Ο Ράμπιν είχε δεχτεί να συνομιλήσει με τον Γιασέρ Αραφάτ, κόβοντας για λίγο την πάγια ισραηλινή μπουρδολογία περί τρομοκρατίας, και κατέληξαν μάλιστα στις συμφωνίες του `Οσλο (1994) που μαζί με μια σειρά άλλων συμφωνιών άνοιγαν τον δρόμο για την αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Ράμπιν-Αραφατ και Πέρες μοιράστηκαν το Νόμπελ Ειρήνης τη χρονιά εκείνη (1994).
Ο Ράμπιν δεν ήταν κανάς Μαχάτμα Γκάντι. Αντίθετα είχε διατάξει η "πρώτη Ιντιφάντα" (1987) να αντιμετωπιστεί με πολύ σκληρά μετρα. Όμως έχοντας λίγο μυαλό στο κεφάλι του, σύντομα κατάλαβε ότι αυτό χειροτέρευσε πολυ την εικόνα του Ισραήλ στον κόσμο.
Ηταν μη θρησκευόμενος διπλωμάτης και στρατιωτικός του εργατικού κόμματος και δέχτηκε την μερική απόσυρση από τα παλαιστινιακά εδάφη.
`Ομως απαξιώθηκε προσωπικά από τους δεξιούς συντηρητικούς και τους ηγέτες του Λικούντ που αντιλήφθηκαν την ειρηνευτική διαδικασία ως απόπειρα υποχώρησης των κατεχόμενων εδαφών και συνθηκολόγηση με τους εχθρούς του Ισραήλ.
Οι εθνικοί θρησκευτικοί συντηρητικοί και οι ηγέτες του κόμματος Λικούντ πίστευαν ότι η απόσυρση από οποιαδήποτε «εβραϊκή» γη ήταν αίρεση.
Μάλιστα ο μετέπειτα ηγέτης του Λικούντ και σημερινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, κατηγόρησε την κυβέρνηση του Ράμπιν ότι «απομακρύνθηκε από την εβραϊκή παράδοση και τις εβραϊκές αξίες». Οι δεξιοί ραβίνοι που συνδέονται με το κίνημα των εποίκων απαγόρευσαν εδαφικές παραχωρήσεις στους Παλαιστίνιους και απαγόρευσαν στους στρατιώτες των ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων να εκκενώσουν Εβραίους εποίκους βάσει των συμφωνιών του `Οσλο.
Μερικοί ραβίνοι πάλι τότε επικαλέστηκαν έναν παραδοσιακό εβραϊκό νόμο αυτοάμυνας (είδες η αυτοάμυνα;) , εναντίον του Ράμπιν προσωπικά, υποστηρίζοντας ότι οι Συμφωνίες του Όσλο θα έθεταν σε κίνδυνο τις ζωές των εβραίων. Πάντα ήταν ειδικοί στο να αντιστρέφουν την πραγματικότητα και να παρουσιάζουν το Ισραήλ ως θύμα, όσους και όποιους κι αν σκότωνε!
Οι συγκεντρώσεις που οργανώθηκαν από το Λικούντ και άλλες δεξιές ομάδες παρουσίαζαν απεικονίσεις του Ράμπιν με στολή των SS ή στο στόχαστρο ενός όπλου. Οι διαδηλωτές συνέκριναν το Εργατικό Κόμμα του Ράμπιν με τους Ναζί και τον Ράμπιν με τον Αδόλφο Χίτλερ και φώναζαν, «Ο Ράμπιν είναι δολοφόνος» και «Ο Ράμπιν είναι προδότης».
Ο ίδιος ο Ράμπιν αγνόησε τέτοιες διαμαρτυρίες . Αρνήθηκε να φορέσει αλεξίσφαιρο γιλέκο και προτίμησε να μην χρησιμοποιήσει το θωρακισμένο αυτοκίνητο.Τον Ιούλιο του 1995, ο Νετανιάχου οδήγησε μια εικονική νεκρική πομπή με ένα φέρετρο και τη θηλιά του δήμιου σε μια συγκέντρωση κατά του Ράμπιν όπου οι διαδηλωτές φώναζαν "Θάνατος στον Ράμπιν".
Ο επικεφαλής της εσωτερικής ασφάλειας, Κάρμι Γκίλον, ειδοποίησε τότε τον Νετανιάχου για μια συνωμοσία για τη ζωή του Ράμπιν και του ζήτησε να μετριάσει τη ρητορική των διαδηλώσεων, κάτι που ο Νετανιάχου αρνήθηκε να κάνει.
Υποστηρικτές της αριστεράς οργάνωσαν συγκεντρώσεις υπέρ της ειρήνης για την υποστήριξη των Συμφωνιών του Όσλο. Μία τέτοια συγκέντρωση ήταν και στο Τελ Αβίβ που έγινε η δολοφονία.
Εν ολίγοις, οι χειρότεροι των χειρότερων απ' αυτούς που σκοτώσαν τον Ράμπιν κυβερνούν σήμερα το Ισραήλ: ο Νετανιάχου, οι θρησκόληπτοι φανατικοί εβραίοι κι η ακροδεξιά των νεοναζί.
ισραηλινοι.