμός- επανάσταση, έτσι όπως μας το έχει παραδώσει ο Κ.Θ. Δημαράς και έχει περάσει έκτοτε στην καρδιά της ιστορικής έρευνας αλλά και της εκπαίδευσης. Διότι το σχήμα αυτό εμφανίζεται εντελώς ασύνδετο και ασταθές.



Υπαινίσσομαι το εξής: το σχήμα που οδηγεί από την ανάπτυξη του ελληνικού εμπορίου κατά τον 18ο αιώνα στον νεοελληνικό διαφωτισμό και από εκεί κατευθείαν στην Ελληνική Επανάσταση δεν είναι λογικώς στέρεο, καθώς οι κολώνες που το στηρίζουν μοιάζουν ετοιμόρροπες: ούτε ο λεγόμενος νεοελληνικός διαφωτισμός ταυτίζεται με τον ευρωπαϊκό, κυρίως ως προς το πολιτικό του περιεχόμενο, ώστε με ασφάλεια να πούμε πως διατύπωσε σαφές εθνικό αίτημα, ούτε επίσης οι Έλληνες έμποροι φαίνεται να είχαν, ως επαγγελματική τάξη, κάτι παρόμοιο στο μυαλό τους, όπως το είχαν αντίστοιχα οι δυτικοί έμποροι, στην περίοδο της μετάβασης από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό.

Ας αφήσουμε καταρχήν τους ίδιους τους Έλληνες εμπόρους να μιλήσουν, μέσα από την εμπορική τους αλληλογραφία του κρίσιμου έτους 1821. Η πρώτη αναφορά στα επαναστατικά γεγονότα εμφανίζεται σε μια επιστολή της 19ης Μαρτίου 1821, όταν οι έλληνες έμποροι μαθαίνουν την κάθοδο του Υψηλάντη στη Βλαχία. Από το Λιβόρνο λοιπόν, οι Μοσπινιώτης Γαλιάς και Δεσπότης γράφουν, ανάμεσα στα άλλα:

«Με τα χθεσινά γράμματα από αυτού καθώς και με άλλα φρέσκα οπού εις Φλωρεντίαν έφθασαν με εξεπίτηδες ταχυδρόμον, πληροφορούμεθα δυσαρέστως τα συμβάντα Βλαχίας και είθε το κακόν να μην εκταθεί και εις άλλα μέρη της Τουρκίας με αφανισμόν των ομογενών μας και του εμπορίου. :o Η αυθεντία σας ηξεύρομεν καλά πόσον εκτείνονται τα μέσα σας και σχέσεις σας και ακολούθως να λαμβάνετε καλυτέρας ειδήσεις από κάθε άλλον, όθεν σας παρακαλώμεν λάβετε καλοσύνην να μην μας αφήσετε εις το σκότος και θέλει μας υποχρεώσετε μεγάλως τας οποίας ειδήσεις βάνετε εις κατά μέρος χαρτί. Λιβόρνο 2 Απριλίου 1821».

Δυσαρέστως λοιπόν πληροφορούνται οι Έλληνες έμποροι της διασποράς την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης από τον Υψηλάντη. Γιατί; Μα διότι, όπως τονίζουν, η επανάσταση αυτή οδηγεί σε αφανισμό τους ομογενείς μας αλλά και το εμπόριο. Πως συνδέεται επομένως το εθνικό αίτημα με την τάξη των Ελλήνων εμπόρων της διασποράς, όπως προϋποθέτει το τρέχον ιστοριογραφικό σχήμα; Δυστυχώς δεν συνδέεται καθόλου. Οι συνειδήσεις είναι ασύμβατες- η εθνική δηλαδή και η εμπορική.



Γιατί βρίσκονται στα αναμμένα κάρβουνα που λέμε οι Έλληνες έμποροι; Ανησυχούν μήπως αποτύχει η εξέγερση; Όχι βεβαίως. :o Το γιατί ανησυχούν το λένε οι ίδιοι στις 9 Απριλίου: « Μας καθυποχρέωσαν οι ειδήσεις σας για το Λεβάντε και παρακαλούμε εκ δευτέρου την αγάπη σας να μην μας τις υστερήσετε επειδή και δεν αγνοείτε πόσον μας είναι αναγκαίαι διά το εμπόριον και ωστόσον ευχόμεθα να λάβουν καλήν έκβασιν αυταί αι ανησυχίαι για το όφελος του ανθρωπίνου γένους. Από μέρους μας δεν έχομεν άλλο νεώτερον…διά να καταθλίβεται το εμπόριον από την γενικήν απραξίαν».

Ιδού λοιπόν η πραγματική αιτία της μεγάλης αγωνίας, η γενική εμπορική απραξία, στην οποία οδηγούν τα επαναστατικά γεγονότα. Φυσικά σε περιόδους πολεμικές οι συναλλαγές ατονούν, οι εισπράξεις μειώνονται. Και συνεχίζουν: «ημείς από μέρους μας σας λέγομεν ότι τα σιτάρια και όλα τα άλλα ληθαργώσιν εις το παντελές και η επιχείρησις των καμβίων είναι νενεκρωμένη επειδή και τα περιστατικά του πολέμου καταφοβίζουν όλους μας γενικώς. Οι καφφέδες με κάποιαν γαλήνην αγκαλά και να μην ελάβαμεν σημαντικά φθασήματα, πλην φαίνεται τούτο να προξενείται από την βλέψιν των προσδοκομένων. Λιβόρνο 23 Απριλίου 1821».

Το εμπόριο παραμένει νεκρό. Γράφουν λοιπόν στις 7 Σεπτεμβρίου προς τον Πωπ: «Ουδέν νέον έχομεν περί Ελλάδος δια να ελείπουν και γράμματα και φθασήματα. Τα του εμπορίου μας εις την ιδίαν γαλήνη και ο θεός ίλεως». Και στις 5 Νοεμβρίου γίνονται σαφέστεροι : «Τα γεννήματα εις καταισχύνην, η τύχη αυτών κρέμαται από τας πολιτικάς περιστάσεις». Ο μύθος λοιπόν λέει πως οι πολιτικές περιστάσεις, οι επαναστατικές αναταραχές, οδηγούν στην εμπορική καταισχύνη, οδηγούν στην εμπορική καταστροφή.

Από την εμπορική αλληλογραφία λοιπόν του έτους 1821 προκύπτουν τρία συμπεράσματα: 1) Η έκρηξη της ελληνικής επανάστασης αρχικά στη Μολδοβλαχία και στη συνέχεια στο Μωριά και την Στερεά, προκαλεί πλήρη εμπορική απραξία στις αγορές της Δύσης, εκεί όπου εμπορεύονται οι Έλληνες της Διασποράς. Η απραξία αυτή πλήττει φυσικά καίρια το εμπορικό κέρδος. 2) ‘Όπως προκύπτει από την αλληλογραφία, οι Έλληνες έμποροι της διασποράς σχεδόν τρομοκρατούνται από τα νέα και δείχνουν αρχικά απόλυτα αρνητικοί απέναντι στο επαναστατικό γεγονός, ενώ στη συνέχεια συμμετέχουν στην προσπάθεια ενίσχυσης του Αγώνα. Και 3) η αρχική αρνητική αυτή στάση των Ελλήνων εμπόρων της διασποράς καταδεικνύει το γεγονός ότι η εμπορική συνείδηση, αυτή κυρίως που έχει διαμορφωθεί στο ευρωπαϊκό περιβάλλον της απρόσωπης επαγγελματικής λογικής, δεν συμβαδίζει με την διατύπωση οποιουδήποτε εθνικού αιτήματος, καθώς μοιάζει απόλυτα προσηλωμένη στο απρόσωπο επαγγελματικό συμφέρον.

Επομένως η βασική ιδέα του κυρίαρχου σήμερα ιστοριογραφικού σχήματος, που αποδίδει στους Έλληνες εμπόρους της διασποράς την επαφή με τα Φώτα και την μετακένωση των αστικών πολιτικών ιδεών στην Ελλάδα, με απόληξη στην Επανάσταση του 1821, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα κάποιες ιδιαίτερες ατομικές περιπτώσεις, είναι εντελώς λανθασμένη. Οι Έλληνες έμποροι της διασποράς, ως τάξη, δεν μοιάζουν να είναι καθόλου ενθουσιασμένοι με την εθνική επαναστατική προοπτική. Αντιθέτως είναι αυστηρά προσηλωμένοι στο εμπορικό και όχι στο εθνικό πλαίσιο.

Τα τρία αυτά συμπεράσματα κλονίζουν νομίζω την μηχανιστική σύνδεση που έχει επιχειρηθεί τα τελευταία χρόνια, ανάμεσα στον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, τους έλληνες εμπόρους και λογίους της διασποράς και την ελληνική επανάσταση. Τα παραδείγματα που αμφισβητούν την εγκυρότητα του σχήματος αυτού είναι τόσα πολλά, ώστε να προκαλεί πραγματική απορία η επί σειρά ετών παράκαμψή τους. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής; Εφόσον το σχήμα αυτό πάσχει στα θεμέλιά του, τότε; Ποια είναι τα ιστορικά θεμέλια του 21, αν όχι το εμπόριο και ο νεοελληνικός διαφωτισμός;



Η απάντηση δεν είναι εύκολη και πιθανόν ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε, ίσως σοφότεροι πλέον, στο έργο της εθνικής ιστορικής σχολής, στο έργο του Λάμπρου, του Σάθα, του Πολίτη, του Ζακυθηνού, του Άμαντου και ερευνώντας όπως εκείνοι τις υπαρκτές εθνικές παραδόσεις να φωτίσουμε πιο ρεαλιστικά την ιστορία της τουρκοκρατίας και του 21. Διότι όσοι μπήκαν τελικώς εις το «μυστικόν της πατρίδος» που έλεγε ο Μακρυγιάννης, δεν φαίνεται να συνδέονταν με την εμπορική πρακτική και τις ιδέες που αυτή διακονεί και είναι αμφίβολο επίσης εάν συνδέονται αμέσως και με την λογιοσύνη του 18ου αιώνα. Ο Έλληνας έμπορος, κυρίως αυτός που ήταν εγκατεστημένος στη Δύση, ο έμπορος της διασποράς δηλαδή, αυτός που σύμφωνα με το κυρίαρχο σήμερα ιστοριογραφικό σχήμα υποτίθεται πως είναι φορέας των ιδεών του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και του εθνισμού, αυτός ακριβώς ο έμπορος ήταν εκείνος που στάθηκε απόλυτα επιφυλακτικός απέναντι στην επαναστατική προοπτική που αναστάτωνε το εμπόριο. Επομένως η ελληνική εμπορική πρακτική δεν φαίνεται να ενσωματώθηκε στην πολιτική πλευρά του ευρωπαϊκού διαφωτισμού- τουλάχιστον όσον αφορά τη συνείδηση των υποκειμένων της.

Το μυστικόν της πατρίδος ίσως βρήκε προσφορότερο έδαφος σ’ εκείνο το τμήμα των Ελλήνων εμπόρων που λειτουργούσαν υπό ασταθείς συνθήκες στην εσωτερική αγορά- ας θυμηθούμε το παράδειγμα των αδελφών Σπηλιωτόπουλων από την Δημητσάνα, των εμπόρων που έθεσαν στην υπηρεσία της επανάστασης την παραγωγή μπαρουτιού – ή στους εμπόρους- φιλικούς της Νότιας Ρωσίας, για λόγους που παραμένουν αδιευκρίνιστοι εν πολλοίς, ενώ μάλλον τρόμαξε αρχικά τους εμπόρους που δρούσαν στην οργανωμένη και σταθερή δυτική αγορά. Ο Έλληνας έμπορος δηλαδή δεν μπήκε στην επαναστατική πορεία ως έμπορος, αλλά μάλλον ως ενεργό μέλος μιας παραδοσιακής εθνικής κοινότητας, η οποία εξέφραζε μια κοινή εμπειρία γλώσσας και θρησκείας, μέσα δηλαδή σε μια αίσθηση πολιτισμικής και εθνικής διαφοράς και όχι μέσα στα πλαίσια της εμπορικής λογικής.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 21 Μαρ 2021, 12:13

Η άποψη του Κασομούλη :

Εικόνα

Για το αν ισχύει ή όχι το βλέπετε εδώ : Ζαποτέκος @ Η Πύλη του Μίσους
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 04 Απρ 2021, 01:10

Κατά την κατάληψη της Τριπολιτσάς οι Έλληνες επιτέθηκαν και στην εβραϊκή κοινότητα. Τον λόγο περιγράφει ο Σπυρίδων Τρικούπης :

Οι δε εν Τριπολιτσά Εβραίοι, επί λόγω της εν Κωνσταντινουπόλει και αλλού κακής προς τους Χριστιανούς διαγωγής των ομοθρήσκων των, όλοι κατεστράφησαν, οι μεν διά σιδήρου, οι δε διά πυρός, εκτός των περί τον Χανέ γνωστόν διά την αγαθότητά του.

Ο Μιχαήλ Οικονόμου διευκρινίζει για τον Χανέ :
Εικόνα
https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager. ... 88&lang=el

Ο Κανέλλος Δεληγιάννης διέσωσε μερικούς Εβραίους στα Επτάνησα :

Διέσωσα δέ δώδεκα Εβραίους , τόν Χαχάμην τούς καί δύο γυναίκας , καί τούς έστειλα εις τήν οικίαν μου φιλανθρωπίας ένεκα. Τους διετήρησα τρία περίπου έτη τροφοδοτών καί περιθάλπων αυτούς εξ ιδίων μου καί κατά τό 1824 τούς έστειλα ασφαλώς εις τήν Ζάκυνθον καί διεσώθησαν.

Στην Πόλη, ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ συνελήφθη και απαγχονίστηκε στην μεσημβρινή πύλη του Πατριαρχείου. Επί 3 ημέρες το σώμα του έμεινε μετέωρο , δεχόμενο τους εξευτελισμούς του όχλου. Μια σπείρα Εβραίοι αγόρασαν τον νεκρό , τον περιέφεραν στους δρόμους και τον έριξαν στον Κεράτιο ( εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος ).

Κατόπιν, μια ομάδα τριών Εβραίων αγόρασαν το πτώμα του, το περιέφεραν στους δρόμους και το έριξαν στον Κεράτιο κόλπο. Τα ονόματα των τριών αυτών Εβραίων ήταν Μουτάλ, Μπιταχί και Λεβύ. Τη σκηνή της περιφοράς του σκηνώματος από τους τρεις Εβραίους έχει αποδώσει παραστατικά σε πίνακά του ο Γερμανός ζωγράφος Πέτερ φον Ες. :p2::p2::p2:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... F%8C%CF%82

Εικόνα

Οι ιστοριογράφοι του '21 για την εβραϊκή παρουσία στην διαπόμπευση του πατριάρχη μέσα απ' τον παρακάτω σύνδεσμο ( βιβλίο του 1863 ) :
https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager. ... obottom=47

α) Ο Τόμας Γκόρντον μιλάει για «σπείρα εκ των ποταπωτέρων Ιουδαίων».

β) Ο Blaquiere λέει γενικά για Ιουδαίους.

γ)Η encyclopaedia Americana λέει για «τους ευτελεστάτους και ποταποτάτους των Ιουδαίων».

δ)Ο Ραφενέλ λέει για «πλήθος Ιουδαίων» .

ε) Ο Didot και ο Brunet λένε γενικά για «Ιουδαίους».

στ) Ο Σπηλιάδης λέει για «Εβραίους».

ζ) Ο Φραντζής λέει για «Ιουδαίους».

η)Ο Τρικούπης λέει «Εβραίοι τινες».

θ) Ο Φιλήμων γράφει «…δισχίλιοι :o Εβραίοι εκ του Γαλατά και του Πικριδείου ( Χασκιοϊου ) βοηδρομούντες. Πολλοί έφερον και ρόπαλα, όπως υπερασπισθώσιν , ως φαίνεται, εν ανάγκη, επιτιθεμένων των Ελλήνων, ή επιδείξωσιν εαυτούς φοβερούς. Αμφιβάλλεται, εάν συνήλθον ούτοι αυθόρμητοι , ίνα καταδηλώσωσι τον πολιτικόν ζήλον εαυτών , ή ετεροκίνητοι , υπό της εξουσίας, ίνα εκπομπευθή έτι χείρον ο ανώτατος αρχιερεύς των Ελλήνων. (…) Τότε οι Εβραίοι , θηριοδέστεροι των Τούρκων , προθυμώτατοι είς μετά των άλλων δεικνύμενοι και πάσαν αναπτύσσοντες βδελυρίαν τρόπων , εβόησαν έφοδος ! , και αρπάσαντες τον βρόχον …»
SpoilerShow
Ο Φιλήμων γράφει αλλού για την στάση Ιουδαίων , Αρμενίων και Ουνιτών : ... τας υπονοίας των Τούρκων εξήπτον έτι μάλλον άνθρωποι διεστραμμένοι τη καρδία και ουδέ της ελαχίστης συνειδήσεως , οίοι οι Ιουδαίοι και τινες των εν τη ανατολή λεγομένων Αρμενοκατολικών , ή καθαρών Κατολικών. Οι πρώτοι , ως ποταπότατοι πάντοτε και μισόχριστοι , και οι δεύτεροι ως φανατικοί και μισέλληνες … μόνοι σχετικώς ανύποπτοι διετέλουν οι Ιουδαίοι κατά πρώτον και οι Αρμένιοι μετά των Λατινελλήνων του Αιγαίου κα της Σμύρνης κατά δεύτερον λόγον. Αυτοί εμεγάλυνον έτι μάλλον τας υπονοίας και ανησυχίας των βαρβάρων … Αυτοί επεθύμουν έτι μάλλον και επιτηδείως παρώτρυνον την γενικήν σφαγήν , όπως οι ολίγοι μέν διαδεχθώσι παρά τη τουρκική εξουσία τους Έλληνας πολιτικούς, εμπόρους , τεχνίτας και εργολάβους, οι πολλοί δε πλουτήσωσιν αγοράζοντες παρά των σφαγέων Τούρκων δια αντιτίμου ελαχίστου τα πολλής αξίας κινητά και ακίνητα των σφαγιασθησομένων Ελλήνων . (…) Οι Βούλγαροι, Μαυροβούνιοι και Ρώσσοι υπήκοοι υπήγοντο εν τη αυτή μετά των Ελλήνων κατηγορία.

https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager. ... nobottom=1

https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager. ... nobottom=1

Ο Φίνλεϋ :Τότε παρεδόθη εις τους Εβραίους … πηγή φρικαλέας ηδονής εις τον Εβραϊκόν συρφετόν εν Κωνσταντινουπόλει … Ο Φίνλεϋ λέει πως αυτό δεν έγινε για να προσβληθεί περισσότερο η χριστιανική θρησκεία όπως νόμιζαν . Αυτό είναι πλάνη. Έγινε γιατί ήταν μέρος της οθωμανικής ποινικής δικαιοσύνης και επεβάλλετο και σε μουσουλμάνους και χριστιανούς. ( Δηλαδή , αν κατάλαβα καλά, είτε είσαι χριστιανός είτε μουσουλμάνος , θα σε σύρουν οι Εβραίοι. Είναι το έθιμο ! :smt005: )

Ο Εβραίος Μ. Franco ( γεννήθηκε το 1864 ) κατέγραψε στο έργο του Essai sur l’histoire des Israélites de l’Empire Ottoman ( 1893 ) μαρτυρίες που συγκέντρωσε πριν μερικά χρόνια. Εκεί λέει πως στον απαγχονισμό του πατριάρχη είχαν πάει μερικοί Εβραίοι από περιέργεια. Όμως τους είδε ο Μπεντερλή Αλή πασάς και τους είπε

Soyez les bienvenus (hoche gneldeniz), vous, Juifs l Le voilà pendu, votre ennemi et le nôtre ! Traînez-le à la mer ; je vous l’ordonne.

Καλῶς ἤρθατε, ὦ Ἑβραῖοι (Χόσε γκελντενί), νά, κρεμάστηκε ὁ κοινός μας ἐχθρός. Πετάξτε τον στὴ θάλασσα, σᾶς τὸ διατάσσω!


Πρόθυμα ή με τη βία, τρεις Ισραηλίτες των οποίων ο χρόνος διέσωσε τα ονόματα , οι Moutal, Bitchachi και Lévy, έσυραν το πτώμα ως την θάλασσα . Οι Έλληνες διέδωσαν τότε τη φήμη ότι οι Εβραίοι είχαν εμπνεύσει την οθωμανική κυβέρνηση με την ιδέα αυτής της δολοφονίας. Όταν έφτασαν αυτά τα νέα στην Ελλάδα έτσι υπερβολικά, ότι δηλαδή ήταν οι Ισραηλίτες της Πόλης που είχαν κρεμάσει τον Πατριάρχη, υπολογίζεται πως 5.000 Εβραίοι σφαγιάστηκαν για εκδίκηση στον Μοριά.
SpoilerShow
L’exécution de Grégoire, patriarche grec de Constantinople,
fut indirectement la cause du massacre de plusieurs milliers de
Juifs. Voici ce qu’ont rapporté sur cet événement quelques témoins
oculaires 2 . En 1821, les Grecs insurgés avaient capturé dans
l’Archipel un vaisseau venant de la Mecque et avaient maltraité
les passagers, le mollah de la Mecque et son harem. Ces cruautés,
exercées sur des femmes enceintes et sur un vieillard vénéré pour
son haut rang dans la magistrature ottomane, excitèrent au der-
nier degré l’indignation des musulmans. Le 27 avril 1821, premier
jour de la Pâque chrétienne, le Grand-Vizir Benderli-Ali-Pacha
se rendit chez le Patriarche de Fanar, suivi d’un bataillon de Ja-
nissaires. Par l’ordre de Benderli, le Patriarche fut saisi et pendu
en présence de la foule, à la porte de son palais.

Aux assistants, composés surtout de Grecs, étaient venus se
mêler quelques Juifs, que la curiosité seule avait attirés. Benderli-
Ali-Pacha les ayant remarqués , les interpella en ces termes :
« Soyez les bienvenus (hoche gneldeniz), vous, Juifs l Le voilà
» pendu, votre ennemi et le nôtre ! Traînez-le à la mer ; je vous
» l’ordonne. »

De gré ou de force, trois Israélites dont la chronique a conservé
les noms : Moutal, Bitchachi et Lévy, traînèrent le cadavre
jusqu’au rivage de la Corne d Or. Ce simple fait donna naissance
à une légende absurde. Les Grecs firent d’abord circuler le bruit
que les Juifs avaient inspiré au gouvernement l’idée de ce meurtre.
Puis, quand cette nouvelle arriva en Grèce, elle avait été tellement
exagérée qu’on racontait que c’étaient les Israélites de Constanti-
nople qui avaient pendu le Patriarche. On estime à 5,000 le
nombre des Juifs massacrés à cette occasion, en Morée, par la po-
pulace grecque. Il se trouve encore des historiens grecs qui rap-
portent cette histoire avec des réflexions peu obligeantes pour nos
coreligionnaires.

https://archive.org/stream/revuedestude ... i_djvu.txt
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
wooded glade
Δημοσιεύσεις: 29284
Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 17:04

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από wooded glade » 04 Απρ 2021, 09:13

Τι λέει η επιστολή προς τον τσάρο ;
Αφού ο Τούρκος έλεγε θα τη δημοσιεύσει.
δεν είναι όλα κρού-σμα-τα

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Η Πύλη του Μίσους

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 04 Απρ 2021, 20:10

Πίνακας Ανωνύμου στον οποίο ο Χρήστος Νικ. Ζερίτης προσπάθησε να ταιριάξει τις πληροφορίες που δίνει ο Φιλήμων το 1853 για σχετικό πίνακα του Ανδρέα Κριεζή.
http://taygetos-zeritis.blogspot.com/20 ... -post.html
Του Χρήστου Νικ. Ζερίτη

Ο Φιλήμων αναφέρει πως ο ζωγράφος Ανδρέας Κριεζής επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη (πριν το 1853 βέβαια), είδε τον χώρο, «…γενομένην προς συλλογήν ακριβεστάτων πληροφοριών περί τε του τόπου, χρόνου και των προσώπων άτινα παρευρέθησαν εις την εκτέλεσιν…». Εξ αυτών συμπεραίνεται πως ο πίνακας του Κριεζή πιθανόν να έχει και αρκετές πληροφορίες για το πως ήταν οι περιγραφόμενοι δήμιοι και λοιποί συνεργοί της δολοφονίας.

[ Πίνακας του Κριεζή με θέμα τον απαγχονισμό του πατριάρχη δεν βρέθηκε ]

Ο παρουσιαζόμενος πίνακας δεν είναι ο αυθεντικός του Ανδρέα Κριεζή. Πιστεύω όμως πως ο δημιουργός του είχε υπόψη του τον πρωτότυπο (αμέσως μετά τον απαγχονισμό) και δημιούργησε μια τροποποιημένη σύνθεση (λίγο πριν τον απαγχονισμό), έχοντας όμως πρόσωπα και στοιχεία εκ του πρωτοτύπου. Εκτίμηση με μεγάλο ρίσκο και παρακαλώ τον αναγνώστη να μην την αναπαράγει ως 100% ασφαλή.

Εικόνα

Θα επανέλθω όμως στην δολοφονία του Πατριάρχη και στις μετέπειτα ημέρες όπως τις κατέγραψαν πηγές του 1853. Ο «Ανώνυμος» συγγραφέας του μικρού σχήματος εντύπου εκ 134 σελίδων «Βίος και πολιτεία του ιερομάρτυρος Γρηγορίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως» γράφει για την περίοδο μόλις 30 χρόνια μετά τον απαγχονισμό του :

«… «Το δε σώμα του ιερομάρτυρος Πατριάρχου έμενεν ανηρτημένον δι’ όλων τριών ημερών, τηρούμενον υπό φυλάκων. Όθεν, καίτοι σπουδάσας παντοιοτρόπως να το εξαγοράσει δια μεγάλης ποσότητος χρημάτων προς ενταφιασμόν ο της Πατριαρχείας διάδοχος μακαρίτης Ευγένιος, μάτην εκοπίασε. Καθότι είχον διατάξει οι Τούρκοι να ριφθή το σώμα εις την θάλασσαν, και να γείνη άφαντον. Ηγνόουν δε, ότι ούτως επλήρουν το νεύμα της θείας βουλής, ήτις δια της θαλάσσης έμελλε να πέμψη το ητιμωμένον εκείνο λείψανον εις άλλην χώραν ευδαίμονα και Χριστιανικήν , ίνα κηδευθή ενδόξως και οσίως και βασιλικώς. Έτι δε κρεμάμενον, συνήρχοντο καθ΄ ημέραν πλήθος Οθωμανών προς την θέαν αυτού. Ούδ’ έμεινεν ουδείς σχεδόν των εν τη Πόλει Οθωμανών, ός τις δεν υπήγε να το θεωρήση αυτοψεί….εκ δε των ερχομένων Τουρκισσών γραΐδια τινά, κρατούντα ραβδίον δια το γήρας, πλησιάζοντα εράβδιζον τον νεκρόν. :011: Και ο Σουλτάνος αυτός (ως λέγουσι) μετημφιεσμένος παρήλθεν από μακρόθεν, ίνα τούτον ίδη εκ του διαβατικού. Ο δε τότε Μέγας Βεζύρης, Βεντερλής Αλ-Πασάς και έστη, διελθών επισήμως έφιππος, και θεωρήσας τον νεκρόν σκυθρωπός, εκίνησε την κεφαλής ειπών, «ώ της αδικίας!». :smt017

Την Τρίτη 12/4/1821, και 3η ημέρα μετά τον απαγχονισμό, επανήλθαν προ του νεκρού οι δήμιοι φέρνοντας μαζί τους και είκοσι Εβραίους, τους «μυσαρωτάτους», οι οποίοι με γυρισμένα τα μανίκια ήταν έτοιμοι να εκτελέσουν ό,τι τους διέταζαν. Αυτοί έπιασαν το σκοινί που ήταν ακόμα στο λαιμό του Πατριάρχη και τον έφεραν συρόμενο μέχρι την αποβάθρα του Φαναρίου.

Του έδεσαν μια μεγάλη πέτρα αρχικώς, και πρόσθεσαν άλλες δύο αργότερα, τον ανέβασαν σε μια βάρκα και τον πήγαν στο μέσον του Κεράτιου κόλπου και εκεί έριξαν στο νερό το «πολύαθλο σώμα». Φαίνεται πως οι πέτρες έφυγαν από το σκοινί και το ταλαίπωρο σώμα ανέβηκε στην επιφάνεια «συνεπιφέρον παρασυρόμενον το σχοινίον και φερόμενο υπό των κυμάτων τήδε και κείσαι», μέχρι το βράδυ της 16ης Απριλίου οπόταν το λείψανο εντοπίστηκε να πλέει μεταξύ δύο καραβιών στην περιοχή Καράκιοϊ. Το ένα πλοίο ήταν «Σλαβωνικό» και το άλλο Κεφαλλονίτικο υπό Ιονική σημαία. Λεγόταν «Άγιος Νικόλαος» και ο καπετάνιος του Μαρής-Γεράσιμος Σκλάβος. Ο καπετάνιος του ξένου πλοίου πρώτος είδε το λείψανο και του έριξε μια ψάθα να το κρύψει και για το πάρει το βράδυ να το θάψει, χωρίς να ξέρει ποιανού ήταν. Ο Έλληνας καπετάνιος το είδε και αυτός, διαπίστωσε δε πως ανήκε σε ιερωμένο. Κάλεσε τον Πρωτοσύγγελο του Πατριαρχείου να αναγνωρίσει ποίος ήταν ο νεκρός (ο Πρωτοσύγγελος είχε βρει καταφύγιο και προστασία στο πλοίο του) και εκείνος με λυγμούς διαπίστωσε πως ήταν ο Πατριάρχης. Τη νύχτα σήκωσαν το σκήνωμα και φιλοστόργως το τύλιξαν με σεντόνι και το κατέβασαν στο έρμα του πλοίου.

Εικόνα
Γεώργιος Ροϊλός "Το μαρτύριο του Πατριάρχη". Εθνική Πινακοθήκη

Το ίδιο βράδυ ο «Άγιος Νικόλαος» απέπλευσε για την Οδησσό. Οι άνεμοι ήταν ενάντιοι και το πλοίο έκανε είκοσι τέσσερεις ημέρες για να φθάσει. Μπαίνοντας στο λιμάνι της Οδησσού στις 11 Μαΐου 1821 είχε ανυψώσει μαύρη σημαία και όλοι νόμισαν πως ήταν μολυσμένο, κάτι συνηθισμένο τότε. Βεβαιώθηκαν όμως πως δεν υπήρχε ασθένεια και σαν αστραπή διαδόθηκε πως μετέφερε την σορό του Πατριάρχη στην ομόθρησκο χώρα.
Ο Γενικός Διοικητής της Οδησσού κόμης Λανζερών, φιλέλλην και προστάτης πολλών ελληνικών οικογενειών που διωκόμενες είχαν ζητήσει άσυλο στη Ρωσία, κανόνισε να παραληφθεί η σορός. Ο Έλληνας γιατρός Εμμανουήλ Περσιάνης επιφορτίστηκε να βρει έξι Έλληνες προύχοντες διαφυγόντες από την Κωνσταντινούπολη για να γίνει άλλη μία αναγνώριση της σορού. Έτσι και έγινε. Ήρθαν ο Νικόλαος Σούτσος, ο Αλέξανδρος Χαντζερής, ο Γεώργιος Καρατζάς, ο Ιωάννης Σχινάς και δύο ακόμη οι οποίοι και αναγνώρισαν την σεπτή σορό. Ακολούθησαν οι πρέπουσες διαδικασίες και το λείψανο του Πατριάρχη Γρηγόριος Ε΄ με μεγάλες τιμές, τελετουργική ιερατική πομπή, κανονιοβολισμούς από ξηράς και θαλάσσης, ακολουθούμενος από Ρώσους επίσημους και Έλληνες πρόσφυγες κατέληξε στην Γραικορωσική εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος όπου και τελέστηκε θεία λειτουργία. Ακολούθως εψάλη η νεκρώσιμος ακολουθία και στο τέλος όλοι ιερωμένοι και λαϊκοί ασπάσθηκαν το ιερό λείψανο, το οποίο παρέμεινε στο μέσον αυτής της εκκλησίας για λαϊκό προσκύνημα και χιλιάδες άνθρωποι, όλων των δογμάτων και θρησκειών, συνέρρεαν καθημερινώς και το προσκυνούσαν με συγκίνηση και λυγμούς. Μετά από τρεις ημέρες, στις 19 Ιουνίου 1821, συνήλθαν πάλι Αρχιερείς, κλήρος, επίσημοι και λαός και τελέστηκε θεία λειτουργία και μετά το Τρισάγιο του μνημοσύνου. Ο περίφημος ρήτωρ σοφώτατος ιεροδιδάσκαλος Κωνσταντίνος Οικονόμος εξ Οικονόμων εκφώνησε τον επικήδειο λόγο. Στο τέλος και εν πομπή το ιερό σκήνωμα μεταφέρθηκε στην Ελληνική εκκλησία της Αγίας Τριάδος και ετάφη στο προετοιμασμένο μνημείο απέναντι από την Ωραία Πύλη. Με το πέρασμα των χρόνων ο τάφος άλλαξε διότι η ευσέβεια των εκεί Ελλήνων του έκανε προσθετικές τιμητικές εργασίες.

Εικόνα

Τα χρόνια περνούσαν και οι διαμάχες, οι οποίες υπήρξαν (και συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα) για την πολιτική που ακολούθησε το Πατριαρχείο και ο Πατριάρχης πρίν την Επανάσταση, καταλάγιασαν. Από το 1853 άρχισε ένας αγώνας αποκατάστασης της δράσης του και επαναφοράς του στην Ελληνική γη. Πρώτος ο Γεώργιος Τερτσέτης, δικαστής και αρχειοφύλακας στην Βιβλιοθήκη της Βουλής, με εξαιρετική ομιλία του έβαλε τις βάσεις. Τον ίδιο χρόνο εκδόθηκε «Ανωνύμως» η βιογραφία του δολοφονημένου Πατριάρχη. Σήμερα είναι γνωστό πως γράφτηκε από τον Έφορο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Κωνσταντίνο Κροκιδά, περιέχει δε πολλές λεπτομέρειες των γεγονότων εκείνες τις σκοτεινές εποχές.

Ο ανιψιός του Πατριάρχη Γεώργιος Αγγελόπουλος, ίλαρχος, δραστηριοποιήθηκε το 1862 και δεν άργησε το θέμα να έρθει για τα καλά στην επικαιρότητα. Αποφασίστηκε να στηθεί ανδριάντας Μάρτυρος και παράλληλα άρχισε να συζητείται ευρέως το θέμα της επιστροφής του σκηνώματος. Οι σκέψεις ωρίμασαν και το 1871 ο Μητροπολίτης Αθηνών Θεόφιλος (κατά κόσμον Θεόδωρος Βλαχοπαπαδόπουλος εκ Πατρών) εκ παραλλήλου με τον Γεώργιο Αγγελόπουλο, ως συγγενή του Πατριάρχη, κατέθεσαν στην Βουλή το αίτημα της επιστροφής. Η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου συμφώνησε, η Βουλή ψήφισε και αποφασίστηκε η αποστολή.


Μέσα από το ημερολόγιο της Επιτροπής που ταξίδευσε στην Οδησσό και μετακόμισε στην Ελλάδα το λείψανο του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, διαπιστώνει ο καθένας τα εμπόδια, τις δυσκολίες και την σοβαρότητα της αποστολής η οποία είχε αίσιο τέλος.

Την Ελληνική αποστολή αποτέλεσαν οι : Αρχιεπίσκοπος (Μητροπολίτης) Φθιώτιδος Καλλίνικος, Αρχιεπίσκοπος (Μητροπολίτης) Ζακύνθου Νικόλαος, Αρχιμανδρίτης Αβέρκιος Λαμπίρης, Αρχιμανδρίτης Αγαθάγγελος Λεκόπουλος, ο ανιψιός του Πατριάρχου Γεώργιος Κ. Αγγελόπουλος και ο Γραμματέας Κωνσταντίνος Καλόθης. Αναχώρησαν από τον Πειραιά στις 26 Μαρτίου 1871 και επέστρεψαν στις 25 Απριλίου 1871. Στο ημερολόγιο αναφέρονται και οι ευχαριστίες σε όσους εξ Οδησσού διευκόλυναν το έργο της Επιτροπής στον ιερό σκοπό του :

«…Ιδία δε νομίζομεν άξιον να μνημονεύσωμεν ενταύθα τους φιλοξενήσαντας ημάς ομογενείς, και εκ των εγχωρίων εκκλησιαστικών και πολιτικών Αρχών, τον Πανεριώτατον Αρχιεπίσκοπον Χερσώνος και Οδησσού, τον Γενικόν Διοικητήν της Νέας Ρωσσίας και Βεσσαραβίας Κ.Κ. Κοτσιμπού, τον Νομάρχην Οδησσού Κ. Βουχάρην, τον Δήμαρχον Οδησσσού Κ.Κ. Νοβοσέλσκην, και τον αναπληρώσαντα αυτόν Κ. Κωνσταντίνον Ν. Παλαούζωφ. Βαθέως συγκίνησε δ’ ημάς η εξής χριστιανική πράξις της εν Οδησσώ Κοινότητος των Διμαρτυρομένων. Ούτοι, συνελθόντες εις την ιδίαν αυτών Λέσχην, εξελέξαντο τετραμελή επιτροπήν, όπως μεταβή εις τον Καθεδρικόν της Οδησσού Ναόν, όπου ήν, ως είρηται, εκτεθειμένη ή τα ιερά λείψανα του Πατριάρχου περιέχουσα λάρναξ, και προσφέρη προς το ένδοξον της καλής ομολογίας θύμα, τον φόρον του βαθέως σεβασμού των. Η εντολή δε αύτη, προσελθούσης της επιτροπής και ασπασαμένης μετά πολλής ευλαβείας την λάρνακα, εξετελέσθη ευσεβάστως, αφού τέθηκε και ωραίον σταυρόν, εκ λευκών κα ιιομόρφων τεχνικών ανθέων...»

Το λείψανο έφθασε στον Πειραιά και σιδηροδρομικώς στην Αθήνα. Μεταφέρθηκε με άμαξα στην Μητρόπολη Αθηνών συνοδευόμενο από χιλιάδες λαού, την Ιεραρχία, σύσσωμη την Βουλή και τους Βασιλείς Γεώργιο και Όλγα.

Εικόνα
Η άφιξη των λειψάνων του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ στην Αθήνα 25 Απριλίου 1871.
Φωτογραφία του Πέτρου Μωραΐτη. Από την έκδοση "Η Ελλάδα του 19ου αιώνα με τον φακό του Πέτρου Μωραΐτη". Εκδόσεις "Ποταμός" 2001. Του Άλκη Ξ. Ξανθάκη.


Στις 29 Απριλίου ανοίχθηκε το φέρετρο, παρουσία του βασιλικού ζεύγους, και καταγράφηκε η κατάσταση της σορού: «…Και πρώτον αφαιρεθέντος του επικαλύμματος της πρώτης ή εξωτέρας σορού και των σφραγίδων τοις εν αυτή δευτέρας ή παλαιοτέρας δρυίνης σορού ευρεθεισών σώων, του Σ. Μητροπολίτου Αθηνών αφαιρέσαντος αυτάς και των καλυπτόντων την σορόν ταύτην δύο σανίδων, μόλις κρατουμένων, αφαιρεθεισών επίσης, ευρέθη το ιερόν λείψανον, ως αντελήφθησαν οι ψηλαφίσαντες αυτό ΣΣ Αρχιερείς, έχον ως έπεται: «Τα μεν άνωθεν ιερά άμφια εν υγρά καταστάσει και το πλείστον εφθαρμένα, ο Αήρ, ο καλύπτων το πρόσωπον, και η επ’ αυτού ιερά εικών του Σωτήρος, ημίφθαρτα. Επί του στήθους, μεταξύ των ιερών αμφίων, ο Τίμιος Σταυρός μετά γραφών εκ σμάλτου. Το επιγονάτιον εφθαρμένον. Η κεφαλή, συγκρατουμένη μεν, αλλ’ εις διάλυσιν, σωζομένων των τριχών αυτής τε και του πώγωνος. Αι χείρες συγκρατούμεναι ωσαύτως και το πλείστον αδιάλυτοι, διακρινομένων και των δακτύλων. Τα οστά του στέρνου συγκρατούμενα, της δε κοιλίας το μέρος διαλελυμένον. Οι μηροί συγκρατούμενοι, αλλ’ αι κνήμαι και οι ταρσοί εις διάλυσιν. Καθόλου δε ειπείν, το ιερόν λείψανον φαίνεται κατά μέγα μέρος συγκρατούμενον». Μετά ταύτα, επιτεθέντος επί της σορού τού επικαλύμματος, ως είχεν απ’ αρχής, και περιδεθείσης και σφραγισθείσης αύθις αυτής τη σφραγίδι τού επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως υπουργείου, υπεγράφη η παρούσα πράξις υπό των παρόντων, προς βεβαίωσιν. Το υπουργικόν Συμβούλιον, Α. Κουμουνδούρος. Ο Πρόεδρος της Βουλής Κ. Λομβάρδος.

Εικόνα
Το ταφικό μνημείο του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ στην Μητρόπολη Αθηνών.

Στις 25 Μαρτίου 1872 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ στην θέση που βρίσκεται και σήμερα στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου. Η κατασκευή του έγινε από τον γλύπτη Γεώργιο Φυτάλη και τον αδελφό του και τα έξοδα υπήρξαν δωρεά του Ευεργέτου Γεωργίου Αβέρωφ. Μετά από δοξολογία στο ναό της Μητροπόλεως κατευθύνθηκαν όλοι οι επίσημοι στα Προπύλαια όπου χιλιάδες λαού ανέμεναν την τελετή των αποκαλυπτηρίων. Ο Πρύτανης Ευθύμιος Καστόρχης έκανε την αποκάλυψη του ανδριάντος και αμέσως «…ο Πρύτανης ανέγνω λόγον, οτέ μεν στρεφόμενος προ το άγαλμα, οτέ δε προς τον Βασιλέα, όν περατωθέντα διεδέχθησαν επευφημίαι υπέρ του οσιομάρτυρος. Άμα καταβάντος του Πρυτάνεως, ανέβη το αυτό βήμα ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, όστις έμελλεν, ως είχε προαναγγελθή, ν’ απαγγείλη ποίημα εις τον αποκαλυφθέντα ανδριάντα. Των πάντων τα βλέμματα εστράφησαν προς τον προσφιλή ποιητήν, από των χειλέων του οποίου ο παριστάμενος Λαός ήν πεπεισμένος ότι έμελλε ν’ ακούση αντάξιον της ημέρας και της υποθέσεως έργον. Αι προσδοκίαι αύται δεν εψεύσθησαν. Καθ’ όλον το διάστημα καθ΄ ό απήγγειλεν ο Βαλαωρίτης το ποίημα αυτού, εκ στήθους :o και μεθ΄ όλου του ενθουσιασμού, όστις τον ενέπνευσεν ότε το συνέταξεν, αιχμάλωτοι ήσαν αι διάνοιαι και αι καρδίαι των μυρίων ακροατών αυτού. Αι ωραίαι εικόνες του ποιήματος του Βαλαωρίτου, αποκαλυπτόμεναι εκ διαδοχής, ενώπιον τών προς αυτόν ατενιζόντων, δια της ηχηράς δε και εκφραστικής φωνής του, και του ανδρικού παραστήματός του, ωραιότεραι καθιστάμεναι, απέσπων δάκρυα ενθουσιασμού. Εις πάσαν στροφήν δε, μόλις περατουμένην, χειροκροτήσεις και ανευφημίαι διαδέχοντο τας τελευταίας του ποιητού λέξεις. Βροντώδεις αι ανευφημίαι και τα χειροκροτήματα ηκούσθησαν, ότε ο Βαλαωρίτης, περάνας την απαγγελίαν του ποιήματός του, κατέβη του βήματος και διευθύνθη προς τον Βασιλέα, καταβάντα από της σκηνής και εις συνάντησίν του χωρήσαντα. Περιπαθώς σφίξας την χείρα του ποιητού ο Βασιλεύς, εδέχθη παρ΄ αυτού το χειρόγραφον του απαγγελθέντος ποιήματος…».
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Ιστορία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών