Η ζωή της άλλαξε δραματικά με τη Μικρασιατική Καταστροφή, όταν έχασε τον πατέρα και τον αδελφό της. Αναγκάστηκε να φύγει από τη γενέτειρά της, βρίσκοντας καταφύγιο στην Ελλάδα μαζί με τη μητέρα της, πρόσφυγες σε μια ξένη, πλέον, πατρίδα. Παρά τις δυσκολίες, το 1930 διορίστηκε δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Κροκυλείου Δωρίδας, ένα χωριό στην ορεινή Ελλάδα. Η μοίρα όμως την χτύπησε ξανά το 1934, όταν έμεινε χήρα με δύο μικρά παιδιά, αναγκάζοντάς την να αναλάβει μόνη της την ανατροφή τους.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, η Ουρανία αποδείχθηκε ξανά δυναμική και θαρραλέα, συμμετέχοντας ενεργά στην τοπική οργάνωση του ‘’5/42 ΣΕ’’, όπου συνεισέφερε σημαντικά στην εξάπλωσή του. Το σπίτι της μετατράπηκε σε κέντρο λήψεως αποφάσεων, και το όνομά της έγινε σύμβολο αντίστασης στην περιοχή. Ωστόσο, η ίδια και η οικογένειά της ζούσαν υπό συνεχή φόβο και απειλές, ιδιαίτερα μετά την εξόντωση του ‘’5/42 ΣΕ’’ από τον ‘’ΕΛΑΣ’’ τον Απρίλιο του 1944.
Μετά τον πόλεμο, το 1947, η Ουρανία βρέθηκε στη λίστα των ‘’αντιδραστικών’’ της περιοχής, που συντάχθηκε από τον «ΔΣΕ» και τους κομμουνιστές, λόγω της προηγούμενης δράσης της κατά την κατοχή. Στις 6 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, συνελήφθη μαζί με την 20χρονη κόρη της, Όλγα, από τα τμήματα του Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαος Φλωράκης) και Διαμαντή (Γιάννης Αλεξάνδρου), οι οποίοι τρομοκρατούσαν την περιοχή.
Το «έγκλημά» της, πέρα από το παρελθόν της στο ‘’5/42 ΣΕ’’, ήταν η τόλμη της να διδάσκει δημόσια τις ιερές και πατρογονικές αξίες των Ελλήνων: Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια. Επιπλέον, εναντιώθηκε στο παιδομάζωμα που επιχειρούσαν οι αντάρτες του ‘’ΔΣΕ’’ στο χωριό της, πράξη που την κατέστησε ακόμη πιο επικίνδυνη στα μάτια τους.
Συνελήφθησαν την 6η Σεπτεμβρίου 1947, απο τους «αντρες του ΔΣΕ» με εντολή και παρουσία του Καπετάν Γιώτη. Μεταφέρθηκαν και οι δύο δέσμιες, μάνα και κόρη, στο παρακείμενο εξωκλήσι του χωριού τους, την ‘’Θεοτόκο’’. Εκεί, υπέστησαν ατιμωτικά βασανιστήρια πριν από την τραγική τους δολοφονία. Η δολοφονια της Δασκαλας Ουρανιας Παναγιωτοπουλου Ηλιοπουλου και της κορης της Ουρανιας, όπως εξιστορουνται από τον επιζωντα γιο της δασκαλο Γιαννη Ηλιοπουλο:
«…Η μητέρα υπεχρεώθη να παρακολουθήση τον ομαδικό βιασμό και ξυλοδαρμό εν συνεχεία με βούρδουλα, μεχρι θανάτου της κόρης της ενω η ιδία εσφάγη, κυριολεκτικώς, δίπλα στην ξεψυχισμένη κόρη της, πάντοτε παρουσία του «γενναίου» αυτού Καπετάνιου του Δ.Σ.Ε.
Στο ιδιο αυτο βιβλιο , που αποτελει αδιαψευστη μαρτυρια των εγκληματων του Χαριλαου Φλωρακη και των «γενναιων» ανδρών του, καταγραφονται και τα θυματα απο το διπλανο χωριο – ομηροι των Ελασιτων που εν αγνοια της δολοφονιας της δασκαλας ειχαν σπευσει στο αρχηγειο του ΕΛΑΣ στη Γρανιτσα, για να ζητησουν την απελευθερωσι της. Ησαν οι Παζαχαρίου, ο Αυγεροπουλος και ο Κατσιμπας. Κρατηθησαν αρχικως ως ομηροι, εν συνεχεια δε μετα απο σκληρα βασανιστηρια εκτελεστηκαν φρικτα δια τεμαχισμου των μελων τους
Η μνήμη της Ουρανίας Ηλιοπούλου και της κόρης της διασώθηκε μέσα από ένα βιβλίο, Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΟΥΡΑΝΙΑ εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ γραμμένο από τον γιο της, Γιάννη Ηλιόπουλο, τον μοναδικό επιζώντα της οικογένειας. Το έργο αυτό, πέρα από προσωπική μαρτυρία, αποτελεί μια γενναία προσπάθεια να σπάσει η σιωπή και η παραχάραξη των γεγονότων της εποχής.
https://adiotos.wordpress.com/2021/12/0 ... liopoulos/