Ηταν τρελος ο Χιτλερ?

[Ζαποτέκος]

Για το ολοκαύτωμα. Απ' τα βιβλία του Ντέηβιντ Ίρβινγκ

Ίρβινγκ; Είσαι με τα καλά σου; Αν θες να μάθεις για το ολοκαύτωμα πάρε ένα αναθεωρητικό βιβλίο.

Ο Ίρβινγκ τι είναι ;

[Καβαλάρης]

Άσχετος.

[Apodutika]

Ο χιτλερ επεσε ο ιδιος θυμα της προπαγανδας που του επλεκε το εγκωμιο.Οι αποφασεις του ηταν γενικα σωστες στην αρχη και κοντρα στους συμβουλους τους.Οτι οι συμμαχοι δεν θα του κυρηξουν τον πολεμο τον 38,οι αρδεννες αλλα και η αποφαση να διαταξει επιτοπου αμυνα το 41 και εσωσε τον γερμανικο στρατο απο την καταστροφη.Απο εκει και περα χαθηκε η μπαλα.Ο σταλιν το 42 καταλαβε οτι στρατιωτικα ειναι μαπας και αφησε τους στρατηγους να διεξαγουν τον πολεμο αντιθετα με τον φυρερ που πηρε πανω του την πολεμικη προσπαθεια.

[Ζαποτέκος]

ΤΟ «ΜΟΙΡΑΙΟ ΛΑΘΟΣ» ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

(Το παρόν άρθρο αναδημοσιεύεται με την άδεια του συγγραφέα)

Οι ερευνητές και οι ιστορικοί που πιστεύουν ότι ο Χίτλερ ήταν ένας ικανός στρατηγός και πολεμικός αρχηγός έχουν αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο η εικόνα του ως ανεπαρκούς πολεμικού αρχηγού ήταν έως πρόσφατα η επικρατούσα, κυρίως λόγω των μεταπολεμικών αναφορών των στρατηγών του οι οποίοι επιχείρησαν να αποποιηθούν την ευθύνη της ήττας, και προφανώς επειδή η Γερμανία δεν ήταν η νικήτρια. Σύμφωνα με αυτήν την εικόνα, ο Χίτλερ οδήγησε τη Γερμανία στην καταστροφική ήττα στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, τόσο με το να δημιουργεί εξωτερικούς εχθρούς τους οποίους η χώρα δεν μπορούσε να νικήσει, όσο και με το να παρεμβαίνει στο έργο των στρατηγών του, ιδιαίτερα στις λεπτομέρειες των επιχειρήσεων.



Παρότι ο Χίτλερ δεν μπορεί με βεβαιότητα να καταταγεί ανάμεσα στους πολύ σημαντικούς στρατηγούς της Ιστορίας έχοντας υποπέσει σε αρκετά λάθη (αλλά όχι καθοριστικά), πρέπει να θεωρείται σε γενικά πλαίσια ικανός στρατιωτικός ηγέτης και στρατηγός, περισσότερο κατά το διάστημα 1933-41. Η Γερμανία δεν έχασε τον πόλεμο λόγω κάποιου «μοιραίου λάθους» του, αλλά επειδή δεν μπορούσε εξαρχής να τον κερδίσει. Η μελέτη της Παγκόσμιας Ιστορίας δεν αφήνει αμφιβολία ότι η συντριπτική υλική υπεροχή των Συμμάχων τούς χάρισε τη νίκη. Η Συμμαχία τους περιελάμβανε τη μεγαλύτερη θαλάσσια δύναμη, αποικιακή αυτοκρατορία και Κοινοπολιτεία στον κόσμο (Βρετανία), τη χώρα με τον μεγαλύτερο στρατό και μεγαλύτερη ενδοχώρα στον κόσμο (ΕΣΣΔ) και τη χώρα με τη μεγαλύτερη βιομηχανική, οικονομική και κεφαλαιακή ισχύ (ΗΠΑ). Συγκρίνοντας τη Συμμαχία με τον Αξονα γενικά, η πρώτη περιελάμβανε και τη χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό (Κίνα). Δεν μπορούσε να υπάρξει τελική νίκη για τη Γερμανία.


Γερμανικά στρατεύματα παρελαύνουν στο Παρίσι (Ιούνιος 1940). Η ασυζητητί έγκριση από τον Χίτλερ, του σχεδίου του Φον Μανστάιν για την εισβολή στη Γαλλία, συνιστά πιθανώς την επιτυχέστερη στρατηγική απόφαση του πρώτου.

Μία γνωστή τάση των ιστορικών που φανερώνει το ανυπόστατο της στρατιωτικής-στρατηγικής ανεπάρκειας του Χίτλερ, είναι ότι «επιλέγουν» μία ορισμένη εσφαλμένη απόφαση του που κατά την άποψη τους «άλλαξε τον ρου του πολέμου σε βάρος της Γερμανίας». Αυτή η τάση υποβαθμίζει την πραγματικότητα και την πολυπλοκότητα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, του πλέον πολύπλοκου της Ιστορίας. Ο ανυπόστατος χαρακτήρας της θεωρίας του «μοιραίου λάθους του Χίτλερ» διαφαίνεται από το γεγονός ότι κάθε ιστορικός έχει επιλέξει το «δικό του» λάθος στο οποίο υπέπεσε ο Χίτλερ καταδικάζοντας τη Γερμανία σε ήττα. Πρόκειται για μία απόδειξη ότι δεν υπήρξε κάποιο αποφασιστικό λάθος ή έστω δυάδα λαθών του Χίτλερ, αλλά μία μη-συνειδητή προσπάθεια των ιστορικών και ερευνητών να αποδώσουν οπωσδήποτε τη γερμανική ήττα στην «ανεπαρκή στρατηγική του δεκανέα». Άλλο σχετικό στοιχείο είναι ο μεγάλος αριθμός των επιλεγμένων στιγμών από τους διάφορους μελετητές, στις οποίες ο Χίτλερ διέπραξε το «μοιραίο λάθος». Ο μεγάλος αριθμός δείχνει ότι αναζητείται επισταμένως κάποιο «μοιραίο λάθος» του. Μία τρίτη απόδειξη είναι η επικρότηση αρκετών ή των περισσότερων στρατηγών του Χίτλερ στις περισσότερες «μοιραίες αποφάσεις» του. Π.χ., έχει θεωρηθεί υπερβολικά, ότι η απόφαση του Χίτλερ να επιτρέψει τη διάσωση του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος ενώπιον της Δουνκέρκης, μάλλον του κόστισε τον πόλεμο. Ομως παραβλέπεται το γεγονός ότι πολλοί Γερμανοί στρατηγοί επικρότησαν την απόφαση του, ανήσυχοι από τη ραγδαία προέλαση των Πάντσερ έως τη Μάγχη και τη Δουνκέρκη, η οποία άφηνε εκτεθειμένες και καταπονημένες τις δυνάμεις τους. Επιπρόσθετα, το βρετανικό σώμα δεν ήταν τόσο ισχυρό ώστε η αιχμαλώτιση του να κρίνει τον πόλεμο. Η Βρετανία και η Κοινοπολιτεία της μπορούσαν να αντικαταστήσουν τους άνδρες του. Εξάλλου τα Πάντσερ κυρίευσαν τα εφόδια των διαφυγόντων Βρετανών και κάτι σημαντικότερο από τους ίδιους: σχεδόν όλα τα βαρέα όπλα τους, χωρίς αυτή η σημαντική κυρίευση να κρίνει τον πόλεμο υπέρ της Γερμανίας.


Ο θριαμβευτικός βηματισμός του Χίτλερ στην Κομπιένη, κατά τη συντριβή της Γαλλίας. Ο Χίτλερ δεν υπέπεσε σε τόσα στρατηγικά σφάλματα όσα του καταλογίσθηκαν, όμως η εξαρχής απόφαση του να συγκρουσθεί με τους Σύμμαχους ήταν ένα ολέθριο λάθος.

Οι αποφάσεις του Χίτλερ κατά τη Μάχη (Αερομαχία) της Βρετανίας (1940) έχουν συγκεντρώσει μάλλον τις περισσότερες προτιμήσεις ιστορικών ως το «μοιραίο λάθος» του, συγκεκριμένα η επιλογή του να στρέψει τη Luftwaffe εναντίον του Λονδίνου και άλλων πόλεων σε έναν βομβαρδισμό τρομοκράτησης, εγκαταλείποντας τον έως τότε στρατηγικό βομβαρδισμό των εγκαταστάσεων και αεροδρομίων της RAF. Ο Χίτλερ πήρε αυτή την απόφαση όταν η RAF πλησίαζε στην εκμηδένιση. Ο αρχηγός της Luftwaffe, Χέρμανν Γκέρινγκ, του είχε δηλώσει ότι θα κατέβαλε τη βρετανική αεροπορία σε δύο εβδομάδες, χωρίς όμως να έχει αντιληφθεί ότι αναλάμβανε μία αποστολή για την οποία η Luftwaffe δεν είχε την κατάλληλη υποδομή. Η τελευταία ήταν περισσότερο μία τακτική δύναμη υποστήριξης, σχεδιασμένη για συνεργασία με χερσαίες δυνάμεις. Δεν ήταν ένα στρατηγικό Οπλο το οποίο μπορούσε να νικήσει από μόνο του την Αλβιόνα. Καταρχήν η RAF διέθετε ένα νέο όπλο, το ραντάρ, που της έδινε σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα. Επιπρόσθετα, τα γερμανικά αεροσκάφη είχαν προφανείς αδυναμίες. Το βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης Stuka (JU 87) έκανε «θραύση» σε Πολωνία, Βέλγιο και Γαλλία αλλά η περιορισμένη ακτίνα δράσης και το μικρό φορτίο βομβών του, το καθιστούσαν ακατάλληλο για δράση στη Βρετανία. Το ίδιο συνέβαινε με τα γερμανικά μαχητικά ME 109 (Messerschmitt 109) τα οποία επιχειρούσαν με υπερπροσπάθεια, στα όρια της ακτίνας δράσης τους. Τα περισσότερα μπορούσαν να πετάξουν το πολύ για 15-30 λεπτά πάνω από την Αγγλία.

Η Μάχη της Βρετανίας άρχισε στις 13 Αυγούστου 1940 και έως τις 18 οι Γερμανοί είχαν απωλέσει περίπου 400 αεροσκάφη έναντι μόλις 180 βρετανικών απωλειών. Οι απώλειες ήταν στην πραγματικότητα μεγαλύτερες για τη Luftwaffe επειδή η κατάρριψη ενός αεροσκάφους της στη Βρετανία, σήμαινε την αιχμαλώτιση του εξειδικευμένου και δύσκολα αντικαταστήσιμου πληρώματος του. Ωστόσο ο Χίτλερ επέτρεψε τη συνέχιση των «αυτοκτονικών» αεροπορικών επιθέσεων και η επιλογή του ήταν εύστοχη – παρότι δεν το γνώριζε – επειδή η RAF είχε φθάσει στα όρια της. Η τελευταία διέθετε περί τα 650 μαχητικά αεροσκάφη έναντι των 3.000 γερμανικών μαχητικών-βομβαρδιστικών. Εως τις αρχές Σεπτεμβρίου, πολλά βρετανικά αεροδρόμια (περισσότερο στο Σάσσεξ και το Κεντ) είχαν καταστραφεί και οι απώλειες των Βρετανών πιλότων ήταν τόσες πολλές που δεν μπορούσαν να αντικατασταθούν. Επιπρόσθετα, οι απώλειες της RAF αυξάνονταν σταδιακά: στις 24 Αυγούστου-6 Σεπτεμβρίου 1940 έχασε 280 αεροσκάφη έναντι 386 γερμανικών.


Γερμανοί στρατιώτες στην ΕΣΣΔ. Η απόφαση του Χίτλερ να εισβάλει στην ΕΣΣΔ το 1941, ήταν ένα από τα χειρότερα λάθη του.


Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για τη RAF, ο Χίτλερ αποφάσισε την αλλαγή του στόχου των βομβαρδισμών – όπως έχει υποτεθεί, με αφορμή την εμφάνιση βρετανικών βομβαρδιστικών πάνω από το Βερολίνο. Η επιλογή του ήταν πράγματι εσφαλμένη, όμως λίγοι έχουν αναρωτηθεί κατά πόσο ο Χίτλερ γνώριζε την τραγική κατάσταση της βρετανικής αεροπορίας. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ανεξάρτητα από τη σφοδρότητα των βομβαρδισμών, ήταν πολύ δύσκολο για τους αντιμαχόμενους να εξακριβώσουν τις βλάβες που κατάφεραν στον αντίπαλο (ακόμη και αν ήλεγχαν τον εναέριο χώρο), οι οποίες μπορούσαν να είναι και πολύ μικρές. Αυτό που γνώριζε ο Χίτλερ ήταν ότι οι γερμανικές απώλειες ήταν τρομακτικές και δεν μπορούσε να συνεχίσει να «αναλώνει» αλόγιστα τα πολύτιμα πληρώματα και αεροσκάφη της Luftwaffe, χωρίς να εξακριβώνει τις ζημίες που κατάφερε στις εγκαταστάσεις και στο δυναμικό της RAF. Κανένας εμπόλεμος δεν ανακοινώνει στον εχθρό τις απώλειες του, αντίθετα προσπαθεί να τον παραπλανήσει. Εξάλλου ο Χίτλερ ήταν απογοητευμένος από την έμπρακτη διάψευση στον βρετανικό εναέριο χώρο, της αρχικής πομπώδους διαβεβαίωσης του Γκέρινγκ. Σε αυτή τη στιγμή αμηχανίας για το γερμανικό επιτελείο, πολλά μέλη του εκτιμούσαν ότι θα ήταν προτιμότερο η Luftwaffe να πλήξει το βρετανικό ηθικό με επιθέσεις στις πόλεις, μία θεώρηση την οποία ο Χίτλερ εφάρμοσε. Όμως η επιλογή του αποδείχθηκε εσφαλμένη: η RAF επιβίωσε και το ηθικό των Αγγλων πολιτών δεν πλήγηκε σοβαρά, όπως δεν πλήγηκε και το ηθικό των Γερμανών πολιτών από τους πολύ σφοδρότερους βομβαρδισμούς των πόλεων τους από βαρύτερα συμμαχικά βομβαρδιστικά (1942-1945). Η αναμφίβολα λανθασμένη επιλογή του Χίτλερ εφαρμόσθηκε από τους ίδιους τους Σύμμαχους σε υπερπολλαπλάσιο βαθμό κατά το 1942-1945.



Ο Χίτλερ παρασημοφορεί παιδιά-μάχιμους, λίγο πριν το τέλος στο Βερολίνο (Μάρτιος 1945). Η ευθύνη του Χίτλερ για την εκατόμβη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, επηρέασε αρνητικά την άποψη των ιστορικών για τις στρατηγικές ικανότητες του.

Άλλο υποθετικό «μοιραίο λάθος» του Χίτλερ συνέβη κατά την προέλαση των δυνάμεων του προς τη Μόσχα (Αύγουστος 1941). Σύμφωνα με την άποψη πολλών επικριτών του, ο Χίτλερ ανησύχησε χωρίς λόγο για την καθυστέρηση της προέλασης των δύο πτερύγων του γερμανικού στρατού (βόρεια και νότια), ενώ η Ομάδα Στρατιών «Κέντρο» προήλαυνε ακάθεκτη στη Μόσχα έχοντας εκμηδενίσει τις αντίπαλες στρατιές. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο, απέσπασε τα περισσότερα άρματα του γερμανικού κέντρου και τα έστειλε να ενισχύσουν τις Ομάδες Στρατιών «Βορράς» και «Νότος». Ο στρατηγός Γκουντέριαν οδήγησε μία ισχυρή στρατιά Πάντσερ (Panzergruppe) σε τοξοειδή ελιγμό στα ανατολικά του Κιέβου, αιχμαλωτίζοντας τον Σεπτέμβριο σχεδόν το σύνολο τριών σοβιετικών στρατιών, όταν τις έθεσε ανάμεσα σε εκείνη και στη νότια γερμανική Ομάδα Στρατιών. Οι Γερμανοί αιχμαλώτισαν περίπου 670.000 Σοβιετικούς κατά τη μεγαλύτερη περικύκλωση και εξουδετέρωση στρατευμάτων του πολέμου, όμως μεταπολεμικά μερικοί Γερμανοί στρατηγοί ισχυρίσθηκαν ότι τότε ο Χίτλερ διέπραξε «μοιραίο λάθος», επειδή έχασε την ευκαιρία να κατάλαβει τη Μόσχα προτιμώντας τον κυκλωτικό ελιγμό. Ισως οι γερμανικές δυνάμεις να είχαν κυριεύσει τη Μόσχα, αν και δεν είναι βεβαιότητα όπως θεωρείται συνήθως: ο Ναπολέων και οι Γάλλοι του είχαν «πικρή πείρα» από τη συντριβή τους το 1812, εκστρατεύοντας στη Μόσχα. Ο Χίτλερ δεν λησμόνησε τη συντριβή της Ναπολεόντειας γαλλογερμανικής «Μεγάλης Στρατιάς». Οσο για το «μοιραίο λάθος» του κυκλωτικού ελιγμού στον Νότο, μπορεί να θεωρηθεί λάθος η αιχμαλώτιση 670.000 ανδρών ; Αν ο Χίτλερ δεν τον διενεργούσε, θα κατηγορείτο μεταπολεμικά ότι έχασε τον πόλεμο επειδή επέτρεψε σε 670.000 Σοβιετικούς να διασωθούν ανενόχλητοι, όπως κατηγορήθηκε για τη διαφυγή των Βρετανών από τη Δουνκέρκη. Είναι αξιοσημείωτο ότι τον Σεπτέμβριο του 1941, οι Γερμανοί είχαν εξουδετερώσει το 1/3 του πολυάνθρωπου Κόκκινου Στρατού κυρίως με τις συγκεκριμένες επιλογές του Χίτλερ. Επιπρόσθετα, οι θεωρητικοί του πολέμου τονίζουν πάντα ότι η πρώτη επιδίωξη σε έναν πόλεμο πρέπει να είναι η καταστροφή του εχθρικού στρατού, δηλαδή ακριβώς ό,τι έπραξε ο τελευταίος. Μετά την καταστροφή του εχθρού, ο νικητής μπορεί να καταλάβει όποια περιοχή ή πόλη επιθυμεί. Επίσης η προστασία των πλευρών ενός προελαύνοντος στρατεύματος (για την οποία μερίμνησε ο Χίτλερ στην περίπτωση της Ομάδας Στρατιών «Κέντρο»), είναι ζωτική προκειμένου να μην καταστραφεί από πλευρικές εχθρικές αντεπιθέσεις όπως έχει συμβεί συχνά στην Παγκόσμια Ιστορία. Τέλος, ο Χίτλερ έχει λάβει τα εύσημα των περισσότερων στρατιωτικών ειδικών για την εντολή του στις δυνάμεις του, να «μην υποχωρήσουν ούτε σπιθαμή» έναντι της Χειμερινής Αντεπίθεσης των Σοβιετικών ενώπιον της Μόσχας (χειμώνας 1941-42). Χάρη σε αυτήν την εντολή, οι Γερμανοί απέφυγαν την τραγική τύχη της Ναπολεόντειας στρατιάς.



Επίθεση σοβιετικού πεζικού στις γερμανικές γραμμές. Η επιτυχής διαταγή του Χίτλερ στις δυνάμεις του να μην υποχωρήσουν ούτε σπιθαμή κατά τη σοβιετική Χειμερινή Αντεπίθεση (1941-42), έσωσε τη Βέρμαχτ από την τραγική τύχη της Στρατιάς του Ναπολέοντα (1812).


Η έκταση του παρόντος άρθρου δεν επιτρέπει τη διερεύνηση όλων των «μοιραίων στρατηγικών λαθών» που έχουν αποδοθεί στον Χίτλερ και εξάλλου δεν επιχειρείται η πλήρης ανασκευή αυτής της θεώρησης, επειδή μερικά ήταν πραγματικά λάθη. Όμως δεν ήταν αποφασιστικά για την απώλεια του πολέμου – μία εμφανής διαπίστωση αν συγκριθούν με τα αντίστοιχα «μοιραία λάθη» των Συμμάχων, οι οποίοι κέρδισαν τον πόλεμο. Για παράδειγμα, η απόφαση του Χίτλερ να μην αποσύρει τη στρατιά του από το Στάλινγκραντ η οποία κατέληξε στην αιχμαλώτιση της, ήταν πραγματικό λάθος. Όμως δεν ήταν μικρότερο λάθος από τις «πρωτόγονες» στρατηγικά και ασυντόνιστες σοβιετικές αντεπιθέσεις κατά τον πρώτο μήνα της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, και τις απαράδεκτες απόψεις του Στάλιν για επίθεση σε όλο το μέτωπο (αντί να επικεντρωθεί σε ένα σημείο του για τη δημιουργία ρήγματος), οι οποίες κόστισαν ανυπολόγιστες σοβιετικές απώλειες. Ούτε ήταν μικρότερο λάθος από τη σχεδόν ανούσια και αναλογικά πολυαίμακτη συμμαχική προσπάθεια στην Ιταλία το 1943-45, ή νωρίτερα μικρότερο από τη βρετανική απόφαση εδραίωσης πολύτιμων βρετανικών στρατευμάτων στη Νορβηγία και την Ελλάδα, μεγάλο μέρος των οποίων εξουδετερώθηκε.

Ένα άλλο πραγματικό σφάλμα του Χίτλερ ήταν η βαθμιαία αυξανόμενη τάση του να ασχολείται με λεπτομέρειες οι οποίες αφορούσαν τους στρατηγούς ή και κατώτερους αξιωματικούς, αποσπώντας τον από τα καθήκοντα του ανώτατου αρχηγού. Ωστόσο, δεν ήταν ένα ακόμη «μοιραίο λάθος» του επειδή την ίδια τάση είχαν και οι Σύμμαχοι ηγέτες Στάλιν, Τσώρτσιλ και Τσιάνγκ Κάι-Σεκ. Μόνο ο Αμερικανός πρόεδρος Ρούσβελτ δεν ασχολείτο με τέτοιες λεπτομέρειες.



Ο Εριχ Φον Μανστάιν, ο ικανότερος στρατηγός του Χίτλερ κατά την άποψη αρκετών, εκπόνησε το σχέδιο εισβολής στη Γαλλία.


Ο Χίτλερ δεν ήταν η ιδιοφυία που ο ίδιος θεωρούσε ότι ήταν σε οποιονδήποτε τομέα – πολιτικό, στρατιωτικό ή οργανωτικό –, όμως με την ίδια βεβαιότητα δεν ήταν φρενοβλαβής ή ανόητος, όπως έχει χαρακτηρισθεί συχνά. Ωστόσο η απόφαση του να σύρει τη Γερμανία σε έναν πόλεμο τον οποίο δεν ήταν δυνατόν να κερδίσει, ήταν παρανοϊκή. Οι ορθές στρατηγικές και ευρύτερες στρατιωτικές επιλογές του ήταν περισσότερες από τα σφάλματα του, όμως το μεγαλύτερο λάθος του ως πολιτικοστρατιωτικού ηγέτη, είχε τρομακτική έκταση: η απόφαση του εξαρχής να εξαπολύσει τις επιθέσεις που κατέληξαν στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, τον πιο ολέθριο της ανθρώπινης Ιστορίας ο οποίος κόστισε τον θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, ανυπολόγιστες βλάβες στο φυσικό περιβάλλον και αμέτρητα δεινά για τον γερμανικό λαό, για την ευημερία του οποίου υποτίθεται ότι αγωνιζόταν και αγωνιούσε ο Χίτλερ. Ο Χίτλερ παραμένει η εγκληματικότερη μορφή της Παγκόσμιας Ιστορίας, υπεύθυνος για τη μεγαλύτερη εκατόμβη της.
-
Π. Δεληγιάννης
-
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1] Liddell-Hart, Basil Henry, The Other Side of the Hill: Germany’s Generals, Their Rise and Fall with Their Own Account of Military Events, 1939-1945, Cassell, London, 1948.
2] Rothbrust, Florian K., Guderian’s XlXth Panzer Corps and the Battle of France: Breakthrough in the Ardennes, May 1940, Praeger, New York, 1990.
3] Lewin, Ronald, Hitler’s Mistakes, Leo Cooper, London, 1984.
4] Wilt, Alan F., War from the Top: German and British Military Decision-making during World War II, Tauris, London, 1990.
5] Kershaw, Ian, Hitler, Longman, London, 1991.
6] Germany and the Second World War, 4 volumes, Clarendon Press, Oxford, 1990-1998.

http://periklisdeligiannis.wordpress.com/

http://autochthonesellhnes.blogspot.com ... st_12.html

[Antares]

Δεν το διάβασα όλο αυτό, αλλά διάβασα κάπου αλλού ότι στην αρχή ο Χίτλερ υποστηρίχθηκε οικονομικά από την Δύση. Επίσης σκοπός του ήταν να αναμορφώσει την Γερμανία και όχι να κατακτήσει την Ευρώπη. Αυτός ο σκοπός, για κάποιον λόγο (που όλοι γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε), περιλάμβανε και τον διωγμό των πολιτών εβραικής καταγωγής και όχι την εξόντωσή τους.
Όταν έφτασε η κρίση στο σημείο πολέμου μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν, η Μεγάλη Βρετανία ήταν έτοιμη να τον στηρίξει αλλά εμποδίστηκε από τις Η.Π.Α., των οποίων ο λαός παρεμπιπτόντως σε ποσοστό 80% και άνω ήταν κατά της εμπλοκής στον πόλεμο.
Θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα αν η Δύση είχε στηρίξει τον Χίτλερ ώστε να συντριβεί από τότε το καθεστώς της ΕΣΣΔ;
Επίσης ως προς τον αριθμό των Εβραίων που εκτελέστηκαν ή πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης πάντα είχα αμφιβολίες. Απλά δεν βγαίνει τόσο μεγάλος αριθμός. Εμείς σαν Έλληνες ή και άλλοι λαοί που έχασαν τόσον κόσμο, τι προνόμια πήραμε μετά τον πόλεμο σε σχέση με αυτά των Εβραίων;
Ίσα ίσα που έγιναν ακόμη χειρότερες αγριότητες στον εμφύλιο.

[akirav]

Δεν το διάβασα όλο αυτό, αλλά διάβασα κάπου αλλού ότι στην αρχή ο Χίτλερ υποστηρίχθηκε οικονομικά από την Δύση.

Καποιος να μας εξηγησει γιατι δεν μπηκε στην Ελβετια

[Antares]

Δεν το διάβασα όλο αυτό, αλλά διάβασα κάπου αλλού ότι στην αρχή ο Χίτλερ υποστηρίχθηκε οικονομικά από την Δύση.

Καποιος να μας εξηγησει γιατι δεν μπηκε στην Ελβετια

Όπως φαίνεται το κεφάλαιο χρηματοδοτούσε και από τις δύο πλευρές. Η επίθεση στο Perl Harbor ήταν στημένη με πρόκληση της Ιαπωνίας, ώστε να εμπλακούν οι Η.Π.Α. στον πόλεμο.
Δεν πιστεύω να έχει κανείς αντίρρηση να διαβάζουμε την ιστορία εναλλακτικά ή να ερμηνεύουμε και όσα ζούμε σήμερα εναλλακτικά.

[Χουργιατς]

ανυπολόγιστες βλάβες στο φυσικό περιβάλλον

[Ζαποτέκος]

ανυπολόγιστες βλάβες στο φυσικό περιβάλλον

[Ζαποτέκος]

Δεν το διάβασα όλο αυτό, αλλά διάβασα κάπου αλλού ότι στην αρχή ο Χίτλερ υποστηρίχθηκε οικονομικά από την Δύση.

Καποιος να μας εξηγησει γιατι δεν μπηκε στην Ελβετια

Όπως λέει ο Tony Judt η Ελβετία λειτουργούσε σαν πλυντήριο χρήματος και δίοδος για τις γερμανικές πληρωμές.Το 40 % των πολεμικών αναγκών της Γερμανίας σε σιδηρομετάλλευμα το κάλυπτε η Σουηδία. Το σιδηρομετάλλευμα έφτανε στην Γερμανία με σουηδικά πλοία , ενώ οι συναλλαγές πληρώνονταν σε χρυσό , μεγάλο μέρος του οποίου ήταν κλεμμένο από τα θύματα της Γερμανίας και διοχετευόταν μέσω Ελβετίας. Το 1941 - 42 το 60% της βιομηχανίας πυρομαχικών , το 50% της βιομηχανίας οπτικών και το 40% της παραγωγής μηχανημάτων της Ελβετίας κατέληγαν στην Γερμανία έναντι χρυσού. Η επιχείρηση μικρών όπλων Buhrle - Orlikon εξακολουθούσε να πουλά ακόμη και τον Απρίλιο του '45 πολυβόλα στην Βέρμαχτ. Συνολικά κατά τη διάρκεια του πολέμου η Γερμανική Τράπεζα του Ράιχ κατέθεσε στην Ελβετία χρυσό αξίας 1,638 δις ελβετικών φράγκων. Οι Ελβετοί πρίν ακόμη αρχίσει ο πόλεμος απαιτούσαν να αναγράφεται στα γερμανικά διαβατήρια αν οι κάτοχοι ήταν Εβραίοι , έτσι ώστε να περιορίσουν τις ανεπιθύμητες αφίξεις. Οι Ελβετοί ήταν φιλικοί προς τους Γερμανούς γιατί τους φοβόντουσαν. Τον Ιούνιο του 1940 η Γερμανία ανέβαλε την εισβολή στην Ελβετία , αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε τα σχετικά σχέδια. Οι Ελβετοί φοβόντουσαν μην την πάθουν σαν το Βέλγιο και την Ολλανδία. Ομοίως και οι Σουηδοί, οι οποίοι εισήγαγαν απ' την Γερμανία γαιάνθρακα και πουλούσαν σιδηρομετάλλευμα. Επίσης οι Σουηδοί φοβούνταν μην τους επιτεθούν οι Ρώσοι. Γι' αυτό και έκλιναν προς τους Γερμανούς. Κατά την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα επέτρεψαν σε 15.000 Γερμανούς να περάσουν μέσα απ' το σουηδικό έδαφος. Ομοίως επέτρεψαν πολύ αργότερα να περάσουν μέσα απ' το σουηδικό έδαφος οι Γερμανοί που υποχωρούσαν από τη Νορβηγία.
Τον Μάιο του 1946 με τις Συμφωνίες της Ουάσιγκτον οι Ελβετοί υποχρεώθηκαν να προσφέρουν στην ανοικοδόμηση της Ευρώπης "εθελοντική" συνεισφορά 250 εκατ. ελβετικών φράγκων. Κανένα πρόβλημα για τους Ελβετούς. Το 1946 οι τράπεζες της Ελβετίας και η ίδια η χώρα βρίσκονταν σε εξαιρετική ευημερία. Οι Σουηδοί αφέθηκαν ήσυχοι.
Πριν τον Β΄Π.Π. ούτε η Ελβετία ούτε η Σουηδία ευημερούσαν ιδιαιτέρως , ενώ και οι δύο χώρες περιλάμβαναν σημαντικές περιοχές αγροτικής φτώχειας. Ωστόσο με τα πλεονεκτήματα που κέρδισαν κατά την διάρκεια του πολέμου ανέβηκαν στην κορυφή των ευρωπαϊκών κρατών.

[akirav]

Δεν το διάβασα όλο αυτό, αλλά διάβασα κάπου αλλού ότι στην αρχή ο Χίτλερ υποστηρίχθηκε οικονομικά από την Δύση.

Καποιος να μας εξηγησει γιατι δεν μπηκε στην Ελβετια

Όπως φαίνεται το κεφάλαιο χρηματοδοτούσε και από τις δύο πλευρές. Η επίθεση στο Perl Harbor ήταν στημένη με πρόκληση της Ιαπωνίας, ώστε να εμπλακούν οι Η.Π.Α. στον πόλεμο.
Δεν πιστεύω να έχει κανείς αντίρρηση να διαβάζουμε την ιστορία εναλλακτικά ή να ερμηνεύουμε και όσα ζούμε σήμερα εναλλακτικά.

Μιας και το ανεφερες:
ο Γιαμαμοτο ειχε σχεδιασει 3 κυματα επιθεσης, με το 3ο να ειναι η καταληψη του νησιου.
Γι'αυτο και οι δεξαμενες του στολου δεν πειραχτηκαν (καπου διαβασα οτι σε περιπτωση που δεν καταφερουν να παρουν το νησι, οι δεξαμενες ηταν ο νο 1 στοχος)
Αποβαση δεν εγινε

[Antares]

Μιας και το ανεφερες:
ο Γιαμαμοτο ειχε σχεδιασει 3 κυματα επιθεσης, με το 3ο να ειναι η καταληψη του νησιου.
Γι'αυτο και οι δεξαμενες του στολου δεν πειραχτηκαν (καπου διαβασα οτι σε περιπτωση που δεν καταφερουν να παρουν το νησι, οι δεξαμενες ηταν ο νο 1 στοχος)
Αποβαση δεν εγινε

Δεν γνωρίζω. Εκείνο που διάβασα είναι ότι οι Αμερικανοί γνώριζαν μήνες πριν για την επίθεση και γνώριζαν την ακριβή ώρα αναχώρησης των Ιαπώνων για την επίθεση. Παρόλα αυτά δεν ειδοποιήθηκε ο επικεφαλής του Αμερικανικού στόλου. Αφέθηκαν να πεθάνουν.

[akirav]

Μιας και το ανεφερες:
ο Γιαμαμοτο ειχε σχεδιασει 3 κυματα επιθεσης, με το 3ο να ειναι η καταληψη του νησιου.
Γι'αυτο και οι δεξαμενες του στολου δεν πειραχτηκαν (καπου διαβασα οτι σε περιπτωση που δεν καταφερουν να παρουν το νησι, οι δεξαμενες ηταν ο νο 1 στοχος)
Αποβαση δεν εγινε

Δεν γνωρίζω. Εκείνο που διάβασα είναι ότι οι Αμερικανοί γνώριζαν μήνες πριν για την επίθεση και γνώριζαν την ακριβή ώρα αναχώρησης των Ιαπώνων για την επίθεση. Παρόλα αυτά δεν ειδοποιήθηκε ο επικεφαλής του Αμερικανικού στόλου. Αφέθηκαν να πεθάνουν.

αυτο που αναφερω ειναι πολυ πιο περιεργο απο το "ηξεραν και δεν εκαναν τιποτα"

[Ζαποτέκος]

( Περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία , Εκδόσεις Περισκόπιο , 2009 )

Η Shell έσωσε το NSDAP και τον Χίτλερ
Η εταιρία Shell ( Royal Dutch Shell ) χρηματοδοτούσε το γερμανικό εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ( NSDAP ) και βοήθησε αποφασιστικά τον Χίτλερ και το κόμμα του σε δύσκολους οικονομικά καιρούς. Ένας εκ των ιδρυτών της Shell , ο σερ Χένρι Ντέτερντινγκ ( Henry Deterding ) έσωσε από τη χρεωκοπία το NSDAP. Συναντήθηκε με τον Χίτλερ στο Μπερχτεσγκάντεν για 4 ημέρες και κατέληξαν σε συμφωνία χρηματοδότησης.
Ο Ντέτερντινγκ ήταν απ' τους πιο ισχυρούς άνδρες του κόσμου , ένας βαρώνος του πετρελαίου. Η σχέση του με τους ναζί ήταν τόσο στενή ώστε όταν πέθανε ( Φεβρουάριος 1939 ) , λίγο πριν την έναρξη του Β΄Π.Π. , οι Χίτλερ και Γκαίρινγκ απέστειλαν στεφάνια στην κηδεία του. Το 1933 είχε συμφωνήσει με τον Χίτλερ τη μονοπωλιακή εκμετάλλευση της διανομής πετρελαίου στη Γερμανία από τη Shell. Η εταιρία θα κατασκεύαζε δεξαμενές και άλλες εγκαταστάσεις που θα ήταν προστατευμένες από αεροπορικές επιθέσεις. Στις 26/10/1934 οι New York Times δημοσίευσαν άρθρο στο οποίο καυτηρίαζαν τις μονοπωλιακές σχέσεις μεταξύ του Ντέτερντινγκ και του Γ΄Ράιχ.
Ο βαρώνος του πετρελαίου βοήθησε οικονομικά το NSDAP όταν είχε φθάσει στα όρια της χρεωκοπίας γιατί πίστευε ότι το συγκεκριμένο κόμμα ήταν το μοναδικό που θα μπορούσε να του ανταποδώσει στο μέλλον τη βοήθεια , όταν θα καταλάμβανε την εξουσία και θα στρεφόταν - όπως πιστευόταν τότε - κατά της ΕΣΣΔ. Ο Ντέτερντινγκ εποφθαλμιούσε τα πετρέλαια του Μπακού στο Αζερμπαϊτζάν και πίστευε ότι ο Χίτλερ θα τον αντάμειβε για την βοήθεια που του είχε προσφέρει. Εκείνη την εποχή νόμιζαν πως η Γερμανία θα ανέκοπτε την κομμουνιστική απειλή και θα την εξάλειφε οριστικά. Σοκαρίστηκαν βέβαια όταν έμαθαν την υπογραφή του συμφώνου Μολότοφ - Ρίμπεντροπ. Ο Χίτλερ γνώριζε να χρησιμοποιεί προς όφελός του τόσο τους καπιταλιστές όσο και τους κομμουνιστές ...

[ΤΑΥΓΕΤΗΣ]

δεν ηταν τρελος ο χιτλερ ουτε φταιει το γερμανικο κεφαλαιο για τον πολεμο ουτε ο ναζισμος οπως λενε καποιοι βλαμμενοι.
μετα το α παγκοσμιο πολεμο η μιση γερμανια εφυγε με τους λαους μεσα και εγινε πολωνια,τσεχοσλοβακια κρατη που δεν υπηρχαν μεχρι τοτε,
παντα οι γερμανικες κυβερνησεις και προ του χιτλερ ζητουσαν αυτες τις περιοχες πισω η τουλαχιστον να μην καταπιεζονται οι γερμανοι των νεων αυτων χωρων ,αν πατε στις εφημεριδες των ετων 1920-1935 θα τα δειτε αυτα και μην πιστευετε τις βλακειες που λεει ο καθε βλαμμενος.
οταν ανεβηκε ο χιτλερ στην εξουσια ισχυροποιησε την γερμανια και ζητησε αυτες τις περιοχες πισω ξεκινοντας απο την σουδητια της τσεχοσλοβακιας την οποια του την εδωσαν με την συμφωνια του μοναχου το 1938 χωρις να πεσει τουφεκια.
μετα ζητησε να εφαρμοστει η συνθηκη των σεβρων για τον λεγομενο διαδρομο του δαντσιχ (σημερινο γκντανσκ)της πολωνιας.οι πολωνοι υποστηριζομενοι απο τους αγγλους το επαιζαν σκληρα καρυδια και μαλιστα μαζεψαν ιππικο να φτασουν ως το βερολινο.
τοτε η γερμανια επιτεθηκε στην πολωνια και μετα δυο ημερες αγγλια γαλλια της κυρηξαν τον πολεμο.
πατε στις εφημεριδες να τα δειτε.
υπαρχει ενα προφητικο βιβλιο του 1922 γραμμενο απο τον ιταλο σοσιαλιστη φραγκισκο νιττι που υπεγραψε την συνθηκη των σεβρων.
με τιτλο η ευρωπη χωρις ειρηνη.αναλυει τους λογους για τους οποιους η γερμανια θα κανει πολεμο μολις ισχυροποιηθει για να παρει τα εδαφη παλι πισω.
το εχω ανεβασει στο scribd ψαξτε το.