Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις, αναδρομές
Άβαταρ μέλους
taxalata xalasa
Δημοσιεύσεις: 16511
Εγγραφή: 27 Αύγ 2021, 20:52

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από taxalata xalasa » 12 Απρ 2022, 17:57

Ζαποτέκος έγραψε:
12 Απρ 2022, 10:26
Μπίστης έγραψε:
12 Απρ 2022, 10:19

Με τόσα βίτσια αποκλείεται να ήταν ήρωας κι έτσι ;
Άλλο το 'να , άλλο τ' άλλο. Και ο Μωάμεθ Β΄ο Πορθητής κατέλαβε την Πόλη , αλλά την ματσακόνιαζε την βάρκα. Ζητούσε να σοδομήσει τον γιο του Λουκά Νοταρά και γ...λεντούσε τον τελευταίο δούκα των Αθηνών. :102:Ζαποτέκος @ Η Πόλις Εάλω
...και πως ξερουμε τι δεν το γυαλιζε το πομολο ο γιος του νοταρα η ο ατσαϊόλης;

μη τυχον ηταν ηδη διασημοι γυναικωτοι και ηθελε ο μαχμουτης ο βου να τους παρει με το μερος του σαν αγαπητικες ;

δεν ξερω... ρωταω.... αλλα μαλλον ετσι πρεπει να ναι...
𐀲𐀏𐀨𐀲𐀏𐀨𐀭 𐀀𐀗𐀨:𐀣𐀬𐀔:𐀓𐀫:𐀀𐀗𐀨:𐀏𐀬:𐀣𐀦

Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.

Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 12 Απρ 2022, 18:49

taxalata xalasa έγραψε:
12 Απρ 2022, 17:57
Ζαποτέκος έγραψε:
12 Απρ 2022, 10:26
Μπίστης έγραψε:
12 Απρ 2022, 10:19

Με τόσα βίτσια αποκλείεται να ήταν ήρωας κι έτσι ;
Άλλο το 'να , άλλο τ' άλλο. Και ο Μωάμεθ Β΄ο Πορθητής κατέλαβε την Πόλη , αλλά την ματσακόνιαζε την βάρκα. Ζητούσε να σοδομήσει τον γιο του Λουκά Νοταρά και γ...λεντούσε τον τελευταίο δούκα των Αθηνών. :102:Ζαποτέκος @ Η Πόλις Εάλω
...και πως ξερουμε τι δεν το γυαλιζε το πομολο ο γιος του νοταρα η ο ατσαϊόλης;

μη τυχον ηταν ηδη διασημοι γυναικωτοι και ηθελε ο μαχμουτης ο βου να τους παρει με το μερος του σαν αγαπητικες ;

δεν ξερω... ρωταω.... αλλα μαλλον ετσι πρεπει να ναι...
Ο Φράνκο μάλλον το μαστίγωνε το δελφίνι. Ο γιος του Νοταρά όχι. Του ζήτησε ο Πορθητής να του τον παραδώσει για να τον πισωγλεντήσει κι ο Νοταράς του αρνήθηκε. Τότε ο Πορθητής του είπε πως θα σας θανατώσω οικογενειακώς , αλλά ο σπουδαίος Έλλην του απάντησε στ' αρχίδια μου μωρή κακίστρω , νοταρέικο κωλαράκι ζωντανό μια φορά δεν πηδάς .

Ο Νοταράς ζήτησε από τον δήμιο να αρχίσει πρώτα απ' τους νέους ( αρξάμενος από τους νέους ). Το γιατί το εξηγεί πιο πριν στην εμψυχωτική δημηγορία του προς αυτούς : ακούσας δέ ο υιός αυτού την σφαγήν έκλαυσεν. Ο δε πατήρ αυτού γενναίως σταθείς ενδυνάμωσε τους νέους , στηρίζων αυτούς και λέγων "τεκνία ... μη πλημμελήσωμεν πλέον. Τις γαρ οίδε τα όπλα του διαβόλου , ει και βραδύνοντες πληγώμεν παρά των ιοβόλων βελών αυτού ; Νυν το στάδιον έτοιμον. Εν ονόματι του σταυρωθέντος υπέρ ημών και θανόντος και αναστάντος αποθάνωμεν και ημείς , ίνα συν αυτώ απολαύσωμεν των αγαθών αυτού".
( Δούκας )

Ομοίως ο Χαλοκοκονδύλης λακωνικότερα : ἐδεῖτο αὐτῶν τοὺς παῖδας ἐναντίον αὐτοῦ ἀνελεῖν τὰ πρῶτα, μετὰ δὲ ταῦτα ἑαυτὸν καταχρήσασθαι. καὶ οἱ μὲν παῖδες αὐτοῦ καταδείσαντες τὸν θάνατον ἐδέοντο τοῦ πατρός, καὶ ὅσα ἐνῆν σφίσι χρήματα ἐν τῇ Ἰταλίᾳ, παραδόντας περιποιῆσαι σφᾶς, ὥστε μὴ ἀποθανεῖν. ὁ δὲ οὐκ εἴα, ἀλλ' ἐκέλευε θαρροῦντας ἰέναι ἐπὶ τὸν θάνατον. καὶ τούτους μὲν πρῶτα ἀνεῖλον, μετὰ δὲ ἑαυτὸν παρείχετο διαχρήσασθαι.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 24 Απρ 2022, 18:20

Γεώργιος Καραϊσκάκης
Γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο στο Μαυρομάτι Καρδίτσας το 1780 ή το 1782 και τραυματίστηκε θανάσιμα στο Φάληρο το 1827.

Το όνομα
Υπάρχουν διάφορες υποθέσεις από που προέρχεται το "Καραϊσκάκης - Καραΐσκος" .
Ενδέχεται το "καρα" να είναι τουρκικό που σημαίνει "μαύρος" και το "ίσκος" απ' την λέξη "ίσκα" που δηλώνει τον αψίκορο χαρακτήρα.

Η καταγωγή
Η μητέρα του Ζωή Ντιμισκή ( ή Διμισκή ) ήταν αδελφή του κλέφτη Κώστα Ντιμισκή και εξαδέλφη του οπλαρχηγού και αγωνιστή του '21 Γώγου Μπακόλα ( γνωστός απ' ήττα στο Πέτα ) .
Η Ζωή καταγόταν απ' την Σκουληκαριά Ραδοβιζίου της Άρτας , έμεινε χήρα σε μικρή ηλικία και αποσύρθηκε στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου κοντά στο χωριό του συζύγου της , Μαυρομάτι της Καρδίτσας. Ο αποθανών σύζυγός της ονομαζόταν Γιαννάκης Μαυρομάτης ή Μαυροματιώτης .
Το 1779 κατέφυγε στο μοναστήρι ο αρματολός του Βάλτου Δημήτρης Καραΐσκος. Εκεί γνωρίστηκε με την Ζωή και καρπός της σχέσης τους υπήρξε ο μετέπειτα ήρωας του 1821 Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ίσως ο Καραϊσκος να βίασε την Ζωή και να μην είχαν κανονική σχέση.
Ο Δημήτριος Καραΐσκος ήταν γιος του Λάλα - Γιώργου , πρωτοπαλλήκαρου του Γιώργου Θώμου, και διετέλεσε δολοφονικό όργανο του Αλή πασά.

Σχέσεις πατέρα και γιου
Ο Δημήτρης Καραΐσκος συνάντησε μετέπειτα τον Καραϊσκάκη , αλλά οι σχέσεις τους ήταν τυπικές , παρόλο που γνώριζαν και οι δύο πως ήταν πατέρας και γιος . Μια σφραγίδα του Καραϊσκάκη του 1816 έφερε το επίθετο Καραΐσκος . Με το ίδιο επίθετο ( Καραΐσκος ) αλληλογραφούσε με την γυναίκα του. Επίσης ο Ανδρέας Ίσκος , νόμιμος γιος του Δημήτρη Καραΐσκου , είχε καλές τυπικές σχέσεις με τον Καραϊσκάκη στην Επανάσταση του '21 , αν και ποτέ δεν συζήτησαν μεταξύ τους την αδελφική τους συγγένεια , πως δηλαδή ήταν ετεροθαλή αδέλφια.

Η τύχη της Ζωής
Η Ζωή , λοιπόν , κατά τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης της , έζησε σε μια σπηλιά κοντά στο μοναστήρι , και εκεί τον Μάιο του 1780 γέννησε το παιδί της , στο οποίο έδωσε το όνομα του προστάτη άγιου του μοναστηριού. Επειδή δεν μπορούσε να επιστρέψει στο μοναστήρι ή να ζητήσει βοήθεια απ' τους συγγενείς του πεθαμένου συζύγου της , παρέδωσε το παιδί σε μια οικογένεια κτηνοτρόφων Σαρακατσάνων , ενώ η ίδια γύριζε από χωριό σε χωριό πουλώντας εικονίσματα και κεριά. Πέθανε όταν ο Καραϊσκάκης ήταν 8 ετών. Το παιδί το αποκαλούσαν "Γιο της Καλογρηάς" , ενώ ο ίδιος αυτοχαρακτηριζόταν "μούλος" .

Τα πρώτα χρόνια
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν δυναμικός και αθυρόστομος. Προσβλήθηκε σε μικρή ηλικία από φυματίωση . Σε ηλικία 15 ετών εγκατέλειψε τους Σαρακατσάνους θετούς γονείς του , έγινε αρχικά γιδοβοσκός και έπειτα κλέφτης και άρπαγας . Συνελήφθη όμως αιχμάλωτος απ' τους Αλβανούς του Αλή πασά και φυλακίστηκε. Ο Αλή πασάς εκτίμησε τον χαρακτήρα και τις ικανότητές του , τον απελευθέρωσε και τον προσέλαβε στην σωματοφυλακή του. Ίσως ο καλός τρόπος που του φέρθηκε να οφείλεται στο ότι πιθανώς γνώριζε την μητέρα του.
Στην "αυλή" των Ιωαννίνων ο Καραϊσκάκης έμαθε γράμματα και την πολεμική τέχνη. Το 1798 ακολούθησε τον Αλή πασά στην εκστρατεία του κατά του αποστάτη πασά του Βιδινίου Πασβάνογλου , φίλου του Ρήγα Φεραίου. Αυτομόλησε στον Πασβάνογλου με το ψευδώνυμο Καραλής , αλλά επέστρεψε πάλι στον Αλή πασά.

Με τους Κατσαντώνη και Λεπενιώτη
Το 1804 εγκατέλειψε ξανά τον Αλή πασά και ενώθηκε με τον θρυλικό κλέφτη Κατσαντώνη. Ο Κατσαντώνης τον έκανε πρωτοπαλίκαρό του. Ο Καραϊσκάκης ήταν αυτός που μαζί με άλλους τρεις ή μόνος του σκότωσαν τον επίσης θρυλικό Αλβανό οπλαρχηγό του Αλή πασά Βεληγκέκα.
Το 1807 ο Κατσαντώνης πήγε στην Λευκάδα που κατείχαν οι Ρώσοι για να βοηθήσει στην απόκρουση της επίθεσης του Αλή πασά που δεχόταν το νησί. Τον ακολούθησε και ο Καραϊσκάκης και συνάντησε Έλληνες οπλαρχηγούς , τον Καποδίστρια και τον πατέρα του Δημήτρη Καραΐσκο, με τον οποίο αντάλλαξε τυπικό χαιρετισμό με νεύμα των κεφαλιών τους.
Τον Αύγουστο του 1807 ο Κατσαντώνης θανατώθηκε με βασανιστήρια απ' τον Αλή πασά. Την θέση του πήρε ο αδελφός του Λεπενιώτης και ο Καραϊσκάκης μπήκε στο σώμα του.
Το 1809 ο Καραϊσκάκης εντάχθηκε στον βρετανικό στρατό των Επτανήσων . Το 1812 , μετά την δολοφονία του Λεπενιώτη , μπήκε για τρίτη φορά στην υπηρεσία του Αλή πασά.

Οικογένεια
Νυμφεύθηκε την Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου από το Πατιόπουλο Βάλτου , απ' την οποία απέκτησε δυο κόρες ( Πηνελόπη και Ελένη ) και έναν γιο ( Σπυρίδων ).

Προς την Επανάσταση
Το 1820 έμεινε στο πλευρό του αποστάτη Αλή πασά όταν ο τελευταίος πολιορκήθηκε απ' τα σουλτανικά στρατεύματα στα Ιωάννινα. Όταν κατάλαβε ότι ο Αλή θα έχανε , τον εγκατέλειψε μαζί με τον Ανδρούτσο και άλλους Έλληνες.
Τον Ιανουάριο του 1821 συμμετείχε με άλλους οπλαρχηγούς στην σύσκεψη της Λευκάδας συζητώντας για την προετοιμασία της εθνικής εξέγερσης στην Στερεά Ελλάδα.

Τα πρώτα επαναστατικά χρόνια
Στην αρχή της Επανάστασης ο Καραϊσκάκης είχε ως προτεραιότητα την τοπική του υπερίσχυση στα Άγραφα και δεν είχε δοθεί ολοκληρωτικά στον εθνικό αγώνα. Όταν αργότερα ξεκόλλησε απ' τα Άγραφα , συνέλαβε στην ολότητά του το εθνικό όραμα της Επανάστασης. Κατά την διάρκεια του Αγώνα αναδείχτηκε ικανότατος στους στρατιωτικούς ελιγμούς , ειδικά στην μάχη της Αράχωβας.
Την άνοιξη του 1821 συγκρούστηκε με τους Τούρκους στα Τζουμέρκα. Στις 8/6/1821 νίκησε τους Τούρκους στο χωριό Κομπότι , αλλά πληγώθηκε.
Τον Σεπτέμβριο του '21 οι Έλληνες και οι "Αρβανίτες" ( Τουρκαλβανοί ) συμμάχησαν στην Άρτα , γρήγορα όμως η ελληνοαλβανική αυτή συμμαχία διαλύθηκε.
Το 1823 ο Καραϊσκάκης νίκησε τους Τούρκους των Ισμαήλ Πλιάσα και Ισμαήλ Μπέντο στη μάχη του Σοβολάκου ( λέγεται και μάχη στον Άγιο Βλάσσιο ) και οι Τούρκοι υποχρεώθηκαν να του παραδώσουν το αρματολίκι των Αγράφων.
Η Γερουσία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος αντέδρασε στην παράδοση του αρματολικίου των Αγράφων στον Καραϊσκάκη , με υποκινητή της αντίδρασης τον Μαυροκορδάτο. Δημιουργείται έτσι μεγάλη κόντρα μεταξύ των δύο ανδρών.
Ο Μουσταής πασάς της Σκόδρας , κατά την κάθοδό του προς τη Στερεά Ελλάδα ( 1823 ), απαίτησε απ' τον Καραϊσκάκη, που κατείχε το αρματολίκι των Αγράφων , υποταγή. Ο Καραϊσκάκης αρνήθηκε και έστειλε άνδρες του στο σώμα του Μάρκου Μπότσαρη στο Καρπενήσι να πολεμήσουν κατά του Μουσταή. Ο ίδιος ο Καραϊσκάκης δεν πήγε γιατί ασθενούσε από φυματίωση , ασθένεια που τον ταλαιπώρησε ως το τέλος της ζωής του. Ο Μάρκος Μπότσαρης σκοτώθηκε στο Καρπενήσι στις 9/8/1823 πολεμώντας κατά του Μουσταή πασά.

Ρήξη για το αρματολίκι των Αγράφων
Ενώ ο Καραϊσκάκης ήταν άρρωστος , ο Μαυροκορδάτος ανέθεσε το αρματολίκι των Αγράφων στο Γιαννάκη Ράγκο. Ακόμη , το 1824 , άνθρωποι του Μαυροκορδάτου κακοποίησαν στο Μεσολόγγι έναν ανιψιό του Καραϊσκάκη. Σε εκδίκηση ο Καραϊσκάκης συνέλαβε τους προεστούς του Μεσολογγίου .
Ο Μαυροκορδάτος τον συκοφάντησε πως είχε έρθει σε προδοτικές επαφές με τον Ομέρ Βρυώνη προκειμένου να πάρει το αρματολίκι των Αγράφων και σε αντάλλαγμα να παραδώσει το Μεσολόγγι. Ο Καραϊσκάκης δικαιολογήθηκε πως είχε έρθει σε πρόσκαιρη συνθήκη με τους Τούρκους , τα λεγόμενα καπάκια , πράγμα συνηθισμένο στη Ρούμελη κατά την διάρκεια του Αγώνα ( βλ. περιπτώσεις Γεωργίου Βαρνακιώτη , Ανδρέα Ίσκου , Γεωργίου Δυοβουνιώτη , Οδυσσέα Ανδρούτσου κ.α. ). Ο Κωλέττης , από αντιπολιτευτική διάθεση προς τον Μαυροκορδάτο , στήριξε τον Καραϊσκάκη , αλλά συνάντησε την αντίδραση του προέδρου της κυβερνήσεως Γ. Κουντουριώτη.
Τελικά βρέθηκε συμβιβαστική λύση : ο Καραϊσκάκης πήρε το μισό της περιοχής των Αγράφων , ενώ το άλλο μισό έμεινε στον Ράγκο.

Ο Εμφύλιος
Το 1824 - 1825 , κατά τον Β΄ Εμφύλιο Πόλεμο, ο Καραϊσκάκης , οι Ρουμελιώτες , οι Σουλιώτες , ο Κωλέττης και οι υπόλοιποι κυβερνητικοί λεηλάτησαν την Πελοπόννησο . Ο Καραϊσκάκης έκανε Γης Μαδιάμ τα σπίτια των Ζαϊμηδων στην Κερπινή Καλαβρύτων .

Μπαίνει για τα καλά στον Αγώνα
Στις 7/4/1825 , στη Μάχη στο Κρεμμύδι , τα ρουμελιώτικα στρατεύματα , ανάμεσά τους και ο Καραϊσκάκης , υπό την ηγεσία του ναυτικού ( ! ) Δημητρίου Σκούρτη , ηττήθηκαν οικτρά από τον Ιμπραήμ.
Τον Μάιο του 1825 ο Καραϊσκάκης νίκησε τους Τούρκους στο Δίστομο.
Κατά την Β΄ Πολιορκία του Μεσολογγίου παρενοχλούσε συνεχώς τους Τούρκους ενισχύοντας τους πολιορκημένους.
Τον Ιούνιο του 1826 ο Καραϊσκάκης έρχεται σε επαφή με τον Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο και το Άργος και συζήτησαν για την πορεία του αγώνα.
Την ίδια εποχή , ο πρόεδρος της κυβερνήσεως Ανδρέας Ζαΐμης, παρέβλεψε την προσωπική του εχθρότητα με τον Καραϊσκάκη και τον έκανε αρχιστράτηγο της Ρούμελης.
Στις 19/7/1826 ξεκινάει απ' το Ναύπλιο με 680 άνδρες και δημιουργεί στρατόπεδο στην Ελευσίνα.
Στις 6/8/1826 ο Καραϊσκάκης νικάει τους Τούρκους στο Χαϊδάρι , αλλά λίγες μέρες αργότερα , στον ίδιο τόπο , νίκησαν οι Τούρκοι σε νέα σύγκρουση εξαιτίας σφαλμάτων του Φαβιέρου.
Στις 9/8/1826 , Καραίσκάκης και Κιουταχής συναντήθηκαν στην γαλλική ναυαρχίδα του Δεριγνύ , με τον δεύτερο να προσπαθεί να πείσει τον πρώτο να μεταπηδήσει στο τουρκικό στρατόπεδο , αλλά χωρίς αποτέλεσμα .
Η γυναίκα του Καραϊσκάκη πεθαίνει κατά τον τελευταίο της τοκετό . Πρόλαβε και γέννησε τον μετέπειτα αντιστράτηγο και υπουργό Σπυρίδωνα Καραϊσκάκη ( 1826 - 1898 ) .

Η ηρωική πορεία προς το τέλος
Αντί όμως ο Καραϊσκάκης να σπεύσει να φροντίσει τα ορφανά ανήλικα παιδιά του συνεχίζει τον Αγώνα.
Στις 12/11/1826 νικάει τους Τούρκους στη μάχη της Δόμβραινας .
Ο Κιουταχής στέλνει εναντίον του Καραϊσκάκη τους Μουσταφάμπεη και Κεχαγιάμπεη με 2.000 Τούρκους. Ο Καραϊσκάκης με 560 άνδρες τους νικάει στη Μάχη της Αράχοβας στις 24/11/1826. Σκοτώθηκαν 1.700 Τούρκοι. Διεσώθησαν μόλις 300. Ήταν η μεγαλύτερη ήττα των Τούρκων μετά τα Δερβενάκια. Δυτικά του Ναού του Αγίου Γεωργίου της Αράχωβας ο Καραϊσκάκης έστησε πυραμίδα με 1500 τουρκαλβανικά κεφάλια και την επιγραφή : Τρόπαιον των Ελλήνων κατά των βαρβάρων Οθωμανών.
Στις 7/12/1826 νικάει τους Τούρκους στο Τουρκοχώρι Βοιωτίας ( φόνευσε με τα ίδια του τα χέρια τον Μεχμέτ πασά ) και τον Ιανουάριο του 1827 νικάει πάλι στο Δίστομο τους Τούρκους του Ομέρ πασά της Καρύστου.
Στις 23/2/1827 επιστρέφει στην Ελευσίνα έχοντας ελευθερώσει μέσα σε 9 μήνες όλη σχεδόν την Ρούμελη , πλην του Μεσολογγίου , της Ναυπάκτου και της Βόνιτσας.
Στις 4/3/1827 ο Καραϊσκάκης νικάει τους Τούρκους στο Κερατσίνι.
Στις 14/4/1827 οι Έλληνες καταλαμβάνουν το μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα στον Πειραιά . Οι Αρβανίτες ( Τουρκαλβανοί ) που υπερασπίζονταν το μοναστήρι παραδόθηκαν κατόπιν συμφωνίας , αλλά οι Έλληνες παρασπόνδησαν και τους κατέσφαξαν.
Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας διόρισε αρχιστράτηγο τον Ριχάρδο Τσωρτς και αρχιναύαρχο τον Τόμας Κόχραν. Οι δυο Βρετανοί διαφώνησαν με τον Καραϊσκάκη σε θέματα τακτικής.

Το τραγικό τέλος
Στις 22/4/1827 και ενώ ο Καραϊσκάκης ήταν άρρωστος στη σκηνή του, μερικοί Κρητικοί , Υδραίοι και άλλοι νησιώτες , που είχαν στρατολογηθεί με χρήματα του Κόχραν , επιτέθηκαν ανοργάνωτα κατά των Τούρκων. Για να μη γενικευθεί η άκαιρη σύγκρουση, ο Καραϊσκάκης έσπευσε στο πεδίο της μάχης , όπου όμως τραυματίστηκε θανάσιμα από σφαίρα στο βουβώνα . Πέθανε στις 4 το πρωί στις 23/4/1827 , ανημερα της εορτής του . Ένας απ' τους τελευταίους του λόγους σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη ήταν : Μας είπε με χωρατά «Εγώ πεθαίνω όμως εσείς να είστε μονοιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα».
Την επομένη οι Έλληνες γνώρισαν την πανωλεθρία στη μάχη του Φαλήρου ( Αναλάτου 24/4/1827 ). Οι Έλληνες είχαν πάνω από 1.000 νεκρούς μεταξύ των οποίων τους Βέικο , Δράκο , Νοταρά , Γιώργο Τζαβέλα κ.α.
Ο Καραϊσκάκης τάφηκε στον Σαλαμίνα , στον ναό του Αγίου Δημητρίου. Αργότερα τα οστά του μεταφέθηκαν μαζί με άλλων ηρώων ( Κακλαμάνου , Βεϊκου κ.λπ. ) που έπεσαν στην μάχη του Αναλάτου σε μνημείο που ανεγέρθηκε στο Νέο Φάληρο.



Πηγές : εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος και το άρθρο του Νικόλαου Ζαϊρη "Ο εκ διαβόλου άγγελος και οι κακοί δράκοι" .
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 25 Απρ 2022, 12:35

Ο Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος για την ακαταλληλότητα του Δημητρίου Σκούρτη στην αρχηγία της μάχης στο Κρεμμύδι :
Εικόνα
Εικόνα
Ο Μακρυγιάννης :
Διορίζεται ο Κουντουργιώτης, διορίζει και τον Σκούρτη το Νυδραίον αρχιστράτηγόν του, κι᾿ όσο ήξερε ο ένας ήξερε κι᾿ ο άλλος από πόλεμον. Τότε μπήκαν σε δυσαρέσκεια όλοι οι σημαντικοί αρχηγοί οπού ᾿ταν εκεί, οπού είδανε το Σκούρτη αρχιστράτηγον απάνου-εις τον Καρατάσιον, εις τον Καραϊσκάκη, εις τον Χατζηχρήστο, εις τον Τζαβέλα και εις τους άλλους. Ο Κουντουριώτης, κουτός, αφού είδε οπού ᾿ναι αυτός αμαθής από αυτά, αντίς-να βάλη αρχηγόν να σώση την πατρίδα κι᾿ αυτός να δοξαστή, κατά δυστυχίαν από το όμως δεν ξέρει άλλο, κ᾿ έβαλε τον Σκούρτη να διοικήση και να οδηγήση και τους αρχηγούς της ξηράς ο θαλασσινός, απλός αξιωματικός -ούτε και της θάλασσας τον πόλεμον δεν τον γνώριζε καλά. Έλεγε των στεργιανών «Όρτζα, πότζα!». Εκείνοι έλεγαν «Τι λέγει αυτός, γαμώ το καυλί τ᾿;». :lol: Τέλος-πάντων ο πατριωτισμός όλων αυτεινών και της συντροφιάς τους, η ψύχωση της φατρίας και η διαίρεση κι᾿ ο ενφύλιος πόλεμος και η διχόνοια των μεγαλοκέφαλων Κωλέτη και Μαυροκορδάτου, δια-να μην δοξαστή ο ένας και χάση ο άλλος, και το «όμως» του Κουντουργιώτη και το «όρτζα και πότζα» του Σκούρτη και το «καυλί» των Ρουμελιώτων -ο Μπραϊμης μπήκε ᾿σ την Πελοπόννησο και την έκαμε γη Μαδιάμ όχι από την παληκαριά των Αράπηδων, αλλά από αυτά οπού λέγω.
____________________________
Ο Κολοκοτρώνης αισθάνεται το τέλος του Καραϊσκάκη ( Φωτάκος ):
Εικόνα
βλ. και εδώ Ζαποτέκος @ Γιατί «επαναστάτησαν» οι Κλέφτες και οι αρματολοί
______________________________
Η φιλοτιμία του Βέικου και του Δράκου στην παράλογη απαίτηση του Κόχραν και του Τσωρτς για επίθεση κατά των Τούρκων σε ανοιχτό πεδίο ( Κάρπος Παπαδόπουλος , Απάνθισμα του Ιστορικού Αγώνος των Ελλήνων ) :
Αδελφοί , οι δύο αυτοί Εγγλέζοι , δέν ήλθον εδώ διά καλόν , αλλ' ήλθον νά χάσουν τήν Ελλάδα καί ημάς. Διά νά μήν φρονούν όμως ότι οι Έλληνες είναι δειλοί , άς τραβήξωμεν εμπρός , νά βλέπουν τήν σφαγήν μας από τά πλοία.
_____________________-
Η διαθήκη του Καραϊσκάκη κατά τον Παπαρηγόπουλο :
Εικόνα
( Η ώρα μου , είναι το ρολόι του. Η Μαργιώ ήταν μια νεοφώτιστη Τουρκάλα , η οποία , ντυμένη ανδρικά , ακολουθούσε τον Καραϊσκάκη ως νοσοκόμα και ερωμένη ).
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 26 Απρ 2022, 17:48

Ιωάννης Σταυριανός : ( Λόφου Λεμεσού 1804 - Αθήνα 1887 ). Κύπριος αγωνιστής του '21. Έμπορος και Φιλικός. Αιχμαλωτίστηκε μαζί με άλλους αγωνιστές στη Μάχη του Αναλάτου. Κατάφερε να σωθεί γιατί έπεισε τον Κοιυταχή πως ήταν υπηρέτης και όχι στρατιώτης. Μετεπαναστατικά εντάχθηκε στην χωροφυλακή . Αντιοθωνικός ( 1862 ). Είχε 17χρονη κόρη παραλυτική στα 1862. Έγραψε απομνημονεύματα.

Η μαρτυρία του ( μαζί με τα τελευταία λόγια του Καραϊσκάκη βέβαια ) είναι αυτή που έχει ενισχύσει την εικασία πως ο Καραϊσκάκης χτύπηθηκε από Έλληνα - ίσως δυο Σουλιώτες οπλαρχηγούς - και όχι από Τούρκο :

Ο τραυματισμός του Καραΐσκου εγένετο όχι πολύ μακράν από εμέ και του συντρόφου μου … Τούρκοι από τη μάνδρα δεν εξήλθαν και όχι μόνον αυτήν την φοράν αλλ’ εικοσάκις προσβάλαμε την μάνδραν αυτήν. Οι Έλληνες ήσαν πάρα πολύ πλησίον της μάνδρας και ο Καραΐσκος ήτο εδώθεν της μάνδρας προς Πειραιάν. Ο Τούρκος που ευρέθη; Η φήμη εκυκλοφόρησεν αμέσως διά την δολοφονίαν και ήτο αλάνθαστος. Ο άραψ σεΐζης του Καραΐσκου, όστις παρακολουθεί τον Καραΐσκο, είδεν και ωφεληθείς από την περίσταση εφιππεύει και λιποταχτεί προς τους Τούρκους…
https://argolikivivliothiki.gr/2012/05/10/book-5/

Η συνομιλία του με τον Κιουταχή με την οποία πέτυχε να αφεθεί ελεύθερος :

Τότε στρέφει προς εμέ και με ερωτά τουρκιστί από ποίαν πατρίδα είμαι. Εγώ δεν έχασα καιρόν διόλου να τον απαντήσω: «Βεζύρη μου είμαι από την Κύπρον» και να του διηγηθώ το ψεύδος, το οποίον την πρώτην φοράν με έσωσεν [ο Σταυριανός είπε στους Τούρκους ότι αιχμαλωτίστηκε από τον Κων. Κανάρη στην επιδρομή του στην Αλεξάνδρεια το 1825], με την προσθήκην ότι εγώ ήμην αιχμάλωτος του αρχηγού του τακτικού, και ότι ο θεός με αξίωσεν να τύχω εις χείρας ελεημόνου Σιρασκέρ Ρούμελη Βαλεσή. Τούτο μόνον παρέλειψα να τον ζητήσω, την ελευθερίαν μου πλήρες, και με την έδιδεν, διότι από τας τελευταίας φράσεις μου εκολακεύθη τόσον, ώστε είπε μειδιών εις τον οδηγόν μου [τον Τσάμη ( Χουσεϊν Ντούλλα ) από την Παραμυθιά] «Αλ σικτίρ» :lol: και αποχαιρετήσας ο οδηγός μου και εγώ εξήλθομεν του πύργου.
https://papapolyviou.com/2018/09/08/ena ... -ti-lofou/

_________________________________________________________
Η πιο πρωτόγνωρη πρωτοβουλία του Λυκούργου Λογοθέτη στη Σάμο είναι ότι επέμεινε στη συγκρότηση τακτικού στρατού. Δεν υπήρξε κάτι αντίστοιχο στον υπόλοιπο επαναστατημένο ελλαδικό χώρο όπου η κανονικότητα ήταν τα ασυνάρτητα αντάρτικα σώματα των οπλαρχηγών. Από την άλλη, ο Λυκούργος θα υπερασπιστεί την προνεωτερική κουλτούρα του τοπικισμού όταν το 1823 η κεντρική διοίκηση θα θελήσει να διορίσει έπαρχο πρόσωπο εκτός νησιού.
https://www.kathimerini.gr/society/8080 ... -toy-1821/
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 21 Μάιος 2022, 20:28

Στο Συνέδριο της Βερόνας ( 1822 ) αποφασίστηκε τα γαλλικά στρατεύματα να καταστείλουν την ισπανική επανάσταση. Αρνητικός ήταν ο εκπρόσωπος της Αγγλίας δούκας του Ουέλιγκτον. Ίσως του είχε μείνει μια αντιγαλλική απέχθεια απ' τους Ναπολεόντειους Πολέμους. :lol:
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 22 Μάιος 2022, 09:58

Για την οικογενειακή καταγωγή του Καραϊσκάκη η άποψη που έχει επικρατήσει είναι αυτή : Ζαποτέκος @ Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Υπάρχουν όμως και άλλες όπως διάβασα στην λαογραφία του Κωνσταντίνου Ρωμαίου κ.α.
  • Τον διεκδικεί τόσο το Μαυρομάτι Καρδίτσας επειδή εκεί γεννήθηκε , όσο και η Σκουληκαριά Ραδοβιζίου των Τσουμέρκων επειδή από εκεί καταγόταν η μητέρα του Διαμάντω Διμισκή ( ή Ντιμησκή , περίπου 1750 - 1800 ).
  • Το κανονικό όνομα της μάνας του Καραϊσκάκη ήταν Διαμάντω. Ζωή ονομάστηκε όταν έγινε μοναχή στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μαυρομάτι.
  • Ο άνδρας της μάνας του Καραϊσκάκη λεγόταν Γιαννάκης Μαυρομάτης ή Μαυροματιώτης. Από αυτό συμπεραίνεται πως καταγόταν απ' το Μαυρομάτι Καρδίτσας. Κατ' άλλους όμως το επώνυμό του δεν έχει καμιά σχέση με το Μαυρομάτι. Απλώς εκεί πήγε η Διαμάντω/Ζωή να γίνει μοναχή όταν έμεινε χήρα .
  • Άλλη άποψη θέλει την μάνα του Καραϊσκάκη να καταφεύγει στο Μαυρομάτι ( 1782 - 1784 ) , αφού πρώτα έμεινε έγκυος στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου απ' τον Δημήτριο Καραΐσκο .
  • Στο Μαυρομάτι η Διαμάντω/Ζωή έμεινε 3 χρόνια με το κλεψίγαμό της , το οποίο βαπτίστηκε απ' τον ηγούμενο της Μονής Αγίου Γεωργίου και ονομάστηκε Γεώργιος. Έπειτα κατέφυγε στο σπίτι του αρματολού Γεώργιου Καραΐσκου *, στη Δούνιτσα του Βάλτου, όπου βρήκε εργασία. Εκεί έμεινε 8 χρόνια. Ο μικρός νόθος χρησιμοποιείτο σε μικροδουλειές και έγινε γνωστός ως το παιδί που είναι στο σπίτι του Καραϊσκου ή ο μικρός του Καραϊσκου και πιο απλά Καραίσκάκης. Το τελευταίο κράτησε ως επίθετο ο ήρωας.
* Δεν κατάφερα να βρω πολλά για τον "Γεώργιο Καραΐσκο".
Ο Δημήτριος Καραΐσκος εκτός από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη είχε κι άλλον έναν εξώγαμο γιο που λεγόταν Γεώργιος. Δύσκολο όμως να ήταν αυτός ο "Γεώργιος Καραΐσκος" της θεωρίας μας.
Ο πατέρας του Δημήτρη Καραΐσκου λεγόταν Γεώργιος ( ή Λαλα-Γιώργος ) Ίσκος. Ίσως να είναι αυτός ο "Γεώργιος Καραΐσκος" της θεωρίας μας.
( πηγή για τους Ίσκους ή Καραΐσκους : Δημήτρης Τσιάμαλος , Οι αρματολοί της Ρούμελης ).
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 18 Ιουν 2022, 20:31

Εικόνα

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2022
ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΣΕ ΑΛΗ ΠΑΣΑ!! Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!! ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΑΝ!!

Εικόνα

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ!!
Δεν θα ήταν υπερβολή αν υποστήριζα ότι ύστερα από το ελληνικό λαό ο πρώτος άνθρωπος που αναγνώρισε επίσημα και τίμησε δεόντως τονπατρο-Κοσμά στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα ήταν ο Αλή Πασάς. Ο Αλής μέχρι το τέλος του με πολλές πράξεις έδειξε ότι θεωρούσε τον Άγιο Κοσμά πρόσωπο μεγάλου κύρους και με ακτινοβολία χωρίς όρια θρησκευτικού δόγματος. Ήταν αυτός που μετά τον απαγχονισμό του Αγίου στο Καλικόντασι (χωριό κοντά στο Φίερι της Αλβανίας) έχτισε μοναστήρι αφιερωμένο στον πατρο-Κοσμά με τον τάφο του, έκανε λαϊκούς εράνους στην Αλβανία και στην Ήπειρο, εξέδωσε φιρμάνια, οργάνωσε επίσημες τελετές προς τιμή του στα Γιάννινα, φρόντισε να συνταχθεί η Ακολουθία του και γενικά έγινε ο αναβιωτής της μνήμης του. Και όλα αυτά τα έπραξε ο Αλής, χρόνια πολλά προτού το Πατριαρχείο τον ανακηρύξει σε άγιο (η ανακήρυξη έγινε στην Κων/λη στις 9-8-1961)!

Η συνάντηση των δύο ανδρών μαρτυρείται στο Τε­πε­λένι. Εκεί, όταν κάποιοι κινήθηκαν απειλητικά εναντίον του Αγίου διαλύοντας τη σύναξή του, εκείνος κα­τέ­φυγε στο αρχοντικό της Χάμκως, μητέρας του Αλή, η οποία τον προ­στάτεψε. Την ώρα του βραδινού φαγητού ο διορα­τι­κός επισκέπτης είπε στο νεαρό Τουρκαλβανό:«Θα γίνης μεγά­λος άν­θρω­πος‡ θα κυριεύ­σης όλη την Αρβα­νι­τιά‡ θα υπο­τά­ξης την Πρέ­βε­ζα, την Πάρ­­γα, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρ­δί­κι και αυτό το τάχτι του Κουρτ Πα­σά. Θα αφήσης μεγάλο όνομα εις την Οι­κουμένην». Δηλαδή στα απλά Ελληνικά δολοφόνησε Έλληνες κατέστρεψε τα πάντα αλλά μην πειράξεις τον Εβραιοχριστιανισμό!!Φτου σου ρεμάλι!!
Και πρόσθεσε: «Αυτή είναι η θέλησις της Θείας Προνοίας. Ενθυ­μήσου όμως σε όλη τη διάρκεια της εξουσίας σου να αγαπάς τους Χριστια­νούς, αν θέλης να μείνη η εξουσία εις τους διαδόχους σου». Την άλλη μέ­ρα το πρωί ο παρορμητικός νεαρός ρώτησε τον άγιο, αν θα πάει στην Κωνσταντινού­πο­λη. Τότε ο προορατικός ιερομόναχος απάντησε: «Και στην Πόλιν θα πας, μα με κόκκινα γένεια!».

Εικόνα

Κοσμάς ο Αιτωλός «Και εγώ αδελφοί μου, όπου αξιώθηκα και εστάθηκα εις αυτόν τον άγιον τόπον τον αποστολικόν, δια την ευσπλαχνίαν του Χριστού μας, εξέταξα πρώτον δια λόγου σας και έμαθα πώς με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού, δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ' είσθενε ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί ...».

«Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν· και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τούς χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε (το Βυζάντιο) δια ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους. Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλο γένος; Δια ιδικόν μας συμφέρον· διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπτον εις την πίστιν, ο δε Τούρκος άσπρα (χρήματα) άμα του δώσης κάμνεις ο,τι θέλεις. Και δια να μη κολασθώμεν, το έδωσε του Τούρκου, και τον έχει ο Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλον να μας φυλάει». Αποσπάσματα από ομιλίες του Κοσμά του Αιτωλού.

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός έδρασε στον ελληνικό χώρο υπό την καθοδήγηση των οικουμενικών πατριαρχών Σεραφείμ Β΄ (1757-1761) και Σωφρονίου Β΄ (1774-1780). Το κήρυγμά του δεν είχε καμμία σχέση με την ελληνική παράδοση, το αντίθετο μάλιστα, ονομάστηκε όμως από το ορθόδοξο κατεστημένο ως ο «μεγαλύτερος μετά την άλωση Έλληνας», «Πατέρας του Νεώτερου Ελληνισμού», «Πατροκοσμάς», «Μεγάλος Διδάχος», «Προφήτης του Γένους» κι ανακηρύχτηκε άγιος το 1961.

Η πάλαι ποτέ υπερήφανη Ελλάδα των φιλοσόφων, των ποιητών και των επιστημόνων κατάντησε να θεωρεί σήμερα τον εικονιζόμενο περιφερόμενο μοναχό ως τον «μεγαλύτερο των Ελλήνων» και διδάσκαλο του Γένους, που δίδασκε: «Άκουσε, παιδί μου, να σου ειπώ. Η τελεία αγάπη είναι να πουλήσης όλα σου τα πράγματα, να τα δώσης ελεημοσύνη και να πηγαίνης και εσύ να εύρης κανένα αυθέντη να πουληθής σκλάβος. Και όσα πάρης, να τα δώσης όλα. Να μην κρατήσης ένα άσπρο (νόμισμα). Ημπορείς να το κάμης αυτό, να γίνης τέλειος;».

Ο Κοσμάς γεννήθηκε σ' ένα χωριό της Αιτωλίας στις αρχές του 18ου αιώνα. Οι απόψεις για τον ακριβή τόπο και χρόνο της γεννήσεώς του διίστανται. Ο πρώτος βιογράφος και σύγχρονός του ήταν ο άγιος Νικόδημος Αγιορείτης. Την πρώτη του στοιχειώδη «μόρφωση» την πήρε από έναν ιεροδιάκονο, τον Γεράσιμο Λίτσικα στη Σιγδίτσα Παρνασσίδας, ενώ στα είκοσί του χρόνια «άρχισε να διδάσκεται τα γραμματικά» από έναν άλλο ιεροδιάκονο, τον Ανανία Δερβισάνο (Κ. Σάθα, «Νεοελληνική Φιλολογία» και «Νέον Μαρτυρολόγιον», σελ. 201.) Μερικά χρόνια αργότερα πήγε στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους, όπου έγινε μοναχός κι «έκλαιγε για τις αμαρτίες του δεκαεπτά χρόνους».

Σχετικά με την μόρφωση, που απέκτησε στο Άγιο Όρος, ο ίδιος ο Κοσμάς λέει το εξής ακατανόητο: «Εγώ από το σχολείο έμαθα τα 24 γράμματα, έμαθα και 5-6 Ελληνικά και έμαθα πολλών λογιών γράμματα, εβραϊκά, τουρκικά, φράγκικα» (Χειρόγραφο 29 Φιλοσοφικής Θεσσαλονίκης, σελ. 262.) Από το κήρυγμά του διαφαίνεται, πως είχε μελετήσει την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, τους Πατέρες, τα λειτουργικά βιβλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, απ' όπου δανείστηκε τα παραδείγματα της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, της αγίας Παρασκευής, των αγίων Ανδρονίκου κι Αθανασίας καθώς και τα Συναξάρια των αγίων. Η «παιδεία» που έλαβε περιελάμβανε λοιπόν όλα αυτά που πρέπει να ξέρει ένας καλός χριστιανός και τίποτε άλλο. Όλα τα παραδείγματα, που ανέφερε στις διδαχές του ήταν παρμένα από την εβραϊκή -χριστιανική- παράδοση κι όχι από την ελληνική. Τα πρόσωπα που μνημόνευε ήταν οι απόστολοι, ο Αβραάμ, άλλες βιβλικές φυσιογνωμίες κ.λ.π.. Ποτέ του δεν έκανε ουδεμία αναφορά στον Πλάτωνα, στον Αριστοτέλη, στους Τραγικούς ή σε ο,τιδήποτε ελληνικό. Αντιθέτως, όποτε μιλούσε για Ελλάδα ή για Έλληνες, εκφραζόταν πάντοτε υποτιμητικά.

Τα κέρδη του Σαββάτου και τα κέρδη της Κυριακής.
Αφού έφυγε από το Άγιο Όρος -πιθανότατα το 1760- μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου έλαβε οδηγίες και άδεια από τον πατριάρχη Σεραφείμ Β΄ κι άρχισε την προπαγανδιστική του δράση. Η πρώτη του περιοδεία έγινε στην ηπειρωτική Ελλάδα. Το 1774 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου πήρε νέες οδηγίες και νέα άδεια από τον τότε πατριάρχη Σωφρόνιο Β', για να αρχίσει νέα περιοδεία, αυτή την φορά στα νησιά του Αιγαίου. Από εκεί επέστρεψε στο Άγιο Όρος κι ύστερα από λίγο ξεκίνησε την τρίτη και τελευταία του περιοδεία στην ηπειρωτική Ελλάδα πάλι και στα Ιόνια νησιά. Η αιτία του θανάτου του (1779) παραμένει σκοτεινή, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει, ότι οφειλόταν σε τυχόν εθνικό κήρυγμά του ή ιδεολογικούς λόγους. Επισήμως, συνελήφθη και εκτελέστηκε στις 24 Αυγούστου του 1779 στο χωριό Κολικόντασι, κοντά στην πόλη του Βερατίου στην Αλβανία, από τους Τούρκους γιατί τον υποπτεύονταν ως πράκτορα των Ρώσων.

Σύμφωνα με την παράδοση -για σεβασμό της ημέρας της Κυριακής- πρωτοστάτησε στην αλλαγή της ημερομηνίας του παζαριού από Κυριακή που γινόταν σε Σάββατο. «Το κέρδος, οπού γίνεται την Κυριακήν και κάθε άλλην δεσποτικήν εορτήν, είναι αφωρισμένον και κατηραμένον, και βάνομεν φωτιά εις τα οσπίτια μας και καιόμεθα και ψυχικά και σωματικά» (Διδαχή Α2 , 930, Ι. Μενούνου). Η αλλαγή αυτή ζήμιωσε τους Εβραίους εμπόρους, οι οποίοι φέρονται πως δωροδόκησαν τον Κουρτ πασά, που διέταξε τη θανάτωση η ίσως την απέλασή του. (Μ. Γκιόλια, «Ο Κοσμάς Αιτωλός», σελ. 247.)

Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης αποκαλύπτει κάτι πολύ σημαντικό, διαφορετικό από αυτά, που προπαγανδίζονται για τον Κοσμά: «Ο αποστολικός ούτος διδάσκαλος, ποτέ δεν άνοιξε στόμα να ειπή λόγον εναντίον των Εβραίων ούτε εις την Θεσσαλονίκην, ούτε εις Καστορίαν, ούτε εις τα Ιωάννινα, ούτε εις κανένα άλλο μέρος, όπου ήσαν Εβραίοι, αλλά μόνον τους χριστιανούς εδίδασκε να πολιτεύωνται ωσάν χριστιανοί». Αυτό ελέγχεται ως ακριβέστατο και από την τρίτη διδαχή του Κοσμά, στην οποία αναφέρεται:«Όσοι αδικήσατε ή χριστιανούς ή Τούρκους ή Εβραίους, ή Φράγκους, να δώσετε το άδικον οπίσω, διατί είναι κατηραμένον και δεν βλέπετε προκοπήν» (Κ. Σαρδελή, ΙΓ Πάτρια.) Σε όλες τους τις συναλλαγές οι Έλληνες θα έπρεπε να «πηγαίνουν με το σταυρό στο χέρι», έρμαια των αδικιών όλων των άλλων· εισήγαγε έτσι τον αθέμιτο ανταγωνισμό εις βάρος των Ελλήνων.

Η εβραιοχριστιανική «φιλοσοφία» των διδαχών του Ο Κοσμάς ως κύριο τρόπο δράσης ανάμεσα στους Έλληνες είχε το προπαγανδιστικό κήρυγμα, διδαχή, όπως ονομάστηκε από τους χριστιανούς. Ο λόγος του, που δεν διέθετε μεγάλη ποικιλία, με την πάροδο του χρόνου απέκτησε τυποποιημένη μορφή. Δεν έγραφε, ούτε αποστήθιζε τις ομιλίες του, αλλά κρατούσε ένα «σκελετό» και τροποποιούσε την ομιλία ανάλογα με τις περιστάσεις. Συνήθως επαναλάμβανε 3-4 τύπους διδαχών, τους ίδιους πάντα.

Ας εξετάσουμε ενδεικτικά μερικές διδαχές του:
«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην και πάντα τα εν αυτοίς, λέγει ο προφήτης Μωυσής πεφωτισμένος εκ πνεύματος αγίου εις την αγίαν και ιεράν γραφήν. Τον παλαιόν (καιρόν), χριστιανοί μου, εγίνοντο καλοί οι άνθρωποι». Μιλάει για τον Αβραάμ και τον Ισαάκ, που εξέδιδαν τις γυναίκες τους, τον Λωτ, που συνευρέθη με τις θυγατέρες του, τη Θάμαρ, που συνευρέθη με τον πεθερό της για ένα δακτυλίδι κ.λ.π..

«Ερευνάτε τας γραφάς, ότι εν αυταίς ευρήσετε ζωήν αιώνιον». Το «ερευνάτε τας γραφάς» το αντέγραψε από τον Ιησού. Αναφερόμενοι κι οι δύο στις γραφές εννοούσαν την Παλαιά Διαθήκη, η Καινή δεν είχε γραφεί ακόμη. Κανένας τους δεν είπε ερευνάτε τον Όμηρο ή ερευνάτε τον Επίκουρο ή τον Δημόκριτο ή τον Ηράκλειτο κ.τ.λ., το οποίο θα έλεγαν, εάν κήρυτταν κάτι, που να είχε σχέση με τον Ελληνικό Πολιτισμό.

«Καλύτερα, αδελφέ μου, να θανατώσης εκατό ανθρώπους βαπτισμένους, παρά να αφήσης ένα παιδίον αβάπτιστον να αποθάνη» (Παπά-Αρσενίου Βλιαγκόφτη, ΙΓ Πάτρια).

Ο Κοσμάς εναντιωνόταν στους παραδοσιακούς χορούς και στα τραγούδια και δίδασκε: «Ψάλτες να παίρνετε στους γάμους» (Παπά-Θεόδωρου Ζήση, ΙΓ Πάτρια).

«Είναι μεγάλη ευλογία να κάμετε το παιδί σας καλόγηρο» (ως ανωτέρω). Αρκεί να μην πάρει όπλο και πολεμήσει τους Τούρκους.

Στα κηρύγματά του περιλάμβανε αρκετή μεταφυσική τρομοκρατία:
«Ω τι φόβον και τρόμον ηθέλαμεν έχει δια τον Άδην, αν ήτο ν' ακούαμεν τες ελεεινές φωνές των εκεί κολαζομένων. Ανάμεσα εκεί εις τες φλόγες του Άδου, αναστενάζουσιν οι άθλιοι αμαρτωλοί, κλαίουσι, βρυχώνται χειρότερα από τα ζώα... Τα δάκρυα οπού χύνουσι, τους αυξάνουσι περισσότερον τες φλόγες του Άδου. Και τι ζωή θέλει είσθαι εκείνη του αμαρτωλού να κατακαίεται πάντοτε εις ένα τέτοιον πυρ, όπου σύγκρισιν με άλλο δεν έχει;» («Πατρικαί νουθεσίαι αγ. Κοσμά Αιτωλού», Άγιον Όρος, κεφ. στ.).

Πολυδιαφημισμένη από τους ελληνορθόδοξους είναι η διδαχή:
«Είναι προτιμώτερο να έχει κανείς σχολείο στον τόπο του, παρά βρύσες και ποτάμια».
Κανείς τους όμως δεν διαβάζει και τη συνέχεια:
«Σκοπός του σχολείου είναι να διδάξει, τι είναι Θεός, τι είναι άγγελοι, δαίμονες, κόλαση, παράδεισος». Όλα τα σκοτεινά βυζαντινά χρόνια το πατριαρχείο, το οποίο έλεγχε πλήρως την παιδεία των Ελλήνων, επέτρεπε να διδάσκονται μόνο το Ψαλτήρι κι η Οκτώηχος. Για τέτοια σχολεία μιλούσε κι ο Κοσμάς. Ούτε καν σκεφτόταν σχολεία, που θα δίδασκαν επιστήμες, αρχαίους συγγραφείς ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Αυτά κυνηγιώνταν κι έκλειναν -όχι από τους Τούρκους, αλλά- από το πατριαρχείο. (Βλ. «Η ιερά εξέταση του Γρηγορίου Ε΄».) Ο Κοσμάς ήταν σαφής: «Το σχολείο ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείο ανοίγει τα μοναστήρια» (Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, «Κοσμάς ο Αιτωλός», εκδόσεις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Ο Σταυρός», σελ. 142 και 209).

«Ο Τούρκος δεν βλάπτει την Πίστιν» Πολλές υπερβολές γράφτηκαν για τον Κοσμά Αιτωλό, προκειμένου να αποκρυβεί η από το πατριαρχείο κατευθυνόμενη αντεθνική του προπαγάνδα και να υποστηριχθεί -ψευδώς- πως δήθεν επιτελούσε εθνικό έργο.

Υποστηρίζεται για παράδειγμα, ότι ο Κοσμάς μύησε πολλούς στην επαναστατική ιδέα κι ανάμεσά τους τον Κατσαντώνη στα 1777 (Φ. Μιχαλόπουλος, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 57, 58, 66). Ο αργότερα ονομαστός Κλέφτης όμως, ήταν τότε νήπιο· γεννήθηκε μεταξύ 1770 και 1773. Το πατριαρχείο ήταν κάθετα αντίθετο με τις επαναστατικές ιδέες, γι' αυτό και αφόρισε τους επαναστάτες και την Επανάσταση του '21. Στέλνοντας τον Κοσμά Αιτωλό στην Ελλάδα επεδίωκε με την ανθελληνική, παθητική και χριστιανική μορφή της διδασκαλίας του να σβήνει άμεσα κάθε εμφανιζόμενη ελληνική επαναστατική φλόγα.

Ο Κοσμάς δεν αρκούνταν στη σιωπή, αλλά συμβούλευε καθαρά υποταγή στον Τούρκο κατακτητή. Δεν ήθελε να έχει σχέση με την Ελλάδα, ούτε με καμμία άλλη πατρίδα, τόνιζε πως πατρίδα όλων είναι ο ουρανός και συνιστούσε στους Ρωμιούς να παραμείνουν υποταγμένοι στους Τούρκους, που ήρθαν για να διαφυλαχθεί η ορθόδοξη πίστη από την εκ δυσμών απειλή. Συνιστούσε ακόμα να προσεύχονται οι χριστιανοί, για να φωτίζει ο Θεός τον βασιλιά και τους «ζαπιτάδες», ώστε «να κυβερνούν τον κόσμο με πραότητα και δικαιοσύνη».

«Απολαύστε» αντιεπαναστατικές κι αντεθνικές διδαχές του Κοσμά:
«Σας λυπάμαι για την περηφάνεια, οπού έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήση. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστραφήτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θά 'ρθη μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους» (ελέχθη στο χωριό Άγιος Δονάτος Σουλίου, από το βιβλίο «Κοσμάς ο Αιτωλός» του Αυγ. Καντιώτη.)

" «Εμείς, χριστιανοί μου, δεν έχομεν εδώ πατρίδα... Δια τούτο και ο Θεός μας έβαλε τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας» (Διδαχή Α , 1, Ι. Μενούνου).

" «Και βαθμοφόροι Τούρκοι μου παρέχουν τώρα την προστασίαν των. Ο καθείς από αυτούς επιζητεί την παρουσίαν του ιερωμένου εις τα χωριά, όπου έχουν τα φέουδά των, διότι ούτος παρακινεί τους Έλληνας να φέρωνται νομοταγώς και να πληρώνουν τα δικαιώματα εις τους φεουδάρχας των» (Κ. Μέρτζιου, «Το εν Βενετία», σελ. 6). Στη διδαχή αυτή φαίνεται καθαρά ο ρόλος του κλήρου κατά την Τουρκοκρατία. Στο χειρόγραφο 12 της Μονής Λευκοπηγής αναγράφεται, ότι ο Κοσμάς παρακίνησε τους οπλοφόρους από τους ακροατές του να παραδώσουν τα όπλα «εις τους ζαπιτάδες» (Φ. Μιχαλόπουλος, «Κοσμάς ο Αιτωλός», σελ. 271).

" «Να ρίψετε τ' άρματα και να ελπίζετε εις τον Θεόν» (Παπά-Αρσενίου Βλιαγκόφτη, ΙΓ Πάτρια).

«Προφητείες» στα όρια της γελοιότητας.
Είναι αδύνατον στον άνθρωπο να πετάξει ένα νόμισμα στον αέρα και να υπολογίσει με ακρίβεια από ποια πλευρά του θα πέσει στη γη κι αυτό, γιατί οι δυνάμεις, που ασκούνται κατά την πορεία του νομίσματος από το χέρι έως την γη είναι άπειρες και διαφορετικές μεταξύ τους. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορεί κανείς να «προφητεύσει» τους αριθμούς του λαχείου κ.λ.π.. Αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπολογίσει από ποια πλευρά θα σταθεί το νόμισμα, πως μπορεί να υπολογίσει τι θα γίνει μετά από πολλά χρόνια; Κι όμως, οι χριστιανοί άγιοι το καταφέρνουν. Πολυδιαφημισμένες είναι στην προκειμένη περίπτωση οι «προφητείες» του Κοσμά του Αιτωλού, ορισμένες όμως από τις οποίες φθάνουν στα όρια της γελοιότητας. Απολαύστε μερικές δειγματοληπτικά:

" «Ή τρεις μέρες, ή τρεις μήνες, ή τρία χρόνια θα βαστάξει.» Προφητεία είναι αυτή;

" «Θα δείτε σαράντα άλογα να τα δένουν σε ένα παλούκι».

" «Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα».

" «Θα 'ρθει ξαφνικά ή το βόιδι στο χωράφι, ή το άλογο στ' αλώνι».

" «Θα 'ρθει καιρός, που θα φέρει γύρες ο διάβολος με το κολοκύθι του».

" «Ένα ψωμί θα χαθεί το μισό κι ένα ολόκληρο».

" «Να έχετε τρεις θύρες· αν σας πιάσουν τη μια, να φύγετε από την άλλη». Περισσεύει μία!

" «Θα 'ρθει καιρός, που θα ζωστεί ο τόπος με μια κλωστή». Οι ελληνορθόδοξοι απολογητές προπαγανδίζουν, ότι έτσι είναι τώρα ο κόσμος με τα καλώδια του τηλέγραφου και των τηλεφώνων. Αυτά δεν υπάρχουν βέβαια, καθ' ότι βρισκόμαστε στην εποχή των ασύρματων επικοινωνιών και μιλάμε με κινητά μέσω δορυφόρων.

" Υπερήφανοι για την επίσκεψή του στην περιοχή τους το 1775 οι κάτοικοι της Αρναίας Χαλκιδικής ανήγειραν παρεκκλήσι, στο οποίο εντοίχισαν πινακίδα, σύμφωνα με την οποία ο άγιος Κοσμάς έδωσε την προφητεία: «Όλος ο ντουνιάς θα ταραχθεί, αλλά οι ποδιές του Χολομώντα δεν θα ταραχθούν».

Ας εξετάσουμε τώρα τις...«επιστημονικές» γνώσεις του Κοσμά σε θέματα, που δεν χρειαζόταν να κάνει προφητείες:

" «Ο ήλιος και το φεγγάρι και τ' άστρα είναι κολλημένα εις τον ουρανόν και ο ουρανός γυρίζει μαζί με τον ήλιον... Όπου πηγαίνει ο ήλιος εκεί γίνεται ημέρα» (Χειρόγραφο 12 Λευκοπηγής, σελ. 31). Σκοτάδι γίνεται εκεί, που διδάσκονται τέτοιες ανοησίες.

" Όταν ο γάμος γίνεται όχι όπως θέλει ο Θεός αλλά ο Διάβολος, τότε πεθαίνει κάποιος από τους συζύγους,«και παιδιά κάμνουν και εκείνα όλα κορίτσια, στραβά, κουτσά, λωλά, αναποδιασμένα». (Έκδοση Αποστολιά, σελ. 74.) Τα κορίτσια εξομοιώνονται με τα παιδιά με αναπηρίες.

" «Και από τον καιρό οπού έκαμεν ο πανάγαθος Θεός τον κόσμον είναι επτά χιλιάδες και διακόσιοι ογδοήντα οκτώ χρόνοι» (Διδαχή Α2 , 19, Ι. Μενούνου). Δηλαδή ο Θεός κατασκεύασε τον κόσμο περί την 6η χιλιετία π.Χ.. Τα ίδια πάντως υποστηρίζει κι η επίσημη Εκκλησία σήμερα.

" «Να μην τρώγωμεν οψάρια τες Τετράδες και τες Παρασκευές, ότι είναι μεγάλη αμαρτία, και όποιος τρώγει να ηξεύρη, ότι σταυρώνει τον Χριστόν» (Διδαχή Α2 , 930, Ι. Μενούνου).

" «Πάλιν εσύ, γυναίκα, έχεις περισσότερον χρέος από τον άνδρα να ανατρέφεις τα παιδιά σου και να τα νουθετάς εις τα καλά έργα. Όταν το παιδί σου σηκώνεται το ταχύ από τον ύπνον και ευθύς σου γυρεύει ψωμί, εσύ μη του δώσεις, αλλά επάρε το και πήγαινέ το εις την εικόνα του Χριστού και ειπέ του: Εγώ παιδί μου ψωμί δεν έχω, ο Χριστός μας έχει. Έλα κάμε το σταυρόν σου να τον προσκηνύσωμεν και να τον παρακαλέσωμεν να μας δώσει. Και έτσι συνηθίζει το παιδί από μικρόν εις το καλόν» (Διδαχή Α2 , 935, Ι. Μενούνου). Χριστιανικές παιδαγωγικές μέθοδοι ψυχολογικής βίας.

Πατροκοσμάς και εκπαίδευση Γίνεται μεγάλος λόγος για την προσφορά του Κοσμά του Αιτωλού στην ελληνική εκπαίδευση και μέσω αυτής στην υπόθεση της εθνεγερσίας. Ο μύθος αυτός είναι ισάξιος του μύθου της Αγίας Λαύρας (τα γεγονότα της οποίας διαψεύδει ο ίδιος ο Π. Π. Γερμανός αλλά τα θεωρεί αληθή η Εκκλησία). Γιατί ήταν το σχολείο χρήσιμο στους Έλληνες κατά τον Κοσμά; Μήπως για να αποκτήσουν επιτέλους οι ραγιάδες εθνική ταυτότητα; Μήπως για να μάθουν την ιστορία τους και να καταλάβουν ποιοί είναι; Μήπως για να μάθουν την ελληνική γλώσσα ώστε να γνωρίσουν από κοντά την ελληνική σκέψη; Τίποτε απ' αυτά. Όπως ο ίδιος επισημαίνει σε πολλά σημεία των λόγων του, μοναδικός σκοπός του σχολείου είναι η κατανόηση του ευαγγελίου, η γνωριμία με τα μυστήρια της θρησκείας και ο δρόμος προς το μοναστήρι. Αυτή άλλωστε ήταν και η επικρατούσα άποψη του πατριαρχείου αλλά και του Γρηγορίου του Ε'.

Ας δούμε όμως το εκπαιδευτικό όραμα του Κοσμά όπως φαίνεται μέσα από τα δικά του λόγια...

1. Ο ρόλος του σχολείου πρέπει να είναι θρησκευτικός και να προετοιμάζει τον άνθρωπο για το μοναστήρι:«Να μαζευθήτε όλοι να κάμετε ένα σχολείον καλόν, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν, να βάνουν διδάσκαλον να μανθάνουν όλα τα παιδιά γράμματα, πλούσια και πτωχά. Διότι από το σχολείον μανθάνομεν τι είνε Θεός, τι είνε Αγία Τριάς, τι είνε Άγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία· τι είνε ψυχή, σώμα κ.λ.π. Διότι χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος, από το σχολείον ανοίγει το μοναστήριον»(Διδαχή Α΄).

«Και αν δεν σπουδάσης τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια· και ωσάν μάθης το παιδί σου γράμματα, τότε λέγετε άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας· το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια» (Διδαχή Ε΄).

2. Το σχολείο έχει σαν σκοπό τη γνωριμία με την ορθοδοξία: «Διατί πάντα εις τα σχολεία γυμνάζονται οι άνθρωποι και ηξεύρουν και μανθάνουν το τι εστί ο Θεός, το τι είνε οι άγιοι άγγελοι, τι είνε οι καταραμένοι δαίμονες και το τι είνε η αρετή των δικαίων. Το σχολείον φωτίζει τούς ανθρώπους. Ανοίγουν τα ομάτια των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών να μανθάνουν τα μυστήρια». (Διδαχή ΣΤ΄).

3. Οποιαδήποτε γνώση εκτός της ορθοδοξίας είναι του Διαβόλου: «Έμαθα και πέντε εξ ελληνικά και έμαθα πολλών λογιών γράμματα, εβραϊκά, τουρκικά, φράγκικα και από όλα τα έθνη, με την χάριν του Χριστού μας και πολλά τα εδιάβασα. Και όλα τα εθνικά κάλπικα τα ηύρα· όλα ευρέματα και σπέρματα του Διαβόλου, και κατά αλήθειαν, αδελφοί μου, τόσον τα εμελέτησα τα γράμματα». (Διδαχή Η΄).
4. Όσο για τις υπόλοιπες γνώσεις...: «Ωσάν εξέπεσεν το πρώτον τάγμα και έγιναν δαίμονες, τότε επρόσταξεν ο πανάγαθος Θεός και έγινεν ο κόσμος ούτος. Και από τον καιρόν οπού έκαμε τον κόσμον είνε 7288 χρόνοι.... Ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα είνε κολλημένα εις τον ουρανόν». (Διδαχή Α΄).

Αυτό ήταν το εκπαιδευτικό όραμα του Κοσμά του Αιτωλού. Να ανοίξουν σχολεία όπου οι χριστιανοί (όχι οι «μιαροί» Έλληνες) να μαθαίνουν ελληνικά ώστε να καταλαβαίνουν το ευαγγέλιο (περί ιστορίας ουδείς λόγος), να μάθουν την ορθόδοξη πίστη και να προετοιμαστούν για το μοναστήρι. Το σχολείο αντιμετωπίζεται από τον Κοσμά σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση της ορθοδοξίας και όχι του έθνους, έννοια η οποία απουσιάζει παντελώς από τις διδαχές του. Για τον Κοσμά η εκπαίδευση είναι ένα εργαλείο κατήχησης στην ορθοδοξία και τίποτε παραπάνω.

Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής: Από ποιό σημείο των διδαχών του Κοσμά του Αιτωλού προκύπτει ο εθνικός ρόλος της εκπαίδευσης; Απάντηση δεύτερη: Από πουθενά...

Εν κατακλείδι το κήρυγμα του Κοσμά του Αιτωλού δεν έχει καμία σχέση ούτε με το έθνος, ούτε με ανεξαρτησίες, ούτε με επαναστάσεις ούτε με τέτοια άλλα «αιρετικά» ζητήματα. Δεν τον ενδιέφερε η αποτίναξη της δουλείας την οποία θεωρούσε ο ίδιος «θεόσταλτη» και «προς το συμφέρον μας», επειδή δεν πείραξε την πίστη μας αλλά μάλλον τον απασχολούσαν περισσότερο να μην ξυρίζονται οι άντρες: «Και εγώ βλέπω εδώ και είνε εξήντα και ογδοήντα χρονών γέροντες, και ακόμη ξυρίζονται. Δεν το εντρέπεσθε να ξυρίζεσθε; Δεν ήξευρεν ο Θεός οπού έδωκε τα γένεια;» (Διδαχή Α΄).
Αυτό είναι το «εθνικό» έργο του Κοσμά του Αιτωλού που τον επέβαλλε η μυθοπλασία της εκκλησίας (μαζί με πάμπολλους άλλους) σαν «εθνικό ήρωα»...
* * *

Εικόνα

Μνημεία ανθελληνισμού και τουρκοφιλίας σύμφωνα με την πολιτική του πατριαρχείου, σκοταδιστική χριστιανική προπαγάνδα και καλογερικές ανοησίες ήταν τα κηρύγματα του περιφερόμενου καλόγερου, του Κοσμά Αιτωλού. Κι όμως οι αποπροσανατολισμένοι Νεοέλληνες πιστεύουν, ότι επιτέλεσε σημαντικό εθνικό έργο και τον θεωρούν μέγα Έλληνα και μέγα διδάσκαλο του Γένους.

Οι σημερινοί κάτοικοι της χώρας, που γέννησε χιλιάδες επιστήμονες, ποιητές, φιλοσόφους και πρωτοπόρους του Παγκόσμιου Πολιτισμού, προτίμησαν να δώσουν στο σχολείο της φωτογραφίας το όνομα του σκοταδιστή, φιλότουρκου κι ανθέλληνα, Κοσμά του Αιτωλού.

Η εθνική μας αφασία σε όλο της το μεγαλείο...
Διαβάστε περισσότερα: Κοσμάς ο Αιτωλός - Ο «άγιος» ανθέλληνας και φιλότουρκος σκοταδιστής καλόγερος | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/2945#ixzz2czMOlIu0
https://eleusisdiagoridon.blogspot.com/ ... st_33.html

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 16 Ιούλ 2022, 09:58

Ελένη Στάικου
https://mesolongi.webnode.gr/elenis-staikoy/
Εικόνα
Εικόνα
Το γιλέκο της εξοδίτισσας Ελένης Στάικου δεσπόζει σε περίοπτη θέση στο Μουσείο μας.
Εικόνα
Η συγκλονιστική φωτογραφία της εξοδίτισας Ελένης Στάικου περί το 1885 με το μάτι της βγαλμένο.
Το περίτεχνο αυτό ανδρικό χρυσοκέντητο γιλέκο των αρχών του 19ου αιώνα, το οποίο φορούσε η νεαρή Ελένη Στάικου κατά την ώρα της Εξόδου, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα . Η Ελένη Στάικου ήταν κόρη του Βραχωρίτη Οπλαρχηγού Ζαχαράκη Στάικου, που επίσης συμμετείχε στην Έξοδο. Ο ίδιος σώθηκε ακρωτηριασμένος, η δε Ελένη αιχμαλωτίστηκε. Για να αποφύγει, όμως, την ατίμωση [ και να μην πουληθεί σκλάβα ] , αυτοτραυματίστηκε, βγάζοντας το μάτι της με ένα πιρούνι. Το 1829, που το Μεσολόγγι απελευθερώθηκε, επέστρεψε και έζησε στην πόλη τυφλή από το ένα της μάτι (όπως φαίνεται στη συγκλονιστική φωτογραφία της), ενώ το 1832 που απελευθερώθηκε και το Βραχώρι (Αγρίνιο), εγκαταστάθηκε εκεί. Έφυγε από τη ζωή την επόμενη ημέρα από τον θάνατο του αδελφού της Σωτηρίου Στάικου στις 18 Ιουλίου 1887. Άφησε, ωστόσο, ως συνθήκη στην οικογένειά της, όποιο κορίτσι γεννιόταν δεύτερο, να παίρνει το όνομά της καθώς και το γιλέκο της. Έτσι, πέρασε από γενιά σε γενιά φτάνοντας στην τρισέγγονή της, Ελένη Στάικου - Ζαρόκωστα. Το 2018 ο γιός της Κωνσταντίνος Ζαρόκωστα εμπιστεύθηκε στη «Διέξοδο» το σπουδαίο αυτό κειμήλιο, δωρίζοντάς το στο Ιστορικό της Μουσείο.
:ne5:
Δεν την είχα ξανακούσει.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 16 Ιούλ 2022, 10:10

Χριστιανός - Μουσουλμάνα :hebit::g094:
  • Η περίπτωση αφορά την τύχη μιας Οθωμανίδας αιχμαλώτου των Ελλήνων που πολιορκούνταν από τον Κιουταχή στην Ακρόπολη το 1826-1827. Την κοπέλα ερωτεύτηκε ο οπλαρχηγός Χρήστος Πρεβεζάνος και αυτή ανταποκρίθηκε στα αισθήματά του αποδεχόμενη να τον ακολουθήσει παρότι κινδύνευε η ζωή της, από τους ομοεθνείς της αυτή τη φορά, όταν οι Έλληνες συνθηκολόγησαν και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την Ακρόπολη.
  • Ο Κεφαλονίτης Γεράσιμος Φωκάς ζούσε στο Μεσολόγγι με μία όμορφη Τουρκάλα, που την είχε σώσει από τη σφαγή στο Νεόκαστρο το 1821. Παρά το ότι οι Έλληνες σκόπευαν να την ανταλλάξουν με δικούς τους αιχμαλώτους, η ίδια επέλεξε να παραμείνει με τον Φωκά. Τελικά, το ζευγάρι δραπέτευσε στην Κεφαλονιά όπου παντρεύτηκε με χριστιανικό γάμο.
  • Τέλος, αναφέρεται ο έρωτας του οπλαρχηγού Κ. Βλαχόπουλου με την Αϊσέ, κόρη του μουλά του Βραχωρίου Αλήμπεη. Η Αϊσέ βαφτίστηκε χριστιανή, αλλά αιχμαλωτίστηκε στην Έξοδο του Μεσολογγίου και οδηγήθηκε στην οικογένειά της στην Πρέβεζα. Αρνήθηκε, όμως, να ξαναγίνει μουσουλμάνα, διέφυγε στην Κέρκυρα απ’ όπου έφτασε στην Πελοπόννησο και ξανασυναντήθηκε με τον αγαπημένο της.
https://ardin-rixi.gr/archives/245342
Και η πιο γνωστή περίπτωση βέβαια είναι αυτή του προκρίτου της Αρκαδίας Ρήγα Παλαμήδη που νυμφεύθηκε την κόρη του πασά της Λάρισας .
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 18 Αύγ 2022, 21:56

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2022
Ένας "αμόρφωτος" στην άκρη του δρόμου με κατεβασμένο το κεφάλι απο ντροπή κι απλωμένο το χέρι στο διαβάτη.

Εικόνα

Τον έβγαλαν οι προύχοντες απο την φυλακή, οι "μορφωμένοι" Δανδήδες.
Η κόρη του βλέποντας τον σ αυτή την άθλια κατάσταση έχασε τα λογικά της και την έκλεισαν στο τρελάδικο. Αυτός που με δυσκολία πήραν το σπαθί απο το χέρι του μετα την καταστροφή του Δράμαλη. Χρειάστηκαν 201 χρόνια...
για να γίνει (με ιδιωτική πρωτοβουλία) ενα κενοτάφιο δίπλα στον Θόδωρο.

Ο τάφος του χαμένος στο χρόνο.
Κανείς δεν τον αναζήτησε.

Ένας αμόρφωτος στην άκρη του δρόμου, κανείς δεν τον υπερασπίστηκε στο τέρμα της ζωής του. Εκείνος μας υπερασπίστηκε όλους, όλες τις γενιές κι αυτές που ήταν, τις τωρινές και εκείνες που θαρθουν.

Νοιώθω την υποχρέωση ως Έλληνας, να ζητήσω συγγνώμη,
Να του πω ενα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερε χωρίς προϋποθέσεις και σκοπιμότητες.
Για ναμε εγω ελεύθερος και να σκέφτομαι ελεύθερα.
Για να μεγαλώνω τα παιδιά μου και να γίνουν (αν χρειαστεί) συνεχιστές του.

Συγνώμη καπετάνιο μου ..
Κι ευχαριστώ σε!!!

Ο Νικηταράς ζητιανεύει στον Πειραιά το 1843.
Μια εικόνα που με έχει στοιχειώσει .


Πηγή Greek Militari History (Ελληνική Στρατιωτική Ιστορία)
Ανάρτηση Tassos Balaouras Ανάργυρος Γκιζιωτης.
https://skeftomasteellhnika.blogspot.co ... .html#more

Άβαταρ μέλους
taxalata xalasa
Δημοσιεύσεις: 16511
Εγγραφή: 27 Αύγ 2021, 20:52

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από taxalata xalasa » 18 Αύγ 2022, 22:05

The Rebel έγραψε:
18 Αύγ 2022, 21:56
Δευτέρα 15 Αυγούστου 2022
Ένας "αμόρφωτος" στην άκρη του δρόμου με κατεβασμένο το κεφάλι απο ντροπή κι απλωμένο το χέρι στο διαβάτη.

Εικόνα

Τον έβγαλαν οι προύχοντες απο την φυλακή, οι "μορφωμένοι" Δανδήδες.
Η κόρη του βλέποντας τον σ αυτή την άθλια κατάσταση έχασε τα λογικά της και την έκλεισαν στο τρελάδικο. Αυτός που με δυσκολία πήραν το σπαθί απο το χέρι του μετα την καταστροφή του Δράμαλη. Χρειάστηκαν 201 χρόνια...
για να γίνει (με ιδιωτική πρωτοβουλία) ενα κενοτάφιο δίπλα στον Θόδωρο.

Ο τάφος του χαμένος στο χρόνο.
Κανείς δεν τον αναζήτησε.

Ένας αμόρφωτος στην άκρη του δρόμου, κανείς δεν τον υπερασπίστηκε στο τέρμα της ζωής του. Εκείνος μας υπερασπίστηκε όλους, όλες τις γενιές κι αυτές που ήταν, τις τωρινές και εκείνες που θαρθουν.

Νοιώθω την υποχρέωση ως Έλληνας, να ζητήσω συγγνώμη,
Να του πω ενα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερε χωρίς προϋποθέσεις και σκοπιμότητες.
Για ναμε εγω ελεύθερος και να σκέφτομαι ελεύθερα.
Για να μεγαλώνω τα παιδιά μου και να γίνουν (αν χρειαστεί) συνεχιστές του.

Συγνώμη καπετάνιο μου ..
Κι ευχαριστώ σε!!!

Ο Νικηταράς ζητιανεύει στον Πειραιά το 1843.
Μια εικόνα που με έχει στοιχειώσει .


Πηγή Greek Militari History (Ελληνική Στρατιωτική Ιστορία)
Ανάρτηση Tassos Balaouras Ανάργυρος Γκιζιωτης.
https://skeftomasteellhnika.blogspot.co ... .html#more
μου κανει εντυπωση η απιεκονιση με μαυρα μαλλια σαν ναναι νεος ... αμα ητανε νεος θα χε βουτηξει την σπαθα της εικονας και θα χε κοψει τα ποδαρια του δανδη που περνα.... κατι δεν παει καλα με αυτην την εικονα... μαλλον για πρεζακιας μοιαζει ο ζητουλας στην εικονα παρα για τον μονοφαγα φαταουλα...
𐀲𐀏𐀨𐀲𐀏𐀨𐀭 𐀀𐀗𐀨:𐀣𐀬𐀔:𐀓𐀫:𐀀𐀗𐀨:𐀏𐀬:𐀣𐀦

Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.

Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 28 Αύγ 2022, 22:17

27 Αυγούστου 20223
ΜΗΤΡΟΣ ΠΕΤΡΟΒΑΣΟ 76χρονος γερό-κλέφτης που «κατέβαζε» ιππείς εν κινήσει.

Εικόνα

Ο Μήτρος Πέτροβας (1745-1838), θεωρούνταν το καλύτερο ντουφέκι της Πελοποννήσου (σκοπευτής). Σε ηλικία 76 ετών στο Βαλτέτσι του ετοίμαζαν 2-3 στρατιώτες όπλα για να μην καθυστερεί και αυτός «κατέβαζε» ασταμάτητα ιππείς εν κινήσει.

Ο Μητροπέτροβας ήταν όχι μόνο ένας από τους γενναιότερους οπλαρχηγούς, αλλά και ο πιο συνετός, ο Νέστωρ του Αγώνα. Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία οπλαρχηγός. Τον έλεγαν όλοι «παππούλη» και ο Κολοκοτρώνης τον τιμούσε, τον σεβόταν και τον αποκαλούσε πάντα “Μπάρμπα”. Ο Κολοκοτρώνης που τον θεωρούσε μια κοντινή, σχεδόν πατρική φιγούρα, άκουγε τις συμβουλές του πριν από κάθε επιχείρηση στην οποία λάμβανε μέρος και ζητούσε τη γνώμη του σε κάθε κρίσιμη περίσταση. Ο γηραιός οπλαρχηγός ήταν αφοσιωμένος μέχρι θανάτου στον μαθητή του και τον ακολουθούσε παντού. Ακόμη και στη φυλακή, όταν πήρε το μέρος του στις εμφύλιες διαμάχες του 1824-1825.

Μετά το τέλος της επανάστασης και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, πρωτοστάτησε το 1834, μετά την καταδίκη του Κολοκοτρώνη, σε εξεγέρσεις κατά της βαυαρικής αντιβασιλείας τον Ιούνιο στη Μάνη και τον Αύγουστο στη Μεσσηνία. Μετά την καταστολή των εξεγέρσεων συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή όμως δεν εκτελέστηκε λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του και της συνεισφοράς του κατά την ελληνική επανάσταση. Αφού παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στη φυλακή του δόθηκε αμνηστία και ακολούθως επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και απεβίωσε το 1838

Για την ανδρεία του γράφουν πολλοί ιστορικοί και ακαδημαϊκοί.

Εικόνα

Ο ακαδημαϊκος Σπύρος Μελάς:
«Ο παλιός γερό-κλέφτης με όλα τα περασμένα χρόνια του (εβδομήντα και πάνω) κοντός, μαζεμένος, σκεβρωμένος μα όλος ψυχή αντρικία έγραψε κει πέρα (Βαλτέτσι) έπος που θα δοξάζει την Μεσσηνία στούς αιώνες, ορθός πολέμησε και για να μη χασομεράει του γέμιζαν ντουφέκια και του τα διναν τονα πίσω απο το άλλον. Αυτός σημάδευε και έριχνε αδιάκοπα. Διάλεγε καβαλαραίους και δεν λάθευε κανέναν, είχε γκρεμίση οκτώ σ’ ένα γιουρούσι_»

Σ.Κουγέας καθηγητής της ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ακαδημαϊκός:
« Κοντός ευκίνητος ο γέρος ο Γαρατζαίος Μήτρος Πέτροβας που θα αναδειχθεί στο Βαλτέτσι, στη γνώμη ο Νέστωρ, και στη ρώμη το καλύτερο παλληκάρι των μεσσηνιακών αρμάτων.

Ο ιστορικός Διονύσης Κόκκινος:
«… όρθιος χωρίς ούτε μιας στιγμής ανάπαυσιν πυροβολούσε ακατάπαυστα, είχε την ικανότητα της ευθυβολίας και το τουφέκι εθαυματούργησεν, εκτυπούσε κατα προτίμησιν του έφιπλους Τούρκους »

Ο Φωτάκος υπασπιστής και γραμματικός του Κολοκοτρώνη στα “Απομνημονεύματα” του, γράφει:
«Οι Τούρκοι έστησαν τα κανόνια τους και ετοιμάζουν να κάνουν έφοδο. Πολλές φορές όρμησαν εις τον Μήτρο Πέτροβα στο ταμπούρι του, του εγύριζαν τα τουφέκια τον τα έδιναν εις το χέρι και εσκότωνε καβαλαραίους. Οι τούρκοι είδαν ότι δεν κάνουν τίποτα και απελπίσθηκαν…»

Ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης βουλευτής στην Α’Βουλή του 1834 και αντιπρόεδρος της Γερουσίας:
«Παρά το δεξιά τον Αρκαδίων επι τίνος χείμαρου ο ατρόμητος και εμπειροπόλεμος Μήτρος Πέτροβας με τα 100 Γαρατζαίους (Μεσσήνιων) πολέμησας πολύ γενναίος αποκρίσας και φονεύσας και πληγώσας πολλούς Αλβανούς εφορμήσαυτας εναντίον του για να τον εκτοπήσωσης από τη θέσιν του…»
https://hellas-now.com/mitros-petrovas- ... -katevaze/

Άβαταρ μέλους
taxalata xalasa
Δημοσιεύσεις: 16511
Εγγραφή: 27 Αύγ 2021, 20:52

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από taxalata xalasa » 29 Αύγ 2022, 05:49

Γαραντζαίοι.
Περίπου τον 8ο μ.Χ. αιώνα στην περιοχή εγκαταστάθηκαν έποικοι Σλάβοι Μηλιγγοί και δημιούργησαν τους οικοισμούς κάτω και άνω Γαράντζα, που στη γλώσσα τους, σημαίνει ασφάλεια. :p2:
Από την Άνω Μέλπεια, καταγόταν ο οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Μητροπέτροβας και υπάρχει η προτομή του στο χωριό.[8]

Μπαρούφες και πίπες...
SpoilerShow
Гаранција - Garancija = Εγγύηση και όχι ασφάλεια...
Garantia. Warranty. Ουαρραντύ => Βαρράγοι < vara = ράβδος.... κάτσε κάτω απ την βάρα...

800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 15.89:
οὐ γὰρ ὄπισθεν οὖρον ἰὼν κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσιν ἐμοῖσιν
ou gàr ópisthen oûron iṑn katéleipon epì kteátessin emoîsin
I left behind no guardian to watch over my possessions


Proto-Germanic: *wardaz (“guard, keeper”), Ουαρδάζ
Proto-Italic: *werēōr, Ουερήωρ
Latin: vereor, βερεορ
Proto-Germanic: *warōną (“to watch, to protect”) ουαρώνα
Proto-Hellenic: *worā́ō Ουοράω
Ancient Greek: ὁράω (horáō, “see”) => Fοράω => Βοράω, Γοράω, Wοράω, Ουοράω => Οὖρος = φρΟὖρός
Proto-Hellenic: *worwā ουόρουά
Ancient Greek: ὤρα (ṓra, “care, concern”)
Proto-Hellenic: *wor(w)os ουόρουος
Ancient Greek: οὖρος (oûros, “watcher, guardian”), ἔφορος (éphoros), φρουρός (phrourós), τῑμωρός (tīmōrós)
Albanian: vërej (“look, observe”) βερέι
Proto-Celtic: *werati, ουεράτι
Old Irish: feraid (“to grant, provide”)
Proto-Indo-Iranian: *wáras, ουάρας
Proto-Indo-Aryan: *wáras, ουάρας
Sanskrit: वर (vára), βάρα.

σε όλες τις γλώσσες εκτός την Σλαβική και πολύ λιγότερο των Μηλιγγώνε...

Για ουαρράγγοι (βαράγγοι) - οὖραίοι φαίνονται ετυμολογικώς με την έννοια του φρουρού... όπως είσαν οι βαρράγγοι ως γνωστό... αυτός ήταν ο ρόλος τους και αυτό το ονομά τους... ραβδούχοι εγγυητές ασφαλείας... ματατζήδες... :003:

και πουναι το περίεργο; στο ό,τι έμεινε μια guardia / βάρδια στην μεσσηνία που αν ήταν σλαβική βάρδια / γουάρδια / guardia / guard, όπως υποδηλώνει το όνομα της περιοχής, τότε θα έπρεπε να λέγεται το χωριό стражар stražar ή чувар - čuvar ή pazach = guardia / guard / βάρδια / ουορία / φρουρία / φρουρά και όχι Γαραντσίγια και αν το όνομα δηλώνει φρουρούς και όχι φρουρία, τότε θάπρεπε να λέγαται старатељ staratelj... Σλάβοι και γραικολατινικό όνομα χωριού δεν στέκει με το ζόρι...

το Γαράντζα δεν είναι σλαβικής προέλευσης, αλλά γραικολατινικής προέλευσης.
Να δούμε πότε θα μάθει ο Δήμου την αλήθεια για το 1821... είναι warranty ό,τι είναι bias οι πληροφορίες που δίνει... μισοκουφαλιές...
𐀲𐀏𐀨𐀲𐀏𐀨𐀭 𐀀𐀗𐀨:𐀣𐀬𐀔:𐀓𐀫:𐀀𐀗𐀨:𐀏𐀬:𐀣𐀦

Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.

Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά μας την αλήθεια για το 1821;Αρθρο του Νίκου Δήμου

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 13 Σεπ 2022, 13:52

Λογοτεχνικά και πολεμικά ψευδώνυμα του Κοζανίτη φιλικού Γεωργίου Λάτσκου ή Λασσάνη
https://blogs.sch.gr/thankall/?p=1604

Εικόνα

Ο Γεώργιος Λάτσκος ή Σαπουντζής από την Κοζάνη, πρωτοπόρος στην Επανάσταση του 1821, εμφανίστηκε με ψευδώνυμα στις επιστολές και στη Γραμματεία, τα μετέπλασε στον πόλεμο και την αιχμαλωσία, επιλέγοντας έπειτα στην ελεύθερη ζωή του το Γεώργιος Λασσάνης.

Το όνομα Λάτζκος συναντάται γραπτά πρώτη φορά στην κωμόπολη τότε Κοζάνη στα μέσα του 18ου αιώνα μ.Χ. και παρομοίως την ίδια περίοδο στον οικισμό Κτένιον (Χτέν(ι)) ως βαπτιστικό στη γενική πτώση, Λάτζκου. Ωστόσο, 200 χρόνια νωρίτερα είχε καταγραφεί από τους Οθωμανούς στα Σέρβια ο Yorgi Lacka (Γιώργη Λάτσκα), ελληνιστί ο Γεώργιος του Λάτσκου. Στην ιδιόλεκτο της περιοχής το όνομα των πρώτων προφέρονταν ως Λάτσκους, ενώ ο τρίτος ως Γιώρς τ’ Λάτσκ(ου). Πρόκειται για τον Λάζαρο, δανεικό ισραηλίτικο όνομα -ο Ούγγρος συγγραφέας Andreas Latzko ήταν εβραϊκής καταγωγής.

Μέλη της κοζανίτικης οικογένειας Λάτσκου ή Σαπουντζή (από την παραγωγή και διάθεση σάπωνος) εμπορεύονταν στην Ουγγαρία τον 18ο αιώνα, επιτυχώς, αφού ο υιός ενός ονόματι Γεώργιος ανεχώρησε έφηβος για σπουδές στην ομόσπονδη Γερμανία (Deutscher Bund), φιλολογικής κατευθύνσεως γι’ αυτό και γνώριζε άριστα τη γλώσσα ώστε να μεταφράζει μυθιστορήματα στην ελληνική. Περατώνοντάς τες μετέβη το 1818 στην Οδησσό της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας (Россійская Имперія) όπου κατά ομολογίαν του ιδίου εργαζόταν ως διδάσκαλος στο κοινόν σχολείον των παιδιών της ελληνικής παροικίας, το οποίο αντιστοιχούσε με το σημερινό δημοτικό σχολείο, ] ονομασία που παρέμεινε τουλάχιστον ως τη δεκαετία του 1920 στα αντίστοιχα ιδρύματα του οροπεδίου της Ελίμειας. Παράλληλα δίδασκε και στην Ελληνοεμπορική Σχολή, στο των Ελλήνων Εμπόρων σχολείου όπως παραδίδεται σε έκδοση του 1829.

Η πληροφορία ότι ο Γεώργιος Λάτσκος μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία αρκετά νωρίς, το 1816, στο Ιάσιο της Ρουμανίας καταγραφόμενος ως Γεώργιος Λασσάνης δεν διασταυρώνεται. Ακολούθως συνδράμει στην έκδοση βιβλίου τού συμπατριώτη του Μιχαήλ Περδικάρη ως Εντιμολογ. Κύριος Γεώργιος Λασσάνος εκ Κοζάνης, έργο που είχε ήδη γραφεί τουλάχιστον από το 1815. Το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Γεώργιος Λασσάνος, που εμφανίζεται πρώτη φορά, οφείλεται άραγε στην έλλειψη προσοχής των στοιχειοθετών ή των διορθωτών του έργου, φαινόμενο τότε σύνηθες ή είχε προτιμηθεί από τον τότε 22χρονο φιλόλογο Γεώργιο Λάτσκο ;

Αν ναι, γιατί το είχε επιλέξει; :p2:Προφανώς το Λάτσκος ηχούσε σλαβιστί ή, τουλάχιστον, όχι ελληνικά και δη αρχαία. Οπότε, όντας εραστής του θεάτρου, ανακάλυψε το φανταστικό επώνυμο Λασσάνος στην κωμωδία Λυσιστράτη του Αριστοφάνη όπου ενυπάρχει η αρχαία προσφώνηση λισσάνιε, η οποία αποδίδεται στη νεοελληνική ως καλέ μου φίλε και σε αγγλική μετάφραση my good man (καλέ μου άνθρωπε). Η ερμηνεία του επιθέτου λισσάνιος ως μαινόμενος ή λυσσασμένος ηχεί περίεργα, γι’ αυτό ίσως σε διάφορες μεταφράσεις η προσφώνηση παραλείπεται.

Λίγο αργότερα το επόμενο ψευδώνυμό του είναι ελαφρώς διάφορο: σε θεατρικό του έργο με τίτλο Ελλάς Πρόλογος είς τήν τραγωδίαν Α(ρμόδιος) καί Α(ριστογείτων) υπογράφει ως Γοργίδας Λυσανίου. Το πόνημα τυπώθηκε το 1820, αλλά προφανώς είχε γραφεί αρκετά νωρίτερα, γι’ αυτό είχε διατηρηθεί το ψευδώνυμο Λυσάνιος κι όχι το ύστερο και τελικό Λασσάνης. Αυτοονομάστηκε Γοργίδας από τον ομώνυμο Θηβαίο στρατιωτικό, ιδρυτή του Ιερού Λόχου, όνομα πολεμικής μονάδας που λίγο αργότερα ευρίσκεται σε αντίστοιχη νέων υπό την ηγεσίαν του στην Επανάσταση του 1821. Σε έτερο έργο του που τυπώθηκε τον ίδιο χρόνο ο Λάτσκος υπέγραψε με τα αρχικά Γ. Λ., αλλά είναι αμφίβολο αν το Λ δήλωνε το Λασσάνης όπως το παραδίδουν ύστεροι μελετητές, κι όχι το Λυσάνιος, πάλι για τον ίδιο λόγο της πρότερης γραφής του έργου, λογικά αρκετά πριν από το 1820.

Στο λεξικό του Φωτίου του 9ο αιώνα μ.Χ. η λέξη Λυσανίασ ερμηνεύεται ως αυτός που λύνει τις ανίες. Τόσο το Λασσάνος όσο και το Λυσάνιος σχετίζονται ηχητικά με το λακωνικό επίθετο λισσάνιος, που σήμαινε τον αγαθό με την έννοια του ευγενούς, του ικανού, του γενναίου. Ποιες από τις τρεις ερμηνείες αγκάλιασε ο Λάτσκος είναι άγνωστο, αλλά με βεβαιότητα τις είχε συναντήσει στη φοιτητική του ζωή.

Όταν όμως κατηχήθηκε ως μέλος της Φιλικής Εταιρείας το 1818, εμφανίστηκε με νέο ψευδώνυμο, το Λασσάνης, προφανώς επειδή το Λυσάνιος δεν κατέληγε όπως τα αρχαιοελληνικά σε -ης, π.χ. Αριστοφάνης ή Θουκυδίδης, κι ακόμη διότι το Λασσάνος δεν ηχούσε ευχάριστα. Οπότε το μετάπλασε σε Λασσάνης, με δύο σίγμα για τον ίδιο λόγο, της αρχαίας ετυμολογίας. Μ’ αυτό παρέμεινε έκτοτε στη Γραμματεία, σε επιστολές π.χ., αλλά και στην πολεμική τέχνη αρχικά ως γραμματέας και συνεργάτης του Αλέξανδρου Υψηλάντη, όση πολεμική τέχνη κατείχε ένας άνθρωπος των βιβλίων.

Στην ειρημένο κατάλογο των Φιλικών ο Γεώργιος Λάτσκος ανεγράφη το 1818 ως εξής: Γεώργιος Ιωάννη Λασάννης. -Από Κοζάνην της Μακεδονίας. Σπουδαίος. Χρόνων 25… Τα δύο νι αντί των δύο σίγμα οφείλονται πιθανόν στη γραφή του κατηχητή του, του εμπόρου Κωνσταντίνου Πεντεδέκα, ο οποίος άκουσε το ψευδώνυμο του, δεν το είδε γραμμένο. Η δε συμπλήρωση Σπουδαίος, δηλώνει προφανώς τον άνθρωπο που ασχολείται με τη γνώση, τον σπουδαγμένο, αφού στον ίδιο κατάλογο μετά τον τόπο καταγωγής των μελών ακολουθεί, με μιαν μόνον εξαίρεση, το επάγγελμα του κατηχούμενου. Ο έμπορος κατηχητής αγαπούσε τα γράμματα όπως φαίνεται σε έργο του που μετέφρασε μερικές δεκαετίες αργότερα και προφανώς είχε εντυπωσιαστεί από την φιλολογική κατάρτιση του Λασσάνη, την πολυγλωσσία και τον σοβαρό του λόγο -σπουδαιολογία η αρχαία λέξη- ώστε να τον εγγράψει ως σπουδαίο. Η άλλη ερμηνεία πως ο χαρακτηρισμός σπουδαίος οφείλεται στην εκτίμηση που έτρεφαν απέναντί του ορισμένοι Φιλικοί δεν λαμβάνει υπ΄ όψιν του την ακολουθία των εγγραφών στον κατάλογο των Φιλικών που έχει ειπωθεί.

Μετά τις ήττες των επαναστατών στη Ρουμανία ο Λασσάνης κατέφυγε μαζί με άλλους ομότεχνούς του στην Αυστρία όπου φυλακίστηκε. Ήταν ευνόητο να δηλωθεί εκεί με πλαστό ονοματεπώνυμο, ως υπηρέτης Anton Schwartz (ελληνιστί Αντώνιος Μαύρος). Το Άντον προφανώς το επέλεξε με την έννοια ως κάτι άλλο εκτός από το όνομά του, ενώ το σβαρτς από το χρώμα της κόμης του. Δήλωσε υπηρέτης, προφανώς για να ευρίσκεται κοντά στον συγκρατούμενό του Αλέξανδρο Υψηλάντη, τον οποίο και υπηρετούσε, αν δηλωθεί άλλως η πρότερη συνεργασία τους. Όταν έπειτα από 6 χρόνια εγκλεισμού ελευθερώθηκε, δήλωσε στην αποφυλάκιση το πρότερο επαναστατικό του, το Georg Laszanes, με το οποίο υπέγραφε επισήμως κι ως υπουργός.

Είχε όντως αξιοσημείωτη έφεση στην ονοματική ανοικείωση ο Γεώργιος Λάτσκος: ξεκίνησε ως Γεώργιος Λασσάνος, συνέχισε λογοτεχνικώς ως Γοργίδας Λυσανίου και Γ. Λ., προτίμησε στον πόλεμο το Γεώργιος Λασσάνης (κατεγράφη ημαρτημένα ως Γεώργιος Λασάννης) και στην αιχμαλωσία το Anton Schwartz. Απελευθερωθείς επέστρεψε στο ευήκοο Γεώργιος Λασσάνης.

Με το τελευταίο ψευδώνυμο έμεινε στην Ιστορία, αλλά όχι στην τρισδιάστατη καλλιτεχνική μνήμη της πόλης όπου γεννήθηκε, καθώς η προτομή του, που επί έξι δεκαετίες τη συνεργεία των δασκάλων κοσμούσε την πόλη, αποκαθηλώθηκε πριν από λίγα χρόνια από την πολιτική ορθοφροσύνη, η οποία ως εικός θέλγεται περισσότερο από την ανωνυμία του πλήθους παρά από την αίγλη των ξεχωριστών προσωπικοτήτων. :011:
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Ιστορία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών