Η Δολοφονία του Ψαρρού από το Δωσιλογικό ΕΑΜ
Δημοσιεύτηκε: 17 Απρ 2025, 18:27
Το να κάνεις επιθέσεις ενάντια σε ΟΛΕΣ τις οργανώσεις της εθνικής αντίστασης ήταν υπέρ της εθνικής αντίστασης ή υπέρ του εισβολέα; Οι κομμουνιστές ήταν οι δωσίλογοι της κατοχής.
Ποιος δολοφόνησε τον συνταγματάρχη Ψαρρό;
Σήμερα, συμπληρώνονται 81 χρόνια από την ύπουλη επίθεση του ΕΛΑΣ κατά των ανταρτών του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, που ήταν το ένοπλο σκέλος της εθνικής αντιστασιακής οργάνωσης ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση). Η επίθεση ολοκληρώθηκε με την άνανδρη δολοφονία του συνταγματάρχη Ψαρρού και 66 ανδρών του.
Η ύπουλη επίθεση κατά της ΕΚΚΑ έγινε στα πλαίσια του σχεδίου του ΕΑΜ (ΚΚΕ), για μονοπώληση του αντάρτικου, έτσι ώστε ο ΕΛΑΣ να είναι η μόνη ένοπλη δύναμη στην χώρα, μετά την απελευθέρωση και να καταλάβει την εξουσία δια της βίας. Αυτός ήταν ο «Πρώτος Γύρος», της κομμουνιστικής ανταρσίας.
Ανέφερε σχετικά ο Γεώργιος Παπανδρέου, στο Συνέδριο του Λιβάνου, που έλαβε χώρα έναν μήνα μετά την δολοφονία του Ψαρρού:
«Το ΕΑΜ δεν επιτρέπει εις κανένα άλλον ν΄ ανέβει εις τα βουνά και να πολεμήσει τον κατακτητήν, εμποδίζει με ποινήν θανάτου τους Έλληνας να εκπληρώσουν το πατριωτικόν των καθήκον. Παλαιόν παράδειγμα ο παριστάμενος συνταγματάρχης Σαράφης. Και πρόσφατον, ο απουσιάζων, ο συνταγματάρχης Ψαρρός».Ο συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, είχε συμμετάσχει στο αντιβασιλικό κίνημα του 1935 και με τα μέτρα της εποχής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «κεντρώος», αν όχι «κεντροαριστερός». Και, σε καμμιά περίπτωση «μεταξικός», «μοναρχικός», «φασίστας» κ.τ.λ. Βέβαια, αυτά ήταν «ψιλά γράμματα» για το ΕΑΜ, που ήταν της αρχής «Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας», την οποία ο τότε γ.γ. του ΚΚΕ, Γιώργης Σιάντος είχε εκλαΐκεύσει ως εξής: «Πας μη εαμίτης, γκεσταπίτης».
Ακόμα και ο τρόπος της δολοφονίας του Ψαρρού, ήταν ιδιαζόντως απεχθής:
«Ο Ψαρρός εδέχθη τις ριπές αυτομάτου όπλου, οι οποίες τον έπληξαν στο μέτωπο και στο στήθος. Αν και ήταν ημιθανής, ο Ζούλας βύθισε στον λαιμό του την μάχαιρά του με τόση λύσσα, ώστε οι χείρες του «βάφτηκαν» με το αίμα του θύματος. Κατόπιν, ο Ζούλας διέταξε και φόρτωσαν το πτώμα του Ψαρρού και το μετέφεραν στο Κλήμα, όπου παρέμεινε άταφο για πολύ χρόνο, ενώ παρήλαυναν, χλευάζοντάς το πολλοί αντάρτες του ΕΛΑΣ».Ερχόμαστε τώρα στο ερώτημα του τίτλου της ανάρτησης: ποιος σκότωσε τον συνταγματάρχη Ψαρρό; Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι φυσικός αυτουργός της δολοφονίας ήταν ο ταγματάρχης του ΕΛΑΣ Θύμιος Ζούλας. Η πρώτη εκδοχή είναι ότι ο Ζούλας διέπραξε την δολοφονία από δική του πρωτοβουλία, διότι είχε άχτι τον Ψαρρό, εξαιτίας μιας ερωτικής αντιζηλίας από την εποχή που φοιτούσαν στην Σχολή Ευελπίδων.
Η εκδοχή αυτή είναι απορριπτέα! Πέραν του ό,τι είχαν περάσει 30 ολοκληρα χρόνια από την εποχή της ερωτικής αντιζηλίας (αν αυτή υπήρξε ποτέ...), αποκλείεται ένας κατώτερος αξιωματικός του ΕΛΑΣ να δολοφόνησε για προσωπικούς λόγους, κι όχι κατόπιν εντολής άνωθεν, τον επικεφαλής της τρίτης σε δύναμη ένοπλης οργάνωσης της χώρας, χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί γι’ αυτό. Να σημειωθεί, ότι η δολοφονία Ψαρρού συγκλόνισε την κοινή γνώμη και περισσότερο έβλαψε πολιτικά τον ΕΛΑΣ, παρά τον ωφέλησε.
Εφόσον, λοιπόν, ο Ζούλας ήταν μόνον ο φυσικός αυτουργός της δολοφονίας, ποιος ήταν ο ηθικός αυτουργός; Ο ίδιος ο Ζούλας, με μεταγενέστερη αναφορά του προς την ΚΕ του ΚΚΕ, το 1951, αφού αποδέχθηκε την φυσική αυτουργία, υποστήριξε ότι έλαβε την σχετική εντολή από τον Άρη Βελουχιώτη, για να αποκλειστεί η επανασύσταση του 5/42 ΣΕ: «Τον Ψαρρό τον σκότωσα εγώ, όπως είμαστε σύμφωνοι με τον Άρη».
Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή, πως ο Ζούλας δολοφόνησε τον Ψαρρό κατόπιν εντολής του Σιάντου, του οποίου ο Ζούλας ήταν άνθρωπος απολύτου εμπιστοσύνης. Θεωρώ κι αυτή την εκδοχή απορριπτέα. Διότι, την εποχή που ο Ζούλας έκανε την αναφορά προς το ΚΚΕ, το κόμμα είχε αποκηρύξει και τον Βελουχιώτη, αλλά και τον Σιάντο, ως «προδότες». Οπότε, δεν θα κόστιζε τίποτα να πάρει εντολή ο Ζούλας να ενοχοποιήσει και τους δυο. Άρα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ηθικός αυτουργός της ειδεχθούς δολοφονίας του Ψαρρού και των 66 ανδρών του, ήταν ο Άρης Βελουχιώτης!
Τα σχόλια δικά σας!
Στοιχεία της ανάρτησης ελήφθησαν από το βιβλίο του Ιωάννη Παπαφλωράτου «Ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833-1949)».