Η προίκα της Ελένης Μπούμπουλη

[Σενέκας]

ήταν και νταππερ ο Θοδωράκης;

άμα δεν ήταν, δε θα τον φώναζε ο βασιλιάς

οκ, δεν είχα καταλάβει ότι προσκλήθηκε ως κοσμικός και δανδής

αφού το λέει ξεκάθαρα

– Γρίβα μ’ σε θέλει ο βασιλιάς Όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς.

– Σαν τι με θέλει ου κιαρατάς oύλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς.

- Ωρ’ αν με θέλει για κακό να ζώσω τα, τ΄ άρματα κι γω.

- Ωρ’ αν με θέλει για καλό ν΄ αλλάξω και, και να στολιστώ.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Το λόγο πήρε ο Γρίβας που είπε: «Εγώ, κανένα πάθος δεν έχω με τον Γέρον. Γνωρίζει πόσον τον εβοήθησα εις την ανάγκην του και τον εβάσταξα. Δεν τον έφερα κα­μίαν ατιμίαν πριν, όταν ήμουν εμπιστευμένος το παν εις την οικίαν τον, εις Τριπολιτσάν, ώστε να έχει τώρα παράπονον. Τον εσύντρεξα ως άλλος υιός τον εις τον εμφύλιον πόλεμον. Εφονεύθη ο υιός του αγαπήσαμεν να συζευχθώμεν με την χήραν τον Πάνου, με την συναίνεσιν της μητρός της. Την έλαβα διά γυναίκαν. Τί έπταισεν λοιπόν ή αυτή ή εγώ ώστε να κατακρατεί ο Γέρος τα ειδίσματά της και να μην ησυχάζω νύχτα ημέρα, ζητούσα αυτή το δί­καιόν της; Ας τα δώσει λοιπόν και τίποτες πάθος αναμε­ταξύ μας δεν έχομεν. Διότι ούτε εφονεύσαμεν ένας με τον άλλον, ούτε εζημιώσαμεν [8].

Παρατηρεί κανείς ότι ο Γρίβας μιλάει σε τρίτο πρόσωπο για τον Κολοκοτρώνη και δεν απευθύνεται άμεσα σ’ αυτόν παρότι αυτός είναι παρών, γεγονός που δείχνει κάθε άλλο παρά φιλική διάθεση.

Ο Κολοκοτρώνης, του απαντά σε δεύτερο πρόσωπο: «Βρε παιδί μου Θοδωράκη, πιστεύεις την γυναίκα σου, διότι σε είπεν ότι είχεν τόσα;» Και άρχισε να ορκίζεται. «Πού τα ηύρεν, βρε, όλα αυτά; Ό, τι και αν είχεν, και φορέματα και διαμαντικά, ήταν τον υιού μου, και, πίστευσέ με, είναι τόσοι μάρτυρες. Ας διορισθεί μια επιτροπή ας συνάξη τας μαρτυρίας και ό,τι εύρει και ειπούν ότι είχε η νύφη μου να το πληρώσω διπλά. Τί είχε πραγ­ματικός; Έναν λαιμοδέτην (γκιουρδάνι) με ολίγες πέτρες και ένα δακτυλίδι. Τα άλλα όλα ήτον αρματωσιά των συγ­γενών».

Στα σχόλια [9] αναφέρεται πως η αρματωσιά ήταν η νυφική στολή, που της χάρισαν οι συγγενείς του Κολοκοτρώνη, δίνοντας ο καθένας ένα κομμάτι. Και συνεχίζει ο σχολιαστής: «Λοιπόν, η κόρη της Μπουμπουλίνας ήταν άπροικη;».

Η μητέρα του Κολοκοτρώνη, ενθυμηθείσα τον Πάνο, άρχισε να κλαίει και να λέει: «Πού τα ηύρεν, παιδί μου, αυτά οπού ζητεί; Καν ούτε ημείς τα είδαμεν».

Άρχισε κι ο Κολοκοτρώνης να κλαίει…

Τελικά μετά από μακρά συζήτηση αποφασίστηκε προκειμένου να παύσουν «τα πάθη αναμεταξύ των», να ορίσουν επταμελή συμβιβαστική επιτροπή από Ρουμελιώτες και Πελοποννήσιους κι ο Κολοκοτρώνης να εγγυηθεί πως ό,τι αποφασίσει η επιτροπή να στείλει στη Ζάκυνθο όπου είχε τα πράγματα να τα φέρει. Εγγυήθηκε γι αυτό ο αχώριστος φίλος του Κολοκοτρώνη, Νι­κόλαος Βούκουρας, που ήταν πολιτικός και στρατιωτικός από τα Μαγούλιανα της Καρύταινας.

Nα γίνει μονόπρακτο στα πλάισια των εορτασμών των 200 ετών.

Επιστολή στην κυρία Γιάννα.

[Σενέκας]

Το λόγο πήρε ο Γρίβας που είπε: «Εγώ, κανένα πάθος δεν έχω με τον Γέρον. Γνωρίζει πόσον τον εβοήθησα εις την ανάγκην του και τον εβάσταξα. Δεν τον έφερα κα­μίαν ατιμίαν πριν, όταν ήμουν εμπιστευμένος το παν εις την οικίαν τον, εις Τριπολιτσάν, ώστε να έχει τώρα παράπονον. Τον εσύντρεξα ως άλλος υιός τον εις τον εμφύλιον πόλεμον. Εφονεύθη ο υιός του αγαπήσαμεν να συζευχθώμεν με την χήραν τον Πάνου, με την συναίνεσιν της μητρός της. Την έλαβα διά γυναίκαν. Τί έπταισεν λοιπόν ή αυτή ή εγώ ώστε να κατακρατεί ο Γέρος τα ειδίσματά της και να μην ησυχάζω νύχτα ημέρα, ζητούσα αυτή το δί­καιόν της; Ας τα δώσει λοιπόν και τίποτες πάθος αναμε­ταξύ μας δεν έχομεν. Διότι ούτε εφονεύσαμεν ένας με τον άλλον, ούτε εζημιώσαμεν [8].

Παρατηρεί κανείς ότι ο Γρίβας μιλάει σε τρίτο πρόσωπο για τον Κολοκοτρώνη και δεν απευθύνεται άμεσα σ’ αυτόν παρότι αυτός είναι παρών, γεγονός που δείχνει κάθε άλλο παρά φιλική διάθεση.

Ο Κολοκοτρώνης, του απαντά σε δεύτερο πρόσωπο: «Βρε παιδί μου Θοδωράκη, πιστεύεις την γυναίκα σου, διότι σε είπεν ότι είχεν τόσα;» Και άρχισε να ορκίζεται. «Πού τα ηύρεν, βρε, όλα αυτά; Ό, τι και αν είχεν, και φορέματα και διαμαντικά, ήταν τον υιού μου, και, πίστευσέ με, είναι τόσοι μάρτυρες. Ας διορισθεί μια επιτροπή ας συνάξη τας μαρτυρίας και ό,τι εύρει και ειπούν ότι είχε η νύφη μου να το πληρώσω διπλά. Τί είχε πραγ­ματικός; Έναν λαιμοδέτην (γκιουρδάνι) με ολίγες πέτρες και ένα δακτυλίδι. Τα άλλα όλα ήτον αρματωσιά των συγ­γενών».

Στα σχόλια [9] αναφέρεται πως η αρματωσιά ήταν η νυφική στολή, που της χάρισαν οι συγγενείς του Κολοκοτρώνη, δίνοντας ο καθένας ένα κομμάτι. Και συνεχίζει ο σχολιαστής: «Λοιπόν, η κόρη της Μπουμπουλίνας ήταν άπροικη;».

Η μητέρα του Κολοκοτρώνη, ενθυμηθείσα τον Πάνο, άρχισε να κλαίει και να λέει: «Πού τα ηύρεν, παιδί μου, αυτά οπού ζητεί; Καν ούτε ημείς τα είδαμεν».

Άρχισε κι ο Κολοκοτρώνης να κλαίει…

Τελικά μετά από μακρά συζήτηση αποφασίστηκε προκειμένου να παύσουν «τα πάθη αναμεταξύ των», να ορίσουν επταμελή συμβιβαστική επιτροπή από Ρουμελιώτες και Πελοποννήσιους κι ο Κολοκοτρώνης να εγγυηθεί πως ό,τι αποφασίσει η επιτροπή να στείλει στη Ζάκυνθο όπου είχε τα πράγματα να τα φέρει. Εγγυήθηκε γι αυτό ο αχώριστος φίλος του Κολοκοτρώνη, Νι­κόλαος Βούκουρας, που ήταν πολιτικός και στρατιωτικός από τα Μαγούλιανα της Καρύταινας.

Nα γίνει μονόπρακτο στα πλάισια των εορτασμών των 200 ετών.

Επιστολή στην κυρία Γιάννα.

σαΐνι πάντως ο γέρος

Ο Κολοκοτρώνης, του απαντά σε δεύτερο πρόσωπο: «Βρε παιδί μου Θοδωράκη, πιστεύεις την γυναίκα σου, διότι σε είπεν ότι είχεν τόσα;» Και άρχισε να ορκίζεται. «Πού τα ηύρεν, βρε, όλα αυτά; Ό, τι και αν είχεν, και φορέματα και διαμαντικά, ήταν τον υιού μου, και, πίστευσέ με, είναι τόσοι μάρτυρες. Ας διορισθεί μια επιτροπή ας συνάξη τας μαρτυρίας και ό,τι εύρει και ειπούν ότι είχε η νύφη μου να το πληρώσω διπλά. Τί είχε πραγ­ματικός; Έναν λαιμοδέτην (γκιουρδάνι) με ολίγες πέτρες και ένα δακτυλίδι. Τα άλλα όλα ήτον αρματωσιά των συγ­γενών».

Δεν είχε λέει δεύτερο βρακί η Ελένη, κι ενώ η μάνα της έκανε τη μπάζα του αιώνα στην Τριπολιτσά. Λες και αν δεν είχε βρακί να βάλει θα έκανε κουμπαριά με μια χήρα απο τις Σπέτσες που έδινε προίκα ένα βρακί και ένα γιορντάνι

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Να κλαίει ολόκληρος αρχιστράτηγος για να κρατήσει την προίκα της νύφης του.

Και μετά μας πείραξε που η άλλη έκανε σεξ κάτω από το άγαλμά του.. .

[Μαυροβασίλης]

τί χρείαν άλλην αποδείξεων έχομεν δια την αλβανική καταγωγή των ηρώων;

[Σενέκας]

Να κλαίει ολόκληρος αρχιστράτηγος για να κρατήσει την προίκα της νύφης του.

Και μετά μας πείραξε που η άλλη έκανε σεξ κάτω από το άγαλμά του.. .

Μπορεί να έκλαιγε για την ατιμία ο Θοδωράκης ήταν άνθρωπος των Κωλοκοτροναίων, πρωτοπαλίκαρο του Πάνου-έτσι καπάρωσε την Ελένη. Και όχι μόνο του έφαγε τη νύφη, αλλά στη φυλακή στην Ύδρα, ο Θοδωράκης τα βρήκε και έγινε κουμπαριά με τους Δελληγιαναίους...που επίσης ήταν κουμπάροι του Κωλοκοτρόνη, αλλά είχαν ένα πολύπλοκο love-hate relationship. Τέλος πάντων, το λες και προδοσία

[Namrail]

Το σόι των γριβαίων να έχει επιβιώσει σήμερα;

Δύσκολο γιατί ήταν στρατιωτικοί. Οι περισσότεροι απο αυτούς έχω παρατηρήσει ότι εξαφανιζόνται μετά απο μερικές γενιές εκτός και αν καταφέρουν να χωθούν αυστηρά στην πολιτική, ίσως γιατί ο στρατός παρότι ήταν και είναι ισχυρός μοχλός δεν έχει το ίδιο ισχυρά μέσα αναπαραγωγής με το βουλευτιλίκι πχ. Θέλω να πω, μπορεί να υπάρχει σήμερα κανένας δεκανέας κάπου με το κάδρο του γενάρχη στον τοίχο αλλά ποιος του δίνει σημασία? Ακόμα και προεπαναστατικά συνέβαινε το ίδιο με τους αρματολούς γιατί ήταν κρατικοί υπάλληλοι με εφήμερη ισχύ, γι'αυτό κυνήγαγαν την κουμπαριά με κοτζαμπάσηδες που ήταν πολύ πιο σταθερός πόλος. Ο Θοδωράκης στην Ύδρα τα βρήκε με και έκανε κουμπαριά με του Δεληγιαναίους...και τελικά τους πούλησε ΚΑΙ αυτούς και πήγε με τον Κωλλέτη όπως όλοι οι αρματωλοί της Ρούμελης

Ο Κολοκοτρώνης όσο καλός στρατιωτικός ήταν, άλλο τόσο άμπαλος υπήρξε σε θέματα πολιτικής. Όλο μαλακίες και κουτοπονηριές έκανε, λυκοσυμμαχίες και λυκοφιλίες που μετά παράταγε. Μια ζωή μέσα στην ίντριγκα και το βυζαντινισμό.

[Namrail]

Τελικά η επανάσταση του 21 ήταν πραγματι ταξική.
Την έκανε το κεφάλαιο,ξευτίλιζοντας το ρητό των καραγκιόζηδων αριστερών πως το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα

Το κεφάλαιο έχει πατρίδα το κέρδος. Γι' αυτό δεν γνωρίζει σύνορα.

Κατά τα λοιπά, το 21 ήταν η πρώιμη φάση της αστικοδημοκρατικής επανάστασης στην Ελλάδα. Λογικό που τον τόνο έδωσαν πλούσιοι πλοιοκτήτες, ελλ έμποροι του εξωτερικού κλπ.

[Σενέκας]

Το σόι των γριβαίων να έχει επιβιώσει σήμερα;

Δύσκολο γιατί ήταν στρατιωτικοί. Οι περισσότεροι απο αυτούς έχω παρατηρήσει ότι εξαφανιζόνται μετά απο μερικές γενιές εκτός και αν καταφέρουν να χωθούν αυστηρά στην πολιτική, ίσως γιατί ο στρατός παρότι ήταν και είναι ισχυρός μοχλός δεν έχει το ίδιο ισχυρά μέσα αναπαραγωγής με το βουλευτιλίκι πχ. Θέλω να πω, μπορεί να υπάρχει σήμερα κανένας δεκανέας κάπου με το κάδρο του γενάρχη στον τοίχο αλλά ποιος του δίνει σημασία? Ακόμα και προεπαναστατικά συνέβαινε το ίδιο με τους αρματολούς γιατί ήταν κρατικοί υπάλληλοι με εφήμερη ισχύ, γι'αυτό κυνήγαγαν την κουμπαριά με κοτζαμπάσηδες που ήταν πολύ πιο σταθερός πόλος. Ο Θοδωράκης στην Ύδρα τα βρήκε με και έκανε κουμπαριά με του Δεληγιαναίους...και τελικά τους πούλησε ΚΑΙ αυτούς και πήγε με τον Κωλλέτη όπως όλοι οι αρματωλοί της Ρούμελης

Ο Κολοκοτρώνης όσο καλός στρατιωτικός ήταν, άλλο τόσο άμπαλος υπήρξε σε θέματα πολιτικής. Όλο μαλακίες και κουτοπονηριές έκανε, λυκοσυμμαχίες και λυκοφιλίες που μετά παράταγε. Μια ζωή μέσα στην ίντριγκα και το βυζαντινισμό.

άμα δεν ήτανε καλός στις ίντριγκες, δε θα επιβίωνε απο τις ζυμώσεις της επαναστατικής(και της μετά-) περιόδου. Το ίδιο ισχύει και για τον Γρίβα.

Η Μπουμπουλίνα αντίθετα, τα έκανε σκατά και τη φάγανε λάχανο

[Naida]

Naida πως τη βλέπεις την Ελενίτσα απο σχεσιολογική άποψη;

Το θύμα.

[Σενέκας]

Naida πως τη βλέπεις την Ελενίτσα απο σχεσιολογική άποψη;

Το θύμα.

θύμα γιατί; Στη χειρότερη, εκανε 2 εξαιρετικούς γάμους

[Naida]

Naida πως τη βλέπεις την Ελενίτσα απο σχεσιολογική άποψη;

Το θύμα.

θύμα γιατί; Στη χειρότερη, εκανε 2 εξαιρετικούς γάμους

Πλάκα κάνεις; πέθανε από δαγκωσιά οχιάς γιατί δεν επιτρεπόταν να τη δει γιατρός αν δεν ήταν ο άλλος εκεί. Γενικά χρησιμοποιήθηκε ως μέσο πλουτισμου από τον Γρίβα.

[Namrail]

άμα δεν ήτανε καλός στις ίντριγκες, δε θα επιβίωνε απο τις ζυμώσεις της επαναστατικής(και της μετά-) περιόδου. Το ίδιο ισχύει και για τον Γρίβα.

Η Μπουμπουλίνα αντίθετα, τα έκανε σκατά και τη φάγανε λάχανο

Ο Γρίβας ήταν ένας σαδιστής λήσταρχος. Κάπου στο κείμενα που έβαλες, αναφέρεται ότι είχε μετατρέψει σε "λησταρχείο" το Ναύπλιο. Αλήθεια είναι. Συμπεριφέροταν σαν βάρβαρος τοπάρχης με ιδιαίτερη έμφαση στις δολοφονίες και την κλεψιά.

Δε θυμάμαι που το είχα διαβάσει,πάει καιρός, αλλά θυμάμαι κάποια περιστατικά. Πχ οι βασανισμοί και οι δημόσιοι ξυλοδαρμοί σε αντιπάλους του, ήταν καθημερινό φαινόμενο στο Ναύπλιο.

Αν κάποιος τον δυσαρεστούσε πολύ, έβαζε μπρος τα κανόνια μέσα στην πόλη, χωρίς να νοιάζεται για παράπλευρες απώλειες. Όταν ήθελε να ληστέψει κάποιον και τον είχε βάλει στο μάτι για τα πλούτη του, έστελνε τάχα στρατιώτες που παρήσταναν τους φυγάδες και αναζητούσαν "καταφύγιο" στο σπίτι του στόχου. Πριν προλάβει ο σπιτονοικοκύρης να τους απαντήσει για το αν θα τους έδινε καταφύγιο, έφταναν επιτόπου οι "διώκτες" και τον κατηγορούσαν για προδοσία. Μιλάμε για αληπασαλίδικα κόλπα που τα έμαθε στα Γιάννενα και τα εφάρμοσε με απίστευτη σκληρότητα.

[Σενέκας]

Το θύμα.

θύμα γιατί; Στη χειρότερη, εκανε 2 εξαιρετικούς γάμους

Πλάκα κάνεις; πέθανε από δαγκωσιά οχιάς γιατί δεν επιτρεπόταν να τη δει γιατρός αν δεν ήταν ο άλλος εκεί. Γενικά χρησιμοποιήθηκε ως μέσο πλουτισμου από τον Γρίβα.

έλα μαρή, κλέφτηκε με τον Γρίβα και το έσκασε νύχτα απο το Κωλοκοτροναιικο, δεν την πήρε με το ζόρι. Είτε τα είχανε απο πριν είτε όχι, προφανώς αυτή του γλύκανε τ'αυτιά για προίκες και τα συναφή, δεν το σκαρφίστηκε μόνος του.

'Οσο για το δεύτερο, ήθη της εποχής. Ήτανε μπρουτάλ και σαδιστής, αλλά δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν τη βάραγε. Μπορεί να ήταν καλός σύζυγος

[Namrail]

Υπήρχε και άλλη μοιραία εκτός της Ελένης στην επανάσταση. Η Σοφίτσα Ρέντη, που έγινε μήλο της έριδας ανάμεσα στον Παναγιωτάκη και τον Γιαννάκη (αποκαλούμενο και ως "αρχοντόπουλο") Νοταρά. Την ώρα που ο Ιμπραήμ έσκιζε ελληνικά κωλιά, οι δυο αυτοί πολεμούσαν μεταξύ τους για το νέτο.

Στο αποκορύφωμα μάλιστα του εμφυλίου, ο Γιαννάκης με πάνω από 1000 άτομα στρατό κατέστρεψε το Σοφικό, σκοτώνοντας και βιάζοντας. Ωραία πράγματα, ελληνικά.