Ήταν ο Κωστής Παλαμάς εθνικιστής; Σαφώς και ήταν!

[Τρελός_του_Χωριού]

Από séance με το υπερπέραν...

Κεφαλοθραύστες και βιβλιοκαύστες,
Ένας τύραννος βοσκός τους σαλαγεί,
Κι εμπρός όλων αφιονισμένοι κράχτες,
Βαγγελίζονται μια βλογημένη γη·
Μα που θα 'ναι κόλαση για τους πάντες.

[Golden Age]

Από séance με το υπερπέραν...

Κεφαλοθραύστες και βιβλιοκαύστες,
Ένας τύραννος βοσκός τους σαλαγεί,
Κι εμπρός όλων αφιονισμένοι κράχτες,
Βαγγελίζονται μια βλογημένη γη·
Μα που θα 'ναι κόλαση για τους πάντες.

Αυτό δεν ήτανε του Παλαμά.


Αυτό όμως ήταν:

Ο Κωστής Παλαμάς απαντά τι είναι ο Φασισμός!



«…ιδού ο τολμητίας αξιοθαύμαστος φασισμός, αν τον εξετάσετε από περιωπής και ασχέτως προς τα συμφέροντα των καθέκαστα εθνών, μας υπομιμνήσκει την κατ’ εξοχήν ανάγκην ενός λαού δια να ζωογονηθεί, να επικρατήση, να προκόψη, την παλαιάν και τόσον περιφρονουμένην φιλοπατρίαν το απλούστατον, φαεινότατον πατροπαράδοτον ιδανικόν, το οποίον βαρυνθέντες να προσβλέπωμεν και να γευώμεθα ως άσπρο καλοψημένο ψωμί, μεταβάλλομεν εις αμφιβόλου ποιότητος καρύκευμα, εις αμφιβόλου Ελληνικότητος λέξιν, και το μετωνομάσαμεν εθνικισμόν. Η πατριδολατρεία των φασιστών, θρησκεία τάσεων συντηρητικών…»

https://ethnikonkratos.gr/2018/11/05/palamas-fasismos/

[Τρελός_του_Χωριού]

Μα αναφέρθηκα σε séance...

Αλλά ακολούθησε και δεύτερο séance με το υπερπέραν:

Στην αγορά, εμφανιστήκανε πραγματευτάδες,
Όνους ψωριάρηδες πωλούν ως βαρβάτα άτια,
Κόσμος περνά, απλά κοιτά τους κατεργάρηδες,
Μα ένας γύφτος φάνηκε· τους κοιτά στα μάτια,

Θορώντας τους, λοιπόν, γελάει και κοντοστέκει,
Θυμάται τότε, που Φράγκοι ετούτα τα ζωντανά,
Σ’ ένα χάνι, ένα βράδι, τους τα επούλησαν εκεί,
Ως καράδες, επιβήτορες διαλεχτούς απ’ τα ξένα,

Μπόρα έπιασε βαριά, και μεσ’ το χάνι τρυπώσαν,
Αφήσαν τ’ άτια έξω μόνα, όσο αυτοί μέσα μείναν.
Την αυγή, τους ξαναντάμωσε· ολονυχτίς δακρίσαν,
Όνοι ήτανε αυτά, μα μες τη μέθη τους, άτια είδαν.

Μα σύμωσε κοντά τους, για ν’ αρχίσει ένα παζάρι,
Είδε μεσ’ τη ψώρα των ζωντνανών, κάτι να λάμπει,
Ό,τι δεν είδαν ποτέ, μηδέ τούτοι, μηδέ οι Φράγκοι:
Των ζωντανών καθαρό χρυσαφένιο ήτανε το τομάρι.

Χαϊδεύει με συμπόνια τους γαϊδάρους στο κεφάλι:
Πολλά τραβήξατε σεις, μα λίγο ακόμα καρτερείστε,
Πορφυρόχρωμα ρόδα να μαζέψω και κανά βοτάνι,
Στη ρεματιά μετά, να σας γιατρέψω, να ξανανιώστε,

Τι μαρτύριο περάσατε, μα σωτηρίο γι’ όλη τη πλάση,
Στα χέρια εμπόρων ελπίδας, αγυρτών προφητάδων,
Μα κανείς τους, ευτυχώς, δεν σας είχε αναγνωρίσει:
Βορά θα γινόσασταν των λύκων και των αφεντάδων.


Τέλος αναμετάδοσης!

Έχει ενδιαφέρον, πάντως, το γεγονός ότι ένας γνωστός ένθερμος υποστηρικτής του Βενιζέλου, ακόμα και μετά
τη Μικρασιατική Καταστροφή, στηρίζοντας και την ελληνοτουρκική του προσέγγιση, υποστηρίζεται με αυτό το
τρόπο στο παρόν νήμα. Μιας και δεν γίνεται αναφορά στο ποιητικό του έργο, αλλά σε άλλες πτυχές της ζωής του.

Καλό βράδυ σε όλους!

ΥΓ.

Έσβυσε ο Μέγας. Μεγάλο ανάφτε, καθώς Εκείνος,
μνήμα, να ειν’ άστρο, φως του η Αθήνα, δρόμος του η Κρήτη…
Του Ομήρου ο στίχος φωνή τού πρέπει, δε φτάνει ο θρήνος,
το πάτημά του πυρό, στο ανέβα του Ψηλορείτη.
Των ιερών χρόνων, αρχαίων και νέων, την λαμπυράδα,
γραφτό του η μοίρα να ζωντανέψει και ν’ αναστήσει,
οι όργητες άγριες, τα πάθη μπόρες, νύχτες τα μίση·
τρεμοσαλεύεις ο αποσπερίτης, λάμπεις η Ελλάδα…

"Στο θάνατο του Βενιζέλου", 26 Μαρτίου 1936

[Drexler]

Μαλιστα, για να μας πεισει ο Γκολντεν Εϊτς μας εφερε ενα κειμενο σε ενα μπλοκ ονοματι Εθνικον Κράτος στο οποίο μοστράρουν τέτοια εικονίδια;

Σβαστικα.Καταδικαζω.

[Obi Wan Iakobi]

Ηταν και αντικομμουνιστης.

Κωστής Παλαμάς κατά μπολσεβικισμού



“Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας οι λύκοι! Οι λύκοι!
Στα όπλα, Ακρίτες! Μακριά και οι φαύλοι και οι περιττοί,
καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι,
για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί.”

Το 1928 ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε νόμο διώξεως κατά του κομμουνισμού ως κίνδυνο ανατροπής αξιών και κοινωνικών δικαιωμάτων όπως η πατρίδα, η οικογένεια και η ατομική ιδιοκτησία. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε τελικά το 1929. Στις 9 Μαϊου του 1928 ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε άρθρο στο οποίο στοχοποιούσε τον εθνικό ποιητή και τον εξύβριζε επειδή δεν δήλωνε αν είναι υπέρ ή κατά του νομοσχεδίου. Η απάντησή του στους κομμουνιστές ήταν: «Δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν ξαίρω … δεν ξαίρω. Δεν ανακατεύουμαι στα πολιτικά, δεν μ’ ενδιαφέρουν».

Τότε ο Ριζοσπάστης έβγαλε όλη του την χολή κατά του Παλαμά:
«ΑΝΑΓΟΥΛΑ ! Μεγάλος ποιητής ο κ. Κωστής Παλαμάς; Γιαυτό θα μιλήση η αύριο. Η αύριο που έρχεται, ενώ ο κ. Παλαμάς φεύγει – θα έχει ήδη φύγει. Μα εκείνο που μπορεί οποιοσδήποτε να πη από σήμερα – αστός ή προλετάριος – είναι το ότι όταν κανείς δεν έχει μούτρα να πη ότι είναι με την αντίδραση, αλλά ούτε και το σθένος να πη ξάστερα ότι είναι ενάντια στην τρομοκρατία, τι μικρός άνθρωπος πρέπει να είναι αυτός – κι ακριβώς όταν συμβαίνει να είναι ο Παλαμάς – τι τιποτένιος !»

Ο Παλαμάς τον Ιούλιο του 1931 έγραψε στα Πολιτικά Φύλλα την γνώμη του για την Σοβιετική Ρωσία:
«Οι τόποι που κινούνται τα Σοβιέτ και οι τρόποι με τους οποίους πολιτεύονται, όσο κι αν ευρίσκομ’ έξω και ολόμακρα, μου είναι αντιπαθητικοί. Χορείες δυσκολοξεχώριστες μέσα στ’ ολόγοργο δαιμονισμένο πέρασμά τους από τα εκστατικά μάτια μου, τσαρισμοί και μπολσεβικισμοί. Σοβιετικές δημοκρατίες και τσαρικές απολυταρχίες μου είναι σχεδόν το ίδιο μ’ όλες τις τρανές των ίσως διαφορές εις τα καθέκαστα και τη Χριστιανική – να μια λέξη όλως διόλου αντισοβιετική – συμπάθεια που μου εμπνέει ο τραγικός εξαφανισμός της προσοβιετικής Ρωσίας από το θέατρο του κόσμου». Περ. Πολιτικά Φύλλα Ιούλιος 1931

Το 1936 ο Ελευθέριος Μιχόπουλος έγραψε ένα μυθιστόρημα με τίτλο Δυστυχώς επλανήθημεν και ζήτησε από τον Παλαμά να του γράψει την γνώμη του. Ο Παλαμάς διάβασε το χειρόγραφο και του απάντησε στις 27 Σεπτεμβρίου 1936: «είναι αδύνατο κανείς να μην εκτιμήση και να μη τιμήση με κάποιο θαυμασμό την επίμονη και την ακατάβλητη εργασία σας για την πατριωτική του ειλικρίνεια και την εθνικιστική του ενέργεια…»

Ο ήρωας του μυθιστορήματος είναι ένας μπολσεβίκος ονόματι Βασίλη Ντοροσέγκο. Ο Παλαμάς σχολιάζει: «..από τους πρωτοστάτες των απάτριδων μπολσεβίκων που κατέλαβαν, κυβερνούν και λυμαίνονται τη μεγάλη Ρωσσία».

Για το βιβλίο συνολικά κρίνει δίνοντας ανοιχτά και για το τι νιώθει για τον μπολσεβικισμό:

«Κυρίως έχει την ψυχική ευπάθεια και την ακαταμάχητη πεποίθησι του συγγραφέα που φέρνει την προσήλωσιν ως να είναι η αλήθεια, καθώς και την αντίδραση, την αντιπάθεια, το μίσος προς τις ιδέες, προς τα τεχνάσματα, την τυρανία και τα ανοσιουργήματα των μπολσεβίκων…Σαν ακούμε τη λέξη μπολσεβίκοι, κομμουνιστές, ταραζόμαστε και αντιπαθούμε, σε ότι βλέπομε, σε ότι ακούμε τριγύρω μας, σε ότι κινεί την απιστία, την κακοπιστία, την έχθρα, το μίσος.

Αυτό είναι η δύναμη εκείνου που μας περιβάλλει, εκείνο είναι η πραγματικότης, η αλήθεια, το αξίωμα, η κάθαρση της αστικής ψυχολογίας. Και η ψυχή που εσπείρατε στο μυθιστόρημά σας, και παρ’ όλη τη καλλιτεχνική του προβληματικότητα, είναι πλήρως και θρεμμένη από τους δόλους και από τα αίσχη του κομμουνισμού. Ώστε δυσκολότατα μπορεί να απιστούμε και ν’ αμφιβάλουμε προς τη πλησμονή, την ακρίβεια, προς την τέχνη και την αλήθεια των πληροφοριών σας, και να μην επισφραγίσουμε τα γραφόμενά σας κάτω από τις δύο λέξεις βία και σφαγή που είναι καθώς φαίνεται, όλη η πολιτική των μπολσεβίκων και που σφραγίζει και που εμπνέει και που γεμίζει το μυθιστόρημά σας.

Βία και σφαγή με εκεί ξετυλίγεται και η ζωή και η δράση και τα αισθήματα και τα φρονήματα του ήρωά σας. Είναι ο Βασίλη Ντοροσέγκο όσο και αν άλλαξε, όσο κι αν αναγκάστηκε να στραφή από τους αριστερούς προς τους δεξιούς, όσο κι αν μας ζωγραφίζετε πως άλλαξε κάποιος του έρωτας και πως έγινε με το παραπάνω ρομαντικός ποιητής, όσο κι αν ο πάππος του ο Μυρόνωφ ένας Άγιος άνθρωπος, ένας ευσεβής ιερέας, όσο κι αν η οικογένειά του, πατέρας, μητέρα, αδερφάδες είναι αγαθοί, τίμιοι και χρηστοί άνθρωποι, όσο κι αν μελλοθάνατος υποστηρίζει εύγλωτα και παραστατικά σ’ αυτούς που τον συλλαμβάνουν, τον υποπτεύονται για την κίνησή του προς τα δεξιά, τον συλλαμβάνουν, τον δικάζουν και τον καταδικάζουν σε θάνατο, όσο κι αν υποστηρίζει στο τέλος της ζωής του την οικογένεια, την γυναίκα, την μητέρα, και την θρησκεία, τη θεωρία, τη μεταρρύθμιση, όχι τη σφαγή και βία σε όλους ανεξαιρέτως τους αντιθέτους, σε όλη προ πάντων τη μπουρζουαζία, όσο κι αν θέλη να πεθάνη μ’ ανοικτά τα μάτια, κυτάζοντας τους δημίους του και με όλα τα ιδανικά που αποτελούν το κύρος και το κράτος μας.

Το Σύντροφοι επλανήθημεν που είναι περισσότερον εισαγγελική δημηγορία παρά λογοτεχνική ψυχανάλυσις είναι ίσως η πρώτη, επίμονη και αδιάλλαχτη, μυθιστορηματική εργασία που μας έρχεται για την αποκάλυψη της κρατικής αρχής ή της αναρχίας των μπολσεβίκων».

Στην ψυχολογική ανάλυση του κεντρικού προσώπου του μυθιστορήματος, ο Παλαμάς δίνει το μεγάλο χτύπημα:
«Πιστεύω πως δεν είναι άξιος ν’ αλλάξη, να μεταβληθή κρύβοντας την μάσκα του, σε συντηρητικό εθνικιστή σοσιαλιστή, να κλείση τα μάτια χριστιανικά προσευχόμενος…»

Όσο για το ποια ήταν η κύρια ιδεολογία του έργου του, είχε απαντήσει στον Ελεύθερο Λόγο στις 21 Ιουνίου του 1923: «Η Πατρίδα. Η φυλή. Η αντίληψη των καινούριων ιδεών (κομμουνισμός) ίσως δεν είναι τόσο κοντά σ’ εμέ. Σ’ εμέ το μεγάλο Ιδανικό είναι άλλο. Είναι η «Μεγάλη Ιδέα». Ναι. Καθαυτό η Μεγάλη Ιδέα. Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Επειδή είμαι τόσο πατριδολάτρης όλες οι κρίσιμες στιγμές του Έθνους μας έχουν αποτυπωθή στους στίχους μου».

[Σέλευκας]

Τα ελληνικά χόαξες καταρρίπτουν μόνο τους μύθους που θέλουν επιλεκτικά με βάση την ιδεολογία τους. Υπάρχει φανερός ιδεολογικός προσανατολισμός.
Βέβαια αυτό είναι δικαίωμα του καθένα.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό που μ' αρέσει σ' αυτά τα θέματα, είναι ότι ο κάθε πικραμένος που έχει μια καλή ή κακή ταμπέλα για τον εθνικισμό, τον διεθνισμό, την πρόοδο, την ακμή, παρακμή, φασισμό, αντιφασισμό κλπ στο κεφάλι του, μπορεί να παίρνει τον οποιονδήποτε ποιητή, λογοτέχνη, καλλιτέχνη, φιλόσοφο κλπ και να τον βάζει στην προκρούστεια κλίνη των δικών του λογισμών ή της βικιπαιδείας, χωρίς καν να έχει διαβάσει έστω και ένα ολόκληρο βιβλίο ή ποιητική συλλογή του κρινόμενου, χωρίς καν να έχει ιδέα για την εξέλιξη της ζωής του, χωρίς καν να ξέρει πότε, που και γιατί έγραψε ή είπε αυτό που δημοσιεύουν ως τεκμήριο.

Καλή φάση.


Τελικώς, βγήκε απόφαση για τον Παλαμά;

Ήταν εθνικιστής ή δεν ήταν;

[Beria]

Αυτό που μ' αρέσει σ' αυτά τα θέματα, είναι ότι ο κάθε πικραμένος που έχει μια καλή ή κακή ταμπέλα για τον εθνικισμό, τον διεθνισμό, την πρόοδο, την ακμή, παρακμή, φασισμό, αντιφασισμό κλπ στο κεφάλι του, μπορεί να παίρνει τον οποιονδήποτε ποιητή, λογοτέχνη, καλλιτέχνη, φιλόσοφο κλπ και να τον βάζει στην προκρούστεια κλίνη των δικών του λογισμών ή της βικιπαιδείας, χωρίς καν να έχουν διαβάσει έστω και ένα ολόκληρο βιβλίο ή ποιητική συλλογή του κρινόμενου, χωρίς καν να έχουν ιδέα για την εξέλιξη της ζωής του, χωρίς καν να ξέρουν πότε, που και γιατί έγραψε ή είπε αυτό που δημοσιεύουν.

Καλή φάση.


Τελικώς, βγήκε απόφαση για τον Παλαμά;

Ήταν εθνικιστής ή δεν ήταν;

Νεοδημοκράτης

[ΓΑΛΗ]

Αυτό που μ' αρέσει σ' αυτά τα θέματα, είναι ότι ο κάθε πικραμένος που έχει μια καλή ή κακή ταμπέλα για τον εθνικισμό, τον διεθνισμό, την πρόοδο, την ακμή, παρακμή, φασισμό, αντιφασισμό κλπ στο κεφάλι του, μπορεί να παίρνει τον οποιονδήποτε ποιητή, λογοτέχνη, καλλιτέχνη, φιλόσοφο κλπ και να τον βάζει στην προκρούστεια κλίνη των δικών του λογισμών ή της βικιπαιδείας, χωρίς καν να έχουν διαβάσει έστω και ένα ολόκληρο βιβλίο ή ποιητική συλλογή του κρινόμενου, χωρίς καν να έχουν ιδέα για την εξέλιξη της ζωής του, χωρίς καν να ξέρουν πότε, που και γιατί έγραψε ή είπε αυτό που δημοσιεύουν.

Καλή φάση.


Τελικώς, βγήκε απόφαση για τον Παλαμά;

Ήταν εθνικιστής ή δεν ήταν;

Νεοδημοκράτης

Αυτό είναι ασαφές βρε. Εγώ για μικρονοικοκυρέο με έντονο αίσθημα ιδιοκτησίας τον κόβω. Έχει παντού τέτοιους.

[Σέλευκας]

παίρνει τον οποιονδήποτε ποιητή, λογοτέχνη, καλλιτέχνη, φιλόσοφο κλπ και να τον βάζει στην προκρούστεια κλίνη των δικών του λογισμών

αυτό

[Obi Wan Iakobi]